Officieel orgaan van Vauxhall Owners Club Holland

GRIFFIN Officieel orgaan van Vauxhall Owners Club Holland

-Rij indruk van de Vauxhall Viva GT -Het verhaal van een stoffige Cresta -Vauxhall Griffin zonder voetjes -Tante Firenza (3)

21e jaargang, nr. 1, april 2008

Voorzitter Colofon Griffin Griffin is het officieel orgaan van de Vauxhall Owners Club Holland. Het verschijnt vier maal per jaar en wordt toegezonden aan alle leden. Losse nummers zijn à € 2,-- (excl verzendkosten) via het secretariaat te verkrijgen. Bij te late betaling zullen de exemplaren van de Griffin onder rembours worden toegezonden! Vauxhall Owners Club Holland De Vauxhall Owners Club Holland (VOCH) stelt zich tot doel het in stand houden van automobielen van het merk Vauxhall in de ruimste zin van het woord. De vereniging is opgericht op 6 september 1987 en is aangesloten bij de Federatie Historische Automobiel en Motorfietsclubs (FEHAC), de Vauxhall Bedford Opel Association (VBOA) en de Contactgroep Automobiel- en Motorrijwielhistorie (CONAM) Advertenties Het plaatsen van advertenties op de website en in de Griffin is voor leden gratis. Periodieke plaatsingen: inlichtingen bij de penningmeester. Internetadres www.vauxhallclub.nl Webmaster [email protected] Contributie Inschrijfgeld € 10,-Lidmaatschap € 37,-- per jaar Bankrelatie Postbank 30 99 52 tnv VOCH te Enschede Vormgeving en Redactie Reyer Gerritsen `t Sander 50 7522 AM Enschede 053-4335566 [email protected] Oplage 100 stuks ISSN 1389/8558 Alles in deze uitgave mag verveelvoudigd en/of openbaar gemaakt worden, mits er geen commercieel doeleind aan ten grondslag ligt.

2

Rob Hogervorst Ludolph Bohlenstraat 11 2215 EX Voorhout 0252-212215 [email protected]

Secretaresse Marian de Wilde Dennenlaan 25 1702 KM Heerhugowaard 072-5713392 [email protected]

Penningmeester/fehac Reyer Gerritsen `t Sander 50 7522 AM Enschede 053-4335566 penningmeester@ vauxhallclub.nl

Vice-voorzitter John Pronker Josefstrasse 72 71334 Nettetal-Breyell Duitsland vice-voorzitter@ vauxhallclub.nl

Technische commissie Herman van Eekeres Radioweg 19 1098 NE Amsterdam 020-6920254 [email protected]

Evenementencom. Thed de Wilde Dennenlaan 25 1702 KM Heerhugowaard 072-5713392 [email protected]

Merchandising Ynze van Kampen Paulus Potterweg 51 6562 XJ Groesbeek 024-3974051 merchandising@ vauxhallclub.nl

Inhoudsopgave Van de redactie Van de voorzitter Van het secretariaat Tante Firenza (3) Even voorstellen Rij indruk van de Vauxhall Viva GT Fehactiviteiten Het verhaal van een stoffige Cresta Vauxhall in oude advertenties Vauxhall Griffin zonder voetjes Evenementen Clubartikelen

3 4 5 6 8 9 11 17 18 19 22 22

Foto voorpagina: Vauxhall Royale uit 1979 van ons lid Marc Houwen

Van de redactie Enschede, maart 2008 Maartse buien die beduien dat de zomer aan komt kruien. Zo maar een gezegde uit vervlogen tijden, waaraan ik dacht toen ik dit stukje schreef, wat er trok net een maartse hagelbui over de garage waar de Vauxhalls staan te popelen om weer naar buiten te kunnen gaan. Ik hoop dat het over een week of drie beter weer is, want samen met ons ex lid Henk Vogelzang heb ik weer een mooie rit uitgezet in Twente. Bijgevoegd weer een boordevolle Griffin met veel artikelen over ons mooie merk. Zo hebben de vaste schrijvers van ons blad, o.a. Frans Vrijaldenhoven en Carl Peters weer een mooi verhaal. In het midden van de Griffin op de vertrouwde plek weer de activiteiten van de FEHAC. Hierin wordt nogmaals aandacht gevraagd voor het nieuwe APK regiem. Denk er vooral aan dat jouw oldtimer dit jaar nog wel gekeurd moet worden, voordat het nieuwe regiem ingaat! Ook kun je in deel drie van Tante Firenza weer de voortgang lezen over de restauratie van de Firenza van Marcel en Marck Terlouw. Vergeet vooral niet te kijken bij de evenementen. Hierin hebben nogal wat toevoegingen c.q. aanpassingen plaatsgevonden. Dus pak even je agenda en zet de goede data erin. Ik hoop velen van jullie op het eerste gecombineerde evenement tussen de HAV en de VOCH op 13 april weer te zien. Ik wens jullie allen veel leesplezier. De sluitingsdatum voor copy voor de volgende Griffin is 20 juni 2008! Reyer Gerritsen 3

Van de Voorzitter Voorhout, 15 maart 2008 De Nieuwjaarsreceptie en de Algemene Ledenvergadering zijn al weer achter de rug. De kop is er af. De Nieuwjaarsreceptie hebben we gehouden bij de familie Van der Aart in Lisse. De Algemene Ledenvergadering is gehouden in Nieuwegein waar we na afloop van de vergadering 2 films hebben kunnen bekijken, een van Vauxhall en een van Bedford. Leuk om te zien hoe toentertijd de Vauxhall aan de man werd gebracht en hoe de auto’s geproduceerd en getest werden. Zowel tijdens de Nieuwjaarsreceptie als de Algemene Ledenvergadering mochten we weer rekenen op een zeer grote opkomst, waarvoor onze dank. Tijdens de ALV is teruggekeken op het afgelopen jaar en het financiële verslag is toegelicht. Verder zijn de plannen en de evenementen voor 2007 met bijbehorende begroting aan u voorgelegd. De contributie kan nog steeds gelijk blijven. Ondanks stijgende kosten is de begroting nog steeds sluitend te houden. De laatste contributieverhoging dateert uit 2001 en in de periode voor 2001 is de contributie 10 jaar lang gelijk gebleven. Nu is het ook al weer 7 jaar gelijk gebleven. Dankzij de besparing op portikosten door invoering van e-mail en door de goedkopere drukkosten van de Griffin, hebben we u niet hoeven teleurstellen met stijgende kosten. Zo proberen we onze hobby betaalbaar te houden. Verder is het donateurschap tijdens de vergadering afgeschaft en zijn John Pronker en Marian de Wilde herkozen in hun functie. Verder hebben we na 7 jaar afscheid genomen van John Lueksen als redacteur. Daarmee is John de langst zittende redacteur ooit geweest. Als dank ontving John van Reyer Gerritsen een collage waarop alle door John gemaakte Griffins te zien waren. John, dankjewel voor de inzet van de afgelopen jaren en we hopen je uiteraard nog vaak te zien tijdens de evenementen.

