door Henk Lith. Beste Heckflosse rijders,

Onderwerpen in deze uitgave zijn: 1) Voorwoord 2) Even voorstellen 3) Verslag Technische Dag in Bergambacht 4) Verslag Voorjaarsrit 5) Verslag Voorjaarsrit vanaf de achterbank 6) Agenda 2016 7) Uitnodiging Onderdelendag 8) De MB Universal (deel 2) 9) Restauratie W111 280 SE 3.5 coupe 10) De mens achter de Heckflosse (deel 2) 11) Nieuwe leden stellen zich voor 12) M-B middenklasse; oud en nieuw 13) Advertentierubriek 14) Uit het archief van Rob van der Does 15) Onze sponsoren 16) Onze nieuwe sponsor stelt zich voor 17) Tot slot

1) Voorwoord / door Henk Lith Beste Heckflosse rijders, Het moeilijke van het schrijven van een voorwoordje vind ik altijd de eerste regel maar gelukkig die staat er nu. En dat terwijl we toch echt wel wat te verteleen hebben op dit moment, misschien is dat ook wel het probleempje, want waar begin je mee. Ik denk dat ik begin, en mogelijk ook mee eindig met de website en het forum. De twee zaken waar wij drie maanden geleden, of eerder eigenlijk al voor stonden was de continuïteit van zowel de website als forum. We moesten de taken gaan overnemen van Theo en Kristian Overduin. Dat vergde niet alleen inzicht in die materie, maar we moesten ons dat ook allemaal nog eigen maken. Daarom hebben we ook in het vorige Bulletin een oproep gedaan aan een medelid om ons daarbij te helpen.

1

Een website en een forum zijn gewoon te belangrijk om daar maanden van verstoken te zijn. Helaas stroomden de aanmeldingen niet binnen en dus we moesten echt op zoek gaan geschikte en beschikbare mensen voor de Website en ook het forum. We hebben toen gevraagd aan Simon van Es, of hij ons, en daarmee dus de hele club, zou kunnen helpen. Simon heeft toen goed onderzocht wat hij voor ons zou kunnen gaan invullen, althans voor website, het forum is een ander hoofdstuk. Simon is de schoonzoon van Jan Boeren en vader van een jong gezinnetje, dat in de eerste plaats natuurlijk. Dus terecht dat hij de taak van website bouwer en onderhouder in een reëel daglicht heeft bekeken. Simon krijgt ook ondersteuning voor zolang dat nodig mocht zijn van een collega van hem, samen gaan ze er dus wat moois van maken, ik kijk er naar uit. In een van de onderwerpen van dit bulletin zal Simon zich ook graag aan iedereen voorstellen. Velen van ons kennen hem al als “bijna” vaste deelnemer aan de meetings en ook zijn vrouw Annemieke is daar bij met hun zoontje Jens. Het is een ruimtewagen hoor die 220SE en Jan laat zich dan ook vaak prinsheerlijk in zijn eigen wagen door Simon rijden. Roland en of Simon zullen ook in een ander deel van dit bulletin nog nader ingaan op de “ins en outs” van de Nieuwe Website, het wordt anders een te “zwaar” voorwoordje. Bovendien kunnen zij het beter uitleggen dan een van de andere DO’s. Dat geef ik ruiterlijk toe, het is niet mijn vak gebied. We zijn er nog niet helemaal. Het forum nog! Persoonlijk vind ik het forum net zo belangrijk (of nog belangrijker) dan de website! Daar kom ik zo nog even op terug. We hebben voor de stroomlijning en onderhoud van het forum iemand gevonden die ervaring heeft met forums en met modereren van forums. Het is de man die zich als laatste heeft aangemeld op het forum, maar geen Heckflosse bezitter is en hij noemt zich Jos. Jos heeft aangegeven zich in principe voor een jaar beschikbaar te houden om het forum te onderhouden en (mede) te modereren, mede omdat ik me ook voorzichtig ga wagen aan het modereren. Ik hoop dat het me technisch gaat lukken, want het is soms een zeer ondankbare taak, maar ik denk dat het verstandig is om daar nu even niet verder op in te gaan Jos, hierbij bedankt voor je bereidwilligheid, we waarderen dat zeer, zo zetten we weer een flinke stap vooruit! Het forum is heel belangrijk. Het is de gemeenschappelijke en laagdrempelige ruimte voor ons allemaal, om te delen wat je op technisch gebied, maar in feite eigenlijk op veel ruimer gebied met elkaar wilt delen! En wil je dat gewoon niet, je hoeft of moet niets. Maar het is heel waardevol om gebruik te maken van elkaars deskundigheid en ervaring op het gebied van reparatie en onderhoud, beschikbaarheid van onderdelen en zo en nog heel veel andere zaken. Laten we er meer nog dan nu, en met nog meer leden dan op dit moment gebruik van maken.

2

Beste mensen, ik “schreeuw” het dan ook van het papier, vooral ook naar die personen die al ruime ervaring hebben met de Heckflossen. Op naar de 200 forumleden dus! Ik vind deze aanmoediging eigenlijk wel toepasselijk om het voorwoordje mee af te sluiten. Tot ziens dus op ons forum!

2) Even voorstellen / door Simon van Es Oei, een liefhebber van Italiaans oud blik en motoren die toetreedt als nieuw lid van de 'dagelijkse organisatie' en toekomstig 'webmaster' van het NHR... Dat vraagt om een kleine verklaring en nadere kennismaking. Ik ben Simon van Es, 35 jaar jong, en woon samen met mijn vrouw Annemieke en zoontje Jens van twee in het oosten van het land. Ik ben werkzaam als Hoofd Productontwikkeling bij Koninklijke Auping in Deventer. Vanuit mijn vakgebied houd ik me in mijn dagelijks werk vooral organisatorisch bezig op het grensvlak van vormgeving, technisch ontwerp, marketing en realisatie van nieuwe producten. Thuis kan ik mijn ei kwijt in het meer toegepaste technische werk. Wat mijn ogen zien kan ik maken, ik doe graag alles zelf. Gas, water, elektra, onderhoud en verbouwingswerkzaamheden en... auto's en motoren restaureren. Ook al richt ik mij qua hobby op de restauratie van Italiaanse voertuigen, oldtimers en eigenlijk techniek in algemene zijn mijn passie. Sinds mijn schoonvader, Jan Boeren, in het bezit kwam van een Heckflosse rijden mijn vrouw en ik redelijk trouw mee met elke rit. Sinds vorig jaar is er een gordel in de Flosse van Jan gemonteerd zodat ook ons kleine mannetje mee kan. Niet dat we hem willen beïnvloeden in het ontwikkelen van zijn interesse natuurlijk... De laagdrempelige en gemoedelijke sfeer van de ritten van het NHR spreken me erg aan en om dan nu ook concreet iets voor het Register te kunnen betekenen is dan ook iets wat ik graag op me zal nemen. Tot ziens bij een van de komende ritten!

