Harley Owners Group
Coast Riders Chapter Alkmaar Opgericht 24 april 1994, chapternummer 9287 Bestuursleden: Jan Leek Ton Vrugtman Aad Tervoort Bob Hamaker Theo Welten Aad Tervoort Dries Bessels Rény Blom Henk Schrama
Director Assistant Director Secretary Treasurer Rallies Safety Officer Webmaster Editor Events
director@coastriderschapter. nl voorzitter@coastriderschapter. nl secretaris@coastriderschapter. nl treasurer@coastriderschapter. nl rallies@coastriderschapter. nl safety@coastriderschapter. nl
[email protected] editor@coastriderschapter. nl events@coastriderschapter. nl
Giro 9552209 t. n. v. Coastriderschapter Alkmaar Chapterwebsite:
http://www. coastriderschapter. nl Official Chapter Sponsor
WEST COAST MOTORS Authorized Harley-Davidson/Buell dealer Marconistraat 16 1821BX Alkmaar Telefoon showroom: 072-5110629 Telefax showroom: 072-5110329 Telefoon kledingshop: 072-5110949 E-mail: info@westcoastmotors. nl Website: http://www. westcoastmotors. nl Chapter Magazine nr. 2 – 2009 Oplage: 175
Coast Riders Chapter Alkmaar Inhoudsopgave Van de Voorzitter........................................................................................................... 3 Rijvaardigheidstraining .................................................................................................. 4 De EHBO avond ............................................................................................................ 5 Het lustrumweekend deel 1 ............................................................................................ 6 Nieuws vanuit Events .................................................................................................... 8 Harley Davidson Jungle Fever ....................................................................................... 9 Lustrum weekend Ardennen 17-19 april 2009 ............................................................ 13 Touragenda Rallies ...................................................................................................... 17 Rit zondag 26 april 2009 .............................................................................................. 20 Ei,Ei……………Pasen is voorbij……… .................................................................... 22 RoadCaptains training .................................................................................................. 24 2e paasdag .................................................................................................................... 27 Midzomernachtrit ......................................................................................................... 29 Van de Editor ............................................................................................................... 30 MDA ............................................................................................................................ 30 DE GROETEN UIT…………. .................................................................................... 32 Aapjes kijken.......vreselijk!!! ....................................................................................... 32 Aapjes kijken deel 2 ..................................................................................................... 33
Van de Voorzitter Chapter weekend Coastriders 15 jarig bestaan. Terug kijkend op het 15 jarige bestaan in St. Gertrude, met een blij gevoel, want wat was het weer bere gezellig en wat ben ik trots op onze Chapter en zijn leden, altijd een optimale ontspannen sfeer, met heel veel saamhorigheid. Ja! We hebben het weer super gehad, jammer dat het weer niet 100% zijn medewerking heeft verleend, zeker niet op de eerste dag, vanaf de lunch begon het te spetteren en het ging gestadig over in constante regen, waardoor de meesten toch behoorlijk nat en koud werden, helaas heb je hier geen controle over. En dat heb je over de toch behoorlijk slechte wegen in België ook niet, maar gelukkig zijn we bijna zonder schade aangekomen, in dat mooie kasteeltje, waar we met de groep de Taverne behoorlijk onveilig hebben gemaakt en een onuitwisbare positieve herinnering achtergelaten hebben, bij de uitbater. Er is een mooie rit gereden op zaterdag, S’avonds lekker gegeten, weer de Taverne onveilig gemaakt, om vervolgens de terugreis op zondag met een heerlijk zonnetje op ons hoofd, weer met een mooie route, richting Nederland te reizen, met als tussenstop het Vrijthof in Maastricht, voor de lunch. De avonturen en foto’s van dit weekend, vinden jullie verder in dit blad, we hebben een aantal leuke verslagen gekregen.
Ik ben blij om te zien dat het eendenei van Yvonne, gedegradeerd is tot gebakken duivenei en dat de motor van Syl ook weer heel, na 2 weken bivakkeren in België, in de garage staat, gerepareerd door Westcoast Motors, want dat schenen ze in België niet te kunnen, geen onderdelen???? Er schijnt een of andere vloek te heersen voor Syl in St. Getrude, want dit is al de 2e keer en ook tijdens een lustrum, het 10 jarige bestaan, dat haar motor daar stuk is gegaan en zij liftend weer de terugreis heeft moeten vervolgen. Met tevens een dankwoord voor die heren, die haar zo spontaan mee hebben laten liften. SAMEN UIT SAMEN THUIS!!!!. We hebben nog het een en ander voor de boeg, waar ik me ook op kan verheugen, het Benelux weekend op 5,6 en 7 juni en daaropvolgend een open event de NBR oftewel de Northern Bike Rally 12,13 en 14 juni in Holtgast. Zuid Engeland, het Duitsland weekend, en uiteraard de leuke en mooie ritten die door de Rallies zijn gemaakt en allemaal klaar liggen. Rest mij nog om jullie een geweldig resterend motorseizoen te wensen, met veel veiligheid en mooi weer en tot ziens op de Benelux Rally 2009 in Leersum. Jullie Voorzitter Ton
3
Rijvaardigheidstraining Zaterdag 4 april. De verwachting was dat de zon zou schijnen, want dat was vrijdag ook zo, maar helaas geen zon. Natuurlijk geen probleem, want we zouden druk bezig zijn op de motor en dan maakt de zon het alleen maar warmer! Koks Milieu was de gastheer, een warme kantine met voldoende koffie en thee, twee bevlogen instructeurs en een zaal met enthousiaste rijders en rijdsters. Voor mij en mijn vriendin was het de eerste keer dat we meededen met zo'n rijvaardigheidstraining. Helaas voor mijn vriendin stond mijn Heritage bij Westcoast voor onderhoud, dus reed zij op een Honda Na een uitgebreide uitleg over het hoe en waarom van het nut van een rijvaardigheidstraining en het voorstelrondje met uitwisselen van ervaring, werd de groep in tweeën gesplitst om daarna met de motor te gaan rijden. De twee groepen gingen elk naar een eigen stukje aan de zijkant van Koks, om aldaar met de parcourtjes van Rob en Theo, de bochtjes en de slalom te oefenen. Een echte kunst om met zo'n grote Harley, in mijn geval m’n Road King, stapvoets een rondje te rijden binnen de kegels zonder de voet op de grond te zetten. Gelukkig heb ik andere af en toe ook even de grond zien aantippen, met de voet gelukkig en niet met de motor Zeer leerzaam om zo langzaam mogelijk met de motor te rijden, ook vooral het nut van de achterrem geleerd te hanteren. Toen was het even tijd om af te reageren, dus even het lange stuk op, rotonde over en weer terug. De lunch was uitermate goed. Lekker kletsen met de mede rijders. En daarbij heb ik goed kennis gemaakt met de vorige eigenaar van mijn Road King. Daarna een rondje door de hallen van Koks Milieutechniek, indrukwekkend om te zien dat Nederlandse knowhow wordt omgezet in zulke voertuigen die wij toch dagelijks tegenkomen. Daarna werden we weer naar buiten gestuurd. Het was tijd voor de remproef. Op een stukje afgelegen weg konden we als groep aardig ons gang gaan. Theo gaf aan hoe hard we moesten rijden, bij de kegels stond Rob om ons te vertellen wat we beter zouden kunnen doen. Na een paar rondjes durf je toch een heel stuk harder in die remmen te knijpen, terwijl je toch met een gangetje van 90 km/uur aan komt rijden. Een goed gevoel dat zo'n zware motor toch heel snel stil kan staan. Dus ook geleerd om in dat geval goed in de spiegels te blijven kijken of die vrachtwagen ook zag dat het in één keer stil staat voor hem! Al met al een zeer geslaagde dag, met zeer veel leer en “oh ja” en “oh nee” momenten. Michiel.
4
De EHBO avond 27 Februari 2009 Vanwege het werk, heb ik toch herhaaldelijk een EHBO en BHV herhaling cursus gehad. Veel al dagen waar je binnen 10 minuten toch behoorlijk onderuit gezakt in je stoel zit, met de gedachte OK, mag ik al naar huis en dit moet je dan ongeveer 6 uur vol zien te houden, wat een saaie bedoeling.
Vorig jaar zijn we voor het eerst naar de Chapter EHBO avond geweest, eerlijkheid halve ook om reden, dat ik dit mooi kon gebruiken voor mijn werk, ik kon tenslotte zeggen dat ik dit jaar al geweest was. En het feit, dat mijn vriendje niets wist van EHBO en ik het ook wel heel prettig vond als hij mij zou kunnen “redden”, toch? Best een veilig gevoel. Ja en dan ontmoet je meneer Trim, een aparte man, een energieke man. Hij begint met praten, vertellen en uitleggen en tot mijn stomme verbazing zat ik na een uur nog boeiend te luisteren en bovenal recht op in mijn stoel en met een regelmatige glimlach en schaterlach. Humor!!! Zelfs volgens mijn buurtjes, “alsof je naar een cabaret voorstelling zat te kijken” en het mooie van dit hele verhaal is, dat alles blijft hangen, wat zeker niet het geval is, bij al die herhalingscursussen die ik via mijn werk moest doen, want daar waren mijn mondhoeken na 10 minuten al net zo ver naar beneden gezakt, als mijn lijf in mijn stoel.
