Het Woord van de Gerechtigheid

Het Woord van de Gerechtigheid Nr. 61 januari 2009

pagina 1

“Want ieder die nog van melk leeft, is onervaren in het woord van de gerechtigheid (St. vert.): hij is nog een kind” (Hebr. 5:13). Het “woord van de gerechtigheid” staat in contrast tot “de eerste beginselen van de uitspraken van God” (Hebr. 5:12). Het “woord van de gerechtigheid” duidt daarom op diepere waarheden waarin God handelt op basis van Zijn gerechtigheid met ons. Het Woord van de Gerechtigheid wil een bijdrage leveren om christenen vertrouwd te maken met de “vaste spijs” (Hebr. 5:14) van het woord van God om geestelijke volwassenheid mogelijk te maken. Bijbelse waarheden die nauwelijks worden onderwezen en van cruciaal belang zijn om “het einddoel van het geloof” (1 Petr. 1:9) te bereiken, zullen in het bijzonder onderwerp van aandacht zijn. Het Woord van de Gerechtigheid wordt geredigeerd door Roel Velema e-mail: [email protected] website: http://roel.velemaweb.nl/nl/wvdg/wvdg.aspx

Sion, Gods Volkomen Schoonheid “Uit Sion, de volkomen schoonheid, verschijnt God in lichtglans” (Psalm 50:2). “Want uit Sion zal de wet uitgaan en des Heren woord uit Jeruzalem” (Jes. 2:3). “En Ik zal de kreupele stellen tot een overblijfsel en het verdrevene tot een machtig volk, en de Here zal Koning over hen zijn op de berg Sion, van nu aan tot in eeuwigheid” (Micha 4:7).

Wanneer Asaf in Psalm 50:2 spreekt over Sion als de volkomen schoonheid, zien we direct dat hij over Sion spreekt in superlatieven. Micha doet dat ook wanneer Hij Christus tot in eeuwigheid als Koning op de berg Sion ziet, en Jesaja wanneer hij zegt dat het woord dat van God uit Sion uitgaat om de volkeren te zegenen. Deze grondslag van de verlossing van de volkeren wordt opnieuw met Sion verbonden, wanneer Jesaja schrijft: “Daarom, zo zegt de Here Here: Zie, Ik leg in Sion een steen ten grondslag, een beproefde steen, een kostbare hoeksteen van een vaste grondslag …” (Jes. 28:16). In alle gevallen wordt Sion verbonden met het hoogste dat God voor de mens in petto heeft.

De Bijbel spreekt over Sion in superlatieven.

