Samen opkomen voor jobs! Socialistisch Links maandblad van de Linkse Socialistische Partij w w w. s o c i a l i s m e. b e

Socialistisch Links maandblad van de Linkse Socialistische Partij w w w. s o c i a l i s m e . b e

1€

nummer 283  April 2009

s t r i j d  s o l i d a r i t e i t  s o c i a l i sm e

steun: 2 €

België - Belgique PB 131, 1080 Molenbeek Sainctlette BC 4383 P2A6269 Afgiftekantoor 1081 Brussel 8 Ver. uitg. G. Cool, PB 131, 1080 Molenbeek Sainctelette

Voor een 32-urenweek met loonbehoud en bijkomende aanwervingen

Samen opkomen voor jobs! O

Door Peter Delsing

p enkele maanden tijd is het behoud van onze jobs uitgegroeid tot de hoofdbekommernis van velen. Onder jongeren in Vlaanderen, minder dan 25 jaar, steeg de werkloosheid met maar liefst 31,2% op jaarbasis. Arbeiders belanden in tijdelijke werkloosheid. De bazen en sommige vakbondsleiders willen de economische werkloosheid uitbreiden naar bedienden. Wanneer zullen onze vakbondsleiders eens beginnen denken aan een offensieve vakbondsstrategie? Of moeten we ons één voor één als schapen naar de slachtbank laten leiden? Bij Volvo Trucks gaan de arbeiders op dit moment 2 à 3 dagen per week stempelen. Bij Arcelor Mittal zijn 3000 werknemers 1 à 2 dagen per week verplicht om thuis te blijven. Dat is een flinke hap in het gezinsbudget, zeker gezien de lonen de laatste jaren steeds meer achterop liepen op de levensduurte. Gezinnen zijn amper nog in staat om te sparen. Ondertussen blijven de rekeningen wel binnenstromen. Elke dag kan je in de krant verslagen lezen van jobverliezen. Tientallen tot soms vele honderden jobs gaan verloren. Bij DAF Westerlo werden eerst 753 tijdelijke jobs geschrapt. Dat hield de directie niet tegen om daarna nog eens het ontslag van 801 ar-

beiders en 73 bedienden aan te kondigen. Bij Case New Holland in Zedelgem worden 197 tijdelijke arbeiders aan de deur gezet. Vlaanderen betaalt hier de prijs voor de hogere flexibiliteit die er werd opgelegd dan in Wallonië, met soms nog sterkere en meer strijdbare vakbonden. Ook bij de invoering van economische werkloosheid is er het gevaar dat de patroons dit zullen misbruiken om de “werkloze” te vragen flexibeler te werken, om aan zijn uren te geraken. Volgens RVA-topman Karel Baeck was het “in het verleden zo dat tijdelijke werkloosheid vooruitliep op volledige werkloosheid”. Hij stelt dat dat nu niet anders is. Volgens KBC-econoom Bart van Craeynest komen er in 2009 en 2010 telkens “120.000 tot 140.000 werklozen bij”. Ook het Voka, de patroonsorganisatie, stelt dat de regering de economische inkrimping onderschat en meent dat er 100.000 jobs zullen verdwijnen dit jaar. Tegenover zo’n golf van ontslagen kan enkel een collectief antwoord een uitkomst bieden. In sommige andere landen heeft men al begrepen dat de werkenden best gezamenlijk in actie komen dan ieder apart. In Ierland betoogden 120.000 vakbondsleden tegen de besparingen van de overheid en voor het behoud van jobs. Het was de grootste vakbondsbetoging in 30 jaar. In Frankrijk betoogden op 19 maart 3 miljoen Fransen tegen de regering van Sarkozy. Het was er

reeds de tweede stakingsdag, gekoppeld aan betogingen, van de vakbonden. Waarom roepen de Belgische vakbondsleiders niet op om dat voorbeeld te volgen? Met symbolische acties gaan we niet veel druk zetten op de patroons en de regering. De tijd van woorden is voorbij. Werkende mensen willen niet één voor één op straat worden gezet. Er is dringend een oproep nodig voor een nationale 24-urenstaking, voorbereid door een degelijke mobilisatie in de bedrijven, en gekoppeld aan een massale Mars voor Werk. Dat kan bijvoorbeeld in het kader van de internationale mobilisatie op 15 mei. In de plaats van dagelijks de tientallen en honderden ontslagen te laten passeren, moeten we gezamenlijk op straat komen. Voor de opening van de boeken van bedrijven die ontslagen aankondigen. Wat hebben ze met hun winsten gedaan? De arbeidersbeweging moet gaan voor de nationalisatie van bedrijven die jobs wegsaneren. Voor een 32-urenweek met loonbehoud en nieuwe jobs voor de jeugd en de huidige werklozen! Onze jobs en inkomens, de toekomst van onze kinderen, zijn belangrijker dan hun winsten! Als het kapitalisme onze levensstandaard niet kan garanderen, moeten we opkomen voor het collectief beheer van de rijkdom, voor een andere, socialistische maatschappij.

Linkerzijde Verschraling leidt tot verzwakking 3 Waals abvv lanceert anti-kapitalistische campagne Hoe het kapitalisme effectief bestrijden? 4 Ierland Ondergang van de Keltische Tijger 9 Asiel Voor een menselijk asielbeleid is een menselijk systeem nodig 11

Socialistisch Links

Politiek

www.socialisme.be april 2009

De Oosterweelverbinding en de strijd voor meer inspraak en een betere leefomgeving D o o r W a lt e r , A n t w e r p e n

W

a ar voorhe en a l le a lter na t ieve tracés op dat van de BAM (Beheersmaatschappij Antwerpen Mobiel) als onuitvoerbaar werden bestempeld door de politieke elite, het bedrijfsleven en uiteraard de BAM zelf, maakte het eerste onderzoek dat effectief alternatieven vergeleek brandhout van de

vooropgestelde brug-tunnelcombinatie. kwaliteit in het zuiden van de stad. Die studie Krijgen de actievoerders en bewoners van werd aangevoerd als “antwoord” op het arguAntwerpen dan eindelijk gelijk? ment van Ademloos en anderen over het gevaar Een massaal budget voor propaganda voor de van de toename van fijn stof. Lange Wapperbrug – toenmalig Open VLDAlternatieven werden niet bekeken en uit het directeur Noël Slangen kreeg met zijn bureau debat geweerd. SP.a-burgemeester Janssens 3,4 miljoen euro op vier jaar tijd – en de steun vatte deze gang van zaken: “Walk and don’t van alle traditionele partijen volstond niet om look back”. Politici van Groen keken wel om het project van een dubbeldekbrug doorheen en zagen de omvang van het verzet – Ademloos Antwerpen verkocht te krijgen. De BAM gaf op haalde intussen 60.000 handtekeningen op voor tien jaar tijd in totaal 80 miljoen euro uit aan een referendum! – en wisselden van kant. Waar studiekosten. Mieke Vogels destijds nog vol lof was voor die Wie protesteer- “mooie brug”, kwam er nu plots wel kritiek. En de, kreeg steeds uiteindelijk moest ook SP.a toegeven. te horen dat het De SP.a van burgemeester Janssens was onte laat was en dat getwijfeld bang dat het referendum zich niet alle beslissingen zou beperken tot de Lange Wapper brug, maar reeds waren geno- ook over Janssens en co zou gaan. De pomen. Om verder ging om het referendum af te leiden door een protest te vermij- erg brede vraagden, werd weinig stelling voor te of onduidelijke instellen, was reeds formatie verspreid. een teken aan de Som m ige n de n- wand. De studie ken nog steed s van A r up/Su m, d a t d e L a n g e waarin de mogeWapperbrug over lijkheid van een de Schelde zou ko- alternatief traject men. Er kwam ook (zonder brug, met een studie waaruit een tunnel die in bleek dat een brug het noorden door in het noorden van het havengebied de stad goed zou a a nsluit op de zijn voor de lucht- A12) werd geop-

perd, bood een kans om afstand te doen van de Lange Wapper. De bocht van de SP.a is wellicht grotendeels uit electorale overwegingen genomen. Het zet wel de Lange Wapper op de helling, wat een overwinning is. Maar waakzaamheid blijft nodig. Als de aandacht en de campagnes verslappen, is het niet uitgesloten dat er na de verkiezingen nieuwe aanvallen komen op de leefbaarheid van onze woon- en werkomgeving. Er is nood aan een uitgebreid en gratis netwerk van openbaar vervoer en onderzoek naar en de ontwikkeling van alternatieven voor goederentransport. Dat is noodzakelijk voor het milieu en onze gezondheid, maar ook om het verkeersinfarct te stoppen. LSP steunt de acties tegen de Lange Wapper en kadert dit in een strijd voor een betere leefomgeving.

Groen: radicale retoriek... maar geen antwoord op de crisis H

D o o r K a r e l (B r u g g e )

et neoliberalisme wordt door de crisis steeds meer in vraag gesteld. In ons land leidt dat echter niet tot een versterking van wat doorgaans als “links” wordt bestempeld. SP.a en Groen! slagen er niet in om een degelijk antwoord op de crisis te formuleren. In dit artikel willen we het programma van Groen! even onder de loep nemen. Groen! trekt naar de regionale verkiezingen met het idee dat er een “Groene Big Bang” nodig is om onze toekomst veilig te stellen. Groen! schuift drie centrale thema’s naar voor: een groene economie, levenskwaliteit en de stelling dat iedereen belangrijk is. De groene voorstellen klinken op het eerste gezicht soms radicaal, maar toch blijft de vraag of deze volstaan als antwoord op de crisis. Om de zogenaamde groene Big Bang te realiseren, wil Groen! jaarlijks 1 miljard euro investeren in een “ecologische heroriëntering” van de economie. Dat zou in totaal meer dan 100.000 nieuwe jobs kunnen opleveren. Verder wil de partij onder meer jaarlijks 100.000 woningen isoleren, een vermogensbelasting invoeren en tegen 2020 70.000 nieuwe sociale woningen bouwen.

De huidige economische en ecologische crisis bieden volgens Groen! een kans om het in de toekomst radicaal anders te gaan doen. “Verder rijden op hetzelfde spoor is geen optie”, luidt het. “Vlaanderen moet vandaag keuzes maken om het radicaal anders te doen.” Groen! blijft echter zeer vaag over de vraag hoe ze haar plannen wil realiseren. Groen! pleitte eerder voor een Groene New Deal waarin het opvallend veel illusies leek te hebben in de bereidheid van werkgevers om mee te stappen in hun verhaal. Nochtans maakt deze crisis toch duidelijk dat het patronaat

niet op lange termijn denkt en geen oog heeft voor de sociale (waaronder ook ecologische) gevolgen van beslissingen die louter gericht zijn op korte termijn winst. De economische crisis heeft daar niets aan veranderd, integendeel. Als het van het patronaat afhangt, zijn het de gewone werkende mensen die moeten opdraaien voor de crisis. Groen! geeft kritiek op het neoliberalisme en het zogenaamde “casinokapitalisme”, maar ziet dit eerder als een afwijking van het kapitalisme dan als de logische conclusie ervan. In de groene New Deal die enkele

maanden geleden werd voorgesteld schreef de partij nog: “Binnen de ecologische economie erkennen wij de verdiensten van de markt om vraag en aanbod op elkaar af te stemmen. We erkennen eveneens dat de private sector haar efficiëntie, haar innoverend karakter en welvaartscreërend vermogen ruimschoots bewezen heeft. We geloven in een economie van duurzame projecten, waarin de private sector verder gestimuleerd wordt binnen een groen kader.” Het klinkt als de sociaal-gecorrigeerde markteconomie waar de sociaal-democratie in de jaren 1990 voor pleitte en die ondanks sociaaldemocratische regeringsdeelname niet kon verhinderen dat het aantal armen in ons land meer dan verdubbelde tot 15% van de bevolking. Heel wat groene voorstellen zoals rond sociale woningen, het isoleren van woningen,... zijn positief, maar het is onmogelijk om deze te realiseren binnen een kapitalistisch k a d e r. B i n n e n het kader van dit systeem komen voorstellen als het “afbouwen van nietduurzame economische producten en sectoren” bo-

vendien neer op het zelf organiseren van sociale bloedbaden. In deze logica is het geen probleem dat OpelAntwerpen de deuren sluit, auto’s zijn immers vervuilend. Ecologische eisen zonder het in vraag stellen van de kapitalistische winstlogica, worden al snel nietszeggend of zelfs ronduit asociaal. Op geen enkel moment gaat Groen! in tegen de kapitalistische logica, de partij rekent op de bereidheid van de bedrijfswereld om mee groene doelstellingen te realiseren. Dat zal pas het geval zijn indien het patronaat er meer winst mee kan maken. Shell besliste bijvoorbeeld dat het minder zal investeren in duurzame energie omdat er onvoldoende winst mee valt te verdienen. De regeringsdeelname heeft destijds pijnlijk duidelijk gemaakt hoe de groene woorden snel plaats moesten ruimen voor medeverantwoordelijkheid voor een neoliberaal beleid. Groen!-voorzitster Mieke Vogels laat in alle interviews overigens verstaan dat ze met enige heimwee naar die paarsgroene regering terugkijkt. Er zijn duidelijk geen lessen uit dat debacle getrokken. Integendeel, de partij staat te popelen om exact dezelfde fouten te herhalen. Groen! pleit voor drastische veranderingen, maar niet door te breken met de logica van het kapitalisme. De partij verwijt andere traditionele partijen terecht dat hun programma wordt overgoten met een groen sausje om het imago op te poetsen. De groenen lijken evenwel zelf in die val te trappen door hun programma te beperken tot een kapitalisme overgoten met een groen sausje.