Nou wil de uitdrukking “cabaret voorstelling” absoluut niet zeggen, dat het geen serieuze bedoening is, niets is minder waar. Je leert reanimeren, je leert de stabiele zijligging, je leert de symptomen van een hart aanval, hart stilstand, tia, hersen infarct, hyperventilatie, suiker ziekte etc. en je leert een helm afdoen, als het noodzakelijk is, het maakt ons geen experts, maar we hebben wel een kleine basis mee gekregen waar we op moeten letten en wat we wel en niet moeten doen. Helaas hadden we deze keer niet genoeg tijd voor het defibrilleer apparaat, maar dat houden we vast te goed. Gelukkig geeft dit apparaat zelf aan wat je moet doen, vooral de eerste zin “blijft u vooral rustig” spreekt mij bijzonder aan, je kunt niets fout doen, want hij bepaald wat er gaat gebeuren en wat je moet gaan doen, gewoon de aanwijzingen blijven volgen. Er is zoveel veranderd, regels, reanimatie, benadering, pijnprikkels etc., dat ik, me als een beginner voelde, die ongeacht die cursus van 3 maanden, eigenlijk niet veel meer wist. Ik heb mijn “kennis” een paar keer moeten gebruiken, gelukkig niet voor hele serieuze zaken, maar dat kleine stukje zelfvertrouwen wat je krijgt door dit soort cursussen, daar was ik toch heel blij mee. Een aanrader absoluut!! Een gezellige avond en een bijzonder leerzame avond, want daar gaat het tenslotte om iemand in nood kunnen helpen en weten wat je wel en niet moet doen.
5
Het lustrumweekend deel 1 Met 3 motoren wachten op de groep bij het Shell tankstation op de A2, tanken en koffie, want ze zullen wel wat later komen. Wat was het druk op de weg. Dollen en daar horen we een Harley, hei de Kistenmakertjes. Zien niets blik op al het verkeer en op weg naar een gezellig weekend. Na een half uurtje wachten, horen we toch echt meer geronk en ja hoor, daar zijn ze. Toch wel een mooi gezicht al die Harleys, de meeste toeteren of zwaaien. Snel de helmen op en erachter aan, valt toch wel tegen totdat je ze hebt ingehaald. Aansluiten en gaan met die banaan. Onderweg stoppen voor de koffie en daar zitten de Kistenmakertjes en Bert en Ellen uit HIA ook al te wachten. Zonder hun is de groep ook niet compleet, daar gaan we dwars door mooi Noord-Brabant het Belgische in. Het weer was niet optimaal, maar droog. Dus dat was genieten. Dan de lunch-stop, voor diegene die het nog niet weten, ik was aan de lijn. Ja met recht was aan de lijn, want deze lunch is de nachtmerrie voor mensen aan de lijn. Tafels met eten en wat voor eten. De toetjestafel, was geweldig, er stond zelfs gebak. Wie dit heeft geregeld moet wel een hekel hebben aan mensen aan de lijn. Want hier kon je echt niet vanaf blijven. Ook toch wel apart te zien hoe iemand peper in zijn soep doet, oftewel de deksel viel er vanaf en bijna alle peper lag in zijn soep. We hebben ons gedragen, binnensmonds gelachen.
Daarna na het hotel, weer veranderde jammer genoeg begon het te regenen. Maar bij aankomst bij het hotel, was iedereen best tevreden. Mooie kamers en een heel apart hotel. Snel allemaal een warme douche. De natte spullen uit en laten drogen. Hup de meeste hadden het barretje beneden al snel gevonden. Daarna eten en daar ging iedereen weer de bar in.
6
De volgende dag lekker ontbeten en toeren met zijn allen. Het weer was goed tot redelijk, tenminste droog. Ja dan is de Ardennen toch wel erg mooi, ik weet niet hoe ze het voor elkaar krijgen, maar de route was prachtig. Uiteindelijk kwamen we in het plaatsje waar vorig jaar de Benelux-rally werd gehouden. Ja bekend terrein, dus motoren neergezet en lekker op een terras eten. Iedereen ging zijn eigen weg, zodat je niet voor zo’n grote ploeg had moeten reserveren. Na de lunch gingen we nog meer toeren en daarna weer naar het hotel. En daarna, jullie raden het al weer naar het barretje. Daar kregen we de mededeling, dat we met bonnetjes moesten betalen. Toch rare gasten, die zuiderburen van ons. Want de meeste betaalden met bonnetjes, alleen werden ze niet aangenomen. Kan je zomaar weer bestellen. Daar werd een barbecue gereserveerd, maar daarvoor moesten we allemaal eerst naar een zaal op de eerste etage. Onze nieuwe voorzitter is toch wel geinig, we kregen een mooie speech. En dan merk je dat we toch één cluppie zijn. Hier een opmerking, lachen. Dan daar weer een opmerking tussendoor weer allemaal lachen. Ook werd Aad Tervoort als één van de langste (en dan niet alleen van lengte) lid is van onze club, en daarvoor ook werd geëerd. Toen mochten we gaan aanvallen op het eten, ik vond het HEERLIJK. En hup weer naar het barretje, daar moesten we weer stil zijn voor een speech van de hoteleigenaar (rare mensen die zuiderburen van ons). Hij vertelde ons dat we 1 uur gratis mochten drinken, hij weet toch dat wij Hollanders zijn. Gingen de gezusters ook nog achter de bar helpen, was het helemaal top. Toen ik naar bed ging die avond, had ik nog een rare gewaarwording. Er komt een man van het toilet, met zijn laarzen open. Kan gebeuren, gelukkig was het niet zijn gulp. Maar hij liep wel erg vreemd, dus ik vraag aan hem. “Wat is er met je laarzen???” Hij antwoordde: “Daar zitten mijn bierglazen in”, “Waarom doe je bierglazen in je laarzen???” “Dan kan ik ze niet verliezen”. Ik ben toen maar gestopt met vragen stellen, want deze logica ontging mij helemaal. En met iemand discussiëren, die veel bier op had, heb ik altijd geleerd NIET DOEN. De volgende morgen, iedereen weer alles inpakken en de motoren optuigen met de bagage. En daar gingen we op weg naar huis. Koffie gedronken in een prachtig natuurpark, waar ik volgens de Kistenmakertjes toch echt de huisgemaakte appeltaart met slagroom moest nemen. Ja en zwak iemand die ik ben, heb ik dit toch echt geprobeerd. PFFF wat is dat toch lekker. Uiteindelijk geluncht op het Vrijthof in Maastricht. Ja en dan komen toch de WILD HOGS naar voren, als kleine kinderen rondjes rijden, midden op het plein. Lawaai maken, er was er zelfs één die wilde een burnout maken. Alleen zijn Harley was krachtiger dan zijn remmen. We kunnen dus weer stellen, dat het een geweldig weekend was. Goed georganiseerd en perfecte routes. Ach daar doen we het toch allemaal voor. En op naar het volgende weekend met zijn allen. Daarom iedereen die hier in zijn vrije tijd energie in hebt gestoken: HARTSTIKKE
BEDANKT
Yvonne van den Horn
7
Nieuws vanuit Events Beste Mensen, We hebben het eerste evenement alweer achter de rug. Ondanks het koude weer in België hebben we ons er prima vermaakt. De opkomst was geweldig en proficiat aan jullie allen voor de sfeer tijdens de dagen Het volgende evenement staat al weer bijna voor de deur, de Benelux Rally in Leersum. Het vertrekpunt en de route zijn al bij jullie via de E mail. Daarin zal verder informatie gegeven worden. Heeft iedereen zich ook ingeschreven bij de HOG? Dat is niet geregeld via de Club.
Hierna komt de Zuid Engeland trip aan de beurt. Dan gaan 12 leden op een trip via Calais naar Dover en van daaruit naar Land End, het uiterste westpunt van Europa. Ik voorzie deze mensen binnen kort van de nodige informatie via E mail.
Voor eind augustus staat de Duitsland tour op de agenda. De laatste jaren dat ik daar geweest ben is het altijd mooi weer, dit is ook nu besteld. Binnenkort gaat de mail eruit voor de aanbetaling en andere belangrijke informatie.
Volgend jaar is de Benelux Rally weer in Luxemburg, juist ja, dezelfde camping als in 2006. Ook hier zijn we al weer mee bezig om de zaken in orde en afgesproken te krijgen. We proberen weer voor de jaarvergadering in 2010 de agenda kompleet te hebben. Voor nu, de deelnemers van de Benelux Rally ontvangen volgende week een mail met informatie. Ik wens jullie veel mooi weer, dan heb ik het ook. Henk Schrama
8
Harley Davidson Jungle Fever Vanuit het Ministerie van Defensie Commando Landstrijdkrachten ben ik voor twee jaar geplaatst in Gabon. Gabon ligt in centraal Afrika aan de Atlantische Oceaan op de evenaar. Sinds juli 2008 zitten we, Willem alias “Jungle Bill” en Marjolein de Kant bewapend met HD Road King Classic “105th Anniversary” in Libreville de hoofdstad van Gabon. De aanleiding voor dit verhaal is de belofte aan onze chaptervrienden van het Coastriders chapter en het Lakes chapter, om een reisverslag te maken van onze Harley avonturen in de jungle van Afrika. The Road King has landed. We zitten hier min of meer continu in een broeierige vochtige hitte van 30 tot 34°C graden. Onze Road King kon als laatste deel van de verhuisinboedel na 5 maanden eindelijk uit zijn krat worden bevrijd. De Gabonese douane deed er nogal lang over om de juiste papieren af te geven. Het verhuizen en het uitkratten vielen ook nog niet mee. Via de achterklep cq lift van de vrachtwagen werd het hele houten krat met HD van rond de 500kg op een steekkarretje gezet en met vereende krachten door de tuin, helling op naar de carport gezeuld. En dat bij 34 graden. Vervolgens samen met Gai onze Malinese tuinman/bewaker werd de RK uit zijn krat bevrijd. De RK staat nu weer mooi te glimmen onder de carport naast ons huis. We konden eindelijk gaan touren… Touren in de stadsjungle. Samen met Marjolein touren we af en toe door de stad. Dat wil zeggen over de bestaande asfaltwegen en dat zijn er niet zo veel, langs de boulevard aan zee, langs het vliegveld naar een thee/koffiehuis, annex bakkerij voor een echt bakkie ‘café au lait’. Vervolgens onder het genot van schitterende Afrikaanse zonsondergangen bulderen we weer weg naar huis. Hierbij proberen we zo veel mogelijk de frequente politiecontroles annex razzia’s op rotondes etc te ontwijken door bijv. via de diplomatenwijk om te rijden. De arm der wet heeft nogal de neiging arme blanken geld af te persen. De Gabonezen hebben nog nooit een zware touringmotor gezien in hun leven, dus onze HD FL Road King trekt dus altijd veel bekijks. Sommigen staan je met verschrikte ogen aan te kijken wanneer we voorbij daveren. Jaha ik heb de uitlaten 'tropisch' laten afstellen bij Westcoast Motors, dwz Afrikaan-proof. Loud pipes saves lifes gaat hier in Gabon zeker op. Je moet niet vergeten dat de gemiddelde automobilist hier denkt dat ie alleen op de wereld is in zijn vehikel. Dwz geen rekening hoeft te houden met andere weggebruikers. Iedereen en alles stopt of keert ook overal en nergens, zomaar, plotseling, zonder richtingaanwijzer, om mensen of materiaal in te laden, of af te zetten. Daarbij houd men over het algemeen geen rekening met achteropkomend verkeer. Vaak ontbreken spiegels. Rustig rijden is hier ook een zeldzaamheid.
