Verhalenbundel van alle verzamelde verhalen van juli november 2015

Verhalenbundel van alle verzamelde verhalen van juli‐november 2015

INHOUDSOPGAVE      CLIËNTEN    1  VERHAAL 1  ‐  SWT ROODENBURG      2  VERHAAL 2  ‐  SWT BOERHAAVE      3   VERHAAL 3  ‐  SWT BOERHAAVE      4   VERHAAL 4  ‐  SWT BOERHAAVE      5   VERHAAL 5  ‐  JGT STEVENSHOF      6   VERHAAL 6  ‐  SWT BOERHAAVE      7   VERHAAL 7  ‐  SWT ROODENBURG      8   VERHAAL 8  ‐  GEMIVA LEIDEN      9   VERHAAL 9  ‐  JGT STEVENSHOF      10   VERHAAL 11  ‐  SWT ROODENBURG      11  VERHAAL 12  ‐  JGT NOORD        12   VERHAAL 14  ‐  SWT STEVENSHOF      13   VERHAAL 16  ‐  SWT MERENWIJK      14   VERHAAL 17  ‐  JGT STEVENSHOF      15   VERHAAL 18  ‐  JGT STEVENSHOF      16  VERHAAL 19  ‐  VERTROUWENSPERSOON    17   VERHAAL 20  ‐  JGT BOS‐ EN GASTHUIZEN    18   VERHAAL 21  ‐  VOEDSELBANK / SWT BINNENSTAD  19   VERHAAL 22  ‐  JGT BOS‐ EN GASTHUIZEN    20   VERHAAL 23  ‐  JGT BOS‐ EN GASTHUIZEN    21   VERHAAL 25  ‐  SWT STEVENSHOF      22  VERHAAL 26  ‐  JGT ROODENBURG        MEDEWERKERS                23   SWT MERENWIJK            24  SWT BOERHAAVE            25  SWT STEVENSHOF            26  SWT ROODENBURG            27  SWT NOORD                            28  JGT STEVENSHOF            29  JGT BOS‐ EN GASTHUIZEN          30  JGT NOORD              31  JGT MERENWIJK            32  JGT ROODENBURG              33  WERK & INKOMEN             34  PROJECT JA                INDIVIDUELE MEDEWERKERS    35   VERHAAL 1  ‐  HUMANITAS RIJNLAND     36   VERHAAL 2  ‐  JGT MERENWIJK             

                                           

                                           

                                           

2  3  4  5  6  7  8  9  10  11    11  12  13  14  15  16  16  17  18  19  20  20 

 

 

 

 

         

         

         

21  24  27  30  33 

         

         

         

35  40  43  45  47 

   

   

   

50  53 

   

   

   

54  55 

1   

1 

CLIËNTVERHAAL 1 – SWT ROODENBURG 

  “Mijn grootste verandering is dat er weer regelmatig iemand bij mij over de vloer komt en ik in een  telefooncirkel ben opgenomen. Ik ben nu 81 jaar. Ik heb altijd voor mijzelf kunnen zorgen. De laatste  vier jaar ontvang ik, nadat een hartaandoening werd geconstateerd, thuiszorg. Ook in die tijd ben ik  veel  blijven  ondernemen.  Ik  ben  in  1962  begonnen  met  vrijwilligerswerk  voor  de  kerk  en  ik  heb  sindsdien  nooit  stilgezeten.  Ik  vind  dat  alleen  maar  mooi.  Bovendien  was  in  het  in  de  laatste  jaren,  toen het slechter ging met mijn man, een welkome afleiding.    Tegen het eind van 2014 begon ik mij ineens erg moe te voelen. Ik bleek borstkanker te hebben. Na de  operatie  mocht  ik  maar  één  nacht  blijven.  Bij  thuiskomst  was  er  geen  zorg  meer.  Mijn  kinderen  moesten  alles  toen  regelen.  Zij  zijn  de  eerste  nacht  blijven  slapen.  De  volgende  ochtend  kwam  de  eerste verpleeghulp. Dat was werkelijk een drama. Ik kreeg te horen dat ik zelf voor verband en tape  moest zorgen. Ik heb ’s avonds mijn kinderen verteld dat ik het alleen wilde redden, dus ik heb ze naar  huis  gestuurd.  Helaas  ging  het  die  avond  niet  goed.  Ik  ben  meerdere  malen  flauwgevallen,  waarna  mijn  kinderen  mij  hebben  gevonden  en  de  ambulance  hebben  gebeld.  Nadat  ik  uit  het  ziekenhuis  kwam, belandde ik in een dip. Mijn kinderen hebben het veel te druk om voor mij te zorgen. Iedere  keer dat er iets met mij gebeurde, moesten zíj het regelen. Mijn zoon heeft uiteindelijk verschillende  thuiszorginstanties  gebeld.  Zij  hebben  toen  pas  iemand  gestuurd.  Helaas  lijken  alle  thuiszorgers  weinig tijd te hebben en moeten ze vaak snel weer weg.    Ik heb in die tijd een brief gestuurd naar de Gemeente. Ik heb een erg groot zelfstandigheidsgevoel,  maar de eenzaamheid overviel me gewoon. Ik voelde me erg in de put gelaten. Als reactie op die brief  kwam  iemand  van  het  Wijkteam  langs.  Bij  hen  ben  ik  veel  beter  af.  Ook  heb  ik  mij  in  een  telefooncirkel laten opnemen. Ik ben van mening dat alle ouderen dit zouden moeten doen.    Wat mij ten slotte erg opvalt aan de hulpverlening, is dat ik vaak ‘we zien u wel weer’ te horen krijg  van  hulpverleners.  Ik  kom  uit  een  ondernemende  generatie  waarin  we  meteen  resultaat  willen  boeken. Wat ik nu veel zie, is dat als er een probleem is het vaak erg lang duurt voordat dat opgelost  wordt. Dat is voor veel mensen erg moeilijk te accepteren.”      

2   

2  CLIËNTVERHAAL 2 – SWT BOERHAAVE    “De grootste verandering is dat mijn oma in een verzorgingstehuis is opgenomen. Zij lijdt al zeker 2, 3  jaar aan dementie. Momenteel zit ze in een verzorgingstehuis, maar daarvoor woonde ze nog alleen.  Ze zat door haar dementie de hele dag thuis. Ze kan niet staan, ze kan niet lopen. Kortom, ze had echt  huishoudelijke hulp nodig. Zij kreeg per week maar twee uurtjes hulp. Dat zat mij enorm dwars. Je zag  gewoon dat ze te weinig mensen om haar heen had. Ik heb toen haar thuiszorginstantie gebeld met  de vraag of dit meer kon worden. Ik heb toen als antwoord te horen gekregen dat ze niet genoeg geld  meer  van  de  gemeente  kregen  om  het  personeel  vaker  langs  te  laten  komen.  Bovendien  was  haar  huisoppervlak niet groot genoeg om in aanmerking te komen voor deze hulp.  Via haar huisarts werden we uiteindelijk verwezen naar het wijkteam. Zij zijn toen bij mijn oma langs  geweest en hebben geïnventariseerd wat ze nodig had. Bovendien werd er geregeld dat er vanuit een  organisatie  in  Utrecht  vrijwilligers  driemaal  per  dag  bij  haar  langs  kwamen  om  haar  te  helpen  met  haar medicatie. Helaas is zij vlak hierna gevallen en in het ziekenhuis beland. In die tijd zijn ook haar  kinderen  bijgesprongen.  Ze  woont  nu  ondertussen  twee  maanden  in  een  verzorgingstehuis  in  Warmond.  Met de hulp van het SWT ben ik erg tevreden. Ik denk dat het dankzij het wijkteam is dat mijn oma  uiteindelijk in een verzorgingstehuis terecht is kunnen komen. Vooral de pro‐activiteit van het team  vond ik erg fijn. Na de hulpvraag en de inventarisatie gingen zij erg snel aan de slag.”   

 

3   

3   CLIËNTVERHAAL 3 – SWT BOERHAAVE    “Mijn grootste verandering is dat ik een nieuwe woning heb gekregen en weer zelfstandig ben. Ik had  jaren terug een eigen bedrijf. Ik heb dat tot internationale hoogte opgebouwd. Ook had ik een mooie  woning.  Toen  mijn  vrouw  psychisch  zwakker  werd,  heb  ik  veel  hulp  over  moeten  nemen  en  mijn  bedrijf  aan  mijn  schoonzoon  moeten  verkopen.  Uiteindelijk  zijn  mijn  vrouw  en  ik  na  veertig  jaar  huwelijk  uit  elkaar  gegaan.  Toen  ging  het  fout.  Mijn  schoonzoon  heeft  het  bedrijf,  waar  ook  mijn  pensioen in zat, failliet laten gaan. Doordat ook de alimentatie naar mijn vrouw erg hoog was en mijn  zoon weigerde het geld terug te betalen dat ik hem voor zijn opleiding geleend had, werd het geld erg  snel minder. Ik heb mijn woning uiteindelijk voor veel minder dan de aankoopprijs kunnen verkopen.  Daardoor kwam ik in een faillissement, vooral omdat er nog een restschuld stond Doordat de curator  dreigde beslag te leggen op eigendommen van de kamerverhuurster heb ik mij moeten uitschrijven. Ik  heb  daardoor  sinds  2007  bij  andere  mensen  in  moeten  wonen.  Wel  werd  er  maandelijks  geld  ingehouden. Ik moest het doen van nog maar 800 euro per maand. Ook is er bij mij prostaatkanker  geconstateerd. Ik ben hiervoor geopereerd en bestraald, maar deze is weer teruggekomen en zal ook  niet meer weggaan.    Toen ik dit jaar geopereerd moest worden aan mijn heup, wist ik dat deze situatie zo niet langer kon.  Mijn huisarts beval me aan om contact op te nemen met het sociaal wijkteam.    Een  werkster  heeft  mij  binnen  no‐time  geholpen  aan  een  nieuwe  woning.  Ik  kreeg  al  snel  een  telefoontje van Ons Doel voor een aanleunwoning. Ik woon hier nu sinds augustus. Ik heb ontzettende  mazzel gehad met deze woning en ik ben helemaal gelukkig. Ik kan alleen maar lof hebben voor het  wijkteam.  Zij  is  een  verademing,  een  schat  van  een  mens.  De  hulp  was  concreet  en  je  weet  dat  mensen bezig zijn om je een stukje op weg te helpen. Als ik haar iets vroeg, had ze het vaak dezelfde  dag al geregeld.    Echter, zo goed als het wijkteam werkte, zo slecht werkte het loket voor de Bijzondere Bijstand die ik  aanvroeg.  Die  organisatie  werkt  te  veel  vanuit  regels.  Het  begon  al  toen  ik  te  horen  kreeg  dat  ik  eventueel  alleen  een  vergoeding  zou  kunnen  krijgen  voor  aankopen  die  ik  ná  de  aanvraag  had  gedaan.  Naar  aanleiding  van  een  brief  van  7  september  met  6  aanvullende  vragen  heb  ik  een  antwoord met 14 bijlagen binnen de gestelde termijn toegestuurd. Dit resulteerde in een vraag naar  nog  meer  gegevens.  Ook  deze  zijn  per  omgaande  toegestuurd.  Toen  kreeg  ik  twee  weken  later  te  horen  via  een  standaard  gegenereerde  brief  dat  ik  helemaal  geen  bijstand  kreeg.  Het  leek  alsof  er  geen nadenkwerk aan te pas kwam. Ik kon geen kant meer op. Toen heeft het wijkteam me geholpen  door middel van een noodpotje. Dat kwam uit de hemel. Er zit daar zo veel meer sympathie. Ik geniet  nu elke dag van de rust en het zelfstandig zijn.”     

 

4   

4  CLIËNTVERHAAL 4 – SWT BOERHAAVE    “Mijn grootste verandering is dat mijn schuldaflossing is goedgekeurd door de rechter. Ik heb een tijd  in Panama gewoond en had daar stap voor stap een eigen bestaan opgebouwd. Met een baan, een  woning, een vriendin. In 2008 moest ik terugkeren naar Nederland omdat mijn vader ziek werd. In die  tijd  werd  ik  zelf  ook  erg  ziek.  Toen  bleek  dat  een  speciale  expatverzekering  die  ik  had  afgesloten  helemaal  niet  gedekt  werd  in  Nederland.  Het  bleek  dat  ik  alle  zorgtoeslag  die  ik  al  die  jaren  had  ontvangen terug moest betalen. Ik ging veel vooruit betalen op mijn creditcard. Vervolgens kreeg ik  weer boetes omdat ik die rekening niet snel genoeg afbetaalde. Ik had een potje voor noodgevallen,  maar dat ging erg snel leeg.    Wat veel mensen niet beseffen, ook veel instanties niet, is dat een schuld exponentieel groeit. Als je  een  termijn  niet  kan  betalen,  krijg  je  daar  een  boete  overheen.  Daarna  weer,  enzovoort.  Mijn  originele schuld was zo’n 2000 euro, maar die is door alle administratie opgelopen tot 18.000 euro. Ik  vind  het  absoluut  terecht  dat  ik  mijn  schuld  terug  moet  betalen  en  ik  wil  daar  ook  graag  aan  meedenken,  maar  op  deze  manier  maak  je  het  mensen  onmogelijk.  Je  loopt  steeds  meer  achter  de  feiten  aan.  Er  bestaat  een  kans  dat  je  in  een  sociaal  isolement  komt:  je  mag  geen  abonnementen  afsluiten, een avondje uit is er niet bij en ik was bang dat mijn vrienden niet langer geduld hadden  voor mijn situatie.    Ik ben op een gegeven moment in een woning terechtgekomen met een huisbaas die zoveel blowde  dat hij psychoses kreeg. Ik heb toen, vier jaar geleden, zelf Kwadraad gebeld. Hier ben ik in contact  gekomen  met  een  medewerker  [die  momenteel  in  het  SWT  zit].  Zij  heeft  mij  aangedragen  bij  een  bewoner van een anti‐kraakwoning. Hier woon ik nu ook. Wij zijn contact blijven houden, ook nu ze  niet meer bij Kwadraad werkt maar in het wijkteam. Toen ik voor de rechter moest komen om mijn  schuldaflossing in gang te zetten, heeft zij mij twee maanden geleden voorgesteld een brief met mijn  hele  verhaal  op  te  schrijven.  Daar  heeft  ze  me  goed  mee  geholpen.  Ook  is  ze  meegeweest  naar  de  rechtbank. Ik denk dat zowel de brief als haar aanwezigheid een signaal waren naar de rechter, die  het  op  veel  punten  met  mij  eens  was.  Ik  ben  een  typisch  geval  van  iemand  die  wel  wil,  maar  simpelweg niet kan. 13 oktober is mijn aflossing ingegaan. Zij heeft mij daar enorm in geholpen.    Mijn grote passie is het bouwen en bewerken van meubels en woningen. Het liefst zou ik in een loods  wonen  en  van  daaruit  luxe  meubels  maken  en  verkopen.  Helaas  kan  dit  niet,  omdat  je  in  de  schuldsanering geen ZZP’er mag zijn. Ze zijn bang dat je weer geld gaat lenen, maar dat is niet wat  ZZP’er zijn inhoudt. Zo kreeg ik laatst een aanbieding voor een klus in Rotterdam op basis van mijn  portfolio. Als ik die aan had kunnen nemen, dan had ik mijn schuld in een jaar afbetaald. Maar dat  mag niet, omdat ik in loondienst bij iemand moet staan. Ik ben 51 jaar, ik heb nooit gesolliciteerd. Ik  heb altijd werk aangeboden gekregen, altijd werk gecreëerd. Daar zit een fundamentele fout in het  systeem.  Bovendien  kost  het  zo  ook  de  samenleving  veel  meer  geld  omdat  het  mij  drie  jaar  in  de  bijstand moet houden. Dat is geen voorbeeld van eigen kracht.”     

5   

5  CLIËNTVERHAAL 5 – JGT STEVENSHOF    “De  grootste  verandering  in  onze  situatie  is  dat  we  hebben  leren  omgaan  met  hoog  oplopende  emoties  van  ons  zoontje.  Wij  kregen  eigenlijk  vrij  onverwacht  te  horen  van  de  meester  van  ons  zoontje van negen jaar dat het niet zo lekker met hem liep op school. Zo had hij geregeld ruzie. Hij  veronderstelde dat wij daar al van op de hoogte waren, maar dat was eigenlijk niet zo. Hij vroeg of  wij hulp van buitenaf in wilden schakelen. Wij staan altijd voor veel open, dus we hebben diezelfde  ochtend nog online een formulier ingevuld. De volgende dag werden we gebeld door iemand van het  JGT. Hij heeft ons verhaal aangehoord en stelde voor de volgende dag af te spreken. Hij heeft toen  geconstateerd dat het met onze zoon allemaal minder erg was dan vooraf leek.  Hij gaf wel aan in ieder geval met onze zoon aan de slag te willen. Hij is eerst twee keer bij ons thuis  geweest  en  heeft  ook  met  onze  zoon  alleen  afgesproken.  Zo  heeft  hij  met  onze  zoon  een  Rots  &  Watertraining gedaan, waar hij veel ervaring mee heeft. De conclusie na de behandeling was dat de  emoties van onze zoon soms erg hoog op kunnen lopen. Wij hebben hier mee om leren gaan. Zo is hij  aan het begin van het nieuwe schooljaar aanwezig geweest bij een gesprek dat we hadden met de  nieuwe juffrouw van onze zoon. We merken dat zij hier veel meer ervaring mee heeft dan de vorige  leraar,  dus  dat  zien  wij  positief  tegemoet.  Mogelijk  hebben  we  aan  het  begin  van  het  volgende  schooljaar eenzelfde gesprek met de nieuwe leraar.  Met het JGT en de medewerker die ons hielp specifiek zijn we erg tevreden. Vanaf het begin werden  we erg betrokken in de hulpvraag. Van daaruit zijn we ook pas aan de slag gegaan. Het was niet alsof  hij vooraf al een plan klaar had liggen en zei: ‘zo gaan we het doen en niet anders’. Hij gaf ons ook  vanaf het begin aan dat wij capabel genoeg zijn als ouders om dit probleem op te kunnen lossen. Dat  was  erg  prettig  omdat  je  bij  hulp  ontvangen  van  een  JGT  nog  wel  eens  denkt  dat  je  kind  oncontroleerbaar  is  geworden.  Ook  was  hij  heel  transparant  in  de  hulp.  Hij  gaf  zelf  aan  normaal  alleen  met  puberende  jongens  te  werken  en  dat  het  de  eerste  keer  was  dat  hij  met  een  jongere  jongen kwam te werken. Ook vertelde hij dat cliëntcasussen in zijn team besproken worden. Kortom,  Hij  heeft  er  veel  aan  gedaan  om  te  zorgen  dat  zowel  wij  als  onze  zoon  ons  op  ons  gemak  zouden  voelen en dat hij altijd bereikbaar is.”   

