ERKENNINGSNUMMER P708430 Afgiftekantoor Leuven 1 BELGIE-BELGIQUE
W ingerdstraat 14, 3000 Leuven Tel. Tel. 016/28.47.90 — Fax. 016/20.44.45
V.U.: P. P. Coosemans, Schoolbergenstraat 165, 3010 Kessel-Lo In deze editie:
Wingerd Driemaandelijkse huiskrant van het Woon- en Zorgcentrum De Wingerd ¤ Kleinschalige groepswoningen voor dementerende ouderen ¤ Zorgflats voor echtparen ¤ Centra voor Dagverzorging & Kortverblijf ¤ Lokaal Dienstencentrum Wijnveld ¤ Expertisecentrum Dementie Vlaams Brabant — MEMO
PB Leuven 1 2/2444
W oonzorgnet Dijleland
Edito Sporten: toch nog even anders MEMOrabel Viert Moeder Verenigingsleven Preekstoel Poëzie & Theater Slager wordt verpleegkundige Er was eens een kleine jongen Vrijwilligers: reizen om te leren In Beeld: Planckendael In Cijfers Colofon
1 2 3 4 4 5 5 6 6 7 8 8 8
30 JAAR ZORG VOOR PERSONEN MET DEMENTIE Een verhaal in vier delen - deel 2 In september 1986 werd in het gerenoveerde kloosterpand het nieuwe rust- en verzorgingstehuis geopend voor 76 bewoners onder de benaming De Wingerd. Het was een memorabele dag met vele genodigden en met toespraken van mevrouw Rika Steyaert, Vlaams Minister van Gezin en Welzijnszorg, en de heer Gaston Geens (foto), Vlaams minister president.
De zorg voor het einde van het leven kreeg meer aandacht en we garandeerden de bewoner bij ons te kunnen wonen tot het levenseinde. Heel wat medewerkers voelden zich onmiddellijk bij deze zorg betrokken en dat betekende het debuut van de palliatieve zorgverlening. Telkens de zorg complexer werd, verhuisde de bewoner naar een meer aangepaste leefgroep, tot hij uiteindelijk in de palliatieve groep werd opgevangen. Onze werking en onze ervaringen bundelden wij tot expertise in zorg voor dementerenden, tot het einde van het leven en in alle fasen van het dementieproces. Dit was de overheid niet ontgaan en onder minister Busquin verkregen we een bijzondere erkenning als palliatieve eenheid. De subsidie van dit project werd geïnvesteerd in specifieke comfortmaterialen zoals hooglaag-bedden, orthopedische zetels, maar vooral ook in opleiding en vorming.
Kardinaal Danneels ging voor in het gebed en zegende enkele kruisbeelden. Het publiek was talrijk opgekomen: vertegenwoordigers van ziekenhuizen en welzijnsorganisaties, familieleden van bewoners en medewerkers. Leuven kreeg er een gespecialiseerd rusthuis bij voor de opvang van dementerenden. De Vlaamse overheid subsidieerde de renovatiewerken en dit was voor het slagen van een beginnend initiatief erg belangrijk. Maar dat was niet voldoende om het project de nodige kansen te geven. De zorg voor dementerenden kan niet zonder kwalitatieve omkadering door paramedisch, medisch en verzorgend personeel. Om die omkadering te realiseren was het nodig de 76 rusthuisbedden te laten erkennen als rusten verzorgingsplaatsen, door ziekenhuisbedden binnen de regio in te ruilen voor RVT-bedden. In 1987 kwam de erkenning er, waardoor de zorgomkadering kwalitatief verhoogde. Het nieuwe project kreeg nu pas echt de kans om zich te profileren als huis voor dementerende personen. Het project trok vele nieuwe medewerkers aan en er ontstond spontaan een cultuur van overleg met alle zorgpartners. Ook met de familie verstevigde de band en dat deed het vertrouwen groeien. De nood om onze standpunten en ervaringen te expliciteren was zeer groot. Meer en meer konden we ook rekenen op de sociale diensten van thuiszorgorganisaties, algemene en psychiatrische ziekenhuizen. De medische en paramedische zorgomkadering begon zijn vruchten af te werpen, waardoor we meer bewoners met complexe zorg konden aanvaarden.
22 ste jaargang, nr. nr. 2 — juni 2012
Naar aanleiding daarvan werd bij de Vlaamse overheid een erkenning aangevraagd en in 1993 realiseerden we een eerste dagverzorgingscentrum en kort verblijf. Het dagverzorgingscentrum kreeg de naam De Bezelaer, waar intens gewerkt werd rond reminiscentie. Om de dementerende bewoner samen te laten wonen met zijn valide partner, werden er in hetzelfde jaar ook nog 10 zorgflats geopend: De Ranken. Er was veel belangstelling voor deze nieuwe voorzieningen. Zo kwam de thuiszorg dichterbij en werd De Wingerd een zorgcentrum met diverse voorzieningen.
Er was ook veel aandacht om het ontremd en moeilijk gedrag van bewoners te begrijpen en te duiden. We probeerden enerzijds het gedrag te verklaren aan de hand van de biochemische reacties en veranderingen in de hersenen. Anderzijds zochten ergotherapeuten en andere zorgkundigen voor aangepaste activiteiten. De boomgaard van het oude kloosterpand werd een oase van rust en lust van appelen en peren die de boomgaard voortbracht. De oude kapel van het kloosterpand werd een mooie cafetaria met terras. Onze eerste vrijwilligers hielden die dagelijks open. Koffietafels bij uitvaarten, feestjes en een wekelijkse eucharistieviering vonden ook plaats in de cafetaria.
Tussen al deze ontwikkelingen was er ook plaats om feest te vieren. Er ontstond een dynamiek om in de tuinen van De Wingerd minstens jaarlijks een groot tuinfeest te organiseren voor bewoners, hun familieleden en alle sympathisanten van De Wingerd. Voor 300 genodigden een barbecue klaar maken of een koud buffet serveren was een koud kunstje. Er was steeds een hoofdpodium met een muzikale vedette of een groep muzikanten. Deze tuinfeesten werden legendarisch en waren jaarlijkse hoogdagen.
De wens om een integrale zorg voor dementerenden uit te bouwen was niet helemaal vervuld. In het buitenland zagen we voorbeelden van goede praktijk inzake voorzieningen voor dagopvang en dagbehandeling. Rudiger De Belie
e-post:
[email protected]
1.
Internet: www.wingerd.info www.wingerd.info
SPORTEN: TOCH NOG ANDERS Dementie komt natuurlijk, zoals elke ziekte trouwens, altijd te vroeg maar bij mensen die nog in het volle leven staan, beroepsactief zijn, relatief jonge kinderen hebben is het een spelbreker zonder weerga. Personen met jongdementie zijn nog geen 65 als de symptomen zich manifesteren. Ook hier sluipt de ziekte vaak ongemerkt binnen, laat zich moeilijk diagnosticeren en haalt na verloop van tijd het leven van alle betrokkenen helemaal onderuit. Het normale gezinsleven wordt vaak onmogelijk en men gaat op zoek naar opvang.
