De Vliegende Honneur

De Vliegende Honneur Jaargang 8, nummer 3

April 2005

Inhoudsopgave Colofon De Vliegende Honneur Uitgave van de KLM Bridgeclub verschijnt 3 x per jaar

Van de voorzitter .................................................................... 2 In Memoriam, Arnold Gerverdinck ....................................... 3 Op de dinsdag ......................................................................... 4 50% Donderdag ...................................................................... 5 Good morning Vietnam .......................................................... 6 Wie is toch die man?............................................................... 8 Agenda Ledenvergadering ...................................................... 9

Bestuur: Peter Leenards Voorzitter Sonja Reeders Secretaris Henk Wouwenaar Penningmeester Rick Jacobs Technische Commissie Truus van Opzeeland Dinsdagafdeling Correspondentie adres: Ganzendiep 17 1423 DA Uithoorn Telefoon: 0297 - 565 997 Bankrekening: 30.05.73.391 t.n.v. KLM Bridgeclub Amstelveen ———————————————— Redactie: Hans Abspoel José Dobber Margreet van Groningen Ans Monsma

Notulen Jaarvergadering 2004 ............................................ 10

Coördinator: Bert de Bresser

Balans 2004 .......................................................................... 12

Lay-out: Rick Jacobs

Exploitatierekening 2004..................................................... 13 Reisverslag South Africa....................................................... 14 Op de Klapstoel van Abspoel ................................................ 16 Van de TC.............................................................................. 21 50% Dinsdag ......................................................................... 22 Mijn leven met Frank ........................................................... 23 Kampioenen 2003 – 2004 ................................................... 24

Medewerkers: Marianne van Mouwerik Truus van Opzeeland Advertentie exploitatie: Bert de Bresser 020 - 4410323 [email protected] Redactie adres: José Dobber J. van Gasterenlaan 14 1187 SE Amstelveen E-Mail: [email protected] Web Site: Http://home.wanadoo.nl/klm.bridgeclub

De Vliegende Honneur 1

Van de voorzitter...

I

n dit nummer van ons clubblad, roepen wij u op om naar de jaarvergadering te komen en u treft er ook alle vereiste stukken in aan van secretaris, penningmeester en commissies. Eens per jaar maken we de balans op, technisch en financieel en legt het bestuur verantwoording af aan de leden over het afgelopen jaar en de plannen voor het volgende.

Grote problemen zijn er niet geweest, hoewel het clubgebouw nog steeds een dubieuze status heeft, maar dat is al lang zo en daar schrijf ik ook regelmatig over in dit blad. Tragisch was het om afscheid te moeten nemen van Arnold Gerverdink nog zo kort geleden, maar ook markante leden als Suze Rowold en Lou Vlek hebben we in stilte samen moeten gedenken dit clubjaar. Arnold ontmoette ik jaren geleden bij de tennisclub voor de eerste keer. Dat deed me denken aan de verwevenheid tussen de bridge- en de tennisclub. Weet u wie daarvan de dader is?

Dank aan onze Sponsors Dit blad kwam tot stand dankzij de medewerking van: Don Panza Voor een etentje 'entre nous', of een partij met velen, gaat u naar Don Panza toe. Cecilia Door de jaren heen, wordt alles minder, voor iedereen. Cecilia, verzorging van top tot teen. H. Kooistra & Zn. Meester Schildersbedrijf. Edwin is weliswaar nog geen Grootmeester bridge, maar op het gebied van de schilderkunst is hij een echte vakman. Bishopsgate Personal Benefits Zekerheid voor uw bridgecontract kunnen zij u niet geven. Fierro, Argentijns Grill Restaurant. Hier weet u zeker wat voor vlees u in de kuip heeft, bij bridge is dat wat moeilijker. Wijnhandel Verhaar Voor een goed advies en de beste wijnen gaat u naar Wijnhandel Verhaar. Ketel Woninginrichting en verhuizingen. Alles onder één dak. Datalex Technologie uit de top van de hoogste lijn. Van Kouwen Met een Opel van Van Kouwen bent u altijd op tijd voor de eerste ronde. The TanningShop Een kleurtje halen doet u op de Amsterdamseweg 504 En u neemt meteen wat mee voor het bridgeplezier.


Bert de Bresser! Vele jaren geleden heeft hij op DVH met Wim Keehnen een aantal tennissers bridgen geleerd en stak er een aantal de weg over om bij ons wedstrijdbridge te gaan spelen en een groot aantal bridgers is dan ook lid van de tennisclub. Bert kan het nog steeds niet laten en organiseert met Marianne nog allerlei bridge-evenementen in het tennisclubhuis. Ook het bridgeweekend heeft een sterk 'de Bresser' gehalte en dat zijn nog niet eens de enige redenen waarom hij erelid is en bezitter van het NBB-stuur. Natuurlijk weet u, dat de jaarvergadering niet de hele avond in beslag neemt en dat we daarna nog gezellig met elkaar napraten en vrij gaan bridgen. In verhouding tot de andere sportclubs hebben wij altijd een relatief hoge aanwezigheidsgraad, wellicht door dat bridgen, maar we zijn er wel trots op, dat zoveel leden geïnteresseerd zijn in het clubgebeuren. Ik hoop u dan ook op de komende bijeenkomst te mogen begroeten. Peter Leenards

In Memoriam Arnold Gerverdinck

I

k ken Arnold alleen van de KLM Bridgeclub, precies 15 jaren lang. Hoe moeilijk is het om iets over hem te schrijven. Zo’n flamboyant figuur was hij niet, zo’n uitgesproken persoon al evenmin. Maar vraag iemand iets over Arnold te zeggen en geen enkel negatief woord kan je daarvoor verzinnen, neen, als je al wat kan zeggen is het positief bedoeld, zoiets zoals 'aardig', 'rustig', 'behulpzaam' en 'gevoel voor humor'. Ja, en eigenlijk heb ik hem ook zo gekend. In het begin als de bridgepartner van Marijke en de handmatige scorebriefjes uitrekenaar en uitslagen voorlezer. Daarna als lid van de TC toen ik daar ook lid van werd. En later als de limerickschrijver voor De Vliegende Honneur. En alles wat hij deed was prima. Maar vooral viel op de neutrale manier waarop hij alles benaderde. Rustig, geen haast, absoluut onverstoord als er opgewonden standjes lastige vragen aan hem stelden of problemen voorlegden. Hij loste alles beheerst en meteen op, op een voor iedereen tevreden wijze op basis van zijn kennis en kunde van het bridgespel en de arbitrale en organisatorische aspecten ervan. Wel met een bepaalde onzekerheid in de ogen, zo van … 'is het wel goed, vind je het goed zo?'

Een lief aardig mens is heengegaan. Tegoed voor deze wereld? Misschien. Iets kan hij ons wel weer leren, al zijn we niet zo jong meer en denken we alles te weten. Maar innerlijke kracht, begrijpen dat alles wat je doet en hoe je het doet zijn gevolgen heeft en dat je die dus voornamelijk zelf veroorzaakt, is een fundamenteel onderdeel van ons leven. Natuurlijk zullen we met ons allen te weinig voor Arnold hebben betekend en zullen we zeker even naar onszelf moeten kijken, maar uiteindelijk weten we ook dat vriendschap en kennissen en gezelligheid belangrijk zijn, maar dat we uiteindelijk dat ook zelf moeten creëren. Ja dus, het leven is soms ingewikkeld en Arnold heeft zeker niet de mooiste weg gehad, niet genoeg liefde gehad, ondanks dat hij juist zo’n vredelievend aimabel mens was en veel meer verdiende. Het mocht niet zo zijn. We zullen hem missen, niet de Arnold van de laatste weken maar wel de echte mens Arnold zoals we hem zovele jaren hebben gekend. Hij ruste in vrede zoals hij dat zijn hele leven heeft gewenst. Eric Missotten

Je vond als TC lid altijd een rustfactor bij Arnold. Als we het weer eens niet wisten, keken we allen direct naar Arnold en de oplossende woorden stroomden uit zijn mond. We waren blij met hem en ook alle clubleden zaten graag met hem aan de bridgetafel omdat zijn onverwachte en ad rem humor je altijd aan het lachen bracht. En het mooiste was dan als je naar zijn gezicht bleef kijken. Want als hij al eens van zijn monotone gelaatsuitdrukking afweek dan was het wel als hij zelf om zijn grappen en opmerkingen schouderschuddend en grinnikend mee lachte. Zo zullen we hem herinneren. Maar ook anders. Het lekkere glaasje wat we allemaal graag drinken tijdens en na afloop van het bridgen werd teveel zijn vriend, het teveel gebruik kwam te dichtbij en bedreigingen kwamen op zijn weg. Gelukkig kon, mede vooral dankzij Bert in eerste instantie het tij worden gekeerd en bleef hij zijn baan bij de KLM houden en kon hij ook weer in redelijke doen met ons bridgen. Gelukkig maar, en hij kwam er ook weer steeds beter bovenop. Maar het alleen zijn, het weinig om handen hebben, het aankijken van de gezelligheid van anderen, dat zelf natuurlijk ook willen hebben, maar blijkbaar onvoldoende innerlijke kracht om dat ook af te dwingen hebben uiteindelijk een te hoge tol geëist. We zagen het aankomen maar wij konden blijkbaar ook niets meer doen. De laatste maanden ging het snel. Gezondheidsproblemen en de drang naar het opbeurende glaasje deden hem niet veel goed. Hij heeft het niet overleefd.


Op de Dinsdag...

T

Driek Zwaan volgt op het ogenblik de cursus Clubleider A in Heemstede. Veel succes met het examen in april a.s., Driek.

ijdens onze Kerstdrive hebben we Gé Steensma in het zonnetje gezet. Gé heeft gedurende een lange periode leiding gegeven aan de dinsdagclub. Hij heeft gezorgd voor een goede sfeer en ook heeft hij namens alle leden veel aandacht besteed aan contacten met de zieken. Daarom heeft het Bestuur besloten Gé te benoemen tot Lid van Verdienste. Peter Leenards heeft hem het daarbij behorende aandenken overhandigd en voor Hennie Steensma was er een mooi boeket bloemen. De afgelopen periode mochten we twee nieuwe leden begroeten: Laura Brooymans en Harry van Dun. Van harte welkom beiden! Graag wil ik onze trouwe invallers eens bedanken. Harry van Dun (inmiddels lid geworden), Dinie van Ringen en Joke Wichers. Wij waarderen het buitengewoon dat we zo vaak en op het laatste moment een beroep op jullie kunnen doen.

