door Henk Lith

Onderwerpen in deze uitgave zijn: 1) Voorwoord 2) Financieel overzicht 2014 3) Agenda 2015 4) Informatie Technische Dag 5) Informatie Voorjaarsrit 6) De auto van … 7) Trouwrijden 8) Nieuwe leden stellen zich voor 9) Mijn Heckflosse in de film voor ‘MAX’deel 2 10) Mijn 220 SE (deel 6) 11) Onze sponsoren 12) Advertentierubriek 13) Uit het archief van Rob van der Does 14) Tot slot

1) Voorwoord / door Henk Lith Het goede weer komt er aan! Ja, het is maar net wat je onder goed weer verstaat natuurlijk, als je vroeg opgestaan bent om te gaan vissen dan heb je andere ideeën voor goed weer dan wanneer je eens lekker met je oldtimer wilt gaan rijden. Maar voor de oldtimer gaat het dus de goede kant op met het weer. Voor je de auto de weg op stuurt, valt er nog wel het een en ander te inspecteren na een winterstop. En de meesten van ons zullen toch wel iets van een winterstop ingelast hebben, gelukkig lijken de winters steeds milder te worden en korter te gaan duren. Ik verkeer in de gezegende omstandigheid dat mijn “wagenparkje” binnen kan staan. Niet dat het daar zo lekker warm is om wat te klussen aan de Benzen, maar in elk geval sta (of lig) je daar droog. Wil je het daar echter voor langer dan een uurtje uithouden om daar te werken, dan heb je er toch wel een zonnetje bij nodig, en juist die komt nu langzaam in actie (geschreven vrijdag 6 maart!). Goed weekend voor de boeg volgens de voorspellingen. Momenteel ben ik druk met mijn babybleu, de W115 200 van 1972, een redelijke auto wat carrosserie betreft, maar wel de nodige aandachtspuntjes zowel aan plaatwerk als aan de techniek, maar alles nog te behappen. Mocht het erg lastig of complex gaan worden dan zit er bij mij op het

1

bedrijvencomplex altijd nog een volleerd automonteur, die heeft al het nodige aan de W115, maar ook aan mijn beide Heckflosses gedaan. Een van mijn Heckflosses, ik weet nog niet welke, valt de eer te beurt om ingeschakeld te worden bij een trouwrit, ik heb dat ooit wel eens eerder gedaan, voor mijn overburen, die al lang samen woonden, maar pas bij het zien van de 220SE dachten laten we nu maar eens trouwen, nu aan de overbuurman vragen of hij ons naar het Domplein wil rijden voor een fotosessie, ik ben daar dan maar even uitgestapt natuurlijk. Veel bekijks, ook van taxi jongens, want het is eigenlijk verboden voor privé auto’s aldaar, maar ze waren te verrast om er opmerkingen over te maken denk ik, maar je moet daar dan ook niet elke week op komen rijden. En eind mei mag ik dan met de Heckflosse optreden voor een trouwerij van een vriendin van mijn dochter. Alleen willen ze mij graag in een chauffeurspak hebben, maar dat vind ik net een brug te ver hoor, nou we zien wel. De achterbak van de 200D ligt inmiddels vol met onderdelen die ik nog moet inbouwen. Rubberophanging van de achteras, verzwaarde achterveren, rubbers van deze veren en voorste rubbers van de “Schubstrebe” (schoren van de achteras) stuurschokdemper en nog twee schokdempers voor de vooras. Ik vind de stabiliteit van de auto nog niet top, ik vind hem nog wat “zoekerig”. Verder moet de verwarming nog in orde gemaakt worden, en een groot aantal kleinere zaakjes aan techniek en carrosserie. Maar het goede weer komt er aan, dat heb ik net ergens gelezen geloof ik. Ik heb net op de site van Mercedes garage De Gruyter en de Jong te Bergambacht gelezen dat we al ingepland staan voor de technische dag op zaterdag 25 april. Dat zit dan alweer redelijk dicht op de eerste meeting, maar dat is helaas niet anders. Bij Cor de Jong zijn we dan al voor de derde keer te gast en zij die er eerder al eens geweest zijn, weten dat het altijd een leuke dag is. Cor kan uren vertellen, en gaat ergens over, ja, ook dat nog hè! Hoe je je daarvoor kan aanmelden, lees je in een van de andere stukjes van dit bulletinnetje. Tot zover dit voorstukje dan maar, het is een beetje van alles wat geworden. Laten we van dit jaar weer een heerlijk oldtimerjaar maken en elkaar treffen op een technische dag of een van de meetings!

2) Financieel overzicht 2014 / door Jan Boeren Hieronder staat het financiële overzicht 2014 van ons Nederlands Heckflosse Register. Toelichting: Naast een paar extra kosten vanwege het 12 ½ jarig bestaan van ons Register liggen de bedragen in de lijn van de voorgaande jaren. De website heeft wederom voor een aantal nieuwe leden gezorgd en ook het forum wordt behoorlijk bezocht. In 2014 hebben we met onze sponsoren afgestemd dat hun bijdrage voor zowel het jaar 2014 als 2015 geldt. Voor 2016 mogen we weer op een aantal sponsoren rekenen. Maar jullie weten, dat mocht de bodem van de ‘schatkist’ in zicht komen, we dan graag een beroep zullen doen op onze leden.

2

Financieel overzicht Nederlands Heckflosse Register 2014: ABN/AMRO privérekening 44.36.86.297 Debet Onkosten Voorjaarsrit, Najaarsrit voor organisatoren en gebak voor 12 1/2 bestaan

EUR

Credit

EUR

131,93 Eindsaldo 31-12-2013

Onkosten attenties voor TDbedrijven

53,69 Ontvangen bijdrage sponsor

Bankkosten 12 x EUR 1,70

20,40 Bijdrage clublid

Cadeau 12 1/2 jaar NHR voor oprichter

65,00

Kosten beheer en onderhoud website

200,00

Kosten provider website Banksaldo 31-12-2014

503,65 500,00 5,00

90,00 447,63 1008,65

1008,65

3) Agenda voor onze activiteiten in 2015 / door Jan Boeren Voor de nieuwe leden staan onderstaand de data van onze activiteiten in 2015 vermeld. Uitvoerige informatie wordt tijdig tref je in het Infobulletin aan of wordt per mail rondgestuurd - Zaterdag 2 mei 2015 Voorjaarsrit. Let op: deze datum is gewijzigd!! Verdere informatie tref je elders in dit nummer aan, - Zaterdag 25 april 2015 Technische Dag (zie informatie hieronder), - Zondag 6 september 2015 Onderdelendag, - Zondag 4 oktober 2015 Najaarsrit, - Zaterdag 31 oktober 2015 Technische Dag

