(c) Liberaal Archief - Kramersplein Gent

LIBERAAL

(c) Liberaal Archief - Kramersplein 23 - 9000 Gent

Halfmaalldelijks

-

95e jaarga1lg -

Nr 3 -

16 februari

1971 -

Prijs:

VLAAMS

VERBOND

5 fr.

Het liberale alternatief Een berustende meerderheid heeft na marathonzittingen in Kamer en Senaat zonder enig enthousiasme haar fiat aan de regering Eyskens gegeven. Kon het ook anders ? De heren zijn er zich van bewust dat deze overgangsregering enkel geroepen is om het enorme begrotingsgat van bijna 34 miljard te dichten, een raming die werkelijkheid gebleken is en de voornaamste reden was waarom zo overhaast nieuwe verkiezingen dienden uitgeschreven. Voor het overige is deze bewindsploeg tot immobilisme veroordeeld. De ene minister is er om de andere te bewaken, wat meer .obepaakt tiiepe- t:1ger,steilingcn op sociaal-economisch en communautair vlak nog eens extra in de verf zet. Simonet, Van den Boeynants, Van Elslande en Vlerick zijn geroepen om onderling en op meer dan ëén vlak elkaars tegengewichten te vormen. Eén onvertogen woord of gebaar kan het fatale incident uitlokken. Het enige heil ligt dus in de mogelijkheid iedereen koest te houden. De uittredende bewindsploeg is teruggekeerd op een nog smallere meerderheidsbasis; terwijl de gemeenschapsvraagstukken die aan het einde van de vorige legislatuur hangende bleven, er niet gemakkelijker op geworden zijn. Nationaal en te Brussel hebben de verkiezingen precies het tegenovergestelde bewerkt. Bovendien is de solidariteit tussen de coalitie-partners nu ook duidelijk zoek binnen de regering, waar het uittredende kabinet, in tegenstelling tot deze partijen, nog een behoorlijke samenhang vertoonde. Het land krijgt deze dagen de fiscale rekening van de gemakkelijkheidspolitiek aangeboden. Boven-

dien verwijzen sommige passages in de regeringsverklaring naar economisch-maatschappelijke opties die, ondanks hun vaagheid of wellicht juist daarom, een nieuw en gevaarlijk offensief tegen het privé-initiatief inluiden en regelrecht moeten voeren naar het «collectivisme», de «socialisering» van de staat, die overal waar zij wordt toegepast naar het bankroet voert. Vermits de zogeheten taalpartijen, wellicht op het nationalistisch aspect na - en dan nog ! - totaal verdeeld blijken wat de krachtlijnen van een algemeen beleid betreft, is er voor het avontuur waarin ons land langzaam wegzinkt slechts één alternatief, het liberale. Over de steun aan het privé-initiatief en de strijd tegen de steeds driestere overheidsbemoeiing bestaat in de liberale rangen van de drie gewesten geen verschil van mening. Maar dit alternatief van economische en persoonlijke vrijheid kan slechts aangeboden worden door een gezaghebbende partij. Het kan niet geloochend worden dat het grote aanzien dat de Partij voor Vrijheid en Vooruitgang van bij haar oprichting genoot, althans in Wallonië en de hoofdstad ernstig werd aangetast door de interne spanningen der jongste jaren. In Vlaanderen heeft het liberalisme zich, dank zij de stichting van de Vlaamse P.V.V., gehandhaafd en meteen de basis gelegd voor nieuwe toekomstige successen, op voorwaarde dat, ook elders in het land, het odium van de besluiteloosheid verdwijnen zou. In feite onderschrijft, wat in de afgelopen maanden gebeurde, de juistheid van de thesis die het Liberaal Vlaams Verbond sedert vete jaren verdediode : namelijk dat

eerlijke confrontatie van wat binnen de drie gewesten leeft, de samenhorigheid uiteindelijk beter dient dan beslissingen ex-cathedra vanuit de top, die niemand meer bevredigden. Pogingen worden thans aangewend om de samenhorigheid in de partij te herstellen. Het moet de nationale partijleiding evenwel duidelijk zijn dat daarbij niet getornd kan worden aan de decentralisatie en de pariteit, ook binnen de partij, die niet meer ongedaan kan worden gemaakt. De Vlaamse P.V.V. wenst haar eigen gelaat te behouden en wil vooral niet dat het gesprek tussen Waalse en Vlaamse vrienden opnieuw vervalst zou worden door een 'handvol hoofdstedelijke navelkijkers, die deze dialoog steeds vervalst hebben om te verdelen en te heersen. De klok kan niet worden teruggezet. Zijn die voorwaarden vervuld, dan zullen alle L.V.V.-ers zich ongetwijfeld aansluiten bij de woorden waarmee hun voorzitter senator H. Vanderpoorten zondag 6 februari zijn toespraak tot het jubilerende «Antwerps Liberaal Verbond» besloot: cc Wij Vlaamse Liberalen hebben bewezen dat wij de Vlaamse belangen willen veilig stellen overal waar het hoort. Op dit standpunt hoeven wij niet terug te komen. Maar wij hebben ook de plicht met alle anderstalige geestesgenoten de liberale beginselen te verdedigen en te vrijwaren. Daarvoor is zoniet een eensgezinde, dan minstens een eendrachtige P.V.V. nodig, die dank zij klare afspraken en bezield door een zelfde ideaal op nationaal politiek vlak, de nodige kracht kan opbrengen om in te gaan tegen het zielig gebeuren dat wij nu moeten ondergaan ». Fr. STRIELEMAN

van belang (c) Liberaal Archief - Kramersplein 23 - 9000 Gent

Rey, federalist

minister zal moeten regeren onder de con trole van een socialistische partij die weet wat zij wil en met de theoretische steun van een C.V.P. die poogt te achterhalen wat zij nog kan. Geen wonder dat de h. Van Eynde in zijn vuistje en in "Volksgazet" met deze uitspraak lacht. Dat hij de visie van "Le Monde" volmondig beaamt zal anders wel niet van aard zijn om het wantrouwen tussen de coalitie-partners te milderen.

Ontkracht

Minister van State en gewezen voorzitter van de Europese Commissie Jean Rey voerde het woord op de vergadering van de P.V.V.-federatie van Namen. Hij wees er op, dat de P.V.V. een belangrijke rol heeft te spelen, maar dat daarvoor alle liberalen bereid moeten zijn tot de dialoog. De grootste problemen bestaan te Brussel, waar verdeeldheid heerst in liberale rangen. De Brusselaars hebben verantwoordelijkheden, die verder reiken dan de grenzen van de hoofdstad. Zij moeten er zich rekenschap van geven, dat Brussel de hoofdstad blijft van België, zelfs als dit minder unitair en meer Iederalistisch wordt. Volgens de h. Rey, die verklaarde steeds federalist te zijn gebleven, mogen de liberalen te Brussel niet vergeten dat gans het land naar de hoofdstad opkijkt en dat hun verdeeldheid ieder initiatief afzondert.

