Officieel orgaan van Vauxhall Owners Club Holland

GRIFFIN Officieel orgaan van Vauxhall Owners Club Holland

-De curieuze Griffon -Internationale Vauxhall Bedford Meeting in Engeland -Vauxhall in de Nederlandse autosport 1978 deel 2 -Kampeerweekend in Lathum

22e jaargang, nr. 2, juli 2009

Voorzitter Colofon Griffin Griffin is het officieel orgaan van de Vauxhall Owners Club Holland. Het verschijnt vier maal per jaar en wordt toegezonden aan alle leden. Losse nummers zijn à € 2,-- (excl verzendkosten) via het secretariaat te verkrijgen. Bij te late betaling zullen de exemplaren van de Griffin onder rembours worden toegezonden! Vauxhall Owners Club Holland De Vauxhall Owners Club Holland (VOCH) stelt zich tot doel het in stand houden van automobielen van het merk Vauxhall in de ruimste zin van het woord. De vereniging is opgericht op 6 september 1987 en is aangesloten bij de Federatie Historische Automobiel en Motorfietsclubs (FEHAC), de Vauxhall Bedford Opel Association (VBOA) en de Contactgroep Automobiel- en Motorrijwielhistorie (CONAM) Advertenties Het plaatsen van advertenties op de website en in de Griffin is voor leden gratis. Periodieke plaatsingen: inlichtingen bij de penningmeester. Internetadres www.vauxhallclub.nl Webmaster [email protected] Contributie Inschrijfgeld € 10,-Lidmaatschap € 37,-- per jaar Bankrelatie ING bank 30 99 52 tnv VOCH te Enschede Vormgeving en Redactie Reyer Gerritsen `t Sander 50 7522 AM Enschede 053-4335566 [email protected] Oplage 100 stuks ISSN 1389/8558 Alles in deze uitgave mag verveelvoudigd en/of openbaar gemaakt worden, mits er geen commercieel doeleind aan ten grondslag ligt.

2

Rob Hogervorst Ludolph Bohlenstraat 11 2215 EX Voorhout 0252-212215 [email protected]

Secretaresse Marian de Wilde Junker Voss Strasse 8 49832 Beesten (Duitsland) 0049-5905295013 [email protected]

Penningmeester/fehac Reyer Gerritsen `t Sander 50 7522 AM Enschede 053-4335566 penningmeester@ vauxhallclub.nl

Vice-voorzitter John Pronker Josefstrasse72 71334 Nettetal-Breyell Duitsland vice-voorzitter@ vauxhallclub.nl

Technische commissie Herman van Eekeres Radioweg 19 1098 NE Amsterdam 020-6920254 [email protected]

Evenementencom. Thed de Wilde Junker Voss Strasse 8 49832 Beesten (Duitsland) 0049-5905295013 [email protected]

Merchandising Ynze van Kampen Paulus Potterweg 51 6562 XJ Groesbeek 024-3974051 merchandising@ vauxhallclub.nl

Inhoudsopgave Van de redactie Van de voorzitter Van het secretariaat Fehactiviteiten Vauxhall in oude advertenties De curieuze Griffon De aap met het rode kontje (vervolg) Internationale Vauxhall Bedford Meeting 2009 in Engeland Tussen de grote rivieren Impressies kampeerweekend te Lathum Elk nadeel heb ze voordeel De Internationale Vauxhall Meeting 2010 Vauxhall in de Nederlandse autosport 1978 deel 2 Evenementen Clubartikelen