Op onze (bijna uitverkochte!) VOCH-kalender is te zien dat 13 april de eerste rit gepland staat. De Vauxhall kan dan uit de winterslaap gehaald worden en hopende op mooi weer kunnen we weer fijn een stukje rijden, want daar is onze auto uiteindelijk voor! Veel leesplezier. Rob Hogervorst

4

Van het secretariaat YES! Het nieuwe seizoen is weer begonnen en we hebben er zin in! Die lekkere volle bak met de Nieuwjaarsreceptie; dat doet de mens goed. Het was in ieder geval gezellig druk. Een groot aantal leden – immers we kennen sinds 1 januari geen donateurs meer – wist de weg naar Loek en Ria van der Aart in Lisse weer te vinden om gezamenlijk het glas te heffen op een goed Vauxhalljaar. Voor uw bestuur is dat een mooi compliment. Tenslotte zijn wij voor u bezig. En dan de Algemene Ledenvergadering in Nieuwegein. Weer waren we te gast in De Bedoeling en mochten we ons verheugen op een grote opkomst. En dat voor zo’n gortdroog onderwerp als de verantwoording van het bestuur over het gevoerde en te voeren beleid. Als doekje voor het bloeden was daar deze keer de originele Vauxhall en Bedford film. Kersvers uit Luton, Engeland. En daar kwam u dus “massaal” op af. We zijn maar een kleine club met onze 85 leden. Maar na telling bleek dat er 20 leden op de vergadering aanwezig waren. De partners niet meegeteld. Nemen we het standaard gemiddelde bij de doorsnee club dan komt ongeveer 10% (in ons geval wordt dat dan 8,5 leden) naar een evenement. Wij mogen dus heel erg trots zijn met een opkomst van bijna 25%! En daar houd ik van. Daar krijg ik nieuwe energie van en invallen om ons clubleven gezond en fit te houden. Deze keer moesten we wel officieel afscheid nemen van onze redacteur John Lueksen. Na zeven jaar vond hij het welletjes en gaf de redactionele scepter graag door aan Reyer Gerritsen. John kreeg alle voorkanten van de Griffins, die hij op zijn naam mag zetten, ingelijst als dank voor zijn jarenlange inzet. Reyer mag zich nu naast de duiten dus ook bezig houden met de schrijfsels van deze en gene om de Griffin te vullen. En ook op dat front gaat het absoluut niet verkeerd. Er zijn – buiten de vaste schrijvers – ook leden, die spontaan kopij aanleveren. Dank Carl, dank Marcel, dank Eylard, dank Charles. Maak het de redacteur maar lekker moeilijk om alle artikelen in het blad te proppen. Dat geeft veel leesplezier. Het blad is het waard en het is bovendien ook leuk voor de nieuwe leden, zoals de heer Eylard Prummel, de heer Eppinga en Jaap Rietdijk. Ze weten gelijk met wat voor soort club ze te maken hebben. Gewoon een gezellige, actieve club waar we niet moeilijk doen. Maar dat wist Jaap al want die kwam al een poosje met zijn vader, Teun alias Tony, mee naar de evenementen. Van harte welkom heren en laat a.u.b. regelmatig uw auto én uw gezicht zien. Des te eerder bent u volledig ingeburgerd – zonder cursus! Op secretarieel gebied is er verder weinig nieuws te melden. Voor diegenen, die niet op de Algemene Ledenvergadering waren, is er de melding van de Denen dat ze in het Hemelvaartweekend een Europese Vauxhall en Bedford Meeting houden in Lundoe. Wilt u hierover meer informatie dan kunt u terecht op onze website www.vauxhallclub.nl in de rubriek Agenda/overige evenementen. Hier vindt u alles wat u weten wilt. Zo, gaat u nu lekker de bladzijde omslaan om verder te lezen. Thed en ik gaan namelijk de Vauxhall prepareren voor de eerste rit van het seizoen. Op 13 april kunt u ons vinden in Twente. Komt u ook? ’t Wordt vast weer een dag om nog lang van na te genieten en we hebben er zin in! Marian de Wilde

5

Tante Firenza (3) Wat gaat de tijd weer snel. De feestdagen liggen alweer achter ons. De Griffin van december helaas niet meer gehaald maar dan nu toch maar weer een bericht uit het Capelse. “We gaan als de brandweer” is een opmerking die we hier in Capelle nogal eens maken als iets voorspoedig verloopt. Nou dat kunnen we ook wel zeggen. Onze oude tante heeft inmiddels al heel wat meegemaakt. Tot voor kort hadden we het idee om de Firenza in een bad te laten ontroesten en van de oude lak te ontdoen. Daar zijn we inmiddels van afgestapt en toch maar overgestapt op het stralen van de auto. We hebben eerst een internetrondje langs diverse “straalfirma’s” gemaakt om te zien in wie we het meeste vertrouwen hadden en waar we het goedkoopste uit zouden zijn. Dat eerste was voor ons overigens het belangrijkste. We zijn uiteraard ook nog even bij diverse firma’s langs geweest. Met de firma Kerkhof in Veghel zijn we uiteindelijk in zee gegaan. Begin december is de auto naar Veghel gebracht. Met de gebroeders Kerkhof hadden we afgesproken dat ze de auto eerst voor 90% zouden aanstralen. Dit heeft als voordeel dat je de slechte plekken goed kunt zien en herstellen. De auto is nu compleet in een tweecomponenten lak gezet (menie lijkt het wel). Sommige onderdelen van de auto waren in redelijke staat en zijn gelijk in de epoxylak gezet. Na het laswerk wordt de auto afgestraald, in de epoxylak gezet en geschopeerd. Dat laatste is een soort verzinken waardoor de roest voor tientallen jaren wegblijft, heb ik begrepen. Dat vervoer naar Veghel was ook nog een hele heisa. We zijn niet in het bezit van een flinke auto met trekhaak en zeker niet van een platte trailer. Twee maal (wegbrengen en ophalen) hebben we een VW-bus kunnen lenen. Bij twee verschillende kennissen overigens. De platte trailer hebben we gehuurd. Een heel tijdrovende klus. Toen de auto afgeleverd was zou het zo’n twee weken duren voor we weer naar Veghel konden om de auto op te halen. Na drie dagen belden ze al op dat de auto klaar was, er was een auto uitgevallen. Inmiddels staat de auto alweer veilig in z’n Capelse onderkomen. Wel totaal anders van kleur, menie rood. Van het werk bij Kerkhof maken ze ook foto’s als een soort extra service. Hartstikke leuk en zeker ook belangrijk voor later om aan bijvoorbeeld een verzekeraar of taxateur te laten zien wat er allemaal aan de auto is gedaan. Bijgaand enkele door de firma Kerkhof gemaakte foto’s. Ik moet zeggen dat nu de auto gestraald is het Marck en mij best een beetje tegenvalt. Er moet heel veel gerestaureerd worden. Zo denken we de complete voorneus te moeten vervangen. Gaan we op zoek naar nieuwe voorspatborden en zal er beste veel op maat gelast moet worden. Dat wordt nog even doorsparen, maar goed een hobby mag geld kosten, toch? Bij deze dan ook weer onze oproep om hulp en bijstand. Hebt u niet al te dure spatborden, een miglasapparaat te huur of liever te leen, of raamrubbers voor weinig(zoals we dat hier zeggen), schroom niet en neem contact op!! (010-4509883, [email protected]) In de volgende Griffin meer over onze Oude Tante. Marcel en Marck Terlouw