Weten en kunnen

In "Le Courrier de Belgique" van het Franse dagblad "Le Monde" verscheen een ontleding van de politieke toestand in België. Uit de voorbije regeringscrisis wordt het besluit getrokken dat de C.V.P. geïsoleerd dreigt te geraken. Steller is van oordeel dat de h. Leburton en de B.S.P. als overwinnaars uit een krachtproef komen en dat de eerste-

2

Een open vraag is wat de B.S.P. wil. En de h. Van Eynde heeft zeker niet gelachen, laat staan de kolommen van "Volksgazet " opengesteld voor wat "Links" (weekblad voor een strijdend socialisme) van het B.S.P.-beleid denkt. Wij citeren: "Is het onjuist te beweren dat tien jaar samenwerking op politiek en syndikaal gebied ons geen stap dichter gebracht hebben bij de verwezenijking van onze socialistische objektieven, bij de opbouw van een meer demokratische en rechtvaardiger maatschappij? "Is men dan niet gerechtigd zich de vraag te stellen of de gekozen weg wel de juiste was, en of de "rooms-rode koalitie" niet aan het zieltogen is in ons land zoals in Italië, en zoals reeds vijf jaar geleden in Nederland? "We kunnen enkel vaststellen dat die samenwerking er

slechts toe geleid heeft onze eigen objektieven prijs te geven, onze strijd te ontkrachten, onze vooruitgang af te remmen zonder in het kristelijke kamp een ontwikkeling in vooruitstrevende zin te bewerken."

Duideliike keuze En "Links" besluit: "De reden ligt voor de hand. Hoe zouden wij verwachten dat de kristelijke arbeiders zich afwenden van de CVP, dat de tegenstellingen tussen de arbeidersvleugel en de burgerlijke vleugel in die partij zich zouden toespitsen, zolang wij er zelf mee samenwerken en geen alternatief bieden. Daaruit moet tenslotte de konklusie getrokken worden: de BSP moet zo spoedig mogelijk terug in de oppositie gaan, een resolute strijd voor radikale struktuurhervormingen aanbinden, de katolieke abeiders en progressieven aldus tot een duidelijke keuze dwingen. De tijd van de kompromissen achter de schermen behoort tot het verleden. Er is maar een uitweg uit de huidige krisis: het land voor een duidelijke keuze tussen links en rechts stellen en vechten tot een linkse meerderheid veroverd word t die haar beloften inlost."

de verkiezingen voor de Raad van Beheer de twee zetels voorbehouden aan de afgevaardigden van het personeel wegkaapte. De A.C.0.D.-lijst kreeg geen gekozene. Wat "Links" aan zijn lezers niet mededeelde zijn de oorzaken van deze socialistische nederlaag: 1. de waarde en de populariteit van de liberale kandidaten; 2. de dynamische werking van het liberaal syndikaat aan de V.U.E. waarvan de houding schril afsteekt tegen de weinig progressieve taal gesproken door de A.C.O.D.afgevaardigden; 3. het feit dat de A.C.O.D.-afdeling aan de V.U.B. beheerst wordt door kaderambtenaren die nu niet precies tot de meest populaire figuren op de universiteit behoren.

Goede start voor Debrock

Met de h. DEBROCK (ambtenaar - beheerder - administrateur-generaal op het ministerie van Cultuur) als nieuwe Voorzitter van de Raad van Beheer (de h. DE WINTER wenste om beroepsredenen zijn mandaat niet te hernieuwen), hopen de socialisten nu het roer om te gooien en door een massale aanwervingspelttiek meer succes te behalen bij volgende raadsverkiezingen. Voorzitter DEBROCK heeft onmiddellijk zelf een staaltje ten beste gegeven van hoe hij Het s 0 c i a I i s t i s c horgaan "Links" klaagde enige tijd ge- een "objectieve" aanwervingspolitiek ziet. Zonder de norleden de "liberale" benoewervingsprocedure te mingspolitiek aan in de Vrije male volgen, zonder rekening te Universiteit van Brussel. Het meest treffend bewijs van houden met de rechten van het in dienst, zonder deze politiek vond het SOCÎa- personeel listisch weekblad in het feit Raad of Bureau te kennen, dat het liberaal syndikaat bij heeft de h. DEBROCK buiten kader een nieuwe directiesecretaresse aangesteld bij de diensten van het voorzitterschap. Betrokkene moet er een liberale doctor in de rechten vervangen, die men nieuwe opdrachten toewijst in de juridische dienst ... De nieuwe directiesecretaresse beschikt over een diploma lager onderwijs, heeft twee jaar avondschool steno-dactylografie gelopen. Zij was voorheen werkzaam als technisch klerk op de Rijksdienst voor Pensioenen en sinds 1968 gedetacheerd als steno-typiste op het kabinet van ex-minister van Nationale Opvoeding Vermeylen. Diens opvolger W. CLAES wou haar blijkbaar liever kwijt. Voorzitter Debrock zorgde voor een fikse promotie tot directiesecretaresse aan de V.U.E. Wij zijn echt benieuwd of de Raad van Beheer van de V.U.E. een dergelijke politiek zal nemen.

Liberale populariteit aan de V.U.B.

(vervolg blz. 3)


Nationaal Congres van het Belgisch liberaal Studentenverbond Het Belgisch Liberaal Studen ten verbond
(vervolg van blz. 2)

De P.V.V.-Jongeren en Brussel

Het Nationaal Bureau van de P.VV.-Jongeren, heeft onder het voorzitterschap van de h. G. Van Wichelen, Nationaal Voorzitter. het probleem onderzocht van de P.V.V.-strukturen in het kiesarrondissement Brussel. Het bureau opteert, in de geest van de door de P.V.V.-Jongeren op hun kongres te Gent goedgekeurde statuten. voor het oprichten van twee taalfederaties in het kiesarrondissement Brussel, en voor het individueel vrij aansluiten van de leden via autonome Vlaamse of Franse afdelingen bij de overeenkomstige Brusselse federaties. De P.V.V.-jongeren wensen ook de oprichting van een paritair samengesteld overkoepelend orgaan. De P.V.V.-Jongeren dringen er bij de nationale verantwoordelijken van de P.V.V. op aan een zelfde regeling te treffen. de enige die aansluit bij de huidige politieke realiteiten.