9
De technische staat van de gebruikte vehikels is ronduit onveilig. Preventief onderhoud kost geld en moeite en dat hebben de meesten er niet voor over kennelijk. Ze verplaatsen zich dus vaak in van die piepende en knarsende gammele auto’s en dito vrachtwagens die met houtje-touwtje en van ijzerdraad aan elkaar hangen. En dan die minibusjes. Op zijn Frans heten ze ‘taxi-brousse’ ofwel ‘bush-taxi’. In de EU mogen er maar max 8 man in, hier minimaal 20. Hier geldt vol is vol, dus 20-25 man vijf! rijen dik met bagage en kinderen op schoot is geen uitzondering. De wegen zijn bovendien erg link want de kwaliteit van het asfalt is slecht. Veel diepe gaten en scheuren. De tropische mix van gevaarlijk rijgedrag, gaten in de weg en gladheid door stof bagger, olie en ander losliggend afval op het wegdek, dwingt je er toe om uiterst geconcentreerd en defensief te rijden.
Jungle Tour Ride Lambaréné. Er zijn weinig geasfalteerde wegen in Gabon en met de slechte wegengesteldheid nodigen ze helaas niet echt uit tot lange comfortabele ritten. Maar de volgende zeer memorabele tour ride willen we jullie niet onthouden. Met een groep van vijf motoren ging de rit richting Lambaréné in de binnenlanden van Gabon van 27 t/m 29 dec 2008. Linea recta 250 km. Lambaréné is bekend vanwege het wereldberoemde ziekenhuis van Dr. Albert Schweitzer de winnaar van de Nobelprijs voor de Vrede in 1953. Hij overleed in 1965 90 jaar oud. Omdat het hier nog net niet vroor hadden de mannen i.p.v. schaatsen dus maar motoren ondergebonden, een HD Road King Classic “105th Anniversary”, een HD Sportster 883 “Hugger”, een Sportster 1200, een BMW en een Honda Africa Twin. Om 0700 vertrokken we uit Libreville voor naar we hoopten een mooie interessante junglerit. 1e Etappe: Chimpansee wees. Onderweg hebben we tijdens een koffiestop bij een half vergaan hotel hartverscheurende taferelen moeten aanschouwen rond de wrede gevangenschap van een kleine chimpansee. Hij zat met een ketting om zijn nek vastgebonden aan een ijzeren staaf op de rand van een BBQ oven. Verder had hij alleen een stuk schuimrubber om op te zitten of te liggen, geen eten en geen water. En dat bij constant 30-33 graden Celsius. Je staat machteloos want in beslag nemen kan al niet en de Chimp langs de politiecontroles smokkelen is praktisch onmogelijk. En helemaal niet op een motor. Na terugkomst thuis heeft Marjolein gelijk een noodkreet met foto’s per e-mail gestuurd naar de Jane Goodal Foundation, Monkey-World (van UK animal planet) en de Wildlife Conservation Society (USA). Die zouden direct actie ondernemen om te proberen de kleine daar weg te halen en te redden van een wisse dood. Helaas voor die dieren is het vaak dweilen met de kraan open. Maar je moet het allicht proberen, niets doen is ook geen optie..
10
De Nescafé had dus een nare bijsmaak, er werd nors afgerekend en we gingen in gedachten verzonken over de toestand van die chimp weer verder naar Lambaréné. 2e Etappe: Equateur. Na weer enkele kilometers fraaie slingerwegen door het tropische regenwoud zijn we gestopt op de evenaar, op zijn frans “l’Équateur”. Zo maar ineens uit het niets stond daar dat kleine mannetje, een echte Pygmee. Zowaar in een lange jurk dachten we eerst. Maar het bleek een T-shirt. Op blote voeten in zijn groezelige Tshirt en met een wandelstok en dol enthousiast. Die moest ook op de foto natuurlijk. Van het Lakes Chapter uit Friesland hadden we de chaptervlag en de Friese vlag geleend voor wat unieke Pompeblêd foto’s. De vlaggen van het Coastriders Chapter waren in dec helaas niet op tijd per post aangekomen. Op 21 maart 2009 zijn we met zijn tweetjes dus nog een keertje terug gegaan voor de foto shoot en dit keer met de Coastridersvlag natuurlijk. Bij deze gelegenheid hebben we ook geposeerd bij het eigenlijke evenaarmonument op de heuvel naast de weg. Een klein ‘zweet in de bilnaad’ offroad avontuur om er alleen al te komen via een steil en glibberig geitenpaadje. De Grijze roodstaart papagaai is trouwens het nationale symbool van Gabon. Door het dagelijkse zware ‘tropisch hard-hout’ verkeer beladen met enorme boomstammen op weg naar de kust, zit het wegdek vol met scheuren en gaten. Het rijden zelf is daarom redelijk vermoeiend omdat je je ogen continu op het wegdek gericht moet houden. Het is bijna een sport om alle gaten en scheuren op tijd te omzeilen. Maar het is te doen en je rijdt dus niet harder dan 75 km per uur. 3e Etappe: N’Djolé aan de rivier de Ogouée. De rit ging verder naar Bifoun waar we links af sloegen naar N’Djolé een stadje aan de rivier de Ogouée. De Ogouée is de grootste rivier in Gabon. Deze extra zij-etappe vanaf Bifoun, halverwege gelegen tussen Libreville en Lambaréné, was 120 km extra. Maar wat een extra. Geen recht stukje weg, alleen maar schitterende bochten op mooi asfalt door een adembenemend mooi heuvelachtig junglelandschap. Op een Road King zo te kunnen touren is paradijselijk kan ik je vertellen, geweldig. In N’Djolé werd geluncht bij de Auberge Saint Jean aan de rivier de Ogouée. En na een hele korte siësta ging het weer terug naar Bifoun en verder zuid naar Lambaréné ons einddoel na 370 km Afrikaans asfalt. Aangekomen in hotel Ogouée Palace de rotzooi op de kamer gegooid en JIIIHAA met een koud biertje in de hand in het “piscine” zitten, voilá. Lekker chillen, zwemmen en ‘s avonds een Afrikaans BBQ buffet. De volgende morgen in een pirogue (grote kano) de Ogouée op voor een rivier sightseeing trip. Meertje bezichtigd en de omgeving rond Lambaréné. Lambaréné ligt op een soort van eiland waar de rivier de Ogouée aan twee kanten langs stroomt. Het “Hopital Albert Schweitzer” konden we goed zien liggen vanaf het water. In de middag weer op de Harley naar een lokale beeldhouwer om vervolgens een stuk asfalt ten zuiden van Lambaréné te
11
verkennen onder leiding van de hotelmanager op zijn Japanse cruiser. In de avond genoten we in het hotel van het diner en een traditionele dans. 4e Etappe: BUSH-meat. De volgende ochtend vertrokken we vroeg voor de terugreis van 250 km. We reden weer langs prachtige heuvels en weelderig begroeide dalen en door bamboebossen waar de weg doorheen slingerde als door een tunnel. Op de heenweg waren we ze al tegengekomen, de roestige olievaten en houten stalletjes langs de weg waarop van alles te koop werd aangeboden. Van flessen met palmwijn en palmolie, groente, fruit tot en met vis en vlees. Vis en vlees niet zo als bij ons in de EU netjes ingepakt in het vriesvak bij Appie Heijn, maar gewoon ordinair hangend aan een touw in de bloedhitte en onder de vliegen. De keuze is reuze: vis, krokodil, leguaan, aap, knaagdieren, vogels, geschubde miereneter, kleine bosantilopen en schildpadden. De schildpad die we onderweg zagen, hing levend aan een stok. Wat heb je eraan gedaan hoor ik mensen vragen? Niets, de mensen zijn vreselijk arm en doen dus alles om wat te verdienen. Je kunt het ze gewoonweg niet kwalijk nemen. En aangezien er nog steeds stadsmensen zijn die dat exotische vlees lekker vinden, houd je de bush-meat handel in stand. Dit is het Afrikaanse continent of ook wel “The Dark Continent” genoemd, gezegend met een enorme natuurlijke schoonheid, bijzondere culturen en rijk aan natuurlijke grondstoffen. Maar ook het continent waar enorme wreedheden worden begaan tegen mens en dier. “C’est l’Afrique mes amis”. Tegen de middag kwamen we weer aan in Libreville. Het Miami van West Afrika…. Weer een Harley “Rumble in the Jungle” avontuur rijker.
