16e jaargang 8 december 2010 redactioneel onafhankelijk magazine van de Hanzehogeschool Groningen Illustratie: Sam

16e jaargang 8 december 2010 redactioneel onafhankelijk magazine van de Hanzehogeschool Groningen | e-mail: [email protected] | Illustratie: Sam Peeters

7

Claire en Sten winnen collegegeld met onderzoek naar sociale netwerken

‘Privégebruik is juist profijtelijk’ Claire en Sten wonnen de NVP Bachelor Award voor hun onderzoek naar het gebruik van sociale netwerken in bedrijven. De huiver die veel bestuurders voor die netwerken hebben, vinden ze begrijpelijk. ‘Maar de voordelen zijn groter.’ je ook niet alleen maar over het werk’, meent Claire. ‘De bereidheid om elkaar te helpen groeit als je elkaar kent. In het werkelijke leven net zo goed als binnen een sociaal netwerk.’

‘Veel organisaties willen iets met sociale netwerken en webcommunities. Maar tegelijkertijd houden ze het een beetje tegen. Zo van: dan gebruiken de medewerkers het netwerk om foto’s en andere ongein te posten.’ Claire Willekens (26) weet dat werknemers interne sociale media daarvoor inderdaad gebruiken. ‘Maar’, zegt ze, ‘dat is niet erg.’ Een sociaal netwerk is een aantal aan elkaar gekoppelde internetpagina’s waarop deelnemers met elkaar kunnen communiceren. Facebook en LinkedIn zijn de bekendste. Instellingen en bedrijven kunnen sociale netwerken creëren die louter voor hun personeel te bereiken zijn. ‘Dat biedt mogelijkheden’, zegt Sten ter Horst (25), ‘een bedrijf kan informatie over scholing op zo’n netwerk zetten. Het personeel kan die informatie aanvullen, met ervaringen die ze met de cursussen hadden en andere tips.’ Sten en Claire onderzochten de mogelijkheden van sociale

netwerken om de ontplooiing van Ahold-personeel te bevorderen.

op. Dat betekende dat we her en der informatie moesten opduikelen.’

Twitteren op het werk Het in Amsterdam gevestigde Ahold is de moedermaatschappij van supermarkten als Albert Heijn (in Nederland), Albert (in Tsjechië) en Stop & Shop (in de Verenigde Staten). In totaal werken meer dan 200.000 mensen bij die bedrijven (waaronder ook de slijterijen van Gall & Gall en de drogisterijketen Etos). ‘Twee mensen weten meer dan één’, zegt Sten, ‘vermenigvuldig dat met honderdduizend en je hebt een enorme hoeveelheid kennis. Als je die kennis met elkaar kunt delen is dat geweldig.’ De twee (inmiddels afgestudeerde) studenten Personeelsmanagement ondervonden dat er weinig literatuur bestaat over sociale media en wat in vaktaal personeelsontwikkeling heet. Claire: ‘Twitteren op het Werk van Huib Koeleman. Daarmee hield het zo’n beetje

Leiding verliest controle Claire en Sten ontdekten dat organisaties vaak terugdeinzen voor de invoering van sociale media. Claire: ‘In sociale netwerken bepalen de deelnemers zelf wat zij belangrijk vinden. Daardoor verliest de leiding de controle over de informatiestromen.’ De oudstudenten van de Hanzehogeschool begrijpen dat bestuurders daar huiverig voor zijn. Sten: ‘Maar de voordelen zijn groter. Sociale netwerken vergroten de betrokkenheid van het personeel. Doordat iedereen een rol als informatieverschaffer krijgt, ontdek je wie voor jou een goede informatiebron is. De binding die zo ontstaat richt zich bijna als vanzelf op wat je gemeenschappelijk hebt: de organisatie waarvoor je werkt.’ Dat in zo’n community sociaal verkeer ontstaat dat zich niet op het werk richt, pakt positief uit. ‘Met collega’s praat

2 HANZEMAG WOENSDAG 8 DECEMBER 2010 [7]

Alleen maar bottom-up Het niet aan het werk gerelateerde sociale verkeer is geen hinderpaal, maar juist een extra motivatie om actief te zijn, concluderen Sten en Claire. ‘Wel is het nuttig om personeel bewust te maken van het feit dat wát zij op zo’n netwerk zetten niet zomaar verdwijnt’, zegt Claire. Integendeel, als iemand iets op een sociaal netwerk zet, moet hij ervan uitgaan dat het permanent is. ‘Probeer maar eens een filmpje van youtube te verwijderen. Dat lukt een normaal mens niet.’ Het rapport Social Networking in a Corporate Environment is bij Ahold geen papieren tijger geworden. Sten: ‘De meeste grote organisaties werken top-down: de top bepaalt en de werkvloer volgt. Social networking kan alleen maar bottom-up werken. Dat Ahold dit idee nu omarmt, is een omslag. Meer dan waarop wij hadden durven hopen.’ Boudewijn Otten

En de winnaar is… Sten ter Horst en Claire Willekens kregen voor hun eindwerkstuk Social Networking in a Corporate Environment een achtenhalf. Docent Jos van Kempen: ‘We zijn streng bij Personeelsmanagement: een achtenhalf komt zelden voor. Inhoudelijk was deze scriptie uitmuntend.’ Op 25 november ontvingen de twee ex-studenten Personeelsmanagement in Maarssen de Bachelor Award van de Nederlandse Vereniging voor Personeelsbeleid en de Landelijke Verenigingen voor opleidingen Personeel & Arbeid. De alumni van de Hanzehogeschool wonnen één jaar collegegeld.

INHOUD Pagina 6

Versus: Multinational of eigen bedrijf? ‘Op safe spelen is niets voor mij. Ik zoek uitdaging’

Pagina 7

Bij de les: Amerikaanse Professor of the Year John Zubizaretta over talentonderwijs. ‘Veel docenten weten net zo weinig over zelfreflectie als hun studenten’

Pagina 11

Kerstmis vieren als moslim? ‘Dat samenzijngevoel van Kerstmis, voel ik bij het offer- en het suikerfeest’

Pagina 12

Kerstmis vieren als christenjongere? ‘Mensen staan rond kerst nóg meer open voor Gods woord.’

Pagina 13

Linde maakte een tornado mee op de Cariben ‘Een orkaan maakt geen verschil tussen arm en rijk’

Pagina 14/15

Kerstinterview: Nederlandse kalkoenen kondigen een hete kerst aan. ‘Met uw welnemen, wij pikken het niet langer’

11 6

12

Hoofdredactioneel

13

5int

14/15

Pepernoten in oktober, kerstbomen in november. Ik zou er graag een tirade over houden, die veel te vroeg beginnende commerciële meuk die je vlak na de zomer al over je heen gestort krijgt. Maar ook wij bezondigen ons er een beetje aan. Halverwege november zitten we op de redactie al druk te filosoferen wat we dit jaar in het kerstnummer gaan zetten. Er zijn natuurlijk verzachtende omstandigheden. Als we het blad werkelijk rond kerst uit zouden brengen, zou het twee weken lang in de bakken liggen te vergelen omdat er niemand op school is. Maar toch, het blijft een raar idee, met de Sint nog in het land werken aan een blad dat de kerstsfeer uit moet stralen. Misschien is dat de reden dat we ervoor kozen om nu eens niet te schrijven over copieuze maaltijden, vrijgevigheid of familiegeluk, maar ons te richten op mensen die zich voorbereiden op een atypische kerst. Want wat doe je als je van je geloof geen kerst mag vieren? En hoe weersta je die heerlijke maaltijden als je topschaatster bent en twee dagen later op het NK wilt vlammen? Nog schrijnender wordt het als je stage loopt op op Saint Lucia in de Cariben en je familie moet missen. Maar pas echt tranentrekkend is het treurige relaas van het grootste slachtoffer van kerst, kalkoen Aernout. Volgens hem is Kerstmis helemaal geen feest van het licht, maar de donkere hel. Zo is dit een kerstnummer geworden dat wel over kerst gaat, maar ook weer niet. Misschien dat dat het een beetje goed maakt voor de kersthaters die het allemaal niet laat genoeg kan beginnen. Chris Wind

[7] 2010 8 DECEMBER WOENSDAG HANZEMAG 3

Zijlstra wil toezien op toezichthouders Staatssecretaris Halbe Zijlstra (Hoger Onderwijs) wil bevoegdheden om Raden van Toezicht van onderwijsinstellingen naar huis te sturen. Zijlstra vindt dat de overheid moet ingrijpen als blijkt dat er ‘gerede twijfel bestaat over de bestuurbaarheid van een instelling.’ Aanleiding voor dit idee zijn de perikelen bij hogeschool InHolland, waar mogelijk fraude is gepleegd bij het verstrekken van diploma’s. Tevens stemde de Raad van Toezicht van InHolland in met een, volgens Zijlstra, te hoge ontslagvergoeding voor bestuursvoorzitter Geert Dales. Een deel van die vergoeding vordert Zijlstra terug. Procedures buitenlandse studenten blijven gelijk Studenten van buiten de Europese Economische Ruimte moeten ook in 2011 een verblijfsvergunning aanvragen. Die verplichting zou per 1 januari vervallen met de invoering van de wet Modern Migratiebeleid. Immigratieminister Gerd Leers meldde de Tweede Kamer in november dat de vertraging van invoering van de wet te wijten is aan de problemen die de Immigratie- & Naturalisatiedienst (IND) ondervindt met een nieuw computersysteem. Dat systeem moet onder meer de studieresultaten van buitenlanders gaan registreren. Meerdere instellingen verzetten zich tegen de plicht om studiegegevens aan de IND te verstrekken. Stamppot koken voor het goede doel Jolanda Eerelman, managementsassistente bij het stafbureau Onderwijs & Onderzoek, is een benefietactie begonnen voor de leerlingen van basisschool de Vlint in de Groningse wijk Gravenburg, die op 16 oktober afbrandde. Uitgeverij KunstMag uit Zutphen sponsort de school bij de verkoop van het nieuwe stamppottenkookboek van kampioen snert- en stamppotkoken Werner Drent en food-fotograaf Kim Been. Medewerkers en studenten kunnen het boek Stamppot! Het hele jaar door bij Jolanda bestellen voor de normale winkelprijs van €17,50, waarbij een groot gedeelte van de opbrengst ten goede komt aan faciliteiten voor de gedupeerde basisschoolleerlingen. Liefhebbers kunnen het boek bestellen via [email protected]. Dansoverval StopAidsNow Zo’n honderd studenten van cultureel studentencentrum Usva en dansschool Wanda Kuiper overvielen op 2 december het winkelende publiek. De studenten deden op de Vismarkt en in de Herestraat een dansflashmob in jazzstijl op het nummer F**k You van Cee-Lo Green. Gewapend met condooms, collectebussen en bizarre hoeden trokken ze de stad in om geld in te zamelen voor StopAidsNow. Zie ook Youtube: ‘dansoverval voor wereld aids dag op 1 december’.

