HANZE MAG. 21e jaargang redactioneel onafhankelijk magazine van de

1

21e jaargang redactioneel onafhankelijk magazine van de hanzehogeschool groningen

MAG

HANZE

REDACTIE-ADRES Zernikeplein 7 T0.01 / T0.02, Groningen POSTADRES Postbus 30030 9700 RM Groningen telefoon: 050 5955588 e-mail: [email protected]

REDACTIE Chris Wind - hoofdredacteur 050 5955585 [email protected]

MEDEWERKERS Aron de Jong Teodor Lazarov Floor Meijs Luuk Steemers Rina Tienstra Loes Vader Pepijn van den Broeke (fotograaf) Jasper Bolderdijk (fotograaf) Ype Driessen (fotostrip) Rick van Duuren (cartoonist) Sam Peeters (cartoonist) Leo van der Reest (cartoonist)

Boudewijn Otten - (eind)redacteur 050 5955582 [email protected]

PRODUCTIE Redactie HanzeMag & Grafische Industrie De Marne B.V. Oplage: 7000

VORMGEVING & ART DIRECTION Jean-Maxim van Dijk

ADVERTENTIES Martini Media

[email protected] www.jmxcorp.net

050-3142244 [email protected]

MAG

HANZE

STUDENTENSPORT GRONINGEN

BURN YOUR BEERS, GET ACLOTIVE! Samen met 19.000 andere studenten!

€€59,95 voor een heel collegejaar! Nog geen €5,- per maand!

90 sporten! Ten nis

Sq ua sh Bo dy fit

Ex tr em e sp or ts an d m or e! Sw im m in g

Be ac hv ol le yb al l

Een jaar lang GRATIS sporten?

Doe mee aan de campagne van ABN-AMRO en krijg je ACLO Card cadeaurt.n! l Kijk voor de voorwaarden op www.aclo

spo

Nu ook voor bestaande ABN-AMRO klanten!

TYPISCH GRONINGEN: GEKKE WEETJES OVER STAD

WAT TE DOEN IN HET NOORDERPLANTSOEN?

12

8

THE BIGGEST MISTAKES TO MAKE IN HOLLAND

UITGAAN ALS EEN SUPER-ALTO

INHOUD 28

2int

@hanzemag HanzeMag

Hanzemagazine

MAG

HANZE

.nl

6

Foto: Pepijn van den Broeke

HET MYSTERIE VAN DE UB Aron de Jong

Loop op een willekeurige dag in de tentamenperiode de universiteitsbibliotheek binnen en het eerste wat je opvalt is de ongekende drukte. Niet alleen op de vijf verdiepingen, ook in de gangen puilt het uit van de mensen. Studenten lopen het gebouw in en uit. Voor de ingang staat een altijd aanwezige groep rokers. Het is duidelijk: de Universiteitsbibliotheek (UB) is in trek. UB-communicatiemedewerker Frank den Hollander verklaart de populariteit simpelweg uit de goede, centrale ligging. Hanzestudent Tom Seebus beaamt: ‘Ik ga liever naar de UB dan naar de Hanzemediatheek op Zernike. Dat is een behoorlijk eind fietsen. Dan is de keuze snel gemaakt.’ In de UB heerst rust, nou ja, relatieve rust. ‘Studenten vinden het thuis te lawaaierig, hoor ik vaak, of dat ze zich thuis niet goed kunnen concentreren’, zegt Den Hollander. ‘In de UB kunnen ze zich er kennelijk wel toe zetten om een groot aantal uren te studeren.’

VERVELENDE UB-MEISJES

Studentenpartijen gebruiken haar in hun verkiezingscampagnes, ze heeft sinds kort een Starbucks en ze is een trekpleister voor Groningse studenten. Zij is de Universiteitsbibliotheek in Groningen, de UB. Waarom is ze zo vreselijk aantrekkelijk?

Dit is geen loos PR-gebabbel, zo blijkt wanneer Tom een boekje opendoet. ‘Soms wil ik thuis studeren, maar dan begint één van mijn huisgenoten ongegeneerd te schreeuwen tijdens het gamen. Dan is naar de UB gaan heel erg chill.’ Maar een bezoekje aan de UB biedt geen garantie op succes. Eerstejaars Rechten Bart Roelofs sombert: ‘Soms kan ik me op de UB totaal niet concentreren. Dan ga ik aan het eind van de middag naar huis, zonder ook maar iets gedaan te hebben.’ Z’n studiegenoot Joris wijt zijn concentratieproblemen aan de andere bezoekers. ‘Het is nog weleens het geval dat ik me niet kan concentreren door het vrouwelijk schoon dat door de bibliotheek loopt. Ik blijf toch een man, hè!’ Joris is niet de enige. De Facebook-pagina Spotted: UB Groningen heeft inmiddels meer dan dertienduizend likes. Spotted functioneert als een springplank voor een date van mensen die elkaar in de UB hebben ontmoet. Facebookers kunnen anoniem een bericht laten plaatsen voor de persoon op wie ze hun oog hebben laten vallen. Aan de hand van de reacties die onder de post worden geplaatst, kan hij meer van die jongen of meid aan de weet komen. Vervolgens kan hij contact opnemen, mocht hij er de ballen voor hebben.

HET STARBUCKS-OPROER

Het is een ontmoetingsplek, bevestigt Den Hol-

lander. ‘Sommige studenten komen hier ook alleen maar om even een praatje te maken met hun studieof jaarclubgenoten.’ Erg praktisch, vindt Tom. ‘Ik spreek met vrienden af om samen te studeren. Dat wordt er echt leuker door, je kunt samen de stof doornemen en samen pauzeren. Thuis zit je vaak in je eentje te zwoegen op je kamer.’ Het afgelopen jaar was de UB het toneel van verschillende veranderingen en verbouwingen. Over de groei van het aantal studieplekken hoor je weinig studenten klagen. Het verwijderen van de kantine op de vijfde verdieping werd minder enthousiast ontvangen. De vestiging van een filiaal van Starbucks op de begane grond nam het leed niet weg. Integendeel, studenten protesteerden heftig tegen de hoge prijzen die Starbucks voor een kopje koffie vraagt. Vergelijkbare ophef veroorzaakte het verbod voor Hanzestudenten in de tentamenperiode. ‘Jammer, maar wel begrijpelijk,’ zegt Tom Seebus. ‘De UB is toch in de eerste plaats bedoeld voor universiteitsstudenten. Als er ruimtegebrek is, dan snap ik dat er maatregelen worden genomen. Naar mijn mening zou het goed zijn als de Hanzehogeschool samenwerkt met de Rijksuniversiteit. Dan hoeven wij Hanzestudenten ook niet geweerd te worden.’

VOOR HBO-STUDENTEN VERBODEN

Volgens Den Hollander had het weren van de Hanzestudenten in de tentamenperiode effect. ‘Je merkt dat er in die twee weken minder mensen zijn. Er is als het ware iets meer lucht in het gebouw.’ Eerstejaars Rechten Bart denk er anders over: ‘Het is nog steeds ontzettend druk. In de tentamenperiodes moet je er strak negen uur zijn, ander heb je geen fatsoenlijke plek. Om half tien ben je de bok.’ De enige twee oplossingen voor de overbezetting zijn vroeg je bed uit, of tot laat blijven studeren. De Hanzehogeschool heeft, na het verbod voor hbo’ers, zelf studieplekken in de binnenstad gecreëerd. Daan Roelvink, vierdejaars Toegepaste Psychologie, is erg positief: ‘Tijdens de hele tentamenperiode zat ik prima in de bibliotheek van het Groninger Forum. Vlak naast de UB, veel beter kun je het niet hebben.’ Natuurlijk, er kleven nadelen aan de UB, maar die wegen niet op tegen de voordelen. De UB is en blijft de populairste studieplek. Ook als je echt hard wilt blokken. PR-man Frank den Hollander: ‘Dan moet je wel zo vroeg mogelijk komen en helemaal achterin bij de ramen gaan zitten. Daar zijn de rustigste plekken waar je het minst wordt afgeleid.’ 7

HET NOORDERPLANTSOEN 8

Het Noorderplantsoen is voor Groningen wat het Vondelpark is voor Amsterdam, Hyde Park voor Londen en Central Park voor New York. Een plek om te chillen, te barbecueën, een biertje te drinken, te wandelen, vrienden te ontmoeten, te studeren, uit te kateren of een balletje te trappen… Rina Tienstra & Loes Vader Foto: Pepijn van den Broeke 9

ENGELSE STIJL EN AUTOVRIJ

Het plantsoen is omsloten door de Oranjewijk, de Noorderplantsoenbuurt en de Hortusbuurt. Het in 1880 aangelegde plantsoen ligt op de plaats waar in de zeventiende eeuw de verdedigingswallen van de stad werden gebouwd. De grachten zijn vervangen door vijvers. Op de plaats waar de wallen stonden, ligt nu een park in Engelse stijl met hoogteverschillen. Kenmerkend voor het Noorderplantsoen is de vorm: het park is lang en smal. Tot halverwege de jaren negentig liep er een drukke weg doorheen, maar na een referendum in 1994 werd de weg voor auto’s verboden asfalt.

