door Henk Lith

Onderwerpen in deze uitgave zijn: 1) Voorwoord 2) Verslag Voorjaarsrit 2015 3) Uitnodiging Onderdelendag 4) Onze Najaarsrit 5) Technische Dag in Purmerend 6) Mijn auto… 7) De restauratie van een W11 280SE 3.5 coupé 8) Een verslag van een rally in de Elzas 9) Mijn 220 SE 10) Dit doet pijn 11) Onze sponsoren 12) Advertentierubriek 13) Uit het archief van Rob van der Does 14) Tot slot

1) Voorwoord / door Henk Lith Beste Heckflosse rijders, gelukkig ben ik al weer een beetje bekomen van de teleurstelling dat de technische dag bij Cor de Jong te Bergambacht niet doorging. Nog niet eerder, voor zover ik me herinner, is er een gepland onderdeel of activiteit niet door gegaan. Waren er misschien te veel activiteiten in een te korte tijd? Of is de belangstelling tanende voor dit soort meetings? Nu waren we al een of twee keer eerder bij Cor de Jong geweest, dus misschien wil men dan toch graag weer is elders kijken? Nu in dat laatste geval is er goed nieuws, want er komt in het najaar nog een technische dag in Purmerend, Bij de ons allen bekende Jaap Havik, en Antoinette. Je leest hierover in dit bulletin meer. Zij het dat deze dag ook weer dicht zit op de Najaarsrit van ons Heckflosse Register, maar dat is bijna niet te voorkomen met dit soort activiteiten, het moet ook allemaal in een maand of 6 a 7 plaatsvinden.

Het is nog van belang om te vermelden dat er over deze meetings en technische activiteiten door iedereen mee gedacht kan worden. Gooi gerust een balletje op bij een van de mannen van het stuurgroepje Jan, Theo, Roland of mij, ook over het uitzetten van een rit bij jou in de buurt, twee van die ritten zijn wij al aan verslingerd, toch? Klopt ook, dat als je van meerdere MB clubs lid bent er wellicht zoveel activiteiten de revue passeren, dat het te overdadig dreigt te gaan worden, eerlijk gezegd heb ik dat zelf met mijn vier MB clubs ook al wel een beetje. In dit geval nog! even een bekentenis, momenteel ben ik nogal druk met het W124 gebeuren. Ik heb een paar weken geleden ter vervanging van mijn KIA Sportage een W124 gekocht, kosten meestal geen “drol” meer sinds de nieuwe oldtimer regeling van kracht is geworden. Ik ben blij dat het hoge woord er uit is mensen. Ik heb daar nogal wat commentaar op gekregen, en dan vooral dat ik met een KIA ben gaan rijden. Maar ik kan zeggen dat dit door omstandigheden het enige alternatief was om nog mobiel te blijven was. Door plotselinge problemen met mijn heup, waardoor ik bijna geen auto meer in of uit kon komen. De oplossing was een auto met een zogenaamde hoge instap, dus het Sportage model. Nou moet ik zeggen dat de auto mij goed door dit probleem heeft geholpen wat in en uitstappen betreft. Maar van autorijden was geen sprake, ik heb nooit iets met de auto gehad, laat ik het zo zeggen dan. Ik heb nu al weer ruim anderhalf jaar geen problemen meer met de heup, alleen nog maar met het autorijden in de KIA, de lijst met problemen met die auto en de ergernissen met zo’n type zal ik maar voor me houden. Maar goed, ik wilde dus voor dagelijks gebruik weer in een echte Mercedes rijden, en dat is na wat wikken en wegen de W124 geworden, een heerlijk luxe en krachtige 300E met 6 cilinders en een vijfbak. Ik heb er nog geen 500 km. mee gereden, maar ik voel gewoon dat dit mijn nieuwe “liefde” is. Comfortabel, krachtig, stil, en… noem maar op. Nu maar hopen dat mijn schoonmoeder hem ook goed keurt hè! Wel beste mensen, ik ben blij dat ik toch nog positief kan eindigen met dit driemaandelijks “vingeroefeningetje”. Er is altijd wel wat te melden hoor en vaak ook wel met een lach en met een traan, moge de lach toch steeds weer de hoofdlijn blijven zou ik als laatste willen zeggen. Groet dan en tot ziens bij de Najaarsrit en / of de TD in Purmerend. 2) Verslag Voorjaarsrit 2015 / door Jan Boeren Op 2 mei jl. werd onze Voorjaarsrit verreden, maar voor het zover was moest er een heupgordel in de Benz gemaakt worden om het kinderstoeltje voor mijn kleinzoon vast te kunnen zetten. Jens, zo heet mijn kleinzoon en dan 9 maanden oud, zou voor de eerste keer een rit van ons cluppie meerijden. Samen met mijn buurman werd dit klusje geklaard en zo kon Jens veilig een plaatsje op de achterbank vinden.

Op die zaterdag wisten een twintigtal equipes de weg naar Ermelo wisten te vinden, waar zij hartelijke welkom geheten werden door Herman en Hans van Sterren Service Centrum. Na de koffie met iets lekkers werden de motoren gestart en begonnen we aan een totaal 70 kilometer lange rit door het noordelijk gedeelte van de Veluwe.

De zon liet ons niet in de steek, waardoor de toch al mooie omgeving prachtig tot haar recht kwam. Dit gedeelte van de Veluwe is vlakker en minder bosrijk dan het midden gedeelte, maar nu konden we genieten van mooie vergezichten. In Wezep was de lunchstop gepland bij Snack salon en natuurlijk werd er door de deelnemers lekker bijgepraat.

Daarna was het nog een kort stukje naar Elburg. Voor de liefhebbers was er in Oosterwolde nog een tentoonstelling van oude tractoren en landbouwwerktuigen te bezichtigen. Maar wat daar gebeurde… De beelden van de omgevallen hoogreiker staan nog op het netvlies. Wat een narigheid en verdriet… Een mooie dag met een “randje” zei later een van de clubleden.

