Raadsvoorstel 17 maart 2011 AB RV

Raadsvergadering d.d. Casenummer Raadsvoorstelnummer

Raadsvoorstel 17 maart 2011 AB11.00086 RV2011.003




Vaststellen Maatregelverordening IOAW/IOAZ 2011 en Fraudeverordening 2011.

Gemeente Bussum

Brinklaan 35 Postbus 6000 1400 HA Bussum Telefoon (035) 69 28 888 Fax (035) 69 28 500 Website: www.bussum.nl E-mail: [email protected]




Aan de gemeenteraad. Inlichtingen bij: C. Banas (SLZ)

0. SAMENVATTING Op 1 januari 2010 is de Wet bundeling van uitkeringen inkomensvoorziening aan gemeenten (Wet Buig) in werking getreden. Met deze wet worden de gemeentelijke middelen voor de volgende wetten gebundeld met het inkomensdeel van de Wet werk en bijstand (WWB): • Wet inkomensvoorziening oudere en gedeeltelijk arbeidsongeschikte werkloze werknemers (IOAW); • Wet inkomensvoorziening oudere en gedeeltelijk arbeidsongeschikte gewezen zelfstandigen (IOAZ); • Besluit bijstandverlening zelfstandigen 2004 (Bbz 2004); • Wet werk en inkomen kunstenaars (WWIK). De gemeente Bussum is verantwoordelijk voor de IOAW, IOAZ, en Bbz. De Bbz wordt uitbesteed aan de gemeente Hilversum, de Wwik wordt volledig uitgevoerd door Hilversum. De gemeente krijgt meer verantwoordelijkheid, maar ook meer beleidsvrijheid. Een aanpassing op de fraudeverordening en een nieuwe maatregelenverordening zijn nodig om sancties te heffen wanneer de verplichtingen die daarmee gepaard gaan niet na worden geleefd. 1. INLEIDING Wij hechten er veel waarde aan dat iedereen in de samenleving participeert. Het meest voor de hand liggende participatiemiddel is regulier werk. Werk is in de meeste gevallen de beste bestrijding van armoede en de daarmee gepaard gaande verhoogde kans op sociale uitsluiting. Om die reden mag van uitkeringsgerechtigden krachtens de IOAW en IOAZ gevergd worden dat zij zorgvuldig omgaan met het behouden van werk en er, binnen hun mogelijkheden, alles aan doen om aan het werk te komen. Op 1 januari 2010 is de Wet bundeling van uitkeringen inkomensvoorziening aan gemeenten (Wet Buig) in werking getreden. Met deze wet worden de gemeentelijke middelen voor de volgende wetten gebundeld met het inkomensdeel van de Wet werk en bijstand (WWB): De Wet Buig bundelt niet alleen de middelen, maar geeft de gemeenten eveneens meer verantwoordelijkheid voor de besteding ervan. De gemeente is naar aanleiding hiervan verplicht een maatregelenverordening voor de IOAW en IOAZ op te stellen en om deze regelingen op te nemen in de fraudeverordening.

