- De Pajotse Oldtimer Lidnr. 273 Driemaandelijks tijdschrift - P

www.depov.be - [email protected]

De Pajotse Oldtimer

Lidnr. 273

Driemaandelijks tijdschrift

-

P 912547

Juli-Augustus-September 2014

2

Woordje van de voorzitter

Ritv/d v/d Voorzitter Voorzitter Rit

10 augustus 2014 met BBQ Hou deze dag vrij meer info later

Volgend jaar viert de club haar 10-jarig bestaan. Met de ritorganisators werd reeds rond de tafel gezeten en iedereen heeft zijn rit voor volgend jaar al vastgelegd. Wij zullen de vier windstreken van ons landje aandoen, dat belooft! In samenwerking met het magazine “Penzine”, de erfgoedcel Pajottenland en Zennevallei, hebben de Pajotse Oldtimer Vrienden een parcours uitgetekend dat 79 km slingert door onze prachtige Parel van het Pajottenland. Wil je hier meer over weten, surf dan naar www.toerisme pajottenland.be. Hier verkrijg je via google maps de digitale route of onze roadbook geschreven in bol/pijl. Dit magazine valt niet in je brievenbus, maar is te verkrijgen via de lokale handelaars, bibliotheken, gemeentehuizen, … en is gratis. Ook dit jaar is het verkiezing van het bestuur. Nogmaals doen wij een oproep naar onze leden om zich aan te melden voor een functie in ons bestuur. Na een zware inspanning van onze vierdaagse naar Duitsland, waarbij wij

Jullie voorzitter Tuut, tuut

Het bestuur

Contactgegevens Freddy Demetser Heerbaan 39 1755 Gooik 0475/761119 www.depov.be [email protected] Reknr: BE47 7340 1617 7080 op naam van De Pajotse Oldtimervrieden

als team (Loes & Willy, Monique & ik), het soms niet meer zagen zitten wegens de vele omleidingen, viel het al bij al toch nog goed mee: er waren geen omleidingen meer, het was prachtig weer, wij hebben lekker gegeten, en goed geslapen in het mooie hotel in het aangename stadje Hadamar. Soms was het wel een beetje te warm, maar de prachtige ritten in de bossen zorgden voor wat verkoeling. Dit alles was overgoten met een bruisende sfeer. Het was fantastisch! Wij hebben al enkele ritten achter de rug waar de weergoden ons dit jaar goedgezind waren. “De Ontdekkingsrit” lokt ons naar Wallonië, de “Wie weet da?-rit” gaat richting Meetjesland. Mijn rit is nog in de maak, dus geen tijd om op mijn lauweren te rusten. Met deze nodig ik jullie allemaal uit op een van onze ritten en tot weerziens.

Voorzitter: Freddy Demetser -0475 76 11 19 Secretaris: Martine Michiels - 0474 68 07 82 Schatbewaarder: Björn Demetser - 0478 02 73 06 Materiaalmeester: Hugo Demetser - 0475 44 10 78 Materiaalmeester: Roger De Crick - 0476 91 00 35 Public Relations: Maggy Desmet - 0496 87 19 22

3

L&S VASTGOED Ninoofsesteenweg 84 te 1750 Eizeringen-Lennik 0473 96 11 22

www.LSvastgoed.be 4

Verslag: de Baronrit Zondag 23 maart is het zover. De Baronrit: de eerste rit van het jaar. Voor veel van onze wagens is het hun eerste uitstap na de winterslaap, en ook de ultieme test om na te gaan of de werken die we hebben uitgevoerd tijdens de winter geen negatieve invloed heeft gehad op de technische prestaties van onze voertuigen. Kwestie van na te gaan of we geen stukken omgekeerd hebben gemonteerd. We verzamelen in Galmaarden aan den bareel bij een aangename ochtendzon, die zich weerspiegelde in stralende gezichten bij de deelnemers. De sfeer zat er van bij het begin goed in en meestal is dat een teken dat het een super dag zal worden. In een rustig tempo doorkruisen we Vlaams en Waals Brabant om te stoppen in Seneffe. We reden langs vele mooie landwegen en konden neerkijken op mooie landschappen. Er stonden enkele monumenten in het landschap waar men ook onze verbeelding moest aanspreken om ze te begrijpen. Aangekomen ten huize van de Baron zijn dochter Anne en met hulp van Joëlle en Filip werd ons een aperitiefje aangeboden met de nodige versnaperingen. De “Grand Baron Brut” was van een uitstekende kwaliteit. We moeten toegeven bij den Baron heeft men goede smaak. Dames bedankt voor dit onthaal.

