Nieuwsbrief VOORWOORD VAN DE DIRECTEUR

NIEUWSBRIEF VOOR OUDERS EN LEERLINGEN JANUARI 2014

BROEDERSCHOOL STEKENE

NUMMER 14

Nieuwsbrief VOORWOORD VAN DE DIRECTEUR

NIEUWJAAR

Inhoud

Voorwoord van de directeur

1

Kalender januari / februari

2

Week van de Smaak – deel 1

3

Week van de Smaak – deel 2

4

Oorlog en Vrede Interview met Albert Van Hoeij

5

Fotoverslag Eethappening

6

Kort nieuws

7

Boekentip Paleis der verdoemden

9

Een bladzijde wordt omgeslagen: De broeders verlaten Stekene

10

1 januari 2014, Nieuwjaar. Een dag waarin we veel "om handen" hebben. Een onmetelijke drukte voor tweemaal vijf vingers: schudden, omhelzen, wuiven, wensen, toasten. Wat zullen mijn handen in 2014 doen? Werken, schrijven, strelen, troosten, tranen wegvegen, schouderklopjes geven, juichen, zwaaien, sms’en, van alles uitdelen, de tafel dekken, de weg tonen, applaudisseren, creatief in de weer zijn, in het haar zitten... Misschien wel tot gebed gevouwen, stil en in gedachten verzonken... Een jaar vol nieuwe dromen over al het moois dat ons zal overkomen. Dankbaar voor een Nieuw Jaar. Welkom 2014, met al wat je brengen mag. Herman Coene Directeur

NIEUWSBRIEF VOOR OUDERS EN LEERLINGEN

KALENDER JANUARI / FEBRUARI VR. 27/12

13.30u-16.30u: School open

MA. 06/01

Start tweede trimester VM (tot 12.45u): Medisch schooltoezicht 1MWa

DO. 09/01

17u – 20.30u: oudercontact voor vakleerkrachten

MA. 13/01 t.e.m. VR. 24/01

Dagelijks krantenbedeling - Kranten in de klas voor 1Na / 11Nb / 1NSa

WO. 22/01

VM: Vaccinaties HPV eerstejaars (meisjes)

DO. 23/01

VM (tot 12.45u): Medisch schooltoezicht 1MWb

VR. 24/01

DI. 28/01

(10 lesdagen na elkaar)

VM: Theatervoorstelling ‘De geschiedenis van de wereld’ in CC Sint-Niklaas voor 3ASO/TSO NM: Theatervoorstelling ‘De geschiedenis van de wereld’ in CC Sint-Niklaas voor 2de graad BSO 5de + 6de lesuur: Bezoek SBAT-autokeuring Stekene – 6bCVSa

DO. 30/01

VM: Medisch schooltoezicht 1Na

VR. 31/01

14u: Examen theoretisch rijbewijs voor 5/6bCVSa

MA. 03/02

Hele dag – Pedagogische studiedag voor leerkrachten Vrijaf voor de leerlingen

DO. 06/02

1ste + 2de lesuur: Filmforum ‘Luther’ voor 4ASO

VR. 07/02

Maandrapport 4 voor alle klassen

DO. 13/02

19u: Infoavond voor leerlingen van het 6destudiejaar (polyvalente zaal) Hele dag: Uitstap Brussel/Bozar 2MWa/b + 2BTa Hele dag: Dikketruiendag

VR. 14/02

Valentijnsontbijt Oudercomité 20u: Oud-leerlingenavond (polyvalente zaal)

MA. 17/02 t.e.m. VR. 28/02

Dagelijks krantenbedeling - Kranten in de klas voor 3bBa / 3bBb / 4bBa / 4bBb

MA. 17/02

VM: Medisch schooltoezicht 1NSa + 1Nb

ZA. 22/02 ZO. 23/02

Schooltoneel Broederscholen: ‘Een duif voor Albert’ – CC Sint-Niklaas

DO. 27/02

NM: Theatervoorstelling ‘De Groote Oorlog’ in CC Sint-Niklaas – 3de graad BSO

VR. 28/02

Workshop animatiefilm n.a.v. toneelvoorstelling ‘De Groote Oorlog’ - 3de graad BSO Via dit pictogram kunt u met uw SOL-account de volledige schoolkalender voor uw zoon/dochter raadplegen.