In de respectievelijke woningen hangen foto's die hen en de anderen duidelijk maken dat het menens is en dat ze best mogen gezien worden. Na elke sessie wordt in het GC bij een koffie, pint of frisdrank ontspannen gekletst om te bekomen van de inspanning want spinnen is echt wel niet voor doetjes; je wordt er behoorlijk moe van.
Zowel in het WZC De Wingerd als in de centra voor dagverzorging De Bezelaar en De Wijnstok treffen we jonge mensen met dementie aan. Hun ziekte vertoont dezelfde kenmerken als bij oudere patiënten maar de nog jonge leeftijd verscherpt de problematiek aanzienlijk. In vergelijking met lotgenoten op hoge leeftijd zijn de "jongeren" veel actiever, veel beweeglijker - want nog niet getekend door de stramheid van de ouderdom- soms zelfs nog volop bezig met allerhande sporten, ze willen nog van alles "doen". Hun mentale kracht houdt echter geen gelijke tred meer met hun lichamelijke mogelijkheden. Mede door hun relatief grotere lichamelijke fitheid voelen ze zich niet gemakkelijk thuis tussen allemaal ouderen en er ontstaan al eens strubbelingen in de groep. Depressie loert hier vlug om de hoek. Individuele begeleiding en ondersteuning zouden hieraan kunnen verhelpen maar dat heeft natuurlijk een kostenplaatje. De medische wereld, de zorgcentra en ook de overheid zijn zich zeker bewust van de specifieke problematiek van mensen met jongdementie maar in ons land heeft men nog niet de stap gezet naar meer financiële middelen voor deze minderheidsgroep, laat staan naar eigen wooncentra.
Camille, Gilberte en Marlies maken zich klaar. Camille ontdoet zich van het al te geklede bloesje en ziet er heel sportief uit in jeans en T-shirt. Ook Gilberte vindt een jeans geknipt om te sporten. Marlies ruilt nog vlug de witte legging voor een zwarte: minder vlug vuil nietwaar. Ondertussen hoor ik dat Camille heel wat kent van tapdansen; ze heeft het vroeger veel gedaan. Marlies is een echte sportieveling: heeft altijd gefietst en ook fitnessen stond op haar programma. Gilberte daarentegen hield niet zo van sport maar nu wil ze wel meedoen want het doet haar deugd.
Daarom werd door personeelsleden van De Wingerd en de dagcentra een werkgroep opgestart. Psychiater, psychologe, neuroloog, zorgcoördinatoren, kinesisten, ergotherapeuten en enkele verpleeg- en zorgkundigen gingen aan het brainstormen, op zoek naar creatieve oplossingen die deze mensen uit de lethargie moeten halen en houden. Omdat lichaamsbeweging hier van cruciaal belang is werd daarop gefocust. Het financieel gekortwiekt zijn beperkt natuurlijk de armslag. Het aantal deelnemers wordt voorlopig laag gehouden, maar toch kwamen er enkele initiatieven uit de bus. Weet u wat "spinning" is? Staand of zittend fietsen op een hometrainer op het ritme van aangepaste muziek. Camille, Marlies en Gilberte doen het elke week een half uurtje. Ze hebben zich, met de hulp van familieleden, een gepast tenuetje aangeschaft en zelf muziek gekozen en ze spinnen er dapper op los in een eigen ruimte, los van de leefgroep, nog jonge mensen bij elkaar, aangemoedigd en begeleid door een enthousiast personeelslid.
2.
Badminton is een tweede sport die wekelijks beoefend wordt. Ook hier speelt men telkens een half uurtje. Bij mooi weer gebeurt dat in de zon, zoals vandaag. Ik ga kijken.
Eerst worden er wat voorbereidende stretchoefeningen gedaan. Ergotherapeute Annemie toont hoe het moet. Het wordt een ingewikkeld trekken en duwen met gestrekte en geplooide armen, rekken van halsspieren, losmaken van schoudergewrichten. De badmintonraketten worden uitgepakt, de speelsters zetten zich aan weerszijden van het net; het wordt ernst. Het net hangt weliswaar veel te laag maar je bent een kniezer als je daarop let; trouwens ook een laag net houdt het pluimpje tegen. Punten worden er niet gescoord maar verschillende keren de shuttle opvangen en terugkaatsen wordt toegejuicht. Ze amuseren zich. Na een dertigtal minuten lonkt het drankje op het terras. Gilberte krijgt een pluim; ze klaagt minder vlug van moeheid dan pakweg twee maanden geleden. Kan ze het beter of doet ze het liever? Wat maakt het uit; het resultaat telt. Een fit-o-meter op het terrein van De Wingerd is gepland. Een volledig wandelparcours met op gezette afstanden opdrachten om de spieren los te gooien. Daar kan elke bewoner, elke bezoeker, elke passant of wandelaar zijn voordeel uit halen want wat houdt hen tegen om af en toe eens te turnen zoals vroeger? En dan zijn er de maandelijkse uitstappen; jonge mensen onder elkaar, begeleid door personeelsleden en vrijwilligers. Een eerste tocht gaat alvast deze maand door, naar Bokrijk. Maar daar krijgt u wellicht verslag van in een volgend krantje.
Mieke Soens
IN BEELD: BEZOEK KONINKLIJKE SERRES IN LAKEN
MEMORABEL Hoe moet een woonzorgcentrum er uitzien om mensen met dementie er zich thuis te laten voelen? Aan welke vereisten moet het gebouw beantwoorden om ze er hun weg te doen vinden en te laten aarden? Hoe kan je door vormgeving en inrichting van de woonomgeving ervoor zorgen dat mensen met dementie goed wonen? Met deze vragen ging Erik Stroobants naar twintig woonzorgcentra tussen Veurne en Hamont-Achel. Zijn reportages en interviews met tekst, uitleg, foto's en plannen lees je in het eerste deel van dit boek. Patrick Verhaest vond antwoorden op vragen over dementievriendelijk bouwen en inrichten in resultaten van wetenschappelijk onderzoek en stellingen van deskundigen. Beginnen doet hij met 'wat is dementie?' en eindigen met 'contacten bevorderen'. Architectuur verenigt als kunst en wetenschap op een evenwichtige manier schoonheid, stevigheid en bruikbaarheid. Tonica is in de muziek de grondnoot. Het grondakkoord dat daarop gebouwd is, straalt rust uit. 'Architectonica' zorgt voor een thuis voor mensen met dementie.
