Nieuwsbrief VOORWOORD VAN DE DIRECTEUR IDENTITEIT PAGINA 1. Inhoud

NO V E M B E R 2 0 1 2

BROEDERSCHOOL STEKENE

NU M M E R 7

Nieuwsbrief VOORWOORD VAN DE DIRECTEUR IDENTITEIT In het pittoreske dorpje in Kent over het uitgestrekte groene plein, zag ik twee jongetjes lopen met een voor hen veel te grote voetbal.

Inhoud

Voorwoord van de directeur

1

Groot was mijn verbazing om te zien dat beiden een shirt droegen van, jawel, een Belgisch voetballer. ‘Kompany’ prijkte tweemaal boven het nummer 4 in het helle lichtblauw.

Kalender

2

Jonge mensen identificeren zich graag met hun rolmodel.

Laureaten in andere Broederscholen 3 De week van de smaak Het koekje van Stekene

4

Sportdag

5

EETHAPPENING – OUDERCOMITÉ

6

Uitstap SAEFTINGHE

7

Kort nieuws

8

Leren leren

9

Boekent!p

10

Oud-leraar in de kijker… Koen Van Hoeij

11

Wie ze later zullen zijn, krijgt vorm doorheen datgene wat ze als positief en ook wat ze als minder ervaren in de mensen rondom hen. In de open maatschappij waarin wij leven, is het minder makkelijk om een geheel van normen en waarden aan te reiken dat door jonge mensen zomaar gekopieerd zou worden. De invloed van de rolmodellen, die wij onze jongeren aanreiken, wordt er alleen maar groter door. En net daarin ligt de kracht van degelijk onderwijs. Wat wij, als opvoeders, voor onze jongeren betekenen, wie wij voor hen zijn, dat zullen ze hun leven meedragen. Net daarom is onderwijs zo boeiend. Omdat je mee de kristallen mag aanreiken waarmee die grote stenen gevormd worden. Persoonlijkheid en identiteit boetseren. Al blijft het aan onze jongeren om er zelf iets van te maken. De sterkte van onze groene school ligt in het hoge gehalte van stevige rolmodellen. En dat vertaalt zich in onze degelijke vorming, die veel verder reikt dan kennisoverdracht alleen. Wij zijn blij dat wij dit mogen en kunnen doen dankzij uw vertrouwen. Ik wens onze leerlingen deze degelijke vorming toe. Frits Dupont Directeur

PAGINA 1

NIEUWSBRIEF VOOR OUDERS EN LEERLINGEN

KALENDER MA. 27/10 t.e.m.

Herfstvakantie

ZO 4/11

DI. 06/11

WO. 07/11 DO. 08/11

VM: toneelvoorstelling ‘Romeo en Julia’ van D&A Kollektief voor 3+4 ASO NM: toneelvoorstelling ‘Romeo en Julia’ van D&A Kollektief voor 3+4 BSO VM: Vaccinaties HPV eerstejaars (meisjes) 19.30u: Herdenking overledenen Broederscholen Broederskerk Sint-Niklaas

ZO. 11/11

12u + 17u: Eethappening oudercomité

MA. 12/11 t.e.m.

‘Kranten in de klas’ voor 2MWa/b + 2MEa + 3ASO + 4ASO.

VR. 23/11

De leerlingen krijgen elke weekdag een krant mee.

DO. 15/11

Hele dag: uitstap 3+4 ASO - Brugge

DO. 29/11

VM: Medisch onderzoek 1Na 11.30u – 12.30u: Boterhammen in de bib – 3WEa

VR. 30/11

12.30u – 13.30u: Boterhammen in de bib – 3EAa/EBa/HA Auteurs Dirk Bracke en Rob Baetens – i.s.m. bib Stekene

WO. 05/12

Maandrapport voor alle klassen

ZO. 09/12

10u30 Eucharistieviering n.a.v. naamfeest OLV Onbevlekt Ontvangen – Heilig Kruiskerk Stekene + aansluitend receptie op school

MA. 10/12 t.e.m.