 

6   

6   CLIËNTVERHAAL 6 – SWT BOERHAAVE    “In verband  met  een  progressieve ziekte ontvang  ik al tien jaar lang persoonsgebonden  budget. De  grootste  verandering  in  mijn  situatie  is  dat  ik  die  ben  kwijtgeraakt.  Doordat  mijn  ziekte  ernstige  slechtziendheid  en  slechthorendheid  veroorzaakt,  heb  ik  dat  PGB  gebruikt  om  een  stuk  vrijheid  te  behouden  in  mijn  dagelijks  leven.  Op  die  manier  kan  ik  met  mijn  kinderen  naar  de  speeltuin  of  het  zwembad en hangt niet de volledige zorg van mijn man af die een drukke baan heeft en meer dan vijf  dagen per week werkt. Deze opzet heeft mij altijd goed geholpen. Natuurlijk komt die hulp van twee  kanten: je krijgt er veel vrijheid voor, maar je moet veel administratieve rompslomp onder ogen zien.  Echter, in de loop der jaren leer je daar mee omgaan en dat is een mooie balans geworden. Ik ben  altijd heel blij en dankbaar geweest voor het PGB.    Deze  situatie  veranderde  toen  de  zorg  naar  de  Gemeente  overging.  In  de  beginperiode  was  de  informatievoorziening  wat  betreft  de  consequenties  van  de  verandering  voor  mij  concreet  volstrekt  onduidelijk. Vooral wat de eigen bijdrage werd, was niet helder. Daar zijn mijn man en ik toen meteen  achteraan  gegaan.  Wij  zijn  toen  volledig  verdwaald  geraakt  in  het  woud  van  CAK,  de  Sociale  Verzekeringsbank  en  de  Gemeente.  Toen  mijn  indicatie  in  juli  dit  jaar  verliep  en  ik  een  herindicatie  moest ontvangen, kwam het Wijkteam bij mij langs. Alle vragen waar ik antwoord op wilde, heb ik  hun  voorgelegd,  maar  ze  wisten  op  geen  één  het  antwoord.  Soms  hebben  ze  mij  zelfs  antwoorden  gegeven die gewoonweg niet kloppen. Bovendien heeft het mij erg geërgerd dat hun houding weinig  was. Ik zit niet op overmatige betrokkenheid of medelijden te wachten. Zij komen om te beoordelen of  ik hulp nodig heb en hoeveel. Ik wil graag antwoorden op vragen die ik heb, maar die konden ze mij  niet geven.     Dat  gold  ook  voor  het  CAK  en  de  Sociale  Verzekeringsbank.  Niemand  kon  mij  iets  vertellen  over  de  financiële  consequenties  van  de  transformatie.  Toen  ik  werd  geherindiceerd,  ging  dat  wel  erg  makkelijk.  Ik  werd  daar  kritisch  van.  Ik  mocht  op  dat  moment  kiezen  tussen  professionele  of  niet‐ professionele  zorg.  Toen  ik  vroeg  wat  het  verschil  in  eigen  bijdrage  zou  zijn,  kon  daar  ook  geen  antwoord op gegeven worden. Ik heb het toen vooralsnog laten lopen, maar na de herindicatie werd  mijn  eigen  bijdrage  560  euro  per  maand.  Ik  ben  toen  meteen  gaan  bellen  en  mijn  vraag  bij  verschillende mensen neergelegd, maar pas na twee weken kreeg ik iemand aan de lijn die mij ook  daadwerkelijk  antwoorden  kon  geven.  Hoe  dit  bedrag  berekend  werd  en  of  dit  herberekend  kón  worden, daar kon ook geen antwoord op gegeven worden. Ik besefte dat dit geen houdbare situatie  was,  simpelweg  omdat  ik  meer  aan  eigen  bijdrage  dan  aan  mijn  PGB  uitgaf.  Ik  heb  mijn  PGB  toen  direct  opgezegd.  Dat  is  best  een  klap,  want  dat  betekent  verlies  van  vrijheid  terwijl  mijn  slechtziendheid en slechthorendheid zijn toegenomen en de behoefte aan ondersteuning alleen maar  groter is geworden.     Vervolgens kregen wij een brief van het CAK, waarin stond dat mijn eigen bijdrage de eerste helft van  2015 veel hoger had moeten zijn. Er volgde een ondoorzichtige berekening waarna bleek dat we maar  vijf  euro  terugkregen  van  het  enorme  bedrag  aan  eigen  bijdrage  dat  we  inmiddels  hadden  overgemaakt. Ik was woedend. Niet alleen was de berekening onnavolgbaar, maar ook voelde ik me  machteloos. Schijnbaar is het mogelijk voor een instantie om te zeggen dat dit nu eenmaal de regels  zijn en ons in de steek te laten, terwijl ik alle goede bedoelingen heb.    Ik  heb  erg  weinig  vertrouwen  in  een  goede  afloop.  Ik  ben  mijn  PGB  kwijt.  Dat  hakt  er  enorm  in,  je  raakt  een  stuk  vrijheid  kwijt.  Ik  wil  graag  duidelijk  maken  dat  de  informatievoorziening  dermate  incoherent was, dat ik daar erg grote financiële consequenties van heb ondervonden. Als ik het niet in  mijn portemonnee zou voelen, had ik het nog niet zo erg gevonden, maar spaargeld voor de studie  van  mijn  kinderen  of  eventuele  toekomstige  behandelingen  is  hier  aan  opgegaan.  Ik  vind  dat  de  Gemeente  in  de  herstructurering  een  coördinerende  rol  heeft,  maar  het  de  hele  tijd  verwijst  naar  7   

andere instanties voor informatie waardoor het die rol bewust uit handen geeft. Dit is niet juist. Het  zou  veel  meer  de  rol  op  zich  moeten  nemen  zodat  de  informatievoorziening  op  die  drie  plekken  coherent is. Het kan best gebeuren dat er in het begin wat opstartproblemen zijn, maar het kan niet  zo zijn dat, wanneer het na maanden nog niet duidelijk is, de rekening bij ons komt te liggen.”      7   CLIËNTVERHAAL 7 – SWT ROODENBURG    Voor mevrouw is de grootste verandering dat ze na een moeilijke periode uit een dip is geraakt. Ze  ontvangt al ruim tien jaar thuishulp. Ondanks haar hoge leeftijd is ze nog gewoon gewend haar eigen  boontjes  te  doppen,  zoals  ze  dat  altijd  heeft  gedaan.  Ze  woont  dan  ook  in  haar  eigen  woning  in  Roodenburg. Helaas heeft mevrouw twee jaar geleden tijdens een vakantie in Frankrijk een traptrede  gemist  en  is  ze  gevallen.  Hierbij  heeft  ze  haar  heup  gebroken.  Sindsdien  ontvangt  zij  ook  hulp  van  Radius. “Ik kan me eigenlijk nog weinig herinneren van wat er de vijf dagen na de val is gebeurd. Ik  ben  in  ieder  geval  goed  geholpen  in  het  ziekenhuis  in  Frankrijk.  Daarna  heb  ik  tien  dagen  in  quarantaine  in  een  zorghotel  gelegen  in  Utrecht.  Sindsdien  ben  ik  weer  thuis.”  Door  de  val  is  mevrouw ernstig beperkt geraakt in haar mobiliteit. Waar ze voorheen veel fietste en met de trein  reisde,  is  haar  leefomgeving  veel  kleiner  dan  voorheen.  “Mijn  evenwicht  is  erg  verslechterd,  soms  voel ik me gewoon dronken. Ik ben erg aan huis gekluisterd. Daarom vind ik het erg belangrijk dat er  vaak  mensen  over  de  vloer  komen.  Ik  heb  zo’n  drie  tot  vier  jaar  thuishulp  gehad  van  een  vrouw  waarmee ik een erg persoonlijke band heb opgebouwd. Helaas werd zij van de één op de andere dag  vervangen door iemand anders. Met haar vervanger is het lastiger communiceren, ze praat niet erg  veel over haar familie.”   Echter, door het uitdunnen van haar vriendengroep en de drukke schema’s van haar beide families  (ze beschouwt de familie waar ze achttien jaar als hulp heeft gewerkt net zo als haar familie) en haar  beperkte mobiliteit is ze in het laatste half jaar vereenzaamd. Haar huisarts heeft deze situatie bij het  Sociaal Wijkteam Roodenburg aangedragen. Zij zijn bij mevrouw langs geweest en hebben de situatie  opgemaakt.  Wat  zij  vooral  aantroffen  is  een  vrouw  die  veel  zelf  wil  doen,  maar  door  haar  situatie  langzaam  accepteert  dat  zij  meer  en  meer  hulp  nodig  heeft.  Vooral  deze  taken  voert  het  SWT  dan  ook graag voor haar uit. “Doordat ik niet meer met de trein kan, heeft het Wijkteam mij geholpen met  het stopzetten van mijn OV‐abonnement en heeft het geld van mijn pas terug laten storten.” Sinds de  eerste  ontmoeting,  twee  maanden  geleden,  is  het  SWT  momenteel  zoekende  wat  het  verder  voor  haar  kan  betekenen,  maar  ziet  het  vooral  werk  in het  regelen  van  de  administratie  waar mevrouw  zelf  de  aandacht  en  motivatie  niet  meer  voor  heeft.  Voor  mevrouw  is  het  vooral  belangrijk  dat  ze  geregeld  contact  aan  huis  heeft.  “Na  mijn  val  zat  ik  echt  in  een  dip,  toen  hoefde  het  voor  mij  niet  meer. Nu gaat het stukken beter. Ik ben blij met de thuishulp en daarbij vind ik het erg belangrijk om  een persoonlijke band op te bouwen met de verzorger. Dat kan ik niet genoeg benadrukken. Verder  woon ik hier erg graag en dat zal ik ook blijven doen. Maar ik moet wel eerlijk zeggen: als er zo’n luxe  verzorgingstehuis in Leiden zou zijn als het zorghotel in Utrecht, dan zou ik daar graag naartoe gaan.”       

 

8   

8  CLIËNTVERHAAL 8 – GEMIVA LEIDEN    “Voor  mij  is  de  grootste  verandering  dat  het  door  de  vele  fusies  en  transformaties  mij  het  gevoel  bekruipt  dat  de  cliënt  niet  meer  als  mens  behandeld  wordt.  Omdat  ik  een  zeer  licht  verstandelijke  beperking heb, heb ik vanaf mijn zestiende, sinds 1996, in een begeleide woning geleefd. Later heb ik  mijn  eigen  woning  gekregen.  Ik  heb  toen  aangegeven  dat  ik  veel  zelf  wil  doen,  maar  ook  een  klein  beetje  hulp  wil. Thuiszorg ontvang ik  momenteel van Activite. Zij komen om  de 2 à 3 weken bij mij  langs.  In  het  begin  had  ik  nog  moeite  met  het  accepteren  van  hulp.  Sinds  ik  een  zoon  heb  [deze  is  momenteel elf jaar], vind ik het makkelijker om hulp te accepteren. Ik heb toen heel goed beseft wat  ik belangrijk vind. Ik ben werk gaan zoeken. Ik vind het erg belangrijk om andere mensen te helpen. Ik  heb  met  kleuters  gewerkt,  daarna  pubers.  Momenteel  ben  ik  leerkracht  op  het  ROC  Mondriaan,  afdeling Zorg & Welzijn.  Buiten de thuiszorg van Activite, die mij ook helpen met mijn zoon, ontvang ik ook persoonlijke hulp  van Gemiva. Ik vind dit erg fijn. Ik heb goed persoonlijk met contact met haar. Ik ken haar al twee jaar  en ik kan haar bellen wanneer ik dat wil. De hulp die ik van haar ontvang vind ik vooral fijn omdat ik  soms moeite heb met een gesprek voeren. Ik heb erg veel moeite met veranderingen.   Wat  dat  betreft  vind  ik  de  huidige  zorgsituatie  erg  moeilijk.  Ik  merk  dat  er  veel  te  veel  fusies  zijn  geweest.  Hierdoor  is  het  voor  cliënten  niet  alleen  moeilijk  om  de  weg  te  vinden  naar  de  goede  instanties, maar zijn  er ook minder zorginstanties  die je kunnen  opvangen als de ene organisatie je  niet kan helpen. Niemand lijkt meer te willen weten hoe het écht met je gaat. De cliënt is geen mens  meer. Er wordt enorm onderschat hoe dit op de mensen overkomt. Ik merk dat de irritatie vanwege  de  machteloosheid  die  hierdoor  opgewekt  wordt  een  terugslag  heeft  op  het  individualisme  van  de  burger. En ik zie het niet snel verbeteren. Dat is een grote verandering.”      

 

9   

9  CLIËNTVERHAAL 9 – JGT STEVENSHOF    “De  grootste  verandering  in  mijn  situatie  is  dat  ik  heb  leren  om  te  gaan  met  de  puberteit  van  mijn  zoon. Voor mij was in november/december 2014 de maat vol. Ik heb toen het telefoonboek gepakt en  gebeld naar mogelijke instanties in de buurt [de Stevenshof]. Ik kwam toen bij het JGT Stevenshof uit  en kreeg een medewerker aan de lijn. Ik had daar enorm veel geluk mee, omdat zij mij ook specifiek  kon helpen met de situatie.”  “In de beginperiode hadden we vier of vijf weken op rij wekelijks contact. Zij is toen samen met mij  naar  de  school  van  mijn  zoon  geweest.  We  merkten  vooral  dat  hij  een  hekel  had  aan  school  en  de  frustratie daarvan mee naar huis nam, waar hij dan weer moeilijk werd. Met haar was er een enorme  klik.  Ik  voelde  dat  ik  nu  bij  een  neutraal  persoon  mijn  verhaal  kwijt  kon.  Vooral  als  alleenstaande  moeder met één kind had ik geen vergelijkingsmateriaal. Zij kon mij helpen met door de ogen van een  puber  te  kijken.  Na  de  eerste  periode  is  het  contact  verminderd  naar  zo’n  eenmaal  per  maand.  In  totaal zullen er zo’n tien gesprekken zijn geweest.”  “Mijn zoon zelf kreeg hulp van een andere medewerker. Ik denk dat dat vooral voor hém voordelig is  geweest.  Deze  medewerker  heeft  veel  kennis  op  het  gebied  van  puberende  jongens.  Hij  gaf  heel  gerichte tips over hoe je om moet gaan met school en huiswerk. Ik ben zelf nooit bij die gesprekken,  maar  ik  merk  wel  dat  het  veel  beter  gaat.  Ik  zou  niet  aan  kunnen  geven  of  de  manier  waarop  we  geholpen zijn veranderd is ten opzichte van vóór 1 januari jl., maar we zijn wel erg snel en adequaat  geholpen. Natuurlijk blijft mijn zoon school haten, maar goed, dat is typisch pubergedrag.”   

 

10   

10 

CLIËNTVERHAAL 11 – SWT ROODENBURG 

“De belangrijkste verandering in mijn situatie is dat ik sinds drie maanden thuis bezoek krijg van het  wijkteam.  In  2010  heb  ik  een  hartoperatie  gehad.  Sindsdien  ben  ik  nog  twee  keer  in  behandeling  geweest. In augustus ben ik opgenomen geweest in het UMC in Utrecht voor een medische kuur die  helaas niet heeft aangeslagen. Ook nu ben ik nog bezig met een kuur. Ook als is het pas recentelijk  bekend  wat  precies  mijn  kwaal  is,  ik  heb  al  na  de  eerste  operatie  een  WMO‐indicatie  aangevraagd  voor  een  nieuwe  woning  omdat  ik  slecht  ter  been  ben  geraakt  en  ik  in  mijn  huidige  woning  vier  trappen op moet. Helaas is dit tot op de dag van vandaag nog niet geregeld.   Tijdens  mijn  revalidatie  heeft  mijn  huisarts  mij  doorverwezen  naar  een  maatschappelijk  werker  van  het wijkteam omdat hij concludeerde dat psychologische hulp goed voor mij zou zijn. Die heb ik drie  maanden geleden gebeld en sindsdien komt er eenmaal per week iemand langs. Ik vind die hulp erg  fijn. Je kan je verhaal kwijt, er wordt met je meegedacht, er worden instanties gebeld, zaken geregeld.  De situatie omtrent de verschillende aanvragen geeft veel stress en extra pijn. Ik denk niet dat mijn  situatie  erop  vooruit  gaat.  Het  is  dan  fijn  dat  iemand  van  het  wijkteam  je  enerzijds  helpt  met  je  problemen en een stuk psychologische hulp en anderzijds met het regelen van praktische zaken. Ik zit  namelijk nu wel heel lang op een indicatie te wachten. Ik ben in ieder geval al erg blij dat ik gewoon  over mijn problemen kan praten. Het is mij duidelijk geworden dat er genoeg hulp mogelijk is, maar  soms heb je gewoon even hulp nodig om dat geregeld te krijgen. Met het wijkteam ben ik dan ook erg  blij.  Ze  zijn  erg  laagdrempelig:  je  kan  hun  bellen  wanneer  je  wil.  Ik  heb  slechtere  ervaringen  meegemaakt bij de gemeente, dus het geeft bij het wijkteam een fijn gevoel dat er echt door mensen  gewerkt wordt.”    11 

CLIËNTVERHAAL 12 – JGT NOORD 

“De  belangrijkste  verandering  in  de  laatste  drie  maanden  is  dat  we  gestart  zijn  met  de  Ik  Ben  Speciaal‐training.  Dat  loopt  nu  via  het  JGT  in  plaats  van  direct  via  Curium,  waar  we  ons  bij  een  centraal  persoon  moesten  aanmelden.  Met  het  JGT  hebben  we  goed  en  duidelijk  contact.  De  vervolgstappen  worden  ook  in  overleg  met  de  coördinator  en  de  behandelaar  gedaan.  Ik  verwacht  dat  dat  vloeiend  doorloopt.  Ik  denk  dat  mijn  zoon  daar  goede  hulp  krijgt  en  ermee  vooruit  gaat.  Ik  vind  dat  het  JGT  daar  goed  mee  geholpen  heeft.  Ik  merk  dat  ze  nog  even  moeten  wennen  aan  de  samenstelling van het team maar op zich gaan ze daar goed mee om. Je hebt daar eigenlijk weinig  last  van.  Hun  moeilijkheden  worden  niet  op  jouw  bordje  geschoven.  Ze  leggen  uit  dat  ze  nog  een  beetje moeten wennen aan de nieuwe samenstelling maar ze geven goed aan hoe ze dat denken op  te lossen.”   

 

11   

12  

CLIËNTVERHAAL 14 – SWT STEVENSHOF 

“Ik  heb  twee  grote  veranderingen  meegemaakt  in  mijn  situatie  die  voor  mij  vergelijkbaar  zijn  qua  ernst. Ten eerste is mijn dochter, die op zichzelf heeft gewoond, weer thuis komen wonen. Dat is een  erg moeilijke situatie. Dat loopt niet. Als een kind het huis uitgaat, moet het  ook op zichzelf blijven  wonen  en  niet  meer  terug  komen.  Helaas  is  er  voor  haar  geen  huisvesting,  maar  dat  is  een  ander  probleem op zich.  Daarbij  komt  dat  ik  ernstig  ziek  ben,  waarbij  ik  zware  medicatie  ben  gaan  slikken  [Prednison  en  chemokuur]. Ik heb geen kanker, maar mijn nieren functioneren niet meer goed. Daardoor reageer ik  erg heftig op de medicatie en voel ik mij alleen maar zieker.  Ik vind de hulp die ik krijg van het SWT daarom erg fijn. Ik heb iemand nodig waarmee ik regelmatig  over  deze  situaties  kan  praten.  Als  ik  dat  niet  doe,  heb  ik  namelijk  niemand.  Ik  ben  erg  bang  dat  mensen snel geneigd zijn te denken ‘oh jee, daar heb je haar weer met haar gezeur’. Ik vind het erg  fijn  dat  ik  bij  de  hulpverlening  mijn  verhaal  kwijt  kan.  Ik  voel  me  bij  hen  echt  serieus  genomen.  Bovendien nemen zij taken op zich ten opzichte van mijn dochter. Al met al voel ik mij echt alsof ik er  niet alleen voor sta.”       