De grijze hemel had plaats gemaakt voor zon en de directe omgeving van het kasteel van Seneffe leek een uitstekende plaats om halt te houden en de picknick te verorberen. Geen haast om de weg verder te zetten, genieten van de zon, het moment en even bijpraten met de vrienden (over auto’s natuurlijk) wat moet een mens meer hebben.  Tijd om het tweede gedeelde van de rit te hervatten om niet te laat te komen op de eindbestemming. NB: Ben meestal altijd bij de laatste, dus we gaan ons best doen. We zetten de weg verder via de landelijke wegen van Brabant met als einddoel “Le Bois d’Arpes” in Nijvel waar ons een heerlijk menu werd voorgeschoteld. De avond had al geruime tijd de plaats ingenomen van de dag, als men “Le Bois d’Arpes” verlaat om naar huis toe te keren. Geeft ook de gelegenheid om na te gaan of de lichten of kaarsen het nog doen op de voertuigen. Proficiat en bedankt aan Maggy en den Baron, het was de moeite waard. Tot de volgende rit. DD

5

6

Verslag: Karweirit Zondagochtend, onder een mooi zonnetje, reden onze oldtimers de pittoreske Graanmarkt op in Ninove. Het vertrek was voorzien om 10 uur en stipt op tijd werden ongeveer 30 motoren aan het ronken gebracht. De Karweirit was gestart voor een rit van ongeveer 120 kilometer afstand ! Eerst een ommetje gedaan in de straten van het stadscentrum om weer op de Graanmarkt te komen en dan verder naar de Industriezone bij de E 40. Vandaar richting Okegem naar het centrum rond de kerk waar er net een rommelmarkt gaande was. Hier was het extra opletten geblazen gezien de smalle straten, autoverkeer in beide richtingen, fietsers en de “rommelgangers” ! Vandaar trokken wij richting Denderleeuw, Teralfene, Erembodegem. Dan richting Aalst waar er twee POV leden minder geluk hadden. Een lid kreeg autopech en een ander lid liep bij een aanrijding blikschade op. Tenslotte belandden wij bij een eerste bevoorrading in de drankhandel “Surprise” in Herdersem. Wij konden er genieten van een lekker blond biertje, de “Kwaremont”. Kwaremont is een bier met hoge gisting gebrouwen sinds 2010 door de Brouwerij Bavik en heeft een alcoholpercentage van 6,6 %. Een lekker aperitiefje dus! We kregen daar de gelegenheid een bezoekje te brengen aan het “Varkensmuseum”. Alle maten en gewichten van varkentjes te vinden. Genietend van ons Kwaremontje kregen wij de zegen van “de priester ter plekke”, de Belleman uit Gooik en werd er ook nogal “uit de biecht” geklapt! Na deze animatie weer vertrokken richting Lebbeke (Wieze) en onderweg genoten van de heerlijke chocoladegeur van Callebaut. Intussen staat de kilometerstand op ongeveer 42 . Dus nog een heel eind voor de boeg en nog steeds met het zonnetje van de partij! Daarna kwam de mooie streek van Merchtem en Mollem aan de beurt. We kwamen terecht in het fietsparcours van de Grote Prijs van Affligem en moesten een paar keer stoppen om de renners door te laten. Vandaar richting Ternat en Schepdaal waar we konden “genieten” van ferme kasseien! Er werd ons ook nog een tweede “bevoorrading” aangeboden in de vorm van allerlei snoep. Mooi meegenomen toch? Intussen telt de kilometerteller maar verder en komen we aan in Lennik . Wij hebben dan zowat ca. 92 kilometer afgelegd. Nu richting Gooik, de gekende parel van het Pajottenland, en genietend van schitterende landschappen en mooie binnenwegen. Over Tollembeek, Station van Galmaarden, Deux-Acren naar onze eindbestemming de Muur van Geraardsbergen. Onze magen en buiken, en het waren er velen!, lieten van zich horen en na een lekkere pint konden wij aan tafel gaan in het restaurant “ ’T Hemelrijk” op de Muur van Geraardsbergen. Het is de moeite waard om van daar een paar foto’s te nemen! Het eten was weer super in orde en iedereen kon weer tevreden huiswaarts keren. Het was een schitterende rit waarvoor wij allen Hilde en Danny bedanken! JL.

7

8

Op bezoek: Hof ten Billens Bijna iedereen in onze club kent Loes en “den Billens” wel als organisators van de jaarlijkse Wie weet da?-rit. Ter gelegenheid van de jaarmarkt Gooik houden zij telkens “open hof”: hun tuin wordt omgetoverd in een leuk terras waar de Pajotse Oldtimer Vrienden voor een hapje en een drankje zorgen en plaats krijgen om enkele wagens ten toon te stellen. Echt een plaats waar onze leden zich thuis voelen en een goede sfeer gegarandeerd is! Ons bezoek was goed voorbereid: Willy haalde vlug een blad papier tevoorschijn waar hij al een aantal dingen had genoteerd en hij begon zijn verhaal. Destijds had hij een voorliefde voor grote Amerikaanse wagens en hij reed vooral in Chevrolet Corsica en Alero, terwijl Loes lange tijd rondreed in een (bijna oldtimer) Opel Kadett. Vroeger werd er in Gooik jaarlijks een meerdaagse uitstap naar het buitenland georganiseerd, waar iedereen aan kon meedoen. 2-jaarlijks werd ook de rally “Parel van het Pajottenland” georganiseerd. Loes en Willy waren telkens van de partij, als deelnemers voor de reizen en als controleurs tijdens de rally, en leerden hierdoor de organisator goed kennen. Toen deze in maart 2003 vroeg om de Gooikse Auto Sportvereniging (GAS) op te richten, stapten ze dan ook mee in het bestuur. De nadruk lag op rally rijden, en de ritten werden in een strak schema met tijdcontrole gereden, bonuspunten en strafpunten werden toegekend. Het roadbook was uitgetekend in bol-pijl, visgraat en blinde kaart. Na elke rit werd een klassement opgesteld en op het einde van het sezoen werd de winnaar bekendgemaakt. Deze club telde ongeveer 60 leden en alhoewel deze club oorsprongkelijk bedoeld was om rally te rijden, was 2 jaar later bijna 80% van de leden in het bezit van een oldtimer. Allerlei perikelen leidden ertoe dat zij in 2005 uit de GAS stapten. Tot Freddy in november 2005 de Pajotse Oldtimer Vrienden oprichtte maarkten Loes en Willy de overstap naar de POV en waren bij de eerste leden. Ondertussen hadden zij hun eerste oldtimer gekocht: een Triumph PI 2500 van 1970, die momenteel te koop staat, met wisselstukken. Later kochten ze nog een Dodge 400 van 1982, een Jaguar XJ6 van 1982 en drie jaar geleden nog een Daimler Sovereign van 1980. Bedankt Loes en Willy voor de goede ontvanst en de leuke babbel. 9