Over het vragen om arbitrage bestaat nog wel eens een misverstand, denk ik. Als u aan tafel een verschil van mening hebt over een bepaald spel kunt u echt het beste advies vragen aan de wedstrijdleider. Hij/zij weet wat de juiste beslissing dient te zijn. Het is dan ook beslist niet onaardig of unfair tegenover uw medespelers om de wedstrijdleider aan tafel te roepen. Integendeel zelfs, u krijgt de meest eerlijke beslissing in een bepaalde situatie. Als u dit leest, hebben wij net onze Paasdrive gespeeld met deze keer voor de verandering hele mooie orchideeënplanten op de prijzentafel. Op 16 april 2006 bestaat de dinsdagafdeling 20 jaar. In verband hiermee zal de volgende paasdrive op 11 april dan ook een extra feestelijk tintje krijgen. Ik wens u een hele goede zomer en we beginnen het nieuwe seizoen weer op dinsdag 6 september 2005. Truus van Opzeeland

WIJNHANDEL

VERHAAR

v.o.f.

Concessionaire van Georges Duboeuf Beaujolais Médot Champagne Vele jaargangen Mouton Rothschild, Lid van Club D&C v.d. Hooplaan 176 * 1185 GK Amstelveen * Tel. 020 641 26 01 * Fax 020 441 84 13 De Vliegende Honneur 4

50% Donderdag

J

e vraagt je soms af hoe het nu net zo kan uitkomen dat je uitgerekend op een avond dat je dat niet uitkomt 50% scoort. Als je nu vaak rond de 50% zit is het niet zo gek dat dit je een keer overkomt, maar wij scoren meestal ruim onder de 50%. Dan ga je nadenken wat missen wij in ons clubblad. Eigenlijk niets maar Betsy en ik houden van koken en een rubriek

met recepten leek ons een goed idee. Dus heeft u de volgende keer 50% gescoord en weet u niets te schrijven geef ons dan een leuk, lekker of gek recept. Wij kregen dit recept via de e-mail en willen dit jullie niet onthouden. Tip: als het lezen lastig gaat worden lees het dan hardop voor. Veel kook en lees plezier!!! Marianne Hansen & Betsy Veenman

Eend met Whisky Recept voor 6 personen: Ingrediënten • • •

Koop een eend van ongeveer vijf kilogram Twee grote flessen Schotse whisky Spekreepjes en een fles olijfolie.

Bereiding De eend larderen en de binnenkant inwrijven met peper en zout. De oven 10 minuten voorverwarmen op 180 graden. Een longdrinkglas voor de helft vullen met whisky. De whisky opdrinken gedurende het voorverwarmen van de oven. De eend op een vuurvaste schotel leggen en een tweede glas whisky inschenken. Het tweede glas whisky opdrinken en de eend in de oven zetten. Na twintig minuten de oven op 200 graden zetten en 2 glaven vubben met whisky. De glaven opdiinken en de scherven van et eeiste glav oplaapen. Nog en naiff glav insjenke en opdlinke. Na en naiff uui de hoven opedoen om deend te sjekkn. Blantwondezalf in de padkomer genaale en op de povekand van de linkerand toen. Denove hen sgop geve. Twee glave wiski insjenke en tmiddeste glaf leegdlinke. De hove opedoen naadattet eerste glaf leeggis en de sjotel vastpakke. De blantwondezalf op de binnekand van de regtehantsoen doen en deent oprape. Deent nogis oprape en met nen nantdoek de bwantwondesaif van deent vege. Ze hande ontvette met viskey en de tupe ssalf veeroprape. Tkapotte glazzopvege en deent terug in dehove doen. Deneent oprape en dove eers opedoen. De twwiede fles biski pedoen en overeindzette. Opsjaan fan te vjoer ent vetspek ondrde kas vege. Nogis opsjtaan fan te vjoer en tochma biijve zitte. De bles op de grondzette. Uide bles dlinke wande glave sijn opof kabot. Denove aftette, deooge sjuiten en omfalle. De volgende late voormiddag de eend aansnijden met de zilveren feestbestek en degusteren met citroen en mayonaise. De hele rest van de middag en vroege avond de rotzooi in de keuken opruimen en de muren en plafond schoonmaken. De glasscherven en lege flessen naar de glasbak brengen en op de terugweg Paracetamol en maagzout kopen. De Vliegende Honneur 5

Good Morning Vietnam

E

indelijk ben ik dan op weg naar Vietnam als reisleider bij FOX Vakanties. Spannend. Ik ben nog nooit in dit land geweest en heb nog nooit 'vreemden' begeleid. Ik ga twee dagen eerder om eerst wat van Vietnam te kunnen proeven. De Vietnamezen vergelijken hun land met een bamboedraagstok met aan de uiteinden een mand rijst. Niet als gevolg van de intensieve rijstbouw maar vanwege de langgerekte vorm van het land. Het land is 1.650 km lang en in het midden 50 km breed. Als ik aankom in Saigon voel ik gelijk de vochtige hitte. Ja, ik ben in 'de Tropen'. Het eerste wat op valt zijn de anderhalf miljoen brommers die kriskras door de stad rijden. De tactiek van oversteken en er van uit gaan dat de brommers wel om je heen rijden werkt niet altijd. De stelregel is: ik houd alleen maar rekening met wat er vóór mij gebeurt, wat achter mij is, daar houdt diegene die achter mij rijdt wel rekening mee. Ogen dicht, aan je reïncarnatie denken en lopen. Vietnam heeft op toeristisch gebied veel te bieden. Boeiende steden en kleine dorpjes met boeren en vissers. Koloniale gebouwen, talrijke tempels en pagodes. Prachtige heuvels en berglandschappen, stranden met palmen. Unieke histori-

sche overblijfselen, gekleurde hoedjes boven de rijstvelden. Duizenden koraaleilandjes en overal die loempia's die je aan het einde van de reis niet meer kunt zien, laat staan eten. Vandaag komt 'de groep' aan. Wat voor mensen zullen het zijn. De lokale gids, Mr Thai, haalt mij op in het hotel om samen de gasten op het vliegveld te verwelkomen. Het klikt gelijk met Mr. Thai. Ik vertel hem dat dit mijn eerste reis is en dat hij daarom erg zijn best moet doen en als hij het goed doet krijgt hij zijn tip in Euro's in plaats van Dollars uitbetaald. De groep bestaat uit 20 personen. Zes komen er uit Utrech. Ik zeg Utrech omdat ze zo plat Utrechts praten zoals Tineke Schouten, waar! Er zit een Hagenees bij, die plat Haags spreekt, verder negen lui uit Brabant met een zachte G. Twee dames uit Katwijk en een echtpaar uit West Friesland. 's Avonds is het welkomstdiner. We gaan naar het REX hotel, waar vroeger de Amerikaanse verslaggevers vanaf het dakterras hun verslag van de oorlog doorgaven. Het is een succes en de groep lijkt het al aardig met elkaar te kunnen vinden. De volgende dag gaan we Saigon verkennen. De gids vertelt zijn verhaal in het Vietnamees Engels, wat wel even wennen is hoor. Ik vraag de groep of ze het kunnen verstaan en niemand reageert afwijzend. De tweede dag blijkt dat ongeveer 60% geen woord engels spreekt. Ik ga (Vervolg op pagina 7)

Schoonheidssalon Gezichts- en lichaamsbehandeling Acné-harsbehandeling Aroma-therapie

CECILIA

Dep. Imedeen Pedicure Dr. R.A. Eckstein Bio cosmetic


Behandeling volgens afspraak Gaasterland 13, Amstelveen Tel. 020 - 6433962

(Vervolg van pagina 6)

het dus vertalen. Dit is, ook voor mij, een goede formule. Wat de gids in het Engels vertelt, schrijf ik snel in het Nederlands op, neem de microfoon van hem over en vertel wat hij heeft gezegd. Ik fantaseer er nog wat smeuïgs bij (ze verstonden het Engels toch niet) en iedereen is binnen no time zeer tevreden. De reis verloopt prima en ik heb er geen enkele moeite meer mee om 'de baas te spelen'. Ik sta net zoals iedereen met mijn filmcamera alles te filmen. Voor mij is het ook vakantie. Niemand stoort zich eraan. Had ze ook in het begin verteld dat het mijn eerste reis is voor FOX en dat ik Vietnam alleen van tien jaar geleden ken en alleen in Saigon was geweest. Het is een makkelijke en zeer sociale groep mensen. Vooral die Brabanders waren erg gezellig. Na een paar dagen hadden ze alle wijnen uitgeprobeerd en ze het predikaat 'Gootsteen zooi' gegeven. Het bier smaakte goed. Ik had vanuit Nederland een tas vol met 'knuffels' meegenomen van de dochter van mijn zus Lia. De kinderen in Vietnam waren er echt blij mee! Dus als jullie knuffels voor mij hebben voor de volgende reis… dan graag!

De gids doet zeer zijn best en zegt tegen mij dat het voor hem een relaxte tour is. Hij had alleen nog maar mannelijke reisleiders gehad en dit is voor hem een openbaring. Hij is blij met mij en ik met hem. We vormen samen een goed team. Na acht dagen word ik ziek. Buikloop. Krijg hoge koorts en weet niet of ik het toch zeer vermoeiende programma kan volhouden. Gelukkig zit er een doktersassistente in de groep. Zij had van haar baas twee 'kuren' meegekregen voor het geval dat. Ik heb die arts, na vijf dagen, in Nederland gebeld en hij zei: 'Gelijk beginnen met de pillen.' De volgende dag voelde ik me weer echt een stuk beter. En de groep was zo lief voor me. Ik had twintig man die op mij paste in plaats van dat ik op die twintig man paste. De omgekeerde wereld. Het is een zeer mooie, boeiende, voor iedereen, onvergetelijke vakantie geworden. Je kunt de reis nalezen op www.fox.nl. De 21-daagse rondreis 'Het beste van Vietnam'. Het is wellicht een goed idee om volgend jaar maart deze reis met onze bridgeclub te ondernemen. Ik hou jullie op de hoogte. Margreet van Groningen

Halong Bay


Wie is toch die man?