We hebben genoten van de hartelijke ontvangst, een mooie rit en onze dank is voor Herman en Hans die een goede ontvangst en een mooie rit georganiseerd hadden. 3) Uitnodiging voor de 10e Onderdelendag van de Mercedes Benz clubs / door Henk Lith Hierbij de officiële uitnodiging voor de 10e onderdelendag bij de MC Donalds te Nieuwegein. Adres: Ravenswade 1, op de parkeerplaats direct bij de ingang van de MC. Datum: zondag 6 september 2015, aanvang ca. 10.30 einde meestal zo rond 15.30/16.00 Het weer: net zoals de laatste 10 jaar perfect onderdelen weer. Voor koffie, thee, limonade kan je op de locatie terecht bij het restaurant van de MC. Toilet en dergelijke kan je dus hier ook vinden, makkelijker kunnen we het niet maken. Onderdelen moet je zelf mee nemen zowel op de heenweg als eventueel ook op de weg terug. Gezelligheid en stemming maken we ook zelf, eigenlijk is er geen enkele reden om thuis te blijven. Ook voor het gezin is er de speeltuin / tuintje van de MC. Ik heb de MB clubs want de W110/111/112, de W114/115, de W123, de W124 en de W201 uitgenodigd, we speken allemaal het zelfde dialect. Andere MB club zijn uiteraard ook welkom om is rond te snuffelen, maar daar heb verder geen adres gegevens van, maar het MB wereldje is zo klein dat het zich overal “omspreekt” (om is een germanisme te gebruiken). De echte handelaren heb ik zoveel mogelijk op afstand gehouden, maar er zijn wel een paar ambitieuze onderdelen handelaars te vinden als lid van een van de clubs, kan ook voor ons wel is handig zijn zal ik maar zeggen. De route beschrijving voor tomtomlozen onder ons: Op de A12 neem je afslag 18: Houten-industrieterrein Nieuwegein. Onder aan de grote rotonde wederom Houten-industrieterrein Nieuwegein. Je rijdt dan op de N408 de Laagravenseweg, na 500 meter 1e stoplichten rechts, en dan zie je M van de Mc al wapperen. Voor vragen, kan je me mailen: [email protected], of bellen 030-2710111. PS Met dank ook de locatie mager van de MC Donalds te Nieuwegein! 4) Informatie over onze Najaarsrit 2015 / door Martin van Bruggen Op zondag 4 oktober 2015 wordt onze Najaarsrit verreden. Zodra er meer informatie over de Najaarsrit bekend is, dan worden jullie daarover geïnformeerd. Hiernaast staat Martin met een kaart van Friesland, waarin in ‘blauw’ de route utgestippeld staat. We zijn benieuwd…

5) Technische Dag bij Jaap Havik, Purmerend / door Henk Lith Op zaterdag 31 oktober 2015 vindt onze tweede technische dag plaats, eigenlijk de eerste, doordat de dag bij Cor de Jong, in het voorjaar helaas geen doorgang kon vinden wegens een te gering aantal deelnemers. Voor de komende dag zijn we te gast bij Jaap Havik en Antoinette. Jaap is geen onbekende in het Mercedes Benz wereldje. Zijn werkterrein is zeer breed, als het maar om een oldtimer Mercedes gaat. Voor reparaties en carrosserie werk kan je bij Jaap goed terecht. Maar ook voor regulier onderhoud of onderdelen, bekijk hiervoor zijn website! Wij houden onze technische dagen overigens alleen maar bij “top” bedrijven, dat spreekt vanzelf. Het is al weer een flink aantal jaren geleden dat ik bij Jaap en Antoinette was, dus ik verheug mij er zeer op ze weer eens te ontmoeten, ze zitten nog op het zelfde plekje in Purmerend. De dag begint rond 10.15 uur op hun bedrijfslocatie; einde, meestal tussen 15.00 en 16.00 uur. Aan het deelnemen zijn geen kosten verbonden, Jaap en Antoinette zorgen voor een broodje o.i.d. rond het middag uur. Er kunnen tot ca. 25 personen aan deelnemen. Meld je aan voor deze dag via mijn mail adres: [email protected] en graag tot ziens op deze dag. De bedrijfsgegevens van Jaap Havik zijn: Jaap Havik Mercedesrestauratie Vehículos De Ocasión Adres: Netwerk 10-12, 1446 WK Purmerend Telefoon:0299 666 202

http://www.jaaphavik.nl 6) Mijn auto… / door Rene Veenis Mijn artikeltje gaat dit maal over hoe heilig mijn auto voor mij is. Deze gedachte komt mede voort uit een boek wat ik gekocht heb van een van onze clubleden Theo Overduin en zijn compagnon. Toen ik 5 jaar geleden mijn eerste Mercedes Heckflosse buiten onder het afdak bij een voor mij onbekende man vond, had ik werkelijk geen idee wat voor auto het was. Het enige wat ik wist was dat ik eenmaal in mijn leven zelf een Mercedes personenwagen wilde bezitten. Dit is ontstaan doordat ik met mijn broer, die op Aruba woont, aan zijn Mercedes W123 ging sleutelen, en er daarna een proefrit in maakte. Ik had nog nooit in een Mercedes gereden. Als kind, geboren in 1954, zag ik heel soms een Mercedes met een afwijkend soort snelheidsmeter. Alle auto's hadden een horizontale, deze Mercedes had een verticale. Als kind zag ik alle details aan alle auto's en ik kende ze allemaal uit mijn hoofd. En door deze afwijkende snelheidsmeter, plus die leuke vleugeltjes aan de achterkant wilde ik opeens zo'n Mercedes zelf hebben. Maar wat het was: geen idee. Door de jaren heen ben ik er van overtuigd geraakt dat je, als je bewust leeft (en daar bedoel ik mee dat je met de kennis en 'wijsheid' die je hebt niet zomaar iets doet, maar het overtuigend kiest), je een bepaalde lijn in je leven volgt die bij jou past, zonder dat je altijd weet wat die lijn dan is. Maar dat ik vind ik het mooiste van ouder worden: je komt steeds dichter bij het ontdekken en 'weten' van die lijn. Of een ander die lijn waardeert of snapt is eigenlijk niet zo belangrijk, het gaat er om dat je er zelf zoveel mogelijk bij komt en daar trouw aan blijft. Als je dat doet, dan ontmoet je als vanzelf de mensen die 'bij je passen'. En dat vind ik dan ook weer het mooie van ons Heckflosseregister: we zijn bij elkaar beland doordat we allen een bepaald type auto mooi vinden of aanhangen.

