PERSONEELSBLAD VAN GIETHOORN TEN BRINK. inkiek. augustus 2008

IN-kiek 09-2008:IN-kiek-07-2007

15-08-2008

13:05

Pagina 1

PERSONEELSBLAD VAN GIETHOORN TEN BRINK

inkiek

49 augustus 2008

IN-kiek 09-2008:IN-kiek-07-2007

15-08-2008

13:05

Pagina 2

In bedrijf

Giethoorn ten Brink nieuwsberichten ENGELSE PAY-OFF ‘BEKT LEKKER’ De nieuwe pay-off van Drukkerij Giethoorn ten Brink luidt passion for books and magazines. Deze kreet is op alle communicatie-uitingen te lezen. Eerste vraag: waarom in het Engels? We vragen het de geestelijk vader, commercieel directeur Paul van Esch. “Omdat het lekker bekt en we uiteindelijk ook internationale ambities hebben.” En waarom ‘passie voor boeken en tijdschriften’? “Omdat Giethoorn ten Brink succesvol moet zijn door deze heldere positionering in de markt.” Dat betekent dat het bedrijf de keuze maakt om zich te richten op uitgevers van boeken en tijdschriften, verklaart Paul. ■

ELF NIEUWE FIETSERS Elf medewerkers hebben in juni gekozen voor een ‘fiets van de zaak’, zodat ze voortaan meestal fietsend naar het werk gaan. Vorig jaar was er voor het eerst een bedrijfsfietsenplan. Daaraan deden toen zo’n zestig medewerkers mee. Volgens dit plan mogen medewerkers eens in de drie jaar een ‘fiets van de zaak’. De elf nieuwe fietsers hebben dus vorig jaar nog niet meegedaan of werkten nog niet bij GtB. P&O meldt dat het in de bedoeling ligt om in juni 2009 opnieuw een aanbod te doen. Wie tot nu toe helemaal nog niet heeft mee-

gedaan kan zich dan weer melden. De grote bulk zal dus in 2010 weer gebruik kunnen maken van de regeling. ■

EINDE MEERUREN EN FLEXUREN Drukkerij Giethoorn ten Brink gaat per 1 september verder met een vereenvoudigde overwerkregeling. Vanaf dat moment zijn er alleen nog ‘overuren, dus geen ‘meeruren’ en ‘flexuren’ meer. Dit heeft de directie in juli na goedkeuring van de ondernemingsraad bepaald. De nieuwe regeling benadrukt dat het de leidinggevende is die bepaalt wanneer er overwerk plaatsvindt. Oftewel: “Er is pas sprake van overwerk als de leidinggevende aan de medewerker vraagt om het werk af te maken buiten de reguliere arbeidstijd,” zoals op de publicatie-borden te lezen is. Wie meer wil weten over de nieuwe situatie, kan zich wenden tot de leidinggevende. ■

CAMERA’S BIJ DE BALIE De hal van het GtB-gebouw was zaterdag 31 mei toneel van heuse filmopnamen. Het camera- en acteerwerk vond plaats in opdracht van uitgeverij Edu’Actief voor de lesmethode Schonenvaart, waarvoor ook drukwerk bij Giethoorn ten Brink geproduceerd wordt. “Dit filmpje is bedoeld voor de opleiding

KLEINE WERELD Het gebeurde op zo’n doodgewone werkdag, januari 2008. De telefoon bij de balie rinkelt. Dus neemt de receptioniste vriendelijk en nietsvermoedend op: “Met Giethoorn ten Brink, goedemorgen, u spreekt met Hetty.” Een mannenstem zonder naam aan de andere kant van de lijn: “Ik spreek vast niet met Drukkerij Giethoorn ten Brink, maar met een sékshuis! Zo’n mooie stem als jij hebt!” Nu is Hetty op veel voorbereid, maar sommige ‘complimenten’ gaan te ver. Dus antwoordt zij na een korte stilte: “Pardon? Ik denk dat we dit eventjes overdoen, maar dan anders.” De stem krabbelt al babbelend een beetje terug en krijgt al snel een naam: Emile Ratel-

Colofon Inkiek is een product van Drukkerij Giethoorn ten Brink, Eekhorstweg 1, 7942 JC Meppel, tel.: (0522) 855111. Idee, formule en eindredactie: Johan Debbenhof (Johan!) Redactie: Marcel Brands, Johan Debbenhof, Thea Houtschild, Berber de Jager, Remco Reinink, Janny de Vries, Erik Zegeling

Bank- en verzekeringswezen niveau 4, het hoogste mbo-niveau,” zegt regisseur Marije van der Sar. Het ging om scènes waarin klanten met vragen aan de balie komen. De kijker krijgt echter niet te zien hoe de medewerker zo’n vraag afhandelt. De opdracht is juist dat de leerling zo’n situatie zelf verder uitwerkt. Waarom dan GtB? “Omdat ze een grote, ruime balie hebben die op de film goed oogt,” aldus Marije van der Sar. “En natuurlijk omdat ik dacht het daar wel zou mogen, omdat wij een grote klant zijn…” lacht zij. Via Ilse Germeraad was het inderdaad snel geregeld. Het nieuwe materiaal met de ‘GtB-opnamen’ is in augustus uitgegeven en wordt vanaf het nieuwe schooljaar gebruikt. ■

De twee mannelijke hoofdrolspelers (beiden inmiddels veilig teruggekeerd op vaderlandse bodem). (Foto: Tarin Kowt Photo Shootings)

Alles in gereedheid voor de opname bij de ‘grote, ruime balie’. (Foto: Janna Maartens, Edu’Actief)

vangt. Hij begeleidt hen in den vreemde. Het duurt niet lang of de onbekende adjudant vuurt de vraag op Emile af: “Ben jij bekend met Drukkerij Giethoorn ten Brink?” Oei. Nu is Emile schaamteloos, maar voor de rest zeker niet dom. “Was het jouw vrouw?” vraagt hij meteen. Tien dagen zit Kamp Holland met deze flierefluiter opgescheept, genoeg tijd voor de twee om elkaar geregeld tegen het lijf te lopen. Zeker is dat Gerben het er maar druk mee heeft...

Een paar weken later een telefoontje uit Uruzgan. Gerben. “Raad eens wie er naar ons toe komt? Juist!” En het is Gerben die op een dag in maart de groep entertainers, met Ratelband in de gelederen, onderaan de vliegtuigtrap ont-

Het is maandag 14 april en Hetty ontvangt per post een doos met daarin de handdoek die Emile van Gerben had geleend. Zou hij die nodig hebben gehad omdat hij peentjes heeft gezweet? In elk geval zit er een briefje bij waarin de Grote Motivator schrijft dat Gerben zo’n bijzonder aardige vent is. Met onder aan de brief: “P.S.: Wat is de wereld toch klein!” Een waar woord, en in de buurt van Gerben Rozeman is de grote mond van Emile Ratelband plotseling ook heel klein.

Met dank aan: Peter Bakker, Monique Beukeveld, Monique de Boer, Willem Boverhof, Roelof ten Brinke, Paul van Esch, Klaas Harms, Barie Hartsuiker, Hans Hoogkamer, Roel Kleine, Arend Rijkeboer, Hetty Rozeman, Edwin Selles, Christien Smit, Dick de Vries en Sierd de Leeuw

Opmaak: Cora Kalthof Druk: Giethoorn ten Brink E-mail: [email protected]

Foto voorkant: Monique de Boer, Dennis Dekker, Arjan Feijen, Thea Houtschild, Dick de Vries

Overnemen van artikelen of delen van artikelen is toegestaan, mits met bronvermelding. Voor de inhoud wordt geen aansprakelijkheid aanvaard.

band. Bla-die-bla, bla-die-blo en Hetty moet het maar positief opvatten. Geluk voor Emile dat Hetty’s echtgenoot ver weg in Afghanistan zit…

inkiek 2

IN-kiek 09-2008:IN-kiek-07-2007

15-08-2008

13:05

Pagina 3

Inhoud 4 Geen In de regel deze keer, maar ruimte voor Berber de Jager en haar vervangster Christien Smit van P&O om zich voor te stellen.

5 Roelof ten Brinke krijgt slechts één pagina in de rubriek Dit is dan… 6 Wat doet zo’n receptioniste/

➤

telefoniste toch de hele dag bij Giethoorn ten Brink? Monique de Boer vertelt er over in Wat doet ze toch de hele dag…

7 t/m 10 Binnenkatern over ontwikkelingen in het bedrijf en de GM Groep. 7 Uitleg over de nieuwe plaatbelichters voor de ctp (‘Creo’s) door Barie Hartsuiker en de pas geïnstalleerde KBA achtkleurenpers

➤

8 Hans Hoogkamer schetst wat we wel en niet kunnen verwachten van Xgram. Verder alle key-users op de foto.

9 De verhuizing van Hooiberg van Epe naar Deventer.

10 Erik Zegeling laat zien hoe ‘zijn’

twee bedrijven (GtB en Hooiberg Salland) wat aan elkaar kunnen hebben.

➤

11 Een korte terugblik op de

familiedag, een vooruitblik in de agenda en een huiveringwekkend verslag van het karten door Martin Morssinkhof. Op de POV

12 Bekende gezichten op de werkvloer, terug van weggeweest. Vier ‘herintreders’ over hun tijd buiten de deur en waarom ze weer terugkwamen. ➤

13 Wat is er gebeurd met Jacob sinds hij de

Staatsloterij won? Een interview met de miljonair achter de folie. Productief

14 De ondernemingsraad pleit onder meer voor een goed persoonsregistratiesysteem. Ook kijkt de raad kritisch naar zijn eigen functioneren. Nieuws uit de or 15 Sierd de Leeuw overleed op 1 juli. Een

maand voordien beschreef hij zijn ervaringen op de Drupa in Düsseldorf, waar hij nog graag mee naartoe wilde.

