Socialistisch Links maandblad van de Linkse Socialistische Partij

Socialistisch Links maandblad van de Linkse Socialistische Partij w w w. s o c i a l i s m e . b e

2€

nummer 284  Mei 2009

s t r i j d  s o l i d a r i t e i t  s o c i a l i sm e

steun: 5

Europa - lijst nummer

€

België - Belgique PB 131, 1080 Molenbeek Sainctlette BC 4383 P2A6269 Afgiftekantoor 1081 Brussel 8 Ver. uitg. G. Cool, PB 131, 1080 Molenbeek Sainctelette

15

Socialistisch Links

7 juni - stem LSP

SocialistischLinks Onze mening

V.U.: G. Cool, PB 131 1080 Molenbeek-Sainctelette

D o o r B a r t V a n d e r s t e e n e , l i j s t t r e k k e r LSP v o o r de Europese verkiezingen en voor het Vlaams pa r l e m e n t i n O o s t -V l a a n d e r e n

B

elgië kreeg van de G20 een kleine tik op de broek. Het werd opgesomd in de grijze lijst van belastingparadijzen. En we kunnen ze geen ongelijk geven. Ook al klinkt het hypocriet vanwege de machtigste landen in de wereld die maar al te graag gebruik maken van belastingparadijzen. Wij hebben de G20 niet nodig om vast te stellen dat in België fraude welig tiert. De fiscale amnestie, notionele intrest en het gebrek aan controle op belastingaangiftes van de bedrijven betekenen stuk voor stuk bewuste cadeau’s vanwege de voorbije neoliberale regeringen aan de patroons en de rijken. Een onderzoeksrechter zei in mei 2007: “Soms krijg ik de indruk dat

het de bedoeling is van onze regenten om van België een fiscaal Panama te maken voor het bedrijfsleven, maar dan properder aangekleed.” De kas van de overheid werd geplunderd, maar wel door heren in maatpak, met dikke auto’s en chique villa’s. Alle traditionele partijen hebben meegewerkt aan deze “legale” plundering. Tegelijkertijd hebben ze de kiemen van de huidige financiële crisis gezaaid. Zij kregen de winsten, wij de rekening. LSP wil in deze verkiezingen in eerste instantie een ideologische campagne voeren. De crisis van het neoliberalisme is er één die de essentie van de kapitalistische logica blootlegt. Er wordt gegokt en gespeculeerd. Er worden illusies gecreëerd. Loontrekkenden worden over-

www.socialisme.be mei 2009

Socialisme als alternatief op de agenda plaatsen tuigd zich in de schulden te steken. Allemaal vanuit het idee dat beurskoersen, woningprijzen, ... eindeloos zouden blijven stijgen. Deze zeepbel is gebarsten. Men heeft ons belogen en bedrogen. Een pensioen via de gemeenschap werd ingeruild voor pensioensparen. Deze spaargelden zouden via beleggingen op de beurs dikke winsten opleveren. Het is gedaan met dit soort sprookjes. Vandaag blijken de pensioenfondsen een pak minder op te brengen dan beloofd. Het is niet uitgesloten dat een verderzetting van de crisis enkele pensioenfondsen zal doen kelderen. Pas binnen 10 jaar zullen we de reële schade van deze crisis kunnen opmeten. Wij willen van deze verkiezingen gebruik maken om de kiemen te ver-

spreiden van een toekomstig socialistisch bewustzijn. De gebeurtenissen van de komende jaren zullen velen doen nadenken over de vraag of we niet beter komaf maken met het huidig economisch systeem. Klare en duidelijke socialistische ideeën zullen dan ingang vinden bij een groeiende groep arbeiders en jongeren. Volgens een opiniepeiling begin deze maand in de VS vindt 20% van de Amerikanen dat socialisme beter is dan kapitalisme. Bij jongeren onder de 30 loopt dit op tot 33%. We willen de relevantie van deze opiniepeiling niet overdrijven, mogelijk weten die 33% jongeren overigens niet wat socialisme exact betekent. Maar deze peiling geeft wel aan dat een alternatief maatschappijmodel terug onderdeel wordt van politieke

discussies. Dat was de afgelopen 20 jaar niet meer, of toch maar amper, het geval. De effecten van de crisis zullen de werkenden en hun gezinnen verplichten om terug te vechten in een poging hun levensstandaard te beschermen. Die strijd zal vele vastgeroeste geesten terug losweken.Eén idee zal centraal staan in onze propaganda en onze campagnes. Als we controle willen krijgen over ons eigen leven en toekomst, moeten we ook het beheer en de controle hebben over de economie en de maatschappij. Dit kan enkel in een socialistische samenleving.

Edito

Waarom de linkse socialisten deelnemen aan de verkiezingen van 7 juni D o o r J e a n P e lt i e r “Wat brengt een partij als LSP er toe om deel te nemen aan de verkiezingen op een ogenblik dat er geen kans op een verkozene is en terwijl de partij tegelijk verklaart dat het parlement niet de plaats is waar de samenleving fundamenteel kan worden veranderd?”

D

at is een goede vraag en het antwoord er op is redelijk eenvoudig. Kijk maar eens naar onze affiches en je ziet onmiddellijk dat deze niet lijken op de affiches van de traditionele partijen. Wij hebben geen affiches van 20 m² met het gezicht van onze kandi, liefst met een zo breed mogelijke glimlach en een nietszeggende slogan die het

geheel vergezelt. Wij brengen ideeën en eisen naar voor. Dat is de eerste grote reden waarom wij deelnemen aan de verkiezingen. We willen de campagne gebruiken, net zoals we dat anders - zeker in strijdbewegingen - doen, om ons programma naar voor te brengen. We profiteren van de gelegenheid dat velen iets meer dan anders met politiek bezig zijn en het feit dat de media ons soms, uitzonderlijk, een kleine ruimte laten om ons voor te stellen. Strijd voorbereiden

Ons programma bekend maken, betekent voor ons niet dat we een lijst van vage beloften opmaken om achteraf verticaal te klasseren aangezien we weten dat we toch geen verkoze-

nen zullen halen. Ons programma bestaat uit een reeks eisen waarvan we denken dat deze beantwoorden aan de behoeften van de arbeiders en hun gezinnen en waarmee we oproepen tot strijd om deze eisen af te dwingen. De enige belofte die we kunnen hard maken, zullen we ook houden: we zullen aan de kant van de arbeiders en hun gezinnen staan in strijdbewegingen. Die oproep tot mobilisatie voor een echt anti-crisisprogramma is vandaag essentieel. De zomerperiode zal door de grote partijen opnieuw gebruikt worden om de vele beloften te doen vergeten. De regering (die wordt gesteund door diezelfde partijen) zal een besparingsplan voorbereiden dat niet zacht zal zijn voor de gewone werkenden en uitkeringstrekkers. Daartegenover zal er nood

zijn aan een duidelijk programma, een strijdbare syndicale opstelling en ook een politieke kracht die uitdrukking kan geven aan het programma dat het verzet kan verenigen. Dat is waarom we ook de nood aan een nieuwe arbeiderspartij naar voor brengen in onze verkiezingscampagne.

D’Orazio (een lijst die 2% van de stemmen haalde) of waarom we een actieve rol speelden in CAP bij de verkiezingen van 2007. Voor deze verkiezingen namen we contact op met PVDA en SP.a-Rood om te discussiëren over mogelijke samenwerking. Daar kwam geen antwoord op. Langs Franstalige kant kwam het wel tot discussies met LCR wat heeft geleid tot een gezamenlijke Europese LSP versterken lijst. En in Brussel ten slotte is een samenwerking ontstaan met de PC, Een andere doelstelling van onze LCR en PH voor een lijst bij de regicampagne is onale verkiezingen. uiteraard het Dergelijke electo“Ik zou eerder versterken van rale samenwerkingsonze partij en voor iets stemmen verbanden zijn geen het winnen doel op zich. Ons dat ik wil en het v a n n i e u we doel is niet om de niet krijgen, dan leden. De criverschillende kleine te stemmen voor sis toont hoe partijen en groepen iets wat ik niet wil, samen te brengen in het neoliberaal model de rijeen anti-kapitalistien het krijgen.” ken rijker heeft sche “eenheid” die Eugene Debs, ge m a a k t e n socialistische activist grotendeels een illude rest steeds die bij de Amerikaanse sie blijft wegens vermeer naar de presidentsverkiezingen schillende politieke afg rond op standpunten en mevan 1912 6% van de e conom isch , thoden. We blijven stemmen haalde sociaal en ecoook binnen deze salogisch vlak brengt. Dat leidt tot een grotere openheid voor opvattingen over alternatieven, ook voor anti-kapitalistische en socialistische ideeën. De verdeeldheid onder de lijsten links van de sociaal-democratie en de groenen (langs Franstalige kant zijn er vijf linkse lijsten bij de Europese verkiezingen, langs Nederlandstalige kant drie), zal echter niet helpen om de oproep tot een anti-kapitalistisch alternatief geloofwaardig te maken. Wij zijn niet tevreden met die verdeeldheid. En we beperken ons ook niet tot het herhalen van de stelling dat er nood is aan een brede linkse formatie. We proberen steeds deel te nemen aan concrete initiatieven die toelaten om stappen vooruit te zetten. Dat is waarom we in 1999 deelnamen aan de lijst-Debout rond

menwerkingsverbanden onze eigenheid bewaren. Wel denken we dat een eenheidslijst meer mogelijkheden biedt om strijdbare eisen en een oproep van verzet te verspreiden onder een breder publiek. Deze eenheidslijsten vormen een stap in de goede richting. Ze kunnen de noodzaak aantonen om met en rond de strijdbare syndicale basis te bouwen aan een nieuwe partij die de belangen en bekommernissen van de arbeiders opneemt en er een politieke uitdrukking aan geeft. Dat alles maakt dat het nuttig is om voor LSP te stemmen. Het is nog nuttiger om meteen ook aan te sluiten bij LSP en vandaag campagne te voeren om de strijd van morgen voor te bereiden!

Onze verkiezingssite: www.stemlsp.be

Socialistisch Links

hun Politiek


Waarom de “oplossingen” van de traditionele partijen er geen voor ons zijn... Door Anja Deschoemacker, Europese lijst va n LSP

tweede op de

D

e krantenkoppen liegen er niet om: de economische situatie in ons land is slecht en wordt nog slechter. Een kleine selectie: “Werkloosheid Ant werpse haven verdrievoudigd” (De Standaard op 8 april); “Meer dan duizend faillissementen in maart” (Le Soir op 2 april); “Kwart arbeiders werkloos” in februari als je ook tijdelijke werkloosheid in aanmerking neemt (De Standaard op 26 maart); “De sociale storm neemt niet af” (Le Soir op 27 maart), waarin o.a. de volgende cijfers boekdelen spreken: 23,5% uren minder gepresteerd in interimwerk (februari 2009 tegenover februari 2008), 86,1% meer tijdelijke werklozen Hoe aan deze crisis een einde kan worden gemaakt, zou dan ook een centrale vraag voor de komende verkiezingen moeten zijn. Maar in de plaats van hun antwoord op de crisis tot de inzet van de verkiezingen te maken, blijven bij alle partijen de lippen stijf opeen als het gaat over wat ze voor ons in petto hebben.

“Budgettaire horror” Het was de voorpaginatitel van De Standaard op 24 maart na het lekken van het rapport van de Hoge Raad van Financiën. Op basis van dit rapport heeft de huidige federale regering een pad uitgetekend waardoor we tegen 2015 opnieuw naar een evenwicht op de begroting moeten gaan. De HRF zelf had een evenwicht voor 2013 als geprefereerde optie en berekende dat daarvoor gedurende vier jaar jaarlijks ongeveer 4 miljard euro moest worden bespaard. Eenmalige inkomsten als uit de verkoop van overheidsgebouwen en -bedrijven zijn vandaag minder mogelijk gezien de regeringen-Verhofstadt zowat alles al in de uitverkoop hadden gezet. De regering zal wachten met besparingsplannen tot de economie terug aantrekt, maar geen mens weet wanneer dat zal gebeuren. Meer dan dit mogen we nog niet weten: je wint geen verkiezingscampagne met de belofte van hard snijden in nog maar

eens een groot pakket van de verworvenheden van de arbeidersbeweging: sociale zekerheid, arbeidswetgeving, openbare diensten,...

Welke oplossingen stellen de traditionele partijen voor? Open VLD en hun liberale broeders aan de andere kant van de taalgrens blijven hardnekkig steken in neoliberale recepten. De invoering van interimwerk in de openbare diensten, beperking van de werkloosheid in de tijd, gekoppeld aan “activering” (ondanks dat er meer jobs zullen verdwijnen dan er bijkomen), afbouw van de arbeidswetgeving die werkenden beschermt tegen patronale willekeur (o.a. loonkosten, maar ook ontslagregeling,... ),... Het levert hen de banvloeken van de PS op, dat zijn hele verkiezingcampagne in het licht van de strijd “tegen het liberalisme” stelt. Zoals Knack op 1 april (onder de titel “Als La Castafiore de Internationale zingt”) terecht opmerkt, is dat weinig geloofwaardig voor een partij die net meer dan 20 jaar aan de macht is, waarvan de laatste 10 jaar mét die liberalen. “Geen sprake van een besparingsplan”, verklaarde Di Rupo in Le Soir (28/3), om dan zelf te stellen dat de politiek van de MR - vooral dan het financiele wanbeheer van Reynders, steeds meer algemeen aanvaard als de slechtste Minister van Financiën ooit - de besparingen van eind jaren ’80 en de jaren ’90 die werden uitgevoerd door een sociaal- en christendemocratische coalitie “teniet hebben gedaan”. M.a.w. de PS is trots op haar “verwezenlijkingen” uit die periode, zoals het Globaal Plan en de

waarbij volgens de peiDe hele discussie in de media over lingen een “derde hond” de crisis en hoe ze op te lossen valt, is verschenen in de vorm toont het gebrek aan van een partij van Ecolo, dat in de pei- die bij een “oplossing van de crisis” lingen hoge scores haalt. niet denkt aan hoe de bedrijven terug Maar ook Ecolo ver- winstgevend te maken, maar uitgaat dedigt geen fundamen- van de belangen van de grote meerteel ander sociaal-eco- derheid van de bevolking en een nomisch programma dan oplossing zoekt voor de problemen de hierboven opgesomde waarmee zij worden geconfronteerd: partijen. De “Groene werkloosheid en werkonzekerheid, New Deal” die zowel in koopkracht dalen de lonen en uitdoor Ecolo als Groen! keringen en dus stijgende armoede, als oplossing wordt voor- hoge huurprijzen,... gesteld, blijft netjes binBij gebrek aan een politieke partij nen de lijnen van wat het die de belangen van de werkenden patronaat als aanvaard- – de enige echte producenten van de baar wordt gezien. De rijkdom - en uitkeringsgerechtigden omschakeling naar bijvoorbeeld her- (samen de overweldigende meerdernieuwbare energie zou volgens hen heid van de bevolking) verdedigt, jobs creëren. Ongetwijfeld, maar de rommelen alle partijen in de marge. vraag is of dat er honderdduizenden De ene speelt wat meer op het comzullen zijn en of dat zelfs maar zou munautaire, de andere wat meer op volstaan om het nu al geleden jobver- klimaatverandering, nog andere lies op te vangen en onder welke con- op specifieke dossiers als het asieldities! De RVA betaalt vandaag im- recht,... Maar een algemeen antwoord mers nog steeds een uitkering uit aan dat uitgaat van de meest fundamenniet minder dan 1,2 miljoen mensen tele verdeeldheid van de maatschapdie niet of ondertewerkgesteld zijn! pij, namelijk die tussen de klassen, De verwachtingen zijn bovendien blijft volledig afwezig in deze verdat er dit jaar alleen al zo’n 100.000 kiezingsstrijd. werklozen zouden bijkomen.

enorme lastenverminderingen voor de patroons die vandaag de sociale zekerheid onbetaalbaar dreigen te maken. De partij is ook bereid een dergelijke “inspanning” opnieuw te leveren – maar nà de verkiezingen en wanneer er geen nieuwe verkiezingen in zicht zijn! Dan zegt de PS nog iets tegen de neoliberale politiek die MR en VLD voorstaan. De SP.a slaagt er niet in meer te doen dan het spuwen van allerlei tegenstrijdige standpunten: de regering wordt verweten geen evenwicht in de begroting te hebben (het begrotingstekort voor dit jaar zou volgens de HRF oplopen tot 4,5%), iets wat ze van de oppositiekuur van de CD&V hebben geleerd, maar tegelijkertijd wordt de regering aangemaand méér uit te geven. CD&V zwijgt zoveel mogelijk om in het midden van het bed te blijven liggen. Nu de staatshervorming voorlopig op een sisser is uitgedraaid, is het profiel dat die partij naar voor wil schuiven dat van haar verleden: de “verantwoordelijke” huisvader die met liefhebbende maar harde hand uitvoert wat nodig is “in het algemeen belang”. Een besparingplan is voor hen niet mogelijk als “eenzijdige maatregel genomen door de regering”, maar wel “in overleg met de sociale partners”, waarbij vooral het Globaal Plan als voorbeeld wordt gebruikt. Daarvoor is tijd nodig en Dit politieke de verdieping van de crisis om dan landschap biedt geen het algemeen belang te kunnen uit- keuzes! spelen. Haar Franstalige tegenhanger CDH Ook bij de “niet-traditionele” opwordt nauwelijks gehoord, maar lijkt positie in het parlement moet je niet dezelfde optie van “het midden van op zoek gaan naar echte oplossingen. het bed” te kiezen. CDH wordt weg- Zowel het Vlaams Belang als de Lijst geblazen door de strijd tussen MR Dedecker als NVA staan hardere been PS voor het marktleiderschap in sparingsmaatregelen voor dan zelfs Franstalig België, dat zich aankon- MR en VLD durven verdedigen. digde als een “titanenstrijd”, maar “Niet beschaamd rechts te zijn”, is het idee dat hen bindt. En dat is ook niet verwonderlijk. Sinds de val van de muur is alle echte spanning uit de Belgische politiek steeds meer verdwenen. De reden daarvoor is de verrechtsing en verburgerlijking van de burgerlijke arbeiderspartijen PS en SP.a. Agalev (nu Groen!) en Ecolo leken eventjes die linkse rol te gaan overnemen, maar vielen bij hun eerste regeringsdeelname meteen door de mand. Linkse standpunten zoals de verdediging van iedere job, van degelijke lonen en arbeidsvoorwaarden, van het belasten van de bedrijven die in de laatste jaren onwaarschijnlijke winsten hebben opgestapeld, van de fundamentele verdediging van de sociale zekerheid en de openbare diensten,... zijn hen vreemd.