Maar dat zijn niet zomaar mensen die 'zomaar van een auto houden', het zijn mensen die bewust iets kiezen. En dat komt tot uiting, en bij elkaar, via onze Heckflossen, en letterlijk tot een ontmoeting op een onderdelendag of een tourrit. En als je daar dan bent, dan krijg je gesprekken met mensen die je daarvoor nooit kende. En dan kan het opeens zomaar klikken met iemand, en ook al begon het bij een Heckflosse, opeens gaat het ook over allerlei andere onderwerpen, zaken en aspecten waarom wij op deze aardbol neergezet zijn en wat ons bezighoud en doet afvragen. Wat ik daar soms heel treffend aan vind, is dat ik door dat soort gesprekken dichter bij de ontdekking van mijn 'levenslijn' of -doel kom, terwijl het toch gewoon over onze Mercedes gaat. Waarom heb ik voor mijn Mercedes W110 200D gekozen? Wat zie ik er in? Ik zal het verklappen: een prachtige rallywagen. En onlangs gebeurde er iets onverwachts: ik kreeg vanuit het niets een boek aangeboden wat ik blind gekocht heb doordat ik op een aantal Heckflossemeetings wat met een van de schrijvers gepraat had. Daarin zat die klik, en ik was nieuwsgierig naar dat boek wat hij gemaakt had samen met een vriend. Op de voorpagina staat het interieur van een Heckflosse, terwijl ik ook wist dat het niet een autoboek zou zijn. Tijdens het lezen van dat boek, wat ik meegenomen heb op werkvakantie op Aruba (de remschijven vervangen van die W123 waarmee het allemaal begon), kwam ik tot ontdekking waarom ik mijn Heckflosse eigenlijk gekocht heb: omdat die auto voor mij als kind heilig was. Maar als kind van 6 jaar kende ik het hele woord heilig nog niet, dus ik was niet op zoek naar zoiets. Ik wilde wel graag altijd iets wat afwijkend was, wat niet iedereen had en waar ook iets van uitstraalde dat er heel goed over nagedacht was. Ik wist als kind dat die plots opduikende verticale snelheidsmeter, die er uitzag als een thermometer, niet voor niets gekozen was. En zoals ik dus pas 50 jaar later in een boekje las, dat Mercedes eigenlijk helemaal niet mee wilde doen met de toen geldende modegrill dat een auto aan de achterzijde vleugels moest hebben. Totale onzin. Echter, uit de V.S. overgewaaid kregen bijna alle wagens het, en G.M. had zijn Europese filiaal in Duitsland onder de naam Opel, en dat was een grote concurrent, en die hadden allemaal vleugeltjes en waren ook bezig met een veiligheidskooi net als Mercedes zelf, dus dan moesten er toch maar vleugeltjes op. Maar wat deed Mercedes: die deed er niet gewoon maar vleugeltjes op; als ze er dan toch onder druk van de markt op moesten, dan moest het ook iets toevoegen aan de veiligheid of comfort van de bestuurder. En wat werd het geval? Mercedes ontwierp de vleugeltjes op zijn Heckflosse zo, dat als je achterom keek bij het inparkeren, en je keek naar de punt van je vleugeltje, dan was daar de stoeprand beneden. Dus wist je waar je was met de achterkant van je auto. Op de een of andere manier weet je als kind dat dit niet zomaar een auto is. Toch voel je dat dit jouw auto is - dat die past in jouw levenslijn. Die auto hoort daarbij. Je past bij elkaar. En bij het lezen van dat boek waar ik het net over had kom ik wederom tot de conclusie dat alles met elkaar samenhangt, en dat we op zoek zijn (ik tenminste wel) naar hoe dat dan zit. En als je dan opeens een moment hebt dat allerlei dingen, waar je al een tijd mee bezig was (misschien al wel 50 jaar), te samen komen waardoor er een nieuw geheel in je bewustzijn ontstaat, dan ontstaat het woord 'heilig' bij me. Alsof je een trapje hoger komt in het snappen waarom je iets kiest en waarom dingen zo zijn zoals ze op je overkomen. Ik ben mijn W110 200D aan het restaureren en (om)bouwen alsof het een rallywagen is. Dat vind ik gewoon mooi. Als kind was ik stapeldol op rallywagens, omdat niet een auto hetzelfde was en er modder op mocht zitten. Ze zijn een afspiegeling van ‘doorleefdheid’ om het beste uit een auto

en een mens te halen. Krassen, deuken, sporen, het kan niet mooier. Dat is voor mij een gezochte eigenheid. Ik denk dat ik wel een paar mensen een plezier kan doen met het noemen van de titel van dat boek waar ik het over had; het heet “Nieuw Heilig; over hedendaagse inspiratie” en het is onder andere geschreven door ons gewaardeerde Heckflosse-register lid Theo Overduin, samen met Jeroen Jeroense. Dwars door het boek heen kon ik lezen hoe je een geliefde auto, zoals wij die hebben, kunt inzetten voor een groter geheel en een interessant doel. Eigenlijk vind ik dat ook best wel een beetje heilig. (Het boek is te bestellen bij Theo Overduin, zijn mailadres vind je onderaan dit Infobulletin, red.)

