(c) Liberaal Archief - Kramersplein Gent

(c) Liberaal Archief - Kramersplein 23 - 9000 Gent

LIBERAAL

Halfmaandelijks

/ 91ste jaargarlg

nr. 17 / 6 december 1968 / Prijs,'

VLAAMS

VERBOND

5 tr,

r

DE TOEKOMST VAN

VAN

HET CONGRES

HET L.V.V. HANGT VAN

AF

15 DECEMBER

IN DE K.V.S. TE BRUSSEL

Het buitengewoon congres van het Liberaal Vlaams Verbond is veel belangrijker dan blijkt uit de agenda. Alle leden worden inderdaad uitgenodigd om zich gezamenlijk te beraden over de toekomst van het L.V.V. in Vlaanderen. De statutenwijziging is geen loutere administratieve aangelegenheid. Zij behelst immers de grondslag van een volledige vernieuwing, waarbij aan het L.V.V., vooral op het gewestelijk plan, de nodige middelen verschaft worden om spoedig uit te groeien tot een sterk gestructureerde politieke organisatie. Hiermede wil het L.V.V. geenszins de P.V.V.-afdelingen last berokkenen. Integendeel. De P.V.V.-afdelingen kunnen, zoals voorheen, als zodanig aansluiten bij het L.V.V. Voortaan zal het L.V.V. echter op provincviaal vlak uitgebouwd worden, waarbij elke liberale Vlaming, of hij lid is van de P.V.V. of niet, kan aansluiten. Het L.V.V. beoogt dus geen wedijver met om het even welke politieke partiJ. Het wil echter de nodige infrasstructuur bouwen, opdat het liberalisme in Vlaanderen zou gevrijwaard worden. Wie als Vlaamse liberaal zijn opvattingen ook in de schoot van de P.V.V. wil verdedigen zal in het L.V.V. een steun en een voedingsbodem vinden.

Hiertoe is een stevige organisatie vereist. De nieuwe statuten bieden hiertoe de mogelijkheid. Het L.V.V. kan zich, gezien de algemene politieke evolutie in ons land, niet meer beperken tot een academisch «onderonsje». Onder de invloed der omstandigheden waren in de loop der jongste jaren reeds een aantal sterke L.V.V.-afdelingen ontstaan. Is de meerderheid van het L.V.V.-congres het eens om de structuur uit te bouwen, dan zullen zeer spoedig talrijker afdelingen het levenslicht zien. Het hoofdbestuur van het L.V.V. heeft inderdaad reeds talrijke aanvragen gekregen van L.V.V-kernen en in sommige gewesten hebben vele P.V.V.-afdelingen verzocht om te worden erkend als L.V.V.-afdeling. De statutencommissie heeft geoordeeld, dat vooreerst aan een provinciale schakel diende gedacht te worden. Deze vorm van decentralisatie schijnt te beantwoorden aan een algemene verzuchting, die bij de basis zelf tot uiting komt. De provinciale organisaties van het L.V.V. zullen zich met meer kennis van zaken kunnen uitspreken over de eventuele verdere uitbouw van de infrastructuur in de richting van de arrondissementen, de kantons en de gemeenten. Het gaat derhalve om verstrekkende structuurwijzigingen waarmede de

expansie van het L.V.V. in de breedte en in de diepte staat of valt. Het dagelijks bestuur en het hoofdbestuur doen hierbij een beroep op alle leden opdat zij zo talrijk mogelijk zouden aanwezig zijn op deze buitengewone algemene veraaderlnz van zondag 15 december 1968 in de K.V.S. (Lakense straat) te Brussel. De vergadering begint om 10 u. 's ochtends. Zij zal duren tot 13 u. Het dagelijks bestuur heeft de agenda op definitieve wijze als volgt vastgesteld : 1 Bespreking en goedkeuring van de nieuwe statuten, 2 verhoging van de Iidmaatschapsbijdrage, 3 Politieke toestand. Om de werkzaamheden op het congres van 15 december te vergemakkelijken stelt het dagelijks bestuur van het L.V.V. voor, dat de leden hun open aanmerkingen op het ontwerp van statuten aan het secretariaat van het L.V.V. zouden overmaken. Dit kan gebeuren per brief. gericht aan het secretariaat van het L.V.V., Circusstraat, 21, te Brussel. Het dagelijks bestuur van het L.V.V. drukt de hoop uit, dat zeer talrijke leden deze belangrijke buitengewone algemene vergadering zullen bijwonen en op actieve wijze zullen deelnemen aan de werkzaamheden.

r-------------------------------------------------, (c) Liberaal Archief - Kramersplein 23 - 9000 Gent

Statuten van het Liberaal Vlaams Verbond (L. V. V.)

Hoofdstuk

I

Beneming,

doel, zete! en leden Art. 1 Er werd te Brussel in 1913 een vereniging opgericht van liberale Vlaamse personen en verenigingen onder de benaming c Liberaal Vlaams Verbond s (L.V.V.l. Het L.V.V.is een autonome vereniging, die tot doel heeft het liberalisme in Vlaanderen te bevorderen en uit te bouwen en de Vlaamse belangen te behartigen. Art. 2 De zetel van het L.V.V. is gevestigd te Brussel. Bij beslissing van de algemene vergadering kan de zetel van het L.V.V.op een andere plaats worden gevestigd. Art. 3

De leden van het L.V.V. kunnen zijn: tuurUj ke personen en verenigingen.

na-

Art. 4

Het L.V.V. bestaat uit vijf provinciale afdelingen, respectievelijk bevoegd door Antwerpen, Limburg, Oost-Vlaanderen, West-Vlaanderen, en nederlandssprekend Brabant. De leden die niet in één der vijf gebieden woonachtig zijn, sluiten rechtstreeks aan bij de zetel van de vereniging. Het Liberaal Vlaams Studentenverbond (L.V.S.V.) is een onderafdeling van het L.V.V. Art. 5 In de schoot van de provinciale afdelingen kunnen arrondissementele, kantonnale en lokale afdelingen worden opgericht. Deze afdelingen moeten erkend worden door het hoofdbestuur dat daaromtrent het advies van de betrokken provinciale afdeling inwint.

Hoofdstuk

2 : De

organen

Art. 6 De organen van het L.V.V. zijn: de algemene vergadering; het hoofdbestuur; het dagelijks bestuur; de provinciale besturen. Art. '1

De algemene vergadering bestaat uit alle leden. Art. 8 Het hoofdbestuur omvat: 1) de algemene voorzitter 2) dertig bestuursleden naar rato van zes leden per Vlaamse provincie en nederlandssprekend Brabant. Deze leden worden rechtstreeks verkozen door de algemene vergadering; zij moeten tenminste sedert twee jaar lid zijn van het L.V.V. en worden verkozen voor twee jaar en ieder jaar bij helften vernieuwd. Hun kandidatuur moet tenminste tien dagen vóór de algemene vergadering schriftelij k worden ingediend en mede ondertekend zijn door tenminste tien leden. b) Leden die jaarlijks door de rechtstreeks verkozen leden worden gecoöpteerd ; 1) één lid per kiesarrondissement voorgesteld door de betrokken arrondissementele besturen of. bij ontstentenis daarvan, door de betrokken provinciale besturen 2) ten hoogste tien personen uit de informatiemilleus, uit de sociale, economische en culturele organisaties en dergelijke. of wegens hun bijzondere verdiensten door het hoofdbestuur erkend 3) de volksyertegenwoordigers die er om verzoeken. c) Leden van ambtswege:

10

1) de hoofdredacteur van het officieel orgaan van het-Verbond 2) de directeur van de Stichting Arthur Vanderpoorten 3 I de voorzitter van de financiële commissie 4) één afgevaardigde van elke L.V.S.V.-afdeling. Art. 9 Het hoofdbestuur stelt een financiële commissie in. Het dagelij ks bestuur bepaalt de taak van en controleert de financiële commissie. Art. 10 Het hoofdbestuur stelt in zijn schoot een dagelijks bestuur aan. Het dagelijks bestuur omvat, benevens de algemene voorzitter: a) Drie ondervoorzitters, respectievelijk belast met: 1 I de politieke betrekkingen 21 de organisatie en de propaganda 3) de doctrine en het programma. b) De algemeen secretaris. c) De penningmeester. dl De voorzitter van de financiële commissie. e)De hoofdredacteur van het officieel orgaan van het Verbond. t) Een afgevaardigde der LVSV-afdelingen. g) Eén vertegenwoordiger. per Vlaamse provincie en nederlandssprekend Brabant, vijf in totaal, plus een bijzonder vertegenwoordiger voor de Brusselse agglomeratie. Deze vertegenwoordigers zijn geen parlementairen. Art. 11 De provinciale besturen ziJn gedurende een overgangsperiode van maximum drie jaar, ingaande op de datum van de goedkeuring van onderhavige statuten, samengesteld als volgt: 1) van ambtswege uit alle leden van het hoofdbestuur die behoren tot de betrokken provincie. 21 uit eenzelfde aantal, door voormelde bestuursleden gecoöpteerde leden. Na voormelde overgangsperiode zijn zij samengesteld als volgt : 1) van ambtswege uit alle leden van het hoofdbestuur die behoren tot de betrokken provincie 2) uit een zelfde aantal bestuursleden. verkozen door alle leden der betrokken provincie, in algemene vergadering bijeengekomen. De werkingskosten van deze besturen worden gedragen door het L.V.V. volgens normen vastgelegd in het reglement van inwendige orde. Art. 12

