april 2010 München (S)Cool Paper Krakau Berlijn Barcelona Schoolkrant Maaswaal College Locatie Veenseweg Wijchen Rome

april 2010

München

(S)Cool Paper 2009-2010

5

Krakau

Berlijn

Barcelona

Schoolkrant Maaswaal College Locatie Veenseweg Wijchen Rome

In deze (S)Cool Paper

Van de redactie

In the spotlights… Interview met een docent En dit vind ik er nou van! Ingezonden brief Boekbespreking Studiereis Marokko Terugblik

Mijn ouders hadden het laatst over de autoloze zondag in 1973. Een dag lang geen files, gefrustreerde automobilisten, ronkende motoren en vervuilende uitlaatgassen. Iets wat anno 2010 totaal onvoorstelbaar lijkt en geen enkele minister president of milieuorganisatie voor elkaar zouden krijgen. Alleen het idee al zou de wereld op z’n kop zetten en leiden tot chaos en paniek. Wat Balkenende (of Merkel of Sarkozy) in samenwerking met Greenpeace of het Wereld Natuur Fonds niet zomaar zouden kunnen realiseren, lukte een vulkaan in IJsland wel. Eén simpele aswolk legde het vliegverkeer in heel Europa bijna een week lang plat en zorgde voor ongekende taferelen. Vele miljoenen gestrande reizigers op overvolle Europese luchthavens (waaronder leerlingen en docenten van onze school!), vele duizenden zonnebloemen die in Israël klaar stonden om geëxporteerd te worden naar Nederland (om vervolgens na afloop van de zesde editie van Maaswaal Live overhandigd te worden aan alle deelnemers), hoogwaardigheidsbekleders van over de hele wereld die onmogelijk konden afreizen naar Polen om daar de begrafenis van de Poolse president bij te wonen (waardoor onze leerlingen uit de vierde klas daar in Krakau de kans ontnomen werd president Obama in levende lijve te ontmoeten!)… Het leed veroorzaakt door de IJslandse aswolk raakte dus niet alleen een groot deel van Europa, maar zeker ook het Maaswaal College. Met de bus terug naar huis, helemaal vanuit Barcelona (na een onverwacht extra dagje strand aan een Spaanse costa), geen handtekening van prins Willem Alexander of de premier van Oezbekistan (als kers op de taart na een fantastische week met de klas in het zuiden van Polen) en dan ook nog een simpele roos als dank voor al die spetterende optredens tijdens Maaswaal Live in plaats van een exotische zonnebloem… Ondanks dit alles heb ik een week lang genoten van de oorverdovende stilte boven ons, de streeploze blauwe luchten en het saamhorigheidsgevoel en de flexibiliteit die tijdens deze vliegtuigloze week uit de lucht kwamen vallen. En alsof dat nog niet genoeg is, weten we nu ook alvast hét woord van het jaar 2010: A.S.W.O.L.K. !

Pleitwedstrijd Presentatieavond Profielwerkstukken (1) Presentatieavond Profielwerkstukken (2) Renate Dorrestein De Goede Doelendag (1) De Goede Doelendag (2) Klimaatproject 4 vwo Voetbaltoernooi jongens Absurdo Maaswaal Live

Column Vrijheid wereldwijd

Colofon (S)Cool Paper is een uitgave van het Maaswaal College (locatie Veenseweg). De deadline voor de volgende (S)Cool Paper is 11 juni 2010. Hoofdredactie: Chantal van Summeren Redactie: Lion den Hartog (1H1), Lisa van Hees (1H1), Matthijs Peters (1H1), Matthijs van Rens (1H1), Henk Janssen (1V1), Robin Link (3G1), Anouk Agterberg (5HA), Simone Bergman (5HB), Sanne Mijnheere (5VB)

A.S.W.O.L.K.

LAATSTE LESDAG

Vormgeving: Hans Davids Druk: Drukkerij De Kleijn, Wijchen In ( S)Cool Paper is plaats voor alle artikelen die nieuwswaarde hebben voor leerlingen, ouders, docenten en onderwijsondersteunend personeel van het Maaswaal College (locatie Veenseweg). De redactie behoudt zich het recht voor ingezonden stukken in te korten of aan te passen, maar overlegt met de inzenders als wijzigingen ingrijpend zijn. Voor vragen of opmerkingen kan de hoofdredacteur bereikt worden via school (024- 6487120) of per email [email protected]

2

In the Spotlights... Elke leerling is uniek, maar sommige (oud)leerlingen zijn wel heel speciaal! In deze rubriek maak je kennis met een (oud)leerling van het Maaswaal College die iets bijzonders doet, denkt of maakt. Deze keer maak je kennis met Suzanne Loermans, de voorzitster van de leerlingenraad op de Veenseweg. Zij is dus het eerste aanspreekpunt voor leerlingen op deze school. Door Robin Link Hoewel de leerlingenraad steeds meer bekendheid geniet in onze school, heb ik Suzanne toch even gevraagd hoe zij nou eigenlijk de leerlingenraad zou omschrijven. “Ik kan de leerlingenraad eigenlijk het beste omschrijven als een bestuursorgaan binnen deze school wat het beste wil voor leerlingen”, aldus Suzanne. ‘’We komen dus op voor de belangen van de leerlingen”. Suzanne klinkt erg overtuigd en ze is natuurlijk niet voor niets voorzitster. Dit is het eerste jaar dat ze voorzitster is en dat voorzitterschap heeft ze eigenlijk in de schoot geworpen gekregen: “Vorig jaar ging de oude voorzitster van school af en er moest een nieuwe komen. Je kon je toen kandidaat stellen”. Echt spannend werd het niet voor Suzanne: ze was de enige kandidaat! Misschien dat de meesten van jullie het begrip leerlingenraad alleen koppelen aan schoolfeesten. Iets wat Suzanne ook nog wel kan begrijpen. Als ik haar vraag of de leerlingenraad nou echt bekend is in de school, haalt ze meteen de schoolfeesten aan. “De schoolfeesten is iets waarmee je de leerlingenraad meteen associeert en de andere dingen die wij doen, zijn vaak iets minder bekend”. Nou, tijd om die dingen dan maar eens bekend te maken. Ik vroeg Suzanne dan ook of nog iets wil veranderen in de school of in de leerlingenraad. En dat was een vraag waar Suzanne toch nog even goed over na moest denken. Na een korte stilte bleek dat de roosters toch wel een kritiek punt zijn. “De roosters is iets waar de leerlingenraad zich toch wel voor in heeft gezet/ nog steeds voor inzet. Nu is er wel wat veranderd, want vroeger was het écht slecht. Maar, het kan nog steeds beter”. De leerlingenraad voert dus duidelijk een strijd tegen de tussenuren. De leerlingenraad voert dus uit wat iedereen aangaat (de schoolfeesten), maar ook dingen die alleen de bovenbouwleerlingen aangaan(de tussenuren).

