REDACTIONEEL ONAFHANKELIJK MAGAZINE VAN DE HANZEHOGESCHOOL GRONINGEN

HANZEMAG.NL

2 REDACTIONEEL ONAFHANKELIJK MAGAZINE VAN DE HANZEHOGESCHOOL GRONINGEN 19e jaargang 18 september 2013

INTERVIEW: JET BUSSEMAKER

GO, GO, GO, PABO

14 NEW ARRIVALS

10

DE INAUGURATIE VAN UNITAS

I N T R ODUCTIE 16

2 int

NATTE HANZE KICK OFF Op 10 september was er op de Zernikecampus een feestje voor Hanzestudenten. Op het zompige grasveld tussen de Van DoorenVeste en de BrugsmaBorg lieten verschillende studieverenigingen zien wat je naast je studie nog meer kunt doen en probeerden nieuwe leden te werven. Er was leuke levende muziek van Orange Skyline, Sofie Klekamp en Marcello Maduro. In de lounge draaiden dj’s. Alleen het publiek ontbrak. De opblaasbare kroeg met rodeostier trok de stop er voortijdig uit vanwege te weinig belangstelling. Ook het springkasteel kon de sfeer niet doen opveren. De troosteloze grijze regen deed geen goed aan het feestje.

Foto: Luuk Steemers

GOED VOOR STUDENT, SLECHT VOOR RENDEMENT Chris Wind

Tijdens uw openingstoespraak sprak u over de Amerikaanse filosofe Martha Nussbaum. Wat spreekt u zo aan aan haar ideeën? ‘Eind juni gaf zij een lezing voor Studium Generale over haar boek Not for Profit. Zij beweert hierin dat we niet alleen een economische crisis hebben, maar ook een crisis in het onderwijs. We zoeken steeds meer een onderwijssysteem waar de economie profijt van moet hebben. Daarmee verwaarlozen we de democratie en het burgerschap. Als we jongeren alleen opleiden in vakken waar we direct profijt van denken te hebben, en niet meer in ethiek, filosofie, geschiedenis en talen, dan gaat dat uiteindelijk ten koste van de kwaliteit van de samenleving.’

Hanzehogeschoolvoorzitter Henk Pijlman ziet niks in het wegsturen van studenten. Liever kiest hij voor een verhoging van de onderwijskwaliteit om de rendementsdaling te stoppen. 6

In juli berichtte RTV Noord dat de Hanzehogeschool de activiteiten beter gaat afstemmen op de markt. Dat klinkt tegenstrijdig met deze filosofie. ‘Die conclusie had RTV Noord zelf getrokken. We stemmen al goed af met de markt, daar verandert niet echt iets aan.’ Misschien dat het iets met de komst van IBM naar Groningen te maken had? ‘IBM is een voorbeeld van iets wat we graag willen: dicht bij het werk zitten. We hebben ons ingezet om IBM zo goed mogelijk te faciliteren, want studenten hebben natuurlijk best profijt van de aanwezigheid van zo’n groot bedrijf. Het Noorden moet van zijn achterstand een voorsprong maken. Waarom kiest IBM voor Groningen? Vanwege de aanwezigheid van

kennisinstellingen en de relatieve afwezigheid van kennisintensieve arbeid. Ik denk ook dat dit in de toekomst wel eens vaker gaat gebeuren.’ Misschien kijken studenten wel net zo zakelijk naar onderwijs en kiezen ze hun studie vooral vanwege hun kansen op de arbeidsmarkt… ‘Dat studenten naar de arbeidsmarkt kijken, vind ik heel erg logisch. Maar dat ontslaat ons niet van de plicht om onderdelen aan opleidingen toe te voegen die hen leren om hun rol als burger beter te vervullen. Dat er meer marktdenken is: prima. Maar het moet niet doorslaan. Als het heel eenzijdig kortetermijndenken wordt, dan gaat het mis. De markt verandert trouwens ook voortdurend. Wij moeten toch een beetje over die korte termijn heenkijken en de lange termijn in de gaten blijven houden. Dat is onze taak als kennisinstelling.’ Een hogeschool moet toch gewoon opleiden voor de arbeidsmarkt, niet opvoeden? ‘Het één staat niet los van het ander. Nussbaum gaf daar een mooi voorbeeld van. Ze had een student die heel erg pro-doodstraf was. Hij kreeg de opdracht om een discussie aan te gaan waarbij hij tegen de doodstraf moest pleiten. Zo breng je dus iemand empathie bij. Je moet je kunnen verplaatsen in de ander. De kans is best aanwezig dat je na je studie bij een internationaal bedrijf komt te werken en dan moet je met hele verschillende mensen uit andere culturen kunnen werken. Dan moet je je eigen standpunten kunnen ijken, maar ook relativeren. Dan is het te mager om te zeggen

‘DE MAKKELIJKSTE MANIER OM DE RENDEMENTEN TE LATEN STIJGEN, IS HET NIVEAU TE LATEN DALEN’ Bent u niet bang dat u dan gebrek aan ambitie wordt verweten? ‘Wij sturen minder mensen weg, dat is geen gebrek aan ambitie, eerder een ideaal. De Erasmus Universiteit is er buitengewoon trots op dat studenten nu ook in hun tweede jaar zestig punten moeten halen om te mogen blijven. Maar het aantal eerstejaars is daardoor wel ongelofelijk gedaald. Je kunt niet zomaar als onderwijsinstelling tegen de Staat zeggen: dit is ons rendementsmodel, zo gaan we het doen. Want één ding heb je nooit in de hand: het gedrag van de studenten. Als de arbeidsmarkt krap is, zoals nu, dan zullen studenten overwegen om nog een extra bijvak of cursus te volgen om hun cv uit te breiden. Dat is dan dus slecht voor het rendement, maar goed voor de student en uiteindelijk ook goed voor de samenleving.’

Foto: Luuk Steemers

“ik vind dit” of “ik vind dat”. We willen studenten een kritische, onderzoekende houding meegeven. ’ Hoe gaan we dat in de praktijk merken op de Hanzehogeschool? ‘Het budget per student is ook dit jaar weer fors gestegen. Dat moet vooral gestoken worden in extra contacturen. We hebben net een nieuw visiedocument geschreven en zullen daar de komende maanden met docenten over in discussie gaan: waar willen we die uren aan besteden? Aan extra taalonderwijs? Meer aandacht voor ethische vraagstukken? Socratisch redeneren en discussiëren? Meer interdisciplinaire onderzoeken en samenwerking?’ Is er wel tijd voor reflectie en algemene ontwikkeling als studenten supersnel moeten afstuderen? ‘Tijdsdruk heeft wel enige invloed, maar we moeten het ook weer niet overdrijven. De door de overheid gefaciliteerde studietijd neemt af, maar de feitelijke studietijd al jaren niet meer. Was het maar zo! Het blijft een gevecht van jewelste om de rendementen te verbeteren. Maar omdat het

allemaal sneller moet, zou het juist een opdracht moeten zijn als onderwijsinstelling om wat meer van dit soort Bildungselementen toe te voegen aan het curriculum.’ Bijt het elkaar niet, die nadruk op rendement tegenover meer aandacht voor algemene ontwikkeling? ‘We focussen in Nederland heel erg op de rendementen, maar Europees gezien is de studieduur heel gemiddeld. Toch willen we in Nederland sneller, want we willen bezuinigen. De Hanzehogeschool heeft niet voor een verhoging van de rendementen gekozen, dat is redelijk bijzonder. Wij willen slechts handhaven. ‘Onze uitval in het eerste jaar is vier procent lager dan het landelijk gemiddelde. Maar ons rendement aan het einde van de studie is ook vier procent lager dan het landelijk gemiddelde. Dan moet je kiezen tussen het emancipatiemodel, waarbij je mensen de kans geeft om misschien met iets meer studietijd toch hun diploma te halen, of je kiest ervoor om nog meer mensen te verwijderen om de rendementen omhoog te krijgen. Wij kiezen voor het eerste.’

In een tweet vlak voor de zomervakantie noemde u rendementen “ het grootste probleem van het onderwijs”. ‘Het wordt vooral door politici als het grote probleem gezien. Als studenten snel afstuderen, dan levert dat geld op. Maar dat is niet mijn ideaal. Mijn ideaal is mensen kansen geven en ze goed voorbereiden op de arbeidsmarkt. Maar het dalen van de rendementen zie ik wel als probleem, dat moet niet. Maar dat is wat anders dan heel rigide blijven streven naar een stijging van de rendementen. Wij willen met een verhoging van de onderwijskwaliteit de daling stoppen en tenminste hetzelfde rendement halen.’ Hoe kan het eigenlijk dat de rendementen bleven dalen terwijl er al jaren allerlei maatregelen worden getroffen om de daling tegen te gaan? ‘Dat heeft ook zeker iets met niveau te maken. De makkelijkste manier om de rendementen te laten stijgen, is het niveau te laten dalen. Je ziet ook een tweezijdige beweging. Aan de ene kant zijn er strengere regels om de kwaliteit te bewaken: er wordt strenger toezicht gehouden en de eisen bij accreditaties zijn hoger. Tegelijkertijd zie je dat de rendementen omhoog moeten. Dat levert een zekere spanning op. Het kabinet wil nu de kwaliteit van instroom wel verbeteren door beter toezicht op middelbaar onderwijs, maar dat heeft tijd nodig.’ 7

