Liberaal
Vlaams Tiidschrift
(c) Liberaal Archief - Kramersplein 23 - 9000 Gent
MAANDBLAD
1979 nr. 3
HET ENIGE ANTWOORD
De krachtdadigheid van formateur Vanden Boeynants is louter verbaal gebleven. HIJ heeft ziJn Imago van een «sterke man» zelf gekelderd door ziJngebrek aan politieke durf. HIJIs niet de «Redder in Nood» geworden. De manier waarop hiJ een reeks voorstellen schreef en hérschreef en nogeens herschreef, die telkens te nemen of te laten waren en waarop dadelijk cc)a» of «neen» moest geantwoord worden, Is niet meer ernstig te nemen.
Gevaarlijk geldspel pag.
2
Wankele Pax Americana pag.
In haar goed doordacht antwoord heeft de P.V.V. terecht deze werkwijze aan de kaak gesteld. Wie respect heeft voor de kiesgerechtigde bevolking van het land richt zich niet op een dergelijke manier tot een politieke partij met een traditie zoals de liberale. De P.V.V. heeft Vanden Boeynants een waardig antwoord gegeven op ziJn onbeleefde vraag en hem aan het verstand gebracht, dat de partij wel bereid Is te onderhandelen over de vorming van een r:-egerlng,maar zich niet kan neerleggen bij een politiek dictaat.
3
Europese solidariteitpag. 4
Hartekinderen pag.
Zelfs een bedriJfsleider, die geen staking wil uitlokken, gebruikt geen dergelijke methodes meer. Door zo op te treden heeft Vanden Boeynants de crisis nog wat verlengd en nog wat ingewikkelder gemaakt.
9
Post en liefdadigheid pag. 10
Gevaren van collectivisme pag. 11
Amerikaans huwelijk pag. 12
Zolang de voorzitters van het franstalig front aan deze methode blijven vasthouden, zullen ziJ ervan verdacht worden, dat ze de Vlaamse partijvoorzitters nog eens een onaanvaardbare begunstiging van de franstalige Brusselaars en Walen willen afdwingen, zoals hen dat in het Egmontpact bijna gelukt was. Die tijd is voorbij en geen enkele Vlaamse partij kan zich nog een dergelijke vergissing veroorloven. Zoals door de P.V.V. reeds herhaaldelijk Is bepleit en In haar antwoord aan Vanden Boeynants opnieuw wordt onderstreept, moet men zodra mogelijk een regering vormen,' die de belangrijke economische en flnanclêle problemen aanpakt en die slechts de grote beginselen vastlegt, die aan de grondslag moeten liggen van een evenwichtige staatshervorming, die op grond daar-
van In het grondwetgevend parlement moet tot stand gebracht worden. De P.V.V. kan aan een dergeliJkepoging om het beleid van het land recht te trekken echter slechts deelnemen, indien op economisch en financieel vlak een andere politiek wordt Ingeluid dan die, welke in de afgelopen JarenIs gevoerd en die het land steeds dieper doet wegzinken In een sociaal-economisch moeras. De P.V.V. heeft er dan ook terecht de aandacht op gevestigd, dat ze vasthoudt aan haar belofte, dat de belastingen moeten verlaagd worden. Dit Is Immers een van de aangewezen middelen voor meer fiscale rechtvaardigheid en voor een heropleving van de economie, waar Iedereen mee gediend is, welke taal hij ook spreke en waar hij ook wone. Leo VERBIST
Vanden Boeynants en om het even welke andere formateur zullen niet slagen, zolang ze het er op aanleggen zulke voorstellen ult te werken, dat het F.D.F. er kan mee instemmen, omdat het franstalig front blijft eisen, dat het Brusselse F.D.F. mee in de regering zit Zo'n voorstel kan dan nooit evenwichtig zijn en bijgevolg nooit aanvaard worden door' een Vlaamse partij. Cools moet zich 'daarover niet woedend maken en Vanden Boeynants moet daarom niet wenen. Wanneer ze een regering willen, dan moeten ze niet alleen het Egmontpact vergeten maar óók de Egmontmethoden laten vallen. Het gaat niet meer op, dat enkele partijvoorzitters in het geheim een akkoord sluiten over de staatshervorming, die dan achteraf gewoon door het parlement moet geslikt worden.
I"PLAN-VD8-{' ••••••
I
""0' -.
'j
•••••
-:.: l"
..
" ••..
.:: "."...'"..... •••••
.,"..
\~)
:
Van impasse tot onbehagen (c) Liberaal Archief - Kramersplein 23 - 9000 Gent
De tekens aan de wand worden duidelijker: de beleidsimpasse groeit. Zij kan niet meer door bemoedigende televisieglimlachjes worden gemaskerd. Zijn er uit de jongste verkiezingen heel wat lessen te leren, de voornaamste blijft niettemin, dat er in dit land geen nationale partijen meer zijn, maar ten hoogste ideologische families, die niet noodzakelijkerwijze aan hetzelfde touw trekken omdat communautaire problemen en verzuchtingen van gemeenschap tot gemeenschap verschillen. Deze wending in de Belgische politiek is onomkeerbaar op straffe van catastrofale heibel, maar zij mag ons niet blinddoeken voor de hoogdringendheid van andere problemen.
* * *
Want jammer genoeg valt deze wending samen met een economi-
* * *
Daarenboven gaan deze crises gepaard met een diepgeworteld wantrouwen, niet alleen onder de kiezers maar ook onder degenen, van wie verondersteld wordt dat zij het land uit het slop zouden halen, maar die hun partijbelangen en eigen profijten verkiezen boven het belang van het land en zijn gemeenschappen. Als recente, wetenschappelijk verantwoorde studies aantonen,
dat een groot deel van onze parlementairen zijn werk niet meer naar behoren doet, dan mag niemand zich verbazen over het groeiend aantal blancostemmen. Het ontgaat de nog niet geknechte kiezers niet, dat hun stem wordt gesmoord aan de conferentietafels van de particraten.
* * * Deze wendingen zijn gevaarlijk, want zij schokken het vertrouwen in onze parlementaire instellingen diep. Elke objectieve waarnemer kan immers vaststellen, dat onbevoegdheid, sleur, onverschilligheid en onverantwoorde nalatigheid de degelijke werking van Kamer en Senaat verlammen. Toch is er voor de verknochten aan de democratie geen wisseloplossing mogelijk. Maar inplaats van nodeloos tijd te verliezen met Afrikaanse palavers om de eigen partijscherven te lijmen, zouden de CVP- en BSP-tenoren er beter aan doen te
Liefdadigheid
, Speelt de partijkaart wel eens een rol bij de benoeming en de bevordering van magistraten, dan heeft dit niets te maken met de dagelijkse praktijken die het leven in dit land langsom meer bepalen. Magistraten zijn onkreukbaren, die alleen menselijke fouten kunnen begaan. Zoals een dossier uit het oog verliezen, waarvan onmiddellijk werk wordt gemaakt als het wordt teruggevonden. Een fout wordt immers zo snel mogelijk hersteld. Dit geschiedde b.v. in het Antwerpse toen 'omstreeks oktober van vorig jaar het onderzoek tegen de post-v.z.w. «Ons Tehuis» met vijf maanden vertraging kon worden aangevat. Ook de rechterlijke molen kan traag malen. want het werk wordt niet beperkt tot één dossier. Tussendoor gebeurt er een moord, worden gevallen van corruptie gesignaleerd en dergelijke meer. Net als de administraties heeft ook het gerecht soms te weinig medewerkers. En elke mens heeft slechts twee handen en een hoofd. Het is dus niet verwonderlijk dat bepaalde naspeuringen nog niet zijn afgerond. Een rechterlijk onderzoek geschiedt grondig en in volle ernst.