Nr. 61 januari 2009

Het Woord van de Gerechtigheid

pagina 2

Wat is de betekenis van Sion en wat is het verschil tussen Sion en Jeruzalem? De berg Sion ligt ten zuidwesten van de huidige oude, ommuurde stad Jeruzalem. Eens bevond de berg Sion zich binnen de muren van het bijbelse Jeruzalem en was Sion een van de bergen van Jeruzalem. Op Sion lag het oude Jeruzalem van David en Salomo; hier zou zich ook het graf van koning David bevinden. In verleden en heden is er daarom geografisch een onderscheid te maken tussen Sion en Jeruzalem. Omdat Sion een onderdeel vormde van Jeruzalem, zien we in de Bijbel veel overeenkomsten tussen Sion en Jeruzalem. Zo zien we dat wanneer God in grote ijver ontbrandt voor Jeruzalem, Hij ook in grote ijver ontbrandt voor Sion (Zach. 1:14). Wanneer God Sion troost, verkiest Hij ook Jeruzalem (Zach. 1:17). Wanneer de Here terugkeert, zal Hij binnen Jeruzalem wonen, en wel specifiek op de berg Sion (Zach. 8:1-2). Bijbels gezien is Sion dus een onderdeel van Jeruzalem en wel het deel dat God Zich heeft uitverkoren om daar te wonen. Daarmee verbindt God Sion met de diepste waarheden van Zijn plannen en doelstellingen. 1. Sion wordt verbonden met de bouw van Gods geestelijke huis Bergen spelen een belangrijke rol in de relatie van God met de mens. God gaf de wet vanaf de berg Sinaï en Salomo begon met de bouw van de tempel op de berg Moria (vgl. 2 Kron. 3:1). De berg Moria wordt daarom verbonden met de bouw van een letterlijke tempel. Zodra God echter spreekt over een geestelijk huis, dan verbindt Hij dat niet met de berg Moria, waar Salomo zijn tempel bouwde, maar met de berg Sion: “En komt tot Hem, de levende steen … en laat u ook zelf als levende stenen gebruiken voor de bouw van een geestelijke huis, om een heilig priesterschap te vormen … Zie, ik leg in Sion een uitverkoren en kostbare hoeksteen, en wie op Hem zijn geloof bouwt, zal niet beschaamd uitkomen … een volk Gode ten eigendom, om de grote daden te verkondigen van Hem, die u uit de duisternis geroepen heeft tot zijn wonderbaar licht: u, eens niet zijn volk, nu echter Gods volk …” (1 Petr. 2:3-10). Petrus zegt niet dat God op de berg Sinaï of op de berg Moria een uitverkoren en kostbare hoeksteen legt, maar in Sion. Dit benadrukt de speciale betekenis van Sion, namelijk dat God de berg Sion verbindt met de bouw van een geestelijk huis. Er bestaat een berg Sion ten zuidwesten van het aardse Jeruzalem, maar God verbindt de berg Sion ook met “de stad van de levende God, het hemelse Jeruzalem” (Hebr. 12:22). In de stad van de levende God, in het hemelse Jeruzalem, heeft God het plan gelegd om een geestelijke huis te bouwen. De eerste stap in de bouw van dat huis is het leggen van de kostbare hoeksteen die Christus is. Christus kon de hoeksteen zijn vanwege Zijn dood, opstanding en hemelvaart. Het geestelijke huis van God is daarom vóór alles een huis van opstanding. Dit huis is daarom de belichaming van het leven van Christus die de dood heeft overwonnen (vgl. Openb. 1:18). Dit geestelijk huis is ook een priesterlijk huis. Een priester is een persoon die ten behoeve van het volk optreedt voor God. Er is een grote behoefte aan priesterlijke bediening om voor God te pleiten ten behoeve van Gods volk. Van zo´n bediening is er sprake zodra de kracht van Christus’ opstanding wordt geopenbaard en Christus Zich manifesteert in de overwinning van Zijn leven over de dood.

Bergen spelen een belangrijke rol in de relatie van God met de mens.