 

12   

13  

CLIËNTVERHAAL 16 – SWT MERENWIJK 

“Voor  mij  is  de  grootste  verandering  dat  er  nog  steeds  enorm  veel  herindicaties  plaatsvinden.  Mijn  vrouw  heeft  last  van  geheugenproblemen.  Daar  zijn  we  in  september  2013  mee  naar  de  huisarts  gegaan waarna ze het einde van dat jaar in het Rijnlandziekenhuis terecht kon. Ik heb toen veel van  haar zorg op me genomen. Halverwege 2014, terwijl ik met het huishouden bezig was, besefte ik me:  ‘ik ben 73 jaar, ik kan niet alles alleen doen.’ Ik heb toen gevraagd voor dagopvang voor mijn vrouw  en thuishulp.    Wat ik erg vervelend vind aan de zorg is dat er wordt gewerkt met (her)indicaties: elke vijf maanden  komen er mensen langs om te kijken  hoe je situatie is veranderd. Geloof mij  dat  de  situatie bij  een  enorm groot deel van mensen met deze leeftijd niet beter wordt, waarschijnlijk alleen slechter. Ik zie  het  nut  van  deze  herindicaties  dan  ook  niet  in.  Sinds  een  jaar  hebben  we  contact  met  twee  medewerkers  van  het  wijkteam.  Zij  hebben  ons  geholpen  met  het  doen  van  aanvragen  en  het  uitleggen  van  de  situatie.  Zij  zijn  erg  prettige  mensen  die  ons  goed  helpen.  We  vinden  het  alleen  jammer  dat  ze  ons  moeten  zeggen  dat  ook  zij  niet  weten  of  over  vijf  maanden  een  nieuwe  casemanager langskomt voor een herindicatie.    Het zou prettig zijn als dit systeem veel efficiënter zou werken: een indicatie zou bij mensen van onze  leeftijd  gerust  twee  jaar  geldig  moeten  zijn.  Wanneer  er  elke  vijf  maanden  iemand  voor  mij  langskomt, voel ik mij enorm bezwaard. Ik hoor op tv dat er bezuinigd wordt op de zorg, terwijl voor  mij om de haverklap iemand langskomt terwijl dat niet nodig is. Mensen van onze generatie hebben  een erg groot verantwoordelijkheidsgevoel. Zij willen zichzelf graag redden. Door het systeem van de  indicaties ben ik erg bang dat er te veel tijd en geld van mensen afgenomen wordt die het écht nodig  hebben.  Ik  heb  het  geluk  dat  ik  vrij  goed  gebekt  ben,  maar  ik  ben  bang  dat  mensen  die  veel  meer  bescheiden zijn daar erg onder komen te lijden. Ook zie ik veel dat nieuwe ideeën en projecten niet tot  een eind worden gebracht. Het zou fijn zijn als er gezegd wordt: ‘dit is de hulp, zo gaan we het doen  en zo gaan we het voor een lange periode doen’.”      

13   

14 

CLIËNTVERHAAL 17 – JGT STEVENSHOF 

“Ik  ben  een  jaar  geleden  met  mijn  kinderen  vanuit  Spanje  naar  Nederland  verhuisd.  Dat  was  erg  moeilijk.  Mijn  kinderen  spraken  nog  geen  Nederlands  en  hebben  psychische  problemen.  Via  de  middelbare school waar ze op zitten, zijn we doorverwezen naar allerlei verschillende teams en zijn ze  bij  het  GGZ  terecht  gekomen.  Dat  werkte  totaal  niet.  Wij  kwamen  in  contact  hierdoor  met  een  medewerkster van Bureau Jeugdzorg. Nadat zij ons in 2014 overal mee heeft bijgestaan, heeft zij ons  oktober 2014 overgeheveld naar het JGT. De medewerker waar we daar aan voorgesteld werden, zijn  we enorm mee geholpen.   In  eerste  instantie  vond  ik  het  eng  dat  we  een  andere  werker  toegewezen  kregen.  Ik  vind  het  niet  makkelijk  om  ons  verhaal  opnieuw  te  moeten  vertellen.  De  medewerkster  van  Bureau  Jeugdzorg  is  daar  toen  bij  geweest  en  heeft  ons  daarin  gesteund.  Die  overheveling  is  daardoor  heel  geleidelijk  verlopen. Ik ben nu erg tevreden met de hulp die we ontvangen van het JGT. Die medewerker is soms  wel  drie  keer  per  week  bij  ons.  De  ene  dag  voor  de  ene  dochter  en  de  andere  dag  voor  de  andere  dochter. Wat ik zo fijn aan haar hulp vind, is dat ze een andere instelling heeft dan de medewerkers  bij het GGZ. Ze doet niet hooghartig, je voelt je gelijk aan haar. Dat is erg belangrijk, want je vertelt  toch een verhaal waar je je niet prettig bij voelt. Het is bovendien erg prettig dat ze bij je thuis langs  komen, dat maakt de hele hulpverlening een stuk meer ontspannen.   Ik vermoed dat de hulp die we ontvangen nog wel een tijdje door zal lopen. We zijn met de jongste  dochter namelijk pas begonnen. Zo zijn we samen onlangs bij het loket aangepast onderwijs geweest.  Wat  ik  fijn  vind  aan  het  JGT  is  dat  ze  heel  erg  mee  denken.  We  hebben  volledige  inbreng  bij  hun  ideeën.  We  hebben  aparte  gesprekken  over  hoe  het  met  mijn  dochters  gaat  en  over  hoe  we  de  behandeling aan gaan pakken. Dat gaat fantastisch. Ik kan echt niet klagen.”   

 

14   

15 

CLIËNTVERHAAL 18 – JGT STEVENSHOF 

“De grootste verandering in onze situatie is dat het JGT een coördinerende rol op zich heeft genomen  in  het  zorgtraject  van  onze  zoon.  Onze  zoon  is  een  jaar  geleden  gediagnosticeerd  met  ADHD.  Van  hieruit zijn we naar verschillende instanties geweest voor hulp: de kinderpsycholoog, de huisarts, zijn  school,  kinderdokters.  Eigenlijk  word  je  van  het  kastje  naar  de  muur  gestuurd.  Wij  ervoeren  een  compleet  gebrek  aan  overzicht  van  het  groter  geheel.  Het  lijkt  alsof  alle  organisaties  erg  onsamenhangend  zijn,  niet  met  elkaar  samenwerken.  De  kinderpsycholoog  kan  bijvoorbeeld  medicatie voorschrijven waar de huisarts het vervolgens weer niet mee eens is.  De school van onze zoon heeft ons een half jaar geleden doorverwezen naar het JGT. Daar hebben wij  ineens  een  gekanaliseerde  begeleiding  ontvangen  voor  onze  zoon.  We  hebben  er  even  op  moeten  wachten,  maar  eindelijk  hebben  we  nu  een  organisatie  die  niet  alleen  een  stuk  coördinatie  op  zich  neemt,  maar  ook  de  rust  uitstraalt  om  samen  met  jou  te  zoeken  naar  positieve  oplossingen.  Bovendien richten ze zich ook op de ouders en hoe zij om dienen te gaan met een kind met ADHD, in  plaats van dat zij zich alleen op onze zoon fixeren.  Het  JGT  heeft  ook  geholpen  met  het  regelen  van  passende  naschoolse  opvang.  Nu  zit  onze  zoon  samen  met  lotgenootjes  in  een  prettige  omgeving.  Ik  kan  alleen  maar  positief  zijn  over  het  JGT.  Ze  hebben  ons  ontzettend  in  de  goede  richting  geholpen  en  ook  het  gevoel  gegeven  dat  wij  gehoord  worden. De hulpverlening komt tot stand in goed overleg en door te luisteren waar ónze behoefte ligt.  Van daaruit  wordt  er bepaald welke richtingen we  uit  kunnen. Tot slot  ben ik erg tevreden over de  manier waarop ze persoonlijk contact onderhouden en over hun vastberadenheid en kundigheid.”   

 

15   

16  

CLIËNTVERHAAL 19 ‐ VERTROUWENSPERSOON 

De meest belangrijke wijziging is de wijziging in de WTCG1.  Deze  meneer  ontving  voorheen  altijd  een  vast  bedrag  vanuit  de  landelijke  regeling  voor  Chronisch  zieken en gehandicapten. Dit betekende dat hij een vast bedrag kreeg waarmee hij zelf allerlei kleine  dingen organiseerde waar binnen zijn vaste (lage) inkomen geen ruimte voor was. Sinds begin dit jaar  is de gemeente verantwoordelijk voor de verstrekking van deze bijdragen. De gemeente heeft deze  regeling  in  het  minimabeleid  ondergebracht.  Dit  betekent  dat  hij  niet  meer  een  vaste  bijdrage  ontvangt, maar allemaal losse aanvragen moet doen. Dat past niet bij de wijze waarop hij eerder de  extra bijdrage inzette.    Hij is hierop in bezwaar gegaan, is niet op de zitting geweest, maar begreep de gemeentelijke reactie  op het bezwaarschrift niet goed. Hij heeft vervolgens gereageerd op de brief over de afhandeling van  het bezwaarschrift (via post en briefjes bij de balie). De gemeente heeft hier niet op gereageerd. Dit  was de reden dat hij op het spreekuur van de vertrouwenspersoon langskwam. Zijn vraag was: kunt u  ervoor zorgen dat de gemeente op mijn post reageert. Via bemiddeling van de vertrouwenspersoon  is het contact met de klantmanager tot stand gekomen.     17   CLIËNTVERHAAL 20 – JGT BOS‐ EN GASTHUIZEN    “Mijn grootste verandering is dat het thuis met de kinderen een stuk beter is gaan lopen. Ik heb een  zoontje van zes jaar en een dochter van zeven jaar. Ik ben momenteel alleenstaande moeder want de  vader woont niet meer bij ons. Dit was voor mij een pittige situatie qua opvoeding. Ik merk dat ik al  vroeg niet assertief en consequent ben geweest naar hen toe waardoor ze al op jonge leeftijd over mij  heen  zijn  gaan  lopen.  Ik  heb  toen  een  gesprek  gehad  met  een  man  op  hun  school  die  zicht  op  hun  situatie  heeft.  Hij  heeft  mij  naar  het  JGT  verwezen.  Ik  ben  toen,  vlak  voor  de  zomervakantie,  zelf  online gaan kijken. Ik heb een formulier ingevuld. Ik kreeg toen een telefoontje waarin door middel  van een kort interview mijn situatie geschetst werd. Het JGT heeft mij toen in contact gebracht met  een medewerker.    In het begin kwam zij elke één à twee weken langs. Tijdens die momenten bespraken we alles wat er  in ons gezin speelde. Ik heb toen meegedaan aan een Triple P‐cursus voor positief opvoeden. Samen  met de hulp van haar is alles toen een stuk beter gaan lopen. Daarna is zij ook minder langs hoeven  komen. Ik ervaar haar hulp als erg prettig. Het is heel fijn dat ze zo goed bereikbaar is: ik kan haar  altijd bellen en mailen. Bovendien komt ze met opbouwende visies. Daarbij is het wel belangrijk dat ik  uiteindelijk alles zelf toepas.    Voor  mijn  gevoel  kwam  de  hulpverlening  erg  snel  op  gang.  Ik  heb  niet  de  neiging  gehad  dat  ik  na  moest gaan bellen. Zij en ik denken echt samen na. Vooraf was ik bang dat er iemand over de vloer  zou komen die mij op mijn 32e nog wel even ging vertellen hoe en wat we gaan doen. Ik dacht: ‘o jee,  moet ik daar nu echt aan beginnen?’. Dat gevoel is er nu niet meer. Zij zegt vaak: ‘ik denk dat dit de  beste oplossing is, maar wat vind jij zelf hiervan?’. Ze kauwt niets voor. Kortom, ik heb haar hulp als  positief ervaren en merk echt een vooruitgang. Over een maand komt ze weer langs.”     

                                                             1

 Wet Tegemoetkoming Chronisch zieken en Gehandicapten 

16   

18  CLIËNTVERHAAL 21 – VOEDSELBANK / SWT BINNENSTAD    “De  grootste  verandering  in  mijn  situatie  is  dat  in  een  periode  van  veel  ziekteproblemen  meerdere  malen mijn uitkering werd stilgezet. Ik heb mijn hele leven gewerkt. Vijf jaar geleden werkte ik bij het  LUMC  te  Leiden.  Ik  heb  toen  besloten,  omdat  een  10‐urencontract  niet  voldoende  is  voor  het  onderhoud van een alleenstaande, te solliciteren naar een andere baan. Ik ben toen aangenomen bij  Philadelphia,  een  stichting  voor  verstandelijk  gehandicapten.  Al  snel  bleek  dat  deze  organisatie  op  een faillissement afstevende. Het huis waar de cliënten kwamen te wonen, was nog helemaal niet af  en er leek ook geen schot in te zitten. Na een tijd was het duidelijk dat er geen verbetering inzat. Ik  heb toen een exitgesprek gehad. Ik heb me toen in moeten schrijven bij het UWV waarna het zo’n vier  maanden duurde voordat ik mijn uitkering kreeg. Je kan je voorstellen dat mijn potje toen aardig leeg  was.”    “Ik  heb  in  die  periode  gewoon  door  gesolliciteerd.  Echter,  mijn  aandacht  werd  op  een  gegeven  moment getrokken tijdens een banenbeurs van het UWV. Daar bevond zich een organisatie die aan  arbeidsbemiddeling  deed  voor  mensen  die  naar  Nieuw‐Zeeland  willen  emigreren.  Ik  ben  toen  het  emigratietraject gestart bij deze organisatie: de Oceania Development Group. Ik heb hier duizenden  euro’s van mijn spaargeld in gestoken. Wat ik toen niet wist, en het UWV schijnbaar ook niet, is dat  deze organisatie frauduleus is. Ik kreeg herhaaldelijk de vraag of ik meer geld over kon maken. Ook  kreeg ik een belletje uit Londen dat om een deel van mijn geld terug te krijgen, ik iemand van de ODG  zelf  als  advocaat  in  moest  huren.  Ik  heb  toen  onderzoek  gedaan  naar  de  organisatie  en  kwam  erachter dat het postadres op Google Earth een bouwval is. Ik heb naar de politie gebeld om aangifte  te doen. Toen bleek dat de contactpersoon binnen die organisatie, op de zwarte lijst staat en tot op  de dag van vandaag mensen voor veel geld oplicht.”    “In  die  periode  werd  ik  ook  nog  eens  ziek.  Ik  werd  behandeld  voor  beginnende  kanker.  Zelfs  in  die  staat ben ik bij het UWV langs blijven gaan en heb ik door gesolliciteerd. Toen ik uiteindelijk te ziek  werd om te werken, werd mijn uitkering stopgezet. Met behulp van een advocaat is deze beslissing  teruggedraaid  en  bleef  ik  mijn  uitkering  ontvangen.  Twee  jaar  geleden  ben  ik  naar  de  Gemeente  gegaan  voor  bijstand.  Ook  in  die  tijd  heb  ik  gewoon  door  gesolliciteerd  en  aan  vrijwilligerswerk  gedaan. Bij mijn klantmanager heb ik eigenlijk alleen slechte ervaringen gehad. Haar houding was erg  negatief,  ze  bekeek  mijn  papieren  niet  en  ze  raakte  constant  papieren  van  mij  kwijt.  Toen  ik  in  die  periode ook  nog eens hard viel, werd  mijn uitkering werd weer  stopgezet. Mijn klantmanager bleef  toen wijzen op een spaarrekening onder mijn naam en dat ik het daarvan zou moeten rooien. Deze  rekening  bestaat  niet  eens!  De  hele  relatie  met  haar  is  toen  verstoord  geraakt.  Af  en  toe  had  ik  serieus het gevoel dat ik moedwillig werd tegengewerkt. Zij leek niet overtuigd dat ik wilde werken. Ik  overweeg  serieus  om  een  klacht  in  te  dienen.  Momenteel  heb  ik  een  nieuwe  klantmanager  toegewezen gekregen”    “In deze periode heb ik veel hulp gehad van een vriend. Hij hielp me met het doen van boodschappen.  Toen hij het op een gegeven moment niet meer aan kon zien, heeft hij het SWT Binnenstad gebeld. Zij  zijn  toen  bij  mij  langs  geweest.  Sinds  augustus  ontvang  ik  nu  thuishulp  van  Activite.  Dat  duurde  in  eerste instantie nog vrij lang. Ik heb meerdere malen naar het SWT moeten bellen. Uiteindelijk kreeg  ik een medewerker aan de lijn waarna het geregeld is. Met de hulp van Activite ben ik erg tevreden. Ik  heb een goede klik met de medewerker.”    “Mijn  doel  blijft  uiteindelijk  naar  het  buitenland  te  emigreren.  Ik  heb  niet  het  gevoel  dat  er  in  Nederland  nog  plaats  is  voor  intelligente  50+’ers.  Ik  wil  me  voor  nu  medisch  laten  keuren  door  een  onafhankelijke instelling zodat niet weer onverwacht mijn bijstand wordt stopgezet. Wanneer ik me  beter voel, kijk ik of er in een ander land werk voor mij is. Ik heb nooit de kantjes eraf gelopen, ik wil  gewoon werken.”      17   

19   CLIËNTVERHAAL 22 – JGT BOS‐ EN GASTHUIZEN    “De belangrijkste verandering is dat we een medewerker hebben van het JGT die ons goed helpt bij  het  regelen  van  indicaties.  Ik  heb  een  zoontje  van  vier,  bijna  vijf  jaar  met  een  ontwikkelingsachterstand. Hij zat, tot april van dit jaar, drie dagen per week op een speciale school.  Toen  hij  vier  jaar  werd,  wou  ik  uitbreiding  naar  vijf  dagen  per  week.  Daarvoor  had  ik  een  indicatie  nodig.  Omdat  het  CJZ  is  veranderd  en  alles  naar  de  Gemeente  is  overgegaan,  moest  dit  geregeld  worden via het JGT. De lokatiemanager van de school heeft toen voor mij het aanmeldingsformulier  bij het JGT ingevuld.  Een medewerker kwam toen op huisbezoek. Zij vroeg mij waarom ik uitbreiding wou, hoe de situatie  is etc. Vanaf toen is alles gaan rollen. Mijn zoontje kan nu bovendien eenmaal per maand naar een  logeerhuis.  Voor  alle  indicaties  van  mijn  zoontje  is  toen  telkens  dezelfde  medewerker  gekomen  en  deze heeft alles goed geregeld. Recentelijk heeft ze ook de taak op zich genomen om busvervoer van  en  naar  school  te  regelen.  We  wonen  nog  binnen  de  marge  van  zes  kilometer,  maar  omdat  ik  gezondheidsproblemen  heb  en  mijn  man  gewoon  werkt,  is  het  erg  belangrijk  dat  dat  geregeld  kan  worden. Ze heeft meteen gezegd ermee aan de slag te gaan.  Het fijne is dat ik veel inspraak heb. Ik maak samen met de medewerker een plan van aanpak. Met  inlogcodes kan ik altijd via internet zijn welke instanties met ons verbonden. Ik kan de medewerker  altijd appen of bellen als er iets is. Zij belt mij zelf om de drie dagen. Ik heb het erg goed met haar  getroffen. Ze is altijd eerlijk en vraagt mij eerst of iemand toegevoegd mag worden in ons plan van  aanpak. Zij zal nooit iets achter mijn rug om regelen.”     

 

18   

20  CLIËNTVERHAAL 23 – JGT BOS‐ EN GASTHUIZEN    “De grootste verandering is dat er inzicht is ontstaan in het probleem van mijn jongste kind doordat  mijn oudste kind, ondanks dat hij meerderjarig is, eveneens hulp heeft ontvangen van het JGT. Ik ben  een jaar geleden bij De Waag terechtgekomen voor hulp voor mijn kinderen. Tussen hen escaleert het  nogal  eens.  Toen  ik  deze  situatie  voorlegde  aan  De  Waag,  hebben  ze  mij  het  nummer  van  het  JGT  gegeven.  Daar  heb  ik  vanaf  januari  2015  twee  contactpersonen  gekregen.  Zij  hielpen  in  eerste  instantie  met  het  formuleren  van  het  probleem,  want  dat  was  mij  nog  niet  duidelijk.  Zij  begonnen  toen te werken met het jongste kind. Toen werd het duidelijk dat het probleem rechtstreeks gelinkt  was  aan  het  oudere  kind.  Echter,  in  de  tussentijd  was  dat  al  meerderjarig  geworden.  Ondanks  die  situatie is het JGT ons blijven helpen. Het probleem werd steeds zichtbaarder.   Dit  zorgde  dat  het  probleem  adequaat  aangepakt  kon  worden.  Er  wordt  gedacht  vanuit  mijn  visie.  Dat kan  nog  wel  eens lastig zijn, omdat het voor mij niet altijd goed  te formuleren is welke hulp ik  nodig heb. Wel wordt mijn visie of mening altijd geaccepteerd. Ik  heb totaal het tegenovergestelde  meegemaakt bij het GGZ: daar was het bijna vloeken in de kerk als je tegen de hulp inging.   Ik ben erg tevreden met de hulp van het JGT. Ik vind het vooral erg fijn dat ze niet de grens trokken bij  de 18 jaar, anders had het probleem nooit adequaat opgelost kunnen worden. Ik ben voor het JGT bij  een organisatie geweest die meer ervaring had met volwassenen, maar die gaf mij aan dat er maar  vijf gesprekken gevoerd konden worden met mijn kinderen en er niet veel aan te doen was. Het JGT  heeft dus het tegendeel bewezen. Bovendien helpen zij mij erg goed wanneer ik aan het loket sta van  een organisatie. Zo waren zij erbij toen ik bij het GGZ was. Dat heeft toen erg goed gewerkt. Ik heb  het gevoel dat ik als simpele burger die soms moeilijk uit haar woorden komt minder kans heb de hulp  te krijgen dan wanneer iemand uit een JGT vanuit hetzelfde organisatieniveau dat probeert. Ik vind  het erg fijn dat ik daar niet alleen in sta, dat dat niet allemaal op mijn bordje komt.”   

