Coast Riders Chapter Alkmaar

Harley Owners Group

Coast Riders Chapter Alkmaar Opgericht 24 april 1994, chapternummer 9287 Bestuursleden: Jan Leek Bert Bosman Arie Schneijder Herman Glaap Bob Hamaker Jan Warbout Aad Tervoort Willem de Kant Marjolein Kisjes Cor Koomen Dries Bessels

Director [email protected] Chapter Consultant [email protected] Assistant Director [email protected] Secretary [email protected] Treasurer [email protected] Rallies [email protected] Safety Officer [email protected] Events [email protected] Ladies of Harley [email protected] Magazine [email protected] Magazine/Webmaster [email protected]

Giro 9552209 t.n.v, Coastriderschapter Alkmaar Official Chapter meeting point: Café ‘De Vrije Vogels’, Houttil 20 aan het Waagplein, Alkmaar Telefoon 072-5112458

Official Chapter Sponsor

WEST COAST MOTORS Authorized Harley-Davidson/Buell dealer Marconistraat 16 1821BX Alkmaar Telefoon showroom : 072-5110629 Telefax showroom: 072-5110329 Telefoon kledingshop : 072-5110949 E-mail: [email protected] Website: http://www.westcoastmotors.nl Chapter Magazine nr 4 – 2004 Oplage: 200

Coast Riders Chapter Alkmaar Inhoudsopgave Voorwoord ...................................................................................................................... 3 West Coast Motors Winterservice!................................................................................. 3 Laatste week van het jaar................................................................................................ 3 Foto verzamel CD-Rom over 10 JAAR CRCA.............................................................. 3 Verslag Ride-out 20.6.04 ............................................................................................... 4 Aktie clothing shop ......................................................................................................... 6 Reisverslag Europese HOG Rally 2004 en 1e Spaanse HOG Rally Castellon. .............. 7 Nieuw bij West coast motors: Red wing boots............................................................. 11 The Ride Home ............................................................................................................. 11 European H.O.G. rally 2005 in St. Tropez. .................................................................. 14 Even voorstellen............................................................................................................ 15 Is Friesland werkelijk de mooiste provincie van Nederland?....................................... 16

Voorwoord Het motor seizoen zit er voor velen van u al weer op. Er zijn natuurlijk echte ‘die-hards’ die het hele jaar doorrijden maar er zijn ook grote hoeveelheden mensen die het nu even voor gezien houden en wachten op het voorjaar. Voor die laatsten heeft WestCoast een mooie aanbieding (zie hieronder). De die-hards wens ik een goed winterseizoen en rij voorzichtig!

West Coast Motors Winterservice! Uw motor wordt gratis gehaald en teruggebracht bij een grote winterbeurt dus laat je motor klaarmaken voor het nieuwe seizoen. • Verfraaien, opvoeren, wassen, poetsen enz. • 10% korting op de accessories en banden. • Geen wachttijden in het voorjaar.

Laatste week van het jaar

KORTINGSWEEK 31 DECEMBER: OLIEBOLLEN EN GLUHWEIN Foto verzamel CD-Rom over 10 JAAR CRCA Er zijn door velen van u digitale foto’s gemaakt van HOG en CRCA activiteiten waar u aanwezig was. Om die allemaal op de website te zetten is onbegonnen werk. U kunt uw selectie, op CDROM indien mogelijk, aanleveren bij de events officer van CRCA. Een kleine selectie komt ook op de website. Het gehele oeuvre wordt door het bestuur verzameld en in het najaar op CDROM gebrand. Tevens zullen er foto’s op de CD te vinden zijn van andere HOG- en chapter evenementen van 2004. U kunt deze unieke "LUSTRUM CDROM" bestellen bij het bestuur. De prijs per CD is gesteld op € 5.

Indien u wilt reageren en of CD bestellen: per e-mail: [email protected] of per post: Westcoastmotors T.a.v. CRCA Marconistraat 16 1821 BX Alkmaar Faxen mag natuurlijk ook 072-5110329, als onderwerp "LUSTRUM 2004" gebruiken.