BIJ DE LES

STILTE

Lessen in souplesse Loes Vader

Laatst realiseerde ik me dat er verschillende stiltes zijn. Nou wist ik dat ook wel. Maar het drong toen pas echt tot mij door. Ik woon nu bijna een week op mezelf. Na drie dagen was ik een middagje alleen thuis. Het was vrijdag. Twee huisgenoten waren onderweg naar hun ouders en de derde had nog les. Het huis was doodstil. Ik hoorde geen lawaai van de buren door de muren. Het drong tot me door dat ik uit huis was. Ik kom uit een groot gezin. Er is altijd iemand beneden. Eens per dag is er gegarandeerd ergens in huis een meningsverschil. Ik was gewend aan geluid. Ik zat vaak op mijn kamer met de deur dicht. Maar toch. Ik hoorde altijd ergens wel gepraat. Als het niet mijn familie was, dan waren het wel de buren. Nu was dat weg. Pure stilte. Als of er niemand was. Alsof ik alleen op de wereld ben. Af en hoorde ik een voorbijgaande auto. Maar dat was alles. Een stilte die een soort leegte creëert waar ik niet tegen kan. Ik kan sowieso niet goed tegen stiltes. Ik praat veel, maar dat is ook om stiltes te vermijden. Ze zijn zo ongemakkelijk. Daar hou ik niet van. Op de basisschool hadden we wel eens dat we even stil moesten zijn voor het eten. Ik vond dat zo gek. Ik wist niet waar ik kijken moest. Een keer was ik zo verveeld dat ik mijn bord probeerde te laten balanceren op mijn hoofd. Ik zat toen in groep zes. M’n juf destijds vond dat niet zo leuk. Toen de rest van de school buiten aan het spelen was, moest ik blijven zitten in het lokaal van groep acht. Dat vond ik doodeng. Ze waren zo groot. Toen ze binnenkwamen viel het stil. Ik rende weg. Niet wetend wat ik moest doen in die stilte. Sindsdien hou ik van rumoer.

HABON ABDULAHI

8

In de catacomben van Dansacademie Lucia Marthas aan de Akkerstraat, op een steenworp van het Noorderplantsoen, geeft derdejaars HBO Dans Luc Simonis (20) een beginnersles Popshowmusicaldans.

Het is dinsdagavond kwart over acht, in de enigszins grauwe door tl-balken verlichte ruime danszaal is het warm. Vochtig warm. De geur van zweet vermengt zich met tien verschillende deo’s en evenzoveel bodylotions. De docent ballet die het uur ervoor les gaf, heeft zijn danspupillen flink aan het werk gezet. Ook de zeven meiden en drie jongens van Luc rekken en strekken zich al tijdens de follow the leader warming-up in het zweet. Tien beginnende dansers in zwarte leggings, driekwart joggingbroeken en zwarte strakke topjes, de sokken half over de voeten, volgen hun docent en de Good Times-dance beats van Owl City & Carly Rae Jepsen. En plié, twee, drie, vier Rek, twee, drie, vier Strek vier, vijf, zes Netjessssss… PLIÉS & TENDUES Dansacademie Lucia Mathas is een bruisende school met jonge getalenteerde dansers, die stuk voor stuk boordevol inzet bezig zijn met hun passie: dans, dansen en dans doceren. Binnen de Dansacademie is er een stage-afdeling waar studenten van de docentenopleiding lessen geven. Zo geven de eerstejaars vooral les aan elkaar, tweedejaars aan kleuters en kinderen, derdejaars ontfermen zich over de recreatieve lessen waar iedereen die zich in de wereld van pliés en tendues wil verdiepen of gewoon lekker wil dansen, zich voor kan inschrijven. Klassiek ballet blijft toch de basis. Ook van Popshowmusical. Luc bouwt de les in fasen op. Na de warming-up zijn nek, schouders en hoofd aan de beurt. Isolaties heten die oefeningen, het heel bewust bewegen van een lichaamsdeel zonder dat je de rest van je lichaam verroert. Tien koppies draaien van voor naar rechts, van achter naar links. De ogen geloken.

De volgende oefening is een technische waarmee de voeten flexibel en sterk worden gemaakt als een opmaat voor het echte danswerk. Netjes twee aan twee, knietjes omhoog, voeten geflext. Flex en zij Tatata Strek en sluit Netjessss… Ook de buik krijgt een beurt met sit-ups en de plank. Na een korte stretch op de vloer met de voetzolen tegen elkaar verzamelen de tien dansers zich in een hoek van de zaal voor de triplets. Triplets zijn oefeningen die vaak in combinatie met pirouettes worden gedaan. SOUPLESSE EN KRACHT De opbouw van de dansles is gericht op souplesse en kracht. En een beetje cardio voor de conditie en om een pondje kwijt te raken. Na de warming-up worden passen getraind en de techniek aangeleerd. Allemaal op een dansante manier. De cursisten leren de ruimte te gebruiken en werken toe naar een choreografie. Van de tien cursisten van Luc zijn er negen afkomstig van de mbo-dansopleiding die Dansacademie Lucia Marthas aanbiedt met het Noorderpoort. Sherelyn (19) doet geen dansopleiding, maar studeert Sociaal Pedagogisch Werk. Hoewel ze de pasjes lastig vond en het niveau best hoog voor een beginnersles besluit ze toch morgenavond mee te dansen bij de gevorderden. Ondertussen heeft Luc de triplets uitgebouwd met halverwege een pirouette en een grand jeté, een soort spagaat in de lucht. Chassé, stap, jeté Chassé, stap, jeté Neem je armen mee… Netjesssss… Als de les zijn einde nadert en twee cursisten met zichtbare tegenzin de zaal verlaten omdat ze de bus moeten halen, voegt Luc een laatste oefening toe aan de triplets. Een rol over het zwarte glimmende linoleum, dat door het jarenlange dansen de sporen draagt van een roadmap die lijkt op die van een wereldstad als Tokyo of Mexico City. Aan het eind van de les koelen de tien cursisten hun warme spieren, bezwete hoofden en klotsende oksels door nog een aantal rek-en-strek-oefeningen. Met het obligate: ‘applausje voor jezelf’ zit de eerste les Popshowmusicaldans er op.

Het rooster is als volgt:

GRATIS PROEFLES Studenten die geïnteresseerd zijn, kunnen een gratis proefles volgen. Opgave kan bij het secretariaat van de Dansacademie via [email protected] of door te bellen naar 050 5955454. Meer info op: www.luciamarthas.nl.

Maandag 19.15 – 20.15 uur Ballet beginners 20.15 – 21.15 uur Popshowmusicaldans beginners Dinsdag 19.15 – 20.15 Ballet gevorderden 20.15 – 21.15 Popshowmusicaldans gevorderden Donderdag 19.30 – 20.30 uur Urban alle niveaus Foto: Luuk Steemers

Foto: Luuk Steemers

GO, GO, GO, PABO Loes Vader Rina Tienstra

Neem 110 verse pabo’ers, doe daar de negentienkoppige introductiecommissie bij, voeg daar een hyperactieve muziekjuf en een rekenmeester aan toe. Zet dit gezelschap drie dagen in drie kampeerboerderijen. Resultaat: een allereerste middag lesgeven op de basisschool.

11

LEVENDE CLAXONS Maandag 3 september, om één uur druppelen de eerstejaars die op introductiekamp gaan rustig lokaal D2.32 binnen voor de openingsact. Koffie, thee, stampende beats en een college superhelden onder leiding van twee - nu al gesloopte - docenten staan op het programma als opwarmer voor de introweek. De heren Beer en Force One beginnen hun college met een brilletje-op-brilletje-af-quiz met als thema superhelden. In de zinderend spannende finale spelen twee teams van drie eerstejaars tegen elkaar. De teamcaptains dienen als menselijke claxon. De vraag of het spel pedagogisch verantwoord is, wordt luid en duidelijk beantwoord door Marije, één van de levende claxons. Ze verlaat de zaal op hoge poten nadat ze een bord slagroom in haar gezicht krijgt. Om de gemoederen te bedaren vertoont de intro-cie een film. We volgen Keven de homo, Flower die is blijven hangen in de sixties, hoogzwangere Priscilla die haar vruchtwater met bier bijvult en er lustig op los rookt, ijdele Veerle die niet genoeg aandacht krijgt en een Goois kaktrutje op hun zoektocht naar helden en schurken. Op een Blair Witch-achtige manier gefilmd en eindigend met de legendarische woorden: wordt vervolgd… OP DE PEDALEN Dinsdag 4 september, om negen uur vertrekt de groep op de fiets richting het Zuidlaardermeer. Het is een zachte doch grijze maandagochtend, de weersvooruitzichten zijn prima. Voor donderdag is zelfs 28 graden voorspeld. De Bloemert, de Veenhorst en de Hondsrug zijn drie schitterend gelegen kampeerboerderijen met veel ruimte voor sport, spel, muziek en feest. Prima locaties om je prille basisonderwijs-skills te ontwikkelen. 12

