15e jaargang 3 februari 2010 redactioneel onafhankelijk magazine van de Hanzehogeschool Groningen

15e jaargang 3 februari 2010 redactioneel onafhankelijk magazine van de Hanzehogeschool Groningen | e-mail: [email protected]

10

Anti-valentijnsspecial: Say No To Cupido!!! • Ontwikkelingshulp waste of money? • Schaatsers binden de ijzers onder • Haïtiaan zamelt geld in voor zijn moederland • Bingo voor de dingo

Alexandra Konstantinovna gebruikt de mens als medium

‘Als iemand het net zo voelt, is het voor mij geslaagd’ De kunstopleiding van de Russische Alexandra Konstantinovna (29) verliep met vallen en opstaan. Met haar afstudeerwerk werd ze in 2009 genomineerd voor de Artolive Award, een Nederlandse prijs voor veelbelovend jong talent. ‘Zo kaal mogelijk weergeven, dat is mijn taak.’ Je werk roept trieste associaties op. ‘Als iemand het net zo voelt, is het voor mij geslaagd. Ik kijk naar mensen, gebeurtenissen, gevoelens en reacties en probeer dat vorm te geven. Zo globaal en universeel mogelijk. Het menselijk lichaam is mijn medium. Details laat ik zo veel mogelijk weg, ik wil zo kaal mogelijk weergeven. Laten zien wat er van binnen gebeurt, de houding die het gevoel doorgeeft.’ Wie zijn die mensen? ‘Ik ben mijn eigen model. Of het zijn mensen die ik ontmoet of observeer in het dagelijks leven. Oude mannen die ik in een bushokje

zie zitten, een kind dat in de supermarkt slecht wordt behandeld door zijn moeder, of een vriendin die worstelt met haar kinderwens. Veel put ik uit herinneringen uit mijn kindertijd.’

mijn hart ligt bij de kunst. In Rusland zat ik als tiener op de kunstschool, waar getalenteerde kinderen naar toe mogen om te leren schilderen, tekenen en beeldhouwen. Dezelfde soort school waar ze jonge sporters of musici opleiden. Maar ik was een koppige puber, ik kreeg ruzie met een docent en ging weg. Daar had ik later erg veel spijt van. Het bleef onafgemaakt en de liefde voor de kunst liet me niet met rust. In Nederland kon ik een professionele kunstopleiding doen.’

Je bent geboren in het Russische Krasnodar. ‘Mijn moeder is getrouwd met een Nederlander. Toen ik 22 was, vroeg ze of ik zin had om naar Nederland te komen. Ik twijfelde, maar dacht uiteindelijk: waarom niet? Als je het niet durft, krijg je er vast later spijt van. En er was nog een En dat is je gelukt. belangrijkere reden om te emigreren. Ik ‘Met vallen en opstaan. Ik deed was al afgestudeerd als socioloog, maar toelatingsexamen bij Minerva en werd afgewezen. Toen heb ik een boze brief aan de decaan geschreven waarin ik de beslissing van de commissie flauwekul noemde. Ik kreeg een tweede kans en werd alsnog aangenomen. Maar het was moeilijk, de propedeuse was voor mij een regelrechte survival. Ik was bijna de enige buitenlander en voelde me behoorlijk

‘Met het geld dat ik verdien, koop ik mijn vrijheid voor de kunst’ geïsoleerd. Ze zeiden dat ik te Russisch was en dat ik dingen niet begreep. Ik heb een eigenzinnig karakter en had vaak het gevoel tegen een muur op te lopen. Ik werd zelfs bijna weggestuurd en moest voor straf in de zomervakantie twaalf schilderijen maken over machines. Dat werden allemaal portretten, omdat ik het menselijk leven als een machine zag. De maatschappij gebruikt je en gooit je weg als je niet meer nodig bent.’ Had je niet de neiging om te stoppen? ‘Nee, en gelukkig maar, want de positieve energie kwam in het derde jaar. Ik ontmoette docenten die me hielpen om mij te richten zonder me af te kraken. En ik leerde geen concessies meer te doen aan opgelegde concepten. Tot die tijd schilderde en beeldhouwde ik. Ik maakte schilderijen die opgeblazen waren tot groot formaat. Twee bij twee meter. Puur voor mezelf tekende en schilderde ik intussen mijn mensen in een heel klein aquarelblokje. Ik had dat boekje altijd

geheim gehouden, maar toen ik het aan Rikus van der Meer en Gouke Notebomer liet zien, zeiden ze: dát is jouw werk, daar moet je verder mee gaan. Toen werd het een natuurlijke weg. En ik begon met de docentopleiding. Ik wilde afstuderen en snel zelfstandig aan de slag.’ Wat doe je nu je afgestudeerd bent? ‘Exposeren en doorgaan met schilderen, tekenen en beeldhouwen. Ik werk in het stripmuseum en als tolk bij de stedenband Groningen-Moermansk. Met het geld dat ik daarmee verdien, koop ik mijn vrijheid voor de kunst. Ik word zo niet onbewust beïnvloed om concessies te doen en kan beter afstand nemen. Omdat ik het echt wil, vind ik daar na mijn werk genoeg tijd voor. En volgend jaar wil ik de docentenopleiding afmaken. Docenten zijn zo belangrijk voor je ontwikkeling als kunstenaar. Opvoeding en onderwijs kunnen veel kapot maken. Gelukkig ben ik inspirerende docenten tegengekomen die een goed voorbeeld voor me zullen zijn. ‘Sommige studenten vallen in een gat na hun afstuderen. Ik niet. Ik ben een doorzetter en voel me eindelijk vrij.’ Rina Tienstra Alexandra Konstantinovna exposeert met studiegenoten Tobias Crone en René Kuipers tot 21 februari in Molen Adam in Delfzijl en van 5 juni tot 1 juli in Galerie Noord. www. konstantinovna.com.

Master your talent

Mastervoorlichtingsdag 10 februari 2010

www.rug.nl/masteryourtalent

INHOUD Versus Ontwikkelingshulp waste of money?

Pagina 6

Haïtiaan Gary Bleeker verwachtte oorlog, rellen, maar nooit een aardbeving

Pagina 7

Bij de Les van World Essence. Rare jongens, die Chinezen. Je kunt maar beter goed uit je doppen kijken en buigen.

Pagina 8

Raindropchess brengt beginnende schakers voorbij het beginspel

Pagina 9

Sven Warris doet dna-onderzoek naar de dingo. ‘Dat de wereld er iets aan heeft is natuurlijk een vette bonus’

Pagina 10/11

Aggie Walsma en Sierd Wijnalda binden de ijzers onder

Pagina 12/13/14

Say No To Cupido. Stuur een anti- valentijnskaart

Pagina 17

Loco Erik sleutelt aan nieuwe zonneboot

Pagina 5int

New in Groningen? Experienced exchange students give advice to the newbies FV-card.indd 1

Pagina 4

9 13 26-01-10 14:37:58

6

10/11 17 5int

versus

r o vo

tegen

Ontwikkelingshulp? Minder pretentie, meer ambitie heet het rapport waarin de Wetenschappelijke Raad voor het Regeringsbeleid voorstelt om de ontwikkelingshulp anders te organiseren. Hoog tijd, vindt Jacques Hartog. Ria Rademaker kan ermee leven, maar het idee om de norm voor het overheidsbudget voor ontwikkelingssamenwerking los te laten is verdacht.

Ria Rademaker, SP-raadslid, oud-student Sociaal Pedagogische Hulpverlening ‘Wie is er nou tegen om het geld voor ontwikkelingssamenwerking beter te besteden? Maar het voorstel om de norm van 0,7 procent voor ontwikkelingssamenwerking los te laten, zoals de VVD bepleit, is verdacht: gaat het nou om efficiëntie van de hulp of om de eigen portemonnee? ‘Internationale solidariteit is een plicht. Het westen doet te weinig om arme landen te helpen, en de manier waarop vind ik helemaal niet te pruimen. De Wereldbank en het Internationaal Monetair Fonds zijn de uitvoerders van het neo-liberale marktdenken. Burundi kreeg geld van de Wereldbank onder de voorwaarde dat het land de koffiemarkt privatiseerde. Maar zo’n privatisering leidt natuurlijk niet automatisch tot een stijging van de welvaart. Ja, het gemiddelde inkomen kan erdoor stijgen, maar daar gaat het niet om. Wat heb je eraan als een kleine groep profiteert en de rest van de bevolking niet of nauwelijks? ‘Je ziet het overal. In West-Afrika zijn de waterbedrijven geprivatiseerd. Wie verdienen eraan? Spaanse waterbedrijven. Westerse vissersvloten vissen voor de kust van Senegal de vis weg, waardoor de Senegalese vissers de klos

zijn. Ghana wordt overspoeld door goedkope westerse bio-industriekippen die de Ghanese pluimveehandel in de wielen rijdt. Hoe het precies moet, weet ik niet, maar op een of andere manier moeten we greep krijgen op dat soort mechanismen. ‘De neo-liberalen hebben de mond vol van de vrije markt, maar ondertussen staan er huizenhoge tolmuren tussen arme en rijke landen. Het is één en al protectie. De vrije markt is in het huidige beleid het toverwoord, maar de vrije markt op zich levert geen rechtvaardigheid op. Die kan alleen ontstaan in landen waar de staat basisvoorzieningen garandeert: water, elektra, onderwijs, gezondheidszorg en een sociale verdeling van de winst. Dat bewerkstelligen is een kwestie van lange adem. De inzet is duidelijk: arme landen moeten worden geholpen bij het opbouwen van een eigen economie. Maar die economie moet ook worden beschermd voor de uitwassen van de vrije markt. ‘We moeten de arme landen geen vis geven, maar hengels. Ik ontken niet dat het vergroten van economische bedrijvigheid zo’n hengel is. Maar het helpen scheppen van een sociale staat is dat net zo goed.’ Boudewijn Otten

4 HANZEMAG WOENSDAG 3 FEBRUARI 2010 [10]

Jacques Hartog, docent Marketing Management ‘De ontwikkelingshulp zoals die op dit moment gegeven wordt, vind ik een waste of money. Er blijft veel te veel geld hangen. Slechts een deel van het geld komt daar aan waar het echt nodig is. Dat heb je nu eenmaal met grote organisaties en bureaucratie, hoor je dan, maar ik vind niet dat je dat zomaar moet accepteren. Ik schrik me echt de pleuris als ik zie wat die directeuren verdienen. ‘Ik kan me nog goed herinneren dat er een grote rel ontstond toen bleek dat bij Foster Parents Plan maar vijftig procent van het geld bij de kinderen aankwam. Ik had ook een foster child, en ik voelde me echt opgelicht. Wat vooral opviel was het feit dat Foster Parents Plan naderhand niet alleen haar naam veranderde, maar ook razendsnel in staat bleek om haar zaakjes op orde te krijgen. Het kan dus wel. ‘Ik vind dat we moeten eisen dat negentig procent van alle ontwikkelingshulp echt gebruikt wordt voor hulp. Besteedt een organisatie meer dan tien procent aan andere zaken, dan moeten ze ter verantwoording geroepen worden.

‘Ik ben betrokken bij het opzetten van opleidingen in India, dat is nu echt een project waar ik heilig in geloof. Geen vis geven, maar mensen leren vissen, het is een vreselijk cliché, maar het klopt wel. ‘Een ander voorbeeld, de plakkies in Zuid-Afrika. Een idee van studenten van de TU Delft, en nu een enorm succes. Een Nederlander ontwerpt de slippers, de studenten zetten een fabriek op, en de rest wordt door de lokale bevolking zelf gedaan. Dat vind ik echt top of the bill. ‘Dat is de toekomst van ontwikkelingshulp, niet het geven van geld aan regeringen, maar projecten met de bevolking op touw zetten. We moeten ophouden met zaken doen met leiders, die zijn per definitie corrupt. Ik ben altijd wantrouwig tegenover beleidsmakers, ik denk dat het beter is om die te passeren. ‘En natuurlijk moeten we ophouden met dat beschermen van eigen producten en markten. Ik ben fel tegen het principe van ‘eigen land eerst’, en dat bedoel ik niet op zijn Wilders, maar puur economisch.’ Chris Wind

KORT NIEUWS

Fight-event bij Sportstudies Derdejaars van de opleiding Sportmanagement organiseerden in de Topsporthal een bokstoernooi voor medewerkers van het Instituut voor Sportstudies. Bij de vrouwen was docent Mieke Zijl de sterkste, bij de mannen overwon HELO-manager Hindrik Heerema (midden op de foto). De deelnemers vochten met helmen en giant-size handschoenen. ‘Het was namelijk niet de bedoeling dat ze KO gingen of de neus braken’, zegt Michael Noordanus, één van de organisatoren. ‘We telden driehonderd toeschouwers. Jammer dat veel mensen voor de mannenfinale weg moesten vanwege studieverplichtingen.’ Het Fight-event werd gehouden voor de organisatie Samen Bewust die sportprojecten organiseert voor kansarme jongeren in Peru en Ecuador. De bezoekers van het bokstoernooi en de sponsoren brachten ruim vijfhonderd euro bij elkaar. Foto: Luuk Steemers

HIT ontvangt bèta’s in technasiumnetwerk Docenten van de zes middelbare scholen die samen het zogeheten technasiumnetwerk vormen, bezochten op 15 en 28 januari het Hanze Instituut voor Technology (HIT). De docenten, die op hun school het bèta-onderwijs verzorgen, en docenten van technische opleidingen van de HG onderzochten op welke punten de HG kan bijdragen aan het technasiumonderwijs. Op 15 januari namen de bètadocenten de Leerlijn Techniek voor het Technasium onder de loep. Op 28 januari lieten ze hun gedachten gaan over de Aansluiting van het Wiskunde-onderwijs.

