juli 2009 Schoolkrant Maaswaal College Locatie Veenseweg Wijchen (S)Cool Paper Bezoek Dalai Lama In the spotlights Terugblik

juli 2009

Schoolkrant Maaswaal College Locatie Veenseweg Wijchen

2008-2009

4 (S)Cool Paper

Bezoek Dalai Lama

In the spotlights…

Terugblik

In deze

(S)C00l Paper In the spotlights… Interview met een docent Bezoek Dalai Lama (Oceaan van wijsheid) En dit vind ik er nou van! Interview over bezoek aan de Ooijpolder Interview over de Griekenlandreis 2009 Terugblik Maaswaal Live Uitwisseling Barcelona Laatste Lesdag Ouwehands Dierenpark (1) Ouwehands Dierenpark (2) Model European Parliament Gelderland Xanten FOOD4U? Mookerheide Openluchtmuseum Column

COLOFON (S)Cool Paper is een uitgave van het Maaswaal College (locatie Veenseweg). De deadline voor de volgende (S)Cool Paper is 1 oktober 2009. Hoofdredactie: Chantal van Summeren Redactie: Robin Link (2G1), Anouk Boereboom (3G1), Anne Giesen (3G1), Demi Langens (3G1), Anja Zivic (3G1), Anouk Agterberg (4HA) en Simone Bergman (4HB).

Van de redactie Grenzen verleggen

Met nog vier weken voor de boeg, maak ik de balans op van wederom een bruisend, mooi en zeer geslaagd schooljaar. Als mentor van een eindexamenklas, kon ik afgelopen donderdag bijna al mijn mentorleerlingen bellen met de fantastische mededeling dat hun inspanningen van de afgelopen vijf (of soms zes) jaar waren bekroond met het behalen van een prachtig havo diploma. Huilende leerlingen, gillende ouders op de achtergrond, applaus van een broer of zus… het zijn vaak emotionele taferelen die horen bij het afsluiten van een periode in je leven. Tijdens je schoolloopbaan ben je natuurlijk voortdurend bezig met het figuurlijk verleggen van je grenzen. Je gaat steeds weer nieuwe uitdagingen aan en probeert het voor jou onderste uit de spreekwoordelijke kan te halen. Niemand volgt hetzelfde spoor en dat is maar goed ook. Zo lang JIJ maar bezig blijft om het voor JOU beste, meest geslaagde pad te bewandelen. Op die manier blijf jij je eigen grenzen opzoeken en verleggen en daar word je een rijker mens van. Nu de zomer in zicht is, is het goed om toch ook even stil te staan bij het letterlijk verleggen van je grenzen. Wellicht heb jij je vakantie al geboekt en kijk je vol verwachting uit naar een paar weekjes in de Spaanse zon, een survivaltocht in de Ardennen of een tijdje onbezorgd genieten op een (onbewoond!) eiland. Deze (S)Cool Paper staat barstensvol verhalen over het letterlijk en figuurlijk verleggen van grenzen. Twee leerlingen praten over hun ervaringen in Kenia, onze docente levensbeschouwing vertelt over haar ontmoeting met de Dalai Lama, leerlingen uit 4 en 5 vwo stegen boven zichzelf uit tijdens het Europees Jongeren Parlement én er werden grenzen verlegd door tieners uit de tweede klas die voor het eerst in hun leven insecten aten! En verder nemen we je mee naar Griekenland, de Ooijpolder, Barcelona, Zuid Afrika, Ouwehands Dierenpark, Xanten, de Mookerheide … kortom: de vakantie kan beginnen. Ik wens je een grenzeloos mooie zomer toe! Chantal van Summeren

Vormgeving: Hans Davids Druk: Drukkerij De Kleijn, Wijchen In ( S)Cool Paper is plaats voor alle artikelen die nieuwswaarde hebben voor leerlingen, ouders, docenten en onderwijsondersteunend personeel van het Maaswaal College (locatie Veenseweg). De redactie behoudt zich het recht voor ingezonden stukken in te korten of aan te passen, maar overlegt met de inzenders als wijzigingen ingrijpend zijn. Voor vragen of opmerkingen kan de hoofdredacteur bereikt worden via school (024- 6487120) of per email [email protected]

Food4U 2

In the Spotlights... Elke leerling is uniek, maar sommige (oud)leerlingen zijn wel heel speciaal! In deze rubriek maak je kennis met een (oud)leerling van het Maaswaal College die iets bijzonders doet, denkt of maakt. Op 17 december 2008 vertrokken Jaap Jansen (klas 4hd) en Valerie Hubers (klas 4hc) samen met nog twee middelbare scholieren en hun twee begeleiders richting Kenia. Ze verbleven een week lang in een 4- sterren hotel in de Keniaanse hoofdstad, al moet onmiddellijk worden gezegd dat een 4-sterren hotel in Kenia er totaal anders uitziet dan een soortgelijk hotel hier in Nederland. Een lekker weekje genieten in een luxe resort met zwembad, zul je wellicht denken. Maar nee hoor, niets van dit alles. Jaap en Valerie waren in Afrika om verschillen in sport en onderwijs tussen Kenia en Nederland te onderzoeken. De vader van Valerie is werkzaam bij de KNVB en heeft contacten met organisatie MYSA. Vier jaar geleden haalde hij de eerste groep Keniaanse jongeren naar Nederland voor een uitwisseling met de Nederlandse jeugd. Inmiddels komen er jaarlijks drie groepen van 16 jongens en meiden naar ons land: 16 meisjes in Woudenberg (leeftijd tot 16 jaar); 16 jongens in Malden (leeftijd tot 16 jaar) en eveneens 16 jongens in Wijchen (allemaal tot 14 jaar). Als de jongeren hier zijn, stelt voetbalclub AWC Wijchen zijn faciliteiten beschikbaar. Een prachtig initiatief dus! Wat was je gevoel toen je landde op het vliegveld van Nairobi? Valerie: Het was voor mij heel bijzonder allemaal, want ik vloog voor de eerste keer. Het was meteen heel erg warm daar, maar voor de rest was het een redelijk normaal vliegveld. We zouden worden opgehaald door een busje, maar dat kwam in eerste instantie helemaal niet opdagen. Ik had wel een beetje een eenzaam gevoel, zo van: ‘’Wat nu?’’ en ‘’Waar gaan we heen?’’ Jaap: Ik vond het echt niemandsland, het was heel erg ruim en open allemaal. We hadden een hotel in het centrum van de stad, heel erg dicht bij de sloppenwijken. Het was daar ’s avonds best gevaarlijk, dus als het donker was bleven we meestal binnen in het hotel. We zijn twee keer gaan uit eten buiten ons hotel maar dan wel altijd onder begeleiding. Je mag daar in het donker dus niet alleen over straat. Wat viel jullie vooral op toen jullie in Kenia waren? Jaap: In het begin zie je alleen een heleboel ellende en denk je: ‘’Wat erg allemaal!’’ Daarna zie je dat mensen die daar leven ook heel gelukkig kunnen zijn met wat ze hebben. Onze gastgezinnen lieten bijvoorbeeld heel trots hun huizen zien terwijl die krotten in onze ogen eigenlijk niets voorstelden. Zij schamen zich niet voor hun huisjes en vinden het gewoon fijn dat ze een huis hebben.