Zoals ik al eerder vermeldde in dit interview, is dit het eerste jaar als voorzitster voor Suzanne. Maar wat heeft ze in die korte periode bereikt? Is de hand van Suzanne Loermans al duidelijk te merken in de school? Ze is in ieder geval een aanspreekpunt voor de leerlingen en leraren:”Op het moment dat iemand een probleem heeft, en dit kunnen zowel leerlingen als leraren zijn, komen ze best vaak naar mij toe. Als een van de leden van de leerlingenraad ook nog met een probleem komt, ben ik de eerste die daarmee aan de slag gaat.” Verder heeft ze nog meer gedaan! Zo heeft Suzanne de samenstelling van de leerlingenraad aangepakt, en dat was ook hard nodig. “Begin dit jaar zijn we de tweede en derde klassen rond gegaan, want we wilden leerlingen uit de lagere jaarlagen in de leerlingenraad krijgen. Er is namelijk een behoorlijk aantal mensen dat dit jaar de school verlaat. En dus hebben we gevraagd of er nieuwe mensen uit de tweede en derde klassen lid wilden worden. Dit is gelukt, want we hebben nu een behoorlijk aantal nieuwe leden. Voor volgend jaar zal er niet veel veranderen. Ik ben op dit moment tevreden met de samenstelling. Toch, als mensen lid willen worden, zullen we altijd naar ze luisteren. Ze kunnen dan een mailtje sturen naar leerlingenraad.v@ gmail.com

MÜNCHENREIS 2010

3

Interview met een docente Docenten zijn soms net echte mensen! Heb jij je altijd al afgevraagd wat jouw docent geschiedenis in zijn vrije tijd doet? Of waar je jouw docente Engels ‘s nachts voor kunt wakker maken? Als jij meer te weten wilt komen van de docenten van onze school, dan mag je dit interview beslist niet missen. Lisa en Lion zochten mevrouw Mira Jessen op en stelden haar de volgende vragen. Welk vak geef je en waarom? Ik geef biologie omdat dat ook mijn lievelingsvak op school was. En omdat ik ook veel gewandeld heb in de natuur en veel over bloemen en dieren heb meegekregen van mijn ouders. Daarom heb ik gekozen voor biologie. Is er iets wat je vies vindt aan biologie? Nou eigenlijk niet, maar ik weet wel nog een practicum op de lerarenopleiding. Toen moesten we een zeepier ontleden. En dat is een heel eenvoudig wormpje. Maar het stonk en het was zwart en verschrompeld en dat vond ik echt heel smerig. Als ik daar aan terugdenk, is dat het stukje dat ik vies vind aan biologie.

Welk vak had je gekozen als er geen biologie was geweest? Dan was ik waarschijnlijk docent scheikunde geworden, omdat ik ook die opleiding hier voor heb gedaan. Welke klas vind je het leukst? Mijn mentorklas natuurlijk, dat is altijd mijn favoriete klas. En ik geef nu nog maar les aan één derde klas, dat vind ik wel jammer. De ene keer vind ik een derde klas leuk en de andere keer een eerste klas. één derde klas, dat vind ik wel jammer. De ene keer vind ik een derde klas leuk en de andere keer een eerste klas.

Welke hobby’s heb je? Ik ga graag naar de film, muziek, dansen vind ik heel erg leuk. Lezen maar dat doe ik niet heel erg veel. En met vrienden naar een café gaan, vind ik gezellig. Wat vind je het leukste om te doen met biologie? Het onderdeel gedrag in de brugklas vind ik leuk. Is ook sowieso mijn favoriete onderdeel. En in de derde klas zijn de voortplanting van de mens en de genetica wel erg leuk. Hoe ben je op het idee gekomen om docent biologie te worden? Ik heb voor de lerarenopleiding nog een andere opleiding gedaan als chemisch analist. En daar heb ik een jaar gewerkt en toen dacht ik: ‘’dit ga ik niet mijn hele leven doen’’. En toen ben ik eens na gaan denken. Ik had al wel eens voor de klas gestaan. En toen dacht ik: ‘’ik word toch docent’’, dus toen ben ik naar Nijmegen gekomen en heb ik de lerarenopleiding gedaan en ben ik uiteindelijk docent geworden.

En dit vind ik er nou van!

Iedereen heeft overal een mening over, maar in deze rubriek zijn we uitsluitend geïnteresseerd in JOUW mening! Dit schooljaar loop je het risico om in de aula, op het schoolplein of in de gang één van onze redactieleden tegen het lijf te lopen die jou een stelling voorlegt. Robin ging de afgelopen weken op pad en verzamelde de volgende reacties. Op 9 juni a.s. zijn de landelijke verkiezingen. Alle partijen zullen de komende verkiezingen voorstellen presenteren die moeten leiden tot enorme, noodzakelijke bezuinigingen in het onderwijs. Eén van de mogelijke bezuinigingsmaatregelen is het inkorten van de duur van de huidige havo- en vwo opleiding (havo zou 4 jaar gaan duren i.p.v. 5 en vwo 5 jaar i.p.v. 6).