: 10
sche en financiële crisis, die zelfs de grootste optimisten tot somberheid stemmen. De druk op het nog produktleve deel van de bevolking neemt onhoudbare verhoudingen aan en overhands grotere groepen vertonen de neiging er de brui aan te geven. Het onbehagen onder de brede volkslagen heeft op enkele maanden tijd een alarmpeil bereikt. De kiezers voelen zich bekocht en hun inspraak beknot en genegeerd.
Er kunnen natuurlijk moeilijkheden allerhande opduiken. Vooral als er in werkelijkheid geen samenwerking zou zijn tussen twee rechterlijke overheden die elk dossier behandelen waarin bepaalde leidraden samenlopen. Naar verluidt. Hoofdpersonen van wie de schuld pas door een rechtbank kan worden aangetoond en feiten die strafbaar zijn, of misschien niet vergen een delicate aandacht. Een stilzwijgendheid tot het onderzoek is beëindigd. VRAGEN ZONDER ANTWOORD Betrokkenen worden intussen verhoord. maar verder ongemoeid gelaten. Vragen worden hierover gesteld. maar zij worden niet beantwoord. Alleen het gerecht beslist over een voorleiding en alleen een minister kan ambtenaren schorsen. De overheid heeft ook een controlerecht op belastinggelden die door haar ambtenaren worden aangewend. Hun functie is immers gekoppeld aan een duidelijk omlijnde verantwoordelijkheid, maar in overheidsdienst zijn ook vele «verenigingen zonder winst-
•
Vla
* * *
Want pas met een schone lei kunnen de andere problemen bevredigend worden opgelost, zowel de herwaardering van de parlementaire instellingen als de herstructurering van het land. Niemand zal ontkennen, dat al deze problemen zich vrijwel gelijktijdig hebben voorgedaan, maar wie probeert ze ook terzelfdertijd op te lossen kan dat niet meer zonder halfslachtigheid en dubbelzinnigheid, waarmee niemand gebaat is en waaruit niemand wijzer zal worden. Alle wijze mannen ten spijt. En de prioriteiten zijn gekend: eerst leven en dan filosoferen. JAAK BROUWERS
de post
oogmerk» actlef die een privaatrechterlijk statuut genieten. Ambtenaren of syndicalisten zetelen daarin soms als beheerders. De posten worden verdeeld op grond van departijkaart. Ook in de vzw «Ons Tehuis». die vorig jaar een Frans kampeerterrein verkocht aan de andere vzw «Sociale Dienst van Posterijen», die hiervoor geld leende bij minister Defosset, is dit het geval. Sommige beheerders zetelen in de twee vzw's en genieten duidelijk politieke steun. tenzij verantwoordelijken een andere uitleg vinden voor bevorderingen ten gunste van betrokkenen en nieuwe toelagen ten gunste van de vzw's, terwijl het rechterlijk onderzoek volop aan de gang is. De activiteiten lopen intussen verder, terwijl de boekhouding van belde' vzw's in beslag werd genomen door de rechterlijke overheid. Voor het Brussels dossier. de Sociale Dienst, werd voeling genomen met collega's uit Frankrijk. Te Antwerpen zou dit, naar verluidt, overbodig geoordeeld zijn. ADERLATINGEN Wel stuitte
prioriteiten in dit land te erkennen en de voorstellen te onderzoeken om de staat van zijn economisch en financieel faillissement te redden.
men daar in de
boekhouding rechtstreeks op financiële aderlatingen in de vzw, die volgens bevoegden niet strafbaar zijn. Elkeen heeft immers het recht om geld te storten en dit wordt door de goegemeente meestal ook op prijs gesteld als de bedragen bestemd zijn voor een liefdadig doel. Nu wordt te Antwerpen beweerd dat dit het geval was bij de vzw «Ons Tehuis». Dit gerucht loopt al maanden, maar het wordt niet gelogenstraft en dit kan ook niet. omdat het rechterlijk onderzoek nog bezig is en de stilte dus wordt geërbiedigd. Wel is het sedert lang geweten, en zelfs de doorbrave BRT riep dit heel even om in een nieuwsjournaal van 17 u. om er vervolgens over te zwijgen, dat gelden met liefdadig doel terecht kwamen op persoonlijke rekeningen. Van nogal gekende mensen als men dat BRT-bericht van toen mag geloven. De goegemeente oppert wellicht dat zulks een veilige tussenweg is opdat gelden hun bestemming zouden bereiken. Walter VAEREWIJCK
(c) Liberaal Archief - Kramersplein 23 - 9000 Gent
Uit de nalatenschap van Ludwig von Mises
De gevaren van het collectivisme
Zopas is bij de Duitse Uitgeverij «Bonn Aktuell» "een boek verschenen uit de nalatenschap van de befaamde liberale econoom Ludwig von Mises onder de titel: «In naam van de staat of de gevaren van het collectivisme». Ludwig von Mises werd op 29 september 1881 geboren te Lemberg in Oostenrijk. Hij promoveerde aan de Universiteit van Wenen in 1906 en bleef van 1909 tot 1938 aldaar verbonden aan de Kamer van Koophandel. In 1918 werd hij hoogleraar in de economie. Faam verwierf hij reeds in 1920 met een artikel over de economische afrekening in de socialistische gemeenschap. Van 1934 af doceerde hij ook aan het «Institut des Hautes Etudes» te Genève, waarheen hij in 1938 bij de Anschluss van zijn land door de nazi's de vlucht nam. Vandaar vertrok hij naar de Verenigde Staten, waar hij als gastdocent aan vele onderwijsinstellingen meewerkte. In 1945 werd hij hoogleraar te New-York en in 1946 nam hij de Amerikaanse nationaliteit aan. Zijn belangstelling ging vooral naar de theorie van het geld en van de economische orde in het algemeen, waarbij hij op vaste logische gronden de geleide economie afwees. Op 10 oktober 1973 overleed hij te New York. Later werd het manuscript gevonden van het boek, dat thans het licht heeft gezien. Het brengt een scherpe afrekening met de Duitse geschiedenis en met de daarin optredende politieke krachten. Von Mises deelt rake klappen uit. De grote attractie van het boek, dat klaarblijkelijk geschreven is onder de rechtstreekse invloed van het nazigeweld, is toch, dat het een scherpe scheidingslijn trekt tussen het liberalisme en de krachten van uiterst rechts en links, die naar de tussenkomst van de staat en naar het collectivisme voeren. DE BLINDE EN DE SCHILDERKUNST
In dat verband belicht hij op zeer persoonlijke wijze het marxisme. Hij wijst erop, dat de oude Grieken en Romeinen de gewoonte hadden de uitspraken van hun dichters, die ze als zieners en profeten zagen, te aanvaarden als richtsnoeren voor de regeling van het dagelijkse leven, als verkondigers van het «goddelijke woord».