Anne en Kris: Touramerical - deel 2

10

Dag 4 Annapolis – Staunt on Vandaag zacht maar regen, dus terug niet cabrio rijden maar we mogen deze keer op eigen tempo vertrekken. Bij de dagelijkse ochtendbriefing kregen we te horen dat Washington door de shutdown van de ambtenaren zou afgesloten zijn en dat het Shenandown natuurpark gesloten bleef. Daarom hadden we besloten het vandaag wat rustiger aan te doen en alternatieve routes te nemen om zo recht naar Waynesboro te rijden. Langs deze weg hebben we de prachtige ranches gezien, villa’s amai, rijke wijken, we waanden ons op een echte filmset, alleen het weer viel wat tegen. Onderweg even stoppen en de eerste keer skypen met de kinderen en dan hup weer verder. Vanaf 15u30 werden we verwacht voor de koffie bij een verwoed verzamelaar van Porsches (auto’s en tractoren). Na deze rit had ik gemerkt dat de linker achterrem behoorlijk warm liep, en na controle, had ik gemerkt dat de leiding ernaar op een bepaalde plaats aan de as dicht was geknepen. Terug open knijpen met een tang leek mij te riskant, dus besloot ik die rem wat losser te draaien, zodat hij minder krachtig zou remmen zodat hij minder lang zou blijven open staan. Voldaan van onze dag haalden we onze koffers op en na nog wat napraten in de lobby, in een plaatselijk restaurant wat gaan eten en dan richting bed. Dag 5 Stauton – Winston Salem Vandaag weer vroeg uit de veren, even de auto controleren en rond 9u00 vertrokken. Tijdens de ochtendbriefing werd er ons aangeraden eerst langs een supermarkt te gaan om wat inkopen te doen omdat er onderweg geen eetgelegenheden zijn en we pas laat in de namiddag door de Bleu Ridge Mountains zouden zijn. Na een half uurtje rijden, was het al zover en draaiden we van de gewone weg af om “uitzonderlijk voor de VS” via smalle baantjes de Blue Ridge Mountains te beklimmen die deel uitmaken van de Appalachen. Langzaam via stijle, slingerende smalle wegjes begaven we ons tussen de veelkleurige bomen en planten naar de top van de BRM Δ2000m. Eens boven was de zon van de partij en konden we voor het eerst sinds ons vertrek in NY cabrio rijden en genoten we van de omgeving zoals John Denver zo mooi kon beschrijven in zijn liedjes, jammer genoeg hadden we niet lang van de stralende zon kunnen genieten en kwamen we algauw in mistbanken (wolken) terecht waardoor we van de voorspelde vergezichten niet veel konden genieten. Eenmaal in de afdaling verdween de mist, en al geraakte de zon er niet echt door, we hadden dan toch de ganse dag kunnen cabrio rijden. Door het vele remmen heb ik onderweg de achterrem van de MGB terug verder moeten loszetten omdat hij opnieuw begon te verhitten. Eenmaal in het dal, zijn we dan via landelijke wegen met af en toe wat miezelregen naar het volgende hotel gereden waar we werden opgewacht door mensen van een plaatselijke Austin Healey club en andere autoliefhebbers 11

