Seizoener. Even ademhalen Op het moment van schrijven. Inhoud. Colofon

Seizoener Schoolkrant van Basisschool De Ridderslag en Vrije peuteropvang Het Rozenpoortje

Even ademhalen Op het moment van schrijven is het Meimarkt-injuni. Het zonnetje schijnt,

Inhoud 26 27 28 29 30

het schoolplein krioelt van de kraambezoekers en activiteiten, en de school bruist van de energie. En morgen nóg zo’n dag… Wat een geweldig festijn, weer. Wat is dit jaar snel voorbijgegaan. Het pinksterfeest ligt nog vers in de herinnering, maar de finish is al in zicht – en dan wordt door

31 32 33 34 35 36 36 37 38 39 41 42

leerkrachten en ondersteunend personeel traditiegetrouw een eindspurt

43

Verjaardag in de kleuterklas Knutsel: Aardbei van stof Buiten spelen in de kleuterklas Fabel over de twee kikkers De eerste klas: Van lente naar zomer Ontwikkeling gaat met sprongen Een creatieve week Klas 3: Ploegen en touwmaken Mens- en dierkunde in klas 4 Klas 5: Van de eerste kaart tot... Klas 6: Het verhaal van Gerrit Gedicht: Het licht van de wereld Het pinksterfeest Jaarfeestencursus Therapeuticum Calendula Vilten bij het viltpaleis Het GouwePalet, werkplaats voor Levenskunst... Buitenschoolse Opvang op de Ridderslag

ingezet. Nog vier weken, en opnieuw zal een klas ridders afzwaaien en naar vele richtingen uitrijden; de zadeltas vol verworven inzichten; vol goede moed en verwachtingen; en klaar voor het avontuur. Elk jaar weer een bijzonder moment. Sommigen hebben bij ons al een lange weg afgelegd, met vallen en opstaan. Anderen moesten onderweg afhaken; maar ook hebben nieuwe ridders zich onderweg bij de troep aangesloten. Er is geoefend, gezweet, gemopperd, gehuild, gezucht, gedraald; maar ook gefeest, gedeeld, gelachen, genoten: er is gewerkt en geleerd. Vier weken nog. En wat moet er op school nog veel gebeuren.

Colofon Redactie Loes Vork en Eline van Rijn Illustraties Wemmeke Strating Fotografie Aniko Bognar Eindredactie Joeri Bertels Advertenties [email protected]

Even ademhalen. Adem in: getuigschriften (spreuken!) – eindtoneelstuk –studieplanning voor volgend schooljaar –de roosterpuzzel– het variabel deel van de schoolgids– voorbereiding van de verbouwing op de bovenverdieping – jaarverslag – bestellingen – Sint Jansfeest – personeelsuitje – klaslokalen opruimen – schoonmaak – … Adem uit:… en los! Allen een goede zomervakantie gewenst. JOERI BERTELS

Basisschool De Ridderslag Vrije peuteropvang Het Rozenpoortje Ridder van Catsweg 256a 2805 BC Gouda E-mail: [email protected] Internet: www.ridderslag.nl

25

Verjaardag in de kleuterklas van Monique en Marjon De dagen van het jaar zijn als de kralen van een ketting. Iedere dag heeft zo zijn eigen kleur. In de klas geven we de dagen kleur door de activiteiten die we doen in een ritme terug te laten keren.

O

p maandag is het soepdag. Woensdag maken we reuzenpap. Op donderdag bakken we brood en op vrijdag is de dag dat we naar de grote zaal gaan. Dat is ons weekritme. Een ritme geeft duidelijkheid. De kinderen weten wat er komen gaat. Het is een duidelijkheid, die niet uitgelegd hoeft te worden. De kinderen ervaren het doordat het gebeurt. De jaarfeesten zijn als gouden kralen aan die ketting. Ze geven glans aan het ritme van het jaar. De jaarfeesten geven ook houvast. Ieder jaar vieren we weer Sint Jan of Kerst of… een verjaardag. Een zeer bijzondere dag in het leven is de dag dat je jarig bent. Het vieren van de verjaardagen van de kinderen is in de kleuterklas een vast ritueel. De kinderen weten wat er komen gaat en verheugen zich. Als de jarige ’s morgens op school komt is de verjaardagstafel gedekt. De theekopjes en de kleine theepot staan klaar. De grote theepot van juffie, gevuld met verjaardagsthee, staat op het theelichtje. De krans met kaarsje staat op tafel met in het midden de geboortekaars. De jarige mag die dag op de troon zitten met de zelfgekozen dienaren naast zich. Als alle kinderen er zijn kan het feest gaan beginnen. We gaan met de hele klas op theevisite bij de jarige. De jarige krijgt de mantel om die alleen op verjaardagen om mag en een kroon met bloemen op zijn hoofd. Dan kunnen we allemaal zien wie er jarig is vandaag. Dat zingen we dan ook. Er is er één jarig hoera, hoera, Dat kun je wel zien dat is hij! Twee violen en een trommel en een fluit, Want… die is jarig en de vlaggen hangen uit. Ei, ei, ei en we zijn zo blij, Want… die is jarig en dat vieren wij. Ei, ei.

26

SEIZOENER

Als we gezongen hebben is het tijd om aan de jarige te vragen hoe oud hij is geworden. Ook dat doen we zingend, beginnend bij nul. Nee, geen nul jaar, dat weet iedereen. Eén misschien…? Nee, dat kan je zo wel zien. Dan ben je nog een baby. Twee…? Juffie vergist zich iedere keer weer en begint te vroeg te zingen en alle kinderen roepen dan dat de jarige echt al zes is en geen vijf. Ze weten allemaal dat het komen gaat, maar het plezier is af te lezen van de verwachtingsvolle gezichtjes in de kring. Als de kaarsjes zijn aangestoken vertelt juffie het verjaardagsverhaal. Het is het verhaal van de kleine engel die zo graag naar de aarde wil. Een oudere engel zegt iedere keer: ”Wacht nog maar even, het is nog te vroeg.” Maar dan komt het moment dat de kleine engel via de regenboog naar de aarde gaat. Alle dieren op de aarde fluisteren elkaar toe: ”Er zal spoedig een wonder gebeuren.” Als alle dieren zich verzameld hebben in het woud zien ze het wonder. Het is een mensenkind dat op de aarde is gekomen. Dan zingen we: In het sterrenhuis, Was elk kind eens thuis. Tot een engel zacht, Het naar de aarde bracht. En nu zijn wij blij, Want… zijn geboorte vieren wij.