Verslag Ride-out 20.6.04 “The day after” Nederland-Tjechië ….23 bah... Wat een domper na een voorsprong van “2-0”.Lust je nog advocaat? Of liever peultjes! ..Bah... Het blijft bah…. Dat is al 3x bah…. Alles komt in drieën zegt men. Op deze zondagochtend is de weg nat, het heeft

geregend. Geen “pijpenstelen” maar echt met bakken kwam het water naar beneden. Gauw even kijken op de pc of ergens nog een weeranimatie te bekijken is. Ik wil weten wat de vooruitzichten worden. Gaan we rijden met een duikerspak en

gaan de zwemvliezen aan of is het handiger deze rit te annuleren! Ach…het is ook nog Vaderdag. Maar misschien komen er een hoop vaders hun nieuwe Harley genuine parts showen, gekregen van moeders en kinderen of misschien wel kleinof zelfs achterkleinkinderen. Of zelf uitgekozen en betaald! Mij maakt het niet uit. De gevonden radarbeelden zijn positief het wordt droog en de kans op een bui in West-Midden Nederland lijken zeer klein. Na het openen van mijn garagedeur kloppen de radarbeelden niet met de werkelijkheid. Wat een ontgoocheling… Ik wrijf nog een keer de slaap uit mijn ogen…. Wat een prachtige lucht! Vol met dreigende wolken! Leuk en interessant als je een weerman of vrouw bent! Door mijn waarneming daalt mijn humeur gelijktijdig met de barometer, wat een kl….weer. Het regende nog net niet hard genoeg, maar voldoende om mezelf in het gummi te verpakken want nat worden is niet leuk en onherroepelijk koulijden. Das nixs! Het is ook te laat om de rit af te blazen wat nu begonnen! Stel je voor al die teleurgestelde gezichten ….Ik moet er niet aan denken. Wij motorrijders kijken altijd al enigszins nors en dan ook nog teleurgesteld, dat zijn geen leuke tronies! We moeten rijden! Tijdens de rit naar Alkmaar wordt de lucht onheilspellend donker en stel mezelf de vraag; “is dit nodig?” Maar in de spiegels kijkend zie ik een opvallend blauwe lucht, althans genoeg openingen om het toch positief te benaderen. Een gunstig teken!

Ik zie mijn eigen smoelwerk nu ook in de zelfde spiegel half nors maar toch ook voor een kwart smile, dat is ook een idioot gezicht! Een hoopvol ernstig kijkende motorrijder. Het is gelukkig stil op de weg, ik zie alleen mezelf! De opkomst was laag, zeer laag. Eigenlijk een geluk dat er geen 40 of 60 motoren komen opdraven aangezien de Roadcaptains deze rit ook dun bezaaid zijn! Ik heb alleen ondersteuning van Gertjan. Maar dat is ruim voldoende voor de groep waar we mee op pad gaan. Vijf over tien gaan we op weg naar de provincie Utrecht…en zowaar we rijden langs het nog aan te leggen AZ stadion en de zon gaat al schijnen, het ziet er allemaal heel overtuigend uit. Het komt allemaal weer goed! Aangekomen bij ons koffieadres het nostalgische “De Kolonie” worden we getrakteerd op een overheerlijke warme appelstrüdel, echt, een aanrader. Ondertussen krijgen de planten ook een traktatie, het plenst. Maar wij zitten lekker droog in deze schitterde ambiance! De zon doet erg zijn best om er doorheen te prikken. We doen nog maar een kop koffie koffie! Het is binnen beter dan buiten, en in de verte klaart het voorzichtig op! Alvast maar even bellen met het lunchadres om door te geven dat we straks niet met 40 man aankomen scheelt hun ook weer een hoop stress. Daar ter plaatse is het weerbeeld uitstekend, dik in de zon! Prettig om te horen! De regen/zon wedstrijd wordt nu ook op de koffietoplocatie( scrabbel woordje?) ruim gewonnen door de zon.

We gaan weer verder toeren de zon schijnt en het is droog. En verderop ook. Tenminste dat beweert ons lunch adres! Misschien een valstrik om ons te lokken? Zij hadden immers tussen de 30 en 40 man verwacht, en liever nog meer! Wij zullen het binnen 1,5 uur weten! Eigenlijk toeren we best wel lekker met deze groep en dat komt voordelig uit op de overvloedig aanwezigheid van verkeerslichten op de drukke ringweg van Utrecht. Ondertussen laat de dag zich lekker opwarmen en de truien gaan uit. Een stralende dag en de nederlaag van gisteren ben ik al helemaal vergeten. We boemelen lekker over de Lekdijk en langs de vele appel, peren en kersengaarden. Een top drukte bij de vele kersenkraampjes die staan geëtaleerd langs de weg. Ons lunchadres is weer top! En eerlijk! Het was geen valstrik. Wij gaan lekker buiten eten en bijkleuren. Na de maaltijd rijden we naar Geldersche Vallei op een heerlijk verwarmd zadel. Een pracht van dijkweg wijst ons slingerend de weg naar Amerongen. In Amerongen aangekomen pruttelen we naar het Amerongsche Bosch, het hoogste punt van de heuvelrug 85 meter boven ANP!