Doorkiesnummer: 035-6928726

In Bussum zijn er op 1 december 2010 17 mensen met een IOAW of IOAZ uitkering. 2. INHOUDELIJK Door de Wet Buig kunnen gemeenten de uitkeringen in het kader van de IOAW en IOAZ niet meer voor 75 procent declareren bij het Rijk. Hierdoor ontstaan er voor gemeenten een grotere financiele verantwoordelijkheid en een groter financieel risico indien meer uitkeringen moeten worden toegekend dan begroot en in geval van fraude. De gemeente kan het zich niet permitteren om uitkeringen te verstrekken als dat niet noodzakelijk is. Om dit te beperken en aan te pakken als het plaatsvindt, heeft de gemeente een aanpassing op de fraudeverordening en een nieuwe maatregelenverordening nodig. Fraudeverordening Omdat de invulling van de handhaving van uitkeringsgerechtigden met een IOAW of IOAZ-uitkering nu expliciet deel is geworden van het gemeentelijke takenpakket, dient de Fraudeverordening gemeente Bussum 2010 aangepast te worden. De aanpassingen hebben betrekking op het toevoegen van de IOAW en IOAZ in de bepalingen. Maatregelenverordening De Wet Buig verplicht gemeenten eveneens een maatregelenverordening op te stellen voor uitkeringsgerechtigden krachtens de IOAW en IOAZ. In deze verordening wordt beschreven welke sancties kunnen worden getroffen als de uitkeringsgerechtigde zich niet houdt aan de voorwaarden die worden gesteld aan een uitkering krachtens de IOAW of IOAZ. In de onderliggende Maatregelenverordening IOAW en IOAZ gemeente Bussum 2011 is zoveel mogelijk aangesloten bij de Maatregelenverordening Wet werk en bijstand gemeente Bussum jaartal 2010. Hierop is echter een belangrijke uitzondering. Op grond van de wettelijke mogelijkheden kunnen de maatregelen op grond van de IOAW en IOAZ verder gaan dan bij de WWB. De WWB is het sluitstuk van de sociale voorzieningen. Dit betekent dat een uitkering op grond van de WWB pas mogelijk is als andere inkomensvoorzieningen voor een uitkeringsgerechtigde niet mogelijk zijn. Om die reden geldt voor de WWB altijd dat een maatregel tijdelijk is. In de IOAW en in de IOAZ kan er voor gekozen worden om de inkomensvoorziening (geheel of gedeeltelijk) blijvend, of voor onbepaalde tijd te weigeren. Keuze: blijvend of voor onbepaalde tijd de uitkering kunnen weigeren. Het recht op een uitkering brengt ook verplichtingen met zich mee, namelijk de plicht om zo snel mogelijk zelf in het onderhoud te voorzien. Natuurlijk is sprake van maatwerk en wordt er geen maatregel opgelegd als geen sprake is van een verwijtbare gedraging. Het opzeggen van werk kan natuurlijk een geldige reden hebben. Maar als dit niet het geval is past een sanctie in de vorm van blijvende weigering of het weigeren van de uitkering voor onbepaalde tijd, die na drie maanden wordt herzien door het college. Hiermee wordt optimaal gestimuleerd dat iedereen zoveel mogelijk meedoet in de maatschappij. Bij het kiezen voor een blijvende weigering kan het zo zijn dat de persoon gelijk aanspraak kan maken op de WWB. Hiermee wordt de sanctie vrijwel opgeheven.

Bij een weigering voor onbepaalde tijd kan alleen in bijzondere omstandigheden aanspraak worden gemaakt op de WWB, aangezien de persoon in kwestie nog uitkeringsgerechtigd is en daardoor een voorliggende inkomensvoorziening heeft. Na drie maanden wordt de beslissing door het college herzien en als daar aanleiding voor is wordt de uitkering weer opgestart, of nogmaals geweigerd. Omdat een sanctie effect moet hebben, maar ook omdat mensen een tweede kans moeten kunnen krijgen is er in de verordening voor gekozen om de mogelijkheid op te nemen om de uitkering voor onbepaalde tijd te kunnen weigeren. 3. FINANCIËLE ASPECTEN Vóór 1 januari 2010 waren gemeenten slechts voor 25% van het budget van de IOAW en IOAZ verantwoordelijk. De resterende 75% werd op declaratiebasis vergoed. Vanaf 1 januari 2010 is overgestapt op de systematiek van het WWBinkomensdeel. Dit betekent dat gemeenten een budget ontvangen waarvoor zij zelf verantwoordelijk zijn. De gemeente ontvangt een vast budget, waarmee de uitkeringen dienen te worden bekostigd (voor IOAW/IOAZ en BBZ). Bij overschrijding wordt algemene reserve aangeboord, bij onderbesteding wordt het overgebleven bedrag toegevoegd aan de algemene reserve. Het budget van de Wwik wordt ontvangen en uitgekeerd door de centrumgemeenten, in ons geval is dat Hilversum. De dienstverlening voor de Bbz 2004 hebben wij uitbesteed aan Hilversum en dat betalen we op declaratiebasis. 4. VOORSTEL Het college verzoekt de raad: 1. De maatregelenverordening 2011 vast te stellen. 2. De fraudeverordening 2011 vast te stellen.

Bespreking in commissie Welzijn d.d. 1 maart 2011.