KLEUTERKLAS

Na zo’n mooi verhaal is het tijd voor een kopje thee. Juffie schenkt telkens uit de grote theepot een beetje thee in het kleine theepotje en de jarige mag, geholpen door zijn dienaren, thee inschenken. Als de thee is ingeschonken toveren we de traktatie. Onder een doek staat de traktatie bij juffie op schoot, maar die wordt niet zomaar uitgedeeld. We toveren iets lekkers voor bij de thee. We wrijven onze handen. We tikken één voor één onze vingers aan. We blazen en klappen in onze handen en dan begint de formule: Hokus, pokus, pilatus, pas... Een spannend ritueel. Het gaat nooit in één keer goed. Er springt soms zomaar een muis tevoorschijn of er gebeuren andere onverwachte dingen. De magie van dit moment is zo groot dat een kleuter zijn moeder verzekerde dat ze thuis echt geen traktatie hoefden te maken want die toveren we morgen met juffie! We drinken een kopje thee, snoepen van iets lekkers en dan wordt het cadeautje verstopt in de klas. Dan bewijzen de dienaren hun kracht door te helpen zoeken. De kinderen weten welk cadeautje ze krijgen als ze vijf worden en als ze zes worden en toch wordt er naar uitgekeken en zijn we allemaal weer benieuwd welk verjaardagsverhaal aan het einde van de ochtend uit het toverdoosje komt. Als laatste gast komt kabouter Pim Pam Pommetje altijd op het nippertje nog even op bezoek en het laatste liedje voor de jarige zingen we altijd met Pim Pam Pommetje. Daarna is de thee visite afgelopen en gaan we afwassen en spelen.

De verjaardag verloopt volgens vaste rituelen. Die rituelen helpen de kinderen te kunnen genieten van een toch wel spannende dag. Jarig zijn, in het middelpunt staan valt voor sommige kinderen niet mee. Dat je weet wat er gaat gebeuren maakt dat je je kan verheugen op het feest. Het thema van deze Seizoener is ‘Ademhaling’. Wat heeft dat nu met verjaardagen te maken? Het voorspelbare geeft rust. Spanning maakt dat je onrust gaat ervaren in je lijf. Bij schrik stokt je ademhaling. Je hart slaat over van schrik. Iedereen kent deze ervaring. Voor het jonge kind, dat nog zo open is voor alle indrukken die op hem af komen, is de herhaling van de dingen, de herhaling van het ritme van de dag en van de jaarfeesten, het kunnen bouwen op goede gewoontes en rituelen een stabiele basis. Het kind steunt op gewoontes en ontleent daar zijn gevoel van basisveiligheid aan. Als het kind zich veilig en geborgen voelt brengt dat rust. Dat geeft niet alleen innerlijke rust, maar werkt door tot in het fysieke. Tot in de ademhaling. Door de dagindeling in de kleuterklas en door stil te staan bij het ritme van de jaarfeesten willen wij bijdragen aan het gevoel van geborgenheid van de kleuters. We geven ze mee dat de wereld goed is en dat de wereld mooi is. Al het andere komt later, maar steunend op een stevige basis kunnen ze die wereld dan hoop ik aan. JUFFIE MARJON

Knutsel:

Aardbei van stof Benodigdheden: rood rond lapje met doorsnee van 12 cm. stukje groen vilt vulwol Van een lapje kun je twee aardbeien maken. Knip het lapje door midden. Vouw de helften dubbel met de goede kant van de stof naar binnen. Naai de rechte kant aan elkaar. Nu krijg je een soort trechtertje. Draai het trechtertje om en vul op met wat wol. Rijg de bovenkant dicht. Maak zo ook de tweede aardbei. Knip nu van het groene vilt de kroontjes voor de aardbeien. Maak de kroontjes met een klein steekje of een beetje textiellijm

vast op de aardbeien. En klaar zijn ze. Leuk in een schaaltje met een paar bij elkaar. Je kunt allerlei rode lapjes hiervoor gebruiken, ruitjes, bloemetjes, hartjes of stipjes. Hoe meer variatie, hoe vrolijker het eind resultaat! Ook leuk om met kinderen te maken. Veel plezier! BIRGITT OTTEN (MOEDER VAN FLOOR)

SEIZOENER

27

Buiten spelen in de kleuterklas Ik neem u mee terug naar een ochtend vroeg in het voorjaar. De winter ligt achter ons en de zon komt weer wat te voorschijn.

N

a het ochtendbegin, kleden de kleuters zich voor het buitenspel aan. Regenpakken, laarzen en dassen. In de morgen om 9.00 uur is het zand in de zandbak nog nat en staat de zon nog laag. De schuur gaat open en de schepjes, emmertjes, zeven en wat grote driewielers komen te voorschijn. Voordat dit alles gepakt wordt huppelen de kleuters allemaal op en neer naar het hek aan de andere kant van het plein. De eerste energie kunnen ze al kwijt. Nu het weer wat warmer wordt is het spel ook anders. Er kan weer touwtje gesprongen worden, slakken gezocht, pepermuntblaadjes verzameld, of zomaar gezellig op de balk zitten kletsen. Het is nu ook weer de tijd om in de bloementuin te werken. De voorjaarsbollen zijn inmiddels uitgebloeid. De afgeknipte uitgebloeide bloemen vinden vanzelf hun weg naar de zandbak. Ook een aantal helianten met hun mooie rode bollen worden uitgetrokken. Vaak gaan deze bollen mee naar huis. De pepermunt komt op en doordat er van geplukt wordt komt er een heerlijke geur vrij. Terwijl ik daar zo aan het werk ben, liggend op mijn knieën, hoor je allerlei verhalen van de kleuters. Mijn oma heeft ook jouw bloemen, juffie. Nog niet zo lang geleden moesten er een paar grote stronken de grond uit, een stevig werk. Weldra kwam er een oudere kleuter helpen, ook hij zag een stronk. Na hard werken was het gelukt, de stronk er helemaal uit! Bij nader inzien bleek het helaas de wortelstronk van de lavendel te zijn. Nu is er nieuwe lavendel geplant en de eerste groene takjes zijn er al. Ook hebben de kleuters zonnebloempitten gezaaid, altijd weer een feest wanneer ze het echt gaan doen. De tuin geeft veel plezier, je kunt er in werken, het ruikt lekker en er is altijd iets te zien. En niet te vergeten, de zelfgemaakte thee van pepermunt uit eigen tuin. Een dankbaar werk is het plein vegen, maar dat moet ook niet al te lang duren. De kleuters bewegen zich in de zandbak, maken een lente tuintje met groen uit de bloementuin. Graven, bouwen kastelen en vragen om water. Weer anderen spelen verstoppertje. Opeens is er een groepje kinderen dat luid zingend de geleerde kringspelen doet. Ook is er de kleuter die onkruid uittrekt en tussen de net