Het opteert voor de pluralistische school en eist een radik ale depolitisering van het onderwijs in plaats van de vigerende en zich steeds uitbreidende koehandel. Het eist ruimere toelagen voor het wetenschappelijk onderzoek voor alle universiteiten. Het betreurt de expansie van de Leuvense universiteit die in schrUle tegenstelling staat met de uitbreiding van de andere universiteiten. Het weigert kordaat elke overheidssteun aan definitief deficitaire takken van de economie. Het wenst daarbij de oprichting van een sociaal zekerheidsfond8 voor steun aan herscholing, vervroegd pensloen en verhulsvergoeding. INTERNATIONAAL

Het congres van het BL.S.V. heeft oot een onderzoek gewijd aan een reeks internationale problemen en heeft in dit verband volgende standpunten aanvaard: Het B.L.8.V. - wenst de onmiddellijke erkenning van Bangla Desh door België, en hoopt dat spoedig een democratisch regime, los van iedere buitenlandse Inmenging, geïnstalleerd wordt. liet vraagt dat in Noord-Ierland onmiddellijk alle burgers over gelijke rechten op

Economisch federalisme In een samenspraak met de h. Simonet (inmiddels al.: minister van Economische Zaken beëdigd) ingericht door het economisch maandblad "Impact" verklaarde de h. Raymond Pulinckx, afgevaardigd beheerder van het Verbond der Belgische Nijverheid o.m. : "Er is een slagzin die meer en meer op de voorgrond is getreden: "Elk gewest. moet zijn eigen lot in handen nemen". onderverstaan dat "alles dan beter zal gaan". En wie zou hiermee niet instemmen? Wie houdt immers niet aan zijn streek, wie wil niet dat alles beter gaat? "Men heeft ons ech ter nog nooit verklaard, er! ik heb het hier over degenen die zeer ver willen gaan in de richting van het ekonomisch federalisme. waarom het beter zou gaan zo men onze ekonomie in drie stukken zou gaan verdelen. Ik heb België op Europees vlak dikwijls vergeleken met een middelgrote onderneming die zich gekonfronteerd ziet met problemen van aanpassing aan de nieuwe metodes die onver-

alle niveaus zouden beschikken. Het vraagt het Verenigd Koninkrijk niet toe te geven aan de eisen voor erkenning en onafhankeÜjkheid van het regime van Ian Smith in Rhodesië. vooraleer een democratisch regime in de plaats gekomen is. Het BL.S.V. verheugt zich over de toetreding van NoorNegen. het Verenigd Konir~rijk. Ierland en Denemarken tot de EEG en hoopt dat deze toetreding de stap is naar een politiek verenigd Europa. Het heeft een visie van een Verenigd Europa gebaseerd op een «Europa van regionens en niet een «Europa van de vaderlanden». Het B.L.8.V. betreurt nog het wantrouwen en het gebrek aan takt die de houding van de regering van de h. Mobutu karakteriseren ten opzichte van het Belgische volk. DE EUROPESE

VEILIGHEID

Het Nationaal Congres van het BL.S.V. stelt vast dat de moeilijkste problemen in verband met de wereldvrede de oorlogen Zijn. gevoerd door de Imperiallstische machten, en de onopgeloste problemen in verband met de Europese veiligheid. Het Congres van het B.L.S.V. wijst er op dat de militaire en economische blokken in

mijdelijk wanneer groeien. Ik middelgrote problemen

ingevoerd worden de afzetgebieden geloof niet dat een onderneming die zou oplossen door

Europa het zeer mor-ihj k zuilen maken 0111 een aanvaardbaar systeem van vrede en veiligheid te scheppen. Het B.L.S.V. is dl' merunu toegedaan --- dat dl' EEG moet dierren a ls vredestuctor in dl' verhouding tussen Oost en West; - dat de EEG zou moeten proberen een enue en wederzijdse economische samen werking te ontwikkelen mrt de landen van de COMECON en dl' Derde Wereld; dat de oplossing van het Duitse pro bie e menkei kan gevonden worden in het aanvaarden van een geografisch statu quo in Centraal Europa. wat op politiek vlak de erkenning van beide Duitse staten moet inhouden. In overeenstemming met het internationale recht. lIet B.L.S.V. oordeelt dat het grootste probleem voor de Europl'se veiligheid het bestaan is van oppressieve regimes in Europa. gesteund door Warschau en Nato pact. en dat een van de voornaamste concrete stappen om de vrede in Europa te bevorderen het uitbouwen van een EUl'Opese VciligheldsconferentIe Is. in overeenstemming met de richtlijnen spruitend uit het initiatief van de Finse regering.

zich in drieën te splitsen. Niet nlleen zou dat de algemene kosten van elke partij vergroten. maar de efficiency zou er ook bij verliezen."

en

o

(!)

w

en ::?!

« « ....J > w

C

UW

kultureel

tijdschrift 3

BUITENLAND


De Ierse -l.I. tragedie ...,.

*,w,

~ .....

....•..

...

..

',.'

i

Nooit zag men groter contrast dan tussen de twee jongste verboden bctogingen in Noord-Ierland: deze van Londonderry waar dertien doden vielen en Newry waar alles rustig verliep. Maar in de laatste plaats bleef ook alle uitdaging van de ordemachten weg. In verband hiermee verscheen in "The Times" een lezersbrief, waarin de steller zei, dat hij op de T.V. had kunnen vaststellen hoe de zelfbeheersing en de tucht van de Britse soldaten onder de aanvallen met flessen, stenen en zelfgemaakte bommen, bijna bovenmenselijk leek. Tot de fanatiekers in Londonderry tot de vaststelling kwamen, dat hun aanvallen en beledigingen wel eens te ver konden gaan.

En dan schrijft hij: "En n u zien we een vreemd schouwspel. Gedurende maanden hebben de IRA-moordenaars zonder onderscheid onschuldige mannen, vrouwen en kinderen kunnen doden, jonge meisjes kunnen verminken voor de rest van hun leven, politiemannen kunnen vermoorden, het leven in Belfast tot een hel kunnen maken, zonder dat er om te zeggen kritiek kwam van de politiekers van Eire, van de kerk en van de partijen in Ulster. Maar nu, na Londonderry, komen er heftige protesten van de politiekers van Eire, van de kerk, van de oppositie in Ulster en de premier van Eire uit zelfs bedreigingen. Hoe hypocriet kan iemand worden? Van één ding kunnen we zeker zijn:

4

door welk ander leger ook, minder menselijk en tuchtvol dan het Britse, zouden de oproermakers in Ulster reeds lang bij honderden zijn neergemaaid." Men zal zeggen: dat is maar het oordeel van één man uit', de straat en wie kan bewijzen, dat hij niet uit puur chauvinisme of als voorstander van een politiestaat schrijft? Maar is het oordeel van de Brrtse oppositieleider, Harold Wilson, dan ook niet dit van één man, wanneer hij nu zonder het dragen van verantwoordelijkheid - als enige oplossing de ver e n i gin g van Noord-Ierland bij Eire bepleit? Want dit is juist de allergrootste hindernis, die meer dan drie eeuwen in Noord-Ierland bestaat: de meerderheid verlangt die verbinding met Eire niet, hoezeer wij dit als buitenstaanders ook de logische oplossing zouden vinden. Wanneer we aannemen, dat de twee groepen, die tegenover elkaar staan: de bezittende en leidende protestanten en de onderdrukte katholieken daarin van mening verschillen, dan nog zou er een meerderheid van 2 tegen 1 niet willen weten van die aansluiting. En de verhouding is niet eens zo zuiver, want onder de katholieken zijn er velen, die ook bij het Britse Rijk willen blijven. Men moet trouwens maar de leuzen nakijken, waaronder zij de strijd voeren: het is voor gelijkheid, voor de rechten van de mens, voor medezeggingschap in Noord-Ierland dat ze strijden. niet voor het aansluiten bij Eire !