12
Lustrum weekend Ardennen 17-19 april 2009 De 5 jaren waren weer omgevlogen, het was al weer tijd voor het volgende lustrumfeestje van het Chapter, ditmaal voor het 15-jarig bestaan. Events had besloten naar dezelfde locatie af te reizen als bij het vorige lustrum: het plaatselijke Domaine in Villers-Sainte_Gertrude,
een plaatsje waar zoals in zoveel plaatsen in de Ardennen, de tijd stil gestaan schijnt te hebben. Om half 9 in de ochtend was het verzamelen geblazen bij tankstation Akermaat aan de A9 bij Heemskerk. Een aantal leden zou op andere punten langs de route aansluiten, zodat we in totaal met 47 man op 31 motoren België zouden binnenvallen. De weersvoorspellingen waren niet al te best, zodat bijna iedereen bij de start al in de regenkleding gestoken was, ondanks de belofte van onze nieuwe voorzitter, dat het de gehele dag droog zou blijven. Hij - de voorzitter dus - had zoveel vertrouwen in zijn eigen woorden, dat hij enkel in het leer de start van de reis aandurfde (heet dat niet narcisme??). Maar goed, het was inderdaad nog droog bij vertrek, en de stemming was opperbest. Nog voor Badhoevedorp rees het eerste obstakel al op: een file van zo'n 6 kilometer, en ook tussen Holendrecht en Utrecht was het weer ontzettend druk. Na Ouderijn ging het beter en op de A27 kon goed worden doorgereden. Zo rond half 11 kwamen we aan in Oosterhout voor de eerste koffiestop. De groep was inmiddels compleet en na de koffie en het begroeten van de onderweg aangeslotenen, ging het weer verder. Binnendoor deze keer, en de voorzitter toch ook maar in het warme waterwerende pak. Wat koffie al niet kan doen met een mens. De grens werd genomen alsof hij er niet lag, België was voor ons. Op dus naar het mondaine Diest voor de lunch. Een meer dan uitstekend buffet, dat vergelijkbaar was met dat wat je op een luxe cruise op de Middellandse Zee krijgt, 13
was ons deel. Daar hield ook meteen het goede voorlopig op, want toen de motoren weer waren gestart was het inmiddels begonnen met motregenen, hetgeen iets later overging in gewone - lees stromende regen. De wegen in België zijn op weinig berekend, nauwelijks op verkeer, en al helemaal niet op regen. Binnen een paar uur waren de ooit prachtig glimmende bigtwins veranderd in iets, dat het meest deed denken aan de strontkarren van vroeger. De kluiten klei en stront zaten tot op de voorvork, tegen de sissybar, ja waar eigenlijk niet. Een paar kilometer voor het eindpunt ging het mis. De navigatie gaf een afslag naar links aan, maar die was een ietsiepietsie voor het punt, dat wij naar links gingen. We kwamen op een steil weggetje, waar boven geen verdere doorgang was en er dus gekeerd moest worden, terwijl een ieder zeer ongelukkig schuin in blubber en grint kwam te staan. Dit resulteerde in het "omvallen" van maar liefst 3 motoren, gelukkig zonder schade anders dan een paar geknakte ego's. Het toonde wel weer de liefde van kind naar ouders, dat Dustin ook spontaan ging liggen, toen pap en mam daartoe net even eerder besloten. Nadat de chaos weer was terug gebracht naar een normale situatie werden de laatste kilometers afgelegd en kon een ieder de slaapvertrekken op gaan zoeken en de prut achter de oren gaan verwijderen. Syl baalde als een stekker: de koppelingsplaten van de 2 jaar oude Sportie waren verbrand. Later zou HOG Assistance er voor zorgen, dat de patient naar een dealer werd afgevoerd. Voor het eten werd er eerst nog een paar uurtjes gebierd in de ondergrondse Taverne, waardoor de stemming weer steeg naar alcoholisch gestuurde hoogten. Ondertussen werd Yvonne lichtelijk groen van de pijn: de val leek zonder kleerscheuren overleefd te zijn, maar de bal, die op haar elleboog aan het groeien was, duidde op het tegendeel. Dus toch maar een arts gebeld en die vond het beter, dat er even in het ziekenhuis naar gekeken werd. Yvonne dus naar Luik, terwijl de groep begon met het Avondmaal (nee, niet het Laatste). Na het eten weer de Taverne in, waar tot in de kleine uurtjes menig glas Jupiler en Hoegaarden de weg van glas naar blaas wist te vinden. Onttrokken aan het toezicht van mams wist Dustin zich weer eens niet te gedragen en maar steeds te roepen,dat hij aan zijn laatste biertje bezig was, terwijl er toch echt steeds een ander glas verscheen. Yvonne kwam terug met haar arm in een mitella: er bleek een ader gesprongen te zijn in de elleboog. Niet zo gek natuurlijk als je ze achter de elleboogjes hebt. De volgende ochtend was het om half 9 ontbijten. tenminste als je je wekker goed ingesteld had, en niet zoals ik vergeten was de goede dag op te geven. Wit vertrokken koppies verraadden, dat voor een aantal de alcoholinname van de vorige avond iets teveel van het goede was geweest. Na het ontbijt was het opmaken voor een toerrit van zo'n 160 km. Bob was inmiddels ook gearriveerd. Hij was die ochtend om 6 van huis gereden, heeft de toertocht meegereden en is 's avonds weer naar huis gesjeesd. een dagje België noemen ze dat. Het weer was grijs en kil, maar vooralsnog bleef de regen uit. Er werd over de
14
karakteristieke binnenwegen gereden, zodat ook de allerlaatste plekjes chroom, die daarvoor nog zichtbaar waren, aan het oog werden onttrokken. na de koffiestop werd er weer verder gereden en kregen we plotsklaps zeer veel publieke belangstelling langs de route. We bleken midden een in wielerkoers beland te zijn, met alles wat daarbij hoort. Volgauto's, politie, ziekenwagens, noem het maar op. In Houffalize leek het wel of we allemaal winnaar van een MotoGP race waren geworden; drommen mensen langs de weg. Verder maar weer, op naar de lunch in La Roche. Hier splitste de groep zich en gingen groepjes op zoek naar een restaurantje naar keuze. Nadat ieder de maag had gevuld en er weer verzameld werd bij de tank uit WOII
ging het verder voor de laatste 40 km. Helaas, het bleef niet droog en regen werd wederom ons deel. Koud, moe maar gelukkig streken we weer neer in Villers. Die avond stond een bbq op het program, maar de realiteit zag er iets anders uit. We dachten het vlees buiten te moeten halen om dat vervolgens binnen gezamenlijk te nuttigen, maar het bleek dat a.) er een buffet binnen was neergezet en b.) dat we door omstandigheden in 2 verschillende zalen moesten eten. Dat is natuurlijk jammer, als je een feestavond gepland hebt. Na het eten ging het weer richting Taverne, waar de eigenaar tekst en uitleg kwam geven over het waarom van de splitsing en om mee te delen dat als genoegdoening het eerste uur alle consumpties gratis zouden zijn. Ik bestelde meteen drie vaten whisky, maar dat ging helaas niet lukken. Niettemin werd het weer zeer gezellig, hoewel de vermoeidheid her en der begon toe te slaan. Ruud vermaakte zich de hele avond opperbest met een Vlaamse (nee, geen reus, maar een schone), terwijl Michael het wel heel bont maakte door de hele avond zijn glas bier te vervoeren in de ruimte tussen zijn laars en onderbeen. De volgende ochtend bleek naar zijn eigen zeggen zijn sok doorweekt met bier te zijn en een uur in de wind te stinken. Het werd weliswaar niet zo laat als de vorige avond, maar qua gezelligheid deden beide avonden niet voor elkaar onder. Jammer toch weer, dat een aantal zich na sluitingstijd weer niet wisten te gedragen: eerder genoemde Michael, Sylvia en natuurlijk Dustin hielden het nog lang onrustig.
15
Het eerste wat ik de volgende ochtend ontwaardde, toen ik buiten kwam, was het verschrikkelijk witte, verwrongen, oerlelijke hoofd van Dustin, dat uit het slaapkamerraam hing. Wat kan een mens toch lelijk opdrogen na (te)veel bier. Normaal ziet hij er toch redelijk uit (hij lijkt echt op zijn vader. Au, nee Yvonne, niet slaan!), maar nu... Ria bleek de hele nacht in de weer geweest te zijn met het bestuderen van het toilet, maar dat kwam niet van de drank bezwoer ze mij. Het was even wachten op het ontbijt, dat in etappes naar binnen kwam. Yogurt en beleg stonden er al. Vervolgens kwamen de zoete broodjes, de koffie, en toen het "gewone" brood, maar ja, toen was het beleg al op. Ach ja, Belgen hè. De terugreis zou het eerste deel binnendoor gaan om vervolgens 's middags de snelweg op te zoeken. Een aantal, onder wie ikzelf, vond het echter mooi geweest, mede gelet op het wederom grijze kille weer, en besloot direct via de snelweg terug te gaan. Er was wat onzekerheid of de A2 bij Eindhoven nu wel of niet afgesloten was en er werd even overwogen om via Antwerpen-Breda terug te gaan, maar uiteindelijk ging het dan toch maar met 5 motoren gewoon via Luik, Maastricht en Eindhoven. Achteraf de juiste beslissing, want in noordelijke richting was de A2 niet afgesloten, enkel in zuidelijke richting. Na een tankstop iets onder Weert hadden we besloten een afscheidslunch bij Vianen te nuttigen. Bij Eindhoven zagen we dan eindelijk de zon, hoewel dat later bij Utrecht al weer over was. De lunch werd gelukkig nog wel lekker buiten in het zonnetje meester gemaakt. Nadat we afscheid van elkaar hadden genomen ging het richting Amsterdam, en viel de een na de ander van de groep af, totdat ik Henk en Ria alleen naar Assendelft liet gaan. Een fantastisch gezellig weekend was ten einde. Hulde voor Events, die het weer allemaal georganiseerd had, en op naar het volgende festijn. Live to Ride, Ride to Live!