28

SEIZOENER

bloeiende bloemen allerlei schatten ontdekt. Maar ook het jongetje wat op zijn buik op het plein ligt en naar een torretje kijkt. En dan is er consternatie: het roodborstje is weer te zien. De kleuters kunnen dit mooie vogeltje tot heel dichtbij naderen, maar dan vliegt het toch opeens weg. Kortom één en al beweging op het plein. Na een halfuurtje spelen gaan de dassen af en de jassen open en nog wat later gaan de regenpakken uit. Het wordt lekker warm op het plein en iedereen is aan het spelen. Een mooi moment om wat te observeren. Als het echt lekker warm is wordt er buiten gegeten. Picknicken is nog steeds het toverwoord. Enkele kleuters slepen de 2 manden met tassen naar buiten en er wordt ook een stoeltje voor Juffie gehaald. Geheel op eigen iniatief komt dat pontificaal tussen de 2 manden op het plein te staan. Iedereen gaat zitten op de balk of zoekt een ander plekje. Na de spreuk wordt er gegeten en is het korte tijd stil. Er heerst een hele andere stemming dan toen er nog gespeeld werd. Natuurlijk vallen er boterhammen en appels op de grond en soms een enkele traan. En langzamerhand komen de tassen weer in de mand en gaan ze nog een kwartiertje verder met hun spel. Daarna is het merkbaar dat het tijd is om op te ruimen en naar binnen te gaan. Eenmaal binnen wordt er gedronken en begint binnen het vrije spel. Er wordt er getekend, gehandwerkt of een boekje bekeken. Allemaal met rode wangen. BÉ DIEMONT

Fabel over de twee kikkers Nadenkend over wat te schrijven voor de schoolkrant, zie ik in de klas van Ria het kleine aquarium met kikkervisjes staan. Een paar kleuters zitten met hun neusjes bijna tegen het glas gedrukt om alles goed te kunnen bekijken.

V

ol verwondering en verbazing kijken ze naar al die rondzwemmende beestjes. Ze krijgen er geen genoeg van. Ze proberen te tellen hoeveel het er zijn, zoals alleen kleuters dat kunnen. Volgens mijn dochter Floor zijn het er meer dan honderd, maar minder dan honderd miljoen tachtig... Het is een genot om naar te kijken. Nog even en dan is het zomer; kikkervisjes worden kikkers, gaan ademhalen en gaan dan weer heel gauw terug naar buiten. De onderstaande fabel over kikkers kreeg ik van José (moeder van Hedwig). Ik wens iedereen een hele fijne zomer toe. BIRGITT OTTEN (MOEDER VAN FLOOR)

Een fabel over twee kikkers Er zaten eens twee kikkers op een plompenblad in het midden van een grote vijver. Eén van de kikkers hield een stok vast. “Waar is die voor?” Vroeg de andere kikker. “Die is om ons te beschermen”, zei de kikker met de stok. “Het is een stok om de hond mee weg te jagen.” “Welke hond?” vroeg de andere kikker, terwijl hij om zich heen keek. “Ik zie geen hond. Er is helemaal geen hond!” “Nee, op dit moment niet, nee,” antwoordde de kikker met de stok. “Maar stel je voor dat er een hond in de vijver zou duiken om ons op te eten? Je weet het maar nooit.” De andere kikker snapte er niets van. “Maar er duiken nooit honden in deze vijver,” zei hij. “Tenminste, ik heb er nog nooit één gezien. Ik kan me trouwens niet herinneren dat ik er ooit één op de oever heb zien staan. En waarom zou een hond de vijver in duiken? Ze zijn lang niet zo dol op zwemmen als wij, kikkers.”

“Misschien gooit het baasje van de hond wel een bal in de vijver die hij moet gaan halen,” zei de kikker met de stok. “Maar dit is zo”n grote vijver. Het baasje moet wel heel ver kunnen gooien om ook maar enigszins bij ons in de buurt te komen”, zei de kikker. “En die hond moet wel heel goed kunnen zwemmen!” “Maar stel je voor dat het baasje kampioen speerwerpen was?” opperde de kikker met de stok. “Stel je nou eens voor dat een kampioen speerwerpen met zijn hond, die kampioen zwemmen was, naar deze vijver zou komen en zijn bal helemaal hier naar het midden van de vijver zou gooien. En dat die hond er dan achteraan zou zwemmen en ons hier dan zou tegenkomen en zou proberen ons op te eten? Nou, dan heb ik een stok om die hond mee weg te jagen!” De andere kikker barstte in lachen uit. “Domme kikker!” riep hij. “Je hebt veel meer kans om opgegeten te worden door een snoek of reiger dan door een hond. Waarom zou je je zorgen maken over honden? Dat slaat echt nergens op!” En hij lachte zo hard dat hij in de vijver viel. Juist op dat moment zwom er een snoek voorbij onder de plompenbladeren. Hij hoorde de plons van de kikker die in het water viel... Hij opende zijn enorme bek vol scherpe tanden en wilde net de twee kikkers opslokken...toen een reiger ze met zijn snavel oppikte. De reiger vloog weg en liet de snoek achter met een bek vol plompenblad. Maar...toen de reiger de kikkers wilde doorslikken kwam de stok vast te zitten in zijn snavel. De kikkers sprongen weg en landden-plop! plop! - weer in de vijver. Zodra ze het water raakten, zwommen ze – zoef! zoef! – naar de oever, en sprongen –hop! hop!- het bos in om stokken te zoeken. En daarom zagen ze niet hoe die ochtend een kampioen speerwerpen naar de vijver kwam met zijn hond... bron: Twee kikkers, Christopher Wormell

SEIZOENER

29

De eerste klas

Van lente naar zomer! N

aast de grote stappen die we zetten in het rekenen en de taal hebben we deze maanden volop genoten van het vrolijke bezoek van de vogels voor ons raam. Hongerig vlogen koolmees, pimpelmees, roodborstje, winterkoninkje, vlaamse gaai en zelfs de bonte specht dagelijks bij ons langs en deden zich tegoed aan de vetbolletjes en notenkettingen. In de klas leefden we vele weken met onze rupsen. We volgden verstild het inpoppen en groot was blijdschap en verwondering als de vlinder trillend haar vleugeltjes voor het eerst uitspreidde… Het kikkerdril, zelf uit de sloot gevist, groeide onder onze ogen uit tot een beweeglijke school kikkervisjes. Opgetogen hebben we de bijna-kikkertjes hun vrijheid weer gegeven. Binnen en buiten, letterlijk en figuurlijk. De kinderen verstilden bij het bekijken, het tekenen, het verwonderen, om daarna in groot enthousiasme te vertellen, te zingen, bewegingen na te doen,… naar buiten te gaan. Telkens op weg naar evenwicht. Tijdens het zingen rond de meiboom, op ons pinksterfeest, zag ik de eersteklassers vol overgave kijken en zingen en tegelijkertijd liet hun blik zien dat het innerlijk verwerken en denken evenzeer in proces was. Buiten en binnen. Op weg naar een heerlijke zomer! CHRISTINE HEETEBRIJ

30

SEIZOENER

Foto met toestemming van fotograaf Raymond: http://raym.deds.nl/.