7) De restauratie van een W11 280SE 3.5 coupé / door Bart Valkenburg In de zomer van 2011 kocht ik mijn W111 280 SE 3.5 coupe uit 1971. De auto stond al langere tijd bij een handelaar en had aardig wat werk. Gezien het feit dat mijn vader al meer dan 30 jaar ervaring heeft met klassieke Mercedessen en het opknappen er van durfde ik het avontuur aan. Ik reed met de auto van Wormerveer naar Brabant en op wat zwarte rook uit de uitlaat na liep de auto aardig. Ik heb er deze zomer wat stukjes mee gereden en we begonnen in het najaar vol goede moed met het demonteren van de auto. De kale carrosserie is in de winter van 2012 naar een restaurateur in België gegaan die het laswerken en het spuitwerk voor me heeft gedaan. Bij de koplampen, het dak en de bodemplaat had de auto wat slechte plekken waar nieuwe stukken moesten worden ingelast. De auto is herspoten in de originele kleur 172 Anthrazitgrau metallic. Ondertussen heb ik bepaalde chroomdelen laten verchromen en hebben we de assen zelf geheel gereviseerd. Dat wil zeggen dat alle keerringen, rubbers, lagers vernieuwd zijn. Alle klemmen en ringetjes van de auto heb ik schoongeborsteld en opnieuw laten verzinken (geel).

Het leer was in goede staat en heb ik schoongemaakt en opnieuw met leervet behandeld, alleen de rugleuning van de achterbank was zo ver verdroogd dat de gaten er invielen. Hiervoor heb ik een tweedehandse achterleuning op de kop weten tikken bij een sloper. De bestuurdersstoel had een kleine scheur welke ik zelf heb gerepareerd en geverfd. Het houten dashboard heb ik opnieuw laten fineren en afwerken in Duitsland. Omdat de motor niet 100% liep en de uitlaat aardig wat zwarte rook uitblies heb ik de motor laten reviseren. Dat was maar goed ook; één cilinder had wat roestvorming, hier is een bus in gezet, verder zijn de ketting en kettinggeleiders vervangen, nieuwe pakkingen, kleppen zijn verzwaard voor loodvrije benzine.

De motor is door mezelf weer terug opgebouwd en deze heb ik eind 2014 weer terug in de auto geplaatst (ja de tijd vliegt als je het naar je zin hebt). Ik heb een RVS uitlaat in Duitsland besteld en deze onder de auto gehangen. Ondertussen hebben we ook de auto al weer aardig ver aangekleed. Op dit moment zijn we toe aan het gaan starten van de motor. Als de rest allemaal naar behoren en volgens plan gaat dan hoop ik toch echt in 2015 weer achter het stuur van deze auto te kunnen kruipen. 8) Een verslag van een rally in de Elzas / door Derk van der Kamp Het betrof een rally, georganiseerd door de Mercedes-Benz Club Nederland (MBCN) die gehouden werd in de Elzas een mooi groen en heuvelachtig gebied met veel bijzondere historische dorpjes gelegen aan de bekende Elzasische wijn route. De deelnemers aan deze reis, die gehouden werd van vrijdag 29 mei 2015 tot en met zaterdag 6 juni, kwamen uit alle windstreken van Nederland waarvan voor ons een aantal bekend waren maar de meeste niet en dus is het altijd een verrassing hoe de reis verloopt en beleefd zal worden maar tot nu toe zijn alle trips die we hebben meegemaakt tot volle tevredenheid verlopen. Wij zijn trouwens de enige met een Heckflosse, andere types die mee reden waren een aantal W107, W111, W113, W126, W168, en W180.

Onze Heckflosse is het type 230 van 1967. Het is een Amerikaanse uitvoering en na import heb ik deze in 3 jaar tijd weer teruggebracht tot een rijdbaar exemplaar. De carrosserie was perfect maar de rest moest aangepakt worden. Wij rijden al 14 jaar met de auto en hij heeft meer kilometers in het buitenland gemaakt dan in Nederland zo hebben we tochten mee gemaakt naar: Italië, Schotland, Engeland, Noorwegen en door Duitsland Naast de Heckflosse hebben we nog een W114 280 van 1972 een W107 350SL van 1973 maar daar ben ik nog mee bezig en nog een W123 300D van 1977. Daar, zoals al vermeld, iedereen verspreid uit Nederland komt, was als ontmoetingsplaats gekozen voor Trier, dat voor ons al een rit van 500 km betekende. In een gezellige sfeer, van bijpraten en kennis makend met de “nieuwe” mensen tijdens het diner, werd door de organisator uitleg gegeven wat ons de komende dagen te wachten stond. Globaal was ons dat ook al toegestuurd maar nu was er ook even de gelegenheid om wat vragen te stellen en zaken af te stemmen zoals: welke afspraken maken we bij pech. In de gesprekken die zoal gevoerd worden bleek dat de oudste mede reiziger 82 jaar jong was. Nadien werd de kamer opgezocht om de volgende dag weer fris en monter klaar te staan voor de reis naar Le Howald in Frankrijk. Op weg naar de Elzas. Wij rijden maar zelden alleen. Maar vaak met 2 of 3 auto’s tezamen, maar in dit geval reden we met een stel die een iets andere uitvoering had en wel een 300 SL. Zo zie je dat het niets uit maakt met wat voor een auto je rijdt als het maar goed is en je plezier hebt aan het rijden.

Door de reisorganisator waren een aantal mogelijkheden aangegeven maar daarin genoemd enkele bezienswaardigheden, maar ieder was vrij om zijn eigen (250 km) route te rijden naar Le Howald Aangekomen in het hotel zijn we door Wijnhuis Wach verrast met een proeverij van de Elzas wijnen. En onder het proeven werden de hoogte punten gedeeld die een ieder de dag had meegemaakt. De 3e dag, zondag, was een ongeorganiseerde dag. Een ieder kon de dag invullen zo als hij zelf wilde. Wij hebben gebruik gemaakt van de mogelijkheid om het nazi concentratie kamp Le Struthof te bezoeken. Krijg je weer even een indruk wat men daar heeft meegemaakt. Na dit bezoek zijn we doorgereden naar het prachtige authentieke stadje Colmar en hebben daar wat van de terrasjes en de Franse sfeer en temperatuur (27 gr) genoten. Bij terugkomst in het hotel werd nog even na geborreld waarbij een melding binnen kwam van een pechgeval. De oorzaak werd die dag niet gevonden maar later bleek het een verstopping in de brandstofsysteem te zijn van het injectie systeem De 4e dag, was een dag voor een puzzel rit, een prachtige route is gereden ten noorden van onze standplaats. Dit was geen tijdrit maar een soort speurtocht om volgens een vragenlijst dorpjes te bezoeken en af en toe natuurlijk ook met meerderen even een bakje koffie of een lunch te nemen op een terrasje. Alvorens gestart werd moest een probleempje verholpen worden bij een W168. Deze Benz had gebrek aan trekkracht en bij onderzoek werd een defect bougie gevonden (dit was een nieuwe) en gelukkig had een van de deelnemers nog een oude reserve in zijn gereedschapskist en nadat deze de oude verving was ook dit probleem weer verholpen.

