- De Pajotse Oldtimer Lidnr. 273 Driemaandelijks tijdschrift - P

www.depov.be - [email protected]

De Pajotse Oldtimer

Lidnr. 273

Driemaandelijks tijdschrift

-

P 912547

April - Mei - Juni 2014

2

Woordje van de Voorzitter

Inhoud Woordje van de Voorzitter Het bestuur De redactie

3 3 3

Verslag: clubfeest

5

Den Driver

6-7

Op bezoek bij

9

Touramical deel 1

10-13

Uitnodiging: Karweirit

15

Uitnodiging: Verrassingsritje Uitnodiging: Ontdekkingsrit

17 17

Ditjes en datjes

19

Uitnodiging: 4 daagse Duitsland 21 POV agenda Andere beurzen en meetings De redactie

23 23 23

Tuut Tuut Na mijn hospitalisatie, en ik ben nog steeds revaliderend, heb ik zoveel gekregen om dankbaar te zijn. Het deed me iets om de ontelbare goedbedoelde gezondheidswensen te mogen ontvangen. Het deed me iets, de vele bezoeken die deze donkere periode lichter maakten. Het deed me iets, om er op ons eerste evenement van 2014 weer te staan en iedereen persoonlijk te mogen verwelkomen: 131 volwassenen en 5 kinderen: is dat geen reden om dankbaar te zijn? Het deed me iets, om ons embleem van de Pajotse OldtimerVrienden te zien stralen op ons clubfeest. Geeft dat niet de sfeer van onze club weer? Hoe onze club bloeit en steeds blijft groeien? Het deed me iets, om grote groepen vrienden te zien splitsen en aan te schuiven bij andere leden omwille van de tafelbezetting en dat dit probleemloos verliep. Het deed me iets, om het zachte gezoem van gesprekken door de zaal te horen zinderen, hier en daar een luide lach te horen weerklinken, blij elkaar weer te zien. Het deed me iets, om iedereen gezellig bij elkaar te zien, genietend van het eten; de opgestoken duimen gaven aan dat het eten picobello smaakte. Het deed me iets, de vrolijke reacties van de gezichten te lezen toen Maggy en Martine rondkwamen met pralines met ons logo er op. Hmm … en of het smaakte, lekker zeg! Het deed me iets, dat Gustaaf en zijn orkest zich kranig hielden en hun uiterste best deden. Het deed me iets, dat Nicky Jones en Kathleen er steeds in slaagden om de leden te doen dansen. Daarbij ben ik me er goed van bewust dat het volgende clubfeest iets heel speciaals moet worden, omdat we dan de 10de verjaardag vieren van de Pajotse OldtimerVrienden. Rekenend op mijn bestuur en met de nodige “brainstorming” wil ik er een heel speciaal 2015 van maken. Het doet me heel veel dat de ritorganisators me telkens weer verrassen met de ritjes langs onbetreden paden. Dat dit geen sinecure is, weet ik maar al te goed. Daarom beste leden, hebben deze mensen ook uw steun en bemoedigende woorden nodig om dit telkens weer te kunnen waarmaken. Maar het doet me ook heel wat dat er nieuwe leden zich laten inschrijven en door mond-aan-mond-reclame bij onze club terechtkomen. Hartelijk welkom allemaal en tot op één van onze ritten; ook dit jaar gaan we onbekende bestemmingen verkennen. Jullie voorzitter Tuut tuut

Het bestuur

Contactgegevens

Voorzitter: Freddy Demetser -0475 76 11 19

Freddy Demetser Heerbaan 39 1755 Gooik 0475/761119 www.depov.be [email protected] Reknr: BE47 7340 1617 7080 op naam van De Pajotse Oldtimervrieden

Secretaris: Martine Michiels - 0474 68 07 82 Schatbewaarder: Björn Demetser - 0478 02 73 06 Materiaalmeester: Hugo Demetser - 0475 44 10 78 Materiaalmeester: Roger De Crick - 0476 91 00 35 Public Relations: Maggy Desmet - 0496 87 19 22