TOTAL STATION (Chrifa bvba) NINOOFSESTEENWEG 89 1750 LENNIK WWW.CHRIFA.BE

12

Leuk zo wat te praten op de parking van het hotel tussen al onze oldtimers. Na wat praten met de plaatselijke bevolking, zijn er toch altijd wel mensen bij die een MGB hebben of er eentje aan het restaureren zijn zoals Joe - een vriendelijke Amerikaan die me een remleiding aanbood van zijn MGB 1972 om mijn geplette leiding te vervangen. Hij stelde me voor om de remleiding van zijn linker achterwiel te gaan halen, zodat ik de volgende dag deze ergens in een plaatselijke garage zou kunnen laten monteren. Omstreeks 23u telefoon in onze kamer, het was Joe. Die vriendelijke man had dus werkelijk alles bij om op de parking van het hotel zijn gerecupereerde remleiding op onze MG te monteren. Met zaklampen op het hoofd zijn we dan aan de slag gegaan met de demontage en montage van de remleiding achteraan links. Alles verliep goed tot we de laatste verbinding verknalden, nl. waar de twee leidingen samenkomen op een bronzen T-stuk liep het mis omdat achteraf gezien de schroefdraad van zijn remleiding beschadigd was. Nu had ik de schroefdraad van het bronzen T-stuk dan ook stukgedraaid en stonden we m.a.w. volledig stil. Den Joe beloofde mij dan dat hij de volgende dag rond 8u zou terugkomen met een nieuw Tstuk. Uiteindelijk ben ik dan rond 24u vruchteloos en moe terug in mijn bed gekropen. Dag 6. Zonder achterremmen , de parking van het hotel te Winston-Salem Winston- Salem - Aiken Ja, ja, het zou bijna een sprookjesverhaal kunnen zijn met de goede prins, Joe was al om 7u terug in het hotel met zijn gerecupereerd T-stuk uit zijn MGB. Dus snel ontbeten en vlug onder de MGB die nog steeds op twee steunen stond van de avond voordien. Maar voordat we terug gingen monteren, had ik de schroefdraad eerst uitgeprobeerd waardoor mijn vermoeden van gisteren werd bevestigd nl. de gerecupereerde remleiding van Joe bleek ook kapot te zijn. Nu hadden we wel een nieuw T-stuk, maar nog geen remleiding. Wat ik niet verwacht had, Joe toverde plotseling plooibare koperen remleidingen te voorschijn uit zijn koffer van een Austin Haeley. Gered. Dus zijn we direct onder de auto gekropen en beide leidingen: de originele, die ik had laten zitten en de zijne er van onder gehaald en een kopij gemaakt van de oude. Met wat extra bochten en aanpassingstukken hebben we dan uiteindelijk de achterste remleiding kunnen vervangen. Na ontluchten, wat testremmen en bijstellen hebben we nog wat koffie gedronken en adressen uitgewisseld zodat we omstreeks 10u30 richting Aiken waren vertrokken. Via rustige landelijke wegen, mooie meren en nationale parken, zijn we dan van North Carolina naar South Carolina gereden. Onderweg zijn we Guido en Albertine tegengekomen met een VW kever 1957, en omdat zij daar ook alleen waren zoals wij, hadden we dan besloten om samen de route verder af te rijden. Ook zij konden nog niet goed overweg met de Amerikaanse wegcodes. Vandaag waren op tijd aangekomen in het hotel en hebben we voor de eerste keer geen regen gezien! 13

Dag 7 Aiken – Savannah Vandaag hadden ze voor ons maar een korte rit voorzien en zouden we, wat ik ooit gelezen had, door eeuwenoude katoenplantages rijden. Na lang rijden op eentonige wegen en zonder één vlokje katoen gezien te hebben, besloten we om te stoppen, de landkaart erbij te nemen en op zoek te gaan naar wat alternatieve wegen. We stonden nog maar enkele minuten langs de weg of er stopte een vriendelijke Amerikaan, die geïnteresseerd was in onze aanwezigheid in Amerika. Na ons gesprek raadde hij ons aan een andere weg te nemen die volgens hem veel mooier zou zijn en waar we de verwachte katoenvelden zouden tegenkomen. Effectief, zoals hij ons had verteld, was deze route veel mooier met meer afwisseling. Zo hebben we onderweg een heel groot oud kerkhof tegengekomen. Net als alle Amerikanen doen, zijn ook wij het kerkhof opgereden waar we zeer oude graven zagen. Zoals de mensen in California wonen liggen de graven ook wijdverspreid en ver uit elkaar. We waren nog niet lang op onze alternatieve weg of we kwamen al de eerste katoenplantage tegen. Natuurlijk, stoppen, wat fotootjes nemen en souvenirtjes verzamelen; tot er een auto stopte: De SHERRIFF. Aangezien ik het kortst bij hem stond, kon ik uitleggen waarom al die vrouwen wat katoen aan het plukken waren. Gelukkig had hij geen hoed en zonnebril op en leek hij niet zo’n kwaaie te zijn. Hij bekeek mij, … en “Oh, geen probleem, dat is mijn plantage, ik wist van jullie komst want ik had gehoord op de regionale radio dat er 100-tal Belgische oldtimers zouden passeren” en hij wist ons ook te vertellen dat de dag voordien iemand van ons geflitst was voor speeding. Uiteindelijk hebben we wat gelachen en gezeverd en dan wat foto’s genomen. Doordat we andere wegen hadden genomen, zijn we dan ook op een alternatieve weg terecht gekomen, een weg die begon als een mooie asfaltweg, die overging naar een grindweg om uiteindelijk over te gaan naar een zandweg, dwars door ondergelopen bossen. Gelukkig waren de spooroverweg en de bruggen we in beton. Hier hadden we dan echt van de natuur kunnen genieten, we zijn we zelfs gieren tegengekomen die een kadaver van een verongelukte ree naast de weg aan het oppeuzelen waren, de stank was dan ook niet te harden. Na ons avontuur op de zandwegen, zijn we dan richting Savannah gereden. Savannah, is één van de oudste steden van Amerika, opgericht in 1733 en grotendeels (uitzonderlijk voor Amerika) bewaard gebleven en ligt aan de monding van de Savannahrivier in de Atlantische oceaan. Na ons bezoek aan Savannah hebben we dan onze weg verder gezet om dan rond 19u00 in het hotel aan te komen. Voor ons, was deze keer een heel andere rit omdat de af te leggen afstand korter was, we terecht kwamen in een heel zacht klimaat met een totaal andere natuur, al was het soms wel wat akelig met al dat Spaanse mos in de bomen. (wordt vervolgd)

14

Verkiezing bestuur Op vrijdag 10 oktober 2014 wordt bestuur van onze club verkozen voor de volgende 3 jaar. Wie interesse heeft kan zich kandidaat stellen, via een mailtje naar [email protected] of bij Freddy Demetser.