De nieuwe dark custom lijn is binnen op = op
16
Touragenda Rallies Datum: 28-06-09 Organisatie: Willem en Theo
Afgelopen jaar is Drenthe goed bevallen in historisch opzicht. Dat willen we dit jaar eens dunnetjes over doen met een rit naar de Hunebedden. Dus een bosrijke prachtige omgeving om regelmatig even stoppen, al was het maar omdat er gerookt, geplast of gewandeld kan worden. We gaan via Utrecht en zwarte kousen gemeenten zoals Kampen, naar de Hunebedden en via de noordoost polder en de dijk Lelystad Enkhuizen weer terug. Lengte van de rit 430 km en we vertrekken ivm de lengte van uit de
Alkmaarsche Poort om 9.00 uur. Rit 4 7 Heuvelen en België: Datum: 19-07-09 Organisatie: Stephan en Olav
We gaan in deze rit naar Nijmegen, daar waar de Romeinen hun laatste vesting bouwden in de lage landen, maar ook de streek waar de Heiligland stichting gelegen is. Een oudheidkundig nagebouwd stukje Israel. Van daar uit over de 7 heuvelen, bekend van de 4 daagse wandeltocht richting noord en midden Limburg naar het door ons allen geliefde België Na een goede lunch terug richting Nederland en via de snelweg terug naar de kop van Noord Holland. Lengte van deze rit is 475 km en omdat we wel de tijd willen hebben om onze ogen goed de kost te kunnen geven gaan we weg vanuit de
Tankstation Akermaat om 8.00 uur. 17
Rit 5 Zuid-Holland, Het groene Hart: Datum:16-08-09 Organisatie: Theo en Michael
Het prachtige beeld van oude boerderijen, weilanden, molens, plassen en vergezichten. Laaggelegen veenweiden, grazende koeien, uitgestrekte polders en fraaie luchten, plassengebieden en oude waterlopen. Maar ook cultuurhistorisch erfgoed in oude stadjes. Dit alles doet soms denken dat de tijd hier stil staat Natuurlijk wonen hier gewoon mensen, boeren èn burgers. In het Groene Hart liggen Woerden, Weesp, Gouda, Alphen aan de Rijn, Mijdrecht, Muiden en al die andere, schitterende kleine stadjes en dorpen die het verblijf hier zo aangenaam maken. Rivieren in verschillende afmetingen stromen door het landschap. Het belooft een mooie tocht te worden van 275 km. We vertrekken net als anders vanuit de
Alkmaarsche Poort om 10.00 uur Rit 6 Alblasserwaard Datum:20-09-09 Organisatie: Olav en Willem
Het land tussen Lek en Merwede. In de Alblasserwaard ligt de beroemde molengang van Kinderdijk, welke sinds 1997 is toegevoegd aan de UNESCO Werelderfgoedlijst. Het omvat de gemeenten Gorinchem, Hardinxveld-Giessendam, Sliedrecht, Papendrecht en Alblasserdam. Het noordelijk en oostelijk gedeelte van de Alblasserwaard is overwegend landelijk en omvat de gemeenten Nieuw-Lekkerland, Graafstroom, Liesveld, Giessenlanden en Zederik. Het belooft dus een mooie tocht te worden met niet al te veel km. We vertrekken voor een tocht van 250 km vanuit
Alkmaarsche Poort om 10.00 uur
18
Rit 7 Amsterdam Datum: 18-10-09 Organisatie: Theo en Ton.
Amsterdam is de stad die de meeste nationaliteiten ter wereld telt. In 2007 wonen er in Amsterdam 179 verschillende nationaliteiten. De stad geldt ook als de culturele hoofdstad van Nederland, met de meeste nationale musea Rijksmuseum, Van Gogh Museum, de grootste orkesten Koninklijk Concertgebouworkest, toneel- en operagezelschappen en ook met de meeste muziek- en theatergebouwen. Ook rijden er de meeste fietsen, die van mening zijn dat ze altijd voorrang hebben en het ook nemen. (vaak hebben ze nog gelijk ook). Voor ons motorrijders is dat dus oppassen geblazen. De vele stoplichten, kunnen tot versnippering van de groep leiden. Dus het wegzetsysteem wordt hier in optima forma getest en de stress bij de weggezette groepsleden evenzeer. Het is geen lange rit maar wel een intensief dagje. We vertrekken ook bij deze laatste rit van het seizoen met 200 km voor de wielen vanuit de Alkmaarsche
Poort om 10.00 uur.
19
Rit zondag 26 april 2009 Waar voor je (lidmaatschap) geld. Het begon op een mooie zondag in april,(bewolkt). We gingen koffie drinken bij de Alkmaarse poort, (beheerder was ons vergeten, dus geen koffie). De opkomst was gigantisch, (12 man). Bij vertrek bleek een motor het niet te doen en bleef achter met ondersteuning, (een kwart viel dus af). Al snel nadat we waren vertrokken begon het te regen en begon ons hammam verwendagje. Gezichtsmassage, (regen).
Modderrmasker,
(spatwater)..
Sauna, (temperatuur van de motor)
Stoombad, Rokende uitlaten??? Of eh…. Had ik dat niet goed begrepen !?!?
voetbad (natte sokken)
Spelen op een waterglijbaan(olie op de weg).
20
dus dames 1x per week voor een hele gladde huid
Uitzicht op zee (prachtige bollen velden en veel jonge dieren in de weiden).
Heerlijk relaxen in de woeste hoogte, (heerlijke koffie met appeltaart en slagroom).
Waarna we het ontspannende rondje maar een keer over gedaan hebben en verder genoten hebben van de rit. Vervolgens hebben we gegeten bij Het Anker in Kolhorn,Waar de buikjes gevuld werden met wat ieder het liefst had, van zalm tot broodje warm vlees. Na het eten is de groep druppel gewijs ieder zijn weg gegaan.
Zonnebank gebruik zat helaas niet in het pakket. (zon kwam door bij thuis komst). Het fitness rondje is ook voor thuis bewaard,(zie je motor maar weer schoon te krijgen)
Ik heb aan Stephan en Willem gevraagd deze rit op de plank te leggen voor volgend jaar, omdat de gene die deze rit niet mee geweest zijn , erg veel gemist hebben. Het was ondanks het weer een prachtige rit om te rijden. Organisatoren bedankt. Matty
DUS VOOR EEN UNIEKE HAMMAM VERWENDAG, WORDT LID VAN:
U KOMT NA EEN RIT ALS HERBOREN THUIS EN U ZIET ER 10 JAAR JONGER UIT. 21
Ei,Ei……………Pasen is voorbij………
Dat dit wel een wat gedurfde titel is voor ’n verslag van ons 3e lustrum in de Ardennen, kan je wel stellen. Na ontvangst per email van een uitgedacht draaiboek voor dat weekend, bleek de voorbereiding perfect. Zo’n 45 deelnemers met ca. 31 motoren namen deel aan het festijn. Om 08.30 onder zwaarbewolkte lucht verzamelden we bij Akermaat. Via buienradar wisten we dat zo tussen Utrecht en Oosterhout de nattigheid begon, OP weg naar de 1e koffiestop AC Oosterhout, worstelden we ons tussen de vele files van de ochtendspits door. Daarna, met regenkleding aan, door de lichte regen naar de (voortreffelijke) lunch-stop in bij Berkenhof. De weggetjes daarna vereisten toch wel wat motorbeheersing, want rijden op kinderhoofdjes en gescheurd beton en asfalt , bedekt met plakken leem en koeienstront is niet mijn hobby. Ook Henk & Yvonne niet; op ’n natte glibberige weg met hellingshoek zeker 10 gr, vallen ze vrijwel stilstaand om. Schade aan de spiksplinternieuwe paarlemoerwitte Road King is er niet; wel Yvonne haar elleboog, waarop al spoedig een ei ontstaat. Op diezelfde doodlopende helling verbranden de koppelingsplaten van Sylvia Froger, en moet de motor laten ophalen door ’n Waalse Dealer. Laat in de middag komen we moe aan bij het landgoed en volgt de kamertoewijzing. Dustin en ik krijgen de jongenskamer. Allee, alles is proper en de cv aan. Maar we zijn met z’n allen, stemming is goed, en gaan voor een gezellig weekend. Dat wordt natuurlijk ingeluid in de kelderbar waar Willem Olie weer jarigen(!) heeft ontdekt, en worden de slachtoffers toegezongen. Na het diner (20.00 uur) wordt er nog nagedronken en lol gemaakt in die kelderbar. De Waalse uitbater kon het niet mee zo goed volgen, en het duurde wat lang voordat je glas gevuld was. Het duivenei van Yvonne, was inmiddels een kippenei geworden en Zuster Ingrid wilde ernstige kwetsuren uitsluiten en liet medische hulp komen. Een beterschapkaart bereikte Yvonne al, voordat de 2 broeders besloten haar arm te spalken en toch maar even ’n X-foto in het hospitaal te laten maken. Gelukkig viel alles mee, en daarom kan ik er nu wat makkelijk over schrijven, en zelfs de titel van dit verslag aan haar opdragen. Zaterdagmorgen begint droog en om 10.00 rijden we weg, gefilmd en gefotografeerd door de inheemsen. Grotendeels droge dag door de groene Ardennen. Veel bomen, bochten en beekjes en toch ook weer matige wegen. De lunch gebruikten we in het ons bekende (Benelux 2008) La Roche. 22
Weer arriverend op ons landgoed ontdekten we nog ’n groep Belgische gasten. Op een grote barbecue werden halve koeien geroosterd, daarna naar de keuken in porties gesneden en om 20.15 aan ons gepresenteerd. De Belgen hadden “onze” dinerzaal toebedeeld gekregen, en ach, die bikers verdelen we over ’n bovenverdieping en ’n begane grond zaaltje. Tja dat was niet zo leuk. Ook het verorberen van rood, ongaar vlees onder gezellige Tlbuizen had niemand verwacht. Dries vond dit niet acceptabel en sprak de uitbater/pachter hierop boos aan. Die erkende het niet door hem veroorzaakte probleem met het dineren. De domeineigenaar had die extra Belgische boeking gedaan.. Als compensatie bood de uitbater ons in de kelderbar excuses aan, en vrij drinken vanaf dat moment (half tien) tot half elf! Onmiddellijk kropen Jet en Sylvia achter de tap, die liters bier, wijn en voor de fijnproevers zelfs wodka en Grand Marnier gingen tappen. Het werd toch weer ’n prachtavond en de laatste bikers tijgerden rond enen naar hun kamer.