De Firenza van Marcel en Marck Terlouw

6

Van de technische hoek To rust or not to rust Roest of blikworm als andere naam is een vervelend en niet te voorkomen verschijnsel bij de mooie oldtimers. Voorkomen is het beste en goed repareren een goede tweede. Hoe kan men roest voorkomen? Allereerst regelmatig tectyleren aan de binnenkant van holle ruimtes en natuurlijk de buitenkant. Voorafgaand aan de behandeling goed inspecteren op loszittende stukken tectyl. Deze natuurlijk goed verwijderen en controleren op roest schade. Vaak door opspattende stenen komen er beschadigingen aan de onderzijde. Daarom is een preventief regelmatig onderzoek erg belangrijk. Al met al voorkomen is beter dan genezen. Mocht onverhoopt toch de blikworm de kop op steken dan is het tijd om actie te ondernemen. Belangrijk is om te weten dat een roestplek vaak de helft groter is dan wat men ziet. Allereerst dient men alles goed weg te krabben. Bij gaten is de reparatie alleen mogelijk door middel van lassen. Daar dient men de roest ruim weg te snijden en een goed controleren op roestschade van de omliggende delen. Na lassen is het van levensbelang om de delen, die gelast zijn, goed te tectyleren. Zowel inwendig als uitwendig. Het werken met polyester dient geen aanbeveling omdat de zuren, welke in het product, zitten de blikworm aanwakkeren. Het is dus zaak dit juist te doen, hetgeen onnodige ergernis voorkomt wanneer er volgend jaar weer roest zit bij het gerepareerde deel. Bij kleine roestpunten kan men eventueel werken met een zandstraalpistool. Deze straalt via een rubberen mond een klein oppervlak. Dit dient daarna gelijk behandeld te worden omdat hier totaal geen bescherming meer op zit. Raak deze plekken dan ook niet aan met blote handen. Het zout van uw hand zal het roestproces weer starten. Kijk goed waar de roest vandaan komt en onderneem actie om dit proces te stoppen. Wanneer er roestvorming van binnenuit komt zal ergens het water naar binnen komen. Dit is vaak op te sporen door middel van een waterslang op de auto zetten en goed te kijken. Onthoud de regel: water stroomt alleen naar beneden en niet omhoog. Zoek daarom het hoogste punt op en lokaliseer het probleem. Net zoals het repareren is, is ook de nabehandeling zeer belangrijk. Allereerst een goede primer. Deze zorgt ervoor dat de lak later goed blijft zitten op het metaal. Daar overheen komt een grondverf. Daar overheen een filler om schuurkrassen en evt. randen van de verf te vullen. Daar overheen een verf en evt. afsluiten met lak. Let wel op dat de primer niet beschadigd wordt. Al met al zeker geen haast klus, want haastige spoed is zelden goed. Zorg na het repareren goed voor de nodige bescherming. Zowel binnen als buiten. Dus houd uw auto bij want immers: Beter een plek onderaan, als tien op je dak.. Herman van Eekeres

7

Even voorstellen Eylard Prummel, een van onze nieuwe leden, laat u vast kennismaken met zijn Vauxhall Victor FB.

De Vauxhall Victor FB is geproduceerd van 1961 tot 1964. Hij was leverbaar in een vierdeurs sedan versie en een vijfdeurs estate versie. Hij was voorzien van een 4 cylinder in lijn motor (1508 cc 55 pk en 1594 cc 59 pk). Standaard was hij voorzien van een drieversnellingsbak maar optioneel was een 4-bak leverbaar. De maximum snelheid bedroeg 122 km. Tevens is er van dit type een luxe uitgave geproduceerd de zgn. VX 4/90. Deze was eveneens voorzien van de 1508 cc 4 cylinder motor, echter het vermogen was 71 pk! Inclusief de VX 4/90 versie zijn er van het model FB 328.640 stuks geproduceerd. Voor zover bekend zijn er binnen onze club 3 FB`s.

8

Rij indruk van de Vauxhall Viva GT Reeds enige tijd geleden heeft Vauxhall een GT aan haar Viva-serie toegevoegd, als tegenhanger van de Opel Ralley-Kadett. Deze Viva GT werd uitgerust met de 2 liter motor van de Victor met bovenliggende nokkenas. Kort na het uitkomen van dit type waren wij in de gelegenheid wat kilometers met de wagen te rijden. Het is ons een groot genoegen geweest opnieuw met de wagen te mogen kennismaken en wel in een uitvoering, die je niet elke dag op straat tegenkomt: een door Jetten Conversions bewerkte GT. Hoewel de testrit te kort was om de hele wagen te kunnen analyseren, vinden we het leuk een paar dingen over de wagen te vertellen. Deze Viva GT was voorzien van grotere velgen en banden, mistlampen, verstralers, kuipstoelen, racestuur, een hele batterij klokken en meters, valbeugel, speed-pilot, twinmaster en een hele reparatie uitrusting. Kortom: een complete ralleywagen. Het eerste, dat opvalt wanneer je in deze Viva plaatsneemt, is de voortreffelijke zit in de een goede zijdelingse steun biedende “kuipen”. De stoelen zijn goed verstelbaar naar voren en naar achteren en van de stoel van de passagier kan ook de rugleuning achterover geklapt worden. Het stuur is klein en bijzonder goed geplaatst, evenals de versnellingspook. De meters en klokken (een stuk of vijftien in totaal) zijn goed afleesbaar, behalve die voor de olie- en de koelwatertemperatuur. Omdat het stuur klein is, moet je even om een hoekje kijken om deze meters af te lezen. De test vond plaats bij droog weer en een vrij harde wind. Natuurlijk probeerden wij eventjes uit hoe hard het kon en het viel eigenlijk een beetje tegen. De kilometerteller wilde de 160 km/uur niet passeren. Dat is dan precies even hard als destijds met de gewone Viva GT. Nu is natuurlijk de topsnelheid alleen niet zaligmakend en evenmin van groot belang bij werkelijk opschieten. De acceleratie is dat wel en nu komen we juist bij één van de grote pluspunten van deze GT: de wagen accelereert zeer fel en het is verbazingwekkend om te merken hoeveel power je nog over hebt wanneer je bij 120 km/uur aanzet om te passeren. Vreemd genoeg echter begint bij snelheden boven 120 km/uur het rijplezier minder te worden. De wagen krijgt dan aanzienlijk meer last van zijwind, hetgeen passeren tot een vrij hachelijke zaak maakt. Ook wordt het wegcontact dan wat vager, afgezien van zijwind. De motor is vrij stil, zeker voor een dergelijke wagen. De hele auto is trouwens stil te noemen, al geven de zijruiten boven de 100 km/uur een niet meer acceptabele partij windgeruis weg. Laat het wegcontact in de hogere snelheidsregionen dan wat te wensen over, in de bochten ligt de Viva tamelijk vast op de weg. De Vredestein banden, de verbeterde wielophanging, de Koni schokbrekers en de stugge vering zijn hier debet aan. Tot zeer hoge waarden blijft het stuurkarakter neutraal. Daarna begint de achterkant langzaam weg te glijden. Een eenvoudige stuurcorrectie brengt de zaak echter weer in het reine. De wagen stuurt bijzonder prettig: precies direct genoeg en beslist niet zwaar. Parkeren is dus geen bezwaar. Ook de versnellingsbak is een plezier om te bedienen via de goed geplaatste versnelllingspook. De versnellingsverhoudingen zijn goed gekozen en de synchronisatie is fantastisch. Het bereik in de versnellingen is opvallen groot. Men kan lekker doortrekken (de motor is van wat toeren helemaal niet bang en geeft zelfs bij een vrij hoog toerental zijn maximum koppel af), maar men kan evengoed schakellui zijn, daar de motor zeer soepel is. De hoogste versnelling is in stadsverkeer nog juist bruikbaar. Bij ongeveer 3000 toeren ligt het kritieke toerental van de motor. Dan begint de cardanas onder de vrij geprononceerde cardantunnel hevig te trillen. Even wat gas erbij lost de zaak op.