H E T G R A S VA N H E T NOOR DER PLANTSOEN

NOORDERZON

Noorderzon is de Groningse variant op de Parade: een combinatie van een theater-, dans- en muziekfestival en een groot elfdaags zomerfeest. Noorderzon trekt jaarlijks zo’n 150 duizend bezoekers. Je kunt je er onderdompelen in theater, maar ook met een drankje en een hapje rondhangen bij één van de gratis concerten. De 25e editie van het festival vindt plaats van 20 tot en met 30 augustus in het plantsoen én op allerlei locaties down-town Groningen. Noorderzon presenteert nieuw werk, van grootheden én van jonge theatermakers uit de hele wereld. Zij vertellen de verhalen van hun wereld in Groningen, in het Noorderplantsoen. Noorderzon is de laatste twee weken van augustus the place to be.

SPORT

Zodra het zonnetje zich laat zien, rollen mensen hun yogamatjes uit. Boven aan de trap bij de muziekkoepel beoefenen liefhebbers tai chi. Aan de kant van de Boteringestraat is een basketbalveldje en rondom het speelweide aan de Oranjesingel wordt altijd wel een balletje getrapt. Het plantsoen nodigt joggers uit voor een sukkeldrafje en Snelle Jelle’s voor een sprintje. Echt serious business is de Plantsoenloop op de eerste zaterdag van november (in 2015 op de zevende). Dit jaar voor de 58-ste keer.

HAPJES & SAPJES

Aan de Grote Kruisstraat, op een steenworp van de meest befaamde kringloopwinkel van Groningen, Mamamini, ligt Lambik, een klein eetcafé met een terras en een ijzersterke formule: eenvoudig en zeer vriendelijk geprijsd. Vanaf 17.30 uur vermeldt het menubord drie hoofdgerechten (vis, vlees, vega) en één nagerecht. Bij Flinders Café kun je ontbijten, lunchen, dineren, koffie drinken en borrelen. Het is een kind- en studentvriendelijke plek: gratis luiers, knutselen op woensdagmiddag en prima koffie. 10 12

Van Flinders’ wifi kun je ook rond de vijver gebruik maken. Eén van de leukste buurtkroegen van Groningen is café De Bres aan de Grachtstraat. Een buurtkroeg zoals een buurtkroeg hoort te zijn: een pleisterplaats voor Oranjewijkbewoners. Van opa’s die er een jenevertje komen drinken en politiek en sport becommentariëren tot hippiemoeders met smoezelige honden, van leden van de volleybalvereniging tot studenten die er binnenwippen voor een biertje. Tegenover De Bres zit Anat, een veganistische uitspanning. Niet goedkoop, wel een ervaring.

HET GRAS…

Het officieuze volkslied van Groningen is Het gras van het Noorderplantsoen van Ralf Poelman. Poelman bracht in 2007 het Guus Meeuwis-achtige lied uit als benefiet-single voor de kankerbestrijding. Het werd direct een grote hit onder studenten. Als je iets moet kunnen meeblèren als eerstejaars is het Het Gras…

De tickets op tafel, de koffers gepakt De taxi staat klaar in de straat Jij staat al buiten en roept Kom schiet op, straks zijn we net Iets te laat, iets te laat. En slenterend sleur ik de spullen de deur door Gedwee loop ik achter jou aan Jij hebt er zin in, ik zal het nooit zeggen Maar heb eigenlijk geen zin om te gaan Want als ik weg ben dan mis ik de straten Vanaf de Toren tot aan Westerhaven Ik mis de grachten, de mensen Stadjers, studenten Het allermooiste accent Geen Frankrijk, laat staan Kameroen. Doe mij maar het gras, Het gras van het Noorderplantsoen Het begon allemaal maanden geleden Reisgidsen vol met hotels aan de zee Jij vol verwachting, het kon me niet schelen Gewoon uit beleefdheid keek ik met je mee Met je mee En ik weet jij mocht kiezen Ja beloofd is beloofd De volgende keer dan telt mijn stem voor twee Dan hoef ik geen plaatjes van zonnige oorden We blijven dan thuis Nee we gaan nergens heen Want als ik weg ben dan mis ik de straten Vanaf de Toren tot aan Westerhaven Ik mis de grachten, de mensen Stadjers, studenten Het allermooiste accent Geen Frankrijk, laat staan Kameroen. Doe mij maar het gras, Het gras van het Noorderplantsoen Hoog in het Noorden daar ligt een stad Die altijd de sfeer van een dorp heeft gehad Oh als ik weg ben dan mis ik de straten Vanaf de Toren tot aan Westerhaven Ik mis de grachten, de mensen Stadjers, studenten Het allermooiste accent Oh als ik weg ben dan mis ik de straten Vanaf de Toren tot aan Westerhaven Ik mis de grachten, de mensen Stadjers, studenten Het allermooiste accent Geen Frankrijk, laat staan Kameroen. Doe mij maar het gras, Het gras van het Noorderplantsoen

Foto’s: Luuk Steemers

BIER & BBQ

Voor de muziekkoepel in de schaduw van een grote kastanje zitten Desley en Denny, een stelletje dat elkaar leerde kennen op de middelbare school in Lelystad. Student Psychologie Desley: ‘Studeren kan ik niet in de zon.’ ‘Dat doen we thuis of in de UB’, beaamt Denny, die Kunstmatige Intelligentie studeert. ‘In de UB studeer je serieuzer, daar ga je niet zitten facebooken. Denny gaat voor bier & bbq met vrienden naar het plantsoen. ‘Daarna ruimen we alles natuurlijk weer keurig op, de sociale controle is hier groot. Ook het Stadspark is populair bij het stel uit Lelystad. ‘Het is er veel groter en rustiger.’ Stedelijk vertier zoeken ze bij Doppio, Mr. Mafongo of de Pintelier. Denny: ‘Daar moet je zijn voor een speciaal biertje.’

PAPIERMOLEN

‘Het is vandaag te mooi weer voor de UB’, vinden Jetse en Marcus. Jetse studeert Geneeskunde en

Marcus Sociologie. Met hun neus in de boeken hangen ze aan de vijver met de fonteinen. Chillen en studeren doen ze in het plantsoen of ze gaan naar openluchtbad de Papiermolen. ‘Als je lid bent van de Aclo is een kaartje maar vier euro twintig.’ Op stap gaan ze naar het Golden Fust, de Negende Cirkel en Snow Valley: ‘Waar het bier goedkoop is.’ Koffie drinken ze op de faculteit omdat je daar voor één euro een prima bak hebt.

VOLLEY EN SHOTJES

Evelien en Manon hebben al een lekker kleurtje. Ze liggen in bikini bij de vijver bij Flinders. Evelien studeert Vrijetijdsmanagement aan de NHL in Leeuwarden. ‘Eigenlijk moest ik een opdracht afmaken, maar ja, toen belde Manon. We kennen elkaar uit Veendam van volleybal.’ Uitgaanstips hebben ze ook. Evelien: ‘Starbucks op het station voor koffie en cheesecake. Heel fout, maar lékker.’ Uitgaan doen ze bij de &Zo, het

Feest en Snow Valley. ‘Daar heb je shotjes voor een euro.’

FB-GROEP DE PLANTSOENCREW

Op de speelweide masseert Harm studente Engels Janneke. Ze zijn lid van facebook-groep de plantsoencrew. Als het een beetje weer is, chillen ze op de speelweide. Langs de klimpiramide staat een file kinderwagens geparkeerd. Op de rest van de weide struikel je over de gezellige kleedjes en groepjes studenten. De geur van wiet en bbq’s hangt als een warme deken over het gras. Langs de Oranjesingel wordt een balletje getrapt en een spelletje lacrosse gespeeld door leden van studentenvereniging de Gladiators. Later in het jaar, als de zon het water heeft opgewarmd, verkast de plantsoencrew naar de Hoornse Plas. Dit artikel verscheen eerder in augustus 2013. 11

12

TYPISCH GRONINGEN Boudewijn Otten Foto’s: Luuk Steemers

Je hebt van die dingen. Ze vallen pas op als ze je opvallen. En soms vallen ze je wel meteen op, maar weet je niet wat het verhaal achter die dingen is. Groningen grossiert erin. Leuk om te weten en leuk om door te vertellen aan paps en mams (mochten die eens langskomen).

