De Vliegende Honneur. Inhoudsopgave. Colofon. April Jaargang 9, nummer Van de Voorzitter. 3. Iets (Cultureels) van Iet

De Vliegende Honneur April 2006

Jaargang 9, nummer 3

Inhoudsopgave Colofon 2. Van de Voorzitter 3. Iets (Cultureels) van Iet 4. 50 Procent Dinsdag 5. Cursus Clubleider 6. Rikken 8. Op de Dinsdag 9. Die Volstruis Verhaal 11. Agenda Algemene Ledenvergadering 2006 12. Notulen Algemene Ledenvergadering 2005 14. Balans per 31 december 2005 15. Exploitatierekening 2005 16. Op de Klapstoel van Abspoel 20. Afwezigheid- & Invallerregeling (Voorstel tot wijziging door commissie) 22. Afwezigheid- & Invallerregeling (Reactie TC)

De Vliegende Honneur Uitgave van de KLM Bridgeclub verschijnt 3 x per jaar Bestuur: Peter Leenards Voorzitter Sonja Reeders Secretaris Henk Wouwenaar Penningmeester Rick Jacobs Technische commissie Betty de Jong Dinsdagafdeling Correspondentie adres: Ganzendiep 17 1423 DA Uithoorn Telefoon: 0297 - 565 997 Bankrekening: 30.05.73.391 t.n.v. KLM Bridgeclub Amstelveen ———————————————— Redactie: Hans Abspoel José Dobber Margreet van Groningen Ans Monsma Iet Govers Coördinator: Bert de Bresser Lay-out: Rick Jacobs Medewerkers: Marianne van Mouwerik Advertentie exploitatie: Bert de Bresser 020 - 4410323 [email protected] Redactie adres: José Dobber J. van Gasterenlaan 14 1187 SE Amstelveen E-Mail: [email protected] Web Site: Http://home.wanadoo.nl/klm.bridgeclub

De Vliegende Honneur 4 1

Van de voorzitter…

I

gen doe dat dan schriftelijk voor de bijeenkomst, zodat uw bestuur niet voor verrassingen komt te staan en de vergadering onnodig uitloopt.

n dit aprilnummer leest u veel leuke en serieuze stukken en alle informatie voor de jaarvergadering van 27 april. Eens per jaar legt het bestuur verantwoording af aan de leden over het afgelopen jaar en toont in de begroting de plannen voor de toekomst. Twee onderwerpen stonden centraal n.l. de afzeg– en invallerregeling en het roken. Over beiden vindt u in dit nummer het bestuursstandpunt. Heeft u hierover of hiernaast nog punten die u wilt inbren-

Hoogtepunten waren mijns inziens dit jaar de Kerstdrives, waarbij we op de dinsdagclub een uitnemend lid konden huldigen als 'Lid van Verdienste' namelijk Ab Lamboo. Voor het vele werk dat hij verzet op en buiten de clubmiddagen en dat al zovele jaren, was zeker aanleiding om hem eens in het zonnetje te zetten. En dan natuurlijk na vele jaren is er weer een erelid benoemd op de Donderdag, hoewel ze ook lid is van de dinsdagclub.

Dank aan onze Sponsors Dit blad kwam tot stand dankzij de medewerking van: Don Panza Voor een etentje 'entre nous', of een partij met velen, gaat u naar Don Panza toe. Cecilia Door de jaren heen, wordt alles minder, voor iedereen. Cecilia, verzorging van top tot teen. H. Kooistra & Zn. Meester Schildersbedrijf. Edwin is weliswaar nog geen Grootmeester bridge, maar op het gebied van de schilderkunst is hij een echte vakman. Bishopsgate Personal Benefits Zekerheid voor uw bridgecontract kunnen zij u niet geven. Fierro, Argentijns Grill Restaurant. Hier weet u zeker wat voor vlees u in de kuip heeft, bij bridge is dat wat moeilijker. Wijnhandel Verhaar Voor een goed advies en de beste wijnen gaat u naar Wijnhandel Verhaar. Ketel Woninginrichting en verhuizingen. Alles onder één dak. Datalex Technologie uit de top van de hoogste lijn. Admiraal In Koop en Verkoop zijn zij geniaal. Ga daarom naar Admiraal. The Tanning Shop Een kleurtje halen doet u op de Amsterdamseweg 504 En u neemt meteen wat mee voor het bridgeplezier.

De Vliegende Honneur 4 2

Na 50 jaar lidmaatschap en na even zovele jaren betrokkenheid bij alle leden die ziek waren of moeilijkheden hadden, heeft Bep van Diem deze eretitel meer dan verdiend. Natuurlijk ook de huldiging van alle kampioenen van het afgelopen seizoen. De minder hoogstaande punten dit jaar lagen gelukkig buiten onze club n.l de onrust binnen de KPVN over de voorgenomen verkoop van het Tennispark en het voortbestaan van het Sportcentrum. Er is inmiddels een nieuw bestuur, maar de onzekerheid met name over ons clubhuis is er nog steeds. We zullen u op de hoogte houden van het verloop. Natuurlijk weet u, dat de jaarvergadering niet de hele avond duurt en dat we nog met elkaar gaan bridgen. Wellicht door dat bridgen hebben we altijd een hoge opkomst, maar we zijn er ook trots op dat zoveel leden geïnteresseerd zijn in het wel en wee van de club. Ik hoop u dan ook op de 58e jaarvergadering te mogen begroeten. Peter Leenards

Iets (Cultureels) van Iet

A

Amsterdam heeft het!

msterdam is overduidelijk de stad waar je zijn moet en het is heerlijk om er te wonen. Vooral omdat het allemaal binnen handbereik is, zeker als je in Zuider Amstel woont. Om te wandelen hebben we de Amstel en het Amstelpark dichtbij (plus Amstelveen voor onze sportieve activiteiten) en om cultuur te snuiven is het slechts een klein halfuurtje om die plek per fiets, te voet of per openbaar vervoer te bereiken. Dit bijzondere jaar zullen wij én vaak naar verschillende musea gaan én veel naar het Concertgebouw om de volgende twee heugelijke feiten mee te beleven. Het 400-ste geboortejaar van Rembrandt van Rijn en het 250-ste geboortejaar van Wolfgang Amadeus Mozart. Wij zullen tijd tekort hebben om alles te zien en te horen van deze twee grote kunstenaars. Het is evident dat wij naar het Museum 'Ons Lieve Heer op Solder' gaan. In dit museum hangt kunst van mensen met een verstandelijke beperking (of zoals Jopie Huisman, de voddenboerschilder, hen noemde: 'De gehavende medemens') geschilderd naar aanleiding van het Rembrandt-jaar. Zij hebben zich laten inspireren door het werk van onze grootste schilder uit de Gouden Eeuw en het resultaat is ongelooflijk mooi. De tentoonstelling heet 'The Amazing Rembrandts' en is nog tot en met 2 juli 2006 te zien. Hier volgt een stukje uit een brief van één van de kunstenaars. 'Het dagje uit naar het Rijksmuseum in Amsterdam vond ik ook heel erg leuk! Al die mooie belevenissen weer in ons opnemen en uiten in onze mooie kunstwerken en alle mooie waardevolle belevenissen worden met z’n allen een hele mooie verzameling: net als een hele mooie dagboek en dat vormd samen een hele mooie substantie! Nog even over die schilderij van het joodse bruidje!! dat die zo lekker luchtig

is en al die luchtige gaten in de kleren! En zo lekker vrolijk! En dat is ook zo’n hele mooie substantie! En ik heb ook zo’n mooi ateliergevoel! En de liefde met de kunst samen in harmonie brengen en wij als kunstenaars een heel mooi puzzelstukje leggen in de maatschappij! En dat de mensen die kunstwerken kopen kunnen zien wat wij maken en het thuis aan de muur hangen en wij het gevoel hebben dat wij het voor anderen doen!' Natuurlijk gaan wij ook naar het van Gogh Museum waar Rembrandt en Caravaggio gepresenteerd worden. Van mensen die er al geweest zijn, hoorden wij dat het magnifiek is. In het kader van de Robeco-concerten gaan wij naar een Mozart marathonconcert, dit duurt van 14.00 tot 22.30 uur. Overigens is het grootste deel van de Robecoprogrammering dit jaar gewijd aan Mozart. Dus het wordt genieten! Feitelijk is er zoveel te zien en te horen, dat het teveel wordt om het allemaal op te noemen en dan heb ik het nog uitsluitend over Amsterdam gehad. Ik sluit dit stukje af in de hoop dat iedereen op zijn of haar eigen manier zal genieten van dit bijzondere culturele jaar. Tot de volgende keer. Iet Govers

De Vliegende Honneur 4 3

50 Procent Dinsdag

B

Gesplitst in technische en psychologische zijden van het spel. Bridge ging toen nog door voor een elitair spelletje, wat ik kan illustreren met het volgende.

ridge spelen is gemakkelijker dan er over te schrijven. Dat is waar je achterkomt wanneer het je verplicht wordt, omdat je te dicht bij de 50% score bent geëindigd. Toen ik begon met bridge in 1949, had ik ooms en tantes die verwoed robberbridge speelden. Hun grote voorbeelden waren toen Culbertson en Filarski. Soms werd er nog gediscussieerd over spelletjes die aan het begin van de avond gespeeld waren en die ik al lang was vergeten. Het was trouwens een soort inloopdrive, want als er weer bekenden zoals familie, vrienden of huisarts binnenkwamen,werden nieuwe koppels samengesteld. Binnen dat concept mocht ik ook mee figureren en dat was best leerzaam, want je bleef natuurlijk wel meekijken naar wat die anderen er van bakten. Het commentaar achteraf kon soms wel eens tot heftige discussies leiden.

Toen ik bij de KLM als monteur begon, speelden we in de wacht- en vrije tijd Klaverjas. Later werd dat in voorman- en werkmeesterkringen Pandoeren en weer later in engineering en staf Bridgen. Maar tegenwoordig is het dus gemeengoed en bridget bijna iedereen.

Als humoristische afsluiting nog het volgende. Twee oudere echtparen zijn tijdens hun wekelijkse bridgeavond aan het vertellen over vergeetachtigheid. Meneer Jansen: 'Hebben jullie dat ook, dat je steeds meer vergeet?' Meneer de Wit antwoordt: 'Sinds kort hebben daar niet meer zo’n last van. Wij doen zo’n cursus waarbij je je geheugen traint door associaties.' Jansen: 'Oh, wat interessant. Hoe heet die cursus?' De Wit: 'Ehh, mmm, euh… O ja, ik kan het nu gelijk uitproberen. Hoe heet ook alweer zo’n rode bloem met stekels?' Jansen: In die tijd verscheen er ook een boekje, geschreven door S.J. 'Een roos?' De Wit: 'O ja.' Dan vraagt hij aan zijn vrouw: 'Zeg Simon en vertaald door Mr. E.C.Goudsmit en H.W. Filarski. Roos, weet jij hoe die cursus heet?' Dat ging over: 'waarom u bij het bridgen verliest'. Het geheel Hier wil ik het maar bij laten. was zeker leerzaam en als u het nog te pakken kunt krijgen, de moeite van het lezen waard. Er werd op enigszins sarcastiHerman de Jong sche en humoristische wijze geanalyseerd waar je punten liet liggen.