GYMMEN BIJ DE BLOEMERT ‘Slapen, zwaaien, niezen, rennen, zwemmen, skiën, tandenpoetsen, vliegen. Go, go, go Pabo!’ Aan de oever van het Zuidlaardermeer warmen Superzebra Marin en Golden Girl Marieke, op stampende kinderliedjes, in hun hilarische superhero-outfits dertig nieuwe eerstejaars op voor hun workshop bewegingsonderwijs. In Wat is jouw superkracht? zullen de studenten hun krachten meten en inspiratie opdoen voor hun eerste eigen les die ze twee dagen later moeten geven op drie basisscholen in de omgeving. Maar dat weten ze nog niet... Marin: ‘De workshop moest 95 minuten duren, het mocht geen geld kosten en we moesten dingen verzinnen die ze op de basisschool kunnen gaan gebruiken.’ Kracht, dapperheid, intelligentie, uithoudingsvermogen, sluwheid en samenwerking, daar draait het allemaal om. In de workshop spinnenwebje klimmen is het lachen geblazen. ‘Ga maar op mijn nek zitten’, moedigt een stoere juf een medestudent aan. Die probeert zich door het reuzenspinnenweb naar de andere kant van een boom te wurmen zonder de draden aan te raken. ‘Ik ben dus helemaal niet lenig’, gilt ze terwijl ze tergend langzaam naar beneden glijdt. Haar teamgenoten lachen zich slap om de innige omhelzingen en kolderieke capriolen bij deze onmogelijke opdracht, een management game voor slangenmensen. De rest van de studenten springen touwtje, drukken armpje, tijgeren onder dekzeilen door, passen puzzelstukjes aan elkaar, stampen ballonnen plat en slepen elkaar van de ene pion naar de andere om hun niveau te testen. De jury bepaalt wie zich dé superheld van de middag mag gaan noemen.

IN DE VEENHORST ZIT MUZIEK De Veenhorst ligt midden in het bos bij Midlaren. In de rietgedekte boerderij worden broodjes gesmeerd en koffie gezet. Terwijl de rokers in de zon van een sigaretje genieten en een horde wespen een schaal spekkies aanvalt, zet juf Loes Heitling twee kisten instrumenten klaar. Sambaballen, halve kokosnoten, triangels, tamboerijnen, allerlei percussie- en rammelinstrumenten én een accordeon. Klokslag twee uur zit de groep enigszins schuchter klaar voor de allereerste muziekles. Juf Loes stelt de groep gerust: muziek en dans zijn niet eng. Ze schuift een cd in de recorder en neemt resoluut plaats bovenop de cajon. Cajon is het Spaanse woord voor kistje en dat is precies wat het instrument is. Om erin te komen begin juf Loes met een rap met veel beweging.

Boom chicka boom Chicka rocka chicka boom Ahaaa ahooo One more time

Loes geeft de maat aan op de cajon en de juffen en meesters in de dop klappen en stampen vrolijk mee. Als de kelen soepel zijn en de spieren opgewarmd, pakt Loes de accordeon die ze twintig jaar geleden op een rommelmarkt op de kop tikte. De groep eerstejaars kent het liedje wel dat Loes inzet.

Ik zoek een jongen met stekelhaar, Stekelhaar en een basgitaar Vuurrode sokken en een spijkerbroek Dat is de jongen die ik zoek

Om het lied voor kinderen aantrekkelijk te maken, kun je wijzen. Wijzen naar je hoofd, naar je broek en naar je sokken. Op de muziek van de jongen met stekelhaar heeft Loes een superheldentekst gemaakt. Die gaat als volgt:

Ik zoek een super super held Het gaat ‘m om de eer en niet om geld Mensen helpen dat is zijn doel Deze held is supercool

Loes legt de groep uit wat de weggooimethode is: je zingt een liedje voor en geeft steeds één regel weg. De docent zingt steeds minder en de klas steeds meer. Een beproefde methode om een klas een liedje te leren. De volgende stap is het liedje versieren met instrumenten. Eindelijk mogen de onderwijzers en onderwijzeressen in spe een instrument uit de bakken kiezen. Met de instrumenten worden de zinnen stuk voor stuk gepimpt en luister bijgezet. Voeten stampen en handen klappen, applausje voor jezelf. ZWETEN OP DE HONDSRUG Rondom natuurvriendenhuis de Hondsrug, in het sprookjesachtige bos bij Noordlaren, kunnen de dertig eerstejaars zich helemaal uitleven tijdens het levend Stratego. Op een grote, bijna lege open plek in het bos, met een pipo-wagen en een eenzame kip-caravan als decor, verstoppen ze zich achter bomen en ze klimmen erin om elkaar te ontlopen. Ze rennen als waanzinnigen in het rond en spelen tikkertje tussen de waslijnen. Sommige studenten liggen uitgeput in het gras, anderen hangen hijgend tegen boomstronken Eén meisje staat stil midden op het veld met een stapel kaartjes in haar ene hand. Met haar andere hand propt ze kaartjes van de aanstormende zwetende studenten in de

zak van haar hoody. Het is Maura, bestuurslid van de studievereniging LeBaso. Ze legt het spel uit dat de studievereniging speciaal voor de introductie heeft verzonnen. ‘We spelen een soort levend superheldenstratego. De roden tegen de blauwen. Iedere student krijgt steeds een opdrachtkaartje waarop staat aangegeven welk type superheld ze zijn en wie ze kunnen verslaan. Superman, Spiderman, en Catwoman staan als eerste drie op het kaartje. Als jouw type hoger op het kaartje staat, mag je het kaartje van de ander houden. En die moet een nieuw kaartje bij me halen. De groep die de meeste kaartjes heeft ingeleverd, is de winnaar.’ Het blauwe team wint het spel met 100 punten verschil en mag een mini-prijsje kiezen. FARTMAN IN EEN TUTUUTJE Donderdag 6 september, 13.00 uur. Op basisschool de Eshoek in Annen wachten Michiel, Jeroen en David op groep acht voor een middag knutselen & presenteren. Jeroen begint: hij wil ook meester worden en vraagt of de juffen en meesters op school helden zijn. Direct gaan de vingertjes de lucht in. ‘Jaaaa, Master P, onze meester, is héél leuk!’ ‘Mijn oma is een held’, vertedert een blond joch. ‘Omdat ze zo lief is.’ Nadat de groep al hun helden en hun superkrachten hebben opgesomd – van Superman tot Buzz Lightyear tot Mega Mindy – deelt Michiel grote vellen papier uit. Per tafel (groepje) gaan de kinderen hun eigen superheld bedenken en knutselen. Tafeltje 3 zet er flink de vaart in. Hun superheld heet Fartman. Hij laat scheten. De twee meisjes in het groepje knippen een roze tutuutje voor Fartman. Tafel 1 verzint BH-man, tafel 2 een wezen dat half slang, half leeuw is. Er is een gorilla die snoep schiet uit zijn ene hand en vuur uit zijn

andere. Boobiewoman schiet rotte melk uit haar borsten en heeft laserogen. Na een uurtje knutselen is de tijd om. Scharen worden opzij gelegd en potloden opgeruimd. Het is tijd voor bobsleeën. ‘Het is eigenlijk een drinkspel, maar het kan ook prima in groep acht worden gespeeld’, grinnikt master Michiel. POWERMAN MET REUZENSPIEREN Aan de muur van het lokaal van klas 3A hangen kaartjes met de woorden maan, roos en vis. De juffen Juul, Emma en Malu gaan er hun eerste superheldenles geven, onder het toeziend oog van juf Ina Tilman. ‘Weten jullie wat een superheld is?’, vraagt juf Emma. De klas knikt ijverig. En als Malu vraagt of ze er eentje kunnen noemen, gaan de vingers allemaal de lucht in. Superman en Mega Mindy zijn de favorieten van de kleintjes. En hun superkrachten kennen ze ook. Ze zijn supersterk, superslim en kunnen vaak vliegen. En ze vangen boeven natuurlijk. Als juf Juul suggereert dat er in het dagelijks leven ook superhelden bestaan, bijvoorbeeld brandweermannen, veert één van de meisjes op. ‘Dat doet mijn vader’, roept ze trots. Even is ze de held van de klas en tekent ze ingespannen een brandend huis met haar vader blussend in de hoofdrol. De andere kinderen tekenen ijverig hun superheld en proberen keurig binnen de lijntjes te kleuren. Ze schrijven de M van Mega Mindy of de S van superman in grote hanenpoten boven hun kunstwerken. Of ze tekenen een ‘powerman met reuzenspieren’ en een vel vol met ‘slechteriken’ achter de tralies. Superhelden zijn het, allemaal.