Foto: Luuk Steemers

Ondanks kou en sneeuw protesteerden op 29 november zo’n duizend studenten op de Grote Markt tegen de onderwijsplannen van het kabinet. Op de spandoeken moest vooral het beboeten van langstudeerders het ontgelden. Ook waren er leuzen tegen het afschaffen van stufi voor masterstudenten. Bij de demonstratie spraken onder meer parlementslid Jasper van Dijk, D66gemeenteraadslid Paul de Rook en rector magnificus Frans Zwarts van de Rijksuniversiteit.

Fit blijven voor een prikkie Theo Zijlstra coördineert het fitnesscentrum in het Willem-Alexander Sportcentrum. Voor een habbekrats kun je aan je conditie werken op de allernieuwste apparaten, mét professionele begeleiding. Wie mogen er bij jullie binnenlopen? ‘Tot nu toe was het fitnesscentrum alleen toegankelijk voor HG-personeel, Sportstudenten en topsporters, maar vanaf nu mogen ook andere HG-studenten lid worden. Voor vijftig euro mag je tot 31 augustus iedere dag tot vier uur ’s middags inchecken. Na vieren blijft het alleen voor personeel mogelijk om nog binnen te komen, dus die hoeven zich geen zorgen te maken dat het ineens volloopt. Sowieso willen we geen bomvolle tent, we willen het gezellig druk krijgen. Daarom krijgen alleen de eerste honderd studenten die zich aanmelden toegang tot het fitnesscentrum.’ Wat hebben jullie te bieden? ‘We hebben hier de modernste apparatuur. We hebben bijvoorbeeld een Kinesis muur, dat vind je echt nergens anders in Groningen. Daarnaast hoef je er niet voor te reizen als je al op Zernike studeert of werkt en we zijn heel erg goedkoop. Personeel hoeft zelfs helemaal niet af te rekenen, omdat de contributie automatisch van hun salaris wordt afgetrokken. ’

Op 29 november is Academie Minerva begonnen met sloopwerkzaamheden die nodig zijn voor de verbouw van de nieuwe locatie aan de Praediniussingel 59. Het voormalige Natuurmuseum gaat dienst doen als les- en expositieruimte. 4 HANZEMAG WOENSDAG 8 DECEMBER 2010 [7]

Wat maakt jullie anders dan de ACLO? ‘Het is vooral een stuk rustiger, al hoop ik dat dat snel verandert, natuurlijk. Het fitnesscentrum is een werk-leerbedrijf, studenten runnen vrijwel alles. Je kunt hier lekker je gang gaan, maar ook op bepaalde uren per dag een studentbegeleider vragen om advies of assistentie. Als we eenmaal meer leden hebben, wil ik graag naar de situatie dat er vrijwel altijd een begeleider aanwezig is. ‘Omdat het een leerschool is voor studenten, is iedereen ook welkom, fit of niet. Onze studenten willen graag uitgedaagd worden, dus voor hen is iemand met diabetes soms interessanter dan de gemiddelde sporter.’ Chris Wind

Oud-student verstuurt uitnodigingen Gerard van der Heide (24), in 2008 afgestudeerd bij Commerciële Economie, lanceerde op 1 november zijn website uitgenodigd.nl. Wat is uitgenodigd.nl? ‘Een website van waar je uitnodigingen kunt sturen. Of het nu voor je verjaardag is, je afstuderen, een kerstborrel of een hospiteeravond, het kan allemaal. Vroeger stuurde je mensen een kaart per post. Tegenwoordig stuur je een mail of een sms. Het nadeel daarvan is dat je beperkte opmaakmogelijkheden hebt en dat je niet kunt zien wie er wel of niet komen. Daarom ben ik het concept gaan uitwerken voor uitgenodigd.nl.’ Je kunt op de website ook een geschikte locatie zoeken. ‘Er staat nu een adressenlijst met twaalfduizend cafés en kroegen gekoppeld aan google maps. Binnenkort kunnen bedrijven foto’s, openingstijden en een sfeerimpressie toevoegen.’ Hoe gaat het in zijn werk? ‘Eerst kies je een categorie voor je feest. Je kunt daarna kiezen uit tientallen kaarten, en je kunt ook een eigen foto of ontwerp gebruiken. Je vult daarna een datum, een begintijd en een eindtijd in. Daarna kies je een locatie en voeg je een verzendlijst toe. Dat is alles. De ontvanger klikt op de kaart en krijgt alle details te zien. Hij kan ook meteen laten weten of hij komt.’ Er is ook een cadeaulijst. ‘Je kunt aangeven welke cadeaus je wilt hebben. Degene die het feest geeft, kan kiezen uit het assortiment van webwinkels als Rituals, Dixons, Wehkamp en tig andere. 'In een later stadium wil ik ook nog een cadeaukiezer op de site zetten die mensen helpt om een geschikt cadeau te vinden.’

Foto: Absolut Fotograf ie

Loopt het? ‘Ik heb nog geen tijd gehad voor de marketing. Toch hebben in drie weken al meer dan honderd mensen van de site gebruik gemaakt en zijn er meer dan 3.300 bezoekers geweest. Theo Hoeksema van ticketingbedrijf Pay Logic en internetondernemer Jan Peter Cruiming coachen me. Ik heb er alle vertrouwen in.’ Luuk Steemers

Foto: Luuk Steemers

[7] 2010 8 DECEMBER WOENSDAG HANZEMAG 5

Versus Favoriete werkgever? De overheid is de favoriete werkgever onder starters, gevolgd door multinationals, zo blijkt uit een onderzoek van Memory Magazine. Peer Laing zoekt de zekerheid van een groot bedrijf. Jorrit Bust moet er niet aan denken: ‘Op safe spelen is niks voor mij.’

Peer Laing (21), tweedejaars International Business School (Betriebswirtschaft)

Jorrit Bust (20), eerstejaars Small Business & Retail Management

‘Werken bij een groot, international opererend bedrijf heeft zeker mijn voorkeur. Ik denk dat daar meer mogelijkheden zijn om je te ontwikkelen dan bij een kleiner bedrijf. Je kunt er meer groeien. Het biedt je ook meer zekerheid om niet werkloos te worden. Je sociale zekerheid is wat safer, ook wat betreft je pensioenrechten. Grote concerns bieden mensen ook vaak meer kansen om in het buitenland te gaan werken. Ik ben van plan volgend jaar bij een groot bedrijf stage te gaan lopen en onderzoek te doen. Liefst in de energiebranche of in de autoindustrie. Ik ben dol op auto’s. De auto-industrie is alleen jammer genoeg nu wat onzekerder als werkgever in verband met de huidige recessie. Je loopt het risico om je baan te verliezen. De Duitse auto-industrie is op dit moment erg afhankelijk van China en ik ben bang dat we nog een tweede recessieperiode tegemoet gaan, een dubbeldip. ‘De energiesector is een stuk stabieler. Iedereen heeft nu eenmaal energie nodig, dus daar is altijd markt voor. Ik heb al eens een paar maanden stage gelopen en vakantiewerk gedaan op het magazijn van een grote energiemaatschappij in Duitsland en dat beviel me erg goed. Ik voelde me ook helemaal niet anoniem, wat vaak gezegd wordt als je voor een groot concern werkt. Ik kan bij het bedrijf aankloppen als ik straks een baan zoek, dat hebben ze me beloofd. Ze hebben een bijzonder goed stagesysteem, gericht op Europa. Een baan als controller lijkt me wel wat in de toekomst, je weet dan precies wat er op iedere afdeling gebeurt en hoe alles draait.’ Rina Tienstra

‘Ik kan me heel goed voorstellen dat studenten in deze tijden van crisis graag in een groot bedrijf willen werken of bij de overheid. Een baan bij AKZO of bij de gemeente geeft misschien wat meer zekerheid, omdat dat soort organisaties niet zo gauw failliet gaan. Toch zou ik zelf niet bij een grote organisatie willen werken. Ik ben niet zo op geld of zekerheid gericht. Op safe spelen is niets voor mij. Ik zoek uitdaging. En dat vind ik bij een klein bedrijf. Door dat gevoel van uitdaging wordt mijn werk beter en zet ik me meer in. Bij een klein bedrijf sta je ook dicht bij je klanten en bij het personeel. Ik moet er niet aan denken dat ik ergens zou werken waar ik maar de helft van de medewerkers ken. Ik ben een beetje een control freak. Als ik ergens werk, wil ik weten wat er speelt. Ik wil invloed hebben op de koers van het bedrijf. ‘Ik werk al sinds mijn vijfde in een restaurant in Emmen. Na mijn eindexamen havo heb ik er zelfs een jaar fulltime gewerkt als een soortement bedrijfsleider. Dat beviel mij uitstekend. Ik heb deze studie gekozen met het idee dat ik uiteindelijk zelf iets in de horeca wil beginnen, liefst een restaurant, zoiets als waar ik nu werk. Daarvoor heb ik nog kennis nodig op het gebied van financiën en marketing. Een eigen zaak is echt mijn wensdroom. Het mensen naar de zin maken en problemen oplossen. Het lijkt me een supergevoel als de zaak goed loopt en dat mensen wat je doet positief waarderen.’

6 HANZEMAG WOENSDAG 8 DECEMBER 2010 [7]



Luuk Steemers

‘Veel docenten weten net zo weinig van zelfreflectie als hun studenten’, vindt John Zubizarreta, autoriteit op het gebied van talentonderwijs.

bij de les

Amerikaanse Professor of the Year over talentonderwijs Foto: Pepijn van den Broeke