9

Al met al zijn we toch onder de indruk geraakt van de prestaties van de wagen. Men moet deze wagen eigenlijk zuiver als ralleywagen beschouwen en in dat licht bezien is wat windgeruis zo erg nog niet. De remmen op de testwagen voldeden niet aan onze verwachtingen. Na ontluchting van het remsysteem en bijstellen van de trommelremmen achter en controle van de servobekrachtiger werden veel betere resultaten bereikt. De schijven voor en de trommels achter deden verder fadingvrij hun werk. Wat verder opviel aan een wagen van deze prijsklasse was het pietluttige asbakje boven op het dashbord en het rudimentaire handschoenenkastje, dat van bouten enorm lijkt, maar toch weinig spullen kan bevatten. Jammer is het, dat de ruitenwissers maar één snelheid hebben. Geen belangrijke zaken weliswaar, maar toch hinderlijk en in het oogspringend genoeg om even te vermelden. Al met al hebben we zeer genoten van het rijden met de Viva GT Team CAr en als een dergelijk korte test een conclusie toestaat, dan moet die toch gunstig luiden. De Vauxhall Viva GT is een wagen, die snel accelereert, goed op de weg ligt en zich bijzonder prettig laat bedienen. Helaas hebben we geen enkele meting kunnen verrichten; wellicht waren er dan verrassende resultaten uit de bus gekomen. Uit: Liva Post (officieel orgaan van de Leerlingenvereniging van het Instituut voor de Autohandel) 11e jaargang nr 3 dec./jan. 1969/1970

10

FEHACTIVITEITEN Nieuwe APK-regeling: Klassiekers hoeven minder vaak naar de keuring De nieuwe APK-regeling voor klassiekers is per 1 januari 2008 ingegaan. Klassiekers met een bouwjaar 1978 en ouder hoeven vanaf volgend jaar niet meer jaarlijks, maar eens in de twee jaar naar de APK-keuring. Klassiekers van vóór 1 januari 1960 (datum 1e toelating) worden geheel APK vrijgesteld. Er komt geen APK voor motorfietsen. FEHAC-lobby heeft succes gehad Met de versoepeling van de APK voor klassiekers is een kroon gezet op jarenlang intensief lobbywerk door de FEHAC. Het argument dat klassiekers in handen zijn van liefhebbers die zelf voor goed onderhoud zorgen, en weten hoe belangrijk dit is, was doorslaggevend. In 2011 zal de nieuwe APK-regeling worden geëvalueerd om te kunnen beslissen of de nu geldende frequentie van keuren naar boven of naar beneden kan worden bijgesteld. Pas in 2009 krijgen de keurmeesters het echt minder druk Het invoeringsregime dat ingegaan is per 1-1-2008 is als volgt: 1. een voertuig van vóór 1960 (niet zijnde een bus of taxi) hoeft vanaf 1 januari 2008 niet meer gekeurd te worden, ongeacht het gewicht; 2. voor een personenauto of bestelwagen van na 1960 en minimaal 30 jaar oud geldt dat dit voertuig nog steeds moet verschijnen op of voor de verloopdatum van de laatste APK. Voorbeeld: een klassieke auto uit 1977 (die is in 2008 ouder dan 30 jaar) die op 10 oktober 2007 voor het laatst gekeurd is, heeft een APK met vervaldatum per 10 oktober 2008. Deze auto moet uiterlijk 10 oktober 2008 weer gekeurd worden en krijgt pas dan een APK-goedkeuring die 2 jaar geldig is. Deze categorie moet in 2008 dus nog wel gekeurd worden, maar daar wordt in 2009 voor het eerst een jaartje overgeslagen. Pas volgend jaar krijgen de keurmeesters het dus wat minder druk. 3. een vrachtwagen van na 1960 moet nog steeds elk jaar gekeurd worden op of voor de verloopdatum van de laatste APK-goedkeuring; dan krijgt hij weer een APK-goedkeuring die dus maar 1 jaar geldig is. Onderhoud eigen verantwoordelijkheid Hoewel het een goede zaak is dat de keuringsfrequentie voor klassieke voertuigen is verlaagd, brengt dit wel een grotere verantwoordelijkheid voor de eigenaar van het voertuig met zich mee. De eigenaar zal nog meer zorg aan het onderhoud en de veiligheid van zijn voertuig moeten besteden. Niet alleen in zijn eigen belang of dat van zijn voertuig, maar ook voor andere weggebruikers en voor het imago van de klassiekerwereld in het algemeen. Het veilige gebruik en het goede onderhoud moet ook worden waargemaakt. In de Driver’s code, die op de FEHAC-website is te vinden, wordt dat ook nog eens benadrukt. Het nieuwe APK-regime geldt niet voor bussen en taxi's, omdat die vaak intensiever worden gebruikt voor personenvervoer. Vrachtwagens (dus voertuigen met een gewicht van 3500 kg of meer) vanaf 1960 en jonger moeten nog wel jaarlijks naar de APK. De EU-richtlijn over periodieke voertuigkeuring staat voor deze categorie voertuigen geen lagere frequentie toe. Hoofdlijnen nieuw APK-keuring -Tweejaarlijkse keuring van personen- en bestelwagens, ouder dan 30 jaar -Voor voertuigen van de bouwjaren 1960-1978 gaat de tweejaarlijkse keuring pas in nadat het voertuig in 2008 is gekeurd. Pas in 2009 wordt voor het eerst een keuringsjaar overgeslagen. -Vrijstelling per 1-1-2008 voor alle historische voertuigen van vóór 1960 -Geen APK voor motorfietsen -Eigen verantwoordelijkheid voor onderhoud gaat grotere rol spelen.