3 4 5 6 7 8 10 12 16 17 18 19 20 22 22

Foto voorpagina: Vauxhall A/D type Roadster uit 1914 van Alisdaire Lockhart

Van de redactie Enschede, juni 2009 Voor jullie ligt weer een Griffin met veel Vauxhall wetenswaardigheden en mooie foto´s van het ons zo vertrouwde merk. Toch is er in vergelijk met de vorige Griffins een wezenlijk verschil. Jullie zullen de Fehactiviteiten niet meer integraal aantreffen in ons clubblad. Reden hiervoor? Door de vele activiteiten die de FEHAC onderneemt blijkt bijna elke keer als ons clubblad moet worden uitgegeven dat 1/3 gevuld wordt door de Fehactiviteiten terwijl er voldoende copy aanwezig is over Vauxhall. Natuurlijk is de FEHAC een zeer belangrijke organisatie als het gaat om onze belangen. Daarom hebben we ervoor gekozen om u de mogelijkheid te bieden om in te loggen op de FEHAC site. Hoe dit werkt en hoe u toch op de hoogte kunt blijven als u geen computer heeft, kijk op pagina 6. In deze Griffin weer een bijdrage van Dries Jetten over Vauxhall in de Nederlandse autosport en tevens een interessant verhaal van Marc Houwen over de Griffon! Natuurlijk veslag van de diverse evenementen die sinds de vorige Griffin hebben plaatsgevonden met de daarbij behorende plaatjes. Kijk vooral nog even bij de evenementen want ook voor 2010 kun je alweer wat data in je agenda schrijven. Waaronder bijvoorbeeld de Internationale Vauxhall en Bedfordmeeting die in 2010 in Ierland gehouden zal worden. Ik wens jullie allen veel leesplezier toe De sluitingsdatum voor kopij voor de volgende Griffin is 18 september 2009! Reyer Gerritsen 3

Van de voorzitter Voorhout, 23 juni 2009 Sinds de laatste Griffin hebben er al weer veel evenementen plaats gevonden. De eerste van dit jaar stond gepland op 16 april. De rit die startte in Duitsland en leidden ons door het aspergegebied van Limburg. Deze rit was door John Pronker georganiseerd waarbij ook de Morris Minor Club Nederland was uitgenodigd. Het aantal deelnemers van de clubs was omgekeerd evenredig met het ledental van de clubs; de Morris Minor Club heeft 6x zo veel leden maar de VOCH had 6x zo veel deelnemers. Positief beschouwend geeft dat aan dat we altijd weer een goede opkomst hebben, ondanks het feit dat deze rit niet echt centraal lag. Eind mei opgetogen naar Groot-Brittannië afgereisd om samen met nog 9 equipes uit Holland de Britten te veroveren, nou dat lukte net niet maar zoals gewoonlijk waren wij in aantal weer het 2e land op de ranglijst. Met een gevarieerd gezelschap aan Vauxhalls gaven wij een representatief beeld van de Vauxhall-historie wat gepaard ging met nog een ander stukje Vauxhall-historie. Juist dit weekend werd de intentie verklaard om Vauxhall het GM-nest te laten verlaten om ondergebracht te worden bij het Canadese Magna. Het wordt spannend wat het definitieve beleid gaat worden en of dat ten goede zal komen aan ons merk. We zullen zien. Naast een groot aantal deelnemers uit het Verenigd Koninkrijk uiteraard ook veel deelnemers uit de rest van Europa, zoals Denemarken, Zweden, Noorwegen, Ierland en zelfs weer mensen uit Australië. Dus ook weer veel bekenden van de 1000 mile trial van 2003 gezien. Dan hebben we het afgelopen weekend nog het jaarlijkse kampeerweekend gehouden. Het was dit jaar georganiseerd door Wil en Trix van Werkhoven en Harry en Ans Grandjean. Vrijdagavond al genoten van een gezellige mooie zomeravond en zaterdag werden we na een lekker ontbijt met verse broodjes op pad gestuurd langs het mooie natuurlandschap langs de Rijn. ’s Avonds een uitgebreid buffet en zondags nog een bezoek aan museum Bronsbeek. Een uitstekend georganiseerd weekend, Wil, Trix, Harry en Ans, dank voor jullie inzet! Voor straks een fijne zomer toegewenst en hopelijk gauw tot ziens op de volgende bijeenkomst in Harmelen! Veel leesplezier. Rob Hogervorst