‘Lesgeven is veel meer dan feitenkennis aanbieden. Laat je studenten vooral nadenken over fundamentele vragen: hoe heb ik geleerd, wat heb ik geleerd, wanneer en waarom? En vooral: hoe kan ik het geleerde gebruiken? Dat doen de meeste docenten veel te weinig.’ Zo’n honderdvijftig personeelsleden van de HG, Saxion, de Noordelijke Hogeschool Leeuwarden en Stenden, hangen in het auditorium van de Van DoorenVeste aan de lippen van de president van het National Collegiate Honors Council, waarvan ruim achthonderd Amerikaanse hoger onderwijsinstellingen lid van zijn. John Zubizarreta, die onlangs door de Carnegie Foundation werd verkozen tot Professor of the Year, stapt energiek voor en tussen het publiek en lepelt zonder microfoon in rap tempo argumenten en voorbeelden op. ‘Active learning, kennis toepassen en verbinden met andere zaken en zelfreflectie. Daar gaat het om. Zo komen studenten van oppervlakkig leren naar diep leren. Als een student de context onthoudt waarin hij iets heeft geleerd en hoe de nieuwe kennis tot stand kwam, beklijft het beter. Als studenten

zich ook nog eens afvragen hoe ze de kennis kunnen toepassen, en verbindingen gaan zien met andere zaken, dan worden ze ook echt good learners.’ Zubizarreta, naar Groningen gekomen op uitnodiging van het lectoraat Excellentie in Hoger Onderwijs, deed als docent Engels ervaring op met talentonderwijs op het Columbia College, een universiteit voor vrouwelijke studenten in South Carolina, waar hij tegenwoordig directeur is van het honours programme. ‘Veel docenten weten net zo weinig van zelfreflectie als hun studenten. Een goede honoursdocent moet meer doen dan alleen lesgeven. Hij moet risico durven nemen. Bij het honoursonderwijs kun je allerlei werkvormen en onderwijsmethoden uitproberen omdat de studenten gemotiveerd zijn. De zaken die werken kun je vervolgens ook in het reguliere onderwijs toepassen zodat het honoursonderwijs uiteindelijk het gehele onderwijsniveau naar boven tilt.’ ‘Hoe kunnen we studenten stimuleren om good learners te worden, om te reflecteren op hun leerproces?’ Zubizarreta

kijkt ernstig de zaal in. ‘Jullie moeten de studenten veel feedback geven, héél véél feedback. Feedback in de klas, online, bij tentamens en bij werkstukken. Maar dat gaat heel veel tijd kosten. Dat wordt hard werken, sorry! ‘Als studenten echt reflecterend leren en ze daardoor good learners worden, hebben ze je steeds minder nodig. Dan kunnen ze het zelf. En dat is veel beter dan dat dat je ze constant alles voorkauwt. De psycholoog Howard Gardner heeft het over de Tyranny of Content. Leraren die vinden dat ze alles, maar dan ook alles moeten behandelen. Net als ouders bij hun kinderen moet je de teugels af en toe laten vieren, anders worden studenten nooit volwassen.’ Zubizarreta dreunt een aantal vragen op. ‘Vind jij dat je alles moet behandelen, of geef je de studenten het vermogen om zelf te leren? Think about it! Nieuwsgierigheid, objectiviteit, zelfkritiek, dat is wat we willen!’ Hij laat een video zien van Father Guido Sarducci, een typetje van de Amerikaanse comedian Don Novello, die de Five Minutes University heeft opricht. In vijf minuten leren zijn studenten wat

afgestudeerden van andere universiteiten zich nog herinneren na vijf jaar studie. Zoals bijvoorbeeld van de lessen Spaans: Como estás¿ Muy bien. Of van Economie: vraag en aanbod bepalen de prijs. De afgestudeerden krijgen in hun opleiding van vijf minuten zelfs nog een polaroidfoto van hun afstudeerceremonie. ‘Dít’, lacht Zubizarreta, ‘is het povere resultaat als je niet actief leert, zonder te reflecteren. Dan blijft niets meer hangen dan muy bien en vraag en aanbod.’ Hij geeft een voorbeeld van een actieve werkvorm. Van een aantal statements over Zubizarreta zelf moet het publiek raden welke niet waar is. ‘Zo ben je actief bezig met kennis en til je het naar een hoger niveau. Op het eind heeft ieder wat geleerd’, constateert Zubizarreta. Dat klopt, want niemand in het publiek zal snel vergeten dat de kleine erudiete honours-professor ooit gouden en zilveren medailles won bij de Amerikaanse kampioenschappen wildwaterkanoën.

Luuk Steemers

[7] 2010 8 DECEMBER WOENSDAG HANZEMAG 7

Permanente adviescommissie voor studenten met functiebeperking

‘Iedere student moet gelijke kansen krijgen’ Op 18 november werd de permanente adviescommissie (PAC) voor studenten met een functiebeperking geïnstalleerd. Voorzitter Lies Korevaar (53), lector Rehabilitatie, en tweedejaars Sociaal Juridische Dienstverlening Kim van Es (19) leggen uit waarom goede faciliteiten en begeleiding voorwaarden zijn om te kunnen studeren.

Lies: ‘Het doel van de commissie is om te signaleren, te informeren en te adviseren. Daarbij moet je denken aan: intake, hulpmiddelen, aanpassingen in het onderwijs, zijn de gebouwen toegankelijk?, is het internet toegankelijk?, bejegening en benadering van de studenten en het begrip van docenten. Tijdens de intake kunnen eerstejaars op het formulier aanvinken of ze een functiebeperking hebben en of ze daarbij ondersteuning nodig hebben. Als je dat doet, krijg je direct een uitnodiging voor een afspraak met een decaan. Maar er zijn studenten die op het hbo een frisse start willen maken en niet met hun functiebeperking te koop willen lopen. Vooral op psychische klachten rust een taboe. Daarom is het belangrijk dat de SLB’er tijdens het eerste gesprek hier nog eens gericht naar vraagt. Daardoor gaat er geen talent onnodig verloren. Kim is een excellente student met een visuele handicap. Ze kreeg van de examencommissie te horen

dat SJD voor haar niet studeerbaar was en dat ze beter kon stoppen.’ Kim: ‘Ik zie slechts vijf procent en heb daardoor 75 procent meer tijd nodig voor een tentamen. Vlak voor mijn eerste tentamen kwam ik erachter dat de examencommissie mijn verzoek om extra tijd afwees. Ze vertelden me dat ze

‘Ik heb eindexamen vwo gedaan, dan moet ik toch in staat zijn om een hbo-opleiding te doen?’ de opleiding niet studeerbaar achtten. Daar was ik het uiteraard niet mee eens en heb bezwaar aangetekend. Ik heb eindexamen vwo gedaan, dan moet ik toch in staat zijn om een hbo-opleiding

8 HANZEMAG WOENSDAG 8 DECEMBER 2010 [7]

te doen? Met een aantal kleine aanpassingen kan ik goed functioneren. Ik heb mijn propedeuse bijna cum laude gehaald en doe nu een honoursprogramma. Ik vind dat iedere student gelijke kansen moet krijgen.’ Lies: ‘Negentien procent van alle eerstejaars bij de Hanzehogeschool heeft een functiebeperking. De helft vraagt om extra begeleiding. Dat betekent dat ruim duizend eerstejaars een functiebeperking hebben, waarvan er vijfhonderd extra begeleiding nodig hebben. Slechts zo’n honderd à honderdvijftig studenten geeft dit aan. Dat betekent dat er zo’n 350 eerstejaars rondlopen die extra hulp zouden kunnen gebruiken. Han de Ruiter, lid van het College van Bestuur, heeft de commissie geïnstalleerd om studenten die hulp nodig hebben beter in beeld te krijgen en om extra begeleiding en faciliteiten te bieden. Het is toch doodzonde als studenten die de capaciteiten hebben

om een hbo-opleiding te doen buiten de boot vallen?’ Kim: ‘Studenten met een functiebeperking zijn over het algemeen goed gemotiveerd. Op de basis- en de middelbare school heb ik aardig wat tegenslagen moeten verwerken. Ik heb voor mezelf leren opkomen en ben met behoorlijk wat doorzettingsvermogen in het hbo beland. Dat laat ik me niet afnemen.’ Lies: ‘Er zijn verschillen tussen de opleidingen. Het is een mentaliteitskwestie. Het moet niet zo zijn dat je in deze kamer wel begeleiding krijgt en een deur verderop niet. Het lectoraat Rehabilitatie volgt nu 26 studenten, waarvan een derde dyslectisch is, een derde heeft somatische klachten en een derde kampt met psychische problemen. We zijn het eerste jaar met een nulmeting begonnen. Na een jaar hebben we de studenten geïnterviewd. In het derde jaar doen we dat nog een keer. Zo weten we op welke ondersteuning ze een beroep doen. Tot nu toe blijkt dat nog niet alle studenten die aanpassingen en ondersteuning krijgen die ze nodig hebben.’ Kim: ‘Tijdens de eerste refereeravond van de commissie hebben we aangekaart dat de spellingscontrole weer terugkomt in Hanzemail. Dat is bijna een must voor studenten met dyslexie. Verder vind ik maatwerk heel belangrijk. Alleen in slechtziendheid heb je al zoveel gradaties.’ Lies: ‘De Hanzehogeschool heeft het redelijk voor elkaar, maar het kan beter. Het Landelijk Expertisecentrum Handicap & Studie voert om het jaar een tevredenheidonderzoek uit onder studenten met een functiebeperking. In 2006 eindigde de HG op de op één na laatste plaats. In 2008 zaten we in de middenmoot. De cijfers over 2010 zijn nog niet bekend, maar we streven naar een plaats in de top-drie.’ Loes Vader

Voor vierdejaars Voeding & Diëtetiek Janneke Ensing is Kerstmis de stilte voor de storm. Ze wil op 27 en 28 december vlammen op de Nederlandse kampioenschappen hardrijden op de schaats. ‘Vorig jaar was het NK ook vlak na kerst. Je hebt het niet voor het kiezen. Nog maffer is dat het NK marathon wordt verreden op tweede kerstdag. Lastig voor schaatsers die op beide fronten actief zijn. Die moeten kiezen. ‘Ik ga voor de lange baan, dat is al heel lang het plan. Eens moest het ervan komen. Ik weet dat het erin zit. Vorig jaar reed ik een persoonlijk record op de drie kilometer, 4.12,63. Dat geeft de burger moed. Op de vijf ging ik door het ijs, vreselijk kapot. Niet zo heel gek, trouwens, ik was twee weken hartstikke ziek geweest. Vier kilo afgevallen! Het viel me nog mee dat ik genoeg had voor de drie. Maar goed, marathons zijn ook super. ‘Het vriest behoorlijk, brrr! Veel mensen vinden het vreemd, maar ik ben een enorme koukleum. Maar marathons op natuurijs… ja, daar wil ik wel bij zijn, natuurlijk. De eerste was op 29 november in Noordlaren, de sfeer was geweldig. Toch, een vol Thialf, daar kan echt niks aan tippen. Niet te filmen zo mooi. ‘Als Noordlaren een dag later was gekomen had ik niet meegedaan. Dat zou de voorbereiding op het NK te veel verstoren. Weet je, ik ben 24, de leeftijd waarop veel schaatsers net even dat sprongetje naar een hoger niveau maken. Uitzonderingen daargelaten, Sven Kramer en Ireen Wüst groeiden juist enorm rond hun achttiende. Op die leeftijd kreeg ik de ziekte van Pfeiffer. Op zich was ik daar maar een maand of zes zoet mee, maar voordat ik weer op m’n oude niveau was… dat duurde twee jaar, joh. ‘Ik ben sowieso een beetje een pechvogel. Net op de verkeerde momenten geblesseerd. In 2008 liep ik bij een valpartij een scheurtje in een tussenwervel op. Dat bleek pas maanden later na een MRI-scan. Sindsdien doe ik speciale oefeningen om de omliggende spieren te versterken.