Socialistisch Links

Politiek


SocialistischLinks Onze mening

V.U.: G. Cool, PB 131 1080 Molenbeek-Sainctelette

Door Eric Byl

W

e gaan door de ergste gen. In de omringende landen zijn crisis sinds de jaren “flink” linkse formaties begonnen ’30. Het ondermijnt de aan een opmars (*). Als we sociautoriteit van het kapitalisme, aaldemocratie en groenen meestelt de neoliberale zekerheden tellen, scoort links er doorgaans in vraag en ridiculiseert de zo- bij de 50%. In Vlaanderen is dat genaamde onzichtbare hand van volgens de peilingen slechts een de vrije markt. Links zou fors goede 20%. Nauwelijks de helft in het offensief moeten zijn en van de populisten, separatisten en rechts op apegapen moeten lig- neo-fascisten samen. In Wallonië

Verschraling linkerzijde

leidt onvermijdelijk tot verzwakking

en Brussel scoort “links” nog bij- buurlanden moet dat lang niet anders Geen wonder dat het debat hier gedona 50%. Maar ook daar is de lin- geweest zijn. mineerd wordt door de rechterzijde. kerzijde lang niet meer zo “inconDe drang naar eenheid is begrijpe“Waarom geen kiwi-aanpak voor tournable” als ze ooit was. lijk. LSP is er zelf een groot voorstan- de linkerzijde, laat de vrije concurDe verleiding is groot om de kiesin- der van. Met oproepen voor linkse rentie spelen om er uiteindelijk allen tenties toe te schrijven aan “verrecht- allianties en deelnames aan linkse beter bij te varen?”, vraagt Walter sing” en daar, vooral in Vlaanderen, eenheidslijsten hebben we dat al dik- Pauli retorisch in De Morgen. En een “culturele eigenschap” achter te wijls bewezen. LSP was de stuwende verder: door pas na 7 juni te besliszoeken. De opmars van populistisch kracht achter het Comité voor een sen of hij lid blijft van de SPa, wordt of extreem-rechts is echter niet uniek Andere Politiek (CAP), toen dat nog De Bruyn van SPa-Rood “stilaan voor Vlaanderen. Nederland kende iets voorstelde. Vandaag nemen we een factor die links verzwakt”. Voor Fortuyn, Verdonck en nog steeds opnieuw deel aan de verkiezingen Pauli tellen alleen stemmen. Het proGeert Wilders. In Duitsland maak- op éénheidslijsten in Wallonië en gramma doet er niet toe. Integendeel, ten achtereenvolgens Republikaner, Brussel. Aan de PVDA en SPa-Rood van De Bruyn en Mertens (PVDA) DVU en NPD hun opmars. Zelfs schreven we open brieven met voor- juicht hij vooral de ‘toon’ toe: “volin “links” Frankrijk stootte Le Pen stellen tot samenwerking. Tot nog strekt niet–ideologisch”. In Wallonië door naar de tweede ronde tijdens toe zonder antwoord. Linkse eenheid en Brussel profileert de PS zich als de voorlaatste presidentsverkiezin- kan een enorme stimulans zijn voor “oppositie” in de regering, maar voor gen. Vlaanderen onderscheidt zich de arbeidersbeweging. Maar zoals Vlaanderen wil Pauli, en hij niet alniet zozeer van de buurlanden door ieder medicijn moet het in de juiste leen, naast hard rechtse ook flink de opmars van rechts, dan wel door omstandigheden en in de juiste ver- linkse kanalen om het ongenoegen de zwakte van links. houding worden ingenomen. te ventileren. Om het evenwicht te Tot de verkiezingen van juni wacht D ie Li n ke i n D u it sla nd , de herstellen. ons een vloedgolf van oproepen voor Socialistische Partij in Nederland De plotse media-aandacht moet de eenheid. ‘Eenheid tot elke prijs’ is de en de Nouveau Parti Anticapitaliste stoutste dromen van De Bruyn en strohalm waaraan velen zich vast- in Frankrijk hebben links terug op Mertens overtreffen. Onrechtstreeks klampen om de opgang van rechts te de agenda geplaatst en zetten daar- geniet LSP daar mee van. De electostoppen. In Wallonië en Brussel zijn door aan tot actie. Dat type éénheid rale steun voor flink links is echter dat het racistische FN en de ultra-li- verdient onze volle steun. De wanho- niet ingegeven door Pauli’s politieke berale MR. In Vlaanderen was dat pige oproepen voor de sociaaldemo- rekenkunde. Het is integendeel een ooit Verhofstadt, dan Dewinter en nu cratie hebben het omgekeerde effect. uitdrukking van het onderliggend het bonte allegaartje van Dedecker De strijd tegen het Globaal Plan in ongenoegen over de manier waarop over Dewever tot Dewinter. Met te- ’93 en die tegen het Generatiepact in de maatschappij beheerd wordt. Het ruglopend resultaat roept het ABVV 2005, werden stilgelegd om ”de beantwoord daarop is bij uitstek ideolosteeds weer op om te stemmen voor voorrechte partners” niet weg te sta- gisch. Wie te hard zijn best doet om de SP.a. Enkele weken geleden werd ken. Terwijl Duitse kiezers stelling niet te flink over te komen, zal door ik verrast door de openhartigheid nemen over de voorstellen van Die de gebeurtenissen ingehaald en achwaarmee Anne Demelenne (alge- Linke versus SPD en Grünen, moe- tergelaten worden. meen secretaris ABVV) op een debat ten wij het stellen met de schrale sohaar steun voor de PS uitte. In onze ciaaldemocratische eenheidsworst. (*) Walter Pauli, De Morgen 27/2

Edito

Bankencrisis leidt tot nieuw politiek steekspel D o o r G e e rt C o o l

N

adat de verschillende commissies en werkgroepen rond communautaire kwesties stilzwijgend werden begraven, leek het alsof het tijd was voor een nieuwe rode draad voor de vergadertijgers van de traditionele partijen: de Fortis-commissie was geboren. Voor een overgrote meerderheid van de bevolking is de discussie die daar wordt gevoerd even onbegrijpbaar als het kluwen van operaties dat werd opgezet om lucht te verkopen op de financiële markten. Uitverkoop van Fortis

Even probeerde de reger i ngLeterme om het falen op communautair vlak te verbergen achter het “succes” van de aanpak van de ban-

kencrisis. Dat “succes” bleek gebouwd te zijn op los zand. Fortis werd opgekocht met als bedoeling het zo snel mogelijk door te verkopen, zelfs indien dat vooral een koopje zou zijn voor BNP Paribas. De Nederlandse regering kreeg ABN Amro en Fortis Nederland aan de helft van de prijs die Fortis destijds voor ABN Amro had betaald. BNP Paribas mocht de rest van Fortis, met uitzondering van rommelhypotheken, voor een klein prijsje overnemen. Het stuntelige optreden van de regering zorgde er meteen voor dat de gemeenschap garant werd gesteld voor 150 miljard euro. Waarom werd Fortis niet in gemeenschapshanden gehouden (en onder controle van vertegenwoordigers van de gemeenschap geplaatst) om de belangen van de spaarders en werknemers centraal te kunnen stellen? Die vraag was niet aan de orde, de traditionele politici houden de discussie eensgezind beperkt tot de vraag of de zogenaamde scheiding der machten niet werd geschonden. Scheiding der machten

De Fortis-commissie boog zich over de contacten tussen regering en gerecht in het kader van de rechtszaak rond Fortis. Dat zou een inbreuk vormen op de scheiding tussen rechterlijke en uitvoerende macht. Alsof

een gerechtelijk apparaat waar politieke benoem i nge n s che ring en inslag zijn, los staat van andere onderdelen van de machtsstructuren. Zoals de aanvallen op het stakingsrecht bij Car refour duidelijk maakten, is die scheiding der machten helemaal van geen tel als het gaat over het inperken van de verworven rechten. Slechts enkele eenzame rechters durfden de onafhankelijkheid van het sociaal conflict te respecteren, terwijl de anderen klakkeloos ter wille van het patronaat stonden. Als de heisa rond de gesprekken tussen kabinetsleden, rechters en leden van het openbaar ministerie overigens iets duidelijk heeft gemaakt, dan wel dat het establishment een klein wereldje van “ons kent ons” vormt. De contacten tussen CD&V-figuren op de kabinetten van Vandeurzen en Leterme met CD&V-figuren in gerechterlijke kringen waren reeds bekend. De Fortis-commissie maakte duidelijk dat er ook contacten waren vanop het kabinet van Reynders (MR) en dat er in totaal meer dan 70 contacten waren. Die contacten vol-

stonden blijkbaar niet om het gerecht volledig in de pas te laten lopen en de verkoop van Fortis zonder meer te laten passeren. Het Hof van Beroep besliste dat goedkeuring door een aandeelhoudersvergadering nodig was. Een zelfde beslissing zou een jaar geleden overigens geen enkele deining veroorzaakt hebben. Wie moet opdraaien voor de kosten?

De centrale vraag in de discussie over Fortis zou moeten zijn wie de prijs voor de gevolgen van de crisis zal betalen. De afgelopen jaren werden recordwinsten geboekt door de banken: Fortis maakte in 2006 en 2007 telkens zo’n 4 miljard euro winst, Fortis, KBC en Dexia wa-

ren in 2006 samen goed voor meer dan 10 miljard euro winst! Toen het goed ging, kregen de aandeelhouders ruime dividenden. Nu het slecht gaat, moeten de gemeenschap en de werknemers ervoor opdraaien. Dat is de logica van alle traditionele partijen en de bedrijfswereld. Sinds augustus werden miljarden euro gemeenschapsmiddelen uitgetrokken voor de banksector, toch vinden we in de top-10 van collectieve afdankingen sinds 1 augustus twee banken terug (Dexia en ING met respectievelijk 350 en 530 afvloeiingen). Bovendien dreigt de gemeenschap opgezadeld te worden met een torenhoge schuldenlast als gevolg van de overheidstussenkomsten en garanties. Het schandaal van de hele Fortis-affaire wordt niet zozeer gevormd door telefoontjes met balorige magistraten. Het is de uitverkoop van Fortis zelf die problematisch is. Er is volgens ons nood aan een volledige nationalisatie van de financiële sector, maar niet om deze te saneren ten koste van het personeel en de gemeenschap. De banken en kredietinstellingen moeten onder democratische controle van de gemeenschap worden geplaatst zodat de behoeften van de meerderheid van de bevolking centraal kunnen staan.

Socialistisch Links

Syndicaal


Waalse ABVV zet anti-kapitalistische campagne op

“Het kapitalisme schaadt de gezondheid” hoe kunnen we het bestrijden? Door Nicolas Croes

D

e anti-kapitalistische campagne van ABVVWallonië heeft als verdienste dat deze het debat over de opbouw van een alternatief op het kapitalisme stimuleert. Op de website van de campagne (contre-attaque.be) en de pamfletten wordt een terechte vaststelling gemaakt: “Het liberalisme en het kapitalisme hebben vandaag afgedaan. Het is nu of nooit om in de tegenaanval te gaan om te vermijden dat ze ons opnieuw kunnen raken.” Deze vaststelling leidt natuurlijk tot de logische vraag hoe we een einde kunnen maken aan dat kapitalisme en wat het alternatief is. Wij willen hier een bijdrage tot deze discussie leveren. Achter de slogans

In tegenstelling tot wat je zou denken op basis van de slogans en retoriek, is het doel van ABVV-Wallonië niet om een andere samenleving voor te stellen waarbij wordt gebroken met het kapitalisme en haar logica. De voorstellen zijn erg divers maar vooral gericht op een sterkere regulering van het systeem. Thierry Bodson, de secretaris-generaal van de Waalse interregionale, stelde in een interview met La Libre: “Ik pleit niet voor de invoering van een geplande economie. Maar het is nodig dat de economische machine duidelijk meer gereguleerd wordt.” LSP vindt zich volledig in een aantal eisen zoals de radicale en collectieve arbeidsduurvermindering zonder loonsverlies en met evenredige aanwervingen, de nationalisatie van de strategische sectoren (zoals energie), de onvoorwaardelijke kwijtschelding van de Derde Wereldschulden,... Wij zijn na de gebeurtenissen van de afgelopen maanden wel verbaasd dat de financiële sector niet werd opgenomen bij de te nationaliseren strategische sectoren. De strategische rol van deze sector kan nochtans moeilijk ontkend worden. We zijn op zich niet tegen een aantal andere eisen die door de campagne

voorop gesteld worden, zoals de traceerbaarheid van internationale financiële transacties, het opzetten van andere indicatoren naast het BBP om de welvaart te meten of een grotere controle op misleidende en ronduit leugenachtige reclame voor financiële producten. Maar die maatregelen laten een niet onbelangrijk deel van de controle over de maatschappij in de handen van de kapitalisten terwijl tegelijk wordt gezocht naar een verzoening van radicaal tegengestelde belangen, namelijk deze van de werkenden en deze van het patronaat. Het is mogelijk om de kapitalistische economie tot op zekere hoogte te reguleren op basis van de kracht van de arbeidersbeweging en de vakbonden. Maar zodra de aandacht en de mobilisatie van de arbeiders afneemt, zullen de kapitalisten met de ene hand terugnemen wat ze met de andere hand gedwongen moesten afstaan. Om onze verworvenheden te behouden, moeten de arbeiders – of toch een zo groot mogelijke laag van de arbeidersbeweging – de strijd voor hervormingen als onderdeel zien van een meer globale strijd voor een andere samenleving. Eén die onder de controle staat van diegenen die de rijkdommen creëren om te voldoen aan hun behoeften. We moeten nagaan hoe we de krachten voor een ernstig offensief tegen het neoliberalisme voldoende kunnen organiseren. Het klopt dat velen nog onder de gevolgen van het ideologische offensief van het neoliberalisme gebukt gaan. Dat maakt dat anti-kapitalistische ordewoorden door sommigen worden gezien als iets wereldvreemd. Het is dan ook belangrijk om na te gaan hoe dergelijke eisen verbonden kunnen worden aan de noden en eisen van vandaag. Het is weinig zinvol om de radicalen te isoleren door slogans te gebruiken die ofwel te vaag ofwel te ver verwijderd zijn van het aanwezige bewustzijn. Op wie druk zetten?