 

19   

21  CLIËNTVERHAAL 25 – SWT STEVENSHOF    “De grooste verandering in mijn situatie is dat ik met behulp van een boekhouder meer hulp bij mijn  uitgaven en belastingaanvragen heb gekregen. Ook heb ik een eigen woning gekregen. Ik ben bij het  SWT gekomen omdat ik hulp nodig had bij het regelen van huisvesting. Ook had ik begeleiding nodig  bij het regelen van mijn financiën. Voor het regelen van mijn belastingzaken heeft het Wijkteam mij  doorverwezen naar de Leidsche Rechtswinkel. Ik heb daar een erg slechte ervaring mee gehad. Als je  daarheen gaat en om hulp vraagt, krijg je niet de informatie die je echt nodig hebt. Ik moest enorm  veel papieren invullen voor de belasting die eigenlijk helemaal niet nodig waren. Zaken die zo via de  telefoon geregeld hadden kunnen worden. Dit heeft mij veel slapeloze nachten bezorgd.  Uiteindelijk  heeft  een  tante  mij  verteld  dat  ik  een  boekhouder  moest  zoeken  om  mij  te  helpen.  Dit  heeft  mij  uiteindelijk  praktisch  goed  geholpen.  Als  ik  volgend  jaar  de  aangifte  met  een  boekhouder  doe, zal ik daar financieel op vooruit gaan. Ook heb ik inmiddels een nieuwe woning, maar die heb ik  zelf geregeld.”     22 

CLIËNTVERHAAL 26 – JGT ROODENBURG 

“De grootste verandering die ik sinds het begin van dit jaar heb meegemaakt, is de overgang van hulp  van  één  medewerker  naar  twee  medewerkers  van  het  JGT.  Ik  ben  in  mijn  puberteit  zelf  in  de  jeugdzorg  beland.  Toen  ik  17  jaar  was,  ben  ik  zwanger  geraakt.  Mijn  zoon  heeft  toen  ondertoezichtstelling ontvangen. Tijdens mijn zwangerschap heb ik ook bij de crisisopvang gezeten. In  die  periode  heb  ik  contact  met  veel  verschillende  instellingen  gehad:  het  tienermoeder‐  en  jong  ouderschapstraject  van  Cardea,  besloten  training  van  Rentree.  Toen  ik  18  jaar  werd,  is  het  verhaal  jeugdzorg  bij  mij  stopgezet  en  heb  ik  via  de  gemeente  een  urgentiewoning  en  ambulante  hulpbegeleiding ontvangen.  Sinds  het  begin  van  dit  jaar  is  al  die  zorg  overgegaan  in  het  JGT.  Dit  betekende  concreet  dat  de  hulpverleners  veranderden.  Ik  had  er  eerst  één,  nu  twee.  Met  die  overgang  heb  ik  geen  nare  ervaringen  gehad.  Ik  merk  wel  dat  het  contact  intensiever  is.  Dat  mag  ook  wel,  want  mijn  situatie  thuis  is  nogal  veranderd:  mijn  ex  en  ik  zijn  uit  elkaar  en  de  omgang  met  mijn  zoon  wil  nog  niet  helemaal vlotten. Er zijn nog heel veel dingen waar hulp bij nodig heb. Zo heb ik ook schulden die ik  aan het afbetalen ben. Voor dat alles ontvang ik hulp van het JGT. Ik heb wekelijks contact met mijn  begeleiders en maandelijks met mijn gezinsvoogd.   Wat het JGT vooral doet is de lijntjes zo strak mogelijk houden. Ik vind dat fijn, want het gaat nu goed  met mij. Ten opzichte van vorig jaar heb ik dan ook meer en sneller contact met de hulpverleners. Ik  kan  het  met  hen  allebei  goed  vinden.  Ze  helpen  me  waar  nodig,  maar  houden  ook  een  bepaalde  drempel.  Dat  vind  ik  erg  prettig.  Ze  gaan  niet  mijn  grenzen  over,  maar  hebben  wel  een  kort  lijntje  waarmee  ze  goed  bereikbaar  zijn.  Dit  is  vooral  erg  praktisch  geweest  toen  mijn  zoontje  dit  jaar  overging  naar  speciaal  onderwijs:  die  overgang  was  erg  snel  geregeld.  Eigenlijk  ben  ik  alleen  maar  positief.” 

 

 

20   

23  

SWT MERENWIJK 

  23.1 

GEKOZEN VERHAAL 

Voor mij is de grootste verandering in de nieuwe werksituatie de omslag naar veel meer tijd besteden  aan verbindingen kunnen leggen door middel van overleg voeren met collega’s in plaats van zoveel  mogelijk  administratief  uit  te  werken.  Er  zijn  ook  veel  veranderingen  zoals  bijeenkomsten  en  intervisies  waarin  kennis  wordt  gedeeld.  Dat  er  verschillende  expertises  in  het  team  zijn,  werkt  positief en heeft meerwaarde voor de benadering van cliënten. Even overleggen is nu gemakkelijker  met soms een sneller resultaat en betere samenwerking. Ik vind dit een positieve verandering omdat  het  mij  meer  uitdaagt  om  te  groeien  en  te  ontwikkelen  in  mijn  functioneren  op  meerdere  vlakken.  Verder gaat het overleg met medewerkers die de participatiewet uitvoeren nu moeizaam omdat het  lijkt alsof er verschillende belangen zouden zijn. Het zou meerwaarde hebben als zij ook in het SWT  zouden participeren. Op een technisch vlak merk ik dat mensen fysieke klachten ervaren doordat op  de  nieuwe  werkplekken  de  bureaus  en  stoelhoogtes  niet  arboproof  zijn.  Ook  het  computersysteem  kost meer tijd omdat gegevens op twee verschillende applicaties ingevoerd moeten worden. De cliënt  merkt hiervan dat we breder kijken waardoor hij/zij niet altijd verschillende collega’s hoeft te spreken  maar dat meerdere problemen tegelijk worden aangepakt.   23.2 

ABSTRACT 

De  grootste  verandering  die  in  het  SWT  naar  voren  komt  is  de  overgang  van  veelal  administratief  werk naar een meer praktische benadering. Waar voorheen veel tijd zat in het opmaken van dossiers  en registraties van alle cliënten, wordt er nu verwacht dat, door de aanwezigheid van verschillende  expertises  in  het  team,  er  in  een  overlegverband  tot  oplossingen  wordt  gekomen.  Dit  wordt  zowel  positief  als  negatief  ervaren:  positief  omdat  de  rijkdom  aan  expertises  als  een  toevoeging  wordt  gezien  voor  de  teams,  maar  negatief  omdat  er  gevreesd  wordt  dat  het  wegvallen  van  registratie  gevaarlijke situaties met zich mee kan brengen. Zo wordt er tijdens de selectie van het belangrijkste  verhaal  door  een  werknemer  naar  voren  geschoven  dat  zij  een  situatie  heeft  meegemaakt  waarin  een  cliënt  in  een  zeer  gewelddadige  situatie  terecht  is  gekomen.  Het  was  te  danken  aan  een  medewerker,  die  tegen  de  regels  in  een  schaduwregistratie  had  gemaakt,  dat  de  politie  hier  adequaat op in kon grijpen.  Andere  punten  die  de  werknemers  onder  de  aandacht  wensen  te  brengen  zijn  de  drukke  agenda  (veel workshops en trainingen die afleiden van het  echte werk dat ze moeten doen) enhet feit dat  het registratiesysteem niet de mogelijkheid biedt om belangrijke extra informatie bij cliënten toe te  voegen.  Als  directe  wens  geeft  het  team  aan  dat  het  bij  sommige  cliënten  handig  zou  zijn  als  het  systeem  automatisch  een  bericht  toont  wanneer  het  dossier  van  een  cliënt  geopend  wordt  door  iemand anders.  21   

23.3 

OVERIGE VERHALEN 

  VERHAAL 2  De grootste verandering voor mij in het werk sinds 1 januari is dat ik mijn eigen registratie niet meer  op  een  voor  mij  kwalitatieve  manier  kan  doen.  Daar  heb  ik  veel  last  van  omdat  ik  daarin  structuur  mis.  Als  ik  naar  huis  ga,  heb  ik  het  gevoel  dat  ik  dingen  niet  op  een  goeie  manier  af  heb  kunnen  ronden.  Ik  denk  dat  klanten  dat  nu  niet  merken,  maar  op  termijn  wel  als  er  bij  hen  een  incident  plaatsvindt waarbij ik niet kan refereren aan een chronologische volgorde van gebeurtenissen die ik  aan bepaalde cases heb besteed. Daarnaast vind ik één van de grootste veranderingen van werken in  het wijkteam dat ik in heel korte tijd, korter dan in eerdere jaren dat ik hier werkte, mijn netwerk van  partners in de wijk heb uitgebreid. Cliënten zullen merken dat het laagdrempeliger is geworden om  hier binnen te stappen en zullen sneller de verbinding maken met de woningbouw, de wijkagent, de  huisarts  etc.  Verder  zijn  de  bewoners  voor  ons  ook  heel  zichtbaar  en  zitten  we  op  een  herkenbare  locatie in de wijk. Ik vind dat iets heel positiefs.    VERHAAL 3  De  grootste  verandering  voor  mij  is  dat  we  andere  werkzaamheden  zouden  moeten  oppakken  met  betrekking tot niet‐maatschappelijke werkcases, zoals de WMO. We hoeven daarin niet alles meteen  te doen, maar wel het stukje eerste gesprek. Ik merk dat dat bij mij nog niet gebeurt. Ik zou het wel  willen, maar de ruimte is er niet om jezelf daarin te ontwikkelen. Ik merk dat veel contact houden met  klanten moeilijk wordt door de hoeveelheid aan bijeenkomsten, trainingen etc. Dit vind ik erg jammer  want daardoor is er veel minder contact met de klant waardoor ik er minder voor hen kan zijn. Wat ik  wel  goed  vind  aan  de  verandering  is  dat  we  in  een  team  zitten  met  veel  verschillende  disciplines  waarin we onderling heel korte lijnen hebben. We kunnen bij elkaar de kennis halen als dat nodig is.  Ik denk ook dat daarin een grote verandering zit voor de klanten: dat de klanten niet zozeer snellere,  maar  betere  contacten  met  ons  hebben  doordat  wij  sneller  bepaalde  kennis  bij  collega’s  kunnen  halen.     

 

22   

VERHAAL 4  Vanaf  1  januari  2015  is  voor  mij  heel  veel  veranderd.  Eerst  werkte  ik  bij  de  gemeente  als  beleidsmedewerker  en  nu  zit  ik  (gedetacheerd  voor  1  jaar)  midden  in  de  wijk  tussen  de  mensen.  Ik  merk  dat  je  vaak  in  de  praktijk  tegen  dingen  aanloopt  die  je  niet  eerder  kon  voorzien  bij  de  beleidsontwikkeling. Mij helpt het heel erg om met mensen zelf te praten, te weten te komen in welke  omstandigheden ze zich bevinden. In het team werken met al die verschillende disciplines is voor mij  ook winst omdat ik dan vanuit alle verschillende invalshoeken een bepaald thema belicht zie. Ik hoop  dat  ik  daardoor  ook  later,  weer  terug  bij  de  gemeente,  kan  kijken  waar  praktijk  en  theorie  elkaar  beter kunnen vinden. Ik denk dat ik ook wat vaker de advocaat van de duivel heb moeten spelen in  het  sociaal  wijkteam.  Steeds  maar  prikken  waar  de  problemen  zitten,  waarom  iemand  iets  op  een  bepaalde  manier  heeft  gedaan.  Ik  hoop  dat  ik  daarmee  ook  wat  meer  ingebracht  heb  voor  de  collega’s  om  op  een  andere  manier  te  kijken  naar  zaken.  Niet  alleen  beroepsmatig,  maar  ook  persoonlijk heb veel gewonnen door hier meer dan een half jaar gesprekken te voeren met mensen en  de collega’s in het team, waarbij ik moet zeggen dat ik veel meer de grijstinten heb leren ontdekken in  bepaalde problematiek.     VERHAAL 5  Sinds 1 januari 2015 is voor mij de grootste verandering dat ik een tweede sociaal wijkteam erbij heb  gekregen. Het is best een uitdaging om van allebei de teams coach te zijn omdat de rol van coach een  gecombineerde  taak  is:  zowel  leidinggevende  als  werkbegeleider  als  facilitair  manager  als  beleidsmedewerker zijn. Dat is best een uitdaging in 16 uur. Ik merk dat ik door die drukte minder tijd  heb voor de uitvoering die ik belangrijk vind en ik zie dat ook terug in de werkers die het in het laatste  half jaar in toenemende mate ontzettend druk hebben. Ze willen echt de ontwikkeling maken richting  een  multidisciplinair  team  met  generalistische  conventies,  maar  ze  worden  daarin  belemmerd  door  een  heel  hoge  uitvoeringsdruk,  een  heel  hoge  druk  vanuit  scholing,  bijeenkomsten  waar  ze  naartoe  moeten. Dat terwijl we toch wet‐ en regelgeving in het proces willen inbouwen waardoor we minder  ruimte krijgen voor organisch en creatief werk met de klanten. Ik denk dat de klant daarvan merkt dat  de  teams  heel  graag  willen  en  heel  enthousiast  zijn,  maar  nog  vastlopen  in  het  ontwikkelen  van  nieuwe uitvoering.   

 

23   

24 

SWT BOERHAAVE 

  24.1   GEKOZEN VERHAAL  Er is een aantal dingen dat voor mij heel anders is ten opzichte van vorig jaar. Ik was vorig jaar ook  teamcoach en heb in het begin van dit jaar een tweede team erbij gekregen, dit is een nieuwe team.  Ik vond dat zelf veel werkdruk geven om die beiden te laten functioneren. Ik merk ook heel duidelijk  dat het andere team op een heel ander punt staat dan dit team. Ik merk dat er bij beiden een goede  teamontwikkeling  is.  Het  is  tegelijkertijd  heel  lastig  omdat  iedereen  heel  veel  werkdruk  ervaart,  vooral ook omdat we de begeleiding erbij gekregen hebben vanaf 2015. We zijn eigenlijk met z’n allen  heel  erg  bezig  om  te  zorgen  dat  we  alle  WMO‐aanvragen  wegkrijgen  waardoor  ik  het  zelf  jammer  vind  dat  we  minder  tijd  kunnen  besteden  aan  het  innoveren  en  het  bedenken  van  hoe  we  zoveel  mogelijk dingen die we nu als individueel probleem spelen kunnen collectiveren. Dat vind ik jammer,  want ik zou daar meer tijd aan willen besteden. Voor de rest merk je dat al het werk dat eerst door  andere  organisaties  apart  werd  uitgevoerd  nu  hier  wordt  gedaan  door  goede  samenwerking.  Eén  ding moeten we echter niet vergeten, namelijk waar vroeger een schot stond, is dat nu weer naar een  andere  plek  verplaatst.  Daar  moet  je  heel  alert  op  blijven  want  samenwerking  blijft  het  allerbelangrijkste, over welk team je het ook hebt.      24.2 

ABSTRACT 

Het team merkt vooral nog veel opstartproblemen. Doordat er veel verschillende, kleine opdrachten  uitgevoerd moesten worden, kwam het team niet goed uit aan de eigen werkzaamheden toe: het de  wijk  ingaan,  jezelf  zichtbaar  maken  voor  cliënten.  Dit  heeft  veel  werkdruk  met  zich  meegebracht,  terwijl  het  team  kleiner  is  geworden.  Dit  laatste  heeft  zeker  ook  positieve  effecten  gehad:  de  besluitvorming  gaat  veel  sneller  en  bij  aanvragen  kan  er  veel  efficiënter  ingegrepen  worden.  Het  gevoel heerst dat er veel expertise in het team zit.     Het gekozen verhaal is het verhaal van een teamcoach die ook in een ander wijkteam werkzaam is.  Zij wou benadrukken dat wat zij in dit team meemaakt, ook in haar andere team terugziet [SWT Bos‐  en Gasthuizen) en het verhaal dus vrij globaal. De andere verhalen zijn wat specifieker persoonlijke  verhalen die specifiek op het SWT Boerhaave van toepassing zijn.        

 

24   

24.3 

OVERIGE VERHALEN 

  VERHAAL 1  Voor mij waren er zoveel veranderingen dat ik het moeilijk vind daarin de belangrijkste aan te geven,  maar  voor  mij  persoonlijk  was  het  afscheid  van  de  oude  collega’s  in  mijn  vorige  werksituatie.  Dat  vond ik heel moeilijk. Echter, toen ik eenmaal had besloten volledig voor mijn nieuwe werk te gaan,  ervoer ik een soort ommekeermoment  waarin ik  een stuk beter  voelde. Ik had geaccepteerd dat de  situatie nu eenmaal zo was. En dat ik daar het beste van ging maken. Vanaf dat moment ging het ook  beter.  Toen  kwam  er  een  stijgende  lijn  en  heb  ik  ook  de  meerwaarde  ontdekt  van  het  werken  met  leuke en nieuwe mensen. Toen heb ik ook kunnen accepteren dat ik mijn eigenlijke werkzaamheden  niet  allemaal  meer  kan  doen  als  dat  ik  ze  gewend  was.  Dat  ik  er  nieuwe,  best  moeilijke  werkzaamheden bij heb gekregen die ik nog moet leren. Maar goed, daar geef ik mezelf wel tijd voor.  Ik  ben  ook  niet  meer  de  jongste,  dus  het  valt  niet  altijd  mee  om  nieuwe  dingen  weer  in  je  op  te  nemen. Ik ondervind daarin gelukkig hulp van mijn collega’s. Wat ik ook fijn vind, zijn de korte lijnen.  Je kan heel makkelijk overleggen met elkaar. Wat betreft de klanten, ik dénk dat ze de weg moeilijk  kunnen vinden naar de hulpverlening in zijn algemeenheid, dus niet alleen in Boerhaave. Daar hebben  ze moeite mee gehad. Ze komen wel steeds beter te weten waar ze de hulp moeten vragen. Wie ze  kunnen bellen, waar ze terecht kunnen. Dat is langzamerhand wel aan het verbeteren.     VERHAAL 2  Ik  werk  bij  de  backoffice.  Sinds  juni  werk  ik  bij  het  sociaal  wijkteam  Boerhaave.  De  grootste  verandering die ik heb meegemaakt is dat het in het begin een enorme chaos was. Beleid en praktijk  zat nog een enorme kloof tussen. Hierdoor moesten we heel veel brandjes blussen. Heel veel dingen  waren nog niet uitgedacht. Dan heb ik  het voornamelijk over begeleiding, maaltijdverstrekking, dat  soort dingen. Ik heb een enorme werkdruk ervaren. Mijn collega’s ook. De helft van de collega’s ging  weg, naar de wijken. De andere helft bleef over, maar het werk werd niet minder. Je hebt de plannen  die we nu uitwerken maar je hebt ook je eigen aanvragen waar je voor op huisbezoek moet. Ik ervaar  wel bepaalde momenten waarin ik de structuur niet efficiënt vind. Bijvoorbeeld is het niet efficiënt dat  de backoffice zich moet verdiepen in plannen waarbij soms niet alles duidelijk is of klopt. Het gesprek  en de verwerking ervan in één hand te houden, zoals vorig jaar, werkte veel efficiënter. Positief van de  wijkteams vind ik dat we  dichter bij de klanten staan.   