Voor onervaren fietsers of op een fiets zonder versnellingen een “nekken breker” maar voor onze H-D een peulenschil. Scherpenzeel en Achterveld, wat is het Nederlandse landschap toch veelzijdig! Na het heide stadje Woudenberg volgen we de ANWB bordjes Utrechtse heuvelrug en tevens moet er getankt worden. Dat is nog een hele onderneming. De meeste tankstations zijn in deze contreien op zondag gesloten! Zonder de reserve stand te gebruiken kunnen de sportsterrijders op tijd tanken. Ondertussen genieten we van de heide, en de fantastische lucht. Na het pittoreske gehucht Lage Vuursche, altijd druk bij mooi weer, staan we weer goed in de belangstelling. Tevens komen we steeds noordelijker op de route. Charleys dinner 17.10 uur. Deze dag die eigenlijk slecht begon (regen, en de kater Tjechië) was fantastisch! Wel water gezien, maar niet nat geworden en echt…volop…ZoN! Geweldig! mvg, Stephan Pronin, rallycommssielid.

Aktie clothing shop nubuck patrolvest bruin nubuck jeans bruin leren jeans zwart heren/dames leren buckleriem zwart

van € 158,- voor € 99.50 van € 199,- voor € 125,van €176.50 voor € 99.50 van € 17.50 voor € 12.50

* op deze aanbieding geld niet de maandelijkse actie*

Reisverslag Europese HOG Rally 2004 en 1e Spaanse HOG Rally Castellon. Veel warmte, Oleander, Brem, Olijfbomen en de 3 P’s van Willem. Deze groep van avonturiers bestond uit Diny en Herman Glaap en Marjolein en Willem de Kant. Wat op een werkdag echt niet lukt, lukte wel op de dag van vertrek naar de European HOG Rally in Monte Gordo in Portugal: op 28 mei om 8 uur stonden Diny en Herman thuis kant en klaar met koffie te wachten op Willem en Marjolein. Op dag 1 na een voorspoedige reis zijn we zelfs tot Orléans gekomen. Op de ring rond Parijs was het zoals gewoon een hete heksenketel, waar we zonder al te veel moeite doorheen konden laveren. Zoals zo vaak gebeurt op doorreis, was er geen tijd om de stad Orléans te bekijken. Op dag 2 hadden we echter extra tijd ingelast om op ons gemak een stukje door de Dordogne te rijden. Wat is Frankrijk toch mooi! Bij het zoeken naar een plek om te overnachten bij particulieren, Chambres d’Hôtes oftewel B&B, werden we meerdere malen geweigerd. Ons werd wijsgemaakt dat alle kamers bezet waren. Maar toch, in een klein hotel vonden we uiteindelijk goede, betaalbare kamers. Op dag 3 werden we jammer genoeg wakker met regen, uitgerekend op de dag dat we toeristisch verder binnendoor zouden rijden door de Dordogne en de Pyreneeën. Het werd zo’n dag van regenpak aan – droog, regenpak uit – regen. Iedereen herkent deze situatie ongetwijfeld. Maar wat een prachtige omgeving, zeer groen, mooie oude

plaatsjes met romantische in natuursteen opgetrokken huisjes, haarspeldbochten en vergezichten. Toen we tijdens de koffiestop wilden toiletteren, troffen we zelfs ‘n authentieke “voetstap-w.c.” In Willems vocabulaire “kak- dan wel poepgat”. Deze droge-natte dag eindigde in Bagnères-de-Bigorre in de Franse Pyreneeën. Op dag 4 reden we droog door de Pyreneeën over de Col d’ Aspin en door de tunnel van Bielsa door de Spaanse provincie Aragon langs Huesca en Zaragoza richting Madrid. De dag eindigde bij een chauffeurscafe-hotel aan de snelweg tussen Zaragoza en Madrid. De bediening was niet al te best, gewoon kl…. dus. Na het diner zijn we nog gaan wandelen naar een oud ingeslapen dorpje waar een artistiek iemand zijn Gaudi fantasieën had losgelaten op de buitenkant van zijn huis. Op dag 5 ging de rit verder door het zeer hete maar boeiende Spanje landschap. We waren verbaasd over de uitgestrektheid van het land. Rijden over eindeloze wegen met veel groen aan weerszijden in gele bloei was letterlijk en figuurlijk verslavend. We werden bijna high van het kilometerslange lijntjes gele brem snuiven en sukkelden bijna in slaap bij het tellen van de tienduizenden olijfbomen. Geen wonder dat de man van La Mancha tegen windmolens ging vechten! Een bezoekje tussendoor aan de dealer in Madrid konden we niet achterwege laten. Op de GPS van Herman was dat een fluitje van een cent. Zoals met alle dealers die we