De 5e dag, deze dag was voor een gezamenlijke trip per bus naar Mulhouse. En wel naar het Bugatti auto museum van Fritz Trumpf. Veel typen Bugatti waren er te zien en ook een paar leuke sterren, maar helaas geen Heckflosse. Ook de nieuwste Bugatti met een vermogen van 1000 pk even mogen zien en horen; geweldig! Wat een geluid.

De 6e dag, vandaag een 2e puzzel rit, een prachtige route is gereden ten zuiden van Le Howald. Ook dit was geen tijdrit en bedoeld om volgens een vragenlijst zoveel mogelijk de dorpjes te bezoeken over delen van de wijnroute en ook nu was er tijd genoeg om af en toe even een bakje koffie/lunch te nemen op een terrasje De 7e dag, was een vrije dag. Een ieder kon de dag invullen zo als hij zelf wilde en wat het weer betreft, het had niet beter kunnen zijn. En zoals alle dagen werd ook deze dag weer met een diner en in een gezellige sfeer afgesloten De 8e dag, vandaag begon de terugtocht richting huis maar wel met een tussenstop in Arlon (België), waar de grootste deel van de groep ook gebruik van maakte. Een van de reisgenoten kreeg het tijdens het rijden ontzettend warm, en zoals hij later aan ons vertelde, ‘een dergelijk machteloos gevoel hoop ik nooit meer te beleven’, toen hij ontdekte dat zijn remmen niet meer werkten en het was nogal heuvelachtig. Hij kon nog net veilig een garage bereiken, oorzaak was de remvloeistof wat te veel vocht bleek te bevatten waardoor er een dampbelletje ontstond in het remsysteem en dan kun je het remmen wel vergeten. Dit was zeker een waarschuwing voor ons allen om de remvloeistof regelmatig (om de 2 á 3 jaar) te vervangen!! De volgende dag ging ieder zijn eigen weg richting huis voor ons betekende dat een trip van 520 kilometer. Aan het eind van de dag waren we weer thuis en onze Heckflosse hebben we een schouderklopje gegeven. Zonder enige problemen de rit volbracht. Het was een mooie trip alleen jammer dat ik blijkbaar de enige ben die nog een Heckflosse heeft om een dergelijke trip te maken Een trip als deze proberen we elk jaar te doen om de geneugten van het rijden met een oude auto te delen met anderen en ook om de ervaringen van en met anderen te delen vaak onder het genot van een heerlijke plaatselijke diner of ‘afzakkertje’. Ik kan het een ieder aanbevelen.

9) Mijn 220SE (deel 7) / door Eddy Steyaert De winter van 1974 had zijn intrede gedaan en het had de hele week al gesneeuwd. Om er zeker van te zijn dat ik mijn diesel ‘s morgens gestart kreeg, ging de batterij van mijn Heckflosse bijna elke nacht aan de batterijlader, zette ik mijn auto altijd vooruit in de garage en dekte iedere avond de motor af met een oude deken. Onze wekkerradio, één van de eerste modellen met van die cijferplaatjes die omklapten (digitale toestellen bestonden nog niet), liet ik twintig minuten eerder aflopen dan gewoonlijk. Bij het opstaan ‘s morgens eerst vlug naar het toilet en dan in pyjama en kamerjas naar de Heckflosse om het deken weg te nemen, de batterijlader af te koppelen en de wagen proberen te starten. Hoewel er een knoert van een “VARTA” in mijn 220SE zat, een grotere kon er niet in, had de batterij het ‘s morgens toch knap lastig.

Eigenlijk was mijn batterij aan vervanging toe maar, gelet op de prijs daarvan, kon ik mij dat niet echt veroorloven. Ik gebruikte altijd enkele trucjes bij het starten, zoals de koppeling volledig in duwen en ook het gaspedaal want een diesel kan je niet verzuipen had men mij verteld. Meestal had ik ongeveer drie startpogingen nodig om de 190D in gang te krijgen maar nu waren het er eerder vijf vanwege de winterse omstandigheden. Vervolgens reed ik de wagen naar buiten en liet de motor maar draaien terwijl we aan het ontbijt zaten en ons vervolgens klaar maakten om naar het werk te rijden. De grote wegen waren goed berijdbaar want er was gestrooid maar de kleinere weggetjes lagen er meestal besneeuwd bij en vermits in dergelijke omstandigheden iedereen toch te laat kwam op het werk, jaagde ik mij niet op en genoot ervan om met mijn 220SE in derde versnelling door de sneeuw te rijden, waarbij de 190D-motor lustig doorbromde, alsof de oude rakker zich ook in zijn element voelde. De daaropvolgende weken begon het echter hard te vriezen, dus werd de batterijlader elke nacht aangelegd. Op een morgen ging het echter goed mis en kreeg ik de wagen niet meer gestart, bovendien begon de batterij er na enkele pogingen ook de brui aan te geven waardoor de startmotor niet genoeg toeren meer maakte. Het enige wat ik kon bedenken was om naar Mathias te bellen net voor hij thuis zou vertrekken naar zijn werkplaats. Hij woonde maar enkele kilometer verderop in een aanpalende gemeente. Mathias was gauw ter plaatse en had een krachtige batterij mee zodat mijn Heckflosse toch nog in gang schoot. De daaropvolgende dagen hield de vrieskou op en kreeg ik mijn wagen gelukkig elke dag weer aan de praat. Toen de lente weer haar intrede deed, begon mijn motor echter abnormaal veel olie te verbruiken, wat er op duidde dat de 190D zijn beste tijd had gehad en vermits bijvullen met verse olie pure geldverspilling was, heb ik mij toen wat aflaatolie gevraagd aan Mathias en hij had mij een bidon van 20 liter gevuld, daar kon ik een tijdje mee verder. Ik gebruikte vanaf dan enkel deze gebruikte olie om bij te vullen. Bovendien had olie verversen ook absoluut geen zin meer. Het begon tot mij door te dringen dat ik deze situatie niet langer meer op zijn beloop kon laten en iets zou moeten ondernemen maar wat? Een revisiemotor laten plaatsen bij Mathias? In de praktijk kon dit wel want hij kreeg elke week een tweetal dieselmotoren aangeleverd maar de prijs van zo een motor + werkuren zou echter op een veel hoger bedrag uitkomen dan de 30.000 BEF (circa 750 euro) die ik ooit betaald had voor de wagen! Tot dan toe was deze wagen voor mij wel een bodemloos vat geweest op het gebied van allerlei uitgaven voor herstellingen en pannes. De recentste uitgave was voor een nieuwe achterste knalpot, weliswaar een zogenaamd “piraatonderdeel “, maar toch nog prijzig vond ik. Ik zou een lening moeten aangaan om een andere motor te kunnen betalen, dus hoe erg ik het ook vond, als ik dan toch geld moest gaan lenen was het allicht beter om stilletjes te gaan uitzien naar een andere wagen. Liefst terug een Mercedes met een dieselmotor. Als ik bij Mathias echter een mooie wagen zag staan dan was die meestal reeds verkocht nog voor er een diesel in lag.