Een nieuwe partij van de arbeidersbeweging is nodig Waar je ook voor zult stemmen vanuit een idee van “minste kwaad”, het zal niets veranderen aan het feit dat het patronaat en de partijen die tot haar dienst staan een kaalslag van onze rechten en levensstandaard voorbereiden. Momenteel ligt onze enige verdediging in het voorbereiden van het verzet binnen de vakbonden, waarbij strijdbare militanten de druk op de vakbondsleidingen moeten opvoeren. Maar zonder politiek instrument van de arbeidersbeweging zal verdediging nagenoeg de enige optie zijn. LSP/PSL zet zich al geruime tijd in om de nood aan een strijdpartij voor de werkenden en de armen ook onder bredere lagen uit te dragen. Dat idee willen we populariseren met onze verkiezingsdeelname. Op 7 juni is de enige nuttige stem een stem voor een programma dat reëel de klassenstrijd terug centraal zet en op die manier kan beginnen bouwen aan een echte oplossing voor de kapitalistische crisis: socialisme!

Socialistisch Links

Hun politiek


Harde besparingen na de verkiezingen? Een terugblik op het Sint-Annaplan en Globaal Plan

Door Peter Delsing

A

lle traditionele partijen zijn het erover eens: de economische crisis zal de komende jaren voor een flink gat in de begroting zorgen. Belastinginkomsten dalen en de liberaal Reynders zorgt er op Financiën wel voor dat bedrijven niet “teveel” bijdragen aan de overheidsinkomsten. Terwijl van de meeste werkende mensen perfect gecontroleerd kan worden hoeveel ze verdienen, laat de regering toe dat bedrijven tientallen jaren “creatief” met hun belastingen omspringen. De gewone man en vrouw zullen wel betalen. De inkomsten voor de regering worden minder, de uitgaven voor werk- besparen. Dat zou een veelvoud moeloosheid en de sociale zekerheid stij- ten worden van het Globaal Plan van gen snel. Volgens schattingen zou Dehaene. Mogelijk zal de regering het tekort in de sociale zekerheid vanaf het najaar reeds beginnen om dit jaar oplopen tot bijna 2 miljard deze saneringen door te drukken. euro. Maar zoals zoveel economische Dit tegen een achtergrond waarbij voorspellingen de laatste tijd, zou die ons sociale stelsel reeds voor velen schatting er wel eens een flink eind tot een minimum werd herleid. De naast kunnen zitten. Als de kapitalis- armoede in België, vandaag op 15%, ten hun lastenverlagingen niet zagen verdriedubbelde sinds de jaren ‘80. opklimmen tot 5 à 6 miljard euro per Wordt dat binnen een aantal jaren 20 jaar, zou de sociale zekerheid er al- of 25%? Gaan we dat laten gebeuren? licht een stuk gezonder uitzien. Maar In de pers werd door sommige comook hier, net als bij de miljardensteun mentatoren reeds het optrekken van voor de banken, geldt: de winsten de pensioenleeftijd tot 67 jaar gevoor de private sector, de lasten voor suggereerd. En dat op een moment de gemeenschap. dat peilingen uitwijzen dat 47% van Keer op keer wordt de regering Van de Belgische werknemers last heeft Rompuy I gedwongen haar vooruit- van stress omwille van een te hoge zichten voor de economie naar be- werkdruk! neden te herzien. Ze ging er enkele 21% van de gepensioneerden in ons weken geleden nog vanuit dat de eco- land is arm. Valt er op die pensioenen nomie dit jaar met 1,9% zou krimpen. nog te besparen? Ze zouden integenDat lijkt vandaag al te optimistisch. deel tot een leefbaar niveau moeten Volgens het IMF belanden we in “een worden opgetrokken. Maar dat verdiepe recessie” en zal de groei nega- eist dat je de politieke keuze maakt tief zijn met -2,5%. De banken KBC om het geld te zoeken waar het zit: en ING hebben er nog minder een bij de rijke kapitalisten en grote aangoed oog in: hun analisten rekenen deelhouders, die de helft van ‘s lands op een terugval met 3,2% en 2,7% vermogen in handen hebben. van de economie. Ook de uitgaven in de gezondPremier Van Rompuy (CD&V) zelf heidszorg zullen door kapitalistische houdt voor de verkiezingen de lippen saneerdrift worden getroffen. Nu stijf op elkaar. Maar anderen tekenen reeds betalen we een derde van onze nu al gitzwarte scenario’s uit over de ziektekosten uit eigen zak. Wordt dat nood aan toekomstige besparingen. binnenkort nog een pak meer? In de De Hoge Raad van Financiën schat plaats van de gezondheidszorg en dat de tekorten op de begroting de het onderwijs degelijk te financieren, komende jaren tot 4,5 of 5% van het zien we dat de toegang tot deze dienBBP zullen oplopen. Dat komt neer sten steeds meer wordt beperkt tot de op 15 tot 17 miljard euro. Volgens De rijkere mensen. De besparingen in Standaard staan we voor “de moeder het onderwijs, met als architect de aller saneringsplannen”. De Hoge “socialist” Frank Vandenbroucke (SP. Raad adviseert om verschillende ja- a), zetten onderwijsinstellingen tegen ren na elkaar tot 3,7 miljard euro te elkaar op. Ze worden gedwongen om

D o o r G e e rt C o o l

A

te concurreren voor de schaarse middelen! Sommige Master-na-Masters aan de universiteit kosten duizenden euro’s aan inschrijvingsgeld. Wordt dit het soort afgekochte diploma’s die wel nog uitzicht bieden op een job met een degelijk loon? Als er zwaar bespaard zal moeten worden door de regeringen, zullen dan ook de gewone Masters qua inschrijvingsgeld de hoogte ingaan? Wordt ons onderwijs zo een privilege voor de rijken, direct ten dienste van de bedrijfswereld en niet van de algemene ontwikkeling van individu en maatschappij? Discussies over een communautaire splitsing van de sociale zekerheid zullen enkel dienen om nog forser te besparen, tegenover een verdeelde arbeidersbeweging. Kijk naar de achteruitgang en de besparingen in het “gesplitste” Franstalige en Vlaamse onderwijs. De arbeiders en hun gezinnen mogen zich niet aan deze communautaire rookgordijnen laten vangen. We mogen ons niet laten meesleuren in een nationalistisch gevecht om de tekorten, product van een kapitalisme in crisis. Rudy De Leeuw, topman van het ABVV, zegt: “een kei kan je niet stropen”. De arbeidersbeweging moet de massieve besparingsplannen die de regeringen ons de komende jaren op alle niveaus zullen opleggen, verwerpen. De vakbondsleidingen moeten stoppen met praten over hoe de achteruitgang van onze levensstandaard kan worden “begeleid”. Een actieplan, gekoppeld aan een ideologisch antwoord op het afgeleefde kapitalisme, is nodig om een terugkeer van de jaren ‘30, van massale werkloosheid en verarming, te vermijden.

Jaren 1930. Een lange rij werklozen schuift aan voor een soepbedeling. Komen dit soort beelden terug?

lle commentatoren en analisten lijken het eens te zijn: er komen nieuwe besparingsplannen die wel eens harder zouden kunnen zijn dan het Globaal Plan of het Sint-Annaplan. Om te weten wat dat kan betekenen, kijken we even terug naar die besparingsrondes.

deld 12 tot 15% afnamen, de uitkeringen zelfs met 20%. Dat gebeurde onder meer door indexsprongen. Tegelijk stegen de bedrijfswinsten met 57%. Het einde van deze regering kwam er toen de druk op de vakbondsleidingen te groot werd. De aankondiging van het Sint-Annaplan leidde tot een nationale ABVV-betoging op 31 mei 1986. De leiding verwachtte 100.000 aanwezigen, het werden er 250.000. ACV-topman Houthuys verklaarde dat de druk op zijn vrijgestelden te groot werd en stuurde “da joenk” Verhofstadt wandelen. Globaal Plan

Na het verdwijnen van rooms-blauw in 1987 werden de sociaal-democraten ingeroepen om mee te besparen. De economische situatie gaf wat ademruimte om d it vo or t e b e r eiden. In 1993 sloeg Dehaene toe met zijn Globaal Plan. Onder dr uk van onder uit werd dit beantwoord met de grootste algemene staking sinds 1936. 1993: ten tijde van de acties tegen het Globaal Het Globaal Plan Plan vonden ook massale jongerenacties te- maakte deel uit van gen racisme plaats. Blokbuster nam mee het h e t E u r o p e s e b e initiatief voor een Jongerenmars voor werk sparingsbeleid dat door het verdrag van in 1993. Maastricht werd opgelegd. Christen-deSint-Annaplan mocraten en sociaal-democraten maakten een besparingsplan van In 1986 stelde begrotingsminis- – zo blijkt achteraf – 500 miljard ter Verhofstadt voor om 3,5 miljard frank (12,5 miljard euro). Dat geeuro (140 miljard Belgische frank) beurde onder meer door de index te besparen in onder meer de soci- aan te passen (met de invoering ale zekerheid en het onderwijs: het van de gezondheidsindex) en een optrekken van de pensioenleeftijd loonstop door te voeren. (zodat dit voor iedereen 65 werd), De vakbondsleiding deed amper “rationaliseren” van het hoger on- iets met de woede aan de basis en derwijs, “responsabiliseren” van liet zich eerder leiden door onderopenbare diensten,... linge tegenstellingen. In het parDit besparingsplan kwam er na lement stemden alle christen-deenkele jaren van rooms-blauw be- mocraten en “socialisten” voor het wind waarbij reeds hard werd ge- Globaal Plan, een toiletpauze op dit snoeid in de lonen en uitkeringen. cruciale ogenblik kostte Dirk Van De politieke crisis tussen 1978 der Maelen nadien wellicht meer en 1981 leidde tot een historisch dan één ministerpost. De bewecompromis: de rooms-blauwe re- ging tegen het Globaal Plan stierf gering Martens-Gol-Verhofstadt een stille dood. werd gesteund door het ACV van Jef Houthuys. Bij een eerste aanval op de amb- Lessen tenaren in 1983 stond het ABVV er alleen voor, waardoor de beweTwee belangrijke lessen voor het ging tot een nederlaag leidde. De verzet tegen asociale besparingsFinancial Times berichtte hierover plannen: er is nood aan democramet de stelling dat iedere Belgische tische en strijdbare vakbonden die regering kan aanblijven als ze kan in verenigd front tegen de aanvalrekenen op de steun of passiviteit len ingaan en zonder politieke vervan minstens één van de vakbon- tegenwoordiging staan we zwakker den. in ons verzet. Als deze lessen worHet harde neoliberale beleid van den getrokken, zijn overwinningen de rooms-blauwe regeringen zorg- mogelijk. de ervoor dat de lonen met gemid-

Socialistisch Links

syndicaal


Economische werkloosheid

Patronaal breekijzer om bediendenstatuut te kraken Door Eric Byl

Z

e st aat bovenaan het verlanglijstje van de patroons. Geen politicus die erover zwijgt. Geen “expert” die het niet overweegt. Geen broodschrijver die het niet citeert. De uitbreiding van de economische werkloosheid naar bedienden lijkt onvermijdelijk in deze tijden van crisis. Om jobs te redden die anders verloren zouden gaan? Dat wil men ons graag doen geloven. De bediendenvakbonden weten beter. Voor hen misbruikt het patronaat de crisis om de forcing te voeren. Ze wil haar visie op de noodzakelijke toenadering van het statuut van arbeiders en bedienden doordrukken, namelijk een harmonisering naar het voor de werknemers minst gunstige statuut. Het onderscheid tussen arbeiders en bedienden staat al lang ter discussie. De tijd dat arbeiders “handenarbeid”(1) verrichtten en bedienden “hoofdzakelijk intellectuele arbeid”(2) ligt definitief achter de rug. Als men er niet uitraakt op basis van de geleverde prestaties (3) wordt gekeken naar andere criteria zoals de periodiciteit van betaling, de mate van verantwoordelijkheid, de aangifte aan RSZ en in sommige gevallen de bepalingen via CAO’s. Maar hoe dan ook is iedereen ervan overtuigd dat het onderscheid tussen arbeiders en bedienden achterhaald is. Het zou ook in strijd zijn met de Europese richtlijnen en die van de Internationale Arbeidsorganisatie.(4) Vandaar dat in het kader van het interprofessioneel akkoord van 20012002 werd overeen gekomen om binnen de 6 jaar een definitie van de harmonisering van beide statuten vast te leggen. Vraag is echter wat dat geharmoniseerde statuut dan wel moet inhouden. Daarover zijn de meningen van patronaat en vakbonden totaal

tegengesteld. Zo wil het patronaat de opzegtermijnen van de arbeiders als referentie, terwijl de vakbonden uiteraard die van de bedienden verkiezen. Uit internationale vergelijkingen blijkt immers dat de opzegtermijnen van de arbeiders in België het kortst zijn, terwijl die van bedienden net het langst zijn. Het patronaat wil ook dat bij de opzeggingstermijnen voortaan niet alleen rekening gehouden wordt met de sociale bescherming van de werknemer, maar ook – lees: vooral – met de “economische noodwendigheden” van de onderneming. Voor de patroons kadert de discussie over de harmonisering van de stelsels voor arbeiders en bedienden in een context van “verbetering van het concurrentievermogen”. Kortom: de kosten moeten naar beneden en de flexibiliteit naar omhoog. De arbeidskost van flexibiliteit en opzeggingstermijnen wil het patronaat doorschuiven naar de sociale zekerheid. Om het vakantiegeld te harmoniseren of pakweg de carensdag voor arbeiders af te schaffen, zijn de patroons niet gehaast. Daarvan willen ze eerst het kostenplaatje becijferd zien. Inzake uitbreiding van tijdelijke werkloosheid om economische redenen naar bedienden zijn ze minder veeleisend, dat hadden ze liefst morgen al gerealiseerd. De bediendenbonden hebben goed begrepen dat het bediendencontract zelf in gevaar is. De patroons willen de crisis misbruiken om het statuut van bediende open te breken. Hun wapen daartoe is de economische werkloosheid en hun voorwendsel het vermijden van ontslagen. De vakbonden zijn niet bereid het invoeren van economische werkloosheid voor bedienden los te koppelen van de rest van het debat over de harmonisering van de statuten. In de eerste plaats het optrekken van de opzegvergoedingen voor arbeiders. Als het toch zover komt, eisen ze dat de maatregel beperkt is in de tijd, gekoppeld is aan garanties inzake werkzeker-

heid en niet éénzijdig door de werkgever beslist kan worden, maar na inspraak van de werknemersafgevaardigden. Ze eisen ook een aanvullende vergoeding ter compensatie van het inkomensverlies. De bonden willen voor de financiering van de extra uitgaven en ver minderde inkomsten van de sociale zekerheid, geschat op 120 miljoen euro, bijzondere werkgeversbijdragen en/of een heffing op kapitaal. Vooraleer het zover is, wijzen ze erop dat er alternatieven bestaan om een terugval van de activiteit op te vangen: bijkomend recht op tijdskrediet met de nodige soepele toepassing en maatregelen om collectieve arbeidsduu r verkorting te koppelen aan lastenver mi nder i ngen (5). De Linkse Socialistische Partij steunt de bonden in hun verzet tegen het ondermijnen van het bediendenstatuut en roept de lezers op om bedrijven voor het eerst in jaren verhun petitie (6) te ondertekenen. Wij lies, van in totaal 3,6 miljard euro. betreuren echter dat de bonden al Het weerhield de bedrijven er niet meteen de deur open zetten om de ar- van om toch nog 3,5 miljard euro uit beiders via tijdskrediet of collectieve te betalen aan dividenden, bovenarbeidsduurvermindering gekoppeld dien blijven de directies aan de haal aan lastenvermindering toch nog te gaan met toplonen. Ondanks een laten opdraaien voor de crisis. recordverlies van 28 miljard euro Volgens De Tijd (7) boekten de 104 “beloonde” Fortis vorig jaar haar 9 beursgenoteerde bedrijven, Fortis directieleden met zo’n 20 miljoen uitgezonderd, in 2007 15,4 miljard euro aan loon. Vooraleer het debat € winst. Datzelfde jaar ontvingen de aan te gaan over tijdelijke werkloosaandeelhouders 9,6 miljard € aan di- heid, zou men beter eerst bij de vervidenden. In 2008 boekten diezelfde antwoordelijken voor de crisis gaan

meigroeten ZET HET Op deze en andere pagina’s in dit nummer van Socialistisch Links vind je “meigroeten”: boodschappen van lezers en sympathisanten ter gelegenheid van 1 mei, de internationale dag van strijd. De redactie bedankt iedereen die op deze manier dit blad heeft gesteund. We haalden hiermee ruim 2.700 euro op! Omwille van de meigroeten verschijnt dit blad op 16 pagina’s in de plaats van 12. Uitzonderlijk hebben we ook rood op onze voor- en achterpagina. Deze speciale editie van ons maandblad verkopen we aan 2 euro in de plaats van onze normale prijs van 1 euro.