W

IE is toch die man die ervoor zorgt dat de bridgeavond op donderdag zo soepel loopt?

WIE is die man die de introductie van Bridgemate voor ons heeft mogelijk gemaakt? WIE is die man die zorgt dat er op vrijdag een e-mail komt met een persoonlijk overzicht van de spelresultaten van de dag ervoor en die verantwoordelijk is voor onze prachtige en complete website? WIE is er daarnaast altijd beminnelijk en nooit te beroerd om nog een extra klus op zijn schouders te nemen (wat dachten jullie van de lay-out van ditzelfde clubblad)? WIE is die man waarmee het alweer vijf jaar zo prettig samenwerken is in het bestuur? Inderdaad het is ons lid van verdienste 2004: Rick Jacobs! Ik weet zeker dat ik namens alle leden spreek: Dankjewel Rick, je bent een kanjer! Sonja Reeders

DON PANZA café - eetcafé - zaal ♠

♠ ♠

Zaal voor bruiloften en partijen tot 125 personen In het eetcafé iedere week een ander menu Regelmatig live muziek in het café

Noorddammerlaan 42-44 * 1187 AD Bovenkerk * Tel. 020 - 6413427 K.v.K. nr. 34127713 * Rabobank nr. 38.23.47.188


Het bestuur van de KLM Bridgeclub 57e

nodigt alle leden uit om aanwezig te zijn bij de Jaarvergadering op donderdag 28 april 2005 om 19.45 uur in het KLM Sportcentrum Agenda

1. Opening door de voorzitter 2. Ingekomen stukken en mededelingen 3. Notulen 56e Jaarvergadering 4. Jaarverslag penningmeester 5. Verslag Financiële Commissie 6. Jaarverslag Technische Commissie 7. Verkiezing Financiële Commissie 8. Bestuursverkiezing 9. Open agendapunten

Toelichting op de agenda Ad. 7 De huidige voorzitter van de Financiële Commissie Philip Wichers treedt af. Het bestuur stelt voor om Gé van Opzeeland, thans lid van de Commissie, te benoemen tot voorzitter en Hans Abspoel, die reservelid is te benoemen tot lid. Het bestuur stelt tevens voor Eric Missotten te benoemen tot reservelid. Vóór de Jaarvergadering kunnen leden andere kandidaten voordragen. Wij verzoeken u een eventuele voordracht aan de secretaris kenbaar te maken. Ad. 8 Ingevolge de statuten treden de volgende bestuursleden af: Sonja Reeders herkiesbaar Rick Jacobs herkiesbaar Truus van Opzeeland herkiesbaar Met betrekking tot het voordragen van andere kandidaten geldt hetzelfde als bij punt 7.

10. Rondvraag 11. Sluiting Na afloop van de vergadering zal er worden gebridged.

Ad. 9 Indien u wenst dat een bepaald punt op de agenda wordt gezet, kunt u dit tot tien dagen voor de vergadering schriftelijk aan de secretaris laten weten. Ad. 10 Wij verzoeken u vragen voor de rondvraag zoveel mogelijk vooraf, schriftelijk in te dienen. Sonja Reeders Secretaris


NOTULEN Van de 56e jaarvergadering van de KLM Bridgeclub gehouden op 22 april 2004 1. Opening door de voorzitter Om 19.45 uur opent de voorzitter Peter Leenards de vergadering. Aanwezig zijn 58 stemgerechtigde leden en de KPVN commissaris Jacques Koot. De voorzitter heet alle aanwezigen welkom, in het bijzonder de aanwezige ereleden, Roel Vree en Bert de Bresser. De agenda, de notulen van de vorige jaarvergadering en het verslag van de penningmeester zijn gepubliceerd in De Vliegende Honneur. 2. Ingekomen stukken en mededelingen Er zijn geen ingekomen stukken. De vereniging telt 186 leden. 119 van hen spelen op donderdag, 55 op dinsdag en 12 op beide dagen. Van de leden zijn 96 KLM lid. Tot lid van verdienste 2003 is benoemd Sonja Reeders. Helaas zijn drie van onze leden in het afgelopen jaar overleden. Het zijn Nico Molenaar, Harry Jansen en Koos van der Kolk. De voorzitter vraagt een moment stilte om hen te gedenken. Truus van Opzeeland, bestuurslid voor de dinsdagafdeling, wil haar bijzondere waardering uitspreken voor Bert de Bresser. Hij heeft op de dinsdag geweldig geholpen met het uitrekenen van de scores, ondanks dat hij zelf niet op dinsdag speelde. Zij overhandigt hem als dank een attentie. Inmiddels is ook de dinsdagafdeling vertrouwd met Bridgemate, dankzij Ab Lamboo. Peter Leenards vraagt de aandacht voor Arnold Gerverdinck, die na meer dan 20 jaar de Technische Commissie gaat verlaten. Hulde aan hem en eveneens een attentie als dank voor al zijn goede werk. 3. Notulen 55e Jaarvergadering De voorzitter vraagt of er opmerkingen zijn over of naar aanleiding van tekst of inhoud. Roel Vree vraagt welke leden eventuele toekomstplannen voor de club hebben ingebracht. Peter Leenards antwoordt dat voortdurend duidelijk is dat veel leden zeer betrokken zijn bij de (toekomst van de) club. Verder zijn er geen opmerkingen, de notulen worden vastgesteld, met dank aan de secretaris. 4. Jaarverslag van de penningmeester De penningmeester Henk Wouwenaar kan niet aanwezig zijn. Namens hem zal Gé van Opzeeland eventuele vragen beantwoorden. In de toelichting op de balans wordt vermeld dat € 8.600 op een spaarrekening staat. De penningmeester onderzoekt alternatieven. De contributie voor 2004 is, afgezien van de bijdrage aan de NBB, niet verhoogd. Dit gezien het resultaat over 2003 en de prognose voor 2004.


De aanschaf van Bridgemate is geheel uit eigen middelen van de vereniging bekostigd; een bijdrage van de leden was niet noodzakelijk. Het budget voor de kerst- en paasdrive is verruimd. Er zijn geen opmerkingen, er is wel een applaus voor de afwezige penningmeester. 5. Verslag Financiële Commissie Door het plotseling overlijden van Harry Jansen en doordat het reservelid zijn lidmaatschap van de vereniging heeft beëindigd, bestond de Financiële Commissie alleen nog uit Philip Wichers. Het bestuur heeft Gé van Opzeeland verzocht toe te treden. De vergadering verklaart zich hiermee akkoord. De boeken zijn door beide heren gecontroleerd op 26 maart 2004. De commissieleden verklaren dat Balans en Staat van Baten en Lasten een juiste weergave zijn van de financiële positie van de vereniging. Zij stellen de Algemene Ledenvergadering voor het bestuur décharge te verlenen met dank voor het over 2003 gevoerde beleid. De vergadering stemt hiermee in. De voorzitter dankt beide heren voor hun werk en de vergadering voor het gestelde vertrouwen. 6. Jaarverslag Technische Commissie

Rick Jacobs, voorzitter van de TC donderdagafdeling doet verslag. Zoals reeds gezegd neemt Arnold afscheid van de TC. Rick dankt hem voor zijn jarenlange inspanningen. Kampioenen 2002-2003: clubkampioen donderdag Cor en Corrie Meijer; kampioen dinsdag Annemarie Smit en Roel Vree; slemkampioen Frits en Freddy ter Steege; viertallen Annemiek Haver, Sonja Reeders, Pim Dobber en Edwin Kooistra. Zomerladder 2003 Cor en Corrie Meijer. Er was dit jaar geen deelname aan extern viertallen. Het door Bert de Bresser en Marianne van Mouwerik georganiseerde bridge week-end heeft dit jaar in Vlissingen plaatsgevonden. Winnaars: Bert de Bresser en Wim Keehnen. Dank aan de organisators. In de laatste jaarvergadering is door Jan de Bruin het in gebruik nemen van Bridgemate aan de orde gesteld. Het systeem is aangeschaft en werkt. Drie TC leden zijn inmiddels opgeleid. Binnenkort komt er een nieuwe versie uit. Onze club is aangemeld om de nieuwe versie te testen. Het bestuur stelt voor om het aanstaande seizoen geen interne viertallencompetitie meer te houden omdat veel leden niet willen viertallen. Het plan is om wel één of twee butlerrondes te blijven spelen. Er volgt enige discussie, o.a. over het feit, dat in verband met de opkomstplicht een viertal zich voor het hele seizoen moet vastleggen, dat weerhoudt een aantal mensen ervan mee te doen. Een alternatief zou zijn in de ene zaal viertallen, in de andere zaal een soort laddercompetitie zodat de mensen die niet viertallen toch kunnen bridgen. De TC zal alle alternatieven op een rijtje zetten.