Pagina 2 van 13


WEEK VAN DE SMAAK – DEEL 1 De leerlingen van de Broederschool uit Stekene namen ook dit jaar deel aan De Week van de Smaak. Nadat de leerlingen van het ‘derde metaal’ vorig jaar de Stekense wedstrijd rond het ‘Koekje van Stekene’ wonnen, werd er ook dit jaar met de leerlingen uit de BSOrichtingen gekookt, gebakken en geproefd! En dat het smaakte… De leerlingen van de eerste graad brachten met hun lerares techniek een bezoek aan de ‘Boer zoekt vrouw’-witloofboer Jurgen Van Hooste. Het telen van witloof kent voor deze jongeren geen geheimen meer. Met een stevige hoeveelheid Stekense witloof gingen ze daarna op school aan de slag om allerlei smakelijke witloofgerechten te bereiden. Het bezoek aan de witloofboer maakte de leerlingen alleen maar nieuwsgierig naar de lekkere witloofkost. U leest hierover op de volgende bladzijde van deze nieuwsbrief. In de hogere jaren organiseerden de leerkrachten PAV een heuse ‘Komen Eten-battle’ tussen de verschillende klassen. De twee klassen van het 3de basismechanica gingen het bakduel aan tijdens een winterBBQ-battle met zelfgemaakte hamburgers. Elke klas ging hiervoor op zoek naar de perfecte hamburger. Deze werden dan ook nog eens gebakken op zelfgemaakte BBQ-stellen. Klas 3bBb, onder leiding van hun titularis Stijn De Cock, maakten een hamburger die de jury net iets meer kon bekoren dan de creatie van de 3bBa-koks. De leerlingen van het 5de en 6de BSO, loodgieters en cv-installateurs in spe, daagden elkaar uit onder het motto ‘Sweet and Tasty’. Chocolademousse, wafels, crème brûlée, zelf gedraaid vanille-ijs, oliebollen … kwamen op de dessertborden van de overgelukkige juryleden terecht. En uiteraard smulden de leerlingen mee. De jury slaagde er niet in om één winnend nagerecht te bekronen. Verschillende meningen en dus twee winnende dessertteams. En de Week van de Smaak werd door de leerlingen van het 4 de basismechanica afgesloten in ‘Italian Style’. Pizza’s en pasta’s met allerlei lekkere en soms verrassende ingrediënten werden tevoorschijn getoverd. De keuken leek wel een cucina van een Italiaans sterrenristorante. Het lasagneteam moest nipt de duimen leggen voor het pizzateam. Gustoso! Het was bijzonder boeiend om te zien dat leerlingen die op school leren draaien, boren, frezen, lassen … zich konden uitleven in de leskeuken van de school. De overall werd geruild voor de keukenschort, de beitel voor een spatel en de gasbrander voor een garde. En de Week van de Smaak… het smaakte in de Stekense Broederschool!

Pagina 3 van 13


WEEK VAN DE SMAAK – DEEL 2 De week van de smaak is in Vlaanderen een eet-en cultuurevenement waarbij een smaakboot van stad tot stad trekt. Aan boord hebben onze leerlingen ontmoet, geproefd, geparticipeerd en vooral beleefd. De leerlingen van 1 & 2b hebben zich laten inspireren door grote chefs zoals Kobe Desramaults (beste buitenlandse chef volgens de Italianen) en Michael Vrijmoed (jarenlang de rechterhand van driesterrenchef Peter Goossens) en culinaire journaliste Dorien Knockaert (De standaard). Deze grote voorbeelden maakten ons nieuwsgierig naar het “witte goud”. Aangezien de titel ‘Stad van de Smaak’ is weg gekaapt door Brussel, leek het evident om witloof als thema te kiezen. Wie Brussel zegt, denkt aan witloof. Onze smaakboot start met een opdracht: promoot een eigen favoriet witloofrecept. Vervolgens vaart onze smaakboot naar onze eigen Stekense ‘Boer zoekt Vrouw’ Jurgen Van Hooste. We maken er kennis met zijn grote liefde ‘witloof’. Het verhaal van Brussels Lof sluit immers mooi aan bij het thema van ‘water & vuur’. Warmte en water zijn immers twee basisvereisten bij de witloofteelt. De specialiteit van onze Belgische trots wordt geteeld op hydrocultuur. De gerooide wortels worden gesorteerd en in houten containerbakken koel bewaard. Later worden deze wortels op verschillende momenten terug ingezet in kweekbakken. Deze bakken worden in een donkere kweekcel boven elkaar gestapeld en zijn onderling met elkaar verbonden zodat het water voortdurend kan circuleren. Na 21 dagen kan men de witloofgroei oogsten. De witloofkop wordt machinaal afgesneden van de wortel, op een transportband geplaatst om verder te reinigen en te sorteren en zo uiteindelijk in onze winkelrekken te belanden. Tijdens het laatste traject van onze boot gingen onze passagiers aan de slag met dit witte goud en toverden ze de lekkerste recepten tevoorschijn. We creëerden een culinair menu met Brussesl Lof in de hoofdrol: kleurrijke witloofbootjes, frisse witloofslaatjes, heerlijke witloofsoep, quiche à la chicons en dit alles geserveerd met lekker BBQ-brood. De jury was unaniem: deze gerechten waren TOP! With love from ‘de topchefs’ 2B!