MAASWAAL LIVE

Vind jij dat dit kan? Anna, 5HC: Nee, ik vind niet dat het korter moet, want dan hebben de jongeren minder kennis en dan zijn ze minder goed voorbereid op de maatschappij. Renée, 3G1: Nee, dat vind ik geen slim idee, je kunt beter op iets anders bezuinigen. Sjoerd, 3V2: Ja, ik ben het hier mee eens, een jaar minder school is mooi meegenomen! Jessy, 5HB: Neee! Dan wordt alles proppen! Denk ik tenminste….. de vierde klas was wel nodig hoor. Daarin kun je je rustig voorbereiden op het eindexamenjaar! Redactie reactie Robin: Ik vind dat ze eerst op andere dingen moeten gaan bezuinigen. Nu moet je al heel hard werken, moet je je voorstellen dat je nog een jaar minder krijgt!

4

Ingezonden brief Directie, docenten en leerlingen van het Maaswaal College, Graag wil ik jullie allemaal van harte complimenteren met de geweldige prestatie die jullie geleverd hebben met de verwezenlijking van Goede Doelendag 2010. Met grote bewondering heb ik gezien hoe jullie enthousiasme en inzet geleid hebben tot een fantastisch resultaat: de inzameling van een groot bedrag ten behoeve van de Kids of Kurland. Het was werkelijk hartverwarmend te zien hoe jullie als team gewerkt hebben om deze dag tot een succes te maken. Als oud-docente en kenner van de omstandigheden in de zwarte townships van Zuid-Afrika weet ik hoe belangrijk onderwijs is om je een weg te kunnen vechten uit de miserabele leefomstandigheden, waarmee te veel kinderen daar dagelijks geconfronteerd worden. Dankzij jullie inzet krijgen de Kids of Kurland niet alleen een grotere kans op een betere toekomst, maar ook een gevoel van eigenwaarde – en zonder zelfrespect red je het in dit leven niet. Gezamenlijk hebben jullie inhoud gegeven aan Hillary Clintons uitspraak “It takes a village to raise a child”en aan het Afrikaanse begrip “uitkring”: als je een steen in het water gooit, zijn de effecten daarvan over een relatief grote afstand te zien, met andere woorden: red de kinderen en je redt een gemeenschap. Met jullie hulp kunnen de Kids of Kurland blijven geloven in een oud Afrikaans adagio: “Alles sal reg kom”. Marijke Wagemaker

Boekbespreking



Door Simone Bergman

Het boek Duel van Joost Zwagerman kreeg je als Boekenweekgeschenk, als je ergens een boek kocht. Het is een literair werk van 96 pagina’s. Het boek gaat over een kunstwerk dat is gestolen en de wereld rondreist. Jelmer heeft besloten om dit kunstwerk terug te halen, aangezien het uit zijn museum gestolen is. Dit brengt hem naar Slovenië, waar alles in een rap tempo achter elkaar gebeurt. In het boek leer je Jelmer niet echt kennen. Hij blijft hetzelfde en verandert nauwelijks, terwijl hij wel de hoofdpersoon van het boek moet voorstellen. Emma Duiker had net zo goed de hoofdpersoon kunnen zijn, aangezien zij ook veelvuldig naar voren komt in het boek. Zij is namelijk de vrouw die het kunstwerk van Rothko heeft gestolen. Het boek is geen echte aanrader. Joost Zwagerman heeft betere boeken geschreven. Bovendien is het zware kost. Het begin alleen al is moeilijk om doorheen te komen en je moet echt graag willen, anders kom je niet door dit boek (zonder climax!) heen.

Op verkenning voor het MWC in Marokko Door de Alliantie voor Voortgezet Onderwijs werd er voor docenten een studiereis georganiseerd naar Marokko. Van het Maaswaal College Veenseweg was Charlotte Keetels de gelukkige die mee mocht. Het programma zat volgepropt met bezoeken aan scholen, een vrouwenorganisatie, een cultureel jongerencentrum, een delegatie van het ministerie van onderwijs en rondwandelingen door verschillende medina’s. Deze bezoeken moesten medewerkers van de verschillende scholen van de Alliantie een beeld geven van een niet-westers land, waar voor sommige scholen ook nog aardig wat allochtone leerlingen vandaan komen. Het werd dus een ‘kijkje’ in de samenleving van de sociale, culturele en religieuze achtergrond van Marokkaanse leerlingen en daarnaast werd er door de docenten gezocht naar contacten en mogelijkheden om een of andere vorm van samenwerking op te zetten tussen scholen. Doelen stellen en proberen na te komen is een echte Nederlandse manier van aanpak. We gingen er dan ook vanuit dat we onder leiding van onze Marokkaans Nederlandse reisleider volgens planning alle bezoeken konden afleggen. Tijdens de reis kwamen echter al snel herinneringen aan mijn werkervaring in Nicaragua naar boven. Daar zat ik vaak, samen met mijn collega’s op maandagochtend vanaf 8 uur te wachten op een delegatie die vanuit Managua zou komen voor een vergadering. Het werd dan 10 uur, 12 uur, we gingen lunchen en soms pas tegen 17 uur begonnen we te vergaderen. Maar nog vaker ging de vergadering niet eens door. Je maakte je er niet meer druk om, want dat leidde tot niets en je deed ondertussen wat voor jezelf. Op den duur kreeg je zelf ook een houding van ‘’wat vandaag niet meer lukt, komt morgen wel weer… ‘’ Deze ervaring en houding bleek ook deze reis heel handig. Al bij de heenreis, waar we moesten overstappen in Casa Blanca op een binnenlandse vlucht naar Oujda, bleek dat de vlucht naar Fez was gecanceld. Dus het vliegtuig naar Oujda moest maar even omvliegen en een tussenlanding maken in Fez. Kun je je voorstellen dat je een rechtstreekse vlucht boekt van Amsterdam naar Londen, maar dan onderweg merkt dat je even in Brussel een tussenlanding moet maken..? We kwamen diep in de nacht in Oujda aan en samen met Nance, mijn kamergenote, zat ik om 3.30 uur in de ochtend Tajine (een stoofpotje van kip met citroen en olijven) te eten op onze hotelkamer. Een verrassende start in Marokko.