Fabrieksbezoek Audi Ik vertelde onlangs op een babbelavond dat we met enkele mensen van het bestuur een bezoek aan de fabriek van Audi te Vorst hadden gebracht en dat we dit ook voor onze leden wilden organiseren. Dit bezoek gaat door op donderdag 2 oktober 2014 van 19 tot 21 uur en kost 8 € per persoon. De deelnemers worden opgesplitst in groepen van 15 personen en worden begeleid door een deskundige gids. 3 Nederlandstalige gidsen en 1 Franstalige gids zullen voor ons klaarstaan. Wie wil deelnemen, kan zich inschrijven tot 15 juni 2014 door storting op rekeningnummer BE47 7340 1617 7080 van De Pajotse OldtimerVrienden. Gelieve voor elke deelnemer naam en voornaam te vermelden. Opgelet: omdat het aantal deelnemers beperkt is tot 60 is de inschrijving pas geldig na ontvangst van het inschrijvingsgeld.

Nostalgie.. Mevrouw José Maes vierde onlangs haar verjaardag. Omdat zij vroeger zelf in een Renault Caravelle heeft gereden en daar nog regelmatig over vertelt, bedacht haar kleindochter en actrice Clara Cleymans een origineel verjaardagscadeau. Na enig speurwerk vond zij de Renault Caravelle van Willy (den Baron) en vroeg zijn medewerking om haar oma te verrassen. Dat was vlug in kannen en kruiken. Afspraak was aan de woning van Mevrouw Maes. Maggy en Willy hadden geluk en konden tot daar genieten van een lekker zonnetje en hoopten dat de zon van de partij bleef. Hoe dichter bij de plaats van afspraak, hoe zwarter de lucht werd. Clara en Jelle hadden nog de tijd om de cabrio te bewondeen en even achter het stuur plaats te nemen: wat een verschil met de moderne wagens! Even later gingen de hemelsluizen open en toen mevrouw Maes buitenkwam was het aan het stortregenen. Willy en mevrouw Maes namen plaats voorin, Clara vond een (klein) plaatsje op de achterbank. Omdat de regen spelbreker was, konden ze niet cabrio rijden, maar dat kon de goede sfeer tijdens het ritje niet deren. Aan de blije gezichten te zien, was de verrassing geslaagd!

15

16

Vierdaagse naar Duitsland Ersten Tag: Op enkele P.OV-ers na, die wegens omstandigheden niet konden boeken, was de harde kern op ’t appel in de Carestel te Nijvel. Velen dachten dat dit de hit ging worden van het jaar omdat we wisten wie de inrichters van dit evenement waren, met name Loes, Willy, Monique en onze C.E.O. Freddy. Zoals echter de daaropvolgende

superprachtig in elkaar gestoken roadbook konden wij makkelijk onze weg volgen en alzo rustig kuieren in het mooie Königstein. Daar hebben wij voor een 13€ am Mittag gegessen. Daarop zijn we naar Bad Homburg gereden en ondervonden dat al dit bochtenwerk nogal zwaar was voor de frele polsen van sommige bestuurders. Hier hebben wij van een lekkere ijskoffie genoten nadat we een bezoekje hadden gebracht aan de oude stadpoorten. Des avonds in het hotel liet het eten wel wat op zich wachten. Warum wissen wir nicht. Een verkoelende avondwandeling in het dorp was daarom nodig om dan te gaan “kameren”. Die avond hebben wij gehoord dat den David zijn “Vaporlockproblem” van zijn weißen Mustang Baujahr 1966 had opgelost. Her Danny heeft daarvoor de stofzuigerslang van zijn egaatje gebruikt en tot nu toe was alles o.k..

Dritten Tag vier dagen zou blijken, was het meer een verhitting van zowel de inzittenden als de motors omwille van het viersterrenweer tijdens onze daaropvolgende ritten. Een van de oudste karretjes – de Citroën Traction van Hans en Grietje… euh Rita, kon wegens mechanisch defect zijn stal niet verlaten. Vandaar dat zij met de jongste auto ons als een schaduw volgden. Alhoewel zij in den beginne spijt hadden, beseften ze al snel omwille van de warmte en de vele lange hellingen van 7 à 11% dat het een geluk was dat hun karretje thuis in de lommer was gebleven. Eén wagen kende blijkbaar al een probleempje aan de alternator, zijnde de witte Corvette van Danny. De omstaanders voelden, tastten en zagen dat onzen Danny zo wit zag als de kleur van zijn piepmooi Amerikaantje. Echt ongerust was hij niet want geen haar op zijn hoofd ging recht staan bij dit probleempje. Naar zijn zeggen had hij voldoende materieel mee in zijn koffer om waar dan ook te geraken. Enfin, alles bij elkaar genomen, verliep de rit van Nijvel naar het Ringhotel “NassauOranien” te Hadamar uitstekend. De korte stop in het “Landschaft- en het “Cadillacmuseum” was een welgekome rustpauze voor iedereen.