1ste stageperiode voor leerlingen 6bCVSa

VR. 21/12 DI. 18/12 t.e.m.

Excursie Parijs voor leerlingen van 4bVa+4bVb

WO. 19/12 VR. 21/12

15u-18u: Oudercontact – trimester / semesterrapport

ZA. 22/12 t.e.m.

Start kerstvakantie

ZO. 06/01

PAGINA 2


Valérie Van Respaille

(schooljaar 2009-2010)

Femke Van Zwijnsvoorde

ONZE LAUREATEN IN DE ANDERE BROEDERSCHOLEN Dat onze oud-leerlingen na de tweede graad in onze vertrouwde Broederschool Stekene in de derde graad van de andere Sint-Niklase scholen hoge toppen scheren, stemt ons bijzonder tevreden. We geven graag opnieuw een voorbeeld: op de proclamatie in onze Broederscholen in Sint-Niklaas (Humaniora en Handel) kaapten onze leerlingen alweer prijzen weg. Proficiat aan deze oud-leerlingen.


HUMANIORA Astrid Truyens

Valérie Van Respaille: laureaat economie laureaat Nederlands

(schooljaar 2009-2010) Femke Van Zwijnsvoorde: laureaat fysica laureaat wiskunde

JolienThieleman

Astrid Truyens: laureaat Engels


HANDEL Francesca Van der Meer

Jolien Thieleman laureaat Secretariaat-Talen


laureaat Nederlands

Francesca Van der Meer Evelien Van Hoey

laureaat beste boekhouding (7 Kantoor)

Evelien Van Hoey (schooljaar 2009-2010)

laureaat stage

PAGINA 3


DE WEEK VAN DE SMAAK - HET KOEKJE VAN STEKENE Deze vraag vanuit de gemeente Stekene belandde in de mailbox van onze school. Dit kaderde in de hernieuwde ‘Week van de smaak’. Houdt u van koekjes? Houdt u van Stekene? Dan is ‘Het Koekje van Stekene’ een wedstrijd voor u! Creëer een koekje dat qua vorm en / of bereidingswijze typisch is voor Stekene. Elke Stekenaar, Stekense vereniging, familie of vriendengroep kan deelnemen. U hoeft geen professionele bakker te zijn (maar het mag wel), gewoon zin hebben om koekjes te bakken is genoeg! Inschrijven kan t.e.m. vrijdag 5 oktober 2012. “Iets voor het vak PAV?” “Uiteraard,” dachten de leerlingen van het 3de BSO Basismechanica a en hun leraar Maarten Smet. Na een klassikale brainstorm rond de gemeente Stekene en een pak opzoekwerk over de Stekense geschiedenis, konden de leerlingen starten met het ontwerpen van hun eigen Stekens koekje. Toen ze alle resultaten samen bekeken en bespraken werd het onmiddellijk duidelijk. Op twee vissen na koos heel de klas voor een mes of dolk als vorm voor zijn koekje. Na kort overleg doopten ze hun lekkernij HET STEKENS MESKE! Ze werkten de afgelopen lessen om hun koekje te perfectioneren en er een echt Stekens koekje van te maken. De zoektocht naar een typisch Stekens ingrediënt was niet zo eenvoudig. Dat boter een hoofdingrediënt zou worden werd snel beslist. De smokkelactiviteiten van de Stekenaars, met daarbij ook het smokkelen van boter, waren gekend in heel het Waasland. Maar ze wouden er nog iets extra’s uit de streek aan toevoegen. Konden ze klei gebruiken uit Het Steengelaag? Iets bakken met vissen? Zou je water kunnen verwerken in een koekje? Want als je naar de geschiedenis van de gemeente keek, werden ze steeds geconfronteerd met water: de Stekense Vaart, de naam Stekene, de vissen, de vele plassen door de klei in de ondergrond. Ze slaagden er helaas niet in om amandelen of kokos te linken aan de gemeente. Deze ingrediënten werden dus uitgesloten. Uiteindelijk kozen ze voor vlaszaad. De klei in de Stekense bodem was ideaal om het vlas te laten groeien. Vroeger was dit dan ook een geliefde teelt in de streek. Ook de Stekense vlag verwijst naar deze historische landbouwactiviteit. En tenslotte is vlaszaad een ingrediënt dat toch iets makkelijker te verwerken is in een koekje dan klei of water. Als laatste element voegden ze op het heft van ons Stekens Meske ook nog 3 punten toe. Bewust drie en geen twee, omdat ze op die manier willen verwijzen naar het feit dat Stekene bestaat uit drie deelgemeenten: Stekene, Kemzeke en Klein – Sinaai. Wil je het recept zelf eens uitproberen. Dan kan je dit verkrijgen via [email protected]. (Maarten Smet – leraar PAV) De leerlingen en meneer Smet haalden alvast de finale. We duimen voor hen op 16 november.