Verslag van de dinsdagafdeling: er wordt gespeeld in twee lijnen van 16 paren. Bridgemate is ook op dinsdag goed ontvangen. In maart is wedstrijdleider Harry Jansen overleden. Hij is opgevolgd door Ab Lamboo. Ab is gediplomeerd Technisch Clubleider. Bep van Diem bedankt bestuurslid voor de dinsdag Truus van Opzeeland voor haar geweldige inzet. 7. Verkiezing Financiële Commissie Het bestuur stelt voor om Philip Wichers, thans lid, te benoemen tot voorzitter, Gé van Opzeeland tot lid en Hans Abspoel tot reservelid. Er zijn geen andere kandidaten voorgedragen, dus zijn zij bij deze benoemd. 8. Bestuursverkiezing

Ingevolge de statuten treden Peter Leenards, Henk Wouwenaar, Sonja Reeders en Rick Jacobs af. De twee eerstgenoemden zijn herkiesbaar voor de statutair vastgestelde periode van twee jaar, de twee laatstgenoemden zijn herkiesbaar voor een periode van één jaar. Er zijn geen andere kandidaten voorgedragen; de betreffende bestuursleden zijn herbenoemd. 9. Open agendapunten Een punt van zorg is het voortbestaan van het KLM Sportcentrum. Mogelijk moeten we in de toekomst op zoek naar een andere bridge-lokatie. Jacques Koot laat desgevraagd weten dat het afwachten is wat de directie van de KLM besluit t.a.v. het gebouw en de subsidie voor de KPVN. In juni is de jaarvergadering van de KPVN. Hopelijk komt er dan duidelijkheid. Voor de periode 2004/2005 blijft alles zoals het is. Het gaat om de periode daarna. 10. Rondvraag Theo Heijne memoreert de bijzonder geslaagde viering van het 55 jarig jubileum afgelopen oktober. Alle hulde voor de feestcommissie. Roel Vree wil weten wie er het langste lid is. Welnu dat is hij zelf en niet Bep van Diem. Hij krijgt van Bep een lekkere fles. 11. Sluiting Traditiegetrouw dankt de voorzitter alle vrijwilligers voor hun geweldige inzet. Voor hen allen is er een fles wijn. Voor Rick Jacobs, die op zoveel fronten zoveel doet voor de club is er zelfs een doos wijn! Tenslotte sluit Peter de vergadering om 20.55 uur


Balans per 31 december 2004 31-12-2003

31-12-2004

Aktiva € Inventaris Geldmiddelen Vooruitbetaalde kosten

Totaal activa

€ 1 9466 0

1 13761 385

--------------9467 ========

--------------14147 ========

4297 2000 0 0 150 1785 993 242 -------------9467 ========

4540 4000 1000 0 988 2200 736 683 -------------14147 ========

Passiva Algemene reserve Jubileumreserve Reserve computersysteem Rekening courant NBB Vooruit ontv.advertentieopbrengst V.H. Vooruit ontvangen contributie Nog te betalen kosten Exploitatiewinst 2002/2003

Toelichting op balans ♠ ♠ ♠ ♠

De afgeschreven inventaris bestaat uit Bridgematesysteem, laptop en allerlei bridgematerialen; verzekerde waarde inventaris is €.8000,-Van de geldmiddelen staat €.12.877,- op de spaarrekening Reserve computersysteem is ter opvang van onverwachte kosten, zoals b.v. vervanging laptop Voorgesteld wordt de winst aan de reserve toe te voegen

Toelichting op exploitatierekening ♠ ♠ ♠

Contributiebedrag is inclusief NBB bijdrage Gezien het resultaat 2004 en de prognose 2005 is besloten de contributie niet te verhogen huurverhoging van 3% in het budget ingecalculeerd


Exploitatierekening 2004

€ budget 2004

€ resultaat 2004

€ budget 2005

Baten Contributies Donaties Rente

14000

14000

250

14437 104 305

Totaal Baten

14250

14846

14300

5000

4954

5200

2800 300 ------------3100

2749 294 ----------------3043

2900 300 -------------3200

1400 1700 1500 ------------4600

852 1147 2000 -----------------3999

1000 1300 2000 --------------4300

350

378

350

300

Lasten Huur NBB Contributies Meesterpunten Totaal NBB Evenementen Paasdrive Kerstdrive Jubileumfondsreservering Totaal evenementen

Spelmateriaal+onderhoud bridgemate+verzekering

1000

Reservering computervervanging Diversen Expl Vliegende Honneur Bestuurkosten Prijzen Administratie- en bankkosten Kosten voor leden Totaal diversen Totaal exploitatielasten Resultaat

100 200 100 350 350 ------------1100

-215 175 79 380 370 ------------789

100 200 100 400 350 -------------1150

14150

14163

14200

100

683

100


Reisverslag South Africa. Anton Heijboer en zijn 3 Mariekes.

V

ertrek zonder problemen met de KL597 naar Kaapstad, met aan boord het hele team van Ajax en dat zat allemaal in de business class (leuk voor de KLM). Wij zaten tussen de supporters en één daarvan was heel luidruchtig en winderig! Jammer dat mijn oordoppen in de koffer zaten. Ook vond hij voor het € 900 ticket de broodjes wat mager belegd, maar om zijn humor konden we wel lachen, hij was verstandelijk vertraagd. Gelukkig zei de stewardess op tijd dat het bier op was, daarna viel hij in een diepe slaap tot aan Kaapstad toe! Vroeger stuurde ik zo'n passagier 'on the never come back-line '. Omstreeks middernacht landde de KL597 op Kaapstad. Heerlijk zwoel windje en ongeveer 20 graden. Van daaruit begonnen wij aan onze reis met Avis 'rent a car' naar 'Knorhoek' zo'n drie kwartier van het vliegveld af. Aangekomen bij 'Knorhoek' vonden wij de sleutel van de deur onder de deurmat, alsof we daar al jaren kwamen! Hier hadden wij gereserveerd voor drie nachtjes. De volgende dag naar Pique-Nique in het Boschendal, dat was knetter gezellig. In de middag zijn we via het plaatsje Zorgvlied naar de wijnproeverij gegaan dat heette 'Rust en Vrede'. Hier is een kerkhof en daar rusten ze in vrede! Na een gezellige barbecue in Knorhoek sloten wij af met een welgemeend 'Amen'. Deze dag kon niet meer stuk!!! Dag 4, op weg naar Paternoster, hadden we weer zo'n gezellige barbecue, en nu aan de baai, zo wordt dat plaatsje genoemd waar de braspartij gehouden werd. Voor het diner gingen wij naar het 106 jaar oude restaurant 'Voorstrandt' waar wij overheerlijke mosselen aten en zwaardvis (die 's middags nog in zee zwom) in de botersaus. En dat het een verse vis betrof was wel te proeven! Op weg naar het restaurant reden we over een paar verkeersdrempels, zo hoog, dat we bijna allemaal een whiplash opliepen. Onze, overigens prima, chauffeur die zich soms gedroeg als Stirling Mos, had het even niet in de gaten en knalde lekker door. Na vanuit 'Knorhoek' zo'n 300 km. gereden te hebben over een weg met heel veel gaten kwamen we aan het beeldschone 'Paternoster'. Onderweg hebben wij onze namen omgedoopt: Bert Kocken in Bertje Buffel Reina Zonderman in Reina Ratelslang Margreet van Groningen in Greetje Gnoe Riet Detollenaere in Rietje Wildebeest. Het derde gasthuis heette 'Mosselbank' met de volgende reglementen op de kamerdeur: • •

Geen kweigaste word toegelaat sonder ons medewete en toestemming ni. Geen harde musiek of enige ander geraas of steurnis


• •

word toegelaat ni. Geen kook of kasmaak word in die kamers toegelaat ni. Konsidereer asblief als u uitgaan, baie dankie.

Het verblijf in Paternoster was een klein stukje hemel, het was daar echt heerlijk. Van de hemel in de hel kwamen wij de volgende dag aan in Lamberts Baai. Deze B&B (bed and breakfast) 'Eureka' leek meer op een slechte jeugdherberg. Omdat het al vrij laat was en onze Bertje Buffel een beetje te moe was om nog verder te gaan zijn we daar maar één nacht blijven hangen. 's Morgens vroeg stond er een gekleurde Afrikaan op ons raam te bonken en bood ons kreeftjes aan voor nog geen 30 rand (ongeveer. €3,50). Jammer, maar voor het ontbijt zijn die niet zo lekker. Later tikte er weer een aan het raam en zei 'Mag ik even aandacht, ik heb lekkerer kreeffies.' Gelukkig hadden we de vorige dag langs de weg ruim 7 kilo fruit gekocht zoals perziken, mango's, druiven, enz. Dus ons ontbijtje bestond die ochtend uit fruit! Op het terras stonden de stoelen en de tafels met een ketting vast en daarmee wilde Berte Bufje, Rietje Wildebras vast leggen, maar waarom weet ik niet! Op Lamberts Baai gingen we naar een eiland waar zo'n ruim 30.000 gemaskerde Jan van Genten verblijven die er sinds 1912 hun broedplaats hebben. We konden ze bijna aanraken en het leek wel een beetje op de film ' The Birds' van Alfred Hitchcock. Greetje Gnoe heeft daar de tweede film opgenomen als was zij Hitchcock himselve. Tijdens de lunch in het visrestaurant 'Isabella' (de meeuwenhut) aan de haven van Lamberts Baai, ging Rietje Wildebeest op pad met flappen Rands om de werklui te bewegen op te krassen vanwege het lawaai van een compressor die daar stond te brullen. Zij begrepen echter niet wat Rietje Wildebeest bedoelde, want de machine werd niet stil gezet. De volgende dag in Tulbach, ook weer zo'n prachtig Afrikaans dorpje met heel veel Nederlandse inbreng. Onze lunch was bij 'Paddagang'. Daar wilden wij reserveren voor het diner, maar zij waren helaas die avond gesloten, dus dat ging niet door, vandaar dat we er alleen maar bleven lunchen. Op de salades die de dames bestelden zaten kleine bloemetjes. Bert Buffel had een omelet en dus geen bloemetjes en daarover was hij toch een beetje teleurgesteld. Maar Greetje Gnoe wist dat op te lossen door hem te vertellen dat hij met 3 bloemetjes aan tafel zat! 'Ja', zei Bertje. 'Maar die zijn al een beetje verwelkt' Dat werd hem niet in dank afgenomen! In Tulbach logeerden wij weer in een sprookjes B&B genaamd Hunters Lodge. De volgende B&B de 'Kliphoogte' werd weer een hoogte punt van onze reis met een zeer fraai uitzicht. Dit was niet een plaats om lekker uit te slapen maar om bij zonsopgang te genieten van de prachtige natuur om ons