Dementievriendelijk (ver)bouwen als maatstaf De vergrijzing is een feit en de babyboomgeneratie vergroot nog de al diverse groep van ouderen. Velen onder hen is nog een lange en mooie levensfase toebedeeld. Maar met de toename van het aantal hoogbejaarden stijgt ook het aantal zorgbehoevende ouderen en mensen met dementie. Daar staat een in verhouding kleiner wordende actieve beroepsbevolking tegenover. Minder mensen zullen dus voor meer ouderen moeten zorgen. De Vlaamse regering zet daarom sterk in op de ondersteuning van de mantelzorg. Mantelzorg mag echter niet stoppen wanneer een opname in een residentiële voorziening nodig is. Ook in die nieuwe woonomgeving moeten de bewoner én zijn mantelzorger zich thuis voelen. Onder wetenschappers ontstaat stilaan een consensus over hoe we dit kunnen waarmaken voor personen met dementie. Essentiële principes op het vlak van architectuur, inrichting en de manier van leven en werken zijn: huiselijkheid, ruime autonomie met aandacht voor veiligheid en geborgenheid, herkenbaarheid en een adequate prikkelbeheersing. Bovendien moet de omgeving sociale contacten ondersteunen, waarbij het evenwicht tussen gemeenschappelijkheid en privacy bewaakt wordt. Integratie in de omgeving, zowel architecturaal als qua werking, moet dan weer het stigma over dementie helpen afbreken. Vlaanderen is een topregio in de wereld, economisch en technologisch. Maar het beschavingspeil van een samenleving wordt bij uitstek gemeten aan de
22 ste jaargang, nr. nr. 2 — juni 2012
AGENDA kwaliteit van de zorg voor zijn kwetsbare leden. Personen met dementie horen bij de meest kwetsbaren onder hen. We zijn het aan onszelf verplicht om ook in de zorg voor deze mensen tot de top te willen en blijven behoren, ook wat betreft de kwaliteit van de infrastructuur. De komende jaren wordt uitdrukkelijk geïnvesteerd in nieuwe en vernieuwde residentiële woonzorgvoorzieningen. De dementievriendelijkheid ervan is een maatstaf die geen enkele bouwheer of architect nog naast zich neer kan leggen. Jo Vandeurzen Vlaams minister van Welzijn, Volksgezondheid en Gezin
Ouderenzorg: meer dementiezorg 'Bouwen voor mensen met dementie is bouwen voor iedereen.' Met deze uitspraak gaf professor Mary Marshall, gewezen directeur van het Dementia Service and Development Centre in het Schotse Stirling, bij de opening van de Iris Murdoch-demonstratiewoning kernachtig weer dat dementievriendelijk bouwen en inrichten tot omgevingen leidt waar het voor iedereen aangenaam vertoeven is. Door het toenemend aantal mensen met dementie kan dementievriendelijkheid niet meer alleen weggelegd zijn voor gespecialiseerde diensten en voorzieningen. Met dit boek en de oproep erin tot dementievriendelijk bouwen en inrichten, plaatst het Expertisecentrum Dementie Vlaanderen zich in een belangrijke Europese beweging die ook de materiële omgeving van mensen met dementie op een wetenschappelijke basis vorm wil geven. We mogen immers niet onderschatten welk effect de omgeving kan hebben op het functioneren van de persoon met dementie, zijn omgeving en de hulpverleners die hem bijstaan. Het boek staat uitgebreid stil bij deze principes en laat met concrete voorbeelden zien welke vertaling die kunnen krijgen.
draagt voor mensen met dementie wil dit boek een inspiratiebron zijn. Niettemin benadrukken de auteurs dat omgevingselementen en architectuur slechts aspecten zijn binnen persoonsgerichte zorg. De wijze waarop men iemand met dementie benadert en men hierbij recht doet aan zijn persoonlijkheid en levensgeschiedenis, is daarbij zelfs doorslaggevend. Het ontwerp en de tekening van het gebouw waarin mensen met dementie (samen) leven moeten een kwaliteitsvolle benadering mogelijk maken. Beide kunnen op die manier een toegevoegde waarde zijn voor de levenskwaliteit van de personen met dementie die er verblijven, hun families en de medewerkers die hen begeleiden. Wij wensen u dan ook veel dementievriendelijke inspiratie toe. Wino Baeckelandt Waarnemend voorzitter van de raad van bestuur van het Expertisecentrum Dementie Vlaanderen vzw
Voor architecten, bestuurders, directies en stafmedewerkers van zorgvoorzieningen en voor iedereen die mee zorg
WZC Sint-Antonius, Hoogstraat 52, 1930 Zaventem. Dinsdag 25 september 2012 “Witte rozen”, gebracht door Theatergarage uit Antwerpen.
De
Zaal Breughels Gasthof (vlakbij gemeentehuis), Wespelaarsesteenweg 85, 3150 Haacht. Donderdag 27 september 2012 “Communicatie met mensen met dementie”, door Mevr. Marieke Verbiest, klinisch neuropsychologe. WZC Ter Putkapelle, Bosstraat 13, 3012 Wilsele. Donderdag 27 september 2012 Voorstelling “Dag Roger” improvisatietheater INSPINAZIE.
door
CC Het Gasthuis, Gasthuisstraat 22, 3200 Aarschot. Maandag 12 november 2012 “Draaglast, draagkracht: soms ben ik zo moe… hoe houd ik het thuis vol?”, door Mevr. Marieke Verbiest, klinisch neuropsychologe. WZC Sint Rochus, Albertlaan 2, 3200 Aarschot.
ISBN: 9789491297120 · Uitg. EPO 2012 i.s.m. Expertisecentrum Dementie Vlaanderen · paperback (21 x 29,7 cm) 304p. - volledig in kleur, geïllustreerd · prijs: € 37.50
Donderdag 15 november 2012 “Moeilijk hanteerbaar gedrag bij dementie”, door Dhr. Guy Lorent, klinisch neuropsycholoog UPC Sint Kamillus Bierbeek. WZC Ter Burg, Burggrachtstraat 1, 1930 Nossegem. Dinsdag 4 december 2012 “Dementie. Het belang van een tijdige diagnose”, door dr. H. Vandewinckele, geriater Imeldaziekenhuis, Bonheiden en Mevr. A. Boone, neuropsychologe Imeldaziekenhuis Bonheiden.
Auteur Erik Stroobants maakte reportages en interviews in woonzorgcentra in Vlaanderen. Ze vormen het eerste deel van het boek. Patrick Verhaest, wetenschappelijk medewerker van het Expertisecentrum Dementie Vlaanderen, schreef het tweede deel, een studie over hedendaagse inzichten en bevindingen over architectuur en dementie. Het boek wil vooral goede praktijken in Vlaanderen aanprijzen. Nadenken over bouwen voor mensen met dementie is meteen ook nadenken over de wijzigende behoeften in onze samenleving. Bouwen voor mensen met dementie doe je immers toekomstgericht, met de blik van de toekomstige ouderen voor ogen en dus aangepast aan deze nieuwe realiteit.
Dinsdag 11 september 2012 “Dementie en palliatieve zorg”, door Mevr. Maartje Wils, verpleegkundige.
Zaal Breughels Gasthof (vlakbij gemeentehuis), Wespelaarsesteenweg 85, 3150 Haacht.