SOCIALISME OP DE SPOREN strijdbare militanten bij het spoor

www.libreparcours.blogspot.com strijdbare meigroeten van het Committee for a Workers’ International een strijdbare socialistische organisatie actief in meer dan 35 landen op alle contintenten

www.socialistworld.net

Strijdbare 1 mei aan alle bezoekers van het Masereelhuis Sint-Niklaas

(Truweelstraat 85, SintNiklaas). Kritisch * Progressief * Onafhankelijk.

zien. Die beschikken blijkbaar nog over ruime reserves. Noten

1 wet van 10 maart 1920 2 wet van 7 augustus 1922 3 wet van 3 juli 1978 op de arbeidsovereenkomsten 4 Conventie nr 111 van de IAO 5 de zogenaamde Di Rupo – Vande Lanotte maatregelen 6 jecontractingevaar.be 7 De Tijd 14 april ’09

Socialistisch Links

sociaal


CAO’s in de sectoren Op dit ogenblik wordt in de verschillende sectoren onderhandeld over de collectieve arbeidsovereenkomsten. VBO-topman Timmermans uitte zijn tevredenheid over het verloop van die onderhandelingen, hij stelde dat er een “sereen klimaat” is omdat de ernst van de situatie wordt ingezien. Concreet betekent dit dat er na het slechte IPA niets uit de bus komt voor de werkenden, zelfs amper enige kruimels. Een overzicht van de stand van zaken (eind april) in enkele belangrijke sectoren. Scheikunde

In onze vorige editie schreven we nog dat het ABVV zich verzette tegen het voorstel tot CAO in de scheikunde. Dat voorstel werd erg minimaal aangepast, waarop het ABVV heeft ingestemd met de CAO die in de lijn ligt van het IPA met 250 euro aan eco- of andere cheques. Het patronaat speelde de systemen van eindeloopbaan als verdelende factor uit om alsnog een akkoord te krijgen. Metaal

In de metaal werd “zonder veel enthousiasme, maar met realiteitszin” (aldus een vertegenwoordiger van het Vlaamse ABVV-Metaal) voor het akkoord gestemd. Ook hier een “matig en uitzonderlijk” akkoord, dat wil zeggen een akkoord zonder veel maatregelen voor de arbeiders. Inzake koopkracht wordt voorgesteld om ecocheques ter waarde van 125 euro (2009) en 250 euro (2010) toe te kennen. Dat volledige bedrag geldt alleen voor voltijdsen.. Voeding

In de voeding is er een voorstel waarin niet eens de volledige marge van het IPA werd ingevuld. Het voorstel bestaat uit een erg beperkte loonsverhoging (0,08 euro per uur vanaf 2010) en een premie van minstens 87 euro in 2009 (een bedrag dat per bedrijf kan worden verhoogd) indien er niet gekozen wordt voor een premie van 125 en 250 euro via ecocheques of andere. Het ABVV verwierp dit akkoord, bij het ACV stemde 91% voor.

15.000 personen met een handicap op wachtlijst

Neen aan de wachtlijsten, neen aan het personeelstekort

D

e afgelopen jaren is het aantal personen met een handicap dat wacht op een aangepaste begeleiding verder toegenomen. In Vlaanderen gaat het om ongeveer 15.000 mensen! Dat gaat samen met een ernstig personeelstekort, de bonden eisen minstens 2.200 extra voltijdse werknemers. Om de tekorten aan te pakken, is er de komende vier jaar nood aan minstens 466 miljoen euro. De Vlaamse regering weigert echter om zo’n bedrag vrij te maken. De personen met een handicap en hun familie moeten daarvoor opdraaien. Het enige antwoord van de traditionele politici en zelfs van het Vlaams Agentschap (VAPH) op de lange wachtlijsten, is het in vraag stellen van de samenstelling van die lijsten. De problemen verschuiven, is niet hetzelfde als ze oplossen.

Bouw

In de bouw wilde het patronaat van de gelegenheid gebruik maken om meteen ook een pak flexibiliteitsmaatregelen door de strot van de arbeiders te rammen. In de bouw was er al een all-in akkoord waardoor eind 2008 een aantal indexeringen niet meer werden doorgevoerd. De dalende inflatie vandaag wordt gebruikt als excuus om daar niet op terug te komen, maar commentatoren waarschuwen voor de mogelijkheid van een snelle inflatie na een korte periode van deflatie. Het kwam in de bouw tot de eerste staking sinds eind jaren 1960. Het patronaat wou het aantal overuren opdrijven tot 219 per jaar (in de praktijk een invoering van een 45-urenweek), naast het afschaffen van de aanvullende vergoeding bij economische werkloosheid (van 6-11 euro per dag), het verdubbelen van de mogelijke periode van economische werkloosheid,... Vlak voor de stakingsdag werd een akkoord bereikt, waarbij het patronaat een syndicale premie toekende, een hogere mobiliteitsvergoeding en een hospitalisatieverzekering. De aanvulling van de sector bij economische werkloosheid blijft bestaan. Problematische punten bleven het maximaal aantal overuren dat zou worden opgetrokken van 130 naar 180 en de verdubbeling van de maximumperiode voor economische werkloosheid (tot 8 weken). Een meerderheid van de militanten stemde tegen dit voorstel en dat in alle drie de bonden (53% in het ACV, 57% in het ABVV en 68% in het ACLVB). Dat kwam als een verrassing voor de leiding die geen acties voorop stelde.

Geef onderwijs de middelen waar het recht op heeft Eddy Decreton, ondervoorzitter ACOD onderwijs Oost-Vlaanderen

Strijdbare Groeten ABVV AC Agfa Gevaert

Neen aan de liberalisering van De Post Model 9, Informatie en actieblad van Postmannen- en vrouwen die sympathiseren met LSP

Dat merken bijvoorbeeld ouders van kinderen met een handicap: er is slechts opvang voorzien tot 21 jaar. Daarna moet e n de oude r s maar voor de begeleiding van hun kinderen opdraaien. Duizenden gezinnen zitten in deze situatie, eind december was er in HalleZoersel een protestbetoging van de oudergroep “21 wacht maar” met 500 aanwezigen om dit probleem aan te klagen. De organisatoren brachten een terechte kritiek naar voor op een strooibriefje: “Als onze Floris Fortis noemde, als onze Kathia Dexia noemde, als onze Mathias Ethias noemde, zou je dan ook aan onze gehandicapte kinderen een tijdig opvangnet verhinderen?” Het is een kwestie van prioriteiten. Het t ekor t aan middelen is enorm en leidt tot sociale d rama’s. Afgelopen zomer nog publiceerde het weekblad Knack het relaas van een meisje met een verstandelijke handicap die als 18jarige na een geschiedenis

in instellingen op straat kwam te staan. Ze kon dit niet aan en pleegde zelfmoord. “Vergeten jongeren” noemde Knack het. De regering doet steevast nieuwe beloften, maar realiseert deze niet. Het feit dat de wachtlijsten de afgelopen vier jaar opnieuw heel wat langer zijn geworden, is daar een uitdrukking van. Op 8 mei is er een betoging die wordt georganiseerd door organisaties van en voor mensen met een handicap, vakbonden uit de sector,... De betoging is een opmerkelijk initiatief dat alle steun verdient. Het is niet evident om in een sector die zo verspreid is tot een initiatief te komen waarin zowel personeel, oudergroepen als mensen met een beperking samen actief in zijn. De betoging van 8 mei is een uitstekende kans om de solidariteit in de sector te versterken. LSP verdedigt de noodzaak van meer publieke middelen voor een betere zorgverlening op maat van de aanwezige behoeften. Voor een individuele begeleiding in de zoektocht naar een nuttige rol en plaats binnen deze samenleving is er nood aan meer personeel dat in optimale omstandigheden moet kunnen werken (onder meer op het vlak van lonen en arbeidsvoorwaarden).

Betaalt u 1500 euro inschrijvingsgeld vanaf oktober?

Als het van ons afhangt niet! Actief Linkse Studenten VUB/ULB Beste wensen voor de eersten Mei, uit Steenkerke

Meigroeten Acod Onderwijs OostVlaanderen

Onderwijs naar 7% van het BBP! Geen vermarkting van het onderwijs! Vanwege ACOD-VUB

Bedankt voor jullie steun aan de piketten Strijdbare 1-mei groeten vanwege acod-spoor gewest Brussel

Stop de agressie door

* Voor een sterke openbare dienst! * Voor een democratisch openbaar onderwijs!

Acod Onderwijs West-Vlaanderen

gratis en degelijk openbaar vervoer De Lijn

strijdbare militanten bij de Lijn libreparcours.blogspot.com

Strijdbare Uit sympathie Groeten ABVV AC Total Raffinaderij Antwerpen www.trabvv.be

Roger Ulburghs

Strijdbare groeten vanwege

Socialistisch Links

welzijnsector


Stop de commercialisering van de zorg! D o o r B a rt V a n

der Biest, BBTK, l i d u i t v o e r e n d c o m i t é BBTK BH V, o n d e rv o o r z i t t e r N at i o n a l e Raad voor Verpleegkunde en v i j f d e o p d e E u r o p e s e l i j s t va n LSP a f g e va a r d i g d e

D

e vakbond LBC voert al jaren campagne tegen de commercialisering van de zorg, maar recent kwam ook Zorgnet Vlaanderen (koepel van Vlaamse katholieke instellingen) op de proppen met een dossier over het thema. De bezorgdheid vanuit Zorgnet Vlaanderen loopt grotendeels gelijk met die van de vakbonden, maar er is wel een extra motivatie: de nieuwe “privécowboys” (Zorgnet noemt ze ‘for profit’ ondernemingen) bedreigen het semi-monopolie van de katholieke instellingen in Vlaanderen. Vanuit dit oogpunt kan men inderdaad van “oneerlijke concurrentie” spreken. Commercialisering dreigt steeds belangrijker te worden, gezien de economische crisis en de groeiende begrotingstekorten van de overheid. Lasten voor gemeenschap, lusten voor de privé

Als we spreken over commercialisering hebben we het over een verzameling van mechanismen die maar één doel hebben: zo efficiënt mogelijk gemeenschapsgeld overhevelen naar privé-handen om ze vervolgens te laten verdwijnen in de zakken van aandeelhouders. Amerikaanse toestanden dus, maar met een fundamenteel verschil: een ziekteverzekering die volledig in handen is van de staat en dus dient gemolken te worden door de private sector. Geert Noels, hoofdeconoom bij Petercam, synthetiseert de relatie privé-gemeenschap in een artikel in De Morgen (29/01/2009) als volgt: hij meent dat om de maakindustrie (profit) te laten overleven, andere sectoren (= non-profit) de lasten moeten gaan dragen. Enerzijds hebben we de zuivere privatiseringen: instellingen uit de openbare sector die (gedeeltelijk) geprivatiseerd worden omdat de superviserende overheid niet over de nodige middelen beschikt (ten gevolge van politiek wanbeleid). Voorbeeld hiervan is het Aalsters Stedelijk Ziekenhuis waar de meest lucratieve diensten ondergebracht zijn in

de VZW van de dokters. Door het gebrek aan overheidsmiddelen ontstaan er leemtes in de zorg waar de privésector de meest lucratieve activiteiten uitpikt en de rest links laat liggen, zoals bijvoorbeeld het geval is in het Brussels gewest waar enerzijds volwassen gehandicapten niet kunnen worden opgevangen maar anderzijds sommige ziekenhuizen zich op de aandelenmarkt begeven, privé-labo’s extreem hoge winsten maken,… Maar aangezien het overgrote deel van de zorg om historische redenen reeds in handen is van de privé (VZW’s gelinkt aan de zuilen), gaat de discussie meestal niet over privatisering maar over de verschuiving van ‘social’ naar ‘for’ profit, van dienstverlening aan de bevolking naar winst scheppen. Allerhande multinationals en investeerdersgroepen doen de laatste jaren hun intrede in de gezondheidszorg met maar één doel: winst maken op de kap van de patiënten én de werknemers. In Vlaanderen kent men bijvoorbeeld de privaat commerciële sector een marktaandeel van 10% toe in de residentiële bejaardenzorg, wat vergeleken met Wallonië en Brussel nog vrij laag is. Heel wat wantoestanden zijn al vastgesteld in de rusthuizen die door deze groepen uitgebaat worden. Een voorbeeldje: het drastisch beperken en verplicht hergebruiken van incontinentiemateriaal. Laat je fantasie maar werken…of liever niet! Uiteraard beperken de wantoestanden zich niet tot de nieuwe privécowboys, heel wat reguliere instellingen tonen ook de nodige creativiteit. Een voorbeeldje: een Brussels ziekenhuis slaagde er in 10 jaar lang een BTW-carrousel draaiende te houden: medicatie werd systematisch in het buitenland aangekocht aan een lager BTW-tarief maar voor de volle pot aan de gemeenschap aangerekend. De fiscus kwam hier uiteindelijk op uit en wat was het verdict? Drie jaar opbrengst van de fraude moest terugbetaald worden. Zeven jaar ‘in the pocket’ dus... De grens tussen de twee soorten privaat-uitbating is soms moeilijk te trekken aangezien beiden gebruik maken van dezelfde mechanismen om de gemeenschap geld lichter te maken. Een socialistisch alternatief

LSP is voorstander van een systeem gelijkaardig aan de National Health

Service (NHS) in het Verenigd Koninkrijk. De NHS kraakt echter ook in haar voegen (o.a.lange wachtlijsten) door het ontbreken van enkele fundamentele elementen. Ten eerste: een gezondheidszorg waar men niet voldoende financiële middelen in pompt (onaf hankelijk of het nu publiek of privé is) kan onmogelijk naar behoren draaien. Dit is een kwestie van politieke keuzes. Dertig jaar neoliberalisme heeft duidelijke sporen nagelaten in de sector. Een tweede maar niet minder belangrijk element is een diepgaande democratische controle op de gezondheidszorg vanuit de bevolking. Een verregaande partijpolitieke inmenging in de zin van cliëntelisme, dient vermeden te worden. Ook werknemersorganisaties en patiëntenof consumentenverenigingen dienen nauw betrokken te worden in het systeem. Echter, een nationale, publieke gezondheidsdienst kan maar zijn potentieel maximaal benutten in het breder gegeven van een democratische, socialistische samenleving waar botte winstmaximalisatie naar de vuilbak van de geschiedenis verwezen wordt.