Pagina 4 van 13

1 &


OORLOG EN VREDE 3BBB INTERVIEWT ALBERT VAN HOEIJ Er is soms heel wat nodig om een speld te kunnen horen vallen in een groep van 12 pubers. En zeker niet als die gewoon zijn om boven het lawaai van draaiende en slijpende draaibanken en freesmachines te moeten spreken . Of zeg maar liever roepen. Maar soms is er maar 1 man voor nodig. Een man die niet veel meer doet dan een verhaal vertellen… Een levensverhaal om heel stil van te worden. Na een degelijke voorbereiding over de tweede wereldoorlog (als voorbereiding op de Junior Journalist-wedstrijd) zijn we verzeild geraakt in de woonkamer van oud-collega Koen Van Hoey om te luisteren naar het verhaal van diens vader, Albert. 90 jaar oud. Maar je zou het niet zeggen. Eerder 90 jaar jong. En dan begint hij te vertellen… De onderwijzer in hem is wakker vanaf z’n eerste woorden. De jongens van 3 metaal, toch een beetje sceptisch op voorhand, hangen onmiddellijk aan z’n lippen. Het verhaal van Albert begint dan ook als een avontuur. Risico’s trotseren in een bezet land om gegevens over Duitse troepen bij het verzet te krijgen of boter te smokkelen in het donker: welke jonge kerel wil dat niet meemaken? Het verhaal verandert echter als snel van toon als hij betrapt wordt met een bezwarend briefje. De sfeer van avontuur wordt al snel gitzwart als Albert vertelt over verhoren in de gevangenis. Het wordt nog erger als hij z’n tocht beschrijft in de beruchte beestenwagens. Schrijnend wordt het wanneer hij z’n herinneringen boven haalt van het concentratiekamp.

Buchenwald. Klinkt als de naam van een gezellig scoutskamp maar onze leerlingen leren al snel dat deze plaats een regelrechte hel was voor degenen die er moesten overleven.

Doodstil wordt het echt wanneer Albert beschrijft hoe de gevangenen op dodenmars moesten. Voor de eerste keer ondervinden de jongens dat dit geen filmscenario is wanneer emoties loskomen als we te horen krijgen hoe een dorpsgenoot van Albert koudweg werd geëxecuteerd omdat hij uitgeput was. En dan leren onze leerlingen beseffen wat het betekent persoon meer te zijn (Albert Van Hoey z’n ‘kampnaam’ was wat het betekent om geen minuut zeker te zijn van je hopelijk ook wat de gevolgen kunnen zijn van een gedachtengoed.

om geen 75 623), leven en extreem

Dit zijn lessen die jongeren nooit kunnen krijgen binnen de muren van een klaslokaal. Maar ook al krijgen ze hierover geen examen: ze hebben die ochtend véél geleerd!

Pagina 5 van 13


FOTOVERSLAG EETHAPPENING OUDERCOMITÉ De Eethappening van het oudercomité lokte meer dan 450 leerlingen, ouders, oud-leerlingen en sympathisanten naar onze school. Opnieuw dank aan het oudercomité voor de organisatie. Ook een woord van dank aan de vele helpende leerlingen. Een fotoverslag!

Pagina 6 van 13


KORT NIEUWS MUZIEK

OP DE SPEELPLAATS

Vanaf de eerste schooldag na de herfstvakantie weerklinkt er tijdens de middagspeeltijd muziek op de speelplaatsen van de Nieuwstraat en de Polenlaan. Een ideetje van de leerlingenraad, gesponsord door het oudercomité en gerealiseerd door het onderhoudsteam. Broederschool Stekene swingt en zingt nu dagelijks op de tonen van MNM.