Ontwerpwedstrijd voor robotkelner Het Centre for Concepts in Mechatronics (CCM) houdt op 4 juni een wedstrijd Waiter On Wheels. Teams van hogescholen en universiteiten kunnen daarvoor een rookvaste robo-kelner bouwen en strijden om de CCM-trofee. Het is de bedoeling een robot te fabriceren die drankjes van de bar naar bezoekers op het terras kan brengen. Studenten en docenten uit de mechanica-, elektro- en regeltechniek kunnen daarvoor hun krachten bundelen. De organisatie vergoedt de benodigde hardware grotendeels. Vier hogescholen uit het zuiden van het land hebben zich al aangemeld voor de wedstrijd. Het winnende team ontvangt een wisselbokaal, een excursie naar een bierbrouwerij en een diner. (www.ccm. nl/trofee).

HG benoemt lector Leren & Gedrag Sinds 1 februari is Jan Bijstra lector Leren & Gedrag bij de Pedagogische Academie aan de Hanzehogeschool. Het nieuwe lectoraat richt zich op de problematiek die het gevolg is van de toegenomen diversiteit aan sociaal-emotionele en gedragsvraagstukken in de klas. Maatschappelijke en beleidsmatige ontwikkelingen maken het lesgeven ingewikkelder en niet alle leraren in het basis- en speciaal onderwijs zijn hiervoor opgeleid. Het lectoraat van Bijstra wordt verbonden met het lectoraat Jeugdbeleid en de Academie voor Sociale Studies. Jan Bijstra studeerde Psychologie aan de Rijksuniversiteit Groningen en is werkzaam bij het Regionaal Expertisecentrum Noord Nederland.

ACLO pakt uit met Health Event Een nieuw jaar brengt vaak veel nieuwe doelen met zich mee. Veel mensen willen graag gezonder eten of meer sporten. De week van 15 tot en met 20 februari staat daarom bij de ACLO en het Sportcentrum in het teken van een gezonde en sportieve levensstijl. De hele week zijn er extra gezonde maaltijden in het Sportcentrum te koop en deelnemers kunnen hun gezondheid en uithoudingsvermogen laten testen en meten van 17.30 uur tot 20.00 uur. Op woensdag 18 februari zijn er stands en workshops over sport, gezondheid en voeding (www.aclosport.nl).

Nationale Studentenenquête op de HG Studiekeuze 123 houdt dit jaar weer een Nationale Studentenenquête. Binnenkort ontvangen alle studenten van de Hanzehogeschool (HG) een mail met een link naar de enquête. De resultaten van het onderzoek worden gebruikt voor een landelijke vergelijking van opleidingen en om nieuwe studenten voor te lichten. Naar aanleiding van de resultaten voert de HG verbeteringen door. Studiekeuze123 verloot tien Macbooks, 25 iPods en 250 cadeaubonnen van 20 euro onder de deelnemers aan de enquête. De Hanzehogeschool geeft veertig cadeaubonnen van vijftig euro weg. Het onderzoek is anoniem. www.nse.nl.

HG’ers krijgen sterke w8W@@rd& In de loop van het schooljaar moeten studenten en medewerkers van de Hanzehogeschool om de zoveel tijd hun wachtwoord wijzigen. Dat wachtwoord moet een zogeheten sterk wachtwoord zijn dat moeilijk is te achterhalen. Een sterk wachtwoord bestaat uit minimaal acht karakters, minstens drie daarvan moeten hoofdletters, kleine letters, cijfers of speciale tekens zijn. Op deze manier moet vertrouwelijke informatie beter worden beveiligd. De eerste fase van de maatregel is eind januari ingegaan. Studenten of medewerkers die nu hun wachtwoord willen wijzigen, moeten nu al kiezen voor een sterk wachtwoord.

Tweede hbo-studie nog goedkoop De hogescholen leggen zich erbij neer dat hbo’ers met een tweede studie de komende drie jaar voor het gewone collegegeld mogen afstuderen. In 2007 besloot minister Ronald Plasterk om het collegegeld voor tweede studies te verhogen, maar hij maakte een uitzondering voor studenten die al aan een tweede studie waren begonnen voordat ze de eerste hadden afgemaakt. Die kregen de garantie dat ze voor het gewone collegegeld mochten doorgaan. De universiteiten en hbo-instellingen wilden van die afspraak af toen bleek dat zij voor de kosten van de maatregel moeten opdraaien. Maar Plasterk houdt voet bij stuk.

Jan Peter Nap pakt geldprijs Lector Life Sciences Jan Peter Nap heeft een staatslot van vijftien euro gewonnen. Nap maakte slechts één fout in de geldquiz van HanzeMag. De strooizoutopgave, waarover Nap struikelde, bleek voor meerdere deelnemers te hoog gegrepen. Het antwoord stond in de rubriek Bij de Les van hetzelfde nummer: als de variabele kosten van een tonnetje strooizout lager zijn dan 1,90 euro kan de verkoop zinvol zijn (de vaste kosten maakt de handelaar namelijk ook als hij niets verkoopt). Veel inzenders wisten ook niet dat Romeinen vroeger wel met het pond betaalden, maar niet met de sou (dat is een Franse munt).

[10] 2010 3 FEBRUARI WOENSDAG HANZEMAG 5

CHRIS

Gary Bleeker zet zich in voor zijn geboorteland Haïti

‘Ik verwachtte oorlog, rellen,

maar nooit een aardbeving’ Hoewel hij op tweeënhalfjarige leeftijd geadopteerd werd door Nederlandse ouders, heeft Gary Bleeker nog steeds een sterke band met zijn geboorteland Haïti. De student Commerciële Economie zet zich daarom in om geld in te zamelen.

Foto: Luuk Steemers

‘Ik was die dinsdagochtend net terug van fitness toen ik een sms’je kreeg van een vriend. Slecht nieuws uit Haïti was ik wel gewend, maar dit… Ik verwachte oorlog, rellen, misschien een coup, maar nooit een aardbeving. ‘Ik had meteen wel door dat het echt goed mis was. Ik weet wel hoe Port-au-Prince in elkaar zit. Als je dan hoort dat het paleis, toch één van de stevigste gebouwen, helemaal in puin ligt, dan weet je dat de rest er nog veel erger aan toe is. ‘Ik was wel verbaasd dat de Nederlandse media in het begin nauwelijks aandacht schonken aan de ramp. Pas na twee dagen werd het belangrijk nieuws, daarvoor ging het vooral over de kabinetscrisis en een overleden modeontwerper (Edgar Vos, red.). CNN was vrijwel meteen ter plekke, dus de eerste dagen haalde ik daar al mijn nieuws vandaan. ‘Ik kwam naar Nederland toen ik tweeënhalf was. Ik kan me er weinig van herinneren. Maar mijn ouders stimuleerden me altijd om een band met Haïti te houden. Ik kom uit het kin-

derdorp Bon Repos van Stichting Hart voor Haïti, dat vijftien kilometer buiten Port-au-Prince ligt. In dat dorp wonen veelal weeskinderen, maar ook kinderen van wie de ouders tijdelijk niet in staat zijn de kinderen te onderhouden. In het dorp staan onder andere een school, een bakkerij en een kerk. ‘Alle kennissen die ik daar heb, zijn gelukkig ongedeerd, maar het kinderdorp is zwaar getroffen. De omheining is ingestort, bijna alle huizen zijn verwoest, en de school en de kerk zijn zwaar beschadigd. Alleen de bakkerij staat nog, maar doordat er geen toevoer is van voedsel, is die niet meer in bedrijf. ‘De eerste dagen dacht ik aan niets anders. Ik kwam bij RTV Noord, OOG TV, ik zat in het belpanel voor de grote tv-actie. Maar ik wilde meer doen, niet alleen geld geven maar ook zorgen dat anderen geld gaven. Ik heb bannerruimte gekocht op Hyves, zodat mensen konden doorklikken en direct een gift konden doen aan Hart voor Haïti. Nu ben ik bezig met het organiseren van een salsafeest waarvan de

opbrengst naar Hart voor Haïti gaat. Het vindt plaats op 5 februari in Plaza Danza. ‘Ik zit in het laatste jaar . Als ik klaar ben vertrek ik weer naar Haïti om me daar voor anderhalve maand in te zetten voor de stichting. Ik ga niet vanwege de aardbeving. Dit was al langer mijn plan, maar misschien is het nu nog wat meer nodig. Uiteindelijk wil ik op termijn zelf iets opzetten, maar daar wil ik eerst nog wat langer over nadenken. Straks neemt de mediaaandacht weer af, maar is hulp misschien nog wel meer nodig.’ Chris Wind

Help Gary, help Haïti Informatie over de stichting staat op www. hartvoorhaiti.nl. Directe financiële hulp is mogelijk door een bijdrage op ABN/AMRO 50.11.62.194 o.v.v. noodhulp Haïti.

Cijfers Het is curieus. Aan de ene kant doen cijfers ons weinig. Als er in Haïti tienduizenden, misschien wel honderdduizenden doden zijn gevallen door een aardbeving, is Nederland nog steeds in de ban van een kabinetscrisis en de dood van modeontwerper Edgar Vos. Maar zodra de eerste beelden van huilende weeskinderen binnenkomen, wordt er gelijk een enorme tv-actie op touw gezet. Aan de andere kant wordt vrijwel alle beleid gebaseerd op cijfers. Op gevoelens, emoties en persoonlijke ervaringen kun je immers geen beleid bouwen. Maar toch, honderdduizend doden zonder visueel bewijs doen ons weinig. Een hartverscheurend verhaal over een Nederlands gezin dat een kind adopteert in Haïti en tijdens een middagdutje om het leven komt doordat het hotel instort, kan ons tot tranen roeren. We lijken steeds meer te geloven in beelden en oneliners. Niet dat we niet meer geloven in getallen en feiten, natuurlijk zijn die nog steeds leidend. Het probleem is alleen dat we ons geloof verliezen in de mensen en instanties die deze getallen voortbrengen. Politici zijn uitvreters, ontwikkelingswerkers steken de helft van het geld in eigen zak, milieudeskundigen verdoezelen de feiten, en ga zo nog maar even populistisch door. Maar als we niemand met gezag meer vertrouwen, dan blijft er maar weinig anders over dan puur cynisme. Ik moet toegeven, soms ontkom ik er ook niet aan. Al ruim een jaar wordt er verhit gediscussieerd over huisvesting van studenten in de stad Groningen. Als je sommige politici moet geloven, zijn studenten de oorzaak van vrijwel alle ellende in de stad. Gelukkig is de gemeente verstandig en baseert het haar beleid op cijfers en feiten, denk je dan als optimist. Totdat blijkt dat de gemeente Groningen al jaren uitgaat van de verkeerde cijfers. Er wonen geen twintig duizend studenten in de stad, zoals de gemeente tot nu toe dacht, maar dertig duizend. Ach, een minimaal verschil, tien duizend studenten meer of minder heeft toch geen invloed op de leefbaarheid van woonwijken? Ja, dat bedoel ik inderdaad cynisch. Op zulke momenten ben ik ook even het vertrouwen in de gezaghebbers kwijt. Iedereen kan een fout maken, maar tien duizend studenten over het hoofd zien? Nee, Chris, niet cynisch worden, fouten maken is menselijk… Ze zijn nu gelukkig terecht, die tien duizend vermiste studenten. En dat zonder reddingsteams van Artsen zonder Grenzen! Chris Wind


Rare jongens, die Chinezen. Dat kun je wel denken, maar als je wilt solliciteren bij een Chinees bedrijf, kun je maar beter goed uit je doppen kijken en buigen, merkt Boudewijn Otten, Bij de Les van World Essence.

Foto: Pepijn van den Broeke

Foto: Luuk Steemers Ad Fernhout (rechts), de acteur die dokter Simon speelde in Medisch Centrum West, bestiert tegenwoordig World Essence, een bedrijf in intercultureel management. (Links: Ivy, midden: Michal).