De algemene vergadering behandelt alle vraagstukken, die door het hoofdbestuur, een provinciaal bestuur of tenminste tien leden op de agenda worden gebracht: bepaalt de houding van het L,V.V. tegenover alle politieke problemen; verkiest de leden van het hoofdbestuur zoals voorgeschreven in art. 8 : beslist in beroep. over de SChorsing of de uitsluiting van de leden: bepaalt het minimum bedrag van het lidgeld. Deze opsomming is niet beperkend. De algemene vergadering heeft plaats in de loop van het eerste kwartaal. De verenigingen en de individuele leden hebben stemrecht. Elke vereniging heeft recht op één afgevaardigde en één stem. Het vertonen van de lidkaart kan in ge-

val van stemming worden geëist. De stemming per brief of bij volmacht is niet toegelaten. De geheime stemming is verplicht wanneer het gaat om personen of wanneer de meerderheid der aanwezigen zulks wenst. Art. 13 Het hoofdbestuur kan buitengewone algemene vergaderingen bijeenroepen telkens het dit nuttig oordeelt. Het is daartoe gehouden indien tenminste honderd leden dit verzoeken bij een aangetekende brief met opgave van de agenda gericht aan de voorzitter. De buitengewone algemene vergadering moet dan gehouden worden binnen de maand, Art. 14 Het hoofdbestuur vergadert tenminste viermaal per jaar. Het is gemachtigd het standpunt van het L.V.V,te bepalen inzake alle politieke aangelegenheden, wanneer de algemene vergadering niet bijeengeroepen wordt. Het stelt verder de plaats en de data vast van alle algemene vergaderingen. Het stelt een reglement van inwendige orde op, waarin ondermeer de verkiezingen worden geregeld; dit reglement kan gewljzlgd of aangevuld worden bij gewone meerderheid van de aanwezige bestuursleden. Het bepaalt ook het aandeel van het lidgeld dat aan de afdelingen wordt afgedragen, De bestuursleden zijn verplicht de vergaderingen bij te wonen. Een aanweZigheidslijst wordt daartoe aangelegd. Een lid dat drie achtereenvolgende vergaderingen niet bijwoont, of zich niet heeft verontschuldigd wegens een gegronde reden, wordt als ontslagnemend beschouwd. Het hoofdbestuur voorziet in de voorlopige vervanging tot aan de eerstvolgende algemene vergadering. Het hoofdbestuur kan één of meer personen al dan niet bezoldigd aanstelien en hun tunctie en opdracht bepalen. Art. 15

Het dagelijks bestuur vergadert tenminste éénmaal per maand en verder telkens wanneer de toestand zulks vereist, In dit laatste geval kunnen de parlementairen die deel uitmaken van het hoofdbestuur, voor advies, op de vergadering worden uitgenodigd, Het dagelijks bestuur is belast met het dagelijks beheer van het L.V.V, De algemeen secretaris houdt alle stukken bij die het verbond aanbelangen, nodigt uit voor de vergaderingen en doet alle briefwisseling. Hij doet alle belangrijke stukken ondertekenen door de voorzitter en maakt verslag over al de vergaderingen. Voor de algemene vergadering maakt hij een jaarlijks verslag op : hij kan ten dien einde de provinciale afdelingen uitnodigen hem een kort jaarverslag over hun werkzaamheden te zenden. De penningmeester houdt de boekhouding bij en brengt tenminste éénmaal per Jaar bij het hoofdbestuur verslag uit over de financiële toestand. Art..16 De provinciale besturen hebben ondermeer als taak: de problemen die rijzen in hun provincie te onderzoeken; de voorgestelde oplossingen te coördineren en deze aan het hoofdbestuur voor te leggen; de werking van de arrondissementele, kantonnale en lokale afdelingen van hun provincie te coördineren ; (Zie vervolg bi.!. 11)

(vervolg van blz. 10)

de opdrachten die hen door het hoofdbestuur worden gegeven uit te werken.

Hoofdstuk

3 : diverse

bepalingen


Art.n

~

Indien een lid de bepalingen, vereist om deel uit te maken van het L.V.V. niet nakomt, kan het hoofdbestuur de schorsing of de uitsluiting uitspreken. De betrokkene dient bij aangetekend schrijven, tenminste acht dagen vooraf verstuurd, uitgenodigd te worden tot de vergadering van het hoofdbestuur waarop zijn schorsing of uitsluiting zal worden behandeld. Art. 18

Elke vraag tot aansluiting die door een persoon of vereniging wordt gedaan, kan onderzocht worden door het provinciaal bestuur. Ingeval van afwijzing mag de betrokken persoon of vereniging tegen de beslissing bij het hoofdbestuur beroep doen aantekenen door tussenkomst van een lid dat Zijn belangen wil verdedigen. Art. 19

Alle afdelingen maken statuten op. Deze moeten door het hoofdbestuur worden bekrachtigd. Art. 20 Elk voorstel tot wijziging dient door het hoofdbestuur te worden onderzocht en aan de eerstvolgende vergadering te worden voorgelegd. ZIJ dienen met tweederden der geldige stemmen te worden goedgekeurd. Art. 21

Onderhavige statuten zijn goedgekeurd op de algemene vergadering van 15 december 1968.

,J

Het nieuu: bestuur van het Liberaal Vlaams Studentenverbond afdeling met uiterst links Ruddi Schollaert, voorzitter. Naast hem ondervoorzitter Neyts

Brussel, Frecldy

-

KHEUIeo p.•.b.a.

Melr 107 Antwerpen

Tel. 03/32.26.12

Bericht aan de grote bouwondernemingen u

wenst te bouwen, voor Uzelf, of voor Uw huidige of toekomstige kliënten. Het is normaal dat u naast Uw eigen middelen soms behoefte heeft aan een

BOUWLENING Slechts één adres hienoor: Kredlco p.l.b.a. Dit is de enige firma die U 90 t.b. van Uw bestekwaarde bezorgt met een uitzonderlijk financieringsplan.

Vraat heden DOl inftchtinlen

-

ALGINA N. V. Meir 107 Antwerpen lel. 03133.96.84 biedt U de mooiste appartementen en studio's aan, aan onze Belgische kust en in de hoofdstad.

PTlïzen van 400.000 fr. af Zicht op zee, en de mooiste liggingen in Brussel. Volledig ingerichte keuken en badkamer. Individuele centrale verwarming. Waarom naar het buitenland gaan? Een belegging in eigen land is

ZO VEEL

VEILIGER 11

Duitse

mark

triomfeert


Een ander machtsevenwicht? virtuele leider van de Europese gemeenschap. Meteen is het faillissement uitgesproken van de Gaullistische Europa-politiek. De tactiek om het Verenigd Koninkrijk buiten te houden tot de generaal de Gemeenschap had gemodelleerd

Op 24 november pakte Axel Springer's miljoenenblad BUd Zeitung uit met de sensationele titel: «Duitsland is weer nr. 1 in Europa». Dat verwekte heel wat opschudding, maar in feite bevestigde het alleen de bestaande toestand. Het wordt echter hoog tijd er de passende conclusies uit te trekken.

Er Is enorme druk uitgeoefend op de Bondsrepubliek tijdens de monetaire conferentie te Bonn. Zeven van de tien leden van de cClub~ hebben al hun overredingskracht a a n g e wen d om Schiller en Strauss te dwingen tot een revaluatie van de Mark. Het schijnt zelfs dat GrootBrittannlê gedreigd heeft met een terugtrekking van het Rijnleger en in het achterhoofd van bepaalde Franse politici speelde weer de gedachte aan een erkenning van de D.D.R. De Duitsers hebben echter «neen» gezegd. Er kan getwist worden over de vraag wie het economisch bij het rechte eind had. Was revaluatie van de Mark de goede oplossing? Zelfs in de Bondsrepubliek bestond onenigheid over die vraag tussen het ministerie van Financiën en de Bündesbank. De monetaire crisis was echter vooral een politieke aangelegenheid en het antwoord van Bonn moet vooral gezien worden als een politiek antwoord. Voor de eerste keer sedert de tweede wereldoorlog hebben de Duitsers de druk van hun vroegere overwinnaars weerstaan. 23 jaar lang had West-Duitsland zich op diplomatiek gebied naar hun wH geplooid: het herbewapende zich, het bracht grote financiële offers voor de stationnering van vreemde troepen op haar grondgebied, het steunde de Dollar en het Pond, het slikte zijn opvattingen in over de Europese eenmaking en de toetreding van Eng e I a n d. De Bondsrepubliek werd verscheurd tussen de Verenigde Staten en Frankrijk, die beide chantage gebruikten om Bonn voor hun standpunt te winnen. Plots zegt Bonn «neen>. Eerst schuift het de ondertekening van het nonproliferatie verdrag op de lange baan, dan weigert het nieuwe offers te brengen voor de

12

monetaire stabiliteit van andere landen. Het Is een interessant verhaal hoe de Bondsrepubliek geleide!ijk weer is opgeklommen naar de rang van grote mogendheid, maar dat doet hier weinig terzake. Hoe de Westduitsers hun economische macht in de toekomst politiek zullen aanwenden is nog niet te voorspellen. Daarover zal de volgende generatie beslissen, die niet meer zoals de generatie van Kieslnger en Brandt behept is met Nazicomplexen. Op dit ogenblik staat alleen het feit vast: 23 jaar na de totale nederlaag, na territoriaal te zijn gehalveerd, is Duitsland weer nummer één in Europa. De monetaire conferentie te Bonn heeft het officieel bezegeld. Het wal' echter allang voelbaar. De Sovjet-Unie heeft (om diverse redenen) nooit opgehouden te waarschuwen voor de groeiende macht van de Bondsrepubliek. Ook Charles de GaulIe vreesde die macht. Hij hoopte echter over voldoende tijd te beschikken om Frankrij k gereed te maken voor het leiderschap In Europa (depuis toujours 11«s'étalt fait une eertalne idée de la Frances ). Dit jaar is gebleken dat hij gefaald heeft. De zucht naar totale politieke en militaire onafhankelijkheid dwong hem ertoe het Franse volk grote financiële offers op te leggen. Dit kweekte mistevredenheid, die tijdens de meirevolutie losbrak. De nasleep daarvan leidde tot een economische malaise, die de onafhankelijkheid van Parijs ondermijnde. Inmiddels had Duitsland, dat niet streefde naar de statussymbolen van de nationale souvereiniteit, zich een economische wel v a art opgebouwd, die nu blijkt de sleutel te zijn tot de politieke macht. Niet Parijs, maar Bonn is de

evenwichtssituatie in Europa ontstaan. Zij gelijkt echter te sterk op de oude allianties om duurzaam te zijn. Bovendien is zij teveel tegen Duitsland gericht. Niets wettigt op dit ogenblik de vorming van een defensieve as tegen de Bondsrepu-

I

«De methode, mijne Heren, is hard werken en nu en' dan een oorlog verliezen - maar draag er zorg voor goed uw vijanden te kiezen». (Mauldin in Chicago Sun - Times).

naar zijn opvattingen, die tactiek Is tot mislukking gedoemd zodra Parij s niet meer over de middelen beschikt om het leiderschap waar te nemen. De enige oplossing bestaat erin de Britten lid te maken om de superioriteit van de Duitsers te neutraliseren. Op die manier zou een nieuwe

bliek. Dat heeft trouwens geen zin meer nu twee supermogendheden beslissen over het wel en wee. van een verdeeld Europa. Alleen een hechte vereniging van Frankrijk, Duitsland en Groot-Brittannië kan de verhoudingen in Europa voorgoed regelen. Piet VAN ROE

Positieve


bijdrage van P. v.V.