PAGINA 4


SPORTDAG 2DE GRAAD: DE NACHTWANDELING Het is donderdagavond, 21 uur. Heel wat leerlingen verzamelen aan de schoolpoort op dit wat ongewone uur. Maar het is sportdag en we gaan er voor. Als het startsein echt gegeven wordt, vertrekken we vol goede moed. De sfeer zit erin. We gaan de uitdaging aan… 33 kilometer. Op papier lijkt dat misschien niet zover, maar na een paar uur stappen door een steeds kouder wordende nacht, beginnen we te beseffen dat het toch geen makkie zal worden. De nacht is niet alleen koud, hij is ook heel erg stil. Op een paar vissers na, ontmoeten we tijdens de hele tocht geen levende ziel. Gelukkig konden we een aantal keer pauzeren tijdens deze tocht, vier keer in totaal. Op die plaats kregen we iets te eten en/of te drinken. Was altijd ontzettend welkom. Chapeau ook voor de mensen van de wandelclub die hun nachtrust opofferden om ons van spijs en drank te voorzien. De ochtend komt eraan en gelukkig wenkt het einde. Onze energie raakt op, de spieren worden steeds strammer, de groep steeds stiller. Als we uiteindelijk de vaart oversteken, weten we het: het eindpunt, de school is nabij. Een paar overmoedigen zetten nog een sprintje in, maar de meesten laten maar begaan. Het is bijna zes uur. Een warme douche zal wonderen doen. Ons bedje wenkt. Siska, Michelle, Irem en Josse (4 EBa)

1STE GRAAD: MET DE FIETS NAAR WACHTEBEKE Voor onze leerlingen van de eerste graad is het provinciaal domein Puyenbroeck in Wachtebeke al een aantal jaren het decor van de sportdag. De leerlingen krijgen er per klas een aantal sporten voorgeschoteld. Dit bevordert niet alleen de gezondheid van onze jongsten, maar er wordt eveneens op een ongedwongen manier aan de klassfeer gewerkt. De sporten die aangeboden worden zijn niet altijd even alledaags. Een greep uit het menu: trikke, rugby, touwenparcours, kajak, schermen, boogschieten … En net als vorige edities waren de weergoden ons goed gezind. Een hele week viel de regen met bakken uit de lucht, maar niet die vrijdag. De zon vergezelde ons op deze sportieve dag!

PAGINA 5


EETHAPPENING – OUDERCOMITÉ Op zondag 11 november 2012 nodigen het oudercomité, de directie, het schoolteam en de leerlingen van BROEDERSCHOOL STEKENE u allen uit om samen met familie en vrienden het Broeders-eetfestijn bij te wonen. De opbrengst wordt door het oudercomité volledig aan onze leerlingen besteed. De voorgaande jaren investeerde dit oudercomité o.m. in nieuw klasmeubilair, zitbanken op de speelplaats, beamers …

Op het menu Volwassenen - € 12,5 Stoofvlees met friet en groenten Of Vol-au-vent met friet en groenten

Kinderen (van 6 – 12 jaar) - € 7 Stoofvlees met friet en groeten of Vol-au-vent met friet en groenten

Kinderschotel (< 6jaar) – gratis Curryworst met friet en groenten

Inschrijven doe je tot 26 oktober via dit mailadres: [email protected]

Mogelijkheid tot aankoop van een aperitief voor de maaltijd en/of dessert na de maaltijd.