Zondagmorgen begon licht bewolkt, maar beloofde veel goeds. Binnendoor via Malmedy naar Maastricht. Halverwege raakten we verzeild in ’n wielerkoers met politiemotoren en wegafzettingen. Oze roadcaptains maakten slim van de gelegenheid gebruik en we reden in de staart van de colonne mee door de dorpjes en stadjes, gebruik makend van al die wegafzettingen en zwaaiend naar het talrijke publiek. Zodra we de grens over waren reden we in het zonnetje naar het Vrijthof, waar we een uurtje lunchten en de Maastrichtenaren gelegenheid gaven om die vele HD’s mooi op de foto te zetten. Via Eindhoven, Den Bosch nemen we afscheid van elkaar vlak voor Utrecht, en zien elkaar weer zondag de 26e of ’n ander evenement. Dank voor de organisatie, de roadcaptains en overige assistenten om weer ’n geslaagd evenement in de analen van Chapter West Coast bij te schrijven. Ruud
23
RoadCaptains training Ja, ik had er echt wel naar uitgekeken, de "Road Captain training" zeker omdat ik er de laatste keer niet bij kon wezen met de rijvaardigheidstraining in april in Alkmaar. Zondag 3 mei dus wederom vroeg uit de veren en om 7.45 uur op de motor richting Zaandam waar Michael zou staan bij het benzinestation langs de A8. Dus lekker ontspannen en met volle verwachting op weg, naar dat wat later bleek, toch weer een echte werkdag zou gaan worden. De weerberichten waren niet echt best voor deze dag, maar het was bij het weggaan nog droog maar wel zwaar bewolkt in tegenstelling tot de prachtige zaterdag ervoor, maar met optimisme en de regenoveral in de zij tas, extra handschoenen en natuurlijk het onvergetelijke broodje en fles water voor onderweg over de A7 richting Zaandam. Aangekomen bij de eerder genoemde benzinepomp stond Michael al even te wachten, een beetje bibberend leek mij, kwam hoogstwaarschijnlijk door de lage temperatuur, of kwam het door het stel motorrijders van de Honda Shadow club die even verderop stonden te blauwbekken en waarvan hij bescheiden zoals altijd, afstand van wilde bewaren?. Na elkaar begroet te hebben en warmere handschoenen aangetrokken te hebben samen het asfalt weer opgezocht, over de oostelijke ringbaan A8 om Amsterdam heen, vervolgens de A2 op richting Utrecht. Bij het grote benzine station even voorbij Breukelen zouden Ingrid en Aad Tas op ons wachten vergezeld door Dirk Ketting van het Lake Chapter.
Wederom een hartelijke begroeting, vooral met Ingrid,... Aad is iets minder interessant want die prikt te veel als je begrijpt wat ik bedoel, dus nog even over het weer praten, shaggie roken en met z'n vijven verder richting Nieuwegein, op aanwijzing van mijn gids de nieuwe Garmin Zumo 550 welke ik naar mijn idee helemaal goed had ingesteld, ,,,,,,,,,,,, dacht ik. Ja, dat klopte wel, en ik was er ook best gekomen, maar de Garmin van Dirk vertelde een ander afslag en de Tom Tom van Aad ook, hoe dan ook het ging even mis maar we zijn toch voorspoedig en vooral langs een veel leukere route ( achteraf gezien) op het Raadhuisplein aangekomen. Trouwens ik herinnerde me ineens dat ik dit probleem ook 2 weken terug had toen we in België reden, waar mijn Zumo ook een andere rijrichting aangaf als de voorrijder...die ons aanvoerde.. en die had toch een zelfde apparaat op zijn stuur als ik en met dezelfde route, toch ??? , heb ik dus hoogstwaarschijnlijk weer een "kat in de zak" aangeschaft, offf ? Nog even zorgen dat de tankjes vol zijn en toch voorspoedig aangekomen op de parkeerplaats aan een pittoreske havenkade bij het uiteindelijke reisdoel, Restaurant Poelzicht in Vreeswijk, en de motoren geparkeerd naast de motoren van de reeds al aanwezige leden van de andere deelnemende chapiters aan deze training. Inmiddels was de lucht al aardig donker geworden en vielen er reeds enkele verwaalde regen druppels als voorbode van wat absoluut zou gaan komen. Bij het binnenkomen werden we persoonlijk welkom geheten door de
24
H..O. G. manager van de Benelux, Liza van Hernen. Tjonge, wat is dat een hartelijke en charmante verschijning, had ik alleen nog maar op foto's gezien in de HOG TALE maar nu in het echt, nou alleen daar voor zou je al naar Nieuwegein rijden met het allerslechtste weer en zonder regenkleding. Ondanks dat ze met z'n 2en loopt ( zeven maanden heen) heeft ze nog volop de energie om haar passie van het Harley wereldje te dienen. Medio de 3e week van Julie komt er dus weer het kleine ukkie (motorrijdertje ? ) op de wereld vertelde ze, maar dat zullen we nog wel t.z.t. vernemen. Na een bakkie koffie en een plakkie cake te hebben genuttigd werden we uitgenodigd om naar boven te komen in een daarvoor bestemde zaal, want inmiddels waren allen deelnemers gearriveerd. Een hartelijk welkomstwoord van Liza van Hernen en enige uitleg over het af te werken programma van deze trainingsdag aan de leden van de chapters uit Leeuwarden, Vroomshoop, Amersfoort, Zeeland, Zoetermeer, Breda en ons vieren. Vervolgens nam Theo Verkammen het woord en begon met de theorie en uitleg van de doelstelling van deze training voor Roadcaptain. Dit was zeker leerzaam, en hij benadrukte de belangrijkste onderdelen waar je als roadcaptain mee rekening moet houden, en dan vooral in de ruimste zin het natuurlijke verkeersinzicht en het anticiperen in het verkeer, en gaf hier vele praktische voorbeelden aan, alsmede mochten we zelf voorbeelden en ervaringen aandragen, welke hij op een zeer deskundige wijze behandelde. Deze man is gewoon een genot om naar te luisteren en is vol passie over zijn werk waar hij volgens mij gewoon z'n hobby van heeft gemaakt.
Vervolgens werd het woord overgenomen door Rob Schotel ( al net zo gedreven als Theo) die de praktische training zou gaan leiden en waarnodig geassisteerd door Theo. De zoon van Theo zou meegaan met de foto camera in de auto bij Liza welke geplaatst gaan worden op de site van hogbenelux.com. Het was inmiddels al aardig gaan regenen, maar niet zeuren en toch zonder regenkleding op de motor gestapt en in colonne met Rob voorop op een Charley Cross Boen door de smalle straatjes van Vreeswijk. Ik had wel een beetje medelijden met de bewoners van deze smalle straatjes om zo ongewild getrakteerd te worden op de ochtend van de "rustdag" met dat oordovende lawaai van 30 passerende Harley Davidsons, later vernam ik dat deze mensen wel wat gewend zijn want dit oude centrum ligt in een gewilde route van diverse motorrijders en tourclubs maar je hebt natuurlijk altijd, en hier dus ook voor en tegenstanders. ( het oude plaatsje Vreeswijk aan de Lek met een rijke historie maakt deel uit van de grote plaats Nieuwegein en is dusdanig geheel geïntrigeerd maar is absoluut de moeite waard om eens te bezoeken). Vervolgens door het oude en Nieuwe gedeelte van Nieuwegein naar een vooraf gereserveerde en geschikte grote parkeerplaats op een industrieterrein. Zig zag om pionnen rijden, kleine achtjes rijden, grote achtjes rijden, vanuit stilstaande positie in de 1e versnelling met de rechterhand op de rug wegrijden en vervolgens een tennis balletje pakken van een pion en deze vervolgens op een volgende pion weer neerleggen al rijdende dus met veel behendigheid en motor beheersing. Dit laatste onderdeel was niet gemakkelijk maar het lukte bijna 25
iedereen wel een keer, al ging het ook wel eens mis, ik heb toch 2 prachtige Ultra glides cvo zien plat liggen op de valbeugels naast de bewuste pion, maar er was gelukkig geen ernstige schade. Deze hiervoor genoemde verrichtingen waren ditmaal moeilijker als normaal omdat het terrein niet vlag was, maar gebold, dus niet als bij Koks in Alkmaar , maar zoals sommige wegen in het echt wel zijn en met putten en oneffenheden erin. Regelmatig werden we bij elkaar geroepen om de gedane verrichtingen te evalueren. Uiteindelijk waren Theo en Rob zeer tevreden met de resultaten en vooral over de algemene inzet, en.....dus tijd voor de lunch. Daar was een ieder erg blij mee want we waren inmiddels flink nat en koud geworden en de magen hoorde je rammelen. Het was een uitstekende en goed verzorgde lunch en natuurlijk hartstikke gezellig met al die tot nu toe onbekenden aan tafel door elkaar te zitten, een ieder had wel 1 of meerdere belevenissen te vertellen, zoiets kun je wel heel lang volhouden maar er stond uiteraard nog veel meer op het programma, dus met een tevreden maag weer naar de motor. Liza had inmiddels afscheid genomen, tijd voor haar middagslaapje misschien?, en het was gelukkig op gehouden met regenen voor de gehele dag verder. Nu kwam dus het hoofdonderdeel van de training aan de beurt, namelijk het in een groep rijden en het bekwamen in het afzetsysteem. Met steeds een wisselde andere voorrijder ( wegzetter ) en achterrijder, waarbij ongeveer de helft van alle deelnemers een toerbeurt
hebben gehad, ging het via een prachtige en voor mij nog gedeeltelijk onbekende route via Houten richting Doorn, over de Utrechtse heuvelrug, Driebergen, Austerlitz, Soestduinen, Soest, Zeist etc, weer terug via de snelweg naar Vreeswijk. Bij elke wegzetters wisseling werd er geëvalueerd door Theo en Rob, dit was zeer nuttig maar er kwamen ook diverse kritische noten van deelnemers onderling naar elkaar en met verwijten van dit en dat deed of doe je niet goed, en dat was terecht naar mijn idee, want er werd door enkele deelnemers nogal gemakkelijk met het "baksteensgewijs rijden" omgegaan, te dicht op elkaar rijden dus geen veilige onderlinge afstand en weinig of helemaal geen gebruik van richtingaanwijzers maakten was me opgevallen bij enkele deelnemers. Het was me opgevallen dat deelnemers die het met de regels niet zo nauw nemen van dezelfde chapters kwamen. Concluderend kan ik vaststellen dat die paar jaar dat ik met de Coastriders meerijd, ik alleen maar kan constateren dat wij de veiligheidsregels hoog in het vaandel hebben en deze ook consequent uitvoeren, natuurlijk gaat er wel een iets mis, maar bij de Coastriders zit het allemaal wel goed maar je moet er altijd aan blijven werken is mijn conclusie. Na de laatste training werden de certificaten en badges uitgereikt door Theo en Rob, een ieder was natuurlijk geslaagd, en na nog een consumptie te hebben genuttigd, aangeboden door de HONG zijn we allen weer tevreden huiswaarts gegaan met een hele ervaring rijker. ( De gemaakte foto's van deze trainingsdag zijn zeer binnenkort te zien op www.hogbenelux.com ).