Slechte arbeidscondities = slechte zorgverlening Door Karim Brikci, tweede F r a n s ta l i g e E u r o p e s e l i j s t LCR -PSL e n ACOD- d e l e g e e i n h e t B r u g m a n ziekenhuis te Brussel k a n d i d a at o p d e

O

nze ziekenhuizen worden geconfronteerd met ernstige problemen. Het neoliberale beleid van de afgelopen jaren heeft diepe sporen achtergelaten. Steeds opn ieuw werd be spaard op de kap van het personeel en de zorgverlening. Alle traditionele partijen zijn daar mee verantwoordelijk voor. Het belangr ijk ste probleem is een aanhoudend gebrek aan middelen voor onze gezondheid. Het personeelstekort laat zich in alle ziekenhuizen voelen, zowel in publieke als private instellingen. Dat tekort komt op een ogenblik dat de werklast aanhoudend toeneemt, onder meer door het feit dat er meer oudere mensen zijn. Het aantal overuren dat door het personeel in de sector wordt gepresteerd, blijft toenemen. Het gaat om duizenden overuren per ziekenhuis, waarbij er geen echte mogelijkheid is om deze te recupereren en nog minder om ervoor betaald te worden.

Deze overuren komen in de plaats van de tientallen voltijdse jobs die niet werden ingevuld en dan maar overgenomen worden door personeel dat al uitgeput was. Het personeel kent vaak onhoudbare stress-situaties met alle gevolgen van dien: een groot aantal burnouts waarbij de werkdruk bij de andere personeelsle-

den verder toeneemt. Wij verzetten ons ten stelligste tegen de afbouw van de arbeidsvoorwaarden in de sector. Vandaag zijn flexibele uurroosters, onzekere contracten (tijdelijken, interims,...) en lage lonen de norm. Een nettoloon van 1.100 euro is geen uitzondering in de sector. Een werknemer van het IRIS-netwerk (Interhospitalière Régionale des Infrastructures de Soins, de structuur van negen openbare ziekenhuizen in Brussel), droeg op een recente betoging een protestbord met als slogan: “Hoe kan ik mijn gezin voeden met 1.100 euro?”

Bovendien kennen we in veel instellingen geen eindejaarspremie of 13de maand. Deze situatie is onaanvaardbaar. Dat is de mening van LSP en een belangrijk deel van het personeel in de gezondheidssector. De gevolgen van het tekort aan middelen zijn erg duidelijk in onze sector: een tekort aan tijd en de stress die daaruit voortvloeit, ondermijnen de zorgverlening aan de patiënten. Zowel personeel als patiënten zijn er slechter van. Het gaat om onze gezondheid en die van wie ons dierbaar is. Wij eisen een degelijk en democratisch opgesteld actieplan waarmee we een krachtsverhouding kunnen uitbouwen om meer middelen voor de sector af te dwingen en de verdere afbouw van onze gezondheidszorg te stoppen. Wie komt zeggen dat er geen middelen zijn, moet maar eens de vergelijking maken met het geld dat via de notionele intrestaftrek of andere cadeaus in de zakken van het patronaat verdwijnt. Meer dan ooit moeten we samen opkomen voor degelijke gezondheidszorg!

Socialistisch Links

Dossier


Tegen het Europa van voor een socialistis Europa meer de bus moeten nemen als ze een postzegel willen kopen. In verschillende buurlanden is de a decennialang neoliberaal beleid dat mee versterkt werd vanuit “postmarkt” reeds geliberaliseerd: de Europese Unie, wordt steeds meer aanvaard dat dit Europa dat is het geval in Groot-Brittannië, er niet voor ons is. De EU heeft niets te maken met samenwerNederland, Duitsland, Zweden en king en vrede tussen de Europese bevolkingen, het is een instrument Finland. De “vrijmaking” van de om onze lonen, arbeidscondities en levensstandaard verder naar beneNederlandse postdiensten heeft geden te halen. leid tot concurrentie, maar dan wel EU: liberaliseren om de dient zich aan als hulpmiddel om dat op de arbeidsvoorwaarden en het loon winsten te verhogen te bereiken. van het personeel. Nieuwe bedrijven Bij De Post is dit heel concreet. Om de als Selekt Mail en Sandd betalen in Bij de Europese verkiezingen zul- liberalisering voor te bereiden, gingen Nederland slechts 7 euro per uur, bij len de vage beloften en grote reeds 8.000 van de 40.000 jobs verlo- TNT-post werd een loonsverlaging principes opnieuw centraal staan ren. Honderden postkantoren sloten de van 5% tot 15% opgelegd en worden bij de traditionele partijen. Voor deuren en enkel de grote klanten die postbodes vervangen door postbezorveel postbodes, bouwvakkers of met hun comgers die bruto 8,32 euro treinbestuurders zal dat cynisch merciële zenper uur verdienen. Bij de Tegenover de overkomen. Toen hun arbeids- dingen goed kleine commerciële beEuropese (en andere) drijven zijn er zelfs postcondities werden aangevallen, zijn voor een liberaliseringen bezorgers die met een gebeurde dat immers onder het a a n zien lijk pleiten wij systeem van stukloon mom van Europa. “marktaanvoor openbare werken. Alle postkantoDe EU staat voor een neolibe- deel” worden bedrijven waar de ren worden gesloten en rale agenda met een privatise- op de wenken rings- en liberaliseringspolitiek. bediend. Het dienstverlening vervangen door postpunAlle openbare diensten moeten sl a cht of fe r centraal staat ten. De dienstverlening worden overgeleverd aan de “vrije hiervan? Het wordt verder in vraag markt” die zo hard faalt in onder personeel dat gesteld. Ger Jacobs, commeer de financiële sector. De pri- “overtollig” was en het overblijvende mercieel directeur van TNT Post vervate sector wil haar winsten opdrij- personeel dat een onmenselijke werk- klaarde: “Post gaat een product worven en wil daarom haar klauwen in druk kent. En uiteraard ook de gewone den dat drie of nog maar vier dagen in de openbare diensten zetten, de EU gebruikers van postdiensten die steeds de week wordt besteld. Onze zakelijke

N

D o o r G e e rt C o o l ,

derde op de

Europese

l i j s t va n

LSP

klanten laten blijken geen behoefte te hebben aan een zesdaagse bezorging. En daar zit meer dan 90 procent van ons volume.” Als De Post vandaag bij ons de postbodes wil verva nge n door postbezorgers d ie deelt ijd s aan lagere lone n we rke n , dan is het duidelijk waar het dit idee ging oppikken. Het Ne d e rl a n d s e comité “Red de Postbode” stelde naar aanleiding van een Betoging tegen d ma n ifest at ie eind maart terecht: “Wij betalen voor de liberalisering, de oneerlijke concurrentie en de hoge winsten voor de bedrijven. Het plan van Brussel om van Europa een grote vrije postmarkt te maken gaat over onze ruggen.” Na drie generaties georoute, collect, reorganisatie cleaning, poststations etc... weten we ook bij ons dat de “liberalisering” niet meevalt en de arbeidscondities onhoudbaar worden. De

Tien jaar Eurozone

Crisis leidt tot barsten in het Europa van het kapitaal I n g e k o rt e

v e r s i e va n e e n

a rt i k e l d o o r

D

Danny Byrne

e internationale kapitalistische crisis van de afgelopen maanden heeft de politiek en bijhorende ideologie van de “vrije markt” gediscrediteerd. Voorheen stelden de aanhangers van de vrije markt dat het kapitalisme in een nieuwe fase van vrede en harmonie was gekomen, waarbij er een steeds grotere samenwerking en integratie van nationale kapitalistische economieën en regeringen was. De Europese Unie werd aangehaald als een voorbeeld van hoe nationale rivaliteiten opzij werden geschoven. Tien jaar geleden werd de euro ingevoerd, dat moest het bewijs vormen van de nieuwe eenheid van het Europese kapitalisme. De gebeurtenissen van de afgelopen maanden hebben heel wat zekerheden rond de euro ondergraven. Naarmate de economische crisis toesloeg, werden de “eenheid” en de “collectieve acties” die voorheen door de Europese regeringen werden geroemd, aan de kant geschoven. De verschillende nationale regeringen deden tussenkomsten in de markt om

zo hun eigen economische belangen voor de munt op zich, waarbij sterte verdedigen. kere staten niet makkelijk overtuigd Dit is het resultaat van de verschil- kunnen worden om maatregelen te lende belangen van de nationale kapi- nemen in het belang van kleinere getalistische klassen. Het imperialisme raakte buren. en de globalisering leidden tot een Heel wat landen zullen onvermijdemeer internationale en onderling ver- lijk de Europese fiscale reguleringen bonden wereldeconomie, maar de ba- overtreden. Daarom werd beslist dat siseenheid van de kapitalistische eco- de regels tijdelijk wat flexibeler zounomie bleef de natiestaat. Nationale den worden toegepast. De recente geheersende elites kunnen samenwer- beurtenissen wijzen er steeds meer op ken als alles goed gaat, maar in tij- dat een flexibelere aanpak niet zal den van paniek en crisis hebben ze volstaan. Een aantal landen zal onde neiging om zich elk in hun eigen getwijfeld een slechtere kredietwaarhoekje terug te trekken. digheid worden toegekend, waardoor De euro en de Europese Monetaire de interne tegenstellingen binnen de Unie (EMU) vormen onstabiele ex- unie nog verder zullen worden opgeperimenten waarbij werd geprobeerd dreven. Het is maar de vraag of de om nationale economieën samen te “ fiscaal voorzichtige” EMU-landen brengen, ook al is het niet mogelijk zoals Duitsland, België en Nederland om ze kunstmatig te verbinden. De dat zullen aanvaarden. In de komende euro werd gevestigd op een ogenblik periode van economische turbulentie dat het Europese kapitalisme kon ge- is het mogelijk dat landen als Italië, nieten van een positieve economische Griekenland of Spanje uit de EMU golf, de invoering van een gezamen- of de Eurozone worden gezet. lijke munt werd daarbij als een nutWij hebben altijd gesteld dat er tetig instrument gezien. De vestiging genstellingen zijn tussen de verschilvan deze munt heeft de economieën lende nationale economieën en dat van de EMU-landen echter niet een- deze niet zomaar zullen verdwijnen gemaakt. Die economieën blijven in onder het kapitalisme. De periode na essentie een nationaal karakter heb- de val van het stalinisme in Rusland ben. Een ineenstorting of crisis in en Oost-Europa zorgde voor een zeéén EMU-land kan gevolgen hebben kere opgang in West-Europa, wat een

grotere eenmaking mogelijk maakte. De EU gaf de Europese patroons de mogelijkheid om sterker te staan in de concurrentie met de Amerikaanse en Chinese economieën. Voor de gewone arbeiders stond de EU voor het Europa van de bazen en uitbuiters die verenigd waren in hun steeds meer verregaande aanvallen op de arbeiders en hun gezinnen. De EU speelt een belangrijke rol in het verdedigen van de neoliberale aanval op de openbare diensten. Het verdrag van Lissabon, de hervormde Europese “grondwet”, werd in juni 2008 door de Ierse kiezers weg gestemd. Dat verdrag stelt expliciet dat er nood is aan “uniformiteit in haar liberaliseringsmaatregelen.” Het gaat om uniformiteit in het plunderen van de gemeenschapsmiddelen, met inbegrip van gezondheidszorg en onderwijs. De verwerping van het Lissabonverdrag door de Ierse kiezers in juni 2008 is een voorbeeld van hoe arbeiders en jongeren in Europa naar het EU-establishment kijken. De Socialist Party in Ierland zal opnieuw opkomen voor een Neen-stem als het verdrag opnieuw wordt voorgelegd aan de Ierse bevolking. Stemmen bij een referendum zal echter niet voldoende

zijn om de arbeiders te beschermen tegen werkloosheid, aanvallen op de levensstandaard,… die gepaard gaan met economische crisis. De regeringen van de EU-landen zullen proberen om de arbeiders en hun gezinnen voor de crisis te laten betalen. De aanvallen van regeringen en patronaat zullen leiden tot een nieuwe radicalisering onder arbeiders en jongeren. Het zal belangrijk zijn dat er overal in Europa massale strijdbare arbeiderspartijen ontstaan of verder ontwikkelen. Het enige haalbare alternatief op de kapitalistische crisis is een socialistische geplande economie waarbij het lot van onze jobs, huisvesting en levens niet wordt bepaald door de casinomarkt van het kapitalisme. Een democratisch geplande Europese economie zou de belangen van de meerderheid centraal stellen. De strijd van de Europese arbeiders moet zich richten tegen de dictatuur van de grote bedrijven en haar politieke vertegenwoordigers in de EU-elite. Op basis van een democratische arbeiderscontrole over de economie en de samenleving is echte solidariteit mogelijk tussen de Europese arbeiders van alle landen om zo te kunnen komen tot de verenigde socialistische staten van Europa.

Socialistisch Links

Dossier


het kapitaal sch

e . n

liberalisering is niet aanvaardbaar en voorwaarden. Bovendien besliste het werden vakbondsrechten toegekend dient enkel om de winsten van de aan- Europees Gerechtshof uitdrukkelijk aan het buitenlandse personeel. deelhouders op te drijven. De Deense dat bedrijven onder de sectorale loonHet verzet tegen het inzetten van post ging al lopen met een grote winst, bepalingen kunnen werken. Dat ge- goedkopere buitenlandse collega’s - het investeringsfonds CVC dat nu de beurde onder meer met een uitspraak werd door het establishment afgedaan helft van De ten voordele van het Letse bedrijf als “nationalistisch”. Dat wordt verPost in han- Laval dat in Vaxholm te Zweden haar gemakkelijkt door de afwezigheid van d e n he ef t , arbeiders liet werken aan 9 euro per een sterk syndicaal Europees antwoord zou nog eens uur (het Zweedse minimumloon) en op de verdeel-en-heerspolitiek die ons een extra ca- niet aan de 16 euro die voor de sector door de strot wordt geramd. deau van 500 gold. Volgens het Hof was het enige Als er vandaag in de EU over “harmiljoen euro wettelijk opgelegde loon het Zweedse monisatie” wordt gepraat, is het enkrijgen. Het minimumloon en niets meer. In het ar- kel om de arbeiders meer flexibiliteit feit dat onze rest-Viking werd een gelijkaardige re- en minder sociale bescherming aan post in han- denering gevolgd. te bieden. “Flexicurity” wordt dat in den is van Het zogenaamde “vrije verkeer” de Lissabon-agenda genoemd. In de een beleg- va n pe r sone n praktijk betekent gingsfonds, en diensten in het dat enkel de Als er vandaag in de flexibiliteit verzemoet gezien de EU is niet EU over “harmonisatie” kerd is. de financi- b e d o eld vo or de afbraak van De Post. wordt gepraat, is het ële crisis tot asielzoekers die Af en toe een r nadenken stemmen. Liberalisering is buiten het Fort enkel om de arbeiders Europese beto- voor De Post niet minder risicovol dan E u r o p a m o e meer flexibiliteit ging zal niet vol- het was voor de banken! ten blijven. Het en minder sociale s t a a n a l s a n tn Ook in andere sectoren wordt een li- enige doel is de bescherming aan te woord. Er is nood e beralisering en privatisering voorbe- patroons en bebieden. aan een degelijke reid. Dat gebeurt systematisch door drijven mogeEuropese organi, die delen die onmogelijk winstgevend lijkheden bieden satie van de wers te maken zijn te weinig te financieren. om sneller en makkelijker extra win- kenden rond een offensief eisenplat- Die delen blijven ten laste van de over- sten te boeken. Dat kan bijvoorbeeld form, waarin wordt opgekomen voor - heid, de kosten zijn voor de gemeen- door Oost-Europese werknemers aan te een harmonisatie door het optrekken e schap. De winsten daarentegen worden trekken via zogenaamd Oost-Europese van de sociale bescherming, arbeidsklaargestoomd voor privatiseringen. dienstverlenende bedrijven. en loonsvoorwaarden tot een hoger niEnkel die delen die potentieel winstIn de bouwsector wordt een relatief veau. Europese acties en stakingen tegevend zijn, krijgen exgen de privatiseringspolitiek, tegen de tra middelen. Zo werd dalende lonen en verslechterende werkbij de spoorwegen de afomstandigheden, tegen de afbraak van gelopen jaren veel geïnsociale zekerheid,... zouden de enorme vesteerd in snelle intermacht van de Europese arbeidersklasse nationale treinen, maar illustreren en ons toelaten om overwinbleef het binnenlandse ningen te boeken in een tegenoffensief net ondergefinancierd. tegen de huidige aanvallen. Wie dagelijks de trein gebruikt, merkt de gevolgen meteen. Tegenover de Europese (en andere) liberalise■ Neen aan het neoliberale Europa ringen pleiten wij voor dat staat voor aanvallen op onze loopenbare bedrijven waar nen, arbeidsomstandigheden en sode dienstverlening cenciale uitkeringen Staking bij Lindsey Oil Refinery traal staat. De discussie ■ Neen aan de privatiseringsadie moet worden gevoerd, genda van de EU – voor democratiis hoeveel middelen de gemeenschap groot aandeel van het werk verricht sche en efficiënte openbare diensten wil besteden aan het recht op mobili- door Oost-Europese of Zuid-Europese waarin ook de rechten van het perteit, energie, communicatie... van de bouwvakkers. Zeker in de periode van soneel worden erkend volledige bevolking. In een privé-be- economische groei was dat het geval. ■ Voor een nationale publieke gedrijf staat het behalen van winst cen- Nu zijn het vaak deze arbeiders die het zondheidszorg onder controle en betraal, alles moet daarvoor wijken: de eerst hun job verliezen en soms terug heer van de gemeenschap dienstverlening, het onderhoud, de keren naar het eigen land. Een aantal ■ Neen aan de militarisering van veiligheid,... Het personeel en de ge- bedrijven blijft evenwel inzetten op Europa en de uitbreiding van de wabruikers subsidiëren er de aandeel- buitenlandse arbeidskrachten omdat penindustrie houders. deze goedkoper zijn. ■ Voor arbeidsrechten en tegen Een recent voorbeeld hiervan zagen de aanvallen van het Europees we bij Lindsey Oil Refinery in Groot- Gerechtshof op de door de bonden EU: neerwaartse Brittannië, waar de directie van Total onderhandelde lonen en arbeidsspiraal voor lonen en voor een bouwwerf in zee ging met voorwaarden arbeidsvoorwaarden een Italiaans bedrijf dat goedkopere ■ Voor een socialistisch Europa Het verrichten van diensten moet Italiaanse en Portugese arbeiders zou onder democratische controle van volgens de EU worden opengesteld leveren. Na een staking van het Britse de bevolking in de plaats van een voor bedrijven uit de volledige EU, personeel werd onder meer afgedwon- Europa dat wordt gedomineerd door wat leidt tot een negatieve concurren- gen dat dezelfde loon- en arbeidsvoor- de belangen van de grote bedrijven tie op het vlak van lonen en arbeids- waarden zouden worden toegepast en

Onze mening:

Europees verzet

L

SP maakt deel uit van het Committee for a Workers’ International (CWI), een internationale socialistische organisatie actief in meer dan 35 landen op alle continenten. In tal van Europese landen zijn onze zusterorganisaties betrokken bij verkiezingscampagnes in het kader van de Europese verkiezingen. Enkele voorbeelden.