De redactie

Tentoonstellingen

-

-

Belgische gravures van Ensor tot vandaag (Galerie Régence, Regentschapstr. 13, tot 27 januari!.

Meesterwerken van de Mexicaanse kunst (Paleis voor Schone Kun'sten, tot 29 decernbeer.

_ Amerikaanse naïeve schilders uit de lBe en 1ge eeuw (Paleis voor Schone Kunsten, tot 29 december) .

_ Rik Poot (Paleis voor Schone Kunsten. Koninklijke stro 10, tot 22 december I. _ Realisme en Vrijheid (Museum voor Moderne Kunst, Koninklijke Plaats I, tot 13 _

U:

koos voor

[anuart) .

Tijl Uilenspiegel, Wereldburger (Volkskundemuseum, Gildekamerstr. 2-6, Antwerpen, tot 31 december).

Televisie -

Ten huize van mr. Jozef M.A.H. Luns, Nederlands minister van Buitenlandse Zaken (B.R.T. maandag 9 december - 21u.15).

-

De brave soldaat Schweik (T.V.-spel opgenomen in K.V.S. Brussel - B.R.T. dinsdag 10 december - 20u.25L

Hedendaags Surrealisme (Galerie Maya. Onze Lieve Heerstr. 10, Brussel I, tot 24 december).

_ Walter Leblanc (J. Walter Thompson, Marsveldplein 5, tot 30 december). -

VOLKSBELANG wordt uitgegeven door de :Stichting A. Var.derpoorten

-

REDACTIE: Circusstraat 21, Brussel 1.

HOOFDREDACTEUR EN VERANTWOORDELIJKE UITGEVER: Piet Van Brabant. Leopold lIl-laan

-

39,

Wemmel

o\Dl\IINISTRATIE:

De bende van Bonnot (Jacques Fourastié (Cohsee te Brussel).

-

Romeo en Juliette, Franco Zeffirelli (Arenberg te Brussel).

-

The Graduate, M. Nichols (Avenue te Brussel).

-

Le désordre à vingt ans, met J. Greco, B. Vlan (Paleis voor Schone Kunsten te Brussel).

Boeken -

Marc Andries : De maagdenhorde (De Bezige BIJ, Amsterdam).

De geboorte (korte speelfilm « :Je legende vaa de man uit het bos) van Herman Wuyts - scenario van Ivo Mlchiels, In B.R.T. donderdag 12 december om 21u.551.

-

Jef Geeraerts: Black Orfeus Brussel),

-

Faire Je point, debat (R.T.B. donderdag 12 december, 20u.30!.

Hedwlg Speliers : Omtrent Streuvels (J. Sonnevllle, Bruggel.

-

Bert Schierbeek : Een grote dorst (De Bezige Bij, Amsterdam).

-

Chrlstlne de Rlvoyre : Le peut matin fGrasset, ParIs). Bekroond met de Prix Interallié.

-

Michel Tatu: I"Hérésle Imposslble. (Ed. Grasset, Paris 285 blz. - 21 Fr. fr.). (Een kroniek van de gebeurtenissen In Tsjechoslovakije van maart 1967 tot oktober 1968 - Teksten verschenen in c Le Monde .,).

Gunter Grass of een loflied op de democratie, documentair programma over de Duitse schrijver, die zich de laatste jaren meer en meer met het politieke leven in Duitsland is gaan bezighouden (B.R.T. vrijdag 13 december 22u.05L Bijdrage tot de hedendaagse geschiedenis: Eerste Wereldoorlog en wapenstilstand. Vraaggesprek met Achiel Van Acker (B.R.T. zaterdag 14 december, 17u.301.

Frans Courteaux, Fazantenlaanl2, Erembodegem.

JAARABONNEl\IENT : i5 fr. te storten postchequerekemng 736.99 van het Liberaal Vlaams Verbond.

-

Inrezonden bijdraren, al dan niet republieeerd, worden niet teru"eaonden.

De ondertekende bijdragen binden enkel de schrijver.

Piano, Piano, het paard naar de hel, Jan Materne (Brussels Kamertoneel, onder de Nationale Basiliek, ingang Keizer Karellaan, te Brussel 81.

Films -

De trein der traagheid, dré Delvaux (Galeries Brussel).

An-

te

Gangreen I (A. Manteau,

c November 1918, journaal van een revolutie die niet doorgtng » van dr. H.J. Scheffer (Uitg. De Arbeiderspers, Amsterdam - 312 blz. geb.)

Toneel

Brus=e,

2

-

-

De welvaart voor wie? door Dal'id Rlesman, schrijver van de e Lonely crowd s (Uitg. Aula-reeks nr. 387 - 496 blz. 116 rr.).

-

Geschiedenis van de arbeid. Deel rrr, 1ge en 20e eeuw, door prof. dr. F. Van der Ven lUItg. Aula-reeks nr. 383 272 blz. - 66 rr.).

Ocer het beginsel van de culturele autonomit zijn de Vlamingen het eens, in alle grote partijen. Christen-democraten, socialisten en liberalen zouden dit beginsel nu in teksten moeten omzetten. Dit lijkt niet zo eenvoudig. Want de middelen om de culturele autonomie te realiseren zijn talrijk en verschillend. Nu is men toch zo ver, dat iedereen ~ijn teksten in het Parlement heeft ingediend: de regering, de V.U. en ten slotte ook de P.V.V. De P.V.V. had een rustig overleg verkozen over het geheel van de problemen met het oog op een nati01zaal akkoord. Zij verwees hierbij naar het voorbeeld van het schoolpact. De B.S.P. heeft zich hiertegen verzet, waardoor zij de indruk bevestigde, dat zij in werkelijkheid weinig of niet begaan is met de çrontiioetstierzienmq, Door niettemin haar teksten aan ie parlementaire commi[,~ie 'te onderwerpen heeft de P.V.V. ongetwijfeld haar goede wil beweze11.Haar teksten zijn overigens een Objectief onderzoek waard. Dat de P.V.V. geen apart statuut voor de Voerstreek wil, is een eerste winstpunt. Het regeringsvoorstel is terzake onaanvaardbaar. Men zal er zich eveneens over verheugen, dat de P.V.V. hl artikel 3 bis de vier taalgebieden (het nederlandstalig, het franstalig, het dutt3taltg en Brussel) opneemt en bepaalt, dat wijzigingen in dit verband slechts kunnen gebeuren door een wet, die goedgekeurd wordt bij een 2/3 meerderheid. Het lijkt ons ook een gezonde regeling, dat in de grondwet enkel het beginsel van de culturele autonomie ingeschreven 11JOrdt. Het wetsvoorstel, dat hierbij aansluit, moet beschouwd worden als een werkdocument, dat niettemin een positieve bijdrage behelst. Men kan wellicht van mening verschillen over de samenstelling en de bevoegdheid van de cultuurraden, die de P.V.V. voorstelt. maar winstpunten zi;n stellig, dat dit wetsvoorstel 1) normatieve bevoegdheid verleent aan de nieuwe organen, 2) aan de cultuurraden de nOdige financiële middelen verschaft, 3) bepalingen voorziet ter bescherming van de ideologische en filosofische minderheden. Wij zien niet in welke principiële bezwaren kunnen geopperd worden tegen cultuurraden, die bindende reglementaire initiatiefbevoegdheid hebben, wetgevend initiatie/recht hebben, de nOdige financiële autonomie genieten en inzake Bruuel een bilzondere cultuurraad voorziet, die op volstrekte paritaire grondslag is 3amengesteld.

P.V.B.


Economische

decentralisatie

Waarom gemakkelijk als het moeilijk kan? Vele Belgische politiekers - in de eerste plaats diegenen die thans aan het bewind zijn - beginnen te redeneren zoals militairen: waarom zouden wij het gemakkelijk doen als het ook moeilijk gaat? Een voorbeeld daarvan is heel het getuig, dat men ontwerpt voor de zogeheten economische decentralisatie.

Het doet zo een beetje denken aan een caricatuur van een uitvinder, die een kamergroot ding heeft opgebouwd om te beletten, dat de melk overkookt. Zou er nu werkelijk iemand zijn, die in aUe ernst zou durven beweren, dat wij in ons land heel deze .machlnerie» nodig bebben om de eeonomiscbe problemen, die in bepaalde gewesten bestaan, op te lossen! Wij bebben de indruk, dat niemand erin gelooft. Maar weinigen wagen het te zeggen, uit vrees ervan bescbuldigd te worden, dat zij tegen de economiscbe belangen zijn van bun gewest. Bet is onze overtuiring, dat de bes&aande organisaties en de bes&aande middelen volstaan om de.e problemen, in de mate van de eeenomiscbe mogelijkheden, op te lossen. En men kan geen organisaties opricbten, die deze economiscbe morelijkbeden kunnen te buiten gaan. Men !lOU er in de eerste plaats moeten toe besluiten de bestaande organisaties zoals de Economiscbe Raad voor Vlaanderen, de provinciale economische raden en de verschillende intercommunales te gebruiken, de beschikbare financiële middelen doeltreffender aan te wenden voor economiscbe expansie en reconversie en beginnen met bet bestaande Bureau voor Economische Programmatie in te schakelen in bet overbeidsbeleid. Indien de staat op dit drievoudig vlak totnutoe in gebreke rebleven Is, dan zal daarin reen veranderinr komen door de rewestelijke economische organisaties (politiek) te hervormen of het programmatiebureau een (betere) naam te geven, wanneer de orranisatie van bet overheidsbeleid niet veranderd wordt. Maar daarover spreekt men niet. In reen enkele &aal. Indien er tekortkominren zijn geweest en nor zijn in het oplossen van rewestelijke economische problemen, dan was dit niet omdat in die gewesten economische or,anisaties zouden ontbroken hebben. doch wel omdat het verkeerd liep bij de centrale overheid. En indien men aan de werking van die centrale overheid niets verandert, dan al men morgen - met nor veel meer gewestelijke orpnisaties dan nu - alleen meer problemen maken dan er oplossen. Reel bet ontwerp over de economische decentralisatie is niets anders dan een politieke Dlystificatie.