Ontwikkeling gaat met sprongen Liene zit nu in de eerste klas. Onlangs vielen een paar gebeurtenissen ons, als ouders, op.

W

anneer een van onze kinderen ’s nachts wakker wordt, omdat het dorst heeft, roept het ons vanuit bed: “Mama, mag ik wat drinken?”. Slaapdronken loop je dan als ouder naar de badkamer om water te halen. Ook roepen ze je wakker met de boodschap: “Mama, ik moet plassen!”. Maar opeens veranderde er wat bij Liene. Op een nacht werd ik wakker van gestommel en hoorde de deur van haar kamer opengaan. Ik verwachtte dat ze onze kamer binnen zou komen, maar tot mijn verbazing ging ze naar de badkamer. Ik hoorde dat ze water pakte. Daarna verwachtte ik wéér dat ze kwam, maar ze ging terug naar haar kamer en sliep weer in. Niet lang daarna gebeurde het dat ze ’s nachts helemaal alleen naar de wc ging en onze aanwezigheid daarbij niet nodig had. Ik lag weer verbaasd in bed te luisteren. Een derde gebeurtenis was de volgende. Aan tafel gebeurt het wel eens dat de kinderen een hap nemen die veel te heet is. Het eten komt er weer uit, ze roepen “HEEET!” en dan neem ik, als moeder, mijn vork om het eten wat uit te spreiden. Zo ook bij Liene. Nietsvermoedend pakte ik mijn vork en begon in haar eten te roeren. Maar dát beviel niet! Ze pakte haar eigen vork, stak die in míjn eten en zei, bij ieder woord verontwaardigd in mijn eten prakkend: “Je gaat toch niet in iemands eten prakken, dat doe je bij tante Paulien toch ook niet?” Stomverbaasd keek ik haar aan. Terugkijkend zag ik dat Liene duidelijk ergens aan het uitgroeien was. Bepaalde vormen/gewoonten die wij in huis hadden, voldeden niet meer. Maar waar was ze dan aan het uitgroeien?

Een kleuter is graag bij zijn ouders, en wat deze voor hem doen is goed. Hij eet en drinkt wat ze hem voorzetten. Ook bij de andere (lichamelijke) behoeften zijn zijn ouders er om voor hem te zorgen. Maar een kleuter wordt natuurlijk op enig moment een schoolkind. In de eerste zeven jaar heeft het kind al zijn kracht gebruikt voor het leren zitten, staan en lopen, het leren praten en natuurlijk de grote groei die het doormaakt van baby tot 7 jaar. Met het doorkomen van de blijvende tanden wordt deze periode afgesloten. De etherkracht die voor al deze lichamelijke processen gebruikt is, is nu eigenlijk ‘over’. Steiner zegt, dat deze etherkracht nu aangewend kan worden voor het denken, met andere woorden: dat er vanaf dan geleerd kan worden. En bij Liene kan ik zien dat zij op lichamelijk gebied inderdaad zelfstandig is geworden. Er is iets afgesloten. Zij heeft haar mama niet meer nodig, als ze ’s nachts dorst heeft of moet plassen. En ook het eten uitspreiden, als het heet is, kan ze natúúrlijk zelf. Vooral dat ze zei: “dat doe je bij tante Paulien toch ook niet”. Nee, natuurlijk niet want die kan het al! Liene zei eigenlijk: ik ben geen kleuter meer, ik kan het nu zelf. Ik heb jouw zorg niet meer bij alles nodig. En als het beeld eenmaal helder is, zijn er steeds meer dingen die opvallen. Uit zichzelf dekt ze wel eens de tafel; ze geeft opeens de planten water, ze wil het eten bij iedereen opscheppen, of ze staat onder het eten op om melk voor zichzelf te halen. Ze ziet wat er - in haar ogen – nodig is en wil (en kán!) er zorg voor dragen, zonder onze tussenkomst. Het leuke is om het verschil met Nils (4) te zien, die nog wel een kleuter is. Hij wil planten water geven, omdat ik dat doe. Uit zichzelf, onafhankelijk van mij, zou het niet in hem opkomen. Liene is nu echt een schoolkind geworden. FEMKE VAN VEEN

31

Een creatieve week De laatste week voor de meivakantie ging alles anders dan anders in de tweede klas. Het was een creatieve week. Op maandag werd er hout bewerkt. De kinderen vonden het prachtig. Aftekenen, figuurzagen, boren, alles deden ze zelf. En ze konden het ook allemaal zelf. Aan het eind van de ochtend had iedereen een prachtig houten potlodenbakje gemaakt. Juffie Caroliene was erg trots op al die kunstwerken.

O

p woensdag hebben de kinderen scones gebakken. Er moest veel worden samengewerkt. Alles moest worden gezeefd, afgewogen en gekneed. Het luisterde allemaal erg nauw en het resultaat was heerlijk. Ook deze dag voelde ik me zeer bevoorrecht dat ik hierbij foto’s mocht maken. Het was prachtig om te zien hoe al die hoofdjes voor de wijzers van de weegschaal hingen, om te kijken of er al genoeg bloem in de schaal zat. Of hoe er af en toe een vinger in het deeg verdween om even voor te proeven... Dank je wel, Caroliene, voor deze mooie momenten! BIRGITT OTTEN (MOEDER VAN WESSEL)

32

SEIZOENER

RUBRIEK

Ploegen en touwmaken met de derde klas De derde klas is de laatste maanden veel op pad geweest. In het kader van de boerderijperiode is de hele klas op een dinsdag in maart op de fiets gestapt om iets buiten Gouda te gaan ploegen in de moestuin van Marian, de moeder van Bo.