Burgemeester en wethouders van Bussum, de secretaris, de burgemeester,

Mw. mr. M. Plantinga

drs. M. Schoenmaker

Raadsbesluit







Gemeente Bussum

De raad van de gemeente Bussum;

Brinklaan 35

gelezen het voorstel van burgemeester en wethouders van Bussum, nummer RV2011.003;

Postbus 6000 1400 HA Bussum

gelet op artikel 147, eerste lid en artikel 108, tweede lid Gemeentewet, artikel 35, eerste lid, onderdeel b en artikel 20, tweede lid IOAW, alsmede artikel 35, eerste lid, onderdeel b en artikel 20, eerste lid IOAZ;

besluit:

Vast te stellen de volgende verordening: Maatregelenverordening IOAW/IOAZ Hoofdstuk 1

Algemene bepalingen

Artikel 1. Begripsomschrijving In deze verordening wordt verstaan onder: a. IOAW: Wet inkomensvoorziening oudere en gedeeltelijk arbeidsongeschikte werkloze werknemers; b. IOAZ: Wet inkomensvoorziening oudere en gedeeltelijk arbeidsongeschikte gewezen zelfstandigen; c. De IOAW/IOAZ; de IOAW alsmede de IOAZ, beiden voor zover zij op belanghebbende van toepassing zijn; d. Uitkering: de uitkering, bedoeld in artikel 5, eerste lid IOAW/IOAZ; e. Uitkeringsnorm: de op belanghebbende van toepassing zijnde netto grondslag, bedoeld in artikel 5, vierde lid IOAW/IOAZ; f. Maatregel: het verlagen van de uitkeringsnorm op grond van artikel 20, tweede lid IOAW en artikel 20, eerste lid IOAZ alsmede het blijvend of tijdelijk (gedeeltelijk) weigeren van een uitkering op grond van artikel 20, eerste lid IOAW en artikel 20, tweede lid IOAZ; g. Inkomen: inkomen als bedoeld in artikel 8 IOAW/IOAZ; h. Benadelingbedrag: bruto bedrag dat als gevolg van het niet of niet behoorlijk nakomen van een inlichtingenverplichting ten onrechte is verleend als uitkering op grond van de IOAW/ IOAZ; i. Belanghebbende: hij die recht heeft op een uitkering op grond van de IOAW, voor zover hij is aangewezen op arbeid in dienstbetrekking, alsmede hij die recht heeft op een uitkering op grond van de IOAZ; j. Het College: het college van burgemeester en wethouders van de gemeente Bussum.

Telefoon: 035 69 28 888 Fax: 035 69 28 500 Website: www.bussum.nl E-mail: [email protected]

C. Banas (SLZ)

Artikel 2. Verwijtbare gedragingen die leiden tot het opleggen van een maatregel 1. Als de belanghebbende naar het oordeel van het college een verplichting als bedoeld in artikel 13 IOAW/IOAZ of een op grond van hoofdstuk III IOAW/IOAZ aan de uitkering verbonden verplichtinganders dan de verplichting, bedoeld in artikel 37, eerste lid, onderdeel c IOAZ- schendt, wordt in overeenstemming met deze verordening een maatregel opgelegd. Daarnaast wordt tevens een maatregel opgelegd indien belanghebbende onder omstandigheden die rechtstreeks verband houden met de uitvoering van de IOAW/IOAZ zich tegen het college zeer ernstig misdraagt. 2. Het eerste lid is van overeenkomstige toepassing op de belanghebbende die een uitkering ontvangt op grond van de IOAW, wanneer hij de op basis van artikel 30c, tweede en derde lid van de Wet structuur Uitvoeringsorganisatie Werk en Inkomen op hem rustende verplichtingen schendt. Artikel 3. Berekeningsgrondslag De maatregel wordt toegepast op de uitkeringsnorm. Artikel 4. 1. 2.

3.

Hoogte en duur van de maatregel Een maatregel wordt afgestemd op de ernst van de gedraging, de mate waarin de belanghebbende de gedraging kan worden verweten en de omstandigheden waarin hij verkeert. De duur van de maatregel bedraagt een maand. Het college kan daar van afwijken, als de omstandigheden op grond van lid 1 en op basis van deze verordening daartoe leiden. De duur van de maatregel als bedoeld in het tweede lid wordt verdubbeld, indien de belanghebbende zich binnen twaalf maanden na bekendmaking van een besluit waarbij een maatregel is opgelegd, opnieuw schuldig maakt aan een verwijtbare gedraging van dezelfde of hogere categorie.