11

In veel Duitse steden geen toegang meer voor vervuilende auto´s Per 1 januari 2008 is het door een aantal Duitse steden verboden om met oudere auto’s de binnenstad in te rijden. Aan de rand van de stad parkeren en verder met de tram is de bedoeling. Auto’s -ook buitenlandse- die wel deze binnensteden in willen, moeten een speciaal vignet hebben. Berlijn en Keulen gaan voorop Er komt in een aantal Duitse steden een milieuzone waar alleen auto’s met een speciaal vignet in mogen. De meest vervuilende auto’s krijgen geen vignet en moeten buiten de milieuzones blijven. In Berlijn, Keulen en Hannover is de beperkt toegankelijke milieuzone al ingevoerd per 1 januari en meer Duitse steden zullen volgen. In Nederland is veel kritiek op deze maatregel: het moet niet per stad maar Europees breed ingevoerd worden, de maatregel is nauwelijks bekend en Nederlandse toeristen zullen erdoor worden overvallen. Bovendien zijn er ook nog eens drie verschillende vignetten. Kortom chaos wordt gevreesd en argeloze landgenoten kunnen worden beboet vanwege het ontbreken van het noodzakelijke vignet. Voor klassieke voertuigen een vrijstelling In Duitsland maakt de NVG, de Nutzfahrzeug Veteranen Gemeinschaft, zich sterk voor de belangen van de klassieke vrachtauto’s. De Nederlandse vertegenwoordiger van die organisatie, oud FEHAC-bestuurslid Piet van Berne, meldt ons dat de DEUVET (de Duitse zusterfederatie van de FEHAC) het samen met de NVG het voor elkaar gekregen heeft, dat klassieke voertuigen vrijgesteld worden van dit verbod. Deze toestemming is op hoog niveau gegeven: door de Duitse Bundesrat, die qua rol vergelijkbaar is met onze Eerste Kamer. Aanvankelijk betrof de regeling alleen Duitse klassiekers die via de kentekenplaat herkenbaar zijn als historische voertuigen. Bij onze oosterburen is een historisch voertuig namelijk aan de kentekenplaat herkenbaar doordat het kenteken eindigt met een zwarte H of als de plaat rode letters heeft: met 07 als aanvangcijfers. Omdat het op Europees niveau aanvechtbaar is dat buitenlandse historische voertuigen met een vergelijkbaar systeem van aparte kentekenplaten niet onder de vrijstellingsregeling zouden vallen, wordt nu ook voor Nederlandse klassiekers een uitzondering gemaakt. Ze moeten dan wel een voor historische voertuigen bedoelde en als zodanig herkenbare kentekenplaat voeren. De donkerblauwe historische kentekenplaat met witte cijfers en letters is als zodanig voldoende herkenbaar en voldoet aan de Duitse ontheffingscriteria. Deze voertuigen mogen dus (wel altijd mét de klassieke kentekenplaat) de voor vervuilende voertuigen gesloten verklaarde gebieden in, zonder het voeren van het voorgeschreven vignet. De vrijstelling in Nederland Ook Nederland kent een paar steden, o.a. Utrecht en Eindhoven, een vergelijkbaar verbod. Bij ons gaat het alleen nog om de oudere vrachtauto’s op diesel. Dat verbod heeft al tot het onbedoelde effect geleid dat een deel van de collectie van het DAF-museum nu niet meer op eigen kracht het museum in en uit kan. In Nederland is niet gekozen voor een permanente ontheffing, maar voor het verlenen van een incidentele (dag)ontheffing voor dieselvrachtauto’s. Voor klassieke vrachtauto’s die op benzine of LPG rijden, geldt een automatische, langdurige ontheffing zonder dat die aangevraagd hoeft te worden: die vallen dus buiten de beperkte toegangsregeling in de milieuzone. Gemeenten kunnen wel incidenteel ontheffing verlenen om in de milieuzone te rijden met een klassieke dieselvrachtauto. Zo heeft de gemeente Utrecht een digitaal loket voor dagontheffingen: www.utrecht.nl/milieuzone en dan doorklikken op ‘aanvraag dagontheffing’. Verleende ontheffingen worden niet meer op papier verstuurd. Of er een ontheffing is verleend, kan worden ingezien via internet: www.milieuzones.nl/ontheffingen en

12

dan doorklikken op ‘kentekencontrole’. Voor nadere vragen over incidentele ontheffingen kan men terecht bij de contactpersonen milieuzone van de gemeenten. Aantal oldtimers in zeven jaar verdubbeld VOORBURG (ANP) 5 december 2007 Nederland telde begin dit jaar bijna 323.000 oldtimers, ofwel motorvoertuigen van 25 jaar of ouder. Dat zijn er tweemaal zoveel als in 2000. Van de 'oudjes' is ruim zes op de tien een personenwagen. Dat meldde het Centraal Bureau voor de Statistiek woensdag. Het aantal oldtimer personenwagens groeide in zeven jaar tijd met 68 procent tot 204.000. Maar de grootste stijging was weggelegd voor het aantal motorfietsen op leeftijd. Dat verdrievoudigde tot ruim 95.000. Het aantal oude bedrijfswagens (onder andere bestelauto's, vrachtauto's en bussen) verdubbelde tot bijna 24.000. Het totale wagenpark bestond in 2007 voor bijna 2,5 procent uit oldtimers. Afgezien van het mogelijke emotionele aspect is een voertuig van 25 jaar of ouder ook aantrekkelijk omdat er geen wegenbelasting voor hoeft te worden betaald. Een groot deel van de oude wagens en motoren is nog betrekkelijk jong, dat wil zeggen niet ouder dan 35 jaar. CBS-cijfers geven verkeerde indruk van de groei van het aantal oldtimers Begin december werd door het CBS als Sinterklaassurprise een bericht de wereld ingestuurd over een verdubbeling van het aantal oldtimers in zeven jaar (zie kader). Dit bericht werd door een aantal kranten overgenomen, haalde het NOS Journaal op televisie en belandde op een aantal automotive websites. Hoog tijd om even wat recht te zetten en uit te leggen hoe het werkelijk zit met de groei van het aantal oldtimers. Groei vooral uit overblijvers in bestaande jaargangen Het aantal ‘Oldtimers’ is niet verdubbeld, maar met 50% toegenomen. Het totale park voertuigen is groter geworden: inmiddels bijna 10 miljoen voertuigen. In 2000 was 2,2 % van het totale voertuigenpark ouder dan 25 jaar en had daarmee de status van ‘Oldtimer’. In 2007 is dat percentage gegroeid naar 3,3 %. Een stijging van 50%. De groei van het aantal klassieke personenauto’s komt vooral door wat nog is overgebleven van de topverkopen van voertuigen in de jaren ‘70. In 1978 bijvoorbeeld -30 jaar terug- werden maar liefst 581.458 nieuwe personenauto’s in 1 jaar verkocht. Ter vergelijking: in 2005 werden 465.196 nieuwe personenauto’s verkocht. Bij die hoge verkoopcijfers eind jaren ’70 is het ook vanzelfsprekend dat er relatief veel auto’s uit die jaren na 25 jaar nog over zijn. Auto’s worden ook kwalitatief steeds beter; er wordt langer mee gereden. Van de jaargang personenauto’s uit 1978 zijn er nu nog 12.578 in ons land geregistreerd: 2,19% van het oorspronkelijke aantal. Gemiddeld blijven er 10.000 personenauto’s uit elke jaargang over en alleen al daarom stijgt het aantal klassieke personenauto’s elk jaar met ongeveer 10.000 stuks. In de laatste zeven jaar in de periode 2000-2007 waren dat er dus ongeveer 70.000. Vooral de groei in het aantal motoren valt op Uit de CBS-cijfers blijkt verder een forse toename van het aantal klassieke motoren. Waren het er in 2000 nog 33.000 stuks, in 2007 zijn het er meer dan 95.000. Deze groei is te verklaren doordat motoren niet direct gesloopt worden. Vooral omdat motoren makkelijker kunnen worden gestald en er geen APK voor motoren is, blijven er meer bewaard. De groei van het aantal 25-plus voertuigen sinds 2000, komt voor 50% voor rekening van personenauto’s. Het aantal motoren neemt 40% van de groei voor zijn rekening.