Expertisecentrum Dementie Vlaams-Brabant memo
Wingerdstraat 14 3000 Leuven Tel: 016 / 50.29.06 E-post:
[email protected] Internet: www.ecdmemo.be
e-post:
[email protected]
3.
Internet: www.wingerd.info www.wingerd.info
VIERT MOEDER Zondag 13 mei 2012 vierden we in onze woning moederdag, samen met de familie van onze bewoners. We genoten van een uitgebreid dessertenbuffet, van elkaars gezelschap en van het mooie weer. Het werd een gezellig familiegebeuren! Lieve, Woning 1
VERENIGINGSLEVEN We stippen alvast enkele items aan in het programma voor de komende maanden. Eventuele wijzigingen en de practica voor alle activiteiten vind je steeds terug in de maandelijkse infobundel die u aangeboden wordt in de woningen, of onder het item ‘verenigingsleven’ op: www.wingerd.info.
Donderdag 7 juni 2012 WANDELING IN MEERDAELWOUD We willen eens flink doorstappen en nemen de busjes rond 10u15 u aan het Grand Café. We rijden richting St-Joris Weert en maken daar een grote wandeling. We nemen een pik nik mee. We zijn terug rond 15u15. Enkel voor goede stappers met aangepaste schoenen !
BEGIN
SEPTEMBER MAG JE DE
FESTIVITEITEN VERWACHTEN TER GELEGENHEID VAN HET 30-JARIG BESTAAN VAN
DE WINGERD.
Dinsdag 19 juni 2012 DEMENTIEKOOR “Que sera sera” OM 18u in lokaal 2 gaat voor de vierde maal onze samenzang door. Samen met al wie zin heeft (ook graag familie en vrienden) zingen we een klein uurtje héél gekende liederen van vroeger. Het hoofdaccent ligt op genieten. want wanneer het geheugen verdwijnt blijven liedjes hangen.
EXPO GIN VAN NEROM Twaalf jaar al beoefent Gin met veel passie kalligrafie, van zowel formele als moderne letters. Door de grote keuze aan verven, inkten, papiersoorten en schrijfmaterialen blijft het spelen met 26 lettertjes een boeiende aangelegenheid. Jaarlijks nog volgt zij lessen bij An Van Hentenrijk en Nicole De Putter, neemt ze deel aan workshops bij onder andere Lieve Van Kerkhove, Wilbert Wegman, Yves Leterme…
Op het zomerprogramma staat o.a. het traditionele Oogstfeest met de viering ter gelegenheid van Maria Hemelvaart, enkele muzikale intermezzi (‘t Jazke ea.). We nemen deel aan de Zomer van Sint-Pieter en zetten we de wandelagenda verder.
Soms is de leesbaarheid ondergeschikt aan de vorm. Toch kiest ze met zorg poëzie, zinnen of woorden die haar treffen. Dan begint de uitdaging om de emoties die daar bij loskomen weer te geven in vorm, kleur en lettertype. Gin exposeerde al in het UZ Gasthuisberg en het gemeentehuis van haar dorp. Tijdens de maanden Mei en Juni exposeert ze in de wandelgangen van het LDC Wijnveld. MON CELIS Hij wordt geboren als Raymond Celis te Antwerpen op 19 februari 1947, tekent en schildert al zeer vroeg en scherpt er als kind genoegen in dat anderen van zijn tekeningen genieten. Later zal Mon zich achtereenvolgens bij de academie van Antwerpen inschrijven voor de leergangen publiciteit, goudsmeedkunst en juweelontwerp. Hetgeen hij jaren uitoefent naast zijn ambt als onderwijzer in het stedelijke onderwijs aldaar. Ook aan de academies van Borsbeek volgt Mon cursus en Kontich behaalt hij het diploma schilderkunst. Na een actieve onderwijscarriere krijgt Mon de gelegenheid om zijn artistieke persoonlijkheid ten volle te ontwikkelen. Hij schildert op karton, meestal met acryl- en slechts zelden met olieverf.
Zijn tekeningen staan er in inkt, zonder voorafgaandelijke schets, rechtstreeks op het blad gemaakt. Soms werkt hij nog wel eens met olie- of pastelkrijtjes; alle materialen hebben een verschillende manier van uitdrukken. Aquarellen kennen dan weer een gans andere sfeer. De meeste van zijn werken ontstaan met een paar trekken op een blad, verder uitgewerkt met schaduw zodat er vormen ontstaan, die door Mon's fantasie tenslotte weer samengebracht worden tot een geheel. Zijn schetsboeken maken voor een groot deel de dagelijkse oefening uit, beelden in papier vormen een driedimensionele aanvulling van zijn andere werk. Tijdens de zomermaanden kan je zijn werk komen bekijken in De Wingerd. [ http://celisraymond.wordpress.com ]
4.
Vrijdag 8 en 22 juni 2012 MARKTBEZOEK We vertrekken aan het Grand Café om 10u met 2 busjes richting binnenstad van Leuven. Rond 12u30 komen we terug. Vrijwilligers en familie kunnen onze bewoners begeleiden op deze uitstap.
In Beeld: Mariamaand bezoek Scherpenheuvel
PREEKSTOEL
POËZIE
Een bezinning rond Hemelvaart SHAKESPEARE SONNET 18 Shall I compare thee to a summer's day?? Thou art more lovely and more temperate:? Rough winds do shake the darling buds of May,? And summer's lease hath all too short a date:? Sometime too hot the eye of heaven shines,? And often is his gold complexion dimmed,? And every fair from fair sometime declines,? By chance, or nature's changing course untrimmed:? But thy eternal summer shall not fade,? Nor lose possession of that fair thou ow'st,? Nor shall death brag thou wander'st in his shade,? When in eternal lines to time thou grow'st,? So long as men can breathe, or eyes can see,? So long lives this, and this gives life to thee.