Artikel 5. Het besluit tot het opleggen van een maatregel In het besluit tot opleggen van een maatregel worden in ieder geval vermeld: de reden van de maatregel, de duur van de maatregel, het percentage waarmee de uitkeringsnorm wordt verlaagd of geweigerd, het bedrag waarmee de uitkeringsnorm wordt verlaagd of geweigerd en, indien van toepassing, de reden om af te wijken van een standaardmaatregel. Artikel 5a. Horen van belanghebbende 1. Voordat een maatregel wordt opgelegd, wordt de belanghebbende in de gelegenheid gesteld zijn zienswijze naar voren te brengen. 2. Het horen van belanghebbende kan achterwege worden gelaten indien: a. De vereiste spoed zich daartegen verzet; b. De belanghebbende al eerder in de gelegenheid is gesteld zijn zienswijze naar voren te brengen en zich sindsdien geen nieuwe feiten of omstandigheden hebben voorgedaan; of c. De belanghebbende niet heeft voldaan aan een verzoek van het college of een door haar ingeschakelde derde, om binnen een gestelde termijn inlichtingen te verstrekken als bedoeld in artikel 13 van IOAW/IOAZ. Artikel 6. 1.

Afzien van opleggen van een maatregel Het college ziet af van het opleggen van een maatregel, indien: a. Elke vorm van verwijtbaarheid ontbreekt; of, b. De gedraging meer dan één jaar voor constatering van die gedraging door het college heeft plaatsgevonden, tenzij de gedraging een schending van de inlichtingenplicht inhoudt en als gevolg van die gedraging ten onrechte een uitkering is verleend. Een maatregel wegens schending van de

2. 3.

inlichtingenplicht wordt niet opgelegd na verloop van zeven jaren nadat de betreffende gedraging heeft plaatsgevonden. Het college kan afzien van het opleggen van een maatregel indien het daarvoor dringende redenen aanwezig acht. Indien het college afziet van het opleggen van een maatregel op grond van dringende redenen, wordt de belanghebbende daarvan schriftelijk mededeling gedaan.

Artikel 7. Waarschuwing Indien een gedraging als genoemd in artikel 2 eerste lid niet heeft geleid tot het ten onrechte of tot een te hoog bedrag verstrekken van een uitkering, kunnen burgemeester en wethouders afzien van het opleggen van een maatregel als bedoeld in artikel 11 en volstaan met het geven van een schriftelijke waarschuwing, tenzij het niet of niet tijdig nakomen van de verplichting plaatsvindt binnen een periode van twaalf maanden te rekenen vanaf de datum waarop eerder aan belanghebbende een waarschuwing is gegeven. Artikel 8. 1.

2.

Ingangsdatum en tijdvak De maatregel wordt opgelegd met ingang van de eerstvolgende kalendermaand, volgend op de datum waarop het besluit tot het opleggen van de maatregel aan de belanghebbende is bekendgemaakt. Daarbij wordt uitgegaan van de voor die maand geldende uitkeringsnorm. In afwijking van het eerste lid kan de maatregel met terugwerkende kracht worden opgelegd, voor zover de uitkering nog niet is uitbetaald.

Artikel 9. Samenloop van gedragingen 1. Indien sprake is van één gedraging die schending oplevert van meerdere in de IOAW/IOAZ genoemde verplichtingen, wordt één maatregel opgelegd. Indien voor schending van die verplichtingen maatregelen van verschillende hoogten gelden, wordt de hoogste maatregel opgelegd. 2. Indien sprake is van meerdere gedragingen die schending opleveren van één of meerdere in de IOAW/IOAZ genoemde verplichtingen, wordt voor iedere gedraging een afzonderlijke maatregel opgelegd. Deze maatregelen worden gelijktijdig opgelegd, tenzij dit gelet op artikel 4, eerste lid, niet verantwoord is. Hoofdstuk 2 Geen of onvoldoende medewerking verlenen aan het verkrijgen van algemeen geaccepteerde arbeid. Artikel 10. Indeling in categorieën Gedragingen van de belanghebbende waardoor de verplichtingen op grond van artikel 37 van de IOAW/IOAZ, anders dan de verplichting, bedoeld in artikel 37, eerste lid, onderdeel c IOAW/IOAZ, niet of onvoldoende zijn nagekomen, worden onderscheiden in de volgende categorieën: 1. Eerste categorie: Het zich niet tijdig laten registreren als werkzoekende bij het Uitvoeringsinstituut werknemersverzekeringen of het niet tijdig laten verlengen van de registratie. 2. Tweede categorie: a. het niet naar vermogen trachten algemeen geaccepteerde arbeid te verkrijgen of te aanvaarden; b. het niet of in onvoldoende mate meewerken aan een onderzoek naar de mogelijkheden tot arbeidsinschakeling. 3. Derde categorie: a. gedragingen die de inschakeling in de arbeid belemmeren; b. het niet of onvoldoende gebruikmaken van een door het college aangeboden voorziening gericht op arbeidsinschakeling, waaronder begrepen sociale activering.