UPGRADE

HOBBYCLUB

Op een zaterdag in de herfstvakantie verzamelden een paar leerkrachten en enkele vrijwillige leerlingen om het hobbyclubspeelgoed een opknapbeurt te geven. Ook het oudercomité droeg alweer zijn steentje bij waardoor er voor 500 euro nieuwe gezelschapsspelletjes werden aangekocht. Onder meer Regenwormen, Weerwolven, Bikkelen, Woordzoeker, Blokus, Viking Kubb, Jungle speed, Pictionary, Twister, 5 seconds rule, Rummikub… zijn de allernieuwste spellen die we aan onze leerlingen aanbieden. Dit zorgt voor een welgekomen afwisseling tijdens een drukke schooldag.

EERSTE

GRAAD

VERZORGING-VOEDING

Dankzij de samenwerking tussen de verschillende instellingen van de Broeders Hiëronymieten, waarvan ook onze school deel uitmaakt, hebben we van het Psychiatrisch Centrum Sint-Hiëronymus uit SintNiklaas voor onze eerste graad kantoor verkoop - voeding en verzorging voor de uitrusting van het lokaal een echt, degelijk ziekenhuisbed en een verzorgingszetel gekregen. Dank!

DAG

VAN DE JEUGDBEWEGING

Op vrijdag 18 oktober verschenen op vele Vlaamse speelplaatsen de uniformen van de plaatselijke jeugdbewegingen. Dat was op onze school niet anders, want vele Broederschool Stekene-leerlingen engageren zich in het weekend in hun Chiro, Scouts of KSA. De Chiroleden waren het talrijkst, maar ook de scoutsleden uit de naburige gemeenten lieten het niet na om in uniform de lessen te volgen.

MARSEPEINACTIE De marsepeinactie kende opnieuw veel succes. We bestelden en verkochten maar liefst 515 kg van het lekkere snoepgoed. Bedankt aan alle verkopers en kopers. SMAKELIJK!

Pagina 7 van 13


KORT NIEUWS FLUO

MAAKT HET VERSCHIL

Heel wat collega’s trotseren, zoals de meeste leerlingen, weer en wind en fietsen ook in de donkere herfst- en wintermaanden naar school. Zij behoren ook tot de minderheid die de schoolpoort passeert met fluohesje. Nochtans maakt fluo een groot verschil in deze wintermaanden. De leerlingen van onze eerste graad kregen allemaal een fluopopje om aan de boekentas te hangen en op vrijdag 6 december hielden de leerkrachten een preventieve controle aan de schoolpoort. Leerlingen die fietslichten aanstaken, kregen in hun agenda een sticker met een lachend gezichtje. De anderen moesten het met een droevig gezichtje stellen.

HOOR

WIE KLOPT DAAR KINDEREN…

Ondanks alle mediacommotie die Sinterklaas en zijn Zwarte Pieten over zich heen kregen, maakten deze kindervrienden opnieuw even de tijd om langs de gaan bij de kapoenen op de Broederschool van Stekene. En jawel, alles stond in het grote boek van de Sint. Er was ook dit jaar geen ontkomen aan. Leerkrachten merkten dat een Sintbezoek soms meer stress veroorzaakt dan een rapportbedeling… De goedheilige man was gelukkig alweer in een gulle bui. Alle leerlingen ontvingen een smakelijk cadeautje.

1B – WELZIJNSACTIE In de weken van de advent laten de leerlingen van 1B steevast hun goed hart zien. Op dinsdag 17 december plannen ze een bezoekje aan bejaarden in het rusthuis van Stekene. Ze komen uiteraard niet met lege handen. Hun presentje krijgt stilaan vorm in het atelier. Tijdens de lessen techniek en plastische opvoeding wordt er duchtig geknutseld. De voorbereiding van het bezoekje zelf gebeurt dan weer in de lessen godsdienst. De mensen in het plaatselijke rusthuis zullen tevreden zijn!

BOTERHAMMEN

IN DE BIB

De leerkrachten Nederlands zetten hun beste beentje voor om hun leerlingen te leren genieten van een goed boek. Geregeld krijgen zij daarvoor de hulp van de bibliotheek. Zo kregen 3ASO en 3HA de kans om tijdens de jaarlijkse ‘Boterhammen in de bib’ de Stekense schrijvers Dirk Bracke en Rob Baetens te interviewen. Beide auteurs vertelden gepassioneerd over hun boeken en motiveerden zo menig leerling.