15 Acht sportieve collega’s (zeven lopers en één fietser) doen

27 september mee aan Woldenestafette voor Stichting Kinderwens. GtB Sportief

16 Drie lieve jongens om een naam te geven. Het populaire fotoraadspel staat deze keer op de achterkant van Inkiek. Kiek

16 Maar liefst veertig jaar. Hoe hield Arend Rijkeboer het hier zo lang

vol? De sympathieke drukker beantwoordt die vraag zelf in zeventig regels.

inkiek 3

En dat was weer de vakantie Het is toch ongelofelijk dat de leuke momenten in het leven zo kort duren, en de minder leuke dingen langer. Ach, eigenlijk valt alles wel mee, het ligt gewoon aan je eigen instelling. Heb je een opgeruimd karakter, dan schijnt elke dag de zon. Ook als er eens een keer een klein wolkje of een dikke donderbui voor de zon schuift, het wordt vanzelf weer droog en het zonnetje komt dan weer tevoorschijn. Van het weer stap ik over naar de harde realiteit: er is nog steeds veel aan de hand in grafisch Nederland. Er is al jaren een royale overcapaciteit. Dit betekent dat er meer dan genoeg drukkerijen zijn die allemaal een positief resultaat moeten maken, dag in dag uit. Wist je dat een kwart van alle drukkerijen in Nederland een negatief resultaat boekt? Rode cijfers dus. De grafische markt staat er simpelweg slecht voor. De vooruitzichten zijn ook niet positief te noemen, zeker niet op de korte termijn. Blijft dit zo? Dat is de grote vraag. Ik verwacht dat het zeker de komende jaren zo blijft. Ben ik dan zo’n zwartkijker? Nee, absoluut niet. Wel een realist. De meesten van ons werken zich dag en nacht een slag in de rondte. We maken als bedrijf in de eerste zes maanden veel meer afdrukken dan vorig jaar, maar het prijsniveau in de tijdschriften- en boekenmarkt is verder gedaald. We moeten dus simpelweg nog harder werken om het niveau van voorgaande jaren te halen. Het is bijna onmogelijk om prijsverhogingen door te voeren. De elektraprijzen zijn fors gestegen, de brandstoffen lijken per dag duurder te worden. Als je een uitgever confronteert met een kleine prijsverhoging, dan reageert die met het volgende: dan ga ik gerust naar een andere leverancier. Wat is de weg om dit te veranderen? Dat is een mix van lef, meer toegevoegde waarde creëren en schaalvergroting. Om met de lef te beginnen, verhoog daar waar kan de prijzen, ga selectief te werk met nieuwe klanten, en probeer alles in rekening te brengen. Meer toegevoegde waarde creëer je door meer dingen zelf te doen en zo min mogelijk zaken uit te besteden. En schaalvergroting kan door binnen de Giethoorn Media Groep slim met elkaar om te gaan. Een van de mooiste voorbeelden is samenwerken met HooibergSalland. Is het allemaal zo simpel? Antwoord: ja, zo simpel is het allemaal. Erik Zegeling algemeen directeur

IN-kiek 09-2008:IN-kiek-07-2007

15-08-2008

13:05

Pagina 4

Persoon & Organisatie De personeelsadviseur is vaak aardig op de hoogte van allerlei persoonlijke gegevens van de medewerkers. De redactie leek het leuk dat zij iets meer over zichzelf vertelden. Om te beginnen Berber de Jager, die per 15 mei een vaste aanstelling heeft gekregen als personeelsadviseur. “De meeste mensen hebben mij vorig jaar ook wel gezien. Toen was ik op dinsdag en donderdag in Meppel tijdens het zwangerschapverlof van Jolanthe. Inmiddels weer een jaartje ouder (30) en een dikke buik (of niet meer wanneer Inkiek uitkomt) ben ik 15 mei weer begonnen bij Giethoorn ten Brink. Als alles goed gaat, hopen Hans en ik eind augustus voor het eerst ‘heit en mem’ te worden. Wij wonen samen in Wommels, tussen Bolsward en Franeker. Hans en zijn broer hebben een zaak in keukens, vloeren en sanitair in Scharnegoutum (vlakbij Sneek). Drie jaar geleden hebben wij een huis gekocht. Dit hebben we grondig verbouwd en natuurlijk ook voorzien van een prachtige keuken en badkamer… en vloer niet te vergeten! In juni 2006 ben ik in contact gekomen met Giethoorn ten Brink. Ik werkte als verzuimma-

nager voor onder meer ArboAnders en kreeg GtB als nieuwe klant. We zijn gestart met verschillende trainingen met als doel het verzuim naar beneden te krijgen. In de afgelopen twee jaar is dat aardig gelukt. In juli 2007 heb ik GtB verlaten; Jolanthe kwam terug van zwangerschapsverlof en zelf had ik mijn baan als verzuimmanager opgezegd. Ik werd gevraagd door Caparis, sociale werkvoorziening te Drachten voor een P&O-functie. In september gestart, maar een halfjaar later belde GtB of ik terug wilde komen. Hier hoefde ik niet erg lang over na te denken. Het is een interessant en innovatief bedrijf waar veel gebeurt. De sfeer is informeel en de lijntjes zijn kort. Dit maakt P&O voor mij dan ook een boeiende baan. Een eigenschap die een P&O’er in mijn beleving niet mag missen, is het vermogen om de visie op de toekomst en de dagelijkse praktijk goed met elkaar te verbinden. Zo draagt P&O optimaal bij aan de ontwikkeling van de organisatie. Door concreet en

snel in te springen op vraagstukken kun je als P&O’er waardevol zijn voor zowel medewerkers als management. Op deze manier wil ik dan ook graag mijn werk weer oppakken na mijn zwangerschapsverlof. Ik hoop eind 2008 weer terug te zijn. Op maandag, dinsdag en donderdag staat de deur dan weer voor iedereen open.” Tot die tijd zal Christien Smit Berber vervangen. Daarom meteen maar even vragen wie Christien is. “Ik heb 31 jaar bij de Postbank gewerkt bij de afdeling P&O als opleidingsadviseur, heb jaren in de ondernemingsraad gezeten en was tevens vertrouwenspersoon voor ongewenst gedrag. Daarnaast heb ik mijn eigen bedrijf. Ik geef reikibehandelingen en -cursussen. Met reiki kun je je zelfgenezend vermogen activeren, zowel geestelijk als lichamelijk. Het werkt zowel bij mensen, dieren als planten. Ook ben ik kindertolk: ik vertaal de boodschap die een kind aan de ouders afgeeft door middel van ziekte, kwalen of gedrag. Als vertrouwenspersoon heb ik een spel ontwikkeld om gewenst en ongewenst gedrag op een leuke, ongedwongen manier bespreekbaar te maken op de werkvloer. Dit spel, Kleur bekennen, is in mei dit jaar uitgegeven. Ik woon samen met mijn vriend Willem en diverse dieren – drie paarden, vijf honden, zes katten, vier kippen, een geit en een hangbuikzwijn – in Oudehorne. Dit is een klein dorpje in de buurt van Heerenveen. GtB komt op mij over als een sociaal bedrijf waar mooie producten worden gemaakt door gemotiveerde en vriendelijke werknemers. Het leuke aan de functie van personeelsfunctionaris hier is dat ik nu alle P&Owerkzaamheden en ook de functie van vertrouwenspersoon weer kan oppakken. Mijn doel voor de komende periode is om het werk van Berber zo goed mogelijk voort te zetten. Mijn steentje bijdragen aan ondersteuning bij persoonlijke zaken en tegelijkertijd natuurlijk het bedrijfseconomisch belang dienen. Op verzoek van Berber werk ik ook op de maandag, dinsdag en donderdag, zodat medewerkers daar vast aan gewend zijn als Berber terugkomt. En natuurlijk staat ook mijn deur open, dus maak er gebruik van.”

Beeldige foto van Christien en Berber op welbekende plaats. (Foto: Thea Houtschild)

inkiek 4

IN-kiek 09-2008:IN-kiek-07-2007

15-08-2008

13:05

Pagina 5

Dit is dan… Roelof ten Brinke Het stokje was doorgegeven aan Roelof ten Brinke. Dus naar Roelof met de vraag of hij zijn doopceel wel wilde laten lichten in Inkiek. “Jawel hoor, hoeveel pagina’s heb je?” Sorry Roelof, eentje maar. Dit is dan… Roelof ten Brinke. Geboren? Ja. Op 2 april 1955 in Hardenberg. Waar heb je sindsdien zoal gewoond? Na een jaar zijn we via even in Muiden naar Baarn verhuisd. Daar ben ik opgegroeid. Mijn vader werkte daar bij Phonogram. Na ons trouwen gingen we naar Leusden (bij Amersfoort). Daar hebben we 21 jaar gewoond. En nu de laatste zes jaar in Meppel. Broertjes, zusjes… Vier zussen. Da’s geen kattenpis. Nog verwende trekjes? Ach… als enige jongen thuis had ik wel een eigen kamer. Hoe stak dat gezin in elkaar? Ik ben opgegroeid met één oudere en twee jongere zussen. Toen ik achttien was verscheen er nog een nakomertje. Toen ik verkering had met Janny liepen wij met een anderhalf jarig meisje rond dat ons kind leek. Zo, je bent vrouwen om je heen gewend… Ja. Janny en ik hebben drie dochters van 15, 18 en 20. En allemaal nog thuis. Geen problemen verder? Nee hoor. Ik heb altijd gezegd: ik wil graag dochters. En dat is dus redelijk gelukt. Ik zag mezelf niet langs de voetbalvelden staan zaterdagmorgen vroeg in de regen. En er zitten geen voetbaldochters bij? Nee, ik moet nu iedere keer door Groningen, Drenthe en Friesland naar tennis- en of badmintonwedstrijden rijden. Je staat zelf ook bekend als een sportieve vogel. Ik heb bijna 22 jaar gevolleybald. Nu hier in Meppel speel ik badminton, en bezoek twee tot drie keer per week de sportschool. Twee keer in de maand speel ik badminton met iemand van Het Erf. Daar wonen verstandelijk gehandicapten. Ook zij hebben recht op beweging. Dit is wel heel leuk om te doen als vrijwilliger. En natuurlijk elke dag op de fiets naar het werk… is ook sporten toch?