Vauxhall Richmond R-type 20/60 1929 van Ries van Leeuwen

4

Van het secretariaat U heeft er niets van gemerkt maar ik heb grote Vauxhallvakantie gehad! Dat kon omdat de Vauxhallclub een goed op elkaar ingespeeld bestuur heeft. Daarom wil ik vanaf deze pagina Reyer Gerritsen bedanken voor het vervangen van het secretariaat in de periode dat ik mijn huis in Heerhugowaard moest leegruimen om naar Duitsland te kunnen emigreren. Hoewel Reyer zich absoluut niet verveelt, heeft hij zich uitstekend van zijn taak gekweten. Dat gaf mij de –vooral geestelijke- rust in de wetenschap dat het secretariaat in goede handen was. Nogmaals Reyer, bedankt! Enigen van u hebben aan de bel getrokken omdat ze dit mooie blad afgelopen keer niet hadden ontvangen. Het bestuur heeft het besluit genomen om voortaan met TPG-post in zee te gaan. We hopen dat iedereen de Griffin weer zal ontvangen zoals het hoort. Inmiddels is het clubjaar al halverwege. We hebben een fantastische aspergerit, samen met de Morris Minor Club Nederland, gereden door het fraaie Limburg en natuurlijk asperges geproefd. In het aspergemuseum konden we wijzer worden omtrent groei, steken en bereiding van ons witte goud. Over de Internationale Meeting kunt u elders in dit blad lezen.

Deze koppen stonden in The Times van 1 juni 2009. Het is natuurlijk een feit dat het in de hele wereld niet goed gaat in de autobranche. Op 1 juni werd ook officieel bekend dat Vauxhall Motors Ltd. wordt overgenomen door Magna in Canada en dat General Motors failliet zal worden verklaard. Toch, als je zo’n kop leest, doet dat zeer. Vauxhall heeft 106 jaar lang mooie auto’s gefabriceerd. Toen Vauxhall nog 100% zelfstandig was, reed de Russische tsarenfamilie met dit topmerk. Na de overname in 1925 door GM ging Vauxhall nog jaren door met de eigen identiteit totdat General Motors bepaalde dat er meer type-eenheid moest komen met Opel. Vauxhall heeft deze strijd op het vaste land van Europa verloren. Laten we hopen dat Luton en Ellesmere door mogen blijven gaan en dat Magna de naam van Vauxhall in ere houdt. Er sneuvelt al genoeg dezer dagen. Veel leesplezier. Marian de Wilde

5

Fehactiviteiten In de laatst gehouden bestuursvergadering van onze club hebben we gesproken over de plaatsing van de Fehactiviteiten in de Griffin. Aanleiding hiervoor was de voor deze uitgave weer uitvoerige berichtgeving van de FEHAC. Deze zou in deze uitgave weer acht pagina`s beslaan. Dit is 1/3 van ons clubblad, terwijl er voldoende copy van uw favoriete merk voorhanden is om het clubblad te vullen. Derhalve hebben wij besloten de Fehactiviteiten niet meer integraal af te drukken. We zullen volstaan met het noemen van de inhoud. Als u in de inhoud van de Fehactiviteiten zaken ziet die u belangrijk vindt, dan kunt u op de website van de FEHAC altijd de volledige Fehactiviteiten lezen. Hiervoor heeft u wel een inlogcode nodig want ze staan op een speciale site voor de clubleden. Hoe komt u op de site van de FEHAC? Het adres van de FEHAC is: www.fehac.nl Op de Home page van de FEHAC vindt u in de werkbalk de tekst Leden. Ga hierop staan, dan verschijnt er een link naar de ledensite. Als u hierop klikt komt u op de inlogpagina. De gevraagde username is: VOCH en het password is VBOA2007. Daarmee komt u op de ledensite waar u een schat aan informatie kunt vinden w.o. de Fehactiviteiten. Mocht u niet in het bezit zijn van een computer, dan kunt u natuurlijk altijd een fysiek exemplaar toegezonden krijgen. Laat het dan even horen door mij een berichtje te geven. Reyer Gerritsen