Groot-Brittannië: vakbond van transportsector neemt zelf initiatief De Britse vakbond RMT (Rail and Maritime Union) organiseert al het personeel uit de transportsector, waaronder het spoorpersoneel. Vakbondsleider Bob Crow nam het initiatief om voor de Europese verkiezingen een electorale alliantie op te zetten: “No2EU – Yes to Democracy”. Deze alliantie wordt gesteund door de Socialist Party die een aantal kandidaten voor de lijst levert. Ook het Schotse Solidarity steunt het initiatief. De coalitie No2EU richt zich tegen de Europese Grondwet (ook onder de nieuwe verpakking van het Verdrag van Lissabon) waarmee het establishment het vrije markt principe tot Europese wet wil verheffen met meer privatiseringen en aanvallen op onze arbeidsvoorwaarden en lonen. Het is opvallend dat een vakbond het initiatief neemt voor een electoraal initiatief naast, en dus ook tegen, de sociaal-democraten van Labour. Het is alvast een mooie aanzet voor een bredere discussie over de afwezigheid van een brede politieke vertegenwoordiging van de werkenden en hun gezinnen. www.no2eu.com

Frankrijk: NPA In Frankrijk wordt de oppositie tegen het rechtse beleid van president Sarkozy volgens peilingen het beste gevoerd door Olivier Besancenot en zijn Nouveau Parti Anticapitaliste. Onze Franse zusterorganisatie Gauche Révolutionnaire is actief binnen de NPA en komt op voor een strijdbare en democratische partij die zich baseert op bewegingen van de arbeiders en hun gezinnen. www.npa2009.org

Ierland: van referendum tot verkiezingen Het volledige Ierse establishment riep bij een referendum over het verdrag van Lissabon op om ervoor te stemmen. Een meerderheid van de Ieren stemde tegen. Dat was nog voor het losbarsten van de economische crisis die een einde maakte aan de illusie van de “Keltische Tijger”. De werkloosheid neemt opnieuw fors toe, de regering van conservatieven en groenen wil nieuwe aanvallen op onder meer het overheidspersoneel (dat een loonsverlaging van 10% wordt opgedrongen). Tegen deze achtergrond voert de Socialist Party in Dublin campagne bij de Europese verkiezingen met Joe Higgins, voormalig parlementslid van de Socialist Party en woordvoerder van het linkse neen-kamp bij het referendum over het Verdrag van Lissabon. www.joehiggins.eu

Socialistisch Links

10 Internationaal


Kunnen de kapitalisten hun crisis bestrijden?

G20-top: naar een nieuwe wereldorde? D o o r B a p t i s t e ( W av r e )

I

n april publiceerden verschillende kranten voorpagina’s over de G20-top waarin het historische karakter van de bijeenkomst in de verf werd gezet. Sommigen hadden zelfs over een “een nieuwe wereldorde.” Zal deze bijeenkomst van de leiders van het wereldkapitalisme een antwoord bieden op de crisis? Zal het ertoe leiden dat we van een periode van wereldwijde recessie naar een nieuwe “wereldorde” van welvaart gaan? Wij denken van niet. Reddingsplannen zullen niet volstaan

Als we naar de binnenpagina’s van de kranten doorbladerden en de reële betekenis van het plan ter waarde van 5.000 miljard dollar bekeken, zagen we een lege doos. Het astronomische bedrag omvatte alle reeds aangekondigde maatregelen, waaronder een pak maatregelen die er op gericht zijn om het financiële systeem uit te kuisen. En er valt heel wat op te ruimen. Het IMF ondernam reeds verschillende pogingen om de omvang ervan te schatten: in oktober 2008 werd gesproken over 1.400 miljard dollar, in februari ging het om 2.200 miljard dollar en nu reeds over 4.000 miljard! Steeds meer leningen die voorheen wel solvabel waren, komen nu onder druk te staan door de uitbreiding van de crisis naar de volledige economie. De slechte activa kennen een exponentiële groei. Tegen die achtergrond zullen de vooropgestelde 5.000 miljard dollar beperkt blijken om alles op te ruimen en het wereldwijde kapitalisme

opnieuw op het goede spoor te zetten. Het kapitalisme kent in essentie een overproductiecrisis omdat de arbeiders niet de waarde krijgen van de gerealiseerde productie, maar slechts een deel ervan terwijl de rest winst is voor de kapitalisten en aandeelhouders. De kapitalisten hebben geprobeerd om deze crisis uit te stellen door hun recordwinsten te investeren in goedkope kredieten of door ermee op de beurzen te spelen. Dat heeft geleid tot een immense schuldenberg waarvan de financiële instellingen vandaag amper de omvang kunnen inschatten. Schulden op de gemeenschap afgewenteld

Het is duidelijk dat de arbeiders en hun families niets moeten verwachten van de kapitalistische regeringen, die met voeten en handen gebonden zijn aan het systeem dat steeds meer armoede veroorzaakt onder een steeds groter deel van de bevolking. Deze regeringen zullen, via zogenaamde nationaliseringen, de schulden en de rotte activa van de grote private banken aan de gemeenschap overdragen. Dit leidt tot een snelle stijging van de overheidsschulden. In België wordt het begrotingstekort voor 2009 nu reeds op 12 miljard euro geschat. De overheidsschuld zou terug op 95% van het BBP komen, dat is 10% meer dan in 2007 toen het laagste niveau werd bereikt. De regering wil het kostenplaatje na de verkiezingen naar de arbeiders en hun gezinnen doorschuiven. Daartoe wordt nu al gesproken over aanvallen die verregaander zijn dan het Globaal Plan in 1993 (zie pagina 4). Terwijl onze openbare diensten, lonen, arbeidscondities, pensioenen en

uitkeringen onder vuur zullen liggen, kunnen de patroons rustig verder genieten van hun gouden parachutes en andere bonussen die hun disproportionele lonen verder aandikken. Van woede naar verzet

Overal in Europa en de VS gaat de crisis gepaard met een voorbereiding van aanvallen op de arbeiders en hun gezinnen. Tegelijk neemt ook het ongenoegen en het verzet toe. Eens de woede in actief verzet wordt omgezet, komt de omvang van die woede pas echt tot uitdrukking. We zagen reeds de algemene staking in Guadeloupe, waarbij na dagenlange acties loonsverhogingen en andere maatregelen voor de koopkracht werden afgedwongen. In Frankrijk waren er reeds twee nationale stakingsdagen, waarbij er op de tweede nog meer betogers waren dan op de eerste. Bovendien nam de steun onder de bevolking toe tot 74%. Een Ierse betoging tegen de aanvallen van de regering bracht 120.000 arbeiders op de been. In Duitsland namen syndicalisten van onderuit een initiatief voor twee betogingen in Berlijn en Frankfurt onder de slogan: “wij zullen niet betalen voor hun crisis.” Ondanks het gebrek aan steun vanuit de vakbondsleiding, waren er 55.000 betogers! Het potentieel is dus zeker aanwezig, maar zal benut moeten worden met een duidelijk programma voor werk, openbare diensten,… De mobilisatie voor de betogingen van het Europees Vakverbond op 15 en 16 mei (in Brussel op 15 mei) zou daar een goede aanzet toe kunnen vormen, maar dan moet die mobilisatie wel gepaard gaan met duidelijke ordewoorden (bijvoorbeeld een algemene 24-urenstaking) en een

Duitsland: 55.000 betogers zeggen “Wij betalen niet voor hun crisis”

offensief programma met eisen als nationaliseringen om jobs te redden, arbeidsduurvermindering tot een 32urenweek,… Het antwoord op de crisis van het kapitalisme zal vanuit de arbeidersbeweging moeten komen. Er is een enorme woede aanwezig, dit bleek uit het neerhalen van verschillende Oost-Europese regeringen maar ook uit de afkeer tegenover de bankiers en topmanagers. Om de woede in

verzet om te zetten, is een begrip van de tegenstellingen van het kapitalistische systeem nodig. Het is geen toeval dat vandaag opnieuw naar Marx wordt teruggegrepen. Tegenover de crisis van het kapitalisme is er meer dan ooit nood aan een socialistische samenleving waarin de behoeften van de meerderheid van de bevolking centraal staan en niet de winsten van een kleine minderheid.

Bloedbad onder Tamils in Sri Lanka – Internationaal protest groeit

H

et Sr i Lankese reg i me richt een menselijke tragedie aan onder de Tamils. De regering-Rajapakse heeft met haar militair offensief tegen de Tamil Tijgers een groot aantal Tamils verdreven naar een gebied van amper 20 km². Daar zitten naar schatting tot 150.000 mensen gevangen. Volgens de Verenigde Naties vallen er dagelijks 50 tot 70 dodelijke slachtoffers. Ruim 40.000 Tamils trokken naar regeringsgebied, maar worden daar even goed vastgehouden achter prikkeldraad en hekkens. In de kampen is het leven een nachtmerrie met paramilitaire groepen die er op zoek gaan naar vermeende infiltranten van de Tamil Tijgers. Deze oorlog richt zich niet alleen tegen de Tamil Tijgers, maar tegen de volledige Tamil-bevolking en zelfs tegen al wie zich verzet tegen de oorlog. Het is het resultaat van een opleving van Sinhalees nationalisme bij gebrek aan een ernstig antwoord op de economische crisis. Rajapakse kaderde dit nationalisme in de zogenaamde oorlog tegen het

terrorisme van Bush en co, waarbij de Tamil Tijgers op allerhande terreurlijsten kwamen. De oorlog gaat gepaard met terreur en repressie, de afgelopen twee jaar werden bijvoor-

beeld 19 journalisten ontvoerd en 9 vermoord. Onder meer in India en GrootBrittannië waren er reeds grote protestacties van Tamils. In het zui-

Bloedbad onder de Tamil bevolking

delijke deel van India (de deelstaat Tamil Nadu) leven veel Tamils, de steun van de Indische regering aan het Sri Lankese regime botst er op enorme woede onder de bevolking.

In de stad Chennai werd de campagne “Stop the Slaughter of Tamils” opgezet. Er waren meetings met tot 600 aanwezigen. Deze campagne werd opgezet door linkse socialisten uit Sri Lanka en India, gesteund door verschillende activisten en personaliteiten, waaronder de schrijfster Arundhati Roy. De United Socialist Party, onze Sri Lankese zusterpartij, is actief onder alle bevolkingsgroepen van het eiland en heeft als enige formatie een tweetalige krant. Gekende USP-kopstukken zoals Siritunga Jayasuriya worden regelmatig bedreigd omwille van het verzet van de USP tegen het bloedbad op de Tamils. Ook op protestacties in onder meer Londen, met 100.000 betogers, werd tussengekomen met de campagne “Stop the Slaughter of Tamils”. LSP steunt deze campagne en protesteert mee tegen het bloedbad dat onder de Tamil-bevolking wordt aangericht, alsook tegen de repressie die onder meer de linkse socialisten in Sri Lanka te beurt valt. www.stoptheslaughteroftamils.org

Socialistisch Links

sociaal 11


De crisis slaat toe in de staalsector – nood aan verzet van de arbeiders

Door Nicolas Croes

Jean P e lt i e r

en

D

e beslissing van ArcelorMittal om haar Europese staalproductie te halveren, kwam hard aan. Van de 25 hoogovens die momenteel actief zijn, zullen er slechts 11 overblijven. In Luik zullen er twee keer 500 jobs verdwijnen, waardoor er samen met de brugpensioenen in totaal 2.000 jobs verdwijnen, de helft van het personeel. De t wee hoogove n s i n Lu i k (Hoogoven 6 in Seraign en Hoogoven B in Ougrée) zullen “tijdelijk” worden stilgelegd in de maand mei. Uiteraard zal dat ook gevolgen hebben voor andere onderdelen van het bedrijf. In Gent zal één van de twee hoogovens worden stilgelegd, alsook een lijn van galvanisering en een verflijn in Geel. Andere getroffen vestigingen bevinden zich in Frankrijk en Roemenië. De woede onder de arbeiders in Luik is groot. Er wordt gevreesd dat het versneld op brugpensioen sturen van 1.200 arbeiders de toekomst van het bedrijf zal ondermijnen, het zijn immers deze arbeiders die de jongeren zouden moeten vormen. In de krant “La Meuse” stelden arbeiders dat ze het gevoel hebben op een zinkend schip te zitten. Velen twijfelen eraan of er na drie of vier maanden effectief een heropstart zal komen, zoals beloofd door de directie. “Het zijn leugenaars, ze zullen de warme fase dicht doen”, stelden verschil-

lende arbeiders na de aankondiging van de “tijdelijke” sluiting. De groep ArcelorMittal verwijst steevast naar de economische crisis. Bernard Fontana, directeur Human Resources, verklaarde: “De staalindustrie heeft, net als andere bedrijven, te lijden onder de gevolgen van de vertraging van de economie. Ondanks de reeds geleverde inspanningen, blijven de marktomstandigheden erg moeilijk.” (Le Soir, 9 april). Nu zijn het de aandeelhouders die profiteren van de “inspanningen” van ArcelorMittal: in 2008 kregen ze 7 miljard euro aan dividenden. Dit jaar zal dat 1,2 miljard zijn, waarvan 500 miljoen voor Lakhsi Mittal (die op zijn eentje 44% van de aandelen van de groep in handen heeft). PS biedt geen antwoord

Alain Mathot, PS-burgemeester van Seraign, verklaarde dat hij hoopt dat de slechte periode snel tot het verleden zal behoren. Tegelijk vreest hij dat dit slechts een eerste gevolg is van “een crisis waarvan we nog niet alle gevolgen onder controle hebben” (Metro, 9 april). Hoe we de gevolgen van de crisis dan wel onder controle zouden kunnen krijgen, deelde de PS’er niet mee. PS-kopstuk Jean-Claude Marcourt stelt zijn vertrouwen in de verklaringen van het patronaat: “Ik heb geen elementen die me doen twijfelen aan de leiding van ArcelorMittal als deze stelt dat het de Luikse fabrieken wil beschermen en heropstarten zodra de conjunctuur beter is. Ik zie

hen niet direct terugkomen op hun woord.” (La Meuse, 9 april). We moeten dus gewoon wachten op betere economische tijden? Dat is een oproep tot passiviteit. Nationalisatie onder arbeiderscontrole

Op de betoging van de metallo’s in Brussel afgelopen december was er

een indrukwekkend spandoek met deze slogan: “Zonder onze arbeid is hun kapitaal niets waard.” Het zijn de arbeiders die de rijkdom produceren, maar er tegelijk niet van kunnen profiteren omdat deze rijkdom verdwijnt in de zakken van de aandeelhouders. De crisis maakt duidelijk wat er gebeurt als de belangen van de aandeelhouders en patroons voor alles gaan. We moeten de touwtjes zelf in handen nemen en de sleutel-

sectoren van de economie (zoals de metaal, energie, banken,…) uit de klauwen van de private sector halen om ze onder arbeiderscontrole te plaatsen. Dat is de enige oplossing om jobs te redden en te komen tot een reconversie die niet ten koste van de arbeiders gaat.