heen en de schitterende kraanvogels, enz. s' Middags vanaf het balkon waren wij getuige van de geboorte van een kalfje. Bert Buffel zag dat een koe met iets bezig was in de verte in de vallei. Greetje Gnoe en Reina Ratelslang riepen: 'Welnee, daar geloven we niks van. Het zal wel niet zo zijn Buffel!'. Totdat de dames een klein kalfje omhoog zagen komen en met onwennige pootjes weer ter aarde zonk. Rietje kwam met haar verrekijker en was zeer enthousiast. Het kalfje werd vernoemd naar Bert. Het bleek een meisje te zijn en het werd toen 'Bertha' genoemd. Het was een schitterende boerderij daar in Swellendam. Daarna reden wij door naar Hermanus. Hier hebben we ook goede herinneringen aan B&B gerund door Sophie's Choice (Meryl Streep). In het visrestaurant aan de haven hebben we overheerlijke Kaapse gamba's gegeten, bijna zo groot als een kreeft. Daarna relaxed doorgebracht in de jacuzzi met onze Anton Heyboer (Bertje Buffel), Reina Ratelslang, Greetje Gnoe en Rietje Wildebeest. De volgende dag opnieuw heerlijk ontbeten met gebakken eieren, verse jus, rooibos thee of Van Nelle koffie. Ananas opengesneden en opgevuld met verse vruchten. Daarna hebben we een wandeling gemaakt langs de oceaan. We hadden voor elke dag een drukke agenda die werd opgesteld door Greetje Gnoe, onze groepsleider, dat zij met onze goedkeuring geweldig deed, door al haar trekschuitervaring! Richting Sommerset West, bij een Nederlandse familie, die al 7 jaar deze schitterende B&B runde, weer een knaller! Daar gingen wij naar 'Vergelegen' een prachtig park, waar een wijnproeverij aan verbonden was. Er waren prachtige tuinen met eeuwenoude bomen, alles bij elkaar een schitterende omgeving. De wijnproeverij liep volkomen uit de hand, doordat ik door een harde windvlaag een glas rode wijn over mijn hippe korte broek kreeg met als gevolg een nat kruis voor Rietje Wildebeest. Met wat witte wijn en een beetje zout heeft Bertje Buffel getracht haar tot haar kruis te ontdoen van de rode vlekjes. Het was wel werken geblazen! Daarna zijn we aan de lunch gegaan en hebben ons de zalmsalade heerlijk laten smaken. We hebben opnieuw genoten die dag

De laatste 3 dagen in Afrika, helaas. Breathtaking views over False Bay en Simon's kloof mountains, zwemmen met de pinguins en snorkelen in de zee. Heerlijke temperatuur met een zeewindje Volgende dag Kaapstad waar we geen enkele moeite hadden onze laatste randen op te maken. Simonstown op bezoek bij de Afrikaanse familie Willy Strydom en zijn Annelien( kennis van Riet). Zij waren zeer gastvrij en lieten ons de mogelijkheden zien van verblijf. Een prachtig huis met zwembad en bubbelbad, fantastisch uitzicht over de baai en dat voor peultjes! Riet had daar al eerder gelogeerd bij de familie Strydom. Na de rondgang werden we uitgenodigd voor een drankje en een echte Afrikaanse Braai op hun geweldige terras! Daar komen we zeker terug de volgende vakantie! Boulders Bay was dan ook ons afscheid van Zuid-Afrika. Daar pakten we onze koffers en vertrokken met de KL598 weer naar huis. (sneeuw en ijzel, dat meldde de sms van Eric aan Bertje). Ik had eigenlijk mijn paspoort willen weggooien. Dat doen onze asielzoekers ook en dan had ik er nog gezeten! Dit is dus het einde van het verslag! Bert Buffel, onze Sterling Mos heeft het af en toe heel moeilijk gehad met zijn drie Mariekes. Maar zijn rijvaardigheid heeft daar niet onder geleden, zijn geduld met de drie vrouwen is wel op de proef gesteld. Reina Ratelslang een gezellige reisvriendin, af en toe wat bijdehand, maar met ons beider gevoel voor humor kwamen we er altijd ongeschonden uit. Margreetje Gnoe is een geboren reisleidster. Een geweldige trekschuit met ervaring, ik zal haar missen als m'n slaapie en gezelschap. Rietje Wildebeest, verslaggeefster van Glamourland. Dit is het einde van dit verhaal, maar alles is zeker voor een herhaling vatbaar.Deze reis is voor herhaling vatbaar! Dus tot de volgende keer! Glamourland: van Bert Kocken, Reina Zonderman, Margreet van Groningen en de schrijfster Riet Detollenaere


Op de Klapstoel van Abspoel Edwin Kooistra

E

dwin wordt op eerste Kerstdag 1947 geboren in de Weissenbruchstraat, vlakbij het Hoofddorpplein. Hij heeft een drie jaar oudere zus. Die woont al 23 jaar in Spanje, maar het onderlinge contact is ondanks de afstand prima. Als kind groeit Edwin op in een warm en gezellig gezin. 's Avonds luistert men met zijn allen naar de radio. Vooral programma's als De familie Doorsnee, De Bonte Dinsdagavondtrein en Paul Vlaanderen zijn favoriet. Ook doen ze veel spelletjes, vooral zaterdagavond. Kortom, een fijne jeugd. Zijn vader is huisschilder en zijn moeder werkt bij de Bijenkorf, maar stopt als de kinderen geboren worden. Edwin doorloopt kleuter- en lagere school, beide op Christelijke grondslag. De Zondagsschool is er onverbrekelijk mee verbonden. Zijn moeder wil dat zo, zijn vader heeft niets met het geloof. Tijdens de lagere school is Edwin lid van een gymnastiekvereniging en doet mee aan diverse uitvoeringen. Ook wordt hij lid van een drumband. Dit doet hij vier jaar met groot enthousiasme. Vooral 'concours lopen' samen met het Wieringer Trompetterkorps vindt hij hartstikke leuk. En ze spelen op een behoorlijk niveau, want deze blaasmuzikanten doen mee in de hoogste klasse van Nederland. Edwin drumt reuze goed. Hij 'promoveert' van de grote trom naar een hele kleine. Daar kun je zo leuk allerlei roffels op geven, tenminste, als je geoefend bent. En dat oefenen doet Edwin thuis op zolder, zijn trommel in een theedoek gewikkeld, om de buren te ontzien. 'Er is als kind ook nauwelijks iets leukers dan je lekker uitleven op zo'n trommel, lekker rammen,' vertelt Edwin lachend. Hij drumt van zijn achtste tot zijn twaalfde en speelt in die tijd ook met plezier hockey bij Hurley in het Amsterdamse bos. Zijn ouders zijn tevens enthousiaste kampeerders. In het begin uitsluitend in de grote vakanties, later komen daar de weekenden bij. Weer later laten ze een tent een hele zomer op de Veluwe staan en gaan daar dan elk weekend heen. Vooral daardoor komt er een einde aan hockey en drummen: elk weekend moet het gezin wachten tot Edwin klaar is met hockey of concours lopen, voordat ze naar de camping kunnen. Gelukkig komen er andere dingen voor in de plaats. Edwin neemt schermles. Het is een brede cursus, alle wapens komen aan bod. Tenslotte kiest hij voor de floret en doet dat ruim twee jaar. En een paar jaar later begint hij met zeilen. De vader van een vriendje heeft een zeilboot aan de Nieuwe Meer. 's Winters zijn Edwin en vrienden bezig met het slijpen en lakken van de boot. 's Zomers leert Edwin echt goed zeilen. Tijdens de lagere school zit Edwin wel eens een middag strafwerk te maken op het politiebureau. Dit komt dan bijvoorbeeld, doordat bij het voetballen meerdere ruiten gesneuveld zijn. Ook haalt hij regelmatig rottigheid uit in de buurt, zodat woedende middenstanders achter hem aan renDe Vliegende Honneur 16

nen. Nee, Edwin is bepaald geen lieverdje. Hij lééft op straat. Tussen oude loodsen sparen Edwin en zijn kornuiten tijdens de jaarwisseling zoveel mogelijk kerstbomen bij elkaar. Na Nieuwjaar steken ze met zijn allen de brand erin. Die bomen zijn een kostbaar bezit en moeten verdedigd worden tegen diverse straatbendes. Edwin heeft wat afgeknokt, vanwege die kerstbomen. Als jongen van 12 vecht hij zelfs met jongens van 17 en ouder en komt thuis met gaten in zijn hoofd. En soms ontstaan er op de brug van de Zijlstraat 'spontaan' gevechten met andere groepen. Edwin staat altijd vooraan, tot de bereden politie er met de wapenstok hardhandig een einde aan maakt. Daarnaast is er rond oudjaar steevast het spelletje 'laat-de-tram-omhoogspringen'. Daarbij wikkel je carbid in zilverpapier en legt dat op de rails. Op afstand kijken de jongens toe, hoe lijn 2 begint te 'stuiteren' en uit de rails loopt, dankzij hun zorgvuldig geplaatste springlading. Edwin: 'Ja, ik deed alles wat God verboden heeft en als iets niet mocht, dan deed ik het juist.' Hij vertelt een anekdote uit zijn lagere schooltijd. 'Al in de eerste klas ben ik blijkbaar een irritant ventje, want de onderwijzeres wil mij een klap voor mijn hoofd geven. Nu zit ik pal naast een stalen kast. Ik buk en ontwijk zo de klap. De juf slaat hard tegen de kast: gebroken pols! Het is mijn schuld, vindt men, dus word ik van school gestuurd. Mijn vader komt praten, maar dat helpt niet. Amper drie maanden op school word ik voor één week geschorst.' En zo gaat het door. Als Edwin na zes jaar vertrekt, zeggen de leerkrachten tegen elkaar: 'Goddank, die zijn we kwijt!' Na het lager onderwijs bezoekt Edwin de ambachtsschool. Hier ontmoet hij een nieuw slag jongens. Het zijn van die 'karate-types' die allemaal wel aan een vechtsport doen. Edwin doet daar niet aan, maar hij heeft nog steeds een grote mond. Daar denkt hij het wel mee te kunnen redden. Bij herhaling wordt hij uitgedaagd om te vechten. Edwin: 'Staat er opeens zo'n karate-type me op te wachten voor de school. Alle jongens er omheen. Wat nu? Afijn, ik slof op die gozer af en denk: praten helpt me nu niet. Ik realiseer me: ik kan maar één keer slaan en de rest moet ik maar over me heen laten komen. Ik sla inderdaad één keer, maar zo hard, dat die knul meteen knock-out gaat met een gebroken neus. En ik word 'in één klap' de held van de hele LTS.' Na de ambachtsschool gaat hij via het leerlingenstelsel werken bij Schaap en Borgman. Dit is een oud verffabriekje in de Tweede Looiersdwarsstraat. Zo'n fabriek, midden in de stad, zou nu ondenkbaar zijn. Hij werkt er een jaar. Dan komt de heer Tjellema, een oom en tevens eigenaar van de Flexafabriek, op bezoek. Deze raadt zijn ouders aan Edwin verder te laten studeren aan de Nationale Schildersschool te Utrecht, een Hbo-opleiding. Zijn ouders stemmen er na enige aarzeling mee in, want er zijn wat hindernissen te overwinnen. Edwin is nog 15 en de minimumleeftijd is 16 jaar. Zijn oom regelt dat hij toch toelatingsexamen kan doen. Edwin slaagt hiervoor, maar het eerste jaar moet hij wel op zijn tenen lopen. Want na een jaar werken in de Tweede Looiersdwarsstraat is hij het leren totaal ontwend.