De inrichters wisten dat het warm ging worden en hadden een bezoek aan de ijzerertsmijn “Grube Fortuna” gepland. Gelukkig voor diegenen die aan het bezoek deel hebben genomen.

’t Hotel werd al direct goed bevonden. Hier en daar -waaronder ikke en madam- vonden hun kamer te warm. De barbecue op het terras was een mooi begin –weliswaar met veel te trage bediening waarmee onze voorzitter het ook moeilijk had - om daarna naar onze kamer te gaan en te trachten de slaap te vatten. ’t Was zoals het programma van Jos Gijsen maar i.p.v. “Te bed of niet te bed”, was het eerder “Te warm of te warm”.

Het ons voorgebrachte middageten in het plaatselijk resto was wirklich lecker. Goed gedaan van de organisatoren om een privé-gedeelte voor de POV te reserveren. Dank voor het aperitief; mooi meegenomen (gedronken) zou ik zeggen en proficiat om ons daar te laten eten. Sommige tongen vonden het minstens zo lekker als in ’t hotel… Onze Pierrot vond het nodig om de dienster te zeggen dat enkele personen, vreemd aan onze POV zich in de ruimte bevonden met de vraag hen te verzoeken gleich de POV-ruimte te verlaten. Alzo moesten Ghislaine en de Staaf bijna alleen ergens anders gaan eten…

Tag zwei Gutes Frühstück und guter Kaffee en woale daarna volle gas weg want onze voorzitter had ons een vrije dag gegeven. Lekker snorren in de prachtige omgeving, net niet te heet. Dankzij het

Ten eerste omdat het daar een 13°C was, dus om en bij de 30°C verschil met de cabriozitjes; ten tweede omdat het interessant was te vernemen dat deze slapende mijn quasi onmiddellijk kan produceren indien nodig. Volgens de Duitstalige gids zit er nog een reserve van 2 miljoen ton. Met een weekcapaciteit van 5 ton zou er alsnog voor enkele eeuwen exploitatiemogelijkheid in zitten. Ten derde, omdat wij nu een goed idee hebben hoe de werkomstandigheden waren tijdens de uitbating.

Wij bezochten daarna het kasteel Weilburg aan de Lahn. Zeer mooie vesting met een nog mooie-

17

re tuin. Vandaaruit was het puffen naar ’t hotel zum Abendessen Het was zo warm op ’t terras dat Frans en zijn gezelschap evenals Wim met zijn lief en ouders dan toch mochten plaats nemen in het schaduwrijke hoger gelegen terras. Alzo kon iedereen dan toch genieten van het avondmaal zonder hinder van de zon en, was er minder wrevel omdat de maaltijden sneller werden gebracht. Danke auch fur de cadeau’s gegeven door het bestuur aan alle “Pappy-drivers”. Schöne Initiative.

Der vierte und letzte Tag De meesten waren blij om naar huis te kunnen vertrekken, te meer omdat er geen goed Belgisch nieuws was omtrent de hagelbollen en waterschade. Na de onverwacht lange file aan de Nürburgring –bergop en verschrikkelijk heet weer- geraakten we dan toch bijna op tijd in Melon om het middagmaal te nuttigen in het Gasthaus am Nationalpark. Lekker gegeten. Wirklich wahr. Ze hadden daar een goed systeem iedereen zijn drank te verrekenen door een kruisje of ook een prijs op het bierkaartje te zetten. Verry simpel. Bijna was ik vergeten dat den David Mustang wel eventjes later op het dinerappel verscheen. We onthaalden hem en zijn vrouwtje dan ook met een hartelijk applaus. De stofzuigerslang op de Mustang kon zelf die hitte niet aan, vandaar het steeds terugkerend/frustrerend probleem De inrichters van deze heerlijke vierdaagse kregen natürlich een mooi cadeautje met de erbij horende speech. En… vandaar reed iedereen nach Hause….. Even herhalen dat het een prachtige vierdaagse was. 100% voor de roadbooks. Hoedje af voor dat alles (maar niet te lang wegens de zonnehitte).