In een interview met het radioprogramma Matin Première op RTBF vroeg de journalist aan Thierry Bodson als hij in België ook graag een partij als de Franse NPA van

Olivier Besancenot zou wensen. De eisen van die partij staan immers dicht bij deze van de anti-kapitalistische campagne van het Waalse ABVV. Het antwoord van Bodson was interessant, maar weinig verrassend: “Ik denk dat het er voor een vakbond als het ABVV op aankomt om met heel haar gewicht te wegen op de bestaande politieke partijen ter linkerzijde. Op dat vlak stellen we vast dat we met wat hulp van de crisis soms een aandachtiger gehoor vinden bij de PS en zelfs bij Ecolo dan wat in het verleden het geval was, ook voor de voorstellen van deze campagne.” Deze partijen hebben nochtans al meermaals en dat gedurende vele jaren aangetoond aan welke kant ze in de klassenstrijd staan. Als ze nu schijnbaar aandacht willen geven aan radicalere eisen, is dat geen toeval: als de publieke opinie opschuift dwingt het electoralisme van de traditionele partijen hen tot andere posities. Maar zouden PS en Ecolo dan ook bereid zijn om een deelname aan een regering van sociale afbraak te weigeren? Zouden ze bereid zijn om ministeriële postjes op het spel te zetten om bijvoorbeeld van de directie van De Post te eisen dat de winsten niet gebruikt worden om de (private) aandeelhouders tevreden te stellen, maar om de dienstverlening en de arbeids- en loonsvoorwaarden van het personeel te versterken? De loyauteit van een aantal syndicalisten tegenover de “linkse” regeringspartijen wordt steevast en systematisch misbruikt door deze partijen. Om een politieke vertaling van onze strijd te verkrijgen, zullen we ook in België moeten bouwen aan een nieuwe arbeiderspartij. Als we met deze campagne druk moeten uitoefenen, zal het op de vakbondsleidingen zelf zijn. Tot nu toe blijft een stevig syndicaal antwoord op de crisis uit. In Frankrijk daaren-

tegen zagen we eind januari een nationale staking met zowat 2,5 miljoen betogers. Die staking kreeg de steun van meer dan 70% van de bevolking. Een nieuwe actiedag op 19 maart bracht nog meer volk op de been: tot 3 miljoen betogers! Bij ons bleef het verzet beperkt tot een bijeenkomst met vooraf vastgelegde blokken per vakbond (200 blauwe, 400 rode en 400 groene militanten) aan de beurs in Brussel. Misschien kan er van de internationale vakbondsmobilisatie op 15 mei in Brussel gebruik gemaakt worden om een ernstige mobilisatie op te zetten?

Nog een andere belangrijk punt: deze campagne van het Waalse ABVV moet dringend omgezet worden in een nationale campagne. Als het Vlaamse en Brusselse ABVV de campagne niet onderschrijven, moet het initiatief misschien komen van vakbondsdelegaties. Zoals de ABVVslogan het zegt: “Samen sterk”! Enkel strijd loont

Er is een bereidheid onder de werkenden om tegen de aanhoudende aanvallen in te gaan. Het potentieel voor een sterk verzet is aanwezig. Het pamflet

van de anti-kapitalistische campagne stelt terecht: “Overal in Europa en de rest van de wereld leidt de crisis tot een opleving van bewegingen die ingaan tegen dat model dat onaantastbaar leek.” Zelfs een dictatoriaal regime als dat van China wordt geconfronteerd met massale sociale bewegingen. We zien een heropleving van strijdmethoden die een tijdlang niet meer werden gebruikt, stakingen met bedrijfsbezettingen bijvoorbeeld. Er waren dergelijke bezettingen in de VS, Ierland, Schotland, Oekraïne en zelfs in België. Elke staking vormt op zich een contestatie van een deel van de kapitalistische macht. Een stakerspost kan de patroon het recht ontzeggen om “zijn” bedrijf te betreden. Ook wordt de burgerlijke ideologie volgens dewelke we maar moeten werken en zwijgen over de dagelijkse uitbuiting in vraag gesteld door dergelijke acties. Naarmate een staking een grotere schaal of duur aanneemt, wordt ook de botsing met de belangen van het patronaat scherper. Dat kan zo ver gaan dat een cruciale vraag rijst: wie heeft de macht over de bedrijven, de economie en de staat: de arbeiders of de burgerij? We moeten niet alleen de confrontatie met de kapitalistische samenleving voorbereiden, een nieuwe samenleving zal ook haar kiemen hebben in deze strijd. In de verscherping van een stakingsconflict nemen de taken van het stakerscomité toe, waardoor in feite een situatie van dubbelmacht ontstaat. Naast de burgerlijke staat ontwikkelt het embryo van een nieuwe staat, gebaseerd op arbeidersraden en -acties. Het is vanuit deze acties dat een samenleving zonder uitbuiting en onderdrukking kan ontstaan, een democratisch geplande socialistische samenleving gebaseerd op de zelf-organisatie van de arbeiders en hun gezinnen.

Socialistisch Links

syndicaal


ABVV verwerpt ontwerp van sectorakkoord scheikunde Door

een correspondent

D

e Syndicale Raad van de scheikunde van de A lgemene Centrale, waarop 130 delegees van alle gewesten in Vlaanderen, Wallonië en Brussel aanwezig waren, heeft het ontwerpakkoord met een ruime meerderheid van 82% verworpen. Deze verwerping is niet lichtzinnig gebeurd. Het ontwerpakkoord werd eerst uitgebreid bediscussieerd in de vakcommissies van de verschillende afdelingen om zo tot een standpunt te komen op de Syndicale Raad in Brussel. Uit de tussenkomsten bleek al snel dat de “omkaderingstekst” bij het ontwerpakkoord, die de patroonsfederatie Essencia als absolute voorwaarde stelde, onverteerbaar was voor het overgrote deel van de delegees. De tekst zou vrije onderhandelingen in de bedrijven voor de syndicale delegaties onmogelijk maken. Het chemiepatronaat eiste dat “de sociale gesprekpartners van het Paritair Comité voor de scheikundige nijverheid en de onderhandelaars op ondernemingsvlak ten volle en zonder enig voorbehoud alle bepalingen van

het uitzonderlijk akkoord van 18 december 2008 onderschrijven”. Over het IPA werd tenminste nog gezegd dat de invulling van de 250€ vrij te onderhandelen was. De Algemene Centrale had in haar eisenbundel en in de onderhandelingen ook principieel gesteld dat de drempel voor het instellen van een syndicale vertegenwoordiging verlaagd diende te worden van 30 naar 20 werknemers. In de scheikunde zijn zeer veel kleine bedrijfjes actief zonder enige vakbondsvertegenwoordiging. Ook Europa heeft België al meermaals gevraagd iets te doen aan het feit dat in KMO’s nog altijd geen echte werknemersvertegenwoordiging is. Essencia wilde absoluut niet ingaan op de vraag van het ABVV naar meer syndicale democratie in de kleine bedrijven van de sector. Het ontwerp voorzag ook in het instellen van een tweede pensioenpijler op sectorniveau. Dit zou betekenen dat er voor vele werknemers in de kleine chemiebedrijven in een pensioenspaarplan zou voorzien worden. Hierbij werden een aantal kanttekeningen geplaatst. Volgens vele afgevaardigden zou het correcter zijn dat het patronaat eerst de minimumlonen in de sector optrekt. Dat zou beteke-

Eindelijk nationale acties! De liberaliseringspolitiek heeft lang genoeg geduurd!

B

eg i n maar t werd ei ndelijk een nationale actie opgezet bij De Post. De liberalisering opgelegd door Europa werd geen modernisering, maar een terugkeer naar de 19de eeuw. We verloren 8.000 van de 40.000 arbeidsplaatsen, 1 op 5. Honderden postkantoren zijn dicht. De werkdruk is onmenselijk geworden. In plaats van De Post voor te bereiden op de toekomst, zijn de Deense aandeelhouders met het resultaat van onze inspanningen gaan lopen. Op 2, 3 en 4 maart werd actie gevoerd door het postpersoneel. De nationale betoging trok zowat 3.000 aanwezigen van de verschillende vakbonden. Er was een gemengd ge-

voelen onder de betogers: enerzijds enthousiasme omdat er eindelijk een nationale betoging kwam, anderzijds wordt er nog altijd gewacht op een degelijk antwoord op de harde besparingsplannen. Een actieplan voor een moderne, volledig publieke post met menselijke arbeidsvoorwaarden laat nog steeds op zich wachten. De afbouw van de tewerkstelling en arbeidscondities leidt bovendien tot een afname van de dienstverlening. Als het statuut van de postbezorger erdoor komt, zal dit de deur openzetten voor een algemene ondermijning van de lonen en arbeidsvoorwaarden in de openbare sector. Ongetwijfeld zullen er dan stemmen opgaan om bijvoorbeeld bus- en tramchauffeurs voor twee uur aan te nemen om de spits op te vangen of andere flexibele onderbetaalde mini-jobs. De liberaliseringspolitiek ondermijnt de arbeidscondities, maar vormt ook een risico voor De Post zelf. Nu de Deense aandeelhouders met de opbrengst gaan lopen zijn, blijft de post voor de helft in handen van een obs c u u r b eleg g i ng s fonds dat morgen, als elders meer te rapen valt, zomaar de stekker kan uittrekken. Liberalisering is voor De Post niet minder risicovol dan het was voor de banken!

nen dat voor veel werknemers eerst en vooral hun gewoon pensioen al op een aanvaardbaar niveau zou komen wanneer ze op pensioen gaan. Essencia wou bovendien al een voorafname van het sectorakkoord 20112012 om de daar eventueel voorziene loonsopslag te storten in het nieuw op te richten sectorpensioenspaarplan. Dit was voor veel delegees een brug te ver. Qua loonsopslag voorzag het akkoord voor de minimumlonen in 0,03€ opslag voor 2009 en 0,07€ voor 2010. De lonen die hoger liggen dan het minimumloon kregen een eenmalige netto-opslag van 250€ in eco- of andere cheques. Uit de tussenkomsten bleek dat het ABVV nog steeds voorstander is van een solidariteitsakkoord in de sector, maar niet ten koste van alles. De inhoud moet nog steeds primeren op de vorm. Uiteindelijk werd het akkoord niet eens verworpen omwille van de zeer geringe loonsopslag. Het werd verworpen omwille van een principieel standpunt over meer syndicale democratie in de kleinere chemiebedrijven en vrijheid van onderhandelen voor de syndicale delegaties in de grotere. Zeker nu omdat, ondanks de economische crisis, verschillende multinationals in de sec-

Protest tegen afdankingen ondanks recordwinsten, oktober 2007 tor nog altijd grote winsten hebben gemaakt. Het ACV en ACLVB hebben het ontwerpakkoord wel goedgekeurd, maar blijkbaar is Essencia toch niet van plan het door te drukken zonder het ABVV. Op hun website schrijven de chemiepatroons: “Essencia betreurt dat deze belangrijke punten door de halsstarrige houding van

het ABVV niet kunnen worden gerealiseerd in de komende twee jaar.” In de nationale raad werd ook afgesproken dat de AC-Scheikunde in de komende periode een campagne zal opstarten om aan alle werknemers in de sector uit te leggen waarom dit ontwerp van sectorakkoord absoluut niet goed te keuren was.

Niet voor iedereen crisis: Bayer

D

e bekendmaking van de jaarcijfers van Bayer ging gepaard met waarschuwingen van de directie. De crisis komt hard aan, waardoor de resultaten onder druk komen te staan. Het gaat slecht, maar niet voor iedereen. Voor 2008 vielen de cijfers goed mee, het bedrijfsresultaat steeg met 12% tot 3,5 miljard euro. Ook de omzet steeg met 1,6%. De winst daarentegen nam af in 2008. Bayer wil de crisis alvast niet door de aandeelhouders laten betalen, die kregen een hoger dividend betaald: +3,7%. Tegelijk wil de directie in Duitsland loonsverlagingen opleggen.