Nr. 61 januari 2009


pagina 3

Christus is de Levende Steen vanwege Zijn opstanding. Wij moeten ons ook als levende stenen laten gebruiken, omdat wij met Christus zijn opgestaan en nieuw leven hebben ontvangen in Hem. Wij zijn wedergeboren tot een levende hoop (1 Petr. 1:3), waardoor wij ook levende stenen zijn geworden om de kracht van Christus’ opstanding te manifesteren. Het is duidelijk dat de geestelijke betekenis van de berg Sion ons brengt bij de diepste openbaring van wat God van plan is met de mens. Dat plan is onlosmakelijk verbonden met de kracht van Christus’ opstanding: “Dit alles om Hem te kennen en de kracht van Zijn opstanding …” (Fil. 3:10). Het doel van de bouw van het geestelijk huis is om de “grote daden te verkondigen van Hem …” De uitdrukking ‘grote daden’ in 1 Petrus 2:9 is afkomstig van een Griekse zelfstandig naamwoord (Gr. arete), dat deugd of voortreffelijkheid betekent. Petrus gebruikt het woord ook in 2 Petrus 1:3, waar hij zegt dat we geroepen zijn door Zijn heerlijkheid en ‘macht’ (S.V.: ‘deugd’). In 2 Petrus 1:5 zegt Petrus dat we met betoon van alle ijver door ons geloof deze ‘deugd’ moeten schragen, en door de ‘deugd’ de kennis. In 2 Corinthiërs 4:7 komen we dezelfde gedachte tegen. Hoewel in dit vers niet hetzelfde Griekse woord wordt gebruikt, maar het Griekse woord huperbole, is de gedachte hetzelfde: ‘de kracht die alles te boven gaat, betekent letterlijk de ‘overtreffing of uitnemendheid van de kracht van God’. Het is de kracht van Christus’ opstanding, de kracht die van God is en niet van ons. Het is de kracht die hoort bij het geestelijke huis dat God aan het bouwen is, het huis van de opstanding. Nu kunnen we ook begrijpen wat het meest op het hart van God ligt en waar zijn diepste plannen en doelstellingen liggen. Het gaat God niet in de eerste plaats om het verkondigen van theologische waarheden of leerstellingen, maar dat de waarheid als karakter in ons leven gevormd moet worden. We krijgen dan ook een heel andere kijk op onze bediening voor de Heer. Bediening in het Nieuwe Testament is niet het geven van preken of Bijbelstudies, maar de toename van Christus in ons sterfelijk lichaam, dat wil zeggen, dat Christus door lijden en beproeving zichtbaar wordt in het sterfelijk lichaam van de gelovige. Naarmate het innerlijke leven, het leven vanuit de kracht van Christus’ opstanding, een steeds grotere plaats krijgt, zal de geestelijke strijd meer en meer toenemen. Jozua en Kaleb hadden in de woestijn het voorrecht om het beloofde land te verspieden. Dit leverde een geweldige tegenstand op: “Toen zei de gehele vergadering, dat men hen stenigen zou” (Num. 14:10). Oppositie is altijd het gevolg van het kruis, omdat het kruis de poort is naar het getuigenis van Jezus. En deze heerlijkheid zal altijd leiden tot de grootst mogelijke geestelijke tegenstand. De betekenis van de berg Sion laat zien dat Gods werking in het leven van de gelovige bij uitstek is gericht op ‘zoonschap’. 2. Sion is verbonden met ‘zoonschap’ Het grote doel waarvoor Christus op de aarde is gekomen, is zoonschap. Het woord ‘zoonschap’ klinkt vrij technisch en is dan ook een diep theologisch woord. “Zoonschap’ betekent echter alles wat Christus in ons is in Zijn volheid. God heeft ons de “Geest van het zoonschap” gegeven (Rom. 8:15), dat wil zeggen, de Heilige Geest is gekomen om ‘de mate van de wasdom van de volheid van Christus” in ons te vergroten (Ef. 4:13). Al Gods werken in ons leven zijn op dit doel gericht. God heeft eertijds op vele wijzen tot de vaderen gesproken, maar “in het laatste van de dagen heeft Hij gesproken door de Zoon” (Hebr. 1:1). Letterlijk zegt de Griekse tekst dat God heeft gesproken ‘in Zoon’, dat wil zeggen, God heeft ‘Zoon-wijs’ tot ons gesproken.

´Zoonschap´betekent alles wat Christus in ons is in Zijn volheid.