Een contente deelnemer, Zufriedene teilnehmer

Verslag verrassingsrit Lekker weer, goede vooruitzichten ook: na het (verplichte) stemmen, lonkt voor 31 POV-leden met hun oldtimers en hun begeleiders een leuke verrassingsuitstap. Na de inschrijving, het traditionele geschenkje en een kus van Monique wordt er gestart vanaf 13h30, met roadbook uiteraard. Via tal van binnenwegen gaat het van het lokaal "Het Vijfde Wiel" in Oetingen richting Grimbergen, meer bepaald naar het MOT (Museum voor Oude Technieken) waar ons een verfrissend drankje wordt aangeboden. Dit museum is gehuisvest in het Guldendal, een historisch gebouw in de nabijheid van (de ruïne van) het Prinsenkasteel. Het museum maakt de bezoeker vertrouwd met gereedschap en technieken uit vervlogen tijden; het beperkt zich tot datgene wat aangedreven wordt door spieren, water en wind: natuurlijke aandrijving dus; water- en windmolen maken ook deel uit van het MOT. De belangstelling was groot en ik zag meer dan één gepassioneerde bewonderaar uitleg verschaffen aan andere kijklustigen; een echte smid demonstreerde er trouwens zijn kunde, pure nostalgie... Gezwind namen we afscheid van dit "erkende museum met label" en na het sluiten van een hier en daar open-staande motorkap (= respect voor de ouderdom !) grepen we terug naar het vertrouwde roadbook, trouwens altijd met zorg samengesteld, om de terugtocht aan te vatten, alweer langs genietbare binnenwegen en langs de abdij van Affligem om de tocht te beëindigen in "Frituur Steenweg" te Denderleeuw waar we getuige waren van een leuke zaak, een vriendelijke bediening, lekkere frieten met dito begeleiding. Een mooie (en lekkere) afronding van deze drukke zondag; dank u Freddy en Monique voor de immer fijne organisatie. (Met opzet vermeld ik niet dat ik bij het naar huis rijden ook nog "plat" reed, maar dit blijft onder ons!!!) LID 172

18

19

KLEINE OLDTIMERS MET GROTE FAAM... Frank Hornby richtte in 1901 de Meccano ltd factory op aan de Binns road in Liverpool (UK). Naast de gekende bouwdozen die uitbreidbaar waren fabriceerde hij ook , omstreeks 1920, de alombekende Hornby-speelgoedtreinen met dito accessoires zoals autootjes, figuurtjes...enz. Zijn produkten kenden groot succes: Frankrijk importeerde volop en in 1921 werd een fabriek gebouwd in Parijs en later (1931) in Bobigny. Er werd geexperimenteerd met de schaalverhoudingen maar uiteindelijk werd geopteerd voor 1/43 in navolging van de meestal gebruikte schaal voor de automodelletjes in het moederbedrijf in Binns road. In de Franse fabriek zouden dus de Franse modellen gemaakt worden ( o.a. Peugeot, Citroen, Panhard, Renault,

Unic, Hotchkiss....). De productie van de onder de naam "Dinky toys"-modelautootjes startte eigenlijk in 1933; er wordt gefluisterd dat het vriendje van Hornby's dochter "dinky" werd genoemd wat staat voor "leuk en aardig" of ook nog "klein" (=dinkey). De mooie 30-series wagentjes ( met o.a. Rolls, Vauxhall, Daimler....) werd opgevolgd door de 36-series ( met o.a. Armstrong Siddeley, Humber Vogue, Salmson....) en deze werden na WOII verder geproduceerd tot 1948. Tussen 1937 en 1939 werden ook een aantal militaire voertuigjes gemaakt naast schepen en vliegtuigjes.Tussen 1939 en 1941 werd de Spitfire in een speciale presentatiebox verkocht ten voordele van het Spitfire-fonds teneinde geld in te zamelen voor de productie van echte "Spits" voor de Royal Air Force. Er volgde ook een 38-series ( o.a. Lagonda, Sunbeam Talbot, Alvis, Jaguar....) maar vanaf 1941

viel de productie zo goed als stil met uitzondering van de kerstperiodes waarbij men trachtte de "toy-shops" te bevoorraden, wat een echte luxe moet zijn geweest, gezien de vele restricties toen in Engeland, maar wellicht tot grote blijdschap van de toenmalige jeugd.Tot 1945 werd verplicht voor de oorlogsindustrie gewerkt (wapens/munitie?) om na de oorlog de productie van de miniatuurtjes te hervatten (1946); nieuwe modellen waren er nog niet en dus produceerde men de vooroorlogse modellen verder tot ongeveer 1948, zij het in een sterk verbeterde zamac-legering; de

vooroorlogse kwaliteit was niet altijd "dat" door onzuivere legeringen (overschotten verwerken??) met scheurtjes en breuken tot gevolg; daarom zijn de goede exemplaren uit deze periode zeldzaam en dus duur! Zoals reeds aangestipt verdwenen de oudere modellen omstreeks 1948 wegens te "old fashioned" (lees : ouderwets) en zag de 40-series het levenslicht. Verzamelaars ("diehards") zijn het er over eens dat dit de meest pure en goed gedetailleerde modelletjes zijn met die extra "British look" (o.a. Hillman, Riley, Austin Devon, Morris Oxford....). Ook de jaren 50 brachten pareltjes voort mede door de Dinky-Supertoys bedrijfvoertuigjes. Tussen 1958 en 1960 werden de Dublodinkys geintroduceerd op schaal 1/78, dit als toemaatje voor de Hornbytreinstellen; in 1961 verdwenen ze van de markt. Tegen het einde van de "fiftees" diende het bedrijf serieus rekening te houden met concurrenten, o.a. Corgy-toys die aan hun modelletjes achtereenvolgens plastic ruitjes, interieurs en later vering en besturing toevoegden: Dinky moest volgen, een doorn in het oog van de puristen! Ondertussen bood zich héél ander speelgoed aan (de electronica deed zijn intrede) en de jeugd was plots veel