 

25   

VERHAAL 3  Ik heb het hier hartstikke naar mijn zin. Het is wel erg lastig geweest met de teamwisselingen in het  eerste half jaar. Nog steeds zijn we niet compleet. Dat maakt het soms erg lastig omdat we een klein  team zijn. Het kleinste team van allemaal volgens mij. Hierdoor kan je lastig wisselen met elkaar als je  er eens een dag niet kan zijn. Goed plannen met elkaar maakt het daarom lastig. De besluitvorming,  daarentegen,  gaat  makkelijker  en  eenvoudiger  met  een  klein  team.  Dat  vind  ik  prettig.  Die  samenwerking vind ik erg leuk. Vanuit Welzijn ben ik altijd van de samenwerking geweest. Hoe breder  het  draagvlak,  hoe  beter.  Hier  zit  je  direct  met  alle  collega’s  om  een  tafel  en  werk  je  met  z’n  allen  waar we voor zijn, namelijk het welzijn van de burger. Qua werkzaamheden ben je nu in principe niet  heel veel anders bezig dan in de oude situatie, maar het gebeurt op een andere manier. Die manier  spreekt  me  wel  heel  erg  aan:  de  kracht  bij  de  burger  waar  je  vanuit  gaat.  Ook  het  contact  met  de  mensen vind ik leuk. Het individueel werken bij de mensen thuis is wel veranderd, maar het werk dat  je  in  de  wijk  doet,  is  niet  heel  veel  anders  dan  wat  je  vroeger  deed:  mensen  met  elkaar  verbinden,  groepen met elkaar verbinden, kijken waar de meerwaarde zit voor de burgers. Ik wil nog toevoegen  dat  we  wel  vaker  hebben  gehad  dat  we  aan  de  hand  van  een  herbeoordeling  bij  mensen  binnen  komen en dat er daar veel meer aan de hand blijkt. Vroeger kwamen we nog niet voor een indicatie  bij de mensen thuis, dus we zien nu veel meer dingen. Wij kunnen dus voorkomen dat situaties gaan  escaleren. Met onze signalen kunnen we al veel eerder efficiënt ingrijpen.     VERHAAL 4  Ik  ben  op  9  februari  bij  dit  team  gekomen.  Daarvoor  had  ik  een  heel  andere  functie.  Voor  mij  is  de  werkwijze richting de burgers in een sociaal wijkteam de grootste verandering. Al gaande ontwikkel je  natuurlijk. Je vraagt naar de eigen kracht, je betrekt het netwerk erbij en bekijkt wat er echt nodig is  in een specifieke situatie. Je beschrijft hoe je denkt dat de burger goed tot zijn recht komt uit datgene  wat hij jou aan informatie geeft. Daarbij heb je met je collega’s een heel goede aanwinst  omdat je  goed met elkaar kan sparren en overleggen en dus de situatie beter kan beoordelen. Dit is een goede  situatie  omdat  je,  wanneer  je  de  casus  instuurt  naar  de  backoffice,  zij  moeten  weten  dat  je  alle  gebieden af bent geweest met een bewoner. Daaruit concludeer je dat wat je inzet in een situatie ook  echt nodig is. Daarom is de verbinding tussen front‐ en backoffice zo belangrijk.   

 

26   

25 

SWT STEVENSHOF 

  25.1 

GEKOZEN VERHAAL 

De  belangrijkste  verandering  is  het  wegvallen  van  mijn  eigen  team  vanuit  mijn  eigen  werkveld.  Per  januari heb ik een nieuw team met collega’s uit andere organisaties met andere expertises en dat is  heel  waardevol  maar  tegelijkertijd  heb  ik  niet  meer  de  expertise  van  een  heel  team  uit  mijn  eigen  werkveld  met  ieders  ervaring  en  ieders  kwaliteiten.  Hierbij  komt  dat  in  het  nieuwe  team  met  verschillende disciplines een andere taal gesproken wordt en daarbij zijn er andere visies. Dat is soms  lastig. Het wegvallen van het team zorgt ook dat alle dossiers van mijn expertise vanuit mijn werkveld  verdeeld worden onder mijn collega en onder mij. Dat is wel een verzwaring omdat er eerder een heel  team  vanuit  mijn  werkveld  was  om  op  terug  te  vallen  en  ook  de  dossiers  daarover  te  verdelen.  Als  laatste is de grootste verandering dat ik nu volledig in de wijk zit en niet meer één dag in de week.  Hierdoor ben ik heel dichtbij de bewoners in de wijk komen te zitten.         25.2 

ABSTRACT 

Het grootste hinderpunt dat het team aangeeft mee in aanraking te zijn gekomen is de verandering  van  locatie:  veel  werkers  zijn  vanuit  kleine  teams  met  solistische  werkvormen  en  specifieke  expertises  geplaatst  in  grotere  teams.  Hierbij  komt  een  andere  doelgroep  met  daarbij  andere  zorgaanvragen  en  dus  andere  expertises.  Sommige  werkers  geven  aan  het  gevoel  te  hebben  niet  genoeg  kennis  te  hebben  om  altijd  cliënten  op  de  juiste  manier  te  kunnen  helpen.  Een  voordeel  is  wel  dat  de  lijnen  naar  een  specialist  van  een  ander  onderwerp  korter  zijn  geworden.  Ook  is  de  werkdruk  verhoogd  wanneer  er  een  aanvraag  binnenkomt  waarbij  de  expertise  wordt  vereist  van  een werker die als enige in het team kennis heeft over het onderwerp.     Sommigen  geven  aan  dat  het  SWT  minder  laagdrempelig  en  minder  centraal  in  de  wijk  staat  dan  eigenlijk  zou  moeten,  hoewel  niet  iedereen  dat  gevoel  deelt.  Een  ander  punt  van  aandacht  is  het  wennen  aan  een  andere  behandeling  van  de  zorgvraag:  waar  eerst  gekeken  werd  hoe  de  cliënt  geholpen  kon  worden,  wordt  er  nu  in  eerste  instantie  de  eigen  kracht  van  de  cliënt  gestuurd  en  gevraagd  hoe  de  omgeving  hierin  kan  helpen.  Er  komt  een  tip  vanuit  het  team  naar  voren  dat  de  nieuwe  structuur  zeer  goed  zou  kunnen  werken  als  er  een  oplossing  wordt  bedacht  voor  het  verwijderd zijn van je eigen moederorganisatie.     

 

27   

25.3 

OVERIGE VERHALEN  

  VERHAAL 1  Voor  mij  is  de  grootste  verandering  sinds  1  januari  de  decentralisatie.  Ik  sta  aan  de  start  van  mijn  loopbaan  en  heb  voorheen  vier  jaar  geleerd  als  maatschappelijk  werker.  Ik  heb  stage  gelopen  bij  Kwadraad Haagweg: een groot pand vol kennis en ervaring. Sinds januari zijn we in sociaal wijkteams  uiteengegaan in multidisciplinaire teams, waarin ik de backup, de informatie, een terugvalpunt en de  kennis  mis  waar  je  van  kan  leren.  Dus  echt  de  ervaring  van  collega’s.  Dat  is  voor  mij  de  grootste  verandering geweest.    VERHAAL 2  De grootste verandering voor mij sinds 1 januari 2015 is dat ik met een heleboel nieuwe collega’s op  een  nieuwe  werkplek  zit  als  sociaal  werker.  Voorheen  was  ik  als  ouderenadviseur  bij  Radius  heel  zichtbaar in de wijk. Ik zat daar als enige, mensen wisten mij te vinden. Ik had het idee dat ik daar  heel  zichtbaar  was  voor  de  ouderen.  Het  was  heel  laagdrempelig,  mensen  konden  eigenlijk  altijd  binnenlopen  als  ik  er  was.  Nu  zit  ik  op  een  nieuwe  werkplek  in  een  andere  wijk  waar  ouderen  niet  zomaar  binnen  komen  vallen.  Ze  moeten  zich  aan  spreekuurtijden  houden  of  als  ze  doorverwezen  worden  door  anderen  bel  ik  ze  terug.  Ik  voel  dat  ik  in  ieder  geval  minder  zichtbaar  ben  geworden,  minder  laagdrempelig  dan  dat  ik  voorheen  was.  Voor  mijzelf  vind  ik  dat  ik  ook  andersoortige  problematiek tegenkom waar ik in het begin heel erg aan moest wennen. Niet dat ik dat direct zelf  moest  afhandelen,  maar  je  komt  met  veel  meer  andere  zaken  en  problematiek  in  aanraking  dan  voorheen. Af en toe vond ik dat best zwaar.     VERHAAL 3  Sinds 1 januari is voor mij de grootste verandering in mijn werk de manier van gespreksvoering. Hoe  in het verleden de nadruk lag op de aanvraag van een voorziening en de oplossingsreflex die hierop  werd losgelaten, zo ligt nu de nadruk eigen kracht: zowel financieel als fysiek. De vraag is wat iemand  nog zelf kan, wat de omgeving nog kan betekenen. Of er algemene voorzieningen zijn die mogelijk tot  een oplossing kunnen leiden. Kortom, een totaal andere manier van gespreksvoering waar ik positief  tegenover sta.     

 

28   

VERHAAL 4  Voor mij is de belangrijkste verandering de samenwerking met mijn collega’s in het sociaal wijkteam.  Voorheen werkte ik solistisch en nu moet ik ook alles delen. Daarnaast is een belangrijke verandering  voor mij het meewerken aan het inloopspreekuur: het direct betrokken zijn bij een hulpvraag, terwijl  ik voorheen alleen adviserend werkte.    VERHAAL 6  De  belangrijkste  verandering  voor  mij  persoonlijk  per  1  januari  is  dat  ik  ben  aangenomen  door  de  gemeente in een sociaal wijkteam. Voor mij was dit een nieuwe baan. Voorheen had ik een baan in de  GGZ waarbij ik een specifieke doelgroep had in een behandelsetting, nu is dat veranderd. Veel meer  doelgroepen met veel uiteenlopende vragen waarbij je eigenlijk veel meer kennis nodig hebt.     VERHAAL 7  De  grootste  verandering  voor  mij  in  mijn  werk  per  1  januari  is  dat  ik  op  een  andere  plek  ben  gaan  werken  met  andere  collega’s  met  daarbij  ook  een  uitgebreidere  doelgroep.  Eigenlijk  is  dat  laatste  voor  mij  ook  de  grootste  verandering,  want  waar  ik  voorheen  de  doelgroep  van  Mee  had  (mensen  met  een  beperking),  zo  zijn  er  nu  ook  ouderen  bijgekomen  met  vragen  over  de  WMO,  mensen  met  een  GGZ‐diagnose  of  mensen  die  om  maatschappelijk  werk  vragen.  Bijvoorbeeld  mensen  met  echtscheidingsproblematiek of schulden. Dat maakt dat ik voor mijn werk eigenlijk meer kennis nodig  heb  en  dat  ik  heel  erg  zoekende  ben  bij  cliënten  die  naar  het  wijkteam  komen  in  hoe  ze  het  beste  geholpen kunnen worden. Dat vraagt best wel wat qua energie en tijdsinvestering.     

 

29   

26 

SWT ROODENBURG 

  26.1   GEKOZEN VERHAAL  Wat  voor  mij  de  belangrijkste  verandering  is,  is  dat  het  de  taak  van  de  WMO  geworden  is  om  de  herindicaties via het sociaal wijkteam te laten lopen. Dat hebben wij als wijkteam allemaal moeten  leren. Daar is heel veel tijd en aandacht naartoe gegaan omdat daar een bepaalde urgentie bij zat.  Hierdoor dreigden andere werkzaamheden wat op de achtergrond te raken. In mijn geval heeft daar  ook  het  wijkgerichte  werken  onder  geleden.  Wat  de  cliënt  hiervan  gemerkt  heeft  is  wat  betreft  het  wijkwerk  dat  het  team  wat  meer  uit  beeld  was,  wat  minder  aanwezig.  Ik  weet  niet  of  ze  zich  dat  gerealiseerd hebben, maar ik ben bang dat we wat tekort zijn geschoten wat betreft het in beeld zijn  in de wijk, wat ikzelf erg belangrijk vind.     26.2   ABSTRACT  Het  team  geeft  aan  dat  het  uitvoeren  van  de  herindicaties  de  grootste  verandering  is  voor  het  wijkteam. Door de urgentie is het team bang dat andere werkzaamheden op de achtergrond raken  met  als  gevolg  het  uit  beeld  raken  van  het  wijkteam.  Ook  in  de  werkzaamheden  zelf  zit  veel  tijdverlies  omdat  er  door  de  verbreding  van  de  doelgroep  meer  verschillende  aanvragen  binnen  komen  bij  mensen  die  niet  als  expertise  hebben.  De  focus  ligt  dus  vooral  op  het  te  veel  energie  moeten steken in zaken die niet met de normale werkzaamheden te maken hebben en het uit beeld  raken in de wijk bij de cliënten.    Verder  wordt  de  verhuizing  als  moeilijk  ervaring:  er  moet  opnieuw  uitgevonden  worden  wat  de  verhoudingen op de werkvloer zijn. Ook wordt het proces van het omgaan met cliënten omschreven  als het beoordelen van hun klachten boven het daadwerkelijk ondersteunen van de cliënt, zoals dat  voorheen  was.  Doordat  er  erg  veel  keuzemogelijkheden  zijn  om  naar  doorverwezen  te  worden,  vreest het team dat er een grotere kans bestaat op slechte doorverwijzingen.     

 

30   

26.3   OVERIGE VERHALEN    VERHAAL 1  De  belangrijkste  verandering  in  mijn  werk  sinds  1  januari  2015  is  dat  ik  een  verbreding  van  de  doelgroep  heb.  Ik  werkte  voorheen  vanuit  Mee  met  mensen  met  een  verstandelijke  en  lichamelijke  beperking.  Nu  komen  er  meer  diverse  vragen  binnen  wat  voor  de  cliënt  soms  betekent  dat  de  hulpverlening wat langer duurt. De benodigde informatie moet ik dan eerst inwinnen bij collega’s in  mijn wijkteam (vooral bij WMO vragen) en op internet. Het was sowieso een heel grote overgang  om  vanuit  een  organisatie  waar  ik  twintig  jaar  werkte  naar  deze  situatie  om  te  moeten  schakelen.  Het  betekent dat ik nu met andere collega’s en een uitbreiding van de doelgroep te maken heb. Ook heb  ik nog een groot deel van mijn eigen werk (MEE doelgroep, psychosociale hulpverlening) dat ik goed  probeer te doen op mijn eigen manier. Maar als dat niet kan moet ik ook breder kijken en vragen.    VERHAAL 3  Als  ik  kijk  naar  1  januari,  dan  zijn  we  verhuisd  naar  deze  locatie.  Voor  mij  is  dat  de  belangrijkste  verandering.  Je werkt op  deze plek met allerlei andere  nieuwe  collega’s,  zit er een nieuw  Jeugd‐ en  Gezinsteam en is er de samenwerking met De Binnenvest. Dit betekent voor mij dat je opnieuw moet  kijken naar wat de verhoudingen zijn en hoe we met elkaar het werk moeten verdelen. Ik denk dat de  cliënt vooral de verhuizing naar opnieuw een andere locatie merkt. Door alle veranderingen zijn we  steeds  moeilijker  te  vinden.  We  hebben  cliënten  en  verwijzers  eerst  geïnformeerd  dat  we  niet  meer  vanuit  de  bekende  organisaties  werken  maar  in  een  Sociaal  Wijkteam.  Sinds  1  januari  is  de  locatie  opnieuw veranderd. De kans is groot dat de cliënt ons steeds slechter kan vinden.    VERHAAL 4  De belangrijkste verandering in mijn werk sinds 1 januari 2015 is dat ik  naast cliëntenondersteuner  ook juist een beoordelaar ben geworden van aanvragen van inwoners. Wat de cliënt hiervan merkt is  dat ik verder ga dan alleen beoordelen, maar ook meer kijk naar wat nodig is naast een professionele  indicatie.     

 

31   

VERHAAL 5  Sinds 1 januari 2015 werkte ik voor een organisatie in Leiden, dus niet vanuit het sociaal wijkteam.  Het  belangrijkste  wat  er  toen  is  gebeurd  is  dat  er  in  mijn  werkzaamheden  heel  veel  partnerorganisaties  en  daarmee  ook  hun  specialismes  zijn  weggevallen.  Daarmee  ben  ik  heel  veel  contacten  verloren  waardoor  ik  heel  veel  klanten  naar  mijn  gevoel  niet  de  juiste  weg  heb  kunnen  wijzen. Wat ik terugkreeg van mijn klanten toentertijd was dat ze zich geen raad wisten met zoveel  specialistische  aanbieders.  Zo  kregen  ze  boekjes  van  de  gemeente  waarin  wel  vijftig  tot  zeventig  nieuwe organisaties werden genoemd en doorverwijzingsmogelijkheden waarvan ik ook niet wist wat  ik ze het best aan kon bevelen. Nieuwe aanbieders kunnen zeker goed zijn, alleen weet je niet goed  wat voor vlees je in de kuip hebt. Voor mij was het soms echt gokken waar mensen naartoe gingen. Ik  heb veel mensen teruggekregen die niet tevreden waren.    VERHAAL 6  Ik leg de vraag [wat de belangrijkste verandering in mijn werk sinds 1 januari 2015 is] even terug naar  1 april 2014. Toen zijn we met het sociaal wijkteam gestart. Toen zijn we gaan opbouwen, pionieren  om als team met generalisten in de wijk te gaan werken met het meenemen van je eigen specialisme.  De grote verandering voor mij was in een team met allemaal deskundigen een nieuw team te vormen.  Ik heb het leren van elkaar en het delen met elkaar als sociaal werker als een heel bijzonder, leerzaam  en prachtig proces ervaren. Ik vind het lastig om antwoord te geven op wat de cliënt hiervan merkt.  Voor  een  deel  leidt  het  generalist  zijn  tot  een  bepaalde  afslanking  van  het  specialisme,  maar  het  specialisme heb je wel altijd in je rugzak.     VERHAAL 7  De  belangrijkste  verandering  in  mijn  werk  is  dat  ik  met  een  heel  divers  team  samenwerk  met  veel  verschillende expertise, wat ik zeker als meerwaarde ervaar. Wat ik merk bij de cliënt is dat ik dichter  bij  de  bewoners  sta  en  ik  beter  kan  aansluiten,  dus  meerdere  contacten  met  dezelfde  bewoner  heb  (omdat je meerdere levensgebieden bespreekt). Dit ervaar ik tevens als een meerwaarde.     