ABVV-Bayer reageerde op haar website: “De Board of management van Bayer heeft bekendgemaakt dat ze het dividend voor de aandeelhouders voor 2008 wil optrekken ondanks de economische crisis. Men stelt voor om 1,4 euro per aandeel uit te betalen. In totaal vloeit er zo 1,07 miljard euro uit het bedrijf naar de aandeelhouders. Vorig jaar bedroeg het dividend 1,35 euro. “Wie zijn de aandeelhouders? Bijna 80% van de Bayer-aandeelhouders zijn institutionele beleggers, d.w.z. grote banken en verzekeringsmaatschappijen. 42% ervan zijn Amerikaans, 22% Duits en 11% Brits. Het personeel heeft 1,02% van de aandelen in handen. Een zeer grote aandeelhouder is de Capital

Group, een beleggingsfonds uit de Verenigde Staten met 10% van de aandelen (er zijn 764,343,225 aandelen waar een dividend wordt op uitgekeerd). De Capital Group zal dus iets meer dan 76 miljoen euro op haar bankrekening gestort zien door Bayer. De AXA-bank bezit bijna 3% van de aandelen. “Ondertussen wordt aan het personeel in Duitsland gevraagd om 6,7% loon in te leveren. En ook in Antwerpen wordt met de regelmaat van een klok gevraagd om ‘een tandje bij te steken’ en flexibel te zijn. Het is ook nog altijd wachten op onze CAO-onderhandelingen inzake werkzekerheid.”

Niet voor iedereen crisis: Bekaert

D

e bedrijfswinst van Bekaert steeg afgelopen jaar met maar liefst 58%. Voorzitter baron Buysse stelde in de media dat Bekaert “de beste resultaten uit de geschiedenis van het bedrijf” kon neerzetten. Voor de arbeiders van de vroegere vestigingen in Lanklaar of Hemiksem klinkt dat wel erg cynisch. De aandeelhouders krijgen extra dividenden, de arbeiders de dop. Eind december kondigde de directie van Bekaert aan dat de vestiging in Hemiksem de deuren zou sluiten. 264 arbeiders werden bij het grof vuil gezet, ondanks de winstgevendheid van de fabriek in Hemiksem. Vlak voor de zomer werd de vestiging in Lanklaar afgeschreven: 136 arbeiders verloren hun job. Dat was volgens de

directie nodig om de “leef baarheid van Bekaert” te garanderen. Leefbaarheid voor de aandeelhouders, niet voor de arbeiders. In 2008 – ook in het laatste kwartaal - steeg de omzet van Bekaert met 23%, de bed r ijfswinst met 58%. De nettowinst bed roeg 174 miljoen euro tegenover 153 miljoen euro in 2007. Vorig jaar werd de recordwi nst vertaald in 10% opslag voor de aandeelhouders. Ook nu worden de dividenden opgetrokken van 2,76 naar 2,80 euro per aandeel.

Baron Buysse verklaarde hierover: “ik ben een trotse voorzitter.” De prioriteiten van de baron liggen niet bij de arbeiders van Bekaert, het zijn enkel de aandeelhouders die tellen!

Socialistisch Links

onderwijs


Neen aan de groeiende commercialiserin

Meer publieke middelen levensonderhoud te voorzien, maar dit kan ook meer extreme vormen aanandaag is het onderwijs de op één na grootste publieke sector in nemen. In België bestaan weinig geons land, er werken zo’n 300.000 personeelsleden, en er wordt gevens over studentes die in de prosgewerkt met een budget van ongeveer 15 miljard euro per jaar. titutie terechtkomen om hun studies In deze tijden van economische crisis is zo’n sector een gewilde prooi te betalen, maar in Nederland blijkt voor bedrijven die naarstig op zoek zijn naar een veilige haven om hun dat de voorbije jaren de enorme toewinsten in te investeren. We zullen ons na de verkiezingen mogen ver- vloed aan studentes in escortebureaus wachten aan een hele reeks aanvallen en besparingen in het onderwijs, ervoor heeft gezorgd dat de prijzen en dus is het belangrijk om ons alternatief naar voren te schuiven. In dit zo sterk zijn gedaald dat vele meisdossier gaan we in op het hoe, wat en waarom van ons programma over jes nog slechts zo’n 9 euro per uur kunnen verdienen door hun lichaam onderwijs. te verkopen! Volgens recente cijfers Onderwijs toegankelijk De realiteit is er ook naar: het FEF zouden in Antwerpen zo’n 400 stuvoor iedereen (Federatie van Franstalige studen- dentes in de prostitutie “werken”, in ten) berekende dat een student in Gent een 200-tal. In Frankrijk zijn het Naar school gaan kost geld. De be- Franstalig België er volgens schatloften van “gratis onderwijs” en “ge- per jaar tussen de Volgens recente tingen zo’n 40.000, lijke kansen” die herhaaldelijk door 7.000 en 12.000 cijfers zouden in of één op de 50! onze verschillende onderwijsminis- euro uitgeeft voor Antwerpen zo’n Dit zijn natuurlijk ters werden gedaan, staan mijlenver de studies, terwijl de meest extreme 400 studentes in de van de realiteit. Vandaag is het voor de maximumbeurvoorbeelden, maar een modaal arbeidersgezin zo goed als zen zo’n 3.50 0 prostitutie “werken”, vandaag gaat een in Gent een 200-tal. groot deel van de onmogelijk om verschillende kinderen euro bedragen. In tegelijk hoger onderwijs te laten vol- Vlaanderen daalstudenten gebukt gen. Het beurssysteem is niet geschikt de het aantal beursgerechtigde studen- onder de loodzware combinatie van om hieraan iets te doen. Doordat het ten tussen 1989 en 2004 van 25% naar studeren met slecht betaalde jobs van gebaseerd is op individuele dossiers, 15% van de studentenbevolking. lage kwaliteit. kan de minister er zeer eenvoudig op Resultaat: meer dan 80% van de jonMaar ook in het leerplichtonderwijs besparen. geren moet bijklussen om in studies en zijn de zaken niet veel beter: voor heel wat ouders is de maand september financieel een steeds zwaardere aderlating. Ondanks alle vage beloften en halve maatregelen die worden genomen, blijft het opvoeden en naar school sturen van kinderen een zeer kostelijke zaak. Gemiddeld kost het opvoeden van een kind in ons land tussen de 250 en de 400 euro per maand, kosten die ver van volledig worden gedekt door de kinderbijslag. Dit is ook de reden waar-

V

D o o r T i m (G e n t )

Onderwijs onder het socialisme

H

et onderwijs kan nooit onaf hankelijk worden gezien van de maatschappij waarin het bestaat. Binnen de kapitalistische maatschappij heeft onderwijs dan ook vooral een disciplinerende functie en wil het vooral kant-en-klare “producten” voor de arbeidsmarkt leveren. Liefst zijn die werkers niet te kritisch, en kunnen ze ook als consumenten makkelijk worden beïnvloed. Onder het socialisme zijn er totaal andere prioriteiten. In een socialistische maatschappij is de hele werkende bevolking actief betrokken bij het beheer en de organisatie van de maatschappij, de productie,… Het is een democratische maatschappij waarin mensen zich een mening moeten kunnen vormen over alles wat hun dagelijks leven aanbelangt, aangezien de rijkdommen in die maatschappij collectief worden beheerd. Het onderwijs moet daar dan ook een rol in spelen: het opvoeden tot kritische mensen, die een eigen mening kunnen vormen,

en deze ook duidelijk en respectvol naar voor kunnen brengen. Elk individu moet zijn of haar talenten volledig kunnen ontwikkelen en die talenten kunnen gebruiken om de hele maatschappij te doen vooruitgaan. Dit was de basis van het onderwijs dat in de jaren na de Russische revolutie in de Sovjetunie werd ontwikkeld: alle hindernissen tot een vrije toegang tot het onderwijs en alle oubollige tradities werden afgeschaft: geen inschrijvingsgelden, gratis schoolmateriaal en schoolreizen, geen ingangsexamens, geen schooluniformen. Oudere leerlingen werden betrokken bij het bijbrengen van de leerstof bij jongere leerlingen, zodat kinderen en jongeren leren op een solidaire manier samen te leven; theater en muziek werden gepromoot omdat het helpt om zichzelf zonder schroom en met goede articulatie in het publiek uit te drukken; universiteiten werden volksscholen, waar eenieder onbeperkt lessen kon volgen en geven, waarbij alle onderwerpen

en vaardigheden aan bod konden komen. De kunstmatige grenzen tussen handen -en hoofdarbeid werden gesloopt, zodat eenieder zich kon ontplooien tot een volwaardig en veelzijdig individu. Met de opkomst van de stalinistische dictatuur zouden heel wat van deze hervormingen later grotendeels worden teruggedraaid, maar een aantal aspecten bleef behouden, zoals de grote investeringen die werden gedaan in het schoolsysteem en de toegankelijkheid van het onderwijs op alle niveaus. Niet voor niets behoorde het onderwijs in de Sovjetunie tot de wereldtop, met vooraanstaande wetenschappers in tal van disciplines. Wij vechten vandaag voor een onderwijs dat aansluit bij deze ideeën, maar met het besef dat een dergelijk onderwijs enkel zal mogelijk zijn in een maatschappij waarin collectief en democratisch wordt beslist over wat er gebeurt met de middelen die wij allemaal produceren. Dit is een socialistische maatschappij.

om heel wat alleenstaande moe- VUB: ALS doet mee ders snel flirten met de armoeaan verkiezingen degrens en verplicht worden om voor studentenraad fundamentele uitgaven (grote medische kosten bijvoorbeeld) uit te stellen. Zij hebben vaak Aan de VUB doet ALS reeds voor de vijfde ook minder geld voorhanden om maal op rij mee aan de verkiezingen van de hun kinderen een degelijke op- Studentenraad. We doen dit om onze arguleiding te laten genieten. menten breder bekend te maken onder stuLSP pleit voor maatregelen zo- denten, wat ons kan helpen in de mobilisatie als de invoering van een studie- voor de strijd voor degelijk en gratis onderloon: dit zal vooral voor arbei- wijs en tegen de neoliberale maatregelen die dersgezinnen betekenen dat de na de verkiezingen ongetwijfeld zullen volgen. financiële drempels om hun kin- Onze studentenvertegenwoordigers hebben de deren onderwijs te laten volgen voorbije jaren samen met de vakbondsmilitanwegvallen. Tegenstanders van ten van het ACOD het voortouw genomen in een studieloon beweren dat dit de mobilisaties tegen het financieringsdecreet ook de rijkere gezinnen ten goe- van Vandenbroucke, de vermindering van de de komt, maar wij stellen dat in overheidstoelage aan de VUB,.. een kapitalistische maatschapOp dit ogenblik liggen in België de inschrijpij de rijkdom altijd vooral ten vingsgelden voor het hoger onderwijs nog relagoede komt van een beperkte tief laag in vergelijking met de ons omringende laag van de bevolking. Een alge- landen. Het gaat zo ver dat heel wat Duitsers, meen systeem zoals onze soci- Nederlanders en Fransen ondertussen naar België ale zekerheid, of een studieloon afzakken om nog betaalbaar onderwijs te kunzorgt tegelijkertijd wel voor de nen genieten. beste bescherming van gezinMinister Vandenbroucke heeft ondertussen wel nen die het financieel moeilijker reeds een aantal openingszetten gedaan om ook hebben. Tegelijk pleiten wij ook voor algemene maatregelen zohet personeel aan universiteiten en hoals gratis openbaar vervoer voor ieder- gescholen. Bovendien worden er steeds een, een kostenloze nationale gezond- nieuwe controleregels ingevoerd die heidszorg en investeringen in degelijke een ontzettende administratieve last en betaalbare sociale woningen, zowel veroorzaken, onvoor studenten als de rest van de be- danks het feit dat De vo volking, zodat deze kosten de studie- het onderwijs en hervorm duurte niet verzwaren onderzoek in ons onderwijs land op zeer hoog nefaste gev niveau staan en de werkomst Stop de besparingen op het de effectiviteit personeel van van die regels te admin De voortdurende hervormingen in het betwijfelen valt. technisch p onderwijs hebben ook nefaste gevolgen Zo is er de nieuvoor de werkomstandigheden van les- we richtlijn rond gevend, administratief en technisch “ t i m e s h e e t s ”, personeel in de sector. Leerkrachten waarbij sommige onderzoekers elk in het leerplichtonderwijs worden ver- uur van de dag exact moeten weergeplicht steeds meer andere taken op zich ven waarmee ze op dat moment bezig te nemen buiten het lesgeven, zodat zijn. Dit soort regels is enkel bedoeld kan bespaard worden op administratie- om toch maar dat ietsje te kunnen afve krachten, psychologen, begeleiders. pitsen van de financiering van onze In 2006 wist Vlaams onderwijsminis- onderzoekers, en hen onder constante ter Vandenbroucke op die manier zo’n 1.200 jobs in het leerplichtonderwijs af te schaffen. Een voorbeeld van zo’n mechanisme is de “schoolopdracht”: hiermee wil men onderwijzend personeel verplichten extra uren door te brengen op school voor begeleidingsopdrachten, toezicht en administratie. Vandaag hebben leerkrachten hun “vrije uren” meer dan nodig om rond te komen met leerplannen, inspectieverslagen,... In plaats van deze leerkrachten nog verder te belasten, zou men extra taken, die vaak broodnodig zijn, kunnen gebruiken om nieuwe, goede, vaste jobs te scheppen. Hetzelfde geldt ook voor het hoger onderwijs: de hervormingen die ondermeer Bologna met zich meebrachten, zorgden voor heel wat extra taken voor Actief Linkse Studenten in actie

Socialistisch Links

onderwijs


ng – neen aan de besparingen!