Bernadette Devlin, die na Londonderry de dood van 26 Britse soldaten eiste, moest van haar tegenspeler, dominee Paisley horen, dat hij het erg vond, dat ze onderscheid maakte tussen de doden en geen protest liet horen, toen er soldaten, politieagenten en burgers vermoord werden in Noord-Ierland. Maar ook, dat hij bereid is samen met alle partijen aan de groene tafel te gaan zitten, om te overleggen hoe de rust in Noord-Ierland, kan hersteld worden. Nu heeft zopas Edward Heath besloten een referendum voor te stellen over de kwestie der aansluiting. Waarschijnlijk bedacht hij dit als rechtvaardiging voor het Britse optreden, want over de uitslag kan moeilijk twijfel bestaan. Het .is immers juist de grote moeilijkheid voor de Britse regering, dat de Britse troepen niet daar zijn, zoals in vele buitenlandse commentaren wordt aangenomen, als koloniale troepenmacht. Ze zijn

daar, eerst en vooral om de rust te bewaren, maar vooral om te verhinderen dat een kleine minderheid - het Ierse Republikeinse Leger - in de schoot van een minderheid met terreur en geweld haar wil


opdringt aan een nog altijd bestaande meerderheid. Ieder redelijk mens moet aannemen, dat die zes graafschappen van Noordoost-Ierland voor Groot-Brittannië geen voordeel bieden en dat het maar al te gemakkelijk zou zijn, als Pontius Pilatus de handen ervan af te trekken en ... ze in onschuld te wassen. Het Britse leger is daar, om een onderling bloedbad te verhinderen en om een nieuwe poging te doen, twee historisch gegroeide gemeenschappen tot een vreedzaam samenleven te helpen brengen: namelijk door geweld te verhinderen, terwijl onderhandelingen kunnen gevoerd worden. Maar aan die onderhandelingen onttrekt zich nog altijd een groot deel der Noordierse partijen, zelfs nu weer na de oproep van de Britse eerste-minister Heath tijdens de betoging van Newry. Groot-Brittannië vreest, terecht wanneer men de Ierse geschiedenis overschouwt, dat een vereniging van geheel Ier. land vandaag op korte termijn, leiden zou tot een burgeroorlog doorheen het hele eiland. De regering van Eire zou er goed aandoen daaraan te denken, niet langer het IRA te steunen dat vanuit zijn ge. bieden opereert, en zo uitdagend is alléén Engeland de schuld te geven van de tragische gebeurtenissen. Dat is het inderdaad wat zo ontzettend droevig is, zo onmenselijk: dat niet allen verzaken en 8.arî het geweld; dat de terroristen, nu velen van hun leiders uitgeschakeld werden, onder de ergste bedreigingen vrouwen en nog bijna kinderen gebruiken; dat zovele families aan weerskanten en van de naar Ierland bevolen soldaten in rouw gedompeld worden. Dat nieuwe haat gezaaid wordt, die de eeuwenlange worsteling enkel maar verlengt, uitzichtloos, met altijd maar nieuwe slachtoffers en vernietiging van economische waarden, waaraan het arme Ierland zoveel behoefte heeft. Willy DE SCHUTTER

KIJKEN OVER DE GRENZEN Zwitserland en de Veiligheidsconferentie 07l1angs hebben de Zwitsers en de wereld kunnen ver7lemen. dat Zwitserland de bedoeling heeft een initiatief te nemen in verband met de veelbesproken Europese conferentie voor veiligheid en samenwerking. De minister van Buite7llandse Zaken. Pierre Graber, zei: «Ons land zal misschien de gelegenheid krijgen om een actieve bijdrage te leveren voor de veiligheid en de ontspanning in Europa. Wij zullen de voorrang van het recht bij de intereuropese betrekkingen onderstrepen en daarvoor een stelsel van vreedzame regeling va71 de conflicten voorstellen,». Hij bleef zo vaag. omdat Zwitserland zeer nauw de regels van de internationale politiek wil volgen ell het voorstel niet wil publiceren, alvorens de betrokken regeringen er kennis van genomen hebben. Thans zijn de ambassadeurs Ernesto Thalmann en Rutiol] Bindsch.etiler naar Zweden gereisd, om hun Scandinavische collega's op de hoogte te stellen. De Oostenrijkse minister van Buitenla7ldse Zaken, Kirchschläger, werd bij zijn bezoek te Bern ingelicht. Men zal er dus weldra meer over vernemen. Wel is reeds bekend, dat het idee stamt van Rudolf Bindschedler. de 56-jar4ge diplomaat. Hij &telt voor, dat alle Europese staten een verdrag ondertekenen, om de geschillen vredelievend op te lossen en daarvoor de nodige scheidsgerechten in het leven roepen, Het verschil met het Illternati07laIe Gerechtshof te Den Haag zou daarbij zijn, dat die rechtbank enkel werkt als de aangeklaagde natie meespelen wil. terwijl met het nieuwe akkoord de landen zouden aanvaarden zich in alle omstandigheden aan de uitspraak te 071-

äertoerpen,

Bindschetüer zou daarbij twee soorten van conflicten ouderscheiden: bij de eerste soort zou het gaan om geschillen, die voortvloeien uit een verschillende interpretatie van bestaande wetten en rechtsregels; bij de andere om conflicten. waarvoor een nieuwe wetgeving moet gecreëerd worden. Voor de eerste soort kunnen

scheidsgerechten opgericht n'orden, aan wier uitspraak de betrokkenen zich moeten onderwerpen. Voor de gevaarlijkere tweede soort is een commissie voor vergelijk voorzien, waarbij de procedure ook verplichtend is voor de betrokkenen, maar de uitspraak niet. Het zou er om gaan de tegenstrevers aan de groene tafel te brengen, tezamen met een onpartijdige groep. om daar het vergelijk uit te werken zonder naar de wapens te grijpen. De niet-gebonden lande71 zouden daarin een grote rol kunne71 spelen. We vinden het idee va71BituiscliedIer uitstekend, maar vragen ons steeds weer af, waarom dezelfde procedure niet mogelijk is in de organisatie die bestaat. Honderdtweeëndertig landen hebben het Handvest van de Verenigde Naties ondertekend, dat uiteindelijk juist ook de vreedzame oplOSSing van conflicten voorziet. Het gaat op de duur op internationaal gebied net zoals in de democratieën, 1vaar meer en meer het voorziene orgaan: het parlement uitgeschakeld word.t voor drukkingsgroepen buitenaf. En dat is nooit goed.