WIJNHANDEL

VERHAAR

v.o.f.

Concessionaire van Georges Duboeuf Beaujolais Médot Champagne Vele jaargangen Mouton Rothschild, Lid van Club D&C v.d. Hooplaan 176 * 1185 GK Amstelveen * Tel. 020 641 26 01 * Fax 020 441 84 13 De Vliegende Honneur 4 4

A

Cursus Clubleider

fgelopen najaar werd ik door het bestuur benaderd met de vraag of ik, samen met Esther Steenkist en Annemarie Smit, interesse had om deel te nemen aan de cursus wedstrijdleider van de NBB. Ik had er niet veel tijd voor nodig om hier op in te gaan. In januari is deze van start gegaan en omvat zes zaterdagmiddagen met een afsluitend examen in april. Deze cursus wordt in twee delen gegeven: clubleider A en B. Wij volgen de A-cursus. Er zijn ongeveer vijftien deelnemers en een en ander vindt plaats in het Go-centrum in Amstelveen. Er worden twee thema’s per middag behandeld. Eerst een aantal zaken over de organisatie van een paren- of viertallenwedstrijd, zoals het moederschema en de loopbriefjes, maar ook over het berekenen van de uitslag. Uiteraard leren wij hoe het zonder de hulp van een pc moet. Over het algemeen zijn hier geen al te onbekende zaken bij, maar het is best nuttig om alles eens helder op een rijtje te hebben. Het tweede deel van de middag wordt besteed aan het oppoetsen van de spelregelkennis. Er bestaat een klein en handzaam boekwerkje van de NBB waar alles in geregeld is wat zich maar aan problemen voor kan doen tijdens een wedstrijd. Aangezien de regels vrij 'compact' omschreven zijn in het spelregelboekje, is er een wat uitgebreidere behandeling, verlevendigd met voorbeelden, in het cursusboek dat ons verstrekt is.

Wij worden ingewijd in de eerste simpele problemen die zich regelmatig voor doen, zoals verzaken, voor de beurt bieden en het onvoldoende bod. Met name dit laatste komt nogal eens voor tijdens een clubavond en meestal wordt dit ter plekke opgelost met de opmerking: 'O jee, nou dan doe ik er toch eentje bij'. Toch is het raadzaam om de wedstrijdleider er bij te roepen, want het is niet zo dat je dat op eigen initiatief mag doen. De tegenstander kan zelfs het onvoldoende bod accepteren. Een mooi voorbeeld hiervan: je partner opent met 1 Schoppen, en rechts van je legt de tegenpartij 1 Harten neer. Normaal gesproken roept iedereen aan tafel dan dat dit niet mag, en wordt het bod verhoogd tot 2 Harten. Echter je mag dit 1 Harten bood ook accepteren door doodleuk nogmaals 1 Schoppen te bieden! Ook mag de overtreder in plaats van bieden nu passen, maar er volgt dan wel een voorspeelstraf voor de partner van de overtreder. Wist u trouwens dat als de verkeerde hand uitkomt en iemand van de tegenpartij heeft in woord of gebaar aangegeven dat dit goed was, dit een geldige uitkomst is. Ik heb over de toepassing van de spelregels veel geleerd. De materie is veel ingewikkelder dan je op het eerste gezicht zou zeggen. Ik ben dan ook vast van plan om volgend jaar de vervolgcursus B te gaan volgen en hoop een en ander op onze club in de praktijk te kunnen brengen. Het is misschien een goed idee om in de Vliegende Honneur regelmatig wat aandacht aan een bepaald aspect van de spelregels te besteden. Charles Valent

KLM Bridge Golftoernooi Er zijn plannen om in de zomer (al weer voor de vijfde keer) een golfwedstrijd voor leden van onze bridgeclub te organiseren en wel op 7 of 14 juli, waarschijnlijk op golfbaan 'de Hoge Dijk' in Abcoude. Om tijdig starttijden te kunnen vastleggen, moet bij benadering het aantal deelnemers bekend zijn; daarom, als je in het bezit bent van GVB en je hebt zin om mee te doen, laat dit dan even aan mij weten. Henk Wouwenaar [email protected]

De Vliegende Honneur 4 5

50 % Donderdag: 'Rikken' Ook een spel voor bridgers

R

ikken is een van de leukste kaartspellen die ik ken. Het komt uit Brabant (wordt ook wel Brabants bridge genoemd) en kent eigenlijk geen officiële spelregels. Elke streek in Brabant kent zijn eigen varianten die allemaal een beetje van elkaar verschillen. Ik heb het geleerd als studentje in Eindhoven en na mijn studietijd eigenlijk nooit meer gespeeld, voornamelijk omdat niemand buiten Brabant het speelt. Toen Henny en ik begin dit jaar op wintersport waren in het Franse Chatel, ontmoeten we in ons hotel drie Brabantse skiërs die naarstig op zoek waren naar klaverjassers. Ik wilde wel meedoen, maar vroeg ze of ze ook nog de regels van rikken kenden. Hun gezichten klaarden op, dit hadden ze nog nooit meegemaakt op wintersport, een heuse gelegenheid om de hele avond (en de rest van de week) te rikken. Voor mij was het een gelegenheid weer eens mijn kennis op te krikken van een leuk kaartspel.

Wat is er nou leuk aan rikken? Ten eerste heb je geen vaste maat (elke bridger weet dat dit ook wel eens aangenaam kan zijn). Als je een normaal ‘rikbod’ gaat spelen, vraag je namelijk een partner mee.

Dat kan elk van de drie andere spelers zijn, afhankelijk van wie de aas heeft die je mist. Ten tweede bestaat rikken uit verschillende soorten spelletjes. Je kan een normaal rik-bod spelen (dus met maat) of, als je heel lage kaarten hebt, besluiten het in je eentje te proberen om maar één slag (piek) of helemaal géén slag (misère) te halen. Dit maakt rikken veel gevarieerder dan bijvoorbeeld bridge of klaverjassen, waarbij je altijd hetzelfde soort spel speelt met altijd dezelfde maat. Bovendien speel je om de centen, maar dat zien we verderop wel.

De Spelregels Bij sommige spellen heb je een troefkleur (in hoogte net als bij Bridge ( ♠ ♥ ♦ ♣) 1), bij andere spelletjes weer niet (zoals Sans Atout). De kleur die iemand uitkomt, moet je altijd bijlopen; doe je dat niet, 'verzaak' je en dat is een doodzonde (met financiële consequenties)! Pas als je de gevraagde kleur niet meer hebt, mag je introeven - maar dat hoeft niet. Je bent ook niet verplicht om over te troeven (d.w.z.: een hogere troef gooien dan al op tafel ligt). De volgorde van de kaarten is gewoon Aas, Heer, Vrouw, Boer, 10, 9, 8, 7, 6, 5, 4, 3, 2. De kaarten zelf zijn niets waard; het gaat bij rikken puur om het aantal slagen dat je (vaak samen met een maat, soms alleen) binnensleept. De vier spelers krijgen elk 13 kaarten (één keer 6 en één

Schoonheidssalon Gezichts- en lichaamsbehandeling Acné-harsbehandeling Aroma-therapie

CECILIA

Dep. Imedeen Pedicure Dr. R.A. Eckstein Bio cosmetic De Vliegende Honneur 4 6

Behandeling volgens afspraak Gaasterland 13, Amstelveen Tel. 020 - 6433962

keer 7 delen), en nauwelijks schudden, anders krijg je geen interessante spelletjes!). Degene die links van de gever zit, begint met bieden; de volgende spelers mogen om de beurt hoger bieden (wie eenmaal 'pas' heeft gezegd, mag die ronde en daarna niet meer meebieden). Het hoogste bod wordt gespeeld. Als iedereen past, is de gever gedwongen een bod te doen (een mogelijke regel; je kan ook opnieuw delen, maar dat is minder leuk...kan wel geld opleveren). De biedvolgorde en regels zoals ik die weer geleerd heb van mijn Brabantse vrienden: 1. Troela (Drie Azen) Is altijd verplicht: als iemand drie azen in zijn hand heeft, moet hij dat melden. Degene met de vierde aas is automatisch zijn maat, en bepaalt ook de troefkleur (afhankelijk van wat hij zelf in handen heeft - overleg met de maat is uit den boze). Die troef mag niet dezelfde kleur zijn als van de vierde aas! De maat met de vierde aas komt ook verplicht met die aas uit, en die slag mag niet worden ingetroefd! Je maat en jij proberen minstens 8 slagen te halen. Als dat lukt, verdien je allebei de basisopbrengst van 10 cent (passer 1 betaalt speler 1, passer 2 betaalt speler 2). Elke overslag levert 5 cent extra op. Kom je slagen tekort, dan kost dat 10 cent basisboete plus 5 cent voor elke 'down'-slag (dus minimaal 15 cent). PS: in het uitzonderlijke geval dat je vier azen in handen hebt, vraag je een Koning mee; voor de rest blijft alles hetzelfde. 2. Rik Is het standaardspel: je probeert minstens 8 slagen te halen met een troefkleur die je zelf bepaalt. Pas als je je bod mag gaan spelen (dus als de rest heeft gepast), noem je de troefkleur en zeg je welke aas je 'mee' vraagt. Degene met die aas is je partner voor dat spelletje. Let op: hij mag niet zeggen dat hij de maat is; dat blijkt pas na het opgooien van de gevraagde aas! De uitbetaling is hetzelfde als hierboven. 3. Betere Rik Net als 2, alleen is de troef nu per definitie de 'betere' kleur. Je kunt van tevoren afspreken welke kleur dat is; standaard is dat altijd harten. Betaling is hetzelfde als bij 1. 4. Acht Alleen Dit bod mag je alléén doen als iemand anders al iets heeft geboden! De naam zegt het verder al: je moet minimaal acht slagen halen, met een zelfbepaalde troefkleur, maar zonder een maat mee te vragen. Vergoeding is hetzelfde als bij 1 (alleen krijg je nu van drie spelers betaald!). 5. Piek of Piccolo Je hebt dusdanig lage kaarten dat je in je eentje slechts één slag denkt te halen. Niet meer, niet minder. Er is géén troef. Zodra je een tweede slag binnenhaalt, is het spel afgelopen en betaal je de anderen elk 20 cent. Maar als het lukt en je haalt precies één slag, krijg je van iedereen 20 cent. (PS: anderen kunnen gerust 'meepieken'! Dat wil zeggen dat zij in diezelfde ronde óók een enkele slag moeten halen). 6. Negen Alleen Dit bod mag je altijd direct bieden, ook als niemand nog een ander bod heeft gedaan. Voor de rest hetzelfde als bij 4