4) Informatie Technische Dag / door Henk Lith Na het succes van onze eerdere technische dagen van 2013 en 2014 willen we dit jaar twee dagen organiseren in twee verschillende delen van ons land, zodat meerdere leden de mogelijkheid hebben om deze leerzame en gezellige dag bij te wonen. De eerste Technische Dag vindt plaats bij De Gruyter & De Jong in Bergambacht. Cor de Jong draagt ons Register een warm hart toe en is een van onze sponsoren. Als Heckflosse Register zijn wij Cor hier natuurlijk zeer erkentelijk voor. Wat is de bedoeling? Dat hangt mede van de onderwerpen af die de deelnemers vooraf aan geven. Denk bijvoorbeeld aan: wat te doen na de winterslaap, onderhoud remmen, kleppen stellen, wat moet er gesmeerd worden, wat kan ik zelf doen aan onderhoud, wel of niet loodvervanger gebruiken, onderhoud banden gedurende de winterstalling, enzovoort, enzovoort. We denken dat we kunnen gaan tot een totaal aantal deelnemers van ca. 25 personen. Data In overleg met Cor hebben we zaterdag 25 april 2015 gekozen als datum voor deze dag. De aanvang is om 10.00 uur ’s morgens en duurt tot circa 16.00 uur. Na de ontvangst met koffie gaan we in de werkplaats van start en tussen de middag gebruiken we gezamenlijk een lunch.

3

’s Middags staat er een pilsje of iets fris voor ons klaar. Kosten De kosten bedragen EUR 15,00 per persoon, waar inbegrepen zijn de ontvangst, de lunch en iets te drinken ’s middags. Contant te voldoen in Bergambacht. Aanmelden Het aanmelden geschiedt via de mail aan Henk Lith, mijn mail is: [email protected] Hierin dient aangegeven te worden: - Het aantal deelnemende personen aan de technische dag. - Welk onderwerp jullie behandeld willen zien. Uiteraard zal niet alles besproken en toegelicht kunnen worden, maar datgene dat het meest aangedragen wordt, geldt om als eerste om behandeld te worden. Wellicht komen er nog meer van deze dagen waarin dan andere onderwerpen besproken kunnen worden. - De uiterste inschrijfdatum is 5 april 2015. Betalen De deelnemers dienen het bedrag op mijn rekening nummer over te maken. NL43ABNA0555315959 t.n.v. H. Lith E/O te Utrecht over te maken, voor de genoemde uiterste inschrijfdatum. Ik reken dan met Cor het eind bedrag ter plekke af. Informatie over het bedrijf Velen kennen het bedrijf als sponsor van ons Register, maar kijk ook eens op hun website: www.mercedes-klassiekerservice.nl. Adres: Provincialeweg 9 te 2861 GH Bergambacht. 5) Informatie Voorjaarsrit / door Jan Boeren Onze Voorjaarsrit wordt georganiseerd door een van onze sponsoren, namelijk Sterren Service Centrum, gelegen aan de Rietkraag 9 in 8082 AA Elburg. Herman Schutte en zijn team verwachten ons op 2 mei as. om 10.00 uur, waar we beginnen met koffie. Daarna vertrekken we voor een tourrit die voert langs landerijen, de IJssel en door de bossen. In het begin van de middag komen aan bij een eetgelegenheid waar we de lunch gebruiken. Daarna gaan we terug naar het beginpunt in Elburg. De lengte van de rit is ongeveer 75 kilometer. Aanmelden: Daar Jan Boeren ook contact heeft met de Brabantse MB-club (MBCCZN) hebben we afgesproken dat Jan de inschrijvingen voor beide clubs regelt. Vanaf nu tot uiterlijk 12 april 2015 kunnen jullie inschrijven door een mail te sturen naar [email protected] Graag het aantal deelnemende personen per auto vermelden. Kosten: Aan de Najaarsrit zijn geen inschrijvingskosten verbonden. Echter de lunch / (extra) versnaperingen onderweg zijn voor eigen rekening. Verantwoording: De Deelnemers nemen voor eigen rekening en risico deel aan het evenement. Noch de organisatoren van het evenement noch het Nederlands Heckflosse Register (NHR) is aansprakelijk voor welke schade dan ook die voortvloeit uit het deelnemen aan het evenement. De deelnemers vrijwaren de organisatoren en de NHR voor schaden veroorzaakt door deelnemers of uit welke andere hoofde dan ook.

4

6) De auto van … / door Ben de Koning De restauratie van

een Mercedes-Benz 200D uit 1966. Ik liep al een tijdje rond met het idee om een oldtimer aan te schaffen om hieraan wat te kunnen sleutelen als hobby. Mijn neef zag dit ook wel zitten en we besloten om samen iets te kopen. Hij wist nog ergens een oude Mercedes te staan waar nog iets aangedaan moest worden. Toen we gingen kijken bleek het om een type W110 “Heckflosse” te gaan en waren gelijk enthousiast. De motor liep helaas niet meer maar de rest van de auto zag er op het oog redelijk uit. Het was liefde op het eerste gezicht en niet gehinderd door enige kennis van zaken kochten we hem direct!

Het was 4 juni 1994 toen we hem thuis hadden en meteen gingen kijken wat er allemaal aan moest gebeuren. Al snel kwamen we er achter dat er meer werk aan was dan we hadden gedacht. De ogenschijnlijk “harde” auto bleek aan elkaar te hangen met plamuur en in gaten gepropte handdoeken welke keurig weggewerkt waren met polyester. Hier was met staalborstel en schuurpapier niet tegen op te werken, dus werd besloten om de auto te zandstralen zodat we alle rotte plekken goed weg konden halen.

Toen de auto na het zandstralen terug kwam was duidelijk dat het weghalen van de rotte stukken buitengewoon goed was gelukt, maar wat over gebleven was leek meer op een gatenkaas dan op een auto. Het zag er hopeloos uit en wisten er niet goed raad mee. Stoppen zou zonde zijn van alle moeite en geld dat we al in ons project hadden zitten. We hadden immers in ons optimisme ook al de motor kompleet laten reviseren! Daarnaast wilden we natuurlijk niet dat de hele familie en kennissen kring nog jaren zou genieten van onze miskleun. We konden eigenlijk niet anders dan verdergaan en proberen er nog iets van te maken. We hadden het geluk dat we bij een carrosserie en spuitbedrijf bij ons in het dorp terecht konden om aan de auto te werken. Deze werkzaamheden bestonden voorlopig uit het nog verder ontmantelen van de overblijfselen na het zandstralen. Na verloop van tijd waren alleen het dak, motorschot en de

5

voorste chassisbalken nog over. Je moest behoorlijk wat fantasie hebben om hier nog een auto van te maken. Ondertussen had Johan de eigenaar van het bedrijf waar de auto stond, een adres gevonden van iemand die in oude Mercedes onderdelen deed. Na een afspraak te hebben gemaakt zijn we er heen gereden om te kijken of we de nodige onderdelen konden vinden. Wat we daar zagen overtrof alle verwachtingen, bij Willem lag de schuur inclusief woonhuis helemaal vol met onderdelen. Hij had voor alle types wel wat liggen en dus ook voor onze Heckflosse. Tussen de bergen plaatwerk en onderdelen lag een compleet nieuw chassisdeel voor het achter gedeelte van een W110. We kochten dit meteen want hiermee konden we een flinke stap in de goede richting maken.