Artikel 11. De hoogte en duur van de maatregel. 1. Onverminderd artikel 4, eerste lid, wordt de maatregel vastgesteld op: a. 5% van de uitkeringsnorm bij gedragingen van de eerste categorie; b. 20% van de uitkeringsnorm bij gedragingen van de tweede categorie; c. 40% van de uitkeringsnorm bij gedragingen van de derde categorie. 2. In afwijking van het eerste lid, onder c, legt het college, indien belanghebbende een uitkering ontvangt op grond van de IOAW en de belemmerende gedragingen, bedoeld in artikel 10 derde lid, onder a, dusdanige vormen aannemen dat gesproken moet worden van het door eigen toedoen niet verkrijgen van algemeen geaccepteerde arbeid, voor onbepaalde duur een maatregel op ter hoogte van het door eigen toedoen niet verkregen netto inkomen uit deze arbeid. 3. Het college heroverweegt een besluit als bedoeld in het tweede lid binnen een door hem te bepalen termijn die ten hoogste drie maanden bedraagt. Hoofdstuk 3 Het door eigen toedoen verliezen van algemeen geaccepteerde arbeid, alsmede het nalaten algemeen geaccepteerde arbeid te aanvaarden. Artikel 12. Door eigen toedoen verliezen van algemeen geaccepteerde arbeid. 1. Onverminderd artikel 4 eerste lid, legt het college, met inachtneming van artikel 20, vierde lid IOAW/IOAZ voor onbepaalde duur een maatregel op indien de belanghebbende door eigen toedoen een inkomen uit of in verband met arbeid is verloren en: a. aan de beëindiging van zijn dienstbetrekking een dringende reden ten grondslag ligt in de zin van artikel 678 van Boek 7 van het Burgerlijk Wetboek; dan wel b. de dienstbetrekking is beëindigd door of op verzoek van de belanghebbende zonder dat aan de voortzetting ervan zodanige bezwaren waren verbonden, dat deze voortzetting redelijkerwijs niet van hem zou kunnen worden gevergd. 2. De hoogte van de maatregel is gelijk aan het door dit gedrag verloren netto inkomen. 3. Het college heroverweegt een besluit als bedoeld in het eerste lid binnen een door hem te bepalen termijn die ten hoogste drie maanden bedraagt. Artikel 13. Niet aanvaarden van algemeen geaccepteerde arbeid 1. Onverminderd artikel 4 eerste lid, legt het college, voor onbepaalde duur een maatregel op indien de belanghebbende een uitkering ontvangt op basis van de IOAW en hij weigert hem aangeboden algemeen geaccepteerde arbeid te aanvaarden. 2. De hoogte van de maatregel is gelijk aan het door eigen toedoen niet verkregen netto inkomen uit deze arbeid. 3. Het college heroverweegt een besluit als bedoeld in het eerste lid binnen een door hem te bepalen termijn die ten hoogste drie maanden bedraagt. Hoofdstuk 4.

Niet nakomen van de inlichtingenplicht.

Artikel 14. Te laat verstrekken van gegevens. 1. Onverminderd artikel 4, eerste lid, legt het college een maatregel op van 5% van de uitkeringsnorm, indien belanghebbende de