(opbrengst 20 cent). Nog even troefkleur melden als iedereen past. 7. Misère Je kaarten zijn zó laag dat je, in je eentje en zonder troef, niet één slag gaat halen. Een soort super-Piek. Levert 30 cent op, maar is moeilijk, want voor je het weet heb je een slag te pakken en is het over. 8. Tien Alleen Spreekt voor zich, zie ook 4 en 6 (30 cent). 9. Open Piek Je denkt maar één slag te halen (net als Piek). Maar... je mag zelf uitkomen, en als de rest heeft bijgegooid en de eerste kaart van de tweede slag op tafel ligt, dán leg je je eigen kaarten neer, zodat iedereen ziet wat je hebt. De anderen mogen niet overleggen! (40 cent). 10. Elf alleen. Duidelijk (40 cent). 11. Open Misère Zelfde als 7 met de regels van 9. Je mag geen enkele slag halen! Levert 50 cent op als je het haalt! 12. Open Piek met een praatje Precies als 9, maar nu mogen de anderen naar hartelust kletsen over de te volgen tactiek (zodra jij je kaarten open op tafel hebt gelegd; 55 cent). 13. Twaalf Alleen. 60 Cent. 14. Open Misère met een praatje. 65 Cent. 15. Dertien Alleen. 70 Cent. 16. Schoppen Mie Kan alleen worden geboden als iedereen heeft gepast en de deler dus een bod moet doen. Schoppen vrouw moet worden gegooid als de bezitter er van niet kan bekennen. Er mag geen schoppen gespeeld worden voordat de schoppen vrouw is gespeeld (tenzij je alleen nog maar schoppen hebt natuurlijk). De spelers die de slag met de schoppen vrouw en de laatste slag hebben gehaald betalen de anderen 50 ct. Als dit dezelfde persoon is betaalt deze de anderen 25 ct. Extra (mogelijke) Regel Als je alle slagen weet te halen (een 'pit' of 'blanchen degen') krijgen de triomferende spelers elk 70 cent! (En slaken diverse malen de uitroep 'triumfalderaa!', hoewel dat niet verplicht is). Voor overslagen en downslagen indien van toepassing: zie 1 Veel plezier mocht je het een keer willen proberen (ik ben beschikbaar om mee te doen), Joes Van een Brabants redactielid: Er is geen volgorde in de troefkleur. Dat kan ook niet, omdat alleen het aantal slagen wordt geboden. Aan het einde van de biedronde wordt de troefkleur pas bekendgemaakt.

1)

De Vliegende Honneur 4 7

Op de dinsdag

H

et is mij overkomen. Een uitdrukking waar ik eigenlijk niet zoveel mee heb. Tenslotte ben je overal zelf bij, maar toch gebruik ik het nu. Toen het nieuwe seizoen in september begon, hoorde ik dat Truus van Opzeeland te zijner tijd zou gaan verhuizen naar Groningen. Haar taak als voorzitster van de dinsdagmiddag bridgeclub kon zij niet meer vervullen. Er werd wat rond gelobbyd maar veel animo voor een opvolgster was er niet. Wat nu, de dinsdagmiddag is een gezellige club, met voornamelijk wat oudere leden, die er gezamenlijk een leuke middag van maken. Er wordt goed en soms fel gebridged, de meeste kennen elkaar en zijn aan elkaar gewend en gewaagd. Dat kon toch zomaar niet verdwijnen omdat niemand als opvolgster van Truus deze taak op zich wilde nemen.

wil. We zijn nu enkele maanden verder en met de onmisbare hulp van de velen die het technische gedeelte, de absenties etcetera voor hun rekening nemen, gaat het nog steeds goed met de club. We hebben een buitengewoon gezellige Kerstdrive gehouden en iedere dinsdag hebben we het weer leuk met elkaar. Doordat er veel ouderen in onze club zitten zijn er veel absenties door ziektes, maar er wordt aandacht aan gegeven en worden na verloop van enige tijd weer hartelijk begroet. We hebben onder ons een erelid: Bep van Diem, een lid van verdienste: Ab Lamboo en de clubkampioenen Mieke Benninga en Elfi Gumbmann. We bridgen gewoon verder en hopen het nog lang vol te houden!

Er werd wat druk op mij uitgeoefend en voilà, sinds 24 oktober 2005 ben ik dus de nieuwe voorzitter van de dinsdagmiddagclub. Zonder enige ervaring maar met veel goede

DON PANZA café - eetcafé - zaal ♠ ♠ ♠

Zaal voor bruiloften en partijen tot 125 personen In het eetcafé iedere week een ander menu Regelmatig live muziek in het café

Noorddammerlaan 42-44 * 1187 AD Bovenkerk * Tel. 020 - 6413427 K.v.K. nr. 34127713 * Rabobank nr. 38.23.47.188

De Vliegende Honneur 4 8

Betty de Jong

Die Volstruis Verhaal Hier een verhaal over de struisvogel voor diegene die ook nog eens naar Zuid Afrika willen reizen, na alle enthousiaste verhalen van sommigen van ons. Het verhaal is in het Zuid-Afrikaans geschreven. Het is even wennen…

D

Volstruiseiers

ie volstruis is die grootste lewende voël in die wereld. Die volstruis is die enigste lewende voël met 2 tone. Ander vluglose voëls soos die emoe het 3 tone. Vlieende voëls het 4 tone. Die volstruis se voet is duidelijk vir spoed aangepas., in die belang van oorlewing.

Die veer as simbool

Die volstruiseier is die grootste wat deur enige lewende voël gele word: dit is ongeveer 150mm lank by 125mm wyd. (Slegs die uitgestorwe olifantvoëls van Madagaskar het groter eiers gehad). Dit is egter in verhouding tot die grootte en massa van die volstruis, die kleinste! Die eierdop is 4mm dik. Die eier kan met gemak ’n mens se massa dra. Volstruiseiers het gewoonlik ’n massa van ongeveer 1500 gram elk, en elkeen staan gelyk aan ongeveer 24 hoendereiers. Dit duur ’n uur om een hard te kook.

Dit was die volstruisveer wat die wereld se belangstelling in hierdie vreemde voël gaande gemaak het. Die antieke Egiptenare het die pluime op prys gestel en hulle gekies as die simbool van waarheid en geregtigheid. Want, anders as ander vere, is hulle pragtig gebalanseer. Soos die grasieuse palmtak, word die volstruisveer presies in die helfte verdeel deur sy sentrale skag. Die Romeinse keisers het blykbaar meer belang gestel om die voëls aan verbaasde Romeine te vertoon, of hulle voor strydwaens in te span, of selfs om die voëls se harsings by bankette op te dien. In Europa was die vere amper onbekend totdat ridders van die Kruistogte teruggekeer het en die pragtige pluime met hulle saamgebring het. Toe die Swart Prins drie volstruispluime as die heraldiese simbool van die Prins van Wallis kies, was hul oorlewing verseker. Deur die eeue het modes gekom en gegaan.

Die volstruisplaas In 1869 het ’n Suid-Afrikaanse boer, Arthur Douglass, nadat hy ’n broeikas uit die buiteland ingevoer het, sy eie eenvoudig dog doeltreffende broeikas vir volstruiseiers ontwikkel. Opeens was dit moontlik om eiers uit die nes te verwyder en die kuikens onder beheerde toestande uit te broei. Voorheen was die kuikens te kwesbaar vir predatore en siektes, en hulle het dikwels hul bene gebreek, ’n ongeluk wat amper altyd noodlottig was. Nou kon hulle in groepe versorg word, en intussen kon die volstruiswyfie nog eiers le.

Die volstruisbedryf het begin. Die boniese hardloopmasjien Die volstruis is die vinnigste wese op twee bene. Dit kan ’n spoed van 60 kilometer per uur in slegs 1,5 tot 2 sekondes vanaf stilstand bereik, en kan hierdie snelheid oor lang afstande volhou. Vergelyk vir met ’n menslike atleet, wat 30kpu hardloop, of sukkel in ’n maraton teen ongeveer 22kpu. Die jagluiperd, teen 100kpu oortref natuurlik die volstruis, maar hy het vier pote. Die volstruis se skelet is verbasend bros. Hoewel daardie lang nek kan draai en swaai en dubbel vou sonder om die voël te beseer, is die bene van die volstruis uiters kwetsbaar.

Die kuikens Die kuikens begin na 42 dae uitbroei, en hul pik hul pad uit die dop soos enige ander kuiken. Die kuikens is ’n mengsel van geel, bruin en grys, met tieragtige swart strepies op hul nekke. Binne 2 weke word hierdie dons opgedruk deur die kuikenvere. Die jonge voël se vere is teen 16 maande 'ryp', wanneer die manlike voël sy swart kleur begin wys. Teen 2-jarige ouderdom, is die verskil tussen die mannetjie en die wyfie duidelik: grys-bruin vere vir die wyfie, terwyl die mannetjie swart is met wit vlerkpunte en ’n bruinerige wit stert.

Wat die volstruis eet Vir verskeie dae nadat hulle uitgebroei het, het die kuikens geen kos nodig nie. Hulle leef op die dooier van die eier, wat deur hul naeltjies in hul abdomens getrek is toe hulle uitgebroei het. Na 'n paar dae begin die kuikens hul ouers se (Vervolg op pagina 10)

De Vliegende Honneur 4 9

(Vervolg van pagina 9)

mis eet. En gou eet hulle wat die volwasse voël eet. In die natuur is dit ’n verskeidenheid van vet veldplante, eerder as gras, waardoor die volstruis nie lief is nie.’n Volwasse voël eet ongeveer 5kg kos per dag. Aangesien die volstruis geen tande het nie, eet hy groot hoeveelhede klippies, wat in die krop of spiermaag versamel, en daar die kos fynmaal.

Het die volstruis water nodig? In die natuur bly die voël oënskynlik lank sonder water. Vermoedelik kry hy genoeg vogtigheid uit die sappige plante wat hy vreet. Die volstruis drink egter water, soos enige ander voël. Ons kan nie oor die volstruis se eetgewoontes praat sonder ’n beskrywing van sy eienaardige 'rubber'-nek nie. Dit is gemiddeld 900 mm lank, en daar is 18 werwels, wat toelaat dat die kop in enige rigting kan draai. Die keel, of lugpyp en slukderm, kan reg rondom die volstruis se nek draai.

Kop in die sand? Die vraag of die volstruis ooit sy kop in die sand begrawe, soos wat gewilde miskonsepsie dit wil he, is ’n belediging vir die voël. Toegegee, die volstruis is nie die Einstein van die diereryk nie. Dit het ’n baie klein breintjie vir sy grootte,

De Vliegende Honneur 4 10

niks groter as een van sy oogballen ie, met ’n gemiddelde massa van ongeveer 40g. Nietemin, die volstruis begrawe nies y kop in die sand nie.

Waarde van die volstruis Niks van die voël word gemors nie. Die volwasse voël word elke 8 maande gepluk, en die vere verkoop. Voëls wat te oud vir teelt is word geslag, en die nek en boud as vleis verkoop. Volstruisvel word gebruik om handskoene, handtasse en ander artikels vir die toeristebedryf te maak. Volstruisvet is in die verlede gebruik om gewere, saals en stewels mee te ghries, maar word vandag hoofsaaklik vir seepvervaardiging gebruik. Die eiers word heel met inhoud verkoop, of word uitgeblaas en as versamelstukke verkoop. Die bene van geslagte voëls word gebruik om beenmeel te vervaardig. In die natuur word volstruise ongeveer 30 tot 40 jaar oud. Margreet van Groningen

Algemene Ledenvergadering Het bestuur van de KLM Bridgeclub nodigt alle leden uit om aanwezig te zijn bij de 58e Algemene Ledenvergadering op donderdag 27 april 2006 om 19.45 uur in het KLM Sportcentrum Agenda 1. 2. 3. 4. 5. 6. 7. 8. 9. 10. 11. 12. 13. 14.