Het gaat niet om economie, maar om politiek. Het gaat niet om decentralisatie, want de centrale overheid geelt geen enkele besliSSingsbevoegdheid af. Men zou ten hoogste kunnen spreken over deconcentratie. Wie wil men eigenlijk om de tuin leiden! De regering heeft verklaard, dat de opvaUin&, van de economische politiek nationaal blijft. Indien zij dit nationaal beleid opvat als de samen voering van twee (of drie?) soorten rerionale economiscbe politiek, dan moeten bepaalde beslissinrsbevoerdheden aan de gewestelijk economische instellingen toegekend worden. Maar indien zij het regionaal economisch beleid opvat ais een geheel

van bijzondere maatregelen. opdat de nationale doelstellingen inzake welvaartsverboglng ook in gewesten met economische moeilijkheden bereikt worden, dan gaat het om een beleid dat centraal beslist wordt, maar waarvan uitvoeringstaken aan gewestelijke instellingen kunnen toevertrouwd worden. De regering zou nu eens duidelijk moeten zeggen welke haar opvatting is van bet regionaal economisch beleid en dan zou men misschien met een ander inzicht de economische organisatiemastodont benaderen Men moet zich vooral in Vlaanderen toch eens de vraag gaan stellen, waarom al de bestaande organisaties, die zeer veel hebben bijgedragen tot de economische herleving van het Vlaamse landsgedeelte, nu plots «een politieke verbetering van Waalse socialistische inspiratie» nodig hebben! Misschien zijn er sommigen, die een schim van een federalistische or,anisatie si en opduiken en al han bezwaren onderdrukken met de boop, dat zij er later dan wel wat ~cter zullen van maken.

In al de d.scussies over deze «decentrausat.e» is het ook merkwaardig hoe we.ntg daarin gerept wordt over het «waar het om gaa t», nl. de economische welvaart in de gewesten. lIet is ten hoogste nog een voorwendsel. Dat dit het doel is, lijkt zowat bijzaak geworden. Indien men zou voor ogen houden waar het om gaat en welke de wrijvingspunten geweest zIJn en nog zijn, dan zou men veel meer kunnen bereiken door de pragmatische oplossing te aanvaarden, die de vorige regering Van den Boeynants - De Clercq gevonden had, nl. dat de vijf of zes bij de regionale expansie betrokken ministers maandelijks overleg zouden plegen met de Economische Raad voor Vlaanderen en de Waalse Economische Raad. Deze raden werden aldus de fac~ erkend en via deze raden kon de. de gewesten inspraak hebben op het hoogste vlak van het nationaal beleid. Maar dit was te eenveudlg en hd kostte waarschijnlijk te weinig. Lee VERBIST

Brusselse dooddoen~r Niemand heeft het gehaald in de Brusselse P.V.V. federatie. Het gelijkspel (149 tegen 149 bij 8 onthoudingen) Is, volgens sommigen. geen nederlaag voor de aanhangers van het manifest der 29. maar ook geen overwinning voor de ondertekenaars van het handvest van de eendracht. Er Is niets veranderd in de federatie. De leiding blijft In handen van de « harden ~. De Vlamingen zijn een ervaring rijker. De h. Demuyter werd in het ongelijk gesteld, maar van aftreden is er bij hem geen sprake. Het c handvest van de eendracht ~ heeft dus tot niets gediend. In dit verband werd gezegd, dat het L.V.V. dit handvest heeft onderschreven. In feite heeft het L.V.V. zich terzake nooit uitgesproken. Sommigen gematigde franstaligen hebben om de steun verzocht van de hh. De Clercq. Vanderpoorten, Orootjans, De Winter en Poma. Deze laatsten hebben zich niet verzet tegen de onderhandelingen, die verscheidene weken geleden waren begonnen, maar zij hebben allen vastgesteld, dat het handvest enkele afwlj kingen en toegevingen bevat, die noch met de Knokkebesluiten van het L.V.V. noch met het everslag van de 15 verenigbaar zij n. De h. De Clercq heeft zich overigens in een vraaggesprek voor de televisie uitgesproken tegen e al die manifesten en handvesten s, De h. Corbeau heeft vanwege de Vlaamse leden van de c 15 ~ een brief gekregen waarin gewezen wordt op de afwijkingen. Andere leden van de Brusselse federatte kregen hetzelfde antwoord vanwege de h. Poma. De h. De Winter heeft zijn handtekening niet geplaatst onder het document.

••••

Het handvest Is nu nog slechts een historisch document. Het getuigt van de wil tot verstandhouding bij een minderheid van gematigde franstaligen en bij de Vlamingen van het arrondissement Brussel. Het hele Parlement zal zich over het statuut van Brussel en over de grenzen van de agglomeratie moeten uitspreken. Dit is geen loutere Brusselse aangelegenheid, die uitsluitend de Brusselaars interesseert. De Brusselse bourgeois-socialist Cudell draalt de zaken om wanneer hij beweert. dat de Brusselaars slechts volwaardige Belgen Zijn wanneer zij ongehinderd de verfransing kunnen uitbreiden in Vlaams-Brabant. De Vlaamse publieke opinie en de Vlaamse parlementairen kunnen terzake geen koopjes meer dulden. Als vertegenwoordigers van de natie is het de plicht van alle Kamerleden en Senatoren - niet alleen van de Inwoners van het arrondissement Brussel - om zich hierover uit te spreken. Manifesten ot handvesten. die niet de Instemming genieten van de meerderheid in Vlaanderen en Wallonië kunnen geen aarde aan de dij k brengen. En dat men te Brussel niet aandrave met de dooddoener, dat de franstalige meerderheid te Brussel haar eigen zaken wil beredderen zonder inmenging van Vlamingen of Walen. Zolang de Vlamingen leven in een unitaire staat en zolang Brussel de hoofdstad van het land zal zijn. hebben de Vlamingen het recht en de plicht om het statuut en de grenzen van de Brusselse agglomeratie mede te bepalen. Piet VAN BRABANT

••••

3


ENIG mooi IDEAAL van ligging en toch GOEDKOOP, dat zijn alleszins de burelen op

GREEN

CENTER

ENIG mooi is de afwerking waarbij niets over het hoofd werd gezien om een correct zakenman tevreden te stellen. IDEAAL is de ligging voor een firma of een persoon die toch in het centrum van de stad wil gevestigd zijn maar zo weinig mogelijk last wil ondervinden van hedendaagse problemen. Er is immers parking voor iedereen, vermits drie verdiepingen parkeerplaats bieden aan 1.000 wagens. GOEDKOOP Is zeker onze grootste troef, want we hebben keus naar ieders beurs en dit te beginnen van

289.200 fr. Vraag nog heden om inlichtingen bij het GREEN CENTER, Verkoopbureel Lange Kievitstraat (tel. 03/31.27.65) of op de Dr. Van de Perrelei, 38, te Bore;erhout (tel. 03/36.18.06 - 07). Onze afgevaardigde is steeds bereid met U een afspraak te maken om U een degelijke uitleg te verschaffen.

Met GREEN CENTER geen problemen Dat is inderdaad zo voor het Green Center, dat momenteel wordt opgetrokken In het centrum van Antwerpen. Dit burelencomplex van 11 verdiepingen, thans gevorderd tot op de 8ste verdieping, heeft een ld=ale ligging voor ieder zakenman.

De burelen zijn uiterst modern opgevat. Zes liften zorgen voor een snelle service In het gebouw. En wat zeer belangrijk Is: GEEN PARKINGPROBLEMEN en dat In het centrum van Antwerpen op amper 200 meter fan het Centraal Station. Inzake afwerking zult u zeker niet teleurgesteld zijn, want alle burelen zijn volledig kant en klaar bij de in ontvangstname. dit wil zeggen: muurbekleding, vloerbekleding, individuele w.c., lavabo, vestiaire en inbouwkast in de hall van elk bureel.

Een gamma prijzen naar leders beurs Huurders zijn steeds welkom aan prijzen buiten alle mededinging. Om meer inlichtingen

komt u terecht

bij

HYFIMA, Dr. Van de Perrelei 38, te Borgerhout (tel. 03/36.18.06-07).

4

ONNEN ONDER ORGEN kunt u alleen in Durbuy Een overdekt zwembad met een «zonäoorlatende» koepel laat U toe, zelfs in de winter, omringd door sneeuwen ijs, in badpak rond te 'open om te zonnen. De gelukkige bezitters van een vakantie-appartement in Durbuy vinden er ook alle ontspanningsmogelijkheden die men zich kan inbeelden. Aarzel niet te lang want de eerste appartementen worden verkocht aan de

ongelooflijke lanceerprijs van 499.000 fr. Deze appartementen zijn volledig ingericht en gemeubeld. Telefoneer heden nog naar eDe zon in de Ardennens, Dr. Van de Perrelei, 38, te Borgerhout (Tel. 03/36.18.06-07).

Een eigen vakantie-appa rtement de wens van velen, ligt ook in uw bereik Gelegen op slechts 90 minuten van Antwerpen in een prachtige omgeving met, voor jong en oud, alle ontspannings- en recreatiemogelijkheden die men wensen kan. Geen hinder van de hedendaagse drukte want het domein van 17 hectaren, ligt volledig afgezonderd en is toch zeer gemakkelijk te bereiken.