verplichting op grond van artikel 13 IOAW/IOAZ niet is nagekomen door informatie die van belang is voor de verlening van de uitkering of de voortzetting daarvan niet binnen de door het college daartoe gestelde termijn te verstrekken. 2. Van het opleggen van de maatregel kan worden afgezien en worden volstaan met het geven van een schriftelijke waarschuwing, tenzij het niet of niet behoorlijk nakomen van de verplichting plaatsvindt binnen een periode van twee jaar, te rekenen vanaf de datum waarop eerder aan de belanghebbende een schriftelijke waarschuwing is gegeven. Artikel 15. Verstrekken van onjuiste of onvolledige inlichtingen met gevolgen voor de uitkering. 1. Indien het niet of niet behoorlijk nakomen van de inlichtingenplicht bedoeld in artikel 13 IOAW/IOAZ heeft geleid tot het ten onrechte of tot een te hoog bedrag verstrekken van een uitkering, wordt de maatregel afgestemd op de hoogte van het benadelingbedrag. 2. Onverminderd artikel 4, eerste lid wordt de maatregel op de volgende wijze vastgesteld: a. bij een benadelingbedrag tot € 1.000,- : 10% van de uitkeringsnorm; b. bij een benadelingbedrag van € 1.000,- tot € 2.000,- : 20% van de uitkeringsnorm; c. bij een benadelingbedrag van € 2.000,- tot € 4.000,- : 40% van de uitkeringsnorm; d. bij een benadelingbedrag van €4.000,- of meer: 100% van de uitkeringsnorm. 3. Van een maatregel wordt afgezien: a. Zodra ter zake van de gedraging strafvervolging is ingesteld en het onderzoek ter terechtzitting een aanvang heeft genomen; b. Zodra het recht tot strafvervolging is vervallen, doordat het Openbaar Ministerie een schikking met belanghebbende heeft getroffen. Artikel 16. Verstrekken van onjuiste of onvolledige inlichtingen zonder gevolgen voor de uitkering 1. Onverminderd artikel 4, eerste lid en artikel 7, kan het college een maatregel opleggen van 5% van de uitkeringsnorm indien het niet of niet behoorlijk nakomen van de inlichtingenplicht bedoeld in artikel 13 IOAW/IOAZ niet heeft geleid tot het ten onrechte of tot een te hoog bedrag verstrekken van een uitkering. 2. Van het opleggen van de maatregel bedoeld in het eerste lid kan worden afgezien en worden volstaan met het geven van een schriftelijke waarschuwing, tenzij het niet of niet behoorlijk nakomen van de verplichting plaatsvindt binnen een periode van twee jaar te rekenen vanaf de datum waarop eerder aan de belanghebbende een schriftelijke waarschuwing is gegeven. Hoofdstuk 5.

Overige gedragingen die leiden tot een maatregel

Artikel 17. Zeer ernstige misdragingen 1. Onverminderd artikel 4, eerste lid, legt het college een maatregel op van 40% van de uitkeringsnorm, indien belanghebbende zich zeer ernstig misdraagt tegenover het college of haar ambtenaren, onder omstandigheden die rechtstreeks verband houden met de uitvoering van de IOAW/IOAZ. 2. Van het opleggen van de maatregel bedoeld in het eerste lid kan, indien sprake is van verbaal geweld, worden afgezien en worden volstaan met het geven van een schriftelijke waarschuwing, tenzij het verbale geweld plaatsvindt binnen een periode van twee jaar te rekenen vanaf de datum waarop eerder een schriftelijke waarschuwing in verband met ernstige misdragingen is gegeven.

3. In afwijking van artikel 4, derde lid bedraagt de maatregel 100% van de uitkeringsnorm, indien binnen twaalf maanden na bekendmaking van een besluit waarbij een maatregel is opgelegd wordt gelijkgesteld het besluit om af te zien van het opleggen van een maatregel op grond van dringende redenen, als bedoeld in artikel 6, tweede lid. 4. Het agressieprotocol van de Gemeente Bussum is van toepassing. Hoofdstuk 6.

Slotbepalingen

Artikel 18. Inwerkingtreding Deze verordening treedt in werking met ingang van 1 april 2011. Artikel 19. Citeertitel Deze verordening wordt aangehaald als: Maatregelenverordening IOAW/IOAZ.

Aldus vastgesteld in de openbare vergadering van de raad van de gemeente Bussum, gehouden op 17 maart 2011. de griffier,

de voorzitter,

Algemene Toelichting Op 15 december 2009 heeft de Eerste Kamer ingestemd met het Wetsvoorstel bundeling van uitkering inkomensvoorziening aan gemeenten (Wet BUIG). Met de inwerkingtreding van de Wet BUIG per 1 januari 2010 krijgt de gemeente een grotere beleidsmatige rol en financiële verantwoordelijkheid rond de uitvoering van de IOAW, IOAZ, WWIK en Bbz 2004. De IOAW, IOAZ en het Bbz 2004 kenden tot 1 januari 2010 een financieringsystematiek waarbij 75% bij het Rijk kon worden gedeclareerd en 25 % drukte op het gemeentelijke budget; de WWIK kende daarnaast een financieringssystematiek waarbij 100% kon worden gedeclareerd. Per 1 januari 2010 is een systeem van volledige budgetfinanciering ingevoerd, zoals dit nu van toepassing is op het WWB-inkomensdeel. Met de Wet BUIG worden de financiële middelen van de ‘kleine inkomensregelingen’ gebundeld in het volledig gebudgetteerde I-deel dat de gemeente ontvangt voor de bijstandsverstrekking op grond van de WWB. Gemeenten krijgen door de wet een grotere verantwoordelijkheid en lopen ook meer financieel risico. Het opstellen van een maatregelenverordening en een fraudeverordening is daarmee een verplichting om zo het financiële risico te beperken. Door de Wet BUIG wordt het aantal landelijke regels verder sterk teruggedrongen. In de plaats komt een grotere beleidsruimte voor de gemeente. De huidige verordening voorziet daarbij in het maatregelenbeleid voor de IOAW en IOAZ. Dit beleid was geregeld bij AMvB. Deze landelijke regelingen, alsmede de nog bestaande boetebepalingen zijn echter met de Wet BUIG komen te vervallen. In deze verordening is ervoor gekozen om met betrekking tot de IOAW en IOAZ te komen tot een zo veel mogelijk af te stemmen op het WWBmaatregelenbeleid. In afwijking van de WWB is bij de IOAW en IOAZ in een aantal situaties de mogelijkheid gecreëerd om de uitkering (gedeeltelijk) blijvend te weigeren. Als alternatief voor een blijvende weigering is een weigering van onbepaalde duur opgenomen. Het college heeft in dat geval de bevoegdheid om de maatregel te herzien als bijzondere omstandigheden daartoe aanleiding geven.