Een derde hindernis: het is een hele dure opleiding. Edwins moeder neemt daarom weer een baantje bij de Bijenkorf. Het is ook te duur om in Utrecht op kamers te gaan. Edwin reist vier jaar lang met de trein op en neer. Bijkomend voordeel: het grootste deel van zijn huiswerk maakt en leert Edwin in de trein. Op deze schildersvakschool is het vechten met andere jongens eindelijk afgelopen. Enerzijds omdat Edwin niet zo groot is en het lijkt alsof de andere jongens steeds maar doorgroeien. Anderzijds speelt de naderende volwassenheid hierbij ook een rol. Wel begint hij verbaal meer aan de weg te timmeren. Hij treedt toe tot het schoolbestuur en wordt medeorganisator van veel activiteiten, zoals de Sinterklaasen Kerstviering en diverse schoolfeesten. Deze schildersvakschool duurt vier jaar en Edwin vindt het een hele waardevolle opleiding. De meeste studenten volgen de patroonsopleiding, baas worden van een eigen schildersbedrijf. Daarbij behaal je aparte diploma's voor verven, behangen, spuiten (denk aan autospuitenrijen), etc. Vervolgens is er de opleiding Reclame en Decoratie. Deze studierichting omvat onder meer het ontwerpen en beschilderen van reclameborden en billboards. Beide richtingen kennen vakken als moderne talen, begrotingen maken en boekhouden. 'Het is een fantastisch mooie en heel brede opleiding, een perfecte combinatie van creatieve en zakelijke vakken', vertelt Edwin enthousiast. En vervolgt: 'Iedereen die iets wil bereiken in het schildersbedrijf, de verfindustrie of het creatieve reclamevak zit er. Want er zijn maar drie van dergelijke scholen in Nederland. En Utrecht staat het beste aangeschreven in de branche. Dus vind je er zowel jongens uit Groningen als uit Zeeland. Ik heb er wat langharige, werkschuwe 'aspirant-kunstenmakers' meegemaakt. Dan dacht ik, wat doet zo'n gozer hier, die spoort helemaal niet. Die wil geen schilderspatroon worden, oh nee! Die wil zich alleen maar zo creatief mogelijk gaan uitleven, als hij de kans krijgt.' Edwin herinnert zich dat zijn eerste jaar met vijf volle klassen begint. Het laatste jaar zijn daar nog maar 23 leerlingen van over. Veel zoontjes waarvan de vader een groot schildersbedrijf heeft, moeten er naar toe van pa. Ze komen soms voorrijden in eigen auto, of auto van de zaak. De vader van een van hen heeft een schildersbedrijf in het Botlekgebied met 2000 man personeel. Vraagt diens zoon Edwin een keer met geaffecteerde stem: 'Zeg kerel, wat doet jou pa eigenlijk?' Edwin, kortaf: 'Mijn vader schildert.' Edwin haalt de opleiding binnen de gestelde tijd. Daarna wil hij de technische kant op bij een groot bedrijf, of de vertegenwoordiging in. Maar al voor zijn afstuderen vraagt zijn vader hem, om samen een bedrijfje op te zetten. Pa schildert bij een patroon, maar elke winter weer is er te weinig werk.

Vandaar het verzoek van zijn vader om, juist in de wintermaanden, nieuwe activiteiten te gaan ontplooien. Het lijkt Edwin wel wat. Hij krijgt zo de kans om alle facetten van het schildersvak in de praktijk te leren kennen. Hij vertelt: 'Zo begon het en ik ben er nooit meer vanaf gekomen. We zijn gestart als een hele kleine firma. Ons 'bedrijfskapitaal': verf, kwasten, een keukentrap, een ladder en twee paar handen. En hoe meer we samen ondernamen, hoe leuker ik het vond.' Edwin is dan bijna 21. Na een paar maanden moet hij echter in militaire dienst. Na een korte opleiding is hij zeven maanden de chauffeur van een kapitein der Landmacht in Steenwijk op een zware 13-tons truck. Edwin kan goed met deze kapitein overweg. Hij woont al spoedig meer bij diens gezin dan in de kazerne en past vaak op de kinderen. De kapitein helpt Edwin ook versneld uit dienst te komen. Na negen maanden zwaait hij af. Nog net 21 jaar oud kan Edwin eindelijk voor 100% in het bedrijf van vader en zoon beginnen. Hij schrijft makelaars aan om hun klantenkring uit te breiden. Hij werkt hard overdag. 's Avonds maakt hij offertes, verzendt rekeningen en doet de hele administratie. Hij is dan nog niet getrouwd, maar heeft al wel vaste verkering met Coby. Hoe hebben zij elkaar leren kennen? Hun beider ouders blijken te kamperen op dezelfde camping in Ermelo, midden zestiger jaren. Op een gegeven moment speelt Edwin op de ernaast gelegen tennisbaan. Zijn rechterarm zit in het gips als gevolg van een bromfietsongeluk. Gelukkig is hij linkshandig en slaat de ene rake bal na de andere, ondanks het gips. Zo ziet Coby hem voor het eerst van haar leven. Ze schat hem rechtshandig in en blijft bewonderend staan kijken hoe hij met links de ballen over het net 'tovert'. En zo is het gekomen. Eind '71 trouwen ze. Omdat hij een eigen bedrijf heeft en geen 'vaste baan', is een huis kopen niet mogelijk. Ook huren lukt niet, zelfs niet in de Bijlmer. Verhuurders vinden zijn inkomen een te groot risico. Edwin ziet een leuk, klein nieuwbouwhuis te koop staan. Hij krijgt van de bank echter te horen: we lenen alleen, als u tenminste 40% eigen geld meebrengt. Edwin is woedend en gaat een 'stevig gesprek' aan met de betreffende bankmedewerker. Hij legt de man uit: 'Het geld dat ik heb, zit in mijn bedrijf. Dat kan ik er toch niet zomaar uithalen? Trouwens, wat voor risico loopt u als bank bij aankoop van een gloednieuw huis?' Edwin kan de betrokken employé wel over tafel trekken, maar het mag niet baten. De medewerker blijft onbewogen en het gaat niet door. Gelukkig hebben Edwins ouders een grote zolder met drie kamers. Daar trekt het jonge echtpaar in. Na drie jaar kunnen ze een winkelpandje huren aan het Legmeerplein. Edwin verbouwt het helemaal. In '75 wordt hun zoon Menno er geboren, in '78 hun dochter Daphne. Na weer drie jaar De Vliegende Honneur 17

biedt een bevriende makelaar hun een ruime huurflat aan in Buitenveldert. Hier wonen ze 17 jaar, tot ze hun huidige huis kopen in Amstelveen. In die tijd kopen ze ook een stacaravan op het kampeerterrein van Ermelo, vlak naast ouders en schoonouders. Na vijf jaar wordt die stacaravan weer ingeruild voor een stenen vakantiehuisje aan het Veluwemeer. Vlak vóór deze periode, in 1974, beginnen Coby en Edwin met tennisles bij Joy-Mozaïek. Ze zijn er zo'n zes jaar samen lid. Coby stopt als de opvoeding van de kinderen meer tijd en aandacht vergt. Edwin speelt dan nog door, om toch iets aan sport te doen. Als de kinderen opgroeien, komt Menno via vriendjes met hockey in aanraking en wordt lid van Hurley in het Amsterdamse bos. Dingen organiseren vindt Edwin heel leuk, dat bleek al op de schildersvakschool. Daarom wordt hij lid van het jeugdbestuur van Hurley en verzet in die functie jarenlang veel werk. Ook treedt hij toe tot de Hurley 'business club' en werft zes jaar lang intensief sponsors voor de vereniging. Tevens richt hij met een vriend, als eersten in Noord-Holland, een afdeling 'Trimhockey' op. Dat is een vorm van gemengd recreatiehockey voor ouders van kinderen die hockeyen. Veel andere clubs in de regio hebben dit concept daarna overgenomen. Edwin speelt zelf ook jarenlang actief, eerst Trimhockey, later bij de veteranen.