‘Genieten doe ik wel na kerst’

Janneke Ensing 10 HANZEMAG WOENSDAG 8 DECEMBER 2010 [7] Foto: Boudewijn Otten

‘Misschien dat ik op eerste kerstdag iets feestelijks doe. Maar sowieso niks geks. Tweede kerstdag wordt het pasta met tomatensaus. Lekker veel koolhydraten. Koolhydraten in je lijf zijn nooit verkeerd. Het wordt een sobere kerst, genieten doe ik wel op de dagen erna. Bij schaatsen is techniek heel belangrijk. Tijdens je ritten moet je volledig geconcentreerd zijn op wat je doet. Tegelijkertijd moet je ontspannen zijn, want anders kan het ook mis gaan. Ik denk dat ik daar nu toe in staat ben. Weet je, het is misschien wel m’n allerlaatste kans, maar ik ga er toch heen met het idee: hè, leuk, ik ga lekker schaatsen.’

Boudewijn Otten

Eerstejaars HBO-rechten Habon Abdulahi (19) woont sinds haar tweede jaar in Nederland. De in Somalië geboren moslima viert geen Kerstmis, maar wil wel iedereen een gelukkig Nieuwjaar wensen. ‘Zeventien jaar geleden is mijn moeder met mijn broertje en mij naar Nederland gevlucht. Ze was zwanger van mijn zusje. Vijf jaar later kwam mijn vader. Mijn broertje en ik hebben een visuele beperking en daarom besloot mijn familie dat wij het meeste recht hadden om naar Europa te gaan. De hele familie heeft geld bij elkaar gelegd om onze reis te betalen. ‘Door de zwakke economie en de onstabiele toekomst van Somalië is geloof heel belangrijk. Ik bid vijf maal per dag om mijn contact met Allah niet te verliezen. Kerst vier ik niet, omdat ik van de koran geen andere religieuze feesten mag vieren. ‘Wij hebben het suiker- en het offerfeest. Met het suikerfeest vieren we het einde van de ramadan. Ik vast sinds mijn negende en ik ben blij dat mijn ouders me daartoe hebben aangespoord. Al ging het mij toen vooral om de lekkernijtjes die je onbeperkt mag eten als je alle dagen vast. Ramadan is de maand waarin je terug gaat naar je geloof en de aanbidding van Allah. Je word je bewust hoe zwaar minder gefortuneerden het hebben. Tijdens deze maand is de duivel geketend en heb je geen last van zijn influisteringen. We bidden dan geconcentreerder en een goede daad is meer waard. Aan het eind van de ramadan is er een nacht waarop alles wordt beloond wat je Allah vraagt. Geen Playstations, maar realistische vragen. ‘Het offerfeest komt van een droom van de profeet Abraham waarin Allah hem vraagt zijn zoon te offeren. Abraham wil God gehoorzamen en besluit zijn enige zoon Ismaël te offeren. Net op het moment dat hij het zwaard optilt, zegt God dat hij in plaats van zijn zoon een schaap mag offeren. Het offerfeest is één dag na de pelgrimstocht naar Mekka, zeventig dagen na het Suikerfeest. We gaan naar de moskee en wensen elkaar ‘Eid Mubarack’, gezegende dag. Dat samenzijngevoel van Kerstmis, voel ik bij het offer- en Suikerfeest. ‘Ik maak me zorgen over de toekomst. Als je straks in openbare functies geen hoofddoek mag dragen, heb ik geen baan. Maar dit gaat voorbij. Nederland heeft het Europese Verdrag voor de Rechten van de Mens immers getekend. Ik houd het hoofd koel voor ik overhaaste beslissingen neem. Ik heb door mijn visuele beperking best moeten knokken om zover te komen. ‘Dit jaar ga ik met Kerst naar mijn oudtante in Londen. Een nieuwe tak van mijn familie leren kennen. Ik houd van de kerstsfeer, al hoef ik zelf geen kerstboom. Een gelukkig Nieuwjaar wil ik iedereen wel wensen. Iedere cultuur viert Nieuwjaar.’ Loes Vader

‘Eid Mubarack!, een gezegende dag’ Habon Abdulahi [7] 2010 8 DECEMBER WOENSDAG HANZEMAG 11 Foto: Luuk Steemers

Gourmetten met daklozen, een roos voor prostituees, zingen voor bejaarden. Deeltijdstudent Verpleegkunde Hanna Buijert (22) organiseert op 16 december de vierde Kerstoutreach. ‘Mensen staan rond kerst nóg meer open voor Gods woord.’

'Ik wil Gods liefde doorgeven aan de mensen' Hanna Buijert Foto: Luuk Steemers

‘We gaan we met zoveel mogelijk christelijke jongeren mensen een hart onder de riem steken. We organiseren een heleboel projecten. Zo tuigen we kerstbomen op bij ex-daklozen, poolen we met ex-gedetineerden, bezoeken we prostituees, geven we kinderen in blijfvan-mijn-lijfhuizen een cadeautje. En we bidden met mensen op straat. ‘God is liefde. Die liefde willen we doorgeven aan de mensen. We willen laten zien dat we aan ze denken. Dus helpen we een handje en knopen een gesprekje aan. We vertellen over Gods woord. Rond kerst staan mensen daar vaker open voor dan anders. ‘De meeste deelnemers komen van de christelijke studentenverenigingen in de stad. Zelf ben ik lid van de reformatorische vereniging CSFR. Ik ben gaan meedoen met de Kerstoutreach omdat ik eens een kijkje buiten de vereniging wilde nemen. Ik doe nu voor de vierde keer mee. Twee keer als vrijwilliger en nu voor de tweede keer in de organisatie. ‘De eerste keer heb ik in een koortje kerstliedjes gezongen in een bejaardenhuis. Het was ontroerend om te zien hoe die mensen genieten. Het tweede jaar zat ik in een project waarbij hebben we gesport met jongeren die begeleid wonen. Dat was ook hartstikke leuk. Toen we ze eenmaal gemotiveerd hadden, kwamen ze zelf met allerlei ideeën. ‘Op 16 december is het weer zover. We komen samen in de Goede Herderkerk. Dan eten we samen met alle vrijwilligers een maaltijd en daarna gaat iedereen naar zijn eigen project. Na afloop komt iedereen daar weer bij elkaar en praten we na over onze ervaringen. 'Ik moet op 16 december overzicht houden en problemen oplossen. Vorig jaar was het door de plotselinge sneeuw nogal chaotisch. Een aantal buitenprojecten kon niet doorgaan en sommige vrijwilligers konden niet in op tijd op de juiste plek zijn. Door de projecten die wél doorgingen opnieuw te verdelen is uiteindelijk alles prima verlopen. Met zulk weer reageren mensen spontaan en hadden we zo een paar nieuwe locaties gevonden. ‘Kerstmis is voor mij in de eerste plaats de geboorte van Jezus Christus. Pas daarna komen voor mij de gezelligheid en de lichtjes op straat. Met al die commercie heb ik weinig op. De kerstdagen breng ik door bij mijn ouders in Kampen. De echte kerstsfeer vind ik in de kerk, bijvoorbeeld bij het liederen zingen. Ik ga op eerste kerstdag in ieder geval naar de nachtdienst en misschien later op de dag nog een keer. En verder doen we thuis natuurlijk ook wat de meeste mensen doen: lekker eten en gezellig met elkaar samen zijn.’ Luuk Steemers

Linde Marsman maakte een tornado mee

‘Een orkaan maakt geen verschil

tussen arm en rijk’

Linde Marsman wil relaxt kerst vieren bij een kampvuur op het strand van Saint Lucia in de Cariben. De derdejaars Facility Management blaast nog uit van de orkaan Tomas die eind oktober het eiland teisterde. uitverkocht, maar het lukte me op het nippertje om een lading in te slaan. Gelukkig hebben we een reservegenerator en een ander Sandals-hotel heeft een installatie om zeewater drinkbaar te maken. Iedere dag reden er zestien trucks af en aan om onze gasten van water te voorzien. Het hotel liep leeg na de ramp. Iedereen wilde zo snel mogelijk naar huis, maar de wegen waren onbegaanbaar en het vliegveld onbereikbaar. De eerste tijd na de catastrofe kwamen er niet veel nieuwe gasten door annuleringen.’

Hoe is het nu op Saint Lucia? ‘De ene dag bewolkt en de andere dag zonnig. Het tornadoseizoen duurt tot begin november. Op 30 oktober raasde de orkaan Tomas over ons eiland. De dag daarvoor hoorden we op het Sandals Regency, het vijfsterrenresort waar ik stage loop, dat de naderende tropische storm aan ons voorbij zou gaan. Hij zou naar Barbados afbuigen, dus er was geen reden tot paniek. Maar Tomas barstte hier wél los. Iets dat ik niet graag nog een keer wil meemaken.’

Wat gebeurde er allemaal? ‘Ik was op mijn werk toen het noodweer uitbrak. Een extreme combinatie van keiharde regen en wind. Je kunt het je niet voorstellen als je zoiets nog nooit hebt meegemaakt. Echt doodeng, alles vliegt in de rondte. Je kunt aan niets anders denken: wanneer houdt het op… wordt het nog erger? Vooral Soufriere, een prachtig vissersplaatsje in het zuiden, is verschrikkelijk getroffen. Gebouwen, bruggen en wegen zijn ingestort en veel huizen zijn zo van de heuvels afgespoeld. Er zijn officieel veertien doden gevallen, maar ik weet zeker dat meer mensen in het zuiden het niet hebben overleefd, het zijn er minstens twintig. In mijn eigen omgeving weet ik al van negen doden en ik ben hier een nobody. De overheid laat er weinig over los, er is bijna niets over te horen en te zien in de media. Ze willen het beeld van dit prachtige eiland en het resortgevoel niet graag verstoren en er wordt dag en nacht gewerkt om de

schade te herstellen. Dat zal ongeveer vijfhonderd miljoen East Caribbean dollar kosten. De orkaan heeft natuurlijk geen uitzondering gemaakt tussen arm en rijk. Bijna iedereen is op de één of andere manier getroffen. Maar iedereen helpt mee om de schade te herstellen.’ Hoe was de situatie op je stageplaats? ‘Negentig procent van de 331 kamers was bezet. Zo snel mogelijk hebben we alle gasten uit het restaurant aan zee naar een binnenruimte gebracht. Er zijn geen persoonlijke ongelukken gebeurd, maar de schade aan het hotel, de zwembaden en de golfbaan was enorm. Sommige kamers waren helemaal ondergelopen. In ons stagehuis zaten we zestien dagen zonder water en vier dagen zonder stroom. We stonden tot aan onze enkels in het water en er was van alles weggedreven. We moesten alternatieven verzinnen om ons te wassen, te koken en onze was te doen. De waterflesjes waren binnen no time