Hoe was jij als kind? Altijd op straat, boomhutten bouwen, fikkie stoken… Ik heb regelmatig een boer achter mijn kont aan gehad. We knoopten bijvoorbeeld een fiets met een touw aan ’n boom. Dus als-ie erop sprong, hehehe, dan lag-ie eraf. En veel vissen en ’s winters schaatsen. Dat kon allemaal in Baarn? Jazeker. We woonden aan de rand van het dorp, liepen eigenlijk zo de weilanden in, de rivier de Eem op loopafstand. Maar je kon er ook zo de koningin tegenkomen als die liep te winkelen. Mijn vrouw heeft gewoon bij de prinsesjes op de zelfde school gezeten. Die zaten ook op het Baarns Lyceum. Meteen naar de grafische school gegaan? Nee hoor: lts en mts bouwkunde. Uiteindelijk ben ik in mijn vakantiebaantje blijven hangen, in de afwerking bij Bosch & Keuning in Baarn. Daar heb ik in totaal 25 jaar gewerkt. Ik heb er Grafisch Lyceum gedaan in de avonduren, verschillende vervolgstudies, een opleiding reproductiefotografie en vele verschillende technische applicatiecursussen. Ik probeer nog steeds bij te blijven met cursussen, zelfs als het om de or of Arbo aan gaat. Je pakt dus graag nieuwe dingen aan... Toen de dtp opkwam – ik zat in de beeldverwerking en de micromontage – ben ik samen met een collega die aan de tekstkant zat, begonnen met de opmaak van een catalogus met zowel tekst als beeld. Begin jaren tachtig, met een klein Macje, een SE30, voor een baas die dat eerst niet zag zitten. Toch groeiden we met dat afdelinkje al heel snel uit ons jasje. Zo is bij Bosch & Keuning de afdeling dtp ontstaan. Hoe kom je dan hier zo verzeild? Via een oud-collega die vroeg of ik geen zin had om in Meppel te komen werken. Die laatste acht jaar bij Bosch & Keuning had ik het systeembeheer gedaan. Na een fusie

inkiek 5

(Foto: Dick de Vries)

had ik het toen in Utrecht niet meer zo naar mijn zin. Eerst heb ik anderhalf jaar op en neer gereden. Toen zijn we als gezin hierheen verhuisd. Er was geen verhuisverplichting of zo. Maar Meppel is wel een heel leuk stadje; ik nog geen moment spijt van gehad. Hoeveel boeken lees jij per jaar, en zo ja welke? Ik ben niet echt een leesfanaat, dus ik kom niet verder dan vier John Grisham-achtige boeken, maar vakliteratuur lees ik wel veel. Via internet ben ik op veel nieuwsbrieven geabonneerd. Ook lees ik veel over muziek en audiozaken. Keane of Queen? Beide mogen, mijn liefde voor muziek is heel breed. Van Pink Floyd tot The Corrs. Of van Bløf tot Alicia Keys. Maar Pink Floyd is wel mijn topper. Ik heb bijna al hun cd en dvd’s. Radio, tv… Een goede film is leuk, soaps vind ik niet om aan te zien, radio is helemaal top. En bezoeken van theater en popconcerten doe ik ook graag. Verder luister ik graag naar mijn eigen Sony mp3-speler met daarop veel eigen cdmuziek. Door mijn vaders werk kwam ik dus al vroeg met verschillende muziek in aanraking. Ik had al snel een hele bak met elpees en cd’s. Aan wie geef je het stokje door? Aan Albert Keizer, magazijn. Ik geloof dat deze bijzondere man ook veel leuks te vertellen heeft.

IN-kiek 09-2008:IN-kiek-07-2007

15-08-2008

13:05

Pagina 6

Wat doet ze toch de hele dag... VRIENDELIJK BLIJVEN EN DE SNOEPPOT VULLEN Twee dagen in de week, donderdag en vrijdag, zit de vrolijke flapuit Monique de Boer achter de balie bij de receptie. In deze editie van Inkiek geeft zij graag en uitgebreid antwoord op de vraag: Wat doet ze toch de hele dag?

foto: Dick de Vries

Wat doe je toch de hele dag? De telefoon heeft prioriteit nummer één, naast natuurlijk het ontvangen van bezoek. Wat ik verder doe: boekbestellingen invoeren in het bestelsysteem van het Centraal Boekhuis, verlof- en overurenbriefjes verwerken, adreswijzigingen en opzeggingen bijhouden van bladen als Kijk op Oost-Nederland en Kijk op het Noorden, maaltijden bestellen, facturen controleren en archiveren en – in de ogen van een aantal collega’s het allerbelangrijkste – de snoeppot vullen. ’s Morgens zet ik een schaal snoep en een schaaltje pepermuntjes op de balie. Of dit in de loop van de dag nog bijgevuld wordt, hangt af van hoe vol de snoepportemonnee is. Ik herinner me een ochtend dat er wel heel veel collega’s geïnteresseerd waren in de faxen op de balie. Normaal zijn het dezelfden die een blik op deze papieren werpen, maar die dag leek het alsof iedereen op iets belangrijks wachtte. Om tien uur was er eindelijk iemand die durfde te vragen: “Hebben we geen snoep vandaag?” Verder helpen de receptionistes diverse afdelingen met bijvoorbeeld mailingen verzorgen en adresetiketten maken. Die afdelingen mogen trouwens geen spoedklussen bij de receptie neerleggen. Je weet namelijk nooit hoe druk het is met de telefoon. Dat kan van minuut tot minuut verschillen.

Zijn er dingen waar mensen soms onvoldoende bij stilstaan? Voor de receptioniste is het belangrijk om te weten wie er is, dus of de telefoons op de juiste manier in- en uitgeschakeld zijn. Als iemand er niet is, hoort er op mijn toestel een lampje te knipperen. Het komt op klanten veel beter over om direct te zeggen dat iemand er niet is. Meteen mij aan de telefoon krijgen is een stuk vriendelijker dan heel lang niemand. Hoe zit het met die bezoekerskaartjes? In principe vullen alle personen die een bezoek brengen aan ons bedrijf een bezoekerskaartje in. Uitzonderingen zijn de medewerkers van de andere bedrijven uit de groep. Ooit heb ik Michel Gandolfi een kaartje laten invullen. Ik kende zijn gezicht niet. Toen ik zag welke bedrijfsnaam hij opschreef kreeg ik het een beetje warm. Later hoorde ik ook nog dat Michel een oud-Giethoorn-ten-Brinker was. Voor personen die vaak komen vul ik meestal zelf een kaartje in en als ik weet wie er komt dan zorg ik ook dat het kaartje al klaar ligt. Dat vind ik klantvriendelijk. De kaartjes worden per maand verzameld, ingevoerd in ons systeem en gaan daarna naar het archief. Wel eens last van opdringerige klanten? Gelukkig niet echt. Mensen zijn wel vaak ongeduldig en dan is het de kunst ze meer malen vriendelijk te zeggen dat ze de persoon nu niet te spreken kunnen krijgen. Vooral tijdens de lunchpauze gebeurt dat

inkiek 6

vaak. Het liefst heeft men dat ik de betreffende collega uit de kantine haal. Soms is dat ook echt nodig, maar soms blijkt het slechts een storm in een glas water. Zo ben ik laatst verschillende malen gebeld door dezelfde persoon, die iemand wilde spreken die niet bereikbaar was. Bij elk telefoontje werd hij bozer en uiteindelijk zei hij: “Als u mij nu niet met hem doorverbindt, dan stap ik in de auto en kom ik eraan.” Toen de collega in kwestie hem later terugbelde, was het meer een gesprek van ‘mooi weer buiten’ dan dat er werkelijk onoplosbare problemen waren. Je staat bekend om je aanstekelijke slappe lach. Hoe houd je die in jouw positie onder controle? De slappe lach heb ik nog niet gehad tijdens mijn werk. Wel ben ik mijn stem eens kwijt geweest en dat is knap lastig aan de telefoon. ’s Morgens was ik al een beetje schor, maar in de loop van de dag kwam er steeds minder geluid uit. Om half vijf was het echt over, maar toen was het ook tijd om huiswaarts te keren. Gelukkig was het die dag niet zo heel erg druk. Wel eens een legendarische blunder begaan? Blunders? Dat zijn er helaas wel meer geweest. Maar de grootste was toch wel toen ik met een stalen gezicht bleef beweren dat Peter Dokter hier niet meer werkte. Ik was ongeveer een maand in dienst en kende nog niet alle namen, gezichten en telefoonnummers. Peter Bakker had net afscheid genomen van Giethoorn ten Brink (hij is inmiddels weer terug bij Uniprint) en ik kreeg telefoon voor Peter Dokter. “Peter werkt hier niet meer,” antwoordde ik. “Dat kan niet, dan had ik het wel geweten,” zei een medewerker van Drenth Lines. Ikke weer: “Maar het is echt zo, Peter Dokter heeft elders een baan aangenomen en heeft gisteren afscheid genomen.” De man begon een beetje te lachen en zei dat hij het later nog eens zou proberen. Toen ik de telefoon had neergelegd zag ik Sandor Maaswinkel staan, die zonder iets te zeggen in de lach schoot. Toen viel bij mij het kwartje… Waar ben je trots op? Dat wij – want daar is Hetty natuurlijk ook verantwoordelijk voor – hier een heerlijke werkplek hebben gecreëerd. Het loopt lekker. Dat horen we ook van collega’s en mensen die regelmatig op bezoek komen. We kunnen ons allebei vinden in de werkverdeling en weten van elkaar waar onze vaardigheden liggen. Omdat we elkaar niet op het werk zien, gaan we eens in de zes weken samen uit eten en nemen dan van alles nog wat door.

IN-kiek 09-2008:IN-kiek-07-2007

15-08-2008

13:05

Pagina 7

Ontwikkeling

Wat doet een plaatbelichter?

‘Ontwikkeling’ is gebombardeerd tot thema van deze Inkiek. In dit middenkatern komt dat thema het meest naar voren. Vier pagina’s die vooral gaan over ontwikkelingen die het bedrijf doormaakt. Over het machinepark, de samenwerking met Hooiberg Salland en niet te vergeten het nieuwe managementinformatiesysteem Xgram. Er doen zich natuurlijk nog veel meer ontwikkelingen voor, op alle niveaus. Het leuke is namelijk dat er steeds meer medewerkers zelf iets schrijven voor de Inkiek. Voel je dus vrij om de pen ter hand te nemen. Waarschuw de redactie alvast.

NIEUWE PLAATBELICHTERS VOOR DE CTP Tussen het bedrijfskantoor, de prepress en de drukkerij bevindt zich de ctpafdeling: computer-to-plate. Hier worden de offsetplaten vervaardigd, die later op de drukpersen het prachtige drukwerk laten zien. Er staan twee plaatbelichters die de hele drukkerij moeten voeden. De hele drukkerij: elf drukpersen, grotendeels in drie ploegen. De Creo’s, zoals de belichters nog steeds genoemd worden (al is Creo inmiddels overgenomen door Kodak), draaien van ’s morgens half zes tot twaalf uur ’s nachts. Er zijn drie operators, die wisselend ochtend-, dag- of avonddienst hebben. De ctp-afdeling is lange tijd een bottleneck geweest in het productieproces. Op hoogtijdagen moest er met man en macht bijgesprongen worden. Soms was het kantje boord dat we de drukkerij nog konden bedienen.