M

et de oude paardenploeg van de school gingen de kinderen om beurten aan de slag. Bij gebrek aan paarden dienden zich een paar sterke jongens aan die de rol van paard wel op zich wilden nemen. Nou, er kwam heel wat paardenkracht bij hen (en de andere kinderen) naar boven. Dusdanig dat de ploeg het af en toe begaf. Maar, de grond moest omgeploegd, dus provisorisch werd de ploeg weer in gereedheid gebracht en kon de volgende groep kinderen aan de slag. De kinderen vonden het prachtig, en als hun tijd om was en er van groep gewisseld moest worden klonken er geregeld teleurgestelde kreten. Het was mooi om te zien hoe de kinderen genoten van deze activiteit en deze ochtend. Een paar weken later was het tijd voor het volgende uitje. In het kader van de ambachten, waarvan er velen in het afgelopen schooljaar de revue passeerden (in de klas lagen op dat moment de kazen nog te rijpen die David - de vader van Manuel - met de kinderen gemaakt had) was er een excursie naar het Touwmuseum in Oudewater. Voorafgaand aan dit uitje waren de kinderen al bezig geweest met een lesplan rond deze excursie. Maar om in Oudewater te

komen moest echter eerst de bus genomen worden. Het was voor een groot aantal kinderen de allereerste keer dat zij met de bus gingen. Daarnaast mochten zij nu ook zelf hun strippenkaart of OV-chipkaart ter hand nemen, en dat was toch wel heel spannend, want hoe werkt dat nu in de bus? En moet je stempelen bij de chauffeur? En hoeveel strippen? Maar deze hobbel werd met gemak genomen door de kinderen en toen kon volop genoten worden van de reis. Er werd zelfs prachtig gezongen in de bus. Dit tot groot plezier van de andere passagiers. Bij het museum aangekomen, werd daar prachtig verteld over de touwindustrie in Oudewater. Aan de hand van het verhaal van de kinderen Jet en Jan werden de kinderen mee teruggenomen in de tijd. Er werd gebikkeld, schoongeschreven, koffie gemalen, luiers gewassen, sokken gestopt en natuurlijk een touw gedraaid. Dit maakte indruk, maar wat misschien nog wel het meeste indruk maakte deze ochtend was het feit dat kinderen vroeger, op de leeftijd die onze kinderen nu hebben, arbeid moesten verrichten. Dat zette onze kinderen aan het denken! Vol van deze ervaringen werd er huiswaarts gekeerd. HANNY SCHOONDERWOERD

SEIZOENER

33

Mens- en Dierkunde

in klas 4

In klas 4 krijg je mens- en dierkunde. Een onderdeel van deze periode was het maken van een werkstuk. Het was de eerste keer dat de kinderen een werkstuk moesten maken.

H

et kostte de meeste kinderen heel wat moeite en de ouders hebben vaak heel wat moeten helpen, vooral bij het plannen en het op tijd beginnen. Ieder kind schreef bij zijn werkstuk een inleiding, waarin hij of zij vertelde waarom hij dit dier gekozen had. Hieronder wat fragmenten: “Ik wil mijn werkstuk maken over de dolfijn omdat het mijn lievelingsdier is. Het is heel slim en kan mooie sprongen maken in de lucht en ze zwemmen heel snel in de zee. En ik vind ze er heel lief uitzien.” (Ronin van der Werke) “Ik heb de hommel gekozen omdat toen ik 5, 6, 7 en 8 jaar was, ik dode hommels zocht. Ik gaf ze een naam, een bed (in mijn bed) en liefde. Ik deed alsof ze leefden en mijn huisdieren waren. Ik kan ook nog wat namen noemen: Eva, Sara, Sam en een hele normale naam: Hommel. Mijn moeder rook toen iets… Blèèh, wat vies! Ik rook het ook: Verrotte hommel. Nou ja, dan maar nieuwe. Dus ik ging weer op jacht…” (Roos Hageman) “Ik koos het varken omdat ik op basketbal zit en een basketbal is van een varkenshuid gemaakt.” (Quinten Slee) “Mijn vader is muskusrattenvanger en ik ga vaak mee. Ik vind het een interessant beestje omdat het in het water is en omdat ik ook vaak bij het water ben. Hij is snel en heeft een mooie kleur. Hij heeft scherpe tanden waardoor hij veel kapot kan knagen.” (Tristan den Hertog) “Ik heb de panda gekozen omdat ik hem heel boeiend vind en omdat hij op uitsterven staat. De panda is mijn lievelingsdier, al vanaf mijn 4e.” (Hannah Knegjens) Hierna nog wat andere fragmenten van sommige werkstukken:

34

SEIZOENER

Kompasroos door Britt; De Wildernis door Flo; Ontbijttafel door Isebelle; Wat? Wie? door Jonathan.

klas 5

Van de eerste kaart tot… D

e aardrijkskunde in de vierde klas sluit sterk aan bij het vinden van een nieuwe verbinding van het kind met zijn eigen omgeving: de oriëntatie aan de windrichtingen, het maken en kunnen lezen van landkaarten, zodat ze een levende afspiegeling worden van de ‘alledaagse’ werkelijkheid van wegen, rivieren, steden, zeeën… In de vijfde klas doorbreekt de aardrijkskunde de grenzen van de eigen leefomgeving: in de economische aardrijkskun-

de worden oceanen bevaren, landen doorkruist, producten gevolgd van eindproduct tot oorsprong. Het project dat we dit schooljaar deden, ‘Een wereldreis’, voerde ons langs allerlei winkels in Gouda, waar producten gevolgd konden worden op deze avontuurlijke reis: koffie, chocolade, papier, vlees van de Marokkaanse slager, bananen… Hierbij een paar tekeningen uit de periodeschriften aardrijkskunde, RUUD DE VRIES, KLAS 5

SEIZOENER

35

Klas 6 Het verhaal van Gerrit T

oen Gerrit nog jong was, had hij veel reizen gemaakt naar landen waar steengrotten waren.Daar zocht hij naar kristallen, mineralen en andere soorten stenen. Maar toen hij naar ZuidAfrika ging, waren er maar weinig blanken en veel meer donkere mensen. Maar de blanken hadden een soort van de macht. Toen Gerrit daar in de Kimberly-mijn aan het hakken was, was er een jongen helmaal achter in de mijn aan het hakken. Het was ongeveer 90% kans dat het daar in zou kunnen storten. Dat gebeurde ook. Alleen Gerrit trok het zich aan, de rest in de mijn ging gewoon verder. Gerrit heeft alles daar achter gelaten en is terug naar Nederland gegaan. Een volgende reis ging hij naar India, naar de stad Poena. Toen hij daar een tijdje was, ging hij naar een grot, met een aantal andere mensen. Onderweg kwamen ze langs een tempel, waar Gerrit graag even naar binnen wou. Toen hij aan het eind van een gang was, waren daar heel veel mooie glinsterende stenen. Gerrit stopte gulzig een aantal in zijn tas, tot hij werd opgetild en verderop neergezet. Daar stond opeens een monnik voor hem, die zei: “Het licht en de glans van de stenen zit in je hart.” En zo vertelde de monnik nog veel meer. GESCHREVEN DOOR RUBY, KLAS 6