Bovendien kon ook hij geen mooie Heckflossen meer vinden voor een ombouw; het waren nu meestal 280S en 280SE-modellen met soms ook al eens een strich-acht 250 of 280 ertussen maar ik viste meestal achter het net omdat ze meestal reeds een eigenaar gevonden hadden. Dus reed ik af en toe toch maar eens op goed geluk naar de werkplaats van Mathias en wat zag ik daar staan op een dag, een in gebroken wit originele strich-acht in een dieseluitvoering, type 220D en met vloerschakeling. Bij navraag bleek het een wagen te zijn die hij had gekocht bij de Mercedes-hoofdverdeler te Gent. In tegenstelling tot alle overige wagens had deze dus nog geen koper gevonden, niet verwonderlijk ook want bij navraag bleek deze strich-8 reeds ruim 200.000 KM achter de kiezen te hebben, wat toch een zeker risico inhield, bovendien komt bij dit type wagens de teller na 99.999KM terug op nul, zodat je eigenlijk nooit met zekerheid weet hoeveel keer de teller rond is geweest, tenzij er een onderhoudsboekje bij is en dan nog kan er geknoeid zijn! Terwijl ik daar toch was vroeg Mathias of ik tijd had om eens naar het magazijn van de hoofverdeler te rijden om een aantal bestelde onderdelen af te halen en toeval of niet, ik mocht daarvoor de 220D gebruiken. Ik dus op weg me deze 220D. De wagen had, in tegenstelling tot de eerste modellen van deze serie, de versnellingspook op de vloer, een dunne verchroomde stick met een zwarte bol erop. Wat mij onmiddellijk opviel was dat deze 220Dmotor duidelijk beter presteerde dan mijn oude 190D die in mijn Heckflosse lag, de motor draaide ook zachter. Toen ik terugkwam met de onderdelen zei Mathias dat hij voor de wagen graag 130.000 BEF wilde hebben. Voor mijn Heckflosse bood hij 18.500 BEF. Wat ik echter niet had gecontroleerd en waar hij ook over gezwegen had was het feit dat deze 220D in België gebouwd was, dus bij IMA-Mechelen, wat gelijk stond met grote roestproblemen. Na een aantal jaren heb ik daar dan ook meer dan mijn deel van gehad. Ik had zo mijn twijfels en zei dat ik er eens zou over nadenken en reed naar huis. De week daarop had ik echter weer iets voor met mijn Heckflosse, wat eigenlijk de spreekwoordelijke “druppel” was die de emmer deed overlopen en bovendien een bijzonder onveilige situatie in het verkeer veroorzaakte. Het systeem van de richtingaanwijzers vertoonde van de ene dag op de ander heel rare kuren, het was bovendien levensgevaarlijk! Als ik de hefboom naar links bewoog, dan knipperden de rechtse richtingaanwijzers en bewoog ik de hefboom naar rechts dan knipperden ze alle vier. Dit was om gek van te worden! Herstellen behoorde waarschijnlijk wel tot de mogelijkheden, maar ik had er de moed niet meer voor om de oorzaak op te sporen. Het stuur afnemen en het hele zootje er onder vervangen door onderdelen van een sloopwagen kon de oplossing zijn maar zeker was ik daar niet van. Het door Mathias laten oplossen zou mij dan weer al geld gaan kosten! Na nog een week te hebben rondgereden, waarbij ik het achteropkomende verkeer goed in de gaten hield omdat ik niet kon verwittigen dat ik bijvoorbeeld linksaf wilde slaan en bijna gek werd van deze situatie, besloot ik om maar op het voorstel van Mathias in te gaan. Voor de eerste maal in mijn leven ging ik een lening aan en kocht de tweedehandse 220D. Ik heb met deze wagen later ook de nodige problemen gekend maar dat zijn dan weer belevenissen die zich niet lenen voor een Heckflosse-club maar eerder voor een strich-8 club.

