- De Pajotse Oldtimer Lidnr. 273 Driemaandelijks tijdschrift - P

www.depov.be - [email protected]

De Pajotse Oldtimer

Lidnr. 273

Driemaandelijks tijdschrift

-

P 912547

Oktober-November-December 2014

2

Woordje van de Voorzitter Tuut, Tuut

Inhoud Woordje van de Voorzitter Het bestuur De redactie

3 3 3

Verslag: Wie weet da? rit

5

Op bezoek bij.....

7

Verslag: Ontdekkingsrit

8-9

Touramerical deel 3

10-13

Verslag: Uitje naar Duitsland

14-17

Verslag: Ritje van de Voorzitter 19 Uitnodiging: Dakpannenrit

21

Verslag: Meesterrit Het wiel Uitnodoging Halloweenrit

23 24-25 26

POV agenda De redactie

23 23

We zijn terug thuis na een 8-daagse verkenning in Luxemburg voor de 4-daagse van 2015. Ja, beste leden, zorg voor een goede werking van de remmen en diegenen die een servobesturing hebben, zullen gezegend zijn om langs de vele kleine, op en neer kronkelende baantjes te rijden. We hebben een optie voor 30 kamers genomen in een driesterrenhotel op een mooie locatie. Na 10 jaar zijn we verplicht om het lidgeld met 5 € te verhogen om de goede werking van onze club te behouden. Maar ook doen we opnieuw een oproep tot dynamische leden om toe te treden tot het bestuur. Een hartelijk welkom aan de nieuwe leden en laat jullie onderdompelen in de gemoedelijke sfeer die onze leden creëren. Met deze wil ik jullie bedanken voor de

Verkiezing bestuur

Clubfeest 2015

Op vrijdag 10 oktober 2014 wordt bestuur van onze club verkozen voor de volgende 3 jaar. Wie interesse heeft kan zich kandidaat stellen, via een mailtje naar [email protected] of bij Freddy Demetser.

Op 7 februari 2015 vieren we het 10 jarig bestaan van De Pajotse OldtimerVrienden met een spetterend clubfeest. Hou dus alvast deze datum vrij!

Contactgegevens Freddy Demetser Heerbaan 39 1755 Gooik 0475/761119 www.depov.be [email protected] Reknr: BE47 7340 1617 7080 op Naam Van De Pajotse Oldtimervrieden

talrijke opkomst voor de Rit van de Voorzitter, dat geeft blijk van waardering. Met 54 oldtimers stonden ze paraat aan de start, en zelfs de hevige plensbuien konden de goede sfeer en de fijne vriendschapsbanden niet bekoelen. Ik mag mij gelukkig achten met onze ritorganisators, jullie inspanningen werden beloond met prachtige rondritten, chapeau allemaal! De Dakpannenrit op 12 oktober en de Halloweenrit op 8 november rijden we in de herfst, door een natuur die zich in alle facetten laat bewonderen. En dan, hop naar het 10-jarig bestaan van onze club. We beginnen deze viering met ons clubfeest en gaan hiermee door tot de laatste rit van 2015. Met dankbare groetjes aan iedereen en tot weerziens. Jullie voorzitter Tuut, Tuut

Het bestuur Voorzitter: Freddy Demetser Secretaris: Martine Michiels Schatbewaarder: Björn Demetser Materiaalmeester: Hugo Demetser Materiaalmeester: Roger De Crick Public Relations: Maggy Desmet

3

0475 76 11 19 0475 76 11 19 0474 68 07 82 0474 68 07 82 0478 02 73 06 0478 02 73 06 0475 44 10 78 0475 44 10 78 0476 91 00 35 0476 91 00 35 0496 87 19 22 0496 87 19 22

TOTAL STATION (Chrifa bvba) NINOOFSESTEENWEG 89 1750 LENNIK WWW.CHRIFA.BE

4

Verslag: Wie weet da?-rit 13 juli 2014, Loes en Willy, Brenda en Filip zitten buiten klaar aan de kinderopvang De Speelboom in Vinkt voor de opvang van de deelnemers aan hun “wie weet da?-rit” ! We zijn superblij om hen terug te zien. We zien direct de tafeltjes met de koeken en de croissants die al klaar staan voor iedereen, mmmmmm ……. meer heeft een mens niet nodig om direct in form te zijn ! Voor we vertrekken zegt een vriendelijke mevrouw ook nog dat we gerust nog wat extra fruit mogen meenemen voor onderweg. De rit gaat via Eeklo naar Adegem, onderweg stoppen we al een keer voor een eerste drankje, we krijgen al direct de slappe lach van de droge humor van Hilde, Danny, Loes en Willy, je zou al geen goesting meer hebben om verder te rijden ! Het roadbook is zoals gewoonlijk weer dik in orde. We staan er weer versteld van. Via mooie landelijke wegen gaan we van Adegem door naar Eede en ineens realiseren we ons tot onze verbazing dat we in Nederland zitten ! In Heile komen we aan in restaurant De Schaapskooi, dat helemaal vol schapen zit, geen echte natuurlijk, maar in stof, in steen, in van alles ………een echt mooie locatie en echt gezellig. De sfeer is zodanig goed dat zelfs de regen de pret niet kan bederven. Terwijl we onze dorst lessen, zitten we onder een zonnetent op het terras dat een beetje begint te lekken maar een stoelendans lost dat allemaal op ! Na een tijdje hernemen we de rit, we zitten al aan foto nummer 10 van de hoeveslagerij “De Piemontees” en we zijn benieuwd welke verhalen er allemaal achter de foto’s van de fotowedstrijd zullen steken. Het landschap is heel mooi, heel hoge bomen aan weerskanten van de lanen, veel vogels en kreken en af en toe een brug om over te steken. Hoe meer we Damme naderen hoe meer natuurgebied we tegen komen. Het Schipdonkkanaal mag er ook zijn met de fietspaden aan de twee kanten. Hier kun je zeker mooie tochten onder de bomen langs het water maken. Als we in Damme toekomen, is het nog te vroeg voor het avondeten en gaan we in het Dams Broodhuys iets drinken met onze drankbonnetjes nadat we eerst de boekenmarkt bezocht hebben. We amuseren ons zo goed dat de tijd voorbij vliegt en om half zes gaan we dan naar de mooie raadzaal van het stadhuis waar we van een lekker buffet kunnen genieten. Tot slot van deze toffe uitstap krijgt iedereen nog een valieske met nen Damse Tripel, een salamike, babelutten en appelsap, het is toch altijd plezant hé als je een cadeauke mee naar huis krijgt ! Beste Brenda, Filip, Loes en Willy, bedankt voor deze perfect georganiseerde rit , het had niet beter gekund ! Anita en Gunter 5

6

Op bezoek bij Marc Marc is sinds de start van onze club lid van de Pajotse OldtimerVrienden, in de beginjaren was hij lid van het bestuur, maar met zijn drukke bezigheden was dit nogal moeilijk te combineren. Naast zijn dagtaak is Marc immers als DJ Marc Van Vlaanderen (Feest Discobar ELGUN) een graag geziene sfeermaker op feestjes en minstens even vaak is hij bezig met sleutelen aan jonge en minder jonge auto’s.