Nr. 61 januari 2009


pagina 4

Wanneer God ‘Zoon-wijs’ tot ons spreekt, dan spreekt Hij door het principe van het Nieuwe Verbond. Dit principe is verbonden met de berg Sion, de berg van Gods volkomen schoonheid. Zoonschap is de basis van al Gods huidige activiteit. Zijn doel is om een geestelijke huis te vormen met zonen die een treffende gelijkenis vertonen met Zijn Zoon Jezus Christus. De betekenis van de berg Sion is dat wij in een geestelijk huis deel mogen hebben in een geestelijk gezin, waarvan de Zoon van God de standaard en het leven is. Het kenmerk van dit geestelijke gezin is dat wij ons leven afleggen, zoals ook Christus Zijn leven aflegde en alleen de belangen van Zijn Vader zocht. Het is het geestelijke gezin waar we alles omarmen dat ons gelijkvormigheid aan Christus doet toenemen en waar we roemen in het kruis. Het is het geestelijke gezin waar die gezindheid was, die ook in Christus was en Zijn leven niet telde (vlg. Fil. 2:5; Hand. 20:24). Het is het geestelijke huis waar we een vurige passie hebben voor onze Heiland en door Hem gedomineerd te worden en volledig Zijn bezit te zijn. De betekenis van de berg Sion dwingt ons om ons af te vragen waar het werkelijk om gaat in ons geestelijke leven. Soms kunnen we zó in beslag worden genomen door geestelijke activiteiten die in zichzelf niet verkeerd zijn, maar ons uiteindelijk niet naar het beoogde doel leiden. In dat opzicht kan het goede de vijand zijn van het beste. Theologie is niet verkeerd, maar het is een valkuil om te denken dat onze kennis van het komende koninkrijk een garantie is om het koninkrijk ook te beërven. Al onze Bijbelkennis is geen garantie om het einddoel van het geloof te behalen. Deze kennis kan een voordeel zijn, zoals ook de kennis van de Hebreeuwse en Griekse grammatica een voordeel voor een christen kan zijn; maar als deze kennis een doel wordt in zichzelf, kunnen we de manifestatie van ons zoonschap missen. Het doel van het zoonschap is de persoonlijk groei naar het beeld van Christus, waardoor we uiteindelijk geestelijke verantwoording zullen dragen: “Mijn zoon, acht de tuchtiging van de Heer niet gering, en verslap niet, als gij door Hem bestraft wordt, want wie Hij liefheeft, tuchtigt de Here, en Hij kastijdt ieder zoon, die Hij aanneemt … God behandelt u als zonen” (Hebr. 12:5-7). Zoonschap is verbonden met de bouw ven een geestelijk huis, met het huis van opstanding. Daarom is zoonschap ook gebaseerd op opstanding: “naar de geest van de heiligheid door zijn opstanding uit de doden verklaard Gods Zoon te zijn in kracht, Jezus Christus, onze Here” (Rom. 1:4). “Maar God heeft Hem uit de doden opgewekt; en Hij is gedurende vele dagen verschenen aan hen, die met Hem van Galilea naar Jeruzalem opgegaan waren, die thans getuigen van Hem zijn bij het volk. En wij verkondigen u, dat God de belofte, die aan de vaderen geschied is, aan ons, hun kinderen, vervuld heeft door Jezus op te wekken, gelijk in de tweede psalm geschreven staat: Mijn zoon zijt Gij; Ik heb U heden verwekt. En dat Hij Hem uit de doden heeft opgewekt, zonder dat Hij weer tot ontbinding zal wederkeren, heeft Hij aldus gezegd: Ik zal U het heilige van David geven, dat betrouwbaar is; en daarom zegt Hij ook in een andere psalm: Gij zult uw Heilige geen ontbinding doen zien. Want David is, na voor zijn geslacht de raad Gods gediend te hebben, ontslapen en bij zijn vaderen bijgezet, en hij heeft wel ontbinding gezien; maar Hij, die God heeft opgewekt, heeft geen ontbinding gezien” (Hand. 13:30-37). Hand. 13:30-37 citeert Psalm 2 en verbindt de uitdrukking “Ik heb U heden verwekt” met de opstanding van Christus. Christus werd op deze wijze verklaard Gods Zoon te zijn door Zijn opstanding uit de doden. Misschien vinden we zoiets moeilijk te begrijpen, want was Christus al niet Gods eniggeboren Zoon?

De betekenis van de berg Sion is dat wij in een geestelijk huis deel mogen hebben aan een geestelijk gezin, waarvan de Zoon van God de standaard en het leven is.