En dat willen ze je dan ook laten zien. Valerie: Je zag er ook veel flatjes, die waren wel van steen, maar zagen er vies en armoedig uit. Door die sloppenwijken loopt een soort open riool. Er zijn allemaal smalle gangetjes waar je doorheen loopt, het is een soort van doolhof. In die sloppenwijken staan allemaal kleine hutten waar wij niet eens met drie personen in pasten.

Wat hebben jullie die week allemaal gedaan? Jaap: We gingen naar een supermarkt waar we levensmiddelen hebben gekocht voor onze gastgezinnen. We waren daar rond kerst, dus het werden kerstpakketten. Door de voedselcrisis daar konden de mensen bijna geen eten kopen voor zichzelf, het was allemaal veel te duur. Voor ons was het juist heel erg goedkoop in die supermarkt, dus dat was wel raar. Valerie: We hebben twee dagen een dans clinic gedaan, we kregen danslessen van hele goede dansers. Verder hebben we natuurlijk gevoetbald en deden we Haba na Haba. Dit woord betekent ‘’Stapje voor stapje’’. Het is een verzamelnaam voor allerlei verschillende activiteiten, zoals knutselen, dansen en muziek. Jaap en Valerie: Ook hebben we een dag een gevangenis bezocht waar jongeren werden opgevangen die iets hadden misdaan. Sommige jongeren hadden een moord gepleegd, anderen hadden helemaal niets gedaan, maar waren op straat opgepikt omdat hun ouders niet voor hen wilden zorgen. Niemand wilde zeggen waarom hij daar zat. De kinderen daar werden goed verzorgd, dat viel ons heel erg op. We hebben daar ook nog een kerkdienst bijgewoond met heel veel zang en dans. Er werd ook veel gesprongen, het was heel levendig allemaal. Wat heeft de meeste indruk op jullie gemaakt? Jaap en Valerie: We hadden op een gegeven moment een pak rijst in onze auto en dat pak was open en er vielen

3

dus, terwijl we reden, rijstkorrels uit de auto op de weg. Kinderen renden achter onze auto aan om die korrels op te rapen en aan hun ouders te geven. En verder wilden alle kinderen je een hand geven en probeerden ze steeds op onze auto te springen. Onze chauffeur vond dit niet leuk en remde af en toe heel hard zodat die kinderen van de auto af vielen. De wereld is echt ongelooflijk hard daar! Hoe worden de kinderen die hier naartoe komen geselecteerd? Jaap: Dit jaar, begin augustus om precies te zijn, komt er weer een groep van 16 jongeren naar Nederland. Zij kunnen gedurende het jaar in Kenia punten verdienen om naar ons land te mogen komen. Je moet dan denken aan hele verschillende activiteiten, zoals het helpen bij het ophalen van vuilnis of het winnen van een voetbalwedstrijd. Degene die de meeste punten scoort, mag naar Nederland of krijgt bijvoorbeeld een beurs voor een school of vervolgopleiding. De kinderen die hier komen zijn dus heel erg gemotiveerd allemaal. Ze willen er echt het beste van maken. Wat gaan jullie in augustus hier met de Keniaanse jongeren doen?

Valerie: Hele verschillende, maar allemaal leuke dingen, zoals een blote voeten toernooi, een rondleiding bij PSV en een barbecue. Waarom mochten juist jullie mee naar Kenia? Wat hebben jullie hier voor moeten doen? Jaap en Valerie: Het is best een strenge selectieprocedure. Je moet ten eerste redelijk Engels kunnen spreken, van tevoren geef je bijvoorbeeld een presentatie in het Engels. Je moet natuurlijk ook je betrokkenheid bij MYSA hebben getoond. Wij hebben de afgelopen jaren regelmatig geholpen bij allerlei activiteiten toen de kinderen hier waren en het was voor ons allebei echt een droom om een keertje mee te kunnen om met eigen ogen te zien hoe de kinderen daar leven en wonen. Tot slot: heeft deze ervaring je kijk op het leven veranderd? Valerie: Ja zeker, ik vind dat we hier niet zo veel moeten zeuren en klagen, ik heb nu zelf gezien dat het altijd nog veel en veel slechter kan. Als je nooit in een arm land bent geweest, weet je ook niet hoe het daar echt is. Als je daar bent, wil je het liefst iedereen gelukkig maken, maar dat lukt niet.

Dat was wel heel moeilijk om mee te maken. Jaap: Je gaat veel meer nadenken over dingen en je bent blij met de spullen die je hier hebt. En ook ik vond het moeilijk dat we daar niet iedereen konden redden: je wilt veel doen, maar kunt nu eenmaal niet in je eentje alle problemen daar oplossen. Als je alleen al ziet hoe een school er daar uitziet: in de sloppenwijk waar we waren, stond ergens in het midden een gebouw wat niet eens op een school leek. Het was een golfplatenhuisje met een paar bankjes erin, er waren geen schoolmaterialen en ze zaten met vier kinderen aan een halve tafel. Dan besef je dat we het hier toch wel veel beter hebben! Mocht je door het verhaal van Jaap en Valerie geïnteresseerd zijn geraakt in het werk van MYSA, of wil je misschien wel een gastgezin worden voor de Keniaanse jongeren: aarzel dan niet en stuur een mail naar Jaap: [email protected] Valerie: [email protected]