Een kwart eeuw ben ik straks aalmoezenier in 'onze geliefde Wingerd'. Daarom dit stukje over 'Hemelvaart' omdat ik zo vaak in ons wooncentrum een beetje 'hemel op aarde' mag ervaren. Hemelvaart! Hemel is niet een plaats hoog boven het uitspansel of ver achter de sterren. Hemelvaart heeft niets te maken met ruimtevaart! Hemel is veel meer dan wat voor ons gereserveerd is na het uur van onze dood. Hemel is elke plek en elk moment waar Hij wiens Naam is "Ik zal er zijn voor u" gebeurt. Hemel is waar alle doen en leven, alle denken en spreken van Hem doordrongen is. Hemel is overal waar mensen Zijn Liefde zichtbaar maken. Die hemel heeft de Verrezene op aarde gebracht. En daar hoort Hij thuis. En wij… wij zijn tot Hemelvaart geroepen. Hemel is thuiskomen! Uw diepste bestemming vinden in het bemind worden: zich onvoorwaardelijk bemind weten. Er mogen zijn… omdat Iemand er even onvoorwaardelijk is voor ons. Hemel is baden in Zijn Geest, ondergedompeld, gedoopt worden in een leven waarvan het "hebt elkander lief" de rode draad is en waar ieder mens tot zijn recht mag komen. Nogmaals: die hemel heeft de Verrezene op aarde gebracht. En daar hoort Hij thuis. En wij… wij zijn tot Hemelvaart geroepen. Hemel begint hier en nu want de hemel hoort bij de aarde, zoals de aarde bestemd is om woonplaats van God te zijn. Twee delen van dezelfde wereld van God: ze horen samen, onlosmakelijk verbonden… Aarde en hemel, mens en mens en God, leven en dood en leven. Daarom worden mensen gedoopt en ondergedompeld in een nieuwe manier van leven: - zoals ze ons door de Vader beloofd is - zoals ze ons door de Zoon is voorgeleefd - zoals ze ons door de Geest in ons hart is geprent. Allen zullen gedoopt, ondergedompeld worden in een nieuwe manier van leven, getekend met de Naam van onze God: "Ik zal er zijn voor u". Hoe meer mensen Gods Naam als een werkwoord gaan vervoegen, hoe meer Zijn Naam ons leven zal tekenen. Des te meer zullen wij weten dat Hij met ons is tot de wereld voltooid zal zijn tot louter hemel. Ja, wij zijn tot Hemelvaart geroepen! Pater Piet Debruyn
Ben jij voor mij zoals een zomerdag? Nee, jij bent lieflijker, en meer bedaard. Ruw schudt de wind in mei de bloesems, ach en 's zomers pacht is veel te kort van aard. Soms schijnt het hemels oog eens veel te fel, dan dimmen wolken weer zijn gouden licht, en al wat glanst, verliest zijn glans ooit wel als het voor 't lot of een natuurgril zwicht. Maar eeuwig blijft de zomer in jou stralen, jouw helderheid zal niet verloren gaan, de dood zal jou niet in zijn schaduw halen omwille van de regels die hier staan. Zolang een mens nog ademt en nog ziet, zolang leeft dit, wat jou steeds leven biedt. vert. RT 2011 Shakespeare in love… Een gedicht waarin dit, wat wisselvallige, seizoen wordt verbonden met de liefde en het verlangen dat die nooit dood zou gaan, al ware het maar door deze verzen die de geliefde steeds weer aanwezig maken… RT
HET LORTCHER-SYNDROOM 't Werd een avondje theater om niet snel te vergeten. Met de kaartjes die we wonnen op het vrijwilligersfeest - dank u Annemie en Stien!mochten we op 20 april de voorstelling bijwonen van "Het Lortcher-syndroom", opgevoerd door twee rasacteurs, Warre Borremans en zijn neef Dimitri Leue. Samen schreven ze ook het stuk, eigenlijk een familietragiek over 'de ziekte' die Warres vader én grootvader overkwam. Het gaat dus over dementie, maar dat woord wordt bewust geen enkele keer vernoemd. Net als Sien Eggers haar dementerende moeder speelde in dat mooie stuk "U bent mijn moeder", speelt Warre Borremans hier zijn eigen vader, een geslaagd (?) componist, in zes diverse fases van zijn leven. Dimitri speelt zijn zoon, maar ook alle andere familieleden die geconfronteerd worden met het rare gedrag van de vader. Om zijn herinneringen op te wekken en hem te prikkelen laten ze hem zijn eigen composities horen, live gebracht door Toon Offeciers. Die tafereeltjes zitten vol kommer en kwel, maar leveren evenveel erg grappige momenten op. De vader vertelt zijn rare verzinsels alsof ze waar gebeurd zijn, maar nooit wordt hij belachelijk of ridicuul: het respect voor de vaderfiguur blijft intact. Op geen enkel moment wordt gelachen met 'de ziekte'. Het is een doorleefde familiekroniek over passie voor muziek, over liefde en familiebanden, een zo herkenbaar verwerkingsproces, vol verdriet en vreugde, een universeel verhaal dat iedereen aangrijpt. Spijtig dat dit een van de laatste opvoeringen was; dit stuk loopt al twee jaar in onze zalen. Wat een geluk dat wij er nog konden van genieten. Toch nog proberen? Tickets en data: www.rataplanvzw.be Wie we ook tegen het lijf liepen in het foyer was Kris Robberechts, verpleegkundige in De Wingerd. Ook hij zal héél herkenbare situaties gezien en gehoord hebben. Tussen haakjes: het oude doeanegebouw aan de Vaart, waar we jaren geleden nog ons fototoestel lieten loden, werd erg functioneel verbouwd en de mooie toneelzaal is écht een verrijking voor het theater in Leuven. Wat een geslaagde toneelavond! PC
22 ste jaargang, nr. nr. 2 — juni 2012
e-post:
[email protected]
5.
Internet: www.wingerd.info www.wingerd.info
SLAGER WORDT VERPLEEGKUNDIGE Van een carrièrewending gesproken. Wie doet het hem ook na: eerst jarenlang slager, nu verpleger. Onze Kris deed het. Eerst 10 jaar in de slagerij van zijn vader, dan een tijdje vertegenwoordiger in beenhouwerijartikelen, nu een gewaardeerd verpleger in De Wingerd. Zo een radicale verandering blijft niet onopgemerkt. Reeds op 5 maart 2009 werd hij geïnterviewd in het Radio Eén-programma Peeters en Pichal, nog voor hij bij ons aanbelandde. Hoog tijd voor een goed gesprek. Kris is nu 41, gehuwd met Stephanie en vader van 3 zonen.
Dat kon toch alleen maar als je voldoende steun kreeg thuis. Mijn partner wist dat mijn toenmalige job me alsmaar minder voldoening schonk. Ze heeft me al die tijd ongelooflijk gesteund. Vergeet niet dat ze naast haar voltijds werk ook nog moest zorgen voor het huishouden en drie opgroeiende kinderen, terwijl ik aan het studeren was. Zonder haar was die carrièrewissel nooit geslaagd. Ik heb veel aan haar te danken.
Gemakkelijk moet die overstap naar verpleegkunde niet geweest zijn. De leerstof is allesbehalve gemakkelijk, zeker op latere leeftijd. Zeker niet, je moet als het ware terug leren studeren. Maar er was een goede begeleiding in het St-Franciscusinstituut voor Verpleegkunde. Ik kwam ook terecht in een groep jongeren, van wie ik de vader had kunnen zijn, maar die wisselwerking is me enorm meegevallen. Zij aanzagen me als een wat oudere, wijze man die de schoolse probleempjes kon relativeren, en ik, ik voelde me nog eens 20 jaar. Het was niet gemakkelijk en zeker niet de eerste twee jaren, maar ik was zeer gemotiveerd. In het derde jaar koos ik voor geriatrie. Een perfecte keuze bleek later. Wat waren je eerste ervaringen als verpleger? Op verschillende plaatsen, zowel hospitalen als zorgcentra's hebben we stage gelopen. Mijn eerste stage was in het wzc Sint-Bernardus te Bertem: een openbaring! Toen wist ik al dat ik de juiste keuze gemaakt had. Het zat juist. En dat gevoel is tijdens de opleiding sterker geworden. Hoe ben je in De Wingerd terecht gekomen?