 

32   

27 

SWT NOORD 

  27.1 

GEKOZEN VERHAAL 

Ik  kom  zelf  uit  een  zorgorganisatie  en  zit  nu  in  het  wijkteam,  dus  ik  merk  dat  het  een  grote  verandering  is  dat  er  nu  snel  hulp  geboden  kan  worden.  Bij  een  aanvraag  kan  men  normaal  gesproken al binnen een paar weken een collega voor zich hebben en al gestart worden met de hulp.  Het team is dus heel laagdrempelig, dat is heel positief. Dat is voor de cliënt een verandering, maar  ook  voor  mij  als  werker.  Een  andere  verandering,  zowel  voor  de  cliënt  als  voor  mij  is  dat,  wanneer  iemand een aanvraag doet voor bijvoorbeeld begeleiding, jij als werker persoonlijk op dat moment,  binnen een uur, beoordeelt of bepaalde zorg afgegeven kan worden. Het is dan heel afhankelijk van  wie  je  tegenover  je  hebt  hoe  die  zorg  er  dan  uit  komt  te  zien.  Dat  kan  verschillen  van  persoon  tot  persoon, van hoe diegene daar tegenaan kijkt. Dat was wel eerst via een organisatie waar dat nogal  lang  kon  duren,  dus  het  positieve  is  dat  dat  sneller  gaat.  Toch  vind  ik  het  nogal  een  verantwoordelijkheid dat ik diegene ben die dat even in een uur moet beoordelen.    27.2 

ABSTRACT 

Het team geeft aan bij de keuze van het beste verhaal te twijfelen welk signaal het wil verzenden.  Het positieve geluid is dat het team laagdrempeliger is geworden en de hulpverlening sneller gaat.  Het negatieve punt is dat er veel eigen initiatief van de cliënt verwacht wordt bij de aanvraag van de  hulp  en  dat  er  een  groot  risico  bestaat  dat  cliënten  die  niet  mondig  genoeg  zijn  hierdoor  niet  de  juiste hulp zullen ontvangen. De keuze is gevallen op het bovenstaande verhaal omdat het het best  de  voor‐  en  nadelen  van  die  laagdrempeligheid  toont.  Daarbij  wordt  opgemerkt  dat  het  erg  afhankelijk is van de werker die je als cliënt tegenover je hebt zitten. De hulpverlening is weliswaar  erg direct en persoonlijk, maar de behandeling van aanvragen verlopen erg subjectief         

 

33   

27.3   OVERIGE VERHALEN    VERHAAL 2  Ik kom uit het opbouwwerk, dus ik heb niet direct een referentie qua verandering voor de  cliënt.  Ik  heb wel een cliënt gehad die een indicatie voor bijna levenslang gehad van het CIS. We hebben toen  afgesproken dat we de situatie een jaar aan zouden zien. Ik zat zelf bij die vrouw en haar moeder en  zag dat ze gemotiveerd werden omdat ze nu echt een doel hadden om naartoe te werken. Ik kreeg  het gevoel dat ze meer als mensen werden gezien in plaats van dat je tot je 65e aan je lot wordt over  gelaten.  Dat  lijkt  mij  een  grote  verandering  voor  de  mensen  die  als  positief  ervaren  wordt.  In  mijn  werk is de grootste verandering dat ik op een persoonlijke manier met individuele personen te maken  heb. Dat vind ik erg leuk. Het moeilijke blijft nu nog om te zorgen hoe je als wijkteam je in collectieve  activiteiten in de buurt weeft.    VERHAAL 3  De grote verandering voor de klant is dat er veel minder aanbod is. De cliënt moet nu veel meer zelf  op  zoek  om  een  passende  oplossing  te  vinden  voor  het  probleem  dat  speelt.  Het  zoeken  van  ondersteuning, het invullen van papieren, juridische hulp, ik zie dat mensen daar nog erg zoekende in  zijn. Uiteindelijk komen we wel samen tot een duurzame oplossing. We zoeken wel echt naar iemand  in de wijk die de klant kan helpen.    VERHAAL 4  De grootste verandering voor de cliënten kan ik nog niet zo heel veel over zeggen. Wel dat ik constant  moet nadenken of een cliënt zelf iets kan oplossen  of dat ik dat  voor hem/haar moet doen. In mijn  werk is veranderd dat ik wel heel veel moet weten. De problematiek is heel breed en op elk vlak moet  je wel wat weten. Voorheen was het werk wat meer gestroomlijnd.    VERHAAL 5  Voor mij als werker is er veranderd dat ik op een andere locatie zit dan ik gewend ben. Voor de klant  is de grootste verandering dat je voorheen een zorgvraag indiende en je het meteen kreeg. Nu dien je  iets in, krijg je een gesprek en dan krijg je minder of helemaal niets. Ze moeten heel veel zelf uitzoeken  en zelf doen. Daarbij zijn diegenen die echt hulpbehoevend zijn heel vaak de klos.    

 

34   

28 

JGT STEVENSHOF 

  28.1 

GEKOZEN VERHAAL 

De  grootste  verandering  voor  mij  is  dat  we  nu  rechtstreeks  de  aanmelding  krijgen  van  de  cliënt  en  niet  meer  zoals  voorheen  door  Bureau  Jeugdzorg  of  een  andere  organisatie.  Daarin  vind  ik  de  grootste  verandering  dat  je  zelf  moet  uitzoeken  wat  de  hulpvraag  is,  welke  instanties  daarbij  betrokken  zijn  en  wat  het  gezin  precies  wil  en  nodig  heeft.  Dat  vind  ik  wennen,  omdat  het  eerst  anders  was.  Ik  denk  dat  de  cliënt  dat  op  een  positieve  manier  merkt,  omdat  hij/zij  meteen  een  hulpverlener  krijgt  waarbij  je  goed  je  verhaal  kan  doen  en  daarin  gehoord  wordt.  Daarop  kan  je  je  aansluiten.     Daarnaast  vind  ik  een  grote  verandering  dat  de  verantwoordelijkheid  veel  groter  is  geworden.  Die  voel  ik  echt  op  mijn  schouders.  Voorheen  was  er,  in  ieder  geval  bij  Cardea  en  de  jeugdhulp,  goede  samenwerking  met  Bureau  Jeugdzorg  waarin  je  zaken  soms  echt  samen  moést  doen.  Die  mis  ik  in  sommige  zaken  echt.  Dan  sta  je  er  alleen  voor,  of  met  je  collega’s.  Dan  kun  je  nog  zo’n  goede  bedoelingen hebben, maar dan mis je gewoon de expertise en de pet van Bureau Jeugdzorg om wat  dwingender  te  moeten  zijn.  Dat  merkt  de  cliënt  ook  doordat  die  soms  wat  kan  freewheelen.  Zij  kunnen makkelijk het contact met jou opzeggen en weer naar iemand anders gaan. Dat kan soms ook  wel voor wat onrust zorgen.    28.2 

ABSTRACT 

JGT  Stevenshof  is  zowel  positief  als  negatief  over  de  transformatie.  Positief  is  de  snelle  hulp  die  geboden kan worden bij een hulpvraag: de aanmelding komt rechtstreeks van de cliënt en krijgt ook  meteen een hulpverlener toegewezen waarna het hulptraject snel op gang komt.    Waar  men  negatief  over  is,  is  dat  het  uitzoeken  van  de  hulpvraag  over  is  gelaten  aan  slechts  de  medewerker.  De  verantwoordelijkheid  wordt  daardoor  enorm  groot  voor  werkers.  Er  moet  veel  breder  gewerkt  worden.  Waar  de  medewerkers  aangaven  voorheen  veelal  dezelfde  casuïstiek  te  behandelen, is deze enorm uitgebreid. Ook heeft de cliënt veel meer in te brengen in het hulptraject.  Er  was  angst  dat  hierdoor  de  hulp  niet  effectief  en  dwingend  genoeg  werd,  maar  uit  de  cliëntverhalen van het JGT blijkt dit vooralsnog niet. Het team wil tot slot extra benadrukken dat er  een plan klaar zou moeten liggen voor het soepeler laten lopen van teamformaties.     

35   

28.3 

OVERIGE VERHALEN 

  VERHAAL 1  Voor mij is per 1 januari 2015 veranderd dat de cliënt sneller hulp krijgt. Ook is er meer expertise om  mij  heen  waardoor  ik  mijzelf  ook  breder  voel  in  wat  ik  allemaal  kan.  Ik  voel  mij  gesterkt  door  mijn  collega’s. Wat ik daarin lastig vind is dat je ook veel nieuwe dingen gaat doen waardoor het soms te  veel kan zijn. Jezelf heel goed begrenzen, dat is de uitdaging. De cliënt heeft als voordeel dat er veel  sneller  hulp  is,  nauwelijks  tot  geen  wachtlijsten.  Ik  hoor  ook  veel  terug  dat  ze  positief  zijn  over  de  manier van werken. Dat er een open houding is, dat ze niet het gevoel hebben dat ze met een bureau  jeugdzorg  te  maken  hebben  maar  juist  met  mensen.  Ik  denk  dat  ze  daarmee  bedoelen  dat  we  laagdrempeliger zijn geworden en we aansluiten bij de wensen van de cliënt.     VERHAAL 2  Voor mij is de grootste verandering dat ik van een leidinggevende en coördinerende functie direct in  de klantenzorg terecht ben gekomen. Dat is een verandering in vergelijking met de organisatie waar  ik uit kom. Hier ga je vanuit de hulpvraag van de ouders aan het werk, in tegenstelling tot in het GGZ  waar snel de problemen vertaald worden in een behandelplan door professionals. Hier moet je echt  aansluiten  bij  de  eigen  kracht  van  de  ouders.  Bij  aanmeldingen  hoor  ik  van  ouders  dat  ze  laagdrempelig  werk  willen.  We  komen  thuis  bij  de  mensen.  Ze  kunnen  er  ook  voor  kiezen  om  hier  langs te komen. Zij hebben daarbij het gevoel dat ze heel serieus worden genomen.   Voor mijzelf is veranderd dat ik soms de back‐up van de organisatie achter mij mis. Alles wat  door  een behandelteam besproken en gedragen wordt, daar sta je hier voor je gevoel vaak toch alleen in.  Ik  vind  het  heel  fijn  om  in  een  team  te  werken  waarin  je  gesteund  wordt  en  waar  je  goede  tips  en  steun  van  krijgt.  Echter,  soms  heb  je  wel  het  gevoel  dat  een  zaak  spannend  is  en  dat  er  echt  een  oplossing voor moet komen. In die zin mis ik ook wel een organisatie als Bureau Jeugdzorg omdat we  veel te maken hebben met onveiligheid in gezinnen. Dat vind ik nog wel een kwetsbaar punt. Voor de  rest is het heel fijn om direct binnen de gezinnen te komen.    

 

36   

VERHAAL 3  Voor  mij  is  de  grootste  verandering  dat  ik  steeds  meer  ervaar  los  te  staan  van  mijn  moederorganisatie.  Het  werken  met  gezinnen  en  netwerkpartners  ben  ik  wel  gewend,  maar  met  je  eigen  collega’s  van  verschillende  organisaties  één  team  vormen  en  het  zelfsturende  hierin  is  een  proces.  Je  moet  het  hier  samen  doen  en  ontdekken.  Vanuit  mijn  moederorganisatie  kan  ik  prima  zelfsturend  zijn,  maar  hier  is  het  fijn  om  nog  een  beetje  sturing  te  krijgen.  Hier  moet  ik  alles  nog  ondervinden.  Wat ik verder merk is dat scholen vaak niet weten hoe en bij wie ze nou aan moeten  melden, dit omdat er zoveel 'groepen' zijn zoals OT, Expertteam en Jeugd en Gezinsteam. Een goede  ontwikkeling vind ik dat door deze verandering ik ook de scholen steeds meer kan aansturen in het  contact hebben met ouders en andere partners. De cliënt merkt dat er verschillende expertises op 1  plek zijn.     VERHAAL 4  Wat voor mij persoonlijk de grootste verandering is, is dat je in gezinnen komt die eigenlijk in een heel  andere fase zitten. Het is echt heel nieuw, dat je in een gezin komt en dat je niet per sé in actie hoeft  te  komen.  Hiervoor  was  het  zo  dat  er  al  gesprekken  met  Bureau  Jeugdzorg  waren  geweest.  Dan  kwam je voor coaching of gezinsbegeleiding. Van tevoren waren de doelen al helder. Nu is het maar  de  vraag  of  je  iets  gaat  doen.  Nu  moet  je  eerst  inventariseren.  Dat  vind  ik  echt  heel  nieuw  en  ingewikkeld. Ik merk dat ik erg de neiging heb om in actie te komen, maar dat dat niet handig is. Daar  moet ik echt aan wennen. Ik denk dat de cliënt dat ook merkt. Voor de cliënt is het ook nog zoeken  naar wat hij/zij in deze nieuwe situatie kan verwachten. Het is van twee kanten zoeken hoe we iets  met elkaar gaan oplossen. Soms moet je daarbij de deskundigheid van iemand anders inroepen. Wat  dat betreft is de ontschotting echt een feit. Waar we voorheen allemaal uit verschillende organisaties  kwamen, zijn we nu allemaal één. Soms moet je hulp inroepen van Cardea of GGZ. Dat vind ik nog wel  een ingewikkeld spelletje.     VERHAAL 6  Ik ben nu drie weken aan het werk als jeugd‐ en gezinsmedewerker. De grootste verandering per deze  drie weken is dat ik van een heel gestructureerde omgeving, een werkplek waarbij alle lijnen duidelijk  zijn, naar een werkplek ben gegaan waarbij er meer uitgezocht moet worden. Daarbij vind ik het wel  positief dat we nu een grote denktank hebben van alle expertises. We zijn daarbij wel zoekende welke  expertise  nou  bij  welk  gezin  past.  Ik  vermoed  dat  gezinnen  daarvan  merken  dat  we  sneller  sturing  geven aan welke expertise er nodig is en misschien ook de hulp eerder krijgen dan voorheen. We zijn  van  een  team  waarbij  de  cases  duidelijk  zijn  gegaan  naar  een  team  waarin  we  per  casus  moeten  denken met wie we alles het beste kunnen neerzetten.   37   

VERHAAL 7  De grootste verandering voor mezelf is het ontschotten: dat de cliënt zich direct kan aanmelden en je  alles  nog  rauw  aangeleverd  krijgt.  Dat  is  op  zich  wel  heel  fijn  want  je  kan  heel  veel  voor  hen  betekenen.  De  keerzijde  daarvan  is  wel  dat  het  daardoor  heel  veel  uitzoekwerk  is  en  je  ontzettend  veel verbanden moet leggen. Dit vraagt echt wat anders van je werk. Ik denk dat het voor de cliënt  wel  heel  erg  prettig  is  dat  er  vaak  snel  gehandeld  en  doorverwezen  kan  worden.  Mensen  komen  sneller  op  de  juiste  plek,  worden  sneller  gehoord  en  kunnen  meer  hulp  aangeboden  worden.  Daarnaast merk ik als grootste verandering voor mezelf dat je op verschillende lagen bezig bent, dus  inhoudelijk bij de gezinnen. Echter, ik vind dat we als team nog heel erg bezig zijn een goed team neer  te zetten en met wat wij nodig hebben als persoon en team om goed te kunnen functioneren naar de  cliënt toe. Dat vind ik bijna een taak apart.    VERHAAL 8  Ik  ben  hier  stagiaire  sinds  één  maand.  Als  ik  het  jeugd‐  en  gezinsteam  vergelijk  met  mijn  vorige  opleiding,  is  de  grootste  verandering  het  verschil  in  de  gespreksvormen  en  –technieken.  De  gespreksvormen  zijn  hier  breder  dan  op  mijn  opleiding.  Sommige  gesprekken  zijn  alleen  gericht  op  advies of uitleg geven in plaats van de cliënt uitvragen. Verder ben ik opgeleid tot generalist en dat  zijn de mensen in het jeugd‐ en gezinsteam ook, maar ze hebben bovendien veel specialistische kennis  die ik nog mis als ik naar mijn opleiding kijk. Ik zie ook dat er gebruik wordt gemaakt van het netwerk  en dat is me op de opleiding weliswaar uitgelegd, maar ik had me niet beseft dat het zo veel was.    VERHAAL 9  Als persoon zijnde ben ik veel breder gaan werken. Ik was eerst behandelaar op één gebied. Nu ben ik  veel breder gaan werken. Ik merk daarbij dat we echt een team hebben waarbij we veel verschillende  disciplines  aanwezig  zijn.  Daar  maken  we  veel  gebruik  van.  Toch  zijn  we  nog  geregeld  zoekende  in  hoe we elkaar moeten vinden. Echt tijd om het van elkaar te weten te komen is er nog niet geweest.  Op dat punt zijn we nu beland. Naar de cliënt toe denk ik dat we wel goed bezig zijn. We kunnen nu  makkelijker  en  sneller  van  verschillende  kanten  inspringen  omdat  je  vanuit  verschillende  disciplines  kan werken en gebruik kan maken van de diensten en netwerken in de buurt. Dat is echt een voordeel  geworden. Door het wegvallen van Bureau Jeugdzorg zijn we daarin wel nog zoekende naar de kaders  van veiligheid. Dat is een groot ding dat nu speelt. Daar staan we momenteel nog pas aan het begin  van.        38   

VERHAAL 10  Ik werkte voorheen al heel erg in de voordeur, als gezinscoach bij zorg mijdende gezinnen waarbij ik  maar moest kijken hoe ver ik hen kon helpen en welke problemen daar allemaal speelden. Wat ik nu  heel fijn vind is dat ik in een team zit met veel expertise en dat ik niet meer door hoef te verwijzen. Dit  deed ik vroeger nog heel vaak, bijvoorbeeld naar Cardea of Jeugdzorg. Nu kan ik juist samen met een  collega  bekijken  hoe  we  een  gezin  gaan  helpen.  Nu  ik  in  een  team  zit  met  allemaal  verschillende  expertises  is  er  een  belangrijke  stap  tussenuit.  Persoonlijk  betekent  dat  ook  dat  ik  wat  meer  in  de  diepte kan. Met kinderen praten, dat vind ik heel erg leuk om te doen. De klant merkt daarvan dat ik  hem/haar niet meer hoef door te verwijzen en krijgt dus eerder hulp. Wat ik heel fijn vind is dat het  registratiesysteem  nu  heel  goed  werkt:  de  klant  moet  zich  nu  zelf  aanmelden  en  is  zelf  verantwoordelijk voor hoe het hulptraject loopt. Dat de kracht van de cliënt meer naar voren komt,  dat vind ik belangrijk om mee te werken.     VERHAAL 11  De  grootste  verandering  sinds  1  januari  is  dat  er  binnen  de  JGT’s  meer  taken  bij  zijn  gekomen.  We  moeten met name wat generalistischer aan het werk in plaats van specialistisch. Als onderdeel van  het zelfsturende team is er qua taken een toename: zelf de telefoon beantwoorden, de administratie  bijhouden, de financiën beheren. Dat is anders ten opzichte van de voorgaande jaren omdat we toen  een moederorganisatie hadden die vooral de administratie en leidinggevende functies beheerde. Nu  moeten we dat zelf doen. Ik geloof dat de cliënten daar niet per sé heel veel last van hebben op een  directe  manier.  Over  het  algemeen  krijgen  we  positieve  berichten  van  de  cliënten.  Ze  worden  snel  geholpen en zijn tevreden. We merken onderling wel indirect dat het ons allemaal meer tijd kost om  onze aandacht te verdelen over alle taken die erbij zijn gekomen.           

 

39   

29 

JGT BOS‐ EN GASTHUIZEN 

  29.1 

GEKOZEN VERHAAL 

Er is een aantal dingen veranderd sinds 1 januari. Mensen worden veel sneller geholpen, er zijn geen  wachtlijsten  binnen  het  JGT,  cliënten  zijn  veel  meer  zelf  aan  zet  in  het  bepalen  van  vraag  en  het  bepalen van het in te zetten traject van de hulpverlening. Het JGT is [in ieder geval qua mogelijkheid]  veel  laagdrempeliger  geworden  omdat  mensen  op  basis  van  hun  eigen  vraag  geholpen  worden  in  plaats van verplichte indicaties. De belangrijkste verandering in mijn ogen is dat we nu echt op maat  werken en samen met de cliënt kunnen bepalen wat er nodig is vanuit verschillende disciplines. Dat is  zo  belangrijk  omdat  de  hulpverlening  dan  effectiever  wordt.  Ik  denk  dat  als  mensen  echt  benaderd  worden als eigenaar van hun eigen probleem, eventuele veranderingen ook grondiger in gang gezet  kunnen worden.      29.2 

ABSTRACT 

Over  het  algemeen  is  het  JGT  Bos‐  en  Gasthuizen  erg  positief  over  de  transformatie.  Het  gevoel  heerst  dat  er  veel  sneller  en  efficiënter  geholpen  kan  worden.  Ook  hoopt  het  team  laagdrempeligheid uit te stralen doordat de cliënt zelf eigenaar is van zijn/haar hulpvraag. Cliënten  worden actiever bij het proces betrokken in plaats van dat ze wordt gezegd te luisteren en orders op  te  volgen.  Het  team  geeft  aan  dat  er  nu  wordt  gekeken  naar  wat  de  cliënt  zelf  wil  en  dat  er  niet  zwart‐wit  wordt  gehandeld  op  basis  van  het  probleem.  Maatwerk  is  het  woord  dat  de  werkzaamheden  van  het  JGT  typeert.  De  medewerkers  hopen  dat  iedereen,  ongeacht  zijn/haar  leeftijd, bij het JGT binnen durft te lopen.     