We hadden mallen gehuurd waarmee we alle oude en nieuwe delen op een speciaal daar voor bestemd frame konden opspannen zodat alles op de juiste manier aan elkaar gelast kon worden. Stap voor stap ging het de goede kant op, maar het was uiteindelijk pas in 2001 dat de auto gespoten en wel naar huis kon om verder afgemaakt te worden. Helaas viel dit tegen, telkens als ik er aan bezig was kwam er wel iets tekort en moest er eerst weer besteld worden. Hier ging veel tijd in zitten waardoor ik steeds minder gemotiveerd raakte. In de hier op volgende 10 jaar had ik steeds vaker een excuus waarom ik de auto niet verder af kon maken. Wel ben ik in die periode alle nodige onderdelen blijven verzamelen. Het enige wat steeds ontbrak, was de zin en energie om de auto af te maken en ik begon te twijfelen of het ooit nog ging lukken. Pas toen mijn dochter eind 2012 vertelde dat ze in april 2013 ging trouwen en graag in de Heckflosse gereden wilde worden moest ik wel verder. Het was nu of nooit… Het stof werd van de Heckflosse afgeblazen. Alle zorgvuldig ingepakte delen werden voor de dag gehaald om te beginnen. Daar kwam de zoveelste tegenvaller... Omdat we alles (te)goed hadden ingepakt om beschadigingen te voorkomen, was de lak “verstikt” waardoor blaasjes onder de lak waren ontstaan! Dit was niet meer te herstellen en de auto moest opnieuw gespoten worden. Om geen risico op kleurverschil te krijgen tussen de nog goede en de opnieuw te spuiten delen besloten we om alles over nieuw te doen. Toen de auto eind januari voor de 2e keer gespoten weer thuis was moest elke vrije minuut besteed worden om de auto af te krijgen. Zelfs mijn vrouw haar heeft voor mijn uit de hand gelopen “hobby” haar vrije tijd opgeofferd en meegeholpen om op tijd klaar te zijn voor de inmiddels afgesproken keuring bij RDW.

6

Gelukkig werd de auto in een keer goed gekeurd en konden de 1e proefritten gemaakt worden. Natuurlijk bleef het nog wel spannend na deze weinige eerste kilometers of de auto het tijdens de bruiloft goed zou blijven doen. Ondertussen hebben we diverse ritjes met onze Heckflosse gemaakt. Er moeten nog steeds wat details afgewerkt worden maar na een restauratie tijd van bijna 20 jaar zal dat ook nog wel goed komen. 7) Trouwrijden / door Ben de Koning Gelukkig was de Heckflosse nog op tijd klaar om het jonge paar op hun bruiloftsdag te kunnen rijden . Een mooi plaatje van het jonge stel en een bijzonder mooie 200D.

8) Nieuwe leden stellen zich voor / door Roland van Keekem Theo Borsboom Het verhaal van mijn Heckflosse. Het begon allemaal toen wij in 1986, na een jarenlang verblijf in het Midden Oosten en de USA terug keerden naar huis. In de VS groeide de gedachte al dat een oldtimer best een leuke hobby zou kunnen worden. Nog geen jaar daarop vonden wij via via een W111 coupé van 1966 met 19.000 km op de teller. Toen dus 20 jaar oud met slechts 19 000 km op de teller, nou die wilde ik wel kopen. Dhr. Haase, een Duitse bejaarde hotel- eigenaar, was te

7

oud en kon die auto niet meer aan, zo te zeggen. Met tranen in zijn ogen nam de oude heer Haase afscheid van zijn trots bezit. Op een vrachtauto werd hij voor mijn deur in Schiedam afgeladen. De eerste proefrit was niet zo succesvol. Nog geen 20 km van huis stond ik stil en kon door Victoria, destijds “de” Mercedes dealer van Rotterdam naar de Spaanse polder worden gebracht. Daar ontdekte men dat er veel roest in het brandstoffilter zat en bij een nadere controle bleek de brandstof tank aan de binnenkant verroest te zijn. Een nieuwe werd besteld en binnen drie dagen reed hij weer en nu geweldig. Inmiddels waren we lid geworden van de MBVC en even later ook van de “Mercedes- Benz Club de France”. Zeker 20 jaar hebben we in Nederland, maar ook in Frankrijk geweldige rally’s gereden en hebben daardoor ook wel heel Frankrijk gezien. Eén verhaaltje wil ik wel melden. Tijdens een Frans evenement op weg naar een kasteel voor de lunch, stap ik met mijn vrouw en kinderen uit de auto en lopen we Valéry Giscard d’Estaing de Franse President tegen het lijf, die op uitnodiging van de voorzitter bij ons kwam lunchen. Leuk toch. Inmiddels hebben we wel heel veel landen binnen Europa gezien met onze W 111 coupé. Twee jaar geleden hebben we nog met de Mercedes Benz & Friends club een geweldig mooie rit gereden in 5 dagen van Malmö naar Gotenborg. Wat is Zweden toch een prachtig land. Inmiddels heb ik het klokje rond. Met 107.000 km is mijn, nog steeds niet gerestaureerde lieveling, nog in een topconditie en geniet daar nog elke keer van als daar tijd voor heb. Ik vond het leuk dat Roland van Keekem mij op de laatste ALV van de MBCN wees op het bestaan de Heckflosse club, dus ben ik ook hiervan lid geworden. Afsluitend wil ik wel vermelden dat er altijd idioten zijn die zo’n wagen ook wel willen hebben zonder daarvoor te betalen en dat is mij ook overkomen en wel in het bekende witte dorp in Limburg, Thorn. Gelukkig heeft een start onderbreker voorkomen dat hij snel weg kon rijden, maar de schade was wel navenant. Met een enorme stalen pen heeft men geprobeerd het contactslot eruit te rammen. Toen dat ook niet lukte zijn de dieven, kennelijk verrast door andere mensen en er snel vandoor gegaan. Uiteindelijk kwam onze liefde bij EMA terecht voor reparatie. Wat een nog grotere ramp was dat. Geen wonder dat ze maanden daarna failliet zijn verklaard. Toen toch maar een GPS module laten inbouwen en we laten onze “second love” nooit meer ergens alléén achter, zonder zeker te weten dat de oude dame veilig staat. Ik verheug me op mijn eerste meeting met het Nederlands Heckflosse Register.