Interview met een docent Docenten zijn net echte mensen! Achter de persoon in de klas gaat vaak een wereld schuil. In het geval van Chantal van Summeren, docent Engels, is dat wel een heel grote wereld. Naast haar passie voor de leerlingen in Wijchen ligt haar hart in Zuid-Afrika, bij de kinderen in het Zuid-Afrikaanse township Kurland. “Als je daar bent, dan besef je: de loterij is voor mij wel heel goed uitgevallen,” vertelt Chantal. Omdat de brugklasleerlingen dit schooljaar met hun kerstmarkt ca. € 2000 hebben ingezameld voor de Kurland-kinderen, verzorgt Liduine Verhelst het interview. Jullie, jouw partner Bram Verweij, docent geschiedenis, jij zelf, jullie dochter Lieve en je ouders, zijn in mei twee weken naar Zuid-Afrika geweest. Hoe was het weerzien daar? In 2003 zijn we naar aanleiding van een wereldreis gestart met ons werk in ZuidAfrika, onder de vlag van de Belgische stichting Born in Africa, opgericht door een vriendin van ons die nog steeds in Zuid-Afrika woont. Wij zijn de mensen daar niet vergeten, hebben op verschillende manieren aan fondsenwerving gedaan, maar zij ons ook niet. De oudere kinderen daar kenden ons nog en voor de volwassenen zijn we gelukkig steeds minder de Sinterklaas, maar meer gelijkwaardige partners. De stichting BIA verzorgt activiteiten voor kinderen en tieners in Kurland en omgeving. Van adoptie (ca. 400 adoptiekinderen kunnen via de stichting naar school) tot zwemlessen, natuurkampen en begeleiding door mentoren. Jullie richten je op scholing en nadrukkelijk ook op buitenschoolse activiteiten. Ik kan het beste wat voorbeelden geven van onze laatste reis. We zouden eigenlijk komen om twee klaslokalen bij de bestaande school te openen, die specifiek bestemd zijn voor leesonderwijs. In Zuid-Afrika bestaan elf officiële talen, waaronder Zuid-Arikaans, Xhosa en Engels. Vooral je kleur bepaalt wat

4

je spreekt: hoe zwarter je bent, hoe verder je afstaat van de talen die het je mogelijk maken verder te komen in je leven. Voor kinderen is het heel belangrijk goed Engels te leren lezen en schrijven. Maar door de mix van talen om hen heen en de enorm grote klassen, van soms wel vijftig leerlingen, lukt dat maar moeizaam. De twee nieuwe lokalen, inclusief docenten en materiaal, moeten het taalonderwijs een stimulans geven. Echter, aangezien in Afrika het begrip ‘tijd’ nu eenmaal anders wordt beleefd dan hier, was de bouw van de lokalen nog niet eens gestart in mei. Inmiddels zijn de bouwplannen wel goedgekeurd. Maar jullie hebben je niet verveeld. Integendeel. Heel belangrijk bij ons bezoek was het contact met de docenten en de andere medewerkers van de school. We hadden € 4000 te besteden en van hen mogen horen wat zinvol was om aan te schaffen. Ze durven dit steeds beter aan te geven en zo komt het geld ook het beste terecht. Puzzels, klokken (om te leren klokkijken), dekens om op te zitten (soms is er alleen een betonnen vloer), een eenvoudig servies om te gebruiken bij bijeenkomsten (de plastic bekertjes

die wij normaal gesproken weggooien, waren al tien keer afgewassen), en een draagbare beamer en laptop. De oudere kinderen hebben een recyclingproject gedaan: van afvalplastic hebben we vliegers met ze gemaakt, met daarop teksten. Bij het bedenken daarvan kunnen ze hun frustraties kwijt. Het is heel ontroerend om te zien hoe ze aankomen met ‘peace’, ‘no rape’, ‘no drugs’. Het project werd afgesloten met een soort kiterunnerspel. Wie zijn vlieger 5 minuten in de lucht kon houden, mocht een ijsje uitzoeken. Een onvoorstelbare luxe: je ziet kinderen de ijsjes een voor een pakken en weer terugleggen. Wij denken al snel: ik neem nu de Magnum van pure chocola en volgende week komt de witte wel. Daarnaast hadden we 150 kaarten van kinderen in Nederland bij ons, ook van leerlingen van onze school, gericht aan kinderen in Kurland. Die hebben weer iets teruggeschreven aan de kinderen hier. Een klaslokaal inrichten (en bouwen!), vliegers oplaten: het lijken heel verschillende dingen. De Stichting BIA heeft uitdrukkelijk als doel om kinderen niet alleen kansen

te bieden op scholing, maar hen ook op andere manieren uit hun wereld te halen. De leerlingen daar beseffen veel sterker dan hier dat een opleiding de énige kans is om verder te komen in het leven. Daarnaast willen we ze het waardevolle laten zien van hun eigen omgeving. Vandaar de natuurkampen, een moestuinenproject, een sportoutfit, wat enorm stimulerend werkt op hun zelfvertrouwen. Vanaf Kurland is het acht kilometer naar het strand, maar de meeste kinderen zijn er nooit geweest! Je kunt niet de hele wereld redden. Hoe voorkom je dat je moedeloos wordt? Die momenten zijn er en dan moet je er even tussenuit, bijvoorbeeld een dagje naar een natuurpark. De kunst is af en toe terug te kijken en te zien wat je al bereikt hebt: de lokalen van de school die er al staan, een familie die nu in een stenen huisje woont, de stralende gezichten van de ‘kiterunners’. Ondanks de vaak ellendige omstandigheden kunnen de mensen in Zuid-Afrika vol overgave zingen en dansen. Ze hebben zoveel power. En dat geeft ons ook bergen energie!

5

Bezoek Dalai Lama (Oceaan van wijsheid)

op 4 juni 2009, door Marijke Schilleman, docent Levensbeschouwing klas 1,2,3   Op 4 juni bezocht de Dalai Lama de RAI in Amsterdam. Ik was uitgenodigd, samen met 50 andere docenten uit het hele land. Ik vond het fantastisch dat ik er bij mocht zijn, samen met 11000 andere mensen (het leek wel een popconcert!).   Wie is de Dalai Lama eigenlijk ? De Dalai Lama is de leider van het volk van Tibet. Hij is een boeddhistische monnik, die zich zijn hele leven al bezighoudt met WERELDVREDE. Hij probeert alle mensen op deze aardbol te overtuigen van het feit dat wij zelf moeten werken aan de vrede en dat vrede bij jezelf begint. Stel jezelf eens de vraag : “Hoe goed ben jij voor anderen ?”  Zijn grote voorbeeld is Ghandi, de man die zonder wapens, dus geweldloos, een soortgelijke strijd voerde. De Dalai Lama (al 74 jaar oud en gekleed in een boeddhistische geel, oranjerode ‘jurk’) reist naar alle landen en spreekt met de wereldleiders. Hij wil zijn verhaal vertellen. Hij wordt door velen gerespecteerd, behalve door de leiders van China, het buurland van Tibet. China voert al 60 jaar oorlog en wil Tibet totaal overheersen en het boeddhisme daar uitbannen. De Dalai Lama is met zijn volk vluchteling geworden in India. Ongeveer een miljoen Tibetanen zijn vermoord. Het Westen zwijgt en doet weinig tot niets.   Hoe was de ontmoeting ? Al vroeg liep ik rond de RAI. Ik bekeek de zware beveiliging, veel politieagenten waren op de been om de Dalai Lama te beschermen, omdat China hem (mogelijk) wil doden. Er liepen ook veel Tibetaanse gezinnen rond, in mooie kleurige kleding. Ze droegen tassenvol met heerlijk, vegetarisch eten. Ze nodigden me uit voor de maaltijd en zeiden in het Engels : “Be our guest”. Het is een super gastvrij volkje bij wie ik me thuis voel en met wie ik leuke gesprekken voerde.  De ontmoeting met “His Holiness “ (zo noemen ze hem nu eenmaal) was ontroerend, humoristisch en betekenisvol. Hij vertelde over compassie (mededogen, medeleven) en hoe je andere mensen ‘aan kunt raken’ met vriendschap en liefde. “Hoe meer liefde en warmte jij gehad hebt in je leven, hoe meer je het kunt geven”, vertelde hij. En je kunt het steeds beter leren. Als je in de gaten hebt dat je gelukkig wordt door anderen gelukkig te maken, heb je je egoïsme overwonnen. Als veel mensen dit door hebben,