Interview met Gustave Dache

“De crisis zet revolutionaire strijd terug op de agenda” I n t e rv i e w

door

Elisa De Noël, PSL M o n s

lijsttrekster

G

ustave is een veteraan van arbeidersstrijd in ons land, zo lag hij mee aan de basis van de grote staking van 1960-’61. Dat was een immense beweging met het potentieel om heel het land en het systeem plat te leggen. Gustave is al die jaren actief gebleven binnen de arbeidersbeweging, zo was hij delegee bij Caterpillar en Citroën. Op 7 juni is hij onafhankelijke kandidaat voor LSP op de Franstalige Europese lijst LCR-PSL. We spraken met hem af voor een interview. Veel vragen voorbereiden, was niet nodig. “De ernstige crisis van het kapitalisme leidt tot een groeiende interesse in een alternatief. Het kapitalisme zal niet zomaar komaf maken met zichzelf, daar zal een bewuste strijd voor nodig zijn. Voor deze strijd hebben we nood aan een revolutionaire marxistische partij die niet alleen in woorden maar ook in daden bouwt aan een krachtsverhouding. Dat is nodig om te vermijden dat de arbeidersbeweging, net als in het verleden, historische kansen zou missen.

“We zullen steeds meer strijdbare bewegingen van de arbeidersklasse zien, waarbij wordt aangesloten bij de revolutionaire tradities van de arbeidersbeweging. In 1960-’61 konden we het kapitalistische systeem in dit land omver werpen, of toch alleszins een poging daartoe ondernemen. Ik nam deel aan de strijd van ‘60-’61 en aan de vele discussies in deze tijd. Veel arbeiders wilden een algemene confrontatie met de burgerij, maar die confrontatie kwam er niet omdat we afgeremd werden door de reformistische leidingen. Veel zogenaamd revolutionaire marxisten van die tijd hadden overigens gecapituleerd voor de reformistische tendens van André Renard. “Vandaag zitten we in een gunstige situatie. De crisis waarin we terechtkomen, zal het revolutionaire potentieel van de arbeidersklasse concretiseren en duidelijk maken. Een beweging zoals LSP moet zich voorbereiden op een machtsstrijd. Dat wil natuurlijk niet zeggen dat we op straat moeten rondlopen om “leve de revolutie” te roepen. We moeten deelnemen aan verkiezingen, aanwezig zijn in strijdbewegingen en klaar staan voor een frontale aanval op het kapitalisme. “Ik ben geen profeet en kan niet voorspellen hoe en wanneer een beweging exact zal ontwikkelen, maar

In 15 dagen strijd leer je soms meer dan in 10 jaar lezen.” Elisa: Je zegt dat we uit strijd kunnen leren, waarvoor zou jij jongeren daarbij willen waarschuwen?

Gustave Dache de objectieve voorwaarden zijn aanwezig, waardoor de arbeiders uiteindelijk geen andere keuze zullen hebben. Vandaag zal het net als gisteren volstaan om te vertrekken van een kleine organisatie. Het klopt niet dat een kleine minderheid vandaag, morgen geen belangrijke rol kan spelen. Dat hebben we al meermaals gezien in zowat alle strijdbewegingen. Soms volstaat het dat één militant een bezetting voorstelt opdat de rest van zijn of haar collega’s zouden volgen. Een militant met goede voorstellen kan op zo’n ogenblik een verschil maken als deze de richting van de strijd aanvoelt en niet alle kanten uitgaat. Er kan worden gezegd dat jongeren weinig ervaring hebben, maar ervaring komt door strijdbewegingen en dan kan het erg snel gaan.

“Een eerste mogelijke fout is het zich afsluiten van de massa’s. Doorgaans richten de massa’s zich naar hun traditionele organisaties. Dat is wat er ook in ‘60 gebeurde, met die opmerking dat de PS toen wel nog een actieve arbeidersbasis had. Het was toen belangrijk om zich niet af te sluiten van die strijdbare militanten die zich naar de traditionele arbeidersorganisaties richtten. “Op het ogenblik dat deze arbeiders zich bewust worden van de remmende rol van de leiding van de traditionele organisaties, een rol die we overigens altijd moeten aanklagen, kan een revolutionaire marxistische partij een rol spelen indien deze over duidelijke ideeën en perspectieven beschikt om een einde te maken aan het kapitalisme en een socialistische samenleving te vestigen. Daartoe zijn vandaag niet noodzakelijk de aantallen belangrijk, maar wel de politieke fundamenten. Velen beperken zich tot het verschuilen achter de mooie woorden van de

leiding. Dat was ook een fout die zogenaamd marxistische groepen maakten in ‘60-’61. “De staking van ‘60-’61 ligt intussen natuurlijk al even achter de rug, maar de arbeidersklasse is sindsdien niet in slaap gevallen. Er zijn nog steeds acties en bewegingen. Arbeidersstrijd betekent niet op straat gaan vechten, het is een dagelijkse strijd in de bedrijven, op betogingen, in bewegingen,…” Elisa: Wat zijn voor jou belangrijke eisen in de verkiezingscampagne? “We moeten altijd, en zeker nu, als doel hebben om een socialistische samenleving te vestigen. Maar zeg vandaag maar eens aan arbeiders dat we de macht moeten grijpen… We hebben nood aan een overgangsprogramma dat een brug maakt tussen het kapitalistische systeem en de revolutie, een programma dat onder meer elementen bevat zoals de nationalisatie onder arbeiderscontrole. Het programma moet een brug vormen om naar de andere kant van de rivier te gaan, dat programma is dus geen doel op zich. Het zal niet volstaan om enkele nationalisaties af te dwingen, heel het systeem moet veranderen.”

Socialistisch Links

12 Jongeren


Protestacties tegen internationale toppen, terugkeer van de antiglobaliseringsbeweging? D o o r M at h i a s ( G e n t )

B

egin april betoogden tienduizenden jongeren en arbeiders tegen de toppen van de G20 in Londen en de NAVO in Straatsburg. Deze acties waren een uitdrukking van de groeiende woede onder een deel van de bevolking, maar tegelijk werd alles er aan gedaan om de acties van het breder wordende ongenoegen te isoleren. Dat gebeurde onder meer door reeds voor de acties alle aandacht te vestigen op mogelijke rellen. Het

Familie Byl-De Pelsemaecker

Geraardsbergen

We wensen iedereen een strijdbaar 1 mei

Revolutionaire groeten van Afdeling Ledeberg en een strijdbare 1ste mei

feit dat een kleine groep relschoppers de acties, al dan niet gestuurd, kwam verstoren, zal niet volstaan om het ongenoegen en de woede te stoppen. Toen de antiglobaliseringsbeweging in het begin van deze eeuw leidde tot grote mobilisaties, stelden wij reeds dat dit een voorloper was van een bredere radicalisering onder de arbeidersbeweging. Daarom was een oriëntatie van de jongeren op de arbeidersbeweging van cruciaal belang. Tijdens de acties tegen de G20 in Londen lagen onze Britse kameraden mee aan de basis van een jongerenmars voor werk onder de titel “Youth Fight For Jobs”.

regionale verkiezingen in Brussel:

stem op PC-PSL-LCR-PH

LSP/PSL Brussel

meigroeten Familie DjelassiByl, Oudergem

Meer middelen voor meigroeten onderwijs

BLOKBUSTER.be

Afdeling Lokeren

Eindelijk zijn er uiterst linkse partijen die bereid zijn om samen met een antikapitalistisch programma een alternatief te geven aan de vele kiezers die geen uitweg meer zien. LSP heeft een brochure gemaakt met als titel “Een partij om de maatschappij te veranderen”. Ik heb deze gelezen op de website. Volgens mij is dit inhoudelijk zo belangrijk en een absolute aanrader voor allen die zich op de een of andere manier willen inzetten voor een antikapitalistische formatie (zoals de NPA in Frankrijk) en een socialistisch alternatief! Heyndrickx Etienne

Neen aan de Oosterweelverbinding! Nationaliseer Opel om jobs te redden! St r ijdba re meig roeten va n de vernieuwde en snel groeiende afdelingen in Mechelen en Turnhout

Antwerpen

STEM LSP !

Strijdbare

Europese verkiezingen:

40

1. Leider slavenopstand in Rome in 73v.c. 2. Stad van waaruit Thomas Müntzer in 1542 de boerenopstand leidde 3. oercommunist uit de Franse revolutie die in 1797 zelfmoord pleegde 4. Revolutionair die in 1917 in het Canades Amherst in de gevangenis zat 5. Vakbond die aan de basis ligt van de oprichting van de Britse antikapitalistische lijst no2eu SUPERTIP: de beste afdeling !

Een strijdbare eerste mei vanwege de Antwerpse Actief Linkse Studenten

Het kapitalisme toont haar failliet

Voor een nr. 15! strijdbaar Afdelingen socialistisch LEUVEN Only those who move alternatief stem voor lijst

notice their chains

strijdbare groeten afdeling Gent Brugse Poort

D

e regering-Van Rompuy blijft de mensen-zonder-papieren in onzekerheid laten. De vele protestacties gaan vaak gepaard met wanhoop. Minister Turtelboom kondigde aan dat er een beperkte regularisatie komt voor gezinnen met schoolgaande kinderen. Dat wordt gebruikt om de regularisatie die in het regeerakkoord van 18 maart 2008 werd beloofd onder de tafel te vegen. Wij komen op voor een algemene regularisatie en nemen deel aan de acties van de mensenzonder-papieren, onder meer met de steuncomités in Brussel. Wij eisen een algemene regularisatie omdat wij niet de keuze willen maken van wie wel en wie niet mag blijven. Een regularisatie op zich zal bovendien niet volstaan om het vluchtelingenprobleem aan te pakken, daarvoor zal er wereldwijd nood zijn aan een breuk met het kapitalistische uitbuitingssysteem waar enkel de winst telt. De traditionele politici zijn niet bekommerd om het lot van de mensen-zonder-papieren, zij kijken niet verder dan hun verkiezingscampagne. Met de erg beperkte maatregel die minister Turtelboom nu neemt, wordt de deur open gezet voor nog meer willekeur. Er is een tijdelijke regularisatie voor gezinnen die hier meer dan vijf jaar verbleven en schoolgaande kinderen hebben. Maar als deze gezinnen na een jaar niet kunnen aantonen dat ze zelf in hun levensonderhoud kunnen voorzien, moeten ze alsnog het land verlaten. De beslissing van Turtelboom zal voor sommigen een sprankeltje hoop bieden, voor duizenden anderen maakt het duidelijk dat de deur gesloten blijft. socialisme.be /lsp/asiel

Voor het behoud van onze werkgelegenheid!

Socialistische

JOBS, GEEN RACISME

1 mei 2009

Daarmee werd een actie en een boodschap gebracht die aansloten bij het groeiende ongenoegen onder bredere lagen. Om de protestacties niet te laten isoleren, is een dergelijke oriëntatie belangrijk. We begrijpen de enorme woede onder jongeren, maar waarschuwen voor rellen en geweld die door het establishment worden aangegrepen om een kloof te slaan tussen de actievoerders en de bredere woede tegenover de bankiers en hun politieke schoothondjes. De politici zijn bang dat de afkeer tegenover de bankiers en topmanagers naar hen zal overslagen. Dat is niet verwonderlijk, het gaat om hetzelfde kleine wereldje waarbij er tal van onderlinge banden zijn, ook op financieel vlak. De kracht van iedere beweging hangt ultiem af van de rol die de arbeidersklasse speelt. Enkel zij heeft de kracht om via stakingen, bedrijfsbezettingen, blokkades,... de kapitalisten tot toegevingen te dwingen. Topbijeenkomsten kunnen geblokkeerd worden, maar daarvoor zal er meer nodig zijn dan radicale jongeren. Als de arbeidersklasse haar materieel buiten brengt, is het makkelijker om te blokkeren. De arbeiders hebben de macht om het volledige systeem plat te leggen en verandering te bekomen. Jongeren moeten zich op de arbeidersbeweging richten om samen de strijd aan te gaan voor een ander systeem, een socialistische toekomst!

Asiel. Voor een algemene regularisatie

STEM LSP op 7 juni Afdeling Keerbergen

Strijdbare 1 meigroeten Nicolle Noullez

Socialistisch Links

Jongeren 13


Crisis raakt eerst zwaksten

Niet de buikriem aanhalen, maar het verzet organiseren! er het laatst bij gekomen zijn ook het wel eens van een kale reis kunnen eerst vertrekken. Langs Vlaamse thuiskomen. En dan hebben we het kant lag de werkloosheid onder jon- nog niet over die jongeren die moegeren 35,5% hoger dan een jaar ge- ten bijklussen om hun studies te bee crisis maakt duidelijk leden. Onder vrouwen bleef een ster- talen. Voor hen is het wegvallen van dat dit systeem jonge- ke stijging van de werkloosheid nog veel jobs een grotere ramp die moren geen rooskleurige even uit door het veelvuldig gebruik gelijk zelfs een hypotheek op hun toekomst aan te bieden heeft. Er van dienstencheques (waarbij de ge- toekomst legt. verdwijnen duizenden jobs en na meenschap een groot deel van de kosTerwijl duizenden jongeren geen juni komen daar nog eens dui- ten betaalt). In maart steeg de werk- werk hebben, stellen diverse regezenden schoolverlaters bij. De loosheid onder vrouwen met 7,3% ringen in Europa voor om de oudeverantwoordelijken vragen ons op jaarbasis. In het algemeen was re werknemers langer te laten werom de prijs voor hun crisis te be- er een stijging ken. In Nederland gaat talen. Jongeren worden daarbij met 18%. de pensioenleeftijd naar Voor onze hard geraakt. Vo or 20 09 67 jaar en bij ons willen toekomst 2010 voorziet de traditionele partijen Termen als “economische werk- KBC het verhet Generatiepact verzullen we loosheid” en “afdankingen” komen dwijnen van der verstrakken. Het is moeten vandaag alarmerend veel voor in de 140.000 jobs. bizar dat jongeren geen media. We worden er allemaal mee Dat is nog een toekomst kunnen uitboustrijden! geconfronteerd, direct of indirect. optimistische wen terwijl tegelijk de De eerste slachtoffers van de cri- i n s c h a t t i n g , oudere werkenden aan sis vallen vooral onder de zwakste we weten hoe snel alle economische een steeds hoger ritme moeten presgroepen: interimarbeiders, jongeren, vooruitzichten vandaag worden bij- teren tot ze volledig opgebrand zijn. vrouwen,... gesteld. De economische werkloos- Zowat 5% van de beroepsbevolking Het gemiddeld aantal jonge werklo- heid verbergt bovendien de grotere heeft een burn-out, 16% heeft sympzen in ons land bedraagt 21%, dat is toename van de reële werkloosheid. tomen die wijzen op een dreigende een pak meer dan het Europese ge- En als er jobs verdwijnen, is er na- burn-out. middelde van 17%. Bovendien neemt tuurlijk ook minder kans op werk De afgelopen jaren werd flexibilide jongerenwerkloosheid vandaag voor schoolverlaters. Waar moeten teit door het patronaat en de tradisneller toe dan de algemene werk- de duizenden studenten die nu nog tionele partijen voorgesteld als een loosheid, vaak moeten diegenen die aan het studeren zijn straks gaan antwoord op de werkloosheid. Het werken? enige resultaat was een aanval op de Een bijkomend arbeidsomstandigheden, werkzekerprobleem voor heid en lonen van alle werkenden. Nu veel jongeren: de crisis toeslaat, zijn de interimmers b e d r ijve n ne - vaak het eerste slachtoffer: het aanmen nu minder tal gepresteerde interimuren nam al jobst udenten met 23% af! aan. Wie moet Het patronaat zal de crisis aangrijwerken om pakpen om haar wildste dromen te realiok dit jaar werd de kandidaat van de weg naar Rock seren op het vlak van nog meer flexiActief Linkse Studenten verkozen voor Werchter te kunbiliteit en slechte arbeidscondities. de studentenraad van de VUB. Hélène nen gaan en er De crisis wordt gebruikt om reeds haalde een goede derde score (op 10 kandidaten) en meer dan één bestaande herstructureringsplankreeg met haar 520 stemmen de steun van 28,5% duur pintje te nen boven te halen en over te gaan van de studenten die een stem uitbrachten. d r i n ke n , z ou tot massale afdankingen. Het wordt In tegenstelling tot liberale kandidaten die vooral stuD o o r D a m i e n (L u i k )

Alain (Namen)

en

D

ALS-overwinning verkiezing studentenraad VUB

O

dentikoos campagne voerden (“we geven u een pint in ruil voor een stem”) voerde de ALS een inhoudelijk en linkse campagne tegen besparingen en vooral tegen de plannen om het inschrijvingsgeld te verhogen. Wij benadrukten de noodzaak om een linkse oppositie uit te bouwen en ons voor te bereiden op de besparingsrondes die ook het onderwijs zullen treffen eenmaal de verkiezingen van 7 juni voorbij zijn. Onze boodschap kon op veel steun rekenen. We kregen ook onverwachte steun van kandidaten voor de Raad van Bestuur en andere kandidaten voor de studentenraad die het niet eens zijn met besparingen in het onderwijs op de kap van de studenten. We zullen dan ook - zoals destijds met de acties tegen het financieringsmodel van Vandenbroucke - met deze studenten proberen samen te werken en oppositie voeren voor een sociaal investeringsbeleid ten voordele van studenten. We zullen ook verder samenwerken en de st udenten oproepen om samen te werken met de vakbonden om te strijden tegen besparingen op de rug van het personeel.