Nr. 61 januari 2009


pagina 5

Natuurlijk was Christus de eniggeboren Zoon van God, maar we kunnen niet ontkennen dat het woord ‘heden’ in Handelingen. 13:33 verwijst naar de dag van de opstanding van Christus. Waar het in deze verzen om gaat, is niet om Christus als eniggeboren Zoon van God, maar Christus als de laatste Adam. In Lucas 3:37 werd Adam, de eerste mens, de zoon van God genoemd, omdat Hij het hoofd werd van het menselijk geslacht. Op dezelfde wijze wordt Christus het hoofd van een geheel nieuw menselijk geslacht als de laatste Adam, die ook een zoon van God is. Door deze laatste Adam kan God een geestelijk huis bouwen, waarvan Christus als eerste steen de hoeksteen is. Het bereiken van het einddoel van ons geloof wordt niet bepaald door de volmaaktheid van onze theologie. We kunnen de hele theologie van het koninkrijk kennen en toch de toegang tot het koninkrijk missen. Wij beërven het koninkrijk in de mate waarin wij ons laten inpassen als levende stenen tot de bouw van een geestelijke huis. Dat betekent dat de nadruk in ons geestelijk leven niet ligt in de toename van onze kennis van de Bijbel, maar in de persoonlijke kennis van Christus die voortkomt uit de werking van de kracht van Zijn opstanding. Wanneer Petrus spreekt over de kennis, dan zegt hij dat dit voortvloeit uit de deugd, dat wil zeggen, door de macht of uitnemendheid van de kracht van God, dat is de kracht van de opstanding van Christus. Waar het omgaat, is dat wij in onze onmogelijke situaties, waar geestelijke dood zwaar op ons drukt, wij aanspraak maken op het overwinningsleven van de Heer en Hem op deze wijze leren kennen. Een christelijk leven waar we voortdurend actief zijn voor de Heer, Zijn woord bestuderen, maar waar de kracht van Zijn opstanding afwezig is, kan niet als een christelijk leven worden beschouwd, want het christelijke leven is per definitie niets anders dan de uiting van het opstandingleven van de Heer in ons, zowel persoonlijk als collectief. Dit is de geestelijke betekenis van de berg Sion en deze waarheid kan een grote omwenteling betekenen in ons geestelijk leven en zal de geestelijke strijd immens aanwakkeren, omdat de machten van de duisternis de manifestatie van Christus’ opstanding tot elke prijs willen voorkomen. 3. Sion is verbonden aan een immense geestelijke strijd “Dertig jaar was David oud, toen hij koning werd; veertig jaar heeft hij geregeerd. In Hebron heeft hij zeven jaar en zes maanden geregeerd over Juda, en in Jeruzalem drieëndertig jaar over geheel Israel en Juda. De koning trok met zijn mannen naar Jeruzalem op, tegen de Jebusieten, die in die landstreek woonden. Dezen zeiden tot David: Gij komt hier niet binnen; blinden en lammen zullen u terugdrijven! Zij bedoelden: David komt hier nooit binnen. Maar David veroverde de burcht Sion, dat is de stad Davids. David had toen gezegd: Wie de Jebusieten wil verslaan, moet door de watergang binnendringen; van lammen en blinden heeft David een hartgrondige afkeer. Daarom zegt men: Blinden en lammen mogen niet binnenkomen. En David ging in de burcht wonen en noemde die: Stad Davids. Hij bouwde versterkingen rondom, van de Millo af binnenwaarts. En David nam steeds toe in grootheid, en de Here, de God der heerscharen, was met hem” (2 Sam. 5:4-10). In de antitype in 1 Petrus 2 zagen we dat Gods diepste doelstellingen zijn verbonden met de betekenis van de berg Sion. Wanneer we dit zien, zijn we ook in een positie om de antitype te vergelijken met de type in 2 Samuël 5:4-10 en verdere conclusies te trekken uit de betekenis van de berg Sion. Wij beërven het koninkrijk in de mate dat wij ons laten inpassen als levende stenen tot de bouw van geestelijk huis.