3) Verslag Technische Dag in Bergambacht / door Ronald van Keekem De opkomst op 16 april jl. was zeer zeker goed te noemen Gelukkig maar, want vorig voorjaar kon deze meeting vanwege een te gering aantal aanmeldingen niet doorgaan. Ik telde twaalf NHR leden met vijf introducés, waaronder twee dames. Deze keer bekende en ook nieuwe gezichten, met z’n allen aan de stamtafel in de showroom van het autobedrijf met koffie en koek, geserveerd door de dochter en vrouw van Cor. Nadat Henk Lith ons in een kort voorwoordje welkom heette, hebben we met alle aanwezigen een kennismakingsrondje gedaan. Wie ben ik, welke Heckflosse heb ik en wat heb ik er aangedaan of ga ik er nog aan doen. Dat is de vorige TD goed bevallen en het gaf een goed inzicht wie we in de groep hadden. Een aantal deelnemers had een technisch onderwerp aangedragen. Cor nam plaats op een barkruk voor de groep en startte zijn uitleg over de aangedragen punten. Een gedetailleerd technisch verslag volgt in het volgende Infobulletin.

3

Na deze verhalende uiteenzettingen hebben we een aantal van de besproken onderwerpen in de garage kunnen meekijken. Het was weer een leerzame en goed verzorgde dag.

Met dank aan Cor de Jong voor de techniek en zijn vrouw en dochter voor de koffie en de uitstekende broodjeslunch. In het volgende Infobulletin komt de techniek aan het woord.

4) Verslag Voorjaarsrit / door Jaap en Alie Veldhuizen Even een kort verslagje van hoe de Voorjaarsrit verlopen is. Jaap en ik waren vroeg vertrokken, te vroeg om rechtstreeks te gaan en wilden lekker door de Betuwe toeren richting Geffen om te genieten van de bloesems. Het pontje genomen in Eck en Wiel en op ons gemak die kant op. Op een gegeven moment kregen we de ene na de andere wegversperring incl. omleidingen en op het laatst was de brug weg (nu ineens in wording) waar de tom stommer ons heen stuurde. Kortom we reden en reden, maar schoten niets op met het gevolg dat we pas om 11.10 uur aankwamen. Toch nog snel een bak koffie gedronken voordat de rit begon. De opkomst was klein en wij begrepen dat er ook niet meer dan 12 equipes zich hadden aangemeld. Er waren er tien aanwezig, waarvan een stuk of zeven Heckflossen zover ik kon zien. Weinig mensen ook nog eens van ons “vaste clubje” helaas. In vergelijking met de vorige rit de Najaarsrit in Zuid Friesland, daar waren we met 25 equipes, was de opkomst karig.

Mark had het goed geregeld allemaal. Hij had ook last van de wegversperringen en heeft het begin en het einde van de rit op het laatste moment aan moeten passen. Mark gaf aan het eerste stukje voorop te rijden zodat we konden volgen, tot de route weer klopte.

4

Maar wat bleek, hij bleef maar voorop rijden, het hele gedeelte tot de lunch. Hierna vroeg hij of het tempo zo goed was en ging opnieuw voorop en tot het einde konden wij hem volgen. Ik heb maar wel mee zitten lezen en weg zitten vinken op de route maar was achteraf niet nodig. De route ging over dijken en door diverse dorpjes. Dit was op zich rustig rijden doordat er mede door het weer geen fietser of motorrijder te bekennen was.

Wij hebben, zoals Piet aangaf in zijn eindspeech om Mark te bedanken, gereden in alle jaargetijden…we hebben alles zo’n beetje meegemaakt. Van een mager zonnetje tot stralende blauwe lucht met volle zon, veeeeel regen en harde wind en zelfs nog hagelbuien en natte sneeuw. Mark had een bevriende fotograaf bij zich, die de hele dag veel foto’s gemaakt heeft en op veel plekken langs de weg stond. Daardoor zijn er weinig foto’s door anderen gemaakt. Toen we op de pont reden was de lucht diep en diep zwart. We konden niet allemaal in een keer op de pont. Toen wij er op stonden brak de bui los en schudden we heen en weer. En viel de hagel naar beneden. Weinig gezien dus van de overtocht haha. Het eindpunt was ook op een andere locatie als aangegeven stond; dit was nu op dezelfde plek als waar we gestart zijn. Het snackbuffet was goed! Iedereen smulde van de Tuute patat, gehaktballen, frikadellen kroketten en hamburgers. Rond half zes ging ook bijna iedereen tegelijk naar huis. Kortom het was wederom weer een gezellig samen zijn met een mooie route met onze ouwe trouwe Heckflossen! En de volgende rit (heeft iemand zich al aangemeld om de Najaarsrit uit te zetten) maken we er weer een leuke dag van met ons allen. 5) Verslag Voorjaarsrit vanaf de achterbank / door Teunis Buursema Zondag 24 april jl. was er een autorit van circa 100 kilometer georganiseerd door het clublid Mark Jonkers in het mooie Brabantse land, het land van Maas en Waal. Ik had mij recent aangemeld bij de club want ik heb pas geleden een Mercedes 190c gekocht uit 1964. Helaas rijdt deze nog niet maar ik wilde wel graag mee met de club rit. Via Jan Boeren heb ik contact gelegd met Jan en Marry Witkamp uit Ridderkerk. Ik mocht deze dag met hen meerijden. Die ochtend vertrok ik al om 8.00 uur vanuit mijn woonplaats Voorhout en was al om 09.00 uur in Ridderkerk. Jan Witkamp z’n mooie zwarte Heckflosse stond al met draaiende 6-cilinder motor voor z’n garage. De mooie zwarte lak werd door Jan her en der nog even gepoetst en de bandspanning werd gecheckt. Er moest nauwelijks lucht bij, wat niet verwonderlijk was want Jan z’n Heckflosse is in