D~ nieuwe zuivering in Tsjechoslowakije Wat men reeds kon vermoeden uit de aanhoudingen van journalisten als Karel Kyncl, Jiri Lederer en de gewezen rector van de partij hogeschool Milan Hübl. is thans bevestigd door een mededeling van het Tsjechoslowaakse persagentschap. Sedert de herfst van het vorige jaar woedt er een nieuwe golf van aanhoudingen en van «zuivering» in Tsjechoslowakije. Het aantal getroffenen wordt 7Iiet opgegeven. .;.adat men aannemen mag, dat de operatie nog niet beëindigd is. Volge7ls ci.e officiële mededeling «waren er afgezonderde eenli7lgen, die gepoogd hadden onwettelijke. anti-staatsgroepjes te vormen,>. Natuurlijk zouden ze volgens die nota in verbinding hebben gestaan met emigranten en hun vijandelijke buitenla7ldse ce7ltra en met burgers van andere landen. Het meest dramatische in deze aangelegenheid is wel dat het merendeel der slachtoffers van deae achtervolgingen juist destijds de dragers van de revolutie ll:aren. Ze zijn bijna allen omstreeks vijftig jaar oud en waren studenten bij de inval van de 7Ia.<:itroepen. Zes jaar lang maakten ze de terreur van de bezetting en de massale terechtstellingen mee. Zes jaar lang werd hun haat çeroeä. Zij waren het dan, die door de communistische partijmacht op reraniusocrdeliike plaatsen werden gesteld. Als de meest dogmatieke politiekers haalden ze zich op hun beurt de haat op de nek. tot de terreur !'Cm de politieke processen velen onder hen tot bezinning bracht. Het was uit hun kring. dat de kern gevormd werd, die de kortstondige "Praagse len te> tot stand bracht. om een socialisme met menselijk gelaat in het leven te roepen. Een va71 de vermelde aangehoude-

ne71, Milan Hübl, zette zich de!. tijds hardnekkig in, om de bevrijding te bekomen van Gutav Husak, die opgesloten was wegens zi;n «Slowaaks nationalisme... Thans is diezelfde Gustav Husak leider van de partij. Hij is verantwoordelijk voor het ont7lemen L'an alle rechtten en elke arbeid aan Milan Hübl en voor zijn opslUiting. Nochtans verklaarde Husak , toen hij zijn voorzitterschap opnam: «Bij ons komen er gee71politieke processen meer». Het slot van de jongste officiële mededeling over de zuiverl7lg laat echter een gans andere klok horen. Daarin icoriit lof gebracht aan de Veiligheidsdiensten, ome:!!t zij de meerderheid van de me7lsen gered hebben van het streve71 van enkele individu·s. die hen op een weg wilden voeren. die in tegenstrijd is met de belangen van de socialistische gemeenschap». Dat belooft.

Chaos in Algelië Er icorät trcinut ot-er gesproken. maar de toestand in Algerië qcwt sllel achteruit. De lL'erklooslleid verhoogt. De industriële ernarinoen zijn ontgoochelend. De beroepsrormiuç, die grotelijks onvoldoende is, remt ieder nieuw initiatief. Algerië ontsnapt niet aan de algemene onmacht van de Arabische wereld. Zolang Frankrijk en GrootBrittannië het voornaamste opknapten. vormden de Arabieren weliswaar gemakzuchtige, maar aanvaardbare medewerkers. Sedert het ogenblik, waarop ze aan zichzelf werden overgela ten. ontbreekt hun de noodzakelijke motor van de wil, de techniek en de verbeelding. Enkele jaren geleden trachtte Algerië, net als Libye. zich op te werpen als de kampioen van de Arabische wereld. Na Nasser stond Boumédienne aan het hoofd VCln de palabers, WClorop de Arabische staten zo verlekkerd zijn om hun onmacht te verbergen. Met de stijging van de moeilijkheden is men een toontje lager gaan zingen. Maar wat wordt er bij dit alles van het lot van het volk. aan wie men een betere wereld door het socialisme had beloofd? Het wl moeten wachten.

In de onderontwikkelde landen Geregeld worden de rijke landen aangeklaagd. maar Zijn zij de enige schuldigen? Om de arme landen te helpen zonder beticht te worden van paternalisme. zou het eveneens nodig zijn. dat de geholpen staten hun politieke opvoeding versnellen. Zekere landen in Zwart Afrika. wals de Ivoorkust. Senegal. Gabon, doen lofwaardige pogingen. Men iceet, dat onze hulp er niet verkwist wordt. Maar op andere plaatsen? In het Midden-Oosten. in NoordAfrika. hebben alle Arabische landen de middelen om even goed te werken als Israël. Maar toaar staan ze? Het is overdreven, bij het vaststellen of betreuren van de kloof. die gaapt tussen de rijke en de arme landen. alles op de rug van de rijke IC/nden te willen schuiven, waarvan de inspanning onvoldoende zou zijn. Men moet ook weten, wat de onderontwikkelde landen in staat zijn uit te voeren met de middelen. die aan hun beschikking gesteld /L'orden. Het systeem moet in zijn geheel opnieuw onderzocht worden. indien men wil dat er voordeel gehaald wordt uit de verleende h ulp, Eerst dan zal het de moeite lonen, die hulpverleningen te verhogen. rUit ('Le libéraL, Frans maandblad I