13

‘PLOFSTUDENTEN? ZE KRIJGEN NU BETER LES DAN IK VROEGER.’ HOP, Bas Belleman & Hein Cuppen

Over hun studieschuld hoeven studenten zich geen zorgen te maken, denkt onderwijsminister Jet Bussemaker. Maar ze moeten niet achterover leunen. ‘Vier jaar studie is kort.’ 14

Foto: Kees Rutten

Jet Bussemaker (PvdA) geeft studenten graag een goede raad: ‘Geniet en verwonder je, maar besef ook wat een voorrecht het is om te mogen studeren. Gebruik je tijd goed en zorg dat het genieten en alle dingen die op je af komen, niet ten koste gaan van je studie.’ Bent u zelf ook zo aan uw opleiding begonnen? ‘Ik weet nog dat ik mijn studiekeuze heel moeilijk vond. Ik ben uiteindelijk politicologie gaan studeren, maar een andere keuze zou ook goed zijn geweest. Want als je je ergens in verdiept, wordt het naar mijn ervaring altijd boeiend. Ik dacht wel dat ik met politicologie verschillende kanten op kon. Wetenschap vond ik interessant, journalistiek ook, internationale betrekkingen…’ Dacht u toen al na over een politieke loopbaan? ‘Juist niet. Ik was vooral geïnteresseerd in de geschiedenis van politieke processen. Gaandeweg vond ik de wetenschap zo interessant, dat ik daarin ben doorgegaan. Ik ben gepromoveerd, deed onderzoek en heb lesgegeven.’ Toch kwam u in de politiek terecht. Hoe kunt u dan van anderen een weloverwogen studiekeuze verwachten? ‘Daarom zal ik ook niet zeggen dat je alleen aan je toekomstige beroep moet denken als je iets kiest. Maar weet wel dat je met kunstgeschiedenis over een paar jaar lastiger aan de bak komt dan met elektrotechniek of werktuigbouwkunde. En als je toch graag kunstgeschiedenis studeert, kun je ook denken: ik ga tijdens mijn studie ook iets over ondernemerschap leren. Veel universiteiten en hogescholen bieden daar interessante programma’s over aan. Tegenwoordig hebben studenten minder tijd en geld om zich te vergissen. ‘Vier jaar studie is kort. Daarom moet je bij een college niet achteroverleunen en denken: “Eens kijken of die meneer of mevrouw iets leuks te vertellen heeft, en zo niet, dan ga ik met mijn buurvrouw het caféleven van gisteravond doornemen of een date voor vanavond regelen.” In mijn eerste dagen aan de universiteit ging er opwinding door me heen: yes, hier ben ik nu! Als postdoc in Harvard had ik hetzelfde gevoel: daar liepen al die beroemde wetenschappers.’ Snapt u dat studenten zich zorgen maken nu studeren steeds duurder wordt? ‘Iets meer gevoel van urgentie kan geen kwaad. Dat ze beter gaan nadenken over hun keuzes en studietempo is één van de doelen van het sociaal leenstelsel. Maar het belangrijkste is dat we meer geld binnenhalen voor de kwaliteit van het onderwijs. Met een goede opleiding verdien je over het algemeen beter dan anderen.’ Waarom zou je studenten juist nu een extra schuld laten opbouwen? We zitten midden in een schuldencrisis. ‘Om uit de crisis te komen is investeren in onderwijs en onderzoek superbelangrijk. Nederland kan alleen concurreren met kennis. Ik vind het alles bij elkaar goed te beargumenteren. De kosten vallen

hier nog mee, vergeleken met andere landen. In Engeland betaal je zo’n negenduizend euro collegegeld per jaar. En ik schrik ook van de verhalen over studieleningen in Amerika en de torenhoge tarieven daar.’ U krijgt het nog lastig als de Eerste Kamer dwars gaat liggen. Is het leenstelsel niet gedoemd te stranden? ‘Ik ben een beetje klaar met die vraag. Het wetsvoorstel ligt nog helemaal niet in de Eerste Kamer. Ik moet nog zien of het er werkelijk niet doorheen komt.’ U zou ook kunnen zeggen: we wachten tot er in 2015 een nieuwe Eerste Kamer is. Dan weten we of het plan genoeg steun krijgt. ‘Er zou nu al een ruime meerderheid moeten zijn. D66 en GroenLinks hebben het leenstelsel in hun verkiezingsprogramma staan en ik heb SGP en 50Plus er sympathiek over horen praten. D66 roept om de haverklap dat het zo graag hervormingen wil. Dit is de belangrijkste hervorming op mijn terrein. Jullie zouden het ons toch kwalijk nemen als we niet eens meer het debat zouden voeren?’

‘OP EEN GEGEVEN MOMENT IS DE REK ERUIT. WE HEBBEN DE OPBRENGST VAN HET SOCIAAL LEENSTELSEL OP TERMIJN ECHT NODIG’ Er is een lichting studenten die de basisbeurs verliest, maar niets gaat merken van de investeringen in latere jaren. Is dat niet zuur? ‘De vraag ligt op tafel of we daar iets aan kunnen doen. Voor mij is vooral belangrijk dat we naar de lange termijn kijken. De huidige studenten gaan de komende jaren wel iets merken van de prestatieafspraken met universiteiten en hogescholen over contacturen, beter opgeleide docenten en hogere studenttevredenheid. Met de huidige middelen kun je nog veel doen, maar op een gegeven moment is de rek eruit. We hebben de opbrengst van het sociaal leenstelsel op termijn echt nodig.’ Critici vinden dat studenten nu te snel door hun studie worden gejaagd. Ze hebben de term ‘plofstudent’ bedacht. ‘Ik houd niet van dat dedain. In veel opzichten krijgen studenten nu beter les dan ik vroeger. Ik had te maken met docenten die allemaal hun eigen hobby’s hadden en slecht samenwerkten. Een goed curriculum maak je niet met één goede docent. Verder is een afgestudeerde van nu ook gewoon een andere dan vroeger. Vier jaar is kort, je bent nog niet uitgeleerd. Dat vraagt ook iets van werkgevers. Wij hebben hier ook traineeships bij de overheid: dat is een baan, maar ook een opleiding.’

D66 en PvdA willen graag de aanvullende beurs behouden voor studenten met onvindbare of weigerachtige ouders. Gaat dat ook gebeuren? ‘Dat kan ik nu niet zeggen. Ik ga het debat met open vizier aan en ik weet dat dit thema veel partijen zwaar op de maag ligt.’ Wat vindt u er zelf van? ‘Ik begrijp dat ze het moeilijk vinden. Maar als we het niet doen, hebben we minder geld voor het onderwijs. Ik vind het wel verdedigbaar om de aanvullende beurs voor deze studenten te schrappen, omdat de administratieve kosten erg hoog zijn en ze nog altijd tegen sociale voorwaarden kunnen lenen. In het debat kunnen we zien waar we uitkomen.’ Als studeren duurder wordt, moeten studenten dan ook meer inspraak krijgen? ‘Ik vind het heel belangrijk dat de medezeggenschap professionaliseert en goed tegenwicht biedt aan het bestuur. Dat valt niet mee. En dat zeg ik niet alleen uit mijn ervaring bij de Hogeschool van Amsterdam, ik hoor het ook van andere bestuurders en leden van medezeggenschapsraden. Het is een koud kunstje een medezeggenschapsraad het bos in te sturen met een overdaad aan papier. Maar ik roep de bestuurders op om serieus met de raden om tafel te zitten. Ze geven gratis verbetercommentaar.’ Maar kunnen de raden ernstige problemen als bij Inholland en Amarantis voorkomen? Ze mogen wel meepraten over de begroting, maar bestuurders kunnen hun zin doordrijven. ‘Bij sommige hogescholen heeft de medezeggenschapsraad instemmingsrecht op de begroting gekregen. En ik wil daar wel ruimte voor laten, maar ik ga het niet voorschrijven. Beslissingen over de begroting mogen niet verlamd worden. Anders kan ik bestuurders ook niet beoordelen op hun financiële beleid. Je moet als medezeggenschap wel inzicht krijgen in de hoofdstromen, maar meer macht is nergens voor nodig. Voor je het weet wordt er nooit meer een kleine opleiding gesloten.’

Jet Bussemaker (1961) is sinds 5 november 2012 minister van Onderwijs Cultuur en Wetenschap. Ze studeerde politicologie aan de Universiteit van Amsterdam (1979-1986) en promoveerde er in 1993. Tussen 1989 en 2007 was ze verbonden aan de Vrije Universiteit. In 1998 werd ze lid van de Tweede Kamer voor de PvdA en in 2007 trad ze als staatssecretaris van Volksgezondheid, Welzijn en Sport toe tot het kabinet-Balkenende IV. Op 1 maart 2011 werd ze rector van de Hogeschool van Amsterdam, en lid van het college van bestuur van de Universiteit van Amsterdam en de Hogeschool Amsterdam. Jet Bussemaker woont in Amsterdam, is gehuwd en heeft een dochter. 15

VOETSTAMPEN IN DE SCHEM

Foto: Luuk Steemers

MER Unitaters houden níet van ontgroenen, maar wél van traditie. Ze hebben zo hun eigen manieren om nieuwe leden te verwelkomen. Een Bommen Berend met kleine baarden, handen schudden, een dingetje, een processie en iets geheims.