In 2005 nam Blokbuster samen met ACV, ABVV en KAJ het intiatief voor een jongerenmars voor werk, gelijkheid en gratis onderwijs. In het kader van die campagne voerden we samen actie, hierboven in Turnhout in februari 2005. ook gebruikt om meer te werken met tijdelijke contracten en systemen als tijdelijke werkloosheid. Daarmee wil het patronaat de gemeenschap laten betalen, terwijl zij gaat lopen met de winsten. De toename van het aantal werklozen zet ook de sociale zekerheid onder druk. Een verdubbeling van het budget voor werkloosheidsuitkeringen bleek niet te volstaan om een tekort te voorkomen: na twee maanden was reeds 29% van het budget voor werkloosheidsuitkeringen op. De uitgaven in februari lagen 50% hoger dan in januari en drie keer zo hoog als een jaar geleden. De repressieve houding tegenover werklozen (het schorsingsbeleid), zal

ook de OCMW’s onder druk zetten. Veel geschorste werklozen komen immers quasi rechtstreeks bij het OCMW terecht. De neoliberale politiek van de afgelopen decennia heeft de levensstandaard van de huidige generaties reeds ondermijnd. De crisis wordt door het patronaat en de regering aangegrepen om de toekomst van de volgende generaties verder te ondermijnen. Als we een degelijke toekomst willen, zullen we ervoor moeten vechten. Sluit aan bij LSP en ga samen met ons de strijd voor een socialistisch alternatief aan!

Strijdbare anti-NSV betoging in Leuven

internationaalverzet.be

16 mei:

Gay Pride

Op 26 maart was er een strijdbare anti-NSV betoging in Leuven. 1.000 jongeren en werkenden betoogden vreedzaam tegen de bijeenkomst van extreem-rechts onder leiding van de NSV (studentengroep van het VB). Op de extreem-rechtse bijeenkomst waren er verschillende gekende neo-nazi’s, onder meer van Blood&Honour. Blokbuster roept steeds op tot een vreedzame tegenbetoging omdat we de straten niet willen overlaten aan gewelddadige en racistische bendes die een gevaar vormen voor al wie “anders” is: andersgekleurden, andersdenkenden,... Terwijl er 1.000 anti-racisten betoogden, kreeg extreem-rechts amper 300 volgelingen op de been. Volgend jaar volgt een anti-NSV betoging in Antwerpen. Contacteer ons als je ook van die actie een succes wil maken! www.blokbuster.be

LSP roept op om deel te nemen aan de Gay Pride. Wij verzetten ons tegen de groeiende commercialisering van deze holebi-optocht. De betoging moet worden aangegrepen om onze politieke boodschap naar voor te brengen: Pride not Profit! 40 jaar na de beweging in Stonewall in de VS blijft strijd tegen discriminatie of tegen homofoob geweld nodig. De economische crisis zal verdeeldheid en discriminatie opnieuw sterker naar voor laten komen. Ook holebi’s zullen hierdoor geraakt worden. LSP wil met een strijdbaar profiel deelnemen aan de Gay Pride. Werk daaraan mee! http://www.socialisme.be /lsp/ holebi/

Socialistisch Links

14 ecologie


Socialisme is nodig als antwoord op ecologische en economische crisis

Door Nicolas Croes

H

et zijn niet alleen de economische perspectieven die telkens nog somberder worden. Op basis van nieuwe analyses schatten wetenschappers vandaag in dat de verhoging van het niveau van de zeespiegel niet in centimeters, maar in meters zal moeten worden berekend (1). Steden als Shangai, Kolkatta, New Orleans, Miami of New York zouden de komende 100 jaar bedreigd worden… De toekomst ziet er niet bepaald rooskleurig uit als we de economische en ecologische crisissen in acht nemen: naast massale afdankingen, miserie en hongersnood worden de gewone arbeiders en hun gezinnen ook geconfronteerd met vervuiling, de gevolgen van klimaatveranderingen, het verdwijnen van soorten (zelfs van soorten die voorheen vaak voorkwamen, zoals tonijn). Uit dit soort feiten trekken ecologisten vaak correcte conclusies. De Franstalige groene partij Ecolo stelt bijvoorbeeld: “Het is absoluut noodzakelijk dat de groenen inspelen op de dubbele problematiek waarop een antwoord nodig is: het drastisch verminderen van onze ecologische afdruk en de bestrijding van sociale onzekerheid.” (2) Jammer genoeg zal Ecolo met haar standpunten en methoden geen antwoorden bieden.

Bij de officiële ecologisten, partijen of NGO’s, valt steeds op hoe diep de kloof is tussen enerzijds terechte kritieken op het verschrikkelijke proces van vernietiging van de natuur en anderzijds het totale gebrek aan oplossingen hiervoor. Het doet wat denken aan een dokter die met de glimlach een aspirine voorschrijft aan een patiënt bij wie hij net kanker heeft vastgesteld. De beperkte antwoorden gaan gepaard met gebrekkige methoden. Zo stelden de groenen in het Europees parlement recent alle hoop op een initiatief van de Verenigde Naties. Toen dat er niet doorkwam in het parlement beperkte Ecolo zich tot de stelling dat het hoopt dat ecologische ideeën toch hun weg zullen vinden naar de politieke kaste in Europa. Er wordt niet gewerkt met perspectieven of aan de uitbouw van een krachtsverhouding om verandering te bekomen, er wordt enkel gehoopt en gebeden voor betere tijden. Alle sociale verworvenheden in ons land (en daarbuiten) zijn afgedwongen op basis van strijd, vaak intensieve strijd. De strijd beperken tot politieke lobbying, zal niet volstaan. Het zal er op aan komen om een krachtsverhouding in de samenleving uit te bouwen en daartoe is een duidelijk begrip van het probleem nodig. Op dat vlak maakte Paul Lannoye, één van de stichters van Ecolo die uit de partij is gestapt, een interessante analyse: “Ecolo blijft net als andere formaties gokken op een

Strijdbare meigroeten van de redactie van Socialistisch Links en de website socialisme.be Uit solidariteit en voor een strijdbare 1 mei Familie Demuynck-Declerck

SAMEN STERK! Jake Pollers

economisch herstel. Zelfs indien dat alternatief groen is, blijft het een fout om duurzame ontwikkeling de hemel in te prijzen. Ecolo staat voor een begeleidingsecologie, niet voor een veranderingsecologie. (…) Ecolo stelt het kapitalistische systeem niet in vraag.” (3) Dat is inderdaad een fundamenteel probleem voor een partij als Ecolo, zowel op het vlak van haar methoden als haar programma. Dat programma bestaat doorgaans uit vage eisen met een beperkte inhoud (waarbij termen als “groene new deal” belangrijker zijn dan de inhoud ervan), die bovendien geen antwoord bieden op de re-

ële oorzaak van de ecologische crisis: kleine minderheid, die zo kenmerhet kapitalistische systeem. kend is voor het kapitalisme, kijkt Ecolo (en ook Groen!) maakt een niet om naar de levensomstandighecruciale fout als ze het milieupro- den van de arbeiders en armen. Die bleem als het fundamentele kenmerk levensomstandigheden omvatten ook van de samenleving naar voor schuift ons milieu. Als we daar iets tegen en niet de klassentegenstellingen. willen doen, moeten we opkomen Het gevaar van een dergelijke redene- voor een socialistisch alternatief! ring is dat een specifieke problematiek los wordt gezien van de samen- Noten: leving die aan de oorzaak ervan ligt. (1) “Une étude alarmante”, Le Soir, 16 Er kan geen scheidingslijn worden april 2009 getrokken tussen de strijd voor een (2) “Il faut un green deal planétaire pour schoner milieu en de strijd voor een répondre à la crise”, www.ecolo.be andere samenleving waarin komaf (3) “Ecolo fait fausse route”, Le Vif, 10 wordt gemaakt aan de kapitalistische - 16 april 2009 uitbuiting. De winsthonger van een

PRIDE NOT PROFIT

Voor betaalbaar en degelijk onderwijs voor iedereen! Waar blijft die 7% van het BBP? ALS-Gent

Holebiwerking LSP socialisme.be/lsp/holebi

Strijdbare groeten Internationaal Verzet Antwerpen

Strijdbare groeten van de Franstalige kameraden

Brasserie de l’Union

Afdelingen Luik, Verviers, Bergen, Wavre, Namen, Brussel

Sint-Gillisvoorplein 55

1060 Brussel

Every day from 8 a.m. 02/538.15.79 till... “à la carte” Drinks, meals, music, international press

Meigroeten uit West-Vlaanderen Nieuwe leden altijd welkom

Brugge, Kortrijk, Oostende

strijdbare meigroeten van KAJ bottelare

Omdat ik niet meer zou moeten wachten voor een plaats in de kinderopvang, Mijn papa niet aan mijn lagere school moet kamperen, Ik geen lening moet aangaan om mijn studies te betalen, Tijd voor sterke linkse antwoorden op de problemen van vandaag. Jolan Depauw

Struggle for socialism: for people for the planet for the future! David Heller

U.C.B. strijdbare groeten van Arne unioncommuniste.weebly. com

EUROPESE VERKIEZINGEN: Stem LSP, nummer 15 De kandidaten van de Linkse Socialistische Partij:

Effectief 1. Bart Vandersteene, 32 jaar, Gentbrugge, woordvoerder LSP 2. Anja Deschoemacker, 38 jaar, Brussel, verantwoordelijke vrouwenwerk LSP, tweede plaats op de Europese lijst 3. Geert Cool, 32 jaar, Antwerpen, bediende, woordvoerder Blokbuster 4. Liesje Ulburghs, 27 jaar, Zonhoven, bediende 5. Bart Van der Biest, 35 jaar, Aalst, verpleger, afgevaardigde BBTK, lid uitvoerend comité BBTK BHV, ondervoorzitter Nationale Raad voor Verpleegkunde 6. Stefanie Lagae, 24 jaar, Menen, bediende 7. Jo Coulier, 43 jaar, Mariakerke, hoofdafgevaardigde ABVVVUB, lidnationaal bestuur ACOD-onderwijs 8. Roos Balbaert, 53 jaar, Brugge, postbode 9. Bert Hoet, 25 jaar, Jabbeke, opvoeder, ACV-afgevaardigde 10. Soo Ra Vergeylen, 23 jaar, Gent, studente 11. Eddy Decreton, 54 jaar, Gent, leraar, bestuurslid ACOD-onderwijs Oost-Vlaanderen, onafhankelijke kandidaat 12. Els Deschoemacker, 40 jaar, Molenbeek, nationaal organisator LSP 13. François Bliki, 56 jaar, Brussel, ambtenaar, oprichter LSP Opvolgers: 1. Jon Sneyers, 27 jaar, Leuven, onderzoeker en militant LBCKUL 2. Laura Gilles, 22 jaar, Gent, studente 3. Benjamin Vervondel, 23 jaar, Antwerpen, tramchauffeur 4. Ivy Meert, 28 jaar, Aalst, bediende 5. Amaury Vanhooren, 38 jaar, Mechelen, arbeider 6. Liesbeth Dellafaille, 26 jaar, Antwerpen, studente 7. François De Brabanter, 56 jaar, Keerbergen, afgevaardigde ACOD-Post 8. Stefanie Deberdt, 26 jaar, Leuven, bediende

Socialistisch Links

Partijnieuws


Linkse socialisten voeren strijdbare verkiezingscampagne Door Els Deschoemacker, LSP e n 12 d e o p o n z e E u r o p e s e l i j s t

n at i o n a a l o r g a n i s ato r

O

p een druk bijgewoonde meeting in Brussel op 4 april werd de aftrap gegeven aan onze verkiezingscampagne. De toon werd meteen gezet bij de opening van de meeting: “Een socialistisch programma als antwoord op de crisis publiek maken, dat is de doelstelling van de verkiezingscampagne van de Linkse Socialistische Partij.” Zo opende Europees lijsttrekker Bart Vandersteene de bijeenkomst. Op onze verkiezingsaffiches en pamfletten staan geen inhoudsloze slogans waarachter de meeste politieke partijen hun anti-sociaal programma voor na de verkiezingen wegmoffelen. “Wij zeggen duidelijk dat het niet aan de arbeiders en hun gezinnen is om de kapitalistische crisis te betalen. De arbeidersklasse laten opdraaien voor de kosten van de crisis, is de echte inhoud van de programma’s van de regeringspartijen en de rechtse oppositie, de SP.a incluis!” Verschillende kandidaten en syndicalisten op de meeting verduidelijkten onze standpunten en campagne. Levi, ABVVdelegee bij Bayer, hekelde “de stilte bij de leiding van de vakbonden als het erop aankomt een antwoord te formuleren op de crisis.” Hij vervolgde: “Symbolische acties zullen niet voldoende zijn om onze jobs en lonen te beschermen.

LSP/PSL

We hebben nood aan strijdbare vak- ring van het onderwijs centraal. Een bonden die opkomen voor een her- verhoging van de middelen voor onverdeling van het werk, zoals een 32- derwijs is nodig voor zowel studenten als personeel. urenweek zonder loonsverlies, het Zowel Karim en Bart, beiden werbehoud van het brugpensioen op 58 jaar om jobs voor jongeren te vrij- kend in de non-profit, gingen in op de strijd tegen de commercialisering waren en een einde aan de eindeloze lastenverlagingen die onze sociale van de gezondheidssector en tegen de lage lonen en hoge werkdruk onder zekerheid ondermijnen.” Gustave, gepensioneerd, maar nog het personeel. “Het is toch niet norsteeds een strijdsyndicalist en revo- maal dat iemand met 17 jaar ancienniteit en een gezin met drie kinderen lutionaire politieke militant in hart en ten laste een netto loon van slechts nieren, behield zijn vertrouwen in de capaciteit van de arbeidersklasse om 1500 opstrijkt!”. Eenheid in strijd maakt macht: terug te vechten en de maatschappij te veranderen. “Hadden we in de “Zowel in de privé als in publieke strijdbeweging van ‘60-’61 een goe- ziekenhuizen zal gestreden moeten de leiding gehad, dan waren we aan worden tegen de toenemende commercialisering, waarbij grote invesde macht geweest”. Hij benadrukte teringsgroepen steeds meer het behet belang om terug te vechten en ons niet als weerloze lammeren te laten leid bepalen en voor een openbare afslachten. “Overal in Europa neemt gezondheidszorg onder democratide klassenstrijd terug toe. Deze moet sche controle”. De meeting werd afgesloten door aansluiting vinden bij de beste strijdtradities van het verleden, zoals de Ataulfo van de lijst LCR-PSL en Bart Vandersteene. Ataulfo benabedrijfsbezettingen van de ’70. Deze drukte het belang van een gezamentonen wie baas zou kunnen zijn in de lijke Europese lijst langs Franstalige bedrijven”. kant. Hij stelde dat er nood is aan Jo, Jon en Pablo, twee syndicalisten een globaal antwoord op de globale van KUL en VUB en een student aan crisis van het kapitalisme. Tenslotte de ULB, lichtten ons standpunt rond riep hij op om naast de sociale strijd onderwijs toe en stelden de eis van een drastische publieke herfinancie- ook het ecologische aspect niet uit het oog te verliezen. Bart Vandersteene stelde dat we van de verkiezingscampagne gebruik moeten maken om onze ideeën te verspreiden en te bouwen aan een kracht die in bewegingen kan tussenkomen om overwinningen te boeken. “Het is hun winsten of onze toekomst.”