Opening door de voorzitter Ingekomen stukken en mededelingen Notulen 57e Jaarvergadering Jaarverslag penningmeester Verslag Financiële Commissie Jaarverslag Technische Commissie Verkiezing Financiële Commissie Bestuursverkiezing Zomercompetitie Afwezigheids- en invallerregeling Rookregeling Open agendapunten Rondvraag Sluiting

Toelichting op de agenda Ad. 7 Voorzitter van de Financiële Commissie Gé van Opzeeland heeft zijn lidmaatschap beëindigd. Daarom bestond de commissie dit jaar uit Hans Abspoel en reservelid Eric Missotten. Het bestuur stelt voor deze beide heren ook voor het komend jaar te benoemen en Hans van Dam te benoemen tot reservelid. Vóór de Jaarvergadering kunnen leden andere kandidaten voordragen. Een eventuele voordracht kunt u aan de secretaris melden. Ad. 8 Ingevolge de statuten treden af: Peter Leenards (herkiesbaar) en Henk Wouwenaar (herkiesbaar). Tevens is er een vacature ontstaan door het tussentijds vertrek van Truus van Opzeeland. Het bestuur stelt voor om als vertegenwoordiger van de dinsdagafdeling te benoemen Betty de Jong. Met betrekking tot het voordragen van andere kandidaten geldt hetzelfde als bij punt 7.

Ad. 9 De zomercompetitie lijdt onder gebrek aan belangstelling en lijkt in de huidige vorm zijn bestaansrecht verloren te hebben. Het volledig afschaffen van de zomercompetitie kan naar de mening van het bestuur alleen voorkomen worden door de speelavonden tijdens de zomer tegen betaling ook toegankelijk te maken voor niet-leden. Ad. 10 Een toelichting van de TC bij dit agendapunt vindt u op pagina 22. Ad. 11 Gezien de veranderde maatschappelijke en medische inzichten met betrekking tot (mee)roken heeft het bestuur besloten dat de bridgezaal, inclusief de bar in het vervolg rookvrij zullen zijn tot na de zesde ronde (dus ook voorafgaand aan het bridgen). De bestuurskamer naast de trap wordt ingericht als rookkamer. Na de derde ronde volgt een rookpauze van een kwartier. Om te voorkomen dat het bridgen te laat is afgelopen is het absoluut noodzakelijk dat alle paren uiterlijk om 19.40 uur hun loopbriefje hebben gehaald. Als u vreest dat u te laat zult komen dan wordt u dringend verzocht even te bellen met het KLM Sportcentrum (020 6493800). Ad. 12 Indien u wenst dat een bepaald punt op de agenda wordt gezet, kunt u dit tot tien dagen vóór de vergadering schriftelijk aan de secretaris laten weten. Ad. 13 Wij verzoeken u vragen voor de rondvraag zoveel mogelijk vooraf, schriftelijk in te dienen. Sonja Reeders Secretaris

De Vliegende Honneur 4 11

Notulen van de 57e Jaarvergadering van de KLM Bridgeclub gehouden op 28 april 2005 1. Opening door de voorzitter Om 19.50 uur opent de voorzitter Peter Leenards de vergadering. Er zijn 54 stemgerechtigde leden aanwezig. De voorzitter heet alle aanwezigen welkom, in het bijzonder erelid Bert de Bresser. Helaas kan ons andere erelid Roel Vree wegens gezondheidsredenen niet aanwezig zijn. Dit is de eerste keer sinds de oprichting van de KLM Bridgeclub dat hij helaas verstek moet laten gaan. De agenda, notulen van vorig jaar en het verslag van de penningmeester zijn gepubliceerd in De Vliegende Honneur.

2. Ingekomen stukken en mededelingen Er zijn geen ingekomen stukken. De vereniging telt 187 leden. 117 van hen spelen alleen op donderdag, 58 op dinsdag en 12 leden spelen op beide dagen. Er zijn 91 KLM leden en 96 buitenleden. Dat betekent dat voor het eerst het aantal buitenleden iets groter is, namelijk 51%. In het afgelopen verenigingsjaar zijn twee leden overleden: Suze Rowold en Arnold Gerverdinck. Bovendien ook twee recente oud-leden: Lou Vlek en Lenie Vial. De voorzitter vraagt een moment stilte om hen te gedenken. In 2004 zijn twee leden van verdienste benoemd: Gé Steensma en Rick Jacobs. Onze KPVN commissaris Jacques Koot is vanavond afwezig, mededelingen over de toekomst van het KLM Sportcentrum zullen bij punt 9 aan de orde komen.

3. Notulen 56e Jaarvergadering Er zijn geen opmerkingen over de notulen zodat ze kunnen worden vastgesteld met dank aan de secretaris Sonja Reeders.

4. Jaarverslag penningmeester De penningmeester Henk Wouwenaar vraagt of er vragen of opmerkingen zijn naar aanleiding van het financiële verslag. Die zijn er niet. De vergadering dankt de penningmeester met een applaus.

5. Verslag Financiële Commissie De boeken zijn gecontroleerd door commissieleden Philip Wichers en Gé van Opzeeland. Beide heren verklaren dat Balans en Staat van Baten en Lasten een juiste weergave zijn van de financiële positie van de vereniging. Zij stellen de Algemene Vergadering voor het bestuur décharge te verlenen, met dank voor het gevoerde beleid over 2004. De Vergadering stemt hiermee in. De Vliegende Honneur 4 12

De voorzitter dankt beide commissieleden voor hun werk en de Vergadering voor het gestelde vertrouwen.

6. Jaarverslag Technische Commissie Voorzitter van de TC voor de donderdag Rick Jacobs doet verslag: per april 2005 spelen we in drie lijnen te weten een A-lijn van 22, B-lijn van 22 en C-lijn van 19 paren. Kampioenen 2003-2004 zijn geworden: wintercompetitie Cor en Corrie Meijer; viertallen Bert de Bresser en Hans van Dam met Marianne van Mouwerik en Rick Jacobs; slem Sofie Brokke en Kay Stuitje en de zomerladder wederom Cor en Corrie Meijer. Het bridgeweekend vond dit jaar plaats in Wageningen. Het was een geslaagd weekend en dank gaat uit naar Bert de Bresser en Marianne van Mouwerik voor de goede organisatie. Op de eerste plaats zijn geëindigd Bert de Bresser en Wim Keehnen. In tegenstelling tot vorig seizoen vindt er dit winterseizoen geen interne viertallencompetitie plaats en is er slechts één Butlerronde. De TC stelt voor in het komend seizoen weer een Butlerronde op te nemen. Vertegenwoordiger van de dinsdagafdeling Truus van Opzeeland doet verslag: Op de dinsdag worden uitsluitend parenwedstrijden gespeeld en wel zes ronden van vijf zittingen. Er wordt in twee lijnen van 16 paren gespeeld. Het gebruik van de Bridgemates gaat over het algemeen goed. De geprinte gidsbriefjes met daarop de voor- en achternamen van de spelers worden door de leden zeer gewaardeerd. Het computerprogramma van Bridge-It kan door Ab Lamboo, Truus van Opzeeland en Gé van Opzeeland onafhankelijk worden toegepast. Driek Zwaan heeft met succes het examen voor Clubleider A afgelegd. Kampioenen 2003-2004 zijn Mieke Benninga en Elfi Gumbmann. Theo Heijne meldt dat er nog steeds mensen zijn die moeite hebben met Butler. Rick geeft aan dat er een speciale uitleg heeft gestaan in De Vliegende Honneur van december 2004 en dat hij iedere speelavond voor aanvang nog een korte toelichting geeft. Het is mogelijk om de Butlertelling apart te houden van de viertallencompetitie, maar Rick meent dat dat niet de juiste weg lijkt. De TC is heel ambitieus begonnen met viertallen, Butler en Ruitenboer. De KLM Bridgeclub is het aan zichzelf verplicht om toch tenminste één Butlerronde te handhaven. De Vergadering besluit de Butlerronde ongewijzigd te laten voortbestaan.

7. Verkiezing Financiële Commissie Het bestuur stelt voor om Gé van Opzeeland te benoemen tot voorzitter, Hans Abspoel tot lid en Eric Missotten tot reservelid. Er zijn geen andere kandidaten voorgedragen, dus zijn zij bij deze benoemd.

8. Bestuursverkiezing Ingevolge de statuten treden Truus van Opzeeland, Sonja Reeders en Rick Jacobs af. Zij zijn alle drie herkiesbaar. Er zijn geen andere kandidaten voorgedragen, ook zij zijn bij deze benoemd.

9. Open agendapunten Jacques Koot heeft laten weten dat er nog geen nieuws is met betrekking tot de toekomst van de KPVN en het KLM Sportcentrum. Hij verwacht mededelingen te kunnen doen op de op 8 juni aanstaande te houden Algemene Ledenvergadering van de KPVN. Voorlopig kunnen we ervan uitgaan dat de huidige locatie nog minstens een jaar beschikbaar is. Theo Heijne benadrukt dat degene van het bestuur die de KPVN vergadering bijwoont voor onze belangen op de bres moet staan, ook als dat betekent dat er dan een ander KPVN bestuur moet komen. Hij zet zijn vraagtekens bij de huidige organisatie en het huidige KPVN bestuur.

10. Rondvraag Eric Missotten vraagt de microfoon. Hij wil de regeling bij afwezigheid en de invallerregeling gewijzigd zien en leest daartoe een voorstel voor. Dit komt er in het kort op neer, dat bij spelen met een invaller geen minimum- of maximumscore meer wordt gehanteerd en dat je bij afwezigheid van het gehele paar geen 45% krijgt maar je gemiddelde van die ronde. Als je een ronde niet speelt moet je niet kunnen degraderen. Naar zijn mening wordt men, hoewel er geen opkomstplicht is, gestraft voor niet komen. Deze “straf” vertekent de uitslag. De voorzitter zegt het jammer te vinden dat Eric, in weerwil van het verzoek in de toelichting op de agenda, zijn vraag niet van tevoren schriftelijk heeft gesteld. Er ontspint zich een discussie onder de leden over alle voors en tegens van diverse mogelijke regelingen. Rick verwoordt het standpunt van de TC, die meent dat aan alle regelingen voor- en nadelen zijn verbonden, maar die vooralsnog aan de huidige regeling de voorkeur geeft. Vervolgens wordt de regeling betreffende spelen met een invaller in stemming gebracht. Ofwel de huidige regeling, ofwel het voorstel van Eric d.w.z. de werkelijke score, zonder minimum of maximum. De meerderheid van de vergadering stemt voor de huidige regeling. Omdat deze Algemene Ledenvergadering niet het geschikte moment is om verder tot besluitvorming te komen wordt besloten dat het bestuur een commissie zal instellen die zich zal verdiepen in de materie. Deze commissie zal een voorstel doen aan de TC.