13

De bekendste straatnaam van Groningen is zonder enige twijfel de Oude Kijk in ’t Jatstraat. Jat is een verbastering van gas (of gasse), een oud-Nederlands woord voor steeg. In de middeleeuwen heette de Oude Kijk (zoals de straat tegenwoordig liefkozend wordt genoemd) ’t Rechte Jatt. ’t Rechte Jatt liep dood tegen de stadswal die lag ter hoogte van de huidige oversteek tussen Noorderhaven ZZ en het Lopende Diep. Voor die wal stond een huis. Het verhaal gaat dat in dat huis een gevelsteen zat van een besnorde mannenkop die als het ware de straat inkeek. In het begin van de zeventiende eeuw werden de stadswallen geslecht en de Kijk in ’t Jatstraat werd doorgetrokken. Bij die operatie sneuvelde het huis dat de doodlopende steeg afsloot. Het verhaal gaat dat de gevelsteen gespaard bleef en is ingemetseld in het naastgelegen hoekhuis. En inderdaad, het huis op de hoek met het Lopende Diep, Oude Kijk in ’t Jatstraat 79, heeft een gevelsteen van een besnorde

14

man. Daaronder staat de olijke tekst: ick kick noch int…. (Ik kijk nog in het…). Daaronder had nog Jat moeten staan, maar waar dat is… Er woont helemaal niemand in het Tingtangstraa tje (of toch wel?), er zijn ook weinig mensen die de straat kennen, maar toch is vrijwel iedereen er wel eens geweest. Geen wonder, want het Tingtangstraatje ligt midden in de stad. Wie de Herestraat stadinwaarts volgt en op het eind linksaf slaat en in de richting van de Vismarkt loopt, ziet links een steegje dat dienstdoet als fietsenstalling. Dát is het Tingtangstraatje. Een paar passen verder is een Vanilia-modewinkel gevestigd op het adres Tussen Beide Markten nr. 6. Dat pand heeft een zeventiende-eeuwse gevelsteen (met een afbeelding van een gouden klok) die eertijds een huis sierde dat De Clocke heette. De klok waarnaar dat pand was genoemd, luidde op het moment waarop het schip met verse vis uit Zoutkamp was gearriveerd. Een

grote klok zal het niet zijn geweest. Hij zei niet bimbam, maar ting-tang, ting-tang, ting-tang. De Folkingestraat werd in 2014 uitgeroepen tot de leukste winkelstraat van Nederland en sindsdien is die straat alleen maar leuker geworden. Levendig, van alles wat, een ratjetoe, uitgelezen terrein voor handeltjes en wandeltjes. En dat was de Folkinge voor de Tweede Wereldoorlog ook. Toen was het dé straat van de Joodse gemeenschap en er is nog veel te zien dat daaraan herinnert. De synagoge natuurlijk, maar daar schuin tegenover, op het hoekje met het gedempte Zuiderdiep, kun je iets zien wat lijkt op een deur met een hardstenen opstapje. Dat is Portaal van kunstenaar Gert Sennema. De deur lijkt van hout, maar wie erop klopt, merkt dat het metaal is (en wel brons). De deur heeft geen klink, geen slot en geen beslag. Achter die deur ligt de Joodse geschiedenis van de Folkingestraat, maar helaas, er is niemand meer die daarover kan vertellen.

Als je dan toch met je moeder aan de arm door de Folkingestraat loopt, ga dan even langs bij boekenantiquair Albert Hoogeveen, nummer 23. Hier runde Efraim de Swaan een paardenslagerij. Kijk goed: het huis is vrijstaand, aan weerszijden is een klein gangetje. Het staat vast dat de gedoemde paarden hun laatste wandeling maakten door het gangetje aan de rechterzijde. En dat kun je daar nog steeds zien aan de uitgesleten deurpost. Aan de linkerkant van de winkel staat een paard in de gang. Althans een realistische keramische weergave van z’n achterkant, waarin de slagersdelen van het dier naar voren komen. Het Voorgesneden Paradepaard (1997) is van de hand van Marijke Gémessy. Had ik maar de fiets gepakt, jammert menige wanhopige automobilist. En gelijk heeft-ie. De fiets rules in Groningen, al eeuwen de best befietste en befietsbare stad van Nederland (en dan ben je dus meteen wereldkampioen). Maar echt nieuw is dat de toch als nuchter bekend staande Groningers er tegenwoordig mee pronken en geuren. De slimme routes waarlangs je stoplichtloos naar Zernike kunt fietsen staan vol met afbeeldingen van een hippe fietser met rugtas. Maar er is meer. Als je toch op weg bent naar Vera (Oosterstraat) of naar Albertus (Brugstraat) moet je eens naar de

parkeertegels in de fietsparkeervakken kijken. Ook daar staan afbeeldingen van fietsers op, maar dan in de vorm van het kengetal van Groningen. Nog leuker is dat diezelfde afbeelding sinds november 2014 de verkeerslichten bij de Herebrug siert. Dat zijn nu nog de enige stoplichten met het 050-logo, maar de komende jaren zul je er steeds meer zien. En ze zullen ook steeds vaker op groen staan, want in die kleur komt 050 het mooist naar voren. Ook groen en ook op de Herebrug is Blote Bet. Over geen beeld in Groningen is zoveel ophef geweest als over het beeld Stedemaagd van Vladimir de Vries. Tegenwoordig kijkt geen wandelaar op weg van of naar het hoofdstation ervan op, maar toen ze daar in 1953 ineens stond, was haar naaktheid niet minder dan aanstootgevend. Ze had niet voor niets binnen de kortste keren haar bijnaam, Blote Bet. Nu fronst misschien alleen de Partij voor de Dieren de wenkbrauwen, want wat doet Bet met haar voet op het hoofd van dat lieve kalfje? Ja, dat is een kalf. De Vries had een verdomd goed beeld van een kalf gemaakt, maar er gingen een paar dingen mis in de bronsgieterij waardoor de oortjes een beetje onrunderlijk aan de kop zitten. Als er nu iemand een tijdje stilstaat bij het beeld is het meestal omdat hij probeert te achterhalen wat voor dier het is. Een geit, een ree,

een schaap, een hond? Een kalf dus, dat net als de graangordel om Bets middel, symbool staat voor het platteland. Bet zelf is de Stad. De meeste Hanze-studenten zullen er niet aan ontkomen om zo nu en dan de binnenstad te verlaten. Er moet natuurlijk worden gesport en dat doe je het meest studentikoos op de ACLO. En even verderop kun je genieten van hoger beroepsonderwijs dat de Hanze hier in alle soorten en maten en geuren en kleuren serveert. Studenten met stalen zenuwen en puntige ellebogen nemen voor het vervoer naar Zernike de bus. Op veel van die bussen staat in grote letters een waarschuwing: link. En dat is terecht, daarom pakken de meeste studenten de fiets. En dan kun je dus door Park Selwerd. Daar zie je weer iets wat niet is wat het lijkt: een witte boerderij… dat is een moskee. Verdwalen in Park Selwerd is onmogelijk, want naast het fietspad staat een wegwijzer die je de weg wijst naar de zeven werelddelen (een kunstwerk van Loes Heebink). Aan de voet van de paal liggen sinds 2013 in aluminium gegoten schoenen van buurtbewoners. Maar het hadden ook de stappers van wandelaars kunnen zijn. Want, bijna geen student weet het, maar ze fietsen hier een stukje over het Pieterpad.

ADVERTENTIES

15

HOE OVERLEEF IK… MIJN EERSTE JAAR Floor Meijs

Je bent eerstejaars en je studententijd is net begonnen. Leuk, maar ook spannend. Wat kun je verwachten van je eerste jaar? Waar leer je andere studenten kennen, hoe kun je het best studeren en wat is handig om te weten als je gaat hospiteren? Ouderejaars onthullen hun tips en tricks. 18

DAAN KROMHOF (20) TWEEDEJAARS INTERNATIONAL BUSINESS & MANAGEMENT ‘In mijn eerste jaar werd ik lid van Albertus en daar heb ik het heel erg naar mijn zin. Eén van de leukste bijkomstigheden van een studentenvereniging is dat je snel heel veel mensen leert kennen. Vaak wordt gedacht dat lid worden van een studentenvereniging niet goed samengaat met studeren, maar dat is echt onzin. Het ligt aan je eigen planning en motivatie. Albertus stimuleert je ook om te studeren. Zo studeer ik samen met jaarclubgenoten die dezelfde studie doen en helpen ouderejaars van mijn dispuut me met stof die ik lastig vind. En afgelopen studieperiode, toen de UB stampvol zat, regelde Albertus studieplekken in het Herenhuis.’