Liep je stage-opdracht niet helemaal in het honderd? ‘Ik loop stage op de zonemanagementafdeling en draai mee met de facilitaire managers op drie verschillende gebieden van het resort. Hoe je met dit soort onverwachte zaken omgaat, leer je niet in je studie. Het resort heeft een evacuatieprotocol, maar dat was gelukkig niet nodig. Niemand was eigenlijk voorbereid, de laatste orkaan trok hier in 1980 voorbij. We hebben vooral schoongemaakt en de schade hersteld. Toen we bijna klaar waren begon het weer te regenen en moesten we hier en daar van voren af aan beginnen. Door deze ramp heb ik nog wel een leerzame opdracht uitgevoerd. Ik heb alle schadeposten op de verschillende afdelingen geïnventariseerd en op een spreadsheed gezet. Zo konden de accountants de schadeclaims eenvoudig indienen bij de verzekering.’ Je stage duurt tot 13 januari, wat doe je met Kerstmis? ‘Ik weet niet of we dan moeten werken. Als we vrij zijn doen we iets leuks met alle interns. Ik denk aan een kampvuur op het strand, met lekkere hapjes en drankjes.’ Rina Tienstra

[7] 2010 8 DECEMBER WOENSDAG HANZEMAG 13

14 HANZEMAG Illustratie: Xiao Feng en WOENSDAG Mathieu van der 8 Bij DECEMBER 2010 [7]

Nederlandse kalkoenen kondigen een hete kerst aan

'Wij pikken het niet langer’ In de serie kerstinterviews met vertegenwoordigers van vergeten groepen mag de weduwnaar niet ontbreken. Aernout, jonkheer van Beek Kalkoen, vindt dat de tijd voor harde actie is aangebroken. ‘Eigen pluimvolk eerst, nietwaar?’ Hoogwelgeboren heer, u bent weduwnaar? ‘Mag ik u eerstens dank zeggen voor de gelegenheid die u mij biedt om in uw kolommen te figureren? Bij dezen. Maar u heeft het bij het rechte eind. Weduwnaar, dat ben ik. Met uw welnemen, 69-voudig weduwnaar.’ 69-voudig! U is een scharrelaar! ‘Van geboorte en traditie, zeer zeker. Het zit ons in het bloed. Alle hoenders zijn met deze neiging behept. Maar de kalkoen scharrelt, als ik zo vrij mag zijn, het schattigst. Met waardigheid, dat wel. Parbleu, ruig scharrelen waartoe kip, koren parelhoen zich somtijds verlagen is geen usance onder kalkoenen. Desondanks, het moet gezegd, worden wij niet behandeld met de egards die ons toekomen.’ Wij? ‘Ik treed naar voren, maar wis en drie… ik sta niet alleen. Voor kalkoenen is advent de treurigste tijd van het jaar. Wij dreigen vrinden, echtgenotes en familieleden te verliezen. Zodra de eerste kersttekenen zich aandienen, vat stress post op onze hof. Kerstmis, feest van het licht. Sakkerloot! Voor ons is het donkere hel.’ Wat richt u uit om het onheil af te wenden? ‘Met uw welnemen, het is ondoenlijk. Magerte wil wel eens soelaas bieden, althans de kansen op overleving vergroten. Zodoende start ik, zodra de eerste bladeren rood en geel beginnen te kleuren, een stringent dieet. Deze tactiek is evenwel alleen gegeven aan diegenen die over een welhaast bovenhoenderlijke wilskracht beschikken. Voor het gros van de hennen blijkt dat te hoog gegrepen. Ik maak u erop attent dat aandoeningen als anorexia nervosa onder hoenders non-existent zijn. Wanneer donkere wolken zich samenpakken, eten de meeste kalkoenen juist meer en meer. Stress, mijnheer, het doet hen de das om. Uiteindelijk wacht hen het hak-

blok, of de genadeloze verworging. En wij achterblijvers moeten het dragen. Welaan, mijnheer, dat is vanaf heden voorbij, wij pikken het niet langer. Welzeker, het wordt een hete kerst.’ Wat bent u van zins? ‘Met uw welnemen, hierover moet ik mij uit de aard der zaak in stilzwijgen hullen. Wel kan ik u melden dat de tijd van lijdzaam verzet voorbij is, passé. Men kan geen omelet bakken zonder eieren te breken. Een waardig verzet wordt het gewis. Wij houden ons verre van bewegingen als het Dierenbevrijdingsfront. Maar, het mag gezegd, we hebben ons terdege verzekerd van politieke steun.’ Aha, de Partij voor de Dieren! ‘Staat u mij toe dat ik een lach niet kan onderdrukken. De dames van de Partij voor de Dieren doen heilzaam werk, maar hun macht reikt niet ver. Bovendien zetten zij zich in voor álle dieren. Daardoor dreigen wij, kalkoenen, alsnog het haasje te zijn. Al geruime tijd spitsen hun acties zich toe op het lot van het kerstkonijn. Met uw welnemen, het konijn mag van ons gerust op het kerstmenu prijken, gelijk het haas en ander wild gebeente. Tant pis, ieder dier mag de kerstdis sieren. Als het maar niet de kalkoen is.’ Dat klinkt… eh, dat klinkt… ‘Eigen pluimvolk eerst, jawel. Ik zal het dan toch maar openbaren: wij encanailleren ons met de Partij voor de Vrijheid. Ons rest geen andere mogelijkheid. Hoewel ikzelf geenszins te spreken ben over sommige standpunten die de PVV huldigt, het kan niemand zijn ontgaan dat die partij het kippigst is. Pikken, gekakel, opruiing, kippendrift, haantjesgedrag, knuppels in het hoenderhok, er gaan zelfs verhalen over kippen zonder kop en uilskuikens. Mag ik u eraan herinneren dat sommige PVV’ers zich hebben bekwaamd in het uitdelen

van de kopstoot? Sakkerloot! Voor kalkoenen is de hoofdpor de natuurlijkste aller gevechtsbewegingen. Wij kunnen immers geen vuist maken.’ Wat verwacht u van Geert Wilders? ‘Niets, tot onze spijt. De heer Wilders heeft nog nimmer een lans gebroken voor onze zaak. Zelfs een dringend moreel appel dat wij enige weken geleden op hem deden, vond geen weerklank. Neen, een willig oor vonden wij enkel bij de waarde afgevaardigde de heer Dion Graus.’ De geestelijk vader van de animal cop. ‘Welzeker, wij kregen zijn onverdeelde aandacht. Wij hadden het, eerlijk gezegd, ook een beetje verwacht. Graus lijkt op het Angelsaksische woord grouse, hetwelk korhoen betekent. Enfin, de heer Graus blijkt mét ons van mening dat de kalkoen op het kerstmenu niet past in de traditie van het oudHollandse kerstfeest. Kalkoen nuttigen is een modeverschijnsel dat is komen overwaaien uit de Verenigde Staten, niet voor niets een land waar de adel nooit vaste voet aan de grond heeft gekregen. Amerikanen hebben geen hart voor de kalkoen. Niet in het minst. Een schande! Het grenst warempel aan demonisering: ze noemen ons turkeys. Alsof wij ook maar iets van doen hebben met Turkije. Neen, dat is onmiskenbaar niet het geval. Een kalkoen is Nederlandser dan Nederlands. Een rechtgeaard Nederlander beschouwt ons als wat wij zijn: edele dieren. Ken uw historie!, zou ik willen exclameren. Culinair of anderszins, geen enkel Nederlands geschrift van voor 1862 maakt melding van de kerstkalkoen. Een ware Nederlander eet nooit ofte nimmer kalkoen.’ Waaruit bestaat de inzet van The Famous Graus? ‘Alleen al zijn voorkomen schraagt onze streven, mijnheer. Mag ik u wijzen op de sterke gelijkenis die de heer Graus met onze soort toont? De priemende pikneus! De doortastende blik! De

slanke edoch standvastige nek! Zelfs aan zijn lopen, driftig maar welbewust, kan men zien dat met deze man niet te spotten valt. Gelijk zo er niet te spotten valt met een kalkoenhaan van enig kaliber.’ Ter zake, als het u niet ontrieft. ‘Het ei is bijna gelegd. De heer Graus legt momenteel de laatste hand aan een motie die een kerstkalkoenverbod eist. Dat is de wetgevende kant van de zaak. De heer Graus laat het daar echter geenszins bij. Hij heeft inmiddels tienduizenden kalkoenvrienden weten te bewegen om zich aan te sluiten bij een grass roots-initiatief, door ons ook wel met hoenderhumoristische woordspeligheid graus roots genoemd. Alle gekheid op een stokje: de extraparlementaire actiegroep onder bezielende leiding van de heer Graus en mijn persoon heeft tal van acties op stapel staan. Het zal u wellicht niet verbazen dat die beweging zich, voorwaar een vondst, de Tokkie Partij noemt.’ Dat lijkt op de Tea Party van Sarah Palin. Die eet toch met kerst zeker een kalkoen. ‘Amerikaanse kalkoen! Daar kan ik mee leven, als ik zo vrij mag zijn: letterlijk en figuurlijk. Onze solidariteit strekt zich niet uit tot buiten de landsgrenzen. Daarvoor vraag ik nederig uw begrip. Een kalkoenhaan kan veel dragen, maar de last van de wereld wordt ons te veel. Zeker in gure tijden.’ Ik wens u veel succes en sterkte. ‘Dank u beleefd. À propos, kan ik mij nu dan verontschuldigen? Het begint aanstonds te donkeren en zoals u wellicht bekend is, gaan kalkoenhanen altijd met de kippen op stok. Daaraan voorafgaand zal ik mijn nog een wijle moeten wijden aan mijn belangrijkste taak. De plicht roept! Zoals gezegd, wij kalkoenen blijven scharrelaars. Donkere tijden of niet. Tabee en au revoir, met uw welnemen.’ Godfried B. Bommelmans

[7] 2010 8 DECEMBER WOENSDAG HANZEMAG 15

VVD-gedeputeerde Tanja Klip kan het niet vaak genoeg zeggen

‘Zonder groen, geen groei’ Doemdenken is er niet bij tijdens de werkconferentie Op Weg naar een Duurzame ZernikeCampus. Aan de slag is het parool. Met of zonder overheden. VVD-gedeputeerde Tanja Klip: ‘Jammer dat Rutte geen prioriteit aan milieu geeft, maar we wachten niet op Den Haag.’