Joke de Koning en Freerk Boekelo. Sinds een paar weken zijn wij de eigenaren van een Mercedes-oldtimer, om precies te zijn een Mercedes 200 D uit 1967, type W 110. Waarom een Heckflosse? En wat maakt deze oldtimer voor ons nu zo speciaal? Voor mijn vrouw is het vooral de herinnering aan de tijd dat haar vader nog leefde en precies zo’n wagen had. Hoewel zij niets met auto’s in het algemeen heeft, geldt dat niet voor de Mercedes. En

8

als het dan ook nog eens hetzelfde type auto is, als waarin je vader ooit heeft gereden dan is het cirkeltje gauw rond. Als varkenshandelaar reed hij in de jaren zestig in een Heckflosse langs zijn klanten en bezocht hij veemarkten. Helaas heeft hij daarvan niet lang mogen genieten, want in 1967 is hij plotseling overleden. En niet lang daarna moest ook de Heckflosse van de hand worden gedaan. Voor mij is de aanschaf van de Heckflosse gestoeld op pure nostalgie. De degelijkheid van Mercedes heeft mij altijd al aangesproken, zeker waar het gaat om de auto's "uit mijn jeugd". Wat is er in vijftig jaar toch enorm veel veranderd. Hoe aandoenlijk doet vandaag de dag die moderne techniek van toen aan, evenals de mechanische bediening. Ik herinner me nog als de dag van gisteren hoe mooi ik al die moderniteiten toen vond. Iedereen die daar enig gevoel voor heeft zal het met me eens zijn dat we ook op dit stukje erfgoed zuinig moeten zijn en het moeten koesteren als dat in je mogelijkheden ligt. En dat geluk hebben wij toevallig. Voor een heel redelijk bedrag konden we onze Heckflosse begin 2015 aanschaffen bij een dealer in het oosten van het land. Na een korte inspectie en rondrit, waarbij we ons volledig hebben laten leiden door de technische kennis en inzichten van een familielid, hebben we deze oldtimer aangeschaft. Toen hoorden we ook dat onze Heckflosse heeft gefigureerd als taxi op de set van "Moeder ik wil bij de revue". Op internet vonden we daar nog een paar foto's van. Aardigheid! Al na een paar dagen bleek dat we beslist geen kat in de zak hebben gekocht. Natuurlijk zijn er de nodige slijtage- en gebruikssporen en wat zwakke plekken in de bodemplaat, maar die zijn eenvoudig en voor een groot deel zelf te verhelpen.Voor een grondigere inspectie en een grote beurt brachten we de auto naar onze garagehouder, met de vraag of er een monteur in de zaak was die er plezier aan beleefde om zich in de verloren uurtjes eens over deze oldtimer te buigen. En die was er gelukkig. Na een eerste inspectie van de motor en chassis heeft de Heckflosse enkele dagen in de garage op de brug gestaan. De benodigde, cruciale onderdelen die aan vervanging toe waren blijken nog steeds leverbaar te zijn. Over de degelijkheid van Mercedes gesproken! Zo moest het schakelmechaniek vervangen worden, enige diesellekkage in de motor en lichte olielekkage aan de cardan verholpen worden. En passant kwamen er nog wat andere zaken aan het licht die we meteen maar mee hebben laten nemen, zoals het verhelpen van de speling op één van de achterwielen en vervanging van remschoenen die deels los zaten. Zaken die we zelf de komende tijd aan gaan pakken zijn de vervanging van de elektrische bedrading en het repareren van zwakke plekken en een enkel gat in de bodemplaat. Het interieur ziet er nog redelijk uit, heeft vanwege rookaanslag een goede schoonmaakbeurt nodig en moet hier en daar gerepareerd of vervangen worden. Maar dan is onze Heckflosse zowel technisch als voor het oog weer helemaal in orde en kunnen we er met mooi weer op uit trekken. Om de auto optimaal tegen weersinvloeden te beschermen zal de carrosserie nog een grondige behandeling krijgen. Dat wil zeggen dat een goede poetsbeurt van lak en chroom al wonderen doet, want de carrosserie zit nog prima in de lak.

9

Uiteraard is ook een droog onderkomen noodzakelijk om de levensduur van de wagen te verlengen. Dat betekent dat de oude schuur op ons erf van opslagruimte en houthok weer zijn oorspronkelijke bestemming krijgt van garage. We hopen nog lange tijd van onze nieuwe aanwinst te kunnen genieten en in contact met andere leden van de Heckflosse-club nog veel kennis en tips op te doen, die wij op onze beurt natuurlijk ook weer zullen delen. In het artikel staan een paar foto's van onze Heckflosse. Op één foto staat de Heckflosse van mijn schoonvader uit 1967 (de enige foto die we daarvan helaas hebben). Op de beide andere foto's onze eigen Heckflosse voor ons huis en op de brug in de garage voor een grote beurt. David Ham Ik zal mij eerst even voorstellen. Ik ben David Ham 47 jaar en ben sinds een week weer in het bezit van een Heckflosse. In 1985 heb ik al een W110 190Dc uit 1961 gehad (ex ANWB) deze had een 80 litertank en een zeer zware trekhaak om auto’s uit het buitenland met de aanhanger op te halen. De reden dat ik destijds een Heckflosse wilde hebben zat hem in onze familiegeschiedenis. Mijn opa reed als eerste Rotterdammmer na de oorlog al in een Mercedes. Dat heb ik mij laten vertellen door mijn vader. Mijn opa was commissionair in hout en reed heel Europa af op zoek naar ladingen hout. Hij reed voornamelijk in een 170 diesel en zijn laatste auto was de W110 190 diesel. Toen mijn opa overleed, kreeg mijn vader die auto en zat ik als jochie van 6 al op de achterbank. Terug naar 1985. Ik was toen leerling autoschadehersteller en was en ben nog steeds gek van de Mercedes Heckflosse. De APK werd toen ingevoerd en daardoor, zo naief als ik toen was, kon ik mijn Opel Ascona ruilen voor een Heckflosse 190Dc uit 1961; kenteken MF-37-96 deze wilde ik restaureren (zie foto hiernaast) Toen ik de auto uit elkaar haalde, bleek deze na verwijdering van gepopnagelde plaatjes aluminium en lappen teer alleen nog aan het dak met de voor en achterzijde in verbinding te staan. Ook kwam de militaire dienstplicht, waardoor het project op de sloop belandde. De grille hangt echter nog altijd in de schuur. Na mijn diensttijd heb ik diversen oldtimers gehad en gerestaureerd o.a. een BMW2500 uit 1974, VW 411, VW 412 uit 1974, Mercedes W114 230.6 uit 1971, Skoda 411 uit 1930 en een Volvo TP21 uit 1954 die ik nog in bezit heb. De droom om een Heckflosse te bezitten zoals mijn opa en vader gehad hadden bleef echter. Sinds een week heb ik een Heckflosse W110 230.6 bj.1968 uit California import.