Het resultaat hiervan zal in de volgende Jaarvergadering in stemming worden gebracht, zodat de leden het laatste woord hebben. Bep van Diem bedankt Ankie Leenards, niet alleen voor haar werk als coördinator bij afzeggingen, maar in het bijzonder ook voor de prachtige bloemstukken die zij heeft gemaakt voor enkele van onze overleden leden. Jan Giltay wil weten waarom het hek naar het Sportcentrum dicht is. Peter Romeijn, de beheerder, laat weten dat de Gemeente Amstelveen dit voorschrijft i.v.m. beschadiging van de grasmat door geparkeerde auto’s, bovendien komt er ook nog wel eens een verdwaalde honkbal op een auto. Mensen die slecht ter been zijn en op het terrein willen parkeren kunnen even bellen, dan doet iemand het hek open.. Ans Monsma vestigt nog eens de aandacht op het minder sociale gedrag van een aantal leden als het gaat om opruimen na het spelen. Alstublieft alle spullen opruimen, kleedje van de tafel en stoelen er twee aan twee onder.

11. Sluiting Peter dankt alle aanwezigen voor hun komst. Voor de vele vrijwilligers staat een flesje wijn klaar. Zij maken het allemaal mogelijk. Bijzondere dank aan Ab Lamboo, Gé van Opzeeland, Joop van Dijk, Max Gorzeman, Hans Spijker, Piet Schutte, Lien de Scheemaker, Truus van Opzeeland, Rick Jacobs, Marianne van Mouwerik, José Dobber, Ans Monsma, Hans Abspoel, Bert de Bresser, Margreet van Groningen, Iet Govers, Sonja Reeders, Ankie Leenards, Philip Wichers, Henk Wouwenaar, Jan Giltay, Bouwe Bakker, Guus Taylor Parkins. Vanuit de zaal komt de opmerking dat Peter Leenards zelf ook zeker in dit rijtje thuishoort. De voorzitter sluit de vergadering om 21.40 en nodigt alle aanwezigen uit op kosten van de club een drankje te nemen.

De Vliegende Honneur 4 13

Balans per 31 december 2005

31-12-2004

31-12-2005

Aktiva € Inventaris Geldmiddelen Vooruitbetaalde kosten

Totaal activa

€

1 13761 385

1 16532 144

--------------14147 ========

--------------16677 ========

4540 4000 1000 988 2200 736 683 -------------14147 ========

5224 6000 1000 150 2200 1779 324 -------------16677 ========

Passiva Algemene reserve Jubileumreserve Reserve computersysteem Vooruit ontv.advertentieopbrengst V.H. Vooruit ontvangen contributie Nog te betalen kosten Exploitatiewinst

Toelichting op balans ♦ ♦ ♦ ♦

De afgeschreven inventaris bestaat uit Bridgemate systeem, laptop en allerlei bridgematerialen; verzekerde waarde inventaris is €.8000,-Van de geldmiddelen staat €.15.725,- op de spaarrekening. Reserve computersysteem is ter opvang van onverwachte kosten, zoals b.v. vervanging laptop of verbetering Bridgemate-systeem. Voorgesteld wordt de winst aan de reserve toe te voegen.

Toelichting op exploitatierekening ♦ ♦ ♦

Contributiebedrag is inclusief NBB bijdrage. Te meer daar de laatste 2 jaar geen contributieverhoging heeft plaatsgevonden, en de kosten toch blijven stijgen, heeft het bestuur besloten de contributie met ca. 5 % te verhogen. Dit in het budgetbedrag 2006 opgenomen. Huurverhoging van 3% in het budget ingecalculeerd.

De Vliegende Honneur 4 14

Exploitatierekening 2005 € budget 2005

€ resultaat 2005

€ budget 2006

Baten Contributies Donaties Rente

14000

14700

300

14217 104 348

Totaal Baten

14300

14669

15000

5200

5163

5400

2900 300 ------------3200

3167 235 ----------------3402

3250 275 -------------3525

1000 1300 2000 ------------4300

1052 1536 2000 -----------------4588

1000 1500 2000 --------------4500

350

380

400

100 200 100 400 350 ------------1150

-103 175 80 299 361 ------------812

0 175 100 350 350 -------------975

14200

14345

14800

100

324

200

300

Lasten Huur NBB Contributies Meesterpunten Totaal NBB Evenementen Paasdrive Kerstdrive Jubileumfondsreservering Totaal evenementen

Spelmateriaal+onderhoud bridgemate+verzekering

Diversen Expl Vliegende Honneur Bestuurkosten Prijzen Administratie- en bankkosten Kosten voor leden Totaal diversen Totaal exploitatielasten Resultaat

De Vliegende Honneur 4 15

Op de Klapstoel van Abspoel

M

Margriet Coumans

argriet wordt in 1943 geboren in Ohé en Laak, een dorpje van zo'n 400 inwoners, voornamelijk boeren, even boven Sittard. Haar vader komt uit het witte stadje Thorn en is de oudste van 10 kinderen. Haar moeder werd eveneens geboren in Ohé en Laak, als oudste van negen meisjes. Opa van moeders kant is een aardige, wijze man. Hij zit vol grapjes, bezit de lokale kroeg én negen dochters. Maar hij wil o zo graag een zoon om mee op jacht te gaan. Elke keer vloekt hij binnensmonds bij het kraambed, als zijn vrouw weer een meisje ter wereld brengt. Margriets moeder krijgt ook drie meisjes, Margriet is de middelste. Na de oorlog wordt ook nog een zoon geboren. Opa neemt de drie kleindochters, een paar turven hoog, regelmatig om de beurt mee op jacht. In september '44 wordt de jongste zus Yvonne geboren. Een maand later ligt ze in een wieg in de voortuin in de herfstzon. Margriet en haar oudste zus spelen buiten. Hun moeder is bezig in de slaapkamer, als een verdwaalde granaat de woning treft. Het huis stort grotendeels in, het hele dorp is in rep en roer. Heel voorzichtig wordt haar moeder onder het puin vandaan gehaald. Ze blijkt zwaar gewond en haar rechterarm is verbrijzeld. Er vliegt ook een granaatscherf in de wieg, maar wonder boven wonder blijft de baby ongedeerd. Een Duitse officier vervoert Margriets moeder naar het ziekenhuis in Roermond. De bruggen zijn opgeblazen, dus moet de brancard per roeiboot naar de andere kant van het Julianakanaal. De roeiboot slaat nog bijna om. In de winter van '44 komt haar moeder weer thuis, hoewel ze haar arm nog nauwelijks kan gebruiken. Kort daarna wordt het hele dorp geëvacueerd en het gezin komt terecht in de schuilkelder naast een klooster in Echt. Ze zitten daar dicht opeen gepakt in een kelder, eten en drinken zijn schaars. De baby krijgt een flesje dat wordt verwarmd onder de oksel. Bij een van de weinige keren dat Els, de oudste, naar buiten mag, krijgt ze de schrik van haar leven. In de kloostertuin zit een non in een wit habijt, onder het bloed, onbeweeglijk op een keukenstoel. Dood, getroffen door een granaatscherf. Dit adres wordt te gevaarlijk en het gezin trekt verder naar een boerderij, diep in de bossen. Daar krijgen ze een kleine zolderkamer toegewezen. Haar moeder krijgt er een voorgevoel dat steeds sterker wordt: ze moeten wég, van die zolder af. Ze overtuigt pa om naar de kelder te verhuizen. Het gezin is daar nog maar net aangeland, of de halve nok wordt van het dak geschoten. Weer overleven ze ternauwernood en kunnen in het voorjaar van 1945 ongeschonden naar hun dorpje terugkeren. In 1946 wordt Ruud geboren, de enige zoon.

De Vliegende Honneur 4 16

Biechten In september '49 gaat Margriet naar de lagere school. Maar nooit rechtstreeks. Nee, dat gaat altijd zo: 's morgens vroeg aankleden en 10 minuten lopen naar de kerk. Daar gaat ze nuchter ter communie met aansluitend de mis van half acht tot acht. Dan terug naar huis, ontbijt en vervolgens weer langs dezelfde weg naar school. Elke dag. Hun ouders dwingen hen niet, de meisjes willen het zelf. Want als je elke dag gaat, krijg je een 10 op je rapport voor kerkbezoek. Van bidden komt niet veel terecht. Als Margriet acht jaar geworden is, doet ze 'eerste communie'. Daarna moet ze elke twee weken biechten onder schooltijd. Klassikaal gaat men de kerk binnen. De pastoor zit in een donker hokje te wachten. Om de beurt moeten de kinderen daar naar binnen. Margriet heeft geen idee wat ze moet biechten. Dus verzint ze maar wat: brutaal geweest, koekje gepikt, niet geluisterd én gelogen. Dat laatste is standaard, opdat haar verzinsels steeds in de Goddelijke vergiffenis worden opgenomen. Niet slecht bedacht voor een achtjarige! Haar vader is een heel lieve man. Om de beurt neemt hij zijn kinderen mee voor een tocht achterop de scooter. Margriet is 11 jaar als ze op tweede Pinksterdag mee mag naar de Ardennen. Dat is voor een klein Limburgs dorpsmeisje het einde van de wereld. Het is prachtig weer, in een zomerjurkje zit ze achterop. De heuvels lijken bergen. Ze krijgt steeds meer ontzag voor haar vader, want hij kent overal de weg en weet veel te vertellen. Zo'n fantastische vader kan niemand op de wereld hebben. Ze picknicken idyllisch aan een riviertje met hoog oprijzende sparren. Margriet waant zich in het paradijs. Haar door de zon verbrande armen houdt ze de hele terugweg stijf om pappa heen geslagen, trots en gelukkig: dit is mijn vader! Hij kan ook heerlijk koken. Op zondag gaat hij na de kerk niet met de andere mannen uit het dorp naar het café. Nee, hij verzorgt thuis koffie met zelfgebakken taart voor het hele gezin. Daarna gaat hij met een drankje naar de keuken en bereidt de heerlijkste gerechten. Hij is ook heel lief voor Margriets moeder, wat blijkt uit het volgende. Een paar jaar na de oorlog begint pa voor zichzelf een groothandel in vleeswaren. Ma werkt hard mee in bedrijf en huishouding. Ze heeft nooit tijd voor zichzelf. Op vrijdagavond zet pa zijn vrouw neer bij de keukentafel en schenkt voor beiden een drankje in. Vervolgens zet hij een bakje warm water klaar, een potje met crème, een vijltje en een schaartje. En dan begint papa haar handen te verzorgen en te manicuren. Hij lakt ook haar nagels. Zo jong als de kinderen zijn, worden ze geroerd door de toewijding waarmee hij dat doet. Dat is hun beider rustpunt in een drukke werkweek. Voor de kinderen is het een herinnering vol warmte en tederheid.