Pagina 8 van 13


BOEKENTIP VAN MORAN DE WILDE – 2MWB PALEIS DER VERDOEMDEN – DARREN SHAN FRAGMENT

Moran De Wilde – 2MWa

Als het je tijd was om te sterven, zou de dood je rustig komen halen. En anders was het je plicht om door te zetten en te leven. Larten schreeuwde het ontzet uit en sloeg wild met zijn armen om zijn evenwicht terug te krijgen. Maar het was te laat. Zijn gewicht had hem over de rand getrokken en hij viel. Er was geen weg meer terug. De zwaartekracht had hem beet en het enige wat nu voor hem lag, was de val, de klap’

KORTE

INHOUD

Geteisterd door sneeuwstormen en snijdende wind doolt vampier Larten Crepsley over de ijzige vlakten van Groenland. Hij is al dagen op zoek naar beschutting voor hemzelf en de baby die hij in veiligheid wil brengen. Wanneer de twee door een wonder de kou en de duisternis overleven, besluit Larten een nieuw leven in Parijs te beginnen. Daar krijgt hij weer hoop voor de toekomst, maar zijn verleden laat hem niet met rust. Kan Larten zowel het kind als zichzelf redden?

Eerder verschenen in de saga van Larten Crepsley

Darren Shan

Pagina 9 van 13


EEN BLADZIJDE WORDT OMGESLAGEN: DE BROEDERS VERLATEN STEKENE… De woonkamer van de broeders ligt er onverzorgd bij. Overal staan halfvolle dozen, lege wasmanden, ingepakte voorwerpen. Atypisch voor de netheid die er de voorbije jaren heerste, op alle mogelijke momenten. Maar daar is een heel plausibele verklaring voor: op dinsdag 17 december 2013 verhuizen de broeders definitief naar het hoofdhuis in de Sint-Niklase Nieuwstraat. Daarmee wordt een bladzijde lokale geschiedenis onherroepelijk omgeslagen. Na maar liefst 136 jaar aanwezigheid tussen de Stekense mensen in het algemeen en een paar tientallen generaties leerlingen in het bijzonder, zullen er in Stekene geen broeders Hiëronymieten meer overblijven. De Broederschool zal niet langer een echte Broederschool meer zijn. Neem samen met ons afscheid van broeder overste, ook wel gekend als broeder Florent (90), die samen met broeder Roger (83) de laatsten der Mohikanen kunnen worden genoemd.

LIMBURGSE

ROOTS

Broeder Florent werd ruim 90 jaar geleden geboren als Alfons Byloos in het Limburgse Heusden-Zolder als middelste van een landbouwersgezin met zeven kinderen. “Ik denk dat we een doorsnee gezin waren in die tijd. Mijn vader moest hard werken om in ons levensonderhoud te voorzien, mijn moeder was een lieve vrouw die volledig ten dienste stond van haar kroost. Christelijk waren we heel zeker. Ik herinner me als de dag van gisteren het avondgebed. Vader nam de Paternoster ter hand en samen baden we de rozenkrans. Intense momenten van geloof en verbondenheid met elkaar. Geen wonder dan ook dat mijn oudste broer besloot om in te treden bij de paters Salezianen in Hechtel. Ik zat toen nog in de plaatselijke lagere school van Heusden en trok regelmatig naar zijn klooster, met wat wasgoed, wat snoep… ik was telkens onder de indruk van de sfeer die er in het klooster heerste. En toen mijn moeder me na het achtste leerjaar vroeg wat ik nu van zins was, had ik onmiddellijk mijn antwoord klaar: ik wilde ook bij de Salezianen. Maar dan moest ik eerst bij hen mijn middelbaar afwerken, op internaat bij Don Bosco. Dat bleek financieel niet haalbaar en dus lieten mijn ouders mij inschrijven in het college van Beringen. Nog voor het schooljaar begon, ging ik al naar daar, om me via inhaallessen Frans klaar te stomen voor de overstap. Toen ik van een van zo’n lessen thuis kwam, zaten er twee broeders Hiëronymieten bij ons in de huiskamer, broeder Amatus uit Maldegem en broeder Hubertus uit Heusden zelf. Die laatste had van zijn schoonbroer, de hoofdonderwijzer van Heusden, gehoord dat ik interesse had voor het kloosterleven. En dus kwamen ze eens kijken of dat effectief het geval was. Uiteindelijk zijn ze drie keer geweest. Het waren oprecht brave mensen en ik geloofde in hun verhaal. Als 14jarige trok ik naar het verre Oost-Vlaanderen…”