Ook een Toyota BJ 46 wacht op verdere afwerking.

Dat Marc en Freddy (onze voorzitter) elkaar al lang kenden, had ik al dikwijls gehoord, maar nu vertelden zij er wat meer over. Marc volgde in zijn jeugd een opleiding automechaniek en kwam zo bij iemand terecht die wat problemen had met zijn oldtimerwagen. Op een goede dag terwijl hij aan deze wagen sleutelde, kwam Freddy daar langs met zijn oldtimer. Hij nam Marc mee naar buiten om hem zijn wagen te tonen. Marc was diep onder de indruk en vond Freddy “ne strenge”.

Vorig jaar is Marc “en passant” even gaan kijken naar een Buick Century Convertible van 1955 en het was liefde op het eerste gezicht. De wagen werd dus vlug gekocht, menig ritje werd er al mee gereden (met zoals vaak bij onze oldtimers, af en toe een probleempje…). Mede door zijn felgele kleur is deze prachtige wagen een echte blikvanger.

Wat later kon Marc die strenge meneer helpen met een probleem. In de loop van de volgende jaren zijn ze steeds contact blijven houden, het ene jaar al wat meer dan het andere. Toen Freddy de POV stichtte, was Marc dan ook bij de eerste leden. De 1ste wagen die Marc kocht, was een Ford Consul van 1959, maar het duurde een kleine 4 jaar voor deze wagen rijklaar was.

NB: De Buick verbruikt meer dan zijn baasje……..baasje is aan het oefenen om Buick in te halen…….Buick heeft gewonnen……..man, man, man…hik. .hik. Nog n’en……... De 2de wagen, een Opel Kadett van december 1964, was een emotionele aankoop omdat dit de eerste wagen was van zijn papa. Ondertussen heeft Marc 2 wrakken bijgekocht voor de restauratie van deze wagens. 7

Bedankt Marc voor de ontvangst en de leuke babbel.

Verslag ontdekkingsrit ‘s Morgens 09:20 aankomst in taverne “De Molen”, het zonnetje reeds zeer vroeg van de partij, nog een beetje moe van de avond ervoor te Wambeek (Ternat). Daar had Gustaaf een spetterend optreden met zijn band “The Young Dreamers” gegeven, het was toch laat geworden met de nodige pinten en het gezelschap van enkele clubleden. Eenmaal plaatsgenomen op het terras zie je dat iedereen goed geluimd onder de tent aan het genieten is van een kop koffie of iets sterkers en een sanitaire stop houdt alvorens het vertrek. Toch heel wat deelnemers zo’n 35-tal voertuigen, de één met twee, de ander met drie of vier en enkele leden die we nog nooit gezien hadden. De sfeer zat weer goed. Even wat tussen de bolides kuieren, mijn oog valt op een zware olielek onder een Mercedes 300D type W124, oei oei problemen!!! van wie is dieën Mercedes? Dan maar naar Freddy, haha van een jong koppeltje maar wie is da??? Effe hier en daar gaan kijken en we hebben ze gevonden. Na het openen van de motorkap blijkt de oliedop niet meer op het kleppendeksel, met de nodige olie over het hele motorcompartiment tot gevolg, de dop was snel gevonden, hij lag nog boven op de radiator. Even wat olie geven, want dat heb ik altijd bij, voor als mijn paard moest dorst krijgen. Voor het vertrek gaf Freddy de nodige instructies, hoe kan het ook anders, er waren weer eens omleidingen opgedoken. Allee, wijle weg, onderweg komen we nog een club tegen, ik denk “La Club des Riches”, geen enkele zei vriendelijk goeiendag. Op een gegeven moment, ik mis toch wel niet zeker, dan maar een kilometer of vier doorrijden want nergens was er een plekje om te draaien, wel een schoon baantje. En ik denken dat de Gustaaf en de Maurice mis waren. Wij weer gedraaid en verder door het prachtige landschap uitgetekend door Werner en Audrey. Veel kleine landelijke wegeltjes, vergezichten en Belgische vlaggen. Proficiat, ‘t is mooi! Bijna aangekomen aan de drankstop komen we aan een rotonde, hier moeten we links, de tweede afslag nemen en daar staat de Werner. Hier hebben wegenwerkers de Werner en den Audrey ne goeien afgetrokken, even een stressmoment voor beiden, wat verder op staan twee graafmachines over het wegdek, we kunnen niet door en dienen om te rijden. Werner raadt aan om te keren bij het volgende ronde punt maar mijn paard had korter gezien, aan de linkerzijde een vlak afgemaaid veld met vers hooi, effekes door vliegen met een hinnik en terug weg. Op de middag aangekomen in Houdeng-Goegnies aan “la Cantine des Italiens” waar we onze picknick konden nuttigen. Tot onze verbazing konden we met de bonnetjes niets doen, de waard wist van niets, dan maar gewoon betalen, en … tot ergernis kwam de bestelde drank niet tot bij Gustaaf en Ghislaine, dan maar naar den toog waar de garçon zegt in het Frans:” les tickets ne comptent pas!!!”, even uitleggen in ’t Vlaams dat hij dan de bonnetjes niet zal gebruiken maar zo zal betalen. Alles is toch goed gekomen, toen Werner aankwam werd alles opgelost en we konden de bonnetjes alsnog gebruiken Op deze site kan men een bezoek brengen aan de vroegere woonruimten van de gastarbeiders die in de mijnen van La Louvière werkten, de ruimtes tonen het dagelijkse leven van toen en een filmpje werd getoond, ook was er een kunstenaar bezig het zoveelste schilderij te maken. 8