THIPWIMON THEEKAPORN (22) DERDEJAARS INTERNATIONAL BUSINESS & MANAGEMENT ‘Ik kwam twee jaar geleden uit Thailand naar hier. Ik kende Groningen toen nog niet, maar inmiddels ben ik dol op de stad: niet te groot en ook niet te klein. Er wonen veel verschillende mensen en ook mensen met verschillende nationaliteiten. En het is natuurlijk een echte studentenstad: Groningen heeft gemiddeld gezien de jongste inwoners van Nederland. Dat merk je aan de creativiteit en de levendigheid. De stad is altijd gezellig vol met mensen, maar ik vind het nooit té druk, zoals in Utrecht en Amsterdam. Mensen lijken daar vaak wat gehaaster en meer met zichzelf bezig. De komende twee jaar studeer ik hier nog, en daar ben ik heel blij mee.’

FIEKE HAAK (21) VIJFDEJAARS TOEGEPASTE PSYCHOLOGIE ‘Het studentenleven is niet goedkoop, en een bijbaantje is dus best handig. Ik ben zelf gaan werken in de thuiszorg. Dit leek me leuk en dankbaar werk omdat je bij mensen thuis over de vloer komt en voor hen klusjes doet. Bovendien verdient het best goed en kun je je uren flexibel indelen. Omdat ik na mijn bachelor Toegepaste Psychologie nog een bachelor Verpleegkunde ga doen, was werken in de thuiszorg voor mij perfect. De ervaring die ik heb opgedaan komt later goed van pas. Als je dus een baantje zoekt, is mijn tip om daarmee in de buurt van je studie te blijven, dat levert vaak nog meer op dan alleen geld.’

STAN BOLHUIS (19) TWEEDEJAARS PEDAGOGISCHE ACADEMIE ‘Via Kamernet kwam ik op een kamer in een studentenhuis van vijf. De mix van jongens en meisjes vind ik heel leuk. Jongens kijken anders naar problemen dan meisjes, en dat kan soms voor grappige discussies zorgen. Iedereen in mijn huis doet dingen apart, maar we doen ook veel dingen met z’n allen. We eten vaak samen of we gaan de stad in met elkaar. Bij mij was het met hospiteren in één keer raak en ik hoefde dus niet verder te kijken. Als ik een tip moet geven aan kamerzoekers dan is het dat je gewoon jezelf moet zijn. En kies niet alleen voor de locatie of de grootte van je kamer: de klik met je huisgenoten is minstens zo belangrijk.’

CHRISTIAN LEFERINK (19) TWEEDEJAARS INTERNATIONAL BUSINESS & MANAGEMENT ‘De KEI-week vond ik als eerstejaars echt fantastisch, maar wel heel gek. De hele stad staat op z’n kop: iedereen is aan het feesten, overal is drukte, er is muziek, er liggen mensen in de grachten… Dat was wel even anders dan die paar keer dat ik eerder in Groningen was. De grote tip die ik heb is: doe zoveel mogelijk in deze chaotische maar toffe week. Ga bij studenten- of sportverenigingen langs, bezoek veel kroegjes en doe mee aan de evenementen. In de KEI-week leer je heel snel mensen kennen, en dat zet echt de toon voor je hele studententijd.’

DIONNE KLIFFEN (22) VIJFDEJAARS TOEGEPASTE PSYCHOLOGIE ‘Ik kan het elke student aanraden om zich in te zetten voor een commissie. Zelf heb ik dat bij roeivereniging Aegir gedaan. Samen met een paar anderen organiseerde ik een grote roeiwedstrijd. We waren een half jaar bezig met de voorbereidingen. In dat half jaar legde ik contact met de leden van verschillende verenigingen, de scheidsrechters en de jury. Ook hielp ik mijn commissiegenoot met de promotie van het evenement. De wedstrijd zelf, die een weekend lang duurde, was echt een hoogtepunt. Toen was ik wel trots omdat wij dit met elkaar hadden neergezet. Je inzetten voor een commissie is niet alleen heel leerzaam, maar ook superleuk. Ik kende de mensen uit mijn commissie eerst niet goed, maar na een paar maanden had ik er een stel goede vrienden bij.’

EMMELIEN SCHOUTEN (20) TWEEDEJAARS SPORT, GEZONDHEID & MANAGEMENT ‘Om je studiepunten te halen moet je goed plannen. Dat is niet altijd makkelijk. Mij ging de planning steeds beter af: ik kon na verloop van tijd beter inschatten hoeveel tijd ik ergens mee kwijt was. Maar het is niet zo dat je geen tijd meer overhoudt voor leuke dingen, hoor. Ik maak vier weken voor de tentamens een planning. Dat is ruim op tijd. Ik kijk dan naar de leuke dingen die in mijn agenda staan, en plan daar studie-uurtjes omheen. Soms moet je wel leuke dingen afzeggen, dan kan het niet anders. Maar het is het helemaal waard: ik heb dit jaar ruim de benodigde punten gehaald en ik had als één van de eersten vakantie, omdat ik niets hoefde te herkansen.’

HYLCKE ZIJLSTRA (20) DERDEJAARS WERKTUIGBOUWKUNDE ‘Bij mijn studie heb je elk kwartaal een project waarbij je in groepjes moet werken. Je moet samen zorgen dat je het vak haalt en dat gaat vaak goed. Soms is het lastig, dat groepswerk, omdat niet iedereen even hard werkt. Dan zorg ik dat ik extra hard mijn best doe, want ik wil gewoon een goed cijfer halen. Door dat groepswerk heb ik veel vrienden leren kennen. We zijn een best hechte club met z’n tienen en gaan af en toe met elkaar de stad in. Met elkaar aan een project werken is lang niet altijd serieus: we maken veel grappen met elkaar. Als ik een tip moet geven dan is het om van het begin af aan hard te werken. Dit is niet alleen fijn voor jezelf, ook je teamgenoten zijn dan blij met je.’ 19

TEO VERSUS STUDIESTRESS

WIM HOF-ADEMEN Teodor Lazarov

Als alchemie de zoektocht is naar het recept waarmee je uit lood goud maakt, dan is Teo een cognitieve alchemist. Hij speurt naar legale en onschadelijke middelen en methodes die van loodzware tentamenperiodes gouden tijden maken. In deze jungle van alternatieven beproeft hij deze maand: koud douchen.

Soms komt er iets op je pad wat totaal anders uitpakt dan je verwacht. Zo ook tijdens mijn experiment met snelle afvaltechnieken voor de zomer. In het boek The 4-hour Body van Tim Ferriss, dat vol staat met allerlei lichamelijke hackmethoden, las ik dat je door onderkoeling de vetjes letterlijk van je taille ziet wegsmelten. Bingo! De onderliggende theorie is dat het lichaam de meeste energie verbruikt voor op temperatuur blijven. Bij onderkoeling zet het lichaam spieren in om warmte op te wekken. Dit gebeurt door een snelle samenspanning: trillen en rillen. Hierdoor wordt er zoveel energie verbruikt dat je afvalt. Dagelijks drie minuten totale lichamelijke blootstelling aan kou moet genoeg zijn om binnen een paar weken zichtbaar effect te bewerkstelligen. Bij deze methode gebruikt men een bad met ijs. Ik heb geen bad, wel een douche met koud water. Koud douchen, hoe moeilijk kan het zijn? Water uit de kraan is slechts vijftien graden Celsius. Een kwestie van tanden op elkaar en incasseren. Alles voor het wasbordje! Zo gezegd, zo gedaan. Mijn eerste strategie: kraan aan, tot drie tellen en snel onder de douche lopen. Resultaat: gillend en hyperventilerend wegspringen en nogmaals proberen. Na drie keer uitproberen, geef ik op. Drie minuten? Onmogelijk. Tijd voor een andere aanpak. Een korte zoektocht in digitale sferen brengt me bij Wim Hof, The 20