Bij de nonnen In het dorpje is verder helemaal niks te beleven. Geen sportclubjes, geen zwembad en geen padvinderij. Er is nauwelijks openbaar vervoer. Buiten spelen is alles wat je er kunt doen. Margriet doet dat dan ook naar hartelust, samen met broer en zussen. De drie zusjes worden 'de prinsesjes' genoemd, omdat ze vaak prachtige jurkjes dragen, gekregen van een rijk nichtje uit Brussel. Ze worden daar door de boerenkinderen bijna dagelijks mee geplaagd. Vooral als ze na school helpen met het werk op het land. Zo stopt een jongen een veldmuisje in Margriets bloesje. Deze boerenzoon heeft wel succes gehad: tot op de dag van vandaag is ze helemaal panisch voor muizen. De kinderen uit het dorp gaan naar de ambachts-, huishoudof lagere landbouwschool. Maar Margriet en haar zussen mogen naar de MULO, bij de Ursulinen in het nabijgelegen dorp Echt. Het is een strenge nonnenschool. Een jaar later verhuist het hele gezin eveneens naar Echt. Dit dorp heeft een station, dus je kunt per trein naar Sittard en Roermond. Omdat Margriet zulke goede rapporten heeft, willen haar ouders haar in Sittard op het Gymnasium doen. Maar dat laten de nonnen niet zomaar gebeuren. Ze gaan met haar ouders praten: als ze bij de nonnen blijft, mag ze een klas overslaan. Als ze dan aansluitend de Kweekschool van de nonnen doet en haar hoofdakte haalt, is ze pas 20. Dan heeft ze die diploma's op zak en kan eventueel later alsnog naar de universiteit. Haar ouders laten zich overtuigen en inderdaad, op haar twintigste beëindigt ze de opleiding met prima resultaten. Ook in Echt is weinig te beleven: geen zwembad, geen tennisbaan, geen korfbal en van hockey heeft men nog nooit gehoord. Op zondagmiddag met een handjevol toeschouwers kijken naar de lokale voetbalclub vormt het enige vertier. Pas later gaan Margriet en haar zussen 10 km verderop naar het zwembad in Susteren. Dat betekent 's ochtends vóór school 10 km erheen fietsen, zwemles krijgen en dan 10 km terug.

Heimwee naar Limburg Na het behalen van de hoofdakte krijgt Margriet haar eerste baan bij de lagere school van de zusters-Ursulinen te Sittard. Het is 1963, ze is 20 jaar oud. Ze krijgt groep zeven, een klas van meer dan 40 meisjes! Les geven en orde houden gaan haar gemakkelijk af. Ze loopt met deze meisjes, twee aan twee in een lange sliert achter zich aan, door het drukke hart van Sittard naar het zwembad. Geen probleem, iedereen steekt keurig over in een gedisciplineerde rij, want in die tijd luisteren kinderen nog naar de juf. In het voorbijgaan heeft Margriet sjans van de jongens van het bisschoppelijke college en haar 11-jarige pupillen vinden dat prachtig. Ze geeft twee jaar les op deze school. Ondertussen leert ze op de kermis van Ohé en Laak haar toekomstige man kennen. Rob studeert in Amsterdam en dankzij hem wordt haar interesse voor de grote stad gewekt. Ze solliciteert en wordt meteen aangenomen in Amsterdam-West, mede dankzij een prachtig getuigschrift van de nonnen. Ze vindt een kleine

kamer, vlakbij de Hoofdweg en begint daar een totaal ander leven. Omdat Rob elders woont, voelt ze zich in het begin alleen en diep ongelukkig. Ze mist haar lieve ouders, ze mist het grote ouderlijk huis met de mooie tuin, ze mist Limburg. Daarover plengt ze menig traantje. Ze kookt niet voor zichzelf en vermagert. In de weekenden komen haar ouders regelmatig bij haar op bezoek en brengen dan pannen met vlees en andere lekkere dingen mee. Ook willen ze dat hun dochter terugkomt naar Limburg. Maar hoewel ze diep in haar hart dolgraag terug zou gaan, vindt Margriet dat een nederlaag. Ze besluit ondanks haar heimwee in Amsterdam te blijven. Na verloop van tijd leert ze via Rob andere studenten kennen. Daarnaast begint ze op te trekken met aardige collega's van de school waar ze les geeft. Met steeds andere groepjes gaat ze 's avonds uit, zet de fiets neer voor Americain, gaat de stad in en om 1 uur 's nachts staat haar fiets er nog steeds. Kortom: ze geniet van het bruisende stadsleven.

De 'spijkereend' Rob en Margriet krijgen een flat toegewezen in Amstelveen en haar ouders stimuleren dat ze daar gaan samenwonen. Ze denken: dan krijgt Margriet meer leefruimte en moet ze ook eten koken voor Rob. En inderdaad, Margriet gaat weer koken. Ze komt ook in Amstelveen voor de klas, op de Kennedyschool. Daar werkt ze 1,5 jaar. Ondertussen is Rob afgestudeerd als politicoloog en krijgt een baan in Den Haag bij een public relations bureau. In 1968 trouwen ze. Margriet wil cultuurpedagogiek gaan studeren, want ze houdt van kunstgeschiedenis én pedagogiek. Ze heeft een oriënterend gesprek op de universiteit, maar kort daarna blijkt ze zwanger te zijn. In 1971 wordt hun zoon Maarten geboren. Twee jaar later begint Rob een public relations bureau voor zichzelf in een klein pand in de Jordaan. Margriet werkt af en toe mee, schrijft soms een persbericht en rolt zo geleidelijk in het 'p.r.-werk'. Ze blijkt goed te kunnen organiseren. Weer twee jaar later kopen Margriet en Rob een groot drive-in huis in Amstelveen. Beneden is het bedrijf, boven de woning. De 'relaties-van-beneden' komen vaak boven een glaasje drinken. Zo ook in 1973 een directeur van Elzevier. Hij wil een passende coverfoto hebben voor een speciale editie over auto, boot en caravan. Of ze een leuk idee hebben. Hij denkt zelf aan een beschilderde Citroën-2CV die een caravan trekt. Margriet denkt hardop: 'Waarom geen

(Vervolg op pagina 18)

De Vliegende Honneur 4 17

(Vervolg van pagina 17)

2CV van spijkerstof?' De man van Elzevier vraagt of zij dat kan realiseren. Dat was nou ook weer niet direct haar bedoeling. Maar na enig aarzelen besluit ze dit plan te gaan uitvoeren. Citroën geeft haar een 'eend'. En van Levy's, een klant van hun bureau, krijgt ze meters spijkerstof. En ze kan beschikken over een garage in Ouderkerk, op de plek waar nu eetcafé 'Het Deurtje' zit. Daar zal ze de eend persoonlijk in spijkerstof hullen. Mensen uit het reclamevak komen haar vorderingen bewonderen en van commentaar voorzien. Ze denken: dit gaat nooit lukken. Maar dat is haar eer te na! De hele auto wordt strak in de spijkerstof gehuld, al heeft ze op het laatst geen handen meer over door het verwerken van al dat stugge materiaal. De 'gepimpte eend' wordt aan alle kanten gefotografeerd. Er wordt een poster van gemaakt en hij wordt in tal van dag- en weekbladen gepubliceerd. In 1975 groeien ze uit de drive-in woning. Het kantoor verhuist naar de Sportlaan in Amstelveen, tegenover makelaarskantoor Netjes. Tevens kopen Margriet en Rob een oude, fraai gerestaureerde woonboerderij met een grote tuin, even voorbij Nes a/d Amstel. Maarten gaat in Amstelveen naar de basisschool. Na schooltijd loopt hij naar kantoor. Daarvandaan rijden Margriet en hij aan het eind van de middag samen naar huis. Het is een druk bestaan: p.r.-werk combineren met het huishouden. En daarnaast een goede moeder zijn voor Maarten. Margriet vindt het werk op zich leuk. Het is erg gevarieerd. Ze moet persconferenties en modeshows op touw zetten. En tevens contacten onderhouden met journalisten van krant, radio en T.V. Ook werkt ze met bekende fotografen en benadert Nederlandse VIP's voor diverse opdrachten. Margriet doet dit werk tot 1981. Het is een drukke baan met de nodige stress: alle draaiboeken moeten kloppen, er mag bij presentaties niets fout gaan. 's Avonds moet Margriet soms ook nog een zakendiner bij haar thuis verzorgen. Dit betekent dan: menu bedenken, Maarten bij school oppikken, samen ingrediënten inkopen, gerecht klaarmaken. En altijd als ze kookt, zit Maarten op het aanrecht gezellig mee te 'koken'. Hij is dan ook een prima kok geworden. Zelfs de bloemstukken op tafel wil Margriet zelf schikken. Ook liggen door het hele huis notitieblokjes. Daarin noteert ze losse invallen tijdens het stofzuigen en de afwas. En ook wat er allemaal nodig is voor komende evenementen. Kortom, het is een hectische tijd. Enkele anekdotes illustreren dat.

Sneeuwstorm in de polder Voor een landelijke advertentiecampagne heeft ze contact met mensen als Willem Duys, Ron Brandsteder, Johan Cruyff, Adèle Bloemendaal en Kees Brusse. Wat haar het meest is bijgebleven uit al die gesprekken: deze bekende Nederlanders blijken in de dagelijkse omgang gewone, aardige mensen te zijn. Ook een Nederlandse autofabrikant doet een beroep op hun bureau voor de presentatie van een vernieuwde vrachtauto. Dit moet in één keer gebeuren voor alle Nederlandse dealers op een centraal gelegen plek. Margriet krijgt de opdracht een locatie te vinden, waar die vrachtauto zo naar De Vliegende Honneur 4 18

binnen kan rijden. Ze belt stad en land af en komt uiteindelijk terecht bij De Meerpaal in Dronten. Hoewel niet écht centraal gelegen kan daar wél een vrachtauto naar binnen rijden. Het moet een presentatie worden voor 200 genodigden met optredens van diverse artiesten. Echter, het is winter. Als de grote dag is aangebroken ligt de sneeuw hoog opgewaaid in de polder. Door gladheid en sneeuwval zijn de artiesten in geen velden of wegen te zien. Margriet is in alle staten: waar blijven ze nou? Uiteindelijk komen ze aangereden door de sneeuwstorm, vlák voordat ze op moeten. De 'Truckshow' met licht en geluid, diapresentaties, een optreden van Imca Marina en andere sterren én een diner voor 200 man wordt een overweldigend succes. Een andere keer heeft ze een afspraak bij een reclamebureau in Buitenveldert. Ze verkeert in de veronderstelling dat ze met een accountmanager nog even wat details moet doornemen van het plan dat ze gemaakt hebben. Wie schetst echter haar verbazing, als ze wordt verzocht plaats te nemen aan een tafel in een vergaderruimte, waar op datzelfde moment een zestal heren in dure pakken verschijnt. In plaats van nerveus te worden haalt ze een paar keer diep adem en steekt vervolgens met verve van wal. Prima plan, prima presentatie, applaus. En het belangrijkste: een tevreden klant, die instemt met het voorstel. Na afloop stapt ze met een opgewekt gevoel in haar autootje, zonnetje schijnt, dak open, radio hard aan. 'Geloof me,' zo besluit ze lachend, 'als ik van tevoren geweten had dat ik voor zo'n zware delegatie mijn betoog moest houden, had ik beslist een paar nachten minder rustig geslapen.'