Na een tijdje komt er een hele delegatie clubleden aan, want ondertussen ergens te velde had de Marc Elpers met een sliert van veertien wagens in zijn zog de juiste route gemist, ook zij komen in een baantje terecht waar men niet kon draaien of keren en ja plots valt zijn Buick stil, een stel van vier mecaniciens Frans Verhaeghe, Hugo Demetser, Stefaan van Zeebroeck, en Roger De Crick plus Marc zelf snellen ter hulp, carburatorproblemen zo blijkt. Ha ja, het moet niet altijd da wit paard van den Doems (Lombeeks voor Dooms) zijn hé. Enfin de laatste vier voertuigen zullen dan maar achteruit rijden om een eerder gepasseerd baantje in te slaan en de weg te vervolgen langs de goede kant, maar was het niet dat de laatste toch ook niet in panne valt zeker, een Ford Fairlane, dus iedereen vast. Het euvel opgelost en weer verder. P.S. ook de Freddy was misgereden en zat tussen deze bende, goed hé. Na de picknick even te voet naar de botenlift om een plaatje te schieten en dan terug weg met onze bolides langs de pittoreske dorpjes, kastelen en kanaaltjes, bergop, bergaf, wat links en wat rechts, kasseitje hier, kasseitje daar. Weer komen we andere clubs tegen ook met mooie Ford –T ’s enz… Eenmaal aangekomen aan Pairi Daiza moeten we rechtsaf, aan de overzijde staat een hele familie de aankomende schoonheden te bewonderen maar deze gaan allen links, ze zeggen tegen mij naar links maar ik ga naar rechts tot hun grote verbazing want dat is wat onze roadbook zegt, zij weten natuurlijk niet dat er meerdere clubs aan het rondsnorren waren, hahaha. Tenslotte aangekomen in het restaurant “De Molen” waar we ons aperitiefje konden nemen en genieten van de lekkere, maar serieuze moot zalm vergezeld van rauwe groenten, dan het hoofdgerecht bestaande uit parelhoen, krokketjes en groenten, allee ik denk dat dat een parelkip was, zo ne grote en daar een rood wijntje bij, jaja, het was weer eens genieten van de bovenste plank. David

Nicky Jones in concert

Op zondag 21 december 2014 om 15 u treedt Nicky Jones op in de kerk van Meerbeek, de deuren gaan open om 14u30. Kaarten zijn te verkrijgen bij Frituur ‘t Steenweg (Steenweg 601 – Denderleeuw), via website (www.nickyjones.be), via mail ([email protected]), of telefonisch (0486 05 89 34 of 0476 92 08 63) en kosten 12,50 €. Nadien wordt een kleine receptie gehouden in de aangrenzende zaal.

9

Touramerical: deel 3 Dag 8 Savannah - Daytona Rond 6u30 stonden we op en voor het eerst scheen de zon aan een stralend blauwe hemel. Jammer genoeg waren we nog niet lang op weg of de wolken waren terug van de partij en bedekten al vlug de zon maar het bleef wel aangenaam warm, dus het perfecte weer om cabrio te rijden. Er werd ons gevraagd om zo vroeg mogelijk te vertrekken, omdat we rond 10u00 werden verwacht in Fernando Beach voor de koffie, georganiseerd door een plaatselijke petanque club. Daarna ging de route verder langs mooie beach houses tot aan de ferry van Fort George Island om ons te laten overzetten over de St Johns River naar Mayport Village. Een mooi beeld, een ferryboot vol oldtimers met voor hen vreemde nummerplaten. Na de overzet zijn we de 1A1 blijven volgen waarlangs we mooie huizen, golfterreinen al dan niet privé, huizen met vooraan de straat en in de achtertuin een binnenwater waar allerhande pleziervaartuigen aangemeerd lagen, van klein tot … big. Plaatsen waar enkel wildernis te zien was met planten waarvoor wij in België geld geven om eentje in huis te hebben. Eenmaal in de namiddag kwam de zon door de wolken tot we in Flager Beach een immense stortvlaag over ons hoofd kregen. Gelukkig duurde de stortvlaag niet lang en klaarde de hemel fel blauw en waren wij en de auto in geen tijd terug droog. Om 17u stipt werden we verwacht op de parking van het Daytona circuit, waar we getrakteerd werden op 2 rondjes op het circuit en een rondleiding in een treintje. Na wat formaliteiten mochten we het circuit in colonne oprijden. We leken wel 12-jarigen die voor het eerst in een kart op een karting circuit mochten rijden. Jammer genoeg moesten we in colonne en achter de peacecar blijven. Het was een adembenemende ervaring toen we rond 50 miles van horizontaal op het schuine stuk van 18% reden zonder tegen de deur gedrukt te worden of zonder dat Anne op mijn schoot valt. Voor het ingaan van de steile bochten werden we afgeleid om te voorkomen dat men tegen 50 miles de 30% hellende bochten zou oprijden. De eerste ronde was een beetje aftasten, maar bij het ingaan van de tweede ronde begon iedereen wat harder op het gaspedaal te duwen en was de sensatie des te groter. Toen we eenmaal volledig vol met adrenaline zaten …. moesten we het circuit verlaten. Het enthousiasme van iedereen was onbeschrijfelijk en deed de afgelopen regenachtige dagen totaal vergeten en iedereen was vol lof over de organisatie. Na ons avontuur op en rond het circuit, werden we verwacht in het hotel vlakbij voor een aperitief en gezamenlijk avondeten.