Op de muur staan lijntjes geprojecteerd die aangeven hoe gesprekken tussen leidinggevenden en ondergeschikten verlopen. In het lijntje van westerlingen spreekt de chef ongeveer evenveel als de ondergeschikte. Bij oosterlingen praat de chef meer en het gesprek kent meer pauzes. ‘In China vindt men het onbeleefd als de ondergeschikte meteen reageert op een opmerking van de baas’, stelt Desirée Homeaulong, ‘hij laat een stilte vallen van, hoe lang, Ivy?’ Ivy Wang denkt even na. ‘Tien seconden’, zegt ze. ‘Tien? Waarom? Veel te lang’, meent Vicky Hwang, die twee seconden stilte lang genoeg vindt. ‘Zo zie je maar: de ene Chinees is de andere niet’, redt Desirée zich eruit. ‘Als je je in een andere cultuur beweegt, moet je donders goed opletten: voor je het weet doe je iets wat de ander volkomen verkeerd interpreteert.’ Desirée en Ivy werken voor World Essence, een bedrijf dat westerlingen voorbereidt op contacten over de grens. Op 18 januari luisteren ze de International Week van het Instituut voor Facilitair Management van de Hanzehogeschool op. In lokaal A126 van de Van DoorenVeste laten acht studenten en drie

docenten zich trakteren op rollenspellen, waarin Ad Fernhout zijn acteurtalent tentoonspreidt. Anno 2010 is Ad Fernhout de baas van World Essence, maar tussen 1988 en 1992 vertolkte hij de rol van dokter Simon Neerings in de veelbekeken tv-serie Medisch Centrum West. Ad en Desirée wachten op het moment

‘Zo zie je maar: de ene Chinees is de andere nou ook weer niet’ dat ze worden binnengeroepen voor een sollicitatiegesprek. Desirée zwijgt, Ad zucht en steunt. Hij frummelt aan zijn attachékoffer, doet hem open, tast tussen zijn papieren, laat zijn handen in alle vakjes glijden, stamelt O, nee! en werpt zijn hoofd in z’n handen. Rood aangelopen richt hij het woord tot de stoïcijnse Desirée. ‘U bent voor mij aan de beurt, maar… zou ik eventueel, als u het niet erg vindt… misschien toch… omdat het niet anders kan… als eerste naar binnen

mogen?’ Nee, luidt het antwoord. ‘Natuurlijk niet… ik begrijp het… dan moet ik… wilt u dan… misschien als u het zou willen doen… wilt u zeggen dat ik weg moet. Dat ik nog contact opneem… Ad Fernhout… alstublieft, dank u wel. Tot ziens.’ ‘Jullie moesten observeren. Nou, zeg het maar, wat gebeurde hier?’, spoort Desirée aan. Een fluitje van een cent voor het publiek. Die Ad in de wachtruimte was aanwezig, egocentrisch, expressief, slecht voorbereid, nerveus, direct en chaotisch. Dat had Desirée al gedacht. ‘Allemaal interpretaties, allemaal etiketten die jullie razendsnel op gedrag plakken.’ Geen van die oordelen was juist, want Ads gedrag is verklaarbaar: hij speelde een diabetes-patiënt die ontdekte dat hij z’n medicijnen was vergeten. Hoe solliciteer je bij een Chinees bedrijf? Ivy Wang, die Nederlands studeerde aan de universiteit van Shanghai, komt vrolijk binnen, gaat zitten, kruist haar benen en beantwoordt de vragen van Desirée enthousiast, ze vertelt honderduit over haar

kennen en kunnen. Een gedreven type, open en eerlijk, zeg je als je door een Nederlandse bril kijkt. Chinezen zien dat heel anders. Vicky: ‘Ze was erg grof en opschepperig. Ze interrumpeerde de baas zelfs.’ Dat doe je dus niet in China. En in Polen kun je er maar beter ook niet mee aankomen. Student Michal uit Gdansk: ‘Het leek wel alsof zíj de baas was. Die zou ik never-nooit aannemen.’ Ivy probeert het opnieuw. Ze wacht totdat ze hoort dat ze mag binnenkomen, verontschuldigt zich voor haar komst, maakt buiginkjes, wacht totdat de ander zich tot haar richt, vraagt of Desirée haar getuigschriften wil aannemen, gaat pas zitten als ze toestemming heeft gekregen, kruist haar benen niet en wacht met antwoorden steeds totdat Desirée is uitgesproken. ‘Dank u voor uw geduld’, zegt ze na het gesprek, licht nijgend, ‘dank u wel.’ Zo kan het wel, vindt Vicky. Ook Michal is te spreken. Ad Fernhout: ‘Westerlingen vinden dit een beetje vreemd. Onderdanig zelfs, met al die buiginkjes en zo. Maar het went razendsnel. Het is gewoon gedrag, beleefd… en wel zo prettig ook.’ Boudewijn Otten


bij bijde deles les

Chinese brillen zijn wel zo prettig

Slimme schaakvariant brengt beginners voorbij het beginspel

Jozias’ eurekamoment

Protestants baasje

Jozias Hillenkamp is geestelijk vader van raindropchess, een schaakspel dat hij nog geen jaar geleden bedacht. Mede dankzij de HG gooit hij hoge ogen op de Spielwarenmesse in Neurenberg. Melchior houdt van schaken. De tienjarige Groninger behoort in zijn leeftijdsklasse tot de top-vijf van Nederland. Vader Jozias Hillenkamp (48) is een stuk minder bedreven, maar een potje tegen Melchior? Ach, waarom niet? Bijna een jaar geleden zaten ze op de bank naar het bord te staren toen een onverhoedse beweging een voortijdig eind aan het plezier maakte: alle stukken op de grond. Vader en zoon probeerden ze in hun oorspronkelijke positie te plaatsen. Het was het eurekamoment van Hillenkamp. ‘Ineens! In het eindspel van een schaakpartij zit alles wat het spel zo mooi maakt, maar de weg erheen is lang. Eigenlijk is het begin, het opbouwen van je stellingen, het moeilijkst te leren. Beginnende schakers en types als ikzelf doen eigenlijk maar wat. Ik dacht: ik moet iets bedenken waardoor spelers dat begin kunnen overslaan.’ Dat is Hillenkamp gelukt, zo blijkt op 22 januari op de Hanzehogeschool (HG). Raindropchess begint met een leeg bord. Beide spelers schudden zestien kaarten waarop schaakstukken staan en leggen dat naast het bord met de blinde zijde boven. Wit draait de eerste kaart om. Het schaakstuk dat op de afbeelding staat dropt hij op één van de 64 velden, het maakt niet uit waar. Alleen de pionnen mag wit niet op de twee laatste verdedigingsrijen van zwart zetten. Dan is zwart aan zet. Binnen de kortste keren komen de stukken op het bord in eindspelstellingen. De

spelers kunnen pas stukken van de tegenstander veroveren als ze hun eigen koning op het bord mogen zetten. ‘Het toeval speelt dus een rol. De getrokken kaarten bepalen met welke stukken je speelt. Dat toeval heeft leuke effecten, want een goede schaker die slechte kaarten trekt kan verliezen van een slechte schaker die goede kaarten trekt.’ Drie studenten van het Alfa College ontwierpen de doos die cartonnagefabriek Zaadhof van de band liet rollen. Speelgoeduitgever Spezet zet raindropchess in de wereldspellenmarkt. Hillenkamp: ‘Ieder jaar worden er achthonderd nieuwe spellen uitgebracht. Enorm. Het lijkt me leuk om ze te ontmoeten.’ Van 3 tot 10 februari staat Hillenkamp op de Spielwarenmesse in het Duitse Neurenberg, waar 120 spelleninkopers hun slag proberen te slaan. 6 februari zou weleens een geluksdag voor Hillenkamp kunnen worden. Dan wordt bekend welk nieuw spel het meest vernieuwend is. ‘Spezet heeft me voorgedragen, maar ter plekke wordt pas uitgemaakt of ik word genomineerd. Dat zou al wat zijn, hoor.’ Het liefst had Hillenkamp in Neurenberg ook uitgepakt met een internetversie van raindropchess, die momenteel wordt gemaakt onder de hoede van twee docenten van het Instituut voor Informatie- & Communicatietechnologie van de Hanzehogeschool (HG). Hillenkamp schakelde de HG in met een zogeheten innovatievoucher, een subsidie waarmee

een ondernemer denken mankracht van een onderwijsinstelling kan kopen. Studenten van het Instituut voor Communicatie & Media helpen Hillenkamp met de promotie van het nieuwe spel. Vierdejaars Dominick Nijboer maakt op 22 januari in het Atrium opnamen voor een reclamefilmpje dat Hillenkamp in Neurenberg wil vertonen. Schaken? Dat duurt me te lang, zie je studenten denken, maar raindropchess duurt helemaal niet lang. In een paar minuten kan het gepiept zijn. Net als bij het gewone schaak mag een pion die de overkant haalt worden ingewisseld voor een zwaarder stuk. Dat schaakstuk is bij raindropchess lichtblauw (voor wit) of donkerblauw (voor zwart). In het Atrium trekken ze de aandacht van passanten. De Koninklijke Nederlandse Schaakbond (KNSB) gebruikt raindropchess om het edele spel populair te maken. Internationaal meester Hans Böhm, die voor de KNSB schaken promoot, ging overstag. ‘Hij had zijn twijfels’, zegt Hillenkamp, ‘een echte schaker vindt het vervelend om afhankelijk te zijn van het toeval, die wil alles beheersen. Dat is bij raindropchess onmogelijk. Maar voor amateurs is de toevalsfactor juist leuk: zo winnen ze nog eens een keer. En Böhm is het met me eens: met raindropchess leer je spelenderwijs.’

Vélana Hillenkamp brengt vader Jozias in de problemen tijdens de raindropchessdemonstratie op de Hanzehogeschool


frick

Tekst en foto: Boudewijn Otten

Het is nuttig om u ervan te vergewissen of uw baas van protestantsen huize is. Daarmee kan een medewerker een hoop ellende voorkomen. Protestantse bazen vormen een bijzondere diergroep. Ze hebben weinig bindend vermogen. Katholieke en niet-christelijke bazen hebben dat wel, stelden onderzoekers Tom van den Belt en Joop Moret vast: die geven makkelijk een compliment en leggen de nadruk op het feit dat zijn medewerkers en hij sámen een prestatie moeten leveren. De protestantse chef is een individualist. Hij is er heftig van doordrongen dat híj verantwoordelijk is en hij verwacht gehoorzaamheid van zijn personeel. Vooraf bevroedden de onderzoekers, die 442 managers een vragenlijst lieten invullen en daarna 26 protestantse managers diepgaand aan de tand voelden, dat protestantse managers zich zouden laten leiden door protestantse leerstellingen. De mens is geneigd tot alle kwaad. Dit dogma, zo vermoedden de onderzoekers, zou ertoe kunnen leiden dat de protestantse manager zich meer dan zijn niet-protestantse evenknie, richt op controle van zijn personeel. Dit blijkt echter niet het geval. Er zit alleen een verschil in de manier waarop de protestant opgevoede manager (of hij nou orthodox, modern of van z’n geloof is gevallen) die controle uitoefent: de protestant gaat minder uit van gelijkwaardigheid, hij hecht grote waarde aan gezag en hiërarchie. Dat vloeit waarschijnlijk voort uit een ander dogma: de protestant gaat ervan uit dat alle gezag van God stamt. Dat houdt in dat hij zichzelf ziet als iemand met een zware opdracht: de Heere God heeft hem uitverkoren om gezag uit te oefenen. Wie hem bekritiseert, levert ook een beetje kritiek op Hem. Jan Peter Balkenende is protestants. Zijn reactie op het Irak-rapport van de commissieDavids schokte velen. Nee, zei de premier, natuurlijk had hij het parlement niet onvolledig ingelicht. Nee, zei hij, natuurlijk had hij niet op foute juridische gronden een oorlog gesteund. Nee, zei hij, het was niet vreemd dat hij de leiding van de kabinetsdiscussie aan de verantwoordelijke minister van Buitenlandse Zaken had overgelaten. Arrogant en hooghartig, vonden veel mensen. Zomaar publiekelijk Willibrord Davids affakkelen, de oud-president van de Hoge Raad! Wie denkt baasje Balkenende wel dat hij is? Het antwoord is af te leiden uit het onderzoek van Van den Belt en Moret: Een Beetje God. Denk daaraan als uw baas met protestantse wortels, de Hanzehogeschool kent er nogal wat, u om advies vraagt. Hajo Frick