Aan de hand van de velindeling die bij de prepress digitaal in het Prinergy-systeem van Kodak opgemaakt is, belicht een plaatbelichter de offsetplaten die later op de drukpers voor het gewenste beeld op de drukvellen zorgen. Dat gebeurt met een laser die alles belicht wat niet afgedrukt moet worden. Daarna wordt het belichte gedeelte in een ontwikkelmachine met een chemische vloeistof (ontwikkelaar) van de plaat gehaald. Op een ontwikkelde offsetplaat zie je precies wat er gedrukt wordt. De operator voert aan de hand van de orderzak gegevens als puntgrootte, plaatformaat en curve in. Wanneer alle platen voor de order klaar zijn, worden die in een genummerde bak gedaan, zodat de drukker precies weet waar hij ze kan vinden. Voorwaar, weer een stap voorwaarts.

Een kwart meer Eind juni werden de Quantum Lotem 800 plaatbelichters vervangen door twee nieuwe Quantum Magnus 800 belichters. De Lotems hadden in zes jaar samen bijna 900.000 offsetplaten belicht. Af waren ze nog niet, maar om de pieken in de productie beter op te vangen was een productievere belichter nodig. De Lotem deed 24 platen per uur, de Magnus doet er dertig. Dat is een kwart meer. Door andere factoren, zoals plaatformaatwissels en doordat de Magnussen zo geconstrueerd zijn dat ze minder storingen geven, is de te verwachten effectieve winst een derde. Een in drukke tijden normale uitvoer van 3400 platen kan dus opgevoerd worden naar meer dan 4400! En het bedrijf is, ook in de toekomst, verzekerd van een goede platenaanvoer naar de drukkerij. Wat de ctp betreft hoeven de drukkers dus niet met hun handen over elkaar of in het haar te zitten.

Misverstand De nieuwe machine werd in eerste instantie trouwens, ook door mij – dom, dom, dom, maar zeer begrijpelijk – ‘Quantum Magnum’ genoemd. De warme lente zal er debet aan zijn geweest. Barie Hartsuiker

Al zie je aan de buitenkant van de machines weinig schokkends, toch zijn de belichters echt vervangen. De bediening gebeurt van achter de computer. (Foto’s: Dick de Vries)

‘NIEUWE’ ACHTKLEURENPERS UIT DEVENTER Na de overname van Drukkerij Salland de Lange en de verhuizing van drukkerij Hooiberg naar Deventer (zie ook pagina 9), heeft er een herverdeling plaatsgevonden van het orderpakket. De periodieken van Salland de Lange, ongeveer vijftig titels, zijn inmiddels overgebracht naar Drukkerij Giethoorn ten Brink. Daarmee was de tweeënhalf jaar oude KBA achtkleurenpers daar overbodig geworden. Omdat de oudste van de achtkleurenpersen bij Giethoorn ten Birnk aan vervanging toe was, is toen besloten om deze machine in Meppel te plaatsen. Dit is inmiddels gebeurd.

De ‘oude’ KBA achtkleurenpers krijgt een onderhoudsbeurt. En Willem B. is terug (zie ook pagina 12), dus die wil natuurlijk altijd wel bij op. (Foto: Dick de Vries)

De komende maanden krijgt de andere achtkleurenpers groot onderhoud. Na een productietijd van ongeveer zes jaar en meer dan 200 miljoen druks op de teller zijn vooral de slijtonderdelen in de machine aan vervanging of revisie toe. Denk daarbij aan bijvoorbeeld nijpers en tegendrukken. Deze klus zal eind dit jaar geklaard zijn.

inkiek 7

IN-kiek 09-2008:IN-kiek-07-2007

15-08-2008

13:05

Pagina 8

ORDERZAK WORDT DIGITAAL

“Xgram heeft zich elders bewezen” Een ontwikkeling binnen Giethoorn ten Brink die natuurlijk bijzonder in het oog springt is de invoering van Xgram. En die invoering is aanstaande. Vanaf 1 september gaat het bedrijf over op dit nieuwe managementinformatiesysteem. Een mooie gelegenheid om vlak daarvóór technisch directeur Hans Hoogkamer lastig te vallen met een vraag naar de bijzonderheden. De overgang op Xgram was eigenlijk gepland op 1 juni, maar omdat een aantal medewerkers nog niet ver genoeg was met de opleiding is deze overgang uitgesteld totdat de vakanties achter de rug zijn. Ruim tweeënhalf jaar geleden is Drukkerij Giethoorn ten Brink van start gegaan met Hiflex. Zoals bij ieder managementinformatiesysteem het geval is, ging ook dit niet zonder de nodige moeite. De beslissing om een punt te zetten achter de verdere ontwikkeling van Hiflex heeft er niet mee te maken dat dit systeem niet voldoet, maar veel meer met de samenwerking met de leverancier van dit pakket. Dit bedrijf groeit zo snel dat het slachtoffer is geworden van zijn eigen succes. Het kon GtB niet de verlangde service en ondersteuning bieden. Geen wonderen Nu dringt zich onmiddellijk de vraag op: waarin onderscheidt Xgram zich van andere managementinformatiesystemen? Het antwoord is wellicht een beetje teleurstellend, immers van geen enkel systeem zijn wonderen te verwachten. De basis is bij de verschillende systemen gelijk: begeleiding en informatie opslaan vanaf de offerteaanvraag tot het moment dat de factuur uitgaat. De nadruk bij het Xgram-pakket ligt op gebruiksvriendelijkheid en verwerkingssnelheid, maar daartegenover komt een aantal geautomatiseerde functies te vervallen. Een voorbeeld hiervan is de autopilot, die op basis van enkele ingegeven parameters zelf met een voorstel voor verdere verwerking kwam. Ook de keuze voor een papierformaat en de daarbij behorende looprichting van het papier zal de orderbegeleider nu zelf moeten invullen. Dit betekent dat de ordermanager in het nieuwe systeem de regie over het product meer in eigen hand kan houden. De belangrijkste reden om voor Xgram te kiezen is het feit dat de leverancier en het programma zich reeds bewezen hebben bij enkele honderden Nederlandse bedrijven. Onwennig Zoals altijd zal de overgang naar nieuwe programmatuur in het begin gepaard gaan met onwennigheid. Dit zal niet anders zijn dan wanneer je op je thuis pc een nieuw program-

ma hebt geïnstalleerd en je nog niet zo goed weet waar je alle functies kunt vinden. Na enige tijd wordt dit een automatisme.

cies welke en hoeveel offerteaanvragen er voor hem in het systeem staan om uitgewerkt en berekend te worden. Deze aanvragen kunnen door de verkoper (vanaf huis of vanaf de klant) in het systeem worden ingevoerd. ‘Mijn Xgram’ is in te richten voor iedere groep gebruikers. De leiding van het bedrijf is vooral geïnteresseerd in overzichten en analyses van de diverse bedrijfsonderdelen. Een verkoper zal uiteraard de resultaten van de eigen klanten direct inzichtelijk willen hebben. Zo zal voor iedere gebruikersgroep de voor die groep relevante informatie direct beschikbaar zijn.

In de eerste week zullen er steeds medewerkers van Compri (de leverancier van Xgram) aanwezig zijn om waar nodig ondersteuning te geven. Een van hen zal in ieder geval op het bedrijfsbureau aanwezig zijn. Een andere consulent houdt zich bezig met vragen uit de techniek. De bedoeling is dat de vragen zoveel mogelijk via de zogeheten key-users gaan lopen, zodat die samen met de projectleider de prioriteiten kunnen vaststellen. Dit zijn de medewerkers die een speciale opleiding hebben gehad en de overige collega’s met raad en daad ter zijde staan, ook nadat de Compri-mensen weer weg zijn (zie artikel Key-users belangrijk voor succes, pagina 9).

Orderzak Ook een belangrijke verandering bij het werken is de invoering van de digitale orderzak. Daarmee gaat op termijn (naar wij hopen reeds binnen enkele maanden) de bekende fysieke orderzak verdwijnen en krijgt de medewerker van de technische afdelingen direct de orderzak op het beeldscherm. Het grote voordeel hiervan is dat veranderingen in de order tot op het laatste moment kunnen worden doorgevoerd en de productie toch de meest recente gegevens heeft.

Cockpit Wie het meest te maken zullen krijgen met de nieuwe programmatuur zijn uiteraard de medewerkers van het bedrijfskantoor. Zij zijn immers verantwoordelijk voor het vastleggen van alle technische en administratieve aspecten van een order. Nieuw daarbij is de zogeheten ‘cockpitstructuur’, Mijn Xgram, waardoor een medewerker alleen wordt geconfronteerd met de informatie die voor hem/haar noodzakelijk is. Dit betekent bijvoorbeeld dat met een druk op de knop alleen de ‘onderhanden’ orders van een bepaalde orderbegeleider zichtbaar worden. Ook een calculator (m/v) weet straks pre-

Inmiddels is Xgram bij sommige andere bedrijven van de Giethoorn Media Groep al enige tijd operationeel. Bij DPP en Graféno is dat zo, waarbij aangetekend moet worden dat het pakket voor DPP grondig is aangepast, omdat er toch grote verschillen zijn tussen een printbedrijf en een drukkerij. Zo verwerkt DPP op jaarbasis evenveel orders als drukkerij Giethoorn ten Brink, maar met een veel kleinere omvang. Om dit zoveel mogelijk te automatiseren zijn er forse aanpassingen gedaan. Na de implementatie bij Drukkerij Giethoorn ten Brink zal de volgende stap gezet worden bij Hooiberg Salland en bij Uniprint Hongarije.

Een beeld dat we over enige tijd zullen moeten missen. (Foto: Dick de Vries)

inkiek 8

IN-kiek 09-2008:IN-kiek-07-2007

15-08-2008

13:05

Pagina 9

KEY-USERS BELANGRIJK VOOR SUCCES In de maanden die achter ons liggen is er veel tijd besteed aan de voorbereiding op het nieuwe Xgram. Daartoe is per afdeling een aantal medewerkers gevraagd aan te geven wat het eisen- en wensenpakket van hun afdeling is. Dit zijn meteen ook de medewerkers die in het verdere traject de opleiding tot key-user hebben gedaan voor hun specifieke deelgebied, zoals verkoop, calculatie, ordermanagement, planning en inkoop, magazijn en expeditie en

Jantinus, Paul en Marcel B. moeten het doen voor commercie.

ten slotte vertegenwoordigers van de technische afdelingen (zie foto’s). Het zijn juist deze medewerkers die de succesvolle invoering van het systeem mede kunnen beïnvloeden. Een woord van dank in hun richting voor de getoonde inzet en betrokkenheid is dan ook zeker op zijn plaats. Riny, Dirk en Eibert, key-users voor het ordermanagement.

Hans Hoogkamer

Rob en Pier, calculatie-key-users.