Foto: Pepijn van den Broeke

Iceman. Het schijnt dat deze man in de afgelopen decennia bijna elk record dat te verbreken valt op het gebied van ijs en onderkoeling heeft verbroken. Het staat inmiddels vast dat Hof z’n autonome zenuwstelsel kan beïnvloeden. Iets wat in de wetenschap voor onmogelijk wordt gehouden. Hierdoor kan hij bewust zijn metabolisme (spijsvertering) tot bijna 300 procent hoger opvoeren dan een gemiddeld persoon. Een verhoogd metabolisme produceert hitte en dus weerstand tegen kou. Ook betekent het dat je lichaam meer vet verbrandt om de temperatuur hoog te houden. Dit alles doet de beste man door volgens een bepaald patroon adem te halen. De ademhalingstechniek van The Iceman gaat als volgt: adem dertig keer diep in en uit. Blijf na de laatste keer uitademen rustig zitten zonder in te ademen. Pas als je het gevoel krijgt dat je echt niet meer kunt, moet je diep inademen. Houd de lucht ongeveer tien tot twintig seconden vast en adem vervolgens weer rustig uit. Herhaal deze oefening drie keer. Het idee achter deze yoga-achtige praktijken is dat de grote hoeveelheid zuurstof je lichaam extreem zuivert door doorbloeding en je vecht-vlucht-mechanisme aanzwengelt. Hierdoor komen onder andere adrenaline, cortisol, dopamine en endorfine vrij. Ik begin de oefening staand in de badkamer. Mijn vriendin is op de hoogte. ‘Schatje, ik ga heel hard hijgen straks. Dat is de Wim Hof Methode en niet iets anders.’ Tot mijn grote verbazing lukt het me om na het eerste rondje zuurstof bunkeren bijna tweeënhalve minuut vol te houden zonder in te ademen. Mijn hele lichaam tintelt, mijn hoofd voelt licht aan. Ik herhaal de geforceerde hyperventilatie drie keer en begin daadwerkelijk te zweten. De koude douche gaat aan, ik loop er rustig onder en voel niets. Ongelofelijk! Drie weken later heb ik nog steeds geen wasbordje, wel een persoonlijk record van tien minuten koud douchen. Daarnaast is er iets merkwaardigs gebeurd. Na mijn douchesessies ben ik bijzonder kalm en scherp. Ik kan zeer opgewekt aan mijn werk beginnen. Stress lijkt bijna niet te bestaan. Het lukt me om twee tot drie uur ongestoord door te werken. Wanneer ik moe word, doe ik een rondje Wim Hof-ademen en ben miraculeus superhelder, gefocust, vol van energie. Conclusie: zuurstof bunkeren, dat zouden meer mensen moeten doen.

Second life. First life. Er was geen verschil meer. Het was een grote façade.

Wakker worden in een kamer van 3 bij 3. Je afvragen waar je in godsnaam bent. En dan ineens het grote besef: alles is ineengestort, alles is nep. De eerste dag ben ik mijn bed niet uitgekomen. Als ik mijn ogen sloot zag ik Moniek. Als ik mijn ogen opende zag ik Moniek. Het was alsof er een sadistisch mannetje mijn hoofd was ingekropen, dat beelden van haar op mijn netvlies en muur projecteerde. Ik zag weer haar zenuwtrek, het snelle knipperen van haar ogen. Hoe ze uitdagend met haar heupen bewoog, terwijl ze haar gezicht schuin naar beneden kantelde, alsof ze verlegen van me werd. Het was nep geweest. Zelfs die keer dat een fietser me omver reed en zij - in een reflex - mijn arm had vastgegrepen. Allemaal fake.

Ik schuif de dikke gordijnen aan de kant. Buiten schijnt de zon. De bomen zijn knalgroen. Het doet pijn aan mijn ogen. Ik pak de hendel vast van het raam. Hij klemt. Ik kan me niet herinneren dat ik het raam ooit open heb gedaan sinds ik hier woon. Pas wanneer ik er met mijn volle gewicht tegenaan duw geeft hij mee. De geur van pas gemaaid gras komt mijn kamer binnen. Ik hijs me op aan het kozijn. Het gewicht van het platte apparaat ligt zwaar in mijn armen. Even nog aai ik over de metalen bovenkant. Binnen in het apparaat zal ik voort blijven leven als Flo. Ik ben in een van de hangmatten gaan liggen op de mooiste plek van Maya-eiland. Daar zullen ze me wel vinden. Voor eeuwig starend over de oceaan met een fles Pampero in mijn hand. Nog even kijk ik over mijn schouder de kleine kamer in. Het is mijn kamer al niet meer. De zee aan licht heeft iets weggespoeld. Iets wat er altijd was geweest en nu ineens niet meer. Ik zie kleine stofdeeltjes. Ze dwarrelen de verkeerde kant op, alsof ze langzaam naar boven vallen.

3Hoog is dé studentenfotosoap van Nederland. De strip volgt de avonturen van Jurre, een ruige kraker met een klein hartje, René, de anders-geaarde huis-ADHD’er, Merel, een bipolaire blondine en Harrie, het frisse verenigingsmeisje. 3Hoog wordt gemaakt door Ype Driessen, de bekendste fotostripmaker van Nederland en omstreken.

21 19

22

Foto: Jasper Bolderdijk

DE GRONINGER UNDERGROUND-MAN Teodor Lazarov

Zestig is-ie en nog altijd even jong. Peter Weening kwam eens langs bij Vera, paste even op de bar en ging nooit meer weg. Nu is hij 35 jaar programmeur.

‘Kom binnen, kijk rond. Ik haal even een pot koffie op, als jullie dat goed vinden.’ Denimjasje, zwart brilmontuur en het kenmerkende petje waar verwarde grijze haren onderuit steken. Peter Weening, hoofdprogrammeur van poppodium Vera viert op 1 juli zijn 35-jarige jubileum. ‘Het is géén jubileum, dat is het bij 25, 40 en 50 jaar’, lacht hij en laat ons achter in zijn ruime kantoor. De geur van peuken hangt in de lucht. Verkleurde posters van bands die in zijn rock and roll-tempel hebben gestaan kijken ons aan vanaf de wanden. Hij is duidelijk een voetballiefhebber: foto’s van FC Groningen, cartoons van Johan Cruijff en meerdere bekers, de oogst van voetbaltoernooitjes. Op een kastje achter zijn bureau staat een oude pick-up van Philips. Zijn eerste platenspeler, gekocht van z’n eerste spaarcenten, krijgen we later te horen. Hij doet het nog steeds, die pick-up. Daar draaide hij zijn meest geliefde platen grijs, Captain Beefheart, Thin Lizzy (met Phil Lynott) en Neil Young. Dat zijn ook de drie acts die hij graag nog een keer zou willen programmeren, ware het niet dat Beefheart en Lynott al niet meer op aarde rondlopen.

NIRVANA, U2 EN PEARL JAM

Peter Weening is een bijzondere man. Het Noorden zit hem in het bloed. Kwart Fries, kwart Drent en half Groninger vertelt hij ons trots, nadat een thermoskan met koffie op de tafel is gezet en de snel afgespoelde rode kopjes zijn gevuld. Hij heeft het druk de afgelopen dagen. Wij zijn niet de enigen die

hem willen uithoren over de anekdotes, de geschiedenis en zijn belevenissen als programmeur. Vera is een kleine zaal met ruimte voor slechts 450 bezoekers. Ondanks dat geniet het podium internationale faam. Bands als Nirvana, At the Drive-in, U2 en Pearl Jam hebben er gestaan, ook in hun hoogtijdagen. At the Drive-in pushten hun management om optredens in Vera in te plannen. Ook hun laatste optreden was in de Oosterstraat 44. ‘De Melkweg was boos, jongen!’, lacht Peter. ‘Ach ja, ik kan er ook niets aandoen dat die jongens zo’n band hebben met onze club. Had de Melkweg maar meer in de gastvrijheid moeten investeren.’ Grijns, pauze… ‘Dat laatste was een grapje.’ Hij doet zijn petje af, een kalend hoofd komt tevoorschijn. Zestig jaar en nog steeds een jongensachtige twinkeling in zijn ogen. Zijn vader was leraar en die had het vlot door. ‘Ik haalde goede cijfers en kon naar een betere school gaan, maar mijn vader hield me dichtbij. “Peter is nog te kinderlijk”, zei hij altijd. Nou, dat is er nooit uitgegaan.’ Na zijn middelbare school ging Peter in militaire dienst. Hij had het ook kunnen weigeren, maar sportinstructeur leek hem wel wat. Bij de keuring was hij daarom ook stellig: ‘Of ik word sportinstructeur, of ik kom niet.’ Hij werd het. Daar komt zijn liefde voor voetbal vandaan. ‘Nu ben ik alleen nog maar scheidsrechter. Dat is prima zo.’

HET GRONINGER SPRINGTIJ

Eenmaal uit dienst was een vervolg kiezen moeilijk. ‘Ik had geen idee wat ik wilde. Met dat sporten was ik wel klaar. Er is niets erger dan de stank van een gebruikte sporthal op het moment dat je in je eentje moet afsluiten.’ Het werd Rechten. Groningen lonkte en het jonge bloed kookte. Hij had zich meteen aangesloten bij de feestcommissie van de studie. Het Groninger Springtij werd ingevoerd, sluitingstijden werden afgeschaft. ‘Onder één voorwaarde: de kroegen moesten live-muziek hebben. Er was dus altijd iets te doen in de stad. Herman Brood was in opkomst, die speelde toen overal.’ Op een avond belandde hij achter de bar in studen-

tenvereniging Vera. ‘Coffeeshops had je toen nog niet. Wiet en hasj haalde je bij de jeugdsoos. Een vriend van me werkte hier achter de bar en hij moest een keer even weg. Iets wegbrengen. Of ik even op de bar kon passen. Prima!’ Op de daaropvolgende tappersvergadering werd Peter lid en hij is nooit meer weggegaan. Van de Rechtenstudie kwam weinig terecht.