Winnaar Innoveer Sven Warris doet dna-onderzoek

Bingo voor de dingo Sven Warris (34) won in 2007 de Innoveer, een prijs die de Hanzehogeschool jaarlijks uitreikt aan de meest innovatieve docent. Naast het beeldje en eeuwige roem kreeg Sven vijf duizend euro waarmee hij naar Australië vertrok. Het werd geen snoepreisje. Waarom Australië? ‘Ik zat te dubben: Engeland of Australië? Ik ben aan het promoveren, dus zocht ik naar een universiteit op niveau op het gebied van bio-informatica. Het moest niet alleen maar leuk zijn. Het hoofd bio-informatica van de University of New South Wales in Sydney zit in mijn LinkedIn-netwerk. Daardoor kon ik makkelijk contact leggen. Ik heb ze alleen om een stoel en een bureau gevraagd. Ze hoefden me niet te betalen en ik nam ook mijn eigen laptop mee.’ Dus het was: welkom Sven. ‘Zeker, ik ben er in augustus 2008 naar toe gegaan en drie maanden gebleven. Australiërs zijn vriendelijke en open mensen. Alle positieve vooroordelen over Australiërs kloppen gewoon. Sydney is een prachtige stad.’ Had je een idee wat je in Sydney zou gaan doen? ‘Het probleem met bio-informatica is dat je ontiegelijke hoeveelheden data moet verwerken. Dat kun je oplossen door meer computers te gebruiken, maar je kunt ook videokaarten gebruiken. Zeker in de nabije toekomst zijn alleen computers niet voldoende. Ik kwam er al snel achter dat ze in Sydney nog niet zo ver waren. Ze hadden meer aan standaardondersteuning voor biomedisch onderzoek. Ik moest dus een stap terug doen.’ En toen kwam de dingo om de hoek kijken. ‘De dingo is een hondachtige die met uitsterven wordt bedreigd. Niet alleen omdat ie door boeren wordt doodgeschoten omdat hij schapen doodbijt, maar vooral omdat de nakomelingen zich makkelijk kruisen met andere honden. De hond, de wolf en de dingo zijn nauw verwant. Ze vermoeden dat de dingo een afstammeling is van de wolf die zo’n vijf duizend jaar geleden via India in Australië terecht is gekomen.’ Hoe weet je dan of je met een raszuivere dingo te maken hebt? ‘In ieder geval niet aan de uiterlijke kenmerken. Dingo’s lijken erg op Indiase honden. Een dingo loopt ook niet met een stamboom om z’n nek. De enige manier is om naar dna te kijken. Daar liggen de verschillen. Het is nagenoeg zeker dat de meest raszuivere dingo’s voorkomen op Frazer Island en een handjevol

die in de dierentuin zijn gefokt. Van dat dna had de universiteit enorm veel data die geanalyseerd moesten worden. Dat deden ze daar nog met de hand. Stap voor stap met behulp van Excel.’ Jij dacht, dat kan efficiënter? ‘Ik ben begonnen met programmatuur te schrijven om de data te analyseren. Daarna analyseerden we het mitochondriaal dna van de dingo. Dat is het stukje dna dat alleen van moeder op kind wordt overgedragen en daarom van groot belang is bij familie- en migratieonderzoek. ‘Het analyseren van het materiaal met next generation sequence is enorm kostbaar. We kozen ervoor om vier procent van het dna bepalen. Het was niet nodig om het hele dna te onderzoeken omdat er wel een paar duizend kenmerkende verschillen zijn op dna-niveau. De opdracht aan de studenten was om uit te zoeken hoeveel mitochondriaal dna in die vier procent aanwezig is. De verwachting was veel meer mitochondrisch dna aan te treffen

en dat bleek ook zo te zijn. Een celkern met één set dna kan namelijk veel meer mitochondrisch dna bevatten.’

kunnen identificeren, kunnen fokprogramma’s worden gemaakt en zouden ze de dieren in speciale gebieden kunnen uitzetten.’

Maar zoals mensen verschillen, zullen dingo’s ook verschillen? ‘Klopt, we zochten dan ook naar toevallige mutaties of kenmerken die specifiek voor dingo’s waren. Uiteindelijk hebben ze op de universiteit op basis van de data twintig verschillen uitgekozen in acht honden en acht dingo’s. Twee verschillen troffen we alleen aan in de acht dingo’s. Op dit moment wordt er op grotere schaal naar wel tienduizend verschillen gekeken. Maar dat onderzoek kan nog jaren duren. Hoe meer verschillen, hoe zuiverder de test is. Binnen een paar jaar komen we erachter of we op de goede weg zitten, maar de tekenen lijken goed. We komen stap voor stap dichterbij.’

Een dergelijk project doe je nu ook met de Wollemi Pine. ‘Alle bomen en planten hebben chloroplast, dit kun je vergelijken met mitochondrisch dna. Waar we nu tegenaan lopen is dat we niet zoals met de dingo over prachtig vergelijkingsmateriaal beschikken, namelijk de hond. Maar dat mogen de studenten nu lekker uitzoeken.’

Het doel is dus om uiteindelijk raszuivere dingo’s te fokken? ‘Als we ze op een snelle en goedkope manier

Dat geld van de Innoveer is dus wel zinvol geïnvesteerd. ‘Er is meer uitgekomen dan ik had verwacht. Ook studenten vinden het fantastisch om hier aan mee te werken. Alle kennis vloeit meteen door in het onderwijs. Ik ben er zelf van gegroeid, het instituut heeft er iets aan en dat de wereld er iets aan heeft is natuurlijk een hele vette bonus.’ Loes Vader


Sierd Wijnalda is geen schaatser, maar toch

Zoete koek en jong wintergeluk Sierd heeft twee Elfstedenkruisjes. Als de Tocht der Tochten in 2010 doorgaat, gaat ie op voor nummer drie. Zonder mem en zonder klapschaatsen, gedreven door het gevoel dat het nooit meer als in 1985 mag zijn. Het was echt niet leuk, die dagen ná 21 februari 1985, de geluksdag waarop de met wedstrijdnummer dertien rijdende Evert van Benthem de dertiende Elfstedentocht won. Trienke Wijnalda-de Boer en haar 25-jarige zoon Sierd konden het maar moeilijk van zich afzetten: ze waren er niet bij geweest. Knarsetandend volgden ze het spektakel op tv. Het wak tussen de twaalfde en de dertiende Tocht der Tochten was 22 jaar geweest. En zij, de Wijnalda’s mochten de schaatsen niet onderbinden. Sierds stevige ballangruds lagen verwijtend en werkeloos in de gang. Zij, de Wijnalda’s, Frieser dan Fries, waren geen lid van de vereniging de Friesche Elf Steden, dus hadden ze geen recht op een startnummer. In 1985 zat Sierd in het examenjaar van de Academie voor Lichamelijke Opvoeding in Groningen. Hij wilde koste wat kost z’n diploma halen. Daar paste geen afleiding bij, vond hij. Stom, stom, stom, 25 jaar later kan Sierd zich nog steeds voor de kop slaan. ‘Ik was er klaar voor. Ik had hem kunnen rijden, maar het mocht niet. Dat had ik aan mezelf te danken. Een grote fout, ook qua studie. Jon-

gen, minstens twee weken kwam ik niet aan studeren toe. Ik zat helemaal stuk, liep maar te malen: stel je voor dat we weer een jaar of twintig moeten wachten.’ Mem zei: “Sierd, jongen, dit gaan we niet nog een keer meemaken. We worden lid.” En ze werden lid. Een jaar later stonden ze wel aan de start. ‘Het was zo prachtig, met m’n moeder over het ijs. Kranten onder het jack en zoete koek voor onderweg.’ Trienke Wijnalda-de Boer, ja, die kon schaatsen. Beter dan haar zoon, de ALO-student. ‘Een mooie slag heeft ze, technisch prima, keurig in balans. Zelf ben ik meer een prikker, een douwer. Wel goed voor natuurijs, zo’n kort slagje, maar verder is het maar zozo.’ Veertien uur deden ze erover, moeder en zoon, maar toen hadden ze hun Elfstedenkruisje te pakken. Om kwart over tien ’s avonds reden ze, na dik 199 kilometer schaatsen, over de eindstreep op de Bonkevaart. Een paar minuten voor de finish van prins Willem-Alexander, die vergeefs had gehoopt dat hij de tocht anoniem uit had kunnen rijden. ‘Het moet een heel mediacircus geweest zijn, maar wij waren al van het ijs

af. Niks van meegekregen.’ Z’n eerste kruisje hangt ergens op zolder in een provisorische medaillekast, naast het tweede, dat Sierd in 1997 in de wacht sleepte. ‘Ach, ik ben geen schaatser’, zegt de docent aan het Instituut voor Sportstudies, ‘maar wel een duursporter, hardlopen vooral. Daardoor is zo’n Elfstedentocht conditioneel geen probleem. De moeilijkheden zitten in de omstandigheden. In 1997 was het verdomd koud, met die wind op je kop. Ik was enorm blij toen ik in Franeker aankwam waar mijn hoogzwangere vrouw me opwachtte met een bord macaroni. Voorbij Franeker weet je wat iedere Elfstedenrijder weet: als ze me niet van het ijs halen, ga ik over de meet.’ Misschien wordt 2010 weer een Elfstedenjaar. Sierd traint er niet speciaal voor. Hij is ook niet iemand die over een nacht ijs gaat. ‘Het ijs is momenteel gewoon prut, sneeuwijs, fondantachtig. Maar bij ons in Drachten is een tochtje zo gemaakt, de ondergelopen weilanden vriezen snel dicht. Als ik kilometers wil maken, ga ik met de auto naar restaurant Ie-Sicht in Oudega. Dan neem ik de Smalle Ee, de Mod-

Foto: Boudewijn Otten Sierd Wijnalda miste de Elfsteden van 1985: ‘Minstens twee weken kwam ik niet aan studeren toe, ik liep maar te malen’


derige Bol en pak ik wat petgaten mee, dat zijn slootjes die zijn gemaakt voor de turfschuiten die daar vroeger door het veen voeren. Als het ijs goed is, doe ik een rondje Pikmeer, op naar Grou.’ De natuur, rillend riet, ganzen aan de hemel, de blik op de einder, het staalachtige geluid van schaatsen op steenhard ijs dat kraakt en veert. ‘Géén klapschaatsen’, zegt Sierd, die zijn afgereden ballangruds inmiddels heeft vervangen door raps. ‘Lekker rijden, man tegen elementen. Weet je, mijn kinderen hebben het dit jaar voor het eerst meegemaakt: schaatsen op de slootjes bij ons huis. Dat dát kon, dat is toch echt iets van voor hun geboorte. Het is heerlijk dat ze dit kunnen meemaken.’ Koude tijden en warme gevoelens, jong wintergeluk. Het staat de nu 47-jarige sportdocent in het geheugen gegrift. Als peuter reed hij op de sloot voor het ouderlijk huis in Houtigehage op het ijs. ‘Machtig! Ik hoop dat Mark en Esther later met hetzelfde gevoel terugdenken aan hun eerste slagen op het ijs van Thialf.’ Boudewijn Otten

Aggie pakt Talent Trophy voor de tweede keer op rij

‘Ik ben Cambuur, nog láng geen Ajax’ Marathonschaatster Aggie Walsma gaat dit jaar als een speer. Volgend jaar wil de derdejaars de neus aan het venster van de Nederlandse top drukken. Niet gek voor een meid met zwemenkels. Ze heeft sproeten, ook midden in de winter. Aggie Walsma, derdejaars aan het Instituut voor Sportstudies van de Hanzehogeschool, brengt het slechte nieuws luchtig. ‘Het sneeuwt in Friesland’, zegt ze, ‘wel vijf centimeter, hoorde ik. Dat wordt hem niet, het gaat ook nog dooien, deze week.’ Het is dinsdagmiddag 26 januari, in Aggies woonplaats Hoogkerk vriest het dat het kraakt, geen sneeuwvlok te bekennen, een straf windje geselt de huizen, de zon geeft geen merkbare warmte af. Winter, een echte winter. Dat is de droom van de jongens en meiden van de

Een boerderij in Friesland, zeven kinderen, overal sloten en toch is Aggie de enige Walsma met het schaatsvirus gestampte pot. Het ís tijd voor koek en zopie en het wórdt weer eens tijd voor een Elfstedentocht. Kortom, het is tijd voor Aggie Walsma, marathontopper in de dop. Maar ze zegt het zonder zichtbare emotie: ‘Dat wordt hem niet.’ Op 20 januari sloeg de 22-jarige Friezin toe op de Weissensee. Voor de tweede keer op rij pakte ze op het ijs van het Oostenrijkse marathonmekka de Talent’s Trophy, de grootste prijs voor Nederlandse regiorijdsters. ‘Ik ben er nog lang niet. De Talent’s Trophy is maar zestig kilometer. Tweehonderd kilometer is heel wat anders.’ Een marathonschaatster van 22, dat kan eigenlijk niet eens. ‘Je moet rijpen, veel kilometers in de benen hebben. Ik ben nog groen. Als

Aggie Walsma rijdt, in het kielzog van ploeggenoot Britt Tjalma, naar haar tweede overwinning in de Talent Trophy op rij.