DE INAUGURATIE VAN DE NOVIETEN VAN UNITAS STUDIOSORUM GRONINGANA Boudewijn Otten

Sommige mensen nemen er aanstoot aan. Een middelbare man van het zure type steekt z’n grijze bol door een keukenraam aan de Turfstraat. ‘Trek toch wat vrolijker kleding aan. Jullie lijken wel een stelletje doodgravers. Ga eens met de tijd mee. Tsjonge-jonge.’ Hij klapt in z’n handen, schudt z’n hoofd en smijt het raam dicht. De Unitas-stoet loopt zwijgend verder: onder de Gardepoort door, het Martini Kerkhof over, naar de achterdeur van de Martinikerk. Daar gaat het gebeuren, de inauguratie van de novieten, het besloten gedeelte van de avond die rond half zes begon in het Unitaspand aan het Schuitendiep. HET VERZET VAN DE GROENE UILEN De geschiedenis van studentenvereniging Unitas Studiosorum Groningana gaat terug tot de jaren dertig van de vorige eeuw, toen een actiecomité van Vindicat, de zogeheten Groene Uilen, uit onvrede Unitas oprichtte. De Groene Uilen konden niet leven met de ontgroening en de ondergeschikte positie die eerstejaars bij Vindicat innamen. In de jaren zestig, de periode waarin het traditionele studentenleven in de marge verdween, kwijnde Unitas weg. In 1996 vond er een heuse wedergeboorte plaats. De studenten die aan de bakermat van het nieuwe Unitas stonden, mistten in Groningen een vereniging die weliswaar traditioneel was, maar géén ontgroening kende. De grondbeginselen van Unitas, eenheid en gelijkwaardigheid, pasten daar uitstekend bij. Die principes voert Unitas in 2013 nog steeds hoog in het vaandel: eerstejaars staan vanaf de dag van de inauguratie op gelijke voet met de oudere leden. MANNEN MET BAARDJES Het is 28 augustus, vijf uur, lichting 2013 is er klaar voor. De novieten gaan netjes gekleed: de meisjes in mantelpak, de jongens in pak en hier en daar in rok. Op de stoep voor het verenigingspand aan het Schuitendiep doden ze de tijd. Binnen is de novitiaatscommissie druk in de weer met de voorbereidingen. ‘De jongens van de commissie herken je aan hun baardjes’, legt Isabelle uit, ‘die laten ze staan vanaf het moment dat de novitiaatscommissie aan het werk gaat.’ Voor aankomend leden begint de intro met een kamp. Isabelle, scheidend Ab Actis/Pro-Rector van de Senaat, wil best vertellen waar dat was: op een kampeerboerderij in Gorredijk. En ze wil ook wel kwijt hoeveel novieten zich daar ophielden: 53. Maar voor het aantal aanstormende leden dat er tijdens deze introductie de brui aan gaf, verwijst ze

18

naar de novitiaatscommissie. Erik (stoppels) weet het niet, Roderick (kleine baard) zegt het niet en Marijn (flinke baard) verklaart dat alleen de rector hierover uitspraken doet. Zwijgzaamheid, terughoudendheid, geheimzinnigheid zelfs. Ja, dan wordt zoiets ineens een dingetje. ‘Het zit zo’, legt de Rector uit, dat is Marlous. ‘Ik wil het best vertellen, maar dan staat het straks in het blad. Andere verenigingen lezen dat en gaan rekenen. Voor je het weet gaat het verhaal rond dat Unitas tijdens de intro zo- en zoveel procent uitvallers had. Een percentage zegt niets over de redenen voor de uitval, en het is verder ook helemaal niet belangrijk.’ Nee, dat vond ik meteen al niet. Marlous excuseert zich, ze moet iemand de hand drukken. Iemand is Hein Dek, ‘één van de oprichters van Unitas’, zegt ze. DE ANTIEKE HEER DEK Hein Dek was me al opgevallen. Het is zo’n persoon van wie je je afvraagt: is dat een oud lid of een oud-lid? De kleur van Heins pak houdt het midden tussen beige en goud. Zijn stem is zacht, maar duidelijk verstaanbaar, zo zal blijken. De novieten zijn naar binnen gewandeld. Ze hebben plaatsgenomen aan één van de twee lange eettafels waar bestek, wijn en water al lagen te wachten. Nadat het gezelschap welkom is geheten en Marijn heeft uitgelegd wat er zoal te vinden is aan het lopend buffet, krijgt ‘de heer Dek’ het woord. In toespraken is men bij Unitas vormelijk: geen jij en jou, maar u, geen Hein, maar de heer Dek. Op de één of andere manier komt de heer Dek, een midden-dertiger, ietwat antiek over. Misschien omdat hij herinneringen ophaalt uit een grijs verleden dat slechts zestien jaar geleden plaatsvond. ‘1997, dat was een heel andere tijd. 1997, toen kon je van je studiefinanciering zowat een gezin onderhouden.’ Gloedvol verhaalt hij over de ‘vrienden voor het leven’ die hij aan Unitas overhield, over ‘eenheid en gelijkwaardigheid’ waar het de oprichters allemaal om was begonnen. Hij belooft dat hij de hele avond zal blijven. ‘Iedereen mag me gewoon aanspreken, vragen stellen of wat dan ook. Schroom niet… ik ben ervoor.’ DE DEURLOZE HEREN Unitas hecht aan tradities. ‘Echt een vereniging zoals er al eeuwen studentenverenigingen bestaan’, beaamt Marlous. ‘Maar we staan open voor veranderingen.’ Die insteek is vervat in de lijfspreuk die

in grote letters op de muur van de begane grond staat. Mutando Conservamus: door te veranderen, behouden wij. De ruimte is multi-functioneel, zoals dat heet, maar één functie lijkt de boventoon te voeren: feesten. In houten vensterbanken zitten uitsparingen waarin precies een bierglas past. Er zijn twee togen, de achterbar in de schemer en de voorbar in het daglicht. Aan de muur hangen de schilden van de disputen waarbij de novieten zich aansluiten. ‘We hebben er rond de dertig’, zegt Marlous, die ze allemaal bij naam kent. Ook de novieten kent ze allemaal. ‘Ik weet wie ze zijn en zij weten wie ik ben. Marlous, dus, en niet Rector.’ Best knap, opper ik, 250 leden bij naam kennen. Maar Marlous vindt het niet bijzonder.

NOG GEEN TWINTIG METER VERDEROP KAN MEN DE DARMEN IN BESLOTENHEID LEDIGEN ‘Dat kan bij een kleine vereniging. Maar wie weet is het over een paar jaar wel anders. Unitas groeit gestaag.’ Zo’n veertig procent van de leden studeert aan de Hanzehogeschool, de man-vrouwverhouding is keurig fifty-fifty en de studies die de leden volgen houden maat met de verhouding op de twee Groningse hoger-onderwijsinstellingen. HET D66 ONDER DE VERENIGINGEN Het diner voltrekt zich in betrekkelijke rust. De tafel waaraan ouderejaars en bestuurders van zusterverenigingen zitten, is iets rumoeriger, maar ook daar geen onvertogen woord, geen gebral, geen gezang en geen uitgesproken jool. Gewoon gezellig, niet te uitbundig, rekening houden met elkaar: Senator Erik geeft iedereen bij aanvang een hand, er is groentelasagna voor de vegetariërs en voor de maaltijd neemt men groepsgewijs een wijle stilte in acht (christenen zijn vanzelfsprekend ook welkom). Misschien kun je Unitas wel het D66 onder de studentenverenigingen noemen. Na de maaltijd is het tijd voor gekeuvel, een rokertje buiten op de stoep, en toiletbezoek. De heren is een belevenis op zich: een oude biertap doet dienst als kraan, het urinoir is een urinoir en het zittoilet ook, want een deur waarachter men zich normalerwijze op het gemak stelt, ontbreekt. (Geen punt, nog geen twintig meter verderop kan men de darmen in beslotenheid ledigen.)

GEJOEL, GEZANG EN GERUIS Er is geen koffie na, het gezelschap moet op pad. Op de stoep voor het pand (de voormalige brouwerij Het Witte Paard) formeren de Unitaters rotten van twee. De man helemaal vooraan, de zogeheten pedel, heft het zwarte verenigingsvaandel en de stoet zet zich in beweging. Het Schuitendiep af, de Turfsingel in, langs de Schouwburg, over de Maagdenbrug, tussen de Prinsentuin (rechts) en het diep (links) loopt men weer op de Turfsingel. De stoet trekt bekijks. Statig, zwijgende mensen in nette donkere kleding. Sommige toeschouwers denken dat ze met een begrafenis van doen hebben. Via de Turfstraat (daar waar hen de zure middelbare man wacht), de Gardepoort en het Martini Kerkhof, bereiken ze hun doel. Marlous heeft zich al drie keer verontschuldigd voor het feit dat dit gedeelte van de avond besloten is. ‘Voor volgende generaties is het niet leuk om vooraf te weten wat er gebeurt. Het moet een verrassing blijven. Fijn dat jullie daar begrip voor hebben’, zegt ze ten vierden male. De mensen die zich op het kerkhofperk ophouden, horen achter de gesloten achterdeuren van de Martinikerk met enige regelmaat gebonk van hout op hout. Er klinkt gejoel, gezang en ondefinieerbaar ander geruis. VICTORIE VOOR HET WIT EN BLAUW Anderhalf uur later staat een heel ander gezelschap op het Martini Kerkhof. Dezelfde novieten, blij en uitgelaten nu, lopen langs een lange rij commissie- en bestuursleden. Ieder vers geïnaugureerd lid krijgt een hand en de felicitaties. Lichting 2013 maakt een kring, haakt de armen op schouderhoogte ineen en heft zo hard mogelijk het lied Victorie Voor Het Wit En Blauw aan. Het daarmee gepaard gaande stampvoeten in de schemer geeft het gebeuren een onheilspellend tintje. Tijdens de terugtocht is het met het zwijgen gedaan en van twee-aan-twee lopen is ook nauwelijks sprake meer. Bij het pand aangekomen stellen de nieuwe Unitaters zich op voor de groepsfoto. Gejoel, gelach, gejuich, gezelligheid, geen mens die er aanstoot aan neemt.