Nr. 61 januari 2009


pagina 6

Sinds de intocht in het beloofde land door Jozua was het land in toenemende mate onderworpen aan het volk Israël. In het hart van het land, in Jeruzalem, was er echter één plaats dat ononderbroken in het bezit was geweest van de Jebusieten: de burcht Sion. Jozua en Simson waren nooit in staat geweest de burcht te veroveren, dus pochten de Jebusieten dat zelfs lammen en blinden de burcht konden verdedigen tegen David. Toen David echter koning werd, was zijn eerste wapenfeit de verovering van de burcht Sion. Deze verovering had grote betekenis voor het volk, want nu kon de ark op de plek komen waar deze thuishoorde (vgl. 2 Sam. 8), en werd het volk samengesmeed tot een stabiel volk onder een groot koning. Het volk was niet langer een volk van verloste slaven uit Egypte, of een gebroken natie onder de Richteren, maar een bevestigd volk waar hun God in het centrum woonde waar Hij wilde wonen. De gevolgen waren direct zichtbaar; de ark van God werd in de stad van David gebracht en God gaf David overal de overwinning waar hij ook heentrok (vgl. 2 Sam. 8:114). David was zich sterk bewust van de geestelijke betekenis van de berg Sion, want hij spreekt vaak over Sion in de Psalmen. David was een type van de Here Jezus. Beiden waren als koning gesteld over Sion, de heilige berg van God (Ps. 2:6). David wist dat de Here op Sion woont (Ps. 9:12), uit Sion de redding van Israël daagde (Ps. 14:7), door hulp en ondersteuning (Ps. 20:3). Sion was de stad van de grote Koning en een vreugde voor heel de aarde (Ps. 48:3). Dit doet ons denken aan Matthéüs 5:14: “Gij zijt het licht van de wereld. Een stad, die op een berg ligt, kan niet verborgen blijven”. Wij zijn het licht van de wereld vanwege de betekenis van de berg Sion. Sion is de volkomen schoonheid van God, omdat Christus de volkomen schoonheid is van God. Wij zijn het licht van de wereld, omdat Christus het licht van de wereld is en Hij in ons woont. Sion geeft daarom het principe van ‘zoonschap’ weer in de Bijbel. Typologisch gezien was de verovering van de burcht Sion de laatste stap in de verovering van het beloofde land. Typologisch is ook de verovering van de burcht Sion de laatste stap in het leven van een christen. Het is het stadium waar God in het centrum van ons leven komt te staan en Hij ons ‘de overwinning geeft overal waar we heentrekken’. Laten we eens kijken wat de praktische uitwerking daarvan moet zijn in ons leven. . 4. Sion is het laatste bolwerk dat geslecht moet worden in het leven van een christen Het beloofde land is het zesde stadium in het christelijke leven (zie Woord van de Gerechtigheid: De Zeven Stadia van het Christelijke Leven (augustus 2007)), en is een type van de Here Jezus Christus. Alle andere betekenissen van het beloofde land zijn van deze betekenis afgeleid. Het beloofde land is ook een type van het koninkrijk der hemelen. Geestelijk zijn wij gezeten met Christus in de hemelse gewesten en vanuit die positie voeren wij strijd met de boze machten in de hemelse gewesten. Verder is het beloofde land een type van het koninkrijk der hemelen in het Messiaanse tijdperk en is het beloofde land een type van loon naar werken (vgl. Openb. 2:26). Het zesde stadium kenmerkt zich door de centrale plaats die Christus in ons denken en leven inneemt. Deze ontdekking kan niets minder dan een revolutie betekenen in ons geestelijk leven. Het is niet de verrukking dat we een nieuwe leerstelling hebben ontdekt; het is de verrukking dat wij Christus hebben ontdekt. We kunnen ons hele leven de overtuiging hebben gehad dat wij Christus hebben ontdekt, maar pas later ontdekken dat wij Hem niet werkelijk hebben ontmoet. Typologisch is de verovering van de burcht Sion de laatste stap in de verovering van het beloofde land.