bezocht hebben in Spanje en Portugal, was de winkel en gekozen locatie 3x niks. Dan zijn we in NL wel verwend. De stad verlaten was een ander verhaal. Naar het zuiden langs Toledo reed Willem voorop maar nam ergens een afslag te vroeg. Niet getreurd, de per ongeluk gekozen route was uiteindelijk erg mooi. We zakten dus verder af richting Cordoba over rustige tweebaans wegen. Een mooi stuk ging zwierend over prachtige bochtige wegen door de Sierra Morena. Zoekend naar een goed hotelletje hadden we weer pech. Weer troffen we een mooi hotel met zwembad dat zogenaamd helemaal bezet was, niet dus, geen sterveling te bespeuren gdvrdgdvr!! Dan maar weer verder. We werden even verderop in het dorpje Montoro gelukkig deze keer wel enthousiast verwelkomd door de eigenaar van een ander hotel, dat vroeger als olijfolie fabriekje had dienst gedaan. Het hotel beschikte nog over de antieke olijfpers in wat nu de eetzaal was en de olijfolie-bewaarputten in de vloer verzonken in wat nu de bar is. De motoren mochten op de binnenplaats staan. Even later smulden we van tapa’s, bier, wijn en veel water. Er gaat namelijk heel wat vocht verloren op zo’n dagje sturen als de zon pal boven je staat. De hoteleigenaar heeft de volgende dag na het ontbijt breed grijnzend een stukje bij Willem achteropgezeten. Op dag 6 bij aankomst in Portugal woensdag, zuchtte Monte Gordo onder een mini-hittegolf. Deel 2 van ons Harley avontuur kon beginnen. De locatie van de Rally was perfect: tussen het strand en de boulevard waren de dealers, de traders, het podium, de disco, de Craig Jones-stuntlocatie, de demoride en de HOG-tent als een lint te vinden. De gebroeders Jim en Paul

Agerbeek met hun dames waren vliegend gekomen – watjes – en met hen en John en Bart hebben we heel wat tijd op terrasjes gehangen. Jammer genoeg had Bart onderweg oogproblemen opgelopen. Niet van het te diep in het glaasje kijken overigens. En John zijn tentmaatje zorgde als de welbekende Florence Nightingale voor zijn slapie. We troffen zelfs nog twee andere Coast Riders, dus we waren als chapter meer dan riant vertegenwoordigd! Van de optredens van de diverse bands hebben we niet veel meegekregen en van ons had het uithoudingsvermogen van de DJ in de discotent wel met factor 10 verlaagd mogen worden. Jim en Junita, die vanaf hun balkon direct op zee en op het Rally-terrein keken waren ‘s nachts de dupe van dit luide muzikale uithoudingsvermogen. Tijdens een van de eigen “mini-chaptertourrides” togen we naar het meest zuidwestelijke puntje van Europa, Cabo de São Vincente, waar we uit ons hemdje waaiden. We zagen hoe Faro zich, in voorbereiding op het EK voetbal, mooi maakte voor de komst van “supporters”. Willem en Marjolein hebben op hun Road King, uitgerust met twee vlaggenstokken voorzien van onze chaptervlag en de Hollandse driekleur, de eer van de Coast Riders opgehouden. De feestelijke intocht van de parade op zaterdag liep niet zoals verwacht over de boulevard langs het strand en het rallyterrein, maar er net voor langs het dorp weer uit. Hierdoor stonden wij als publiek resp. fotograaf nog maar net op tijd op de goede plek om onze functie te kunnen uitoefenen. Diny, Herman en de Agerbeekjes brachten hun laatste zondagse zonnige uurtjes door luierend op het strand. Willem en Marjolein konden het toch

niet laten (t is de jeugd hè) om toch nog even een dagje te toeren naar het oude vestingstadje Faro. ‘s Avonds hebben we met zijn allen weer lekker gegeten en nog veel geproost op een goede terugvlucht dan wel terugrit. En zo was de laatste dag in Portugal alweer om. Het derde deel van ons Harley Rally avontuur begon op dag 11 met de rit naar Castellón de la Plana (Castelló de la Plana op zijn Catalaans) via Gibraltar, wel een beetje om, maar zeer zeker de moeite waard. Via Huelva en Sevilla bereikten we uiteindelijk de Britse “luis in de pels” van Spanje, Gibraltar, waar we ’s middags na betaling van omgerekend 23 Euro per motor de rots hebben bereden, de aapjes hebben gefotografeerd en ons hebben verbaasd over de verslonsde en vergane glorie van deze (typical British) 18e eeuwse vesting, de gebouwen en huizen. De overnachting was in een erg vervallen hotel, in een enorme kamer met groen leren bankstel en uitzicht op de haven. De kamer van Willem en Marjolein was niet veel kleiner, maar had aanmerkelijk bejaarder sanitair. Mainstreet echter was een plaatje: hier was alles prima onderhouden, winkels, restaurants en bars in prachtige gebouwen. De balkonhekjes leken wel van kant. De dealer van Gibraltar was aan zijn laatste maand begonnen. Door de hoge eisen die Harley-Davidson stelt, bleef hem niets anders over dan deze unieke vertegenwoordiging van H-D op te geven. We konden ook geen T-shirt of pin meer scoren, dubbel jammer nu de dealer ging verdwijnen. Op dag 12 dinsdagochtend vertrokken we richting Valencia. In Jaén werd overnacht om vervolgens op dag 13