Voor arbeiderseenheid Voor socialisme

De technische en wetenschappelijke mogelijkheden van de mens zijn nog nooit zo uitgebreid geweest. De jongste 50 jaar verdrievoudigde het gemiddelde inkomen per hoofd van de wereldbevolking. Er is voldoende rijkdom om iedereen een degelijke levensstandaard te garanderen. België vormt hierop geen uitzondering. Zelfs na de gouden jaren ‘50 en ‘60 bleef de totale werkelijke waarde van alles wat we samen produceren toenemen. In ‘96 bedroeg dit dubbel zoveel als in ‘83. Deze toename van de rijkdom heeft echter niet geleid tot een algemene stijging van de welvaart. Integendeel: terwijl bedrijven recordwinsten boeken en speculanten hun kapitaal vertienvoudigen, gaat de voormalige koloniale wereld gebukt onder oorlog en hongersnood, is de economie van de ex-stalinistische staten ineengestuikt en heerst in het Westen massale structurele werkloosheid. De globale stijging van de rijkdom is aan de overgrote meerderheid van de wereldbevolking voorbijgegaan. Pensioenen, werkloosheids- en ziekteuitkeStop de privatiseringen ringen staan op de helling door de uitholling Hoewel de arbeiders deze rijkdom producevan de sociale zekerheid. ren, hebben ze niet de minste inspraak in de LSP/PSL is voor het volledig herstel van aanwending ervan. Heel de productie staat de index en een minimumloon van 1500 euro in functie van de winsthonger van een handnetto, tegen de afbraak van de sociale zekervol kapitalisten. Dit leidt tot schrijnende teheid en de uitholling van het arbeidscontract. genstellingen. Wij verzetten ons tegen iedere bedrijfssluiEr is nood aan betaalbare en comfortabele ting omdat dit onder het kapitalisme enkel sociale woningen, aan gratis openbaar verleidt tot werkloosheid en armoede. voer, aan onderwijs toegankelijk voor iederDe enige maatregel die de massale werkeen, aan speelterreinen en recreatiecentra, loosheid kan oplossen is de onmiddellijke inaan een nationale gezondheidsdienst die gravoering van de 32-urenweek, zonder loonvertis en publiek is. lies en met evenredige aanwervingen. De middelen hiervoor zijn voorhanden. Op dit ogenblik gaat het echter de andere kant Een nieuwe arbeiderspartij uit. Openbare diensten worden gerentabiliDe vakbondsleidingen hebben de kapitalisseerd en opgesplitst. De winstgevende delen tische afbraaklogica aanvaard. Ze beperken worden verkocht aan de hoogste bieder, de onrendabele worden afgestoten. Er is al lang zich tot het “sociaal” begeleiden van de herstructureringen. geen sprake meer van diensten. De marktloDaartegenover stellen wij het strijdsyndicagica heeft ook in de openbare sector toegelisme: vechten voor iedere job en het behoud slaan. Voortaan spreekt men van openbare van alle verworvenheden. bedrijven in afwachting van de volgende De arbeidersklasse heeft een partij nodig privatisering. die deze strategie politiek kan en wil vertalen. 32-urenweek Zo’n partij moet openstaan voor iedereen die wil vechten tegen de sociale afbraak. In de private sector richt de “vrije” markt Ze moet zich verzetten tegen iedere vereen ravage aan. Alle verworvenheden wordeling van de arbeiders, of het nu is op baden afgebroken in naam van de competitivisis van racisme, seksisme of geloof. Dit kan teit. Arbeidscontracten ruimen plaats voor het best door op te komen voor volledige geonderaanneming, uitzendarbeid en andere lijke rechten. nepjobs. Ze moet de strijd aanbinden tegen het imEen miljoen arbeiders in België wordt reperialisme en vechten tegen de vernietiging gelmatig geconfronteerd met werkloosheid. Dit heeft geleid tot de verpaupering van van het milieu. Ze moet het zelfbeschikkingsrecht van Vlamingen, Walen en Brusselaars een deel van de arbeiders en hun gezinnen.

waar wij voor staan

d o e m e e

s l u i t a a n

respecteren, zonder in de val te trappen van diegenen die de arbeiders door communautair opbod willen verzwakken (cfr. splitsing sociale zekerheid). Ze zou moeten ageren voor de nationalisatie van de sleutelsectoren van de economie onder rechtstreekse arbeiderscontrole.

LSP neemt deel aan de Europese en regionale verkiezingen. We doen dat niet met de grote middelen waarover andere formaties beschikken, maar wel met des te meer enthousiasme en vastberadenheid. In onze campagne kan iedereen een rol spelen en dat naar eigen mogelijkheden. Enkele ideeën van wat jij kan doen: - een affiche voor je raam hangen (of de voorpagina van deze krant) - aansluiten bij de Facebook-groep “op 7 juni stem ik LSP” - pamfletten verspreiden onder collega’s, vrienden, familie - affiches ophangen aan enkele plakborden in je buurt - een bijdrage storten voor ons kiesfonds, dat kan op 001-2260393-78 - een discussie organiseren met een LSP-kandidaat, dat kan ook informeel: samen een koffie (of iets sterker) drinken met enkele vrienden waarbij een LSP’er kort de campagne toelicht en op vragen antwoordt - deelnemen aan meetings (voor onze kalender: zie stemlsp.be) - mee campagne voeren op straat - lid worden van LSP door regelmatig aan onze werking deel te nemen en een maandelijkse ledenbijdrage te betalen Laat ons weten wat je ziet zitten, contacteer ons via 02/345.61.81 of [email protected]. Op stemlsp.be staat een contactformulier.

Sluit aan bij LSP! Blijf niet aan de kant staan en vervoeg de rangen van de linkse socialisten. Bij ons geen reclamebureau’s die in onze plaats beslissen, maar leden die samen over politiek discussiëren en deelnemen aan acties, bewegingen,... Hieronder laten we enkele nieuwe leden aan het woord die uitleggen waarom zij LSP-lid werden. “Rond mijn 13e begon mijn neef zich politiek te engageren, wat leidde tot discussies op familiebijeenkomsten. Mijn ouders zijn Groen-stemmers waardoor mijn aandacht naar de linkse kant uitging. Ik besefte dat politiek een belangrijke rol in ons dagelijks leven speelt. Het leek me dan ook vanzelfsprekend om me als individu politiek-sociaal te organiseren. Mede dankzij mijn neef heb op de ‘contacteer ons’ knop geklikt op de LSP-site. Een week later kwam Michiel me LSP voorstellen en sloot ik aan.” Jonas, scholier, Kortrijk

“Als arbeider van 40 jaar heb ik het dictaat van het patronaat steeds ondergaan. Ik vond geen echte antwoorden op politiek of syndicaal vlak. Ik begreep wel dat het systeem rot was, maar wist niet wat ik ertegen kon doen. Gewoon kwaad zijn, volstaat niet om de uitbuiting door de neoliberalen te stoppen. Gelukkig ben ik LSP tegen gekomen om samen op te komen voor een andere samenleving. Daar wil ik mij actief toe engageren. De toekomst van de meerderheid van de bevolking hangt af van onze strijd tegen het actuele systeem dat steeds meer schade aanricht en de toekomst van onze planeet op het spel zet. Samen kunnen we niet alleen verandering bekomen, we zullen het ook moeten bekomen.” Jean-Pierre, postbode, Wavre

Revolutie

Dit programma is enkel uitvoerbaar indien de arbeidersbeweging de macht uit handen neemt van de kleine minderheid van kapitalisten. De heersende klasse zal haar privileges echter niet zomaar afstaan. Het breken van de kapitalistische staat zal een revolutie vereisen. Daarom bouwen wij aan een revolutionaire marxistische partij. Arbeidersdemocratie

s t e u n

Geef ook een bijdrage aan ons kiesfonds

c o n t a c t

Contactadressen:

Voor socialisme en internationalisme

De socialistische revolutie breekt altijd uit op het nationale vlak, maar eindigt in de internationale arena. Arbeidersdemocratie en socialistische planning kunnen niet beperkt blijven tot één land. Het isolement van Sovjet-Rusland heeft tot haar degeneratie vanaf 1924 geleid. LSP/PSL maakt deel uit van het Comité voor een Arbeidersinternationale (CWI), dat actief is op alle continenten. Onze strijd in België zien wij in het kader van een arbeidersstrijd in de hele wereld voor een socialistische maatschappij.

Doe mee met onze campagne

“Voor ik lid werd, volgde ik de Amerikaanse presidentsverkiezingen waarbij ik Obama steunde. Aan de universiteit kwam ik een oud-medeleerling tegen die lid was van de Actief Linkse Studenten. Hij zag mijn pro-Obama badge en nodigde me uit voor een bijeenkomst over de Amerikaanse presidentsverkiezingen. Daar hoorde ik heel wat kritiek op de Democraten in de VS en ik vond die eigenlijk zeer terecht. Toch bleef ik met heel wat vragen zitten, waardoor heel wat discussies volgden. Daarbij heb ik al mijn vragen open en kritisch op tafel gegooid. Hoe meer antwoorden ik kreeg, hoe meer ik merkte dat ik akkoord ging met hoe LSP de maatschappij en het beleid van vandaag analyseert en bekritiseert. Ik besloot om lid te worden om me in te zetten voor een links alternatief.” Hanne, studente, Antwerpen

www.stemlsp.be

De productie moet in functie staan van de reële behoeften van de bevolking. Ze moet georganiseerd worden via een democratisch productieplan, opgesteld en gecontroleerd door raden, samengesteld uit vertegenwoordigers van de arbeiders van het bedrijf, van de nationale vakbonden en van de arbeidersregering. Iedere functionaris moet verkozen en permanent afzetbaar zijn. Hij/zij mag niet beschikken over een hoger loon dan het gemiddelde loon van de arbeiders die hij/zij vertegenwoordigt. Op die manier kan het wanbeheer vermeden worden zoals dit in de planeconomieën in het ex-Oostblok bestond.

15

Voor onze verkiezingscampagne willen we in de eerste zes maanden van dit jaar 30.000 euro financiële steun ophalen. We beschikken niet over rijke leden en sympathisanten, maar vele kleintjes maken ook een groot. Daarom vragen we iedereen om onze verkiezingscampagne een steuntje in de rug te geven. Stort uw bijdrage op 001-2260393-78 met vermelding “kiesfonds”. Midden april hadden we reeds 20.000 euro opgehaald, dit betekent dat we 2,5 maand de tijd hebben om nog eens 10.000 euro op te halen. Aarzel niet en steun ons!

Nationaal: PB131, 1080 Molenbeek-Sainctelette Tel/fax: 02:345 61 81. E-mail:info@ socialisme.be Aalst: [email protected], 0477/38 73 26; Antwerpen: [email protected], 0472/87 05 88; Brugge: [email protected], 0494/82 53 58, Brussel: [email protected], 0494/08.91.35; Gent: 0488 47 85 17, [email protected]; Hasselt: [email protected]; Keerbergen: [email protected]; La Louvière; Leuven: [email protected], 0494/70.30.73; Lokeren; Luik: [email protected], 0485/05 86 39; Mechelen: [email protected], 0476/38 09 17; Mons: mons@ socialisme.be, 0477/75 21 49; Oostende: [email protected]; Sint-Niklaas: [email protected]; Turnhout: [email protected], 0485/47.46.28; Verviers: [email protected]; Waver: [email protected], 072/51.33.47

Socialistisch Links

maandblad van de Linkse Socialistische Partij www.socialisme.be

nummer

strijd



solidariteit

284  M ei 2009 

socialisme

Neem een abonnement

B en

Wil

Neem

dan een abonnement op dit

12 euro op 001-3907596-27.

blad en stort

5€

We laten ons al te lang bedrijf per bedrijf naar de slachtbank leiden

Voor e e n nationale

S

stakingsdag voor we rk

tijgende werkloosheid. Inkomensverlies. Sociale drama’s,... Als politici het erover hebben, is het om ons uit te leggen dat er “geen budgettaire ruimte” is. Toch niet voor ons. De vakbonden willen maatregelen om de tewerkstelling en de koopkracht te vrijwaren. Ze pleiten onder meer voor groene investeringen. Op 15 mei wil het Europees Vakverbond (waarbij ABVV en ACV zijn aangesloten) hiervoor betogen in Brussel. De Linkse Socialistische Partij vindt dat we ons al te lang bedrijf per bedrijf naar de slachtbank laten voeren. We pleiten ervoor op 15 mei een echte mobilisatie op gang te trekken en er een nationale actiedag voor werk van te maken, zoals de vakbonden in Frankrijk er al twee achter de rug hebben. Als wij onze leningen niet kunnen afbetalen, wordt beslag gelegd op onze inboedel. Als dat bij de banken gebeurt, worden hun marmeren paleizen niet in beslag genomen. Dan strooit de regering met belastingsgeld dat wij de volgende jaren zullen ophoesten. 24 miljard € heeft dat al gekost, 12 keer zoveel als het interprofessioneel akkoord voor heel de privésector!

De patroons roepen op tot “solidariteit”: “Nu loonopslag eisen, komt neer op een vraag voor nog meer werkloosheid”. Waarom zijn ze zelf niet solidair? De voorbije jaren hebben ze goed geboerd. We zijn de recordbonussen, de miljarden dividenden en hun jaarlijkse Millionaire Fairs nog niet vergeten. Het antwoord van de regeringspartijen op de werkloosheid luidt “lastenverlagingen”. Onder meer door uibreiding van de dienstencheques, door interim toe te staan in de openbare sector of door het systeem van economische werkloosheid uit te breiden naar bedienden. Voor de rechtse oppositie: door meer van dat alles. De patroons doen hoe dan ook gouden zaken en dat zonder verbintenissen van hun kant. Resultaat: de sociale zekerheid kijkt tegen een tekort van bijna 2 miljard € aan. Je zou verwachten dat men de ouderen wat sneller laat uittreden zodat jongeren aan de slag kunnen. In Nederland moet men voortaan doorgaan tot 67 voor een volledig pensioen. Politici houden dat wellicht vol, maar aan de band in de industrie of in de bouw? België is zover nog niet, maar de intenties zijn sinds het Generatiepact gekend. In plaats van de be-

Wil je meer info? Aarzel niet om ons te contacteren Linkse Socialistische Partij Pb 131, 1080 Molenbeek Sainctelette tel/fax: 02/345.61.81. Redactie: 02/410 44 81 http://www.socialisme.be Committee for a Workers’ International http://www.socialistworld.net

schikbare arbeid te verdelen, gooit men de ene op straat en wil men de andere doen werken tot in de kist. Wegen en spoorwegen verloederen. Sociale woningen zijn nauwelijks voorhanden. Schoolgebouwen en gevangenissen staan op instorten. Toen het economisch goed ging, was er nooit geld voor noodzakelijke infrastructuurwerken, laat staan “groene” investeringen. Nu het crisis is, is er plots wel geld voor infrastructuur, zij het dan onder de vorm van publiek private samenwerking: “private winsten en publieke kosten” volgens het Rekenhof. Maatschappelijk nuttige sectoren die onvoldoende winst opleveren, zijn systematisch onderbemand. Terwijl duizenden postmannen tegen de werkdruk betogen, verdeelt de directie met de minister de opgebouwde spaarpot onder de aandeelhouders! Als alle noodzakelijke infrastructuurwerken worden doorgevoerd en de maatschappelijk nuttige jobs worden ingevuld, zou dit vele werklozen en werkenden van een voltijdse job met bijhorend inkomen voorzien. De Linkse Socialistische Partij is voor de volledige nationalisatie van de financiële sector, met schadevergoeding aan kleine aandeelhou-

ders enkel op basis van bewezen behoefte. We zouden heel de financiële sector aaneen rijgen tot een publieke instelling onder controle en beheer van de gemeenschap. Dat zou niet alleen een betere bescherming voor de spaarder opleveren, maar bovendien zou de overheid in plaats van de bankdirecties te smeken om krediet te verlenen, dan de publieke investeringen kunnen doorvoeren die beantwoorden aan de behoefte van de bevolking. Een dergelijk programma vereist een krachtsverhouding in het voordeel van de arbeiders en hun gezinnen. Al jaren loopt iedere strijd echter te pletter op politieke onwil. Dat ontmoedigt en drijft sommigen in de handen van extreem en populistisch rechts. De vakbondsleidingen roepen al veel te lang op voor “het minste kwaad”. Het wordt tijd om de illusies in SP.a en CD&V, in navolging van een groot deel van de “traditionele achterban”, te laten varen. LSP wil met haar verkiezingsdeelname op 7 juni een socialistisch anti-crisisprogramma populariseren. Help ons daarbij, sluit aan!

Sluit aan bij LSP dit strookje opsturen naar PB 131, 1080 Molenbeek Sainctelette

Naam: . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . Adres: . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . ................................................... Tel / E-mail: . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

Steun LSP:

stort op

O Wil lid worden van de LSP O Wil meer info (een discussie)

O Wil uitgenodigd worden voor LSP-activiteiten in mijn buurt O wil een abonnement op Socialistisch Links O gewoon abonnement: 12 Euro /12 nummers O steunabonnement: 25 Euro/ 12 nummers Stort op rekeningnummer 001-3907596-27 van Socialist Press

001-2260393-78

je

wel eens een andere visie lezen?

2€

steunprijs:

je de propaganda van de

traditionele media beu?

Socialistisch Links maandblad van de Linkse Socialistische Partij

Recommend Documents