ontstaat er een stroom van steeds meer vriendschap en vrede: het begin van wereldvrede !   Na anderhalf uur vertellen (uit zijn blote hoofd), vol met grapjes, vol met lachen waren 11000 mensen nog 3 minuten stil. Zo’n stilte klinkt door.....  iedereen dacht na over een ander mens, iemand die verdrietig is of bang, of ziek of arm, of in een oorlog, of.... (vul zelf maar in).   Lessen van de Dalai Lama : Al mijn klassen heb ik verteld over mijn bezoek aan de Dalai Lama. Ook hebben leerlingen de film 7 Years in Tibet bekeken. Hierin kun je zien hoe de Dalai Lama opgevoed en geschoold wordt, waarbij Oosterse en Westerse kennis gecombineerd worden (vind ik heel interessant). Je ziet veel van de oorspronkelijke Tibetaanse rituelen en gebruiken en ook hoe China dit land totaal verwoestte.   Ook hebben stoere leerlingen brieven geschreven aan onze minister- president, de heer J.P. Balkenende. Ze wilden hem overtuigen van het feit dat hij de Dalai Lama moest ontvangen (dit heeft hij niet gedaan). Sommige leerlingen konden meneer Balkenende wel begrijpen, want hij draagt zorg voor Nederland en hij wil de handelsbetrekkingen met China niet op het spel zetten. Andere leerlingen hebben hem gevraagd wat zijn redenen waren. Zij hadden een open, vragende houding.

6

En dit vind ik er nou van!

Brief van Bram van Kaauwen

Iedereen heeft overal een mening over, maar in deze rubriek zijn we uitsluitend geïnteresseerd in JOUW mening! Naar aanleiding van het bezoek van mevrouw Schilleman aan de Dalai Lama en de vele brieven die haar leerlingen schreven aan de heer Balkenende, hebben we besloten deze keer geen stelling te plaatsen maar één van jullie brieven te publiceren. Het was ontzettend moeilijk om een keuze te maken uit zo veel mooie, goede, interessante brieven waarin jullie allemaal heel duidelijk jullie mening gaven met betrekking tot de keuze van onze minister-president om de Dalai Lama niet te willen ontvangen. Uiteindelijk hebben we gekozen voor de brief van Bram van Kaauwen uit klas 1v1. Uiteraard zijn al jullie brieven opgestuurd naar meneer Balkenende. Onder Brams brief vinden jullie de (voorlopige) reactie van de Rijksvoorlichtingsdienst, de medewerkers van onze minister-president. Over twee weken verwachten we nader, inhoudelijk antwoord van de heer Balkenende. Leuk dat hij de leerlingen van het Maaswaal College serieus neemt. Dank voor de inspanning van alle brievenschrijvers!

Geachte meneer Balkenende, Ik hoorde dat u de Dalai Lama niet wilt ontvangen. Het is wel zo dat de minister van buitenlandse zaken komt en nog heel veel andere belangrijke mensen. Maar u, de koningin en prins Willem Alexander komen juist niet. Nu heb ik ook gehoord dat dit kwam vanwege China, dat Nederland bedreigde, en dat als u de Dalai Lama zou ontvangen, China geen handel meer wilde drijven met Nederland en dat China dan ook geen Nederlandse handelswaren wilde inkopen. Dat willen wij natuurlijk niet, omdat er veel voorwerpen en apparaten uit China komen. Maar andere landen zoals Frankrijk en ons buurland Duitsland hebben hem wel ontvangen met de minister-president erbij en ook die landen werden bedreigd. Het scheelt misschien dat we een klein landje zijn en niet zoveel macht hebben, maar de Dalai Lama is een goed mens en een vreedzaam mens. Het zou eigenlijk een beetje jammer zijn voor de Dalai Lama als u niet komt. Hij is een man die vrede wil en als je verder na zou denken, zou dat betekenen dat als zijn plannen lukken, China geen oorlog meer

voert met Tibet. Dan zal China gewoon handel voeren met ons en zal het niets uitmaken als de Dalai Lama hier wordt ontvangen. Denk er nog even over na, maar met een minister-president zoals u erbij, is het ontvangen van deze man veel plechtiger en echter. Denkt u er dus nog alstublieft eens over na. Het is alleen maar een tip, maar het zou veel leuker zijn als u er ook heen ging. Mijn mentor wil hem ook graag zien en vindt dat een hele grote eer. Zo’n man zie je ook niet echt vaak. Met vriendelijke groeten, Bram van Kaauwen uit klas 1v1 van het Maaswaal College in Wijchen

Antwoord van de Rijksvoorlichtingsdienst/Ministerie van Algemene Zaken Datum 4 juni 2009 Betreft Ontvangstbevestiging Geachte mevrouw Schilleman en leerlingen uit klas 1,2,3, Hierbij bevestigen wij de ontvangst van uw brief van 29 mei 2009 gericht aan minister-president Balkenende. Afhankelijk van aard en inhoud streven wij naar een behandelingstermijn van drie tot zes weken. Met vriendelijke groet, Bureau Beantwoording Burgercorrespondentie © Hans Davids