Nr. 61 januari 2009


pagina 7

Het is een grote dag wanneer we de Jordaan oversteken en inzien dat het doel van de schepping, en daarmee ook van het christelijke leven, om Christus gaat. Christus is de verklaring van de schepping en het doel van de schepping is dat Christus in alles de voorrang krijgt en alles zich centreert rond ‘zoonschap’. Strikt gezien is het christelijke leven geen godsdienst, want in een godsdienst probeert een mens zich door zijn dienst aan God in de nabijheid van God te komen. In het christelijke leven komt God tot ons en komt Christus door de Heilige Geest in ons wonen, waardoor wij geestelijk van boven worden geboren. Er is geen enkele godsdienst op deze wereld die het leven met God op deze wijze voorstelt. Het is echter mogelijk dat we uit Egypte zijn verlost door het bloed van Christus en in geloof de Jordaan zijn overgestoken, daar vele jaren hebben gewoond, maar dat het centrum van ons leven, onze burcht Sion, nog steeds bezet is door de Jebusieten. We zijn wedergeboren, zijn deelgenoten aan de goddelijke natuur, maar de burcht is nog steeds niet veroverd. Wat betekent dat geestelijk? Het betekent dat het principe dat Sion voorstelt, niet werkzaam is geworden in ons leven. Het betekent dat het ten volle waar is dat we met Christus zijn gekruisigd en toch leven, dat is niet meer onze ik, maar Christus die in ons leeft (vgl. Gal. 2:20a), maar dat het schort aan de uitwerking om door het geloof in de Zoon van God te leven (vgl. Gal. 2:20b). De voornaamste reden van dit falen is dat het zelfbeeld van een christen te weinig wordt veranderd en het als een bolwerk blijft bestaan, zoals ook de burcht Sion als een bolwerk bleef bestaan onder de Jebusieten. Wat christelijke psychologie is op zijn plaats om ons het belang van ons zelfbeeld te benadrukken in het geestelijke leven. Ons zelfbeeld is de wijze waarop we naar onszelf kijken, op basis van gebeurtenissen in het verleden, ons falen, onze bekwaamheden en wat anderen over ons hebben gezegd. In het algemeen kunnen we zeggen dat ons zelfbeeld zo’n 90% is van wat het was voor onze bekering. De reden hiervan is dat de waarheden van het christelijke geloof gewoonweg werden toegevoegd aan het zelfbeeld dat we al hadden. Het is ons oude zelfbeeld waar nieuwe waarheden aan werden toegevoegd. Het gevolg is dat ons zelfbeeld een citadel blijft die niet wordt veroverd en wij niet volledig het leven van de Zoon van God in ons kunnen uitwerken. De enige manier om de burcht Sion te veroveren is door het kruis van Christus de Jebusieten te verdrijven. Het is niet dat ik mijn zelfbeeld moeten identificeren met Christus, maar dat Christus mijn zelfbeeld is. Het is niet Christus die toegevoegd moet worden aan ons zelfbeeld, maar leven vanuit de diepe waarheid dat Christus ons leven is. Pas dan kunnen we in het geloof van de Zoon van God leven. Zolang we Christus toevoegen aan ons oude zelfbeeld, zullen we steeds uitroepen: “Waarom kan ik dat niet overwinnen?” Is Christus ons leven, dan roepen we uit: “Maar Gode zij dank, die ons de overwinning geeft door onze Here Jezus Christus” (1 Cor. 15:57). Zolang we geestelijk de burcht Sion niet hebben veroverd, zullen we alles afwegen naar ons huidig zelfbeeld en alles beoordelen hoe goed of slecht we het die dag hebben gedaan, hoe goed wij het er hebben afgebracht met behulp met Christus die in ons woont. Ons zelfbeeld zal hiervoor voortdurend een verklaring voor willen vinden en een uitweg proberen te vinden. We zijn echter in staat de burcht Sion te veroveren zodra we zien dat God Christus niet als een kracht heeft gegeven om dingen te doen; onze kracht is een Persoon. Ons leven is een Persoon die in de kracht van Zijn opstanding werkt. Dit is niet een waarheid die meestal vanaf het begin van het christelijke leven wordt verstaan; vandaar dat de burcht Sion pas in laatste instantie wordt veroverd en God in staat is om ons voordurend de overwinning te geven door Christus. Het is mogelijk dat we uit Egypte zijn verlost door het bloed van Christus en in geloof de Jordaan zijn overgestoken,, daar vele jaren hebben gewoond, maar dat het centrum van ons leven, onze burcht Sion, nog steeds is bezet door de Jebusieten.