5


Abortus... legaal of illegaal

De woelige Croaten

De jongste tijd had president Tito last met woelingen in een der ~e3 Joegoslavische republieken: Croatië. Az" voornaam3te kern van de betoeging werd de «Mattea HrvatIJ1«n aangeduid. TUo noemde haar «het wespe1mest van de contrarevolutie~. Wie ol 10at is nu die «Matica Hrvatska~? Het is een culturele kring, die zich eerst «Malica llirsktn noemde toen hij 130 jaar geleden gesticht werd. Zijn bedoeling was de taal en de volksaard va1l de Croaten te behoeden en te bevorderen. «Matfca> is een oud Slavisch woord, dat zoveel betekent als oorspronkelijke bron, oermoeder en ook «bijenkoningin •.. De eerste «Mattea'» droomde van een groot rijk in Zuid-Slavië. waarvan buiten Croaten en Serviërs ook de Bulgaren deel zouden uitmaken. Een van de voornaamste leiders destijds was de schrijver Ljudelt'it Gaj. 171 de akten van de geheime politie van de keizerlijke en koninklijke monarchie Oostenrijk - Hongarije stond äeze Ga; opgetekend als een opstemdeling. Hem wel'd verwete1l de [oruie Croaten naar het fanatisme te drijven. de studenten van hun studies af te houden en «gevaarlijke ideeën over een onu jtuinkeliike staat te nerspreide!!). De leiders van de «Matica Hrcatska 1'(/1! vandaafl krijgen bijna letterlijk dezelfde betichti1lgen te horen. Waarbij men er op lVijst. hoe fanatiek hun »oorçançers de oren lieten hangen naar fascisme e71nazisme l'OOr en i1l de wteede wercld-

oortou.

Vandaag worden de leden en aanhangers van de «Matica~ te Zagreb en in de andere delen van Croatië streng bewaakt. Sommigen 'Zouden zeîts aangehoude11 zijn.

De agenten

van de huidige veiligheidsdien3ten zien in hen de aanstokers tlan de jongste woelingen. Vanuit hun kring ,:Olt er haat gezaaid worden tegen de Serviërs. De sabotage van de lessen door de studenten van Zagreb in het beqi71 var! december il. leidde tot botsingen met de politie, tot een pan de heftigste' edevoeringen van Tito in de laatste dertig {aor en uiteindelijle tot het afzetten VCI11 de gehele partijleiding in Croatië. Zo wordt er een nieuw hoofdstuk toegeroegd aan de reeds .:0 bewogen geschiedenis van dit Balkançebieti: lI'aaruit voor onze tijd als hoogtepunten dadelijk in heri1mering komen: de uitbarsting van de eerste tcereltioorloç na Seraieoo: de moord op koning Alexander te Marseille tussen de twee wereldoorlogen: de 11 eltituiftiçe partisemenstrijd teaen de na.zi's Ïll de tweede. waaruit Tito als ouerwinnaar kwam. ook op de pro-na:istische Croaten, :ij71 landgenoten. Maar de Croa ten ontll'Clpenden nooit en Moskou nuuikt er dankbaar gebruik !'C11lin :ij1l pooitu) 0111 Joeooslarië C/a1lzij1l bewind te onclenrerpe1l. WC/t tot 1111toe niet aelukte. Maar iedereen vraagt zich af. wat er oebeuren :al na het rerdl/'ijnen v(/n Tito. die toch tacti tig is.

Volksbelang wordt

uitgegeven

door

de Stichting

A. Vand('rpoorten

RF.O.\CTIF. :

Ernstige ramingen zeggen dat elk jaar 40.000 abortussen in ons land plaatsvinden. illegaal. in onterende en beschamende omstandigheden. Een klein rekensommetje zegt ons hoeveel abortussen er vandaag gepleegd worden, hoeveel gisteren. hoeveel morgen. Het is een enorm probleem waar we niet aan voorbij kunnen kij ken. Nochtans de wet is heel eenvoudig : abortus is een misdaad. Dus. hebben we elk jaar 40.000 misdadige vrouwen in ons land. Welke mogelijkheden staan open \'00r een vrouw die. om wr-lk c redr-ue n ook. ongewenst zwanger wordt ') Ze heeft 4 alternatieven: - ze kan zelfmoord plegen het kind ter adoptie afstaall (en het ('erst !l rnau nden onder haar hart dragen I het kind houden en het 20 jaar lang, ongewenst. vcrzorgen ('11 opvoeden abortus plegen. Men zou zeggen. dit is een rijke keuze. Waarom pleegt een vrouw abortus en speelt ze met haar leven '.' Hoe komt ze in zulke noodsituatie? Zijn het vooral ongehuwde vrouwen '.' Of gehuwde? Waarom gebruiken ze geen ant i-coucept iva ~ Of zijn ze onvoldoende voorgelicht? Waarom is volgens de wet, abortus een misdaad ? Geloven we nu nog en unaniem, dat abortus een misdaad is ? Waarom wordt de wet niet aangepast? Gaat het wetsvoorstel Calewaert, ver genoeg of te ver ? Wie moet besUssen of een vrouw al of niet haar kind moet uitdragen : de wet (dus de gemeenschap) de geneesheer of de vrouw? Is het geweten van de geneesheer groter, dan het geweten van de vrouw? Of hebben de Dolle Mlna's gellik wanneer ze voor de vrouw het volledig alleenrecht over haar eigen lichaam eisen ? Hebben we de moed het sociaal probleem, dat 11legale abortus heet, in de ogen te kijken? Zijn we liever hypokriet en laten we dat potje rustig gedekt? Het gaat tenslotte maar over de vrouw, over haar levensbest.emmlng en gezondheid? Een hoop vragen. De T.V.-ui~ending van de Liberale Gedachte van 2. februari te 10 uur, stelt deze vraag. Deskundigen als prof. Thlery en de psychologe J. Fortuin zeggen onomwonden wat zij ervan denken. Men. Herman licht het standpunt toe van de vrouwenvereniglngen. Vrouwen getuigen van wat hen overkomen is. K. Poma bepleit het wetsvoorstel Calewaert en W. De Clercq tracht. voor zover dat mogelijk Is. het probleem af tf' ronden.

nu

Maak het voornemen om van uw vakantie het beste te maken! ,..en

informeer alvast

bij

EN YERANTWOORDELIJKE Hcnc:rik

Kennisstrnat

maximurn komfort minimum prijzen vertrekdata naar keus of vaste vertrekda la met eigen snelle vliegtuigen per toerauto of trein of eigen wagen naar alle streken van Europa • groepsreizen tegen speciale voorwaarden en nog: • luxereizen, verre afsta ndsreizen • zakenreizen en nog: • trein-, boot- en vliegtuigbiljptten • hotelreservatjes • buren van auto's.

UITGEVER: 36. 2520 Edegl'm

ADMINISTRATIE:

*

JAAR!\.BONXEMENT: 100 tr te storten op postcnequerokentng Libernat Vilt uus Verbond Antwerpen.