7

Interview over de Ooijpolder met Marieke Noordeloos (4hc) en Jessy de Cocq (4hb) door Anouk Agterberg Op 19 mei maakten de leerlingen van 4 havo en 5 vwo met aardrijkskunde een uitstapje. De leerlingen fietsten van school naar Nijmegen, waar de fietstocht door de Ooijpolder begon. In de les hebben de aardrijkskunde leerlingen het gehad over landschappen. Het doel van deze fietstocht was om die kenmerken ook in de buurt te herkennen. “We hadden van tevoren een boekje gekregen met daarin een paar vragen en een boekje met foto’s van landschappen. Deze vragen moesten we beantwoorden en met het boekje met de foto’s moesten we landschappen herkennen” vertelt Jessy. “De vragen waren bijvoorbeeld over grondsoorten en stuwwallen” vult Marieke aan. “We kregen een aantal foto’s en op het vragenblad stond waar we moesten stoppen. Als we op een stoppunt aankwamen, moesten we kijken welke foto erbij hoorde. Dan moesten we opschrijven wat er te zien was en vervol-

gens de kenmerken van de omgeving benoemen, zoals ‘’veel wind’’ of ‘’veel vogels’’ etc. De vragen verschilden heel erg per foto.” De leerlingen fietsten in groepjes de route, zonder leraren. “Ja, gelukkig zat er iemand in ons groepje die het vorig jaar ook had moeten doen en die wist de weg nog helemaal. We hadden ook een kaart meegekregen, maar die hebben we niet echt gebruikt. Alleen op het einde even” zegt Jessy. De leraren stonden verspreid over de route om de leerlingen te helpen. “De leraren stonden op bepaalde plekken van de route die we moesten fietsen. Eentje zat in een restaurantje, de ander stond bij het beginpunt en weer een ander stond bij de Duivelsberg. Ze hielpen ons met de opdrachten en we kregen ook nog wat extra informatie” aldus Jessy. “En op de pauze plaats werden de al gemaakte antwoorden nagekeken en verbeterd” zegt Marieke, waarna Jessy nog even wat frustratie kwijt moet over het feit dat de leraren, in tegenstelling tot de leerlingen, niet die 80 km fietsten, maar gewoon lekker ongezond met de auto gingen. “En wij dat hele eind maar fietsen!” Kwamen jullie dan überhaupt nog wel op tijd thuis als jullie 80 km moesten fietsen? Marieke: “Er was wel genoeg tijd om

de vragen te maken. Je kon in je eigen tempo de opdrachten maken”. Jessy: “We dachten dat als we gewoon flink doorwerkten we wel weer om 2 uur thuis zouden zijn, maar dat is toch iets anders gelopen… Het was nogal een eind dat we moesten fietsen en daardoor zijn we ongeveer rond 5 uur thuis gekomen.” “We dachten even snel die opdrachten te maken en dan waren we snel weer thuis, maar dat was dus niet zo” vertelt Marieke. Een flinke fietstocht dus, maar was het, behalve leerzaam, ook een leuke fietstocht? Marieke: “Leuk was het niet, vooral op het laatst was het heel erg zwaar om nog een heel eind te fietsen. De wegen werden steeds heuvelachtiger en we wisten niet hoe lang we nog moesten rijden. Toen we eindelijk het eindpunt in Malden bereikten, moesten we nog een heel eind naar huis fietsen.” Jessy: “Dat berg op berg af fietsen was echt een ramp zonder versnellingen. Ik heb niet echt kunnen genieten van de omgeving, was te druk bezig met fietsen. Maar ik had wel een heel leuk groepje gelukkig en daardoor was het zeker wel gezellig!” Toch, ondanks deze kritiek, zouden Marieke en Jessy niet veel veranderen aan de excursie. “Ik denk niet dat er veel veranderd moet worden aan de fietstocht van volgend jaar, misschien moet de opdracht duidelijker uitgelegd worden in de les, nu werd dat op het beginpunt gedaan” aldus Marieke. “Mensen uit de klassen na ons moeten net als wij ‘’lijden’’ door gewoon te fietsen en dezelfde opdrachten te maken!” grapt Jessy nog.

8

Interview over de Griekenlandreis met mevrouw Mijntje Wiegers (docent klassieke talen en KCV) door Robin Link U bent met een groot aantal vierde klassers naar Griekenland geweest. Ten eerste, waar zijn jullie allemaal geweest? Wij hebben dit jaar een rondreis door Griekenland gemaakt. We zijn in Athene begonnen. Vervolgens zijn we naar Mycene, Olympia en Delphi (van het orakel van Delphi) geweest. Het Maaswaal College gaat het ene jaar naar Rome, en het jaar daarna naar Griekenland. Waar gaat uw voorkeur naar uit? Ik vind alle twee de reizen altijd een feest om te doen, maar als ik toch een keuze moet maken, kies ik voor Griekenland. Rome is ook heel mooi,

maar alle bezienswaardigheden zijn midden in de stad. Vaak is het daar ook enorm druk. In Griekenland is het allemaal wat gemoedelijker, bijna alle bezienswaardigheden liggen midden in de natuur. Vaak is het ook wat minder druk. Vaak is er wel iets wat er echt uitspringt tijdens zo’n reis, wat was voor u nou het hoogtepunt van deze reis? Dat was het bezoek aan de Akropolis, het was daar echt enorm rustig, we waren bijna alleen. Ik was hier al vaker geweest, maar dit had ik nog nooit meegemaakt. Het maakte echt veel indruk op me. Veel mensen hebben u, denk ik, wel zien lopen met uw arm in het gips. Wat is er nu precies gebeurd? Een groepje hield een presentatie over de Olympische Spelen en hield daarom een ren wedstrijdje in Olympia. Eén meisje rende niet, en ik zei: ‘’ jij moet ook rennen’’. Vervolgens zei het meisje: ‘’alleen als u ook rent’’. Ik

ben gaan rennen en ik ben, geloof ik, ergens over gestruikeld. Mijn arm was dus gebroken. U heeft het over een presentatie, wat is precies de bedoeling van deze presentaties? Iedereen die mee naar Griekenland gaat, moet in de lessen KCV een presentatie voorbereiden over iets wat we gaan bezoeken. Het leuke is dat men die presentatie ook moet houden bij dat monument. Zoals een presentatie over de Akropolis bij de Akropolis. Dit maakt deze presentaties toch wel erg speciaal. Zo’n reis is erg duur. Zijn er daarom veel thuisblijvers? Er was dit jaar maar één thuisblijver en het is natuurlijk jammer dat diegene niet mee heeft kunnen gaan. Het is inderdaad erg duur, maar het is het wel waard. Dit hoor ik eigenlijk van iedereen. We hopen ook volgend jaar op een leuke en gezellige reis!

9

Terugblik Het Maaswaal College is meer dan alleen een ‘leerfabriek’. Onze school organiseert heel veel (educatieve) activiteiten die het leren en studeren net wat leuker, interessanter of boeiender maken. Wat is er de afgelopen weken allemaal gebeurd en gedaan? Een korte terugblik... 