Foto: Aerophoto Almere

Zo’n tachtig procent van de aanwezigen vindt dat de overheid wel degelijk een rol moet spelen bij het milieuvriendelijk maken van de maatschappij. Een uitslag waarvan Tanja Klip zich eventjes achter de oren kan krabbelen. De gedeputeerde van de provincie Drenthe, die de Van DoorenVeste op 18 november verliet voordat de zaal haar stelling beoordeelde, heeft een warm pleidooi gehouden voor de innige samenwerking tussen kennisinstellingen en het bedrijfsleven. Dat zijn de partijen die moeten zorgen voor diensten en producten die de wereld duurzamer maken. In lijn met het beleid van het kabinet-Rutte, vindt de VVD-politica dat we niet alle heil van overheden moeten verwachten. ‘We moeten niet wachten op Den Haag,

maar zelf aan de slag. Bovendien wordt duurzaamheid pas echt een succes als activiteiten economische rendabel zijn’, houdt Klip de zaal voor tijdens de werkconferentie Op Weg naar een Duurzame ZernikeCampus. Toch is Klip geen typisch rechtse marktdenker. ‘Het kabinet had zich qua milieubeleid wel wat ambitieuzer mogen tonen. Ik vind het, ook als VVD’er, doodzonde dat het kabinet milieu niet als een echte prioriteit lijkt te beschouwen.’ Klip toont zich tijdens haar rede (ze is volgens het programma key note speaker) ook geen klimaatscepticus. Verre van dat. ‘Geen enkele wereldburger kan het zich veroorloven níet na te denken over het klimaat. Het is minstens twintig jaar bekend dat het klimaat verandert.

16 HANZEMAG WOENSDAG 8 DECEMBER 2010 [7]

Het staat vast dat dat op z’n minst mede het gevolg is van menselijk handelen.’ Hoe dan ook, de wereld zal werk moeten maken van groene energie. ‘Ik kan het niet vaak genoeg zeggen’, zegt Klip, ‘zonder groen, geen groei.’ Verbeter de wereld, begin bij jezelf, heette het in de jaren zestig en zeventig. Die leus geldt nog steeds. Daarom denken de 140 deelnemers aan de werkconferentie, die grotendeels werken op het ZernikeComplex, na over de vergroening van hun omgeving. Een ideale omgeving voor initiatieven, vindt Klip. ‘Hier zit de kennis, als we daar nog de ondernemerslust aan toevoegen, zijn we op de juiste weg.’

Kleinschalige vergroening is de aanpak die Klip op het ZernikeComplex aanbeveelt. In Drenthe koos ze ook voor die methode. Ze noemt de ontkanalisering van Drentse waterlopen. ‘We laten de beken en rivieren weer meanderen. Daardoor is het water langer onderweg. Dat helpt als we straks te maken krijgen met een toename van regenval.’ Ook slim en kleinschalig is de beslissing om nieuwe bedrijven te bouwen op plaatsen waar groene energie voor het oprapen ligt. ‘Ten oosten van Hoogeveen is een enorme eenvoudig te bereiken warmwaterbel ontdekt. Bedrijven die zich daar vestigen, kunnen die bel gebruiken voor de verwarming van hun gebouwen.’ Het Noorden kan een bakermat voor groene-energiewinning worden. ‘In feite wonen we in een energielandschap avant la lettre. Eeuwen geleden werd hier al turf gestoken. Over aardgas hoef ik u niks te vertellen en nu kunnen we wéér toonaangevend worden. Onder het maaiveld, met warmtekoude-opslag, en boven het maaiveld. Want we hebben ruimte nodig voor windmolens en zonne-energiecentrales.’ Groningen, Drenthe, Friesland en Noord-Holland sloten in 2007 het zogeheten Energie-akkoord Noord-Nederland, waarin de provincies afspraken initiatieven te ontplooien waardoor Noord-Nederland een Europees knooppunt kan worden voor de levering van groene energie. ‘Zonder betrokkenheid van burgers, bedrijven en onderwijsinstellingen zal dat niet lukken. In de jaren negentig was de slogan van de milieubeweging Think Global, Act Local. Ook die slogan is nog steeds van kracht. Ik zou eraan willen toevoegen: ACT NOW! Dames en heren, aan de slag.’ Boudewijn Otten

a

a

a

sneetje maken

vouwlijnen

schaar / stanleymes tape / lijm lineaal en zo’n 20 minuten

Benodigdheden:

Hoedje

www.reneemedia.nl

Armen

Lichaam

Rol het hoedje en plak het randje vast. De twee delen van de bel passen in elkaar. Maak het belletje vast met een touwtje!

Hoofd

a

a

a

Sam Peeters - www.lamelos.nl

a

Renee Zaal - www.reneemedia.nl • Illustratie elf: Jeroen Zaal

a

loco

Erik Eekhof (22), tweedejaars International Business & Management staat in de keuken van Happietaria ‘Ik werk vier à vijf dagen per week mee. ‘s Avonds kijk ik naar de reserveringen en maak een bestellijst. We beginnen ’s middags met het vlees en sommige groentes. Het is koud in de keuken. De maaltijden koelen snel af. Het is daarom belangrijk dat je veel maaltijden op hetzelfde moment kunt aanleveren aan de bediening. Dat loopt nu gesmeerd. En ook de wachttijden zijn kort. ‘De eerste week is al hectisch. Gisteren zaten er meer dan 150 mensen te eten. We zitten in het oude pand van Oriental Express aan het Gedempte Zuiderdiep. De nieuwe eigenaar wacht nog op vergunningen voor de verbouwingsplannen. Dat kwam ons goed van pas. Een mooie locatie, lekker centraal. We hopen anderhalve ton te verdienen voor een landbouwproject en een microkredietproject in Burkina Faso. Kerk in Actie verdubbelt de opbrengst. Tot 17 december zijn we open.’ Happietaria: Gedempte Zuiderdiep 56. www.happietariagroningen.nl.

Tekst en foto: Luuk Steemers

[1][4] 2010 2010 1 13 september oktober WOENSDAG HANZEMAG 17 21

cultuur

Lees jij HanzeMag en heb je een mening?

De Hanzeredactie zoekt:

GAME

FILM

GAME

Assassin’s Creed: Brotherhood

Fair Game

Aragorn’s Avontuur

★★★★

★★

★★★

De redactieraad vergadert vijf keer per jaar (anderhalf uur)over de inhoud en de vorm van HanzeMag. Verdiensten: 12 euro per keer. Belangstelling? Mail naar: [email protected] of [email protected] of bel 050 5955588

Jeroen Zaal

In de ban van de Ring: Aragorn’s Avontuur is een avonturenspel voor de PS2, PSP, Nintendo DS, Wii en Playstation Move. Je kruipt in de huid van Frodo Gamgee, de zoon van Samwise. Koning Aragorn komt naar je dorpje en om geen raar figuur te slaan, legt je vader de rijke geschiedenis uit. Samwise’s verhaal begint waar de eerste film uit die succesvolle reeks eindigde. Nu speel je Aragorn en moet je de Hobbits naar een veiliger oord brengen. Heb je het boek gelezen of de films gezien? Dan is dit allemaal bekend terrein voor jou. De graphics zijn erg schattig en kleurrijk, wat Aragorn’s Avontuur op de kinderbijbelversie van Tolkiens meesterwerk doet lijken. Daarnaast krijg je elke stap zo duidelijk uitgelegd dat het spel vervelend simpel wordt. Speel je dit spel echter met de Wii of de Playstation Move, dan is het een heel ander verhaal. Vooral met de Playstation Move zijn de hak- en slabewegingen heel goed uitgewerkt en allesbehalve kinderachtig. Je hebt geen fitnessprogramma meer nodig, voortaan blijf je in vorm door het afmaken van orken en trollen. Rutger Uittenbogaard

a

Je merkt aan alles dat de makers van de game enorm veel aandacht hebben besteed aan de details. Alles ziet er supergaaf uit. Je hebt echt het gevoel dat je in de middeleeuwen rondloopt. Net als in de voorgaande games kun je weer vrijwel overal opklimmen, wat een lekker vrij gevoel geeft. Ook kun je weer aan de haal met de uitvindingen van Leonardo da Vinci. Een nieuwe feature is dat je een paard kunt stelen dat je, waar je je ook bevindt, naar je toe kunt fluiten. Zo kun je snel reizen, wat erg handig is in de vrij grote speelomgeving. Een erg gave RPG!

Fair Game vertelt het waargebeurde verhaal van CIA-agente Plame (het zogeheten Plamegate-schandaal). Plames identiteit is gelekt tijdens de oorlog tegen Irak en de zoektocht naar massavernietigingswapens. Plames man Joseph Wilson bezoekt het Afrikaanse Niger met de opdracht bewijsmateriaal te zoeken, maar hij vindt niks. De valse informatie die naar buiten komt, triggert hem de waarheid te publiceren. Plamegate biedt genoeg mogelijkheden om een spannende anti-Bushfilm te maken. Helaas besteden de filmmakers veel tijd aan het uitleggen van wat het werk van CIA-agenten inhoudt. Die introductie neemt zoveel tijd in beslag dat het identiteitsdilemma pas in het laatste half uurtje aan bod komt. Gooi daar nog een All American Dreamspeech met God Bless America en een toch niet stukgelopen huwelijk overheen, en je houdt een onaangename anticlimax over. Van de zaal kreeg de film gemiddeld een 7. Van mij krijgt hij slechts de kudos voor de beeldvorming over regering-Bush. De film is traag, saai en een bekende mix van Jason Bourne, 007 en legio films over mensen die in de publiciteit vetes met regeringen uitvechten. Jiddy Zwols

a

Na de twee voorgaande delen van Assassin’s Creed slaagt Ubisoft erin de lat nog hoger te leggen met nummer drie: Brotherhood. De gamespeler hult zich in de gedaante van Ezio, een huurmoordenaar die het tot Master Assassin heeft geschopt. Ezio keert terug van een lange reis. In Rome merkt hij dat de stad is overgenomen door de volgelingen van Cesare Borgia. Al snel komt Ezio in contact met kennissen die een verzetsgroep aan het opzetten zijn om Rome te heroveren.

CLUB FOR THE INTERNATIONAL POP UNDERGROUND OOSTERSTRAAT 44 WWW.VERA-GRONINGEN.NL

EEN SELECTIE UIT HET PROGRAMMA

10 12 16 12 17 12 24 12 12 01 13 01 14 01

BERNARD GEPKEN FOENKK BROWN FEATHER SPARROW GOD DETHRONED EUROSONIC EUROSONIC EUROSONIC

VERWACHT

TRIGGERFINGER, DE STAAT, OZARK HENRY, LA PEGATINA, LUCY LOVE, ...(19((/0((555

ELKE ZATERDAG SWINGAVOND ‡)5(($/7(51$7,9('$1&(1,*+7‡

&21&(576‡029,(6‡'$1&(1,*+76

20 HANZEMAG WOENSDAG 8 DECEMBER 2010 [7]

frick Koffiedame

WIN WIN WIN!