26
2e paasdag Verslag van 2e paasdag een ingelaste “last Minute Route. Een ingelaste Last Minute Route op 2e paasdag, het initiatief kwam van Theo en Ton, want veel mensen hadden gereageerd, dat ze het jammer vonden dat er niet gereden ging worden, dus hebben de heren dit gelijk opgepakt en ingelast. Als verrassing, want het was tenslotte Pasen, hadden Maaike en Jan Leek, van Westcoast Motoren gezorgd voor paaseieren, die in een zakje gezellig aan het stuur hingen, een hele leuke verrassing. De opkomst van super 36 mensen en 25 motoren als ik het wel geteld heb, nadat we de koffie genuttigd hadden bij de Alkmaarse Poort en na de inleidingspeech van onze voorzitter en na de algemene toespraak over veiligheid en het bespreken van de route door Theo, stegen wij op onze stalen rossen om te starten met de route. De laatste paar weken was de buiten temperatuur bijzonder aangenaam, ik hoorde zelfs op het nieuws dat het eigenlijk te droog en te warm was voor de tijd van het jaar, mij horen jullie niet klagen hoor, ik kan hier alleen maar van genieten, heerlijk rijden, zon op je hoofd, wat wil je nog meer en ook het ultieme gevoel van JA het seizoen is weer begonnen. Wordt weer genieten. Het mooie van deze tijd van het jaar is, dat de bloembollen uitgekomen zijn, prachtige gekleurde velden en heerlijke geuren, echt voorjaar.
27
Het was een rustige mooie tocht zonder veel bijzonderheden, Theo had een hele leuke locatie gevonden, waar we heerlijk op het terras koffie hebben gedronken en een schaal donuts hebben opgepeuzeld. Nog een stukje binnen door, op naar Volendam, waar we zouden lunchen, om Volendam in te komen, is zo wie zo al een hele opgave, of de weg is afgesloten, of je wordt op een vrij agressieve manier weggestuurd om dat Volendam heeft gewonnen (ja en?) en nu, ja hoor voor de 3e keer was er weer iets waardoor we weer het centrum niet in kwamen, 3x is scheepsrecht, dus …..
Lekker geluncht net even buiten Volendam, kennis gemaakt met wat nieuwe leden, WELKOM, leuk dat jullie er ook bij zijn. Binnendoor naar de Alkmaarse Poort om nog even op het terras na genieten onder het genot van een drankje.
Jammer dat het op de snelweg niet helemaal goed ging, de groep was ietwat uit elkaar gevallen een gedeelte ging rechtdoor en de grote groep ging de snelweg af hierdoor raakten we wat mensen kwijt, maar ach het is weer allemaal even wennen, de allereerste rit. Op de site staat trouwens ook het wegzet systeem, voor de nieuwe mensen en voor de mensen die heel lang niet met ons mee gereden hebben, altijd even handig om dit te lezen. En als laatste, Matty we zijn trots op je, omdat je het laatste stuk helemaal solo hebt gereden zelfs zonder navigatie systeem, menigeen met navigatie systeem doet je dat niet na hoor en verdwalen ze gegarandeerd als ze zonder een dergelijk ding moeten rijden en ik kan best een paar namen nomen. Een hele leuke en geslaagde dag, Heren van de Rallies, bedankt het was weer Top.
28
Midzomernachtrit Beste Chapterleden. De rallies commissie heeft een midzomeravond rit georganiseerd, zoals gemeld tijdens de jaarvergadering van 7 februari jongsleden. Het programma ziet er als volgt uit: Op 20 juni as. om 18.00 uur verzamelen we bij de Alkmaarse Poort voor een rit van ongeveer 2.30 uur. We hebben aan het einde van de rit een Barbecue georganiseerd. De barbecue wordt gegeven op het volgende adres: Cafe de Grost Grosthuizen 1633 EP Grosthuizen Tel: 0229 - 541393
Kosten per deelnemer zijn € 18,50 exclusief drank. Betalen doen jullie bij de Alkmaarse Poort, daar krijgen jullie een bewijs van betaling, heel graag gepast geld meenemen. De motoren kunnen achter een afgesloten hek worden geparkeerd, zodat je aandacht zich geheel kan richten op het feestgedruis. Inschrijven is verplicht. Dit kan door je aan te melden bij mail adres:
[email protected] of per telefoon. Nr 072-5720697. Wil je tijdens de barbecue alcohol gebruiken zorg dan voor vervoer naar huis, zodat je niet wordt aangehouden of ongelukken veroorzaakt met alle gevolgen van dien. Namens de ralliescommissie, THEO WELTEN.
29
Van de Editor Op zoek naar leuk nieuws voor dit blad struin ik elke dag het internet af, humpff beetje ongeloofwaardig, ik geef het toe. Wat ik wel doe is regelmatig web-logs lezen van een aantal mensen, via zo’n web-log kwam ik op de website van Laura. Na het lezen realiseerde ik me iets en dat wilde ik graag met jullie delen. Elke jaar als ik op één of ander event ben koop ik een MDA pin. In mijn beleving was dit een Amerikaanse organisatie maar na de web-log van Laura te hebben gelezen kwam ik erachter dat ik door het kopen van zo’n pin ook bijdraag aan de Vereniging Spierziekten Nederland. Ik heb daarom aan Laura gevraagd of zij een stukje voor ons blad wilde schrijven zodat we allemaal op de hoogte zijn van wat het kopen van zo’n pin betekend voor organisaties zoals de Vereniging Spierziekten Nederland. Dus mocht je op een event langs een stand van de MDA lopen, koop zo’n pin!! Rény
MDA Geachte West Coast Chapter leden. Elk jaar organiseert MDA (Muscular Dystrophy Association) Europe in samenwerking met Harley Davidson een aantal events om geld op te halen voor mensen met een Spierziekte. Dit wordt gedaan door middel van pins! De pins (in de vorm van een broche) zijn collector items die ook elk jaar weer een ander design hebben. Motorrijders komen er speciaal voor naar de stand van MDA, die er op verschillende dagen in binnen en buitenland staat. Ook dit jaar zijn ze er weer! (Zie http://www.mdaeurope.org/md/harley-davidson-events-2009-mda-europe.html voor de data!) De Vereniging Spierziekten Nederland is 1 van de verenigingen waar geld voor opgehaald wordt. Een deel van dit geld gaat naar het jongerenproject van de VSN genaamd Jackies! Elk jaar wordt er een weekend georganiseerd voor jongeren tussen de 16 en 30 jaar oud met een spierziekte. In dit weekend worden er verschillende workshops gehouden. Creatieve en serieuze. De deelnemers volgen twee van dit soort workshops op zaterdag. Het weekend wordt op zondagochtend afgerond met een cabaretvoorstelling.
30
Gezelligheid staat tijdens het weekend centraal. Contact met leeftijdsgenoten die ook een spierziekte hebben is voor velen niet vanzelfsprekend, omdat veel jongeren naar het reguliere onderwijs gaan. Zij lopen met ervaringen en vragen rond waarmee ze bij hun niet-zieke leeftijdsgenoten niet terecht kunnen. Het jongerenweekend blijkt een plek waar dit wel kan; er worden dan ook veel ervaringen uitgewisseld. Dit gebeurt aan de bar, op de dansvloer, maar ook tussen de bedrijven door. Dit wordt allemaal geregeld door jongeren met een spierziekte die zelf ook in die leeftijdscategorie zitten onder leiding van een VSN medewerker. Het weekend heeft tot slot een positieve invloed op de zelfstandigheid van de jongeren. Waar de jongeren zich thuis soms afhankelijk opstellen van ouders en verzorgers, zijn zij tijdens het weekend verantwoordelijk voor zichzelf. Er is geen begeleiding aanwezig voor de verzorging; jongeren nemen zelf een vriend/vriendin of broer of zus mee. Ook veel gezelliger toch? Voor 4 euro maakt u het mogelijk om deze jongeren een onvergetelijk weekend te bezorgen en het Jackiesweekend te laten bestaan! Dus kom naar de dichtstbijzijnde railly en zoek de MDA stand!