U komt toch ook?

PAGINA 6


UITSTAP SAEFTHINGHE Al wie ooit school liep in de Broederschool maakte de uitstap naar ‘Het verdronken land van Saeftinghe’ mee. Deze traditie wordt door de leerkrachten aardrijkskunde nog steeds verder gezet. Een fotoreportage van deze excursie voor alle eerstejaars.

PAGINA 7


KORT NIEUWS OOSTENRIJKREIS Na het welverdiende pensioen van collega Koen Van Hoeij nam een nieuw team leerkrachten het roer over van de Oostenrijk-reis van onze school. Collega’s Chantal Deyaert en Tom Van de Breen hebben nog maar net hun eerste succesvolle editie achter de rug of ze bereiden de editie van 2013 voor. Daarvoor maakten zij in traditionele outfit reclame bij de leerlingen van de eerste graad. Wenst u meer info, dan kan u steeds bij deze leerkrachten terecht.

VOLLEYBAL – MEISJES 2DE GRAAD Onze dames van de 2de graad hebben van zich laten spreken tijdens de eerste voorronde van het provinciaal SVS-kampioenschap. De eerste wedstrijd werd vlot met 2-0 gewonnen. De tweede wedstrijd was eerder gelijk opgaand. Naar het einde van de sets bleven onze dames ijzig koel en haalden zo de dubbele setwinst binnen. De laatste wedstrijd tegen Lede moest beslissing brengen wie het tornooi won. Onze dames, met o.a. Karlijn Van Hecke 4HAa, Lotte Galle 3WE, Marie Van Goethem 3EB en Mirthe Van Houte 3EB, kregen het de eerste set zwaar te verduren tegenover een fysiek sterke ploeg. Ook de tweede set kwamen ze snel achter, maar met een fenomenale vechtersmentaliteit knokten onze dames zich terug in de wedstrijd en wonnen set 2. Set drie moest bepalen wie deze match won en door mocht gaan naar het provinciale kampioenschap. Bij een 15-16 stand konden ze hun 2de matchbal verzilveren. Op naar het provinciaal kampioenschap op 17 oktober te Gent.

DAG VAN DE JEUGDBEWEGING 19 oktober 2012 was opnieuw een hoogdag voor de jeugdbewegingen. In grote getale trokken jongeren in het uniform van hun jeugdbeweging naar school of werk. Ook op onze school verschenen de kleuren en tekens van de verschillende verenigingen op de speelplaats. Chiro, Scouts en gidsen en KLJ’ers pronkten fier met hun uniform.

STARTVIERING BEGIN VAN HET SCHOOLJAAR De traditie wil dat Broederschool Stekene de eerste vrijdag van het schooljaar verzamelt in de Heilig Kruiskerk van Stekene voor de startviering van het schooljaar. Het thema dit jaar luidde ‘Grenzen’. Een bijzonder woord van dank aan E.H. Yvan Stassijns voor de samenwerking tussen school en parochie.

PAGINA 8


KORT NIEUWS – LEREN LEREN Onze school zet met het nieuwe project o.l.v. collega Stijn De Cock in het eerstejaar nog meer in op ‘leren leren’. In deze nieuwsbrief willen we voor alle leerlingen digitale leertips meegeven. M.a.w. hoe kan je computer een hulp zijn bij het studeren?

DE ELEKTRONISCHE LEEROMGEVING VAN DE SCHOOL Heel wat leerkrachten maken voor hun vak gebruik van de gratis leeromgeving van de school. Op elo.stekene.broeders.be vinden de leerlingen dan ook heel wat extra oefeningen, verbetersleutels, interessante links… Als je leerkracht een cursus heeft op elo, maak je hier best gebruik van.