19

HOREN & ZIEN

BOARDWALK EMPIRE SEIZOEN 3

MAD MAX COLLECTION

VERKIKKERD LISETTE JONKMAN

Atlantic City, the roaring twenties. In de eerste twee seizoenen van Boardwalk Empire zag de kijker hoe Nucky Thompson (Steve Buscemi) de stad naar z’n hand probeerde te zetten. Dat ging met vallen en opstaan en in seizoen 3 (nu op dvd) is het niet anders. De leider van de Ierse dranksmokkelmaffia ondervindt tegenwerking van duistere figuren uit de onder- en bovenwereld. Die worden vroeg of laat bijna achteloos uit de weg geruimd. Het beste karakter uit de eerste seizoenen, Jimmy Darmody (Michael Pitt), is helaas uit beeld verdwenen. Maar de schrijvers compenseren dat slim door Jimmy’s moeder, de geraffineerd griezelige Gillian (een voortreffelijke Gretchen Mol) meer ruimte te geven. Nucky’s nieuwe grote rivaal is Gyp Rosetti (Bobby Cannavale), een psychopaat met een voorliefde voor wurgseks, een geheel eigen Godsbeleving en een extreem kort lontje. Hij zorgt ervoor dat Nucky problemen krijgt met Arnold Rothstein, Al Capone, Lucky Luciano en Meyer Lansky. (Allemaal personen die kenners van true crime gruwelijk bekend voorkomen.) De beelden zijn ongeëvenaard prachtig, maar de karakters blijven ook in seizoen 3 iets te vlak voor vijf sterren.

Van alle franchisefilms uit de jaren tachtig (Star Wars, Back to the Future, etc.) is Mad Max misschien wel de meest verrassende hit. Duister, onheilspellend, gewelddadig en pessimistisch: niet meteen kwalificaties die massa’s mensen naar de bioscoop trekken. Toch passen de films ook wel weer prima in de crisisjaren van Reagan en Thatcher. Dat de heruitgave nu uitkomt tijdens een vrijwel net zo diepe economische crisis, is dan ook toepasselijk. De films vertellen het verhaal van Max Rockatansky (Mel Gibson), een politieagent die mad wordt wanneer eerst zijn buddy en vervolgens zijn vrouw en kind worden vermoord door een motorbende. Hij verliest alle vertrouwen in het rechtssysteem en wordt een outlaw die vecht tegen criminele motorbendes. Mel Gibson brak door dankzij deze rol, maar je zou ook kunnen beweren dat de ware ‘hoofdrolspeler’ de Australische woestijn is. Geen ander landschap leent zich zo goed voor de meedogenloze en lege wereld waarin Mad Max zich probeert staande te houden.

Verkikkerd geeft een kijkje in het leven van make-upmeisje Lucy wier leven drastisch verandert nadat haar ouders voor haar een kamer hebben geregeld in een huis vol nerds. Lucy is niet te spreken, om het zachtjes uit te drukken. Dit is te merken aan haar ietwat bitcherige attitude tegenover haar huisgenoten. Deze eerstejaars psychologie verruilt haar ouderlijk huis voor een kamer op de campus van de universiteit van Enschede. Deze 458 pagina’s tellende chicklit geeft een realistische weergave van het wel en wee van de bewoners van het Fort. Het is niet het vlotste boek dat ik ooit las. Ook kan ik het wegleggen zonder een enorme drang te hebben om verder te lezen. Desalniettemin bevordert dit het realiteitsgehalte. Dit alles kan zich zomaar nu afspelen op de campus in Enschede. Ook de verandering in het karakter van Lucy heeft iets eerlijks. Halverwege het boek kun je zien dat ze een beter mens aan het worden is, zonder dat ze te veel verandert. Verkikkerd is het tweede boek van Lisette Jonkman die zelf op de campus van Enschede woonde.

BO

CW

HA

♥♥♥♥

♥♥♥♥

♥♥♥

Wil je de hele Mad Max Collection op Blu-ray, een prachtig steelbook in de vorm van een petroleumblik, winnen? Stuur dan een mailtje naar [email protected] o.v.v. Mad Max!

FIT HET SCHOOLJAAR DOOR! Danslessen voor alle studenten, medewerkers, docentent en hun kinderen. - speciale prijs, gratis proeflessen Algemene dansante vorming, Urban, Popshowmusicaldans, Ballet, Work-out. Kijk voor meer informatie over kosten en het rooster op www.luciamarthas.nl of mail naar [email protected] 20

CAST PROUDLY PRESENTS... Loes Vader

Wie de KEI-week heeft gelopen, heeft kunnen kennismaken met de dames van CAST, Edith Janssens, Marlies van der Hilst en Isabel de Vries. In een roze vintage Cadillac tijdens de KEI-Parade of op het Open Air Festival waar je bij CAST kon trouwen voor één dag of kon worden gebodypaint. CAST staat voor Art4Students. Als onderdeel van de Hanzehogeschool brengt CAST cultuur op de campus en zorgt voor een gevarieerd aanbod aan culturele activiteiten, zoals dans, muziek, theater, cabaret, film, fotografie en beeldende kunst. Een aantal highlights : OKTOBER Diversity Day Groningen 4 oktober is niet alleen dierendag, maar ook Diversity Day op het Waagplein. D-Day is een dag waarop we de verscheidenheid van mensen vieren: wit, zwart, homo, hetero, transgender… Vieren dat anders zijn niet alleen een recht, maar ook een verrijking is. CAST verzorgt het cultuurprogramma met artiesten die je bij BroadCAST zult zien. Previews uit de programmering worden op het Zernike vertoond in de vorm van flashmobs. HanzeTalks Audities beginnen in oktober voor de International Student Talkshow HanzeTalk. Ben jij een Engelstalig presentatietalent of ken je zo iemand? Meld je/hem/haar dan aan voor een auditie bij [email protected]

NOVEMBER World Press Photo. De Der Aa-kerk is van 21 november tot en met 15 december het decor van de World Press Photo-tentoonstelling. De expositie komt voort uit de jaarlijks gehouden persfotografiewedstrijd. De winnende foto’s vormen een reizende voorstelling, die wereldwijd in negentig steden te zien is. Tijdens het festival liggen er overal op de Hanzehogeschool camera’s. In de Schools, de kantines, de computerruimtes… waarmee jij jouw dagelijkse realiteit kunt fotograferen. Let op de aanwijzingen van CAST en naast eeuwige roem zijn er leuke prijzen te winnen. DECEMBER HanzeHuis Van woensdag 18 december tot en met dinsdag 24 december staat het Glazen Huis van 3FM Serious Request op het Wilhelminaplein in Leeuwarden. De goede-doelen-dj’s zetten zich samen met het Rode Kruis ieder jaar in voor een stille ramp, en ze eten uit solidariteit geen hap tijdens deze dagen. Vorig jaar had de Hanzehogeschool haar eigen Glazen Huis, waarin zeventien studieverenigingen vijfduizend euro in vier uur ophaalden.

StemCAST Ben jij Hanzestudent en wil je een cd opnemen met je band, een interactief beeldend kunstwerk maken, een poëziebundel uitgeven of loop je al een poosje op een creatief idee te broeden, grijp dan deze kans. Stuur je idee naar CAST waar het op de site komt te staan met een facebook-like-knop. Spam vervolgens als een dolle al je vrienden, want het idee met de meeste likes mag het project uitvoeren. CAST financiert het idee met de meeste stemmen. BroadCAST BroadCAST is een podium voor muzikale studenten. CAST begeleidt je tijdens je eerste stappen als artiest. CAST regelt betaalde optreden en steunt je bij allerlei zaken die daarbij komen kijken. Wil jij een betaald optreden, publiek en naamsbekendheid? Mail, bel of kom langs. Bloggers Wil je naar een museum of een dansvoorstelling, wil je een graffiti-workshop volgen, of naar het theater, een dichtmarathon meemaken of iets anders cultureels doen, dan betaalt CAST jouw ticket in ruil voor je verhaal. Voorwaarde is: een leuke pen. Noctua@Campus Noctua is de nieuwe studievereniging van Academie Minerva, afdeling vormgeving. Noctua zorgt ieder blok voor kunst op de campus. Zo kun je binnenkort je portret laten tekenen. CAST Zernikeplein 7/ Kamer E0.30/E0.05 050 595 7879/ [email protected]/ www. hanzecast.nl

21

LOCO Luuk Steemers

DANIËLLE LAMERS (19), DERDEJAARS SOCIAAL JURIDISCHE DIENSTVERLENING, RACET IN HAAR EIGEN CROSSWAGEN ‘Mijn vriend Frank doet al jaren aan autoracen op asfalt. Ik kwam wel eens naar zijn raceteam kijken en daar zitten ook autocrossers bij. Zo raakte ik geïnteresseerd. Bij autocross maak je in de bochten contact met andere auto’s om te proberen om in een gunstigere positie te komen. Dat geeft je echt een adrenalinekick. De auto moet een dikke neus hebben met buizen. In plaats van met een voorruit rijd je met een stalen rooster voor je neus. ‘Frank en ik hebben van een sloperij een carrosserie opgehaald en opgevuld met alleen de noodzakelijkste onderdelen: rolkooi, radiateur, oliekoeler, een oude VW-motor, een brandstoftank en remmen. Een toerentalmeter of snelheidsmeter zit er niet op. Je gaat toch gewoon zo hard mogelijk. Op de meeste banen probeer je continu in de tweede of derde versnelling te rijden, ook in de bochten. Schakelen kost tijd. ‘Ik kom uit in de vrije standaardklasse. Er is een aparte ladies-klasse, maar dat wil ik niet. Nog niet zo lang geleden heb ik mijn eerste race gereden in Duitsland. Bij de eerste manche kreeg ik vijftig meter voor de finish brand onder de motorkap. In de tweede manche raakte de radiateur lek. Ik heb nieuwe onderdelen aangeschaft en hoop dat het op 22 september in Blijham beter gaat.’