5

Een korte impressie van de reis De volgende dag hadden we direct een druk programma, van 9 uur ’s ochtends tot 12 uur ‘s nachts. We bezochten de Medina van Oujda, een vrouwenorganisatie en een cultureel jongerencentrum. ‘s Avonds waren we voor het eten uitgenodigd bij een van de vrouwen van de vrouwenorganisatie thuis. Een verrassende ervaring om een ‘gated community’ binnen te rijden in Marokko, een afgeschermde, bewaakte elitebuurt, waar je alleen via slagbomen binnen komt. De contrasten in Marokko zijn enorm groot, van bidonvilles (krottenwijken) tot ‘gated communities’. De Medina van Fez was het meest indrukwekkend. We bezochten wat werkplaatsen, zoals de bekende leerlooierij en kregen zo een indruk hoe Marokkanen via handnijverheid hun inkomsten proberen te verwerven. In de Medina en zeker die van Fez, krijg je soms het idee dat je in een tijdmachine bent gestapt en terecht bent gekomen in een Middeleeuwse stad, waar stank en rommel (en ook ratten die daar weer op af komen) overal aanwezig zijn. Maar buiten die oude stad liggen ook plaatsen die heel modern zijn, zoals de megagrote vakantieoorden aan de Middellandse zeekust. Overal in het land wordt er gebouwd, waar je ook kijkt. Van half afgebouwde megavilla’s en flats, tot eenvoudige huizen waar steeds wanneer mensen geld opzij kunnen leggen voor een paar bakstenen er een deel bij- of opgebouwd wordt. Voor een groot gedeelte komt het geld van de remittances, geld wat van migrantenfamilies uit o.a. Nederland overgemaakt wordt naar familie in Marokko. Na Oujda vertrokken we richting Nador, via Saidia. Volgens Hamza, onze reisleider, de trots van het land, maar diezelfde dag hoorden we in gesprek

met een socioloog dat er toch wel tegengeluiden zijn. Niet alleen land wordt zo ingenomen door rijke (vaak) buitenlanders van de lokale bevolking, maar ook water. Waterschaarste (hoe gek het ook klonk, want het regende bijna elke dag toen we er waren) is een van de grootste problemen van het land. Het Middellands zeeklimaat maakt dat de zomers droog en heet zijn, maar om je gazonnetje of nog erger de golfbanen mooi groen te houden, slurpen deze vakantieparken enorm veel water op.

Bezoek aan enkele scholen Er waren drie scholen door de organisatie van de Alliantie geselecteerd om te bezoeken. Al Kindi, een ‘collegio’ (basisvorming) in Nador, het çentre de qualification professionel, een beroepsopleiding (ROC) in Taza en Lycée Oum AL Babine, een lyceum (2de fase) in Fez. Daarnaast werden we in Nador ook ontvangen door een officiële delegatie van het ministerie van onderwijs. Deze bezoeken werden met een officiële zitting gestart, waarna we een rondleiding kregen door de scholen. Tijdens deze bezoeken werden we steeds weer heel hartelijk ontvangen met de mierzoete Marokkaanse thee met koekjes of gebak. Vooral bij de school in Nador, waar we vrijwel de hele dag waren, waren de gesprekken in de wandelgangen erg interessant. Samen met collega’s aardrijkskunde van het SSGN spraken we een docent aardrijkskunde van deze school. Met een mengeling van Spaans en Frans kregen we contact en de man wijdde steeds verder uit over de lessen en de Marokkaanse samenleving. Zo vertelde hij dat vele docenten van Berberse afkomst zijn en dat je niet het woord ‘Berber’ moet gebruiken, omdat dit vulgair klinkt, maar Amazigh. De naam Berber is afgeleid van de benaming die de Grieken gaven aan elk volk dat niet deelnam aan de Griekse beschaving en deze werden barbaren (onbeschaafden, primitieven) genoemd.

Tegenwoordig zijn Berbers voornamelijk te vinden in Marokko, Algerije en Libië. Het gehele gebied is vanaf de 7de eeuw gearabiseerd. Maar volgens deze docent wordt het volk door de Arabieren nu nog onderdrukt en worden vele Berbers nu nog gedwongen om de Arabische cultuur en identiteit over te nemen. Het bezoek aan het Lycée in de Medina in Fez sprak mij het meest aan. De lessen worden vooral in collegevorm gegeven, meer dan 40 leerlingen in vaststaande bankjes netjes in rijen achter elkaar. Dit beeld voldeed aan de verwachting hoe de lessen zouden zijn, maar onverwacht waren de uitspraken van leerlingen die aangaven dat ze van familie uit Europa vernomen hadden dat de afstand tussen leerling en leraar daar (bij ons) zo groot is, terwijl bij hen de leraren vrienden zijn van de leerlingen. Een mooi punt om je als socioloog verder in te verdiepen, want wij hebben toch zeker een omgekeerd beeld, dat het er in Marokko heel autoritair aan toegaat. Het viel ons wel op dat leerlingen van het Lycée mondig waren en heel slim. En dat is misschien niet gek, want deze leerlingen zijn het ‘neusje van de zalm’ in Marokko. Daar waar leerlingen in Nederland naar school móeten, krijgen in Marokko weinig kinderen deze kans en als ze die krijgen, grijpen ze deze kans met beide handen aan. De gemiddelde leeftijd om te stoppen met school is 12 jaar. Het is dus slechts een zeer beperkte groep die zover komt. En deze leerlingen willen maar al te graag hogerop komen, het liefst studeren in het buitenland. De school was zelf een prachtig oud gebouw, maar onderhoud ontbrak. Een lekkage in een klas deed één van de Alliantiecollega’s direct perplex staan, want hier kun je toch geen lesgeven ..? Maar gezien het droge klimaat zal het de rest van het jaar wel meevallen.