10

Uit Californie, omdat ik geleerd dat ik de roeststrijd met de Heckflosse moet zien te voorkomen. Het kenteken is: DH-81-23 en de auto is als project gekocht, hij was deels al gedemonteerd. Ik heb er geen laswerk aan, en ik moet de Benz dus alleen cosmetisch restaureren, hetgeen ik zelf doe.

9) Mijn Heckflosse in de film voor ‘MAX’ deel 2 / door Roland van Keekem

Goedenavond dames en heren! NB: met toestemming van Jan ten Brinke en Yvonne van Reenen) Dat is de titel van een nieuwe dramaserie van omroep MAX, die in dit voorjaar op tv komt. Deze serie wordt gemaakt door de producent van de eerdere tv-serie ‘’Moeder, ik wil bij de revue’’. Deze productie speelt zich af in het eerste deel van de jaren zestig en gaat over de wereld van de opkomende televisieproducties. Maar van dat script weet ik allemaal niets af en het gaat natuurlijk om onze klassieke Benzen, specifiek de Heckflossen, die hierin een rol spelen. In het vorige Heckflosse Infobulletin van december 2014 stond in hoofdstuk negen het spontane verhaal van ons registerleden Peter en Petra van der Toorn. Hier volgt deel twee met een impressie van een dag op de set voor de tv opnamen. Na de zomer werden er door de filmproductie aan diverse oldtimerclubs verzoeken gestuurd om met klassiekers uit eind jaren vijftig en begin jaren zestig mee te doen aan de opnames. Er werd in eerste instantie gevraagd om allerlei oldtimers uit die tijd, zoals voor ons merk de Ponton. Totdat in oktober via de website van het Nederlands Heckflosse Register een verzoek binnenkwam, waarin specifiek om Heckflossen werd gevraagd. Toen werden wij, van de Dagelijkse Organisatie van het NHR, eigenlijk pas goed wakker en we zagen de kans om ons merk en type te promoten. In het mailcontact wat ik met de productiecoördinator had, heb ik het verschil tussen de kleinere W110- en de grotere W111 Heckflosse uitgelegd. Of ze het snappen weet ik niet maar er werd specifiek om twee of drie zwarte W110’s gevraagd, het taximodel uit die tijd. Uit mijn systeem van de ledenadministratie maakte ik een selectie van dit gevraagde type en ik kwam op 23 geschikte kandidaten, die ik heb aangespoord om zich bij de productie aan te melden. Genoeg om aan de vraag te voldoen zou je zeggen. Daarna was het een tijd stil. Begin november hoorde ik van een viertal enthousiaste leden dat ze bericht hadden gehad. Toch een wat teleurstellend aantal, maar goed, we hadden ze. Het was al kort dag voor de geplande opnames in de laatste week van november. Maar die selectie ging niet gemakkelijk door de hoge eisen die het filmbedrijf aan de deelname stelt. Onze eerste kandidaat was ons jonge vrouwelijke clublid Marlies, maar die mocht niet als chauffeur optreden omdat er, volgens de filmproductie, in die tijd geen vrouwelijke chauffeurs waren. Uiteindelijk heeft zij haar vader bereid gevonden om te rijden. Gelukkig heeft Marlies wel als figurante, ook op de achterbank van een Heckflosse, mee kunnen doen.

11

De drie zwarte Heckflossen werden ingezet als volgauto in de rouwstoet voor de uitvaart scènes van het tv-drama. De chauffeurs werden als figurant gekleed en gekapt in de stijl van begin jaren zestig en dat gaf een mooi cachet aan het geheel. Kort voor de opnamedagen kreeg ik nog de vraag of we nog een donkerblauwe W 110 konden beschikbaar stellen, die als taxi zou moeten optreden. Ze hadden dit type al bij eerdere opnames voor de tvserie ‘Moeder, ik wil bij de revue’ ingezet maar in tussentijd bleek deze auto te zijn verkocht; lichte paniek dus. Maar ja, alle organisatie activiteiten lijken nogal chaotisch en ad-hoc te verlopen; dat zal wel gebruikelijk zijn in deze branche. Ik hoorde ook een aantal figuranten klagen over de wat gebrekkige communicatie. Ik heb in korte tijd enkele mogelijke W110 kandidaten geselecteerd en met hen contact opgenomen. Gelukkig heb ik een clublid met het gevraagde model net op tijd voor deelname bereid kunnen vinden, maar door een ad-hoc aanpassing van de scènes dan wel een parallelle actie van andere organisatoren werd die Flosse door de filmorganisatie helaas afgezegd. Overigens heeft afgelopen januari de nieuwe eigenaar van de eerst gezochte donker blauwe Heckflosse zich als lid van het NHR aangemeld. Zie ook de rubriek ‘Nieuwe leden stellen zich voor’. Ik had mij met mijn middelblauwe W111 al eerder beschikbaar gesteld als de gewenste Heckflosse niet gevonden zou worden. Uiteindelijk werd ik via een mail van maandagavond verzocht om de volgende dag om 07:00 uur met mijn Heckflosse op een begraafplaats in Amsterdam te verschijnen en om met de taxi scènes mee te draaien. Ach, voor je hobby heb je veel over. Die volgende morgen liep de wekker al vroeg af en voor het gevoel in het holst van de nacht reed ik mijn Flosse de garage uit naar Amsterdam. Ik had extra tijd gereserveerd voor tegenslagen zoals files en om de locatie te vinden; je wilt als aankomend filmacteur natuurlijk niet te laat komen. Het was uitgerekend die dag de eerste vorstnacht in Nederland; helder een koud, maar de Benz deed het goed. Er was op dit tijdstip dus geen enkele vertraging en ruim voor zeven uur kwam ik op een stille verlaten donkere begraafplaats aan. Een Volvo Amazone reed kort daarna ook de locatie op. Op het voorplein stonden twee grote vrachtaanhangers en een rode Engelse dubbeldekker, die de rijdende keuken bleek te zijn. Daar was al bedrijvigheid. Ik werd door de logistiek manager opgevangen en naar de (erg warm gestookte) aula, vandaag de figurantenruimte, verwezen. Samen met de Volvo chauffeur wachtten we met een bak koffie op nadere orders en er kwamen van liever lede meer figuranten binnen. In één van de grote aanhangers waren boven elkaar de kapper en de kledingafdeling, die gerund werden door twee zeer vriendelijke jonge dames, gehuisvest. Ja, bijna iedereen moest onder de schaar tot je eruit zag in de jaren zestig look; kort, vet en achterover gekamd. De kappersdame wreef met zwoele hand een paar keer over mijn hoofd om mijn haar te beoordelen en zei toen, omdat een chauffeurspet het hoofd toch zou bedekken, dat een aangepast kapsel voor mij niet nodig was; ……jammer!