Hoe ben je in de slagerij terecht gekomen, Kris?
Hoe kwam je uitgerekend in de verpleegsector terecht?
Mijn ouders hadden een kleine supermarkt in Sint-Joris-Winge. Mijn vader de zaakvoerder was er ook de beenhouwer. Van jongs af hielp ik mee in de zaak en later ging ik er op leercontract. Enkele jaren later kreeg ik mijn diploma als slager. Ik heb dat beroep 10 jaar lang graag gedaan.
Tijdens de vele gesprekken met de medewerkers van vzw Kompas bleek dat ik geschikt was voor een job in de sociale sector. Ik had vroeger wel altijd een vlotte band met mijn klanten, maar aan een job als verpleger had ik nooit gedacht en zeker niet om nog ooit op de schoolbanken te gaan zitten.
Waarom besloot je te stoppen als beenhouwer? Toen de zaak werd overgenomen, bleef ik nog één jaar bij de nieuwe uitbater, maar ik kreeg meer en meer belangstelling om het beroep langs een andere kant te bekijken. Zo werd ik vertegenwoordiger in beenhouwerijartikelen: kruiden, verpakkingsmateriaal, slagerijmachines en dergelijke. Tien jaar lang bezocht ik dus collega-slagers in heel België. Je bent dan toch radicaal een andere weg ingeslagen! Ik ondervond steeds minder voldoening in mijn werk als verkoper. Je zou kunnen zeggen dat het vuur van de passie weg was. Zo kwam ik op een dag in contact met de loopbaanbegeleiding en coaching van VZW Kompas te Leuven. Op hun aanraden heb ik gekozen voor verpleging. Ik ben dan met de behulp van de VDAB aan mijn 3-jarige opleiding begonnen.
Al bij mijn stageweken in De Wingerd voelde ik hier veel menselijk warmte, veel respect voor de oudere medemens, een hoog kwaliteitsniveau en een leuke werksfeer. Ik wist dat ik er wou zijn voor de bewoner, tijd nemen om te luisteren er echt oprecht aandacht aan besteden dus dadelijk na mijn opleiding heb ik hier gesolliciteerd en werd onmiddellijk aangenomen: een droom ging in vervulling! Niet overdrijven, Kris, alles kan beter. Wat zou jij doen als je het voor het zeggen had? Een zwembad voor de bewoners, dat zou pas leuk zijn! Maar niet erg realistisch… Ik kijk al uit naar de geplande verbouwingswerken. Onze grotere woningen van telkens 15 bewoners zullen dan opgesplitst worden in kleinere groepen van 8 bewoners. Dat zal een grote verbetering zijn: een nauwer persoonlijk contact met de bewoner en met zijn familie. Elke kleinere woning zal ook zijn eigen stijl kunnen opbouwen en zo de samenwerking met familie en vrijwilligers verstevigen. Maar eerst leren stappen voor ik wil beginnen lopen... Kris, wij wensen je nog véél voldoening in je werk met onze dementerende mensen. Dank voor dit openhartig gesprek ! Paul Coosemans
ER WAS EENS EEN KLEINE JONGEN - naar een boek van Mem Fox Er was eens een kleine jongen. Hij woonde naast het bejaardentehuis en hij kende alle mensen die daar woonden. Hij had plezier met mevrouw Van Lier die orgel speelde. Hij luisterde naar meneer de Lange die gek was op honkballen. Hij deed boodschappen voor juffrouw de Bock, die liep met een stok. Hij bewonderde meneer van Dam, die een stem had die klonk als een klok. Maar liefst van al vond hij juffrouw Josefina. Hij noemde haar juf Fina en vertelde haar al zijn geheimen. Op een dag hoorde de jongen zijn vader en moeder over juf Fina praten. 'Zielig hoor', zei zijn moeder. 'Waarom is ze zielig?' vroeg de jongen. 'Omdat ze haar geheugen kwijt is', zei zijn vader. 'Dat is niet zo vreemd', zei zijn moeder: 'Per slot van rekening is ze al zesennegentig'. 'Wat is het geheugen?' vroeg de jongen. Hij wilde altijd alles weten. 'Dat zijn je herinneringen', zei zijn vader. Maar de jongen wilde méér weten, dus ging hij op bezoek bij mevrouw van Lier, die orgel speelde. 'Wat is een herinnering?' 'Iets warms, mijn kind, iets warms.' Hij ging naar meneer van Velde, die altijd enge verhalen vertelde. 'Wat is een herinnering?' vroeg hij. 'Iets van lang geleden, maatje, iets van lang geleden.' Hij ging naar meneer de Lange, die gek was op honkballen. 'Wat is een herinnering?' vroeg hij. 'Iets dat je aan het huilen maakt, mijn jongen, iets dat je aan het huilen maakt. Daarna ging hij naar mevrouw De Bock, die liep met een stok. 'Wat is een herinnering?' 'Iets dat je aan het lachen maakt, liefje, iets dat je aan het lachen maakt.' Tenslotte ging hij naar meneer van Dam, die een stem had als een klok. 'Wat is een herinnering?' vroeg hij. 'Iets kostbaar, jongeman, zo kostbaar als goud.' Toen ging de jongen naar huis om herinneringen te zoeken, omdat juf Fina de hare kwijt was. Hij zocht de schoenendoos met schelpen die hij lang geleden, vorige zomer, had gevonden en deed ze voorzichtig in een mand. Hij vond de marionet waar iedereen altijd om moest lachen en stopte die ook in de mand. Hij herinnerde zich de medaille die hij van zijn opa had gekregen. Verdrietig legde hij het naast de schelpen. Daarna vond hij zijn voetbal, die zo kostbaar als goed was. En tenslotte stapte hij, op weg naar juf Fina, het kippenhok in en pakte een vers warm ei onder de kip vandaan. Toen ging hij naar juf Fina en gaf haar zijn schatten, één voor één. Toen begon zij zich te herinneren. Ze hield het warme ei vast en vertelde de jongen over de blauwe gespikkelde eitjes, die zij eens in haar tantes tuin had gevonden. Ze hield een schelp tegen haar oor en herinnerde zich hoe zij lang geleden met de tram naar het strand was gegaan. Ze wist weer hoe vreselijk warm ze het had in haar veterlaarsjes. Ze raakte zachtjes de medaille aan en vertelde verdrietig op haar grote broer, van wie ze zoveel gehouden had. Hij moest de oorlog in en hij is nooit teruggekomen. Ze glimlachte om de marionet en dacht aan de pop die ze haar zusje had laten zien. Haar zusje had gelachen met haar mond vol pap. Ze stuiterde de bal naar de jongen en herinnerde zich de dag dat ze hem voor het eerst had gezien. Ze dacht aan alle geheimen die ze elkaar verteld hadden. En ze keken elkaar stralend aan, omdat het geheugen van juf Fina weer terug was gevonden door een kleine jongen, die bovendien nog niet zo oud was. Stien
6.