6

Mogelijkheden voor ‘uitwisseling’ Gedurende deze reis werd mij wel duidelijk dat een gelijkwaardige uitwisseling, zoals het Maaswaal College kent met andere scholen binnen Europa, niet te realiseren is. Scholen hebben niet alleen geen budget, maar hebben hun onderwijs hier ook helemaal niet op ingericht. Zelfs excursies in de eigen omgeving zijn er niet of nauwelijks. Onderwijs vindt vooral plaats binnen de muren van het schoolgebouw. Wel zie ik mogelijkheden om met een van de scholen, bijvoorbeeld met de school uit Fez of een andere organisatie, samen te werken en hun kennis te benutten voor een studiereis. Een bezoek aan een school is zeker wel mogelijk en ook leerzaam. Vakken die betrokken kunnen worden bij een dergelijke studiereis zijn aardrijkskunde, geschiedenis, levensbeschouwing en mogelijk Filosofie. Medewerking van docenten Frans is echter noodzakelijk voor het slagen van een dergelijke reis. Naast het organiseren van een studiereis zie ik nog meer mogelijkheden voor een bezoek met leerlingen in het kader van een maatschappelijke stage of leerlingen die in het kader van hun profielwerkstuk onderzoek willen doen. De maatschappelijke stage houdt in dat jongeren vrijwilligerswerk gaan doen tijdens hun middelbare schoolperiode. Ze kunnen zo iets bijdragen voor anderen in Nederland, maar er zijn ook mogelijkheden om buiten Nederland een nuttige bijdrage te leveren. Tevens draagt deze maatschappelijke stage bij aan de persoonlijke ontwikkeling. Leerlingen zouden bijvoorbeeld een school mee kunnen opknappen, daarvoor eerst geld inzamelen en bij terugkomst hun ervaringen in een niet-westerse cultuur kunnen delen. Maar ook binnen andere sectoren zijn er mogelijkheden. Ook kunnen binnen de maatschappelijke stage thema’s die passen binnen de UNESCO gedachte als vrede en mensenrechten, burgerschap, intercultureel leren en duurzaamheid, gekoppeld worden. Charlotte Keetels, April 2010

Terugblik Het Maaswaal College is meer dan alleen een ‘leerfabriek’. Onze school organiseert heel veel (educatieve) activiteiten die het leren en studeren net wat leuker, interessanter of boeiender maken. Wat is er de afgelopen weken allemaal gebeurd en gedaan? Een korte terugblik... 

Pleitwedstrijd

De jaarlijkse Pleitwedstrijd van het vak Nederlands voor de 5 vwo leerlingen heeft weer plaatsgevonden. Dit jaar was het op donderdag 4 maart in de Radboud Universiteit en ik was een van de deelnemers. Een pleitwedstrijd is een wedstrijd tussen vier verschillende scholen uit de regio Nijmegen. Het is een soort rechtszaak waarbij twee scholen tegen elkaar moeten pleiten. Hierbij moet een schadevergoeding geëist of juist afgewezen worden. Dit doen ze volgens de regels van het gerechtshof. De eisende partij begint met het opnoemen van de feiten en het uitleggen waarom zijn cliënt een schadevergoeding hoort te krijgen. Nadat de eisende partij aan de beurt is geweest mag de verdedigende partij vertellen waarom zij geen schadevergoeding hoeven te betalen. Na deze verhalen volgt een repliek en een dupliek, waarbij de partijen nog iets toe mogen voegen aan hun verhaal. Omdat er te veel leerlingen waren die zich hadden aangemeld, was er op de dag van de pleitwedstrijd een voorronde, waarbij de vier leerlingen moesten pleiten

7

voor twee docenten Nederlands, te weten Jeanne Benschop en Joost Angenent. Van die vier mochten er twee de voorronde doen, als we door zouden mogen naar de finale, zouden twee andere leerlingen de finale ronde doen. Uit de voorronde werden Enzio Boeien en ik gekozen. Wij mochten daardoor de voorronde casus doen. Aangekomen bij de Radboud Universiteit mochten we eerst kijken naar de voorronde tussen het SSgN en het Kandinsky College. Het SSgN won overtuigend en was hierdoor de eerste finalist. Daarna kwam onze voorronde. Onze tegenstander was het Canisus College en we waren redelijk gewaagd aan elkaar. Maar de conclusie van de voorzitter van de rechtbank was in ons voordeel waardoor wij de tweede finalist werden. De casus voor de finale was voorbereid door Dirk Loeffen en Olf Andriessen. Zij verdedigden hun manege ongelooflijk goed, maar tegen alle verwachtingen in wonnen we niet. Hierdoor werd het SSgN eerste en nam het SSgN de grote beker mee naar huis. Maar het ongeloof bij onze leraren en de extra vragen van hen aan de rechter na afloop, lieten mij zien dat wij wel degelijk goed gedebatteerd hadden.

9-11 is als onderwerp ontzettend vaak teruggekomen. Ook zijn er veel problemen uitgewerkt. Na het onderwerp te hebben gekozen, kreeg je de hoofdvraag en de deelvragen, die je later moest gaan beantwoorden. Je moest informatie gaan zoeken over je onderwerp en natuurlijk antwoorden op je deelvragen. ‘’Hoe wil je het gaan presenteren?’’ was de laatste stap. Alle profielwerkstukken moesten gepresenteerd worden. Maar hoe pak je zoiets nu goed aan? Wat is de beste manier om iets goed over te brengen? Vrijwel iedereen heeft zijn eigen manier gekozen. De tijd die erin is gestoken, is allemaal niet voor niets geweest, want er waren ontzettend mooie profielwerkstukken bij. Iedereen kan trots zijn op wat hij of zij heeft gemaakt. Simone Bergman

Sanne Mijnheere

Presentatieavond Profielwerkstukken 1

Aan het begin van het jaar in 5 havo en 6 vwo begin je ermee. Je zoekt informatie op over het gekozen onderwerp en maakt er een goedlopend verhaal van. Het einde komt steeds sneller in zicht. Nog één maand. Nog één week. Al na het weekend. Deze avond. En dan begint het. Officieel. De zenuwen. Moet je het niet nog eens doorlezen of even oefenen of in ieder geval zorgen dat de powerpoint presentatie goed in elkaar zit? Oké. Rustig. Je bent bijna op school, gewoon kalm doen anders gaat het sowieso mis. ‘’Oh, mijn God. Ik weet zeker dat ik mijn tekst vergeet, ik ben vergeten naar welk lokaal we moeten, het is veel te warm hier en het is verdorie nog tien minuten!’’ Nee je bent niet de enige, de hele school staat op zijn kop! Om te beginnen staat het er vol met zenuwachtige, kriebelige, niet stil zittende eindexamenleerlingen. Verder is het een komen en gaan van vaders, moeders, zusjes, broertjes en soms zelfs ooms, tantes en grootouders. Jep, het is weer zover. De profielwerkstuk presentaties! Alle eindexamenleerlingen vertellen dan beknopt hun onderwerp, hun onderzoek en de uitslag hiervan. Het gaat hierbij om het presenteren, ongeveer 20 minuten lang. Dit doe je voor een groep mensen die je kent, vaak je vrienden en familie. Profielwerkstuk presentaties zijn niet zo erg. Niet zo. Dat wil zeggen als je je tekst niet vergeet en zorgt dat alles goed geregeld is (zoals je werkstuk überhaupt afhebben). En voor de rest? Ik zou zeggen: stalen zenuwen helpen! Anouk Agterberg