5

zeer goede staat en goed onderhouden. Even later vertrokken we naar de startlocatie in Geffen en maakte ik kennis met de vrouw van Jan, Marry. Ik zat op de riante achterbank en had hier ondanks mijn lange benen volop de ruimte. De Heckflosse van Jan zoefde over de weg en de motor van de Mercedes had het prima naar z’n zin. Ik trouwens ook, want het was zeer gezellig. Voordat ik het wist, waren we bij café De Gouden Leeuw. We kwamen tegelijkertijd aan met de organisator van de rit Mark Jonkers. Jammer genoeg waren er niet veel deelnemers, ik telde 8 Heckflossen en 2x een W123. Ik hoorde dat er normaal gesproken wel 20 tot 25 Heckflossen zijn. Hoogstwaarschijnlijk zal dit gekomen zijn door het voorspelde slechte weer. Na een lekker bakje koffie en de toespraak van de organisator vertrokken we in colonne achter de donkerrode auto van Mark. We reden over boerenlandweggetjes en over de dijk langs de rivier de Maas rondom Oss. Onderweg kwamen we bij herhaling fotograaf Peter tegen die mooie foto’s van de Mercedessen maakte. Uiteindelijk kwamen we bij een grote jachthaven, hier konden de bolides mooi in rij worden geparkeerd. We hebben, bij café restaurant “de Loswal” op het jachthaventerrein in het plaatsje Lithoijen, van een zeer goed verzorgde lunch genoten, met overheerlijke eigengemaakte soep. Ik had voorheen nog nooit van deze plaats gehoord. Bij het plaatsje Oijen gingen we met 8 Mercedessen tegelijk op de pont over de Maas varen. Een mooi gezicht zo met z’n allen op de boot. Bij het plaatsje Batenburg stonden allemaal roze fietsen langs de kant van de weg en ook de bomen waren roze geschilderd. We wisten eerst niet waar dit voor was maar dit was wegens de aftrap van de Giro d ’Italia op 7 mei aanstaande. Daarna kwamen we door kleine dorpjes als Niftrik, Demen, Dieden, Megen en Macharen. Allemaal plaatsnamen in het mooie Brabantse land waarvan wij het bestaan niet kenden. Onderweg kwamen we geregeld Peter de fotograaf tegen die mooie plaatjes bij een molen schoot van iedere Mercedes. Nabij 16:00 uur draaiden we uiteindelijk weer het ruime parkeerterrein van café De Gouden Leeuw op om onder het genot van een drankje en een snackbuffet nog wat na te praten over de mooie rit en onze Heckflossen. Ik heb diverse tips en trucks gekregen waarmee ik verder kan met mijn eigen Heckflosse en veel inspiratie opgedaan om deze zo gauw mogelijk rijdend te krijgen. We hebben een onvergetelijke zondag gehad die ik niet gauw zal vergeten. Zeker niet vanwege het feit dat ik ook kan deelnemen aan een toekomstige rondrit met de club. Ondanks de regen, maar ook veel zon, was ik in prima gezelschap van Jan en Marry Witkamp. Ook de terugrit naar Ridderkerk was omgevlogen. Echt top! En Jan en Marry nog hartelijk bedankt voor het mee mogen rijden.

6

6) Agenda voor onze activiteiten in 2016 / door Jan Boeren Voor de nieuwe leden staan de data van onze activiteiten in 2016 hieronder vermeld. Uitvoerige informatie tref je aan in ons Infobulletin of wordt tijdig per mail rondgestuurd. - Zondag 4 september 2016 Onderdelendag in Nieuwegein - Zaterdag 24 september 2016 Najaarsrit. Jaap en Alie van Veldhuizen zullen deze rit organiseren. Mede namens de clubleden veel dank voor jullie medewerking en succes met de voorbereidingen.

7) Uitnodiging Onderdelendag op zondag 4 september 2016 / door Henk Lith De Onderdelendagen zijn niet meer weg te denken, denk ik, wie nog weet de hoeveelste het wordt mag het zeggen, maar wat maakt dat nog uit. Ik heb zojuist gebeld met onze bevriende MC Donalds te Nieuwegein bij Utrecht. Ze kennen ons al en hebben dan ook geen enkel probleem met onze komst, wel graag weer rekening houden met het feit dat minstens een maal per dag de zeer grote vrachtwagen met hamburgers en gebraden kippetjes toegang kan blijven houden tot de toegangsdeuren van de MC. Dus de voeding is geregeld net als andere zaken zoals sanitair, koffie en bij mooi weer een lekker rustig plaatsje buiten in de MC-tuin, om even afstand te nemen met een bakkie. De Onderdelendag is en blijft een gebeuren dat een behoorlijk aantal Mercedes-rijders trekt, is het niet voor de handel, verkopen of kopen, dan is het toch leuk en nuttig om elkaar weer eens te ontmoeten. NB: neem dus onderdelen mee die je over hebt of denkt toch niet meer te gebruiken, auto verkocht of hoe of wat dan ook, kijk ook eens of je zelf nog wat zoekt, want de rode draad is en blijft natuurlijk de kofferbak verkoop. De deelname voor de verkoper of koper is geheel gratis. In vele gevallen zie je elkaar slechts eens per jaar, en wel op deze Onderdelendag, lekker centraal, dus voor niemand onoverkomelijk ver weg. Aanvang ca. half 11, we schatten tot een uur 4 in de middag, goed weer is besteld! Voor alle duidelijkheid de gegevens van de locatie nog maar. Ravenswade 1, 3439 LD, NIEUWEGEIN Info over de dag , bij mij via de mail of telefoon, PB’tje resp. 030-2710111 8) De MB Universal (deel 2) / door Eddy Steyaert In het maartnummer hebben we het eerste deel kunnen lezen. Deel 1 eindigde met de boosheid van Eddy’s vader boos omdat de Universal per se gesloopt moest worden ten gunste van zijn bolhoed. Op een zaterdagmorgen ben ik dan maar, met tegenzin, begonnen met de benzinemotor uit de “Ponton” te halen en bij het uitbouwen van de startmotor viel het me op dat deze een heel dun starterhuis had. Ik haalde daarop de dieselstarter maar eens uit de “Universal” en probeerde die in de “Ponton” te krijgen. Maar dat ging niet, de flens was dezelfde maar het starterhuis was veel dikker en daardoor kwam de starter schuin tegen de motor te zitten en kon onmogelijk op die

7

plaats gemonteerd worden. Ik vertelde dat aan mijn vader en stelde hem voor om dan maar zowel de motor als de versnellingsbak van de zwarte “Ponton” uit te bouwen, vermits er in het wrak van mijn oude blauwe ponton er nog een originele versnellingsbak zat waar de dikke Bosch-starter van 2,5 PK wel op zou passen. Nee, dat mocht niet, de zwarte Mercedes moest volledig origineel blijven met uitzondering van de motor. Waar hij niet aan dacht was dat er sowieso een motor zou komen in te liggen die acht jaar jonger was dan de auto, de auto was van 1957 en zou een motor ingebouwd krijgen uit 1965. Het was te gek voor woorden. Ik liep wat te piekeren aangaande het starterprobleem en het schoot mij ineens te binnen dat ik ooit een andere startmotor gekocht had voor mijn 220D Strich acht. Die starter had ik er gelukkig uit gehaald vooraleer ik mijn 220D doorverkocht en weer vervangen door een originele Bosch 2,5 PK-starmotor. Die andere startmotor, dat was dus geen Bosch met een dik lichaam maar wel een Spaanse startmotor van het merk Femsa. Deze was met zijn 3 PK wat lawaaieriger maar wel nog iets krachtiger dan een Bosch met slechts 2,5 PK en bovendien was het lichaam van deze startmotor veel smaller. Dus er lag mogelijk een oplossing in het verschiet.

Eenmaal terug thuis zou ik die avond wel eens naar deze starter op zoek gaan. Ik haalde die dag de benzinemotor uit de “Ponton” samen met mijn vader die meehielp bij het takelen. De volgende stap was het verwijderen van de tussenplaat van deze benzinemotor want deze moest nog dienen en toen hield ik het die eerste zaterdag voor bekeken. De volgende zaterdag had ik de Spaanse Femsa starter meegenomen en die paste gelukkig op de tussenplaat van de versnellingsbak afkomstig van de zwarte “Ponton”. Helaas kwam dan de “MB-Universal” aan de beurt die ik van zijn goede dieselmotor moest ontdoen. Nogmaals, ik had het er erg moeilijk mee maar het was jammer genoeg niet mijn wagen. Het uitbouwen van de motor verliep vlot, vervolgens werden ook alle onderdelen van het gloeisysteen gedemonteerd om later dienst te gaan doen in de zwarte “Ponton”.