6

sun

r e iz e n

i...V V .-SPl:retarll\(\~ Korte Nll'u\nt.r.,,\~ :tI•. 2000 Antwerpen rei.: (03' ~2.23.~5

736.99 van hel

sun

reizen

• • • • • •

HOOFDREDACTEUR ~r. Stnelelllan.

even

Woont 0 iel! te vera t ~an éèn "an onzt kantoren? Schrijf een kaartjf'. BI Del ~l'en Bp. V rij· blijvend natuurlijk "fOt loont beslist dl' moeitf':

!\I~t andere woorden: SUS-rl'izen il; er

SUS -relsen !'jo\' .• verg. AI2-1!l AALST: Korte zoutstr-aar 22. tel. 053,700.08 ANTWERPES: Korte Nieuwst raa t 26. tel. 03.'33.12.711 BRUGGE: Geldmuntstraat 5. tel. 050/392.61i BRUSSEL: Em. .Iacqma inl. 103. tel. 02119.23.03 02; 17.29 .92 GENT: Nederkouter 24. tel. 09 '23.03.76 HASSELT: Drest erst i'a a t 26. tel. 011/208.14 tel. 051/341.511 IZEGEM: MarkIstraat H. LEUVEN : Trensr-stecnwee 37. tel. 016/343.08 ST·NIKLAAS : ~ercatol'.'traat 7. tel. 03/76.67.(1;) l'IENEN: Veemarkt 43. tel. 016/820.82 ZOTTEGEM: A Scheir isst r. 31-33. tel 0970.21.75

Dossier

Permanente

educatie


De open weg naar een pluralistische maatschappij

«Niemand is meer afgestudeerd. Iedereen moet voortdurend trachten bij te blijven. In Boston heeft men twee jaar geleden een speciale super-universiteit opgericht voor hoogleraren. Dit betekent dus dat onderwijs van meet aan «permanent etiucation» geworden is. Dit zegde de heer van Praag te Brussel in 1968 op het tweedaags colloquium door de Vlaamse Televisie ingericht om haar vijftiende verjaardag te vieren. Wanneer dit zo is voor de hoogleraren zal het ook wel voor ons allen waar zijn. Op alle gebied leven we in een stroomversnelling. De maatschappelijke structuren evolueren voortdurend. De confrontatie met andere ideeën en ons soms geheel vreemde socio-culturele waarden wordt steeds maar groter. Uitvindingen en ontdekkingen dwingen ons ertoe het patroon waarin we leven altijd opnieuw te wijzigen. Het eenvoudigste beroep kent in de spanne van enkele jaren grondige veranderingen en sociologen hebben uitgemaakt dat de generatie die nu haar brood begint te verdienen minstens een of tweemaal van beroep zal moeten veranderen vooraleer ze op pensioen gaat. Komt daarbij de democratisering van het onderwijs. Mannen en vrouwen die om een of ander reden hun studies hebben moeten onderbreken of die slechts later gemotiveerd werden om bepaalde studies te beginnen moeten de kans krijgen dit in de beste omstandigheden te doen. We hebben de rijkdommen van de aarde ontgonnen. Het wordt tijd ook de grijze hersenstof, die bij miljoenen mensen zo goed als niet is aangeboord, te ontwikkelen. Er is ook het probleem van de vrije tijd: tijd die door de ontwikkeling van de techniek, en in het bijzonder dan van de automatie, is vrij gekomen. Maar vrij gekomen voor wat? Voor brood en spelen? Blijkbaar niet. Ook de vrije tijd moet in dienst staan van de ontwikkeling, van de hominisatie zoals Teilhard de Chardin dit zou uitdrukken. Het is wellicht een pikant detail, maar scholè, school, betekent juist: vrije tijd! Kortom het beeld van de maatschappij is grondig aan het veranderen. Men kan pessimist of optimist zijn. In de geschiedenis hebben de pessimisten altijd ongelijk. Een pessimist is iemand die bang is voor de uitdaging. Een optimist gaat op de uitdaging in. De optimisten maken de toekomst. De toekomst is er een waar de vrije gedachte gedurfd haar eigen weg zoekt.

In de politiek zijn we reeds vertrouwd geraakt met de term en de idee van de permanente revolutie. In de cultuur moeten we ons thans vertrouwd maken met de termen en de ideeën van permanente educatie, open universiteit, bij- en omscholing. Termen en ideeën volstaan natuurlijk niet. Ze moeten naar iets konkreets verwijzen. Er zijn instellingen, instituten. stichtingen nodig die dit alles mogelijk maken. In heel wat landen is men met dit alles reeds begonnen. In eigen land begint er ook iets te roeren. Het is mijn bedoeling in de volgende afleveringen van dit blad hierover een dossier aan te leggen, Ondertussen moge ik reeds wijzen op enkele karakteristieken die een dergelijke maatschappij van morgen hebben zal. Allereerst zal ze pluralistisch zijn op straf te vervallen in de ergste endoctrinatie, wat noch onze instelling van vrij denkende burgers, noch de financiële last die zo'n organisatie met zich meebrengt, noch de nodige deskundigen die in alle milieu's zullen moeten gezocht worden, zal toelaten, Die permanente educatie, open universiteit, bij- en omscholing, die zich uiteraard tot de volwassenen richten, zullen zowel de methodiek als de leerstof van de bestaande scholen grondig beïnvloeden en dit vanaf het lager tot en met het hoogste niveau van de universitaire instellingen, Aldus de heer H. Janne in zijn studie Permanente Educatie: «De huidige tweedeling in school en naschoolse vorming, waarbij de laatste is geënt op de eerste, zal worden vervangen door een dubbele structuur: de sector voortdurende vorming of permanente educatie en de sector informatie en cultuur, waartussen een voortdurende wisselwerking zal bestaan, In dit perspectief begint de voortgezette vorming door de functionele eisen van zijn specifieke ontwikkeling reeds een veranderingsfactor te worden in het huidig onderwijs- en vormingssysteem». Ten slotte zal de permanente educatie van de maatschappij van morgen een open gemeenschap maken, en dit omdat ze door betere vormingstechnieken de burger in staat stelt om de grote veranderingen van onze tijd te volgen, te begrijpen en te situeren. Open niet alleen binnen de enge grenzen van ons land maar open naar de gehele mensheid toe. Een dynamische openheid, het wezen van het liberalisme. André VANDENBUNDER