KNOOPPUNT – DIGITALE OEFENSITE UITGEVERIJEN Op www.knooppunt.net bieden verschillende uitgeverijen digitaal lesmateriaal aan dat bij je schoolboeken hoort. Nadat je jezelf registreert, kan je je aanmelden en de code die bij elk werkboek hoort activeren. Je licentie is dan een heel schooljaar geldig. Je vindt er extra oefeningen die bij de aangeboden leerstof horen. Voor taalvakken vind je er eveneens extra luisteroefeningen terug. Heb je een probleem met deze site, dan raadpleeg je best je vakleerkracht. Die helpt je verder op weg.

OVERHOORPROGRAMMA’S: WRTS EN OVERHOOR Woordenschat Nederlands, maar vooral de woordenschat vreemde talen kan je thuis inoefenen m.b.v. een overhoorprogramma. Deze zijn gratis (en legaal) te vinden op het internet. Je maakt je eigen woordenschatlijsten en het inoefenen kan beginnen. Wrts installeer je via www.wrts.nl. Overhoor kan je downloaden via de site van de VZW ‘Let op’. Op die site vind je overigens nog heel wat interessante leer-informatie.

MINDMAPPING Een mindmap is een diagram opgebouwd uit begrippen, teksten, relaties en/of plaatjes, die zijn geordend in de vorm van een boomstructuur rond een centraal thema. Een mindmap wordt vaak gebruikt om creatieve processen te ondersteunen maar ook bij leren en onthouden. Vooral voor de studeervakken kan dit een extra hulp zijn. Mindmapping kan ook digitaal en dan heb je extra mogelijkheden zoals het invoegen van afbeeldingen. Via www.google.be heb je heel wat opties om deze gratis software te bekomen.

PAGINA 9


BOEKENT!P VAN SUS GEERAERTS – 2MWA KELDERKIND – KRISTIEN DIELTIENS FRAGMENTEN ‘Op Onnozele-Kinderdag kan alles, alles Ostheim. Zoek een vrouw uit. Duik met haar in het hooi of desnoods in één van je stallingen.’ Hij zag mijn schrik. ‘Het is maar één keer in het jaar Onnozele-Kinderdag, Ostheim. Dan knijpt God een oogje dicht voor alles wat hier beneden gebeurt.’

Kelderkind is Kristien Dieltiens’ vijftigste boek en een aanrader als je van goed geschreven historische romans houdt die wonderlijk in elkaar zitten, en je niet terugdeinst voor 480 pagina's.

Een man met een groene sjaal voor zijn gezicht klimt hijgend de laatste rotsige heuvel op. De ijskoude wind bijt in zijn neus en hij ademt moeizaam. Dan staat hij eindelijk waar hij wilde staan. Hij ziet het pad dat naar beneden leidt. Straks kan hij dezelfde weg terug nemen. Als hij dat wil …

KORTE INHOUD Pinkstermaandag 1828. Op een plein in Neurenberg staat een zonderlinge knaap. De 16-jarige vondeling kan amper lopen of praten. Hij kan wel zijn naam schrijven : Kasper Hauser. Kasper Hauser beweert dat hij vele jaren opgesloten zat, ver van de wereld. Wie is deze mysterieuze knaap? Wie hield hem gevangen? En waarom? En dan is er nog Manfred Ostheim, een man met een hazenlip. Zijn leven wordt op een wonderbaarlijke manier met dat van Kasper verbonden …

MENING ANN STESSENS – STICHTING LEZEN 'Kelderkind' is niet alleen het 50ste boek van Kristien Dieltiens, maar lijkt me ook een hoogtepunt in een oeuvre dat een veelheid aan boeken omvat: van sfeervolle prentenboeken, tot pakkende kinderboeken en realistische en historische jeugdromans. Zelfs ongelezen ziet dit 'Kelderkind' eruit als een feest: vuistdik, met op de cover een prachtig, mysterieus en subtiel portret van Carll Cneut, met binnenin een mooie letter en ruimte tussen de regels, de hoofdstukken stijlvol verdeeld door veel zwart en opgesmukt met zowel passende als uitdagende citaten.