Die traditie heeft zich voortgezet in onze tijd, maar geldt niet alleen voor dichters en auteurs. Voor een «onfeilbaar oordeel over het verschil tussen kapitalisme en socialisme haalt Von Mises de mathematieker-filosoof Bertrand Russell aan, de toneelschrijver Bernard Shaw, de romanschrijver H.G. Wells en de man van de «political science», Harold Laski. Zij hebben zich niet in het minst met de economische studie beziggehouden en vertolken volgens von Mises dan ook enkel «de vooroordelen van hun tijdgenoten». Hij zegt, dat men het oordeel van al deze beroemdheden over de economie best kan vergelijken «met het oordeel van een blinde over de schilderkunst».Ludwig von Mises wijst erop, dat de bestudering van alle problemen die samenhangen met de economie veel grotere eisen stelt aan het meriselijke denkvermogen, dan welke andere wetenschap ook. Wie niet bereid is aan die studie zijn volledige krachten te wijden, komt nooit tot klaarheid. HET MOOIE BAKERSPROOKJE VANMARX
Maar Marx vindt het middel, om al die studie en inspanningen overbodig te maken door het verkondigen van een dogma: het . privé eigendom is het kwaad en het socialisme is het heil, met daarbij de prettige boodschap dat dit heil weldra komen moét. Want, zegt Marx, over het lot van de mensen waakt een hogere macht. Marx spreekt van de «dialectiek van het historische proces», waarmee hij niets anders doet dan een prachtig nieuw woord in de plaats te stellen van «de goddelijke voorzienigheid». Dan volgt zijn mooie bakersprookje: de strijd tussen het boze en het goede zal eindigen met de overwinning van het goede; het duizendjarige rijk van dat goede zal aanbreken; een hoorn des overvloeds zal over de mensheid uitvloeien, die in ongestoord geluk en eeuwige vrede haar dagen zal slijten in het paradijs van het beloofde land. En wat erger is, aan dit sprookje gaf Marx de naam van «wetenschappelijk socialisme». Op die wijze poogde Marx de nederlaag van zijn socialistische voorlopers te verbloemen. De andersdenkende economen hadden
immers aangetoond, dat het col- betekenis van Marx, en von Mises lectivisme onmogelijk kon verwe- besluit : zenlijken, wat zijn verdedigers er- . - Het marxisme is geen wetenvan verwachtten. Zij stelden na schappelijke theorie. Het is eengrondige studie vast, «dat het so- voudig een poging om aan een tacialisme leiden moest tot chaos, boe een rationele rechtvaardiging algemene ellende, eindeloze strijd te geven. Daarom is er thans nog onder de mensen en vernietiging maar één grote opgave in de wevan elke cultuur». reld : de ban van dit bijgeloof te doorbreken, het marxistische HOE HISTORISOl ? dogma van zijn troon te stoten en opnieuw aan het menselijke denGeen enkel socialist slaagde erin ken het recht te verlenen over deze deze argumentatie volkomen te problemen te denken en te spreontzenuwen tot Marx de leer van ken». de voortreffelijkheid van het soVon Mises bleef, tezamen met cialisme verhief tot een dogma, W. Röpke en F.A. Hayek, een een geloofsbelijdenis waaraan vooraanstaand aanhanger van het niemand twijfelen mocht. Hij neo-liberalisme, dat de vrije ecoschakelde op die manier de toe- nomie behouden wil, weliswaar passing van het gezond verstand met de medewerking van een rebij de studie van de economische gelende overheid, maar zonder de problemen voor tientallen jaren bestendige en verlammende beuit. moeiingen van wat men «de staat» Daarin ligt allicht de historische noemt. Willy DE SOIUTTER KONINKRIJK BELGIE
Wegenfonds LENING 1979 - 1987 - 1991
8.75% 's jaars vanaf 5 april 1979 tot 4 april 1987; 9,-% 's jaars vanaf 5 april 1987 tot 4 april 1991. EFFECTEN. - Toonderobligaties van 5000, 10000, 25000, 50 000,100000 en 500000 frank. RENTE. -
De coupures van 5000 frank worden als bijpassing afgeleverd.
AFLOSSING. - Uitsluitenddoor terugkoop. TERUGBETALINGSPRIJS. - Tegen het pariop de eindvervaldagvan 5 april 1991. VERVROEGDE TERUGBETALING. - Mogelijkheidvoor de houder de terugbetaling tegen het pari te bekomen op 5 april 1987. WAARBORG. - Debetaling van de rente en de terugbetaling van de
obligaties worden door de Staat gewaarborgd. De betaling van de coupures en de terugbetaling van de obligaties geschieden aan de loketten van de Rijkskassier,bij de NationaleBankvan België,te Brussel en buiten de hoofdstad. UITGIFTEPRIJS :99,25 Lh. OFFICIELE NOTERING. - De obligaties zullen officieel ter beurze worden genoteerd. DIENST VAN DE LENING. -
INSCHRIJVING van woensdag 21 maart tot woensdag 4 april 1979 Aan de inschrijvingkan vóór laatstvermelde datum een einde worden gesteld
De Inschrijvingen worden zonder kosten aangenomen biJ de Nationale Bank van Belgl6 en biJ de In België gevestigde banken, wisselagenten en de ertoe gemachtigde financiële Instellingen van de openbare sector en spaarkassen.
De uitgifteprijsis volledig in speciën te betalen bij de inschriJVing. Brussel, 13 maart 1979. De Minister van Openbare Werken, belast met het beheer van het Wegenfonds, G. MATHOT.
11
IfilDtI Sloper Altman weer rààk aan de slag
(c) Liberaal Archief - Kramersplein 23 - 9000 Gent
Huwelijk
. 12
op zijn Amerikaans
Er zal wel niemand ons tegenspreken als we hier stellen dat Robert Altman één van de boeiendste en veelzijdigste filmkunstenaars is van het huidige Hollywood. Algemeen befaamd geworden door zijn laaiende Vietnam-satire «M.A.S..H.» verraste hij later even indringend met een prachtige vrouwenstudie als 4<"Three Women» en brak hij onvervaard een van de grote Amerikaanse mythes af in «Buffalo Bill and the Indians ». Geen enkel genre is hem vreemd en ogenschijnlijk beweegt hij zich op elk terrein met hetzelfde gemak en dezelfde autoriteit. « A Wedding» (Een huwelijk) is weer een van zijn hoogstandjes. Een monument van een film, een soort carrousel, een puzzel, een perpetuum mobile met zo maar eventjes 48 rollen (dubbel zoveel als in «Nashville») op de draaischijf. Een echt Altman-universum, waarover hij als een soort God de Vader de scepter zwaait, al dan niet volgens een plan, dat het toeval niet uitsluit maar er zeker niet afhankelijk van is. De verteltrant is weer buitengewoon meeslepend, net als in zijn vorige produkties ; beurtelings komisch en dramatisch maar steeds beklijvend, omdat Altman wéét . waarover hij het heeft. Volgens de cineast is het huwelijk - zeer zeker het Amerikaanse - een van de laatste grote riten van onze samenleving. Een uitbundig georganiseerd stammenfeest waarvoor de «inboorlingen» zich speciaal uitdossen en optutten en tijdens hetwelk ze zich op de meest eigenaardige manier gedragen ... Dit vreemd gedrag observeert hij via de camera met een genadeloos oog. Al de participanten aan het gebeuren worden bitter-ironisch belicht en hoe langer men kijkt hoe meer men tot de vaststelling komt, dat wat er op het scherm gebeurt, als weinig verbloemende transpositie van de realiteit van iedere dag, volkomen ijdel en zinloos is. Humor en tragiek wisselen voortdurend maar er wordt vooral gehuicheld en gesjacherd met