Presentatieavond Profielwerkstukken 2

De afgelopen maanden hebben we allemaal ontzettend veel tijd gestoken in de profielwerkstukken. Je moest per persoon ongeveer 80 uur aan je profielwerkstuk werken. Dit werkstuk is gerelateerd aan het profiel dat je hebt gekozen. Je moet het koppelen, bij havo aan één en bij vwo aan twéé vakken die je in je pakket hebt. Dit zorgt voor veel verschillende profielwerkstukken. Het eerste wat we moesten doen bij profieltijd was het zoeken van een groepje, waarmee je samen moest werken. Samen ging je overleggen waarover je jouw profielwerkstuk ging doen. Er zijn heel veel dingen gekozen, onder andere

Renate Dorrestein

Op 11 maart was het weer zo ver. Jaarlijks komt er een bekende Nederlandse schrijver naar het Maaswaal College om een lezing te geven over zijn of haar werk. Na de komst van Arthur Japin vorig jaar, verwachtten wij natuurlijk weer een grote schrijver die zijn of haar praatje ging houden op het podium van onze school. Dit jaar was Renate Dorrestein onze gast en na een voorwoord van Joost Schellekens betrad zij het podium. Ze stak meteen van wal met de algemene aspecten van het schrijversvak en dan vooral hoe zij die aspecten ervaart. Ze begon met de spelregels van het lezen van een boek. De spelregels die eigenlijk elke lezer moet volgen, wil hij het nog spannend houden voor zichzelf en voor andere geïnteresseerden. De belangrijkste spelregel is dat je niet achterin gaat lezen hoe het afloopt, zodat je verrast wordt door het verhaal. Soms is het moeilijk je hieraan te houden, maar je haalt anders de lol voor jezelf er van af. De tweede spelregel bij het lezen van een boek is dat je niet aan anderen door mag vertellen hoe het verhaal afloopt, zodat de anderen om je heen ook nog verrast kunnen worden door hetzelfde boek. Renate Dorrestein ging daarna verder door zichzelf in een speciaal hokje te plaatsen. Ze vertelde dat ze geen schema’s van verhalen maakte, maar zichzelf liet leiden door het verhaal en door haar ideeën op dat moment.

8

Zij beschouwde zichzelf meer als een rommelaar. ‘Ik ben een architect zonder bouwplan, ik begin gewoon muren te bouwen.’ Nadat ze al haar algemene aspecten had gehad, ging ze dieper in op de verschillende boeken die ze geschreven heeft. Ze vertelde dat ze de inspiratie voor het boek Het Hemelse Gerecht in feite uit haar eigen liefdesleven had gehaald, dat op de klippen was gelopen. Een volgend onderwerp dat mij erg opviel was het onderwerp van de lezende vrouwen. Want romans worden nou eenmaal het meeste gelezen door vrouwen en scholieren die het moeten voor hun boekverslag (eigenlijk ook door de leraren Nederlands die allemaal aanwezig waren op de avond van 11 maart, maar die laten we hier even buiten beschouwing). Ze gaf de lezende vrouwen met hun leesclubje een plaats in een van haar boeken. De naam van dat boek is De Leesclub. Ze begon, na een kleine inleiding, een fragment voor te lezen uit het boek en we sprongen zo in haar verhaal, waar zich een bloederige scene afspeelde. De vrouwen waren op dat moment net aangekomen op een onbewoond eiland met de beroemde schrijver Gideon de Wit. Zij hadden samen met hem een cruise gewonnen maar waren helaas gestrand op dat eiland. Nadat Gideon de Wit op gruwelijke wijze ontdaan was van zijn ene been stopte Dorrestein met voorlezen en ging ze verder met vertellen. Nadat ze tussen neus en lippen door had vermeld dat ze Gideon de Wit voorzien had van alle negatieve eigenschappen van haar collega schrijvers, begon ze met het beantwoorden van vragen van mensen in het publiek. Nadat iedereen zijn of haar vraag gesteld had, was er een einde gekomen aan de avond en verdween Renate Dorrestein met de bos bloemen, die ze uit handen van meneer Schellekens gekregen had. De avond duurde in het geheel lang, maar dat was alleen te merken aan de stand van de klok toen Renate Dorrestein stopte met praten. Naar mijn idee heeft Renate Dorrestein die avond bewezen dat niet alle schrijvers saai zijn en dat er toch romans zijn die je echt leuk kan vinden. Hoe raar het ook klinkt. Sanne Mijnheere

De Goede Doelendag 1 Vier van onze redactieleden geven een impressie van de Goede Doelendag op 11 en 12 maart jl. Donderdag 11 maart was het dan zover, de start van De Uitdaging! De kinderen hadden hier al weken naar toe geleefd en nu was het dan zover. We startten iets voor drie uur en iedereen ging naar het lokaal waar hij zijn moest. Daar hebben ze gewerkt aan de workshop die ze gekozen hadden. Voor velen was de dag rond de klok van zes uur afgelopen. De volgende ochtend was het MWC in de radio show van Omroep Gelderland. Wat natuurlijk super leuk was! Ook de helft van de tweede dag werd er hard gewerkt aan Living on the Edge en de Living Statues waren al aangekleed! Kortom, een groot deel was al klaar voor het festival! En om drie uur begon het dan ook! Ouders kwamen binnen en keken hun ogen uit! Wij van het MWC hebben er toch maar iets moois van gemaakt! En zoals Chantal van Summeren heeft gezegd: Kids of Kurland, is het helpen van kansarme kinderen! Henk Janssen