Artikelsgewijze Toelichting Artikel 1 Dit artikel bevat de verschillende begripsomschrijvingen. Een aantal omschrijvingen verdient enige extra aandacht. Onder c. de IOAW/IOAZ Gekozen is voor een definitie die gelijktijdig naar beide wetten verwijst nu een groot deel van de bepalingen in beide wetten identiek is qua nummering en inhoud en aldus voorkomen wordt dat steeds specifiek naar elke afzonderlijke wet verwezen moet worden. Onder e. uitkeringsnorm De WWB werkt met verlagingen op de netto bijstand. Om een identiek systeem in de IOAW en IOAZ te creëren is het wenselijk om een begrip te introduceren dat verwijst naar een netto norm. Onder f. maatregel. In afwijking van de WWB wordt het blijvend of tijdelijk (gedeeltelijk) weigeren van de uitkering binnen deze verordening als maatregel aangemerkt. Dit houdt verband met de extra mogelijkheden binnen de IOAW en IOAZ op dit vlak. Onder g. inkomen Qua inkomensbegrip wordt aangesloten bij het inkomensbegrip binnen de IOAW en IOAZ. Dit wijkt af van het binnen de WWB gehanteerde inkomensbegrip. Onder i. belanghebbende Daar de in artikel 20, tweede lid IOAW opgenomen bevoegdheden tot het opleggen van een maatregel, blijkens dat artikel, daar enkel gelden voor de persoon die is aangewezen op arbeid in dienstbetrekking, is ook het begrip belanghebbende in die zin ingeperkt. Artikel 2 Dit artikel bundelt het bepaalde in artikel 20, eerste lid IOAZ en artikel 20, tweede lid IOAW. Artikel 3. Zoals reeds aangegeven wordt de maatregel toegepast op de netto norm. Artikel 4. Dit artikel bepaalt de algemene duur van de maatregel op 1 maand. Door de duur van de maatregel in de algemene bepalingen op te nemen, wordt voorkomen dat overal waar een maatregel wordt genoemd steeds moet worden aangegeven dat deze voor 1 maand wordt opgelegd. Het derde lid maakt hier een algemene uitzondering op, door bij recidive de duur te verdubbelen. Artikel 5 tot en met 9 Deze artikelen zijn identiek aan hetgeen hierover in de maatregelenverordening WWB zijn opgenomen.

Artikel 10 Ten opzichte van de WWB-maatregelenverordening zijn in deze bepaling geen gedragingen opgenomen die verband houden met het niet aanvaarden dan wel het door eigen toedoen verliezen van algemeen geaccepteerde arbeid. Dit houdt verband met het feit dat juist bij deze gedragingen de IOAW en IOAZ de mogelijkheid biedt tot tijdelijke of blijvende (gedeeltelijke weigering van de uitkering. De sanctie bij deze vorm van gedragingen is daarom in een apart hoofdstuk opgenomen. Artikel 11 In het tweede lid is uitwerking gegeven aan de binnen de IOAW geboden mogelijkheid om ook bij het door eigen toedoen niet verkrijgen van algemeen geaccepteerde arbeid de uitkering (gedeeltelijk) te weigeren. De alternatieve bepaling voorziet in de mogelijkheid tot het (gedeeltelijk) weigeren van de uitkering voor onbepaalde tijd. Dit geeft de mogelijkheid om de maatregels te heroverwegen, in plaats van bijstand te verstrekken indien bijzondere omstandigheden daartoe aanleiding geven. Artikel 12 en 13 In deze bepalingen zijn de mogelijkheden die de IOWA en IOAZ biedt om de uitkering (tijdelijk en/of blijvend geheel of gedeeltelijk) te weigeren volledig uitgewerkt. Artikel 14 tot en met 17 Deze bepalingen zijn identiek aan de bepalingen binnen de maatregelenverordening WIJ. Hier is gekozen voor overname van de bepalingen in de verordening nu deze ten opzichte van de bepalingen in de WWB maatregelenverordening beter zijn uitgewerkt als het gaat om de afstemming zij zeer ernstige misdragingen. In artikel 15 zijn de benadelingbedragen aangepast nu bij een benadelingbedrag van €12.000,- of meer een melding aan het OM dient te gaan. Artikel 18 Deze bepaling spreekt voor zich. Artikel 19 Deze bepaling spreekt voor zich.