EEN

KLOOSTERLEVEN IN HET VERSCHIET

We schrijven 1937. Alfons Byloos kwam in Sint-Niklaas in het “Juvenaat” terecht, een naam voor jongens die gewoon middelbaar onderwijs volgden in de –toen al- Broederschool, maar die tijdens hun verblijf in het internaat toch ook al werden voorbereid op een eventuele overstap naar het kloosterleven. “Het was broeder Amatus die de leiding had van dat Juvenaat. Hij zorgde voor wat geestelijke diepgang, zeg maar. Bijbelstudies, Latijnse tekststudie en zo. Een goede twee jaar later, eind 1939, ging het dan naar Lokeren, naar het “noviciaat”: zes jongens die zich bereid hadden verklaard om hun leven aan God te wijden. Echt school lopen was er dan niet meer bij, alles stond in het teken van de voorbereiding op het kloosterleven. Ik werd “ingekleed” zoals dat heet op 28 maart 1940. Van toen af droeg ik geen

Pagina 10 van 13

NIEUWSBRIEF VOOR OUDERS EN LEERLINGEN gewone burgerkledij meer, maar een “soutane”, een lang paterskleed. Tijdens de plechtigheid moesten we in overgave aan God in de kerk op de grond gaan liggen en kregen we voor het eerst onze nieuwe naam te horen, de naam die we voortaan als broeder zouden dragen. Bij mij was dat broeder Florentius, gemeenzaam afgekort tot broeder Florent. Waarom die naam heb ik nooit geweten.” Een paar weken later al moest broeder Florent met tal van leeftijdsgenoten op de vlucht. Het vuur van Wereldoorlog Twee laaide over Europa. Jonge kerels werden opgeëist en trokken daarop massaal op de vlucht. Hij trok naar Frankrijk, met de fiets, te voet, met de bus. Ze raakten niet verder dan Parijs en besloten terug te keren. Uiteindelijk was hij hooguit twee weken weg geweest, toen pikte hij de draad van het noviciaat weer op. In 1947 legde hij uiteindelijk zijn “eeuwige geloften” af. Broeder Florent zou altijd broeder Florent blijven.

Stichter: Hiëronymus Aemiliani

PROFESSIONELE

BEZIGHEID

Het klooster zag in de jonge broeder een toekomstige leerkracht, maar daar voelde hij zelf niet zoveel voor. Maar gehoorzaam als hij was en moest zijn, gaf hij dactylografie en stenografie aan jonge kereltjes, eerst in Lokeren, dan in SintNiklaas. Daar werd hij zelfs surveillant over de zowat 200 internen van de Broederschool. “Maar ik deed dat echt niet graag. Het toeval wou dat er in Gent in ons klooster Sint-Jan de Deo net dan een broeder wegging. Tot mijn grote opluchting mocht ik hem vervangen. Ik kwam er terecht in een bejaardentehuis met daaraan verbonden een afdeling voor psychiatrische patiënten. Ik voelde onmiddellijk dat dit mijn ding was. Ik werd opgeleid tot verzorger en zou dat uiteindelijk blijven tot mijn pensioen in 1989. Ik voelde me goed tussen de mensen. Je kon er iets voor hen betekenen. Vooral de psychiatrie boeide mij enorm. Ik werd er hoofdverpleger en vaste assistent van onze hoofddokter. Samen volgden we alle dossiers op. Het was zwaar, maar heel dankbaar werk. Eigenlijk waren de broeders zeven dagen op zeven bereikbaar en inzetbaar. We vonden dat normaal en stelden ons daar geen vragen bij. Het was de dokter zelf die hier uiteindelijk een stokje voorstak. Hij verplichtte ons om zeker één dag in de week vrij te nemen, uit de instelling weg te trekken. Om te gaan wandelen of fietsen, voegde hij eraan toe. Anders zouden we het nooit volhouden, vreesde hij.”

De broeders Hiëronymieten ontlenen hun naam aan hun stichter, Hiëronymus Aemiliani, in het Nederlands Emilianus. Hij was een Italiaan die in 1481 geboren werd in Venetië. Ondanks zijn erg christelijke opvoeding, leefde hij er eigenlijk maar op los. Om financiële redenen ging hij bij het leger en als 28jarige moest hij Castelnuovo in de buurt van Treviso verdedigen tegen de keizerlijke troepen. Hij werd gevangen genomen en in erbarmelijke omstandigheden gevangen gezet. Op dat moment komt hij tot inkeer en bidt tot Maria, zoals hem dat als kind is aangeleerd. Als hij even later “zomaar” wordt vrijgelaten, beschouwt hij dat als een mirakel van de heilige Maagd en hij besluit zijn leven te wijden aan de zwakken. Hij doet alleen nog aan liefdadigheidswerk. Voortaan zal hij zich wijden aan de zorg voor wezen, onderwijs verstrekken aan arme kinderen en zorgen voor krankzinnigen. Vanaf 1530 zijn er een aantal mannen die zich bij hem voegen en samen strijden zij voor de zwaksten van de maatschappij, “het vierde vierde”. Zij werden eerst de Somaskers genoemd, omdat hun eerste klooster zich bevond in het plaatsje Somasco. Later werden ze gemeenzaam Hiëronymieten genoemd. Hiëronymus zelf stierf in 1537 ten gevolge van een besmettelijke ziekte die hij had opgelopen bij de verpleging van zieken.