gewoontes, goede voornemens en edele gevoelens. De ontluistering is compleet. Het huwelijk, in de States, ondanks het verbijsterend aantal echtscheidingen nog altijd een «heilige» zaak, wordt gewoon herleid tot een «happening» met een aantal door de omstandigheden bijeengebrachte deelnemers, die één voor één letterlijk en figuurlijk geleidelijk in hun blootje worden gezet. En als die striptease-party zijn beslag heeft gekregen, is het eindresultaat ver van fraai. Onvermijdelijk stelt men zich de vraag, hoe kunnen twee mensen zich op zulke wijze binden voor het leven. Ze spreken samen maar luisteren niet naar elkaar, ze huwen maar beminnen elkaar niet. Geen wonder dat na de seksuele roes de ontnuchtering 'dubbel zo zwaar te dragen is. Maar het huwelijk is en blijft althans in Amerika - « big business» met een jaarlijks zakencijfer dat de 7 miljard dollar ruim overschrijdt! De huwelijksindustrie met al wat er komt bij kijken verzekert een rijke broodwinning aan talloze loontrekkenden, Om van de
officiële en religieuze instanties, die ook gaarne een graantje meepikken, maar te zwijgen. Altman spaart de roede niet. Als een gewonde olifant maakt hij amok en vertrappelt hij zonder pardon alle matrimoniale conventies. Dat werd hem in vele kringen uiteraard niet in dankbaarheid afgenomen. Maar Altman is niet de eerste, die zo bitter het huwelijk als «instelling» te lijf gaat. Dat deden vóór hem ook al Eric von Stroheim (The Wedding March) , Georges Cukor en Wajda. Ook geen kleine meneren. Overigens, wie zijn filmgeschiedenis kent, zal in « Het Huwelijk» van Altman gemakkelijk invloeden van voornoemden herkennen. De thematische benadering van Altman is zéér persoonlijk; zijn kracht is niet het karikaturiseren maar het ont-dekken van telkens nieuwe en frappante details, die de sleutel aangeven voor allerlei verrassende situaties, waarvan er verschillende een dubbele bodem hebben. « A Wedding» is dan ook een film, die men meerdere malen kan (en zou moeten) zien om er de juiste teneur van te doorgronden. Om voor zichzelf uit te maken of men getuige was van een grote poppenkastvoorstelling, of van een mo-
derne Shakespeariaanse tragedie.Altman vond er 'n nieuwe benaming voor: een «drarnedie» en dat tekent hem ten voete uit. De wordingsgeschiedenis van «A Wedding» is ook het vertellen waard. Het was gewoon een boutade aan het adres van een journalist, die hem naar het onderwerp van zijn volgende film vroeg. «Mijn volgende film? Weet ik veel. Wat dacht-je van « Een Huwelijk» ? [à, waarom ook niet ! » Een boutade dus, die resulteerde zoniet in een meesterwerk, dan toch in een van de merkwaardigste films van de laatste tijd met een plejade van grote en kleine vedetten, onder wie vele Altrnan-egetrouwen». En Hollywood-veteranen zoals de oude regisseur [ohn CrornweIl in de rol van de seniele bisschop, die het huwelijk moet inzegenen en zijn tekst kwijt is, en Lilian Gish, die tijdens de ceremonie op haar kamer het tijdelijke met het eeuwige ruilt en wier dood voorlopig geheim wordt gehouden om het huwelijksfeest niet te verstoren. Een tafereel dat meteen onthullend is voor de poel van harteloosheid, waarin de verschillende personages van deze giftige satire zich bewegen. Als kaaimannen in een walmend moeras. F. PAPON
De Staat en onze openbare financiën (c) Liberaal Archief - Kramersplein 23 - 9000 Gent
Gevaarlijk spel DE> Staat gedraagt zich hoe langer hoe meer alseengrote snoever, die veel schulden en geen geld heeft, maar die opschept met wat hij allemaal kan. Hij speelt de rol van sociale weldoener en grote industrieel. Hij geeft tientallen miljarden uit voor de tijdelijke overleving van verouderde bedrijven, waardoor hij moeilijkheden berokkent aan de nog gezonde bedrijven, die door hun activiteit nochtans het geld moeten opbrengen waarop belastingen kunnen geheven worden. Maar de Staat heeft deze miljarden niet en hij moet ze dus lenen of laten voorschieten en zodoende wordt de put in de staatskas steeds dieper en worden de problemen van de staatsfinanciën steeds hachelijker.
Vooral sinds Vanden Boeynants eerste minister werd van de overgangsregering na het ontslag van Tindemans op 11 oktober 1978 werd de kraan van de staatsuitgaven fors opengedraaid, zodat de sanering van de staatsfinanciën, die staatssecretaris Eyskens schuchter had ingezet, reeds geheel is weggespoeld. Wegens de nakende verkiezingen werd onder partijdige en syndicale druk langs alle kanten met geld gegooid. In looppas werden miljarden kredieten toegestaan aan de staalnijverheid, waarvan de' berooide staat .de belangrijkste aandeelhouder wordt. Tegen 1983 zal dit «grapje» aan de gemeenschap zo'n 110 miljard fr. kosten. Het wordt een tweede operatie kolenmijnen.
Vermits de miljarden voor de staal overwegend naar Wallonië gaan, werden ook wat miljarden (maar heel wat minder) langs Vlaamse kant gegeven, meer bepaald aan de scheepsbouw en de textielnijverheid. Alles bij elkaar heeft de Staat zich verbonden voor zomaar 130 miljard fr. in verouderde en zieke bedrijven. Om stemmen te ronselen werden ook nog de wedden in overheidsdiensten verhoogd en werden de pensioenen aangepast. Bovendien werd nog een bestelling raketten geplaatst. Steeds werd de goegemeente voorgehouden, dat de weerslag daarvan op de begroting niet zo erg zou zijn. Maar intussen weet men al, dat men daar niets van kan geloven.