10

Dag 9 Daytona naar Hutchinson Island Vandaag zat het weer erg goed mee, hel blauwe lucht en al heerlijk warm maar ongelofelijk vochtig, de auto’s die rond 8uur ‘s morgens nog in de schaduw stonden waren gewoonweg nog kleddernat (nu verstaan we waarom al die auto’s daar nooit vuil zijn, je hoeft hem enkel ‘s morgens af te drogen en klaar). Voor wie wou, mochten we onze road starten via het world most famous beach waar we mits 5$ te betalen ongeveer 12 miles op het strand mochten rijden. Gewoonweg geweldig, foto’s nemen van onze auto met de wielen in de branding, zalig warm water en prachtig weer. Ik zou er gebleven zijn, maar we moesten verder richting Kennedy Space Center. Kennedy Space Center ligt op een immens eiland tussen de Indian River, Banana River en de Atlantische Oceaan en is verbonden met het vaste land door twee bruggen. Goedkoop was het niet om het Space Center te bezoeken maar het was wel de moeite waard, zeker als je op 2 meter naast de Atlantis Space Shuttle kan staan (gewoonweg machtig). Jammer dat we door de ambtenarenstaking (shutdown) Cape Canaveral niet hebben kunnen bezoeken. In de late hete namiddag hebben we dan onze reis naar Hutchinson Island verdergezet. Omdat het al zo laat was, hadden we besloten om niet meer te stoppen en door te rijden naar het hotel, maar het noodlot sloeg weer toe: één van de drie wagens reed lek, een mooie Mercedes cabrio van de beginjaren 50. No problem, reservewiel erop en hup, maar wat bleek ... ook plat. Dus de lekke band terug op de Mercedes en het platte reservewiel in de koffer van onze MGB (kon er juist in). Met open koffer zijn we dan samen op zoek gegaan naar een pompstation om Karels reservewiel op te pompen. Het begon al donker te worden, wanneer de wielen terug gewisseld waren en we hadden nog zo’n 150 miles voor de boeg. Het duurde niet lang of het was al pikdonker en ik kan u vertellen dat wegen aldaar nog donkerder zijn dan in Frankrijk, zelfs de kruispunten worden bijna niet verlicht gelukkig was er bijna geen verkeer en samen met de warme avond was het zalig om cabrio te rijden. Aangezien we nog steeds de 1A1 volgden en de weg tussen zoetwater (Indian River) en de Atlantische Oceaan liep, liepen er vanaf een bepaald uur als maar meer krabben over de weg tot op een moment dat er zo veel waren dat we ze niet meer op een veilige manier konden ontwijken met gepots en gekraak onder de wielen als gevolg. Die beesten waren zo groot en liepen zo hoog op hun poten dat zelfs de bodem van onze MG de krabben van de weg maaide. Uiteindelijk zijn we na dit helse avontuur rond 21uur als laatste in het mooie hotel aangekomen.

11

12

Dag 10 Hutchinson naar Fort Lauderdale Vandaag staan er maar 150km op het programma. De bedoeling van de rit was om naar Fort Lauderdale te rijden, onze bagage af te halen en op de kamer te zetten en verder door te rijden naar zuid Miami. Maar omdat het zo heet was en het zwembad zo zalig, waren we in het hotel gebleven. Dag 11 Fort Lauderdale South Miami Vroeg opstaan om voor de warmte Miami te bezoeken. Na een uur of 2 rijden hadden we rechtsom moeten keren omdat Miami overstroomd was en hebben we het mooie South Miami niet kunnen bezoeken en hadden we maar een heel groot typisch Amerikaans winkelcentrum bezocht. Omstreeks 17 uur zijn we dan in colonne midden in de spits (file, file, file) naar een containerbedrijf gereden om onze auto’s aldaar achter te laten voor verscheping. Dag 12 Miami - New York – Brussel Omstreeks 9 uur zijn we dan vertrokken met één van de busjes van Touramerical naar de luchthaven. 11 uur het vliegtuig op richting New York, 13 uur aangekomen in NY, 3 uur wachten om dan rond 7uur zondagmorgen aan te komen in Brussel.

Grappige anekdotes 1. Toen iedereen vertrokken was voor de eerste dag autovakantie, bleef er een vrouw van onze groep achter in het hotel. Wat bleek, waarschijnlijk door de stress voor het vertrek was een chauffeur zijn vrouw totaal vergeten. 45min later, is hij haar komen ophalen aan het hotel. 2. Het had zo hard geregend op dag 2 en omdat er geen ventilatie in een Ford Shelby staat, bewasemden de ruiten telkens wanneer de mobiele ramen dicht waren, dus maar verder rijden zonder die zijramen, met als gevolg: 10cm water in de auto bij aankomst. 3. Ongeruste vrouw belt man op vanuit België, om te zeggen dat hij al meer dan 100km in de verkeerde richting aan het rijden was “handig zo’n trekking systeem”. 4. In verschillende staten werd onze komst aangekondigd door de lokale radio’s en kranten (vandaar al dat volk op de parkings van de bezochte hotels). 5. 1 van de 2 shelby’s werd gestopt voor speeding (te snel rijden), na controle van zijn documenten, kreeg de chauffeur een schouderklopje van de sheriff met de melding dat hij mocht verderrijden maar in het vervolg niet zo snel als in Europa. 6. Er ging geen dag voorbij of een MGTD had pech gehad. Olie tekort, verloren gereden, bandenpech, lek in oliecircuit, enz. … 13