VRIJWILLIGERS: REIZEN OM TE LEREN Vrijdag 25 mei 2012: uitstap voor de vrijwilligers van De Wingerd samen met directie en bestuur. Een gelegenheid om de vriendschap onder mekaar te verstevigen en samen te genieten van mooie momenten. Maar ook om van een andere gelijkaardige instelling wat bij te leren, waardoor de ondersteuning voor de bewoners in de Wingerd nog kan verbeteren. Het mooie zomerweer kwam de vreugde van het samenzijn nog vergroten. Het uitgebreide ontbijt in De Wingerd bracht de stemming er meteen in, dan ging het richting Waasland. Dat de bus ons veilig heen en terug zou brengen, was heel zeker, want de naam van de grootste Belg, een heilige bovendien, prijkte in grote dikke letters op het voertuig. Eens op weg, heette ons aller Mia iedereen welkom en legde er de nadruk op dat deze dag door directie en bestuur werd ingericht als dank en waardering voor het werk dat door de vrijwilligers in De Wingerd wordt verricht. Er werd ook gedacht aan het verdriet om het heengaan van Cil Segers en recentelijk van Leona Mellaerts, de vrouw van Marc Antheunis. Maar er was ook vreugde in de groep omdat er enkele jubilarissen tussen zaten: Zuster Roza werd tachtig jaar, Paul Coosemans werd ook tachtig, maar deed er met zijn Anny nog een schepje bovenop: zij waren ook 55 jaar getrouwd. Dat alles zou 's avonds aan tafel nog een staartje krijgen!
bereikbaar. Als zelfstandig wonen niet meer mogelijk is, kan de cliënt in het verzorgingshuis terecht. Alles is aangepast aan de eisen van deze tijd. In Curamus werken 350 vrijwilligers voor de locaties in de regio, en er zijn drie vrijwilligerscoördinatoren. Een 250-tal vrijwilligers zouden actief zijn in de zorgwoningen en in het verzorginghuis; anderen zijn inzetbaar voor allerlei vragen, taken en behoeften van cliënten, tot zelfs in de binnenstad van Hulst. Er wordt rekening gehouden met de voorkeur, de capaciteiten en de kunde van de kandidaat-vrijwilliger. De selectie gebeurt door de coördinator. Na een geslaagde opleidingsperiode krijgt de kandidaat een overeenkomst waarmee hij zich dan definitief mag laten inschrijven als vrijwilliger.
Hier en daar vindt men nog wel een bewoond huis van mensen die op die manier nog strijden tegen de definitieve verdwijning van het dorp. Maar er is nooit een rechte lijn getrokken over de toekomst van Doel, noch over de rechtmatige eisen van de bewoners op menselijk vlak. De bouw van de kerncentrales, de nog steeds onstuitbare uitbreidingsdrang van de Antwerpse Haven met de bouw van het Deurganckdok als aanzet, hebben het lot van Doel definitief bezegeld. Doel, een lang en droevig verhaal dus. Maar het heeft ons toch niet belet nog een korte wandeling te maken op de dijk langs de Oude Molen en daar nog te genieten van de frisse zeewind en van het mooie zicht over het water.
Onderweg had de directeur Paul en Anny gefeliciteerd met hun 55jaar huwelijk. Op de binnenkoer van het fort trakteerden zij op hun beurt het hele gezelschap op een drink. Daarna bracht de bus ons naar het laatste bezoek... Mercator in Sint-Niklaas Mieke Soens gaf onderweg al een schitterende inleiding op de tentoonstelling en mijnheer De Belie raakte oprecht in vervoering toen hij daar nog aan toevoegde in wat voor een formidabele stad zijn wieg had gestaan. St-Niklaas is niet alleen het middelpunt van't Soete Land van Waas, heeft niet alleen het grootste marktplein van België, maar kreeg wel zijn naam van de echte Sint Niklaas, heeft de mooiste en grootste gouden Lieve Vrouw op de kerktoren en heeft de beste vertrekplaats voor de ballonvaart (meer dan 100 op 20 september van elk jaar). De directeur betreurt wel dat de stad bij de fusie met Nieuwkerken-Waas, Sinaai en Belsele te weinig (financieel) voordeel heeft kunnen halen uit de expansie van de Antwerpse haven. Hoe dan ook, in het STeM te Sint-Niklaas bezochten we de tentoonstelling “Mercator digitaal”. Gerardus Mercator (de Kremer) werd 500 jaar geleden geboren te Rupelmonde uit een arm schoenlappersgezin afkomstig uit Duitsland.
We kregen nog een programma-overzicht voor de dag en zo bereikten we goed geïnformeerd onze eerste bestemming. "De Blaauwe Hoeve" in Hulst Vlak over de grens in Nederland werden we vriendelijk ontvangen met een "bakje" koffie en een stuk cake. De verantwoordelijke coördinator, een welbespraakte dame, verduidelijkte aan de hand van een powerpointprojectie, de structuur en werking van De Blaauwe Hoeve.
ment. Het werd mooi gerestaureerd en herbergt nu ook een historisch streekmuseum.
Na zoveel uitleg was het tijd voor een rondgang in De Blaauwe Hoeve. Er was "van alles" te zien en wij zagen dat het goed was. Tot slot kregen we dan een broodmaaltijd aangeboden en die smaakte Hollands lekker. Dan weer naar de bus voor ons volgend bezoek.
Fort Liefkenshoek in Kallo Het Fort werd in 1582 op de rechteroever gebouwd als deel van de verdedigingsgordel rond Antwerpen, dat bedreigd werd door Alexander Farnese, legeraanvoerder in dienst van Filips II. Het heeft echter de val van Antwerpen niet kunnen afwenden.
Doelloze afbraakpolitiek Doel, dat is een lang en droevig verhaal. Wij hoorden dat van directeur De Belie, die in de buurt zijn jeugd en studententijd heeft doorgebracht. Hij vertelde zichtbaar ontroerd hoe het welvarende polderdorp vandaag verworden is tot een spookachtig gebied, waarvan alleen nog vervallen gebouwen, lege huizen en een lege kerk overblijven.
Op de linkeroever werd rond 1584 als tegenhanger het Fort van Lillo gebouwd. Beide forten hadden wegens de controle over de Schelde grote strategische en economische waarde. Napoleon liet in het Fort van Liefkenshoek een kruitmagazijn en een bomvrije kazerne met kazematten oprichten. Ook de Duitsers hebben in beide Wereldoorlogen het Fort bezet. In 1985 werd het een beschermd monu-
Door toedoen van een oom, welstellend geestelijke, kreeg hij een goede opvoeding, ging naar een latijnschool en kon uiteindelijk studeren aan de universiteit in Leuven.