2
Uit een mededeling van staatssecretaris Eyskens, bestemd voor de kabinetsraad, blijkt, dat er sinds het begin van het jaar reeds zo'n 28 miljard fr. meer kredieten gevraagd worden door de verschillende ministers, zodat het tekort op de lopende verrichtingen al is gestegen van 80 miljard fr. tot 114 miljard fr. Voor de totale begroting, die naar de 1.275 miljard fr. opklimt, zal het tekort dan toenemen tot 325 miljard fr. of bijna 10 t.h. van het nationaal inkomen dat dit jaar verwacht wordt. . Dit wordt waarachtig bedenkelijk, zeker wanneer men ook rekening houdt met de zorgwekkende toestand waarin heel de sector van de sociale zekerheid verkeert en waar ook miljardendiepe putten dienen gevuld. De overheid heeft zoveel geld nodig dat ze het bij de spaarders op de kapitaalmarkt niet kan vinden zonder daar op alle middelen beslag te leggen, zodat er voor de financiering van privé-investeringen niets overblijft, en er de rente nog hoger op te drijven, hetgeen zeer schadelijk is voor de economie. Volgens de Hoge Raad voor de Financiën kan de kapitaalmarkt slechts 250 miljard fr. leveren voor leningen, zodat de Staat de 75 miljard fr., die hij méér nodig heeft, best zou lenen in het buitenland. De raad vindt dit in de huidige omstandigheden minder nadelig dan een groter beroep doen op de gelden van de Nationale Bank. Maar vermits Vimden Boeynants het blijkbaar beter weet dan de deskundigen van' deze raad en minister van Financiën Geens een brave partijsoldaat is, werd deze raad in de wind geslagen en werd de gemakkelijkste oplossing verkozen. Met één pennetrek werd dE kredietlijn van de staat bij de Nationale Bank met 20 miljard fr. verhoogd tot 87 milj. fr. De regering verkiest dus dat de Nationale Bank enkele miljarden bankbriefjes bijdrukt om de staatskas te vullen. Zoals de Hoge Raad voor Financiën zegt, is dit veel minder aangewezen dan het geld lenen in het buitenland, omdat dit de overheid er ten minste zou toe aanzetten om de sanering van de staatsfinanciën wat ernstiger aan te vatten. Te midden van deze ernstige aangelegenheden zorgde prof. Frank weer voor de jaarlijkse «verrassing», n1.zijn voorspelling van de
fiscale fraude, die dit jaar zal gepleegd worden en die hij zomaar op 200 miljard fr. raamt. Deze berekeningen van een kamergeleerde staan volledig buiten de economische en financiële werkelijkheid. Vooraleer de fraude te berekenen, zou men ook eens moeten nagaan of alle belastingwetten wel redelijk zijn. Dat zijn ze zeker niet. De wettelijke beschikking b.v. die nalatigheidsintresten oplegt bij laattijdig toezenden van de aanslagbrief. is naar onze mening wettelijke diefstal. Wanneer iedereen, die niet in de wolken leeft, er van overtuigd is dat de grens van de fiscale druk bereikt is, dan is het niet meer mogelijk dat nog 200 miljard fr. belastingen uit de bevolking geperst worden zonder ze meteen te wurgen. Met dergelijke berekening staat men voor het verschil tussen theorie en praktijk. Het lanceren van dergelijke cijfers is ook misleidend omdat ze de indruk wekken dat er nog genoeg geld kan gehaald worden om de toenemende staatsuitgaven te betalen, zodat er bijgevolg niet moet bezuinigd worden. Dit is een verkeerde mening. In het verslag-Van Houtte werd er reeds op gewezen, dat de wegwerking van de fraude niet de middelen kan opleveren, die nodig zijn om het tekort in de staatskas te dekken. De sanering van de staatsfinanciën is slechts mogelijk door de stijging van de uitgaven te remmen. Heeft men daar de moed niet toe, dan zullen hogere voorschotten van de Nationale Bank en zelfs leningen in het buitenland niet
VOLKSBELANG
wordt uitgegeven door de Stichting A. Vanderpoorten REDACfIE :
Korte Nieuwstraat 28, 2000 Antwerpen HOOFDREDACfEUR EN VERANTWOORDELIJKE UITGEVER:
Fr. Strieleman H Kennisstraat 36, 2520 Edegem
ADMINISTRATIE :
Tel. (031) 32.23.25 Korte Nieuwstraat 26. 2000 Antwerpen
baten en dan zullen onvermijdelijk de taksen en belastingen nog moeten verhoogd worden. Dit zou dan opnieuw de totaal verkeerde therapie zijn, want de economie, die het geld moet verdienen, zou er verder door verlamd worden. Leo VERBIST
Onze kleine piraat jes Met het lam liggen l'an 's Lands bestuur heeft een merkwaardig fenomeen ZÜn intrede gedaan in het sociaal leven: de ongebreidelde wildgroei van de radiopiraterij. Aan de ene kant treedt de rijkswacht heftig op tegen al wie zo een klein blikken zendertje en ontvangertje in de wagen heeft, want dat wordt al beschouwd als radio Caroline (je kinderen die met een walkie talkie op straat spelen vallen onder de piraten wet I), aan de andere kant is er in di, land geenuniverstteltie meer zonder eigen studentenzender.In Wallonië kwamen er onlangs nog twee zenders bU, met reikwijdte van om en bi] de 30 km : radio Fouron Wallonie en Radio Tcrrils. In Nederland heeft men deze wildgroei ingedijkt door een aantal kleine stations zendmachtiging Ie geven. De Amsterdamse stadsradio is een veel beluisterde en informatief boeiende bron. Hier gaat de verwarring gewoon door, want wie in onze afscheidnemende regering neemt de verantwoordelijkheld op ? Zou overigens het toelaten van begrippen als stadsradio geen stap zijn naar de in sommige kringen zo gehate verzuiling van de «nationale» omroep? Zo kan het je, rijdend doorheen dit land, overkomen dat je over een afstand l'an nauwelijks 100 km 5 verschillende en om ter hardst krakende zenders op de radio krijgt, Met afwisselend popmuziek, studentenmededelingen uit de stad Leuven (interessant, die bieravond van Moeder Westvlaamse), schimpscheuten op lager middelbaar niveau aan het adres van een leraar, Marxistische strijdkreten, volksmuziek, informatie \'Oor gastarbeiders etc ... EI/ dit alles op het vlak van een gestencileerd manifest. Ik vraag me af waarom Sylvain Tack - hel weer niet meegerekend -in Spanje blijft zitten. Bert VERHOYE
Pax Americana laat veel onopgelost (c) Liberaal Archief - Kramersplein 23 - 9000 Gent
Als een held hebben de Amerikanen hun president ingehaald na zijn vredesreis naar het MiddenOosten. Na de machtswisseling in Iran was zijn populariteit tot een dieptepunt gedaald. Er werd zelfs al gezegd dat hij niet te vast moest rekenen op een herverkiezing. Zijn vastberaden inspanningen om Egyptenaren en Israëliërs achter zijn compromisvoorstellen voor een vredesakkoord te krijgen, zijn Pax Americana, heeft bewondering gewekt. Hoewel sommigen zich afvragen of het nu direct wel de rol van een Amerikaanse president is zich zo ver van huis te verplaatsen om twee moeilijk te hanteren bondgenoten achter de vredeskar te binden.
Zonder het prestige dat een Amerikaanse president, of het nu Carter is of niet, eenmaal heeft in het buitenland, zouden Egypte en Israël waarschijnlijk nog even ver van een vredesakkoord gestaan hebben als in november. Nu de eerste roes, die ontstond nadat de Israëlische eerste minister Menachem Begin en de Egyptische president Anwar El Sadat de Amerikaanse compromisvoorstellen hadden aanvaard, enigszins voorbij is, blijken de vredesvoorstellen zo vaag te zijn geformuleerd, dat zij aanleiding zullen geven tot nog heelwat touwtrekkerij. Gelukkig bestaat er een Engelse tekst waarover alle partijen het eens zijn geworden, want de Arabische en Hebreeuwse versies van de akkoorden verschillen danig van elkaar. Zo beweert de Egyptische eerste minister Moestafa Khalil dat Oost-Jeruzalem weer in Arabische handen zal komen, omdat Israël er zich toe verbonden heeft alle gebieden terug te geven, die het in 1967 heeft veroverd. Maar er is geen Israëliër die er zelfs maar aan denkt ooit nog eens afstand te zullen doen van de in Oost-Jeruzalem gelegen klaagmuur. Dat deel van de oude stad is voor eeuwig bij het joodse Jeruzalem gevoegd, zegt iedere rechtgeaarde Israëliër.
ren streven naar een onafhankelijke Palestijnse staat, iets waar Israël niets van wil weten. De israëliërs hebben trouwens al laten doorschemeren dat de zelfbeschikking die zij aan de inwoners van de Gazastrook willen verlenen er wel eens anders zou kunnen uitzien dan de autonomie die zij de bewoners toedenken van de westelijke Jordaanoever - Judea en Samaria, zoals Begin ze noemt. Wat Cisjordanië betreft, wordt er zelfs gesproken over zelfbeschikking voor de bewoners, maar niet voor de gebieden. De twijfels die het vredesverdrag laat over de ware bedoelingen van Israël wat de westelijke Jordaanoever aangaat, hebben er o.m. voor gezorgd dat ook Jordanië zich tegen het vredesverdrag gekant verklaard heeft.
o
aangelegenheden, Zbigniew Brzezinski, de kous over de kop gekregen, maar ook In SaoediArabië. Carter zond «Zbig» naar deze twee landen om van hen te verkrijgen dat zij zich ten minste neutraal zouden opstellen ten overstaan van de vredesakkoorden. Maar beide hebben ze verworpen. Koning Hoessein van Jordanië heeft Yasser Arafat zelfs beloofd zich te zullen aansluiten bij de landen die een politieke en economische boycot tegen Egypte zullen instellen, indien Kairo een «afzonderlijk vredesverdrag» afsluit met de «zionistische vijand», zoals was overeengekomen op de tegen Sadat gerichte topconferentie van Bagdad.