400 leerlingen… 10 projecten… 24 uur… één uitdaging. Zo klonk het startschot van de goede doelendag. Het was een groot succes, er waren veel mensen die kwamen kijken en ook is er veel geld opgehaald, namelijk Euro 10.450. Ik deed zelf ook mee met het project Microkrediet. Hierbij zat je in een groepje van maximaal zes personen. Iedereen kreeg vijf euro. Hiermee moest jij jouw ‘’bedrijfje’’ maken. Met ons groepje hadden wij popcorn gemaakt. Bijna iedereen lustte het, alleen al met de popcorn hadden wij Euro 406 opgehaald. Buiten de popcorn was er ook o.a. een modeshow, een decor van krot-

ten, de verkoop van eten en drinken en nog veel meer. Zou het volgende keer weer zo’n groot succes worden? Wie weet. Een grote pluim voor de catering en organisatie! Het was een zeer gelaagde dag! Matthijs van Rens Het was een evenement waar veel mensen naar uit hadden gekeken. Een groep van vierdeklassers had er maandenlang over na gedacht hoe ze nou de Goede Doelendag zo veel mogelijk aandacht zouden kunnen geven (een van die ideeën was de flashmob op het marktplein van Wijchen) en er werd zelfs een complete schoolkrant aan de dag gewijd! Op 12 maart was het dan eindelijk zo ver: de Goede Doelendag kon vanaf 15.00 uur bezocht worden door iedereen die maar wilde. Brugklassers en tweedeklassers hadden de goede doelendag al voorbereid op 11 maart en nog de hele dag op 12 maart zelf. Ze moesten wel wat langer op school blijven die dag, maar dan heb je ook wat! Want als je rondkeek, zag het er allemaal fantastisch uit. Nadat de dag om 15.00 uur door onze eigen hoofdredactrice was geopend, liep het Maaswaal College behoorlijk vol! Er was dan ook van alles te doen. Zo stonden er behoorlijk wat levende beelden door de school heen en was er een kunstmarkt met als topstuk het prachtige schilderij van meneer Bastiaanse. Verder waren er veel lekkere dingen te eten en stond er zelfs een heuse township in de aula van het Maaswaal College! Het was een geweldige dag met een enorme opbrengst voor de Kids of Kurland.

Er is maar liefst 10.450 Euro opgehaald! Robin Link

9

We hebben al een hele schoolkrant aan deze dag en alle achterliggende informatie gewijd, maar hoe is het allemaal gegaan? Toen ik beneden in de grote aula kwam, was het eerste wat ik zag een kraampje. En nog een, nog een, en nog een! Het stond er vol met kraampjes waar spullen werden verkocht die te maken hadden met de Afrikaanse cultuur. Zo waren er veel schilderijen, gemaakt door de leerlingen zelf en ook een groot doek met een leeuw erop geschilderd door meneer Bastiaanse (docent Tekenen). Als je verder liep, kwam je op een gegeven moment allerlei kraampjes tegen met sieraden en HOERA eten! (Ik was nogal hongerig, weet je). Alle spullen die de leerlingen verkochten, waren gemaakt door leerlingen. Van het eten tot de schilderijen tot de kleren: alles was home made (of eigenlijk: school made). Maar niet alleen bij de kraampjes zamelden de leerlingen geld in, zo waren er bijvoorbeeld ook levende standbeelden! Eerlijk gezegd had ik wel te doen met die leerlingen, hoe pijnlijk kan het zijn om non-stop stil gebukt te staan of stil te zitten als een zeemeermin? Maar ze hebben het geweldig gedaan en ook iedere cent die hiermee is opgehaald, wordt goed besteed. Ook was er een modeshow en een bedankfilmpje aan alle leerlingen die hadden meegeholpen. Of deze dag geslaagd was? Honderd procent. Anouk Agterberg

De Goede Doelendag (2)

Iedereen is er helemaal mee plat gegooid. De Goede Doelendag! Het evenement van het jaar georganiseerd door leerlingen van onze school. Met veel plezier hebben wij er tien maanden aan gewerkt om een geweldig festival tot stand te laten komen. Ik wil toch nog even terugblikken op de geweldige prestaties die zijn geleverd door het projectteam (met natuurlijk Bram Verweij en Chantal van Summeren). Het zoeken van sponsoren, het regelen van faciliteiten, het maken van een begroting en natuurlijk het onder de aandacht brengen van het festival waren allemaal taken van het projectteam. Op de dag zelf kwam het er dan

allemaal op aan. Een gevoel dat eigenlijk met geen woorden te beschrijven is, komt over je heen. Alles wat je hebt geregeld, moet nu op zijn plaats vallen. Een gevoel van voldoening en vrolijkheid heeft er gedurende de hele dag over ons team heen gehangen. Dit maakte het mogelijk dat we ons goede gevoel konden doorgeven aan de enthousiaste bruggers en tweede klassers. Afspraken moesten worden nagekomen en taken moesten worden uitgevoerd. Een verantwoordelijkheid die we met liefde hebben gedragen. Een onvergetelijke ervaring die ons de mogelijkheid heeft gegeven om andere kinderen een toekomst te bieden. De finale van het festival was voor ons dus ook erg emotioneel. Tien maanden hard werken, al die mensen die ons hebben geholpen en ‘’last but not least’’ de Kids of Kurland die ons de energie hebben gegeven om een festival van deze grootte neer te kunnen zetten. Anna (klas 4HE + lid van het projectteam Kids of Kurland)

Klimaatproject 4 vwo

Op donderdag 18 maart hadden de 4-vwo klassen het 5e en 6e uur, als onderdeel van hun project, klimaatdeskundigen op bezoek. Wij kregen eerst een introductie van deze deskundigen. Het waren mensen van de gemeente Wijchen, Greenpeace en een student klimaatverandering. Zij beantwoordden in deze introductie vragen van de docenten. Na deze vragen werden de leerlingen opgesplitst in twee groepen, één groep ging naar de mediatheek om de gegevens te verwerken, terwijl de andere groep werd onderverdeeld in kleinere groepen. Bij die kleinere groepen kwam een deskundige zitten die individuele vragen beantwoordde. Daar was een kwartier voor ingepland, maar soms werd dat wel wat langer. Bij sommige deskundigen was er zoveel enthousiasme dat ze niet weg te slaan waren. De antwoorden op deze vragen hebben wij gebruikt bij ons debat, dat plaatsvond medio april. Wij hebben samen met de deskundigen en de leraren een interessante middag gehad. Richard Wanders en Maartje van Reijmersdal 4VA en 4VC