8

De tussenplaat van de 190D-motor werd verwijderd en de veel dunnere tussenplaat van de “Ponton” zijn 190-benzinemotor werd op de 190D-motor geplaatst, dit verliep niet zo makkelijk als ik gedacht had maar lukte uiteindelijk toch na het verwijderen van een paar centreerpennetjes. De daarop volgende zaterdag zouden we de 190D-motor in de zwarte “Ponton” gaan hangen. Het eerste obstakel waar ik tegenaan liep bleek de servopomp te zijn. Op de “Ponton” was dit overbodig en vanwege de beperkte ruimte in het motorcompartiment moest deze er sowieso afgehaald worden; Maar dat was buiten de waard of beter buiten mijn vader gerekend want hij maakte zich erg boos en de motor moest en zou zo in de wagen gehangen worden. Zowel ik, als mijn broer die toen meehielp, zagen direct dat dit niet zou gaan maar vaders wil was wet en dus gaven we hem zijn zin en probeerden de motor in het vooronder van de “Ponton” te takelen maar na veel onnodig tijdverlies zag hij ook in dat de motor er zo niet in ging. Zowel mijn broer als ik waren boos op vader omdat we door zijn grillen veel tijd hadden verloren. De servopomp ging er dus af en dat was een beetje delicaat want de contergewichtjes (een drietal geloof ik) moesten op hun plaats gehouden worden terwijl een afdekplaatje dat ik gerecupereerd had van mijn oude “Ponton”diesel, over de opening moest gemonteerd worden. Daarna hield ik het die dag voor bekeken want ik was kwaad op mijn vader die weer onredelijk en onhandelbaar was geweest. Weer een zaterdag verder zou de motor in de “Ponton” komen te liggen. Gelukkig hielpen mijn vader en een broer mee. Van in den beginne viel het op dat de motor maar met veel moeite op de versnellingsbak wilde schuiven, ondanks het feit dat ik een beetje vet op de as van de versnellingsbak had gesmeerd. Het was echt dramatisch hoe slecht de motor zich naar achter liet schuiven. Ik moest dus iets verzinnen en ging op zoek naar een paar extra lange bouten met dezelfde schroefdraad als de originele want met de originele kon ik nog geen draad pakken om zo de motor op de versnellingsbak te trekken door de bouten aan te draaien. Ik vond gelukkig twee langere bouten en daar kon ik draad mee pakken op de versnellingsbak. De af en toe ongepaste commentaren van vader trotserend; de beste stuurlui staan aan wal weet je wel, was ik vertrokken met een werkje van lange duur, door eerst een beetje de ene en dan weer de andere bout wat aan te trekken schoof de motor telkens met mondjesmaat naar achter. Het was echt vechten maar uiteindelijk na enkele uren zat de motor al zo dicht tegen de versnellingsbak dat ik overal de originele bouten kon gaan gebruiken en de twee tijdelijke bouten verwijderen. Het ging nog altijd tergend traag maar uiteindelijk zat de 190 D uit de “MB-Universal” waar ik hem moest hebben. Wordt vervolgd

9) De restauratie van een W111 280 SE 3.5 coupe (deel 2) / door Bart Valkenburg In maart 2015 hebben jullie kunnen lezen over mijn 280 SE 3.5 coupé die ik samen met mijn vader aan het restaureren was. We waren toen de auto weer aan het opbouwen en ik had de goede hoop dat jaar te kunnen gaan rijden. Dat is er toen i.v.m. de bouw van een garage niet van gekomen maar nu begint het er toch echt op te lijken.

9

Deze winter hebben we nog veel werk aan de auto gehad vanwege enkele tegenvallers maar nu is de auto op een paar kleinigheden na, helemaal af. Het eerste probleem waar we mee te kampen kregen is dat het ons niet lukte om de koppeling te ontluchten. We hebben apparatuur om de remmen te ontluchten en dat gaat ons na verschillende remmen van auto’s te hebben gedaan goed af, maar de koppeling van deze auto lukte ons niet. We hebben uiteindelijk de auto weggebracht naar een expert gebracht op het gebied van oude Mercedessen. Uiteindelijk hebben ze daar de bovenste en onderste pomp van de koppeling, alle slangen en de druklager vervangen.

Volgens hen was de koppeling daarna perfect echter thuisgekomen deed de koppeling het weer niet naar behoren. De auto is terug gegaan en na een paar weken belde ze ons dat ze het niet konden vinden. Wij zijn naar de expert toegegaan en hebben samen met hem alles nagelopen. Plots viel mijn vader op dat de auto langs een slang remvloeistof verloor. Na goed kijken bleek dat ze de slang die er in zat hadden vervangen door een benzineslang. Die benzineslang die kan natuurlijk geen remvloeistof hebben en was heel poreus geworden. Toen was het een kwestie van de juiste slangen monteren en het koppelingsverhaal was afgesloten. Omdat de remmen ook niet goed aanvoelden hebben we het hele remcircuit nagelopen en bleek de rembekrachtiger kapot te zijn. We hadden er gelukkig nog één van een sloopauto liggen en hebben die vergeleken. Het bleek om een defect ventiel te gaan en dat was snel opgelost. We hadden echter nog één probleempje wat uiteindelijk een helse klus bleek te zijn. De knop van de blazer (verschillende standen ventilator van de verwarming) brandde telkens door als je hem omdraaide. We hadden al verschillende knoppen geprobeerd maar telkens als er aan de knop werd gedraaid dan begon deze te roken (de weerstand in de knop). Uiteindelijk bleek er maar één ding op te zitten en dat was de verwarming er uit. Dat is geen pretje als de auto net helemaal in elkaar zit. Eerst de airco er weer uit, dan de stuurkolom, de verwarming er uit en getest. De ventilator draaide prima, met de knop er tussen echter begon deze direct te roken en walmen. Uiteindelijk bleek dat een bolletje onderin waar het asje van de ventilator op draait eruit was geschoten, waardoor het asje een ietsepietsie krom was. Niet krom genoeg om niet te draaien op volle toeren maar als je de ventilator op een lage stand had staan net te veel weerstand waardoor de knop doorbrandde. Gelukkig hadden we dit ook nog liggen van een sloper en na een dag of 4 prullen aan de verwarming zit deze er ook weer in.

10

In februari 2016 zijn er 4 nieuwe banden onder gegaan en is de auto naar de keuring geweest. De auto is goedgekeurd en ik heb er ondertussen een paar keer mee gereden. Na de eerste rit hebben we de versnellingen opnieuw afgesteld, deze stonden verkeerd. Het stuur draait ook nog te stug en we vermoeden dat de servopomp niet goed is, deze gaan we binnenkort vervangen. De airco moet nog worden gevuld en ik ben nog niet tevreden over de radio. Achterin zitten twee luidsprekers waarop de radio is aangesloten en die werken prima echter de luidspreker voor (ééntje) krijg ik niet werkend. Ik kan ook nergens een aansluitschema vinden voor 3 luidsprekers. Mocht iemand van jullie dat hebben of weten hoe dat moet dan hoor ik het heel graag! Zodra de servopomp goed functioneert, ga ik de auto gebruiken om er georganiseerde ritten mee te rijden en hoop ik jullie allemaal weer eens te treffen! Na 5 jaar knutselen en prutsen kijk ik er erg naar uit om met deze mooie dame te gaan toeren!