Maaswaal Live (16 april 2009) Op 16 april konden leerlingen en leraren hun creatieve kant laten zien tijdens Maaswaal Live. Dit evenement wordt elk jaar georganiseerd. Ongeveer 40 leerlingen en leraren traden op. Ze deden allerlei verschillende dingen, van dans tot ‘’he’s a pirate’’. Er kwamen zelfs zelfgeschreven stukken voorbij. Het was een gezellige avond en de sfeer zat er vanaf het begin al meteen goed in. Jaap, onze conciërge, was de presentator. Hij zorgde voor leuke inleidingen voor elk optreden. Er stonden soms wel 8 mensen tegelijk op het podium, maar een enkele leerling (met enorm veel lef) ging alleen op het podium staan. Sommige bandjes die op het podium stonden, maakten al jaren lang muziek met elkaar en zijn ook elk

jaar weer van de partij op Maaswaal Live. Er was zelfs een journalist van een lokale krant om een bandje te interviewen! Na alle optredens moesten alle artiesten van die avond het podium opkomen, waar ze een roos kregen aangeboden, en nog een denderend applaus van het publiek kregen. Kortom, het was een geslaagde avond!

Uitwisseling Barcelona Met een aantal mensen van havo en vwo zijn wij een week naar Barcelona op uitwisseling geweest. In deze week logeerden we bij Spaanse gastgezinnen. Op vrijdag 17 april vertrokken we vanuit Weeze om 13.05 uur met het vliegtuig naar Girona, wat ongeveer 100 km van Barcelona af ligt. Vanuit Girona gingen we met de bus naar Barcelona. We werden afgezet bij de school Ausias March en de gastgezinnen kwamen ons daar ophalen. In het weekend was je alleen met je gastgezin. Zaterdag is een aantal mensen naar het pretpark Tibidabo geweest en een paar anderen gingen met hun Spanjaarden naar disco Gloobal. Zondag zijn we met alle Spanjaarden en Nederlanders naar het strand geweest. Na het weekend moesten de Span-

jaarden naar school en gingen wij met onze leraren (Hans Weijers, Jos Keersmaekers en Rob Couvée) Barcelona bezoeken. ’s Avonds werden we meestal rond 18.00 uur weer afgeleverd bij de school en ging je weer met je uitwisselingsstudent(e) mee. Maandag hebben we de Ramblas en de oude binnenstad bezocht en ’s middags zijn we nog naar het strand geweest. Het weer bij aankomst was minder, maar na het weekend werd het steeds mooier! We moesten elke dag vroeg opstaan en om 8.00 uur al op school zijn. Samen met je Spanjaard ging je naar school, waar je wachtte op de rest. Dinsdag hebben we een Gaudí-dag gehad. We zijn naar Casa Milà, Park Güell en Sagrada Familia geweest. Alledrie erg mooi en bijzonder. Daarna hebben we op de

10

school een paar wedstrijden tegen de Spanjaarden gespeeld; volleybal, basketbal of voetbal. Je kon zelf kiezen wat je leuk vond. Woensdag zijn we naar Montserrat geweest, een hele hoge berg met een bijzondere kerk waar we ook in zijn geweest. We hebben ook nog een beroemd jongenskoor horen zingen in de kerk. ’s Avonds is een aantal van ons naar de wedstrijd Barcelona-Sevilla geweest (Barcelona won met 4-1!) Donderdag zijn we naar het Olympisch stadion geweest en daarna hadden we 3 uur vrije tijd. De meesten zijn wezen winkelen op de Ramblas of naar het strand geweest. We moesten om 18.00 uur weer verzamelen bij Plaza Catalunya. Donderdagavond hadden we een afscheidsfeest met alle Spanjaarden. En de volgende dag moesten we weer naar huis! ’s Ochtends moest je je koffers al vroeg hebben ingepakt. We zijn toen nog naar een leeg Camp Nou geweest en hebben daar een rondleiding gehad. Om 15.40 uur vertrok het vliegtuig weer terug naar Weeze, waar we door onze ouders opgewacht werden. Zo snel als een week voorbij gaat, zo leuk als het was! Ayla v/d Heuvel Elsa Kriesels Klas 4vc

Laatste Lesdag Op 24 april was het weer zo ver, de laatste lesdag van het jaar voor de eindexamenleerlingen! Het thema van dit jaar was ‘vakantie’. Toen alle andere leerlingen ’s ochtends het schoolplein op kwamen, werden ze verrast door water- en meelgooiende examenleerlingen. Na een wilde donderdagnacht, waren de examenleerlingen er helemaal klaar voor om de school op stelten te zetten. En dat was aardig gelukt. Het schoolplein was veranderd in een camping: tentjes, caravans, waslijnen, zwembadjes en zelfs een groot luchtkussen waren te vinden op het schoolplein! Terwijl je een beetje fatsoenlijk de school in probeerde te komen, zag je verscheidene leerlingen drijfnat uit zwembadjes kruipen en examenleerlingen achter bruggertjes aanrennen. Na de eerste drie lesuren mochten alle andere leerlingen naar huis gaan, maar de meesten bleven nog op school om naar de loterij in de grote aula te kijken! Er werden erg leuke prijzen uitgereikt en na een paar leuke optredens van examenleerlingen ging iedereen weer het schoolplein op om naar de docenten-estafette te kijken en hun favoriete docent aan te

moedigen. Er werd goed aangemoedigd en de leerlingen én docenten hebben zich goed vermaakt tijdens het kijken. Na een race over en door het luchtkussen mochten de winnaars door naar de volgende ronde: spijkerbroekhangen. Jeroen Roufs en Maartje Doedens hebben vol overtuiging laten zien dat niet alleen apen goed kunnen hangen. De twee finalisten streden om de eerste prijs. Wie het langst op de mechanical surfboard kon blijven staan won. En uiteindelijk stond onze biologieleraar (meneer Roufs dus) met een brede glimlach en een beker in zijn hand op de surfplank. ’s Avonds vierden de examenleerlingen hun examenfeest in de Markies en als we alle verhalen moeten geloven, hebben de examenleerlingen een superdag en -nacht achter de rug! En nu maar wachten tot de volgende laatste lesdag!