Voetbaltoernooi jongens

Op 22 maart hadden de jongens uit de brugklassen hun voetbal toernooi. Om 15.00 uur moesten ze omgekleed en al in de gymzaal staan. Daar werden toen nog wat regels uitgelegd. Na een goal werd er midden uit genomen, het matje was de goal, enzovoort. Een wedstrijd duurde vijf minuten, wat sommige kinderen wat kort vonden. Maar ja, anders moest je ook weer zo lang wachten als je niet aan de beurt was. Als kinderen niet aan de beurt waren, hadden ze meestal een teambespreking of gingen ze kijken naar andere wedstrijden. Om 16.30 uur begon de halve finale met twee wedstrijden. Daaruit kwamen dus twee winnaars en die speelden in de echte finale. Ik bedank de vele meiden, die de jongens kwamen aanmoedigen! Al met al was het een lekker middagje sporten!

Absurdo

De derde klassers konden lekker muzikaal aan de slag. De Braziliaanse slagwerkgroep Absurdo gaf namelijk een voorstelling en een workshop aan de derde klassers. In een voorstelling van ongeveer een uur gebruiken de dames en heren van Absurdo een Surdo (trommel). De trommelaars van Absurdo gebruiken niet alleen hun Surdo’s, maar ook hun stem. Na deze energieke voorstelling, waar het publiek ook nog deel aan nam, werd er een workshop georganiseerd. De leerlingen werden verdeeld in drie groepen en elke groep kreeg een andere functie. Waar een groep op de Surdo’s moest spelen (daarom ook AbSurdo ), kon de andere groep aan de slag met een soort van sambaballen en trommels. Een leuke en originele workshop!

Maaswaal Live

22 april jl. was het weer zover, de jaarlijkse muziekavond van onze school stond weer op het programma. Het was de zesde keer alweer dat Maaswaal Live georganiseerd werd en het leek alsof deze Maaswaal Live de drukste ooit was. Leerlingen, leraren en zelfs twee leerlingen van andere scholen deden mee aan dit muziekfes-

10

OP REIS MET HET MWC

11

tijn. De avond was enorm gevarieerd. Zo waren er solisten, duo’s, bandjes, hele klassen en een groep met leraren en leerlingen uit alle jaarlagen. Als dat geen bewijs is dat muziek mensen bij elkaar brengt, dan weet ik het ook niet meer! Verder verschilden de optredens tijdens deze avond qua muziekstijl. Zo werd klassieke muziek ten gehore gebracht, maar ook het nummer ‘Soul Sister’ wat op het moment van Maaswaal Live op nummer 1 stond in de Nederlandse top 40! Een leuke en gevarieerde avond en alle muzikanten kijken nu al uit naar editie zeven van Maaswaal Live, volgend jaar dus!

Column Robin Link is leerling van klas 3G1. Hij wil later journalist worden. Robin schrijft in elke schoolkrant een column over het wel en wee op onze school. De rotzooi is opgeruimd, de laatste lesdag is geweest (hopelijk heeft iedereen het overleefd ) en de examens zijn begonnen. Een tijd die voor de vijfde klassers (van het havo) en de zesdeklassers (van het vwo) toch voornamelijk een tijd van stress is. De examentijd is een tijd die voor de leerlingen uit de lagere jaarlagen gekenmerkt wordt door buiten gymmen (omdat de gymzaal gebruikt wordt voor de eindexamens) en voor sommigen van jullie een tijd waarin de mensen die examen doen hun frustratie uiten op de jongere broertjes en zussen. Je moet vooral niet aan de telefoon komen de dag dat de uitslag bekend wordt gemaakt, want dan heb je helemaal een probleem. We lopen dus tegen het einde van het jaar en dat betekent dat er langzamerhand gesprekken op gang komen wie waar heengaat op vakantie. Ga je naar Spanje of nog verder of blijf je gewoon in Nederland (‘’Ik hou van Holland’’, het thema van de laatste lesdag dit jaar). Ook is het een tijd van reizen met school. Zo zijn de reizen naar München, Barcelona, Rome, Polen en Berlijn allemaal goed verlopen en staan er nog verschillende uitjes gepland, waaronder bijvoorbeeld de trip van de tweede klassers naar de Efteling. Nee, je merkt aan alles dat de vakantie toch steeds dichterbij komt!

Vrijheid Wereldwijd Leerlingen van klas 2 maakten tijdens het project Doe maar dicht maar een gedicht over wat vrijheid voor hen betekent. Saskia de Wit uit 2V1 las haar gedicht voor tijdens de jaarlijkse dodenherdenking in Wijchen, op 4 mei jl.     Vrijheid is niet iets wat iedereen krijgt Alleen de personen met geluk, niet degenen met pech Zonder vrijheid is er onderdrukking Geen mening en geen leven   De vlaggen wapperen niet Tot de vrijheid in het land is Het dak van de wereld is gevangen Gevangen in de armen van de macht   Onze mening uiten is nu heel gewoon Wij kennen het verdriet zonder vrijheid niet Het verlies van een vriend in de strijd Van het streven naar de vrijheid   Saskia de Wit, 2V1   ============= Vrijheid van meningsuiting   Wat is vrijheid als je gestraft kunt worden en je wordt gediscrimineerd op regeringsborden? Wat is vrijheid als jouw mening niet telt en de regering het leger belt? Vrijheid is als je je mening mag uiten. In sommige landen is dat uitgesloten. Vrijheid is als je kunt laten merken wie je bent. In sommige landen is dat dodelijk. Vrijheid is dat je homo kunt zijn. Vrijheid is dat je geloof er mag zijn. Dat is vrijheid zonder angst. Dat is vrijheid zonder oorlog.   Nicolay Bruinhof 2H1

BERLIJNREIS DERDE KLASSEN

12