Mireille Reitsma (Aggies succesvolle ploeggenoot, red.) Ajax is, dan ben ik Cambuur, zo moet je het zien.’ De lach breekt door, maar haar woorden blijven bescheiden. ‘Ik hóóp dat ik volgend jaar klaar ben voor de eredivisie.’ Rustig aan, is het motto. De boerendochter uit het Friese Tjerkwerd (bij Bolsward) doet mee aan het begeleidingsprogramma van Sportstudies. ‘Ze keren je helemaal binnenstebuiten, meten alles wat er te meten valt. Voor duursporters is het heel belangrijk om de juiste verhouding tussen rust en arbeid te

vinden. Als je te veel doet op de verkeerde momenten kun je overtraind raken. Aan Paulien van Deutekom kun je zien hoe erg dat is en hoe lang dat duurt. Vorig jaar wereldkampioen en dit seizoen helemaal niks.’ Kalm aan. Maandagavond rustig rondjes draaien op het ijs van het Groningse Kardinge, dinsdagavond een intensieve training op datzelfde ijs, woensdag vrij, donderdag veel sport op school, vrijdag drie uur wielrennen en zaterdag een pittige ijstraining in Thialf. Zondag is het weer wielrennen. ‘Als het glad is, kruip ik op de tacx, een fiets die op een stellage staat. Maar dat is wel een beetje saai.’ Aggie is het vijfde kind uit een gezin van negen. Zeven kinderen in hartje Friesland, een met sloten omgeven boerderij en toch is Aggie de enige op wie het schaatsvirus vat kreeg. En zelfs dat is toeval. ‘Een vriendinnetje nam me een keer mee naar de ijsbaan en ik vond het leuk. Eigenlijk was ik meer van het zwemmen, in zekere zin het omgekeerde van schaatsen. Ook fysiek, trouwens: voor schaatsen heb je sterke enkels nodig. Zwemmers hebben juist baat bij soepele enkelgewrichten. Dat zei de arts van Sportstudies ook meteen: die enkels zijn veel te flexibel voor marathonschaatsen. Ik geloof het wel, maar ik heb er nog nooit last van gehad.’

Maat 37 hebben de Vikings met goudgele streep, twee maten kleiner dan haar gewone schoeisel. ‘Ik snoer m’n voeten niet af, maar ze moeten wel goed passen. Dat komt vrij precies.’ Haico Bouma uit Oudehaske, een oude marathonklepper, is Aggies vaste materiaalman. ‘Zelf pruts ik nooit aan m’n schaatsen. Ik dacht zelf dat ik nieuwe buizen nodig had op de Weissensee, maar Haico zei dat ik geen risico moest nemen. En hij had gelijk.’ Ze heeft de zaakjes goed op orde. ‘Wat wil je? Landjuweel is hartstikke professioneel, Alida Pasveer is een supercoach en onze meiden doen het dit jaar uitstekend. Op de baan én op natuurijs.’ Aardappelgroothandel Landjuweel stopt na dit seizoen met de sponsoring. Een heikel moment voor Aggie. ‘De grote meiden komen zo aan de bak bij een ander team. Voor mij ligt dat iets moeilijker. Wie kent mij? Ik zal goede prestaties moeten neerzetten. Mijn gezicht laten zien.’ Wat er ook gebeurt, dat gezicht zal niet te zien zijn als dit jaar de Elfstedentocht wordt verreden. Daarvoor is het te vroeg. ‘Ik moet in Franeker opdraven, bij de ravitaillering. Onze rijdsters eten en drinken aanreiken. Dat is belangrijk. Als je niet eet, gaat het licht uit.’ Boudewijn Otten

Foto: Boudewijn Otten


Say

To Cupido

Heb jij ook je buik vol van roze hartjes, rode rozen, vadsige cupido’s en kleffe kaartjes? Ben jij unhappy single en word je op 14 februari nog eens extra door de mierzoete shit getrokken? Ben je net gedumpt door je grote liefde, word je gestalkt door je foute ex? Of heb je gewoon een pesthekel aan die commerciële uit de VS overgewaaide nepfeestdag?

Marco Valentijn

Vier dan Anti-Valentijnsdag!

Tien Anti-Valentijnmantra’s * * * * * * * * * *

Jij bent zo’n achterhaald concept, zoooooo 2009 Je hoeft geen eikel te zijn om aan een boom te hangen Liever gekwetst door de waarheid dan getroost door een leugen Mijn schip vaart verder, dat van jou is gezonken Vrouwen zijn net overalls, mouwen te lang en pijpen te kort Liefdes zijn net treinen, als je te laat bent neem je gewoon de volgende Een vrouw zonder man is als een vis zonder fiets Ik ben van na de oorlog en dat houd ik zo Wie zijn grenzen niet kan stellen, krijgt niet de worst alleen de vellen Jij bent als Tipp-Ex, eerst mijn typ en toen mijn ex

Tien Anti-Valentijnsongs * * * * * * * * * *

Bitches Ain’t Shit - Dr Dre feat Snoop Dogg All Women Are Bad - The Cramps No Scrubs - TLC Irreplaceable - Beyonce Smack My Bitch Up - The Prodigy I Hate Everything About You – Ugly Kid Joe Fuck You – Lilly Allen Yester-Me-, Yester-You, Yesterday – Stevie Wonder Love Stinks – J Geils Band Fifty Ways To Leave Your Lover – Paul Simon

Lidewij Niezink verfoeit Valentijn

‘Roze is een afstotelijke kleur’

Lidewij Niezink (29), psycholoog en docent Toegepaste Psychologie, ventileert haar persoonlijke mening over het fenomeen Valentijnsdag.

‘Valentijnsdag vieren vind ik pure onzin. Sterker nog, al minstens tien jaar staat Valentijnsdag me zelfs behoorlijk tegen. In psychologisch, maatschappelijk en economisch opzicht. Roze is voor mij een afstotelijke kleur geworden. De woorden schadelijk, uitsluiting en confronterend komen spontaan bij me op als ik aan Valentijnsdag denk. ‘In mijn pubertijd speelde Valentijn nog niet zo’n grote rol als nu, maar ik was me er toen al van bewust dat je hot was als je meerdere kaartjes kreeg. Het zegt iets over je positie binnen de sociale groep. Als je helemaal niets krijgt, kan het je onzekerheid bevorderen. Vooral als je er ontvankelijk voor bent, is het pijnlijk om die dag geen enkel kaartje te krijgen. En wat moet je dan als jij geen cadeautje krijgt van je vriendje

LEONIE

en al je vriendinnen wel. Omdat je vriendje zegt: ik doe niet mee aan die onzin. Altijd

‘Eén keer per jaar krijg je een doos bonbons en dan moet je ook niet meer zeuren, doos’ nog beter dan eentje die zegt: één keer per jaar krijg je een doos bonbons en dan moet je ook niet meer zeuren, doos. ‘Valentijnsdag is gericht op een specifieke groep, boven een bepaalde leeftijd doe je er toch niet meer aan? Het is een imagovraagstuk. Pubers, en ook studenten, zijn soms nog behoorlijk imagogevoelig. ‘Voor wie doe je dat eigenlijk, dat Valentijn

vieren? Is het altruïsme? Wil je het welzijn van die ander te verhogen? Of heb je andere motieven? Sociale druk bijvoorbeeld? Doe je het vanuit je hart? Of omdat de reclamemakers je wijsmaken dat je niet zonder kunt, dat je niet meetelt als je er niet aan meedoet? Pure indoctrinatie. Onze marketingvriendjes willen dat we allemaal iets gaan kopen. ‘Oorspronkelijk was Valentijnsdag een dag om je secret lover te verrassen of verrast te worden door een stille aanbidder. Dat had nog wel iets romantisch. ‘Waarom zou je de liefde juist op die dag vieren? Een blijk van genegenheid in het dagelijkse leven is toch veel mooier? Als Valentijn zou zijn: wat is liefde en hoe kun je dat laten blijken? En als het zou zijn: hoe maak ik jou gelukkig? Dan zou het anders zijn. Dan hebben we daar tenminste één dag per jaar over nagedacht.’

Genoeg van die zoete Valentijnskaartjes? Stuur dan een HanzeMag Anti-valentijnskaart!

Valentijnsdag laat mij koud. Ik voel geen aversie en ook geen adhesie. Mijn man is binnen - ik kan neuken wanneer ik wil - dus over Valentijnsdag kunnen wij met recht lacherig doen. Al die sneue mensen op zoek naar liefde, dan zeggen wij: hou eerst eens van jezelf! Om ons vervolgens te verbazen over dat gekke menselijke ras. Waarom moet immers alles in tweetallen gebeuren? Is dat niet wat ouderwets? En zo keuvelen we wat verder terwijl we samen aan de etenstafel door het raam loeren. Voor een columnist is het niet handig - die onverschilligheid. Beter zou het zijn als ik kwaad was op elke piemel die in mijn richting wijst. Gelukkig is daar het postmodernisme - de kunststroming die zich toelegt op het betere jatwerk. Dus compileer ik een ceedeetje voor je waarin de liefde tot aan de verkalkte aderen van je hart wordt afgebroken. Terwijl de stroboscoop je verblindt en de naald kraakt, hoor je: Love Sucks, ya you know it sux... All your friends are gay. I hate them any way. Love Sucks, ya you know it sux... I’ve tried it once. I won’t try it again. Een donkere melodie, diepe beats komen hard aan op de muren van de vochtige kelder. Een hoge vrouwenstem zingt: Its been so lonely without you here. Like a bird without a song. Nothing can stop these lonely tears from falling. Tell me baby where did i go wrong. De muziek stopt, een stilte. Je vloekt op de amateuristische dj, wat een overgang, dat had je zelf nog beter kunnen doen, en dat terwijl je net stond te huilen - midden op de dansvloer. De stem die de stilte doorbreekt maakt veel goed. Marco... Waarom ben jij nou uit mijn leven. Waarom ben jij nou niet gebleven. Waarom wou jij me niets meer geven. Waarom ben jij vertrokken zonder reden! Ja, Marco... Marco begrijpt je. Als enige misschien wel. In elk geval heb je niks aan die dj die maar wat staat te lachen achter de draaitafel terwijl ze daaronder waarschijnlijk gebeft wordt. En je hebt ook niks aan je vrienden die dingen zeggen als: ‘Genoeg vissen in de zee’. Nee, alleen Marco begrijpt je, die zit zelf ook aan de grond, zo zag je in RTL Boulevard. Je zou hem een kaart kunnen sturen... op Valentijnsdag. Ja. Marco... Marco... Marco...


Leonie Veraar

GATE

l e k en

SEAT

s i e er

S CLOSE GATE

Date 14/02

at loses Gate c

Flight

Time 00:00

nger ds Passe herlan he Net t From ktoe Timboe To

Mathieu van der Bij & Xiao Feng Chiu

Renee Zaal - www.reneemedia.nl

Ricky van Duuren - www.fearlesscartooneer.nl

MARTIJN

Bart Stapert over afnemend vertrouwen in rechtspraak

Juryrechtspraak

is zo gek nog niet

De Amsterdamse strafadvocaat Bart Stapert gaf tijdens het eerste alumnicongres van het Instituut voor Rechtenstudies een presentatie over het afnemend vertrouwen in de rechtspraak. ‘Het moet transparanter.’

Foto: Boudewijn Otten

Het dagblad Trouw deed een jaar geleden onderzoek waaruit bleek dat maar één op de drie mensen vertrouwt op justitie en de rechterlijke macht. Verontrustend, vindt strafadvocaat Bart Stapert die op 22 januari in de aula van de Van DoorenVeste spreekt voor een publiek van zo’n honderd studenten, oud-studenten en medewerkers van het Instituut voor Rechtstudies. ‘De rechtspraak sluit niet aan bij wat de mensen denken. Een deel van de mensen vindt dat er beter toezicht moet zijn op de rechters.’ Stapert is geen voorstander van meer interne controle, iets wat de Socialistische Partij wil. ‘We hebben immers al het hoger beroep. Maar wat dan?’ Doordringend kijkt hij het publiek in. ‘Externe controle via lekenparticipatie misschien? Een jury is een goed middel om de macht van rechters te controleren. Van rechters wordt wel gezegd dat ze vanuit een ivoren toren redeneren, dat ze niet weten wat er in de samenleving speelt. Met een jury van gewone burgers kun je de macht van de rechters controleren.’ In Nederland wordt vaak wat denigrerend gedaan over de juryrechtspraak in Amerika, bijvoorbeeld wanneer zaken bekend worden waarin juryleden beïnvloed bleken te zijn.’