12

De andere Heckflosse rijders moesten vooraf een foto van zichzelf en hun kledingmaten voor de specifieke kleding van toen doorgeven. Dat is bij mij op die korte termijn niet meer gebeurd en dat had zo zijn nadelige gevolgen. Ilse, het meisje van de kleding, bekeek mij van top tot teen en ging naarstig op zoek naar een chauffeurspak. Volgens mij hebben ze twee maten; te groot en te klein, maar doordat mijn (ook nog lengte) maten niet doorgegeven waren, zat er voor mij helaas niets tussen. Dat was zeer spijtig en dat had de consequente dat ik niet in mijn Flosse kon rijden. Ik zag mijn acteursloopbaan direct averij oplopen. Later bleek dat ons aanwezige clublid Wim van Reenen, zonder dat het mij verteld werd, in mijn Flosse de scènes ging doen. Maar elk nadeel ‘heb’ zo weer zijn voordeel; ik kon nu actiefoto’s van mijn Flosse maken. Op de set lopen altijd veel mensen rond; personeel met apparatuur voor video en audio, camera’s op frames, op rails en de hoogte in met een zwevende hoogwerker, mensen van de technische dienst, regie en opname coördinatoren. Het is per afdeling hiërarchisch georganiseerd en alleen de onderdeelleiders en coördinatoren hebben contact met de opnameleider. Er is een duidelijk verschil in behandeling tussen de acteurs en de figuranten. Het is een koude dag en iedereen heeft door het lange wachten en stilstaan last van ‘kouwe poten’. De echte acteurs krijgen dekens en moonboots voordat de pumps voor actie weer aan moeten, maar de figuranten krijgen dus niets, wel nog meer koude tenen. Een aantal figuranten staat bij een castingbureau ingeschreven en zij doen dit soort werk voor meerdere producties. De figuranten werden begeleid door de twee vriendelijke dames Indra en Doreth. De cast bestaat uit een aantal bekende acteurs waaronder Huub Stapel, Loes Luca, Peter Blok, AnneWil Blankers en Peter Bolhuis en het zijn ook echt gewone mensen. Wanneer ik van de Benzen een serie foto’s maak zegt Loes Luca tegen mij: “U bent vast van die mooie auto’s”. Ja, zeg ik trots, dit maak je niet vaak mee en zo maak ik een kort praatje met haar. Het gaat beginnen en mijn taxi Flosse is het eerst aan de beurt. De scène betreft de aankomst van de genodigden naar de begraafplaatskapel; lopende acteurs en figuranten en daar tussendoor de aankomst van de taxi met de twee topacteurs Peter Blok en Peter Bolhuis, die op mijn achterbank zijn gekropen. Toch een speciale gebeurtenis. Eerst droog oefenen en hier komt de werkwijze van de opnameleider al sterk naar voren. Het is een strakke direct opererende hoofduitvoerder die met veel verbaal geweld de zaken naar zijn hand zet. Dus als je niet direct doet wat hij zegt of bedoelt dan krijg je het direct om je oren! En zo gaat de scène met oefenen een aantal keren opnieuw. Door de koude lucht start de Benz tussen de takes slecht en dat zint de baas ook niet dus laten we de motor tussen de takes maar gewoon draaien. Wie gaat er ook op de koudste dag van het jaar met zijn ‘mooi weer oldtimer’ op stap? Ik dus zei de gek en later blijkt dat de luchtinlaat nog in de zomerstand staat. Maar dan is het tijd voor Actie! en kunnen de opnames gaan starten; geluid klaar? OK!, camera klaar? OK! Actie! De man met de bekende gegevensklapper komt voor de camera en roept de scène titel met takenummer, klapt de klapper en dan begint alles te bewegen.