Uitje naar Duitsland Deze zomer hadden we geen grote reis gepland daar er gewerkt diende te worden aan onze woning. Maar door de soms hevige buien hebben we de werken af en toe moeten staken, en wat doe je dan? Wel we kwamen op het gedacht om naar Stuttgart te rijden, zo’n goeie 570 km van Ternat om het Mercedes-Benz museum te gaan bezoeken. Vlug hotelletje boeken en wij weg om 11:00u. Tijdens de trip naar Duitsland via Luik, Aken, Koblenz enz… zeer mooie landschappen rondom ons, we konden er echter maar met mondjesmaat van genieten want ook in Duitsland mochten we enorme hevige buien, bliksems en hevige wind trotseren, kortom alles erop en eraan. Op sommige plaatsen stond er wel 20 cm water op de autobaan en kon je met moeite de voorliggers zien. Op de radio hoorden we zeggen dat in de streek van Westfalen waar we de laatste vierdaagse deden kelders en huizen waren ondergelopen, onderweg zagen we zelfs de rivier de Rijn buiten haar oevers staan, een heel bos was ondergelopen. Eindelijk in Stuttgart aangekomen rond 18:00u konden we op zoek gaan naar ons hotelletje, alvorens daar aan te komen eerst wat files en rode lichten trotseren om dan tegenover het hotel te parkeren. Tof familiehotel met 14 kamers en zeer vriendelijk onthaal !!! Na het aanmelden vlug de bagage naar de kamer om dan 3 verdiepingen te zakken en op het gezellige terrasje ne goeien halve liter Duits witbier naar binnen te kappen. Eten hadden we onderweg al gedaan dus nog even de benen strekken en de stad verkennen om bij terugkomst een laatste pint te drinken en te gaan slapen. De volgende ochtend niet te vroeg uit de veren want het museum gaat maar open om 09:00u, er is dus tijd om van het uitgebreide Duitse buffetontbijt te genieten en het hotel ligt maar 4 km van het museum. Eenmaal aangekomen via de Mercedesstraße zie je een zeer prachtig architectonisch ontworpen gebouw op een enorm plein staan, een pracht van een gebouw met geen enkele rechte vorm, voor diegenen die niet alleen van auto’s houden is het zelfs de moeite om het gebouw alleen te bewonderen. Even wat technische informatie over het gebouw: Het werd ontworpen door architectenbureau Ben van Berkel&Bos die al meerdere excentrieke gebouwen neerpootten, het gebouw zelf heeft een oppervlak van 35.000 m2 en werd gebouwd in opdracht van DaimlerChrysler Immobilien, Berlin. Architect UN Studio van Berkel & Bos, Amsterdam. Hoogte van het gebouw 47.5 meters Totale ruimte. 53,000m² Vloerruimte 4,800m² Expo oppervlakte 16,500 m² Interieur ruimte 210,000 m³ Verdiepen 9 Aantal tentoongestelde voertuigen 175 Licht 12,000 Ligging van de site Geografische noorderbreedte 48.76° Oosterlengte 9.18° Hoogte boven het zee niveau 359 meter Lokale minimum temperatuur – 15.4 °C Max. temperatuur 33.2 °C

Het ontwerp houdt in: Meewerkende bedrijven 246 Planen 35,000 Elektrische bekabeling 630,000 meters Gewicht 120,000 ton Fundering 850 gewapende betonnen pijlers Polyethylene kokers 100 kilometers Glas 14,000 vierkante meter

14

Even parking zoeken op het domein weliswaar met een bestelwagen wat moeilijker maar voor personenwagens geen probleem, parking genoeg.

Het bezoek aan het museum Voor het museum staat een bronzen afgietsel van een van de legendarische racewagens met zijn toenmalige piloot, je kan er even in plaatsnemen om een mooie foto te maken. Dan ga je naar binnen en kom je in een gigantische lobby waar je een ticket koopt en de spacy lift naar het 8ste verdiep neemt. Hier start de geschiedenis van de autobouwer met een paard, de zaal er naast de allereerste 1pk motor met 1 cilinder. Telkens zak je met een halve etage, het gebouw zelf blijft een fascinerend ontwerp, op elke etage geeft men het verloop weer van wat er allemaal gebeurde in die tijd en periode en hoe drie mannen de koppen bij elkaar staken en uiteindelijk tot het eerste concept van het allereerste gemotoriseerde voertuig komen. Deze drie zijn Benz, Daimler en Maybach die elk op bijna 100 km van elkaar woonden en op een gegeven moment met elkaar in contact komen en beginnen te ontwerpen. Het verhaal is prachtig daar het niet alleen om de wagens draait maar ook de geschiedenis verhaalt van voor, tijdens en na de oorlog, dit typeert zeker het museum en maakt het concept af. Bij het betreden van de 7de etage voelde ik mij als Alice in wonderland wanneer ik de eerste stappen in deze zaal zette, zo mooi zo prachtig, de eerste moderne voertuigen voor die tijd, zeer mooi opgesteld, een echte streling voor het oog, je kan op foto niet weergeven wat je te zien krijgt. Telkens zak je een halve etage en kom je er nieuwere en modernere voertuigen tegen: auto’s, vrachtwagens en bussen, alles wat Mercedes ooit gemaakt heeft. Op het gelijkvloers kan je de nodige aandenken kopen tot zelfs een nieuwe wagen, ook een chic restaurant is er aanwezig. We hebben 5 uur doorgebracht om alles te kunnen bekijken.

Dan naar het Porsche museum. Het Porsche museum licht op een kleine 10 km van het Mercedes museum aan de Porscheplatz 1, 70435 Stuttgart, Germany. Ook dit gebouw is een geweldige constructie. Eenmaal binnen na betaling van de tickets neem je de roltrap to heaven, alles is er wit, ik denk dat Sint-Pieter er voor iets tussen zit.

15

16

Ondanks dat Porsche niet zo’n lange geschiedenis heeft als Mercedes is het toch de moeite waard om er even langs te gaan, ook hier staan prachtige wagens opgesteld van de eerste Porsche de 356 uit 1955 tot de laatste nieuwe en vele racewagens die op circuits gereden hebben met afbeeldingen van hun piloten zoals Jacky X.

Bijna konden we de fabriek bezoeken, maar achteraf bleek dat het zomerstop was en men moet 3 maand op voorhand reserveren om er een twee uur durende rondleiding te kunnen genieten.

Om 18:00u richting hotel waar we genoten hebben van een lekkere vissoep en als hoofdschotel een naar Duitse normen uit de kluitengewassen braadpan met heerlijk lamsvlees (veel te veel), een dessert kon er niet meer bij, de avond werd afgesloten met een koffie, er werd nagepraat over de mooie scheppingen die we tijdens de dag konden zien. Dag 3 We moeten terug naar huis, maar in het oprijden hadden we onderweg tussen de buien door een Concorde zien staan, nog een museum, wel hier zijn we dan ook maar op bezoek geweest. Het is een museum over auto & techniek te Sinsheim gelegen aan de autosnelweg E50. Ook daar kan je je ogen uitkijken, wat daar allemaal staat, auto’s, legervoertuigen, tanks, pantserwagens, vliegtuigen, stoomtreinen enz…, het museum bestaat uit meerdere loodsen waar dit alles is tentoongesteld, buiten staat ook een deel en voor de kinderen zijn er wat leuke attracties. Je kan zelfs in de concorde alsook in een Tupolev TU-144 van de Russen, dat een kopie is van de Franse Concorde maar dan minder gesofisticeerd. Verder staan er verscheiden zeer mooie bolides, zelfs twee van Hitler ’s voertuigen met gepantserd glas van om en bij de 4 cm dik zijn er te bezichtigen.