Ten overstaan van mijn “luxueuse Heckflosse” was deze strich-8 erg “basic”, een radio zat er niet in en de zetels waren in een eenvoudige blauwe stof uitgevoerd. Toen de dag aanbrak en ik mijn Heckflosse naar Mathias bracht, deed het mij toch iets dat ik mijn grijze 220SE moest achterlaten. Een beetje later vertrok ik dan ook met mijn aangekochte 220D, die volgens mijn informatie gedurende ruim vier jaar het werktuig van een vertegenwoordiger was geweest, naar huis. Een weekje later reed ik nog eens naar Mathias om toch nog eens een laatste blik te werpen op de grijze 220SE maar tot mijn grote verbazing stond de wagen er niet. Mathias wist mij te vertellen dat hij, bij gebrek aan beter, de Heckflosse als vervangwagen voor een drie-tal dagen aan een jong koppel had meegegeven. Ik dacht direct “oei, oei oei , hij zal wat mogen horen als die mensen de Heckflosse terugbrengen”! Terwijl ik daarover nog nadacht hoorde ik ineens een bekend motorgeronk! Het was mijn oude 220SE die de hoek kwam omgedraaid. Een jong stel stapte uit en ze gingen met boze blik de werkplaats van Mathias binnen. Ik ging ook naar binnen maar liet niet merken dat ik de vorige eigenaar was en dat was nog maar best ook. De jongeman zei: “Mathias, wat voor een wrak hebt ge ons nu meegegeven? ‘s Morgens krijg ik de motor bijna niet gestart en het systeem voor de richtingsaanwijzers zit compleet in de soep, dit is gewoon een gevaar op de weg”! Ik ging stiletjes naar mijn 220D en reed dan maar naar huis, ik vond het heel onverantwoord van Mathias dat hij de grijze 220SE Heckflosse had uitgeleend maar ik had er niets meer in te zeggen want de oude wagen was nu zijn eigendom geworden. Enkele weken later was het mij ter ore gekomen dat Mathias naar een andere werkplaats verhuisd was, een paar KM verderop, waar vroeger een “Ford-garage” geweest was. Deze was failliet gegaan en Mathias had het hele bedrijf overgenomen en ook de mekaniekers. Het plan was om de beide merken te doen maar in de praktijk bleek dit niet te werken. De Ford-invoerder was er niet over te spreken dat Mathias de twee merken zou doen. Vermits Mathias de vrije hand wou hebben bij zijn activiteiten werd het probleem simpel opgelost, Hij gooide Ford buiten, samen met de Ford-mekaniekers, die er toch geen kaas van gegeten hadden om aan Mercedes te werken. Uit nieuwsgierigheid ben ik op een dag maar eens naar daar gereden. Hij had zich inderdaad veel verbeterd en bij de zaak was ook een woonhuis inbegrepen. De eigenlijke werkplaats was ruim bemeten met een achttal smeerputten en achteraan nog enkele hefbruggen. Toen ik echter een kijkje ging nemen achteraan het gebouw, kreeg ik, emotioneel als ik ben, de krop in de keel want daar stonden een drietal afgedankte wagens te wachten op hun allerlaatste reis. Weliswaar achterop de vrachtwagen van de schroothandelaar. Ze stonden met de neus naar de muur gekeerd en één daarvan herkende ik onmiddellijk als mijn oude Heckflosse. Alles zat er nog op in en aan, het zwarte vinyldak, de “Blaupunkt” buizenradio, het mooie witte stuurwiel, de fluwelen zetels en ook de nieuwe knalpot. En het was alsof de wagen mij smeekte “Red mij toch a.u.b.” maar dat was uitgesloten, hoezeer ik dat ook zou gewild hebben, het kon niet meer.

Het klinkt melig maar ik kreeg daar de tranen in de ogen en voelde dat ik van die plaats weg moest. Tijdens de rit naar huis met mijn strich-8 zijn er stilletjes nog wat traantjes gevloeid waarbij ik me realiseerde dat dit echt het definitieve afscheid was van mijn grijze, oude maar toch geliefde en luxueuze 220SE. Een auto die ik me eigenlijk als jonge twintiger destijds niet kon veroorloven en mogelijks beter iets anders had gekocht. Door de jaren heen heb ik verschillende auto’s gehad. Mijn allereerste wagentje was een NSUPrinz-1000, die ik zelf met de borstel in het blauw had geschilderd, de tweede was ook een NSU, een TYP-110, daarna kwam er de Russische SCALDIA. Dan volgden er drie Mercedes-wagens. Later kwamen er “VW’s”; als eerste wagen (diesel) en “FIAT’s”als tweede wagen (benzine). Nu ben ik op echter op een punt gekomen dat ik geen Fiat meer kan horen of zien, zelfs al geven ze er mij een gratis. Ik wil ze niet meer en heb er veel te veel problemen mee gehad destijds. Over VW kan ik kort zijn, met uitzondering van één zogenoemde “maandagwagen” ben ik met de negen andere altijd goed geweest. In totaal heb ik tien VW’s en vier FIAT’s gehad. Nu hebben we nog slechts één wagentje, een Renault Modus (turbo-diesel) waar elk jaar nog geen 10.000 KM mee gereden wordt, maar echt een goed autootje is. Blijkbaar gebruikt Mercedes nu ook reeds geruime tijd Renault motoren in sommige kleinere modellen en de Mercedes “Citan” blijkt een Renault “Kangoo” te zijn met een Mercedes-ster op het radiatorrooster. Er is maar één auto waar ik nog vaak aan terugdenk en waarvan ik het enige fotootje dat er van bestaat na veel zoeken nog altijd niet teruggevonden heb, en dat is “mijn 220SE Heckflosse uit 1963”. Mijn Mercedes-days zijn reeds lang voorbij en liepen van 1972 tot en met 1978, de eerste was een “ponton”, de tweede mijn betreurde Heckflosse en de derde een strich-8… (Eddy, opnieuw veel dank voor je bijdrage, red.) 10) Dit doet pijn! / door Theo Overduin Op woensdagavond 10 juni jl. trof ik in mijn mailbox het onderstaande bericht aan: Dag Theo, Als lid van de Heckflosse club richt ik me tot u. Afgelopen zondag werd ik, komende van rechts en niet harder rijdend dan 35 km, volledig total loss gereden. De auto was net, drie dagen ervoor, gekeurd en weer voorzien van een nieuwe APK tot 22 juni 2017. De auto stamt uit 1965, diesel, kleur prachtig deftig zwart.” En kijkend in ons register zag ik dat deze auto destijds in 2009 bij aanmelding de toen al zeer respectabele kilometerstand van 830.000 had bereikt. Ondertussen ziet de auto er helaas totaal anders uit. Mede dankzij het beroemde en destijds nog zeer innovatieve concept van de veiligheidskooi in combinatie met de kreukelzones heeft de auto bij de botsing vooral aan de voorkant een enorme klap te verstouwen gekregen. Met als gevolg dat de auto nu total loss is. De regionale krant De Stentor berichtte als volgt over deze trieste aanrijding van onze clubgenoot dhr. Emile van Rouveroy van Nieuwaal uit Hasselt bij Zwolle.