13

Je verbaast je hoelang het duurt voordat die ene minuut opname naar tevredenheid gereed is. Na de zoveelste actie! en draaitijd wordt op de monitor gecheckt of het shot goed is. Dan volgt de scène van de aankomst van de rouwstoet. Hier worden de drie zwarte W110’s vol met figuranten ingezet achter een mooie klassieke Rolls Royce lijkwagen. Ook hier wordt uitgebreid ‘droog’ geoefend en de wijze van het uitladen van de kist kost nogal wat pogingen voordat er Actie! kan worden gemaakt. De kist is natuurlijk leeg en wordt met zandzakken geballast om een natuurgetrouwe ‘overpakking’ en loop van de dragers te laten zien. Onze NHRen MBCN leden zijn naast chauffeur ook figuranten; als de stoet stopt moeten ze de passagiers uit laten stappen en als stijve harken met een uitgestreken droevig gezicht naast hun portier blijven staan totdat de stoet mensen de kapel is ingelopen. Verbazend goed doen ze dat. Dan is het weer lang wachten want de opnames gebeuren nu in de kapel. In de naastgelegen aula warmen we ons op met koffie, koek en broodjes. Of we wel stil willen zijn voor de ‘takes’ hiernaast! Dat blijft moeilijk. Bij de volgende scène wordt ik plotseling wél met mijn taxi ingezet. Ilse van de kleding heeft voor mij een iets beter passend jasje geregeld met daaronder gewoon mijn spijkerbroek want ik blijf in de taxi zitten. De scène gaat over het vertrek van de stoet waarbij de genodigden naar de poort lopen en op de achterbank van de taxi neemt Anne-Wil Blankers plaats en ik rijd langzaam achter de horde aan. Ook hier gaat het vaak niet goed. Weer heb ik startproblemen en dat krijg ik ook van de opnameleider goed te horen zeg! Ja, dat is nieuwigheid zullen we maar zeggen. Vastberaden zeg ik dat ik de motor tussen de try-outs laat lopen. Dat vinden ze niet erg leuk maar ik houd voet bij stuk, anders hebben ze geen goed shot. Tegen Anne-Wil Blankers zeg ik nog dat die opnameleider wel een echte baas is. Dat vindt zij ook maar dat moet ook om een perfect geheel te krijgen, stelt ze. Helaas kreeg geen van ons Huub Stapel in de Heckflosse, dus even bijpraten over de tijd van ‘Stapel op auto’s‘ en onze klassiekers ging niet door. Vanuit de Engelse dubbeldekker wordt een goede warme lunch geserveerd en in de aula is het tijdens de pauze een gezellig samenzijn. Daarna krijgen we de mededeling dat een aantal volgende scènes zijn gewijzigd, waardoor de opnamedag voor ons klaar is. Het was een bijzondere dag met veel nieuwe ervaringen. Dit moet je, als je de kans krijgt, een keer meegemaakt hebben. Dus hopelijk krijgen we bij een volgende gelegenheid veel meer enthousiaste aanmeldingen. Ik ben benieuwd wat er van al die shots in de serie terecht komt; we zullen het zien. De serie is vanaf 30 maart te zien op NPO-MAX tv. Jammer maar helaas; we kunnen geen foto’s publiceren waarop de acteurs te zien zijn. 10) Mijn 220 SE (deel 6) / door Eddy Steyaert In een aantal artikelen schildert Eddy Steyaert ons zijn belevenissen met zijn Heckflosse van destijds. Ook nu weer een leuke en interessante bijdrage. (Redactie) Het onregelmatig draaien van de motor bleek te wijten aan de inspuitpomp. Vermits dergelijke pompen heel ingewikkeld in elkaar zitten en enkel vakkundig kunnen hersteld worden door specialisten, stelde Mathias voor om een “ruilpomp” te monteren. En ik had geluk, want hij had er zelfs nog een liggen in het magazijn. Het werk zou wel wat tijd in beslag nemen en Mathias vroeg of ik ondertussen iets voor hem wilde doen. Natuurlijk wilde ik dat en graag zelfs ! “Wil je met de witte 280SE die daar buiten staat eens naar het bandencenter in Zelzate rijden om vier nieuwe banden te laten monteren, ik zal ze ondertussen verwittigen dat ge op komst zijt” .

14

Ik kreeg de sleutels in handen van de wagen en vertrok met de witte 280SE. Ja ik reed wel eens graag in een andere Mercedes, als de gelegenheid zich voordeed. De witte wagen bleek een 190D-motor onder de motorkap te herbergen waarvan de originele vierbak met bediening aan het stuur behouden werd. De wagen reed fantastisch en met de iets andere overbrengingsverhoudingen t.o.v. een originele 190D kon je wat langer in de versnellingen doortrekken. Het grote nadeel van deze omgebouwde wagens was dan weer dat je er best niet mee in de bergen ging rijden. Dit werd door Mathias dan ook afgeraden omdat de motor in combinatie met die versnellingsbak daar niet krachtig genoeg voor was. In ons vlakke landje deden deze 190D-motoren het echter heel goed en waren vooral gunstig voor de portemonnee. Onmiddellijk na mijn aankomst in het bandencenter werd de wagen voorzien van vier nieuwe banden. Toen ik terug kwam was Mathias klaar met de werkzaamheden aan mijn 220SE. “Mooie wagen hé die witte 280SE” zei Mathias “Weet je van wie deze wagen geweest is” ? “Wel, je hebt in de auto gereden die van “Eddy Merckx”is geweest”! Omdat ik nogal ongelovig keek, toonde hij mij de papieren van de auto waarop inderdaad “Eddy Merckx” vermeld stond als eerste eigenaar van deze wagen, echt waar, ik heb het met eigen ogen gezien. Ik voelde mij vereerd dat ik had mogen rijden met deze mooie 280SE, die nu al dieselend een nieuw leven zou beginnen bij een nieuwe eigenaar. Toen ik Mathias mijn rekening vroeg, zei hij dat ik hem geen uurloon zou moeten betalen omdat ik soms ook enkele kusjes voor hem deed, zoals voor hem om nieuwe banden rijden, dus enkel de ruilpomp zou hij me aanrekenen. Hij vroeg mij om de week daarop eens terug te komen want hij moest de exacte prijs van de geplaatste injectiepomp nog opzoeken. De week daarop reed ik dus terug en zag dat hij en zijn werknemer het weeral ontzettend druk hadden. Hij vroeg mij daarom of ik er iets voor voelde om met een groene 280S naar het bandencenter te rijden. Natuurlijk wou ik dat doen en ik vertrok dus met deze tot diesel omgebouwde 280S. Het was werkelijk een mooie en verzorgde wagen waarvan de 190D-diesel-motor meer dan behoorlijk zijn werk deed. Vermits ze in het bandencenter reeds van mijn komst af wisten, kon ik binnen de kortste keren terug de weg op met vier nieuwe banden onder de wagen. Toen ik terugkwam had Mathias mijn rekening reeds opgemaakt en dat bleek nogal mee te vallen, al was het voor mij persoonlijk op financieel vlak wel weer een harde noot om te kraken. Ik beloofde hem het bedrag zo vlug mogelijk over te maken op zijn rekening. “Weet je wie de vorige eigenaar is geweest van de groene 280S” ? vroeg Mathias . “Dit is de wagen van Roger De Vlaeminck geweest, de gekende wielrenner en veldrijder”. Bij ons in België zeer gekend, in Nederland minder. Om er toch maar zeker van te zijn dat Mathias geen grap met mij uit haalde, heb ik de papieren uit het dashboardkastje gehaald en inderdaad, deze groene 280S was als nieuwe wagen ingeschreven op naam van “Roger De Vlaeminck”. Vanaf dan zou ook deze wagen zijn levensloop al dieselend verder zetten. Toeval of niet ik was toch blij dat ik eens in deze wagens had mogen rijden. Vraag mij niet waar Mathias altijd dergelijke wagens kon vinden want ik moet u het antwoord schuldig blijven. Soms zat er tussen de wagens die Mathias aankocht ook sporadisch een Heckflosse. Zo was er eens die mooie hemelsblauwe 230S, één van de laatst gebouwde exemplaren (1968), met de versnellingspook op de vloer en binnenin reeds de deurgrepen en dashboardknoppen van het daaropvolgend model, de ‘strich-acht’. Deze wagen had ik ook wel gewild met een 190D revisiemotor er in, maar ik had het geld er niet voor!