 

40   

29.3 

OVERIGE VERHALEN 

  VERHAAL 1  Ik denk dat de belangrijkste verandering is dat cliënten nu actiever bij het proces betrokken worden in  die zin dat ze meer het heft in eigen handen krijgen. Dat maakt verschil omdat zij daardoor zelf ook  meer het gevoel hebben dat ze verantwoordelijk zijn in plaats van dat ze naar de hulpverlener gaan  en zeggen: “Nou, help me maar”. Nu worden ze meer bij het proces betrokken en moeten ze er zelf  beter  over  nadenken.  Ik  denk  dat  het  ook  het  proces  zelf  bevordert,  omdat  ze  zelf  beter  nadenken  over  wat  kan  helpen  voor  hen,  in  plaats  van  dat  andere  mensen  bepaalde  opties  aandragen  en  misschien niet alles meenemen. Ik denk dat dit de belangrijkste verandering is omdat dit het proces  bevordert.  Er zijn veel veranderingen,  maar dit zorgt  er uiteindelijk voor  dat er  een beter proces  en  een betere hulpverlening ontstaat.     VERHAAL 3  Volgens mij is er veel veranderd vanaf januari. De grote verandering voor de mensen is dat ze vanaf  dag  1,  bij  het  aanmelden,  zelf  de  regie  hebben.  Al  vanaf  het  eerste  contact  gaan  we  met  hen  in  gesprek  over  wat  de  beste  hulp  is  en  wat  passend  is.  Daarbij  hoeven  we  niet  te  kijken  naar  welke  methodes  er  zijn,  maar  wat  écht  bij  de  cliënt  past.  Daarbij  worden  ze,  naar  mijn  idee,  serieus  genomen,  in  hun  kracht  gezet  en  als  professional  binnen  hun  eigen  systeem  benaderd.  De  grootste  verandering is dat de cliënt echt eigenaar wordt van zijn/haar eigen probleem. Onze enige rol daarin  is het meedenken en kijken wat nodig is. Voor mijzelf is de grootste verandering dat ik vanaf moment  1 betrokken ben en daardoor het werk niet zo voorgekauwd is. Ik moet nu meegaan in dat proces en  nadenken  wat  het  meest  passende  is.  Ik  trek  nu  niet  standaard  uit  de  kast  wat  ik  denk  dat  het  makkelijkste is, maar ik luister nu juist goed naar de cliënt.    VERHAAL 4  Ik  denk  dat  de  grootste  verandering  voor  de  cliënt  is  dat  ze  sneller  geholpen  zijn  en  dat  er  geen  wachtlijsten  zijn.  Ik  denk  dat  ze  dat  wel  echt  goed  merken.  Voor  mij  heeft  er  ook  een  grote  verandering plaatsgevonden. Hiervoor begeleidde ik alleen mensen met een beperking en nu is mijn  doelgroep  wat  groter  geworden  en  begeleid  ik  een  bredere  doelgroep.  Verder  is  een  grote  verandering dat ik niet meer hoef te registreren.   

 

41   

VERHAAL 5  Wat er voor cliënten met name is veranderd/verbeterd sinds 1 januari 2015, is het eerste klantcontact  direct na de aanmelding binnen zeven dagen. Dat krijgen we ook terug van cliënten. Ik vind het verder  belangrijk  om,  zonder  dat  we weten  wat nu de  precieze  hulpvraag  is, ook de communicatie  en de  (wederzijdse)  verwachtingen  te managen.  Dat  schept  duidelijkheid  aan  beide  zijden.  Ik  denk  dat  de  hulpverlening  zich  daar  ook  aan  heeft  gecommitteerd  en  is  uiteindelijk  goed  voor  beide  zijden/partijen. Wat  ik  voor  mijzelf  veranderd  zie,  ik  kom  vanuit  MEE, is  dat  ik wel  generalistischer  ben gaan werken dan voorheen. Ik loop in de praktijk ook wel tegen situaties aan, waarin ik soms niet  goed  weet  hoe  ik  iets  aan  zou  moeten  pakken  omdat  ik  altijd  een  klein  stuk  van  de  doelgroep  heb  bediend.  Maar ik  kan  altijd  terecht  bij  mijn  collega's  en  v.v.  en  dat  ervaar  ik  als  prettig. De  bredere  doelgroep is eigenlijk ook erg leuk en afwisselend.    VERHAAL 6  De belangrijkste verandering is dat mensen  heel snel aan  de beurt zijn, heel  snel geholpen worden.  Licht waar mogelijk, zwaar waar nodig. Dat maakt dat kleine kwesties minder snel kunnen escaleren,  en als ze escaleren, gebeurt dat minder heftig. Er kan nu ook sneller iemand bij zijn in plaats van dat  mensen aanmodderen met problemen die ze eigenlijk niet aan kunnen en heel lang moeten wachten  totdat er iemand is om hen te ondersteunen of mee te denken. Voor mij persoonlijk is alles veranderd  want ik heb een andere baan.     

 

42   

30 

JGT NOORD 

  30.1 

GEKOZEN VERHAAL 

De grootste verandering voor mij is dat een groot deel van de kaders is weggevallen of op een andere  manier  in  elkaar  zit  met  als  positief  effect  dat  we  heel  veel  ruimte  hebben  als  medewerker  en  veel  maatwerk kunnen leveren. Een aandachtspunt vind ik dat in het stukje veiligheid ook de kaders zijn  weggevallen. Waar we vooraf konden aftikken bij een teamleider of gedragswetenschapper, moeten  we  dat  nu  binnen  het  team  oplossen.  Daarvan  vind  ik  dat  we  dat  met  elkaar  inhoudelijk  wel  goed  kunnen, maar de vraag blijft of de veiligheid dan zeker weten gewaarborgd is. De cliënt zal hier pas  iets  van  merken  wanneer  het  'mis  gaat.'  Dan  zullen  we  met  elkaar  moeten  kijken  of  we  de  juiste  afwegingen hebben gemaakt. Maar moet dat niet eerder?     30.2 

ABSTRACT 

Het  wegvallen  van  de  kaders  wordt  als  belangrijkste  punt  aangevoerd  in  JGT  Noord.  Dit  is  een  positieve  ontwikkeling,  omdat  er  nu  veel  beter  maatwerk  uitgevoerd  kan  worden:  er  kan  nu  veel  directer  aangesloten  worden  op  de  hulpvraag  van  de  cliënt.  Dit  wordt  vergemakkelijkt  doordat  de  lijnen met instanties veel korter zijn geworden. Ook kan er bij een hulpvraag van een cliënt snel aan  de gang gegaan worden. De werker kan zelf beslissen hoeveel tijd hij/zij het nodig vindt om aan een  cliënt te spenderen.    Kanttekening  bij  de  nieuwe  werkwijze  is  de  vrees  voor  de  veiligheid:  er  komt  erg  veel  verantwoordelijkheid  te  liggen  bij  de  werker  en/of  het  team.  Er  bestaat  angst  dat  er  te  weinig  feedback  en  controle  is  over  de  werkzaamheden.  De  afwegingen  over  de  gevolgen  van  de  hulp  en  het te voeren beleid moeten door erg weinig mensen gemaakt worden. Ook willen de werkers graag  benadrukken dat het werk in zijn geheel moeilijker en tijdsintensiever is geworden.     

 

43   

30.3 

OVERIGE VERHALEN 

  VERHAAL 1  De grootste verandering sinds 1 januari van dit jaar is dat de lijnen die ik altijd met andere instanties  heb  gehad  veel  korter  zijn  geworden.  Dus  als  ik  hulp  nodig  heb  van  instanties  als  Cardea,  Mee  of  Gemiva, dan kan ik daar meteen een collega van aanspreken om te vragen of ze mee kunnen kijken of  voor een consult. De cliënten zijn hier sneller mee geholpen. Ik hoef niet meer een lang formulier in te  vullen, maar ik kan meteen mijn collega aanspreken. Ik denk dat cliënten zo sneller geholpen kunnen  worden.   VERHAAL 3  De grootste verandering voor mij sinds dit jaar is dat de kaders weg zijn gevallen. Dat is aan de ene  kant positief en aan de andere kant negatief. Positief is dat er heel veel dingen mogelijk zijn. Er kan  beter  maatwerk  geleverd  worden  en  je  kan  goed  aansluiten  bij  de  hulpvraag  van  de  cliënt.  De  negatieve kant is dat je heel veel afwegingen moet maken, bijvoorbeeld of het goed genoeg is, of het  veilig thuis is. Ik merk dat ik dit geen prettige keuzes vind om die alleen of met een team te kunnen  maken. Of de cliënten hier iets van merken.. de meeste cliënten die ik begeleid weten niet beter dan  dat het gaat zoals het nu gaat en daarin zit niet heel veel verandering denk ik.   VERHAAL 4  De  grootste  verandering  voor  mij  is  dat  ik  op  korte  termijn  kan  starten  en  dat  ik  bij  het  gezin  kan  beslissen of ik veel tijd inzet of weinig. Als het even niet nodig is, dan kan ik stoppen, maar daarna kan  ik ook weer net zo snel starten. Daarin kan ik ook andere instanties inschakelen op het moment dat  dat nodig is. De cliënt merkt daarvan dat op het moment dat zij een vraag hebben, dat daar meestal  ook snel wat mee gedaan kan worden en er niet eerst een paar weken overheen gaat, of dat ze niet  eerst de ene zorg moeten stoppen om de andere te kunnen starten.    

 

44   

31 

JGT MERENWIJK 

  31.1 

GEKOZEN VERHAAL 

Voor mij is de belangrijkste verandering dat ik eerst jongerencoach was. Dat was vrij afgebakend. Ik  had wel wat oudercontact, maar een stuk minder dan nu. Nu doe ik alles wat nodig is in een gezin.  Dat is dus ook heel veel met ouders. Ik wist eerst waar ik moest zijn voor mijn vragen en alle mensen  en nu moet je zo veel zelf doen en zelf uitzoeken, dat ik heel ‘ik weet het niet’ moet verkopen waarna  ik dat voor hen ga uitzoeken. Dat voelt wat suf af en toe. Ik merk dat ik het werk stapsgewijs tot me  neem omdat het anders veel te veel is. De cliënt merkt dan ook dat hij vaker ‘ik weet het niet’ hoort,  maar hij merkt wel dat ik het ga uitzoeken, dus dat kan ook positief zijn voor de cliënt. Ik heb in ieder  geval geen negatieve verhalen gehoord.     31.2 

ABSTRACT 

Het JGT geeft als belangrijkste punt van verandering een wijziging in de klantenpopulatie. Waar veel  werknemers  zich  eerst  bezighielden  met  de  jongeren  in  een  gezien,  zo  zijn  nu  ook  de  ouders  een  belangrijk  onderdeel  geworden  van  de  cliënten.  Veel  werkers  zijn  opgeleid  als  jongerencoach  en  vinden het voorlopig nog erg lastig om meteen hulpvaardig te zijn. Zo moet er vaak “ik weet het niet”  verkocht worden aan de cliënt.    Ook  wordt  een  gebrek  aan  filtering  aangegeven:  waar  eerst  een  specifieke  casus  naar  een  werker  doorgestuurd werd, is er nu rechtstreekse benadering vanuit de ouders. Hierdoor is er geen ruimte  voor werken op de automatische piloot. Er zijn erg veel problemen die behandeld moeten worden. Je  werkt niet meer vanuit een eigen discipline, maar je moet zelf actief op onderzoek uit om een cliënt  goed  te  kunnen  helpen.  Dit  wordt  zowel  negatief  als  positief  ervaren:  het  meer  moeten  uitzoeken  houdt de werker scherp.     Wat als zeer positieve ontwikkeling aangedragen wordt, is de verandering in de tijdregistratie: waar  eerst  gesprekken  met  cliënten  een  specifieke  duur  mochten  hebben,  zo  kan  de  werker  nu  zelf  inschatten hoe veel tijd er nodig is voor zijn/haar cliënt.       

 

45   

VERHAAL 1  Voor mij is de grootste verandering sinds 1 januari 2015 dat, waar ik voorheen cliënten had met heel  veel  problemen  (multiproblems),  ik  nu  ook  cliënten  spreek  die  enkelvoudige  problemen  hebben  en  waar  ik  voorheen  veel  met  gezinnen  en  de  ouders  sprak,  heb  ik  nu  ook  kinderen  die  ik  spreek  voor  weerbaarheid of pesterijen op school. Dus heel andere problemen. Dit is de belangrijkste verandering  omdat het voor mij nieuw is. Ik denk niet dat de cliënten hier veel van merken.    VERHAAL 2  De  grootste  verandering  in  het  werk  binnen  het  JGT  is  dat  ik  nu  heel  veel  verschillende  problemen  tegenkom. In het werk dat ik hiervoor deed, was het gewoon duidelijk waar je mee bezig was. Verder  vind ik het zelfsturende team een heel grote verandering: dat je niet meer multidisciplinair bezig bent,  maar vooral veel zelf moet uitzoeken, met je collega’s bespreken. Wat de cliënt ervan merkt.. ik denk  dat ik ze altijd wel vertel waar ik vandaan kom en dat ze dan weten dat ik voorheen ander werk deed  en dat ik wel uitstraal dat ik ze zo goed mogelijk wil helpen. Dat ze dat vertrouwen hebben. Dat je ze  dingen belooft, gaat uitzoeken en je ermee aan de slag gaat.     VERHAAL 3  Voor mij is de belangrijkste verandering sinds 1 januari dat ik mijn tijd niet meer hoef te registreren  waardoor  ik  meer  tijd  aan  de  cliënt  kan  besteden  en  ook  flexibeler  kan  zijn  in  de  duur  van  het  cliëntencontact  en  minder  gebonden  ben  aan  die  registratieregels.  Dus  de  cliënt  merkt  dat  het  gesprek niet na vijftig minuten afgelopen hoeft te zijn maar dat ik er langer of korter kan zitten en dat  er meer tijd voor cliënten is. Ik vind dat de belangrijkste verandering omdat ik het misschien wel een  positieve ontwikkeling vind.     VERHAAL 5  Mijn  belangrijkste  verandering  sinds  januari  2015  is  dat  ik  eerst  in  een  team  werkte,  waarin  veel  gefilterd werd. Dat het eerst via Bureau Jeugdzorg of huisarts, GGZ ging, dat vervolgens in een team  besproken werd en daar een vraag uitkwam over een cliënt en daarmee aan de slag gegaan moest  worden. Nu krijg ik rechtstreeks de vraag vanuit de ouders waarna ik aan de slag moet. Het werk is  dus  niet  meer  multidisciplinair.  Voor  mij  is  dit  de  belangrijkste  verandering  omdat  ik  het  heel  onduidelijk vind en ik heel erg zoekende ben in het werk. Ik kan niet meer op de automatische piloot  werken. Ik moet overal erg over nadenken. Ik denk niet dat de cliënten hier iets van merken.        46   

32 

JGT ROODENBURG 

  32.1 

GEKOZEN VERHAAL 

Een heel belangrijke verandering voor cliënten is dat zij niet meer diverse instellingen hebben waarbij  ze moeten bedenken waar ze met hun verhaal terecht kunnen. In het ergste geval ging je voorheen  met je verhaal naar de schoolmaatschappelijk werker die je naar Bureau Jeugdzorg verwijst waar je  na  een  wachttijd  van  zes  weken  te  horen  krijgt  dat  je  beter  bij  het  GGZ  terecht  kan.  Al  die  verschillende  voordeuren  en  wachttijden  zijn  nu  voorbij.  ik  denk  dat  dat  voor  de  cliënten  een  heel  groot pré is. Wij zijn heel snel met een intake. Binnen een week bellen we mensen dat we aan de slag  kunnen en vervolgens kunnen we ook heel snel de juiste zorg in het gezin bieden. ik denk dat dat wel  een heel grote vooruitgang is. Zowel in tijd als dat er maar één voordeur, één loket is.      32.2 

ABSTRACT 

Ook  in  JGT  Roodenburg  wordt  de  snelheid  van  de  hulpverlening  en  de  efficiëntie  van  een  gecentraliseerde instelling als belangrijkste verandering aangemerkt. Enige technische minpunt is dat  de  aanmelding  online  moet  gebeuren,  waar  niet  altijd  iedereen  goed  mee  uit  de  voeten  kan.    Een  andere medewerker vertelt dat ze soms weken bezig was met een verslag om daarna pas te kijken  hoe de hulpvraag behandeld diende te worden. Ook wordt het thema probleemregie aangehaald; nu  zijn  ouders  veel  meer  in  controle  over  de  hulpverlening  waar  voorheen  nog  veelal  door  de  medewerker zelf verteld werd hoe een probleem aangepakt werd.        

 

47   

32.3 

OVERIGE VERHALEN 

  VERHAAL 2  De grootste verandering voor cliënten is dat het heel snel gaat, dat ze snel geholpen worden, dat er  snel  iemand  op  de  stoep  staat.  Wat  voor  mij  de  grootste  verandering  is,  is  dat  wij  nu  moeten  uitzoeken wat er moet gebeuren. Dat is een grote verandering ten opzichte van voorheen. Toen kon ik  als het ware een kunstje en dat bood ik aan. Nu moet ik inschatten welk kunstje bij welke cliënt past.  Ik vind het nog wel een klus om passende hulpverlening te zoeken bij deze mensen. De hulpverlening  gaat  dus  sneller,  maar  er  kan  wat  vertraging  ontstaan  als  het  moeilijk  is  om  de  hulpvraag  in  te  schatten.     VERHAAL 3  Ik denk dat voor de cliënt het wegvallen van de verslaglegging, de vragenlijsten een groot verschil is.  Dat dat niet meer de doorslag geeft. Het gesprek van de ene hulpverlener naar de ander hoeft niet  meer  ellenlang  op  papier.  Het  is  niet  meer  belangrijk  dat  de  complete  probleemgeschiedenis  op  papier  staat,  de  vragenlijsten  zijn  een  stuk  minder.  Er  gebeurt  nu  veel  meer  in  gesprekken  en  veel  meer  op  een  nette  manier  in  warme  overdrachten.  Aanvullend  is  in  mijn  werkzaamheden  zelf  de  grootste verandering dat waar ik eerst iemand adequate hulp moest vinden en in moest zetten bij een  gezin, ik nu zelf die hulp uit moet voeren. Het is daardoor nog wel vaak een zoektocht naar wie ik met  welke expertise in moet roepen bij een bepaalde casus.    VERHAAL 4  Ik  werkte  voorheen  bij  Cardea.  Daar  kreeg  je  een  soort  kant‐en‐klaarpakketje  aangeleverd.  Bureau  Jeugdzorg had dan de vraag en de doelen al omschreven. Daarin stond dan ook heel duidelijk of het  gezin gemotiveerd was of niet, of dat je daar nog een paar extra stappen in moest maken. Ik vind dat   nu  nog  wel  eens  zoeken.  Waar  zit  de  motivatie  van  deze  mensen?  Soms  is  die  heel  duidelijk,  maar  soms  is  het  ook  niet  zo.  dat  maakt  de  samenwerkingsrelatie  ook  anders.  Enerzijds  is  dat  heel  leuk,  omdat  het  hulptraject  heel  snel  kan  gaan  en  snel  kan  starten.  Anderzijds  is  dat  wat  ingewikkeld  omdat ik me soms afvraag ‘wat willen jullie precies? Willen jullie nu wel of niet?’ Daar moet je anders  mee omgaan.    