20

minder geinteresseerd in speelgoedautootjes; dit resulteerde in minderverkoop, diverse overnames en het uiteindelijke bankroet in 1979. De gebouwen in Binns road werden verkocht en grotendeels afgebroken tot ongelooflijke ergernis bij, jawel, de harde kern van verzamelaars (waarom geen museum??). De beschermde naam "Dinky toys" werd doorverkocht en kwam na tal van omzwervingen (o.a. Hong-Kong) uiteindelijk terecht bij het Amerikaanse Mattel, de producent van de Barbie-poppen!!!! De fabriek in Frankrijk (Bobigny) sloot zijn deuren in 1970, verhuisde naar Calais maar sloot andermaal in 1971, waarna de productie naar Spanje ging (Poch-Company en later Pilen sa). Deze kleine hebbedingen zijn ondertussen al lang geen speelgoed meer maar gedreven door nostalgie en verzamelwoede uitgegroeid tot verzamelobjecten die gekoesterd worden en die op internet, speelgoedbeurzen en veilingen stevige prijzen halen, des te meer met intacte verpakking: jawel, het gele doosje met de rode tekst of de blauw-gestreepte voor de grotere exemplaren. Grote afzetmarkten hebben ervoor gezorgd dat ze de wereld rondgingen (US, Canada, Australie, Nieuw-Zeeland, Zuid-Afrika...enz. van waaruit ze terug te koop worden aangeboden....). Ze zijn door duizenden kinderhandjes gepasseerd en hebben ongetwijfeld evenveel gelukkigen gemaakt; ook dit nog: completeren en restaureren is meestal geen probleem, praktisch alle wisselstukjes zijn te vinden, tweedehands of nagelnieuw, ja, zelfs de verf

met de originele kleur: internet en gespecialiseerde zaken weten meestal raad alhoewel een niet-gerestaureerd item, compleet en in goede staat, dikwijls waardevoller blijkt te zijn dan een gerestaureerd exemplaar! Of hoe kleine oldtimers (1/43!!!) groot kunnen zijn...... LID 273

21

UITNODIGING Wie weet da?-rit 13-07-2014 Organisatie van Loes en willy Brenda en filip

0478 22 08 03

Samenkomst om 9h vertrek om 10h vanuit de kinderopvang “De Speelboom”, Heerdweg 15 te Vinkt. ‘s Middags is er gelegenheid voor picknick of kleine snack, om 17h worden jullie verwacht in de raadzaal. Kostprijs: ontbijt + avondmaal + 1 drankbonnetje 36€/lid

zonder avondmaad = 18€/lid

41€/ niet lid zonder avondmaal = 23€/niet lid 15€/kind

zonder avondmaal = 5€/kind

Inschrijven voor 27 juni 2014 op rek. BE47-7340-16177080 o.n.v. De Pajotse Oldtimer Vrienden met vermelding van naam aantal personen en aantal kinderen

Meesterrit 14/09/2014 Meer info volgt per mail

22

POV Agenda 2014 1 februari 15 februari 21 maart 23 maart 27 april 23 mei 25 mei 6-9 juni 22 juni 13 juli 8 augustus 10 augustus 14 september 27 september 10 oktober 12 oktober 8 november

Clubfeest Valentijntjesrit Algemene Vergadering Openingsrit: Baronrit Karweirit Babbelavond Verrassingsrit Meerdaagse Duitsland Ontdekkingsrit Wie-weet-da? rit Babbelavond Ritje van de Voorzitter Meesterrit Jaarmarkt Gooik Verkiezing bestuur Dakpannenrit Halloweenrit

Redactie Eindredactie:

Freddy Demetser

Medewerkers:

Maggy Desmet, Björn Demetser, Loes Van der Sijpt, Hilde Van Schelvergem Met dank aan Danny Deneyer, Jacqueline Frank Cnudde, Kris De Wolf

Leunens,

Andere beurzen en meetings 25-26 januari 2014 Auto Retro Brugge 8-9 maart 2014

Les belles champenoises - Reims Parc des Expositions

15-16 maart 2014 Oldtimerbeurs Limburghal Genk 5-6 april 12ème bourse de véhicules anciens Ath 28 mei 2014 29 mei 2014

Pillampen Nachtrit - All Classics Aalst Oldtimerfestival Axel §NL)

9 juni 2014

Fillies Sixties by Hofman Lede

15 juni 2014

2e Eurospar-classic Halen

29 juni 2014 29 juni 2014

Balade de la fête du vin à Grandhan - Rallye touristique 6e Schaffen Classic

16-17 aug. 2014

9e Rétro Folies de Spa

28 sept. 2014

Sun Child Rally - Waterloo Veteran Car Day

25-26 oktober

Reims Retro Pièces 23

Driemaandelijks tijdschrift P 912547 Afgiftekantoor 1755 Gooik P.B.-P.P.

BELGIE(N) - BELGIQUE

Noppe Tony Stationsstraat 23 9420 Burst

Verantw. uitgever: Freddy Demetser, Heerbaan 39 - 1755 Gooik. Brochure gemaakt met EDITOO, www.editoo.be - E-mail: [email protected] - Tel.: 053 63 03 86.

Retouradres: De Pajotse Oldtimer Vrienden: Freddy Demetser Heerbaan 39 1755 Gooik