23

.nl HanzeMag Journaal: wekelijks 't laatste nieuws!

@hanzemag HanzeMag Hanzemagazine

ADVERTENTIES

24

ITEM Rina Tienstra

BAS VELTKAMP 22 Derdejaars HBO-Rechten

‘Op 16 september is het op de kop af twee jaar geleden dat Isabelle en ik een relatie kregen. Die datum staat gegraveerd in onze ringen. Ik zag haar op het introductiekamp van HBO-Rechten en ik dacht: zij heeft iets, haar wil ik beter leren kennen. ’s Avonds begon ik een gesprek met haar over muziek en films en we bleken precies dezelfde smaak te hebben qua films. Ik houd van super-enge films waarbij je verstijfd in je stoel zit te wachten tot er iets gebeurt. Isabelle is het enige meisje dat ik ken dat net zo veel van horrorfilms houdt als ik. Als we elkaar zien, kijken we er ook bijna altijd naar. De Paranormal Activity-series zijn onze favoriet. ‘Die eerste avond zijn we samen een beetje aan de drank gegaan en we hebben gedanst en gepoold. Ik vroeg haar msn. We zagen elkaar daarna elke dag in de klas en zaten uren op het station te praten. Daar hebben we elkaar voor het eerst gezoend. Ik ben best verlegen en heb haar gevraagd: vind je het goed als ik je een zoen geef? Ik zoen niet zo maar met een meisje. Isabelle is het derde meisje waar ik mee zoende en de eerste waarmee het serieus is. Na een paar weken vroeg ik haar: hebben we nu een relatie? En zei zij: ja!’ ‘Isabelle is zo lief. We lachen veel met elkaar en ik voel me helemaal bij haar op mijn gemak. We hebben vorig jaar tijdelijk drie maanden samengewoond in haar eenpersoons appartementje. Dat was een mooie ervaring, gezellig samen koken en afwassen en de hele tijd samen zijn. Maar helaas ging dat toch een beetje ten koste van mijn studie. Ik heb nu eenmaal veel tijd nodig om serieus te studeren: ik moet er hard voor werken. En ik ben slecht in time management. Isabelle gaat het allemaal wat gemakkelijker af. We hebben nu allebei een eigen kamer en mijn studie gaat weer goed. De liefde is gebleven en dat blijft ook zeker zo!’

ISABELLE PERDON 20 Tweedejaars Rechten

‘Op de eerste schooldag zag ik een leuke jongen lopen met een heel mooi overhemd aan. Roodwit-blauw geruit was het, geloof ik. Ik houd van jongens die netjes gekleed zijn. En dat is Bas zeker. Bij het voorstelrondje moest je jezelf in één woord typeren. Ik zei vriendelijk, hij zei nauwkeurig. En dat klopt ook, hij is heel precies. Op het schoolkamp dacht ik: wie was die jongen in dat mooie overhemd ook al weer? Ik zat bij de open haard een beetje te niksen toen hij me aansprak. Het klikte meteen, er vielen geen stiltes. We werden allebei aangeschoten en hebben een beetje gezoend. Toen ik in bed lag dacht ik: hé, ik heb zo maar met een vreemde staan zoenen… Laat ik er maar niet te veel van verwachten. Na het ontbijt kwam hij direct naar me toe en vroeg of ik goed geslapen had. Dit was dus niet eenmalig…’ ‘Op onze eerste date gingen we naar de Sin City bioscoop in Hoogezand naar Final Destination 4. Dat was leuk. Na afloop nam Bas me mee naar het huis van zijn ouders. Heel gek, toen ik daar binnenkwam, kreeg ik een heel sterk gevoel: hier zal ik vaker zijn. Het was direct vertrouwd. Op zijn jongenskamer zag ik gelukkig geen posters van naakte vrouwen, daar zou ik ook erg op afgeknapt zijn.’ ‘Toen we een week samen waren, gaf hij me onverwachts een roos. Het klinkt natuurlijk behoorlijk cliché, maar Bas is zo lief voor mij. Hij is vriendelijk tegen iedereen, maar hij zegt wel wat hij denkt. Hij is zelfverzekerd en serieus. Maar hij heeft ook een heel droog gevoel voor humor. ‘Vorig jaar hebben we een tijdje samengewoond. Ik kijk graag televisie onder het studeren en kan van alles tegelijk doen. Bas niet. De ruimte was gewoon te klein. Maar als we straks iets groters kunnen vinden gaan we weer samenwonen. We blijven vast lang bij elkaar. Hopelijk voor altijd.’ 25

26

LIEVE LOES [email protected] REDACTIE-ADRES Zernikeplein 7

Heeft je beste vriendin gezoend met de jongen waar jij al tijden vlinders van in je buik krijgt? Ben je verliefd op je docent en kun je je niet meer op je studie concentreren? Lig je niet lekker in je projectgroep en begrijp je niet waarom? Mail Loes, onze enige echte ervaringsdeskundige. Inzenden mag zelfs anoniem.

T0.01 / T0.02, Groningen POSTADRES Postbus 30030 9700 RM Groningen

Lieve Loes,

Best Anoniempje,

Ik heb een lastig probleem. Ik voelde me al een tijdje niet zo lekker en ben er net achter gekomen dat ik hepatitis b heb. Gelukkig is het ontdekt, maar mijn huisarts zei dat ik de mensen met wie ik de laatste tijd seks heb gehad, moest waarschuwen. Dat waren er gelukkig niet zo veel maar ik heb in de vakantie in Amsterdam een one-night stand gehad met een leuke Engelse jongen van wie ik alleen weet dat hij John heet. Ik kwam hem in een café tegen. Hij ging in Groningen studeren. We waren allebei dronken maar hebben wel een condoom gebruikt. Toch zit het me dwars, ik lig er wakker van. Misschien heb ik het ook wel bij hem opgelopen. Enig idee hoe ik hem op kan sporen?

Als jij en de leuke Engelse student die in Groningen gaat studeren en John heet niet onbeschermd hebben gesekst, kun je gerust gaan slapen. Hepatitus b loop je op door onbeschermd seksueel contact met penetratie. Bij onbeschermde orale seks is er maar een klein risico op besmetting. Hoewel het hepatitis b-virus ook in speeksel voorkomt, raak je niet besmet door tongzoenen. Duidelijk toch! Misschien lig je om een hele andere reden wakker van John: je wilt hem heel erg graag weer zien. Ik neem aan dat je alle Johns op Facebook wel hebt gecheckt. Je ontmoette John in een Amsterdams café. Dan gaat hij in Groningen vast ook naar de kroeg. Dé hang out voor buitenlandse studenten is Het Kasteel in de Peperstraat. Verder kun je een bericht zetten op de facebook-pagina Spotted. Spotted wordt beheerd door twee studenten en is bedoeld om mensen uit het uitgaanscircuit op te sporen. Je kunt je bericht anoniem plaatsen, wat ik in jouw geval zeker zou doen. Een SOA is geen jofele trigger. Slaap zacht & sweet dreams…

Anoniempje

telefoon: 050 5955588 fax: 050 5955590 e-mail: [email protected] REDACTIE Chris Wind - hoofdredacteur 050 5955585 [email protected] Boudewijn Otten - (eind)redacteur 050 5955582 [email protected] Luuk Steemers - redacteur 050 5955581 [email protected] Rina Tienstra - redacteur 050 5955581 [email protected] Loes Vader - redacteur 050 5955588 [email protected] FOTOGRAFIE Pepijn van den Broeke www.pepijnfoto.nl Redactie HanzeMag VORMGEVING & LAY-OUT Jean-Maxim van Dijk www.jmxcorp.net PRODUCTIE Redactie HanzeMag & Grafische Industrie De Marne B.V. Oplage: 7.000 ADVERTENTIES Bureau Nassau 020 6230905 [email protected] ABONNEMENTEN 60 euro per jaar 050 5955588 [email protected] 27

NEW ARRIVALS Boudewijn Otten & Luuk Steemers

As many as 630 new internationals attended the Welcoming Day on Friday 30 August. The new arrivals come from 54 different countries all over the globe. Some grabbed the opportunity to introduce themselves.

LUDMILA PROFIR (18) AND IRINA SIPOVALOVA (19) CHISINAU, MOLDAVA Irina: ‘This is completely new to us, such a flat country! The city is incredibly beautiful, these old houses, so different from our home town of Chisinau which is much bigger, but hardly has an old centre. You know, Chisinau consists of long alleys with buildings in Soviet style.’ Ludmila: ‘We don’t exactly know what to expect of our studies International Business. Don’t worry, we’ve got four years to find out. I do think that at the end of our stay we will ride our bikes perfectly.’ 2int

HELEN TSOMPANIDOU (20) ORISTADIA, GREECE ‘I had never been here before. I found Hanze on the internet, and decided to enrol. I’m not disappointed about Groningen. Beautiful buildings. All these bikes. I will study fine arts at Academy Minerva. I like photography and painting. The future will decide which of the two I’ll specialise in. I cannot make that choice now. My favourite colour is black but I’m not a sad person at all.’