3

4

Verslag: ons clubfeest Ook in 2014 werd het nieuwe jaar voor de Pajotse OldtimerVrienden feestelijk ingezet. Op 1 februari vond het clubfeest plaats in zalen Ter Heyde in Kester. Met 130 volwassenen en een 5-tal kinderen was het een gezellige drukte tijdens de receptie, waar nog wat late nieuwjaarswensen en de laatste nieuwtjes werden uitgewisseld. Daarna konden we genieten van een lekker dinertje en bij de koffie werden, als extraatje, pralines met het logo van de POV aangeboden. Tussendoor vond onze voorzitter de gelegenheid om alvast een woordje te zeggen over de eerstvolgende ritten en de meerdaagse naar Duitsland. Traditiegetrouw werden ook onze ritorganisators met een cadeautje verwend. Stefaan Josson schetste ook dit jaar een raak beeld van het reilen en zeilen van onze club. Voor het eerst was een orkest aanwezig om de avond muzikaal te omkaderen: “The Young Dreamers”, onder leiding van Gustaaf (oftewel de schoolmeester). Zij zorgden ook voor de begeleiding van Nicky Jones, tijdens zijn (te) korte optreden. Het heeft toch een aparte charme om te dansen op de tonen van een orkest (met de “halve” dans) en menig lid zal met weemoed teruggedacht hebben aan zijn of haar jonge jaren: een bal met een orkest was toen immers heel gewoon. Enfin, we kunnen wel zeggen dat het een geslaagde avond en een goed begin was van 2014!

Verslag Valentijntjesrit We keken er naar uit om voor de eerste keer dit jaar met onze oldtimers te kunnen rijden, even nagaan of alles nog "werkt" zoals het moet. De weergoden beslisten er anders over en alle weermannen en –vrouwen waren eensgezind in hun voorspelling: op zaterdag 15 februari zou het stormen, met veel regen en harde windstoten. Aan dergelijke weersomstandigheden wilden we onze mooie wagens niet blootstellen en dus werd de valentijntjesrit afgeschaft.

5

Den Driver: hoe dragen we zorg voor onze cabrioletdaken? Als we spreken over cabrio’s moeten we toch even de geschiedenis ervan als inleiding gebruiken voor dit artikel. De geschiedenis van de cabriolet is zo oud als de auto zelf. De allereerste auto's waren uitsluitend cabriolets. Pas later, toen Cadillac haar eerste coupé presenteerde, kwam de gesloten auto in zwang. In de jaren zeventig werd de cabriolet als gevaarlijk gezien omdat ze de inzittenden nauwelijks bescherming bieden als het voertuig over de kop slaat. Sindsdien worden cabriolets veelal uitgerust met een "roll-over-bar". Het metalen klapdak is voor het eerst toegepast in 1934 op de Peugeot 401. Mercedes-Benz herintroduceerde de zogenaamde Coupé Cabriolet-constructie in 1992, een variant gemaakt in metaal en glas, die naast de meer conventionele stoffen en vinyldaken kwamen. Dit prototype werd later ook daadwerkelijk in productie genomen. Het concept van een stevig metalen dak op cabriolets is al veel ouder. Reeds in de jaren dertig waren er cabriolets met een inklapbaar stevig dak. Deze variant is technisch gezien ook geen cabriolet, maar een hardtop. De daken bestonden destijds echter uit één stuk en dat was niet erg praktisch. Opvouwbare daken van stof namen veel minder plaats in. Wel hebben er altijd cabriolets bestaan met afneembare 'hardtops', die men 's zomers thuis kon achterlaten en 's winters kon monteren. Zowel Peugeot als Ford hebben een soort tussenvorm geproduceerd, waarbij het metalen dak deels inklapte in de kofferbak. Dit systeem was vrij zwaar. Het principe van het metalen wegklapdak komt van Peugeot en werd voor het eerst toegepast op de Peugeot 401 Eclipse die vanaf 1935 gebouwd werd. Doordat de techniek in die tijd nog onvolmaakt was, was dit model geen echt succes. Mercedes-Benz herintroduceerde het concept van de inklapbare hardtop in 1996 op de Mercedes SLK. De uit twee delen bestaande opvouwbare hardtop past gemakkelijker in de auto en heeft niet de nadelen van zijn voorgangers. Enkele jaren later maakte Peugeot dit type cabriolet bereikbaar voor het grote publiek met de 206 Coupé-Cabriolet. Een andere variant van de cabriolet is het targa-dak. Een targa-dak kan uit één of twee panelen bestaan, veelal van glas. Het verschil met de cabriolet is dat alleen het dak tussen de a-stijl en c-stijl wordt verwijderd. Bij een targa-dak met twee panelen blijft in het midden een verbindingsstuk tussen de voor- en achterzijde van de auto over, de z.g. T-bar. We moeten dus enige decennia terug in de tijd van de oldies graven, wil men iets vinden over auto’s die reden zonder dak. In die tijd werden de auto’s verzorgd en opgeblonken door hun “chauffeur” zodat de eigenaar zich amper bewust was hoe de auto moest worden onderhouden. Echter, door de tijden heen, en zeker na de 2de W.O., wierpen sommige merken zich meer en meer op de stijl “auto met te openen dak”. Steeds kwam hetzelfde probleem naar voor, met name de waterdichtheid te verzekeren zodat de gebruikers plusminus watervrij uit hun auto konden komen. Een belangrijk punt was aldus dat de constructeur ervoor moest zorgen dat de kwaliteit van zijn cabrioletdak voldoende goed moest zijn. In principe bestaan er nu drie soorten daken die worden gebruikt, met name het stoffen dak (bijv.: Mercedes 300/Pagode), het PVC-dak (bijv. Cadillac Eldorado) en meer recentelijk, het lichtmetalen plooidak (BMW, Peugeot, Citroën enz.). Ieder van die “bekledingen” heeft zijn voor- en nadelen en zal, al naargelang de keuze van de constructeur en zijn aanschaffer, het esthetische doen voorgaan op het gebruiksgemak. In ieder geval zal een goed onderhouden kap het makkelijker doen dan het tegenovergestelde en alzo de cabriorijder minder in zijn (geld)beugel doen tasten als zijn kap aan vervanging toe is. Elk cabriodak bestaat uit de dakbekleding, de achterruit, het frame. Bij moderne versies gebeurt alles elektrisch en zullen sensoren het dak sluiten. Weet echter dat die sensoren bij veel automerken al wat problemen en veel ongenoegen veroorzaakten. Stel je maar eens voor dat je dak in open positie blijft staan tijdens een plotse regenbui! Bij onze oldies zullen die sensoren ons een worst wezen want wij kozen voor manueel of toch een beetje elektrisch – meer bepaald de meeste Amerikaanse bakken van de club- waarbij de kap steeds moet worden “geholpen”. Het frame zelf vraagt niet veel onderhoud; af en toe een druppel olie in het scharnierpunt doet wonderen. Wat de achterruit betreft, moet men, qua onderhoud een onderscheid maken tussen eentje in glas en eentje in doorzichtig plastiek.