Pagina 11 van 13


ACTIEF

EN PASSIEF SPORTEN

“In het begin voelde het wat vreemd aan, zo’n vrije dag. Ik wist eigenlijk niet goed wat ermee aan te vangen. Maar ik fietste wel graag en nam dat weer op. Ik verkende op mijn stalen ros de hele buurt in steeds langere tochten. Zo ontmoette ik eens iemand uit Ertvelde die me overhaalde bij zijn wielerclub aan te sluiten. Ik deed dat, eerst wat onwennig, maar later met heel veel passie. In de jaren 70 schafte ik mij een koersfiets aan. Ik maakte geregeld tochten van 50-60 km door het Meetjesland, alleen of in groep. Het was de ideale manier om het hoofd vrij te maken. Ik moet toegeven, de dokter had gelijk: het was de ideale uitlaatklep voor het zware werk.”

NAAR STEKENE,

BEGOT…

In 1989 ging broeder Florent met pensioen. Hij wou eigenlijk liefst in Gent blijven, hij verbleef daar uiteindelijk inmiddels al ruim 40 jaar. Maar dat was zonder het toeval en zijn oversten gerekend. In 1992 overleed broeder Angelicus, de overste van de kleine gemeenschap broeders in Stekene op dat moment: hij was toen een van de maar twee broeders daar. Het hoofdhuis besloot de aanwezigheid in Stekene te versterken. Naast de als enige overgeblevene broeder Florentinus stuurde men nog drie andere broeders naar het klooster. Broeder Roger, broeder Johannes en broeder Florent. Toen waren ze weer met vier. “Het was wel even wennen, in het begin. Ik was de stad gewoon en kwam nu op het platteland terecht. De mensen waren ook wat argwanend, vroegen zich af wat we hier kwamen doen. Maar ik moet zeggen dat de aanpassing vlot verliep, vlotter alvast dan ik me had voorgesteld. Geleidelijk aan engageerden we ons in de parochie, gingen we zieken bezoeken. Straks nemen leken dat van ons over. Die gaan dat ongetwijfeld goed doen, maar het zal toch niet meer hetzelfde zijn.

Hiëronymieten in Sint-Niklaas Door de Franse Revolutie en de later daaruit voortvloeiende Franse overheersing ten tijde van Napoleon, was er een einde gekomen aan de zogeheten “caritatieve werken”. Bij de aanvang van de 19de eeuw was er dan ook veel ellende en armoede. Vooral weeskinderen kregen het zwaar te verduren. Vanaf 1830 begon men in Sint-Niklaas op zoek te gaan naar mensen die op structurele wijze iets wilden gaan doen voor de opvoeding van die kinderen. In 1839 boden zich vier mannen aan die hiervan hun levenswerk wilden maken. Deze broeders hadden via hun stichter een voorliefde voor wezen, voor onderwijs aan armen en voor de zorg van wat toen nog krankzinnigen werden genoemd. Zo werd op 3 april 1850 de eerste steen gelegd van wat nu is uitgegroeid tot een van de best gekende psychiatrische instellingen van het Vlaamse land.

We waren ook nog relatief aanwezig op de school. We waren een soort luxe conciërges: altijd thuis, altijd inzetbaar om op elk moment van dag en nacht deuren open te maken, advies te geven, een handje toe te steken. Niet dat het al kommer en kwel was, verre van zelfs! Ik trok een aantal keer met de school naar Oostenrijk, fantastische momenten. Ik heb in 2006 ook een rolletje gespeeld in het openluchtspektakel rond de Reinaert, hier in de tuin van de school. Daar heb ik ook ontzettend van genoten. Ik moet toegeven dat het me hier met de jaren steeds meer begon te bevallen. Ik sloot me aan bij een plaatselijke wielerclub en maakte zo’n drie keer per week tochtjes van ruim 50 km, tot een jaar of vijf geleden. Ik specialiseerde me in de kalligrafie en dat werd hier in de streek sterk geapprecieerd. Ik heb ook een ruime interesse voor sport. Wielrennen in de eerste plaats, maar ook andere sporten. Ik volg het voetbal op de voet. Mijn Limburgse roots verplichten me om voor Racing Genk te supporteren, maar door mijn jarenlang verblijf in Lokeren heb ik ook een boontje voor Sporting Lokeren. En is er iets mooiers dan atletiek volgen op televisie? “