31
DE GROETEN UIT………….
We hebben weer 1 stel bereid gevonden om een verslag van hun leven op te schrijven, dit kunnen jullie verderop in ons blad terug vinden. Veel leesplezier, dit wordt zeker vervolgt. Met als speciale editie een verslag van Marjolein, over de strijd die zij aan het voeren is tegen dieren mishandeling. Wij zijn van mening dat wij jullie dit niet kunnen onthouden, omdat het zo’n roerend verhaal is. Groeten van uw Editor.
Aapjes kijken.......vreselijk!!! 7 jan, 11:27 Het ziet er zo vreselijk schattig uit, dat aapje op mijn arm. Beter gezegd die twee jarige chimpansee zonder moeder of andere soortgenoten. En hij is ook schattig, maar ook vreselijk zielig en eenzaam. De eerste keer dat we hem zagen kwam iemand van de hotelstaf met het mannetje op zijn arm naar ons toe. En dan zijn het net kleine kinderen, ze willen spelen en vastgehouden worden. Voor zijn twee jaar waren zijn spelletjes overigens geen kinderspelletjes meer. Hij heeft voor een baby een hoop kracht. De tweede keer dat we hem zagen, twee dagen later op de terugweg, liep hij niet gezellig door het hotel. Nee, hij zat vast aan een zeer korte ijzeren ketting, aan een paal. Zijn hok was een buiten BBQ. Geen eten, geen water, alleen een oud stukje schuim waar hij op zat. Hij veegde constant zijn loopneusje af. Zijn ogen stonden Ik kon hem niet triest. Hij klemde zich aan mij vast. Ik kon wel janken! meenemen, want ondanks alles is het hier in Gabon streng verboden deze mensapen te 32
houden......ja ja. Nou was ik na de eerste ontmoeting al van plan iets te gaan doen aan zijn situatie, maar nu kon ik bijna niet wachten tot we thuis waren. Dus gelijk een aantal organisaties een email gestuurd en een reactie teruggehad dat de WCS onmiddelijk actie gaat ondernemen. Vanmorgen vertelde mijn franse lerares mij dat er bij Lopé een reservaat is voor in beslag genomen apen. Ik heb inmiddels ook het telefoonnummer van de dierenarts daar!
Die ga ik nog bellen voordat ik naar NLD vertrek!
. De Kun je je voorstellen dat mensen hier ook gorillas thuis proberen te houden moederdieren worden doodgeschoten en de baby's verkocht en door mensen hier aangekleed en behandeld als een baby. Hetzelfde geldt voor chimpansees. Want zo'n baby aapje is zo schattig...... Als dat aapje twee is begint hij gevaarlijk sterk te worden voor mensen en tegen de tijd dat hij/zij volwassen is kwijnt hij/zij weg ik een te kleine kooi. Ik zal er in ieder geval alles aan doen wat in mijn macht ligt om een eind te maken aan dit soort praktijken!!!!
Aapjes kijken deel 2 We spraken er al een poosje over, teruggaan naar het hotel waar we in december een eenzame chimpansee aan ketting vonden. Afgelopen zaterdag was het zover, we moesten nog 'even' naar de evenaar om wat foto's te maken met de vlag van het Coastriders chapter Alkmaar. Nu rijden wij met de motor in ongeveer 3 uur naar de evenaar, dus het zou een niet al te lang ritje worden. hoewel de wegen hier erg slecht zijn hobbelden we met gemiddeld 80 km per uur door de jungle. En daar kwam de afslag naar Kangoo. We zouden een kopje koffie gaan drinken in het hotel waar we in december de chimpansee aantroffen die moest leven aan een ketting. Ik gaf mijn ogen goed de kost en zag plotseling bij een huis aan de rechterkant van de weg een opgewonden chimpansee springen. Hij zat vast aan een ketting en een groot nieuw glimmend hangslot hing als een misplaatst sieraad om zijn nek. Inderdaad, het hotel bleek gesloten. Tja, dat verbaasde ons niets want ze kregen waarschijnlijk 10 verdwaalde toeristen per jaar op de koffie en daar kun je geen hotel van runnen. Ik vertelde Willem wat ik onderweg had gezien en tergend langzaam reed hij met de 33
motor langs het huis op de heuvel. En daar zat Guillaume (zo hebben we het aapje genoemd) te spelen met een lege fles, aan een ketting en in de zon. En zijn hangslot was inderdaad nieuw en heel groot. Hij was flink gegroeid in die 3 maanden en ik weet zeker dat je nu niet meer gezellig met hem kan spelen of hem op je arm kan nemen. Zijn spel is te ruw geworden voor ons mensen. Een woede borrelde in mij op. Waarom had die natuurbeschermingsclub niets meer van zich laten horen? Waren ze wel langs geweest? Willem vond het geen goed idee als ik foto's ging maken, de eigenaar van het huis stond ons nl. argwanend na te kijken. Ik had hem het liefst aan een ketting gelegd, met een nog groter hangslot! Thuis gekomen maar voor de zoveelste keer een mail gestuurd en weer geen reactie. Na wat rondgevraagd te hebben een nieuwe poging gewaagd en wat andere mensen in de CC gezet. En ja hoor, daar kwam een reactie. Niet de reactie die ik hoopte te krijgen overigens. Ze hadden wel geprobeerd het aapje ergens in een opvang te plaatsen, maar er was geen ruimte. Mijn oren klapperden, echt waar. Dit kon niet waar zijn. Dit soort clubs maken zich zorgen om de mensenapen populatie. Ze verspreiden persberichten en zitten met een ernstige gezichten op tv te vertellen hoe erg het gesteld is met deze dieren. En dat er heel veel geld nodig is. Dat laatste is ook wel zo, opvang en resocialisatie van apen kost ook heel veel geld. Maar als ze mij dan vertellen dat er helaas geen plek is voor dit aapje omdat de fondsen van het opvangreservaat even opgedroogd zijn breekt mijn klomp. Laat Gabon daar lekker zelf geld in stoppen, zo'n rijk land. Maar nee, dat geld verdwijnt in de zakken van de bestuurders, zoals overal in Afrika.
Ik nam geen genoegen met dit antwoord en stuurde een lange mail terug, cc aan de Jane Goodall Foundation. En die reageerden vandaag. Ze willen graag een keer met mij praten over hun werk en hun projecten. JIPPIE!!!! Morgen ga ik gelijk bellen voor een afspraak, ik hoop zo dat ik iets voor deze organisatie kan gaan doen. Desnoods met een kous over mijn kop mensenapen bevrijden!
Jane Goodall Instituut Vandaag was het dan zover, mijn afspraak met Cécile van het "instituut Jane Goodall". We hebben ruim 1,5 uur zitten praten over mensenapen, natuurbescherming, opvangprojecten, educatie, bewustwording, eco toerisme, apen in gevangenschap, etc. Teveel om op te noemen. Het instituut is pas drie maanden werkzaam in Gabon en veel dingen zitten nog in de onderzoeksfase. Zo weet men bijvoorbeeld niet precies hoeveel chimpansees er hier leven, de laatste telling is van 25 jaar geleden. Natuurlijk kun je nu heel makkelijk 34
zeggen 'belachelijk', maar we zijn hier in Afrika, West Afrika om precies te zijn en daar gaat men anders om met dieren en natuur dan wij westerlingen gewend zijn. Ik stuiter bij het zien van een aap aan een ketting, hier halen ze hun schouder op en eten ze hem bij wijze van spreken op omdat ze anders niet te eten hebben. Een aantal NGO's hebben de handen ineen geslagen en zetten nu gezamenlijk druk op de regering hier om wetten aan te passen en om een reservaat voor chimpansees te realiseren. Maar het realiseren van een reservaat is niet alleen een geldkwestie heb ik vandaag geleerd. Maar goed, bewustwording is eigenlijk het toverwoord en daar ga ik ze bij helpen. Er komt een informatie campagne, we gaan het instituut bekend maken hier bij expats, bedrijven etc. om zo ook een stukje fondsenwerving te kunnen gaan doen. En ik ga uiteraard mijn jarenlange opgebouwde netwerk gebruiken voor dit alles. Ik ga een mooi pr-plan voor ze schrijven en andere expat vrouwen tzt mobiliseren voor de uitvoering (tentoonstelling, conferentie). En tot slot natuurlijk 'mijn' chimp. Cécile heeft een netwerk van mensen die de plekken in de gaten houden waar chimps gevangen worden gehouden. En ook mijn aapje wordt nu in de gaten gehouden en als er ergens een plek voor hem is dan gaat hij daar naar toe. Tenzij zijn gezondheid zo hard achteruit gaat, dan wordt hij 'onteigend'en gaat hij naar een noodopvang. Maar dan schep je ook weer de ruimte voor mensen om een nieuwe chimpbaby uit het oerwoud te halen.......Dus bewustwording, praten, praten, praten en heeeeel veel geduld. In Oost Afrika is het gelukt na jaren heel intensief werken. dat gaat hier ook gebeuren, al duurt dat nog wel een poosje. YES!!!!!!!! Save the great apes from the humans!!!! Marjolein
35
TRUST AND KNOWLEDGE
Voor elke Harley-rit sportief of chic, een (zonne)bril van Metselaar Optiek De nieuwste slijptechniek op sterkte en curve, dat moet elke Coastrider durven.
Metselaar Optiek Gedempte Gracht 63 1506 CC Zaandam 075-6162029 ( Ma gesloten)
36