15

Ondertussen moest ik het maar doen met mijn 220SE, die bij mij eigenlijk wel een slecht leven had om een elf jaar oude wagen te zijn die reeds een ruig bestaan had gehad bij de vorige eigenaar. Vooral ‘s morgens kon ik meestal niet anders doen dan de wagen afjakkeren. Het probleem was dat wij, mijn vrouwtje en ik, op tijd op het werk moesten verschijnen. Zij om 8 uur , ik om 8u30. Om op tijd te kunnen zijn moesten we kunnen thuis vertrekken om 7u30 om de rit van 25 kilometer te doen. Dit liep echter meestal wat uit en dat zorgde bijna iedere morgen voor stress. Met de nieuwe inspuit-pomp draaide de motor wel weer normaal maar ik had nog nooit nieuwe gloeikaarsen of injectoren laten vernieuwen want dat zou me dan weer (veel) geld kosten en wie weet, was mijn motor het nog wel waard om er nog veel kosten aan te doen. Anderzijds was dit onze enige wagen die er niet was voor de show maar als dagelijks werkpaard fungeerde. Een ruilmotor, bijvoorbeeld van bij Mathias, zou ineens alle verdere problemen hebben kunnen doen verdwijnen, maar de prijs ervan zou hoger uitkomen dan wat ik ooit voor de hele wagen betaald had en ik zou dan geld moeten gaan lenen! Mijn 190D-motor sloeg ‘s morgens nog wel aan maar nooit meer bij de eerste startpoging. Voor de rest van de dag ging het starten dan weer wel goed. Van zodra deze startproblemen zich begonnen voor te doen, nam ik dan ook extra voorzorgen. Zo stond ik ‘s morgens wat vroeger op dan gewoonlijk en ging, nog in kamerjas en pyjama, naar de garage om de wagen te gaan starten. Als de motor dan na enkele pogingen toch aansloeg, zette ik mijn 220SE buiten en liet de motor rustig warm draaien. Ondertussen ging ik ontbijten en maakte mij verder klaar. Gelukkig stonden de woningen van beide buren nog een eind van ons af en heb ik nooit klachten ontvangen over lawaaihinder of zo...Ook inzake milieuwetgeving stond men in België in de jaren zeventig nog niet zo ver als nu! Als we nogal aan de late kant waren, wat meestal zo was, kon ik de race tegen de tijd weer beginnen. Kort in de eerste maar daarna in alle andere versnellingen het gas op de plank en maar hopen dat ik niet te veel zou gehinderd worden door bijvoorbeeld een trage voorligger, want dan moest ik terug van voor af aan beginnen met optrekken en weer een eeuwigheid wachten tot er wat snelheid in kwam. Ook de tunnel onder het kanaal Gent-Terneuzen te Zelzate dook ik in ware kamikazestijl in met het gas op de plank zodat ik bij het bovenkomen toch nog een snelheid van 80 KM/U haalde. Gelukkig had ik maar één verkeerslicht op mijn traject en kwamen er soms ook rechte stukken tweebaansweg voor al waar ik zo toch tussen de 120 en 130 ging rijden om toch wat tijd te proberen goedmaken! En zo weinig mogelijk remmen maar vol doorgaan! Geloof mij het was echt stressen, met ook de radio voortdurend aan om te kunnen horen hoe laat het was en hoeveel tijd ik nog over had. Gelukkig stonden er in die tijd ook nog bijna geen borden met snelheidsbeperkingen en flitscontroles waren er toen ook nog niet. Deze onheuse behandeling heeft mijn wagen zeker geen deugd gedaan en bijkomend aan de startproblemen begon de motor op een bepaald moment ook olie te verbruiken. Bij het naar huis rijden ‘s avonds ging het er veel meer ontspannen aan toe en reed ik ook veel rustiger maar ik hield mijn hart vast want de winter stond voor de deur en dat kon nog een harde dobber worden niet alleen voor mij, maar ook voor mijn Heckflosse… (wordt vervolgd)

16

11) Onze sponsoren / door Theo Overduin Hieronder treffen jullie een overzicht aan van onze sponsoren. Alle bedrijven zijn wij hiervoor zeer erkentelijk en zij ontvangen uiteraard ook ons Infobulletin. Dit wordt hun per mail toegestuurd.

12) Advertentierubriek / door Theo Overduin ADVERTENTIERUBRIEK: uitsluitend van liefhebbers voor liefhebbers!

TE KOOP Heckflosse 220S bouwjaar 1965, kleur grijs met trekhaak LPG installatie. Goed rijdende auto met APK tot medio 2016. Technisch 100% maar carrosserie verdient wel aandacht. Vraagprijs is € 4.950,-. Inlichtingen bij L.C. Lagerwaard, E-mail: [email protected]. Tel.: 06 -52310366.

17

TE KOOP Heckflosse 230S. Afgebroken restauratie, geheel gedemonteerd, nagenoeg compleet. Diverse nieuwe onderdelen, deelprojecten al gereed. Uitsluitend alles in één koop! Mail of bel voor meer info. Hugo Ankersmit, Deventer. Tel: 06 - 19902058. Email: [email protected]

Wilt u ook adverteren in het Heckflossebulletin? Geef uw advertentie dan per email op aan Theo Overduin: [email protected]

13) Uit het archief van Rob van der Does / door Jan Boeren Uit het archief van Rob van der Does ontvingen we weer een mooie bijdrage die als bijlage toegevoegd is. Dit keer een kopie van een artikel uit de Autovisie no. 15 uit 1961 met als titel “Grafrede op een carburateur” Rob, onze dank voor je bijdrage. Het mailadres van Rob is: [email protected] 14) Tot slot / door Jan Boeren De superdikke uitgave van dit nummer is te danken aan de vele ingezonden artikelen van onze leden. Graag wil ik alle inzenders hiervoor bedanken. Het is heel fijn als er meerdere liefhebbers zijn die aan ons Infobulletin mee willen werken. Ons Infobulletin is er voor en door de leden. Kom op beste leden en vertrouw uw ervaringen / belevenissen eens aan het papier toe. Graag help ik jullie bij de opzet daarvan. Het komende nummer zal in juni 2015 verschijnen. Schroom niet en stuur uw bijdrage op naar mijn mailadres. En natuurlijk, voeg er een leuke foto aan toe. Gaarne uw kopij voor 20 mei as. aan mij opsturen. Als bijlage treffen jullie naast de bijdrage van Rob van de Does tevens een uitnodiging aan van de autoclub Vriendenkring Klassiekers. Hopelijk zien we elkaar bij een of meer van onze activiteiten in 2015. Tot dan. Hartelijke groeten, Jan Boeren

Onze mailadressen zijn: Henk Lith : [email protected] Jan Boeren : [email protected] Theo Overduin : [email protected] Roland van Keekem : [email protected]

18