13

Bedrijfswagens vormen 8 % van de groei. Op basis hiervan kan ook niet worden geconcludeerd dat er een verdubbeling is van het aantal ‘Oldtimers’ = Klassieke auto’s, zoals naar aanleiding van het ANP-bericht veelvuldig in de media was te lezen. De gemiddelde jaarlijkse kilometrage van een klassiek voertuig bedraagt 1894 km. Dit bleek uit de enquête van de FEHAC/FIVA begin 2007. De groep die jaarlijks meer dan 3500 km rijdt is maar 9%. Natuurlijk is de belastingvrijstellng voor 25-plussers aantrekkelijk, maar dat alleen is hoogstzelden dé doorslaggevende reden waarom een klassieker wordt aangeschaft. Belangrijkste conclusie: de grootste groei komt vooral door de algemene veroudering van het Nederlandse (personenauto) wagenpark en zeker niet door de bewuste aanschaf van een ‘Oldtimer’ vanwege de vrijstelling van Motorrijtuigenbelasting. Historie op Assen De zomer 2007 had een mooi ritme: door de week matig weer, maar in het weekend veel beter. Het weekend van 29 en 30 september vormde daarop een grote uitzondering: juist in het weekend dat de FEHAC haar jubileumevenement Historie op Assen organiseerde kwam het water in Noord Nederland op beide dagen met bakken uit de lucht. Toch was er in de barre omstandigheden veel moois te zien in Assen: dat blijkt uit de foto’s op deze pagina’s. 100 clubs tonen hun mooiste voertuigen De helft van de FEHAC-leden was vertegenwoordigd op Historie op Assen: zijn toonden hun mooiste voertuigen aan het publiek. Voor het evenement waren ook vertegenwoordigers uit de politiek uitgenodigd: de FEHAC was erg blij met de komst van Tweede Kamerlid Roland Kortenhorst, de voorzitter van de vaste commissie voor Verkeer & Waterstaat. Ook de burgemeester van Assen kwam in zijn eigen Volvo Amazone kijken wat er op ‘zijn’ TT-circuit allemaal gebeurde. Duurzame relatie Vooraf waren clubleden uitgenodigd bij wie dezelfde klassieker al heel lang een vast onderdeel van het leven is geworden: wie heeft de langste duurzame relatie met hetzelfde klassieke voertuig. Daarbij bleek soms dat hetzelfde voertuig al vóór de oorlog in het bezit is van een zelfde familie. De langste duurzame relatie is die van de fam. Roosendaal met een prachtige Mercedes Benz Nürnberg uit 1932 die met het originele provinciale kenteken te zien was en een ereronde reed op het circuit. Wat bij de duurzame relatie verder opviel dat het vaak gewone gebruiksauto’s zijn die bewaard zijn gebleven, vaak van vader op zoon of dochter. Voor herhaling vatbaar Door de ledenvergadering van de FEHAC zal besproken worden of een dergelijk evenement voor herhaling vatbaar is. De formule waarbij de clubs hun mooiste voertuigen tonen is aantrekkelijk en biedt de FEHAC een prachtige mogelijkheid om het mobiel erfgoed aan de beleidsmakers te tonen. Er ging -mede door de overvloedige regen- organisatorisch wel wat mis, zo was het parkeerterrein nauwelijks begaanbaar, stonden stands echt onder water, waren de toiletten lastig te vinden en ontbrak de bewegwijzering grotendeels. Allemaal aandachtspunten voor een eventuele volgende keer.

14

Vauxhall Firenza Bouwjaar 1971 Productieaantal 18.352 (van 1971 tot 1973)

Vauxhall VX 1800 FE Bouwjaar 1978 Productieaantal 25.185 1800 en 2300 cc (van 1976 tot 1978)

15

De nieuwe aanwinst van onze bestuurleden Thed en Marian de Wilde een Royal Coupé

16

Het verhaal van een stoffige Cresta In ons bedrijf (F. v.d. Valk & Co`s Automobiel Mij NV, den Haag) was het destijds de gewoonte, dat de verkoper maandelijks zijn afrekening kreeg op basis van de gemaakte transacties, inclusief inruil. De chef-verkoop had zijn vaste maandsalaris. Ergo, die automobielen, die niet naar de “handel” gingen, werden in een hoek gezet en niemand keek er meer naar om. (men had er immers geen financiële belangen meer in!) Jarenlang heb ik tegen dit systeem gestreden, echter zonder resultaat. Zo liep ik in 1961 regelmatig tegen een ogenschijnlijk fraaie Cresta met 38.000 km op de teller aan, die in onze kelder in een hoek was “ weggedrukt”. Aangezien ik uit hoofde van mijn functie mede verantwoordelijk was voor de bedrijfsresultaten begon dit verschijnsel mij de keel uit te hangen en liet ik deze voor fl 3.850,-- ingeruilde Cresta “ naar boven” komen voor een goede wasen poetsbeurt met de bedoeling er zelf mee te gaan rijden. Had ik dit maar nooit gedaan!! Reeds kort na ingebruikname moest ik de kwalitatief toch al niet te beste “Englebert” –banden laten vervangen. Enig gerammel in het ondergebeuren gaf de vervanging van de schokdempers als resultaat. Niet lang daarna strandde ik met een uitlaatsysteem, dat er genoeg van had. Plotseling ging de “PA” ook voor stoomboot studeren: radiateur naar “Bloksma” met de financiële gevolgen vandien. Terugkomende van de sprotwagen-races in Zandvoort hoorde ik in de buurt van Sassenheim een zacht gerommel in het “vooronder”. Als ik het gaspedaal hééél voorzichtig bediende zoefde hij naar de werkplaats, alwaar op maandagmorgen werd vastgesteld: drijfstanglagers uitgelopen. Dus nieuwe krukas, nieuwe lagers en als nieuw liep-t-ie weer. En iedereen maar zeggen “Wat heb jij een mooie auto!” Maar u heeft waarschijnlijk al eens eerder van mijn uitspraak gelezen van een (ontevreden) Vauxhall VX 4/90-rijder: “Het kopen van een mooie auto, die niet deugt, is gelijk het huwen van een mooie vrouw, die niet kan koken!” Aangezien ik in mijn Vauxhall-jaren nimmer zelf een auto heb verkocht, had ik het moeilijk toen een jonge ondernemer uit mijn vriendenkring vroeg of deze mooie glimmende auto ook te koop was…… Ik kon geen “nee” zeggen en na een proefrit sloot hij met de verkoopafdeling een “deal” voor …. fl 3.600,-- : dit was toch wel het neusje van de zalm, want Frans reed er immers zelf in! Goed, enkele weken daarna een noodkreet vanuit een benzinestation nabij Amsterdam: “hij maakt zo´n raar geluid…” Een monteur met mijn andere Vauxhall + sleepkabel naar Amsterdam gestuurd; diagnose…. uitgelopen drijfstanglager. Na thuiskomst de relatie mijn auto meegegeven en hem verteld dat we zijn mooie Cresta wel even goed (uiteraard zonder kosten) zullen nakijken…. Wederom een nieuwe krukas + lagers en de nog steeds tevreden relatie ging weer op pad. Gelukkig heeft hij er niet lang meer mee gereden, want hij werd verliefd op een Fiat 1500 Spider. Van de Cresta heb ik nooit meer iets vernomen en de relatie vertelde aan eenieder, dat hij bij mij zo´n fijne betrouwbare Vauxhall had gekocht met prima garantie! Als u even stil gaat zitten rekenen dan komt u ook wel tot de conclusie, dat zo´n auto toentertijd eigenlijk direkt naar de “handel” had moeten gaan, want wij zijn er letterlijk op “leeg gelopen”. En dit gebeurde met een auto die 50 jaar geleden op de markt kwam met een heel futuristische Amerikaans aandoende body. Frans Vrijaldenhoven