Koning Khaled van Saoedi-Arabië heeft de vredesakkoorden ook verworpen, maar kroonprins Fahd President Carter had nochtans ge- heeft laten verstaan dat Riaad niet hoopt ook Jordanië aan de onder- van plan is de financiële steun te handelingstafel te krijgen, naast staken, die het aan Egypte verPalestijnen, «ook die welke niet in leent. Hij heeft dus geweigerd een de bezette gebieden wonen», politiek doodvonnis uit te spreken waarmee een achterdeurtje werd over Sadat, want diens bewind opengehouden voor niet-officiële kan alleen het hoofd boven water vertegenwoordigers van de Pa- houden met de miljardenstroom lestijnse Bevrijdingsorganisatie. die uit het Saoedische schiereiMaar PW-Ieider Yasser Arafat land toevloeit. Wel zal Saoedivindt dat de vredesakkoorden zo Arabië waarschijnlijk stoppen een afbreuk doen aan de Pales- met het leveren van petroleum aan tijnse verzuchtingen dat hij zelfs Egypte, de dag dat dit land begint van de Arabische petroleumlan- olie uit de Sinaï te verkopen aan den heeft aeëtst dat zii de olieleve- Israël. Ook laat het zich aanzien rancies aan de Verenigde Staten dat de Saoedische ambassadeur zijn koffers zal pakken op het stopzetten. ogenblik dat een Israëlische amDe invloed van de PLO op de bassadeur naar Kairo gezonden westelijke Jordaanoever is zo wordt. groot, dat de onderhandelingen Met het aanvaarden van zijn vrewaarschijnlijk gevoerd zullen desvoorstellen door Egypte en Isworden zonder vertegenwoordigers van dit gebied, zodat alleen raël vermocht Carter zijn geafgevaardigden uit de Gazastrook schonden blazoen weer op te zullen meespreken over de toe- poetsen, heeft hij bereikt dat in een naaste toekomst Egypte en iskomst van de Palestijnen. raël elkaar niet opnieuw in de haNiet alleen in Jordanië heeft Car- ren zullen vliegen, maar van een ters adviseur voor veiligheids- van zijn belangrijkste doelstel-
Iingen, het vestigen van een stabiele orde in het Midden-Oosten is bitter weinig in huis gekomen. Iran, eens de trouwste bondgenoot van Amerika in het gebied en tot voor enkele maanden nog de bewaker van orde en veiligheid in de Perzische Golf, hebben de islamitische revolutionairen van ayatollah Khomeini herschapen in een politieke puinhoop. SaoediArabië bevreesd voor marxistische invloeden uit het nabijgelegen Zuid-Jemen en de revolutionaire ideeën van de talrijke Palestijnen, die het in huis heeft gehaald, is geneigd diplomatieke betrekkingen aan te knopen met de Sovjet-Unie, in de waan op die manier communistische invloeden buiten de grenzen te houden. Sinds het geval van de Sjah is het Saoedische vertrouwen in Amerika niet bijster groot meer. Het Syrisch-Iraakse afwijzingsfront, waar ook de PLO toe behoort, en dat in ieder geval kan rekenen op de voorlopig nog mondelinge steun van Khomelnl, staat hechter dan ooit en blijft een ernstige bedreiging vormen aan Israëls oostgrens. En uit Libanon tenslotte worden steeds vaker WAArbotsinzen ~emeld tussen Palestijnen en blauwhelmen en Palestijnen en de door Israël ga. steunde christenen. De door Carter met verbetenheid nagejaagde vredesakkoorden maken weliswaar een einde aan de staat van oorlog tussen Egypte en Israël, maar laten verder een reeks van onopgeloste vraagstukken achter. Ongetwijfeld vormt de verzoening tussen Egypte en israël een aarzelende aanloop tot een globale regeling voor heel het Midden-Oosten, de vredesdynamiek lijkt niet meer te stuiten, maar een algehele vredesregeling tussen Israël en al de Arabische landen blijft als voorheen een zaak van zéér lange adem.
J.-P.
DE RIPAINSEL
Ook wat de zeltbeschikking betreft, die Israël geneigd is aan de Palestijnen te verlenen, schijnen de meningen nog mijlen ver uit elkaar te liggen. Een maand na het ondertekenen van een vredesverdrag zullen Amerikanen. Egyptenaren en Israëliërs elkaar opnieuw aan de onderhandelingstafel ontmoeten om te spreken over Palestijnse autonomie. In de akkoorden vindt men de Egyptische eis niet meer terug dat deze autonomie een feit moet zijn één jaar na het ondertekenen van een vredesverdrag. Hiervoor in de plaats is een zeer vage tijdsbepaling gekomen. Het is duidelijk dat de Egyptena-
3
(c) Liberaal Archief - Kramersplein 23 - 9000 Gent
Nieuw monetair systeem voor Europa een oefening in solidariteit
De resultaten van de Europese Raad (E.E.G.-top) op 12 en 13 maart te Parijs werden niet met fanfarestoten begroet. Er waren geen sensationele hoogtepunten. Dat doet aan het belang van deze bijeenkomst die het nieuwe Europese monetair systeem (EMS) in mars zette nochtans niet af. De agenda was gevuld en bij het opmaken der balans komen daarom zowel licht- als schaduwzijden te voorschijn. Positief was behalve het EMS-besluit ook de verbintenis die de E.E.G.-leiders aangingen om het olieverbruik van hun landen dit jaar met 5 t.h. te verminderen. Ook president Giscard d'Estaing van Frankrijk werkt mee aan deze doelstelling die dezelfde is waartoe de geindustrialiseerde landen zich kort tevoren in het Internationaal Energie-Agentschap verbonden. Belangrijk is dat Frankrijk dat geen lid van dit Energie-Agentschap is aldus toch stilzwijgend ermee in de pas loopt. De solidariteit onder de Europeanen was nochtans niet vlekkeloos. De Britten die steeds onbeschaamder alles uit de E.E.G. willen lospeuteren wat er aan voordelen te vinden valt, maar die even halsstarrig weigeren dan ook de lasten van het lidmaatschap zonder morren te dragen, doen voorlopig niet mee aan het nieuwe monetaire systeem. Dat was al een uitgemaakte zaak sinds december. Een week voor de top te Parijs probeerde de Britse landbouwminister Silkin bovendien nog een compromis over de monetaire compensaties te kelderen waarmee toen te Brussel de weg voor het EMS werd vrijgeruimd.