NEU-MORESNET op 15 kilometer van EUPEN dat is de plaats waar reeds menig koper een tevreden kliënt is geworden. Deze appartementen zijn volledig ingericht, zelfs met radio en ijskast. en verder alle toebehorende worden uw eigendom samen met het appartement voor een ongelooflijke prijs van 544.000 fr. Aarzel niet, wij weten immers waarom, want op amper 7 maanden tijd werden 70 kopers gelukkige eigenaars van HUN vakantieappartement. S.R.B. - verkoopbureel ter plaatse op domein «Country Club Beneluxe of Dr. Van de Perrelei, 38. Borgerhout (tel. 03/36.18.06 - 07). '0


Wanneer

een Europese'

uitgiftebank?

De kleine psychologische aardbeving, die de laatste monetaire crisis veroorzaakt heeft, zou moeten te baat genomen worden om het tij in de Europese integratie te keren. De noodzaak van een politieke en monetaire integratie in Europa is nu proefondervindelijk bewezen. Indien de Westeuropese landen niet vlug de weg van deze Integratie inslaan, 'zullen zij wegzinken In eng en protectionistisch nationalisme en wordt een domper gezet op de kansen voor economische expansie en verhoging van de welvaart. Het is nu duidelijk, dat het gaat om ons aller centen, om onze portefeuille. En daarvoor zijn de mensen, is de massa, toch wel in beweging te brengen. Nu moet de Europeesgezinde polttieker toch wel steun kunnen vinden bij de openbare opinie voor initiatieven; die gericht zijn op de oprichting van een waarachtige politieke' overheid in een federaal Europa. Men heeft er zich steeds over beklaagd, dat de openbare mening in de Europese landen niets gat om de Europese zaak. Nu deze openbare mening zich biJ deze ·monetaire crisis van de maand november bepaalde vragen is gaan stellen, bestaat er een brede basis als steun voor een nieuwe start. Maar de initiatieven moeten vlug genomen worden, opdat ze het politiek alternatief zouden vormen bij de volgende crisis, die er zeker komt. Indien er bij de volgende monetaire crisis in Europa geen alternatief bestaat, is de kans groot dat elk land steeds meer verschansing zal gaan zoeken in de nationale souvereiniteit. De initiatieven moeten gaan in de ricMing van een monetaire integratie in de Europese Gemeenschap met een Europese uitgiftebank. Maar dat kan pas, wanneer er een begin gemaakt Is met een politieke overheid In Europa. Het ontbreken van deze structuren Is immers in grote mate de oorzaak van de monetaire crisis van november. De oorzaak van deze crisis lag niet in het Internationaal monetair systeem, zoals Couve de MurvUle de Fransen in een televisie-interview heeft willen doen geloven. Wij durven zelfs zeggen: integendeel. Frankrijk zou wellicht de crisis van de Franse frank niet gekend hebben, indien de GaulIe niet systematisch de hervormingen aan het internationaal monetair stelsel had tegengewerkt - en ook niet indien hij niet systematisch de Europese Gemeenschap had tegengewerkt. Maar het is wel zo, dat de Gaulle nu bijna zelf in de put gevallen Is, die hij voor andere landen had gegraven. Zo hij er niet is ingevallen - of zo hij niet het trapje lager van dedevaluatie is willen afgaan, dan is dit uitsluitend om prestigeredenen. Opdat hij zich niet zou vernederd. gevoelen, legt hij nu aan zijn land een pijnlijke deflatiepolitiek op, die sociale achteruitgang betekent en die vooral de kleine man zal betalen. Het is mogelijk, dat hij het met deze politiek haalt en dan zal hij voorzeker nog een nattonal1stischere koers varen, dan ooit voordien. Dit is dan wel het ironische in de huidige situatie. de GaulIe zal maar In deze politiek siagen, omdat hij kan rekenen op de steun van de andere landen, die er belang bij hebben Frankrijk te helpen. Een devaluatie van de Franse frank zou de druk op de dollar Yergroot hebben en vandaar de gelukwensen van president Johnson aan de Gaulle omdat deze niet devalueerde. Indien de GaulIe nu niet uit zijn monetaire moeilijkheden zou geraken, dan zou hij kunnen gedwongen worden tot een grotere devaluatie dan in november nodig geacht werd en dan zou hij de andere landen in deze deva-

luatie kunnen meesleuren. Vandaar dat de andere geïndustrialiseerde landen Frankrijk steunkredieten verlenen ter instandhouding van een internationaal stelsel, dat de GaulIe zou willen kelderen, in zoverre zelfs dat hij geen steun verleende aan Groot-Brittannië wanneer die nodig was ter verdediging van het Pond. Merkwaardig is ook. dat de GaulIe het internationaal monetair stelsel een zware slag had kunnen toebrengen, indien hij zou gedevalueerd hebben. Zo hij de Franse frank met een aanzienlijk percentage had gedevalueerd, dan hadden de andere munten moeten volgen, o.m. de dollar, wat zou neergekomen zijn op een verhoging van de goudprijs. de Gaulle heeft dit toch altijd gewild? Nu had hij de kans. Hij heeft zich Integendeel gehouden aan de regel van het door hem aangeklaagd internationaal monetair stelsel, het beste bewijs dat dit stelsel niet de oorzaak was van de crisis en dat het bestaan ervan nodig is om uit ortsstsen als deze van november uit te geraken.

..• Deze monetaire crisis was wel de derde in twaalf maanden. Nochtans is ze geheel verschillend van de vorige twee. De eerste in november 1967, liep uit op de devaluatie van het Pond en de tweede in maart 1968 was een speculatie op de dollar en gaf aanleiding tot de goudkoorts. In deze crisissen ging het om de rol van de reservemunten naast het goud. Het vertrouwen in deze munten was aangetast wegens het zich opstapelend tekort op de betalingsbalansen. Het einde van de goudpool en de overeenkomst van Stockholm in verband met de speciale trekkingsrechten waren eerste stappen in de richting van een oplossing. De derde crisis van vorige maand, was in de eerste plaats een Europese crisis, ontstaan door de gunstige ontwikkellng In Duitsland met geruchten over een hogere waardering van· de Mark en een gebrek aan vertrouwen In de financiële toestand In Frankrijk, wat daar een kapitaalvlucht veroorzaakte. De kapitaalvlucht uit Frankrijk naar Duitsland werd echter in hoofdzaak veroorzaakt door het wantrouwen in Frankrijk zelf. Indien de voorspiegeling van een herwaardering van de Mark de essentiële oorzaak zou geweest zijn, dan had men een even grote kapitaalvlucht uit de andere landen moeten meemaken. De Franse overheid heeft de mei-opstand verantwoordelijk gesteld voor de ongunstige ontwikkeling in Frankrijk en vele rechtse commentatoren zijn deze stelling bijgetreden. Wij willen niet beweren, dat de mei-crisis daar niet de aanleiding toegeweest is. Maar indien de Franse economie na tien jaar gaullisme zo sterk geweest ware als de GaulIe graag deed geloven, dan zou deze economie een dergelij ke crlsls te boven gekomen zijn. Ter vergelijking willen wij even aanstippen, dat de Belgische economie in tien jaar niet minder dan vier crisissen is te boven gekomen, die even erg waren als de mei-opstand in Frankrijk, nl. de koningskwestie, de schoolkwestie, de Congo-crisia en de stakingen tegen de eenheidswet. De Franse overheid is ook een andere zondebok gaan zoeken In de grote speculatie en beeft het zelfs zo voorgesteld, dat men bijna aan een complot tegen de Franse frank zou moeten geloven. Er is zeker speculatie geweest. Kapitaal zoekt

winst. Dat kan men niet v••rhtndcrcn. noch verbieden. Men kan geen politiek voeren. waarin men als hoge doelstelling; voert. dat er een vrij verkeer van mensen en goederen moet zijn, terwijl men de kapitalen dit vrij verkeer zou willen verbieden om redenen van nationalistische politiek. Indien men geen speculatie wil. dan moet men deze voorkomen door een integratiepolitiek te voeren. Indien men geen Integratiepolltiek voert. zal men steeds voor nationale verschillen in ontwikkeling staan. met landen die goed vooruitgaan en andere die achteruitgaan en het kapitaal. dat winst zoekt. zal afvloeien naar die landen waar winst te maken is. En hier belanden we dan precies bij het knelpunt. dat volgens de stellingen als die van de Gaulle, de fout is in het internationaal muntstelsel. Dit stelsel steunt op de vaste pariteit van de valuta. op vaste wisselkoersen. Nu zijn vaste wisselkoersen maar mogelijk indien de betalingsbalansen in evenwicht zijn. (Hier moet men wel even het onderscheid maken tussen de betalingsbalansen van landen met een reservemunt en landen wier munt niet de rol van reservevaluta speelt. Voor landen met een reservemunt is het In afwachting dat de speciale trekkingsrechten spelen bijna onvermijdelijk. dat zij een tekort op hun betalingsbalans hebben, aangezien hun munt anders de rol van reservevaluta niet geheel zou spelen). Maar het evenwicht in de betalingsbalans ver- . onderstelt dat de landen, wanneer zij dit even- . wicht niet bereiken, bepaalde binnenlanclae' maatregelen treffen - ot op verzoek van het· internationaal monetair fonds aanvaarden te treffen - om het evenwicht van hun betalingsbalans te herstelien. Dit betekent van een boven-nationaal gezag richtlijnen aanvaarden. wat volgens stellingen als die van de Gaulle een inbreuk Is op de nationale souvereinitett. Bovendien moeten dergelijke maatregelen aanvaard worden ter voorkoming van onherstelbare onevenwichten, die devaluatie vereisen. Nu betekenen deze maatregelen zeer dikwijla. dat zij indruisen tegen de binnenlandse polltieke doelstellingen, die sommige landen beogen. Een basis van het Internationaal muntstelsel is dus, dat er een zekere gelijklopendheld moet bestaan in de sociaal-economische doelstellingen in de verschillende landen en als middel daartoe wordt Internationale monetaire samenwerking aangewend. Nu is het bij de laatste crisis duidelijk geworden, dat in Europa deze samenwerking-na-demoeilijkheden niet meer volstaat. De Europese landen Zijn reeds zo aan elkaar vastgeklonken, dat het geen uiteenlopende economische doelstellingen meer verdraagt zonder aanleiding te geven tot een crisis. De voorwaarden voor de verdere economische vooruitgang van Europa vereisen voortschrijdende eenwording op het gebied van middelen en beslissingsmacht. Indien men die weg niet opgaat, dan zullen de crisissen het opnieuw uit elkaar halen. Indien men een geïntegreerde Europese economie wil, basis voor de volkswelvaart in alle Europese landen, dan moet men naar een monetaire en dus politieke eenmaking. Indien deze opoffering van nationale souverelnitelt ons een te groot offer schijnt, dan hebben wij de zekerheid met elk onze onaangetaste nationale souvereiniteit het grootste deel van onze welvaartmogelIjkheden op te otteren. ot zouden wij liever arme Belzen ?:ijn dan rij ke Europeanen ? Leo VERBIST