n voor onderwijs nodig publieke dienst die instaat voor vorming en ontwikkeling van de maatschappij werd steeds meer onder druk gezet door herhaaldelijke besparingen en door het invoeren van het marktdenken in deze sector. Zo zijn er de Bologna-hervormingen die het Europese hoger onderwijs willen hervormen naar Angelsaksisch model: een paar topinstellingen voor de elite en een meerderheid van tweederangsinstellingen voor de meerderheid van de bevolking. Heel wat hervormingen op regionaal vlak in ons land stonden in het teken van Bologna: het financieringsplan Vandenbroucke dat de financiering van universiteiten en hogescholen voortaan baseert op marktconcurrentie, de verhogingen van de inschrijvingsgelden voor ManaMa’s, het leerkrediet,… Maar bijvoorbeeld ook de publiek-private samenwerking voor het opknappen van bouwvallige schoolgebouwen valt hieronder: met dit soort maatregelen wil men niet alleen besparen op de noodzakelijke investeringen die nodig zijn in onze onderwijsinfrastructuur, men wil ook het idee dat bedrijven een rol spelen binnen het onderwijs geleidelijk aan aanvaardbaar maken bij de bevolking. Dat deze bedrijven enkel geïnteresseerd zijn om zo snel mogelijk winst te maken op hun investering en niet vertrekken van de reële noden van leerlingen en leerkrachten is hierbij van geen belang.

in Vlaanderen komaf te maken met deze laatste restant van een democratische toegang tot het hoger onderwijs: voor ManaMa’s en bepaalde andere opleidingen mag vandaag reeds tot 25.000 euro worden gevraagd, het leerkrediet opent de deuren naar verschillende niveaus van inschrijvingsgelden,… Met de crisis voor de deur zal zowel de Vlaamse als Franse gemeenschap na de verkiezingen snel werk willen maken van een verhoging van de inschrijvingsgelden. Onze studentenvertegenwoordigers zullen alleszins het initiatief nemen om de studenten te mobiliseren om dat te voorkomen. Maar studeren brengt meer kosten met zich mee dan enkel de inschrijvingsgelden. Aan alle universiteiten en hogescholen is er een voortdurende stijging van de prijzen van koten, maaltijden, sportinfrastructuur, medische voorzieningen,… ALS voert overal de strijd aan tegen deze maatregelen, en verzet zich tegen de houding van de directies die de besparingen van de overheid willen doorschuiven op de kap van de studenten, in plaats van actief mee te mobiliseren tegen deze regering. Wij wensen onze kandidaten Hélène en Antoine dan ook veel succes, en roepen alle studenten aan de VUB op voor hen te stemmen!

prestatiedruk te zetten. Het administratief personeel dat deze hervormingen moet verwerken, is er ook vaak de dupe van: de financiering van het onderwijs volgt oortdurende de bijkomende mingen in het taken niet die s hebben ook de universiteivolgen voor ten en hogeschotandigheden len krijgen opgelegd. Hierdoor n lesgevend, komt er steeds nistratief en meer werkdruk personeel in op mensen in de de sector. tech n ische en administratieve diensten. De school is geen fabriek

De voorbije jaren kreeg het onderwijs heel wat neoliberale hervormingen te slikken: de rol van het onderwijs als

voor gratis en degelijk onderwijs

Samen strijden voor gratis en degelijk onderwijs

De Linkse Socialistische Partij (LSP) is actief onder het personeel, binnen de onderwijsvakbonden, onder studenten met de Actief Linkse Studenten (ALS) en onder scholieren met Internationaal Verzet (IV). Wij werken met een concreet programma dat gebaseerd is op de dagelijkse ervaringen van onze leden en op hun discussies met collega’s en medestudenten. In ons programma vertrekken we niet van wat mogelijk is met de beperkte budgetten die de bevoegde overheden aan onderwijs willen besteden of van hoe het onderwijs interessant kan zijn voor het bedrijfsleven. We vertrekken van de belangen van het personeel en de studenten in de sector, van hoe we het onderwijs zo degelijk mogelijk kunnen maken,en toegankelijk voor iedereen, van hoe het onderwijs een rol kan spelen in het ten volle ontdekken en ontwikkelen van de talenten van iedereen en tot de ontwikkeling van mondige, kritische en sociale individuen

Frans protest tegen de aanvallen op het onderwijs

Maar LSP, ALS en IV discussiëren niet alleen over de hervormingen in het onderwijs en hoe dit onderwijs er zou moeten uitzien, onze militanten staan vaak op het voorplan bij de strijd tegen de besparingen en de neoliberale hervormingen. Wij baseren ons op de actieve oppositie van jongeren en arbeiders, en verdedigen ook een socialistisch antwoord als oplossing voor deze problematiek. Het is dan ook niet verwonderlijk dat onze mili-

tanten op het voorplan stonden bij de strijd tegen het plan Vandenbroucke in Vlaanderen, of de strijd tegen de privatiseringen aan de ULB vorig jaar. Met de economische crisis die vandaag de hele wereld treft, kijken heel wat multinationals reikhalzend uit naar de enorme onderwijssector. Nadat ze de private economie zodanig verprutst hebben dat hier geen winsten meer te halen zijn, richten heel wat kapitalisten zich weer naar de openbare sector.

De druk om privatiseringen en besparingen in het onderwijs door te voeren zal na de regionale verkiezingen enorm zijn. Aansluiten bij een organisatie als de onze betekent zich wapenen tegen hervormingen ten koste van personeel en studenten en vechten voor een onderwijs in het belang van de maatschappij!

Besparingen in de praktijk: het leerkrediet

S

inds dit academiejaar werd in het Vlaams hoger onderwijs stilzwijgend het leerkrediet ingevoerd. Het gaat om een maatregel die de studiemogelijkheden van studenten ingrijpend beperkt. Minister Vandenbroucke stelt het voor als een “sociale maatregel”, om verspilling te beperken. De realiteit is echter anders. We spraken erover met enkele ALS-studenten van de Universiteit Gent die zich verzetten tegen het leerkrediet: “Het leerkrediet werd ingevoerd in het kader van de liberalisering van het hoger onderwijs en het financieringdecreet van Vandenbroucke. Elke student krijgt aan het begin van zijn studies 140 studiepunten, plus een eerste bonus van 60 punten voor een beginner, waarmee hij een opleiding kan volgen. Aan het begin van het jaar worden er steeds 60 punten afgetrokken die je terugkrijgt als je in één keer slaagt. Alle studiepunten waarvoor je niet slaagt, verlies je. Aan het einde van je masteropleiding verlies je 140 punten, waardoor je in het beste geval nog 60 punten overhoudt om een bijkomende opleiding te volgen. “Als je geen studiepunten meer overhoudt, mag de instelling je weigeren of je verplichten om dubbel inschrijvingsgeld te betalen. Ondermeer de UGent en de KULeuven gaven reeds aan dit strikt te zullen toepassen. Universiteiten en hogescholen krijgen geen financiering voor studenten die geen studiepunten meer hebben. “Vooral voor werkstudenten en studenten uit een sociaal zwakker milieu, die het moeilijker hebben in het hoger onderwijs te presteren, is dit een ramp. Er bestaat geen enkele tegemoetkoming of uitzondering voor deze studenten. Bovendien zet het de deur open naar verdere verdoken verhogingen van de inschrijvingsgelden. Het is dus absoluut geen sociale maatregel, maar een besparing op kap van de studenten, die de toegang tot het hoger onderwijs vooral voor de zwaksten in de samenleving beperkt: voor een student met rijke ouders is dubbel inschrijvingsgeld immers helemaal geen probleem.”

Socialistisch Links

? campagne

LSP neemt deel aan verkiezingen

D

e linkse socialisten nemen deel aan de verkiezingen van 7 juni. Dankzij een enorme inspanning van heel wat leden en sympathisanten zijn we er in geslaagd om het benodigde aantal peterslijsten op te halen. Om aan de verkiezingen te kunnen deelnemen, moeten kleine formaties ofwel de handtekening van enkele parlementsleden zoeken, ofwel 5.000 gewettigde peterslijsten van gewone mensen indienen. Wij kozen ervoor om niet afhankelijk te zijn van neoliberale politici van de traditionele partijen en grepen deze kans aan om met duizenden mensen over onze ideeën te praten. Langs Franstalige kant komen we met de Europese verkiezingen samen met LCR op. Aangezien ook LCR peterslijsten ophaalde, werd het benodigde aantal langs Franstalige kant sneller bereikt. Het is veelzeggend voor de wijze waarop het politieke establishment naar ons kijkt als een handtekening van één parlementslid evenveel waard blijkt te zijn als dat van honderden gewone mensen. Met ons verzet tegen het Europa van het kapitaal, gingen wij liever de discussie aan met gewone werkende mensen, jongeren, gepensioneerden,... LSP bedankt alle leden en sympathisanten die er mee voor gezorgd hebben dat we kunnen deelnemen aan de verkiezingen. En uiteraard bedanken we ook alle peters en meters!

Verkiezingspropaganda

W

ij beschikken niet over een groot budget voor onze verkiezingscampagne. Ook opteren wij voor inhoudelijke pamfletten en affiches. Bij ons geen affiches die zich beperken tot lachende gezichten die niets te zeggen hebben. In deze verkiezingscampagne zullen we werken met twee affiches en pamfletten. In de loop van de maand april wordt een pamflet gemaakt dat vooral aan de fabriekspoorten zal verspreid worden. Tegen 1 mei volgt het verkiezingspamflet, waarmee we een aantal linkse socialistische standpunten verduidelijken. Er worden twee affiches voorbereid: voor de Europese verkiezingen en voor de regionale verkiezingen. Langs Franstalige kant wordt voor de Europese verkiezingen een gemeenschappelijke affiche met LCR gemaakt, langs Nederlandstalige kant zullen we voor de LSP-campagne een gelijkaardige affiche maken. Voor de regionale verkiezingen is er een afzonderlijke affiche.

Steun onze campagne stort een bijdrage voor ons kiesfonds

O

m onze verkiezingscampagne te financieren, zoeken we steun bij leden en sympathisanten. Tegen eind juni willen we 30.000 euro ophalen. Eind maart, dus bijna halfweg, hebben we reeds 12.000 euro opgehaald aan steun en beloofde steun. Normaal haalt LSP sowieso steun op voor haar strijdfonds. Ieder trimester willen we 10.500 euro ophalen. Voor de eerste helft van 2009 komt daar 9.000 euro extra bij voor ons kiesfonds. Met deze 30.000 euro financieren we de voorbereiding van onze campagne, de organisatie ervan en het materiaal dat wordt gebruikt. En dat allemaal voor een bedrag dat voor sommige topmanagers overeenstemt met een weekloon. Bij de verkiezingen van 7 juni zullen we overspoeld worden door reclame van de traditionele partijen. Het zal niet evident zijn om een andere visie naar voor te brengen maar het is wel noodzakelijk om te bouwen aan een alternatief op de neoliberale eenheidsworst van de gevestigde partijen. Steun ons daarbij en stort vandaag nog een bijdrage voor ons kiesfonds op 001-2260393-78 met vermelding “kiesfonds”. Hieronder vind je een tussenstand van wat werd opgehaald en beloofd aan ons kiesfonds. Luik-Namen-Lux.: 2.315 € Brussel-W.Brab.: 2.852 € Vlaanderen: 3.698 € Henegouwen.: 514 € Vl. Brab. Limburg: 1.056 € Antwerpen: 1.077 € Nationaal: 349 €

58% 48% 42% 33% 27% 22% 35%

TOTAAL: 11.859,55 €

40%

Contactadressen:

Nationaal: PB131, 1080 Molenbeek-Sainctelette Tel/fax: 02:345 61 81. E-mail:info@ socialisme.be Aalst: [email protected], 0477/38 73 26; Antwerpen: [email protected], 0472/87 05 88; Brugge: [email protected], 0494/82 53 58, Brussel: [email protected], 0494/08.91.35; Gent: 0488 47 85 17, [email protected]; Hasselt: [email protected]; Keerbergen: [email protected]; La Louvière; Leuven: [email protected], 0494/70.30.73; Lokeren; Luik: [email protected], 0485/05 86 39; Mechelen: [email protected], 0476/38 09 17; Mons: mons@ socialisme.be, 0477/75 21 49; Oostende: [email protected]; Sint-Niklaas: [email protected]; Turnhout: [email protected], 0485/47.46.28; Verviers: [email protected]; Waver: [email protected], 072/51.33.47


p e t e r s l i j s t e n

p r o p a g a n d a

LSP viert 1 mei A

an de vooravond van 1 mei organiseert LSP diverse bijeenkomsten en feesten om de internationale dag van de arbeidersbeweging te vieren. Tegelijk stellen we de mei-editie van dit blad ook open voor “meigroeten”, strijdbare boodschappen van leden en sympathisanten. De linkse socialisten zien 1 mei niet louter als een betaalde feestdag, maar vooral als een dag waarbij de arbeidersstrijd centraal staat. Op een ogenblik dat het kapitalisme een diepe crisis kent, is internationale arbeidersstrijd meer dan ooit actueel. De eerste acties op 1 mei, in 1886 in de VS, waren gericht op het afdwingen van een 8urenwerkdag. De enorme omvang van de beweging zorgde ervoor dat deze eis effectief werd gerealiseerd op heel wat plaatsen. Het succes van deze beweging kreeg navolging in Europa, in 1889 besliste de Tweede Internationale om vanaf het jaar nadien overal acties te ondernemen voor de 8-urendag. Deze internationale strijddag werd aanvankelijk met repressie beantwoord, ook in ons land trad de rijkswacht op tegen de tienduizenden betogers en stakers. De internationale strijdbeweging voor een 8-urendag behaalde uiteindelijk een overwinning. 1 mei werd als strijddag gerecupereerd en omgevormd tot een betaalde feestdag waarop vooral oudere socialisti-

sche militanten nog deelnemen aan weinig strijdbare optochten. Wij denken dat de traditie van 1 mei in ere moet hersteld worden met strijdbare betogingen en politieke meetings. Op een ogenblik dat er weinig overblijft van de 8-urendag, zowat 15% van de bevolking in armoede leeft en de crisis leidt tot een spectaculaire toename van de werkloosheid, is dat meer dan ooit nodig. Wij roepen dan ook op om deel te nemen aan de 1-mei optochten die er nog zijn om daar een strijdbare politieke boodschap naar voor te brengen. Daarnaast organiseren we verschillende meetings en activiteiten aan de vooravond van 1 mei. In Antwerpen wordt op woensdagavond 29 april van start gegaan met een meeting over ons socialistisch antwoord op de crisis. In Aalst is er op donderdagavond 30 april een links mei-avondfeest met koud buffet en een debat met Eric Byl (LSP), Joke Van De Putte (tweede plaats op de Europese lijst van Groen) en Rob Reynders (BBTK-secretaris). In Gent wordt een socialistische mei-avond georganiseerd met wereldbuffet, boekenmarkt, muziek en toespraken. Voor meer info over de verschillende activiteiten rond mei-avond of andere bijeenkomsten en acties, kan je terecht op onze online kalender via stemlsp.be.