Behalve dat dit voor een liefhebber pur sang van de Mercedes Heckflosse natuurlijk een dramatische gebeurtenis is, ook omdat het buiten je eigen schuld je zomaar ineens overkomt, was het gelukkig wel zo dat onze clubgenoot er zelf kennelijk zonder noemenswaardig letsel vanaf gekomen is. Maar dat de schrik enorm is en dat het natuurlijk ook wel erg heftig is om op deze manier afscheid te moeten nemen van je dierbare en trouwe Heckflosse, dat kunnen wij ons heel goed voorstellen. Het emailbericht van dhr. van Rouveroy van Nieuwaal vervolgde met een link naar de website van de kennelijk daar in de buurt opererende fotograaf Stefan Verkerk: http://www.stefanverkerk.nl/foto/10456/oldtimer_total_loss_bij_aanrijding_verkavelingsweg_hass elt/ En het bericht eindigde met de vraag of er in onze club mensen zijn die deze clubgenoot aan een nieuwe, vervangende en enigszins vergelijkbare Heckflosse zouden kunnen en willen helpen. Met daarbij de mededeling “Ik ben geen knutselaar, dus het moet wel een goede auto zijn.”. Ik vermoed dat de voorkeur van onze clubgenoot uitgaat naar opnieuw een Heckflosse DIESEL, dus een 190 D of een 200 D. Zijn oproep voor een vervangende auto plaatsen wij uiteraard graag nu in ons clubblad. Mochten er mensen zijn met een aanbod of een tip voor dhr. van Rouveroy van Nieuwaal, dan kunnen zij een berichtje sturen naar: [email protected] Bellen kan ook en wel via: 06-39440002.

Hopelijk levert dit wat op en kunnen we onze onfortuinlijke collega-clubgenoot behouden voor onze Nederlandse gemeenschap van Heckflossevrienden! En wellicht is er in een volgend Heckflosse-infobulletin een mooi vervolg over te melden. 11) Onze sponsoren / door Theo Overduin Hieronder treffen jullie een overzicht aan van onze sponsoren. Alle bedrijven zijn wij hiervoor zeer erkentelijk en zij ontvangen uiteraard ook ons Infobulletin. Dit wordt hun per mail toegestuurd.

11) Advertentierubriek / door Theo Overduin

ADVERTENTIERUBRIEK: uitsluitend van liefhebbers voor liefhebbers!

TE KOOP GEVRAAGD Heckflosse DIESEL, in goede staat, 190 D of 200 D.

Als gevolg van een aanrijding waarbij mijn auto onherstelbaar beschadigd is geraakt ben ik momenteel op zoek naar een goede Heckflosse diesel, type 190 D of 200 D. Voor bruikbare tips en suggesties houd ik mij van harte aanbevolen en kunt u contact met mij opnemen. Emile van Rouveroy van Nieuwaal, Hasselt (bij Zwolle). Email: [email protected] Tel. 038 – 4771959 of 06 – 39440002.

TE KOOP AANGEBODEN

Mercedes-Benz Heckflosse, bouwjaar 1965, total loss. Bevat nog veel bruikbare onderdelen voor de liefhebber(s). Het liefst verkoop ik de auto als één geheel. Hebt u serieus interesse, neem dan contact op met ondergetekende, Emile van Rouveroy van Nieuwaal, Hasselt (bij Zwolle). Email: [email protected] Tel. 038 – 4771959 of 06 – 39440002.

TE KOOP Heckflosse 230S. Afgebroken restauratie, geheel gedemonteerd, nagenoeg compleet. Diverse nieuwe onderdelen, deelprojecten al gereed. Uitsluitend alles in één koop! Mail of bel voor meer info. Hugo Ankersmit, Deventer. Tel: 06 - 19902058. Email: [email protected]

Wilt u ook adverteren in het Heckflossebulletin? Geef uw advertentie dan per email op aan Theo Overduin: [email protected]

13) Uit het archief van Rob van der Does / door Jan Boeren Uit het archief van Rob van der Does ontvingen we weer een mooie bijdrage die als bijlage toegevoegd is. Dit keer een kopie van een artikel uit “The Motor van 23 augustus 1961” met als titel “1962 Cars Mercedes-Benz”. Rob, onze dank voor je bijdrage. Het mailadres van Rob is: [email protected] 14) Tot slot / door Jan Boeren De uitgave van dit nummer is te danken aan de vele ingezonden artikelen van onze leden. Graag wil ik alle inzenders hiervoor bedanken. Het is heel fijn als er meerdere liefhebbers zijn die aan ons Infobulletin mee willen werken. Ons Infobulletin is er voor en door de leden. Kom op beste leden en vertrouw uw ervaringen / belevenissen eens toe aan het papier . Graag help ik jullie bij de opzet daarvan. Het komende nummer zal eind september 2015 verschijnen. Schroom niet en stuur uw bijdrage op naar mijn mailadres. En natuurlijk, voeg er een leuke foto aan toe. Gaarne uw kopij voor 10 september as. aan mij opsturen. Hopelijk zien we elkaar bij een of meer van onze activiteiten in 2015. Tot dan.

Hartelijke groeten, Jan Boeren

Onze mailadressen zijn: Henk Lith : [email protected] Jan Boeren : [email protected] Theo Overduin : [email protected] Roland van Keekem : [email protected]