C.I.A. (c) Liberaal Archief - Kramersplein 23 - 9000 Gent

De onzichtbare •

regerl ng van de U.S.A. In de zaal van de Nationale Veiligheidsraad in het Witte Huis bevindt zich een ovale tafel, met erom heen een reeks zetels. Op de tafel prijkt tussen een bataljon telefoontoestellen de rode hoorn van het apparaat, dat de president van de Verenigde Staten rechtstreeks in verbinding kan stellen met het Kremlin. In een aanpalende kamer, de «situation room» (letterlijk vertaald : toestandkamer) volstaat een druk op een knop om op een lichtgevende wandkaart de stellingen te projecteren van de Amerikaanse troepen in de hele wereld, alsook deze van hun gebeurlijke tegenstanders. De huidige president (Nixon volgt Johnsol1 pas op de 20e januart 1969) heeft zeven onmiddelli ike medewerkers: Hubert lIora1io Humphrey. vice-president, dl" verslagen man in de presidentsverkiezingen; Dean Rusk, staatssecretaris voor Buitenlandst Zaken; Clark Clifford, minister van LandsverdecUging en gewezen raadgever ~an president Kennedy inzake ~e inlichtingen komende uit het buitenland ; de directeur van de ~ienst «Emergency planning» :~poedplanning, planning in tloodgevallen), de h. Fen'is 13ryant, die in het buitenland Clmzeggens een onbekende is; ~alt W. Rostow, bijzondere meC1ewerker van de president; J3rombf'Y Smith, die reeds drie presiden ten versleten heeft en poogt zich zo weinig mogelijk te laten opmerken. En de z( vende man? Rich;trd McGarrah Helrus. directeur van de C.I.A. (central Intelligence agency ), staat als zevc!'de man aan het hoofd van een onzichtbaar leger, dat overal ter wereld vertakkingen heeft en 20.000 "manschappen" in :vast vcrband telt, gelegenheidsmedewerkers en tipgevers niet tneegerpkend. In het totaal be••chikt de C.LA. over meer dan 1.000 waarnemingsen luisterposten, die over alle contInenten vel spreid zij n.

Een handgebaar van hem volstaat om de gebeurtenissen in Vietnam. Cuba of Biafra grondig te wijzigen. Overal waar gevochten wordt, overal waar complotten gesmeed worden is de C.LA. aanwezig, hetzij als waarnemer, hetzij als actieve kracht. Om te achterhalen wat de andere landen denken en bekokstoven besteedt de C.LA. enorme bedragen. Ingewijden beweren

dat zijn jaarlijkse begroting 1 miljard dollar beloopt (50 miljard fr.) of een vierde van de financiële koek, die jaarlij ks verorberd wordt door de negen verscheidene inlichtingendiensten van de Verenigde Staten. Zowel de Nationale Veiligheidsraad, als de Senaatscommissies voor Beg rot i n g en Landsverdediging hebben officieel het recht inzage te krijgen van de uitgaven van de C.LA. In de praktij k is het enkel de president van de Verenigde Staten zell', die deze rekeningen kan COl troleren. Telkens het Congres of de Senaat de uitgaven van de C.I.A. hebben willen inzien werd hen dit door de directeurs van deze dienst geweigerd. De verscheidene chefs van de C.LA., die elkaar sedert de oprichting van de dienst onder president Truman in 1947 opvolgden, verscholen zich telkens achter het geheime karakter van de C.I.A.opdrachten.

Van Duitse afkomst Wie is deze Richard McGarrah. die door bepaalde Amerikaanse perscommentatoren betiteld wordt als «het hoofd van de onzichtbare regering van de Verenigde Staten h. Hij werd geboren in 1913 te St.David, in de Amerikaanse staat Pennsylvania. Hij is groot en slank. Zijn vader was een Duitse inwijkeling, die drie zonen en één doch ter had. McGarrah senior trad in dienst van de «Aluminium Company of Amertca», bouwde er een loopbaan uit en werd er handelsdirecteur . Gefortuneerd keerde hij naar Duitsland terug en verbleef achtereenvolgens te Freiburg en te Brisgau, waar de jonge Richard McGarrah Helms gedurende twee jaar middelbare school liep. Daarna werd Richard naar een private school te Rolle, in Zwitserland, gestuurd, waar hij

Theoretis(·h ... recht door zee :A.ls directeur van de C.LA. en :voorzitter van de United States Bureau of Jn rorrnatton> (Informatiebureau van de Verenigde Staten), waarin de negen diensten gegroepeerd zij n. die a1ch bezighouden met het verschaffen van inlichtingen, heeft McGarrah Helrus de macht om te beslissen over leven en dood 3J8l1 duizenden personen.

Kennedy en Eisenhouier zagen er geen graten in, dat de C.l.A. een «invasie» op Cuba organiseerde. Het werd echter een mislukkinq en Kennedy mocht de scherven lijmen


Over dit gebouw, het Pentagon te Washington, wappert de Amerikaanse «stars and siripes», De regering van de Verenigde sta.ten neemt er beslissingen, die de laatste jaren meer en meer beïnvloed worden door de beslissingen van de grootmacht achter de schermen, de C.l.A. De Verenigde staten gaan sedert 1947 niet alleen scheep onder de «stars and stripes», maar ook onder de onzichtbare vlag van de C.l.A.

grondi~ Frans leerde. De toekomstage chef van de C.I.A. keerde dan terug naar Amerika en beëindigde er aan het «Williams College,. zijn studies. In 1935 scheepte hij opnieuw in naar Europa om te Londen voor het persagentschap «United Press» te gaan werken.

Leerschool Dulles-Donovan

Als joumalist neemt hij in 1937 een vraaggesprek af van Adolf Hitier. Wellicht is dit vraaggesprek beslissend geweest voor zijn verdere loopbaan, want omstreeks hetzelfde tijdstip namen de Amerikaanse inlichtingendiensten - altijd gereed om de indrukken van een jonge journalist op te pikken - contact met hem op. In 1939 bevindt Richard zich opnieuw in de Verenigde Staten, waar hij aan het hoofd geplaatst wordt van de publietteitsdienst van de dndianapolis Times». De tweede wereldoorlog stelt een einde aan zijn loopbaan als journalist. Hij wordt aanvankelij k ingelij fd bij de zeemacht,

maar wordt kort daarna overgeheveld naar de inlichtingendienst van de befaamde generaal Donovan. Donovan zendt hem naar Europa waar hij onder het bevel komt te staan van Allen W. Dulles. Betere leermeesters had Richard zich niet kunnen wensen, want de geschiedenis van de C.I.A. is onomstootbaar verbonden aar; de naam van Allen W. Dulles. Dulles heeft zich immers van [ongt.af altijd voor buitenlandse politiek geinteresseerd.

In de koude oorlog Zijn talrijke reizen in het buitenland en zijn opleiding aan de «Elzasser schools te Parijs hebben Dulles voorbereid tot het ambt van meester-spion. Vooraleer zich uitsluitend met het verwerven van inlichtingen bezig te houden, maakte hij deel uit van het Amerikaanse diploma tiek korps. Hij debuteerde als attaché. verbonden aan de Amerikaanse ambassade te Wenen en in 1918 zetelde hij In de afvaardiging

.van Woodrow Wilson, die deel nam aan de vredesconferentie. Hij verdiende daar zijn eerste sporen omdat men hem belastte met het netelige vraagstuk van de oprichting van de staat Tsjechoslovakij e. Bij het uitbreken van de tweede wereldoorlog is Dulles een meester geworden in het inzamelen van inlichtingen. Hij wordt naar Zwitserland gestuurd, waar hij contact opneemt met de Duitse geheime diensten van admiraal Canaris enerzij ds en met de Italiaanse verzetstrij ders anderzij ds. Het is Allen Dulles, die de capitulatie bewerkstelligt van de Duitse troepen en deze capitulatie van de Duitse stafchef, generaal Wolf, ontvangt. .Maar nauwelijks is de echte oorlog gedaan, of een nieuwe oorlog, de «koude~,begint.

Een James Bond President Trumans eerste han'deling na het beëindigen van de vijandelijkheden bestaat in de demobilisatie van een groot gedeelte van het leger eI1 in de

ontmanteling van de toenmalige geheime dienst, de 0.8.S. Richard McGarrah Helms, die deel uitmaakte van de O.S.S., wordt ook gedemobiliseerd, maar wordt onmiddellijk opgevist en ingelij fd in een bijzondere afdeling van het leger, de {,Strategie Service Knit». die later de "Central Agency Group» zou genoemd worden. In 1947 raakt president Truman niet meer wijs uit de stroom inlichtingen. die hem worden doorgestuurd. Hij beslist een bijzondere centrale inlichtingendienst op te richten. De taak van deze nieuwe dienst, de C.I.A., wordt duidelijk afgelijnd: «De C.I.A. moet de inlichtingen van de verscheidene departementen en van de verscheidene regeringsagen tschappen coördineren in het belang van de nationale veiligheid en onder de directie van de nationale veiligheidsraad. De C.I.A. moet ook alle andere opdrachten en functies vervullen, die haar mettertijd in het belang van de nationale veiligheid kunnen opgelegd worden door de nationale veiligheidsraad .•.