PEEL, COBAIN & LOVE

Muziek draaide je in die tijd op een pick-up. ‘En we hadden cassettebandjes. Platen waren luxegoederen. Gewoon opnemen van de radio, de hitlijsten bijhouden en Muziekkrant Oor lezen om op de hoogte te blijven. Nu is dat heel anders.’ Hij kijkt tevreden om zich heen. ‘We hebben nog steeds een pick-up achter de bar, hoor. Nu aangevuld met een cd-speler, taperecorder en de rest.’ Verhalen heeft Peter genoeg. De mythe dat Kurt Cobain hem belde met de vraag of hij Courtney Love voor hem ten huwelijk wilde vragen? Die klopt. ‘Dat is dus géén mythe, het is waar gebeurd. Hij belde tijdens etenstijd. Courtney moest die avond spelen met Hole en zat te eten. Telefoon gaat, Kurt aan de lijn. Hij durfde het niet te vragen, of ik dat niet even wilde doen. Ik dacht bij mezelf, wat overkomt me nu? Vervolgens heb ik hem wat moed ingesproken, gevraagd of-ie het op dat moment wel aandurfde en Courtney geroepen. Later werden ze een sterrenkoppel. Dat is allemaal hier begonnen.’ Nog zo’n verhaal. ‘Beck, van Loser, weet je nog? Dat was een hit in Vera, nog voordat hij überhaupt was doorgebroken. Een jongen die achter de bar werkte, kwam uit Los Angeles, dat was een vriend van Beck. Hij draaide zijn muziek op tapejes, gewoon achter de bar. Het werd snel opgepikt.’ Langzaam lopen we het gebouw uit. Hoogtepunten genoeg. Peters persoonlijke topper is het interview dat John Peel afnam. ‘De grote John Peel, de man van de BBC naar wie we allemaal opkeken. Bands die in zijn show speelden, stegen automatisch in de hiërarchie. Die heeft mij gewoon geïnterviewd. Ik voel me nog steeds echt vereerd.’ 23

WONEN IN DE STUDENTENFLAT De kamers zijn dertien vierkante meter, het wc-papier is all-in, net als de schoonmaaksters. Wonen in de Hoendiepflat gaat zoals het gaat. Lollig, lallig en één vies oud mannetje met een fototoestel. Boudewijn Otten Foto’s: Luuk Steemers 24

25

De moeder van Emma woonde er eind jaren zeventig, begin jaren tachtig. Het verhaal gaat dat de hunkerbunker toen nog met enig recht de hunkerbunker heette. Héél af en toe trof je nog wel eens een bleue jongeman aan die voor de uitgang van de zes woonlagen hoge flat moed stond te verzamelen om een studente aan te spreken. Of ze mee uit wilde. Iets vaker dan heel af en toe stonden er in die jaren groepjes studenten met een borrel te veel achter de knopen. Balorig trachtten ze de aandacht van de bewoonsters te trekken. Licht overdreven kun je ze de laatste volgers noemen van de traditie die in het begin van de jaren zestig begon, toen mannenbezoek verboden was in de verpleegstersflat. Of die verpleegsters hunkerden naar wat zich daar voor hun deuren ophield, blijft onvermeld, maar het is en blijft hét verhaal van de Hoendiepflat. Of eigenlijk: van het zusterhuis áchter de Hoendiepflat. ‘Nu’, zegt bewoonster Emma, ‘hebben we twee stalkers en één of ander vies oud mannetje met een fototoestel. Ook niet fijn, maar een traditie kun je het niet meer noemen.’

VEERTIG JAAR COMMUNICATIE

Misschien is één vies oud mannetje en twee stalkers wel een doodnormaal gemiddelde voor een gebouw waarin zo’n 125 studentes wonen, want nog steeds is de flat alleen voor meiden. ‘Vrouwen’, preciseert Emma, ‘women only, maar van gescheiden werelden is totaal geen sprake. Het is dé Hoendiepflat, het vrouwengebouw hoort er gewoon bij.’ Het vrouwengebouw heet Hoendiep 2, de vier woonlagen tellende aanbouw Hoendiep 3 en de hoge flat met de ingang aan de Van Heemskerckstraat is Hoendiep 1. Emma woont al in de Hoendiepflat sinds ze vijf jaar geleden begon met een opleiding Communicatie aan de Hanzehogeschool. ‘Na twee jaar had ik het gezien. Het was niet moeilijk of zo, maar ik zag mezelf niet veertig jaar in de communicatie werken, nog geen jaar. Niks voor mij.’ Ook een opleiding tot dierenartsassistente maakte Emma niet af.

LOLLIG EN LALLIG

Emma blijft in Groningen, op haar kamer op de derde verdieping van Hoendiep 2. Maar ze is ook vaak te vinden in 1. Daar babbelt ze wat met huismeester Marcel (‘Echt een goeie vent!’) of overlegt ze in de LOLAC, de lollige lallige 26

commissie die de bar op de begane grond bestiert. Maandag-, dinsdag- en donderdagavond zijn de vaste openingsavonden. ‘Handig’, zegt Wouter, een zoveelstejaars Internationale Betrekkingen aan de Rijksuniversiteit, ‘de stad is tien minuten lopen, maar als ik daar geen zin in heb, schuif ik hier binnen. Goedkoop, en er is altijd wel iemand die ik ken. Altijd goed, ook voor een afzakkertje na een avond studeren.’ Plaatselijke bewolking legt een schaduw over z’n gezicht. ‘Afstuderen, het moet er dit jaar maar eens van komen. Ik ben goed bezig de laatste tijd.’

ALL-IN WC-PAPIER

Aya woont op de vierde verdieping van Hoendiep 1. ‘Ik kan wel zeggen: let niet op de rommel, maar dat is onmogelijk. Het is vreselijk. Ik zit midden in de tentamens.’ Het gaat goed met de studie van de tweedejaars Bedrijfskunde. ‘Studeren doe ik meestal hier op m’n kamer, deze gang is best wel rustig.’ Ze betaalt driehonderd euro voor de kamer van dertien vierkante meter. ‘Dat is inclusief alles, de algemene ruimtes en het sanitair worden door Lefier (de verhuurder, red,) schoongemaakt. Een mooi extraatje is het wc-papier, daar hebben we ook nooit omkijken naar. Het enige minpunt is dat we geen wastafels op onze kamer hebben.’ Aya’s kamer kijkt uit op een blinde muur. Geen punt, vindt ze. ‘Ik ben makkelijk. Toen ik hier twee jaar geleden inkwam, heb ik niet eens de muren geverfd, of iets dergelijks.’ Ze is de enige op de gang met laminaat op de vloer. ‘Noem het luxe, maar het lag er gewoon al toen ik hier kwam. Niks aan gedaan, ik vind het wel oké zo.’

TERUG NAAR GROENLO

De dertig gangbewoners hebben twee douches tot hun beschikking. ‘Geen gedoe’, zegt Aya, ‘ik heb zelfs nog nooit haar in het doucheputje aangetroffen.’ Na enig nadenken schiet ze in een giechellach. ‘Er wonen inderdaad aardig wat kale jongens hier.’ Ieder weekend gaat ze naar huis, naar Groenlo. ‘Geld verdienen, ik sta in de McDonald’s in Winterswijk.’ Aan het flatleven doet ze maar spaarzaam mee. ‘Ik vind het prettig zo, in m’n uppie. Samen eten doe ik niet vaak. Ik eet geen varkensvlees, en om de anderen daar nou mee lastig te vallen, nee. Bovendien gooi ik net zo lief wat in de magnetron, boerenkool vind ik heerlijk. Ik heb in Tunesië gewoond en in Amsterdam, maar ik ben een echte Achterhoekse,

hoor. Nuchter en relaxt: het komt zoals het komt.’ Maar geen misverstand, Aya, dochter van een Libanese vader en een Palestijnse moeder, leeft geen kluizenaarsleven. ‘Ik ga graag en vaak uit met een clubje vriendinnen dat ik heb overgehouden aan de tijd dat ik Internationale Betrekkingen studeerde.’ Haar ouders maken zich geen zorgen. ‘Mijn vader is modern. Ik mocht alleen op kamers, als ik maar plechtig beloofde dat ik werk van m’n studie zou maken. Nou, daar hebben ze dus niks op aan te merken. Integendeel, ze vinden het geweldig. Ze zijn vooral gevlucht om hun kinderen een kans te geven om een goede toekomst op te bouwen.’