17

Vauxhall in oude advertenties

18

Vauxhall Griffin zonder voetjes Na een tijdje met de Vauxhall te hebben rondgetoerd kwam het tankmetertje dicht bij het nulpunt. Dus het werd tijd om even langs de pomp te gaan om het holle geluid uit de tank te laten verdwijnen. Na diverse inknijpingen in het handvat van de slang, was de tank weer tot het randje gevuld. Nog even naar de kassa. Daar zat een flinke dame achter de kassa om de rekening te innen. De ruimte waar zij zat was niet zo groot. De dame zat aardig krap tussen de muur en de toonbank. Maar ze lachte vriendelijk naar mij en had daar waarschijnlijk geen last van. De zaak was overdreven versierd voor het Paasfeest, dat over een paar weken ging plaats vinden. Overal lagen gekleurde eieren tussen de schappen en de gele kuikentjes staken de kop op tussen de olieflessen. Op de toonbank stonden een hele serie kleine gekleurde bolletjes in het rood blauw, groen rood, wit en niet te vergeten veel Geel gekleurde, vanwege de Pasen. Ze waren voorzien van oogjes, voetjes en een staartje, waar op de tekst stond Vauxhall en een afbeelding van de Griffin, het logo van het merk Vauxhall. Ze vertelde mij dat ik er een uit mocht zoeken. Bij elke tankbeurt kon ik zo,n gekleurd bolletje krijgen. Mijn keus viel op het lichtblauwe exemplaar.Thuis gekomen plakte ik hem op de kast. Van daar had hij een mooi uitzicht op de tuin. Hij zag er grappig uit. Verder schonk ik er geen aandacht meer aan het lichtblauwe bolletje. De volgende morgen toen ik aan het ontbijt zat hoorde ik plotseling een zacht gehuil. Ik kon het geluid niet thuis brengen en genoot verder van mijn ontbijt. Maar het zachte gehuil kwam weer terug. Ik keek de hond aan maar die haalde allebei zijn schouders op en begreep er ook niets van. Het geluid kwam van onder de kast. Ik ging op mijn knieën, keek onder de kast en daar lag mijn lichtblauwe bolletje, die ik de vorige dag op de kast had geplakt, op de grond. Ik zei: “Wat is er aan de hand?” Hij vertelde dat hij vannacht van de kast was gevallen. Ik zei “Dat is toch niet zo erg. Loop maar mee dan zet ik je weer op je plekkie.” Ik dacht een pratend bolletje, dat kan toch niet. Ik wreef nog even in de ogen maar het was toch echt waar. Ik stond op en zei: “Waar blijf je nou?” Het licht blauwe bolletje riep: “Ik kan niet meer lopen. Ik heb geen voeten meer.” Meteen keek ik naar de kast. Zijn voeten zaten daar nog opgeplakt. Dat was een probleem. Het onderstel was van de romp gevallen. Tja hoe krijg je dat weer goed want bolletjesdokter ben ik natuurlijk niet. Ik dacht: “Ga even langs bij het tankstation. Misschien kunnen ze mij daar verder helpen.” en stopte het licht blauwe bolletje in mijn zak en startte de Vauxhall. Onderweg praatte het bolletje honderd uit over zijn familie. Vertelde dat ze met miljoenen op de wereld waren gezet. Rode Blauwe Groene Gele Witte Zwarte in allerlei kleuren. Er was ook een grote goudkleurige Bol. Aan de zijkanten stonden de afbeeldingen van de Griffin in het rood afgebeeld. Maar hoe je daar aan moest komen wist hij niet. Maar die vond hij wel een beetje eng. Hij heeft het lichaam, de achterpoten en de staart van een leeuw, de voorpoten en de vleugels van een adelaar. Ik zei dat hij daar niet bang voor hoefde zijn. Op onze Vauxhall zit ook zo’n Griffin. Het is een Mythologisch monster, dat optreedt als bewaker van een schat. De Vauxhall is de schat en die wordt door hem bewaakt. Hij heeft nog niemand kwaad gedaan. Het lichtblauwe bolletje voelde zich helemaal op zijn gemak. Bij het Tankstation aangekomen, liep ik naar de flinke vrouw achter de kassa en vertelde haar van de afgevallen voetjes. Ik zei: “Hij kan het zelf wel vertellen wat er gebeurt is. Ik heb hem in mijn zak.” “Hallo meneer,” riep de flinke dame, “zo’n bolletje kan toch niet praten.” Ze geloofde mij niet en ik zag dat de lachspieren op haar gezicht de benodigde moeite hadden om niet spontaan in schaterlachen uit te barsten. Met de hand voor haar mond kwam een wat varkensachtig snaterend geluid tussen haar vingers door en ze keek een beetje naar beneden. Ik kon zien dat ze mij niet serieus nam (gelijk had ze).

19

“Nou meneer,” zei ze “als hij toch kan spreken, laat hem dan maar zien.” Ik zei: “niet zo hard zeggen anders hoort iedereen het.” Er waren aardig wat mensen in de zaak aanwezig. Ik viste het lichtblauwe bolletje uit mijn zak, legde hem op mijn hand en met mijn andere hand schermde ik hem een beetje af voor de omgeving. “Vertel het maar aan deze mevrouw.” Het lichtblauwe bolletje vertelde zijn verhaal, dat hij van de kast was gevallen, niet meer kon lopen, dat zijn pootjes thuis op de kast hingen en hij wilde ze graag weer onder zijn bolletje hebben zodat hij weer kon lopen. “Kan nu alleen nog maar rollen. Ik lijk wel een bal.” De flinke vrouw ging gestrekt en zat nu wel degelijk klem tussen de toonbank en de muur. De chef en een glaasje water moesten eraan te pas komen om haar weer bij te brengen. De chef vroeg wat er was gebeurd. Hij geloofde niets van het verhaal en zei tegen mij:

”Ga maar even mee en vraag maar even raad bij die grote goudkleurige bollen. Die daar, waar de rode Griffins aan de kant op staan afgebeeld. Ze liggen links achter in het schap.” Het was natuurlijk uitgelekt bij het andere personeel en de klanten dus die liepen een beetje achter mij aan om te zien wat er ging gebeuren. In de verte zag ik de flinke dame met haar collega’s heftig praten. Zij had het lichtblauwe bolletje zien praten en probeerde hen te overtuigen. (Waarschijnlijk wordt ze door de Chef met ziekteverlof gestuurd, denk ik) Ik vond het niet fijn met die mensen in mijn nek en vroeg aan de Chef of ik niet even op een stil plekje kon praten met de gouden Griffin Bol. “Natuurlijk,” antwoordde hij “klant is koning.” Hij trok er wel een raar lacherig gezicht bij. Ik dacht nog ga ook maar vast een glaasje water halen voor je zelf. We liepen het kantoor binnen. Dat was een mooi plekje. Ik zette de grote gouden Griffin Bol op tafel en viste mijn kleine lichtblauwe bolletje uit mijn zak en wilde hem neer zetten maar hij had geen pootjes en viel meteen weer om. Maar met twee lege bougiesdoosjes als steun bleef hij wel overeind. Het gesprek begon maar ik kon er geen touw aan vastknopen. Het ging heftig op zijn Griffins niet te volgen. Kende veel talen maar Griffins nee. Na een tijdje waren ze er uit. Het lichtblauwe bolletje vertelde mij dat we in de Vauxhall moesten stappen en richting het noorden moesten rijden. Daar lag aan een groot blauw meer het Griffindorp. Daar is ook een hospitaal en kunnen ze mijn voetjes weer op de goede plek zetten. De Chef werd gedag gezegd en ook nog even naar de flinke dame gezwaaid. Die zat daar met hoofd als vuur, paste wel leuk bij de paasversieringen. Nog even langs huis om de pootjes van de kast te halen. Ik zette het lichtblauwe bolletje in de asbak. De Vauxhall zette zich in beweging richting het Griffindorp voor de meest vreemde opdracht die hij ooit van zijn Chauffeur had gekregen. Het lichtblauwe bolletje lag lekker in de asbak, deed de oogjes toe en snurkte de hele reis. Dat er zoveel kabaal uit zo,n klein bolletje kon komen had ik nooit gedacht. De radio zette ik maar wat harder anders hoorde ik alleen maar gesnurk. Na zo’n 2 uur rijden kwamen we op de plaats van bestemming. Aan een prachtig blauw meer was een dorp gebouwd. Huizen allemaal in rood, groen, geel, zwart en nog veel meer felle kleuren.We reden onder een grote boog door waar met grote letters op stond “GRIFFINDORP”. Het krioelde van de bolletjes. De een stond vis te verkopen. Een andere liet de hond uit. Weer een andere zat te vissen in het meer. Op de hoek was een café met een groot terras aan de voorkant. Daar zaten honderden bolletjes te kijken naar een groot scherm.

20

Daar werden films vertoond van Vauxhall en Bedford. Ook werd er flink bier ingenomen van het merk Griffin Chev, een belgisch bier speciaal gebrouwen voor de Griffin bolletjes. Het Chev was afgeleid van de Vauxhall Chevette. Sommige bolletjes hadden wat te veel bier ingenomen en rolde over de grond. Dus die waren aardig blauw. De blauwe bolletjes hadden daar geen last van want dat was niet te zien vanwege de kleur. De andere werden een beetje glazig van kleur. Ik vroeg aan een zwart bolletje die voor agent speelde waar het hospitaal was. We moesten 2 keer links en 2 keer rechts en het klopte als een bus. “Griffin Hospitaal” stond er boven het gebouw. Binnen achter de balie zaten 2 van die grote Gouden Griffin bollen. Ze vroegen wat we kwamen doen. Ik vertelde van de pootjes. “U loopt hier de gang uit en u ziet 6 deuren. Een rode, een blauwe, een gele, een groene en een witte. En die blauwe, daar gaat u naar binnen.” Het lichtblauwe bolletje rilde een beetje van angst. Wat zou er nu gebeuren? Gaat het pijn doen of zal het mee vallen? Ik klopte aan de blauwe deur en een grote gouden bol deed de deur open. Het was binnen een chaos; overal lagen blauwe bolletjes op bed. De een was een oog kwijt, de andere had geen voetjes meer. Van weer andere lagen de voelsprieten naast het bed. Wat een zooitje! Een grote gouden Griffin zag wat er aan de hand was. Hij pakte de voetjes van mijn licht blauwe bolletje, smeerde ze in met lijm en plakte ze weer onder het rompje van mijn bolletje. Na het tonen van de papieren van de zorgverzekeraar konden we weer naar huis. Gelukkig was ik aanvullend verzekerd. Toen we naar huis reden, zijn we nog even langs het Tankstation gegaan waar ik aan de flinke dame nog even wilde laten zien hoe goed mijn blauwe bolletje er van was afgekomen. Ik viste het bolletje uit mijn zak en zei: “zeg maar even dag tegen mevrouw.” Er kwam geen woord meer uit. Hij zei niets meer en bewoog ook niet meer. “Zie je wel, ik heb het gedroomd,” zei de vrouw. “Dan heb ik het ook gedroomd,” zei ik. Laten we het daar maar ophouden dachten we allebei. Het licht blauwe Griffin bolletje zit nu weer op de kast geplakt met het uitzicht op de tuin en is muisstil. Als Lichtblauw Griffin bolletje geboren worden is ook niet alles. Maar soms doet een glaasje water voor de flinke dame wonderen. Carl Peters, Lelystad

Eerste file van Nederland op herhaling Op 8 maart j.l. ging in het kader van 125 jaar ANWB Wegenwacht de eerste file van Nederland op herhaling. Op verzoek van de FEHAC waren velen in hun klassieker afgereist naar de N269 bij Hilvarenbeek. ( De oorspronkelijke locatie van de eerste file was op Oudenrijn) Daar werd onder grote belangstelling van het publiek de nieuwe televisiecommercial van de ANWB opgenomen, als opmaat naar de filevrije dag van 9 oktober 2008. Ook ons lid Teun Rietdijk was met zijn Vauxhall Velox L-type aanwezig bij deze happening.

21

Evenementen 2008 13 april 2 t/m 4 mei 16 t/m 18 mei 11 t/m 13 juli 30 augustus 6 t/m 20 september 4 october 25 october

Voorjaarsrit in Twente Europese Vauxhall en Bedford Meeting, Lundoe, Denemarken Kampeerweekend in Uithuizermeden (Groningen) VBOA Rally Billing Aquadrome Northampton, Engeland Rit met barbecue te Harmelen Internationale Vauxhall Meeting, Sydney-Canberra- Bathurst, Australië Technische dag Diner en avondrit, Haarlem

Overige evenementen 11 mei 15 juni

Molenrit, Goes, info: www.molentochtgoes.nl Nationale Oldtimerdag, Lelystad, info: www.oldtimerdaglelystad.nl of 0320-233014 22 juni Auto Jumble, Waalwijk, MG Car Club 19 t/m 21 sept 45e Monsterrit, info: 075-6141208 of 06-43559217

Clubartikelen Mocht u belangstelling hebben voor een of meer van onderstaande artikelen, neem dan contact op met Ynze van Kampen telefoon 024-3974051. Alle prijzen zijn exclusief verzendkosten. Indien op voorraad dan zijn de clubartikelen ook verkrijgbaar op de clubevenementen. Pet Beer Spiegel met logo Club T-shirt Emaille schild Windlicht Vauxhall senseo mok

22

5,00 11,75 47,50 9,50 15,00 5,00 4,00

Vauxhall Heritage T-shirt Vauxhall Heritage Trui Vauxhall Heritage Baseballcap Vauxhall Heritage Reverspeld Vauxhall Heritage Sleutelhanger Griffioen op houten voet t.g.v. het 10 jarig bestaan Vauxhall Owners Club Holland T-shirt

12,50 39,00 12,50 5,50 15,00 47,50 11,00

23

Indien onbestelbaar retour: t’Sander 50, 7522 AM Enschede

24