Beantwoord de vragen en win! HanzeMag verloot drie PS3-games, drie T-shirts van Assasin’s Creed Brotherhood, de blu-raybox Back to the Future trilogy en een DeLorean-auto…

Back to the Future - trilogy

Marty McFly begint in 1985 aan zijn eerste tijdreis met de DeLorean. In welke jaartallen komt hij vervolgens terecht in de trilogie? Mail je oplossing naar pzzl@org. hanze.nl onder vermelding van BTTF en win de DeLorean-auto of de blu-raybox met de complete Back to the Future-trilogie

Assasin’s Creed: Brotherhood

Marian van Os rijdt niet in een Citroën C6, maar in een autootje waarin slechts twee personen passen. Henk Pijlman beweegt zich voort op een stalen ros. Han de Ruiter lijkt me iemand die zodra het begint te vriezen doorlopers onderbindt voor z’n woonwerkverkeer over sloten en vaarten. Dit is het HG-bestuur. De Volkskrant publiceerde onlangs een portret van het ex-bestuur van Hogeschool InHolland. Ontluisterend is een klein woord voor wat zich de afgelopen jaren in Holland afspeelde. Na enige weken op z’n nieuwe post vroeg de in 2007 aangetreden bestuursvoorzitter Geert Dales aan zijn voorganger waarom die nog steeds op de burelen rondscharrelde. Jos Elbers, want zo heet de scharrelaar, antwoordde dat hij Dales’ adviseur was. Drie dagen per week nam die klus in beslag, à raison van 180 duizend euro per jaar. Die duurbetaalde dagen had Elbers onder meer nodig voor het declareren van zijn uitgaven. Een nota voor het inbouwen van een tv in zijn nieuwe lease-auto (een Citroën C6). Een bonnetje voor een reis van Elbers en eega naar Zuid-Frankrijk. InHolland mocht schokken. Op kosten van de hogeschool drink ik de hele dag koffie. Mijn collega voegt er zelfs een wolkje melk aan toe, en een half klontje suiker. Gratis koffie, ik weet nog dat ik dat vreemd vond. In het begin. Maar het went. Het went enorm. Het went zo erg, dat je de kans loopt verwend te raken. Jos Elbers was jarenlang een schaamteloze zelfverwenner. Onderwijl zorgde hij ervoor dat InHolland uitgroeide tot de grootste hogeschool van Nederland. En tot de hogeschool met de meeste ontevreden studenten en ongelukkige personeelsleden. Dat vond Elbers jammer. Niet zozeer voor de getroffenen, maar voor het imago van zijn toko. Het imago van InHolland is inmiddels zo slecht dat het de werkelijkheid begint te benaderen.

In deel twee en drie verplaatst Desmond Morris zich in zijn voorvader Ezio Auditore da Firenze. Maar in welke voorvader zit hij in deel één? Mail je oplossing naar pzzl@ org.hanze.nl onder vermelding van ACB, en ding mee naar de drie ACB-games op Play Station 3 of drie ACB-T-shirts.

Er zijn momenten waarop je blij bent dat je bij de HG werkt. Als de jaarlijkse lijst met grootverdieners in het hoger onderwijs verschijnt, bijvoorbeeld. Op die lijst nemen de HG-bestuurders steevast bescheiden posities in. Enige maanden terug liep ik met twee iets te vol geschonken bekers koffie door de gang. Een dame hield een deur voor mij open. Toen vond ik dat gewoon aardig. Nu weet ik dat dat iets was om heel blij van te worden. Die dame was Marian van Os. Hajo Frick

[7] 2010 8 DECEMBER WOENSDAG HANZEMAG 21

Start in February

International Change & Project Management

Would you like to make a difference? Windesheim Honours College prepares students to become international project managers for causes that really matter. You can still apply for entry in February 2011! Windesheim Honours College offers a four year, English taught programme in International Change & Project Management. You combine a Bachelor of Business Administration degree with a specialization in a future work field: — Public Health — Communication & Media Our curriculum focuses on global issues, such as obesity, HIV/AIDS, addictive behavior, population ageing, sustainability, freedom of press and human rights.

www.windesheimhonourscollege.nl Windesheim Information Centre 0900 88 99 Campus 2-6, Zwolle

PZZL 1

2

3

8

17 21

4

7 9 12

14 22

18

5

13 15

19 23

24 25 27

You can still apply for entry in February 2011. On our website you will find all relevant information about the application.

Visit us! For more information, visit our website. You can make an appointment or visit our upcoming open day in Zwolle: — Friday 21 January, 13.00 - 17.00 hours

www.windesheimhonourscollege.nl

11

10

Apply now for entry in February 2011

26 28

22 HANZEMAG WOENSDAG 8 DECEMBER 2010 [7]

16

6 25 14 9 19 3 6 27 20 3 28 15 23 12 17

Kerstmis orizontaal H 1 Koloniaal bestuurder (6) 4 Zeeuwse stad (5) 8 Debacle (5) 9 Spermaproducent in de boom? (7) 10 Veroorzaakt afstel (7) 11 Derde stad van Frankrijk (4) 12 Droog (3) 14 Contra (4) 15 Verhip (4) 18 … of ik schiet (3) 21 Kleur (4) 23 Slaapgroet in het weekend (7) 25 Geestesverschijning (7) 26 Spaanse én Mexicaanse ziekte (5) 27 Allesbehalve de dooier (5) 28 Darwins jachthond (6)

Verticaal 1 Wild koekje (6) 2 Met de naam van (7) 3 Duister falen (8) 4 Is vaak zijn verkleinwoord (4) 5 Belangenbehartiging in het hotel (5) 6 Gave (6) 7 Stommeriken (5) 13 Dienstvoorschrift (8) 16 Christmas …, nagerecht (7) 17 Engels dessert met sherry en custard (6) 19 Geur (5) 20 Noord-Afrikaans land (6) 22 …ziek of …centrum (5) 24 Blue Stilton wordt erin gedrenkt (4)

De schuin gedrukte opgaven zijn cryptisch, de vet gedrukte hebben met het thema te maken, net als de oplossing. Mail het woord naar: [email protected] en ding mee naar een cadeaubon van 10 euro. Inzenden t/m donderdag 14 december. De vorige PZZL is gewonnen door: Amarins Herrema. De oplossing is: MORTAL COMBAT. Boudewijn Otten

Lieve Loes Heeft je beste vriendin gezoend met de jongen waar jij al tijden vlinders van in je buik krijgt? Ben je verliefd op je docent en kun je je niet meer op je studie concentreren? Lig je niet lekker in je projectgroep en begrijp je niet waarom? Mail Loes, onze enige echte ervaringsdeskundige. Inzenden mag zelfs anoniem. [email protected]

Lieve Loes, Een kennis van een vriend van me vangt iedere maand een uitwonendenbeurs terwijl hij nog steeds bij zijn ouders bivakkeert. Hij lijkt er nog trots op te zijn ook, want hij bazuint het overal rond. Ikzelf moet twintig uur bijwerken om mijn studie en kamer te betalen en heb nooit een cent te makken, ik baal er dan ook goed van dat hij de boel flest van onze belastingcenten. Nu lees ik in de kranten dat ze dit soort graaiers eindelijk willen gaan aanpakken. Dat heb ik hem ook gezegd en ook dat ik dat terecht vind, maar hij lachte me recht in mijn gezicht uit en noemde me een zeurpiet. Nu denk ik erover om de DUO maar eens gaan tippen. Wat vind jij? Hendrik Brave Hendrik, Schaam je! Heeft je moeder je niet geleerd dat je niet mag klikken? Zolang bankdirecteuren zichzelf schaamteloos

verrijken met exorbitante bonussen, de ex-baas van hogeschool InHolland twee keer Balkenende bij elkaar scharrelt voor een klus van drie dagen per week, bestuurders van zorginstellingen en woningbouwcorporaties in een BMW 7-serie rijden of de vastgoedmaffia studenten 350 euro vraagt voor een bezemkast van drie bij drie meter, kan ik het een student niet eens kwalijk nemen dat ie 170 euro per maand sjoemelt. De zelfverwennerij van bestuurders wordt wel gepikt, sterker, ze worden gerespecteerd als de crème de la crème van ons land, maar als een student of een bijstandsmoeder een beetje rommelt, breekt de pleuris uit. Zet daar de plannen van Rutte, Verhagen en Wilders naast om de financiering voor masters af te schaffen en langstudeerders te beboeten en je zou studenten bijna aansporen om de kluit te belazeren. Wat verbeeld jij je eigenlijk om je vrienden erbij te lappen? Het is de taak van de overheid om frauderende studenten bij de kraag te pakken en niet de taak van een medestudent. Klikken is net zo goed als frauderen moreel verwerpelijk. Lieve Loes, Ik heb een beetje een luxeprobleempje met oud en nieuw. Ik heb maar liefst vier uitnodigingen voor Nieuwjaarsparty’s gekregen in Groningen, waarvan ik er bij twee al heb toegezegd te komen. Bij één daarvan ben ik ook mede-organisator. Maar nu komt het, vorige week ben ik naar huis gegaan met een ontzettend lekker meisje

KLASKE dat me gevraagd heeft met haar mee te gaan naar een supermooi besloten feest in de Randstad. Wat moet ik nou doen? Joop Yo Joop, Volgens mij heb je al lang besloten. Doe niet zo schijnheilig. Het leven is één groot avontuur, kies dus voor het allergrootste avontuur. Natuurlijk wil je met dat ontzettende lekkere meisje naar die übergeile party in de Randstad, waar je Nicolette Kluijver, Kim Feenstra of belspelpresentatrice Gigi Ravelli champagne lurkend en oesters slobberend tegen het welgevormde lijf kunt lopen. Oud & Nieuw: gooi het oude weg en omhels het nieuwe. Dream on! Toen ik een vriendje in Amsterdam had, gingen we naar een hip Nieuwjaarsfeest in de Westergasfabriek. Ten eerste was het een hele toer om kaarten te bemachtigen, want je wacht tot het laatste moment om zeker te zijn dat je naar het hotste feest gaat. Ten tweede bleek het feest al om vier uur afgelopen te zijn en konden we nog eens vijftig euro neertellen voor een afterparty. Daar ben ik m’n lover kwijtgeraakt en uiteindelijk eindigde ik op het politiebureau Warmoesstraat, waar ik warm onthaald werd met oliebollen en koffie. Coke snuivende BN’ers ben ik niet tegen het lijf gelopen. In Groningen heb je keuze uit vier feesten, dus kun je van het ene naar het andere hoppen. Voor mij gaat er niets boven Groningen, maar jou adviseer ik toch vooral het Gooische matras op te warmen.