6

Hoe de glazen achterruit onderhouden, hoeft in feite geen uitleg. Enkel oppassen als deze voorzien is van een elektrische ontdooier. De plastiekruit is veel onpraktischer en men zal haar daarom: - veelvuldig schoonmaken, - zand en vuil steeds met veel water afspoelen om vervolgens de ruit met zachte zeep en voldoende water schoon te maken. Gebruik steeds een zachte doek, spons of poetskatoen. Ofwel, spuit je of blaas je eerst alle vuil, stof en zand weg alvorens je met water of een sopje (met zachte zeep) de ruit schoonmaakt. - altijd van links naar rechts of van boven naar onder werken en nooit in cirkelvormige bewegingen omdat dan de vuildeeltjes op de ruit blijven i.p.v. eraf genomen worden, - schurende middelen weglaten en nooit een ijskrabber gebruiken. Mocht de PVC-ruit toch doffer worden, gebruik dan een polijstmiddel. De kap, hoes en tonneau, vragen erom: - met veel water en zachte zeep te worden gewassen in de schaduw en dus nooit met direct zonlicht erop, liefst regelmatig -dus met steeds dezelfde tussenperiode. Het waswater mag koud tot lauw zijn maar nooit heet. Steeds beginnen met de kap goed nat te maken. Met zachte zeep spreken we over de gewone “groene zeep”, - bij de halfjaarlijkse extra reiniging of schoonmaak te worden behandeld met behulp van speciale schoonmaakmiddelen – o.a. Ragg Topp en Ragg Topp impregneerder- te koop bij cabriospecialisten, - na volledige droging met een vuilafstotend product te worden bespoten. Geen waterafstotende producten aanwenden want de kappen zijn toch al waterbestendig. Het is goed te weten dat de PVC-daken minder en minder in voege zijn en ook duurder werden. Een stoffen kap zal qua algemeen uitzicht wel beter scoren. Ze zijn even goed waterdicht dan elk ander soort dakbekleding. Vroeger waren de stoffen daken van geoliede doek. Later gebruikte men een katoenen buitenlaag met te vroegtijdige verkleuring tot gevolg. Eén van de beste kappen - met echt lange levensduur- werd gebruikt bij Mercedes die hiervoor beroep deed op het merk “Sonnenland Classic”. Tegenwoordig gaat zo’n stoffen dak op zijn minst tien jaar mee. Als je dus je stoffen dak moet vervangen, zal dat veel langer meegaan dan het oorspronkelijk dakmateriaal van je open tourer. Nog enkele raadgevingen : Wat je altijd moet doen: - de instructies volgen van uw autohandleiding, - ’s nachts en als je niet rijdt, de kap dichtlaten. Dit voorkomt krimp en scherpe vouwlijnen. De levensduur van de kap en de achterruit zal worden verlengd, - bij sluiting, alle voorwerpen wegnemen. Een sneetje of steekje gebeurt snel, de kap over de totale oppervlakte reinigen of behandelen opdat verkleuringen alzo worden vermeden, - de auto natspuiten alvorens de kap de behandelen, - de kap goed afspoelen, alzo zullen er geen zeepresten in blijven, - het overtollige water weghalen met een spons, - de auto in laatste instantie opnieuw afspoelen. Wat je nooit mag doen: - hoewel cabrioletkappen met glazen ruiten goed bestand zijn tegen wasstraten, dient u erop te letten dat u geen waslaag over de cabrioletkap laat spuiten! Ga nooit met een cabrioletkap met een plastic ruit door de wasstraat! - een natte kap steevast laten drogen alvorens op te plooien. - het gebruik van impregnerende vinyl beschermingsmiddelen en conserveringsmiddelen voor kappen is sterk af te raden. De kap gaat daardoor niet langer mee, hij veroudert eerder en de kleur vergrijst. Gebruik voor het schoonmaken geen: heet water, oplosmiddelen, ontvetters, bleekmiddelen, (hars)cleaners of schuurmiddelen. - geen waslaag laten aanbrengen in de carwash!