GEDICHT

Het Licht der wereld In het duister gebeurt wat het licht niet verdragen kan. Daar leven driften, woede, angsten en jaloezie. Daar is geen luisteren naar, maar schreeuwen door elkaar. Wie hard is wint, lacht uit, vernietigt. Daar geldt slechts het kleine -ik-, dat zich graag groot doet lijken. Dat niets wil offeren voor een ander. In het licht is dat wat gezien mag worden. Daar is liefde voor elkaar. Daar is offerkracht. Daar heeft het leven kleur, is niet alles grijs en grauw. Daar heerst de koning der Liefde, die klein wil zijn. De aarde in al haar rijkdom is zijn lichaam. In de diepte der stenen gloeit zijn schoonheid,

I

n Brazilië worden veel mooie stenen gevonden, zoals de amethist die Gerrit vond. Er zijn ook andere plaatsen op de wereld waar stenen worden gevonden, zoals Mexico, Poena (India) en de Kimberly mijn in Zuid-Afrika. Vroeger was er in Zuid-Afrika de ‘apartheid’, de blanke mensen hadden het voor het zeggen. Nu is dat (gelukkig) niet meer zo. De donkere mensen hebben het in Zuid-Afrika nu voor het zeggen. In India kreeg Gerrit te horen dat geld niet gelukkig maakt, het belangrijkste is, dat je van elkaar kunt houden. GESCHREVEN DOOR JOBKE, KLAS 6

36

SEIZOENER

bloeit zijn kleur, straalt zijn kracht. Daar wil het grote -Ik- met anderen delen, met anderen samen zijn. Samen Licht der wereld zijn.

F R A N S V I SS E R

Het pinksterfeest

Vrijdagochtend 21 mei. De klassendeur ging open en de eerste kinderen werden door enkele zesdeklassers gehaald. Vol verwachting gonsde het in de gangen; vrolijke kinderen in het wit… allemaal op weg.

I

ok dit jaar was er weer een bonte verscheidenheid aan workshops: dansen uit verre werelddelen en landen, mandala’s knutselen zoals dat in Zuid-Amerika gebruik is, een internationaal spel op het plein, een vrolijk propellertje knutselen, voorzichtig meevlechten met de stoelenmatter… of juist heel dichtbij: op blote voeten door een bak met knikkers, zand, rijst, gras…om als afsluiting met elkaar kleurrijke wol te vilten – met de voeten – tot een kleed. Al je zintuigen op scherp bij het voelen, ruiken, proeven en kijken… en te ervaren hoe het is wanneer het licht in je ogen verduistert, of zelfs verdwenen is. Van wereldwijd tot binnenstebinnen… De zesdeklassers gaven richting aan hun groepjes waarin van iedere klas enkele leerlingen zaten. Leerkrachten en ouders leidden de workshops. Ouders, leerkrachten, kinderen en belangstellenden vonden elkaar om de meiboom. Met muziek en dans vierden we het feest van de Scheppende Geest. Verbonden in verscheidenheid. Hartelijk dank aan alle ouders die meewerkten aan deze stralende dag!

De werkgroep ‘Omgaan: Diana Wassenaar, Anne Vossen, Margreet van Nieuwkoop en Christine Heetebrij. SEIZOENER

37

Jaarfeestencursus Als een snoer met gouden kralen: ieder jaarfeest een gouden kraal; één met extra glans tussen alle andere dagen door.

W

e bieden in onze cursus achtergrond informatie, praktische ideeën en ervaringen over de jaarfeesten aan. Iedere avond wordt er een feest besproken, in een activiteit verwerkt en met een passende traktatie gevierd. De cursusavonden lopen synchroon met de feesten van het jaar zodat je de verworven ideeën direct kunt gebruiken, verwerken of bij jezelf kunt observeren. De volgende feesten komen aan bod: Verjaardag, Michaëlsfeest, Sint Maarten, Advent, Sinterklaas, Luciafeest, Kerstmis, Driekoningen, Rommelpotterij, Palmpasen, Pasen, Hemelvaart, Pinksteren en Sint Jan.

Het jaarfeestencursusboek bestaat uit een map waarin alle verhalen, liedjes, recepten, etc. worden verzameld, en tevens ruimte is voor eigen aantekeningen. Er zal steeds een boekentafel zijn om even te kijken en te snuffelen. Een avond met een beetje glans tussen alle andere avonden door.

Enkele ervaringen van Oud-cursisten: Ik heb de cursus als zeer inspirerend ervaren, ook al dacht ik al heel wat te weten over de feesten het jaar rond. Het is een hele fijne manier om, totaal vrijblijvend, in een heel goede sfeer, door twee zeer bekwame vrouwen alles een keer te horen. Hoe de dingen zijn ontstaan en dan gelijk een flink stuk historie te mogen horen. Dan weet je weer waar je het allemaal voor doet, je kind op deze school met dit soort onderwijs en deze kennis en kunde overgedragen door de leerkrachten aan onze kinderen. Als ouder weet je soms niet helemaal waar je kind het over heeft, als het wat vertelt van de dag. Deze cursus is nu net weer een opstapje om je kind (wat de jaarfeesten betreft) beter te begrijpen. Het is tien keer