7

De C.I.A. in de strijd


Generaal William Don 0 van wordt de eerste directeur van de C.I.A. Hij is een ervaren vos, want tijdens de oorlog stond hij aan het hoofd van de O.S.S. Hij wordt echter spoedig vervangen door Dulles, die het absolute vertrouwen geniet van zijn broer, Rhea Foster Dulles, die toen minister van Buitenlandse Zaken was. In 1951 worden de werkzaamheden van de C.I.A. uitgebreid. Tot laatstgenoemde datum beperkte deze dienst zich tot het coördineren en verzamelen van inlichtingen. Slechts sporadisch mengden C.I.A.-agenten zich rechtstreeks in een of ander geschil. Van 1951 af wordt systematisch actief opgetreden. De creatie van een bijzondere afdeling, die zich met de planning van dergelij ke opdrachten bezighoudt, blij ft daarna niet lang uit. Deze ontwikkeling binnen de C.I.A. strookt met de evolutie van de technieken voor het bekomen van inlichtingen. Waar vroeger slechts op beperkte schaal en in gesloten kringen inlichtingen everhandelds werden, wordt thans aan massawinning van informatie gedaan. De ene grootmacht wil alle militaire en andere geheimen van de andere achterhalen. In 1951 heeft de C.I.A. zich als het ware aan het nieuwe psychologische klimaat in de wereld van de spionage aangepast.

Strijdig met de grondwet

De beoefenaars van de «spionage> Wafen vroeger de ambassadeurs. Zij waren de uitvoerders van de politieke aktie. In de tijd, dat de meeste landen geregeerd werden door koningen, waren de ambassadeurs werkzaam in de kringen van de verscheidene koninklij ke hoven. Vandaar het belang van de vroegere «politieke salons». De opgang van het democratisch regime bracht een machtsoverdracht met zich: het parlement en de man in de straat kregen het voor het zeggen. Op deze nieuwe «machthebbers. diende een invloed uitgeoefend te worden. Deze taak werd door de Verenigde Staten toegewezen aan de C.I.A. Dit had voor gevolg, dat de C.I.A. van lieverlede genoodzaakt was bepaalde initiatieven te nemen, die wel door de president van de Verenigde Staten goedgekeurd waren, maar die terzelfdertijd in strijd waren met de grondwet enerzijds en met het officieel buitenlands beleid anderzij ds. Welllcht een van de meest ophefmakende en zeker een van de ongelukkigste akties van de C.I.A. was de poging tot het ontschepen van een etnvastegroep» in de Varkensbaai op Cuba in 1962. De voorbereiding van deze aktie begon onder president Eisenhower, die er volledig mee instemde. John Kennedy blijkt eveneens deze onderneming goedgekeurd te hebben. Hij trok echter een scherm op teneinde voor de buitenstaanders de aanvankelijk diepgaande Amerikaanse Inmenging te verdoezelen.

8

de ervoor, dat deze wens in vervuIling ging. Het congres verleende echter slechts een krediet van 35 miljoen dollar, hetzij meer dan 1,7 miljard fr. voor het optrekken van een C.I.A.-building. Dulles had 50 miljoen dollar gevraagd. Kreeg hij aanvankelijk geen genoegdoening, dan bleek achteraf toch dat het gebouw 11 miljoen dollar meer kostte (550 miljoen fr.) dan voorzien.

Niet in het telefoonboek

President Truman richtte in 1947 de C.I.A. op. Hij wist toen niet, dat deze organisatie mettertijd de regering van de Verenigde Staten over het hoofd zou groeien

Met rasse schreden vooruit Het was de directie-planning van de C.I.A. - toen geleid door Richard Bissel die belast werd met de organisatie van de emvastes. Het mislukken ervan noopte Bissel tot ontslagname en ook Allen Dulles trok zich terug. Richard McOarrah Helms, die de adjunct was van Bissel, had blij k gegeven van meer doorzicht, want hij had zich tegen de expeditie uitgesproken. Het was dan ook de natuurlijkste zaak van de wereld toen hij achteraf aan het hoofd van de directie-planning geplaatst werd in februari 1962. Sedertdien is hij vlug gestegen in de hiërarchie van de C.I.A. In 1965 trok McCone zich terug en werd opgevolgd door vice-admiraal Radborn. Helms werd dan adj unct-directeur van de C.I.A. Toen ook Radborn in 1966 ontslag nsm werd Helms door president Johnson bevorderd tot directeur. Zijn benoeming werd door de Senaat goedgekeurd en hij legde de eed af op 30 juni 1966.

Eigen tehuis De C.l.A. beschikte bij haar oprichting in 1947 over geen eigen lokalen. Zij diende een onderkomen te zoeken in een tweederangs-gebouw in een voorstad van Washington. Mettertijd werden echter de bevoegdheden van de C.I.A. uitgebreid. Ook de lokalen werden aangepast. Op een bepaald ogenblik had de C.I.A. 34 gebouwen ter beschikking, die verspreid waren over heel Washington. Precies aan deze uitzwerming zat een grote schaduwzijde vast: geheime documenten dienden van de ene dienst naar de andere overgebracht te worden. Dit koste veel geld en bracht de geheimhouding In gevaar. De C.I.A. wenste een eigen, centraal gebouw. Allen DuJles zorg-

De nieuwe zetel van de C.I.A. werd in november 1961 ingehuldigd door president Kennedy. Het gebouw bevindt zich te Langley, in de staat Virginia. Haar devies getrouw alles geheim te houden waakt de C.I.A. erover haar juiste adres niet bekend te maken. Men kon echter niet verhinderen, dat jaarlijks duizenden toeristen zich naar de egehetmes C.I.A.-zetel te Langley begaven Deze toeristen moesten echter genoegen nemen met de buitenzijde van het gebouw of anders gezegd: zij konden uren staren op de metershoge muren en omheiningen, maar binnen geraakten zij niet. Deze geheimdoenerij werd echter niet lang volgehouden, want Dulles besloot aan de ingang van het gebouw het opschrift «Central Intelligence Agency~ te laten aanbrengen. . Toonde de C.I.A. haar naam ter plaatse, in het· telefoonboek van Washington blijft echter haar telefoonnummer onvindbaar. Mocht een speurneus er toch achter komen welk nummer het is, dan zal hij toch moeten vaststellen, dat het adres on tbreekt.

Unieke foto Het C.I.A.-gebouw is weliswaar niet zo groot als het Pen tagon, maar heeft toch indrukwekkende afmetingen. In de zeven verdiepingen van de bulldtng komen dagelij ks 15.000 geheime agenten en bedienden werken. Het gebouw zelf werd verscheidene malen op de gevoelige plaat vastgelegd. Indien men deze foto's eens van dichtbij bekijkt, dan stelt men vast dat nergens een levend wezen te bespeuren Is. Alle foto's stellen een gebouw voor, dat blijkbaar goed onderhouden, maar verlaten is. Aan een groot Amerikaans tijdschrift werd uitzonderlijk toegestaan een foto te nemen van het gebouw op het ogenblik dat de bedienden hun dagtaak beeindigden. Op deze foto ziet men een twintigtal auto's voor het gebouw. Het bereidwillig door de C.I.A. verstrekte onderschrift bij de foto luidde: «De agenten van de C.I.A. verlaten hun werk op het einde van de dag •. Het eigenaardige is echter, dat de auto's alle leeg zijn en de bestuurders ervan overal ontbreken. Wellicht blikt de C.I.A. in dit verband in de toekomst en tipt 7.lj op auto's zonder chauffeur. Deze verdoorgedreven geheimhouding reikt niet tot in het oneindige, want de foto van C.I.A.-chef McGarrah Helms werd herhaaldelij k gepubliceerd in verscheidene tijdschriften. In

de cW ho' s whos-jaargangen vindt men zonder moeite zijn adres terug.

Scherp toezicht Over het in terieur van het C.I.A.-gebouw zijn de inlichtingen schaars. Enkel de architecten kennen de meeste details ervan. Het enige waarover men zich met zekerheid kan uitspreken is het feit, dat het C.I.Agebouw onderverdeeld is in talrijke «compartimenten .•, dit in tegenstelling met het Pentagon. Degene, die er zou in slagen over de omheiningsmuur te geraken en het gebouw binnen te dringen zou vermoedelij k zij n weg verliezen in het labyrint van gangen en kamers in het gebouw. Trouwens, om de C.I.A.-zetel te betreden moet men eerst een scherpe controle ondergaan. Niet alleen moet iedere bezoeker ZIch terdege vereenzelvigen. maar indien hij erin slaagt zich te laten ontvangen door de een of andere C.I.A.-agent; dan wordt hij tot aan diens kantoor begeleid door een bijzondere bewaker. Eens het onderhoud beëindigd wordt hij opnieuw afgehaald door een bewaker en buitengeloodst.

Iedere sector een eigen kleur Ook de C.I.A.-agenten zelf ontsnappen niet aan het toezicht. Zoals in de U.N.C.L.E.-filrns moeten zij een dUidelijk zichtbare «badge. dragen, waarop hun fok. en hun naam aangebracht is. Deze «badges. hebben verscheidene kleuren. Iedere kleur versenart slechts toegang tot een bepaald gedeelte van het gebouw. Daarenboven ziJn niet alleen de verdiepingen volledig van elkaar gescheiden, maar bevinden zich tussen de kamers op elk verdiep «doodlopende. gangen. Sommige agenten werken aldus gedurende jaren in aanpalende kamers zonder elkaar ooit gezien te hebben. Dit ts natuurlijk theorie, want ondanks het toezicht kan in de prakUj k niet vermeden worden, dat de mannen en vrouwen, tewerkgesteld in de C.I.A.-zetel, met elkaar na verloop van tijd kennismaken.

Beroepslezers Dagelijks wordt een stroom inlichtingen overgemaakt aan het hoofdkwartier van de C.I.A. Het grootste gedeelte van de informatie is vervat in de rapporten van de C.I.A.-agenten, die verzonden zijn vanuit alle hoeken van de wereld. Ook hetgeen overgemaakt wordt door de honderden luisterposten wordt in de C.I.A.-zetel geanalyseerd. Geen enkel organisme bezit meer luisterposten dan de C.I.A. Enkel de K.B.G., de Russische spionageen contra-spionagedienst, kan op dit gebied met de C.IA. wedijveren. De C.I.A. streeft er dan ooit voortdurend naar haar effectieven te verhogen. Zij spant zich vooral in jonge Intellectuelen aan te werven, die bijzonder begaafd zijn voor het aanleren van talen.