10) De mens achter de Heckflosse (deel 2) / door Theo Overduin Achter elke prachtige en bijzondere Heckflosse in onze club schuilt ongetwijfeld ook een prachtig en bijzonder mens. Wie zijn ze? Hoe staan ze in het leven? Wat hebben ze meegemaakt? En waar is de passie voor de Heckflosse ooit begonnen? Emile van Rouveroy van Nieuwaal, 2e deel. Woonplaats Hasselt (bij Zwolle). NHR-lid sinds juni 2009 (lidnr. 279). Theo Overduin (m.m.v. Emile van Rouveroy van Nieuwaal en Maria Coolen). Wat vooraf ging In het maartnummer van het Heckflossebulletin heb ik jullie verteld over hoe het allemaal begon. Mijn zoektocht in de Heckflosse-statistieken, waarbij steeds weer die ene naam: Emile van Rouveroy van Nieuwaal, boven kwam drijven. Dat moest wel een heel bijzonder persoon zijn. En dat bleek ook het geval te zijn, toen ik hem uiteindelijk ben gaan opzoeken. Dat was nadat hij met zijn Heckflosse op treurige wijze betrokken was geraakt bij een aanrijding. Heckflosse total loss. Emile helemaal van slag en ontredderd. En bovenal: geen Heckflosse meer. Wie is deze man? Waarom is de Heckflosse voor hem zo’n belangrijke plaats in zijn leven gaan innemen? In deel 1 heb ik dat allemaal uit de doeken gedaan. En eindigde ik op het punt dat de zoektocht naar een nieuwe, vervangende Heckflosse begon. Halverwege 2015. Hier pakken we de draad weer op en gaat het verhaal verder. Hoe het verder ging We schrijven inmiddels augustus 2015. Het wrak van de zwarte Heckflosse van Emile is afgesleept naar een naburige garage en door de verzekeringsmaatschappij op restwaarde getaxeerd. Emile behelpt zich ondertussen met een oude VW Golf, die hij in bruikleen heeft gekregen, ja ook uit Staphorst, hulpvaardig als de bewoners van dit opvallende dorp zijn. De hulpvraag van Emile richting de Nederlandse Heckflosse Club had –zoals al eerder werd vermeld- tot niets geleid. Tja, daar sta je dan.

11

En om maar even in de stijl van de –eveneens op niets uitgelopen- onderhandelingen tussen Emile en de zeer gelovige Jan Baan te blijven, is de tekst van Lied 7 uit de aloude bekende bundel van Johannes de Heer hier zeer van toepassing: Als g' in nood gezeten, geen uitkomst ziet, wil dan nooit vergeten: God verlaat U niet. Vrees toch geen nood, 's Heren trouw is groot, en op 't nacht'lijk duister, volgt het morgenrood. Schoon stormen woeden, ducht toch geen kwaad; God zal u behoeden, uw toeverlaat. God blijft voor u zorgen, goed is de Heer, en met elke morgen, keert Zijn goedheid weer. Schoon g' in 't verdriet, nergens uitkomst ziet, groter dan de Helper, is de nood toch niet. Wat ons ontviele, Redder in nood. red slechts onze ziele, uit zond' en dood. En vanuit dit rotsvaste vertrouwen was er tenslotte nog maar één vervolgstap denkbaar: je gaat op internet verder zoeken naar een geschikte Heckflosse. En daarbij betrek je ook nog eens zo veel mogelijk mensen uit je directe omgeving en vrienden- danwel kennissenkring. Twee weten immers altijd meer dan één! Samen met een goede vriendin uit het Zeeuwse Zierikzee, Maria Coolen, trok Emile de stoute schoenen aan. En begon de zoektocht, die uiteindelijk moest leiden tot de nieuwe, vervangende Heckflosse. Liefst zwart, met dieselmotor, in goede staat en uiteraard haalbaar en betaalbaar. HEM: Heckflosse, Emile en Maria. In zijn nieuwste film “Tot in het derde geslacht” onderzocht Emile de mogelijkheid om kunst als beeld daarin te verwerken. In dat kader ontmoette hij in 2013 Maria Coolen. Als docente kunst en cultuur vond Maria dat een interessante vraag. Regelmatig kwam zij daarvoor bij Emile thuis in Genne bij Zwolle. En natuurlijk stond daar dan altijd de Heckflosse. Wat een mooie auto. Maria vond Emile en zijn Heckflosse een prachtige combinatie. Hij was er zichtbaar trots op en heel af en toe mocht Maria meegenieten van een ritje in de prachtige omgeving van Zwolle. Het was ontroerend om te zien hoe liefdevol Emile met zijn Heckflosse omging. Even een strelend gebaar over de motorkap bij het wegzetten in de garage gaf aan hoe veel hij van deze Heckflosse hield. Maria raakte ondertussen ook wel enigszins besmet met het –overigens tamelijk onschuldigeHeckflossevirus. Zij wilde ook wel zo’n Heckflosse, maar kon dat moeilijk organiseren met stalling in de binnenstad van Zierikzee waar zij woont. De botsing waar de Heckflosse met zijn voorname uiterlijk als een harmonica tegen een paal aan gefrommeld werd, was ook voor Maria een flinke klap. Grote schrik, maar ook zij was blij dat er geen persoonlijke en uiteindelijk alleen maar materiële schade was. De Heckflosse total loss. Dat was even slikken. Hoe had dat zomaar kunnen gebeuren daar op die gelijkwaardige kruising waar rechts voorrang heeft en met een bestuurder als Emile die al 18 jaar in een Heckflosse reed met nog nooit een aanrijding of bekeuring. Het lag ook niet aan hem maar hij was wel zijn Heckflosse kwijt. En er bestond natuurlijk geen mooiere. Emile en Maria sloegen de handen ineen. Maria kon haar wens vervullen door een Heckflosse aan te schaffen, te stallen bij Emile die er dan voor zou zorgen en er mee kon rijden.