7

TOTAL STATION (Chrifa bvba) NINOOFSESTEENWEG 89 1750 LENNIK WWW.CHRIFA.BE

8

Op bezoek bij Hugo Hugo rijdt niet altijd mee met onze ritten, maar de meesten hebben wel al eens zijn wagen staan bewonderen: een Jaguar E-type. Hij werd door de Jaguar- microbe gebeten toen zijn oudere broer begin jaren ’70 een Jaguar kocht: de uitstraling van die wagen is hem altijd bijgebleven… In 1987 was het dan zover: hij kocht een wrak van een MKII. Dan begon de zoektocht naar de nodige stukken, en uiteindelijk werd ook een invoerder gevonden. Deze verzorgde een deel van de restauratie maar Hugo monteerde alles zelf. Deze wagen verkocht hij weer in 1991. Na deze verkoop was er plaats om een andere wagen aan te kopen, het werden er 2: een Jaguar E-type met 2+2 plaatsen. Deze wagen liet Hugo volledig restaureren bij een firma in Peer en werd nadien weer verkocht. Een Jaguar E-type 2 plaatsen in slechte staat. Deze wagen werd deels door Hugo zelf gerestaureerd, de mechanica werd in Engeland op punt gesteld. Leuk weetje: deze wagen is gefabriceerd in oktober 1961 en ingeschreven in januari 1962 en is dus even oud als zijn eigenaar.. Vanaf het begin was Hugo lid van de Pajotse Oldtimer Vrienden, zoals het nummer 38 op zijn rallybord laat zien. Af en toe rijdt hij ook mee met andere rondritten, vnl. als die voor het goede doel worden georganiseerd. Schotland is geen onbekende voor Hugo: met enkele vrienden en de oldtimer verkende hij grote delen van dit prachtige land. Door een oververhitte carburator stond hij daar enkele keren in panne. Wachten tot die opnieuw was afgekoeld was de boodschap! Met enkele verbeteringen werd dit voorgoed verholpen. Hugo droomde als kleine jongen van een job als carrossier, maar thuis was een meubelmakerij en dus werd de droom weggeborgen en volgde hij een opleiding als houtbewerker. Om zijn job als houtbewerker te combineren met zijn passie voor mooie wagens begon Hugo met de restauratie van dashboarden in hout. Dit houdt in dat hij ofwel de renovatie verzorgt van het bestaande hout (met het aanbrengen van wel 15 lagen vernis met tussendoor natuurlijk het schuren en polijsten van deze lagen) ofwel het bestaande fineer van wortelnotenhout vervangt. Dit is een zeer arbeidsintensief proces, waarbij nauwkeurigheid en geduld zeer belangrijk zijn. Bedankt Hugo, voor de goede ontvangst en de leuke babbel.