Nieuws, campagnemateriaal, activiteiten,... k Volg onze verkiezingscampagne ook op het internet: i www.stemlsp.be e arbeiderseenheid s LSP/PSL Voor Voor socialisme f o n d s

c o n t a c t

De technische en wetenschappelijke mogelijkheden van de mens zijn nog nooit zo uitgebreid geweest. De jongste 50 jaar verdrievoudigde het gemiddelde inkomen per hoofd van de wereldbevolking. Er is voldoende rijkdom om iedereen een degelijke levensstandaard te garanderen. België vormt hierop geen uitzondering. Zelfs na de gouden jaren ‘50 en ‘60 bleef de totale werkelijke waarde van alles wat we samen produceren toenemen. In ‘96 bedroeg dit dubbel zoveel als in ‘83. Deze toename van de rijkdom heeft echter niet geleid tot een algemene stijging van de welvaart. Integendeel: terwijl bedrijven recordwinsten boeken en speculanten hun kapitaal vertienvoudigen, gaat de voormalige koloniale wereld gebukt onder oorlog en hongersnood, is de economie van de ex-stalinistische staten ineengestuikt en heerst in het Westen massale structurele werkloosheid. De globale stijging van de rijkdom is aan de overgrote meerderheid van de wereldbevolking voorbijgegaan. Pensioenen, werkloosheids- en ziekteuitkeStop de privatiseringen ringen staan op de helling door de uitholling Hoewel de arbeiders deze rijkdom producevan de sociale zekerheid. ren, hebben ze niet de minste inspraak in de LSP/PSL is voor het volledig herstel van aanwending ervan. Heel de productie staat de index en een minimumloon van 1500 euro in functie van de winsthonger van een handnetto, tegen de afbraak van de sociale zekervol kapitalisten. Dit leidt tot schrijnende teheid en de uitholling van het arbeidscontract. genstellingen. Wij verzetten ons tegen iedere bedrijfssluiEr is nood aan betaalbare en comfortabele ting omdat dit onder het kapitalisme enkel sociale woningen, aan gratis openbaar verleidt tot werkloosheid en armoede. voer, aan onderwijs toegankelijk voor iederDe enige maatregel die de massale werkeen, aan speelterreinen en recreatiecentra, loosheid kan oplossen is de onmiddellijke inaan een nationale gezondheidsdienst die gravoering van de 32-urenweek, zonder loonvertis en publiek is. lies en met evenredige aanwervingen. De middelen hiervoor zijn voorhanden. Op dit ogenblik gaat het echter de andere kant Een nieuwe arbeiderspartij uit. Openbare diensten worden gerentabiliDe vakbondsleidingen hebben de kapitalisseerd en opgesplitst. De winstgevende delen tische afbraaklogica aanvaard. Ze beperken worden verkocht aan de hoogste bieder, de onrendabele worden afgestoten. Er is al lang zich tot het “sociaal” begeleiden van de herstructureringen. geen sprake meer van diensten. De marktloDaartegenover stellen wij het strijdsyndicagica heeft ook in de openbare sector toegelisme: vechten voor iedere job en het behoud slaan. Voortaan spreekt men van openbare van alle verworvenheden. bedrijven in afwachting van de volgende De arbeidersklasse heeft een partij nodig privatisering. die deze strategie politiek kan en wil vertalen. 32-urenweek Zo’n partij moet openstaan voor iedereen die wil vechten tegen de sociale afbraak. In de private sector richt de “vrije” markt Ze moet zich verzetten tegen iedere vereen ravage aan. Alle verworvenheden wordeling van de arbeiders, of het nu is op baden afgebroken in naam van de competitivisis van racisme, seksisme of geloof. Dit kan teit. Arbeidscontracten ruimen plaats voor het best door op te komen voor volledige geonderaanneming, uitzendarbeid en andere lijke rechten. nepjobs. Ze moet de strijd aanbinden tegen het imEen miljoen arbeiders in België wordt reperialisme en vechten tegen de vernietiging gelmatig geconfronteerd met werkloosheid. Dit heeft geleid tot de verpaupering van van het milieu. Ze moet het zelfbeschikkingsrecht van Vlamingen, Walen en Brusselaars een deel van de arbeiders en hun gezinnen.

waar wij voor staan

respecteren, zonder in de val te trappen van diegenen die de arbeiders door communautair opbod willen verzwakken (cfr. splitsing sociale zekerheid). Ze zou moeten ageren voor de nationalisatie van de sleutelsectoren van de economie onder rechtstreekse arbeiderscontrole. Revolutie

Dit programma is enkel uitvoerbaar indien de arbeidersbeweging de macht uit handen neemt van de kleine minderheid van kapitalisten. De heersende klasse zal haar privileges echter niet zomaar afstaan. Het breken van de kapitalistische staat zal een revolutie vereisen. Daarom bouwen wij aan een revolutionaire marxistische partij. Arbeidersdemocratie

De productie moet in functie staan van de reële behoeften van de bevolking. Ze moet georganiseerd worden via een democratisch productieplan, opgesteld en gecontroleerd door raden, samengesteld uit vertegenwoordigers van de arbeiders van het bedrijf, van de nationale vakbonden en van de arbeidersregering. Iedere functionaris moet verkozen en permanent afzetbaar zijn. Hij/zij mag niet beschikken over een hoger loon dan het gemiddelde loon van de arbeiders die hij/zij vertegenwoordigt. Op die manier kan het wanbeheer vermeden worden zoals dit in de planeconomieën in het ex-Oostblok bestond. Voor socialisme en internationalisme

De socialistische revolutie breekt altijd uit op het nationale vlak, maar eindigt in de internationale arena. Arbeidersdemocratie en socialistische planning kunnen niet beperkt blijven tot één land. Het isolement van Sovjet-Rusland heeft tot haar degeneratie vanaf 1924 geleid. LSP/PSL maakt deel uit van het Comité voor een Arbeidersinternationale (CWI), dat actief is op alle continenten. Onze strijd in België zien wij in het kader van een arbeidersstrijd in de hele wereld voor een socialistische maatschappij.

Socialistisch Links

? Internationaal


Ierland:

De ondergang van de Keltische Tijger

tot de betoging van 21 februari opgeroepen maar tegelijk is de vakbondsleiding niet bereid om de strijd echt e afgelopen 20 jaar werd aan te gaan. Een deel van de vakde “Keltische Tijger” in bondsleiding maakt deel uit van het heel Europa gebruikt als establishment (en riep bij het refereneconomisch model. Er werd masdum over het verdrag van Lissabon saal geprivatiseerd en de winsten bijvoorbeeld op om voor te stemmen). van de rijksten waren erg groot. Dat is niet verwonderlijk voor leiders Het idyllische beeld voor de kapidie vijf tot zes keer het loon van een talisten wordt nu echter bedreigd gemiddelde arbeider verdienen. Voor door een nieuw gegeven: de ecode geplande betoging van maandag nomische crisis. 30 maart (voor het ter perse gaan van Net als veel andere landen kent ook dit blad) werd opgeroepen om geen Ierland een stroom van problemen: stakingsacties te houden en slechts een toename van de werkloosheid met een beperkt aantal militanten (tegen eind 2009 zouden er 500.000 te betogen. werklozen zijn, 25% van de actieve Een dergelijke opstelling zal niet bevolking), instorting van de finanvolstaan om te antwoorden op de ciële sector (een aandeel van de Bank aanvallen. Dit kan leiden tot nederlaof Ireland was anderhalf jaar gele- Massaal verzet gen in bedrijven waar met ontslagen den 17 euro waard was, nu wordt wordt gedreigd. Bij Bausch & Lomb de waarde in eurocenten berekend), De arbeiders werden misschien niet werd aangekondigd dat 195 jobs verfaillissementen van bedrijven,... De goed geïnformeerd, maar ze lieten dwijnen, een vertegenwoordiger van Keltische Tijger lijkt volledig ten on- zich niet voor de zot houden. Er werd de vakbond beperkte zijn commender te gaan. begrepen dat er nood was aan collec- taar tot het uiten van zijn “teleurstelDe banken konden beroep doen op tieve acties om tot verandering te ko- ling” omdat “de vermindering van de de middelen van de gemeenschap om men. Op 21 februari was er een mas- arbeidsduur de ontslagen niet kon niet volledig kopje onder te gaan. De sale betoging met meer dan 100.000 voorkomen.” herfinanciering van de banken om- aanwezigen. De betogers gingen in We mogen ons antwoord op de gevat zowat 7 miljard euro gemeen- tegen de regering omdat deze geen volgen van de crisis niet beperken tot schapsgeld. Maar dat volstaat niet, rekening houdt met de behoeften van “teleurstelling” of “vertrouwen in de er wordt geschat dat er nog eens 20 de meerderheid van de bevolking. goedheid van het patronaat”. De artot 40 miljard euro zou moeten bijDeze massale betoging was een beidersbeweging moet zich organisekomen. De 1% rijksten in het land reactie op de laatste aangekondigde ren om samen de strijd aan te gaan beschikken samen over een fortuin “hervorming”: een verhoging van voor een betere toekomst! van 87 miljard euro. Maar ze kunnen de belastingen voor overheidsperop beide oren slapen, de regering zal soneel, waardoor deze 7% van hun hen niet raken. salaris zouden moeten inleveren. Deze aanval op de publieke sector is slechts een voorloper van ander onFraudeurs gaan vrijuit heil: ontslagen, besparingen, loonsverlagingen,... De regering lijkt zich niet te beDe overheidsschulden zijn enorm kommeren om de fraudeschandalen toegenomen door de herfinancieD o o r G e e rt C o o l bij een aantal aandeelhouders van ring van de banken. Daarom wil de de grote banken. Price Waterhouse regering ten allen prijze geld zoeken. Cooper (PWC) stelde een rapport op Nu wordt uitgehaald naar het overeeds voor de verkiezingen had prevoor de regering, waarin werd ge- heidspersoneel omdat zij het relatief sident Obama aangekondigd dat wezen op tal van schandalen bij de goed zouden hebben, wat meteen er troepen uit Irak zouden worden Anglo-Irish Bank. Zo leende de bank als een soort van favoritisme wordt teruggetrokken. Intussen werd een ope300 miljoen euro aan tien zakenlie- bestempeld. Het doel is duidelijk: ning gecreëerd voor gesprekken met Iran den om aandelen van Anglo-Irish de werkenden verdelen om bij ie- en zelfs met de “gematigde” Taliban. De saBank te kopen, de eigen directeurs dereen te besparen. En bovendien menwerking tussen de NAVO en Rusland kregen een lening voor in totaal 190 wordt een aanloop genomen om na werd nieuw leven ingeblazen. Komt er dan miljard euro. Een andere bank par- de crisis verder te gaan met de priva- echt verandering in het buitenlandse bekeerde 10 dagen lang 7 miljard euro tisering van al wat nog in overheids- leid van de VS? bij Anglo-Irish Bank omdat dan de handen is. De “nieuwe” opstelling van Obama houdt financiële gezondheid van deze laatDe vakbonden lijken langzaam uit geen breuk in met de imperialistische politiek ste bank werd onderzocht. Zodra het hun al te lange winterslaap te onwa- van zijn voorganger. De terugtrekking van ken. Onder druk van onderuit werd troepen uit Irak moet enkel dienen om er meer naar Afghanistan te kunnen sturen en daar de “oorlog tegen het terrorisme” te winnen. Na bijna acht jaar oorlog is er echter geen uitzicht op een overwinning van de NAVO-troepen in Afghanistan. Bovendien werden door de opmars van de Pakistaanse Taliban cruciale bevoorradingsroutes door Pakistan afgesloten. Om een grotere troepenmacht in Afghanistan (Obama wil 17.000 extra manschappen sturen) mogelijk te maken, is een koerswijziging tegenover Rusland en Iran noodzakelijk. Rusland is nodig om bevoorrading naar Afghanistan te kunnen transporteren. Iran is nodig om bondgenootschappen te kunnen sluiten met Perzisch-sprekende bevolkingsgroepen in Afghanistan. Het feit dat Obama aankondigt dat gesprekken met de “gematigde” Taliban in Afghanistan mogelijk zijn, is geen fundamentele breuk met het beleid van het VS-imperialisme. Het was in de burgeroorlog in Afghanistan, aanvankelijk tegen de Sovjetbezetters en nadien onderling, dat de Pakistaanse en Saoedische bondgenoten overgingen tot het versterken en uitbouwen van de Taliban. Ze werden daarin stilzwijgend gesteund door het VS-imperialisme. Nu de Taliban ook in Pakistan – waar het werd opgezet Terwijl er voor de banken miljarden worden vrijgemaakt, moeten de Ierse onder het toeziend oog en zelfs met steun van het miliarbeiders betalen. De regering wilde de lonen van het overheidspersoneel taire en politieke establishment (met inbegrip van de PPP met 7% naar beneden halen. van wijlen Benazir Bhutto) – een opmars kent, wil het VSDoor Damien (Luik)

D

onderzoek achter de rug was, verdween de 7 miljard euro opnieuw. Financieminister Brian Lenihan was in het bezit van informatie over al deze zaken, maar maakte het niet bekend. Hij beweerde dat deel van het rapport niet gelezen te hebben... Ofwel is de minister van kwade wil ofwel kan zijn bekwaamheid in vraag worden gesteld. De media blijft overigens opvallend stil. Dergelijke schandalen zouden normaal gezien breed uitgesmeerd worden om de verkoopcijfers op te krikken, maar in dit geval leken de media ervan uit te gaan dat het niet hun taak was om te informeren. De media beperken hun rol tot het zaaien van verwarring.