DRUKKERIJ HOOIBERG NAAR DEVENTER In maart 2008 heeft de Giethoorn Media Groep besloten om de drukkerij Hooiberg uit Epe te laten fuseren met drukkerij Salland de Lange uit Deventer. Salland de Lange is in november 2007 gekocht na een faillissement. Er is in eerste instantie gekeken om Salland te verhuizen naar Epe. Dit bleek onmogelijk te zijn in het bestaande gebouw van Hooiberg. Er was eenvoudigweg te weinig ruimte om alle mensen en alle machines bij elkaar te krijgen. De GM Groep heeft met de gemeente Epe gesproken over even-

tuele uitbreiding van het pand. Er werden daarbij al voorzichtig tekeningen en berekeningen gemaakt. In april nam de Giethoorn Media Groep ook de binderij van Erven Kramer over. Toen was er eigenlijk nog maar één keus: drie bedrijven naar één locatie, en wel Deventer. Beste Boekbinderij Erven Kramer staat al jaren te boek als een van de beste boekbinders in Nederland. Dit wordt door de klant (literair

Marcel W., Evan en Remco (key-users voor zowel planning/techniek als postkamer-expeditie). Evan en Marcel doen samen ook nog magazijn/verkoop. Evan zit als projectleider trouwens in alle teams, maar op alle foto’s is wat te veel van het goede.

Nederland) zo gezien. De leiding van dit bedrijf is in handen van Paul Schilder Spel. Naast Paul komt nog een aantal medewerkers mee naar Deventer. Salland de Lange beschikt in Deventer over een relatief nieuw gebouw. Bijna alle drukpersen zijn weggehaald en vervangen door het machinepark van Hooiberg. De 70/100-pers 4/0 is blijven staan. De achtkleuren KBA-drukpers is verplaatst naar Giethoorn ten Brink. Met de verplaatsing van alle drukpersen is op 5 mei begonnen. Eerst werd de achtkleurenpers afgebouwd. Later zijn de 1/1-persen ontmanteld en op transport naar Hongarije gezet. In diezelfde periode is begonnen met het verhuizen van de Hooibergpersen. Operatie “Iedereen heeft het schema dat van tevoren was afgesproken, per dag strikt opgevolgd,” vertelt Erik Zegeling. “In deze ‘militaire operatie’ is helemaal niets misgegaan. Alles liep perfect en er was geen enkele wanklank.” Inmiddels draaien alle persen volop. De klanten van zowel Salland als Hooiberg hebben geen last gehad van deze grote verhuizing. Erven Kramer is inmiddels verhuisd en de eerste paperbacks zijn inmiddels van de bindstraat gerold. Op vrijdag 30 juni is al het personeel van Epe naar Deventer overgegaan. Computer onder de arm, en klantendossiers op de achterbank van de auto. Nieuwe telefooncentrale, nieuw logo, nieuwe website en een nieuw elan. Een bedrijf dat een hoofdstuk toevoegt aan meer dan anderhalve eeuw geschiedenis. Drukkerij Hooiberg Salland. Het zal even wennen zijn: te Deventer.

Commentaar overbodig (Foto: Dennis Dekker, Gelderland Vakbladen)

inkiek 9

IN-kiek 09-2008:IN-kiek-07-2007

15-08-2008

13:05

Pagina 10

INSPANNING TOT INTENSIEVERE SAMENWERKING

“Gun elkaar de business” Een van de ontwikkelingen is intensieve samenwerking tussen Drukkerij Giethoorn ten Brink en zusterbedrijf Hooiberg Salland, dat dit voorjaar in sneltreintempo ontstond. Aangezien Erik Zegeling algemeen directeur is in zowel Deventer als Meppel, aan hem de vraag wat hij onder ‘samenwerking’ verstaat, wat hoopt en wat hij verwacht. “Ten eerste betekent samenwerking elkaar helpen in geval van nood en lastige omstandigheden. Dat gebeurt al. Een voorbeeld van een tijdje terug: er is bij Hooiberg een tandwiel geknapt in de vierkleurenpers (70 bij 100). De order moet doorgaan, maar het is midden in de vakantie en de technische dienst is pas overmorgen op kantoor. Dus dan gaat er een telefoontje naar Hans Hoogkamer en de order wordt gedraaid in Meppel. Tijdens de verhuizing van Epe naar Deventer hebben we hier in Meppel in de productie ruimte gereserveerd. Hetzelfde gebeurt met ctp-platen. Tijdens de verhuizing werden die platen hier gemaakt. En andersom ook: toen Meppel in juni twee ctp-units kreeg, heeft Deventer ingesprongen.” Positief gewaardeerd “In Deventer is het nu (eind juli, begin augustus, red.) ontzettend druk. Dat zou je in deze periode niet verwachten. Er wordt zelfs vrijdagmiddag en zaterdag gedraaid. Is dit een tijdelijk effect? Ik denk van niet. De ontwikkelingen rondom wat Hooiberg Salland is geworden, zijn positief gewaardeerd door de markt. Bij dat werk voor Hooiberg Salland zitten opdrachten bij die ook prachtig in Meppel passen, zoals boeken afwerken op de Bolero.”

ook sprake van gestructureerd overleg op directieniveau. “Elke maandag vind hier in Meppel commercieel overleg plaats. Daar zitten twee mensen uit Deventer bij, onder wie buitendienstman Paul Meester. Dat overleg gaat specifiek over de boekenmarkt. Dit is nodig om te zorgen dat je elkaar niet bijt in de markt, maar juist kunt versterken. Tijdens die gesprekken wordt alles open op tafel gegooid. Waar zitten we? Wat moeten we doen? Welke tactische beslissingen moeten we nemen?” Heeft dit z’n effect op wat de accountmanagers doen? Dat kan inderdaad, aldus Erik. “Gerhard van Vilsteren heeft bijvoorbeeld laatst in Amsterdam ook een Hooiberg-relatie bezocht, en niet de kleinste: De Bezige Bij. Want hij komt toch in Amsterdam, waar zich veel uitgevers concentreren. Dan moet je slim te werk gaan.”

Samenwerken in nood en bij capaciteitsperikelen is echter niet voldoende, stelt Erik. Er is dan

Eigen toko Deze vorm van samenwerking vereist dat je dat je elkaar een beetje kent. Contacten tussen mensen uit Deventer en Meppel zullen we steeds dan ook vaker zien, voorspelt Erik. “Ordermanagers onderhouden voorzichtigjes aan al contacten met elkaar. Normaal gaan ze echt voor de eigen toko, maar nu beginnen ze soms over en weer uit te wijken. Logisch, want het is onzinnig om vijfhonderd posters A3 in Meppel te drukken, zoals je ook geen miljoen boeken bij Hooiberg

Onder ons

• Dammes Boef (assistent afwerking, 16 juni) • Willem Boverhof (drukker, 1 juli)

In Onder ons staat welke collega’s nieuw zijn, wie er is vertrokken, wie er zijn getrouwd, jubilarissen, geboorten e.d. Een overzichtje vanaf 1 maart. Nieuwe collega’s • Patricia Bonemeijer (directiesecretaresse, 10 maart) • Berber de Jager (P&O-functionaris, 15 mei) • Monique Beukeveld (ordermanager, 1 juni) • Edwin Selles (vouwer, 1 juni) • Kelvin Bloos (assistent binderij, 16 juni)

Vertrokken • Herman de Jong (calculator, 7 april naar Uniprint Internationaal) • Sjak Snijder (offsetdrukker, 31 mei) • Herald Hessels (ordermanager, 1 juni) • Jurjen Niewold (planning, 1 juni) • Robert-Jan van der Heijden (offsetdrukker, 1 juni) • Sietske Bosgra (junior accountmanager, 21 juli) Jubileum • 25 jaar in dienst: Rino Burgio, offsetdrukker (11 april) • 40 jaar: Arie Rijkeboer, offsetdrukker (29 juli) • 25 jaar: Siem Willems of Brilman, dtp’er/vormgever (15 augustus)

inkiek 10

Grafische bedrijven zijn bezig met een heus gevecht. Voor de automatische piloot is daarin geen plaats. (Foto: Air Force/Voltar)

drukt. Voor ordermanagers in Deventer geldt: projecten die daar niet thuishoren, dus wat te groot of ‘te periodiek’ is, plaatsen in Meppel. En andersom.” Met het ontstaan van Hooiberg Salland is er een herverdeling van orders geweest. Daarbij zijn alle periodieken naar Meppel gegaan. Giethoorn ten Brink wil zich nadrukkelijk ook als specialist in tijdschriften profileren. Erik: “Ze worden opgemaakt en begeleid in Deventer, maar bij GtB gedrukt.” Kop om de deur “Elkaar leren kennen begint met eigen initiatief: pak de telefoon, of bezoek elkaar. Bij Hooiberg – vlak voor de verhuizing, dus toen nog in Epe – hebben ze het bijzonder gewaardeerd toen ordermanager Johan Tichelaar tijdens zijn vakantie zijn kop om de deur stak bij de collega’s daar. Gewoon belangstelling.” Goede samenwerking heeft alles te maken met gunnen, aldus Erik. “Gun elkaar de business, op alle niveaus,” concludeert Erik. “Verder is er nog één ding heel belangrijk: vaar niet op de automatische piloot, dus doe iets niet alleen omdat je het zo al jaren doet.”

Rino Burgio was op 11 april 25 jaar verbonden aan het bedrijf. (Foto: Thea Houtschild)

Geboren • 24 mei: Nicole, dochter van Roelof en Anita Worst Getrouwd • 8 mei: Redmar en Mariëlle Eekhof Overleden • 1 juli: Sierd de Leeuw, binderij (52 jaar)

IN-kiek 09-2008:IN-kiek-07-2007

15-08-2008

13:05

Pagina 11

Op de POV BIJ KARTAVOND IN HOOGEVEEN

JEUGDIGE OVERMOED LOONT Niet zo betrapt kijken, Herman! (Foto: Monique de Boer)

ZON EN NATTIGHEID BIJ WALIBI Zaterdag 7 juni, Walibi World, Biddinghuizen. 72 personen beleefden de POV-familiedag. Het recept: een stralende zon, een gezamenlijke lunch en aan het eind van de middag een kleine wolkbreuk. Ooggetuigen beweerden dat dat de pret niet drukte, omdat de meesten toch al nat waren van de wildwaterbanen en/of het angstzweet van de steile achtbanen.