PAGINA 10

OUD-LERAAR IN DE KIJKER… KOEN VAN HOEIJ ‘LERAAR ZIJN IS ZOVEEL MEER DAN LESGEVEN’ De regen klettert genadeloos tegen de ramen. De schaarse voorbijgangers proberen vruchteloos beschutting te zoeken tegen de gure wind. Ja, het is herfst. De eerste herfst die Koen Van Hoeij niet meer op school, niet meer tussen leerlingen zal doorbrengen. Hij wijst ons de weg naar de knusse huiskamer waar het houtvuur gezellig knettert. Het hout heeft hij zelf verzameld, in zijn eigen bos verzekert hij. We installeren ons bij een glas rode wijn en ik luister. Luister naar een verhaal over nestwarmte, professionele voldoening en heel veel toekomstplannen.

“Een uitzonderlijk warm nest” Ik ben afkomstig van de Tromp. Mijn vader was onderwijzer in de Hellestraat en daardoor ben ik daar naar de lagere school geweest. Ik was de middelste van vijf kinderen. Als ik aan thuis denk, voel ik nog altijd de extreme verbondenheid en genegenheid die er tussen ons was. Wij werden voor die tijd eerder vrij opgevoed, maar met een gevoel van verantwoordelijkheid. Bij ons was alles bespreekbaar, ook de zogenaamde moeilijke onderwerpen. We trokken ontzettend veel en graag met elkaar op. Dat had natuurlijk te maken met mijn vader. Als leraar heb je toch meer vakantie dan de doorsnee man of vrouw. Ieder jaar waren we dan ook anderhalve maand op reis, veertien dagen in de paasvakantie en een maand lang in juli. De bestemming was altijd dezelfde: Zwitserland, de bergen. Mijn vader was werkelijk verknocht aan de bergen en door hem ook wij als zijn kinderen. Ik was pas zeven toen ik moest wennen aan zijn harde regime: een trektocht van een dag lang, een dag recupereren en dan weer de bergen in. Zwaar, maar zo verrijkend. De zuivere lucht, de natuur, elkaars aanwezigheid. Toen ik net 17 geworden was, vroeg ik aan mijn vader of ik niet met de fiets naar onze jaarlijkse vakantiebestemming – Zwitserland - mocht komen. Ik denk dat dit in 1971 was. Het mocht, samen met mijn neef. Er waren nog geen fietscomputertjes, maar ik schat dat we toch ruim 1000 km - enkele reis -moesten afleggen, dwars door Duitsland in de heenreis en door Frankrijk in de terugreis. We hadden ons tentje bij, maar moesten dat zelden gebruiken. We ontwikkelden een methode die zelden faalde. Als we ergens wilden overnachten, belden we aan en vroegen we of we onze tent mochten opzetten en of we wat heet water kregen om onze soep op te warmen. Meestal was dat voldoende om mee te mogen aan tafel. Mensen wilden wel eens weten waar zo’n duo tieners vandaan kwam en waar we naar toe trokken. De vriendelijkheid van die wildvreemde mensen is me altijd bijgebleven. Dat fietsen is trouwens altijd een hobby gebleven. In 1995 heb ik het aangedurfd om samen met enkele vrienden naar Santiago de Compostella te rijden. Die afstand ken ik wel nog uit het hoofd: 2216 km. Een hele onderneming, maar ook alweer een hele rijke ervaring. Gekke dingen onderweg waren niet aan ons besteed. We hadden veel plezier, maar wisten waar onze limieten waren. We voelden ons vrij, maar tegelijk verantwoordelijk. Dat hadden we thuis meegekregen, maar dat werd nog versterkt door de jeugdbeweging. Al van jongs af aan zat ik bij de scouts van Sint-Pauwels. Ik werd er ook leider, hopman heette dat destijds. En ja, het cliché gaat ook voor mij op: toen hij 18 was, werd de hopman verliefd op de akela. Ik leerde er dus mijn vrouw Ingrid kennen. Sinds dat ogenblik doen we alles samen in het leven.