Maar volgens Stapert heeft juryrechtspraak een aantal interessante aspecten. ‘Bij het selecteren van juryleden wordt via vragenlijsten gekeken of er wellicht sprake is van vooroordelen die van invloed kunnen zijn op de manier waarop juryleden kijken naar strafzaken. Dat wordt in de VS heel serieus genomen.’ Stapert herinnert zich een inbraakzaak in Mississippi waarbij iemand werd vermoord. Eén van de juryleden had een broer die door een insluiper was vermoord. ‘In de vragenlijst had hij nee geantwoord op de vraag of hij of iemand in zijn naaste omgeving slachtoffer was geweest van een misdrijf. Toen ze daarachter kwamen, kreeg die man vijfhonderd dollar boete.’ In het Nederlandse rechtssysteem ontbreekt zo’n externe controle. ‘Rechters moeten zichzelf verschonen als ze vinden dat ze niet geschikt zijn een bepaalde verdachte te beoordelen. Maar je weet niet of ze dat ook daadwerkelijk doen. Dat is een kwetsbaar punt. Het is in elk geval niet transparant.’ Die transparantie ontbreekt volgens Stapert ook op een ander terrein. ‘In de Verenigde Staten moeten alle getuigen bij een zaak worden opgeroepen. In Nederland volstaat vaak een papieren dossier met verklaringen van getuigen, omdat het oproepen van

getuigen en deskundigen duur en tijdrovend is. Dat heeft tot gevolg dat een rechtszitting niet te volgen is als je het dossier niet kent. Dat gebrek aan transparantie kan leiden tot wantrouwen.’ In Nederland wordt de roep om minimumstraffen steeds luider. Stapert: ‘Ik denk dat dat enorme nadelen heeft. In Amerika komen ze momenteel terug van een systeem van richtlijnen waarbij een bepaalde misdaad bijna automatisch leidt tot een bepaalde straf. Dat veroorzaakte grote onrechtvaardigheden. Ook komen ze terug op de Three Strikes Law waarbij drie misdrijven automatisch leiden tot levenslang. Iemand die een pizza stal is daarvan de dupe geworden. Dat kan niet de bedoeling zijn!’ Goede rechtspraak houdt rekening houden met de omstandigheden waaronder het misdrijf plaatsvond. ‘Maar dan moet je wel uitleggen waarom je het zo doet. Vertrouwen in de rechtspraak moet van goede beslissingen komen en die moeten goed worden uitgelegd. Op dat gebied is er veel te winnen. We moeten zorgen dat het vertrouwen niet verder afbreekt.’

Afscheid We hebben nog een week te gaan voordat we terugvliegen naar Nederland. Het eerste huisgenootje hebben we al op het vliegtuig gezet en dat geeft toch een raar gevoel. We hebben hier toch vijf maanden vrij intensief met elkaar samengeleefd en je leert elkaar goed kennen. Dan is het vreemd om sommige mensen misschien wel nooit meer te zien. Uiteraard zijn we nu vol frisse moed om reünies te plannen, maar uiteindelijk gaat een ieder straks zijn of haar eigen weg en blijft het bij deze mooie ideeën. Zuid-Afrika is in meerdere opzichten een eyeopener geweest. Het land kent in vele opzichten een absolute schoonheid, maar het laat ook de armoede zien wat mij als rijke westerling in ieder geval aan het denken heeft gezet. Ook het leren kennen van nieuwe mensen waarmee je vrijwel direct een band opbouwt, laat je een spiegel zien. Hoe ben je als mens? Aan welke eigenschappen ergeren andere mensen zich? Iedereen hier heeft in meerdere opzichten een aantal stappen gezet en beschouwt dit avontuur als één mooie herinnering die we met een glimlach meenemen naar huis. Zuid-Afrika is een land waar ik me vrij snel op mijn gemak heb gevoeld. Maar Groningen blijft iets aparts houden. Ondanks de kou, waar ik nu al tegenop zie, is het straks weer heerlijk om door de binnenstad te lopen en een weekendje naar thuisthuis in Musselkanaal te gaan. Ik zeg weleens dat je op de weg ernaartoe hard moet remmen, anders val je van de wereld af. Maar ik zal altijd iets met Musselkanaal blijven houden. Oost-Groningers hebben vaak een cynische blik op de wereld: eerst zien en dan geloven. Als liefhebber van goede gehaktballen in plaats van een lekkere pot voetbal zetten mijn vader en ik de auto regelmatig op de koers richting de Langeleegte in Veendam. De plaatselijke BV kent een redelijk trouwe aanhang, die echter verschrikkelijk kritisch kan zijn. Het afbreukgehalte van de eigen ploeg is relatief hoog, helemaal als er geen strijd wordt geleverd. Fantastisch om straks weer dat Groningse dialect te horen dat het voetbal weer gain knip veur de neuze weerd was. Op dat moment voel ik me weer thuis.

Martijn Folkers

Luuk Steemers


cultuur

CLUB FOR THE INTERNATIONAL POP UNDERGROUND OOSTERSTRAAT 44 WWW.VERA-GRONINGEN.NL

Adverteren in HanzeMag?

DVD

DVD

Doghouse

De Storm

★★

★★★

FEBRUARI

Bel Bureau Nassau 020 6230905

04 05 10 12 18 19 24

THE BLACK ANGELS // MADENSUYU DESTINE // ONLY SEVEN LEFT // MAKEBELIEVE DRIVE LIKE MARIA FINK EL PINO AND THE VOLUNTEERS GREYLINE (LP PRESENTATIE) BEACH HOUSE // LAWRENCE ARABIA

VERWACHT

Of mail

MIDLAKE, GET WELL SOON, TIM KNOL, ISBELLS, COSMIC PSYCHOS, YACHT, BETTIE SERVEERT, BOEMKLATSCH

[email protected]

EN VEEL MEERRR...

ELKE ZATERDAG SWINGAVOND • FREE ALTERNATIVE DANCENIGHT •

a

Capuchontrui voor slechts 25 euro! Bij inlevering van deze bon

#,

dR_X]YNNa` ORRYQR[QR Xb[`a

LVahigVVi()!
dddPb_`b``R[OX"[Y dddOX"[Y

Zernikeshop Zernikeplein 11 (050) 595 47 55 [email protected] www.hanze.nl/zernikeshop or Universiteitswinkel Oude Kijk in ’t Jatstraat 39 (050) 363 27 00 [email protected] www.rug.nl/winkel

09-07-2009 9:50:44

ga eens uit ons dak

the art of having fun

studentkaart.indd 1

]\RS`RSSZdO\RS9C

Platformtheater.nl

31 januari 1953, in Zeeland voltrekt zich de verschrikkelijkste watersnoodramp uit de Nederlandse geschiedenis (1830 doden). De historische film De Storm van regisseur Ben Sombogaart volgt het turbulente leven van boerendochter Julia (Sylvia Hoeks), een ongehuwde moeder die in haar Zeeuwse dorp met de nek wordt aangekeken. Als de boerderij van haar ouders na een dijkbreuk wordt overspoeld door het wassende water, probeert Julia haar baby te redden door hem in een kist hoog op de instortende zolder te zetten. Zelf wordt ze door de stroom meegezogen. Marinier Aldo (Barry Atsma) redt haar op het nippertje van de verdrinkingsdood en gaat met haar, dwars tegen de stroom evacués in, op zoek naar haar zoontje. Met spectaculaire scènes van het noodweer en de overstroming, treurige beelden van drijvende lijken en wanhopige mensen op de vlucht voor het water, voert de film je steeds verder het rampgebied in. Julia en Aldo vinden de kist, maar de baby is verdwenen. Door de benauwende sfeer van de jaren vijftig, de thrillerachtige spanning en natuurlijk de romantiek, blijf je tot het verrassende einde nieuwsgierig kijken hoe het afloopt met Julia en haar kind.

DVSTVTTFO PQMFJEJOHFO XPSLTIPQT NBTUFSDMBTTFT MF[JOHFO TZNQPTJB QSPKFDUFO FYQPTJUJFT POEFSTUFVOJOHBNBUFVSLVOTU

a

Zombies zijn weer helemaal oké sinds het succes van Shaun of the Dead, en dan helemaal in combinatie met komedie. Maar waar Shaun of the Dead zowel grappig als smerig was, valt Doghouse op beide fronten helaas tegen. Het uitgangspunt is simpel en veelbelovend: een groepje typisch Britse lads wil een weekendje keihard zuipen op het platteland. Ze belanden in een dorp waar op mannenvlees beluste zombievrouwen er alles aan doen om de mannen in handen te krijgen. Dan kan er binnen het zombiegenre al weinig meer mis gaan, maar toch valt de film vervolgens tegen. De zombies zijn niet echt eng, er valt bijzonder weinig te schrikken, en de vrienden zijn net iets te cliché in hun seksisme en drankzucht om echt grappig te zijn. Maar misschien is dit wel typische lads-humor. Amsterdam wordt ook ieder weekend overspoeld met Engelsen die alles slikken, snuiven en drinken wat ze maar kunnen en vervolgens alles onderpissen en -kotsen. En dat schijnt leuk te zijn. Doghouse is alleen een aanrader voor een groep clubgenoten of vrienden die na een avondje drinken nog wat mindless fun willen hebben.

CONCERTS • MOVIES • DANCENIGHTS

/UDE+IJKIN@T*ATSTRAAT

IFFR in Groningen 3 t/m 7 februari 2010

Cursus

Mindfulness Start 17 februari

.%2'%.3'/%$+/0%2

Zes avonden € 15

2-voor-1 actie bij nachtvoorstellingen

Meer info en opgave zie de site

www.GSpWeb.nl

op vertoon van collegekaart aanvang na 23.00 uur ged. kattendiep 13 groningen www.oceallaigh.nl www.iersepub.nl


SETJE(0(0 EURO SETJE(0(0 EURO SETJE(0(0 EURO SETJE(0(0 EURO SETJE"ROTHER,# EURO

SETJE4/.%23SAMSUNG#,0 EURO .)%57%#!242)$'%3

loco

Erik Zwart (25), projectmedewerker Solarteam Groningen Energie Kennis Centrum ‘Op mijn zestiende was ik al fanatiek bezig met het opvoeren van mijn scooter. Op mijn achttiende bouwde ik mijn eerste VW Golf II CL om tot een GTI. En nu heb ik mijn rode VW Golf III GTI uit 1994 waar ik graag alles aan modificeer. Thuis bij mijn ouders heb ik de ruimte en de gereedschappen, maar als het er te koud wordt, kan ik hier bij de buren klussen in de werkplaats van Garage ‘t Noorden aan de Groningerweg. Vrienden en familie weten mij altijd te vinden als ze een probleem hebben met hun auto. Sinds twee jaar probeer ik dat iets af te remmen door een nieuwe interesse. Als student Werktuigbouwkunde kwam ik in het zonnebootteam van de Hanzehogeschool terecht. We zijn met de Sunlimited eerste geworden in de Frisian Solar Challenge in de standaard eenmansklasse: World Champion. Geweldig dat ik nu studenten kan begeleiden bij de ontwikkeling van de nieuwe zonneboot die het dit jaar in Friesland gaat opnemen tegen TU Delft in de topklasse!’ Tekst en foto: Luuk Steemers

In & UIT IN&UIT is bestemd voor studenten- en personeelsactiviteiten. Ook kunnen studenten en medewerkers hier gratis hun advertenties kwijt (maximaal 30 woorden). Informatie voor de uitgave van woensdag 17 februari kun je mailen naar [email protected]. De deadline is dinsdag 9 februari.

Stukafest Op 4 februari komt Stukafest naar de Hanzehogeschool om in het Cultuurcafé en het Atrium een voorproefje te geven van hét Studentenkamerfestival op 25 februari. Kaartverkoop 4 februari op de HG en vanaf 5 februari bij Australian op de Vismarkt. Vrij sporten bij de ACLO! Bij de ACLO kun je kosteloos een tennis- of squashbaan reserveren. Vanwege de populariteit van vrij sporten, heeft de ACLO nu ook zaaluren vrijgemaakt voor fanatiekelingen die met vrienden willen sporten! Kom lekker een potje zaalvoetbal spelen, reserveer een zaal voor volleybal, of kom een partijtje badmintonnen! Reserveren via www.aclosport.nl of van 8.00 tot 18.00 uur aan de balie van het Sportcentrum. Of bel 0503638063. Studium Generale Groningen Maandag 8 februari - Man/Vrouw: De X of het ei? - Cisca Wijmenga. Er is weinig bekend over de moleculaire verschillen tussen mannen en vrouwen, behalve de afwezigheid van een tweede X-chromosoom en de aanwezigheid van een Y-chromosoom bij de man. Wat weten we eigenlijk over deze genetische verschillen? En wat voor impact hebben ze op gezondheid en ziekte? 20.00 – 21.30 uur, Academiegebouw, Broerstraat 5,

PZZL 1

2

3

8

4

7 9

5

11

10

12

14 17 21

Groningen. Dinsdag 9 febuari - Rising Economies – Brazil. De Braziliaanse economie heeft, vanwege haar enorme potentie, wereldwijd de aandacht getrokken. Een van de belangrijkste vragen is of Brazilië werkelijk in de race is of dat het om een zeepbel van verwachtingen gaat. 20.00 – 21.30 uur, Academiegebouw, Broerstraat 5, Groningen.Voertaal Engels. Woensdag 10 februari - Islam en democratie - Turkije: Klaar voor Europa? Klopt het beeld dat veel Europese media van de Turkse politiek geven? Waarom dringt juist de Islamitische AK-partij aan op toetreding tot de Europese Unie? Hoe democratisch en hoe seculier is de veelgeprezen Erfenis van Atatürk eigenlijk en wie zijn in dit conflict de echte democraten? 20.00 – 21.30 uur, Academiegebouw, Broerstraat 5, Groningen. Maandag 15 februari - Everything about…. Haruki Murakami. Haruki Murakami is één van de opvallendste vertegenwoordigers van een nieuwe generatie Japanse schrijvers. Volgens spreker Pieter Steinz is hij zelfs een serieuze kandidaat voor de Nobelprijs voor de literatuur. Wat maakt Murakami zo bijzonder? 16.30 – 17.30 uur. Academiegebouw, Broerstraat 5, Groningen. Dinsdag 16 februari - Islam en democratie - Iran: Op naar een nieuwe revolutie? De omstreden verkiezingsoverwinning van de orthodoxe president Ahmadinejad heeft geleid tot fel verzet. In de verzetsbeweging trekt vooral ‘hervormer’ Musavi de aandacht. Het bewind van de ayatollahs lijkt te wankelen. Maar is dat wel zo? 20.00 – 21.30 uur, Academiegebouw, Broerstraat 5, Groningen Woensdag 17 februari - Student & Stad Groningen - Verkiezingsdebat gemeenteraad. Woensdag 3 maart mogen we weer naar de stembus. Op vrijwel alle