Vage gast, die nummer 10. (Foto: volgens Arjan F. onbekend)

Vrijdag 18 april stond de kartavond van de POV weer op de kalender. Om half acht ’s avonds was de hele groep present bij Indoor Karting Hoogeveen. Dat betekende: kopje koffie en snel van start. Letterlijk in dit geval. De rijders, zowel medewerkers en introducés, kregen in een aparte ruimte eerst nog even een korte uitleg. Buiten de negentien coureurs waren er ook nog een man/vrouw of acht meegegaan die kijken wel voldoende vonden. Heuse toeschouwers dus. Zij zagen de kleine racemonsters met een vaartje van zo’n zeventig kilometer per uur rondvliegen. De negentien rijders waren verdeeld in twee groepen. Zij zouden in totaal drie heats rijden. In die eerste twee heats waren de verschillen in aanleg en behendigheid al goed zichtbaar. Sommigen werden zelfs ‘gewoon’ een rondje gelapt. Degene met de snelste tijd mocht in de tweede heat als eerste starten. De volgorde van binnenkomst bepaalde vervolgens de startpositie voor de finale. Eer gered In een spannende eindstrijd werden de prijzen uiteindelijk verdeeld. Eén ding was daarbij wel duidelijk: jeugdige overmoed loont, bij het karten althans. Als eerste kwam namelijk een zekere Rolf Morssinkhof (toen nog 17 en zonder rijbewijs) over de streep. Vlak daarachter finishte Frank Kleyn (iets ouder en werkzaam in de drukkerij). Hij redde de eer van de medewerkers, want ook de derde plaats was voor een introducé: Ewout van Eerden (toen nog achttien lentes jong). De trotse winnaars werden tijdens een echte prijsuitreiking gelauwerd en konden hun beker – na een hapje en een drankje – mee naar huis nemen. Na afloop van de wedstrijd schoot iemand van het POV-bestuur mij even aan: Martin, ehh… wil jij even een verhaaltje schrijven voor de Inkiek? Maar natuurlijk wilde ik dat. Uw correspondent Martin Morssinkhof

De winnaars: Frank (2), Rolf (1) en Ewout (3). (Foto: volgens Arjan F. onbekend)

Gezien de groei van zijn familie moet Sandor wel een actieve baas zijn. (Foto: Monique de Boer)

Agenda

zaterdag 13 september Vissen bij ‘De Woldstek’ te Ruinerwold Van 12.45 tot 17.00 uur. Geef je op vóór 30 augustus. zaterdag 11 oktober Feestavond voor pov-leden en partners in De Smelt in Assen. De show duurt van 20.30 tot 0.30 uur. Deuren open om 20.00 uur. Geef je op vóór 24 september. Opgave via ([email protected]) of bij de receptie.

inkiek 11

IN-kiek 09-2008:IN-kiek-07-2007

15-08-2008

13:05

Pagina 12

Herintreders aan het woord Een opvallende ontwikkeling: voormalige medewerkers die dan plotseling niet meer voormalig zijn. Bekende gezichten die soms toch weer verrassen. Hé, ben jij er weer? Vier ‘herintreders’ bij GtB aan het woord.

Peter Bakker had er bij zijn vertrek op 1 mei vorig jaar drieënhalf jaar als ordermanager voor GtB opzitten. Hij ging zijn geluk beproeven in Groningen. “Het bedrijf waar ik terechtkwam voldeed totaal niet aan mijn verwachtingen,” zo vertelt hij nu. “Na tien maanden heb ik voor mezelf de conclusie getrokken dat dit achteraf gezien geen goede keuze is geweest en ben ik op zoek gegaan naar een andere werkgever. Al in de eerste week sprak ik bij toeval Robert Ritzema, die voor Uniprint net op dat moment een trafficmanager zocht. Dat is vergelijkbaar met ordermanager bij Giethoorn ten Brink.”

Wilco in Amersfoort. “Daar werkte ik alleen aan de vouwmachine. Na een halfjaartje bij Wilco heb ik weer contact gezocht met Giethoorn ten Brink. Ik wist dat ze hier nog mensen nodig hadden voor de vouwmachine en heb gewoon de stoute schoenen aangetrokken en een gesprek gevoerd met zowel Remco Reinink als met Arend Snijder. Ik mocht direct het contract tekenen en terugkeren naar het oude vertrouwde honk. Ook hier sta ik weer aan de vouwmachine. Het bevalt me prima om weer terug te zijn. In een jaar tijd is er veel gebeurd en heb ik veel mogen leren, zowel op vakgebied als privé. Ik werd direct binnengehaald door alle

Foto: US Navy/Terry Spain)

Sinds 7 maart werkt Peter dus weer in Meppel. “Toen ik wegging was ik ordermanager van vooral periodieken, nu trafficmanager van vooral boeken. Uniprint is in Meppel een klein bedrijf met korte schakels. Verder zijn de klanten wat internationaler georiënteerd. Ook dat spreekt mij aan.” Veel geleerd Edwin Selles werkte sinds juni 2002 in de binderij. Vorig jaar maart verruilde hij Meppel voor Hasselt, maar nu komen we hem na iets meer dan een jaar weer tegen. Gewoon op zijn oude stek. Edwin blijkt zich ondertussen nuttig gemaakt te hebben bij twee andere werkgevers. “Eerst bij Drukkerij Schuttersmagazijn in Hasselt,” vertelt hij, waar hij als ‘allrounder’ veel heeft geleerd. “Naast het vouwen en snijden wat ik al kon, leerde ik hier bijvoorbeeld ook de verzamelhechter instellen en bedienen.” In december kwam hij terecht bij Drukkerij

collega’s en voormannen. Dat heeft me goed gedaan. Ik vind persoonlijk dat er weinig is veranderd. Maar wat me wel opvalt is dat de contacten wel beter zijn. Dit komt ook voor mijn eigen rekening: ik probeer iedereen positief te benaderen, in wat voor situatie dan ook. Kortom, ik vind het fijn om weer terug te zijn en voel me alweer een echte GtB’er.” Anders kijken Voor ordermanager Monique Beukeveld duurde het uitstapje naar ‘elders’ nog korter. In 2007 had zij ruim een halfjaar bij GtB gewerkt, toen zij werd uitgedaagd om ‘commercieel medewerker’ te worden bij Lijnco te Groningen. Dit was een binnendienstfunctie. Vol verwachting ging zij in november aan de slag, maar al snel viel het toch wat tegen. “Na een tijdje bleek dat je niet altijd voor een functie alleen kunt gaan,” zegt ze nu. “Ik was zeker nog niet op zoek naar een nieuwe baan, wilde het nog wel even aan-

inkiek 12

zien. Tot Evan (van Brummelen, red.) mij belde en vertelde dat mijn oude plek nog steeds vrij was en ik deze weer mocht komen invullen als ik dat wilde. Daar heb ik een weekend over nagedacht en uiteindelijk heb ik weloverwogen gekozen om weer terug te gaan.” Haar werkzaamheden zijn dus niet veranderd, maar Monique wel, vindt zijzelf. “Ik heb geleerd anders naar dingen te kijken en vooral ook alle aspecten mee te nemen,” verklaart ze. “Ik had mij laten leiden door die functie. Ik ben altijd verkoopbinnendienst geweest en ben daarom bij Lijnco geheel voor de functie van commercieel medewerker gegaan. Later ben ik gaan inzien dat er meer kanten belangrijk zijn aan een baan, zoals sfeer en reisafstand. Het is soms goed om te ontdekken dat het gras niet altijd groener is bij de buren.” De mooiste momenten beleeft zij als een klant aan de lijn krijgt die niet eens doorheeft dat ze een tijdje is weggeweest, en die ze daardoor niets hoeft uit te leggen. Eigenlijk zou ze de hele zaak liever vergeten, maar toen kwam de Inkiekredactie met het idee voor dit geweldige artikel. Dan is Monique wel zo sportief om mee te werken, ook al had ze er dus liever helemaal geen ruchtbaarheid aan gegeven. Niet verder vertellen dus. Altijd weer terug Ook terug van weggeweest tot slot is Willem Boverhof. Zijn geschiedenis met dit bedrijf gaat terug tot 1983, toen de jongeman bij Ten Brink voor het eerst achter de rotatiepers stond. Zeven jaar later vertrok hij als volleerd offsetdrukker naar Hoekman in Genemuiden, maar al na tien maanden vroeg de toenmalige bedrijfsleider Marcel Zandvliet of hij weer terug naar Meppel wilde. “Ik kwam achter een mooie nieuwe KBA,” aldus Willem. “Ik heb daar gewerkt tot de brand in ’98. Toen ben ik naar Giethoorn verhuisd aan het Zuideinde en daarna hierheen. Tot 2001, toen ben ik weer naar Hoekman gegaan. Ja, waarom eigenlijk? Ik zocht weer eens wat anders. Met in m’n achterhoofd dat ik hier altijd weer terug zou kunnen komen.” Dat gebeurde dus per 1 juli. “Ik had Remco gebeld, ik wist dat ze nog drukkers zochten. Nou, een sollicitatiegesprek was niet eens nodig.” Willem werkt dus weer in zijn eigen woonplaats achter de achtkleurenpers. “De directeur van Hoekman zei me toen ik wegging: ik heb je contract voor over zeven jaar al klaarliggen,” lacht hij. “Ik denk zelf dat dat er niet meer van komt.”

IN-kiek 09-2008:IN-kiek-07-2007

15-08-2008

13:05

Pagina 13

Productief MILJONAIR ACHTER DE FOLIE

Jacob blijft rustig en gewoon Jacob Kist (49) werkt op de binderij achter de foliemachine. Hoe nuchter hij ook is, het is duidelijk dat er sinds begin mei wat is veranderd. Hij won namelijk de hoofdprijs in de Staatsloterij. Geheimzinnig doet hij er niet over: “Dat is ook niet goed, want dan krijg je de wildste verhalen.”

waren, maar blijkbaar wordt die info toch doorgespeeld. Bij de bank ging nu echt de rode loper voor mij uit. Een beetje flauwekul, maar dat hoort er blijkbaar bij. Bloemetje, felicitaties. Anders ben je eenvoudigweg een nummer. Nu kom ik binnen, zeg ‘Ik wil dieen-die rente’ en ze gaan gewoon akkoord. Jij staat te boek als een nuchtere kerel. Zo kom je ook over. Klopt dat? Bij de Rabobank zeiden ze: zo nuchter hebben we nog niet eerder meegemaakt. Wat is er veranderd? We hadden altijd al een boot. We hebben nu een nieuwe gekocht. Maar we hebben altijd goed met geld kunnen omgaan. Dat blijft nu net zo. Van de rente kunnen wij prima leven. Zien we wat leuks, dan kopen we het gewoon. Maar altijd met in het achterhoofd dat we een kapitaal willen behouden. Ik wil niet over drie jaar weer volledig moeten werken.