Het was een sabotagepoging die bar slecht door al zijn collega's ontvangen werd. Die gooiden het dan maar onder hun achten op een afspraakje om deze kwestie buiten de Britten om te regelen. Juridisch zitten aan de hele zaak daarmee nog wel wat haken en hoeken. Die zouden in de toekomst nog enige verwikkelingen kunnen opwerpen, terwijl het intussen steeds klaarder wordt dat met de regering-Callaghen bestendig moeilij-
4
ker land te bezeilen valt in de Gemeenschap. Blijkbaar zitten Callaghan en zijn ministers al helemaal in de greep van de naderende verkiezingskoorts in Groot-Brittannië. Ook de uitvallen die de Britse premier te Parijs tegen het gemeenschappelijke landbouwbeleid deed, moeten voor een groot deel in dat licht gezien worden. Zijn kregelig offensief tegen dat beleid is zodanig van elke nuance ontdaan dat het zeker voor een stuk voor intern politiek gebruik in Groot-Brittannië moet dienen. Alsof het er Labour om te doen is met explosieve uitlatingen aan het adres van de E.E.G. toch maar zoveel mogelijk kiezers te lijmen nu men dit jaar op nationale verkiezingen in Groot-Brittannië afstevent.
gesmeerd en hielp het nieuwe systeem nu ook officieel zeer rustig in mars zetten. Veel meer dan in de «slang» het geval was, verenigt het nieuwe Europese monetaire systeem de munten van zowel arme als rijke lidstaten. Tot de «slang» behoorden de Duitse mark, de Belgische en Luxemburgse frank, de Nederlandse gulden en de Deense kroon. Samen met deze vijf zitten in het nieuwe systeem ook nog de Franse frank, het Ierse pond en de Italiaanse lire.
Kans en risico
Op economisch gebied vertegenwoordigt het EMS dus een veel heterogener gezelschap dan de vroegere «slang». Het nieuwe Het minste wat men zeggen kan, is monetaire systeem vormt daardat de continentalen heel veel ge- .door tegelijk een grote kans en een duld moeten opbrengen voor deze risico. partner die jaren geleden met zeer veel hoop verwelkomd werd in de Een kans omdat het de kloof tusE.E.G.-familie. Zelfs de vis in de sen de «sterken» en de «zwakken» in de Gemeenschap kan helpen Noordzee verdedigt Groot-Brittannië met hand en tand als een dichten. De jongste jaren ging de eigen bezit tegen de ge- Gemeenschap meer en meer uiteenschuiven in twee groepen lanmeenschappelijke visserijpoliden. Aan de ene kant deze met tiek. Omwille van de Noordzeebetrekkelijk zwakke inflatie en olie wordt een gemeenschapstevige munt, aan de andere kant pelijke energiepolitiek gedwarsboomd. De verplichting een ta- die met snelle stijging van kosten en prijzen en een fel omlaagzwechograaf in de Britse vrachtvende munt. De scheidingslijn wagens te plaatsen werd jarenlang miskend. Van de Europese land- was grofweg ongeveer deze tussen bouwpolitiek deugt in de ogen een «rijker» en een «armer» deel van de Gemeenschap. Een bestenvan Londen niets. Met het nieuwe van dit monetaire systeem kijkt men er de diging of verergering breukverschijnsel kon op termijn kat uit de boom. Intussen houdt slechts leiden naar een desinGroot-Brittannië wel de handen tegratie van de E.E.G. open voor de financiële bijstand, die een aantal E.E.G.-fondsen uit Brussel te bieden hebben. En Het EMS is bestemd om in Europa klaagt het steen en boon dat het een gebied van grotere monetaire straks, tegen het jaar '80, de groot- stabiliteit tot stand te brengen. ste netto-betaler aan de E.E.G.-be- Door zijn structuur kan het tot een beter evenwicht tussen de vergroting dreigt te worden ... scheidene delen van de GeDe wisselmarkten hebben zonder meenschap bijdragen. Het sysverrassingen gereageerd op de teem van nagenoeg vaste wisstart van het nieuwe monetaire selkoersen vergt van alle deelnesysteem. De vertraging sinds mers een doorgedreven discinieuwjaar had reeds een deel van pline. Tegen speculatie en noodde spanning weggewerkt. Het is situaties staan aanzienlijke kmgeweten dat de centrale banken di et volumes ter beschikking. In zich sedert de aanvang van het het EMS is bovendien een «Indijaar in hun wisselkoersbeleid al catorvan dlvergéntie» ingebouwd gedroegen alsof het EMS echt van waarvan verwacht wordt dat hij al kracht was. Die vooroefening liep in een vroeg stadium aangeeft als
het met de koersontwikkeling van een bepaalde munt dreigt verkeerd te lopen. Er zouden dan b.v. een gamma maatregelen kunnen aangesproken worden om in zo'n geval b. v. de Duitse mark beter in het gareel te houden wanneer de opwaartse druk op die munt weer eens te sterk wordt. Dat kan allemaal een gunstige weerslag op de economie van alle deelnemende landen uitoefenen. Grotere monetaire stabiliteit verschaft meer zekerheid aan het bedrijfsleven. Handel en investeringen binnen de Europese markt kunnen nu weer tegen vaste wisselkoersen gepland worden. Meer dan de helft van de buitenlandse handel van de E.E.G.-landen geschiedt onder elkaar. Door het nieuwe monetaire systeem wordt dit handelsvolume beveiligd tegen de wispelturigheid van de dollar die meer dan eens de Europese munten kwam dooreenschudden. Dat is ook voor een land als België met zijn zeer grote afhankelijkheid van de E.E.G.handel een enorm pluspunt. Op termijn is het welslagen van het EMS gebonden aan een nauwere convergentie van het economische beleid der lidstaten. Hier ligt de uitdaging en het risico. Om het nieuwe monetaire systeem leefbaar te houden zal er moeten voor gezorgd worden dat het monetaire, budgettaire, loonen prijsbeleid enz. in de verscheidene landen voldoende met elkaar strookt. Het economische beleid van elk der lidstaten zal daartoe jaarlijks aan een nauwgezet onderzoek onderworpen worden binnen de E.E.G.-instellingen. In een Gemeenschap waar de inflatieritmes even sterk als voorheen zouden blijven uiteenwijken zou een gave werking van het EMS al gauw heel moeilijk worden. Met het nieuwe monetaire systeem is daarom een zeer gewichtige stap gezet. Europa zal nu in de komende maanden en jaren zijn samenhang aanzienlijk verder dienen te versterken. Alleen op die voorwaarde kan van het EMS een blijvend succes worden gemaakt. v. VAN CUTSEM
AKTIE HARTEKINDEREN
:
(c) Liberaal Archief - Kramersplein 23 - 9000 Gent
Een liberale jeugdaktie voor kinderen met aangeboren en verworven hartafwijkingen
1. ALGEMENE OMKADERING JAAR VAN HET KIND IN VLAANDEREN.
Tijdens de algemene vergadering van de Verenigde Naties werd op 21 december 1976 een resolutie aangenomen waarbij men 1979 promoveerde tot internationaal Jaar van het Kind. De lidstaten werden hierbij aangespoord om zich aktief te bezinnen over de' aktuele situatie van het kind in de wereld.
De konkretisering van deze idee vertrouwde de Belgische regering. in Vlaanderen. toe aan de departementen Kultuur en Onderwijs. Op 22 mei 1978 Installeerden de ministers De Hacker en Ramaekers een interd=ementele groep die als opdracht m het Jaar van het Kind in Vlaanderen in goede banen te lelden.