Deze instelling maakt deel uit van de Stichting Curamus, die in de regio over een vijftal gelijkaardige instellingen beschikt. Men kan er voor alles terecht wat te maken heeft met wonen, welzijn, zorg, verpleging en ook voor een aantal praktische noden. Er wordt opvallend veel aandacht besteed aan de manier van wonen. De Blaauwe Hoeve beschikt over een verpleeghuis en 171 zorgwoningen. Daarin kan men zelfstandig wonen met de zorg vlakbij. Zorgverleners zijn dag en nacht
22 ste jaargang, nr. nr. 2 — juni 2012
e-post:
[email protected]
7.
Internet: www.wingerd.info www.wingerd.info Mercator werd in 1544 gevangen gezet op verdenking van protestantisme, maar kwam echter na 7 maanden vrij, in tegenstelling tot een aantal van zijn kompanen die ter dood werden gebracht.
IN CIJFERS We verwelkomen 11 nieuwe bewoners: mevr. Olbrechts in woning 1; mevr. Pouillon en mevr. Vanleeuw in woning 2; mevr. Stevens in woning 5; mevr. Delaet, dhr. Nuyts en mevr. Huygens in woning 9; mevr. Thijs en mevr. Bokiau in woning 10; dhr. Mommens in woning 11; en het echtpaar MatthijsDemulder in de zorgflats.
Mercator verwierf grote bekendheid als cartograaf en als kosmograaf. Hij had zich voordien bekwaamd in de graveerkunst op koperen platen. Op de tentoonstelling konden wij kennis maken met het uitzonderlijke erfgoed dat hij heeft nagelaten. Een 3D-projectie zoomt in op details van zijn wereldbekende aardglobe van 1541, op zijn al even bekende hemelglobe en op zijn kaartenboeken die hij als eerste “atlas” noemde, zien we de verschillende sterrenbeelden kunstig afgebeeld. De mercatorprojectie, een cartografische afbeelding waarbij lengteen breedtegraden in rechte lijnen worden afgebeeld, legde de basis voor de moderne navigatie op zee. Een prachtige tentoonstelling, daar was iedereen het over eens! Daarna weer de bus in, die ons naar "De Eetkamer" aan de rand van StNiklaas zou brengen. Met een lekker maal en een goed glaasje drank hebben we daar deze leerzame uitstap afgesloten. Maar niet vooraleer
directeur De Belie al de "lieve" mensen nog eens gezegd had hoe content hij was op zoveel "lieve" mensen te kunnen rekenen, en voor hij de jarigen uit het gezelschap nog eens had gefeliciteerd. Die felicitaties werden ook tastbaar gemaakt: Zuster Rosa en het orchideën echtpaar Paul en Anny mochten niet naar huis zonder een passend presentje.
We namen afscheid en deelden in het verlies van de families Berckmans, D'Hollander, Gerard, Gerets, Lombaerts, Renmans, Vandenberghe, Vanderheyden, Vandeven, Vandoren, Van den Breede, Van Esbroeck en Van Waes.
In ons aller naam bracht Paul Trekker een oprecht woord van dank aan de directie voor deze mooie dag die ons allen weer een beetje dichter bij mekaar bracht. Morgen zullen we er allemaal weer staan!
Woon- en Zorgcentrum De Wingerd
Roger Cappelle
een huis aan de rand van de stad waar personen met dementie omringd zijn met elkaar op weg zijn zoekend naar vormen van levenskwaliteit vanuit ieders belevingswereld en levensverhaal we doen dit door te leven van dag tot dag samen en vanuit je eigen plek met behoud van familierelaties met en tussen mensen die zorg dragen en je bijstaan met je verleden en je heden
IN BEELD: UITSTAP NAAR PLANCKENDAEL
te leren steeds weer opnieuw met het oor naar elkaar met het oog op de wereld van bewoners en bezoekers zoeken welke weg medewerkers kunnen gaan om zelf overeind te blijven en anderen te helpen in betrokkenheid te zorgen dat we elkaar verplichten te doen wat we zeggen en te zeggen wat we doen steeds te kiezen voor de kwetsbare mens dat doet ervaren dat warme zorg en solidariteit bestaan.
WOON-
EN
ZORGCENTRUM DE WINGERD
Wingerdstraat 14 - 3000 LEUVEN Administratie T: 016 28 47 90 F: 016 20 44 45 E:
[email protected]
WERKTEN MEE AAN DEZE EDITIE [ www.wingerd.info ]
Centra voor Dagverzorging & Kortverblijf Thuisondersteunende Diensten T: 016 28 48 00 E:
[email protected] Kleinschalig Genormaliseerd Wonen & Zorgflats voor echtparen Sociale Dienst De Wingerd T: 016 28 47 93 E:
[email protected] Lokaal Dienstencentrum Wijnveld T: 016 28 49 50 E:
[email protected] WOONZORGNET DIJLELAND Samen met de woon- en zorgcentra Ter Meeren in Neerijse, Keyhof in Huldenberg en Dijlehof in Leuven, werkt De Wingerd aan kwaliteitsvolle voorzieningen voor ouderen in de regio. [ www.woonzorgnet-dijleland.be ]
8.
Roger Cappelle, Stien Claus, Paul Coosemans, Rudiger De Belie, Mia De Brabander, Piet Debruyn, Lieve Dewolf, Kris Robberechts, Mieke Soens, Rudi Thomassen. Foto’s: medewerkers en vrijwilligers Hein en Georges Grafische vormgeving: S. Paemelaere Eindredactie: P. Coosemans tel. 016/25.45.64 Gedrukt bij Acco Leuven. Reageren op de inhoud via:
[email protected] Jaarabonnement: Steunabonnement:
SPONSORS ArjoHuntleigh NV
Distrac NV
Evenbroekveld 16 9420 Erpe-Mere
Blijveldstraat 14 3320 Hoegaarden
Uitvaartcentrum Sodexo NV De Meerleire -Tossyn
Initial Textiles
Verzekeringskantoor Vanden Eynde-Tuyls
Pues Begrafenissen Eikestraat 2 3020 Winksele
Brusselsestraat 61 3000 Leuven
C. Lemairestraat 1 1160 Brussel
Thuiszorgwinkel Vivantia K.Leopold I-straat 34 3000 Leuven
Campus Ortec
RDBM
BNP Paribas Fortis
Architecten & Adviseurs
Interleuvenlaan 60 3001 Heverlee
Londenstraat 60 b121 Warandeberg 3 2018 Antwerpen 1000 Brussel
Thyssen Krupp
Viridee NV
Av. metrologie 10 1130 Brussel
W. Degreefstraat 10a 1560 Hoeilaart
€ 12,00 € 50,00
IBAN: BE73 2300 0463 0960 BIC: GEBABEBB
KBC Bank & Verzekeringen Sint-Jacobsplein 32 3000 Leuven
Eikenlei 181 2960 Brecht
‘s Hertogenlaan 42 3000 Leuven
Uw bedrijfslogo ontbreekt hier nog ! Contacteer ons: 016/31.08.88