Aan de wal blijven is toch goedkoper, Jacob, vooral met die hoge boetes op het water. (Foto: Dick de Vries)

Wat heb je gewonnen? Een miljoen euro. Hoeveel blijft daarvan over als de Belastingdienst is geweest? Het is belastingvrij. Wel moet ik vanaf volgend jaar vermogensbelasting gaan betalen. Hoe hoorde je het en wat gebeurde er toen? Het was eigenlijk al de trekking van Koninginnedag. We doen automatisch mee, dus ik let er niet zo op. Als er wat is dan komen ze wel. Op 7 mei kregen we inderdaad een brief thuis: u heeft een prijs gewonnen. Hoeveel stond er niet bij. Er zaten wel papieren bij van financieel adviseurs en zo, dus ik dacht al dat het niet zo’n kleine prijs zou zijn. Misschien wel tienduizend euro of meer. Dus op een holletje naar de computer... Wanneer was dat? We hadden net warm gegeten en zaten juist aan de vla. De kinderen waren door het dolle heen.

Wel dus… Ja. Wij wonen al heel mooi, in een woonboerderij in Nijensleek. We hebben drie kinderen (13, 15 en 16) en mijn vrouw werkt niet buitenshuis. We komen altijd tijd tekort. Dus wat ik wilde was gewoon minder werken. En misschien eens wat vaker weg. Hoe gaan de kinderen ermee om? Goed, vind ik. Eén dochter heeft wel eens commentaar: wat doe je nou moeilijk, jullie hebben toch zo veel geld? Maar wij doen niet anders dan anders. Ze hebben een paar leuke dingen gehad, maar hun zakgeld is niet plotseling tien keer zo hoog. Daar zouden ze ook niet beter van worden. Zij moeten hun hele leven nog werken. Hoe reageerden je collega’s? Echt positief. Ik heb vooral ervaren dat ze blij voor me waren. Natuurlijk zullen mensen soms denken: ‘Waarom ik niet?’, maar dat vind ik een logische reactie.

Die vla is nog wel opgekomen? Ja, maar niet eerder dan een uur of negen ’s avonds.

Hoe heb je het verteld? Eerst aan een man of vier in het rookhok. Een man of vier, tja, dan hoef je het voor de rest niet meer te vertellen.

Heb je vroeger wel eens gefantaseerd: wat zou ik doen met een miljoen? Ja, maar dan met de gedachte: dat gebeurt toch niet.

Heb je nu plotseling heel veel vrienden? Nee hoor. Wel kregen we opeens brieven van banken en financiële instellingen. Ik meende altijd dat prijswinnaars anoniem

inkiek 13

Maakt geld gelukkig? Ik vind het moeilijk daarop te antwoorden. Het is inderdaad handig, een zorg minder. Ik hoef bijvoorbeeld niet meer na te denken of ik wel of niet wil doorwerken tot m’n zevenenzestigste. De enige zorg die ik er bij krijg is dat ik nu meer ga letten op financiële zaken. Ik houd de rentestand en beleggen nu in de gaten. Brengt het misschien ook angst met zich mee? Niet echt angst. Veel mensen weten het natuurlijk. We hebben drie kinderen en daar heb ik heus wel eens mijn gedachten over gehad. Maar die ben ik gelukkig ook weer snel kwijt. Gaan mensen nu anders met jou om? Hier op het werk niet echt. Privé kom ik dat soms wel tegen. Zo van: Jacob, dat kun jij voor ons toch wel betalen? Niet rechtstreeks, maar van die toespelingen. Maar ik heb het geld nooit zomaar weggegeven, dus dan hoef ik dat nu ook niet te doen. Je blijft gewoon werken. Jazeker. Ik heb het hier nog steeds naar mijn zin, anders was ik wel gestopt. Ik ben hier maandag en dinsdag. Ik moet er niet aan denken om niets te doen. Blijf je meedoen aan de loterij? Ja, ik doe nog steeds mee.

IN-kiek 09-2008:IN-kiek-07-2007

OR

15-08-2008

13:05

Pagina 14

(NOG NIET) IN VORM

De OR in vORm. Onlangs kwam ik dit zinnetje tegen in de digitale bijdrage van OR Informatie die wij als vakliteratuur via e-mail mogen ontvangen. Een zin die mij wel aantrok, maar ook bezighield. Een zin die vooralsnog niet helemaal tot zijn recht is gekomen bij ons. Waarom niet? Steeds wanneer wij denken ‘Nu gaan we écht van start’, krijgen we met wijzigingen te maken die van invloed zijn op onze onderhandelingspositie. Zo kregen we te maken met nieuwe or-leden, een nieuwe algemeen directeur (tevens onze overlegpartner) en een nieuwe notulist. Toch moeten we ook de hand in eigen boezem steken, overigens met een goed excuus: werkdruk. Werkdruk op de vloer. Dit geldt voor de nieuwe algemene directeur (Erik Zegeling), maar niet minder voor het overgrote deel van de or-leden. Toen Erik aan ons werd voorgesteld als de nieuwe algemene directeur van GtB Meppel, werd meteen gesteld dat hij dat ook bleef voor Hooiberg. Onze vraag meteen: ‘Is dat te realiseren, directeur voor twee bedrijven op twee heel verschillende locaties?’ Een volmondig ‘ja’ stelde ons gerust. Dat tijden veranderen en vooral snel gaan, daar zijn we het allemaal wel over eens. Maar wie had op dat moment kunnen vermoeden dat ons bedrijfsgezin weer een boreling baarde, Drukkerij Salland de Lange te Deventer? Gepaard met de nodige afwikkelingen en... ontwikkelingen. En of dat nog niet genoeg was, baarde moeder bedrijf meteen nog een kindje: binderij Erven Kramer. So what, zul je nu misschien denken. Van het een komt het ander: het volwassen geworden kind Hooiberg groeide gestaag uit zijn jasje, terwijl kindje Salland de Lange (na streng op dieet te zijn geweest) in die spreekwoordelijke jas wel drie keer paste. Op dat moment werd voor ons alles even minder overzichtelijk. Krachtpatsers Uiteraard wisten we dat er op de achtergrond (lees: door de directie) belangrijke beslissingen genomen moesten worden. Zo werd de heel moedige stap gezet om het zeer aan Epe gehechte kind Hooiberg uit zijn beschermde omgeving weg te halen en op te nemen onder het dak van zusje Salland. Binderij Erven Kramer werd/wordt daar nog eens aan toegevoegd. Zo ontstond een huis vol met krachtpatsers op grafisch gebied. Ondertussen gebeurde in Meppel ook van alles. Met name het bedrijfskantoor kreeg het behoorlijk voor de kiezen. Een groot aantal tijdschriften van zusje Salland moest te pas en te onpas opgenomen worden in de planning van Meppel. Kunst en vliegwerk voor

de planners en ordermanagers, en uiteraard bleven de navolgende, uitvoerende afdelingen ook niet gespaard van even (te) hoge werkdruk. Maar je bent familie of niet, dus... je helpt elkaar zoveel mogelijk. Gelukkig verkeren we in de omstandigheid dat de Timsonpers van goed naar beter en uiteindelijk naar best ging draaien. Een lichtpuntje, want alles wat daar op gedrukt

Nog steeds is het zo dat wij als or-leden ogen en oren open moeten houden bij koffieautomaten, kantine en rookruimte. Daar immers hoor je de laatste nieuwtjes. Mede vanuit dat gezichtspunt bekeken, hebben we het voordeel dat we or-leden op alle afdelingen werkzaam hebben. Met andere woorden: we houden de vinger aan de pols. We proberen duidelijk te maken dat berichten en ideeën jammerlijk genoeg vaak nog eenrichtingverkeer kennen. En dan – ik noemde het in de vorige alinea al even – de rookruimte. Aan de borden en bij de rookruimte hangen de spelregels. Spelregels die bij een overtreding wel eens

Een persoonsregistratiesysteem zou een einde maken aan de papieren werkbriefjes. (Foto: DIck de Vries)

wordt, scheelt in de vouwcapaciteit. En er gebeurde meer: er werden twee nieuwe plaatbelichters geplaatst en er wordt driftig gewerkt aan de implementatie van Xgram (zie ook pagina’s 8 en 9). Levensbelang Hierop aansluitend blijft de or de directie stimuleren om over te gaan tot de aanschaf van een goed persoonsregistratiesysteem. Een belangrijke investering, die volgens de or op termijn ook nog eens geld kan opleveren. Zo zullen bijvoorbeeld de papieren werkbriefjes tot het verleden behoren. Bovendien wordt met zo’n systeem inzichtelijk wie er op welk moment in het bedrijf is. Dat kan bij een onverhoopte calamiteit zelfs van levensbelang zijn. De prioriteiten lagen in de afgelopen periode meer bij de voortgang van de productie. Het was (en is) soms moeilijk het gehele orteam of directie bij elkaar te krijgen, maar we proberen elkaar wel goed op de hoogte te houden van de ontwikkelingen binnen ons eigen bedrijf.

inkiek 14

een kaart kunnen opleveren, zo ook in ons bedrijf. In de diverse vergaderingen heeft de ondernemingsraad bij de directie gemeld dat die overtredingen nog steeds plaatsvinden. Nietrokers zien hoe collega’s (in alle lagen van de bedrijfsbevolking) heel vindingrijk met de regels omgaan. Hun ‘creativiteit’ leidt tot ergernis, die soms in de vorm van klachten ook de or bereikt. In een van de laatste vergaderingen zijn hieromtrent duidelijke afspraken gemaakt met Erik. Aangesproken De directie heeft een aantal overtreders inmiddels op hun doen en laten aangesproken. Als or zullen we dit punt dan ook niet meer op de agenda zetten, maar om het af te ronden verwijzen we de rokers naar het Huishoudelijk Reglement. Daar staat in bijlage 15: • Algeheel rookverbod IN en OM het gebouw • De rookruimte is ALLEEN nog toegankelijk voor of na werktijd en tijdens de pauzes. Roken is dus eigenlijk alleen toegestaan in de rookruimte buiten de vastgestelde werktijden.