7

Open brief aan de h. O. Vanaudenhove


VRIJE TRIBUNE

Tijdens uw toespraak van zaterdag 29 januari jJ. op de algemene vergadering van de Nationale Vrouwenfederatie van de partij, heeft U aangekondigd dat U, in juni a.s., het voorzitterschap zult waarnemen van een nationaal P.V.V.congres dat "een grootscheepse poging zal zijn om de eenheid der partij te herstellen." U zult ongetwijfeld - daar staat het verleden borg voor een goede, voortreffelijke voorzitter zijn, maar dat betekent ipso facto nog niet dat daarmede ook het Congres doeltreffend en vruchtbaar zal zijn en de partij - en uiteindelijk ook het land - ten goede zal komen. Dit zal inderdaad alleen maar het geval kunnen zijn, zo een aantal voorwaarden vervuld worden. Geschiedt dit niet, zo kan men beter van het houden van dergelijk Congres afzien. We zijn inderdaad - mede door de schuld van personen waarvan enkelen, alsof er niets is gebeurd, voortgaan in de nationale partijleiding het hoge woord te voeren - in een situatie beland waarin wij ons niet de weelde kunnen veroorloven ten aanschouwe van het hele land, een belachelijk figuur te slaan. Dit zou des te ergerlijker zijn, daar wij nu met een regering opgescheept zitten, die met een "programma" te voorschijn is gekomen dat in alle opzichten een werkelijk hemels manna uitmaakt voor een krachtige oppositie-partij. De ironie en de tragiek - van het noodlot wil echter dat juist op dit ogenblik zulke oppositie-partij, als krachtige, gecoördineerde, agressieve formatie, in feite niet bestaat, met het

gevolg dat de h. Eyskens en zijn "vrienden" vooralsnog op fluweel zitten. Dat de enige partij, die eventueel deze rol doelmatig zou kunnen vervullen, de P.V.V. is, lijdt geen twijfel, niet echter de P.V.V. zoals die zich nu voordoet, maar een werkelijk vernieuwde partij. Vandaar dus de onbetwistbare wenselijkheid, om niet te zeggen noodzakelijkheid, van een dergelijk nationaal congres, voor zover dit natuurlijk niet op een steriele manifestatie uitloopt. Een allereerste voorwaarde lijkt mij' het realiseren, op het hoogste niveau der partij, van een TOTAAL andere visie op de electorale componenten van de P.V.V. Zoals ik destijds schreef: "Hoe de h. Vanaudenhove (en zijn adviseurs) aan het verstand brengen dat zijn beruchte theorie inzake de electorale machtsverhoudingen in de P.V.V. (waarbij het Brussels electoraat op de eerste, het Waals op de tweede en het Vlaamse op de derde plaats komen) zeel' juist kan zijn aan de basis, maar verkeerd - en gevaarlijk - in de conclusies die daaruit getrokken worden, vermits deze verhoudingen niet zozeer als oorzaak maar veeleer als het GEVOLG moeten beschouwd worden van de heersende toestanden in de partijleiding. En al zou de theorie van de h. Vanaudenhove steekhoudend zijn, zij moet onvermijdelijk leiden tot een P.V.V. die zo essentieel Brussels-Waals zal worden dat de Vlamingen op een gegeven ogenblik noodgedwongen een partij zullen moeten verlaten

waar zij zich niet meer op hun plaats voelen."

* **

Intussen is er wel een en ander veranderd maar, spijt het tot stand komen van een min of meer autonome Vlaamse P.V.V., blijft de toestand aan de "top" der partij een vooral psychologische onoverkomelijke handicap voor een doelmatige, optimale uitbouw van een actieve en enthousiaste Vlaamse aanwezigheid in de schoot der P.V.V. Dat de Vlaamse liberalen tijdens de jongste verkiezingen niettemin nog een, zij het lichte vooruitgang hebben geboekt is bijna een mirakel en in ieder geval een verheugende en bemoedigende aanduiding van de mogelijkheden die, potentieel, aanwezig zijn voor een aanzienlijke ontplooiing van het liberalisme in onze Vlaamse gewesten. Onder de titel "Een Nieuw Feit en zijn Conseuuenties" schreef ik naar aanleiding daarvan o.m. het volgende : (Volksbelang 14/10 1971) «Een del' meest treffende resultaten der jongste verkiezingen is O.i. w.el het feit dat, voor de allereerste maal in de geschiedenis van de partij, de Vlaamse Liberalen zowel in de Kamer als in de Senaat, in groteren getale zullen aanwezig zijn dan hun franstalige collega's. Het zeer onverkwikkelijk franskiljons-demagogisch (en door de h. Descamps en zijn vrienden veel te lang gedoogd) gedoe van Hougal'dy, De Muyter, Risopoulos en anderen, dat onwillekeurig het globale imago van de partij in vele opzichten heeft gedenigreerd, is

Goed drukwerk is als een mooie glimlach het opent vele deuren Wie waarde hecht aan kwaliteit en stijl doet er goed aan contact te nemen met de

Drukkerij Antigoon n.v. TYPO.

OFFSET·

2000 Antwerpen 1000 Brussel

ROTATIE

Vleminckstraat 15 Em. Jacqmainlaan 105

lel. 03/32.89.68 lel. 02117.55.95

ten slotte zeer hard op de hoofden van deze heerschappen terechtgekomen. Het staat vrijwel vast dat, Z01/der deze lamentable factor, de Vlaamse P.V.V. nog sterker uit de strijd gekomen zou zijn. Voor zover men in de toekomst nog van een werkelijke nationale P.V.V. wil kunnen spreken, stoelt in ieder geval de positie van deze partij voortaan in de eerste plaats op de macht, de waarde en de medewerking der Vlaamse liberalen. Het is onvoorstelbaar dat men uit deze nieuwe constellatie niet de voor de hand liggende consequenties zou trekken zoals het onvoorstelbaar is, dat de Vlaamse liberalen nog genoegen zouden nemen met een nationale leiding äie, in haar gedragingen, haar normen en haar politiek deze primordiale evidentie zou durven negeren».

Inmiddels zijn 4 maanden verlopen, maal' alles is bij het oude gebleven. Lieden die in feite de partij de rug toekeerden, zijn nog steeds de grote figuren in het nationaal directie-comité; een hunner, als ondervoorzltter, bij afwezigheid van de h. Descamps, zelfs voorzitter. Waarbij nog komt dat de h. Hougardy en hij staat daarin niet alleen! - een verbeten voorstander is en blijft van een "pariteit" aan de top afgestemd op de verhouding: 1/3 overwegend franstalige Brusselaren, 1,3 Walen en 1/3 Vlamingen. Nu is het een feit dat noch de klassieke, noch de moderne wiskunde een equatie bevatten van het genre: 1/2 = 1/3. Ik hoop dan ook, geachte h. Vanaudenhove, dat het tot U zal zijn doorgedrongen dat in een partij waarin, - les choses étant ce qu'elles sont, de Vlamingen de meerderheid zijn geworden, de enige "pariteit" die zij kunnen aanvaarden, deze is waarbij zij met tenminste evenveel mensen aan de nationale leiding zullen staan als hun francofone vrienden of opponenten. Indien deze voor de hand liggende, bimjke voorwaarde niet kan vervuld worden, laat dan liever het Congres van juni a.s. niet doorgaan. Ook in de politiek is het altijd beter een fiasco te voorkomen. Marcel GOLDWASSER

8

(c) Liberaal Archief - Kramersplein Gent

Recommend Documents