Vroeger keek ik er reikhalzend naar uit, de goede-doelenacties. Als eerste al mijn kinderpostzegels verkopen. Sponsoren zoeken en dan zo veel mogelijk rondjes om de school skeeleren. Kerststukjes maken en naar het bejaardentehuis brengen. Ik was een kind met een missie. Er is goed ingepeperd dat het helpen van je medemens belangrijk is. Of dit nou de buurvrouw van negentig is of het arme kindje in Afrika, dat maakt niet uit. Naastenliefde, dat is waar het om gaat. Vijftien jaar later word ik nog steeds overspoeld met de vraag om hulp te bieden aan mijn naasten. Wel ziet men dit tegenwoordig graag op een andere manier. Namelijk door het sturen van een sms of het maandelijks laten afschrijven van een bijdrage van mijn rekening. Natuurlijk ben ik niet te beroerd om een bijdrage te leveren, maar met weemoed denk ik terug aan vroeger. Gelukkig kan ik de komende tijd met Unitas een mooie bijdrage leveren aan naastenliefde. In de maand december zullen wij meedoen aan Operatie Schoenendoos, een project van Edukans. Operatie Schoenendoos is iets waar ik al sinds de basisschool aan mee heb gedaan. Het zorgde altijd voor een zoektocht door het hele huis naar speelgoed. Speelgoed dat ik niet meer leuk vond maar dat zeker wel mooi genoeg was voor een kindje in Afrika. Mijn moeder kocht een tandenborstel, zeep en een pak koekjes. Dit alles werd erin gestopt en dan kon het echte feest beginnen. Mijn schoenendoos moest namelijk wel de mooiste van de klas worden. Met papier, lijm en stiften ging ik aan de slag tot ik helemaal tevreden was. De komende tijd is het voor de leden van Unitas het moment om hun naastenliefde te laten zien. Operatie Schoenendoos komt weer tot leven. Mijn zoektocht naar een doos is al voltooid. Speelgoed zoeken in m’n huis is niet echt mogelijk. Maar gelukkig ben ik ondertussen zelfstandig genoeg om zelf speelgoed en een tandenborstel te kopen. Één ding is zeker, met het versieren zal het mij toch zeker lukken om de mooiste schoenendoos te maken. Jong geleerd is oud gedaan, zullen we maar zeggen. Klaske van Sluis Klaske van Sluis (22) is vierdejaars logopediestudente aan de Hanzehogeschool. Dit jaar vervult zij binnen studentenvereniging Unitas S.G. de functie van Ab Actis/ProRector.

legal alien Country:

Cuba, 11.4 million inhabitants, 2.5 times the size of the Netherlands

Studies:

Music in Education

Loves:

Music, Singing, Dancing

Hates:

To be very busy and stressed out

Daimis Alvarez Garrido (26) What are the differences between Cuban and Dutch culture? ‘Where do I begin? Hahaha! I think Cuban culture is all about expressing your feelings with great passion. Even during the hardest times we never forget to smile. Here everybody is more introverted and quiet, life always goes very fast and there is usually no time to lose.’ Can you tell the difference between Cuban and Dutch food? ‘ Cuban food has a lot of seasoning with a lot of flavour and diversity. Here the food doesn’t. People can just buy their meals at

20

the supermarket, they have pretty much no taste and are very simple!’

study programme also requires us to learn the basics of guitar and drums.’

Do you miss home sometimes? ‘Yes, I miss Cuba (smile).’

Can you recommend a Cuban restaurant here in Groningen? ‘I can’t recommend any, but there is very nice Cuban bar and salsa studio called Casa de la Trova. It has the real Cuban spirit with great music, atmosphere and the best mojitos of Groningen.

What is your plan after graduation? ‘That is still uncertain, but I would really like to do a master in Music or Art Education.’

When was the last time you went home? ‘Last summer, I went there for vacation. I go every two years for about three weeks.’

What is the most memorable thing that you have experienced since you arrived? ‘There are many things that I tried here for the first time, like living on my own, making a lot of good friends… But I think the most memorable thing for me is that I have felt very welcome here and I immediately met many friendly people.’

Do you have any plans for Christmas? ‘Yes, (big smile) I am going to travel to Athens with my boyfriend. He is Greek.’

Do you play any instruments? ‘The flute is my main instrument, I've been playing it for more than sixteen years. I also play a bit of piano and I like singing. Our

What is your motto? ‘Always try your best and never give up!’ Minh Chau Nguyen

Three Frisian friends invent guerilla-volunteering

‘Hands-on help and sharing knowledge is

often better than sending money’

Days are getting shorter, snow is falling: Christmas is coming! Apart from people getting together to celebrate this feast with their friends and family, it is also the time of giving. Three Frisian friends have a very original idea of ‘doing good’ In the summer of 2008 Henk Rigter was offered a job in South Africa and two of his friends, Minne Bonnema and Marten ‘Mukkes’ Mulder, decided to drive him there in a 25-year old Volkswagen van that goes by the name of ‘Doutzen Cruiser’ (named after world-famous Frisian model Doutzen Kroes, ed.). What they thought would be a three month trip with a short stop to volunteer at a school in Kenya, turned into a two-year adventure through East-Africa where they invented the word GuerillaVolunteering. ‘Aid in Africa is often ineffective,’ says Henk. ‘We think that if you think you can improve something, you should just do it. So instead of giving money, we bring knowledge. This abrupt way of giving help, that never lasts longer than a few weeks or a month, we call GuerillaVolunteering.’ During their time in Africa they developed the Threelefthands foundation, three minds with a vision for a better Africa. Marten explains how they came up with the idea for Guerilla-Volunteering: ‘After driving through Europe we finally arrived in Africa where we saw with our own eyes what life is like there. When we first arrived in Ethiopia, there were a couple of children with ragged shirts so we decided to give them something. After all, we have more than they have and we can spare a couple of things. In no time there were fifteen children in front of us and even some older people. We didn’t have enough for everybody so they fought each other, ripped the stuff out of other people’s hands to get as much for themselves as possible. We noticed that sharing wasn’t an option for these people. That experience was the first situation that made me wonder whether the ‘good’ that we Westerners are doing in Africa, is really as good as we think it is.’

Photo: Tania Ouariachi Peralta

Marten noticed that charity organizations often fail to achieve their goals. ‘In Ethiopia I was at a technical school where they had the newest machines from Europe to work with. Half of the machines were broken or out of order, simply because the oil ran out or one of the wires hung loose. The locals had no idea how to fix these things. We offered to rewire five machines in a classroom and then we found out there wasn’t even electricity in the room! Such things make you notice that some of the charity organizations don’t think things through, just install what they think the locals need and never explain how to use it or check after a while if it’s accomplishing what they expected in advance.

We’ve noticed that hands-on help and sharing knowledge is often better than sending money or stuff.’ Back in Holland the boys had time to catch their breath and catch up with their friends and family but they haven’t forgotten about Africa. On the contrary – they are setting up a new trip starting in February 2011 to travel through the West of Africa. In order to collect money for their trip they brought paintings from artists in Mount Meru, Tanzania, to sell on their website. In this little village they volunteered at an orphanage. The money they collect from selling the paintings goes to their trip and to the orphanage. It does not directly go to charity but will provide the foun-

ders with gas for their van, food for their stomachs and the occasional beer. Their Frisian down-to-earth-mentality makes sure the money they receive is well-spent: not on private jets, limos or luxury-hotel. The boys will pick up their 25-year old ‘Doutzen Cruiser’ van in Malawi and start cruising again. Marten is looking forward to it. ‘By going on these trips we want to share and show people our experiences and inspire others to do some Guerilla-Volunteering of their own. Sharing knowledge and giving hands-on help to people is our vision for a better Africa.’ Anouk Janssen www.threelefthands.com www.twitter.com/3lefthands

[7] 2010 8 DECEMBER WEDNESDAY HANZEMAG 4 INT

cribs PATRICIA GIMÉNEZ Age: 22 Study: Philosophy Nationality: Spanish Neighbourhood: Korrewegwijk ‘I chose Groningen because it was one of the countries that offers its courses in English. I was also curious about the Dutch culture. I thought it was a great chance to come here and know more about Holland.' ‘Before arriving here I expected that Dutch people were cold, maybe I thought so because of the location and weather. When I arrived here I found out that most of the Dutch people are friendly and open-minded. They helped me when I had problems in the very beginning of my stay. ‘I got my room (1) because a friend of mine was also looking for a house and we went to an agency together. Fortunately, they could offer us a place to live. My room was unfurnished so I had to buy everything in Groningen. I went to some shops to buy the furniture (2). It was a funny experience because in one of the shops (second-hand store Mamamini, ed.) they lend you a strange bike with a really big basket. I used it to bring almost all of my furniture home!' ‘The favourite part of the room is my bed (3). I know that sounds strange but it looks really cool. I enjoy studying here, and I love to chill out, and of course rest there. An item that I really appreciate having here is my guitar (4)(5). I already played it in when I was still in Spain, it really relaxes me.' ‘I think Sinterklaas must have passed by my neighbourhood because I found this bag full of presents in my room (6)... I like the Christmas atmosphere here, but I feel more comfortable going back to Spain to spend this special time with my relatives.'

Ricardo Sanz Rui Valadão

Best photos of 2010 exhibited in Groningen

‘Beauty experts’ pick their favourite World Press Photo In November the Aa-Kerk in Groningen was the stage for beautiful, confronting, and memorable pictures. World Press Photo held its annual exhibition in the historic church in the centre of Groningen.

2nd prize Contemporary Issues Singles • Stefano De Luigi, Italy, VII Network for Le Monde Magazine • Giraffe killed by drought, northeast Kenya, September

The World Press Photo is an independent, non-profit organization known for organizing the largest press photography contest in the world. The winning photos get a place in the exhibition that is shown in 45 countries. Approximately two million people visit the World Press Photo exhibition every year. Two ‘beauty experts’ who both, in their own way, have something to do with press, photography and beauty picked their favourite out of this year’s exhibition. Both picked Stefano De Luigi’s striking image of a dead giraffe.

Marcel Poelstra (photographer) ‘I chose this picture because it immediately left an impression on me. It looks like it is painted, it’s very striking. I like the story it tells. The fact that you can see the giraffe, that died of the drought, is lying underneath a tree. It had to eat the leaves to stay alive. This picture captures the story in one shot. ‘My profession has something to do with my choice: I also look for a good composition and try to ‘paint a picture’ as well. Some people might be shocked by some of the pictures in the exhibition, but I think that is an advantage be-

cause it tells strong stories. I don’t think the photographers are trying to shock people. They just want to show the story in one picture and some stories are shocking. When you follow the news you can see the entire story in one shot.’ Ilse Leeflang (journalist) ‘It is very hard to choose a favourite, because it feels like choosing between news value and a good picture. The giraffe picture struck me because at first you see the beautiful environment… all of a sudden you see the dead giraffe like a pile of dirt. It is shocking.

Another picture I saw, Eugene Richards’ portrait of an Iraq veteran, was shocking as well, because you immediately understand the story behind it. The picture itself isn’t that breathtaking, but the story it tells grasps you. I think the journalism-side of me looks for the story underneath. There is a thin line between shocking people with pictures and showing somebody reality. I don’t think the photographers in the World Press Photo exhibition explicitly want to shock people, they just want to show the news the way it is and tell an entire story by taking one picture.’ Anouk Janssen, Irene Broer

[7] 2010 8 DECEMBER WEDNESDAY HANZEMAG 2 INT

Wednesday 8 December 2010 Independent Magazine of Hanze University of Applied Sciences / email [email protected] / Illustration: Sam Peeters

7