PAGINA 11


Leraar worden? Op school was ik altijd al geïntrigeerd door wetenschappen en techniek. Daarom ook volgde ik een A2 opleiding mechanica in de VTS in Sint-Niklaas. Mijn droom was al heel vroeg leraar worden. Maar toen ik echt moest kiezen, begon ik te twijfelen. Werd ik misschien toch niet beter kinesist? Uiteindelijk bleef ik bij mijn eerste plan, de meest logische keuze ook. Ik trok naar Antwerpen voor een studie technisch regent. Ik kon er “op kot” bij mijn tante. In 1975 was ik klaar en ik kon onmiddellijk beginnen in mijn vroegere school. Maar omdat ik van Stekene afkomstig was, ging ik nadien toch ook even in het plaatselijke Sint-Andries langs. En ik had geluk, ik mocht onmiddellijk beginnen van broeder Angelicus. Ik stond een tijdje in de eerste vier jaren van het middelbaar, maar al snel legde ik mij toe op de eerste graad. Ik wou kinderen laten kennis maken met zowel hout, als metaal, als elektriciteit. Ik ben nog een jaartje weggeweest uit het onderwijs, om de nodige professionele ervaring op te doen. Dat was bij een metaalconstructiebedrijf in Sint-Niklaas. Was dat een oogopener! Zowel in de positieve zin als de minder positieve. Ik mocht er van alle disciplines proeven en stak er veel van op. Maar ook op zuiver menselijk vlak leerde ik er veel bij: collegialiteit zowel als het gebrek eraan, geldgewin dat zo groot was dat er risico’s werden genomen met ongelukken tot gevolg. Zwartwerk, ploegenwerk… Eerlijk gezegd: ik was blij toen ik weer voor mijn leerlingen stond.

Een leraar is meer dan een leraar Ik heb mijn job als leraar altijd heel ernstig genomen. Een leraar moet een vakman zijn. Tot op het einde van mijn schoolloopbaan heb ik jaarlijks verschillende bijscholingen gevolgd. Ik vond dat geen verplichting, ik vond dat een verrijking. Je leert er voortdurend nieuwe mensen kennen, je ziet hoe verschillende collega’s met verschillende middelen werken. Kortom, je steekt er altijd wel iets van op. Zeker bij een vak als technologie, waarin alles voortdurend in beweging is. Je moet gewoon altijd goed beslagen op het ijs komen. Ik woon vlak bij school en dat heeft zo zijn gevolgen. Positieve en negatieve, het is maar hoe je het bekijkt. Ik ben vaak ’s avonds al klassen gaan klaarzetten om de volgende dag dadelijk van start te kunnen gaan. Ik heb vele zaterdagen geëxperimenteerd met bepaalde oefeningen om te zien of ik ze met de leerlingen kon uitproberen. En toch moet ik op het einde van de rit zeggen, dat vakkennis overdragen uiteindelijk niet het belangrijkste is. Wat dan wel? Mogen meegaan in de ontwikkeling van jonge mensen. Willen inzien dat het een voorrecht is om jonge mensen te zien opgroeien, met vallen en opstaan. Je kan als leraar zoveel betekenen. Als iemand het wat moeilijker heeft, of dat nu op school is of thuis, dan wou ik laten merken dat ik dat gezien had. Dan praatte ik even met de betrokkene, of dan was zelfs een knipoog al voldoende. Als je beseft dat zoiets echt een kans is, dan doe je veel extra’s. De hobbyclub onder de middag bijvoorbeeld, de projectdagen ook. Ik heb het begin daarvan nog meegemaakt. Een van de eerste projectweken was gewijd aan brood. Je kon het dan hebben over alle soorten graan, over de machines die gebruikt werden bij het oogsten, over wat er gebeurde bij de bakker. Vaak schakelden we onze echtgenotes in. Ingrid heeft vaak achter de schermen de school diensten bewezen. Zoals ook andere echtgenotes van collega’s dat deden. Vroeger was dat vanzelfsprekend. Nu minder en dat begrijp ik wel. Als beide partners een job hebben, kan dat gewoon niet meer. Maar het voelde wel goed aan iemand aan je zijde te hebben die de passie voor je job deelde.