9

Anne en Kris: Touramical - deel 1

10

Anne en Kris: Touramical - deel 1

Voorwoord In oktober 2012 hadden wij ons ingeschreven voor een gevarieerde oldtimerrit langsheen de oostkust van de VS, georganiseerd door Touramerical. De opzet was aan de hand van een roadbook met onze eigen oldtimer op eigen tempo, het kleurrijke pakket te ontdekken van de nieuwe wereld. In een totaal van 2400km gespreid over 10 dagen gaan we langs overwegend pittoreske wegen, wereldsteden ontdekken zoals New York en Washington, de verbluffende natuur van de Bleu Ridge Mountains, langs het koloniale Oude zuiden, het nostalgische Savannah, Daytona, Palm Beach en zo naar het zuidelijke Miami. Touramerical Dag 1: AMERICA HERE WE COME Na maanden lange voorbereidingen door Manu Stappaerts en zijn team, het invullen van de nodige documenten, het afleveren onze MGB in Zeebrugge (RORO 3 weken voor vertrek) en het bekomen van aangepaste jassen en Polo’s, zijn we op 8 oktober klaar voor het grote avontuur. Zoals nen goede Belg, namen we de trein van 6u15 in Halle richting Zaventem, waar we om 7u00 opgewacht werden door de organisatie. Doordat wij dagelijkse treinreizigers (hmhm) zijn, hadden we toch wel de verkeerde trein genomen zeker en stonden we in Zaventem centrum … Na een kwartiertje wachten konden we een andere trein nemen richting airport. De eerste stress was al snel voorbij toen we de organisatoren ontmoetten. Gelukkig waren we niet de enigen die te laat waren, want anders hadden we de organisatie ook gemist. Uiteindelijk is alles nog goed gegaan en zijn we om 10u00 het vliegtuig opgestapt , ik zat volledig achteraan en Anne zat naast een koppel Nederlanders waarmee we voordien al kennis hadden gemaakt op één van de toelichtingsdagen die door Touramerical georganiseerd werden. Na ongeveer 8 uur vliegen met een Boeing 767 en onze klok 6 uur terug te draaien, zijn we rond 12u45 geland in New Ark. Na de zoveelste pascontroles door uiterst onvriendelijke douaniers die je ook daarbij nog de meest onwaarschijnlijke vragen stelden en onze vingerafdrukken en pasfoto namen, mochten we dan onze koffers afhalen die al klaarstonden. De organisatie had voor 3 bussen gezorgd: 1 om de chauffeurs naar de RORO oldtimers te brengen, een andere om de chauffeurs naar een containerbedrijf te brengen die hun oldtimer via containers hadden opgestuurd en een derde bus om de niet-piloten (de vrouwen dus) direct naar het hotel te brengen. Na het in orde brengen van de nodige documenten, vonden we onze wagens na 3 weken onbeschadigd terug. Ik was één van de gelukkigen waarvan alle documenten in orde waren en onze MGB zonder problemen startte. Doordat het in Amerika een algemene staking was bij de ambtenarij, waren bij sommigen documenten zoek. Na zeer lang wachten op de anderen wiens documenten zoek waren of hun auto niet startte, besloten we met 5 auto’s te vertrekken, om benzine te gaan zoeken om daarna naar het hotel te rijden. Na lang zoeken vonden we uiteindelijk een pompstation in een arme wijk met enkel zwarte bewoners waar we uitbundig en zeer vriendelijk werden ontvangen met de nodige fotoshoots. Nadat alle auto’s getankt hadden, zouden we verder naar het hotel rijden.

11

Anne en Kris: Touramical - deel 1

Waar ligt het hotel? Heeft er iemand het adres bij? Wie zijn GPS werkt er? En niet te vergeten dat we ten laatste om 16 uur aan het hotel moesten zijn voor een geleid bezoek aan NY. Het was al na 15 uur en niemand van ons wist waar we waren. Terug stress, gelukkig was er toch iemand die zijn roadbook bij had waar gelukkig het adres van het hotel in vermeld stond. En nu nog iemand zijn GPS aan de praat krijgen want blijkbaar is de VS Europa niet, en wilden de meeste niet opstarten zonder eerst iets te downloaden. Op een bepaald ogenblik was er toch iemand onder ons die zijn GPS aan de praat kreeg en konden we uiteindelijk richting hotel rijden. Direct langs de autosnelweg, over de George Washington Toll Bridge die we door de staking niet cash konden betalen, dus 5 Belgische nummerplaten door het rode licht zonder betalen (begint al goed). Eens aan het hotel aangekomen, (vrouwen al zeer ongerust…) hebben we moeten lopen om de bus nog te kunnen halen. Gelukkig had het mooie weer en cabrio rijden veel goed gemaakt. Goed bezweet zijn we dan in de Black bus gestapt om samen met Patrick “De enige Vlaamse gids van 24/7” New York te gaan bezoeken. Samen met Patrick hebben we hoofdzakelijk Down Town bezocht, waar we enkele interessante plaatsen hebben bezocht waaronder een modern art museum, Chelsea market, een plaatselijke pub, een oude bovengrondse trambedding die ze prachtig hebben omgebouwd met kleurrijke planten en bomen die als een stukje groene slang door NY loopt. NY is ongeveer ½ van de oppervlakte van België en telt evenveel inwoners in een vreedzaam multiculturele veilige samenleving en telt meer dan 12.000 gele taxi’s. Dag 2: Op ontdekking in New York City Omdat we zo’n grote reis hadden geboekt en de organisatie het toeliet, hadden we besloten om een dagje eerder naar de VS te gaan om NY te voet te kunnen ontdekken. Op wandelafstand van het hotel lag een PATH station (metro) waarmee we met een dagticket van 10$ 7 keer de metro konden nemen en snel in het centrum van de Big Apple konden geraken. Eenmaal in het centrum wandelden we langs the Broadway naar WTC, van Grand Zero naar Manhattan waar we dan een gratis Ferry hadden genomen om via het wereldberoemde Vrijheidsbeeld naar Brooklyn te varen. Het leuke was dat vele Amerikanen ons aanspraken omdat we allemaal herkenbare kledij droegen en dat ze al enkele dagen prachtige oldtimers door NY hadden zien rijden met hetzelfde logo en daarbij vroegen of dat we naar Amerika kwamen om te racen van Antwerpen naar NY en verder naar Miami? We voelden ons dan hier ook een beetje BV in NY. Supervriendelijke mensen, maar ze begrepen niet goed hoe wij hier waren geraakt met onze wagens. Omstreeks 16u00 hebben we in Cando een toeristische bus genomen om Down Town (Chinatown) en Midtown (met Central park) te bezoeken. Omstreeks 18u00 besloten we om terug de metro te nemen richting 33 Street aldaar over te stappen op de Path om naar New Jersey te sporen. Gelukkig hadden we spontane hulp van supervriendelijke Amerikanen, anders was het ons misschien niet gelukt. Nu vroeg in bed want morgen is het de start van ons grote avontuur…