H. Kooistra & Zn. Meester Schildersbedrijf Zoals hiervoor al vermeld, start Edwin het bedrijf met zijn vader. Van 1968 tot 1981 werken ze met zijn tweeën. Daarna beginnen ze personeel aan te nemen, omdat de werkdruk toeneemt. En Edwin wil méér! Zijn vader houdt de uitbreiding lang tegen. Hij zegt steeds: 'Als wij samen rond kunnen komen, is het mooi genoeg.' Uiteindelijk krijgt Edwin er na veel praten een mannetje bij en pa ook. Eén mannetje, niet meer, zo houd je de controle. In diezelfde periode begint Edwin voor plafonds een roller te gebruiken in plaats van de blokkwast. 'Op die talloze grote, lichte plafonds van moderne flatgebouwen smeer je je ongelukkig met zo'n kwast en het resultaat is veel minder,' legt hij uit. Wéér weigert pa zo'n roller te gebruiken. Als zijn vader in 1984 opstapt, breidt Edwin geleidelijk uit naar zes man personeel. Hij streeft ernaar een leuk bedrijf op te bouwen, waarin iedereen samenwerkt en met elkaar omgaat als één grote familie. Maar daarbij komt hij bedrogen uit. Zes man is net te weinig, om zelf niet te hoeven schilderen. Dan heb je er minstens 10 nodig. Dus werkt Edwin zelf ook lange dagen. Daarnaast zit hij regelmatig bij iemand thuis problemen op te lossen. Geldzorgen, huwelijksproblemen, moeilijk opvoedbare kinderen, ziekte, er is altijd wel iets. De werknemers leggen het allemaal op Edwins bordje en verwachten hulp, liefst een oplossing. Coby zegt in die dagen: 'Je lijkt wel een maatschappelijk werker in plaats van een schilderspatroon.' En inderdaad, het is een onrustige tijd, die heel veel energie kost. Edwin begrijpt: ‘Ik moet óf doorgroeien óf terug‘. Doorgroeien betekent grotere projecten aannemen Dit gaat hem aanvankelijk goed af, want hij kent een aantal grote makelaars. Al snel wordt echter duidelijk dat zaken doen met deDe Vliegende Honneur 18

ze heren neerkomt op 'regelen en ritselen'. En het leveren van goede kwaliteit, Edwins handelsmerk, komt daardoor in het geding. Na een paar van dit soort 'grote opdrachten', zegt hij op een herfstavond tegen Coby: 'Waar ben ik in vredesnaam mee bezig? Dit is totaal mijn manier van werken niet. Het druist in tegen alles waar ik voor sta. Dit kán ik helemaal niet.' Coby komt tot de slotsom: 'Je bent dag en nacht bezig met iets wat je niet bevalt. En je houdt er bovendien weinig aan over.' Die avond hakken ze samen de knoop door. Edwin stopt ermee. 'Dat is niet zo moeilijk,' legt hij uit, 'want als ik geen nieuwe opdrachten aanneem, heb ik geen werk meer. Zo kan ik iedereen ontslaan wegens tekort aan werk.' Daarna maakt hij een nieuwe start. Slechts één jongen die goed bevalt, houdt hij in dienst. Alle lastige makelaars schuift hij in één keer aan de kant, een verademing! En de leuke klanten houdt hij. Zo werken ze een aantal jaren met z'n tweeën. Ze worden veel gevraagd, daarom komt er af en toe een jongen bij. Maar hij heeft leergeld betaald: twee man personeel is het maximum. Zo houdt hij ook meer tijd over voor andere, leukere dingen. Edwin: 'Ik heb genoeg, ik hoef niet in een dikke Mercedes te rijden. Leven en laten leven is nu mijn motto, een ander moet ook kunnen schilderen. Ik heb nu een prettig en rustig bestaan. Ik hoef niet op mijn tenen te lopen en allerlei cursussen te volgen om bij te blijven. Als de zon schijnt en ik een middag wil gaan golfen, kan dat, prima toch?' Edwin blijft wel zelf de administratie van zijn bedrijf doen. Hij verklaart: 'Daarmee houd je de beste controle. Uiteindelijk gaat alles via mijn accountant, maar die maakt me niks wijs, want ik heb een dubbele administratie: één voor hem en één voor mezelf. Dus als iets me niet meer bevalt, kan ik zo naar een ander. Want ik blijf bij de les, zelf pluk ik het geld ook niet zomaar uit de boom. Ik wil waar voor mijn geld, óók bij mijn accountant. Dat verwachten mijn klanten van mij en ik verwacht dat op mijn beurt van anderen.'

Bridge Als kind ziet Edwin zijn ouders al bridgen. Hij vertelt: 'Toen Coby en ik verkering kregen, waren zij al lid van de KLM-bridgeclub. Ze zijn vlak na de oorlog begonnen met bridge bij een clubje in de buurt. Vrienden introduceerden hen bij de KLM. Dat was niet niks in die tijd: buitenleden werden, na uitvoerige ballotage, slechts mondjesmaat toegelaten. En ze hadden geen enkel stemrecht.' Thuis wordt geen bridge gespeeld. Edwin: 'Want omdat mijn ouders enthousiaste bridgers waren, was voor ons kinderen één ding duidelijk: dat doen wij dus niet!' Maar zijn moeder houdt vol en zo gaan Coby en hij, zo'n 20 jaar geleden, op les bij Max Rebattu aan de Volksuniversiteit in Amstelveen. Daar ontmoeten ze twee homovrienden. De een is zeer vergevorderd, de ander beginner, net als Coby en Edwin. Met z'n vieren gaan ze elke zondagavond bij elkaar thuis spelen. Zo krijgen ze gratis praktijkles van de 'meester -bridger'. Maar deze avondjes worden steeds uitgebreider en gezelliger. Op het laatst liggen ze op maandagmorgen pas na vier uur in bed. Om die reden houden ze er na drie jaar mee op.

Het bridgen gaat echter gewoon door. Want na Max Rebattu zijn Coby en hij, inmiddels 18 jaar geleden, óók lid geworden bij de KLM. De eerste zeven jaar spelen ze samen. Dan blijkt dat Edwin het spel wil verdiepen en uitbreiden, terwijl Coby meer waarde hecht aan een ontspannen avondje bridge. Dus gaan ze ieder op zoek naar een andere partner. Edwin kan vrij snel met Pim beginnen. Coby speelt eerst een paar jaar met Ans Monsma. Vervolgens vindt ze Nancy Kuvener als partner met wie ze nog steeds heel plezierig speelt. Edwin vindt dat het met Pim steeds leuker gaat. Ze voelen elkaar ook steeds beter aan, maar hebben nooit samen een cursus gevolgd. De laatste trends haalt Edwin uit een boekje. Hij verklaart: 'Nieuwe ontwikkelingen lees ik graag thuis uitvoerig na. Zo heb ik een apart boekje gekocht over de Muiderberg, niet zozeer om zelf te spelen, als wel om te begrijpen wat mijn tegenstanders doen.' Op dinsdagavond speelt Edwin bij bridgeclub Nieuwer Amstel met een vriend, louter vanwege de gezelligheid en vanwege die vriendschap. De KLM ziet hij als het 'serieuzere werk'. Daar wil hij ook graag goed spelen en alles begrijpen wat er aan tafel gebeurt. Hoe houd je het partnership leuk? Edwin: 'Daar hoef ik niks aan te doen, dat doet Pim wel voor mij.' Hoe dan? Edwin: 'Door de manier waarop we met elkaar omgaan. Kijk, we zijn allebei vrij onrustige types. Men klaagt af en toe wel

eens over onze luidruchtigheid en dat kan ik me soms ook wel voorstellen. Maar ja, we hebben vaak zo'n plezier aan de bridgetafel. Daarin vinden we beiden een stuk ontspanning na een aantal drukke werkdagen. Kortom: we hebben het gewoon heel gezellig samen. Daarom bridgen we ook graag bij elkaar thuis. Heel ontspannen, de vrouwen tegen de mannen, hapje en drankje erbij, maar wél met puntentelling. 'Erger je je wel eens aan je partner?'. vraag ik. Edwin: 'Nee, daarvoor relativeer ik het spelletje teveel. Zoals gezegd, we hebben het beiden vaak druk. Daardoor zit één van ons soms wel fysiek aan de bridgetafel, maar geestelijk niet. We herkennen dat meteen van elkaar. Kritiek heeft dan geen zin. Je aanvaardt dat of je aanvaardt het niet, er is daarin voor mij geen tussenweg. En als je het écht accepteert, zeur je niet tegen je partner. En aanvaard je ook, dat hij niet altijd biedt, zoals jij graag zou willen. We hebben hier nog nooit wrijving over gehad. Integendeel: in de loop der jaren begrijpen we elkaar steeds beter. En als het eens niet lukt, jammer dan, drinken we gezellig een pilsje aan de bar en praten over van alles na, want we hebben genoeg gespreksstof samen.' Na een korte pauze vult hij aan: 'Nogmaals, het gaat me om de persoon, niet om het spelletje. Als ik bridge echt perfect zou willen spelen, moet ik er veel meer tijd in stoppen en meer studeren. Daar heb ik nog geen zin in, omdat ik met zovéél leuke dingen bezig ben. (Vervolg op pagina 20)

U kunt geen kleur meer bekennen? Geen Nood! Een nieuwe haalt u binnen 6 minuten! Bruin worden bij de The Tanning Shop betekent dat u, in tegenstelling tot de normale zonnebank, niet op de zonnebank ligt, maar al staande omringd wordt door 46 diepbruinende lampen. Hierdoor kunt u onder het genot van uw favoriete muziek optimaal ontspannen, maar vooral snel en op hygiënische wijze verantwoord veilig bruin worden

Kijk dan nog even rond tussen het uitgebreide assortiment bridgeartikelen, voordat u met uw nieuwe kleur huiswaarts keert. Hier vindt u alles om er bij u thuis een geslaagde bridgeavond van te maken. Keuze uit: kaartkleden, wedstrijdmateriaal, scoremateriaal en speelkaarten, monogramkaarten (uw eigen naam of van uw relatie op speelkaarten), bridgesoftware en –boeken, bridgetafels en diverse kado artikelen.