IN-kiek 09-2008:IN-kiek-07-2007

15-08-2008

In de bijlage worden sancties genoemd voor overtredingen: • eerste keer een waarschuwing • tweede keer een boete van 100 euro (opbrengst voor de Hartstichting) • derde keer schorsing. Als or willen we geen politieagentje spelen; we begrijpen rokers wel een klein beetje. Maar we begrijpen nog beter de grotere groep niet-rokers en... de Hartstichting zou ons zeer dankbaar zijn geweest als bovengenoemde sancties waren uitgevoerd vanaf het moment dat het rookbeleid werd ingevoerd (1 september 2005). In praktijk Dan nog even terug naar de kop van dit verhaal: OR (nog niet) in vORm. Bezet door dagelijkse werkzaamheden in een hectische periode schiet er nauwelijks tijd over om er dat van te maken wat de or zo graag wil. De leden zijn na een nuttige cursus immers goed geschoold (zie ook de voorgaande edities van Inkiek). En wat we willen is die theorie in praktijk brengen, ten bate van het hele bedrijf. Daar hebben we de achterban voor nodig én de directie. De achterban die ons op de hoogte houdt van ontwikkelingen en problemen… en een directie die dat ook doet. Een directie om goed mee te overleggen, structureel, serieus. Directie en or zullen (meer) gebruik moeten maken van elkaars kennis en kunde. Als volwaardige partners, die samen tijd willen investeren en dat ook daadwerkelijk doen. Echt doen. Want dat is nodig voor de stabiliteit van het bedrijf met toekomst voor ons allemaal. Namens de voltallige or, Janny de Vries

13:05

Pagina 15

Op dinsdag 1 juli ging bij Giethoorn ten Brink de vlag halfstok. Sierd de Leeuw, gewaardeerde, hartelijke collega, was die morgen in zijn woonplaats Reduzum overleden. Hij werd niet ouder dan 52 jaar. Vele medewerkers hebben in een condoleanceboek hun medeleven betuigd met Ineke, Sierd-Jan en Henny. Sierd wilde eind mei graag nog mee met de trip van de Giethoorn Media groep naar de vakbeurs in Duitsland en dat is ook gebeurd. Hij wilde het ‘zo gewoon mogelijk’ meemaken en in die geest schreef hij ook nog het onderstaande verhaal voor Inkiek.

Naar de Drupa Eens in de vier jaar de Drupa, dé beurs voor grafici. Deze beurs in Düsseldorf behelst zeventien hallen. Niet in één dag alle zeventien hallen, maar je maakt een selectie van wat jouw interesse heeft en de rest laat je links liggen, anders heb je minstens twee dagen nodig of meer. Op 31 mei was het zover en er hadden zich zo’n veertig deelnemers aangemeld voor de gezamenlijke trip met de bus. Half zeven vertrek (Remco ook!) vanaf GtB. Daarna naar Beekbergen, waar de rest van de groep in zou stappen. De collega’s uit Hardenberg stonden nog te wachten; een miscommunicatie was hiervan de oorzaak. Eenmaal in Düsseldorf aangekomen met de bus op het immens grote parkeerterrein, word je met shuttlebussen naar één van de ingangen van het complex gebracht. Als je dan binnen bent, raak je elkaar gemakkelijk kwijt, ook al heb je afgesproken dat je met een aantal collega’s de beurs af zou lopen naar interessante onderdelen van het productieproces. We bleven met z’n drieën over (Wolter, Bert en ik) en hebben de rest pas weer in de bus terug gezien. Een plattegrond van het geheel is aan te bevelen, anders raak je de weg kwijt en loop je een hal in die niet jouw interesse heeft. Zo’n twee uur gesjouwd, toen zin in een braadworst met mosterd, maar het werd een curryworst met (heel) hete saus. Daarna weer in de benen en door naar de volgende hal van onze keuze. Nu liet mijn voetenwerk

mij wat in de steek, dus besloten we mij te dumpen op de stand van Heidelberg in hal 1. De planning was vier uur weer in de bus. Intussen nog een paar fikse onweersbuien, met de nodige regen erbij. Eenmaal terug in onze eigen bus op de afgesproken tijd (sommigen kwamen wat later!) gingen we weer naar Beekbergen, waar we een gezellige derde helft hebben gehad met een diner, aangeboden de GM Groep. Een impressie van de beurs: weinig nieuwe ontwikkelingen, maar wel doorontwikkeling van de machines, veelal met automatische voorafstellingen voor snellere orderwissels. Gezien: • Müller Martini hechter met dubbele hechtkoppen en geïntegreerde computer • naaimachine Müller Martini Ventura • Vouwmachine MBO Persoonlijke noot: Ik ben blij dat ik mij, ondanks mijn mindere mobiliteit, heb aangemeld voor dit uitstapje. Ik heb, hoewel er niet veel noviteiten waren, toch veel gezien. En dan is het altijd weer de ogen uitkijken en proberen een selectie maken van het aanbod van de beurs. Ik was doodmoe toen ik ’s avonds thuis was en heb nog wel twee dagen last gehad van spierpijn, maar het was de moeite waard. Dubbel en dwars! Sierd de Leeuw juni 2008

GTB sportief WOLDENESTAFETTE VOOR STICHTING KINDERWENS Een team van sportieve collega’s doet zaterdag 27 september mee aan de tweejaarlijkse Woldenestafette. De opbrengst van deze sponsorloop is dit keer bestemd voor Stichting Kinderwens. Bij de receptie ligt een intekenlijst waarop je een sponsorbedrag kunt invullen. De estafette van ruim 47 km gaat door de dorpen in de gemeente De Wolden. De start is om 12.00 uur op het terrein van Huize Echten. Voor de aanmoedigers hierbij de route: Echten, Zuidwolde, Veeningen, De Wijk, Koekange, Ruinerwold, Ruinen, Echten. Er starten zowel loop-trimgroepen als bedrijventeams. Het is een recreatieve wedstrijd waarbij saamhorigheid en gezelligheid voorop staan. De estafette is opgedeeld in zeven

etappes van verschillende afstanden tussen 3½ en 10 km. Namens GtB zullen Dirk Groote, Alice Middelkamp, Hielke Jager, Jos van Kampen, Redmar Eekhof, Léon van Weenen en Roel Kleine meedoen. Jan Ottens is wederom bereid gevonden om de lopers per fiets te ondersteunen. De opbrengst gaat elke twee jaar naar een ander goed doel, dat bij voorkeur verband

inkiek 15

houdt met de regio. In 2006 ging er dankzij twintig teams en hun sponsors 17.000 euro naar Stichting KiKa. Nu is dus Stichting Kinderwens aan de beurt. Dit is een vrijwilligersorganisatie die probeert de grootste of misschien wel laatste wens van ernstig zieke kinderen in Noordoost-Nederland in vervulling te laten gaan. Op www.stichtingkinderwens.nl is hierover meer te lezen. Wie een sponsorbedrag invult, kan ook meedoen met een prijsvraag door de eindtijd van het winnende team te voorspellen. Ter indicatie: in 2006 was het GtB-team tweede (in een tijd van 3.36:50). Roel Kleine

IN-kiek 09-2008:IN-kiek-07-2007

15-08-2008

13:05

Pagina 16

Veertig jaar is zo voorbij Hoe begin je eigenlijk aan een terugblik op je ‘overigens’ nog werkzame leven? Op het moment dat mij werd gevraagd om eens terug te blikken op veertig jaar dienstverband bij drukkerij Giethoorn en nu al jaren Giethoorn ten Brink, moet ik eerlijk bekennen dat ik deze vraag eigenlijk niet had verwacht. In die zin dat het meestal anderen zijn die dit voor je invullen.

En natuurlijk de drukkerij: een afdeling apart, machines, inkt, smeren, onderhoud en natuurlijk het vervaardigen van hoogstaand kwaliteitsdrukwerk en dat is zo door de jaren gebleven.

Maar al denkende passeert een heel scala van gebeurtenissen en indrukken de revue. Beginnend bij de sollicitatie: drukkerij Giethoorn, familie bedrijf, plusminus zestien man groot en ik evenzoveel jaren oud, Hans Giethoorn net terug uit Canada en de oudeheer Roelof Giethoorn die af en toe nog een kijkje kwam nemen. Ik had via school bij drukkerij Giethoorn stage gelopen, en daarmee was ik in contact gekomen met de wondere wereld van de drukkerij. Via de zetterij bij de heer Scheltens en de heer De Jong… (het was toen allemaal ‘de heer’ natuurlijk!) Zij maakten mij wegwijs in het handzetten en vooral het weer opruimen van de losse letters, werd je als jongen van zestien ook vaak ingezet bij de heer Van Brummelen die de scepter zwaaide over de binderij. Ook hier was het een en al bedrijvigheid, van insteken met de hand tot boodschappen doen en vrachtwagens met papier lossen, die toen in de Timorstraat kwamen voorrijden. Ook met de hand, maar wel met z’n allen.

Toen ik daar op die manier zowat een jaar had rondgelopen, kwam het verzoek van Hans Giethoorn om eens even op zijn kantoor te komen. Hij vroeg mij wat ik nu wilde worden, want de grafische school in Zoek de verschillen. (Foto: Dick de Vries) Groningen wilde weten in welke vakrichWat ook de revue passeert zijn de overnating ik mij ging specialiseren. Deze vraag was mes van de diverse drukkerijen en de nieuwe niet moeilijk te beantwoorden: de drukkerij collega’s die erbij kwamen. Van een drukkenatuurlijk. rij van zo’n zestien man tot de nummer twee En nu, veertig jaar later en met nog veel plezier van grootste vellendrukkerijen van Nederben ik in die drukkerij nog steeds werkzaam. land. Juist deze dynamiek en vooruitstrevendAls drukker, zij het niet meer met loden letters, heid maakt dat veertig jaar als drukker zijn maar met offsetplaten, wat een enorme veranomgevlogen. Mij nog niet gezien als mededering in de grafische wereld teweeg heeft werker bij het grafisch museum, geef mij gebracht. En ook drukken we niet meer kleur maar een nieuwe generatie drukpersen. voor kleur, maar met ultramoderne vier- en acht kleurenmachines die voor- en achterkant in één Is getekend: Arend Rijkeboer. keer drukken.

Kiek De wie-is-wie-quiz zonder prijs, eens in de zoveel tijd in dit theater. De vraag luidt wederom: wie zijn deze kinderen? Voordat je weer intensief gaat bladeren en uiteindelijk in het colofon terechtkomt, de antwoorden zijn nergens in deze editie te vinden. Misschien in de volgende, dat kan, maar dat is niet zeker. De antwoorden zijn wel bekend bij de mensen zelf. Ze lopen rond in dit bedrijf, dus vraag het maar op de man af (geen vrouw deze keer, sorry, is echt toeval) als je iemand verdenkt.

Wat een lieverd zeg… (tenminste toen)

Ook hem hebben we gestrikt. Een vertrouwde oogopslag, dat wel, maar waar is die lok?

Hoe makkelijk wil je het hebben?