12

Er werd heel veel rondgekeken, vooral ook op internet, op zoek naar een zwarte Heckflosse, het liefst uit hetzelfde jaar. En niet één waar nog heel veel aan moest gebeuren. Een op internet te koop aangeboden volledig gerestaureerde en perfecte Ponton stal op enig moment het hart van Maria, maar ja, het was geen Heckflosse, dus voor Emile was dit geen optie. Uiteindelijk vond Maria een exemplaar van een Belgische eigenaar, die zijn Heckflosse 190 D had laten restaureren bij het restauratiebedrijf van Jean de Feijter te Heikant / Zeeuws Vlaanderen. Niet zo ver van Zierikzee vandaan. Eerst kijken. Maria was meteen onder de indruk, want deze auto zag er werkelijk als nieuw uit. Alleen de stoelbekleding was iets te geel en de Heckflosse had een lichtgekleurd dak. Ook wat meer chroom op de vleugels wat gebruikelijk was met Franse auto’s want oorspronkelijk kwam deze Heckflosse uit Frankrijk en had daardoor alleen maar een flinke roestplek gehad ergens in de buurt van de achterwielen. Wel de twee gewenste knipperlichten voor, twee zijspiegels, een oude radio, etc. De hele restauratie was met foto’s inzichtelijk gemaakt. En dat zag er fantastisch uit. Maria had een lijstje meegekregen van Emile waar ze allemaal op moest letten. De deurrubbers, deurranden, dorpelbalken, uitlaat, banden, oliedruppels, etc. etc. Hoewel er een oud keuringsrapport bijzat, beschreef de eigenaar hem als een fantastische betrouwbare auto. Er was leuk contact. Maria’s gevoel zei dat hij uiterlijk perfect in orde was en de rest: dat moest ze toch maar een beetje gokken. Er was een andere motor in geplaatst, van een 200 D. De oude motor mocht ze erbij nemen. De verplaatsing en de opslag weerhield haar echter daarvan. Achteraf had ze dat beter wel kunnen doen, zei de plaatselijke Mercedesdealer uit Zierikzee. Na overleg met Emile of hij dit exemplaar acceptabel vond, want niet geheel zwart, toog Maria weer naar Heikant om afspraken te maken over kosten en levering. Ze werden het over de prijs eens, de auto zou op de geplande datum begin augustus door de eigenaar afgeleverd worden bij Maria in Zierikzee. Het voorstel van Maria om bij aflevering in Nederland eerst de Heckflosse APK te laten keuren , alvorens de overname definitief te maken, was niet bespreekbaar. Want bij een eventuele calamiteit zou de auto al uit België uitgeschreven zijn. Inmiddels had Maria gelezen dat bij tweedehandse verkoop in België een Belgisch keuringsrapport nodig was met een zogeheten “car pass”. Dat had geen enkel nut zei de eigenaar, maar Maria stond erop dat hij wel een Belgische keuring zou laten uitvoeren omdat de RDW Maria inmiddels ook verzekerd had dat zij bij een goede keuring deze zouden overnemen en de auto daarna direct zouden kunnen overschrijven. Daarom werd de auto eerst naar een garage in België gebracht voor controle. Verlichting werkte niet goed en de achterremmen moesten vervangen worden. Omdat de garagehouder met vakantie ging moest er uitgeweken worden naar een bevriende garage in Brugge en nog weer later naar een garage in Axel. Het kostte allemaal erg veel tijd. Er was iedere keer wel wat. Er werd heel wat heen en weer gemaild, de irritatie steeg, en het duurde heel lang voordat de auto helemaal in orde was gemaakt door de eigenaar en de garagist. Inmiddels had Maria een gemaakte afspraak voor half augustus bij de RDW alweer moeten verzetten. In de drukke zomerperiode een wachttijd van drie weken, want met een oldtimer mocht je daar niet zomaar binnen rijden. Met het bericht dat de Heckflosse eindelijk goed door de Belgische keuring was gekomen kon Maria vervolgens een afspraak maken voor levering half september. En zo geschiedde. Het was een prachtig gezicht de glanzende Heckflosse met zijn statige voorkomen de straat in te zien rijden. Papieren overgedragen en daarbij ook nog een kleine modelauto Heckflosse, helemaal zwart. Een leuke aanwinst voor Emile. Voor alle zekerheid en omdat Maria geen enkel risico wilde lopen bracht zij de Heckflosse eerst naar de –haar bekende en vertrouwde- Mercedesdealer in Zierikzee. Prachtige strakke auto, zei de dealer. Alleen zat er toch een achterrem vast, linker voordeurslot werkte niet en het watertankje ontbrak. Ook werden er “darmpjes” rubberslangen bevestigd voor

13

de afvoer van water dat anders in de wielbakken terecht zou komen. Een bekende zwakke plek van de Heckflosse. Dat werd allemaal keurig opgelost. De taxateur kwam erbij die -op enkele kleine opmerkingen na- een mooi taxatierapport opmaakte. De verzekering regelde Maria bij de firma Vetera in Hardenberg, die gespecialiseerd is in oldtimerverzekeringen. Alles leek nu voorspoedig te gaan. Met een kennis toog Maria vervolgens naar de RDW in Roosendaal. Na drie keer APK goedgekeurd te zijn bij verschillende garages werd de Heckflosse vervolgens door de RDW even vrolijk afgekeurd: er zat een klein gaatje in de uitlaat. Maria moest opnieuw een keuringsafspraak maken daar bij de RDW, want legde de verantwoordelijke man haar uit: het Belgische kentekenbewijs was een bewijs met beperkingen en daardoor een niet in Nederland geaccepteerd Europees kentekenbewijs. Anders had ze hem naar ieder willekeurig APK-station kunnen brengen. Een paar dagen later krijgt Maria tot haar niet geringe verbazing toch een nieuw kentekenbewijs toegestuurd met een nieuwe kenteken-nummering. Bellen met Veendam hoe dat kon en tegelijk aangegeven dat Maria voor deze oldtimer toch wel heel graag ook een bijpassend oud kenteken wilde hebben en uiteraard ook de bijbehorende klassieke blauwe nummerplaten. Dat kon. Dan moest ze alleen nog maar een aanvraag indienen voor omwisseling en het kentekenbewijs opsturen. Dat deed Maria. Weer een paar dagen later krijgt ze een identificatiecode wat bij het opgestuurde kentekenbewijs hoorde, en -niet te geloven- voor een compleet andere auto. Een grote BMW. Ja, helaas, dat was niet goed gegaan, zeiden ze in Veendam en ze konden ook niet aangeven hoe dat gebeurd kon zijn. Ambtelijke molens malen niet alleen traag, maar soms leidt dat ook nog eens tot volstrekt onvoorstelbare uitkomsten. De Heckflosse kreeg een nieuwe uitlaat en hups daar ging Maria weer vol goede moed naar de RDW in Roosendaal. Inmiddels was het eind oktober. Het wonder geschiedde. Goedgekeurd. En Veendam had wat goed te maken en zo had ze binnen drie dagen eindelijk het goede kentekenbewijs met oude nummering: DZ-04-19. De Mercedesdealer uit Zierikzee bestelde meteen bij een firma uit de buurt de donkerblauwe platen met opgelegde nummers. Alleen die hadden geen chromen randjes en die wilde ze toch ook wel heel erg graag. Via internet besteld. De levering liet op zich wachten. Bij navraag bleek het pakket naar een verkeerd adres te zijn gestuurd. Met een snelle actie werden er weer nieuwe gestuurd want de volgende dag zou Emile de auto op komen halen. Een handige buurman bevestigde alles keurig netjes op tijd. En met die chromen randjes staat dat nu wel heel sjiek! Het was de dag daarna een lange rit van Zierikzee naar Genne maar de bewonderende blikken van de andere weggebruikers maakte alles goed. En aldus geschiedde het. Toch nog een happy ending. Emile toert weer –als vanouds- rond in een mooie Heckflosse. Eén waar hij nog jarenlang en in goede gezondheid heel veel plezier aan hoopt te beleven. En waarmee hij ook –samen met Marianog eens een keer hoopt mee te kunnen doen aan de toertochten, zoals die twee maal per jaar door de Nederlandse Heckflosse club worden georganiseerd. Voorlopig is het: eind goed, al goed. Een bijzonder mens, een bijzondere auto en bovenal een bijzonder verhaal. Waarvan akte………