Raadsbesluit

Brinklaan 35

De raad van de gemeente Bussum; gelezen het voorstel van burgemeester en wethouders van Bussum nummer: RV2011.003;

Postbus 6000 1400 HA Bussum Telefoon (035) 692 88 88 Fax (035) 692 85 00

gelet op artikel 8a, eerste lid onderdeel a van de Wet werk en bijstand en artikel 12, eerste lid onderdeel c Wet Investeren in Jongeren, artikel 35, eerste lid onderdeel c IOAW, artikel 35, eerste lid onderdeel c IOAZ.

Doorkiesnummer (035) 692 8726

besluit: vast te stellen de volgende Fraudeverordening voor de Wet werk en bijstand, Wet Investeren in Jongeren IOAW en IOAZ, onder gelijktijdige intrekking van de Fraudeverordening Wet werk en bijstand 2010 vastgesteld op 3 juni 2010; Fraudeverordening 2011

Artikel 1.

Het Handhavingsplan

Het college van de gemeente Bussum biedt de gemeenteraad jaarlijks een controleplan aan met daarin het te voeren beleid op gebied van handhaving, bestrijding van misbruik en oneigenlijk gebruik van de Wet werk en bijstand, de Wet investeren in Jongeren, IOAW en IOAZ. Artikel 2.

Doelstellingen

In het controleplan worden de doelstellingen voor handhaving bepaald en meetbare doelen geformuleerd. Artikel 3.

Verantwoording

Het college van de gemeente Bussum draagt jaarlijks zorg voor een verslag over de handhaving waarin het college verantwoording aflegt aan de gemeenteraad van de verrichte werkzaamheden in het kader van het controleplan volgens artikel 1. Artikel 4.

Citeertitel

Deze verordening kan worden aangehaald als de "Fraudeverordening 2011". Artikel 5.

Inwerkingtreding

Deze verordening treedt in werking op 1 april 2011.

Aldus vastgesteld in de openbare vergadering van de raad van de gemeente Bussum, gehouden op 17 maart 2011.

de griffier,

Inlichtingen bij C. Banas

de voorzitter,

Algemene Toelichting Met deze verordening wordt invulling gegeven aan de opdracht om regels te stellen met betrekking tot het bestrijden van misbruik en oneigenlijk gebruik van de bijstand en gemeentelijke uitkeringen. Het behoort tot de gemeentelijke beleidsvrijheid om daarin eigen beleidskeuzes te maken. Het gemeentelijk beleid over misbruik en oneigenlijk gebruik in het kader van de WWB is reeds in de Fraudeverordening Wet werk en bijstand 2010 vastgelegd. Vastgesteld is dat dit beleidskader ook toepasbaar is op de uitvoering van de WIJ, de IOAW en de IOAZ. Mede gelet op de grote verwantschap tussen de wetten wordt voorgesteld om het handhavingsbeleid samen te voegen in één Fraudeverordening. Deze zal voortaan “Fraudeverordening 2011” heten.

Artikelsgewijze toelichting

Artikel 1.

Het Handhavingplan

In dit artikel is toegevoegd dat de Fraudeverordening ook van toepassing is op de Wet investeren in jongeren, de IOAW en de IOAZ. Artikel 2.

Doelstellingen

Dit artikel blijft ongewijzigd en behoeft geen nadere toelichting. Artikel 3.

Verantwoording

Dit artikel blijft ongewijzigd en behoeft geen nadere toelichting. Artikel 4-5 Deze artikelen blijven behoeven geen toelichting.