11

Ouwehands Dierenpark (1) Wij zijn maandag 11 mei met alle brugklassen naar Ouwehands Dierenpark geweest. Toen we ’s ochtends op school aankwamen, moesten we eerst nog naar het lokaal toe om wat uitleg te krijgen. We moesten in de dierentuin een opdracht maken, je moest informatie gaan zoeken over twee groepen dieren. Als je genoeg informatie had, moest je er thuis een poster van maken. Je moest in groepjes van 3 of 4 kinderen lopen, maar wij mochten met z’n tweeën. Om kwart over negen werden we opgehaald door de bus. Het was ongeveer drie kwartier rijden. Bij de dierentuin aangekomen, mocht je meteen rond gaan lopen. Wij zijn eerst naar het watereiland gegaan. Daar kon je met de kabelbaan over het water heen. Als je was geweest, bleef de kabelbaan aan de andere kant hangen en moest je hem teruggooien. Een van ons wilde hem teruggooien maar gleed toen in het water! Gelukkig was het niet koud en droogde je zo op. Nadat we daar geweest waren gingen we naar de vissen. Daar hebben we veel foto’s gemaakt. Daarna gingen we naar de ijsberen. Ze waren leuk aan het spelen. Eén van de drie ijsberen ging met de bal spelen,

dat zag er heel leuk uit! Vervolgens gingen we even wat eten en zijn we met het treintje geweest. Om 12.30 uur zijn we met z’n allen naar de zeeleeuwen show geweest. Het was wel jammer dat we niet nat werden! Daarna gingen we ergens naartoe waar we niet zo blij mee waren: we gingen namelijk door een soort huis met allemaal slangen en andere dieren. Daar zat ook een vogelspin. En daar waren we allebei heel bang voor! Toen we langs zijn hok kwamen, zagen we dat hij er niet in zat. Aan de ene kant waren we blij, maar we dachten meteen dat hij ontsnapt was. Het was bijna half drie en toen zijn we richting de bus gelopen. Op de terugweg kwamen we nog langs het watereiland en daar zijn we nog nat geworden. Toen kwamen er een paar leraren aan en dus moesten we gaan. Het was een hele leuke dag!

naar Ouwehands Dierenpark voor het vak biologie. Na de busreis begon het karwei en begon de excursie officieel. Behalve een leuk uitstapje naar het Ouwehands Dierenpark was het ook een erg leerzaam uitstapje. De leerlingen gingen voor biologie informatie opzoeken over een bepaald aantal dieren om er later een werkstuk van te maken. De leerlingen moesten informatie zoeken over zes soorten dieren van twee verschillende groepen. Bijvoorbeeld: ze gingen informatie zoeken over drie soorten vissen en over drie soorten reptielen. Deze informatie konden ze dan vinden op de borden naast de verblijven van de dieren. Om meer te weten te komen over het uiterlijk van de dieren moesten ze (wat denk je anders?) het dier observeren. Ik vroeg Iris wat zij van de dag vond. “Ik vond het gezellig om met mijn vrienden door het park te lopen. De vragen waren wel heel erg makkelijk en je hoefde er eigenlijk niet zo veel over na te denken, want je kon de antwoorden gewoon overschrijven van de bordjes.” Toch heeft ze liever niet dat er veel veranderd wordt voor de bruggers van volgend jaar. “Het enige wat ik minder vond, was dat ik zo laat thuis was, maar anders hadden we weer minder tijd in de dierentuin. Dus ik snap het wel.”

Anne Kok en Shannon Kooistra 1ht3

Ouwehands Dierenpark (2) Interview met Iris Agterberg (1v2) door Anouk Agterberg Alle eerste klassers gingen op 11 mei

12

Model European Parliament Gelderland 2009 Van 25 tot en met 29 mei namen in totaal 13 leerlingen van onze school, samen met leerlingen van 12 andere Gelderse scholen, deel aan de twintigste editie van het MEP in Arnhem. Tien 4 vwo-leerlingen vormden onder leiding van Ruben Menke de delegatie van Polen, het land dat wij ditmaal

vertegenwoordigden. Rosa Pelser en Camiel van Houdt uit 5 vwo, die het vorig jaar waren doorgegaan naar de nationale ronde in Den Haag, maakten deel uit van de organisatie en zaten ieder op de dinsdag en woensdag een commissie voor en Katinka Eetgerink, eveneens uit 5 vwo, volgde als journaliste alle gebeurtenissen op de voet. Op de maandagochtend, nadat Commissaris van de Koningin Cornielje in het Provinciehuis het MEP officieel geopend had, maakte onze delegatieleider Ruben veel indruk met een fraaie speech waarin hij de werklust van de Polen roemde en zo goed de standpunten van zijn land uitdroeg, dat hij de rest van de week door het leven ging als de Pool. Vervolgens werd er op de maandag en dinsdag in commissies gewerkt aan resoluties die de definitieve oplossing zouden moeten vormen voor een aantal kwesties van groot Europees belang, zoals de integratie van immigranten van buiten de Europese Unie,

de vorming van één Europees defensiebeleid en het tot stand brengen van een Europees masterplan voor de redding van het milieu. Dat alles gebeurde in riante vergaderzaaltjes bij een aantal bedrijven in Arnhem en omgeving, wat het vergaderplezier duidelijk ten goede kwam. Woensdagavond werden de resoluties onder de bezielende leiding van Rosa en Camiel uitvoerig door onze delegatie besproken. Daarmee werd de laatste hand gelegd aan de voorbereiding van de algemene vergaderingen die op donderdag en vrijdag in het Provinciehuis plaatsvonden. Na een wat aarzelend begin op de donderdagochtend, wat ongetwijfeld te wijten was aan de inspanningen van de vorige avond, werden de debatten al gauw levendiger en feller. Menige debatteertruc werd ter plekke bedacht, vernuftige amendementen werden in stemming gebracht en er werd met verve voor of tegen resoluties gespeecht. In onze Poolse delegatie weerden met name Ruben Menke en Tyrza Niemeijer zich geducht. Beiden hielden een mooie speech voor de resolutie van hun commissie en wisten ook in het debat regelmatig te scoren. Het wekte dan ook geen verbazing, dat toen op vrijdagavond, vóór de afsluitende barbecue, bekend werd gemaakt welke leerlingen, één per deelnemende school, in september in Den Haag de delegatie van de provincie Gelderland zouden vormen, Ruben

als onze nummer één werd gekozen met Tyrza als goede tweede. En dan had inmiddels ook Camiel van Houdt furore gemaakt als een uitstekende voorzitter van de algemene vergadering. Dat leverde hem een eervolle uitverkiezing op als de op één na beste voorzitter van het MEP Gelderland. Al met al kunnen we dan ook op een zeer geslaagde en gezellige week terugzien.