14

11) Nieuwe leden stellen zich voor / door Roland van Keekem Joost Prins Beste Heckflosse vrienden, Via Jaap en Antoinette (behoeft geen achternaam) ben ik geattendeerd op jullie mooie club! Daar ik mijn werkzame leven veel in het buitenland vertoefde ben ik nooit lid geworden! Moeilijk om clubdingen in te plannen (afzeggen is niet leuk) vandaar. Nu ik de gezegende leeftijd van 67 heb bereikt, hoop ik het wat rustiger aan te doen (weet niet of het lukt) maar ga het proberen! ! ! Ik ben ook al jaren lid van de MBCN waar ze me alleen maar kennen op de administratie (jammer) helaas) Ook daar moet aan gewerkt worden! ! ! Even iets over mijzelf: ik ben geboren samen met mijn tweelingbroer (the good one) in Landsmeer, een dorp iets boven Amsterdam. Vroeger als je ergens in het buitenland op vakantie was en Nederlanders ontmoette antwoordde ze prompt op de vraag waar je vandaan kwam jooohh Aalsmeer? Enfin Ferdie E heeft aan die onbekendheid een eind weten te maken (gelukkig was hij import). Op de lagere school periode hadden mijn ouders geen auto, maar vader had een Solex, waar ik stiekem mee ging joy-rijden. Oef, als die ouwe dat had geweten. Ik schijn al vroeg interesse gehad te hebben in auto’s! Nog steeds weet ik wie in het dorp welke auto had incl. model en kleur uit mijn kinderperiode. Al mijn vrienden uit die tijd hebben geen idee meer, maar ik weet ze nog allemaal! Mijn eerste auto was een ovaaltje met linnen schuifdak gekocht voor de prijs van een nieuwe Kreidler (ƒ1.000,-). Na een Dauphine Gordini en een VW 1500 spontaan kocht ik een Jaguar MK II uit 1963. Ik kreeg aanzien in het dorp en dat terwijl ik een jeugdloontje had van ƒ45.-/wk als leerling timmerman. Ik ben dan ook meerdere malen failliet gegaan vanwege die auto. Maar rijden was wowww! Enfin vele auto’s later ben ik in Haarlem in de Meubelindustrie (lees speciaal meubilair) terecht gekomen! Elke zaterdag een heel pagina oldtimers napluizen en bewaren! Een Engelse auto ging het zeker niet worden want ik weet als houtworm alleen waar de bougies zitten en daar houdt met wel op. In Arnhem op een beurs een prachtige rode Heckflosse gezien, maar pittig aan de prijs! Mijn aandacht was getrokken! Later op de racefiets een blauwe gezien met een bord te koop in Heemstede! In de remmen dus en bekeken! Mooie auto voor weinig geld zei de eigenaar! Even een blokje om en gekocht! De auto was van Meneer Kroon geweest, van Maarse en Kroon busonderneming uit Aalsmeer. Kortom, meteen aan mijn grote vriend, Jan van Honschoten (garage en ook Mercedes-gek), laten zien en hij werd goed bevonden! Oef, dat was een pak van mijn hart! We praten over 1983. We hebben toen een stukje nieuw plaatwerk op de kop van de rechter-kokerbalk gelast /vervangen.

15

Voor de rest helemaal gaaf, tot mijn buurman er een hele kras in reed over de gehele linkerkant. Shit, de auto stond nog in de eerste lak. Één kant overspuiten is geen optie, daarom maar radicaal aangepakt. Twee nieuwe voorspatborden vervangen (origineel Mercedes) en de hele auto overgespoten in de originele kleur.

Vele vakanties hebben we met deze auto gemaakt. Later met een Eriba Puck erachter en zo hadden we altijd veel bekijks. Na elke vakantie als de auto kurkdroog was vanwege de warmte naar Jan’s garage en alle naden en deuren in de tectyl gespoten wat goed was voor hem. De motor is gereviseerd bij Keizer te Doetinchem. Laatst heeft Jaap Havik al het chroom opnieuw verchroomd en de auto geheel nagekeken! Nieuw tapijt en nieuw hemel. De auto is nu SUPER met dank aan Jaap en Antoinette. Vanaf 1983 heb ik de auto altijd ’s winters gestald! Het is een stuurautomaat met hele voorbank af fabriek. Moet het verhaal helaas nu afsluiten en ik ben blij dat ik nu lid ben van de Heckflosse-club! Gerrit Emsbroek Het was het jaar 2002 dat een bijzondere gebeurtenis plaatsvond in mijn gezin. Het was het jaar van het overlijden van mijn moeder en wij voor de taak kwamen te staan het huis met inboedel op te ruimen.

Daaronder begrepen de garage met daarin de Mercedes 220 SEb Automaat van mijn vader. Hij had deze auto in 1964 van een dealer gekocht in Eindhoven met enkele demo-kilometers op de teller. Daarmee maakte hij een eind aan een lange reeks van Amerikaanse sleeën met jaarlijks grotere vinnen, zoals die van een Ford en later twee Chevrolets. Malibu was de naam. Mijn vader is niet oud geworden en overleed op 66-jarige leeftijd in 1981, terwijl hij daarvoor bijna 10 jaar door verlamming niet in zijn Mercedes kon rijden. Sinds 1971 heeft de auto dus stil gestaan in een weliswaar verwarmde garage. Alle papieren keurig bijeen in de werkkamer.

16

Dan 2002, de boedel moet worden opgeruimd en als oudste kreeg ik de taak mijn 2 zusters en 10 jaar jongere broer te begeleiden met de boedelscheiding. Aan het eind daarvan kreeg ik te horen dat men het op een prettige manier had ondervonden. En ‘of ik bereid was de Mercedes over te nemen als beloning’? Nou, dat was niet tegen dovemansoren gezegd.

Meteen aan de slag met een verkenningstocht over de aanpak van het herstel. In eerste instantie via de Mercedes-dealer in Zutphen. Een sleepwagen voor onze garage, een paar liter benzine in de tank, een accukabel naar de onze wagen, sleutel in het slot, rechts om… VROEM met een blauwe achterwolk en stationair draaien. En dat na 30 jaar stilstand bij een kilometerstand van 170.000! Daarna kwam een restauratiebedrijf nog wel ‘om de hoek kijken’, maar veel was het niet ondanks al die jaren. Het is nu 2016. Ik rijd de Mercedes enkele keren in de week naar de golfbaan en wekelijks naar Lochem naar de bandrepetitie van het EUPHONIA NOVELTY ORCHESTRA (gemiddelde leeftijd net geen 80 jaar!). Het is de tweede auto geworden, waarop vertrouwd moet kunnen worden, en dat kan ondanks de huidige echte kilometerstand van 176.458. Het onderhoudsboekje dat zorgvuldig wordt bijgehouden bewijst de betrouwbaarheid van alle cijfers. Ik spreek dan ook altijd over een auto van de eerste eigenaar, zo beschouw ik mijzelf.