Naar een bocht in het Amerikaanse buitenlandse beleid?

R

imperialisme de ontwikkeling van een regionale Talibanmacht voorkomen. Op zo’n ogenblik wordt al snel teruggegrepen naar de oude verdeel-en-heers politiek. Terwijl enerzijds een opening wordt gecreëerd voor het reactionaire regime in Iran, wordt anderzijds de mogelijkheid geopperd om over te gaan tot meer militaire acties in Pakistan. Naast de operaties in de Noordwestelijke Grensprovincie (waar zich onder meer de Swatvallei bevindt waar Sharia-rechtbanken werden opgezet en het Taliban-bewind in de praktijk werd erkend) zouden er ook meer acties in Balochistan komen. Dit zal de regionale spanningen en de politieke onstabiliteit in Pakistan enkel verder doen toenemen, met alle mogelijke gevolgen van dien voor deze kernwapenmacht. De poging van Obama om in Afghanistan in te spelen op de etnische verdeeldheid en het uitspelen van verschillende groepen tegen elkaar, is gedoemd om te mislukken. Een zelfde politiek werd in de jaren 1970 door verschillende grootmachten gebruikt in een poging om een opkomende radicalisering de kop in te drukken. Het resultaat was een nooit gezien bloedbad en een schijnbaar eindeloze burgeroorlog die met de nieuwe opstelling van het VS-imperialisme enkel nog zal worden versterkt en bovendien dreigt over te slaan naar onder meer Pakistan. Het imperialisme leidt tot barbarij, tijd voor een socialistisch alternatief!

Socialistisch Links

10 jongeren

Marxisten versus liberalen in debat

O

Door Michiel (Gent)

gen van dien met tal van sociale drama’s. Het is noodzakelijk om te breken met het kapitalisme waar enkel de winstlogica telt. Daartegenover is er nood aan een democratische planeconomie. De liberale studenten stelden dat een perfect kapitalistisch systeem en vooral een perfect liberaal systeem nog nooit heeft bestaan. In zo’n utopisch systeem zou de economische “invisible hand” het egoïstische winstbejag van elk individu omzetten in een stijgende welvaart voor allen. Een dergelijke liberale samenleving zou volgens de LVSV’ers

makkelijker haalbaar zijn dan een planeconomie omdat een complexe samenleving als de onze nooit volledig zou kunnen gepland worden. Concreet pleitte de LVSV-vertegenwoordiger voor een “meer verantwoord kapitalisme” en het principe van “narrow banking” waarbij investerings- en depositobanken strikt gescheiden worden. Dat zou moeten volstaan om te vermijden dat mensen hun geld in rook zien opgaan zonder zelf aandelen te bezitten. Kortom, de crisis van het kapitalisme moeten we niet bestrijden met minder, maar juist met nog meer kapitalisme.


Anti-kapitalistische dag

Op 18 maart organiseerden Internationaal Verzet en de Actief Linkse Studenten in Gent een anti-kapitalistische dag met verschillende vormingen, discussies en debatten. Een 100-tal jongeren nam hieraan deel. Op deze pagina publiceren we verslagen van twee tegenstrijdige debatten op deze dag.

Debat

Na de korte inleidingen volgde een p de anti-kapitalistipittige maar vrij chaotische discussie. sche dag van de Actief Een eerste discussiepunt ging over Linkse Studenten en de lonen. De liberalen verdedigden Internationaal Verzet op 18 maart hun traditionele argument dat de loin Gent confronteerden we een nen deel moeten uitmaken van een marxistische en een liberale visie vrije (en individuele) overeenkomst op de economische crisis en de satussen werkgever en werknemer. Dat menleving. De liberalen deden er zou volgens hen jobs creëren, terwijl alles aan om zich te distantiëren nu de lonen in sectoren met moeivan de huidige gang van zaken, lijkheden “kunstmatig hoog” worhet vertrouwen in het eigen neoliden gehouden met een bijhorende berale systeem wankelt blijkbaar. negatieve impuls voor de markt en Voor de Actief Linkse Studenten de werkgelegenheid. sprak Jonas Van Vossole. De libeVanuit marxistische hoek werd gerale studenten van LVSV antwoord dat het inwerden ver tegenwoor- Twee covers van Time Magazine dividualiseren van de digd door Patrice Viaene. arbeidsrelaties door Beiden kregen een tiental Links met de neoliberaal Milton Friedman (2006), rechts met Marx (2009). het pat ronaat zou minuten om het debat in aangewend worden te leiden. om de keuze te beperken tussen een nog net leef baar hongerPlanning versus loon of totale verpaumeer kapitalisme pering. Bovendien Jonas benadrukte dat de zorgt de economihuidige crisis het gevolg is sche jungle van de van het falende kapitalistizogenaamde “vrije sche systeem. Marx stelde markt” er voor dat de reeds in de 19de eeuw dat kleine bedrijven worhet kapitalisme telkens tot den opgeslorpt door overproductiecrises zou leide grotere met een den, de werkende klasse is steeds grotere moimmers niet in staat om alle nopolievorming. Dat goederen op te kopen die zij versterkt de positie heeft geproduceerd. Om de van het patronaat om crisis voor zich uit te schuihaar condities op te ven, werd de afgelopen jaleggen aan individuren steeds meer gewerkt ele arbeiders. met goedkope kredieten. Een ander discusEr werd in lucht gehandeld, siepunt handelde over maar de zeepbel is nu aan de rol van het indivihet barsten met alle gevoldu in de samenleving.

Waar de liberalen het individu grotendeels los zien van zijn context en klassenpositie, stellen marxisten dat de maatschappelijke positie van individuen een belangrijke rol speelt. Een individu staat niet los van de bredere groep of klasse waartoe hij/zij behoort. Die klasse draagt in grote mate bij tot de socialisatie van iedereen en beïnvloedt ook de mogelijke persoonlijke keuzes. Het persoonlijke wordt dus mee beïnvloedt door onze omgeving. Om de mens als individu te bevrijden, zal collectieve strijd nodig zijn voor een andere samenleving. In die strijd worden we overigens als individu verrijkt door het delen van ervaringen met anderen. Ideologie

Het debat werd afgesloten met korte conclusies van beide sprekers waaruit de traditionele tegenstelling tussen arbeid en kapitaal nogmaals bleek. Waar marxisten opkomen voor een socialistische geplande economie met een productie naargelang de behoeften van de meerderheid van de bevolking, blijven de liberalen het individuele winstbejag als drijvende kracht voor een gezonde economie zien. Rond het feit dat het liberale systeem vandaag in crisis is, werd zoveel mogelijk heen gefietst. Dit debat had uiteraard niet als doel om elkaar te overtuigen, we wilden een confrontatie van opvattingen en ideologieën. We vonden het op dat vlak een interessant debat en we bedanken de liberale studenten voor de moed om met ons een ideologisch debat aan te gaan.

Debat onder anti-fascisten over strijd tegen extreem-rechts Door Benoit (Gent)

E

en tweede debat op onze anti-kapitalistische dag was er één tussen anti-fascisten: ALS en Comac debatteerden over welk soort campagnes we nodig hebben. Jeroen van ALS en Joren van Comac (de jongerenbeweging van de PVDA) leidden het debat in waarbij werd vertrokken van de anti-NSV betoging van 26 maart. De dag voor deze discussie plaatsvond, was er nog een inval van zo’n 20 fascisten op een meeting van de Actief Linkse Studenten aan de Antwerpse universiteit. De noodzaak van een duidelijk anti-fascistisch antwoord blijft dus alleszins erg actueel. De twee sprekers gingen in op drie vragen en daarna werd het debat met de zaal gevoerd. Een eerste discussie ging over de vraag wat fascisme is. De Comac-vertegenwoordiger stelde dat fascisme een politiek van het grootkapitaal is om haar belangen te dienen. Dat klopt op zich, maar er moet ook duidelijk gemaakt worden wat het verschil is tussen een burgerlijke democratie en een fascistisch systeem. Bovendien moet

de opkomst van het fascisme gezien VB is niet in staat om de arbeidersworden tegen een historische achter- beweging uiteen te knuppelen zoals grond: het falen van revolutionaire Mussolini en Hitler dat deden met bewegingen in Duitsland, Italië,... en hun stoottroepen. Integendeel, het de rol die daarin werd gespeeld door VB heeft een beperkte actieve kern in de leidingen van de toenmalige arbei- vergelijking met traditionele partijen. derspartijen. Extreem-rechts teert op een passief De crash van Wall Street (1929) ongenoegen waardoor er een kloof stortte een deel van de arbeidersklas- is tussen het stemmenaantal en de se in de werkloosheid en verpaupe- actieve kern, bovendien worden de ring. Arbeiderspartijen en vakbon- kiezers niet ideologisch overtuigd. den waren er voor de crisis niet in Filip Dewinter stelde zelf in een ingeslaagd om tot een ander systeem te terview met een Nederlandse krant: komen ondanks talrijke revolutionai- “Een linkse protestpartij zoals de re mogelijkheden. Na het falen van Nederlandse SP zou ons ook stemde hoop op vooruitgang, kon de wan- men kunnen kosten.” Voor een keer hoop van het fascisme ingang vinden heeft hij gelijk. bij het lompenproletariaat en de middenstand. Wij hebben het va nd a ag over neo-fascisme als we spreken over groepen als het VB. Deze partij beschikt niet over een zelfde mobilisatiekracht of actieve sociale basis als de fascisten van de jaren 1920 en 1930 in Italië en Duitsland. Het

Een belangrijk discussiepunt tussen Comac en ALS was over hoe we de strijd moeten aangaan. De vertegenwoordiger van Comac stelde dat het VB fascistisch is en een groot deel van de arbeiders nu eenmaal rechts zijn. Daarom zou er nood zijn aan een zo breed mogelijk front van partijen, organisaties,... die samen opkomen tegen fascisten, los van het programma dat door dit front naar voor wordt gebracht. Op de vraag welke oplossing naar voor moet worden geschoven, antwoordde de Comac-vertegenwoordiger “onderwijs”. Wij zijn uiteraard ook voorstander van degelijk

onderwijs, maar denken dat dit niet volstaat om de voedingsbodem van de steun voor extreem-rechts weg te nemen. Wij denken niet dat de traditionele partijen een antwoord hebben op het neoliberale beleid waaraan ze hebben meegewerkt en dat voor de sociale problemen zorgt waarop een partij als het VB kan groeien. Moraliserende argumenten volstaan niet op een ogenblik van crisis en massale werkloosheid. We moeten er voor opletten dat anti-fascisten niet gezien worden als deel van het establishment in een belerende houding tegenover kiezers van extreemrechts. In onze anti-fascistische werking verdedigen we de noodzaak van de uitbouw van een nieuwe arbeiderspartij met een socialistisch programma dat antwoorden biedt op de crisis van het kapitalisme. Dat is de beste manier om in de plaats van een passief (individueel) ongenoegen te bouwen aan een actieve (collectieve) oppositie.

Socialisme en linkse eenheid

Brochure over de meningsverschillen tussen Comac en ALS, naar aanleiding van de anti -NSV betoging: http://www.socialisme.be/lsp/archief/2009/03/17/tekst.html

Socialistisch Links

asiel 11


Er is geen kapitalisme zonder uitbuiting, onderdrukking en dus zonder massale vluchtelingenstromen!

Voor een menselijk asielbeleid is een menselijk systeem nodig Door Anja Deschoemacker

I

n het laatste jaar hebben verschillende organisaties en individuen hun stem laten horen over het asielbeleid. Allemaal eisten ze duidelijkheid, waaronder nieuwe criteria om in aanmerking te komen voor papieren, zoals door het regeerakkoord in vooruitzicht werd gesteld. Universitaire instellingen en lange lijsten van academisch personeel, de verzamelde erkende godsdiensten, ABVV en ACV, … steunen de eis van UDEP voor duidelijke criteria. Maar politiek zit de zaak vast – het is weinig waarschijnlijk dat de Open VLDminister Turtelboom nog voor de verkiezingen een akkoord hierover zal sluiten. Reden: electorale overwegingen!