Dit museum is echt de moeite waard, op de middag dan maar richting huiswaarts, deze keer konden we wel genieten van de mooie landschappen doorheen de streek met menig wijndruivenvelden op steile hellingen en heuvels. Het was weer eens een aangename en interessante uitstap. 17

18

Verslag: Ritje van de Voorzitter Het ritje van de Voorzitter start deze keer in Sint Katherina Lombeek in café De Nachtmis. Oostduinkerke is de thuishaven voor het visserij-museum, het museum aan de stroom bevindt zich in Antwerpen (MAS) maar de bestemming van deze uitstap is het museum voor binnenscheepvaart te Baasrode. Na de nodige begroetingen en de inschrijving met overhandiging van het immer correct opgestelde "roadbook" krijgen we nog een korte briefing van de president (waar was zijn witte hoed?) waarbij hij ons wijst op een paar heikele punten, oppassen daar, opletten ginder, welja zoals het een goede huisvader past! We starten dus en rijden richting Wambeek alwaar we de grote en mooi onderhouden tuin van de compostmeester van de gemeente Ternat mogen bezoeken, een privilege want dit is strikt privé, en waar we direct bij aankomst worden vergast op een proevertje: een zelfgemaakt vruchtendrankje waarvan je de passie proefde; de ingrediënten nog even opsommen? aardbei, moerbes, rode bes, zwarte bes, pruimen, kweepeer, krieken, vijgen, noten, nodige kruiden (??), steranijs. Mooie tuin met groot aanbod van groenten waaronder, naast de klassiekers, artisjokken, asperges, venkel maar ook héél wat (geleide) fruitboompjes (doyenné du comice...) naast bloemperken en een intieme pergola, mooi verscholen... Na nog een laatste maal van de confituren te hebben geproefd starten we terug voor het vervolg van de afwisselende rit: het weer denkt er eveneens zo over want na een ietwat twijfelachtige zon krijgen we nu overwegend grijze tinten met de eerste "miezel". Deze laatste blijft ons trouwens vergezellen, zij het met tussenpozen van sporadische opklaringen. We zien Essene passeren waar we in stilte getuige zijn van het zéér spijtig verval van de Bellemolen en het ooit zéér gekend sterrenrestaurant.. Via de abdij van Affligem gaat het over Meldert en Baardegem (jawel, van den bok en den trappist!) richting Lebbeke om uiteindelijk bij "de palingboeren" te belanden want zo werden de Baasrodenaars genoemd. We worden er ontvangen op de intussen beschermde museumsite waar, na de pick-nick, een rondleiding met een drietal gidsen van start gaat. Belangrijke namen op de scheepswerf van Baasrode zijn deze van de families Van Damme, Van Praet-Dansaert en De Landtsheer. Het werkhuis van Van Damme werd inmiddels met de nodige subsidies gerestaureerd volgens de oude plannen. We vernemen dat er in de streek 56 verschillende soorten (schelde)boten zijn geconstrueerd waaronder de Baasroodse palingbotter en waarvan een replica (=Rosalie) in aanbouw is en na voltooiing zal worden ingezet voor scheldetochten, eventueel inclusief catering, ‘t is maar dat ge ‘t weet!!! De palingbotter diende om paling te gaan ophalen in Nederland (Zeeland) om alhier te verkopen, ook op de Brusselse vismarkt. Het schip had een soort roosterwerk onderaan op de zijflanken zodat de paling, opgeslagen in het ruim, steeds van vers en fris water werd voorzien. Naast genoemde botter werden, zoals reeds gezegd, tal van andere boten gebouwd waaronder les baquets de Charleroi, rijnkassen, kempenaars, baggerschepen, sleepboten en ook schepen in bouwpakket: die werden naar Congo verscheept en ter plaatse gemonteerd. In 1895 werd overgeschakeld van houten constructies naar metaal; tussen 1904 en 1914 liepen bij Van Damme 283 nieuwe schepen van stapel, niet onaardig op 10 jaar tijd! De zaken gingen blijkbaar goed, het herenhuis waarin het museum is gevestigd is er een stille getuige van: mooie architectuur, betegeling en (kunst-)schilderwerk getuigen van rijkdom met logies voor héél wat huispersoneel. Nog heel wat projecten staan er letterlijk "op stapel" maar er zijn heel wat bevoegdheden bij betrokken, ook de provincie, en de uitermate trage administratieve molen zorgt er voor dat o.a. broodnodige instandhouding op zich laat wachten wat de toestand er niet beter op maakt (fiks binnen regenen in het atelier, we waren er getuige van...). We zien ook een "rijnkas" geduldig op restauratie wachten in een droogdok naast het atelier; volgend jaar zou in een eerste fase het roer gedemonteerd en hersteld worden: subsidies en schenkingen zijn ook in Baasrode méér dan welkom. We rijden terug onder donkere wolken langs de nochtans zo mooie Schelde via St. Amands (zag U ook het toeristisch stoomtreintje aan het werk?) en passeren Briel met zijn vissers aan de Rupel en z'n ongelooflijke "schokkebaan", Willebroek, Brussegem (ook al een tip voor wegenwerken!), Meise en tenslotte naar Mollem, het eindpunt, waar we op de manège (centrum) verwelkomd worden bij middel van een stevige plensbui maar waar de lekkere bbq alles goed maakt... Bedankt Freddy, Monique, David, Nele en Sean. Andermaal een geslaagde uitstap, tot de volgende!!! LID 172

19

L&S VASTGOED Ninoofsesteenweg 84 te 1750 Eizeringen-Lennik 0473 96 11 22

www.LSvastgoed.be 20

21

22

Verslag: Meesterrit veldhospitaal openstelde tijdens de 1ste wereldoorlog en zelf de gewonden verzorgde in de loopgraven. Dan komen we aan onze drankstop op het pleintje van Theusies, daar konden we een frisse pint drinken om te bekomen van het donkere bos. Daarna rijden we verder naar Bois du Luc, een mijnsite opgericht in 1685 waar steenkool ontgonnen werd tot 1973. Hier krijgen we van de gids een rondleiding en bekijken we een filmpje waar oude mijnwerkers hun verhaal doen over het leven en werken in de mijn. “Onmenselijke omstandigheden, onderbetaald, sommige kinderen waren gedoemd om in de mijn af te dalen om hun zieke of gestorven vader te vervangen …”. Dan stel ik mij toch de vraag: onze kleinkinderen worden opgebracht in weelde en comfort, zijn we wel goed bezig? Deze site met alles erop en eraan gedirigeerd door de bazen, werd in 2012 opgenomen in het erfgoed van de Unesco.