38

SEIZOENER

per jaar en net voor de feesten is er een bijeenkomst die het net allemaal weer even helder maakt. De Jaarfeestencursus is een bron van inspiratie voor ouders en voor mensen die beroepsmatig met kinderen te maken hebben. Ieder onderdeel is met de grootste zorg uitgewerkt door Trudi-An en Arjanne. Beiden beschikken over een ongekende schat aan informatie en creatieve ideeën rondom de jaarfeesten. Als je je inschrijft, doe je jezelf een reeks heerlijke, hartverwarmende avonden cadeau, waarin je veel opsteekt over de achtergronden van de jaarfeesten. Omdat ik toch nog meer achtergronden van de jaarfeesten wilde weten, ben ik in deze cursus gestapt. Dat heb ik geweten: veel informatie vanuit verschillende culturen en invalshoeken, een heerlijke boekentafel en zelfs de catering was aangepast aan het jaarfeest wat die avond aan de orde was. Een sfeervolle aankleding, met liefde en aan dacht verzorgd, maakte dat je het jaarfeest écht even beleefde, dat je kon voelen wat het kind beleefd aan zo’n feest. Het waarom en hoe en vooral het belang van de jaarfeesten is na deze inspiratievolle cursus helemaal duidelijk. Angelica Wilkens De jaarfeestencursus…een must voor iedere ouder! De keuze voor de vrijeschool kan vanuit zeer verschillende overwegingen zijn en is lang niet altijd alleen een keuze vanuit de antroposofische overwegingen, zo ook bij ons niet. Dat betekent wel dat wij als ouders niet zijn opgegroeid met de Jaarfeesten en onze kinderen dat nu wel intensief meemaken. Natuurlijk hebben Rob en ik er van alles over gelezen, maar daarmee beleefden wij de feesten nog niet! Wij hebben meegedaan aan de eerste keer dat Trudi-An en Arjanne de cursus gaven. En het was iedere avond weer een feestje! Wij hebben elk feest mee mogen maken. De feesten hebben uitleg en meer diepgang gekregen, maar Trudi-An en Arjanne hebben ook laten zien hoe de feesten aan onze kinderen worden aangeboden en hoe wij daar thuis met jaartafel, knutsel en baksel op aan kunnen sluiten. Echt een heerlijke ervaring en een grote toe-

Therapeuticum Calendula gevoegde waarde voor ons allemaal, kinderen en ouders! Ik raad dan ook iedere ouder aan deze cursus een keer een jaar te volgen. Het verdiept de beleving van de vrijeschooltijd voor ouder en kind! In de wandelgangen heb ik wel horen zeggen dat er een drempel is in de kosten van de cursus. Totaal is het ook een heel bedrag, de prijs per keer wordt al wat overzichtelijker. Maar er wordt gewerkt met veel materiaal en veel zorg! Natuurlijk maakt iedereen in de financiën zijn eigen keuzes en overwegingen, maar ik kan alleen maar zeggen: het is de investering meer dan waard! Veel plezier bij de volgende cursus! Margreet van Nieuwkoop

Tijdens de open dag op 24 april met als thema ‘lachen is gezond’ is de waterpartij in de tuin van Calendula geopend. De stadsdichter van Gouda Jan Graafland inspireerde dat tot onderstaand ‘watergedicht’: Klaterlachen Diagnose, aangaande de steen. Hoofd, mist. Ledematen, geen. Romp, overwegend. Bewustzijn, geeft geen teken. Zieleleven, lijkt afgestompt. Ego, is ver heen.

Meedoen aan de jaarfeestencursus kost: 175 euro voor 10 avonden incl. alle materialen en cursusboek, koffie/thee en traktatie.

Hartslag, bij één blijven hangen. Ademhaling te hoog, hemelwaarts verdwenen. Algemene conditie, in ernstige mate versleten.

Nieuw komend schooljaar is de snuffelcursus !

Reanimatie is nodig Probeer te pulseren op ritme van regen. Liefst ondersteund door kabbelend water massage. En driemaal daags gericht 10 druppels geven.

Op een avond in de herfst, winter, lente of zomer, bieden wij de mogelijkheid om de sfeer van het seizoen op een praktische manier te ervaren. Door het maken van een transparant, een viltwerk of een bewegende plaat etc. Een avond heerlijk genieten, even stilstaan bij het ritme van het jaar. Het is mogelijk om per avond in te schrijven, kosten zijn 20 euro per avond. Trudi-An Boekel Arjanne de Leeuw den Bouter E-mail: [email protected]

Tel: 0182 396567 Tel: 0182 352595

Beide cursussen worden gehouden op De Ridderslag in Gouda, van 20.00 tot 22.00 uur.

Eerste poging, steen gelegd omstreeks 14.07 Matheid verdwijnt, glans verschijnt. Hardheid wordt zienderogen weker. Tijd gaat verstrijken, de dag kan worden geopend. Toekomstprognose is mogelijk. Steen verbetert met de seconde. Geeft algen te eten. Laat zaden de omgeving ontkiemen. Calendula heeft binnenkort bloemen voor ieder. Vlinders zullen fladderend komen. Bijen vliegen rechte lijnen. Afhangende mondhoeken gaan op in een glimlach. Want stenen verheffen is mensen genezen. JAN GRAAFLAND, 24 APRIL 2010

Therapeuticum Calendula, Krugerlaan 79, 2806 EC Gouda www.therapeuticumcalendula.nl

40

Vilten bij het Viltpaleis, wat is dat nou? Workshop rondom Pasen: Vredesduif, gemaakt door Marian van Schoneveld

Het is helemaal hip, je kunt geen braderie bezoeken of er is wel een viltkraam te vinden. Ook op onze meimarkt zijn er viltkramen te over, waar je allemaal leuke spulletjes kunt kopen van zelfgemaakt vilt. De kinderen op school maken vilten sloffen, de derdeklas ouders een vilten etui en zelfs bij de peuters van juffie Astrid wordt gevilt!

H

et is een heerlijke bezigheid met wol in prachtige kleuren, warm water en olijfzeep. Ik ben er zelf zo enthousiast over geworden, omdat het een heel creatief proces is. Voor je liggen alleen de bollen wol….en je kunt alles maken en vormgeven, zoals jij wilt in de kleuren die jij mooi vindt. Het resultaat is altijd weer een verrassing! En wat ik er ook heel leuk aan vind: het is echt een ambacht dat je onder de knie moet zien te krijgen. Oefening baart kunst en er is heel veel te leren: plat vilt, hol vilt, 3D-vilt….

of de wolverkoop (bedankt Ilse, Vanessa, Ingrid, Mariëlle, José, Birgitt, Wies, Hanny, Jeannette, Sabine en Marian!). Zo krijgt het ViltPaleis steeds meer vorm. Ik vind het heel leuk en ook spannend om zomaar vanuit het niets een bedrijf te ontwikkelen. Het fijne is dat ik het kan plooien rondom de zorg voor de kinderen, want die komen bij mij toch altijd op de eerste plaats.