22

18

13 15

19 23

24 25 27

26 28


16

kieslijsten staan studenten op een prominente plek. Waar staan deze studentpolitici voor? Acht studentkandidaten gaan met elkaar en het publiek in debat. 20.00 – 22.00 uur, Usva, Munnekeholm 10, Groningen. Informatie: Studium Generale Groningen, Oude Boteringestraat 13, tel. (050) 363 5463, www.rug. nl/studium GSp Studentenplatform voor Levensbeschouwing. Een plaats voor bezinning, religie, debat en gezelligheid. GSp, Kraneweg 33, tel. 0503129926, email info@ gspweb.nl of www.gspweb.nl GSp-activiteiten: www.gspweb.nl of meld je via de site aan voor onze Nieuwsbrief. Persoonlijk gesprek: Geert Brüsewitz 0508500387, Lense Lijzen 0505260630, Tiemo Meijlink 0505792805 of Matty Metzlar 0595528775. Studentendiensten in de Martinikerk 7/2 11.30 uur T. Meijlink

7/2 14/2 14/2

17.00 uur M. Nederveen 11.30 uur M. Metzlar 17.00 uur B. van der Maas

SIW Informatiemarkt Wil je vrijwilligerswerk in het buitenland verrichten? Internationale contacten opdoen? Voor korte of lange tijd weg in Europa, Azië, Latijns-Amerika, Afrika of het Midden-Oosten: het kan allemaal met SIW! Op zaterdag 6 februari organiseert SIW Internationale Vrijwilligersprojecten een informatiemarkt over het zomeraanbod. Niet naar het buitenland, maar wel internationale contacten opdoen? Meld je aan als begeleider van de vrijwilligersprojecten in Nederland. Kargadoor, Oudegracht 36 te Utrecht van 13.30 uur - 16.30 uur. Gratis toegang. Pedicure Brigitte Munzebrock, telefoon 050 5411554. Voor info: www.pedicurebrigitte.nl.

selexyz studieboeken Bestel met een paar simpele muisklikken al je studieboeken op selexyz.nl. Daar vind je namelijk altijd de complete en up-to-date boekenlijsten van de meeste studies in Nederland. Ga snel naar selexyz.nl voor meer info. En voor het bestellen van je studieboeken, natuurlijk. al je studieboeken compleet en al je studieboeken compleet en up-to-date op selexyz.nl up-to-date op selexyz.nl

Mensen in nood

6 14 Verticaal 24 H1 orizontaal Pinda… (chocolaatje, 6) 1 Krijg je vaak nul op (6) 4 Hier staat de grootste sfinx (5) 2 Grote vloedgolf (7) 16 8 Het Rode … (5) 3 Oordelende vrouwe (8) 9 Schenken (7) 4 Gave donatie (4) 18 10 Oost-Afrikaanse taal (7) 5 Zwartgemaskerde hulp bij nood (film, 5) 11 Lichaamshouding (4) 6 … en wandel (6) 27 12 Better Benefits Coalition (afko, 3) 7 Oxfam …, hulpclub (5) 14 En nu is het uit, Frans (4) 13 Save the …, hulpclub (8) 2 15 Titel van een Beatlesalbum (4) 16 Staan hier prijsbomen in? (7) 18 Klaag je niet zonder wee (3) 17 … zonder Grenzen, hulpclub (6) 21 21 Veelgegeven hulpvoedsel (4) 19 Onlangs getroffen land (5) 23 Gift (7) 20 Is thuis in een iglo (6) 20 9 25 Dijkbescherming (7) 22 …goed of …stok (5) 26 Joodse godsdienstleraar (5) 24 … Dros, kinderboekenschrijfster (4) 11 27 Blootje (5) 28 VN-cultuurorganisatie (6) 24 10 De schuin gedrukte opgaven zijn cryptisch, de vet gedrukte hebben met het thema te net als de oplossing. Mail het woord naar: [email protected] en ding mee naar 13 maken, een cadeaubon van 10 euro. Inzenden t/m donderdag 11 februari. De vorige PZZL is 19 gewonnen door: Ingmar Lok. De oplossing is: IJS OP OLYMPUS. Boudewijn Otten

Lieve Loes Heeft je beste vriendin gezoend met de jongen waar jij al tijden vlinders van in je buik krijgt? Ben je verliefd op je docent en kun je je niet meer op je studie concentreren? Lig je niet lekker in je projectgroep en begrijp je niet waarom? Mail Loes, onze enige echte ervaringsdeskundige. Inzenden mag zelfs anoniem. [email protected].

rond de Irak-oorlog, Geert Wilders…. Ik ben het diep in m’n hart wel met je eens dat Valentijnsdag commerciële bullshit is, maar dat komt vast omdat ik nog nooit een kaart, een cadeautje of een etentje bij kaarslicht heb gehad op 14 februari (snik, snik). Als ik jou was zou ik je vriendin dat pleziertje gunnen. Begin met een champagnebrunch op bed, koop die bos rode rozen en organiseer dat dinertje bij kaarslicht. Je vriendin weet natuurlijk dondersgoed dat jij het allemaal onzin vindt, dus mopper voor die tijd maar flink op Valentijnsdag, dan zal ze het extra waarderen dat jij je uitslooft op die dag.

Lieve Loes, Hoi Loes, Al twee jaar ben ik dolgelukkig met mijn lieve vriendin, maar ieder jaar is er één dag dat ik haar een beetje haat. Op Valentijnsdag verwacht zij de hele mikmak: etentje bij kaarslicht, cadeautjes, bloemen, een romantische film, terwijl ik het alleen maar zie als een commerciële uitvinding van Amerikaanse grootverdieners. Maak ik er een mooie dag van voor haar, dan verkwansel ik mijn principes, maar blijf ik trouw aan mijn idealen, dan heb ik herrie in de tent. Wat moet ik doen? Prins Cipieel Mijn motto is: principes zijn er om overboord te gooien. Waar maak je je druk over? Waar hebben we het over: Valentijnsdag. En niet over de opwarming van de aarde, armoede en honger in de wereld, verspilling van geld aan wapens, vrouwenbesnijdenis, het rapport van de commissie-Davids over de besluitvorming

Colofon HanzeMag is het redactioneel onafhankelijke magazine van de Hanzehogeschool Groningen. Het blad verschijnt tweewekelijks. Redactie-adres Zernikeplein 7 A0.04 en A0.05, Groningen Postadres Postbus 30030, 9700 RM Groningen telefoon: 050 5955588 | fax: 050 5955590 | e-mail: [email protected] | Internet: www.hanze.nl/hanzemag

Sinds enige weken sneeuwen witte vlokken Amor door m’n hoofd. Een dag voor kerst liep ik met de laatste kerstboodschappen m’n schoongeschoven straat in. Aan het autootje voor m’n voordeur zag ik dat m’n broer en schoonzus onverwacht op bezoek waren. M’n kat kwam me met koude sneeuwpootjes weeklagend tegemoet. Tien minuutjes eerder lag ze nog zo heerlijk te spinnen op de vensterbank. Achter de achterdeur hoorde ik een stofzuiger en was met stomheid geslagen toen ik m’n eigen woonkamer binnentrad. Broer en schoonzus waren m’n bank aan het zuigen omdat ze niet wilden zitten in de ‘vieze kattenharen’. Met een diepe zucht zette ik koffie en thee. Na een vriendelijk handopsteken naar een voorbijwandelende buurvrouw begon m’n schoonzus te vissen: wie is dat, single, eenzame kerst. Dat soort geneuzel. Inwendig zat ik me te verkneukelen, ze moesten eens

LEEUW weten dat ik een uurtje later een kerstmaaltijd (pastaatje) zou serveren voor een andere buurvrouw (maar dat hoefden zij natuurlijk niet te weten). Schoonzus moest nog inkopen doen en hengelde naar een blijven eten. Nadat ik hen uitdrukkelijk voor de volgende dag had uitgenodigd en de deur achter hen had dichtgedaan, haastte ik me in de keuken en droomde naar die prachtige witte wereld, die we als samensmeltend plaksneeuw aan de kant schoven. De avond was gezellig, onder invloed van een uitvliegende vlindertuin in m’n buik hoorde ik mezelf na een blik in haar ogen zeggen ‘die deuren achter je moet ik ook nog verven’, zo romantisch als een deur dus... De deurbel. Een stemmetje in me zong ‘Waarom nu, waarom ik, waarom? Suzanne.’ M’n broer en schoonzus kwamen de huissleutel van m’n ouders inleveren. Met de woorden ‘dat kun je niet maken’ wist broer nog net te voorkomen dat schoonzuslief via de achterdeur naar binnen verdween. Ze hadden de buuf vanuit de auto op de bank zien zitten en waren niks nieuwsgierig. Twee uur later ging de telefoon. Na hen beleefd weggedrukt te hebben zag ik de volgende dag een gemiste oproep op m’n toestel. Wat mout ik der mit aan... Groet, ‘Love is in the air’ (PS: Loes, heb je nog een trapje om er bij te kunnen?) Je zit op het juiste spoor, laiverd. Broer en zwaagster buiten de ongeverfde deur houden en buuf? Ach, als je zulke leuke brieven schrijft, vindt ze altijd wel een kiertje.

Vriendin in Afrika Ineens is ze heel dichtbij. We skypen terwijl zij in Nairobi zit en ik thuis in mijn studeerkamer. Als ze uit het raam kijkt, ziet ze een jongen lopen, - een kind nog - die met zijn broekspijpen door de modder sleept. Net op het moment dat wij verbinding maken heeft hij besloten om zijn broek maar doormidden te scheuren. De modder die eraan blijft hangen is hem te zwaar geworden. Het maakt indruk op me, omdat ik weet dat het gebeurt op dátzelfde moment, en dat zij het ziet vanuit haar raam, terwijl ik haar zie. We praten over haar belevenissen en die van mij. Ik vertel over mijn gehaalde tentamens en uit de hand gelopen feestjes, zij over armoede, discriminatie, maar ook over moed. Over de kracht van de kinderen waarmee zij werkt, die hebben leren dansen en zingen. Die inmiddels zover zijn dat ze mogen optreden over de hele wereld, maar nog steeds niet altijd eten hebben. We schakelen over op onze harde humor. Zwarte humor, zo zou je het ook kunnen noemen. Ik vraag of ze al een dikke negerpiemel is tegengekomen. Daar waagt ze zich niet aan, het gesprek vervolgt zich vlotjes richting aids. ‘O ja, dat is waar ook’, is mijn reactie. Wel drinkt ze veel bier en wordt ze volgestopt met kip. Alleen over straat kan niet, en daarom mist ze Groningen al: ‘Die vrijheid! ’s Avonds over straat lopen, je weet niet half hoeveel geluk we daarmee hebben in Nederland.’ ‘Zo leuk is het niet om hier over straat te lopen’, werp ik tegen. ‘Met min-tien.’ We lachen. Zij ziet poepbruin, heeft zich al aangepast aan haar omgeving. ‘Dertig graden!’, grijnst ze, terwijl ze met haar mond doet alsof ze de webcam opeet.

Fotografie Pepijn van den Broeke - www.pepijnfoto.nl Robert van der Molen - www.toxic2.nl Redactie HanzeMag

Ineens is ze heel dichtbij. ‘Je moet langskomen’, zegt ze aan het einde van ons gesprek. ‘Ik denk dat ik het je anders niet goed kan uitleggen, wat ik hier allemaal meemaak... enzo.’ Dat klopt. Hoe dichtbij ook het gevoel van Skype: elkaar kunnen zien, horen. Sommige dingen begrijp je pas wanneer je er persoonlijk mee te maken krijgt.

Illustraties Mathieu van der Bij & Xiao Feng Chiu | Sam Peeters | Leo van der Reest | Ricky van Duuren

Nog steeds voelt Afrika ver weg.

Redactie Chris Wind - hoofdredacteur 050 5955585 [email protected] Boudewijn Otten - (eind)redacteur 050 5955582 [email protected] Luuk Steemers - redacteur 050 5955581 [email protected] Rina Tienstra - redacteur 050 5952570 [email protected] Loes Vader - redacteur 050 5955588 [email protected]

Lay-out Renée Zaal - www.reneemedia.nl Basis lay-out Art Studio - Groningen

Leonie Veraar

Productie Redactie HanzeMag & Grafische Industrie De Marne B.V. Oplage: 6.000 Advertenties Bureau Nassau 020 6230905 [email protected] Abonnementen 60 euro per jaar 050 5955588 [email protected]


legal alien Studies:

China, 1.3 billion

inhabitants, 227

times the size of the

Netherlands

Hates:

Do you like to live here? ‘Yes, I love to live here. Groningen is a very nice city. I like the atmosphere and surroundings.’