Deze stuurgroep met een receptief karakter dient een stimulerende koördinerende draaischijf te zijn voor alle initiatieven ondernomen in het Vlaamse landsgedeelte In de brede kontekst van het Jaar van het Kind. Konkreet stimuleerde de stuurgroep de publicatie van twee kinderkranten. de Idee van een .kiJkbus». een kinderbrievenbus en een « Wie doet wat krant ». . De kijkbus Is een opzet waarbij een aantal kindvriendelijke initiatieven met een ludieke autocar kunnen bezocht worden. In de «Wie doet wat krant» krijgt elke initlatiefnemende organisatie publicatieruimte om de beoogde aktiviteit aan te kondigen.
Kinderen metfroblemen van sociaal-menselijke aard 0 met moeilijkheden in hun schoolleefomseving kunnen terecht bij de klnderbnevenbus, De verantwoordelijken voor deze klachtenbaalt doen dan al het mogelijke om plausibele oplossingen te suggereren. 2. EEN LIBERALE VISIE. Het gevaar Is zeer reêel dat de verwachtingen die Ben aantal weldenkende en welwillende personen ten aanzien van het Jaar van het J
hun onmondige positie trachten te halen, een situatie waarin ze door de volwassenen gemakkelijkheidshalve geplaatst werden. Het Is niet zo dat kinderen geen enkel recht bezitten dan rechten die we hen in bijzondere situaties toekennen. Kinderen beschikken zoals de volwassenen over alle rechten behoudens enkele. die gelet op de speciale positie van de kinderen. niet kunnen worden verleend. Dit erkennen van de rechten van de kinderen Impliceert dat deze groep eveneens plichten en verantwoordelijkheden bezit. Het eerder aangehaald creëren van ontplooiingskansen voor kinderen. wil echter geenszins betekenen dat wij ons akkoord verklaren met een aantal psychische aberraties van een groep pseudo progressieve warhoofden. De maatschappij zal misschien. geïnspireerd door deze tijdelijk-verlichte alternatievelingen. gedurende een betrekkelijk korte tijd een reeks. zo genaamd kind-vriendelijke anomaliën tolereren doch In de long run zullen de kinderen hiervan zeker g,een enkel voordeel ondervinden. Uit protectionistische overwegingen zullen een aantal conservatieve krachten uit onze samenleving Immers keihard terugslaan: Het jonge volkje zal zich eens te meer terug geplaatst zien in het verdomd-hoekje waaruit men ze. dit jaar. met de beste bedoelingen wil halen. 3. AKTIE HAltTBIND. A. Wat wordt er beoosd T Met de • Aktie Hartekind » wil de liberale jeugdwerkfamilIe een marginale groep kinderen en jong-adolescenten die te kampen hebben met aangeboren of verworven hartafwijkingen in het zonnetje zetten. Twee punten zijn hierbij als prioritair aan te stippen. a) Het ligt in onze bedoeling, met het oog op een efficiëntere integratie van deze groep in onze maatschappij, een breed informatie- en bewustwordingsproces op gang te brengen. b) Wij wensen de aktiviteiten van het Ouderkomité Hartekind, die zich toespitsen om de realisatie van de eerder genoemde integratiegedachte te steunen. B, Wie en wat is het Ouderkomité tekind?
Har-
Het Ouderkomité Hartekind, onlangs als pluralistische v.z.w. gestart. groepeert nu reeds een 500-tal gezinnen van kinderen met hartafwijkingen. Hun bedoelingen zijn als zuiver humanitair aanwijsbaar. Men wil de ouders van kinderen met hartproblemen op een verantwoorde wijze opvangen en begeleiden. Deze begeleiding situeert zich op het sociaal-pedagogisch en kultureel terrein. Om deze doelstellingen beter te kunnen realiseren wil men. naar Nederlands model. een ontmoetingscentrum bouwen te Gent. In het verleden werden er reeds meerdere ontmoetings- en kontakt dagen met algemene bijval georganiseerd te Gent en te Heusden.
C. Hoe gaao wij tewerk T Met de logistieke hulp van de Confederatie van Liberale Jeugdorganisaties zal er in de loop van 1979 een nationale Aktie Hartekind ontplooid worden. Alle plaatselijke organisaties zijn vriendelijk uitgenodigd om een initiatief in het raam van de Aktie Hartekind uit te werken. Alles kan, er wordt geen enkele restrictie of verplichting opgelegd.
D. Wat betekent dit konkreet ? De lokale organisaties kunnen deelnemen aan de Aktie Hartekind door een reeks plaatsgebonden initiatieven op het getouw te zetten. De bewustmaking van de problematiek van de hartpatiënten en het verzamelen van fondsen voor het Ouderkomité kunnen deel uitmaken van elke aktiviteit. Om de plaatselijke propaganda te verzorgen levert de Confederatie: 1 - folders
waarop de Initiatiefnemers hun aktiviteit kunnen aankondigen. 2 - affiches met ofzonder opdruk over het lokale initiatief. 3 - stickers. Deze attraktieve zelfklevers kunnen bij elke gelegenheid aan de prijs van 20 fr. gemakkelijk worden verkocht. E. Oproep. Ben je ook geïnteresseerd
om mee te wer-
ken? Vul dan onderstaande strook in en zendt deze terug aan het secretariaat van de Confederatie, Groot-Bijgaardenstraat 497 te 1080 Brussel, of telefoneer 02/ 466.77.02. Onze organisatie . neemt deel aan de aktie ten voordele van de jonge hartpatiënten. Wij meenden volgend initiatief te kunnen ontwikkelen: . Individuele stortingen zijn eveneens mogelijk op de nummers 390-0163946-71 en 671-511 188-152. Giften van tenminste 1.000 fr. zijn fiscaal aftrekbaar. Wij leveren een attest af. F. Inlichtingen. Alle verdere nuttige inlichtingen zijn verkrijgbaar: a) Op het secretariaat van de Confederatie (tel. zie hoger) b] Bij Frank Wijnakker. tel. : 091/25.29.77 - 1191/28.23.78.
Zomerzonse dag LENTE EN ZOMERAKTIVITEITEN
1979
Kleine stadjes en kunstdorpjes bezoeken; natuurwandelingen; boóttocht; bezoek aan kunstenaarsateliers; huifkarrentocht; lekker eten; enzovoorts, enzovoorts, ... Zondag 29 april bezoek aan Dendermonde: Ros Beiaardstad Dinsdag 1 mei Leietocht Gent - Sint-Martens-Latern, met bezoek aan kunstenaarsatelier Zondag 6 mei bezoek aan St.- Truiden en de bloeiende boomgaarden Zondag 13 mei bezoek aan plantentuin Meise en planetarium (op bezoek bij Armand Pien) Zondag 20 mei Zandvliet: polderdorp in het Antwerps havengebied. Een denderende dag!! Donderdag 24 tot en met 27 mei natuurreis naar het waddeneiland Terschelling. Sil de Strandjutter achterna!! Zondag 17 juni bezoek aan het typisch Brabants monumentstadje Diest Vrijdag 22 juni midzomeravondwandeling doorheen Buggenhout-Bos Woensdag 8 augustus Dag van ZOMERZON. Dag van de LIBERTY te Blankenberge Kom jij ook naar één (of meerdere) van deze dagen?? Breng gerust de mensen van je club. vereniging of werk mee ... of kom gewoon met gans de familie!! Wens je meer informatie. schrijf dan naar: Inlichtingen: ZOMERZON V.Z.W. Ter attentie van Mark Van Loo, Kipdorp 11, 2000 Antwerpen. TeJ.: (031)31.37.34. Wij zenden je de volledige brochure over alle «ZOMERZONSE DAGEN».