12

Anne en Kris: Touramical - deel 1

Dag 3: De eerste dag van ons roadbook Jersey City-Manhattan-Annapolis Om niet te laat aan te komen in Annapolis werd er ons gevraagd om rond 8u00 te vertrekken. Alle wagens werden netjes geparkeerd voor het hotel onder het goedziende oog van de plaatselijke politie. Nadat we onze koffers afgeleverd hadden aan de bagagewagen, even nog wat ontbijten in het plaatselijke afgehuurde restaurant en dan de start van ons avontuur. De bedoeling was om in colonne door Manhattan te rijden via Time Square om daarna op eigen tempo de rit verder te zetten. Het weer was zacht met lichte regen dus snel het dak op en niet cabrio rijden…. Om 8u was het zo ver, alle bolides werden gestart, nog snel een foto, door de witzwart geblokte vlag rijden, de eerste bocht naar links en … na 200m stond onze MGB doodstil langs de kant van de weg en niet meer aan de praat te krijgen. Een politieman die voor ons het verkeer aan het regelen was, had ons dan geholpen om onze wagen langs de kant te duwen. Na wat zoeken en vooral de MGB vervloeken, bleek onze benzinepomp niet meer te werken. Gelukkig was er aan de overkant van de straat een garage, gelijkaardig aan Auto5 van bij ons maar veel bigger, wonder boven wonder hadden ze daar een benzinepomp voor een MG voorradig. Ze hebben daar echt alles: van nieuwe tot oude auto’s ongelooflijk!!! Met enkele mensen van de organisatie hebben we onze MGB naar de overkant geduwd waar de mensen van de garage ons een echte voorkeursbehandeling hadden gegeven en onze MGB werd op mijn aangeven direct hersteld. Supervriendelijke mensen en alweer werden er tientallen foto’s genomen. Rond 11u was de auto klaar, nen dikke kus van Anne aan de hersteller en we konden onze reis verder zetten. Om niet te laat aan te komen in Annapolis, hadden we besloten om Manhattan links te laten liggen en via de George Washington Toll Bridge New York te verlaten (6,5 $). Via hoofdzakelijk de 95 autosnelweg zijn we zo snel mogelijk naar Princeton gereden waarna we langs landelijke wegen verder zijn gereden. Eenmaal op de landelijke wegen was het niet zo eenvoudig om onze weg te vinden omdat Amerika totaal andere wegcodes heeft, zoals een stad of dorp binnenrijden, wordt dit niet aangegeven, richting aanduiding naar de eerst volgende stad bestaat niet en voorrang van rechts bestaat er niet. We hadden nog heel wat km voor de boeg en begonnen ons wat zorgen te maken want we gingen maar moeizaam vooruit (leve de Belgische wegcodes!). Meestal speed drive 50 of 70 miles !!! Plots kwamen we de Hollanders tegen die ook wanhopig begonnen te worden. Toen hadden we dan ook beslist om samen de reis verder te zetten via de autosnelwegen naar Annapolis, tegen 90 miles/u. Ondertussen was het dan ook hevig beginnen te regenen en verloren we elkaar snel uit het oog, zodat we totaal niet meer wisten waar we zaten omdat alleen de eerste wagen een GPS bij zich had. Weeral wat stress en toch wel een gevaarlijke situatie in zo’n weersomstandigheden tussen al die big auto’s. Gelukkig bestond de GSM nog en zijn we zo veilig en wel rond 21u00 in het hotel aangekomen. De eerste dag was een zware beproeving. De organisatie wist ons ‘s avonds te vertellen dat ze ons de ganse dag hadden gevolgd via het in Zeebrugge ingebouwde trackingsysteem. De vreugde was groot bij aankomst in het hotel en er werd nog wat nagepraat over onze eerste bewogen dag. Wat brengt ons de dag van morgen??? (wordt vervolgd)