verder te rijden. Via Albacete, Valencia en Castellon eindigde de rit in het badplaatsje Benicasim. Doordat de ritten op dinsdag en woensdag voorspoediger gingen dan gepland hebben we de huur van ons onderkomen in het erg leuke badplaatsje Benicassim met 1 dag extra kunnen verlengen. Deel 4 van ons HD avontuur ging van start. In Benicasim werd de 1e Spaanse HOG rally gehouden, georganiseerd door het Castellon Chapter. De 1st Spanish National HOG Rally vond verspreid door het dorp plaats, zowel op een buitenterrein waar de HOG-tent, de traders en de dealers waren ondergebracht als elders in het dorp en langs de boulevard. Craig Jones en zijn Duitse stunt-collega Schwartz waren ook weer van de partij om hun smell of burning rubber je neusgaten in te jagen. Het was letterlijk adembenemend. Herman ving zowaar een Craig Jones-cap op uit de lucht: als een kind zo blij. Doordat we over zo’n heerlijk huisje beschikten zorgden we zelf voor ons eten. Boodschappen doen bij de Lidl is in Spanje veeeeel leuker dan thuis. Op vrijdag bij de rally-parade-of-flags gaven Willem en Marjolein met de reeds genoemde vlaggen weer acte de présence. Het bleek tot Willems stomme verbazing een rondje van 4 Km, dus 3x links en we waren weer terug. En notabene tijdens de siësta, dus bijna geen hond op straat. Het was ook hun eerste keer, ze moeten nog effe wennen me dunkt. We werden door een onopvallend iemand van het Castellon chapter uitgenodigd voor een lunch. Deze iemand bleek later de HD dealer van Castellon te zijn. Zijn papa schijnt een puisant rijke Intur-hotel magnaat te zijn. Ja zo kan ik ‘t ook. Enfin. De ontvangst

bij deze chapter officers-lunch was geweldig, de dealer (een echte Latin Hunk), (Willem vond van niet) had kosten noch moeite gespaard om ons en onze Italiaanse, Engelse, Franse, Belgische, Spaanse en Zweedse chaptercollega’s te verwennen. Trouwens, de rest van de HD rijdende rally bezoekers mochten allemaal, ja echt waar, gratis en voor niks aan de paella op het strand. Kun je nagaan. Ons is de bij de lunch gemaakte groepsfoto toegezegd, wellicht is er in een volgend chapterblad nog een plekje vrij. Tijdens de rally ride-out de volgende dag werd tijdens een (weer helemaal gratis) fantastische lunch in buffet-vorm zoveel bier en wijn genuttigd, dat wij vieren besloten de rest van de route, om rijveiligheid redenen maar te laten voor wat hij was en zelf verder op pad te gaan. Zaterdag middag traden Craig Jones en Rainer Schwartz op. Wederom zeer spectaculair. Stinkend rubber etc, je kent dat wel. ’s Avonds was er een schitterend mooi vuurwerk, vlak naast de snelweg, vinden ze leuk die Spanjolen. Wij ook trouwens. Op zondag rustdag voor ons, Willem en Marjolein hebben nog even hun ziel en zaligheid in de Middellandse zee gedompeld, zalig vonden ze het. De Spanjolen vonden het nog effe te koud. Watjes. Deel 5 het laatste deel van ons HD avontuur was begonnen. Op dag 17, maandag 14 juni, scheidden zich onze wegen: Willem en Marjolein hadden nog 6 dagen en gingen op familiebezoek in Zuid-West Frankrijk. Herman en Diny hadden nog maar 4 dagen en gingen via de snelweg richting Zuid Frankrijk. Dit is het persoonlijk dagboek van het echtpaar Glaap:

Wij, Diny en Herman dus, hebben overnacht in Pézenas, ten zuidwesten van Montpellier. Pézenas heeft een zeer oude joodse wijk, die prachtig bewaard is gebleven. Er werken veel kunstenaars en er zijn prachtige tassen, meubels, hoeden, sieraden enz te koop. De volgende dag drong het plotseling tot ons door: ontbijt zonder de 3 P’s van Willem. Geen verhalen over poep, pies en pus! Aangezien Herman in dienst heeft gezeten en mijn maag is geasfalteerd door het eten van wagonladingen drop veroorzaakten de onsmakelijke leger- en safariverhalen van Willem geen blijvende schade. Na nog een dagje Cevennen met stijgingspercentages van ca. 9% was de koek echt op. Via de prachtige stad Auxerre, Reims, Lille en Antwerpen kwamen we 17 juni thuis na een rit van 6300 km. (de GPS vermeldde de echte rijtijd van 80 uur) Dit is het persoonlijk dagboek van het echtpaar de Kant: Wij, Willem en Marjolein dus, trokken verder over binnenwegen dwars door Spanje via Morella, Alcaňis, Caspe, Huesca en Sabinanigo naar Biescas onder aan de Pyreneeën. Daar werd overnacht. Op dag 18 trokken we door het midden van de Pyreneeën over de Col de Portalet (1794m) naar een nicht van Marjolein die iets boven Pau woont. Dag 19 en 20 werden in de Dordogne doorgebracht, bij het middeleeuwse stadje Sarlat Le Canéda. Aan de slanke lijn kon en mocht gelukkig even niet gedacht worden, Foie-Gras, Magret de Canard en roze wijn was ons deel. Genieten dus. Verder binnendoor toerend kwamen we aan in Andelys aan de Seine bij Rouen. Dag 21. De laatste dag werd af en toe onder water rijdend

doorgebracht via Lille en Antwerpen op weg naar huis. Het leek wel alsof we 3 maanden van huis waren geweest. Prachtige HD vakantie gehad dus. Mooi weer en bere gezellig met onze chaptervrienden. Een

aanrader. Volgend jaar is de EU HOG Rally in Kroatië waarschijnlijk. Dus……… Diny en Herman Glaap, Marjolein en Willem de Kant

Nieuw bij West coast motors: Red wing boots

The Ride Home Beste bikers, Wij, Martin en Yvonne Maas zijn dit jaar naar Amerika geweest voor The ride Home van Harley Davidson. We hebben een 2003 Road King en wilden de rit graag op onze eigen Harley rijden. Buiten het feit om dat onze motor er twee dagen te laat aan kwam (dankzij Globe Planner) was het een fantastische tijd. Het weer was fantastisch en de rit van Portland naar Milwaukee de allermooiste rit die we ooit gereden hebben. Het was zo nu en dan een lange zit, dat wel (de eerste dag van Porland naar Kennewick en vervolgens naar Missoula z`n 650 mijl) maar al het

moois onderweg, de eindeloze uitgestrektheid van het land en de leuke, gekke, vriendelijke, gulle, mensen van over de hele wereld ontmoeten maakten het extra speciaal. Grappig is dat je telkens de zelfde mensen tegenkomt op zo'n lange rit, en omdat je allemaal het zelfde doel hebt schept dat een band. Het rijden dwars door Oregon, Washington, Idaho, Montana, South Dakota, Minnesota, Wisconsin totaal z`n 3500 mijl had tot doel: de party in Milwaukee!!! Iedereen had het er over, wie zou nou toch die grote rockster zijn die daar kwam optreden?? Heel veteranpark was één groot podium waar we na acht uur wachten bij de eerste

toon van Elton John (who the fuck is Elton John) ons omkeerden en weg liepen en met ons nog zo'n 100.000 mensen. De flop van het feest van honderd jaar Harley. Het was een goed en groot bewaard geheim wie er op zou treden en nu wisten we ook waarom. Omdat onze motor toch in Amerika stond besloten we om in oktober nog een maandje terug te gaan. Je verscheept je motor tenslotte ook niet elke dag. Onze zoon en schoondochter mee met een camper zodat we ons bed bij ons hadden. We hebben toen zo'n 2350 mijl gereden (zonder een schrammetje) in het westen dit keer en alle hoogtepunten gezien. Echt fantastisch. De dag nadat onze kinderen naar huis waren gegaan gebeurde er een ongeluk, onderweg stopten we bij een postkantoor om postzegels te kopen. Terwijl we stil stonden op een helling schoot de voet van Martin opzij en gleed langzaam aan de motor weg en belande op zijn voet. Iedereen die weet wat een Road King weegt, begrijpt dat dat niet goed afliep. Daar lig je dan te roepen tegen je vrouw: til de motor op, til de motor op ja, ja of zo`n ding niets weegt hoe het gelukt is weet ik nog niet maar het lukte net genoeg om z`n been eronderuit te trekken. En wat nu? De directeur van het postkantoor was zo vriendelijk ons, nadat hij het postkantoor gewoon even sloot, naar een dichtbijgelegen health center te brengen de dienstdoende dokter dacht niet dat het been gebroken was!! Vervolgens bracht de dokter ons in haar pauze naar het motel waar we de vorige nacht geslapen hadden. Daar lig je dan, op een bed in een motelkamer in Big sur met je been omhoog. Je motor twee mijl verderop en een vrouw die niet kan motorrijden. Hoe krijg je de motor bij je motel en nog belangrijker, hoe komt hij