Weer voor de klas Maar het is wat veel allemaal. Na een langdurige, verwaarloosde kou stopt Margriet op advies van de huisarts met deze meer dan fulltime baan. Ze gaat op zoek naar freelance opdrachten. Een groot herenmodebedrijf vraagt haar om het personeelsblad te gaan schrijven en te assisteren bij opleidingen. Ze interviewt iedereen van directeur tot winkelmeisje. Zij doet dit werk zo'n acht jaar met veel plezier. In deze periode blijken Margriet en Rob uit elkaar gegroeid. Ze scheiden in 1986 en Margriet betrekt met Maarten haar huidige woning aan de Fideliolaan in Amstelveen. Aan haar werkzaamheden bij het modebedrijf komt door reorganisaties en bezuinigingen helaas een eind. Maar de schoorsteen moet blijven roken. Een kennis adviseert haar om zich bij de gemeente Amstelveen op te geven als inval-

kracht op lagere scholen. Ze wordt aangenomen en zit 's ochtends om half acht keurig aangekleed op de bank te wachten op een telefoontje om in te vallen. Na drie dagen gaat de telefoon: in Waardhuizen is een zieke leerkracht. Ze kan invallen in groep 3. Aan het eind van die dag komt een klein meisje naar Margriet toe en vraagt: 'Ik vind je zo lief, kom je morgen weer?' In korte tijd krijgt ze een aanstelling op twee scholen, samen een volledige werkweek. Op de Michiel de Ruyterschool aan de Kalfjeslaan krijgt ze daarna een fulltime baan. Daar werkt ze nog steeds met veel plezier. Ze kan het goed vinden met collega's en de kinderen zijn dol op haar. Margriet: 'Kinderen hebben gewoon aandacht nodig. Als je aardig voor ze bent, begrip toont en af en toe eens een grapje maakt, heb je totaal geen problemen. Ook vertel ik veel bij geschiedenis en aardrijkskunde en dat vinden ze leuk. Margriet: 'Bij de creatieve vakken probeer ik hen, hoe jong ze ook zijn, een beetje esthetisch gevoel bij te brengen. Laatst heb ik hen verteld van de 'Cobragroep' en hebben ze prachtige, kleurrijke 'Corneilles' geschilderd, de moeite waard om in te lijsten. Elke vrijdag past ze in Ouderkerk op haar kleinkind van negen maanden. Als Margriet 65 is, loopt haar onderwijscontract af, maar kan ze op invalbasis nog blijven werken. Ook haar artistieke kant kan ze dan verder ontwikkelen. Daarnaast gaat ze vaker op haar kleinkinderen passen Ook heeft ze veel hobby's: haar interieur opknappen en zelf beschilderen, kleding ontwerpen en in elkaar zetten en misschien straks óók golfen. Tenslotte gaat ze regelmatig met vrienden naar het theater. Kortom, Margriet hoeft zich straks niet te vervelen.

Bridge De kennismaking met bridge gaat via haar schoonouders. Van hen leert ze de allereerste beginselen van dit mooie spel. Haar schoonfamilie tennist tevens bij de KLM en Margriet kan er gaan spelen als buitenlid. Daar krijgt ze ook haar eerste Acol-lessen van Bert en Wim. Zo rolt zij langzamerhand in het bridgegebeuren. Ze heeft in die tijd een aantal verschillende partners gehad. Een van hen is Nico. Hij is een homoseksuele man, die veel voor Margriet heeft betekend. Met hem onderhoudt ze jarenlang een waardevolle, platonische relatie. Ze heeft hem zo'n 11 jaar geleden leren kennen op een bridgeclub in Westwijk, georganiseerd door Bert en Reina. Als ze aan elkaar worden voorgesteld, blijkt Margriet hem zijdelings te kennen. Er ontstaat tussen beiden een hechte vriendschap en ze bridgen veel samen, ook tijdens diverse drives in Limburg. Via zijn werk krijgt Nico veel uitnodigingen voor concerten en galafeesten. En altijd neemt hij Margriet mee. Nu bijna drie jaar geleden, krijgt hij te horen dat hij kanker heeft. Er is niks meer aan te doen. Tot twee dagen voor zijn dood bridgen ze vaak bij hem thuis tot diep in de nacht. Nico geniet daarvan met volle teugen. Margriet verzorgt hem het laatste halfjaar intensief. Daarna overlijdt hij thuis, temidden van familie en zijn vele vrienden, bij allen een grote leegte achterlatend.

Op donderdagavond speelt Margriet nu alweer een flink aantal jaren met José Dobber. Hoe houd je het partnerschap goed? Margriet: 'Om de beurt vergissen we ons wel eens, maar wat dan nog? Ik wil best goed spelen, maar niet ten koste van alles. Ik heb bijvoorbeeld geen tijd om 's avonds in bridgeboeken te neuzen. Immers, na elke dagtaak ligt er altijd schoolwerk. Er is bijvoorbeeld veel correctiewerk te doen. En ik moet werkstukken lezen, toetsen samenstellen en rapporten invullen. Ook hebben we op school veel voor te bereiden voor Sinterklaas, Kerstmis en Pasen. Daarnaast zijn er de gesprekken met ouders en de vele vergaderingen. Eigenlijk ben je nooit klaar. En áls ik daarnaast al een cursus zou gaan volgen, zou dat bijvoorbeeld schilderen worden of kunstgeschiedenis, maar niet bridge.' En ze vervolgt: 'José speelt vaker dan ik en heeft ook meer tijd om zich in de theorie te verdiepen. Als ik na een hele dag voor de klas thuis kom, moet ik nog eten koken en daarna meteen dóór naar de bridge. Als ik na zo'n dag een fout maak, heb ik het gevoel dat de ene fout de andere uitlokt. Ik word dan onzeker en denk: zie je wel, ik lees geen theorie en speel maar één keer per week. José kan beter iemand anders gaan zoeken. Dat heb ik haar twee jaar geleden ook voorgesteld. Maar José gaf toen te kennen ons partnerschap gewoon te willen voortzetten. En gelukkig zijn er nooit irritaties tussen ons. Maar áls het soms niet goed gaat, denk ik wel dat het meestal door mij komt.' Ergert zij zich wel eens aan de tegenstanders? Margriet: 'Ik erger me niet zo snel aan mensen. Overigens, en dat mag ook wel eens gezegd worden: de KLM vind ik een heel plezierige club.' Vroeger deden José en zij mee aan toernooien, maar nu niet meer. En ze speelde meer in huiselijke kring, vooral met Nico. Ze gaat wel steeds mee met het bridgeweekend van Jan de Bruin. Ze speelt dan met Connie Schuiling en vindt dat heel leuk, omdat Connie een aardige vrouw is. Ze heeft met José ook meegedaan aan de externe viertallencompetitie. Bij andere clubs maak je soms leuke dingen mee. Zo speelt ze een keer op een bridgeclub in De Pijp. Trap op, donker bovenkamertje, men drinkt bier zo uit de fles. Er zitten veel 'Amsterdamse types'. In de derde ronde moeten ze tegen een rasecht Amsterdams echtpaar. In het biedverloop blijft de tegenstandster maar klaveren herhalen. Op een gegeven moment schreeuwt de man door de hele ruimte: '5♣, als jij zonodig klaveren moet spelen, probeer er dan maar 5♣ uit te halen.' En dat op een toon van: 'stik er maar in'. José doubleert en inderdaad, het gaat flink down. Margriet: 'Dat is het leuke van die competitie, je maakt soms heel wat anders mee dan op onze club.' Margriet zou in dat verband graag zien dat het bridgen op de tennisclub DVH verschoven zou worden van de zaterdag- naar de zondagmiddag. Immers, na een hele werkweek is zaterdag de dag bij uitstek voor de boodschappen, uitgaan of een etentje met vrienden. En de zondagmiddag is vaak wat saai, want er is minder afleiding. Dan zou het leuk zijn om een kaartje te kunnen leggen. Na even nagedacht te hebben, voegt ze eraan toe: 'Maar waar je het ook speelt, of wanneer, bridge is en blijft een leuk spel en ik ben van plan het te blijven spelen tot in lengte van dagen.' Hans Abspoel De Vliegende Honneur 4 19

Afwezigheid- & Invallerregeling Voorstel tot wijziging

I

bestraffend. De nieuwe richtlijnen geven blijk van een veel soepelere attitude.

n de vorige ledenvergadering zijn de afwezigheid- en invallerregeling onderdeel geweest van de rondvraag. Na veel discussie is afgesproken dat een commissie zich zou buigen over dit onderwerp. Deze commissie, bestaande uit Marja Kleinherenbrink, Charles Valent en Eric Missotten heeft een verslag gemaakt dat hieronder wordt samengevat. De commissieleden willen graag dat dit onderwerp ter sprake komt op de jaarvergadering in 2006. Het volledige verslag is opvraagbaar bij Eric Missotten ([email protected]) De huidige afwezigheid- en invallerregelingen bij onze club bestaan al heel lang en stammen uit de zeventig en tachtiger jaren. Onder leiding van de WEKO (staat voor WEdstrijdKOmmissie en dit is het instituut onder het bondsbestuur dat de verantwoordelijkheid heeft over alle competitie- en wedstrijd zaken) zijn in de late negentiger jaren en nogmaals in 2002-2003 roadshows gehouden waarin de meningen van de verenigingen over deze regelingen werd gepeild. E.e.a. heeft geleid tot een herziening van de richtlijnen voor o.a. afwezigheid- en invallerregelingen, het onderwerp van deze notitie. De algemene strekking is dat de vroegere regels niet alleen te streng waren, maar vooral ook nodeloos

Wat zijn de uitgangspunten van de commissie om tot de nieuwe voorstellen de komen? De commissie (en ook WEKO) vinden de volgende punten bij de argumentatie voor de nieuwe voorstellen van wezenlijk belang: ♦ We moeten ervan uitgaan dat iedereen in principe heel graag wil spelen en zoveel mogelijk wil komen ♦ Om plausibele redenen van afwezigheid zoals bruiloften, ziekenbezoek, begrafenissen, verjaardagen, overwerk, werk in buitenland, familiefeesten, schoolvakantie kinderen, eigen vakanties, etc. dienen geen negatieve maatregelen genomen te worden, immers de wil en wens om wel te spelen staat niet ter discussie ♦ Een paar is niet afwezig omdat het daarmee hoopt, op basis van de tussenstand, niet te degraderen of met zekerheid te promoveren c.q. met zekerheid 1e te worden in de A-lijn. Als het tegendeel bewezen wordt zijn maatregelen door de TC op zijn plaats ♦ Er is geen opkomstplicht en daarom zou het niet op komen dagen in principe niet bestraft mogen worden ♦ Zware sancties bij afwezigheid zijn niet redelijk en dienen ook geen enkel doel ♦ Het spelen met een invaller, dus niet met je vaste

Much better in Software than in Bridge De Vliegende Honneur 4 20

[email protected]

♦

♦

vertrouwde partner, is eerder een nadeel dan een voordeel Paren die op basis van hun speelsterkte c.q. behaalde resultaten niet horen te degraderen mogen als gevolg van score ingrepen niet degraderen, niet alleen omdat ze onterecht degraderen maar ook omdat daarmee de competitie in de lagere lijn kan vervalst worden De eindstand zou een zo goed mogelijk beeld moeten geven van de sterkte van de deelnemende paren

Voorstel voor de afwezigheidregeling ♦

♦ ♦ ♦

♦

Bij de 1e keer afwezig: - de gemiddelde score van het paar van de reeds ge speelde en nog te spelen zittingen - daarop 2% in mindering brengen - een maximum van 55% Bij de 2e keer afwezig: hetzelfde maar dan 4% in mindering brengen Bij de 3e keer afwezig, dan pas 46% Verder zou een paar, om voor promotie en het toekennen van meesterpunten in aanmerking te komen, minimaal 3 van de 5 keren aanwezig moeten zijn geweest en als een paar een gehele ronde niet als paar heeft gespeeld dan zou dit paar niet mogen promoveren. Ook kan opgenomen worden dat, in verband met een lange vakantie, ieder paar 1x per seizoen het recht heeft om een volledige ronde over te slaan zonder consequenties