13

14

Uitnodiging : karweirit op zondag 27 april 2014 ingericht door Danny en Hilde samenkomst : Graanmarkt te Ninove (parking voorzien) taverne : de Revue vanaf 9 u. vertrek : 10 uur voor een rit van ongeveer 110 km. We rijden via kleinere en grotere wegen een ritje met wat bergop en wat bergaf, met wat draaien en wat keren…. Onderweg is er een drankstop voorzien. Gelieve de picknick mee te brengen. Eindstop op de top van den berg : eten en een drankje voorzien. (parking voorzien) Keuze uit : brochette of vol-au-vent. Gelieve in te schrijven voor 21 april 2014. Prijs : leden : 25 euro per persoon Niet- leden : 30 euro per persoon Kinderen : 15 euro per kind. Rit zonder maaltijd : 10 euro Gelieve de maaltijdkeuze door te geven, samen met het inschrijvingsgeld op rekeningnummer : POV : be 47 7340 1617 7080 Tot dan. Danny en Hilde

0476/40 93 44 of 053/ 66 08 64

15

L&S VASTGOED Ninoofsesteenweg 84 te 1750 Eizeringen-Lennik 0473 96 11 22

www.LSvastgoed.be 16

Te koop:

Te Koop:

Ford Taunus 17m bj 1965

BMW 1502 bj 1976

Inlichtingen Freddy : 0475/76.11.19

Inlichtingen Roger DeCrick: 0476/91.00.35

[email protected]

Te Koop: Radio Becker voor Mercedes 170 bj 1952 Inlichtingen Alain 0479/48.30.15

Te Koop: Datsun 240Z bj 1973, 65.000km 17 Info: André 0474/033.567 (frans sprekend)

Te Koop: Land Rover SerieII bj 1969 Inlichtingen Freddy 0475/76.11.19

18

Ditjes en datjes over Belgische constructeurs van auto's ALTONA - Altona Motors Antwerpen Borgerhout

1938 - 1946

De firma werd opgericht door een voormalige tekenaar van MINERVA, de heer DE BELDER. Het grootste model van ALTONA was een driewielige bestelwagen, type GOLIATH. Deze firma bouwde ook enkele voertuigen met één enkel achterwiel. Een prototype van een sportmodel, CONDOR genaamd, werd in 1946 op basis van dit model gebouwd. A.M. - Les Ateliers Métallurgiques de Nivelles Nijvel

1952-1953

Deze firma bouwde enkele autobussen. De gebruikte motoren kwamen van LEYLAND en BUSSING. De carrosserieën waren zelfdragend (MARMON-HERRINTON licentie). AMA - American Motor Car Agency

1913

Deze Belgische firma, gespecialiseerd in de import van Amerikaanse voertuigen, gebruikte chassis afkomstig uit de V.S., die origineel werden aangekleed door de carrossier ETS. MINET FRERES, met spaakwielen van Métropole en afgeronde radiatoren. In 1913 eindigde een AMA tweede in de 20 km wedstrijd van de meeting van OOSTENDE. ANGLO FRANCO BELGE

1939

Vermoedelijke constructeur van vrachtwagens ANTOINE - Société Victor Antoine Fils & Cie Quai St-Léonard, 43 Tilff-Luik