Xanten Woensdag 10 juni zijn de leerlingen van klas 3 gymnasium naar het Duitse Xanten geweest. Met een dagvullend programma zijn zij een beetje meer te weten gekomen over de oude Romeinse wereld in Colonia Ulpia Traiana. Eenmaal met de bus in Duitland aangekomen, namen mevrouw Wiegers en mevrouw Zwiers meteen de leiding en renden ze vliegensvlug richting de namaak stadspoort die stiekem best wel echt leek. Nadat de

leerlingen braaf mevrouw Wiegers en mevrouw Zwiers langs eeuwenoude heilige grasveldjes volgden, kwamen zij bij een mooie uitzichttoren aan met bijbehorend riool (Romeinse strontpijp) waar verschillende leerlingen zich in het donker waagden en zo door de tunnel kropen. Na deze geweldige levenservaring gingen de leerlingen recht op hun droom af: het luchtkussen. Dit was natuurlijk voor sommige leerlingen een hemelse ervaring aangezien er ook nog een speeltuin naast stond. Zo konden zij het innerlijke kind weer in zich loslaten. Vervolgens kwamen zij langs het badhuis en de herberg en daarna gingen de brave kindertjes richting amfitheater, waar de leerlingen konden genieten van een fantastische (gewelddadige) voorstelling van hun klasgenoten die gladiatoren imiteerden. Na verschillende gereconstrueerde gebouwen te hebben bezocht was het tijd voor een

Leo Thijssen, docent –begeleider

13

bezoek aan Xanten zoals het er nu bij ligt. In het hippe Xanten (met wel drie winkels) konden de leerlingen zich weer even vullen met etenswaar en heerlijke drankjes (voornamelijk döner en cola). Mevrouw Wiegers en Mevrouw Zwiers besloten om de kortste route (ahum) richting museum te nemen en zo deden wij een half uur over een stuk van een kwartiertje. Eenmaal bij het museum aangekomen begon de ellende. Nogal vermoeid van het vele wandelen, slenterden de leerlingen door het museum. Mevrouw

Wiegers en Mevrouw Zwiers deden enorm hun best om hun brave leerlingen wat bij te brengen over de oude Romeinse beschaving, maar de helft zat toen al totaal uitgeput buiten cola te drinken. Toch willen wij mevrouw Zwiers en mevrouw Wiegers bedanken voor deze educatieve dag, het was erg gezellig!

FOOD4U? Op 12 juni stond een workshop insecten eten en bereiden op het programma voor de tweede klassen. Dit was niet verplicht maar als je het leuk vond kon je er aan meedoen. Een leraar van de universiteit van Wageningen kwam deze workshop geven en had ook allerlei hapjes gemaakt. Zo waren er meelworm bitterballen, gefrituurde sprinkhanen, quiche met meelwormen en bonbons met kleine meelwormen (buffalo-wormen). Ook kregen we te zien hoe je een sprinkhaan moet klaarmaken om hem in de frituurpan te gooien. De sprinkhanen vond iedereen wel erg lekker en smaakten naar popcorn. Toch gek, als ik de volgende keer zo’n beestje zie springen, denk ik: “hé, die heb ik gegeten”. De meelwormen vielen niet bij iedereen in de smaak, maar het is toch leuk om het een keer te proberen. Kijk voor meer informatie op WWW.bugsacademy.nl Daar vind je ook recepten(van o.a. de meelworm bitterbal) en meer informatie waar je de insecten kan kopen/ proeven.

Mookerheide Voor de sectie aardrijkskunde zijn de tweede klassers naar de Mookerheide geweest. Na een lange fietstocht, die al een opdracht op zich was omdat de route voor sommige leerlingen onbekend was, kwamen we aan op de Mookerheide, waar we een route moesten volgen. Ook deze route was een behoorlijke opdracht, omdat het bos nogal uitgestrekt was. Het weer zat mee en de route voerde van het bos, door het weiland naar de echte Mookerheide, waar we een mooi uitzicht hadden onder een boom waar letterlijk de rupsen uitvielen. Ook was het oppassen voor een aantal runderen. Al met al een bijzondere dag, het is toch wat anders dan in een klaslokaal zitten.

14

Openluchtmuseum Al jaren staat er een excursie naar het Openluchtmuseum op het programma voor de tweede klassers. Zo ook dit jaar weer. Het weer zat dit jaar erg mee, het was eigenlijk een perfecte lentedag. De perfecte omstandigheden dus om opdrachten te maken in het park. Deze opdrachten gingen over oude ambachten in Nederland en de werkplaatsen van deze ambachtslie-

den. Deze werkplaatsen zijn ook nagebouwd in het park. Ook draaide er een speciale show, waarin film en decor werden gecombineerd. Een aparte ervaring dus om even in het Nederland van een aantal eeuwen geleden te lopen. Toch verliep deze dag niet helemaal vlekkeloos. Helaas startte een bus niet waardoor twee andere bussen ook moesten wachten.

15

Column Robin Link is leerling van klas 2G1. Hij wil later journalist worden. Robin schrijft in elke schoolkrant een column over het wel en wee op onze school. Het einde is alweer in zicht als ik dit schrijf, maar als jij dit leest heb je het (als het goed is tenminste) gehaald, ben je over of ben je geslaagd (en voor diegenen die niet geslaagd zijn: heel veel sterkte). Dit jaar hebben we met de hele redactie vier schoolkranten gemaakt en ik moet zeggen, het viel mij niet tegen. Volgend jaar willen we er zes maken en dat kunnen we niet zonder jou: de lezer. De redactie zal er alles aan doen om van deze schoolkrant een nog betere schoolkrant te maken. Eén van de reacties die ik heb gekregen is: ‘’de schoolkrant moet actueler worden’’. Nou ik kan jullie zeggen dat we dat ook gaan doen. Met zes schoolkranten per jaar ga je dat zeker merken. Het is dus nu vooral een periode van terugkijken op de afgelopen maanden, maar op het moment dat ik dit schrijf, staan er toch zeker ook nog enkele zaken op het programma. Er moeten nog even snel een paar proefwerken doorheen, maar als je dat gehad hebt, komen de leuke dingen: schoolreisjes, sportdagen enzovoort. Ook is het voor sommige leerlingen toch nog even stressen, omdat ze een boek kwijt zijn dat moet worden ingeleverd of omdat hun fietsendrager net kapot is als de stapel met boeken moet worden weggebracht. Voor al die leerlingen heb ik maar één advies: doe rustig aan, want het is bijna vakantie! Ook de lessen zullen wat minder druk worden: film kijken, extra teksten lezen etc. dus het vakantiegevoel is er echt wel. Geen spannende dingen meer, geen telefoontje dat om 5 uur moet komen maar dat er om vijf over vijf nog steeds niet is. Het is (bijna) vakantie! CKV: Antwerpen museumbezoek

Ik wens je een fijne vakantie toe en tot volgend jaar !

Toneel

16