PAGINA 12

NIEUWSBRIEF VOOR OUDERS EN LEERLINGEN Anders zou de jaarlijkse trip naar Oostenrijk nooit hebben bestaan tot nu toe. Oostenrijk, dat moet ik eerlijk toegeven, is altijd mijn troetelkindje geweest. In 1982 wat toevallig begonnen, maar nu al aan zijn dertigste editie toe. Dat was genieten, elk jaar opnieuw. De laatste jaren hadden we een vast team, met onder andere Willem Dhollander en Erik Van Gulck en zijn echtgenote Rita. Dat zorgde voor een rustgevende routine. Je bent er elke dag in de weer, van ’s morgens vroeg tot ’s avonds laat, maar toch voelt het niet als werken. Die jongens en meisjes met elkaar zien omgaan, over de grenzen ASO, TSO en BSO heen trouwens: puur genieten. Gelukkig merk ik dat er collega’s zijn die dat nu overnemen. Ik merk dat ze dezelfde microbe te pakken hebben en dat doet oprecht deugd. Het zou me hartzeer doen als het project zou worden opgedoekt.

De toekomst wenkt… Nu pas begint het tot me door te dringen dat ik met pensioen ben. Het doet me wat als ik de leerlingen hier dagelijks voorbij zie fietsen en dan te besef dat ik geen deel meer uitmaakt van hun leven. Maar laat me eerlijk zijn, van dat zo gevreesde “zwarte gat” heb ik nog niks gemerkt en ik denk ook niet dat het er zal van komen. Het klinkt cliché, maar ik heb het ontzettend druk. Anders dan vroeger, dat wel. Dan werd je agenda door school bepaald, op dat en dat moment moest je er zijn. Nu heb je alles zelf in handen. Ik heb ontzettend veel bezigheden. Om te beginnen heb ik een grote tuin. Ik verzorg ook die van mijn buurvrouw. Nu is ze 94, maar 25 jaar geleden, lette ze op onze kinderen. Toen heb ik haar beloofd dat ik in ruil daarvoor, als ze ouder zou zijn, voor haar tuin zou zorgen. En dat doe ik nu nog. Opgelet, ik doe dat graag, hé, het is niet zomaar het “afbetalen van een schuld”. Ik heb ook veel werk met het onderhouden van een behoorlijk stuk bos. Alweer fantastisch om te doen. Met de kettingzaag de natuur tot de orde roepen, urenlang in de buitenlucht zijn: fijn! Ik sport ook nog altijd enorm graag, altijd gedaan trouwens. Zonde dat een slechte knie me ervan weerhoudt te gaan joggen, maar daar heb ik me moeten bij neerleggen. Maar de alternatieven zijn nauwelijks minder leuk. Ik ga nu tweemaal in de week golfen sinds een paar jaar. Heel ontspannend, maar tegelijk ook behoorlijk inspannend, zowel mentaal als fysiek. Elk jaar ga ik ook skiën. Eens je die microbe te pakken hebt, hang je eraan vast. Wreed beestje, die skimicrobe. En dan reizen natuurlijk. Bij voorkeur de Keltische wereld: Schotland, Ierland: die woeste schoonheid trekt me bijzonder aan. Ik ben nu ook gebeten om naar Finland te trekken, de voorbereiding van die reis is al begonnen. En ja, de kleinkinderen natuurlijk. Over een paar weken komt het vijfde eraan. Verslavend zijn ze. Altijd leven in huis, zo innemend, zo puur, zo echt. Ik probeer hen de liefde voor de natuur door te geven, zoals ik dat heb meegekregen. We gaan samen de kippen voederen, bijvoorbeeld, ze zijn ook graag buiten. De meisjes zijn er niet voor te vinden, maar met mijn kleinzoon van bijna 5 ga ik nu al regelmatig vissen. Als hij iets weet te vangen: het geluk dat dan van dat gezichtje straalt! Daar word je helemaal warm van, van binnen. Het is misschien een cliché, maar ik meen het wel: het leven is mooi en ik hoop er nog zo lang mogelijk van te genieten…

Herman Van de Putte

PAGINA 13

Nieuwsbrief VOORWOORD VAN DE DIRECTEUR IDENTITEIT PAGINA 1. Inhoud

Recommend Documents