ZINGEND DE ZOMER IN

Dinsdagavond, half tien uur. De LOLAC vergadert aan een rond statafeltje, waarop een glazen tweeliterkan pils niet de kans krijgt om te verschalen: met geoefende hand ledigen de LOLACleden de Grolsch in de plastic glazen die maar heel even tot de rand toe gevuld blijven. Vreeswekkende woorden vallen: rekeningen, nota’s. Maar de oplossing ligt voor de hand. ‘We moeten ze betalen’, zegt Tjeerk, een student die gezegend is met een permanent blij gezicht. Dan gaan er nog een paar puntjes op de i voor Zingend de Zomer in, karaoke-avond in het Hoendiepcafé. Rohdie tapt en draait. Afgesproken. Carine haalt die koffieblikken van de toog. Afgesproken. En Charl sluit de vaatjes Grolsch aan. Afgesproken. Klaar met vergaderen. De LOLAC-leden nemen hun barkrukken op en zetten die een paar stappen verderop aan de bar. Verder verandert er weinig: Rohdie vult de glazen uit de tweeliterkan en de vijf heren en twee dames steken nog maar weer eens een filtertje op. Het rookverbod geldt niet in het Hoendiepcafé. Omdat het aantal rokers vrijwel gelijk is aan het aantal gasten, staat de kroeg ouderwets blauw.

EEN GIN-TONIC DOET TWEE EURO

Om tien uur gaat het grote licht uit en de sfeerverlichting aan. Het wachten is op de gasten. Carine legt uit: ‘Je weet nooit hoeveel mensen er komen. Soms maar vijftien, een andere keer wel zestig.’ Veel meer kunnen er niet in de kleine voornamelijk bordeauxrood geverfde ruimte die plaats biedt aan één tafeltje met vier stoelen, een spelletjesautomaat en drie statafeltjes. ‘Bovendien’, zegt Carine

terwijl ze duim en wijsvinger van haar rechterhand over elkaar strijkt, ‘de centjes. Kijk, er is wel eens geëxperimenteerd: vier avonden open in plaats van drie. Dat betekende natuurlijk meer werk voor de vrijwilligers en de LOLAC, maar de omzet bleef ongeveer gelijk.’ Terwijl het café toch aangenaam lage prijzen rekent. Een gin-tonic gaat over de toog voor twee euro, het shotje van de maand doet voor anderhalve euro pijn in de portemonnee. Bier en wijn heb je voor een habbekrats. Om zeven over tien stapt de eerste gast binnen. Lianne, een vierdejaars Rechten met ambities in de politiewereld, schuift aan, allengs gevolgd door andere groepjes studenten. Rohdie heeft de juiste

knoppen in handen en Carine en Emma de twee microfoons. De tekst van Proud Mary verschijnt op het tv-scherm aan de wand. Emma blijkt niet alleen uiterlijk iets weg te hebben van Celine Dion en Carine heeft niet voor niets een mbo-diploma Kunst, Theater & Media op zak. Rolling… (rolling), Rolling on the River. De stemming zit er meteen in.

SHOTJE DOEN? FISHERMAN’S WODKA

Goede of slechte muziek doet niet ter zake, geeft Lianne grif toe. ‘Ik zing alles mee. Hoewel zingen misschien een te groot woord is.’ ‘Shotje doen?’, vraagt Rohdie even tussendoor.

Met een routineus handgebaar werpt hij vijf dikglazige borrelglazen-met-oortje op de bar, vult ze met dieprood vocht. Vier meiden en Rohdie slaan het in één slok achterover en spreiden daarna hun mond wijd open, trekken een grimas en uit hun kelen klinkt een langgerekt aaahhhh. Rohdie pakt de glazen en werpt ze met nonchalant gebaar van een afstandje in de spoelbak. ‘Deze smaakt een beetje naar Fisherman’s Friend Original’, zegt Carine, ‘maar dan met heel veel alcohol. Je kunt het ook zelf maken, snoep in wodka.’ Dit artikel verscheen eerder in augustus 2013. 27

28

Foto: Pepijn van den Broeke

UITGAAN ALS EEN SUPER-ALTO Teodor Lazarov

Als tiener in de nineties was je gabber, alto, of skater. Gelukkig hebben we tegenwoordig de hipster die alles in één is. Hij draagt een opgeschoren kapsel met een gabberstaartje, terwijl hij rustig op zijn longboard glijdend Domination van Pantera neuriet. Als een soort van super-alto begeeft hij zich in een wereld die gedomineerd wordt door Miley Cyrus, twerken en monotone techno.

‘De mooiste platen zijn tussen 1987 en 1994 gemaakt’, zegt de met draken en reigers getatoeëerde Antiliaan stellig. ‘Correctie, vanaf 1980’, antwoord ik wijsneuzig. Vervolgens verandert zijn verontwaardiging in een brede grijns. ‘Ace of Spades, 8 november 1980, Mötorhead.’ Op zijn topdrie heb ik verder niet veel aan te merken: Appetite for destruction, (Guns ’n Roses, 1987), Vulgar display of power (Pantera, 1992) en Burn my eyes (Machine Head, 1994). Tijdens deze conversatie met m’n excentrieke gesprekspartner valt het kwartje. De nieuwe generatie alternatievelingen heeft een houvast nodig. Een mentale set aan opties die ze zelfs in kleine uurtjes kunnen aanboren. Een lijstje met alternatieve kroegen waar je geen Aqua di Gio of Chanel 5 zult ruiken, maar bier en hasj. Waar het rookverbod geldt, maar niet voor iedereen, en waar Lil’ Kleine nooit door de speakers zal klinken. Kortom, een simpele handleiding voor het stappen als een alto-baas. 29

DE GYM Oosterstraat, Grote Marktzijde

Bij de termen alternatief en Groningen komt Vera als eerste naar boven. De parel van de Oosterstraat prijkt met bescheiden trots in het midden van deze straat. Vera, door haar glinstering vergeten we soms de twee kleinere alternatieven die deze straat biedt. De nieuwe avant-garde doet de De Gym aan. Een DIY (do it yourself) zaal/podium/expositieruimte aan de Grote Markt-kant van de Oosterstraat. Dit is de plek waar de jonge Groningse kunstwereld samenkomt om te genieten van elektronica, cinema en kunst die op het randje van de waanzin balanceren. Je hoort er lokale acts als Wolvon en internationale artiesten zoals Bataille Solaire. Hard gitaargeweld, maar ook retro-futuristische synthesizerklanken. Het anti-kraakpand is tijdelijk, maar sfeervol. Bier is goedkoop, de programmering altijd verrassend en eens in de zoveel tijd wordt de Groningse eierbal geëerd met de Grote Eierballen Avond. Tijdens Eurosonic kun je er terecht voor het gratis evenement Euromoney. Uiteraard is wachten tot januari niet nodig, want avonden als Punxomer staan garant voor een goede sessie rauwheid.

CAFÉ KNARIE Oosterstraat, Zuiderdiepzijde

Aan het andere uiteinde van de Oosterstraat vinden we Café Knarie. In dit kelderkroegje, dat op 13 juni zijn 25-jarig jubileum vierde, komen de punkpioniers bijeen. Groningse bands zoals de Fuck-ups zijn hier niet om te spelen, maar om te drinken. Ondanks de anarchistische insteek is binnen roken verboden. Geen ramp, want de kroeg is slim verdeeld. De linkerkant, de rookruimte, wordt door flappen van flexibel en doorzichtig kunststof afgeschermd. Dit behoudt de eenheid van de kroeg en behoedt de roker voor blauwbekken op een winterse gevel. Op de wanden treffen we werk van lokale kunstenaars en fotografen aan dat feilloos aansluit op de doorleefde sfeer van De Knarie. Jointje, biertje en een goed gesprek met excentrieke persoonlijkheden, dat is wat je hier kunt verwachten. Vergeet niet te vragen naar de legendarische dropshot van de gebroeders Veentjer. Een eigen recept dat door de eigenaars tot op de dag van vandaag geheim wordt gehouden. Een aanrader. 28 30

CAFÉ KULT Steentilstraat

In de straat waar één van de oudste en meest spraakmakende platenzaken van Groningen staat (De Jongens van Hemmes), vinden we naast de overvloed aan coffeeshops, Café Kult. Een kroeg die zich richt op publiek tussen de twintig en honderd, zoals de website meldt. We treffen er in de praktijk voornamelijk jonge dertigers aan. De stamgasten zijn dichters, muzikanten en kunstenaars. De kroeg lijkt van buitenaf klein, maar eenmaal voorbij de voordeur openbaart zich een grote onderverdieping. De roze, groene en gele muren zetten de gemoedelijke sfeer kracht bij. De knusse tafeltjes en zithoeken kunnen binnen enkele tellen opzij worden geschoven en omgetoverd tot een podium of dansvloer. Het is maar net wat je treft. Café Kult staat bekend om zijn bingo-avonden. Altijd prijs is het niet, maar een valse ‘Bingo!’ levert je een dansje op de bar op. Het liefst naakt, want liegen en spelletjes gaan tenslotte niet samen. Gewoon een strafborrel drinken mag uiteraard ook. Daarnaast heeft Kult een keuken. Die heeft de duurzaamheidswedstrijd 2010 gewonnen. Alles is biologisch, van de wijnen tot sapjes en de thee. Heel handig om je avond te beginnen met goede borrels, fijn eten en de nodige doses van dj YouTube. Ja, muziek wordt bij Kult gewoon van je telefoon gedraaid. Met een kabeltje aan de stereo achter de bar, dat wel.