12) MB-middenklasse; oud en nieuw / door Jan Boeren Op 10 april jl. had Mercedes-Benz een landelijke introductiedag voor het nieuwe model van de Eklasse georganiseerd. Ook de MB-dealer in Gorinchem, Rüttchen, deed daar uiteraard aan mee. De verkoopafdeling van Rüttchen leek het een goed idee om naast het nieuwe model ook een aantal veteranen in de showroom neer te zetten om zo de ontwikkeling van de middenklasse Mercedes te laten zien.

17

Naast de W110 van een onzer clubleden stonden er ook een W114 (/8-model) een W123, een W124 en vervolgens het rijtje W210, W211 en W212 in de showroom. Wat is er toch veel veranderd in al die jaren als je zo de auto’s naast elkaar ziet staan. Dan heeft de ontwikkeling bepaald niet stil gestaan. Niet alleen inde vorm van de carrosserie, maar vooral in de besturing van de auto, waarbij tegenwoordig alles (zo lijkt het) elektronisch geregeld wordt. Hierboven staat een kleine foto-impressie. Alleen het dashboard is al een kijk (en studie) waard. Als je dat vergelijk met onze klokketoren…

13) Advertentierubriek / door Jan Boeren ADVERTENTIERUBRIEK: uitsluitend van liefhebbers voor liefhebbers!

Sterren Service Centrum zoekt voor een ombouw het complete dak van een sloop Heckflosse inclusief het schuifdak en de daarbij behorende geleidingen. Wie iets aan te bieden heeft wordt verzocht contact op te nemen met Herman Schutte van SSC. Tel. 06-21 42 42 12 Wilt u iets opgeven, mail dan naar [email protected] en stuur een foto van het object mee.

18

14) Uit het archief van Rob van der Does / door Jan Boeren Uit het archief van Rob van der Does ontvingen we weer een mooie bijdrage die als bijlage toegevoegd is. Dit keer een kopie van een artikel uit Sports Cars Illustrated van mei 1960 met als tekst: How Mercedes swept the monte. Rob, onze dank voor je bijdrage. Het mailadres van Rob is: [email protected]

15) Onze sponsoren / door Jan Boeren Hieronder treffen jullie een overzicht aan van onze sponsoren. Alle bedrijven zijn wij hiervoor zeer erkentelijk en zij ontvangen uiteraard ook ons Infobulletin. Dit wordt hun per mail toegestuurd

16) Onze nieuwe sponsor stelt zich voor / door Jan Boeren Zoals jullie in het vorige nummer van ons Infobulletin ongetwijfeld gezien hebben, is er een nieuwe sponsor aan het rijtje van bedrijven toegevoegd. Bedrijven die (gelukkig) bereid zijn ons financieel te steunen en waarvoor wij hun zeer erkentelijk zijn. De nieuwe sponsor heet Koelster. Maar wie of wat is / doet Koelster? Ons clublid Aart ’t Lam richtte in 1980 zijn eigen bedrijf op; A.’t Lam Vries- en Koeltechniek BV, oorspronkelijk gevestigd in Leerbroek.

19

Aart had toen al ca. 13 jaar een brede ervaring in het vries- en koelvakgebied, in de transportkoeling, op vissersboten, supermarktkoeling en ook aan grote airco-installaties in ziekenhuizen en grote gebouwen. Het bedrijf ontwerpt en bouwt installaties van klein (0,5 kW) tot groot (350 kW), waarbij alle machines zover mogelijk voorgefabriceerd worden in de eigen werkplaats. Het bedrijf voldoet aan de gestelde eisen, is F-gassen gecertificeerd en in het bezit van het PED certificaat. Zijn vrouw Nel verzorgde in die tijd de administratie en regelde de telefoon, de planning de inkoop enz., enz. Op de website www.lamkoeltechniek.nl kunnen jullie nog meer informatie over dit bedrijf vinden. In 2014 is het bedrijf in zijn geheel overgedragen aan de beide zonen van Aart en Nel en zij, Gerard en Peter, werken nu vanuit een neiuwe locatie aan de Nijverheidsstraat 23 in Leerdam. Stilzitten voor Aart en Nel was geen optie en zo ontstond de ambitie om kleinschalig weer wat te gaan ondernemen in de koeltechniek. Bovendien waren en zijn Aart en zijn vrouw beiden zeer enthousiaste Mercedes-Benz liefhebbers en al jaren lid van ons Register en meerdere clubs met de ster in het vaandel. Koelster doet kleinschalig de in- en verkoop van meest gebruikte, maar ook nieuwe koeltechnische materialen en in drukke tijden assisteert Aart in zijn oude bedrijf; o.a.; in de storingsdienst. En natuurlijk kunnen de beide zonen gebruik maken van de meer dan 35 jaar lange ervaring van Aart in de koeltechniek. Regelmatig worden er pallets vol met deze koelapparatuur naar diverse locaties in Afrika verstuurd. Daar krijgen de machines dan weer een tweede leven. Vanuit de Mercedes-Benz hobby is Aart actief met oldtimers aan ons geliefde merk en verricht inen verkoop, restauraties en reparatie. Maar ook doet Aart reparaties en revisie van airco’s in de oldtimers van Mercedes-Benz. Na een werkzaam leven blijft er zo nog voldoende tijd over voor de hobby en is er gelegenheid om eens andere dingen te doen waar vroeger geen tijd voor was. Als er tijd is doen we ook liefdadigheid projekten, zoals in Roemenie zie de website van Noi si voi: www.noisivoi.nl Ook doen wel eens wat bij voedselbanken, door het belangeloos beschikbaar stellen van koelapparatuur. Dat is echt dankbaar werk. De redactie dankt Aart en Nel voor hun sponsoring aan ons Register en wenst hun al het goede toe voor de toekomst. Geniet ervan!!

20

17) Tot slot / door Jan Boeren Graag wil ik alle inzenders bedanken voor hun bijdrage. Het is heel fijn als er meerdere Heckflosse-liefhebbers zijn die aan ons Infobulletin mee willen werken. Ik hoop dat dit ook voor het komende septembernummer zo zal zijn. Het zou ook fijn zijn als de nieuwe leden zich in ons Infobulletin aan de overige liefhebbers voorstellen. Graag zou de redactie ook technische onderwerpen in het Infobulletin willen zien verschijnen om op die manier de techniek van de Heckflosse breder uit te dragen. Ikzelf ben geen techneut, maar er zullen ongetwijfeld leden zijn die veel van de techniek afweten en die kennis op papier willen zetten. Wie oh wie pakt dit verzoek op? Schroom niet en stuur uw bijdrage op naar mijn mailadres. En natuurlijk, voeg er een leuke foto aan toe. Ik help u graag bij de opmaak ervan. Gaarne uw kopij voor 10 augustus 2016 opsturen. Namens ondergetekenden wens ik jullie vele fijne kilometers in de Heckflosse en hopelijk zien we elkaar tijdens de komende activiteiten. Hartelijke groeten,

Jan Boeren

Onze mailadressen zijn: Henk Lith : [email protected] Jan Boeren : [email protected] Simon van Es : [email protected] Roland van Keekem : [email protected]

21