Een kleine toelichting nog hierbij: Het hanteren van de gemiddelde score doet recht aan de overige behaalde scores van het betreffende paar en dus ook aan hun sterkte c.q. zwakte. Dat er weliswaar beperkende scores d.m.v. 2% c.q. 4% aftrek en maxima worden gegeven heeft niets met een straf te maken maar dient ter voorkoming van een te grote competitievervalsing voor de andere paren. Een mogelijk tegenargument zou kunnen zijn dat er geen volledig correcte tussenstand mogelijk is. Een tussenstand is echter wel altijd mogelijk, zij het dat deze inderdaad later nog aangepast kan worden. Dit is geen knelpunt. In vele sportcompetities is dit het geval, bijvoorbeeld, als Ajax en andere teams een aantal wedstrijden minder of meer heeft gespeeld heb je ook nooit een volledig juiste tussenstand. Een ander effect t.o.v. van de huidige situatie is dat zwakke paren die gemiddeld meestal onder de 46% scoren in het voorgestelde systeem nu bij afwezigheid minder goed zullen scoren, immers ze krijgen dan nu niet meer gegarandeerd 46%. Paren die gemiddeld boven de 50% scoren zullen gemiddeld relatief beter gaan scoren bij afwezigheid dan voorheen omdat ze dan niet slechts 46% krijgen. Een rechtvaardiger systeem dus. Voorstel voor de invallerregeling ♦

Als je invalt krijg je de score die je haalt, zonder minimum en maximum en dat geldt voor alle zittingen en alle rondes

♦

Verder kan er ook voor een garantieregeling gekozen worden en dat gaat als volgt: - het paar meldt vóór het spelen of ze de garantieregeling wil - daarbij kiest men dan voor een minimum en maximum score van 46-54% (alternatieven zijn 45-55 of 47-53)

Bij deze regeling geldt bovenal het argument dat je eerder benadeeld dan bevoordeeld bent als je met een invaller moet spelen. Bescherming via een garantieregeling (die evenwichtiger is dan de huidige die we kennen van 46-52) wordt als keuze geboden. De garantieregeling is er om spelers aan te moedigen om te komen als hun partner verhinderd is.

Overige aspecten bij de voorstellen Bij de voorstellen zijn de meest voor de hand liggende argumentaties gegeven. Ter aanvulling volgen hier nog enkele mogelijke argumenten. Alle afwezigen en invallers veroorzaken competitievervalsing, maar dat is nu eenmaal eigen aan clubbridge, en straffen is daar geen verbetering voor, en kan dat ook niet voorkomen. Sterker, strafscores zijn juist een vorm van competitievervalsing. En er is ook nog een uitspraak van de WEKO commissie: 'De beste invallerregeling is geen invallerregeling. Clubs die een invallerregeling niet kennen hebben het minste gedoe. Het argument dat regels nodig zijn om oneerlijkheid te voorkomen gaat niet op. Er is namelijk altijd wel iemand die zich benadeeld voelt'. Verder zal de voorgestelde regeling geen extra moeilijke technische ingrepen impliceren. De beschikbare software kan mits enige aanpassing deze voorstellen verwerken. Tenslotte: je kunt niet alle situaties in regelingen vatten. In specifieke situaties kan de TC ingrijpen en zal gemotiveerd en naar billijkheid beslissen. Wij hebben gemeend deze voorstellen te moeten doen omdat we ook willen proberen een moderne club te zijn. Laat ons gelijk lopen met andere clubs door met de ontwikkelingen mee te gaan. Door het overnemen van onze voorstellen wordt niet zozeer naar ons geluisterd maar wordt aangesloten bij de ontwikkelingen in Nederland en vooral die van WEKO-NBB welke op haar beurt weer gevoed zijn door de resultaten van roadshows. Als u onze mening deelt dan hopen wij dat u uw stem zult laten horen op de vergadering. En dan ... nog iets heel anders ... heeft u het gevoel vaak tegen dezelfde paren te spelen? Cor Meijer heeft ons een document in handen gestopt waarin melding wordt gemaakt van een software programma, genaamd WIP (gratis te downloaden) voor het laten spelen van de paren tegen zoveel mogelijk verschillende tegenstanders (zie www.bridge.nl/groepen). We vinden dat dit een absolute verrijking voor de club zou zijn om dit toe te passen. Het lijkt ons goed dit een jaartje uit te proberen. Als u dat ook wilt laat dan uw stem horen in de vergadering. Eric Missotten De Vliegende Honneur 4 21

Afwezigheid- & Invallerregeling

H

Reactie van de Technische Commissie

et voorstel door de commissie bestaande uit Marja Kleinherenbrink, Charles Valent en Eric Missotten (Zie bladzijde 20) is besproken door de Technische Commissie. De TC heeft alle voor- en nadelen afgewogen en is tot het besluit gekomen de huidige regeling te handhaven. Dit besluit is door het bestuur overgenomen met een kleine aanpassing met betrekking tot de afwezigheidregeling. Indien een paar een gehele ronde niet heeft gespeeld én voor aanvang de competitieronde de TC hier van op de hoogte heeft gesteld, telt deze ronde niet mee en handhaaft het paar zich in de huidige lijn. De TC was het hier mee eens. Binnen onze club wordt echter een competitie gespeeld. Om de competitie te winnen, moet een prestatie worden geleverd. Dit kan alleen, als er voor 100% aan de competitie wordt deelgenomen. Dit betekent dat met deze nieuwe regeling men is uitgesloten het clubkampioenschap. Het moet opgemerkt worden dat deze regeling niet vaak toegepast hoeft te worden, daar paren die degraderen vaak een lager gemiddelde dan 45% hebben gehaald, dus lager dan het percentage dat een paar krijgt toegewezen, dat een hele ronde afwezig is geweest. De TC kan altijd van een regeling afwijken en zal dat ook doen als hier aanleiding voor is.

De Vliegende Honneur 4 22

Afwezigheidregeling De commissie noemt het percentage van 45% een vorm van bestraffen. De TC is deze mening niet toegedaan en vindt het 'belonen' met bijvoorbeeld 53% (= vorm van het eigen gemiddelde) voor het niet spelen, juist een vorm van competitievervalsing. Dit komt omdat wij geen 'constante' spelers binnen onze club hebben; spelers die bijvoorbeeld altijd tussen de 50 en 55 procent scoren. Als dat het geval zou zijn, dan zou een eigen gemiddelde te rechtvaardigen zijn. Echter ook onze beste spelers, kunnen de ene week 64% en de volgende week 47% scoren. Een ander nadeel van een eigen gemiddelde bij afwezigheid is, dat zowel het paar dat het betreft, als alle overige paren uit de lijn, niet weten waar ze staan in de tussenstand. Het eigen gemiddelde betekent dat deze wordt berekendver alle gespeelde zittingen van een bepaalde ronde. M.a.w., het wordt pas berekend nadat de laatste zitting is gespeeld. Men vindt het prettig voor aanvang van de laatste zitting te weten, waar men staat in de tussenstand en of men nog kan promoveren of kan voorkomen te degraderen. Met het toe-

kennen van een eigen gemiddelde is men dit inzicht kwijt. Voorbeeld.

gegeven (46%) als minimum, dan wanneer men niet was gekomen (45%).

Een paar haalt de eerste ronde 60% en eindigt als eerste. Vervolgens komt men twee keer niet. Aan het einde van de derde ronde, staat dit paar nog steeds bovenaan met het percentage van 60%, omdat de percentages van ronde 2 en 3 pas na de laatste zitting bekend zijn.

Ook voor deze regeling geldt: het is duidelijk en iedereen weet waar hij/zij aan toe is.

De huidige regeling geeft na elke zitting de juiste stand van zaken weer en iedereen weet waar hij/zij staat in de tussenstand.

Invallerregeling Men krijgt het percentage dat wordt gehaald, met een minimum van 46% en een maximum van 52%. Deze regeling 'beschermt' een gelegenheidspaar op twee manieren. Het maximum van 52% is ingesteld om te voorkomen dat een speler wordt verweten dat hij/zij nu een score van bijvoorbeeld 58% haalt omdat hij/zij heeft samengespeeld met een van de betere spelers, terwijl de speler met zijn/haar eigen partner nooit boven de 45% scoort. Andersom geldt hetzelfde. Een speler kan met een gelegenheidsspeler een lage score halen omdat de manier van spelen erg verschilt en het een avond vol misverstanden is geweest. Een reactie zou kunnen zijn: 'Ik had beter niet kunnen komen, dat had ik tenminste nog 45% gehad'. Omdat we graag iedereen zien komen en het waarderen dat men bereid is met een invaller te spelen, wordt er een procent meer

Van een keuze voor een zogenaamde garantieregeling zoals door de commissie wordt voorgesteld kan geen sprake zijn, daar de TC niet bereid is achteraf allerlei scores te corrigeren, omdat de een dit wil en de ander dat. Een regeling geldt voor iedereen.

Besluit Zoals gezegd is het besluit van de Technische Commissie en het bestuur, de huidige regeling te handhaven met uitzondering voor paren die langere tijd afwezig zijn. Dit besluit zal aan u tijdens de ledenvergadering worden voorgelegd. Namens de Technische Commissie Rick Jacobs

De Vliegende Honneur 4 23

Zomer 2006 Of en hoe er deze zomer wordt gespeeld, is afhankelijk van wat er op de ledenvergadering wordt besloten. Vooralsnog start de zomercompetitie op donderdag 18 mei. Op Donderdag 7 september begint de wintercompetitie 2006-2007. Na de ledenvergadering zal er eventueel een aparte nieuwsbrief door de Technische Commissie worden uitgegeven met betrekking tot de zomer 2006. De Technische Commissie

U kunt geen kleur meer bekennen? Geen Nood! Een nieuwe haalt u binnen 6 minuten! Bruin worden bij de The Tanning Shop betekent dat u, in tegenstelling tot de normale zonnebank, niet op de zonnebank ligt, maar al staande omringd wordt door 46 diepbruinende lampen. Hierdoor kunt u onder het genot van uw favoriete muziek optimaal ontspannen, maar vooral snel en op hygiënische wijze verantwoord veilig bruin worden.

Kijk dan nog even rond tussen het uitgebreide assortiment bridgeartikelen, voordat u met uw nieuwe kleur huiswaarts keert. Hier vindt u alles om er bij u thuis een geslaagde bridgeavond van te maken. Keuze uit: kaartkleden, wedstrijdmateriaal, scoremateriaal en speelkaarten, monogramkaarten (uw eigen naam of van uw relatie op speelkaarten), bridgesoftware en –boeken, bridgetafels en diverse kado artikelen.

The Tanning Shop Amsterdamseweg 504 1181 BX Amstelveen Tel. 020 – 6475047 Openingstijden: Di – Vrij 10.00 – 20.00 uur Za 10.00 – 18.00 uur

De Vliegende Honneur 4 24