1900-1905

Dit bedrijf bouwde aanvankelijk motoren en moto's, daarna ging het moto's produceren onder eigen naam. Daarna volgen kleine auto's, aangedreven met een ééncilinder van KELECOM met 4 tot 9 pk, vooraan gemonteerd en voorzien van 2 versnellingen, een buizenchassis en een hellend stuurwiel. Deze auto's werden ook in Nederland verkocht onder de naam LA TORPILLE. Motoren van 15/25 pk werden tot in 1905 gebouwd voor derden. APAL - p.v.b.a. Application Polyester Armé de Liège van 1961 tot heden. 25, rue de la Fontaine - Blegny-Trembleur (Luik) Edmond PERY was gespecialiseerd in werken met glasvezel, en uiteraard kwam hij zo bij de automobielbouw terecht. In 1962 stelde hij op het Salon van Brussel een zeer mooie coupé GT voor met twee deuren, met VW of PORSCHE motor (150 ex. waarvan een 30-tal met PORSCHE mechaniek). In 1965 wordt hij de voorloper in de bouw van formule V eenzitters (350 exemplaren gebouwd in Europa) en vervolgens gaat hij zich toeleggen op Buggies, waarvan 5000 carrosserieën worden gebouwd tussen 1968 tot 1973 (BUGGY, RANCHO, JET, AVVI) en waarvan sommige modellen, zoals de CORSA of de HORIZON (1968-1969, ong. 10 ex. gebouwd), erg gesofisticeerd waren. Hij is ook gekend omwille van zijn replica's van de PORSCHE 356 (APAL Speedster), die werden gebouwd van 1981 tot 1994 (ong. 700 ex.), maar slaagde er niet in om een productie op te starten van zijn prototype APAL FRANCORCHAMPS uit 1984, gebaseerd op de MERCEDES 190 E. Hiervan worden uiteindelijk slechts 2 ex. gebouwd. In 1992 wordt de APAL SPORT ONE kit, gebaseerd op de PONTIAC FIERO, geïntroduceerd, maar ook dit is geen succes. Edmond PERY is ook de auteur van een prototype van een terreinvoertuig voor DAF in 1974 en van het VARIO project, een zeer uitgewerkt design voor VW uit 1992. (bron RVCCB – wordt vervolgd)

19

20

UITNODIGING 4-daagse naar DUITSLAND 6 tot 9 juni 2014 Organisatie van LOES EN WILLY MONIQuE EN FREDDY

273

0475 76 11 19

Wij verzamelen op vrijdag 6 juni 2014 om 8h voor ontbijt in het AC Restaurant/benzinestation TOTAL Aire de Nivelles, richting Parijs. Voor ‘s middags: picknick meenemen Vertrek om 9h. In de namiddag bezoek “Landschaftsmuseum”. Om 18h worden jullie verwacht in het hotel. Prijs:

295 € pp voor leden (piloot + copiloot) 325 € pp voor niet-leden

Inbegrepen in de prijs: ontbijt bij vertrek, 3 overnachtingen half pension, inkom bezoeken, roadbook, rallyplaat, middageten 3de en 4de dag. Inschrijven vóór 10 april 2014 op rek. BE47 7340 1617 7080 o.n.v. De Pajotse Oldtimer Vrienden, met vermelding van aantal personen.

www.depov.be

[email protected]

21

22

POV Agenda 2014 1 februari 15 februari 21 maart 23 maart 27 april 23 mei 25 mei 6-9 juni 22 juni 13 juli 8 augustus 10 augustus 7 september 27 september 10 oktober 12 oktober 8 november

Clubfeest Valentijntjesrit Algemene Vergadering Openingsrit: Baronrit Karweirit Babbelavond Verrassingsrit Meerdaagse Duitsland Ontdekkingsrit Wie-weet-da? rit Babbelavond Ritje van de Voorzitter Meesterrit Jaarmarkt Gooik Verkiezing bestuur Dakpannenrit Halloweenrit

Redactie Eindredactie:

Freddy Demetser

Medewerkers:

Loes Van der Sijpt, Hilde Van Schelvergem Björn Demetser, Maggy Desmet

Andere beurzen en meetings 25-26 januari 2014

Auto Retro Brugge

8-9 maart 2014

Les belles champenoises - Reims Parc des Expositions

15-16 maart 2014 5-6 april

Oldtimerbeurs Limburghal Genk 12ème bourse de véhicules anciens Ath

29 mei 2014

Oldtimerfestival Axel §NL)

9 juni 2014

Fillies Sixties by Hofman Lede

15 juni 2014

2e Eurospar-classic Halen

29 juni 2014

6e Schaffen Classic

16-17 augustus 2014

9e Rétro Folies de Spa

28 september 2014

Sun Child Rally - Waterloo Veteran Car Day

25-26 oktober

Reims Retro Pièces 23

Driemaandelijks tijdschrift P 912547 Afgiftekantoor 1755 Gooik P.B.-P.P.

BELGIE(N) - BELGIQUE

Noppe Tony Stationsstraat 23 9420 Burst

Verantw. uitgever: Freddy Demetser, Heerbaan 39 - 1755 Gooik. Brochure gemaakt met EDITOO, www.editoo.be - E-mail: [email protected] - Tel.: 053 63 03 86.

Retouradres: De Pajotse Oldtimer Vrienden: Freddy Demetser Heerbaan 39 1755 Gooik