Vele van deze oproepen getuigen echter van een enorme naïviteit in hun pleidooi voor meer moraliteit. In de voorbije 20 à 30 jaar zorgde de burgerlijke politiek ervoor dat de armoede toenam tot meer dan 15% van de bevolking, dat in de hoofdstad maar liefst een vierde van de gepensioneerden onder de armoedegrens belandt, dat in het onderwijs een enorme kloof bestaat tussen “goede” en “slechte” scholen en leerlingen, dat voor gezondheidszorg een derde van de kostprijs opgehoest wordt door de individuele patiënt, … Kan men dan verwachten dat het asielbeleid wel “menselijk” is? In de oproep van meer dan 500 personeelsleden van de universiteiten en hogescholen (gepubliceerd op 17/3 in De Standaard en Le Soir) lezen we het volgende: “We vragen met aandrang aan de politici die hun verkiezingscampagnes aanvatten om de

Actie aan VLD-congres

O

p 14 maart deelden een tiental militanten pamfletten uit aan een congres van Open VLD over “Het Moderne Gezin”. In het pamflet werd de campagne van Usman, Melina en hun kinderen tegen een mogelijke uitwijzing toegelicht (zie ons maartnummer of socialisme.be/lsp/usman). In het pamflet stond onder meer: “Open VLD, de partij van minister Turtelboom, congresseert vandaag over het “moderne gezin”. Turtelboom, nochtans zelfs moeder van twee kinderen, heeft er intussen geen probleem mee dat het gezin van Usman en Melina telkens weer een toekomst in dit land wordt ontzegd. Hoe lang moet de wanhoop nog duren? “Het probleem van de mensen zonder papieren is geen Belgisch probleem. Maar de liberalen hadden er weinig problemen mee dat onder meer Pierre Chevalier goede banden onderhield met George Forrest die met zijn bedrijf New Lachaussée in Mwanza, Tanzania (een belangrijke doorvoerhaven voor wapens die in het conflictgebied van de Grote Meren terechtkomt) machines levert voor een wapenen munitiefabriek. Aan de ene kant is het geen probleem om banden te hebben met bedrijven die internationale conflicten aan de gang houden, maar aan de andere kant worden vluchtelingen, die deze situatie proberen te ontvluchten, verhinderd om een normaal leven uit te bouwen.” Minister Turtelboom kreeg zelf een pamflet, maar weigerde een reactie.

Sans-papiers houden actiedag

O

p 18 maart werd actie gevoerd door mensen-zonder-papieren en onder meer de vakbonden, rectoren van universiteiten ... Op die dag werd de eerste verjaardag herdacht van de belofte om over te gaan tot een regularisatie. Die belofte stond in het regeerakkoord van 18 maart 2008. Er waren diverse acties met onder meer een betoging in Brussel waar ook de Actief Linkse Studenten goed aanwezig waren. Anne Demelenne van het Franstalige ABVV verklaarde: “Als vakbond kunnen we niet aanvaarden dat de meest zwakken worden aangevallen. Veel sans-papiers zijn werkenden die bijdragen tot de economische ontwikkeling van ons land zonder er iets voor terug te krijgen.”

wanhoopssituatie van de sans-pa- onderdrukking en de meest extre- nen verwachten, is een grote dosis piers niet op een xenofobe wijze uit me armoede en uitzichtloosheid en- moralisme, geen oplossingen. te buiten en, integendeel, aan de kie- kel de deur kan wijzen. Een politiek Racisme en andere discriminatie zers te tonen dat het mogelijk is om die de uitgebuite meerderheid van gedijen het best in perioden van grote complexe menselijke problemen op de bevolking verdeelt door racisme, tekorten voor de grote meerderheid een juiste en gevoelige manier aan te seksisme, nationalisme, … opdat de van de bevolking, met toenemende pakken. Het vinden van collectieve kapitalistische klasse, de elite van su- werkloosheid, armoede en bestaansoplossingen die de waardigheid van perrijken, des te gemakkelijker haar onzekerheid. Hiermee sturen de baelk individu respecteren, is immers buitenproportioneel deel van de rijk- zen en de regeringen die in hun dienst de kern zelf van politiek in een de- dom kan opeisen. staan welbewust aan op concurrentie mocratische rechtsstaat”. En zo wordt de arbeidersklasse binnen de arbeidersklasse om zo de LSP steunt hun eis voor “een duur- zelf aangewezen als de grote ego- verworvenheden op vlak van lonen, zame regularisatiepolitiek met dui- ïst, niet bereid tot “consuminderen”. contracten, arbeidsvoorwaarden, ledelijke en gastvrije criteria”, maar Nochtans zijn de middelen aanwe- vensstandaard, … des te sneller af te deelt hun naïeve geloof in de “de- zig voor een menswaardige politiek, bouwen en de voedingsbodem voor mocratische rechtsstaat” onder het ook vandaag met de heersende crisis. steeds barbaarser vormen van discrikapitalisme niet. Politieke partijen Die middelen zitten echter niet in de minatie nogmaals te versterken. zullen immers schermen met de portefeuilles van de 80% van de beZo verbergen ze voor de werken“volkswil”, zoals Etienne Vermeersch volking die van lonen en uitkeringen de bevolking en de armen van eiop zijn website hen al voorgeeft (of leeft en die samen niet eens de helft gen bodem het gezamenlijke belang napraat): “Het is een vergissing te van de door hen geproduceerde rijk- die deze groepen met de vluchtelindenken dat je ginds iets kan vergen delen. Zolang deze peribeteren door een stroom migranode van rechteloosheid duurt, ten naar hier te halen. … Als je zullen bazen hiervan gebruik die utopische politiek zou opmaken om een onderbetaalde leggen, zou dit leiden tot zware groep van arbeiders te creëren xenofobe reacties van het volk. – niet alleen vluchtelingen en Een groot deel van de Belgische migranten, maar ook vrouwen bevolking vindt dat zij het niet en steeds meer ook jongeren en voldoende goed hebben. Als het oudere werknemers – die een pensioen vanwege een ethisch enorme druk zet op de voorstandpunt gehalveerd zou worwaarden van alle werkenden. den, ten voordele van de migranIndien de werkende bevolking, ten, zou dat bij de bevolking niet samen met de andere onderin goede aarde vallen.” (http:// Internationaal Verzet op een betoging in Brussel drukte lagen van de bevolking, www.etiennevermeersch.be/medeze discussie zou kunnen uitdia_reacties/asiel_kommissie) dom krijgen. Die middelen zullen en- klaren op basis van duidelijke feiten Hij heeft gelijk natuurlijk, de wer- kel kunnen vrijgemaakt worden door (en niet zoals nu bijvoorbeeld met kenden en de reeds gepensioneer- een klassenstrijd die hogere lonen en de schrikbeelden van een “overden zouden dat nooit aanvaarden, uitkeringen afdwingt, samen met een stroming” indien er een menselijker het pensioen ligt in België al be- menselijke behandeling van ’s we- asielpolitiek zou komen, hoewel de schamend laag. Maar Vermeersch relds armen die hier terechtkomen. “massale” vluchtelingenstromen zich geeft hier in dat ene paragraafje aan Het is naïef te denken dat ook maar voordoen tussen neokoloniale landen waarom ook deze regering geen op- één van de in het parlement verte- zelf), zouden we tot een onafhankelossing zal uitwerken voor de vluch- genwoordigde partijen – zelfs zij die lijk standpunt van de arbeidersklasse telingenkwestie. Als je binnen een voorstander zijn van duidelijke regu- kunnen komen en tot de verdediging kapitalistische logica blijft – die de larisatiecriteria om de meest schrij- van een politiek die de middelen voor winsten van de kleine elite als on- nende gevallen van onmenselijkheid een menswaardig beleid gaat zoeken aantastbaar beschouwt en alle sociale te voorkomen – bereid is die strijd te waar ze zich bevinden. Hiertoe heeft politiek wil laten betalen door vooral voeren. Niet in België en niet in de de arbeidersklasse echter een eigen de werkende bevolking zelf – is de wereld. Het beste dat we van de hui- onafhankelijk instrument nodig, een enige oplossing een “onmenselijke” dige groene, sociaaldemocratische en partij die de strijd tegen de heersende politiek. Een politiek die mensen die christendemocratische politici kun- klasse voert en niet tegen de vluchtewegvluchten van oorlog, uitbuiting, lingen die hier terechtkomen.

Socialistisch Links

maandblad van de Linkse Socialistische Partij www.socialisme.be

nummer

strijd



283  A pril 2009

solidariteit



socialisme

1€

steunprijs:

2€

Neem een abonnement

B en

je de propaganda van de

traditionele media beu?

Wil

Neem

dan een abonnement op dit

12 euro op 001-3907596-27.

blad en stort

Vandenbroucke, Simonet, Dupont: wanneer komt die 7% van het bbp voor onderwijs er ?

Voor onze toekomst zullen we samen moeten strijden Door Tibaud (Luik)

D

e Europese Commissie bevestigt: “De achteruitgang van de economische situatie zal belangrijke gevolgen hebben voor de levensomstandigheden van jongeren. Op het vlak van werkgelegenheid en onderwijs zullen we kwetsbaarder zijn voor uitsluiting.” Over een oplossing zei die Europese Commissie uiteraard niets. Voor de meeste regeringen ligt de prioriteit nog steeds bij de banken, de grote aandeelhouders en het patronaat. De herstelplannen zijn op maat van de grote bedrijven geschreven, terwijl wij voor de kosten ervan moeten opdraaien. Het kan ook anders. Nu er toch plots veel middelen blijken te zijn, kunnen die even goed besteed worden aan sociale doeleinden zoals een publieke herfinanciering van het onderwijs, de massale bouw van sociale woningen, een uitbouw van de dienstverlening en het personeelsbestand in de gezondheidszorg,... Dat is evenwel geen prioriteit. Na de verkiezingen zijn nieuwe besparingen in onder meer het onderwijs niet uitgesloten. De economische situatie zorgt ervoor dat het patronaat sowieso minder hooggeschoolden nodig heeft, waarom zou

er vanuit hun logica dan in worden geïnvesteerd?

maar volledig naar de prullenmand verwijzen.

7% van het BBP en stopzetting van het Bologna-proces

Verzet is nodig

Nieuwe besparingen zullen hard aankomen, vandaag is de situatie in het onderwijs immers al niet bepaald rooskleurig. Het budget voor onderwijs bedraagt vandaag minder dan 5% van het Bruto Binnenlands Product, tegenover 7% in 1980. Dertig jaar neoliberaal beleid hebben geleid tot een forse daling van de reële middelen voor onderwijs. Dat heeft geleid tot herstructureringen, relatief minder personeel en een afname van de kwaliteit van het onderwijs. Wij verdedigen de nood aan meer publieke middelen voor onderwijs, 7% van het BBP zou een goed begin zijn. Naast de afname van de publieke middelen zijn er ook de Bolognahervormingen, die er op gericht zijn om een Europese “onderwijsmarkt” te creëren die de concurrentie met de rest van de wereld kan aangaan. De Bologna-hervormingen worden terecht gezien als het Trojaanse paard van de privatiseringspolitiek. Als we het onderwijs uit de klauwen van de private sector en haar winsthonger willen houden, zullen we de Bologna-akkoorden niet moeten amenderen,

Italië

Spanje

Midden november betoogden 200.000 studenten in Rome onder de slogan “Wij zullen de crisis niet betalen”. In Spanje zijn er reeds maandenlang studentenacties tegen de Bologna-hervormingen. Op 19 maart namen de Franse studenten massaal deel aan de nationale staking en vormden ze een belangrijk onderdeel van de 3 miljoen betogers tegen de crisis en de politiek van Sarkozy. In België is er nog geen sterk antwoord gekomen op de crisis en de poging van de patroons en politici om ons ervoor te laten betalen. Op 28 april komt er wel een nationale betoging van Respact, een campagne tegen de hoge studiekosten. Die betoging biedt een kans om te mobiliseren tegen de besparingen in het onderwijs en voor meer publieke middelen. De Actief Linkse Studenten voeren campagne voor deze betoging en willen ze aangrijpen om de nood aan een algemene strijd van studenten en arbeiders naar voor te brengen. Neem deel aan deze campagne en betoging, sluit aan bij LSP!

Frankrijk

Lees ook ons dossier op pagina 6 en 7

Groot-Brittannië

28 april - 14 u Brussel Noord - betoging Sluit aan bij LSP Wil je meer info? Aarzel niet om ons te contacteren Linkse Socialistische Partij Pb 131, 1080 Molenbeek Sainctelette tel/fax: 02/345.61.81. Redactie: 02/410 44 81 http://www.socialisme.be Committee for a Workers’ International http://www.socialistworld.net

dit strookje opsturen naar PB 131, 1080 Molenbeek Sainctelette

Naam: . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . Adres: . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . ................................................... Tel / E-mail: . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

Steun LSP:

stort op

O Wil lid worden van de LSP O Wil meer info (een discussie)

O Wil uitgenodigd worden voor LSP-activiteiten in mijn buurt O wil een abonnement op Socialistisch Links O gewoon abonnement: 12 Euro /12 nummers O steunabonnement: 25 Euro/ 12 nummers Stort op rekeningnummer 001-3907596-27 van Socialist Press

001-2260393-78

je

wel eens een andere visie lezen?

Samen opkomen voor jobs! Socialistisch Links maandblad van de Linkse Socialistische Partij w w w. s o c i a l i s m e. b e

Recommend Documents