And what does your family think about you being here? ‘My mom and father miss me very much. They want me to come back and spend more time with them since they are getting older. Maybe even to start a family because some of my friends are married and have children.’

How often do you go home? ‘It is my fourth year here and I have been home only once, for three weeks, during Christmas break 2008.’

Do you have a job? ‘Yes, I fry rice and noodles at Restaurant Peking. I am also teaching Chinese at a Chinese school.’

Why do you go home so rarely? ‘Because I feel my real home is here. I have my life and friends in Groningen.’

What is the most difficult thing to teach about the Chinese language? ‘For Europeans it is hard to learn the four

tones and Chinese characters. It is difficult for students to learn them at first but once they know them, the rest is easy. It is much easier than Dutch, German or Russian.’ What is the biggest difference between the Dutch and the Chinese? ‘The Dutch kiss a lot! In China people don’t kiss that much. In China, kisses are only for lovers.’ Do you know what you are going to do after you finish your studies? ‘I will probably find a job here and after that, if I have enough money, I will start my own business in America, Canada or China.’

Management

Native Country:

Loves:

What do you like the most about the Netherlands? ‘Dutch people are very, very friendly.’

International Facility

soccer, ice hockey, collecting coins discrimination

Can you tell me a Chinese joke? ‘My mom always told me this one joke, it is a bit childish. Two rats are racing up a mountainpeak. One says to another: ‘You have no ears!’ The other one screams back ‘you have no nose.’ They both keep on racing and laughing at each other. The point is that you should not laugh at other people’s shortcomings. People should look at the good things and help each other, because everybody has their flaws.’ Text & Photo: Elina Kisiele

New in Groningen?

Experienced exchange students give

advice to the newbies

The new batch of exchange students is arriving to Groningen as we speak, and the old batch gives them some tips and tricks to enjoy Groningen the best! What (not) to do, where (not) to go? Vaiva Kuliesiute from Lithuania, Marina Planas Andrada from Spain and Joséphine Quefellec from France give some tips on how to survive in Groningen. What was the most fun experience you’ve had in Groningen? Vaiva: ‘One day on a Saturday night my friend and I were cycling to the city centre in a snow storm, and we couldn’t see anything. I never expected that one day I would be riding a bicycle in a blizzard. But we had a lot of fun and eventually we reached our destination!’ Marina: ‘For me it wasn’t a specific experience. The best thing here, is going out. I really enjoyed going out with Dutch and German people. When you mix with different people, you can really enjoy life here.’ Joséphine: ‘My most fun experience was to meet people from all over the world. Thanks to the programme offered by Hanze University you can learn a lot from other nationalities. I also spent good times in my room at Winschoterdiep, enjoying good meals. One of my best experiences was during a concert of Jack Penate in Vera. At the end I went on stage with one of my good friends and we were rock stars for one minute!’

street (Herestraat) and Simon Lévelt To Go in Oude Kijk in ‘t Jatstraat. Saturday night belongs to Vera. Loads of good live concerts are taking place there and the dance floor is awesome for the ones who don’t forget to put on their dancing shoes! And of course: Warhol.’ Marina: ’In the beginning, when it was still nice weather, I liked having a rest in some of the parks in the city. Stretching out on the grass, after making a nice trip on my bike. If you want to go out, News Café is a really nice place. It’s different from the rest of the bars and pubs of the city centre, a little bit more relaxed, and the people and music are really cool. Concerning shops: I love Herestraat!’ Joséphine: ‘The lake (Hoornseplas) and the park in the centre of town (Noorderplantsoen) are really nice to hang out, but only when it’s sunny. Doing a boat trip on the canals of Groningen can also be very nice. I like to go out in places that are a bit alternative: Shadrak, Vera and café Kult.’

What was the worst experience you’ve had in Groningen? Vaiva: ‘The worst moment is when you just arrive here. You don’t know where to go and you carry around hundreds of things.’ Marina: ‘Without absolutely any doubt, I can say that the worst feeling I had was when I felt really homesick. I missed my family and my friends. Even my city, Barcelona, and the incredible weather we have there…’ Joséphine: ‘When my bike was stolen…May its soul rest in peace!’

What do you want to warn the new exchange students for? Vaiva: ‘If you don’t want to get hurt: never walk on a bicycle path! Never!’ Marina: ‘Finding a job can be quite hard in Groningen if you don’t know Dutch. I wanted to work, but I realized that it’s almost impossible.’ Joséphine: ‘I think it’s sometimes hard to find things in a city that you don’t know, so you should find out as quickly as possible where you can buy a cheap bike, and where the most important places are: the city hall, post office, library, where you can practise sport, watch a movie and so on.’

What shops, cafés and other places would you recommend to exchange students? Vaiva: ‘If you need anything, or more exactly everything - go to Hema, IKEA or Mamamini. And if you want to have a perfect cup of coffee there are two really cool cafés, Coffee Company in the main shopping

Any other tips or advice for the newcomers? Vaiva: ‘Definitely sign up for ESN introduction week - you’ll meet a lot of nice people, activities are fun and it’s a perfect start for your stay here. If you can, try to live in a student house, because then you’ll have a totally different experience. Go everywhere,

Foto: Gemeente Groningen

participate, and socialize, because Groningen is a perfect place to do that. And my general advice is: enjoy every moment and have the time of your life!’ Marina: ‘Groningen is very different from other cities, especially the weather: it can be quite cold and rainy here sometimes. On the other hand, when you are used to living here, you will definitely have one of the best

experiences of your life!’ Joséphine: ‘My final advice is: if you want to buy a cell phone, go to Media Markt and choose Lebara as your provider. There are also some good opportunities for travelling: travel from Bremen Airport (Germany), Ryanair has a lot of cheap flights’ Marte Pruis

[10] 2010 3 FEBRUARI WOENSDAG HANZEMAG 4 INT

is

d i p u C

Are you also sick of pink hearts, red roses, obese cupids, and tacky postcards? Are you an unhappy single and 14 February feels like an extra kick in the stomach? You have just been dumped by your dream girl, you are being stalked by a creepy ex? Or you just hate it because it’s a commercial American fake-party? Then celebrate Anti-Valentine’s Day!

Ten Anti-Valentine Mantras * * * * * * * * * *

Ten Anti-Valentine Songs

The most effective way to remember your wife’s birthday is to forget it once. If it weren’t for marriage, men would go through life thinking they had no faults at all. What did God say after creating man? I can do better. If you want your wife to listen and pay attention to every word you say, talk in your sleep. Why do men die before their wives? They want to. Did you hear that Viagra now comes in a nasal spray? It’s for Dickheads! What’s love? The delusion that one woman is different from another. What’s the best thing about a blowjob? Ten minutes of silence. Why do men like masturbation? Its sex with someone they love. Why are married women heavier than single women? Single women come home, see what’s in the fridge & go to bed. Married women come home, see what’s in bed & go to the fridge.

* * * * * * * * * *

Bitches Ain’t Shit - Dr Dre feat Snoop Dogg All Women Are Bad - The Cramps No Scrubs - TLC Irreplaceable - Beyonce Smack My Bitch Up - The Prodigy I Hate Everything About You – Ugly Kid Joe Fuck You – Lilly Allen Yester-Me-, Yester-You, Yesterday – Stevie Wonder Love Stinks – J Geils Band Fifty Ways To Leave Your Lover – Paul Simon

Lidewij Niezink despises Valentine’s Day

‘Pink is a hideous colour’ Lidewij Niezink (29), psychologist and teacher, doesn’t mind giving her honest opinion about the Valentine’s Day phenomenon. ‘I think celebrating Valentine’s Day is pure nonsense. In the past ten years, I have even begun to hate this day. In a psychological, social, and economic way. Pink has become a hideous colour to me. The words damaging, exclusion, and confrontational spontaneously come to my mind when I think of Valentine’s Day. ‘During my adolescence, Valentine did not play such a large role as it does now, but I was already aware that you were considered hotter when you got the most postcards. It says something about your status within the social group. If you get nothing at all, it can increase your feelings of insecurity. Especially when you are sensitive, it can be very painful not to receive any mail that day. And what do you do when you don’t receive any gift from your boyfriend and all your friends do? Because your boy-

friend says: I don’t participate in this nonsense. At least it’s better than a boyfriend

‘I give you a box of chocolates once a year so you shouldn’t complain the rest of the time’ that says: I give you a box of chocolates once a year so you shouldn’t complain the rest of the time. ‘Valentine’s Day aims at a specific target group, there is a certain age where it doesn’t really play a role anymore. It is a matter of image. Adolescents, and also students, can be quite sensitive when it comes to their image.

[10] 2010 3 FEBRUARI WOENSDAG HANZEMAG 3 INT

‘And for whom do you celebrate it anyways? Is it altruism? Do you want to raise the wellbeing of others? Or do you have other intentions? Social pressure for instance? Is it an act from the heart? Or because marketing people tell you it is necessary, that you don’t fit in if you do not participate? It is pure indoctrination. Our marketing friends just want us all to buy something. ‘Originally Valentine’s Day was a day to surprise your secret lover or to be surprised by a silent admirer. That was quite romantic. ‘But why should you celebrate your love just on that one specific day? Isn’t a sign

of affection in your daily life much prettier? If Valentine would be: what is love and how can you show it? And if it would be: how do I make you happy? Then it would be different. Then at least we thought about it for one day every year.’

Ever wondered what the Groninger Museum looks like from the inside?

Futuristic Architecture, 3D Nightmares, and an Aquarium You all know the Groninger Museum from the outside since day one. But how many of you have actually paid this strange place a visit? A group of international Computer Science students visited the museum and share their experiences. Outside Architecture No one wanted to miss our excursion to the Groninger Museum, so the Dutch students also participated and not only the exchange students, as originally planned. The opening of its new building in 1994 caused a sensation and it has since established a reputation of being among the finest museums in the Netherlands. The radically modernist structures forming the Groninger Museum are situated in a canal opposite the central railway station of Groningen and consist of three main pavilions: a silver cylindrical building designed by Philippe Starck, a yellow tower by Allesandro Mendini, and a pale blue deconstructivist space by Coop Himmelblau. A bridge that connects the train station to the museum is part of a bicycle lane and footpath to the centre of the city. The architecture’s futuristic and colourful style echoes the Italian designs Mendini used for creating furniture. As far as the art is concerned, our opinions differ, but everybody was enthusiastic about the architecture. Cynthia, Antti, Joonas Porcelain Our tour guide guided us to the West section of the museum where Starck’s pavilion is located. In the circular pavilion you find the collection of porcelain from the Far East. The round hall is divided by white curtains which makes the pavilion interesting and enables visitors to fully concentrate on the porcelain and experience the surprising atmosphere which is created by the white curtains and windowless hall. In one part of the pavilion an aquarium is built in the floor which contains broken Chinese porcelain from the middle of the eighteenth century. The pieces used to lie at the bottom of the sea in South China for centuries before they were recovered and donated to the Groninger Museum and now those pieces have again been ‘put to sea’.

Current Exhibition Our tour focused on the exhibition of Folkert de Jong and his Circle of Trust. His art collection expresses the cruelty of war and the people in power pulling the strings. Most of his sculptures are made of Styrofoam and accompanied by strange drawings. It looks a little bit like a three-dimensional nightmare. De Jong is definitely no man for detail but comprehensible, because war does not need to be detailed to show its barbarity. Our trip ended really fast and some parts of the museum were still left to discover after our tour so I decided to recap the exhibitions I missed and I was surprised when I found a part which set itself apart. It was the exhibition of an artist who expressed himself with graffiti. I really like graffiti and sometimes when I am in Groningen I really miss graffiti on the walls of houses like we often have in Bremen. For sure most of the graffiti you can see in the streets is just very bad scribbling but sometimes you see masterpieces with an expression of social criticism and that is where the Groninger Museum comes back in. Several graffiti artworks with different expressions of our social standards and their weird associations were displayed which may even attract younger people with a taste for graffiti. To come to a conclusion, it was a very nice trip and I would visit the Groninger Museum again. Kevin Kerney

If you got curious, you can visit the Groninger Museum from Tuesday till Sunday from 10am till 5pm and on Fridays from 10am till 10pm. The exhibition of Folkert de Jong will be on display till 11 April.

Sonia Kaski [10] 2010 3 FEBRUARI WOENSDAG HANZEMAG 2 INT

Wednesday 3 februari 2010 Independent Magazine of Hanze University of Applied Sciences / email [email protected]

10

Anti-Valentine Special: Cupid is Stupid! • New in Groningen? Experienced exchange students give advice to the newbies • Students visit futuristic Groninger Museum

15e jaargang 3 februari 2010 redactioneel onafhankelijk magazine van de Hanzehogeschool Groningen

Recommend Documents