in San Fransisco bij het verscheepbedrijf? Het ongeluk gebeurde op highway one, de mooiste en beroemdste kustweg van Amerika, waar overigens geen openbaar vervoer rijdt in welke vorm dan ook. Gelukkig rijden daar wel veel motoren en stond er een op de parkeerplaats van het motel toen we daar arriveerden, ook een Road King Op aanraden van Martin ben ik op zoek gegaan naar de eigenaar deze bleek niet zo moeilijk te vinden (hoe herken je een biker) Het is wel raar om een wildvreemde man die zich voorstelde als Ken Ketola die aan de bar een wijntje zit te drinken met zijn vrouw te vragen of hij onze Harley op wil halen, hij vond het geen enkel probleem we zijn tenslotte een grote familie (Harley riders) Er zat nog een meisje (ze bleek al een rijbewijs te hebben) aan de bar die spontaan aanbood ons ja ons want ik mocht in geen geval de sleutels van de motor aan een vreemde meegeven naar onze Harley te brengen. Zo gezegd zo gedaan en ik achterop bij een vreemde vent op onze eigen motor terug naar het motel. Hij beloofde twee dagen later terug te komen (hij woont zelf in Salinas en was zomaar een dagje aan het toeren) met een trailer om ons naar San Fransisco te brengen. We voelden ons wel bezwaard, want dat zou een rit van een uurtje of vijf voor hem worden. Al wie er kwam, geen Ken Ketola en dus besloten we hem op te bellen. (misschien hadden we hem verkeerd begrepen, en moeten we een andere oplossing bedenken.) Zodra we hem aan de telefoon kregen was het duidelijk waarom hij er niet was, hij was zelf met zijn vrouw achterop gevallen met z`n Harley. Zijn duim was gebroken, de teen van zijn schoen was afgesleten door het asfalt en zijn voet lag open net zoals zijn arm en knie. Zijn vrouw was "alleen

maar" bont en blauw. Op dat moment drong het pas goed tot ze door wat het was om zo ver van huis pech te hebben en geen familie in de buurt om te helpen. Zo besloten ze om kost wat kost ons op te halen uit dat motel en mee te nemen naar hun eigen huis. We werden onthaald als vorsten en na een nacht in hun logeerkamer, bracht Ken ons naar het ziekenhuis waar (toen pas) werd geconstateerd dat het kuitbeen op 5 plaatsen gebroken was. Dezelfde dag bracht hij ons en onze motor naar het verscheepbedrijf in San Francisco waar hij met één hand en Martin met één been de motor klaar maakten voor verscheping. Daarna bracht hij ons naar een hotel waar we verbleven tot de datum van onze terug reis hetgeen betekende dat we nog 5 dagen vast zaten. Hij had nog een uurtje of drie te rijden voor hij weer thuis zou zijn. (hij

was 's morgens 8.00 uur vertrokken en had ons om 16.00 uur afgeleverd in het hotel) Van bedanken wilde hij niets weten, de ene Harley rijder helpt de andere. Omdat hij erg lekker tegen de bestuurders rugsteun had gezeten op onze motor gaf Martin hem deze, alsmede een T shirt van het chapter Alkmaar. Eerst wilde hij dat per se niet, maar toen Martin zei: from my bike to your bike werden z'n ogen verdacht vochtig. Dit was beslist een voorbeeld van hoe de ene Harley rijder de andere Harley rijder kan helpen hoewel ik denk dat het ook wel typisch Amerikaans is. Waar vind je dat nou nog in deze tijd? Het heeft onze vakantie in elk geval bijzonder gemaakt en zo zie je maar: de Harley familie bestaat soms echt !!!!!!! de groeten van Bikers vrouw en lid van het zere billen team, Yvonne Maas

European H.O.G. rally 2005 in St. Tropez. Ook in 2005 zal er weer een European HOG rally worden georganiseerd vanuit de HOG, onderdeel van Harley Davidson en wel van 9 t/m 12 juni 2005 te Saint Tropez, de Riviera in Frankrijk In de afgelopen maanden ben ik regelmatig benaderd of wij vanuit het chapter dit willen organiseren. Uiteraard is dit verzoek in ons bestuur besproken en de mening van ons is dat het zeer veel organisatietijd vraagt en ook een hoog risico in zich heeft ( komt men wel ?, financieel en het vele werk). En dat risico wil het bestuur niet nemen en ik, als lid van het bestuur, ook niet. Wel heeft het bestuur een opening gegeven, indien er belangstelling bestaat, dan kunnen chapterleden het zelf organiseren, maar het wordt geen activiteit van het bestuur cq RALLIES.