Goedgeluimd na een ontbijt met mattentaartjes verlaten 35 oldtimers één na één de parking. Als allerlaatsten en na afgerekend te hebben in het Oudenberghof te Geraardsbergen beginnen ook wij aan de rit. Maar o wee?? Wat was dat?? Menig lid was een carrousel aan het rijden en liet zich vangen aan de T met 2 doodlopers, officieel is dat geen T, 150 m verder was die T er wel. Daarna rijden we door Lessenbos, Deux Acres en genieten van de natuur. Op sommige plaatsen laat de natuur al tekens van de naderende herfst zien, sommige bomen tonen al prachtige herfstkleuren alhoewel de groene tinten nog overheersen. Al wie met een open oog (liefst met beide ogen) door de natuur rijdt, zal dit beamen.

De natuur is rijk aan variaties die niet altijd goed in woorden en beelden te vatten zijn. We rijden langs maïs- en bietenvelden, wat een schakering van gele en rode tinten oplevert, al naargelang de stand van de zon, die af en toe van de partij was Op een gegeven moment rijden we door sparren- en dennenbossen die als groene kathedralen in het landschap staan met de kruinen hemelhoog geheven en hun stammen recht gelijnd diep verankerd in de schoot van de aarde. Wat is het zalig rijden door deze natuurlijke tunnel! Om dan even later geconfronteerd te worden met jagers die een tarweveld afbakenen, wachtend tot een haas of wild in hun gezichtsveld tevoorschijn komt, om dan hun jachtgeweer te schouderen en de trekker over te halen……daar krijg ik de kriebels van!! In Louvignies rijden we pal langs een kasteel waarvan de kasteelvrouwe haar kasteel als

Diep onder de indruk verlaten we de mijnsite en rijden naar het restaurant.

Na de inwendige mens versterkt te hebben, rijden we terug huiswaarts na een heerlijke dag. Dank u wel Gustaaf en Ghislaine. Monique 23

Het Wiel Hoe beperkt zou de wereld er hebben uitgezien zonder de ontdekking of liever gezegd de uitvinding van "HET WIEL"? Het werkwoord "vervoeren" had niet eens bestaan, het zou bij "verslepen" gebleven zijn, want dat moet de oorspronkelijke manier van dingen te verplaatsen zijn geweest, tenzij er water in de omgeving zou zijn geweest!!! Het "rollen" was wel in gebruik, op boomstammen nl., die steeds opnieuw vooraan dienden gelegd om zo het parcours af te leggen... En dan, wel ja die (zuiver menselijke) uitvinding van HET WIEL die een evolutie van duizenden jaren heeft gekend en een danige impact heeft gehad met al zijn gevolgen: het zich (met gemak) kunnen begeven van de ene plaats naar de andere, het vlotter verplaatsen van zware lasten, contact met andere bevolkingsgroepen op (grote) afstand, toen allemaal onbestaande... . Men gaat ervan uit dat het (volle) wiel zo'n 3500 jaar V CH. zou zijn uitgevonden door de Sumeriers (oudst bekende inwoners van Z. Mesopotamie omstreeks 4000 jaar V CH). Het eertijds volle wiel kende in de loop der tijden zijn evolutie; de spaak werd uitgevonden (2000 V CH) wat het wiel lichter maakte en dus ook wendbaarder. Ook over de creatie van een "slee" werd nagedacht, een onderstel dus waaraan de wielen werden bevestigd en verbonden door een as. Om slijtage tegen te gaan en het zo precieuze wiel te beschermen werd het bekleed met leder, dierenvellen dus, en veel later met metalen repen. De aldus ontstane eerste karren waren waarschijnlijk strijdwagens en later lastwagens of boerenkarren getrokken door mens of lastdieren, meestal ossen. Personenvervoer (bij de gegoede klasse) gebeurde te paard, ook wel in een draagstoel en eeuwen later per koets (17e tot 20e eeuw) waarvan heel wat types en uitvoeringen zijn gemaakt maar altijd dankzij, jawel, minder of meerdere WIELEN! (Barouche, Berline, Brougham, Carrosse, Diligence = voor de post, Landauer...enz). En vermits de altijd spitsvondige mens steeds geneigd is tot ontdekken en uitvinden, werden tandwielen gecreëerd (op basis van, jawel het wiel...) eerst in hout weliswaar ( wind- en watermolens) en later in metaal waardoor "versnellen" en "wisselbare draairichtingen" mogelijk werden... . Aldus ontstonden in de 19e eeuw motor en versnellingsbak en werden de (paarde-) koetsen "automobiel", zelfbewegend dus, vandaar... De rest laat zich raden: de ene uitvinding/ontdekking volgde de andere. De Fransman Cugnot (1725-1804) ontwikkelde een op stoom aangedreven (zwaar) voertuig in 1769 met twee wielen achteraan en een vooraan + een grote overhangende stoomketel voorbij het voorwiel. Het gebruik van stoom bleef trouwens in gebruik tot de dertiger jaren (Stanley US) maar toen werd de concurrentie te groot met de verbrandingsmotor. Ondertussen ontdekte Abraham Shreiner, een Oostenrijkse chemicus, de benzine en Lenoir, een Belg, bouwde in 1862 een eerste verbrandingsmotor. Daimler (D) patenteerde de eerste succesvolle hogesnelheidsverbrandingsmotor in 1885 terwijl Benz (D) zijn eerste automobiel construeerde in datzelfde jaar, gevolgd door Daimler en Maybach (D) in 1886. 24