Nr. 61 januari 2009


pagina 8

“Maar hebben deze schat in aarden vaten, zodat de kracht, die alles te boven gaat, van God is en niet van ons” (2 Cor. 4:7). Zolang de burcht Sion nog niet veroverd is in ons leven, zal ons zelfbeeld worden bepaald door de schat en het aarden vat en zullen we ook kracht willen toekennen aan het aarden vat. Maar de kracht, de kracht van Christus’ opstanding is alleen verbonden met de schat die Christus is en dat sterven moeten we voordurend in ons meedragen om het te zien manifesteren in ons sterfelijk lichaam. Stap voor stap zullen we tot het inzicht komen dat het niet onze logische argumenten, onze theologie of diepe gedachten zijn, die ons tot het einddoel van het geloof zullen brengen, maar Christus als ons leven te kennen. Christus is de opstanding en het leven en deze opstanding en leven omvat heel de Bijbel. Het christelijke leven kan samengevat worden in de uitdrukking van Paulus “om Hem te kennen en de kracht van Zijn opstanding” (Fil. 3:10). Omarmen wij elke situatie in ons leven als een discipline van de Heilige Geest om Christus in onze ervaring te leren kennen en Zijn leven te ervaren te midden van alle doodsheid rondom ons? Wat doen we wanneer we op een zijspoor worden gezet en we overvloedig lijden op ons pad tegenkomen? Roemen we dan in het kruis? We leren Christus alleen kennen in Zijn opstanding en Zijn opstanding kan niet gescheiden worden van Zijn kruis. Er kan niet genoeg nadruk op gelegd worden dat wij de burcht Sion moeten veroveren om een overwinnend geestelijk leven te kunnen leven. Dit betekent in veel gevallen dat ons hele begrip van het christelijke leven een radicale verandering moet ondergaan. Ons begrip van het geestelijke leven en succes zijn vaak grote christelijke bewegingen en organisaties. Hoe meer mensen God toevoegt, hoe groter de naam, hoe meer de zegen van God er aan wordt verbonden. God kijkt echter op een totaal andere wijze tegen geestelijk succes aan. God beziet alles vanuit ‘zoonschap’ en de mate waarin Christus wordt gevormd in het leven van de christen. Deze vorming kan volkomen voorbij gaan aan de wereld, wanneer God Paulus in gevangenschap laat of Johannes op Patmos laat verblijven. Het gaat de Heer om de innerlijk vorming, om het principe van de burcht Sion dat gestalte moet krijgen in ons leven. Conclusie Gods doel is de bouw van een geestelijke huis om Zichzelf tot uitdrukking te brengen. Zijn Zoon Jezus Christus is de maatstaf van deze uitdrukking. Heel de bediening van Gods Geest is gericht om de Zoon in ons te reproduceren, om Hem in ons karakter uit te werken. Dit gebeurt voornamelijk door het woord van God dat werkzaam is te midden van lijden en verdrukking. In dit opzicht moet er een balans zijn tussen het geloven van de waarheid van de Bijbel en de waarheid die diep in ons leven moet worden uitgewerkt Gods hoogste doel met ons wordt verwoord in de betekenis van de berg Sion, waar de innerlijke vorming van Christus in ons wordt benadrukt. Deze innerlijke vorming is typologisch de laatste stap in de verovering van het beloofde land. Het is mogelijk dat we typologische de reis maken van Egypte tot in het beloofde land, maar niet in staat blijken om de Jebusieten uit de burcht Sion te verdrijven. Hierdoor missen we het beste wat God met ons van plan is. De burcht Sion wordt veroverd door de toepassing van het kruis van Christus in ons leven. Het is de dagelijkse keuze om uit de kracht te leven die uit Hem is en niet van ons.

Er kan niet genoeg nadruk op gelegd worden, dat wij de burcht Sion moeten veroveren om een overwinnend geestelijk leven te kunnen leiden.

Nr. 61 januari 2009


pagina 9

Het is de dagelijkse keuze om te roemen in het kruis, in de wetenschap dat de groei in de gezindheid van Christus om ons leven af te leggen, het fundament vormt tot een overwinnend geestelijk leven dat uiteindelijk zal leiden in ons deel krijgen aan de manifestatie van de zonen van God. De weg naar de troon is zelfontlediging die de weg baant dat we van moment tot moment Christus als ons leven ervaren. Moge de Heer dit principe van de volkomen schoonheid van Sion aan ons duidelijk maken om ten volle vrucht te dragen voor Zijn koninkrijk.

De weg naar de troon is de weg van zelfontlediging.

Het Woord van de Gerechtigheid

Recommend Documents