Een van de voorwaarden, die de jongste jaren gesteld worden aan ieder C.I.A.-agent, bestaat In de kennis van het Russisch of in de mogelijkheid vlug Russisch te kunnen leren. Zoals reeds hoger aangestipt 18 de belangrij kste bron van inlichtingen de verslagen van de agenten, alsook de talrijke artikelen, die gepubliceerd worden in de tijdschriften. Zo worden jaarlijks meer dan 200.000artikelen gelezen en ontleed door specialisten, als daar zijn: scheikundigen, biologen, Ingenieurs, technici enz. Iedere specialist puurt uit de hem voorgelegde artikelen de gegevens, die enig nut kunnen opleveren voor de geheime dienst.

Onthullend

stilzwijgen

Er wordt In feite niet zozeer gezocht naar nieuwe feiten of inlichtingen, maar wel worden systematisch alle artikelen over een bepaald onderwerp, die gepubliceerd werden in tijdschriften, uitgegeven In een bepaald land, samengebracht. Deze werkwijze wordt dan uitgebreid tot een reeks landen. Al deze artikelen worden dan met elkaar vergeleken, zodat er uiteindelijk toch iets kan uit geleerd worden. Dat speciaal aangepaste ordtnatoren bij het schiften en doornemen van deze informaties een grote rol spelen hoeft geen betoog. De C.I.A. heeft zich reeds van het ontstaan van de eerste ordina tor af op deze toestellen geworpen. Natuurlijk wordt het aantal gebruikte ordlnatoren en het merk ervan geheim gehouden. Een van de punten, waarmee bij de studie van de artikelen, gepubliceerd in de tijdschriften, rekening gehouden wordt, Is het zich afvragen waarom een bepaalde krant of een bepaald weekblad plots ophoudt over een b e p a a I d onderwerp te schrlj ven, daar waar vroeger in deze pers dit onderwerp herhaaldelijk aan bod kwam. Uit dit plotse «stilzwijgen:. hebben gespecialiseerde vorsers meer dan eens uiterst belangrijke mncntmgen gepuurd.

Dolfijnen dresseren

Onder de verscheidene «geheime wapens», waaraan door de C.I.A. gedokterd wordt, stippen wij het temmen van dolfij nen aan. Het is algemeen geweten, dat geleerden thans de taal der dolfijnen pogen uit te pluizen. Dit blijkt echter een vrij moellijke en langdurige taak te zullen worden. De C.I.A. heeft met de dolfijnen iets anders voor: zij wil deze gedweeë vissen temmen en ze Inzetten om de drukke vaarroutes te controleren. Ook zouden ze kunnen gebruikt worden om rijke minerale gronden In de diepzee op te sporen. De C.I.A. besteedt thans de grootste aandacht aan het dresseren of opleiden van dolfijnen. Niemand twijfelt eraan, dat op een goede dag verbluffende resultaten zullen bereikt worden.

Kroetsjevonder

de loep

Het verzamelen van inlichtingen betreffende personalitei-

uitschakeling of de aanwervtng. Zo wordt elke kandidaat, waarop ook maar de geringste verdenking rust, dat hij zou kunnen homosexuele neigingen hebben, verwijderd. Degenen, die een te bewogen sexueel leven leiden. maken eveneens geen kans. want, aldus de C.I.A.-specialisten, in bepaalde omstandigheden zou hij of zij kunnen bezwijken onder de vrouwelij ke of mannelij ke charmes. De Mata Hariprak tij ken zijn immers nog altijd van de mode in de wereld van de spionnen.

Publiciteit, gewild en gewogen Velen zullen zich wellicht afvragen waarom de C.I.A. zoveel ophefmakende nederlagen lijdt? Zij Is toch in haar soort een van de machtigste organisaties ter wereld en beschikt over reusachtige fondsen en over een Allen Dulles (foto) werd door broer Foster, die toen leger agenten. minister van Buitenlandse Zaken was, aan het Allen Dulles heeft reeds op dehoofd van de C.I.A. geplaatst. Voor Dulles betekende ze vrrag geantwoord: het de kroon op een vruchtbare loopbaan, tijdens .Er wordt veel ophef gemaakt dewelke hij met het ene been in de diplomatie en wanneer wij een uppercut Inmet het andere in de spionage stond casseren, want onze nederlagen worden door onze tegenstanders dik in de verf gezet, zodat iedereen erover praat. Onze successen worden echter niet wereldkungesprek een discussie zou worten, die in contact komen met dig gemaakt •. de Amerikaanse presidenten of den over het meerderheidsprincipe bij het stemmen of over Dit argument wordt door RImet andere vooraanstaande chard McGarrah Helms ook ten Amerikanen, is een van de be- het Individueel recht op betwis- berde gebracht als hem bovenlangrijkste taken van de C.I.A. ting van overheidsbeslissingen. gemelde opwerping gemaakt En waarom? Wel, zegden de Kort voor president Kennedy In wordt. Het is echter een weinig 1961 te Wenen Kroetsjev zou psychologen, omdat de h. Kroetovertuigend argument. ontmoeten vroeg de C.I.A. aan sj ev helemaal niet bekwaam is Wij geloven, dat het antwoord een twintIgtal psychologen en de betekenis van dergelij ke be- eenvoudiger en menselijker is. grippen te vatten. psychlaters het «zielkundig. Zoals in elke grote organisatie, portret van de Russische preis ook de C.l.A. innerlijk vermier vast te leggen. deeld in belangengroepen. Indiscrete vragen Een van de psychologen, die aan Talrijke agenten, die strict wedeze peiling meewerkten, dr. tenschappelijk denken en hanBryant Wedge, heeft onlangs Het adres van de C.I.A. wordt delen worden dikwijls overstemd geheim gehouden, officieel alonthuld hoe deze ploeg Zijn door «kwakzalverss , die instaan werk voorbereidde en de ver- thans, maar te Washington be- voor de betrekkingen met de staat er nochtans een bekend Ieideude kringen, waar de meeskregen uitslagen overmaakte aanwervingsbureau van de C.LA. ten slechts aan hun loopbaan aan president Kennedy. De gegevens, die ons door de En hoe ongelooflij k het ook mo- denkeu. Al te dikwijlS wordt een C.I.A. ter beschikking gesteld ge lijken: de C.I.A. werft aan bepaalde informatie «opgeblavia kleine aankondigingen in zen. wanneer ze in het verkeerwerden waren zodanig summier, dagen weekbladen. dat ons werk er helemaal niet de oor gefluisterd wordt. Vandoor verlicht werd, aldus dr. De kandidaten, mannelijke of daar de soms spectaculaire ontvrouwelijke, worden natuurlijk Wedge. hullingen nopens C.I.A.-nederaan talrijke testen onderworpen. lagen. De diagnose luidde ten slotte als De ene soort proeven betreft volgt: Kroetsjev verkeert in een een reeks professionele testen, blakende gezondheid. Hij toont Politiek doorzicht d.w.z. men gaat na of de kanzich een opportunist en zijn op- didaat geschikt is voor de getreden getuigt van een constant En precies op dit punt wringt heime dienst. optimisme. Hij heeft een sterke volgens ons de schoen: in de De andere testen zijn echter persoonlijkheid. Al deze karakC.I.A. zijn er voldoende wetenmeer persoonlijk. tertrekken zijn het gevolg van Over het algemeen beklagen de schappelij k gevormde mensen, een gelukkige jeugd. Amerikanen, onderworpen aan maar te weinig agenten hebben «Hij is listig en impulsief, slikt psycho-technische testen, zich een afdoend politiek doorzicht. moeilijk een nederlaag en ver- over het feit, dat de psycholo- De C.I.A.moet de verzamelde inwerpt alle abstracte argumengen meer en meer aandacht be- lichtingen inschakelen in een ten. rij den s vergaderingen steden aan hun privé-leven, en bepaalde logica. Welnu, een beheeft hij de neiging om zijn minder en minder aan hun begaafd politieker weet maar al tegenstrevers te "verpletteren" te best, dat «m e n sen. niet roepsbekwaamheid. en hen geestelij k onder druk te In dagbladen werd daartegen steeds logisch denken, noch zetten door de werkvergaderinreeds geprotesteerd. Het is in- handelen, maar in veel gevalgen nodeloos lang te rekken. Zo derdaad zo, dat talrijke psycholen impulsief optreden. ondermijnt hij hun weerstandsEn precies deze impulsieve hanlogen soms erg opdringerige vermogen. Hij brengt wel het delingen kunnen niet steeds gevragen stellen. geduld op te luisteren naar de Zo werden aan een aan tal ge- vat worden en op de juiste wijmenlng van anderen, maar duldt huwde dactylo's niet enkel in- ze geinterpreteerd worden door niet, dat men poog t zijn tieme details gevraagd inzake de geheime diensten. eigen Inzichten te w1jzigen~. hun sexuele betrekkingen met Dergeli]k onberedeneerd optreIn hun besluit gaven de psy- hun echtgenoten, maar tevens den ligt en zal steeds ten grondwensten de psychologen te we- slag 11!5gen aan revoluties, chologen en de psychiaters premachtsgrepen en samenzwerinsident Kennedy de raad elke ten of zij geen lesbische neigingen, die zelfs door een machtivorm van veralgemening of een gen hadden, of zij er geen minge organisatie als de C.l.A. niet naar op na hielden, enz... algemene uiteenzetting nopens de democratische beginselen te De punten, toegekend voor het zullen voorzien, noch opgespoord sexuele leven of gedrag van een kunnen worden. vermijden. De president diende ten allen kandidaat, zijn doorslaggevend. prijze te verhinderen, dat bet Bij de C.I.A. betekenen zij de M.L.

9

(c) Liberaal Archief - Kramersplein Gent

Recommend Documents