 

48   

VERHAAL 5  Ik  denk  dat  voor  de  cliënt  veranderd  is  dat  ze  meer  de  eigen  regie  hebben  en  dat  ik  transparanter  werk in de zin van het systeem waarmee we werken. De cliënt kan zelf inloggen en daar ook meer te  weten komen wat er besproken wordt en wat er gedaan wordt. Daardoor zijn ze ook meer eigenaar  van hun eigen leven. Ik denk dat het verhaal en het plan van de cliënt nu meer centraal staat dan wat  ik  als  hulpverlener  vind,  dus  dat  je  meer  vraaggericht  dan  aanbodgericht  werkt.  Voorheen  zou  ik  zeggen: ‘OK, je hebt een verhaal, dit aanbod is er, dus dat kan ik je bieden.’ Nu is het meer ‘wat wil jij  echt?’ Voor mijn werk is er veranderd dat er veel verschillende werkwijzen in het team zijn omdat we  allemaal  van  onze  eigen  organisatie  komen.  Daardoor  is  het  voor  mij  soms  wat  verwarrend  en  onduidelijk hoe we nu precies iets aanvliegen en op welke manier. Daardoor zou het ook wat langer  kunnen duren tot we de passende hulp vinden voor de cliënten.    VERHAAL 6  Wat ik een positieve verandering vind, is dat het team veel verschillende krachten, competenties en  expertise  uit  verschillende  moederorganisaties  in  huis  heeft.  Doordat  er  nu  uit  verschillende  hoeken  cursussen,  trainingen  en  opleidingen  zijn  geweest,  komt  er  nu  veel  kennis  bij  elkaar.  Die  kruisbestuiving  vindt  er  nu  plaats.  Dat  vind  ik  een  heel  goede  aanvulling  voor  de  cliënten  omdat  er  altijd  wel  iemand  is  die  op  dat  gebied  veel  ervaring  en  expertise  heeft.  Je  kan  nu  heel  veel  gebruik  maken van elkaar.     VERHAAL 7  Voorheen  werkte  ik  bij  Mee.  Daar  had  je  een  bepaald  specialisme,  een  bepaald  gebied  waar  je  deskundig in bent. De grote verandering nu is dat je van alles wat moet weten. Dat is aan de ene kant  heel erg leuk: er is nu ook heel veel deskundigheid in het team. Aan de andere kant is het daardoor  ook wel meer zoeken en kijken wat je in kan zetten. Ik denk dat de cliënt dat ook wel merkt. Verder  denk ik dat sommige cliënten ons nog niet helemaal kunnen vinden omdat je je toch via de site moet  aanmelden. Ik heb het gevoel dat er ergens nog cliënten zitten die ons niet  kunnen vinden. We zijn  wel laagdrempelig, maar toch weten ze niet precies waar ze heen moeten met hun zorgvraag.         

 

49   

33 

W&I GROEP 1 

  33.1 

GEKOZEN VERHAAL 

De  belangrijkste  verandering  was  voor  mij  niet  sinds  1  januari  2015,  maar  1  januari  2014.  De  belangrijkste verandering is dat de functie breder is geworden. Het takenpakket is ruimer geworden  van  klantmanager  consulent  naar  klantmanager  Werk  én  Inkomen.  Dat  stukje  werk  is  er  bij  ons  bijgekomen.  Ik  merk  dat  dat  heel  veel  impact  heeft  op  de  mensen.  We  doen  veel  meer  werk,  maar  helaas  worden  we  nog  steeds  beoordeeld  om  het  consulentenwerk.  Daar  zit  echt  een  verschil  in:  je  moet er zelfs assessments voor doen. Je moet je steeds opnieuw bewijzen terwijl je je al tien jaar aan  het bewijzen bent en niet gewaardeerd wordt voor die functieschaal. Wat er ook veranderd is sinds 1  januari 2015, is dat de participatiewet is ingegaan, wat op zich nog niet eens het grootste  probleem  is, omdat het steeds verandert. Dan moet je alleen een beetje van werkwijze veranderen. Ik hoor van  veel cliënten dat het een hele verandering voor hen is. De kostendelersnorm is er ook bijgekomen. Dat  heeft  weer  veel  impact  op  gezinnen.  We  hebben  ook  het  nieuwe  join‐systeem  erbij  gekregen.  Alles  wordt  nu  digitaal  gescand  en  dat  loopt  niet  zo  vlot  waardoor  wij  hier  weer  meer  tijd  in  moeten  steken.  Als  er  iets  gescand  wordt,  dan  is  dat  nu  ontzettend  zoeken  omdat  we  aanvragen  en  afschriften  bij  een  intake  goed  moeten  checken  en  dubbelzijdig  moeten  scannen,  terwijl  je  eigenlijk  alles digitaal moet doen.      33.2 

ABSTRACT 

Als  belangrijkste  verandering  geven  de  klantmanagers  aan  te  worstelen  met  twee  problemen:  enerzijds  wordt  het  Join‐systeem  als  erg  negatief  ervaren.  Zo  wordt  het  lastig,  onoverzichtelijk  en  met  weinig  logica  genoemd.  Het  kost  daardoor  onnodig  veel  tijd  om  zich  bezig  te  houden  met  de  uitbreiding van het takenpakket goed uit te voeren. Er wordt zelfs aangegeven dat er cursussen nodig  waren om medewerkers over het systeem te instrueren.    Ook vindt men zich niet correct beoordeeld in zijn/haar werkzaamheden. Door de verbreding van de  functie van klantmanager worden dezelfde werkzaamheden verwacht als die van een case manager,  terwijl deze wel hoger ingeschaald is. Mocht men hoger ingeschaald willen worden, dan dienen hier  assessments voor gedaan moeten worden. Dat terwijl het takenpakket al is uitgebreid.     

 

50   

33.3 

OVERIGE VERHALEN 

  VERHAAL 1  Ik  ben  hier  begonnen  als  inkomensconsulent  en  op  een  gegeven  moment  werden  de  functies  case  manager en inkomensconsulent samengevoegd. Je hebt dus meer werkzaamheden. Je moet klanten  vaker spreken gericht op doelgerichtheid, je moet ze naar werk toe leiden. Je hebt workshops die je  moet volgen, voorlichtingen die je moet geven. Per 1 januari is ook de participatiewet ingegaan. Dit  heeft veel veranderd voor cliënten, wat je ook weer moet uitleggen als zij het niet begrijpen. Dat heeft  een  hoop  veranderingen  met  zich  meegebracht.  Join,  het  digitale  postsysteem  is  hartstikke  onoverzichtelijk,  vind  ik.  Klant  in  beeld  kost  heel  veel  tijd.  Daarbij  is  het  de  bedoeling  dat  je  tien  klanten per maand moet spreken. Daar kom je gewoon niet aan omdat je er geen tijd voor hebt.    VERHAAL 2  Ik ben sinds 1 januari 2014 klantmanager. Sindsdien is dat ook wel de grootste verandering geweest.  Onze functie heeft een veel uitgebreider takenpakket gekregen. Eigenlijk moet je nu veel en veel meer  dingen doen in dezelfde tijd als dat je daar eerder voor had. Ik heb nu bijna hetzelfde aantal klanten,  dat  is  niet  gewijzigd.  De  druk  is  gewoon  erg  groot.  Tevens  is  de  post  digitaal  gegaan,  wat  ook  niet  goed  loopt.  Het  is  vooral  een  opstapeling  van  diverse  veranderingen  wat  nu  het  hoofdzakelijke  probleem veroorzaakt heeft. De functie van consulent naar klantmanager is de grootste verandering  geweest.     VERHAAL 3  Het functiepakket, de werkzaamheden en de communicatie eromheen zijn de grootste veranderingen  sinds ik bij de gemeente Leiden als consulent werk. Er wordt je niet veel uitgelegd en je moet het wiel  zelf uitvinden. Ik vind communicatie erg belangrijk omdat ik graag wil weten waar ik aan toe ben en  wat  er  van  me  verwacht  wordt.  Ik  moet  nu  heel  veel  vragen  aan  verschillende  collega’s.  De  belangrijkste  verandering  sinds  ik  hier  ben  komen  werken  is  DUS  de  communicatie,  ik  heb  geen  inwerking gehad. Ik moest zelf zorgen dat ik aan het werk kon. Mijn collega’s hebben me wel goed  opgevangen. Zo ben ik gaandeweg een beetje de uitvoering ingegaan. Ik moest wel erg lang wachten  op  inlogcodes.  Als  extern  ben  ik  dat  wel  gewend,  maar  ik  ben  gelukkig  goed  opgevangen  door  collega’s.    

 

51   

VERHAAL 4  De  grootste  verandering  voor  mij  is  ingegaan  op  1  januari  2014.  Voor  nu  is  het  een  heel  nieuwe  functie.  Dat  is  een  samenvoeging  van  inkomensbeheer  en  terugvordering.  Dat  is  een  heel  breed  takenpakket,  wat  heel  veel  werk  oplevert.  We  moeten  elkaar  inwerken.  Dat  is  op  zich  wel  heel  verstandig, want je kan wel een cursus volgen, maar dan weet je vaak de helft nog niet. Het nadeel is  dat toen we met een zieke collega zaten, we een hele tijd met twee in plaats van drie man zaten. Het  werk was enorm veel. Dat leverde heel wat frustratie op, want het nadeel is dat er geen budget is om  iemand in te huren om ons bij te staan op zo’n moment. Er is toen geprobeerd via andere units een  collega erbij te krijgen om in ieder geval wat over te nemen. Maar ja, die had het zelf ook heel druk,  dus dat was  lastig. Af en  toe lukte  het wel, maar niet altijd. Recent hebben  we in april van dit jaar  Join, het postpakket, erbij gekregen, wat weer heel veel extra werk oplevert. Je zoekt jezelf vijf slagen  in de rondte. Dit kost heel veel tijd. We zijn dus over het algemeen veel meer tijd kwijt dan vroeger  door  de  onbekendheid  van  het  systeem  en  vaak  ook  omdat  er  problemen  zijn  met  het  computersysteem.     VERHAAL 5  De meest belangrijke verandering in mijn werk is niet per 1 januari 2015, maar per 1 januari 2014.  Toen is de functie van IB‐medewerker gewijzigd in Financieel Medewerker Uitkeringen wat verbreed  is met het werk van Terugvorderingen erbij. Mijn frustratie is ook dat SZW‐net wat beter ingericht zou  kunnen zijn. Ik zit waarschijnlijk altijd op de verkeerde server waardoor ik er meerdere keren per dag  uitgegooid  word.  Maar  wat  voor  mij  de  grootste  verandering  is,  is  dat  het  takenpakket  enorm  verbreed is en dat je soms niet weet waar je eerst of laatst aan moet beginnen. Ook het werken in een  rumoerige  ruimte  kost  mij  erg  veel  energie.  Van  een  kamer  van  vier  mensen  naar  een  kamer  met  veertien mensen vind ik erg druk.    

 

52   

34 

PROJECT JA 

  34.1 

ABSTRACT 

De  sessie  met  Project  JA  had  niet  de  vorm  van  een  reguliere  sessie  waarin  verhalen  afgenomen  werden  en  daaruit  één  verhaal  geselecteerd  wordt.  Daarentegen  vond  er  een  collectieve  brainstormsessie plaats waarin enkele punten naar voren werden geschoven:    Waar  het  voor  de  SWT’s  tegenwoordig  mogelijk  makkelijker  is  dat  de  hulpvraag  bij  hen  het  eerst  terechtkomt,  ervaart  Project  JA  dit  als  negatief  omdat  zij  voorheen  direct  de  aanmeldingen  via  instanties als Cardea kreeg. Doordat de SWT’s hulpvragen moeten indiceren, is er een extra stap in  het proces tussengekomen. Dit kon eerst onmiddellijk in gang gebracht worden.  Voor cliënten moet er actief gebeld worden náár het SWT. De lijnen worden hierdoor niet korter. De  vrees bestaat dat, omdat ze het erg druk hebben, veel cliënten niet de weg naar Project JA vinden.  Project  JA  zou  een  grote  rol  willen  hebben  bij  het  toewijzen  van  de  hulp  omdat  het  op  specifieke  vlakken  meer  expertise  heeft  dan  het  SWT.  Bovendien  blijken  veel  cliënten  moeite  te  hebben  met  het op papier formuleren van de hulpvraag. Zonder goede begeleiding kan de hulpverlening dan niet  op gang worden gebracht. Het is bang dat veel   Het “doel” van Project JA moet geherdefinieerd worden: met de nieuwe doelgroep (Wajongeren) kan  het  zijn  dat  een  dagbesteding  het  maximaal  haalbare  is.  Wat  te  doen  als  er  geen  garantiebaan  beschikbaar is? Overgaan op geïndiceerde dagbesteding? Men wil niet dat jongeren zoals die in de  Wajong thuis komen te zitten.  De transformatie is voor de medewerkers wellicht groter dan voor de cliënten. Een direct nadeel van  de transformatie voor cliënten is wel dat ze worden verwezen naar hun gemeente in plaats van naar  het UWV. Een essentieel probleem hierbij is dat veel jongeren op een school zitten die in een andere  gemeente staat dan waar zij wonen.     

 

53   

35 

INDIVIDUEEL MEDEWERKERVERHAAL 1 – HUMANITAS RIJNLAND 

“Tot  de  zomer  waren  er  nog  wat  hobbels  wat  betreft  de  samenwerking  tussen  de  SWT’s  en  Humanitas,  waar  ik  coördinator  Steun  bij  Rouw  en  Verlies  ben.  We  merkten  dat  ze  nog  wat  opstartproblemen  hadden,  dus  we  wilden  hun  niet  echt  storen.  In  de  zomer  hebben  de  SWT’s  een  markt gehouden waar alle zorgorganisaties uit  de regio zichzelf  konden presenteren naar de SWT’s  toe. Daar is enorm veel voordeel uit gehaald. Er is toen contact opgezet. Bovendien hebben we ook  andere organisaties leren kennen. Organisaties die ook aan rouwverwerking doen, maar bijvoorbeeld  in een andere leeftijdsgroep. Ook voor ons was het een erg goed initiatief, omdat beide kanten een  gezicht bij een organisatie te zien krijgen en wij persoonlijk nu ook weten wat een SWT precies doet.   Wat de grootste verandering in mijn werk is, is dat we nu verwijzingen direct vanuit de SWT’s krijgen.  Dat  was  vorig  jaar  zeker  nog  niet  zo.  Het  contact  met  de  SWT’s  is  wat  dat  betreft  echt  een  vooruitgang.    Ik weet niet of het voor de cliënten een grote verandering is. Voorheen kwamen zij veel  met ons in  contact  via  onze  website.  Dat  aantal  mensen  is  hetzelfde  gebleven.  Wel  krijgen  we  nu  ook  mensen  binnen  die  zich  via  een  SWT  aangemeld  hebben.  Wat  dat  betreft  ben  ik  bang  dat  het  voor  cliënten  nog wel eens een brij kan zijn. Eigenlijk zou er één overzichtelijke site moeten komen waarop staat bij  welke organisatie je precies moet zijn met welk probleem. Een sociale kaart, als het ware. Vooral de  jongere generatie zal zo heel gericht naar zorg op zoek gaan.    Ik verwacht dat het voordeel van de SWT’s gaat zijn dat, nu ze een database aan het creëren zijn van  welke organisaties ze in welke situaties kunnen bellen, de lijntjes korter gaan worden. Dit heeft echter  wel een aanloop nodig gehad. Wijzelf zijn ook wat breder gaan krijgen omdat je samen met het SWT  kijkt of een specifieke hulpvraag bij jouw organisatie of wellicht bij een andere past. Door de markt  zijn we in gaan zien dat we bij Humanitas geen voor de cliënt duidelijk overzicht hadden van welke  projecten we aanbieden. Daarom hebben we een flyer uitgebracht om overzichtelijk te maken welke  dat zijn.”       

54   

36  PERSOONLIJK MEDEWERKERVERHAAL 2 – JGT MERENWIJK    “Voordat  ik  bij  het  JGT  Merenwijk  kwam,  was  ik  schoolmaatschappelijk  werker  in  het  voortgezet  onderwijs.  Ik  werk  nog  steeds  met  dezelfde  school,  maar  nu  uitgezonden  vanuit  het  JGT.  Ik  vind  de  nieuwe opzet van de JGT’s erg fijn omdat het team erg interdisciplinair is geworden. Je kan veel leren  van andere mensen en je hebt meer ruimte om zélf in te schatten hoeveel tijd je nodig hebt met een  cliënt. Voorheen mocht je maar vijf gesprekken voeren. Als je het idee had dat het langer zou gaan  duren, moest een cliënt meteen doorverwezen worden. Mocht je in een specifiek geval contact met de  ouders willen opnemen, dan kon dit hooguit een paar keer.    Ik heb een specifiek verhaal dat deze verandering illustreert. Ik kreeg een half jaar geleden de casus  van drie jongens tussen de 13 en 15 jaar in handen. Zij zaten op dezelfde schoollocatie en hadden last  van  verminderde  schoolmotivatie.  Ze  spijbelden,  wat  weer  effect  had  op  de  situatie  thuis.  Zij  zaten  tevens in een grotere hanggroep. Ik heb die hanggroep toen, samen met de school en politie, in kaart  gebracht.  Doordat  ik  nu  zelf  kan  inschatten  hoe  vaak  ik  langs  ga  bij  een  cliënt,  heb  ik  het  gezinssysteem van de jongens erbij genomen. Ik heb de ouders van de jongens met elkaar in contact  gebracht.  Ik  heb  twee  bijeenkomsten  gepland  waar  alle  zes  ouders  bij  aanwezig  waren.  Ik  heb  hun  gevraagd  waar  hun  behoeftes  lagen  en  of  zij  ondersteuning  nodig  hadden.  Ik  heb  hun  voorlichting  gegeven en gevraagd op welke manier ik hen kon helpen. Dit heeft ontzettend geholpen. De grootste  verandering is dat er contact is ontstaan tussen de ouders en er meer begrip is tussen de ouders en de  kinderen.    Van beide kanten kwam er meer begrip. Wat vooral belangrijk was, was dat wanneer het woord ‘de  [hang]groep’  viel,  dat  door  de  bezorgdheid  van  de  ouders  niet  meer  als  een  soort  allergie  werd  behandeld en het bij voorbaat al een negatief verhaal werd. Ze hadden meer begrip voor het waarom  van de groep en wat de rollen van hun zoons waren in die groep. Voorheen dachten ze dat hun zoon  het slachtoffer was en beïnvloed werd door de andere jongens. Dat beeld werd nu veel realistischer.  De  ouders  sturen  elkaar  nu  ook  geregeld  berichten.  Een  concreet  voorbeeld  daarvan  is  wanneer  de  jongens  bij  elkaar  willen  blijven  slapen.  Vroeger  slopen  ze  er  nog  wel  eens  tussenuit  wanneer  de  ouders  van  één  van  hen  niet  thuis  was.  Nu  hebben  we  afgesproken  dat  alle  ouders  vooraf  op  de  hoogte moeten zijn als ze bij iemand anders willen blijven slapen. De jongens moesten in het begin  erg wennen, maar met twee van hen gaat het inmiddels erg goed.    De ouders hebben op eigen initiatief het contact uitgebreid naar de ouders van andere kinderen uit de  groep. Hierdoor kan ik in een eerder stadium ook in dié gezinnen ingrijpen. Wat vooral belangrijk is  dat  de  ouders  een  goede  zelfreflectie  hebben  en  constructief  naar  hun  eigen  ouderschap  kunnen  kijken. De manier waarop ik nu mag werken is echt een meerwaarde.    De manier waarop ik deze oudercontacten heb gelegd, had ik nooit kunnen doen in de oude situatie.  Ik  had  wellicht  wel  een  huisbezoek  gedaan,  maar  als  er  meer  aan  de  hand  was  geweest,  had  ik  ze  meteen  doorverwezen.  Ik  denk  dat  het  in  de  situatie  met  die  twee  jongens  waar  het  nu  zo  goed  meegaat,  niet  goed  was  gekomen.  Ik  kom  echt  gevallen  tegen  waar  gedreigd  wordt  met  uithuisplaatsing. Dan is het enorm belangrijk dat je zelf in kan schatten hoeveel tijd je aan zo’n casus  wil  besteden.  Ik  was  voorheen  nog  sceptisch  over  deze  methode,  maar  ik  vind  het  inmiddels  erg  prettig  dat  we  zo’n  interdisciplinair  team  zijn  geworden  waarin  we  casussen  naast  elkaar  kunnen  leggen en meedenken. Dat is voor mij absoluut een meerwaarde.” 

55