FORTUNE MOYO (24) HULL, UNITED KINGDOM ‘I’m a technically-minded person. I used to be a mechanic in the British army. So I decided to study Advanced Sensor Applications at the Hanze Institute of Technology in Assen. Why I came to Holland? I live with my fiancée. We met in England when she was doing an internship. I’ve really grown fond of this country. I even love the food. Boerenkool is my favourite.’

ANDREJ PETROV (20) RIGA, LATVIA ‘I found an apartment already. Today is the third day of my stay in Groningen. If all goes well it should last for four years, and maybe longer, you never know. The city is beautiful, with lots of students. Maybe I’ll learn Dutch, I already know two words, and not the easiest: goed and Groningen.’

PAOLO SPOLVERINI (22) VITERBO, ITALY ‘I follow the Public Affairs programme that Hanze University offers. It’s just one semester, so that’s not very long. Nevertheless, I need a room, could you please underline that? In Italy I’m a final year’s student Public Administration, I’m thinking of becoming a diplomat. That is, to put it mildly… a challenging occupation in Italy.’

SARUNE PAULAUSKAITE (20) AND SARUNAS ASMENA (20) VILNIUS, LITHUANIA Sarune: ‘Life is expensive here. I went to the police to buy a cheap bike, but they were too expensive for me. At the moment I’m couch surfing in the house of a photographer. Really interesting!’ Sarunas: ‘I have found a room with an elderly landlady. Friends of friends of friends of friends. She borrows us bikes for the time being. I’ll probably do the Game On Minor here, but we are still looking for something more in line with our studies in Lithuania. Visual Communication is a broad study programme that includes acting, commercial design and movie producing.’

YOON HEUI NAM (21) DEAGU, SOUTH KOREA ‘I study English Language in Korea. Ever since I spent a year in New Zealand, a couple of years ago, I’ve been interested in meeting people from all over the world. I want to further improve my English and make many friends from different cultures, not Asians. For the next five months I will participate in the International Aid & Development minor. ‘I was really surprised to see so many people on bicycles here. In Korea we only cycle for sport or fun, nor for transportation. The Dutch are really handsome, free-minded and modern. Koreans are much more traditional.’

ANTISIA MACHNEVA (17) ROSTOV-ON-DON, RUSSIA ‘I arrived two days ago. Groningen is a beautiful city. I live in a student house in the south of the city. Maybe I’ll look for something nearer to the centre. I am going to do the prep year of Jazz Piano at the Prince Claus Conservatoire. I came here because many of my friends study here too. What I really like about the jazz programme is all these teachers from New York coming to Groningen.’

JEREMY SCHOONDERWOERD (21) STRATFORD, CANADA ‘A teacher knew someone who works here at the Hanze and that’s how I came here. I’ve been here for only two days now, and I’m really excited about the Netherlands. Somehow it all feels familiar. My grandpa came from a village around here. I forget the name right now, but I’ll make a point of going there soon. I study Facility Management at Conestoga College in Kitchener near Toronto. I’m in my third year. I will follow a three months’ programme here to build my resume. It’s a minor on sustainability. I’m really interested in that.’

JULIEN CHAMAND (23) ÎLE DE LA RÉUNION ‘My first goal is to learn to speak English. International Business over here offers me the opportunity, because the courses are in English. On the whole I got off to a good start, I’ve found a room already and the city seems very, very nice. So many young and open-minded people, and they all speak English. I’ll be here for five months. Yeah, I feel fine.’

JOE LA DELFA (22) MELBOURNE, AUSTRALIA ‘I arrived in Groningen at three o’ clock this morning. I have had some trouble with the French customs because they were interested in the Macedonian license plate. It was okay, of course. The last two months I have been traveling across Eastern Europe to get to know the culture and architecture. I’ve been woofing, that’s working on organic farms, to get food and shelter in return. It’s a nice way of traveling. Of Groningen I know nothing yet, except that I will stay for six months to enjoy industrial design. I’m an exchange student in Engineering, by the way.’

3int

THE BIGGEST MISTAKES Boudewijn Otten

1 DO NOT TRY TO TALK DUTCH Of course the Dutch appreciate the attempt foreigners make to address them in Dutch. But they are remarkably eager to respond in a language of which they are convinced it is English. This Dutch English, or Dunglish, roughly follows the rules of Dutch grammar and syntax. The words however are more or less English. ‘Hay, you there, you may not bicycle here, it’s a stoop, only foot gangsters.’ 2 DO NOT TRY TO UNDERSTAND DUTCH DEMOCRACY In many countries citizens can vote for one party with one leader, who of course will be chosen. In other countries, America for instance, there are two parties that nominate a candidate for the nation’s leadership. The candidate who gains the most support gets elected. In the Netherlands there are as many as twenty parties to choose from. The two most popular parties are obliged to form a government together, because Dutch politicians believe that ‘the voter is always right’. Typically Dutch is the tradition that cabinet ministers from party A are made responsible for carrying out the election promises of party B, and vice versa. This tradition destroys the credibility of both parties and improves the popularity of the Dutch monarch who is smart enough to make no promises at all.

Foreign students sometimes feel the desire to adjust themselves to Dutch customs and traditions. In some cases they’ d better suppress this desire. 4int

3 DO NOT TRY TO EAT TYPICALLY DUTCH MEALS For a very long time Dutch cuisine was considered a contradictio in terminis. And, let’s be frank, even today cuisine sounds somewhat exaggerated for mashing potatoes, meat and vegetables, still a widespread Dutch violation of the laws of good taste. Experiments in Dutch hospitals show that the amount of complaints is increasing considerably if a plate does not show the colours green, brown and yellow. (When meat, potatoes and vegetables are served separately, the Dutch are gladly willing to mash them personally: they even have a word for this unsavoury practice: prakken). Over the last decades Dutch cuisine has changed a

lot to include pizza, paella, burritos, foo yong hai. Sounds familiar, doesn’t it? The most popular food in the Netherlands is actually a Belgian invention: patat (for some reason that’s French Fries in English). It’s for sale everywhere and the Dutch eat patat anywhere: in star restaurants, but on the hoof as well. 4 DO NOT TRY TO LOOK CLEVER Act normal, that’s weird enough. This proverb characterizes Dutch mentality. You’d better not brag, boast or draw the longbow. Even the slightest sign of being pretentious is considered inappropriate. Foreign students better think twice before showing that they did their homework or giving the right answer to a teacher’s question. This behaviour might be subject to ridicule and even lead to exclusion. The best grade to achieve is a six (out of ten), just average. A six shows that you have done enough, but, more important, it also shows that you did not do too much. This mentality, which is called zesjescultuur (a culture of paltry sixes), has lead to serious actions: school administrations have launched programs in which students are invited to excel. These programs are not too difficult: every student should be able to complete them, because every student ís excellent is his own very personal manner. 5 DO NOT FOLLOW DUTCH ROAD SIGNS In any other country it is wise to obey the traffic rules and road signs. In the Netherlands that would be very dangerous and, moreover, time consuming. No country in the world gives travellers so many directions in so many situations. The Dutch themselves have got completely immune to these regulations, because they have learned that it’s impossible to act accordingly. A little bit of the confusion is due to the bicycle lanes that outnumber normal roads. Although it’s useful to keep in mind that an orange painted lane is for bicycles only, don’t rely on that rule-of-thumb entirely. You may find yourself driving in a private garden, an underground car park, an airport landing strip or a motorway.

LEGAL ALIEN

WHY DID YOU CHOOSE MINERVA? ‘I have been drawing as long as I can remember. When I was three years old, I got a crayon in my hand and started drawing people. Where would I be without my colouring pencils? I still love to work with pens and ebony pencils too, but I also want to improve my digital skills here. At Minerva you can do both things at the same time.’

Rina Tienstra

WASN’T THAT POSSIBLE IN TEXAS? ‘It was my dream to go to Europe for my studies. In US art schools you have to do all kinds of other things, like mathematics and languages. I want to be focused on art all the time. It was a video game, Sword 2, that brought me here. On the internet I met a Dutch guy, Dave. We became friends and when I told him about my plans to come to Europe, he suggested for me to go to good art schools in the Netherlands. I also applied in Amsterdam, but I immediately fell in love with Groningen when I had my intake interview here. I took my dad with me to Minerva. He knows what I want to do with my life. Instead of giving me dolls when I was a child, he gave me video games and we played a lot together.’

JENNIFER GARCIA (21) FIRST YEAR MINERVA ACADEMY USA 240 TIMES THE SIZE OF THE NETHERLANDS

‘Of course we have the Rio Grande in San Antonio, Texas, but I love the awesome canals in Groningen, the landscape and even the rain and weather changes. I saw people drawing in the streets and nice graffiti on the buildings. I already went to the Strip Museum. I love comics, the styles of drawing I saw were great.’

Foto: Annie Smetanenko

WHAT IS THE BEST GAME YOU EVER PLAYED? ‘I still can’t mention my favourite game, that would be like picking out a favourite child. It is also difficult to tell who my favourite artist is. It is the same with music, you have different music for different moods. When it comes to traditional art, I love Michelangelo, I envy the way he draws guys. Not traditional at all is Monty Oum. He is a self taught artist and makes beautiful animations. And he lives a special life. If I could have only a small portion of his dedication, I would be very glad.’

HANZEMAG.COM

2 INDEPENDENT MAGAZINE OF HANZE UNIVERSITY OF APPLIED SCIENCES 18 September 2013