Vorig jaar had ik op het buurtfeest in de Gravin Jacobastraat een tafel ingericht, waar ik met de kinderen van de straat een armbandje viltte. Dat was eigenlijk, erop terugkijkend, de echte start van mijn bedrijfje. Ik ging langs bij de Brede School, waar ik een cursus vilten mocht geven aan groep 6/7. De kinderen schreven zich massaal in zodat het aantal geplande lessen flink moest worden uitgebreid. In dit schooljaar heb ik aan meer dan honderd Goudse kinderen de beginselen van het vilten bijgebracht. Voor het volgend schooljaar staan de volgende Brede-Schoolcursussen alweer ingeroosterd. In diezelfde tijd is op de verjaardag van een vriendin de naam van mijn bedrijf geboren: het ViltPaleis. Naast het vilten met kinderen geef ik ook workshops aan volwassenen in het natvilten én in het droogvilten (wol prikken met een priknaald). Vanuit de kleuterklas en onderbouw is er een hecht groepje ouders dat met mij meevilt, waarmee ik van gedachten wissel over de vormgeving van het ViltPaleis en dat goede feedback geeft over de workshops, de prijzen

FEMKE VAN VEEN

Inmiddels is mijn website online (pfff, wat een klus!): www.viltpaleis.nl Kom eens op bezoek!

SEIZOENER

41

Teken- en schilderclub Het GouwePalet

Werkplaats voor

Levenskunst… Teken- en schilderclub Het GouwePalet is regelmatig in het nieuws. De ene keer voor een actie aan de Bloemendaalseweg tijdens de Hofstededagen, dan weer voor een expositie in de Agnietenkapel, daarbij worden er schilderijen verloot of geveild met de opbrengst voor het Goede Doel.

D

e Nieuwjaarsrecepties voor haar leden zijn feestelijke thema avonden waar alle leden met partners elkaar kunnen ontmoeten. U kunt er op de openingstijden, maandag, dinsdag en woensdag, altijd even binnenlopen om te genieten van het gemaakte werk en om de uitgebreide mogelijkheden te ontdekken.

Vragen…? Altijd al willen tekenen en schilderen? Vroeger wél veel

gedaan? U wilt uw schilder spullen bij ons laten staan? Heeft u al enige teken- en schilderervaring? Tekenen en schilderen altijd willen doen? Ontdekkingen doen in de kleurenwereld? Eigen schilderclub willen hebben? Schilderen als hobby? Interesse in kunst? Vorderingen willen maken? Verder komen met portret – en /of model tekenen of schilderen? Verdieping zoeken in je werk en in jezelf? Jezelf en anderen verder helpen? Tijd over? Tijd voor willen maken? Interesse in iconen schilderen?

Juist voor 30 tot 80 plus! Voor wie is deze teken- en schilderclub? Thans voor ongeveer vijfenveertig Gouwepaletters is het GouwePalet twee of drie keer per week het juiste antwoord op al deze vragen. Daar kunnen er met gemak nog eens tien bij. Op dit moment is er geen wachtlijst. Het atelier is een ruime fantastische werkplek voor de enthousiaste leden en cursisten. Er heerst een prima onderlinge sfeer. Alle technieken, tekenen, pastelkrijt, aquarel, olieverf, acryl, etc. worden er zelfstandig toegepast en wanneer je wilt, geeft iedereen aan iedereen advies. Je mag zelfs je werk en materialen laten staan. Een ‘eigen plek’ en een vast ritme in de week als stimulans om je werk ook af te maken! Het plezier hebben in het - doen - is waar het om gaat, verbetering van techniek komt met de jaren. De contributie is slechts € 20,- per maand. De 1e maand is GRATIS en bedoeld om wederzijds kennis te maken.

Centraal tussen 7 wijken in Gouda! Er worden ook diverse korte (per 6 keer) of langdurende (per12 keer) cursussen gegeven door verschillende docenten: Iconen, aquarel, imaginatief tekenen en schilderen, portret en modeltekenen en van figuratief naar abstract schilde-

42

SEIZOENER

ren. Ook worden er door de vraag van de leden cursussen ingericht naar behoefte. Door het jaar heen zijn er verschillende instapmogelijkheden. Hiervoor kunt u zich apart bij de docenten opgeven. Het adres van onze centraal in uw wijk liggende schilderzolder is: Omlooppad 2a (naast vrijeschool de Ridderslag).

Opgeven en informatie: Wilt u zich opgeven voor een gratis proefmaand bij het GouwePalet, bel dan even voor een deelnamefolder. Telefoon: 0182 573 268. Wilt u gewoon eerst een afspraak maken voor een bezoekje of kennismaking gesprekje dan belt u met docent en kunstenaar Gerard W. Rietbergen. Telefonisch bereikbaar op: 06 - 47 350 698

Buitenschoolse Opvang op de Ridderslag Beste ouders van De Ridderslag, Graag willen wij, vanuit Quadrant, gebruik maken van deze schoolkrant om u te informeren over de actuele situatie in het organiseren van buitenschoolse opvang voor kinderen van de Ridderslag. In het verleden hebben wij een convenant afgesloten met de basisschool waarin afgesproken is om de samenwerking te zoeken voor het aanbod van naschoolse opvang. De school heeft hiervoor een ruimte beschikbaar gesteld in de middaguren, waar nu De Vlieger opvang biedt aan 20 kinderen in de naschoolse situatie. In de afgelopen maanden zijn we geconfronteerd met een snel toenemende vraag naar naschoolse opvang bij De Vlieger. Vanaf februari zijn we in overleg met de schoolleider en bestuursleden van de Ridderslag om de mogelijkheden van uitbreiding van de locatie De Vlieger te onderzoeken. Na een rondgang door het gebouw bleek dat er binnen de muren geen mogelijkheden te zijn op korte termijn. Vanuit Quadrant hebben wij makelaars de zoekopdracht gegeven naar mogelijk panden in de wijk, die geschikt gemaakt kunnen worden voor buitenschoolse opvang. Daarvoor moet de beschikbare ruimte

aan de wettelijke eisen voldoen, zoals minimaal 3.5 m2 per kindplaats voor zowel binnen als buitenruimte. Deze zoekopdracht heeft op dit moment nog niet geresulteerd in concrete mogelijkheden. De acties die op dit moment zijn uitgezet zijn: uitbreiding van locatie de Kwikstaart na verbouwing; mogelijkheden zoeken om het aanbod van activiteiten voor oudere kinderen op locatie De Buitenbende (Groenhovenpark) te laten plaatsvinden; de zoekopdracht voor de makelaars continueren; na de geplande verbouwing van de Ridderslag in overleg met directeur en bestuur opnieuw de mogelijkheden bekijken binnen het gebouw. We hopen dat de uitgezette acties nog dit jaar resulteren in het aanbod voor opvang van uw kinderen op een van onze locaties. Met vriendelijke groet, INEKE VAN VEEN, MANAGER KINDERCENTRA

SEIZOENER

43