CROWBAR Pluimerstraat

Als super-alto heb je na een goede bodem bij Kult natuurlijk zin om goed door te trekken. Bier drinken, keiharde rock en punk vind je een stukje verder uit het centrum aan de Pluimerstraat achter het Damsterdiep. Het logo met de lachende kraai en de startvlaggen verraadt het al: motorracen. Rauwer dan deze motorgeoriënteerde kroeg wordt het niet. Vriendelijk personeel lacht je zelfs in de vroege ochtend tegemoet en Mötorhead blaast met regelmaat uit de speakers. De Crowbar heeft de afgelopen jaren gekampt met flinke boetes op het front van geluidoverlast en binnen roken. De kroeg bestaat gelukkig nog wel. Het is de perfecte plek om bij te komen van de avond en te besluiten of er nog een rondje wordt gedronken in Pand 48 even verderop, of dat het biertje dat voor je staat misschien wel echt het laatste is. Zie je nog niet dubbel en wil je trucjes doen op je longboard? Dan is om de hoek het Damsterplein. Groot, lelijk en leeg, zo vroeg in de ochtend. Toch nog een luid hitje voor extra energie tijdens de terugreis? Ook daarvoor ben je op het juiste adres. Zoals al eerder gezegd, Ace of Spades is een geliefd nummer. Beter krijg je ze niet. 31

LOCO Luuk Steemers

TWEEDEJAARS ILLUSTRATIE LANCE SCHMALE (23) COMBINEERT ZIJN GROTE PASSIES LONGBOARDEN EN SCHILDEREN ‘Mijn longboard is mijn fiets. Ik overbrug er grote afstanden mee. Mijn record is zeventig kilometer van mijn woonplaats Leeuwarden naar Groningen. Ik hou ook van digitaal schilderen, bijvoorbeeld psychedelische landschappen en illustratieve portretten. Eerst teken ik de omlijningen en die vul ik dan in. Dezelfde techniek gebruik ik sinds een jaar bij het beschilderen van longboards. Je kunt bij mij terecht voor een custom-made schildering, daar ben ik een uur of zes mee bezig, maar ik heb ook standaardontwerpen die je snel op een board kunt stencilen.’ (www.lance-smile.nl) 23

34

35

5 FACEBOOK PAGES YOU HAVE TO LIKE IN GRONINGEN Chris Wind

Facebook can be a useful tool to get information about Groningen, but there are so many groups and organizations to follow that you might not know where to start. Here are five tips to get you up-to-date on student life in Groningen!

FREE LEGAL ADVICE GRONINGEN

Your landlord turns out to be a creepy criminal? He won’t pay your deposit back or he’s threatening you if you don’t pay more? Fear not, because Frently offers free legal advice for international students who get in trouble and are not familiar with Dutch law. Just like their page and post your question, and you will get an answer from a professional lawyer. So how do they make their money if it’s free? If you need more than advice (i.e. legal assistance), they will get a percentage of the money they will get back from your nasty landlord! Now isn’t that a great deal?

NS GROUP-TICKETS GRONINGEN

ESN-GRONINGEN

It’s not going to be easy to find Dutch friends right from the get-go, the Dutch are quite notorious for sticking to their own groups, clubs and organizations. So the best way to get to know future friends is to delve deep into international student life! The organization responsible for the best attended international parties in Groningen is the Erasmus Student Network Groningen (ESN-Groningen). Not only do they throw great theme parties, they also organize international dinners, bike courses, and lectures on housing and Dutch culture. Like their page to get an update on their future activities! 4int

Public transport in the Netherlands is pretty awesome, although Dutch people tend to complain about it a lot. Almost every interesting city (and tons of cool villages) can easily be reached by train and most trains ride frequently and on time. Unfortunately, a train ticket is not cheap. A one-way ticket from Groningen to Amsterdam, just a two-hour drive, costs €25! Thankfully, there are some cool tricks to get way cheaper tickets. The best and cheapest trick is to buy a group ticket. When you can find ten people to travel with you, the price of an individual return ticket is just €7! And for that price you can go anywhere in the whole country. But how the hell do you find ten people to travel on the same day? Easier than you think! Just join NS Group-tickets Groningen and post a message on their wall

with your destination and day of travel, and you’ll find a bunch of people in no time.

FOR SALE IN GRONINGEN

Living in the Netherlands is going to rob you of your hard-earned money pretty fast, we predict. And it’s not just food, beer and clothes that you will need to buy. Dutch rental houses and rooms are usually not furnished, so you’ll also have to buy some furniture when you arrive. But since this goes for all international students, there is a very lively underground trade market for internationals. Most Erasmus students leave after one semester and will try to earn back a little bit of their investment by trying to sell their furniture and bike to new arrivals. The most popular place to do so online is For Sale in Groningen. Prices are very low, since there are no middle men and most internationals are in a hurry to sell, so with 100 bucks you can probably furnish your whole room!

HANZEMAG INTERNATIONAL

Want to stay updated on (international) student life in Groningen? Then like our page on facebook! We bring you news, but also advice, updates on events, and videos and photos of international parties that you attend! Most of our international content is made by students and interns, so if you are interested in writing, photography, filming and/or presenting, you can write us a message and join the team! Enjoy Groningen!

5int

2int

Illustratie: Sam Peeters

THE BIGGEST MISTAKES Boudewijn Otten

1 Do not try to talk Dutch Of course the Dutch appreciate the attempt foreigners make to address them in Dutch. But they are remarkably eager to respond in a language of which they are convinced it is English. This Dutch English, or Dunglish, roughly follows the rules of Dutch grammar and syntax. The words however are more or less English. ‘Hay, you there, you may not bicycle here, it’s a stoop, only foot gangsters.’ 2 Do not try to understand Dutch democracy In many countries citizens can vote for one party with one leader, who of course will be chosen. In other countries, America for instance, there are two parties that nominate a candidate for the nation’s leadership. The candidate who gains the most support gets elected. In the Netherlands there are as many as twenty parties to choose from. The two most popular parties are obliged to form a government together, because Dutch politicians believe that ‘the voter is always right’. Typically Dutch is the tradition that cabinet ministers from party A are made responsible for carrying out the election promises of party B, and vice versa. This tradition destroys the credibility of both parties and improves the popularity of the Dutch monarch who is smart enough to make no promises at all.

Foreign students sometimes feel the desire to adjust themselves to Dutch customs and traditions. In some cases they’ d better suppress this desire.

3 Do not try to eat typically Dutch meals For a very long time Dutch cuisine was considered a contradictio in terminis. And, let’s be frank, even today cuisine sounds somewhat exaggerated for mashing potatoes, meat and vegetables, still a widespread Dutch violation of the laws of good taste. Experiments in Dutch hospitals show that the amount of complaints is increasing considerably if a plate does not show the colours green, brown and yellow. (When meat, potatoes and vegetables are served separately, the Dutch are gladly willing to mash them personally: they even have a word for this unsavoury practice: prakken). Over the last decades Dutch cuisine has changed a lot to include pizza, paella, burritos, foo yong hai.

Sounds familiar, doesn’t it? The most popular food in the Netherlands is actually a Belgian invention: patat (for some reason that’s French Fries in English). It’s for sale everywhere and the Dutch eat patat anywhere: in star restaurants, but on the hoof as well. 4 Do not try to look clever Act normal, that’s weird enough. This proverb characterizes Dutch mentality. You’d better not brag, boast or draw the longbow. Even the slightest sign of being pretentious is considered inappropriate. Foreign students better think twice before showing that they did their homework or giving the right answer to a teacher’s question. This behaviour might be subject to ridicule and even lead to exclusion. The best grade to achieve is a six (out of ten), just average. A six shows that you have done enough, but, more important, it also shows that you did not do too much. This mentality, which is called zesjescultuur (a culture of paltry sixes), has lead to serious actions: school administrations have launched programs in which students are invited to excel. These programs are not too difficult: every student should be able to complete them, because every student ís excellent in his own very personal manner. 5 Do not follow Dutch road signs In any other country it is wise to obey the traffic rules and road signs. In the Netherlands that would be very dangerous and, moreover, time consuming. No country in the world gives travellers so many directions in so many situations. The Dutch themselves have got completely immune to these regulations, because they have learned that it’s impossible to act accordingly. A little bit of the confusion is due to the bicycle lanes that outnumber normal roads. Although it’s useful to keep in mind that an orange painted lane is for bicycles only, don’t rely on that rule-of-thumb entirely. You may find yourself driving in a private garden, an underground car park, an airport landing strip or a motorway, nevertheless. 3int