The Tanning Shop Amsterdamseweg 504 1181 BX Amstelveen Tel. 020 – 6475047 Openingstijden: Di – Vrij 10.00 – 20.00 uur Za 10.00 – 18.00 uur


(Vervolg van pagina 19)

Waar ik wél veel tijd in stop, is golfen. Dat doe ik zeker zo serieus als bridgen. Bij golfen doe ik ook echt mijn best om zo goed mogelijk te presteren. Ik vind het veel moeilijker, want het eist veel meer concentratie. En als het een keer niet lukt, kun je alleen maar jezelf de schuld geven.' Vindt hij golfen leuker dan bridge? Edwin: 'Nee, het is anders. Bridge is een leuke manier om gezellig sociaal bezig te zijn. Golfen niet, dat doe je in je eentje. Je loopt wel met elkaar, maar speelt uitsluitend tegen jezelf. Eigenlijk is het een asociale sport en bridge juist niet.' Hans Abspoel

50% Dinsdag 19 april Donderdag 21 april

Much better in Software than in Bridge [email protected] De Vliegende Honneur 20

Van de TC Zomercompetitie

G

edurende de zomer zal er een laddercompetitie gespeeld worden. Deze bestaat uit 15 avonden, te beginnen op 26 mei. De competitie eindigt op 1 september. U wordt vriendelijk verzocht zo snel mogelijk bij de TC op te geven met wie u gaat deelnemen aan de competitie. Om voor het kampioenschap en meesterpunten in aanmerking te komen, dient u minimaal 10 avonden met een vaste partner te hebben gespeeld.

Er geldt geen afzegregeling en u bent altijd van harte welkom. Wanneer uw vaste partner is verhinderd, dient u zelf voor een vervanger te zorgen. Aan deze competitie kunt u met een andere partner deelnemen dan aan de wintercompetitie. Ook zijn buitenleden welkom. Echter alleen als men samenspeelt met een verenigingslid. Per speelavond zal dan € 2,00 in rekening worden gebracht. Er zal zoveel mogelijk in één lijn gespeeld worden. Omdat niet alle TC-leden aanwezig zullen zijn, zal vaak slechts één TC-lid de avond leiden. Om hem/haar de gelegenheid te geven om iedereen in te delen en bij meer dan 24 paren een tweede lijn te maken, wordt u dringend verzocht om niet later dan 19.40 aanwezig te zijn, en u meteen bij binnenkomst te melden bij de TC.

Nieuwe partner? Zoals elk jaar gaan ook dit jaar weer paren uit elkaar en gaan leden op zoek naar een nieuwe partner. Uiterlijk 25 augustus moet bij de TC bekend zijn met wie u de wintercompetitie gaat spelen.

Horen wij niets, dan wordt u ingedeeld met wie u het winterseizoen 2004-2005 heeft gespeeld. Het staat u natuurlijk vrij met ieder donderdagavondlid een nieuw partnership aan te gaan. Nieuwe leden kunnen alleen toegelaten worden na goedkeuring van het bestuur. Als u uw partnership gaat beëindigen, wil de wedstrijdleiding dat graag zo snel mogelijk weten, ook al heeft u nog geen nieuwe partner gevonden. Aanmelden nieuwe paren uitsluitend bij: Rick Jacobs Tel. 020 - 4453053 E-Mail: [email protected] Aanmelden aspirant-leden uitsluitend bij: Sonja Reeders Tel. 0297 - 565997 E-Mail: [email protected] Het zal niet zo zijn, dat nieuwe paren uitsluitend in de C-lijn beginnen. Er zal rekening worden gehouden met de speelsterkte van het paar en de grootte van de lijnen. Natuurlijk is voor de overige paren de eindstand van het vorige winterseizoen bepalend in welke lijn zij het nieuwe seizoen zullen beginnen. Wij wensen u een hele fijne zomer toe en hopen u allen weer op dinsdag 6 en donderdag 8 september te mogen begroeten. De Technische Commissie


50% Dinsdag

J

schrijven.'Wat een tactiek hè?'

Marja Norden en ik bridgen alweer een poosje samen op dinsdagmiddag bij de KLM. Soms met wisselende resultaten maar altijd met veel plezier. Na afloop gezellig in de kring met een glaasje en wat nootjes wachten op de uitslag.

Lieve Marja, mochten we nog eens op het juiste moment 50% scoren dan mag jij schrijven!

a hoor, het zwaard van Damocles is gevallen! Wat we al lange tijd vreesden is ons overkomen. Precies 50% gescoord, en dus de klos! Wordt er ook nog hard voor je geklapt, leuk hoor!

Marja kan ook goed delegeren, ze zei meteen: 'Jij mag het


Dus dat probeer ik nu maar. Hoewel ik pas laat heb leren bridgen (na het overlijden van mijn man) is het voor mij heel belangrijk gebleken, op zowel het sociale als geestelijk vlak. Het contact met mensen houdt je bezig en geeft je geen kans om in te dutten achter de geraniums.

Geertje de Wolf

Mijn leven met Frank Op verzoek schrijf ik dit stukje over Frank Govers, mijn broer.

L

aat ik bij het begin beginnen. Mijn ouders hebben 7 kinderen gekregen. Frank was de 2e oudste (1932) en ik de jongste met een leeftijdsverschil van 11 jaar. Van mijn vroege jeugd kan ik me niet veel herinneren met betrekking tot Frank, daarvoor was het verschil in jaren te groot. Daarenboven zijn wij allen, zoals dit gebeurde in een R.K.gezin, op kostschool geweest. Frank was dus al weg van thuis. Alleen tijdens de vakanties waren we allemaal bij elkaar. Uit overlevering weet ik wel dat hij mijn ouders meermalen tot 'wanhoop' heeft gebracht door het hele interieur weer eens om te gooien. Ook meerdere jurken van mijn moeder en hoeden kregen een new look van hem. Aan zijn eigen kleding gaf hij ook een persoonlijke touch, zodat hij er altijd net iets anders uitzag dan zijn oudere broer Henk en zijn jongere broer John. Toen ik eind jaren vijftig van kostschool kwam woonde Frank al in Amsterdam. Natuurlijk kwam hij geregeld naar huis. Zo kwam hij op een bepaald moment met Jan Bolkestein (broer van Frits) met wie hij samenwoonde. Voor mijn ouders was het wel wennen aan het feit dat Frank homofiel was, maar omdat het voor Frank zelf geen enkel probleem was, integendeel zelfs, hij was er heel open over, hebben zij,vooral mijn moeder, het snel geaccepteerd. Jammer genoeg ,omdat wij dol waren op Jan, heeft Frank de vriendschap met hem beëindigd. Maar er volgden meerdere verloofdes, totdat Uwe in Frank's leven kwam halverwege de jaren zestig. In 1959 heeft Frank zijn eerste couture show gegeven in zijn pand op het Spui naast Formosa, dé tearoom van die tijd. Mijn moeder was erbij aanwezig en heeft sindsdien geen show overgeslagen en wij, zijn broers en zussen, gaven ook bijna altijd acte de présence. In 1969 ben ik in Amsterdam komen wonen. Vanaf die tijd is mijn relatie met Frank verstevigd. In de beginjaren hielp ik hem tijdens de showtijd en we gingen heel vaak met elkaar naar het café. Het was een heftige, maar leuke tijd. Frank, Uwe en ik waren tot diep in de nacht in touw om alles voor de presentatie van zijn show in orde te maken en dan de show zelf. Op de catwalk moest alles er perfect uitzien en dat gaf achter de schermen, waar verschillende mensen hielpen, veel verwensingen van Frank's kant als er iets niet naar zijn zin was. Tot in detail moest het kloppen en oh wee als bijvoorbeeld de kleur kousen of de oorbellen die de mannequins droegen niet de juiste waren! Dan kon de grote meester je vervloeken, maar na afloop van de show was hij weer de beminnelijkheid zelve. Frank was op en top een perfectionist en eiste dat ook van zijn medewerkers. Ook bij zijn buitenlandse shows was ik erbij, o.a. in New York en Parijs. We waren met een aantal mensen, waaronder Ellen Kemmeren, lange tijd zijn assistente en rechterhand. Het was hard, hard werken, maar het was ook lachen.

Frank kon ontzettend geestig zijn en ad rem. Hij was een gepassioneerd mens, zowel in zijn leven als in zijn werk. We hebben door de jaren heen veel met elkaar gelachen, gehuild en ruzies gemaakt. Al deze emoties waren heftig en hevig. Frank was ook een zeer emotioneel mens. Toen zijn broer John op 27-jarige leeftijd bij een auto-ongeluk om het leven kwam was hij volledig van de kaart. Ook het overlijden van zijn vader heeft hem erg aangegrepen. Maar ook bij luchtige zaken liet hij zijn tranen rijkelijk vloeien. Frank was dol op zijn moeder. Misschien wilde hij zijn niet al te frequente bezoeken aan haar compenseren door haar steeds met de mooiste dingen te verrassen. Hij heeft haar niet alleen bij speciale gelegenheden gekleed, ook haar dagelijkse kleding werd door Frank gemaakt. Toen mijn moeder op 98-jarige leeftijd stierf was heel haar prachtige garderobe op, net als zijzelf. Op zijn ziekbed wilde Frank geen andere mensen meer om zich heen dan zijn familie en enkele intimi. Hij was teveel in de publiciteit geweest en hij had er behoefte aan om in alle rust afscheid te kunnen nemen van hen, die hem dierbaar waren. Toen zijn einde nabij was, heeft hij gewacht tot zijn familie en zijn moeder er waren en met haar hand in de zijne is hij rustig overleden. Zijn leven was indrukwekkend en ook zijn afscheid was indrukwekkend! Tot slot: wij, zijn nog in leven zijnde broers en zussen, bewaren een warme herinnering aan hem en zijn trots op hetgeen hij gepresteerd heeft. Frank zei vaak: 'Ik ben de beste'! En dat was hij, als er 8 jaar na je dood nog zo lovend ook door de media over je gesproken wordt! Iet Govers


Kampioenen 2003-2004 Wintercompetitie 2003 - 2004 & Zomercompetitie 2004 Cor & Corry Meijer

Wintercompetitie 2003 - 2004 Dinsdag Mieke Benninga & Elfi Gumbmann

Viertallen 2003 - 2004 Bert de Bresser & Hans van Dam Marianne van Mouwerik & Rick Jacobs

Tom Smit Slemkampioen 2003 - 2004 Sofie Brokke & Kay Stuitje De Vliegende Honneur 24

De Vliegende Honneur

Recommend Documents