Pagina 12 van 13


AFSCHEID

VAN

STEKENE…

Maar op dinsdag 17 december komt er dus een einde aan de episode Stekene. Met spijt in het hart trekt broeder Florent samen met broeder Roger naar het hoofdhuis in Sint-Niklaas. “Natuurlijk begrijp ik die verplichte verhuis wel. Broeder Roger is ook al 83 en ikzelf ben er 90 en steeds slechter te been. Logisch dat men alle overgebleven broeders nu verzamelt. We zijn nog met zijn twaalven, allen bejaard en min of meer hulpbehoevend. Ons helpen lukt beter als we samen zijn. Ik verhuis straks naar een erg mooie kamer, met alles erop en eraan. Maar toch zal ik mijn verblijf hier missen. Hier had ik voeling met de natuur. Ik ontwaakte met het gekwetter van de vogels in de tuin, ik zag de seizoenen voorbijschuiven in de lucht. Ik kon nog boodschappen gaan doen met de fiets en zelfs nog met de wagen. Ik zal ook de leraren missen, de jonge mensen van de school. Ze waren mijn sociaal contact, mijn voeling met de buitenwereld, ze hielden me jong. Dat valt nu allemaal weg. Dat is spijtig, maar onomkeerbaar. Maar kijk, ik ga niet klagen. Ik heb een mooi en rijk gevuld leven gehad. Ik ben blij dat ik mijn roeping destijds heb gevolgd en dat mijn leven gelopen is zoals het liep. Maar ik zal Stekene en de Broederschool hier missen, dat kan ik niet ontkennen…

De broeders in Stekene Het werk van de eerste broeders zorgde voor een sneeuwbaleffect. In de volgende decennia zwierven ze uit voor de rest van Oost-Vlaanderen. Zo kwamen er bijhuizen in Maldegem, Beveren, Lokeren, Gent, Sleidinge en dus ook in Stekene. In 1877 kocht toenmalig vader-overste Theodoor het huis van brouwer Martens in de Nieuwstraat te Stekene. De eerste broeders kwamen naar hier om er een vrije lagere school (tot 14 jaar) op te richten. Daar moest wel “schoolgeld” voor betaald worden. Wie daar les volgde, kwam bij de “Rijke Broeders” terecht. Wie dat niet kon betalen, kon vanaf 1979 terecht op het Eindeken, waar de broeders in 1879 de vroegere gemeentelijke school overnamen. Wie daar les volgde, ging bij de “Arme Broeders” naar school. Precies op dat moment kwam er verplicht onderwijs. Een goede zaak, want arme kinderen kwamen tot die tijd enkel ’s winters naar school, als er tenminste geen werk te verrichten was op het veld. Men vond het dan ook niet nodig daar veel energie in te stoppen. Met de schoolplicht veranderde dat snel. De broeders waren daarnaast actief in het actief begeleiden van de landbouwers in Stekene. Ze hadden zelf een kleine boerderij waar toen op een erg moderne manier werd gewerkt. De broeders deelden hun kennis met de plaatselijke bevolking. De broeders waren ook erg Vlaams gezind en zorgden voor de aanzet van een plaatselijke bibliotheek in de jaren 1930. Vanaf 1961 kwam er het “Technisch Instituut Sint-Andries” onder impuls van broeder Angelicus (Smet), toenmalig directeur van de Vrije Lagere School in de Nieuwsstraat. In het schooljaar 1961-1962 begon men met 35 leerlingen, in het schooljaar 1964-1965 waren dat er al 136. In 1983 kwam er een fusie met Cor Jesu, een technische en beroepsschool voor meisjes. Tegelijk werd ook gezorgd voor algemeen secundair onderwijs in Stekene. Oorspronkelijk kon men hier het “lager middelbaar” volgen. Bij de invoering van het eenheidstype middelbaar onderwijs in 1989, bood de Stekense Broederschool algemeen middelbaar onderwijs aan in de eerste en tweede graad en zelfs in de derde graad voor de afdeling Sanitair en Centrale Verwarming

Pagina 13 van 13

Nieuwsbrief VOORWOORD VAN DE DIRECTEUR

Recommend Documents