Deze laatsten waren ook betrokken bij de ontwikkeling van de eerste motorfietsen, hoewel de allereerste een stoomvélocipède was (1867-69 door Michaux-Perreaux (F) ). De fiets, vooreerst een loopfiets zonder besturing en "velocifera" genaamd, zag het levenslicht in 1771; eerste experiment door M. de Sivrac (F). De eerste fiets met mechanische aandrijving (Mc Millan-Schotland) dateert uit 1842, de eerste met pedalen en een vergroot voorwiel (Lallements (F) ) uit 1865, evenals de "hoge bi" met extreem groot voorwiel waarvan de pedalen rechtstreeks waren bevestigd aan het wiel: de Brit Th. Stevens fietste ermee door Afghanistan, Indië en deels China en Japan. In 1868 kwam de kettingaandrijving eraan (K. Meyer (D) ) hoewel er ook cardanaandrijving is gebruikt (FN (B) ): dit laatste kan worden bewonderd in het museum van het circuit van Francorchamps. John Stanley (UK) tenslotte ontwikkelde de fiets tot zijn huidige vorm (1885). Terug naar de automobiel: de Dion-Bouton, opgericht in 1883 (Parijs) door Markies A. de Dion, telg uit de familie van de Seigneurie de Dion uit Dion le Val (B) en de Franse ingenieur Georges Bouton was toendertijd een zeer belangrijk Frans merk die motoren, motorfietsen en tricycles bouwde. Trépardeux, schoonbroer van Bouton, die met beide vernoemden een trio vormde, verliet het merk omdat afstand werd gedaan van stoomaandrijving. Het bedrijf leverde zeer veel motoren aan andere merken die zelf geen motorblokken ontwikkelden; zéér bekend is de door hen uitgevonden en van een differentieel voorziene achteras: deze as bestaat uit twee helften die onafhankelijk van elkaar kunnen bewegen, het principe is nog steeds in gebruik. De Duryca Motor Wagon was de eerste wagen door de Amerikanen gebouwd en getest (1893). Studebaker Automobile Company startte met de bouw van voertuigen in 1897 en verkocht elektrische wagens (jawel!!) in 1902 en benzine-exemplaren in 1904. Na een paar moeilijke doorstarts richtte H. Ford de Ford Motor Company op in 1903, in 1908 zag de Ford T het levenslicht: hij werd gemonteerd op een door werknemers getrokken slede, voorloper van een mechanisch lopende band. Chevrolet en GMC dateren uit 1913 (Detroit). De eerste productiewagens in het Verenigd Koninkrijk werden gebouwd door The Daimler Company in 1897 en opgericht door HJ. Lawson in 1896. En wat in eigen land? Wel de meesten onder ons kunnen ongetwijfeld een aantal (lang verdwenen) Belgische merken opsommen (meestal dezelfde!!!) waaronder Minerva (moteur sans soupapes), Excelsior, FN, Imperia, Miesse, Pipe.....maar heeft u ook al gehoord van Lenoir, Bovy, Germain, Vivinus, Laviolette, Ral, Nova, Preud'homme of Vincke, de allereerste Belgische constructeurs? Moeilijk allemaal op te sommen in één adem, er zijn er ongeveer 130, assemblages, kleine en grote constructeurs en meestal waren ze gelegen in het Franstalige gedeelte van ons land, het staalbekken dus.Geïnteresseerd in de materie? Bij Lannoo hebben ze veel jaren terug "De Geschiedenis van de Belgische Auto" (door Kupelian/Sirtaine ISBN 9020908499) uitgegeven maar waarschijnlijk nog enkel (met véél geluk) tweedehands te vinden! Denk er dus aan, beste oldtimer freak (zeker wanneer je een wiel verandert!!!) dat onze hobby er niet zou zijn geweest zonder die Sumeriers uit Z. Mesopotamie!!!!!!! 25

UITNODIGING HALLOWEENRIT In de late namiddag van zaterdag 8 november 2014 wordt het centrum van Oetingen best vermeden door gewone stervelingen: de Pajotse Oldtimer Vrienden organiseren dan naar jaarlijkse gewoonte hun Halloweenrit!

Tovenaars, spoken, duivels, heksen met en zonder bezem of zwarte kat zullen afzakken naar ons clublokaal “Het 5de Wiel” vanaf 16.30 u.

Rond 17 u vertrekken we om in de wijde omgeving over donkere wegen te zwerven. Om gans dat rare volkje te paaien houdt de meester-tovenaar ergens een drankstop en op een nog geheime locatie wordt een lekkere maaltijd voorzien, zodat iedereen daarna voor een jaartje weer magische brouwsels, toverspreuken e.d. kan opbergen.

Prijs voor leden 28 €, niet leden 33 €. Prijs kinderen < 12 jaar : 12 €.

De meester-tovenaar verwacht alle inschrijvingen vóór 2 november 2014 via storting op rekening van de POV BE47 7340 1617 7080 met vermelding van aantal personen. Een organisatie van Freddy en David.

26

POV Agenda 2014 1 februari 15 februari 21 maart 23 maart 27 april 23 mei 25 mei 6-9 juni 22 juni 13 juli 8 augustus 10 augustus 14 september 27 september 10 oktober 12 oktober 8 november

Clubfeest Valentijntjesrit Algemene Vergadering Openingsrit: Baronrit Karweirit Babbelavond Verrassingsrit Meerdaagse Duitsland Ontdekkingsrit Wie-weet-da? rit Babbelavond Ritje van de Voorzitter Meesterrit Jaarmarkt Gooik Verkiezing bestuur Dakpannenrit Halloweenrit

Ruim & Ontstoppingsdienst Van de Gucht Ledigen en reinigen van septische putten, regenputten,... Ontstoppen van alle afvoerleidingen Rioolcamera - inspectie Lokaliseren van breuken en putten Reparatie en vernieuwen van riolering Terlostraat 92 -- 1755 Gooik -- Tel 054/25.14.24 -- 7 dagen op 7 en 24u op 24u [email protected] - www.ontstopping-vandegucht.be

Redactie Eindredactie:

Freddy Demetser

Medewerkers:

Maggy Desmet, Björn Demetser, Loes Van der Sijpt, Hilde Van Schelvergem Met dank aan Frank Cnudde, Kris De Wolf, David Dooms, Anita en Gunther Vranckx, Monique

27

Driemaandelijks tijdschrift P 912547 Afgiftekantoor 1755 Gooik P.B.-P.P.

BELGIE(N) - BELGIQUE

Noppe Tony Stationsstraat 23 9420 Burst

Verantw. uitgever: Freddy Demetser, Heerbaan 39 - 1755 Gooik. Brochure gemaakt met EDITOO, www.editoo.be - E-mail: [email protected] - Tel.: 053 63 03 86.

Retouradres: De Pajotse Oldtimer Vrienden: Freddy Demetser Heerbaan 39 1755 Gooik