Op zondag 10 oktober, heb ik op persoonlijke titel, een inventarisatie gemaakt van chapterleden die belangstelling hebben deze Rally mee te maken en in groepsverband heen en terug willen rijden. Uit deze inventarisatie blijkt dat er 26 personen, met 16 motoren belangstelling hebben en een aantal zouden zich nog aanmelden op [email protected]. Informatie meeting: Onze dealer, West Coast Motors te Alkmaar, Jan en Maaike Leek stellen graag hun kledingsshop deels beschikbaar om op zaterdag 27 november 2004 een informatiemeeting te houden, deze is van 10.00 tot 12.00 uur

en hier zal het programma van een HOG RALLY in grote lijnen worden verteld en het programma voor de heen en terug reis. Naast het verstrekken van deze informatie wordt er ook verwacht dat zich minstens vijf personen zich aanmelden om dit te organiseren. Alle opgedane kennis en ervaring komen ter beschikking van deze vijf personen.

Zonder deze vijf personen gaat er geen georganiseerde rit naar Saint Tropez. Mocht je nog belangstelling hebben en je wilt op zaterdag 27 november komen, meldt dit dan even aan op bovenstaande E-mailadres. Jan Warbout.

Even voorstellen Naam In dienst Plaats in de organisatie Hobby Droomvrouw Drankje Vakantie Beste ervaring Slechtste ervaring Lievelings eten Kroeg Motto

: Henk : 4 jaar. : Sales en Computer assistent. : Motorrijden , Computeren en Vissen. : Bestaat niet. : Rum-Cola. : Overal. : Road King EVO. : Yamaha IDS 5 E , met roterende uitlaten. : T-Bone. : Weinig. : Leven en laten leven.

Is Friesland werkelijk de mooiste provincie van Nederland? Een motortoertocht door Friesland op zondag 23 mei 2004. Indien je meegereden hebt dan is de vraag eenvoudig te beantwoorden, zoniet (je hebt dan overigens dan wel een hoop gemist) lees dan dit reisverslag en mogelijk kan je dan de vraag beantwoorden. Daar sta je dan op zondag 23 mei, toch wat aan de frisse kant, wat stevige wind en een zonnetje, heel anders dan de week ervoor, deze verkenningsrit werd onder fraaie weersomstandigheden gereden. Met 28 personen, waaronder 8 nieuwe chapterleden, stonden om 10.00 uur gereed om te vertrekken richting Friesland. Anne Jan en Carla van het Lake Chapter hadden reeds gemeld dat er van hun Chapter nog 6 personen meegingen. Via de kortste route en strak in formatie werd de A 7 opgezocht bij Hoorn om zo snel mogelijk de Afsluitdijk over te komen. Bij de eerste afslag de snelweg af naar Zurich ! en binnendoor naar Harlingen, hier wachten de Lake chapterleden ons op, samen koffie met poffertjes nuttigen, weer tanken en hup weer op de motor, via Sexbierum (wie kent deze plaats niet !) door oude Friese dorpjes, waarvan de naam in het fries nauwelijks is uit te spreken. Langs de hoogste terp (Hegebeintum) op naar de pier bij Holwerd, mooi op tijd stond hier de lunch voor ons klaar. Terwijl de veerboten vertrokken en aankwamen (Ameland) en het druk was met vele vakantiegangers, trokken wij veel aandacht toen wij gingen vertrekken. Keurig in formatie werd weer vertrokken naar Paezens en

Moddergat en verder door het recreatiegebied de Lauwersoog naar Zoutkamp op naar Dokkum. Ook de historie van Friesland , de Friese elfstedentocht, werd niet vergeten, bekende namen werden aangedaan, zoals Bartlehiem, de Dokkumer Ee. Als verrassing werd ook de tegeltjesbrug aangedaan, deze brug is geheel betegeld met schaatsers die de tocht hebben uitgereden, hier is ook de groepsfoto gemaakt. Na Leeuwarden op naar Franeker, en op het grote plein werd de tocht afgesloten. Tijdens deze tocht hebben de RALLIESleden (Road captains) weer goed werk verricht, vaak vooruit werd al het kruispunt verkend en zonodig het verkeer attenderen op onze komst. Het effect hiervan was dat we veelal in een lekker tempo konden doorrijden. In Franeker namen we afscheid van onze Friese H-D vrienden en gingen we via de snelweg naar Alkmaar. De toertocht van 360 km mag zeker als geslaagd worden beschouwd, gezien de reacties. Dat deze is tocht is voorbereidt door een echte fries (Jan Doevendans) mag niemand verbazen, want hij heeft echt de mooiste plekjes van noord Friesland laten zien, nogmaals mijn hartelijke dank hiervoor. Ben je niet mee geweest en je wil deze toertocht toch eens rijden, de routebeschrijving staat op onze site. Graag tot ziens op onze volgende toertocht. Jan Warbout.