Inhoud Fehactiviteiten mei 2009 De volgende onderwerpen die u integraal kunt vinden op de website van de FEHAC (username VOCH/password VBOA2007) komen aan de orde in de Fehactiviteiten van mei 2009: -Herhaald onderzoek naar de polisvoorwaarden van oldtimerverzekeringen -De kilometerheffing en de premieregeling sloopauto`s -FEHAC meet emissiewaarden van klassiekers -Klassiekerpavilioen op de autorai: autovormgeving uit vervlogen tijden -FEHAC: de belangenbehartiger voor historische voertuigen -Kilometertellerfraude wordt aangepakt -Digitaal schorsen dankzij FEHAC -Luchtgekoelde Volkswagen club Nederland

Vauxhall Viva SL

6

Vauxhall in oude advertenties (7)

7

De curieuze Griffon Ooit was het spraakmakende en nog steeds immense General Motors buiten personenwagens ook groot op het gebied van bedrijfswagens. Chevrolet, GMC en natuurlijk Bedford leverden voertuigen van de lichtste tot zwaarste klasse. Én succesvol. Bedford nota bene, was in de jaren zestig met een jaarproductie rond 100.000 voertuigen één van de grootste truckfabrikanten van Europa en haast overal ter wereld present. Maar als gevolg van te weinig innovaties in de jaren zeventig en hevige concurrentie waren Bedford’s én GM’s aandeel op de bedrijfswagenmarkt in 1980 sterk gedaald. Om weer vooraanstaand te kunnen opereren besloot GM dat zijn bedrijfswagendivisies hun krachten moesten bundelen: midden 1981 werd de wereldwijde ‘GM Truck and Bus Group’ geformeerd, met hoofdzetel in Michigan (VS). GM’s gedachte achter de Truck and Bus Group was, dat elke divisie zich niet op een complete modellenreeks concentreerde maar op een deel ervan, of zelfs één of meerdere technische componenten. Op deze wijze konden ontwikkelingskosten geminimaliseerd worden en de divisies optimaal van elkaars kennis gebruik maken. Bovendien zouden productiefaciliteiten door overeenkomstige modellen gedeeld kunnen worden. Bedford viel in 1981 nog onder de vleugels van Vauxhall Motors Limited. Maar eind 1982 werd Bedford een divisie van de GM Overseas Commercial Vehicle Corporation, onderdeel van de GM Truck and Bus Group. Dit betekende dat Bedford na meer dan 50 jaar van Vauxhall werd gescheiden. Vauxhall bleef wel verantwoordelijk voor de productie van lichte bestelwagens, zoals de Astra Van. Maar de ‘V’ in het Bedford-logo had definitief plaatsgemaakt voor een ‘B’. Ondertussen bleven Bedford’s marktaandeel en verkoopaantallen dalen. De productie was in vier jaar tijd meer dan gehalveerd tot minder dan 50.000 eenheden in 1984. Sinds 1980 had Bedford geen positieve resultaten meer geboekt. In 1984 bedroeg het verlies 62,4 miljoen pond. Terwijl GM voor het noodleidende Bedford naar een partner zocht, deed zich eind 1984 een gelegenheid voor om op termijn mogelijk meer afzet te realiseren. In december van dat jaar startte het Amerikaanse Department of Energy het Electric Vehicle Site Operations Program. Dit marketingprogramma had tot doel het gebruik van elektrisch aangedreven bestelwagens over meerdere jaren te evalueren en hiermee uiteindelijk het gebruik op grote schaal te stimuleren. Aan het prestigieuze programma namen vijf fabrikanten deel. Onder deze voor de rest niet achterhaalde deelnemers was ook GM. GM’s inzet was de Bedford CF. Dit was opmerkelijk, want Bedford was immers nooit actief geweest op de Amerikaanse markt. Ten grondslag aan deze specifieke keuze lag het feit dat Bedford reeds een elektrisch aangedreven besteller in zijn programma had, en wel de CF Electric. Dit in tegenstelling tot Chevrolet en GMC. Bovendien reikte Bedford’s ervaring op dit gebied terug tot de jaren zestig toen de samenwerking met Lucas Chloride EV startte. Omdat Bedford in de VS geen naamsbekendheid had en een associatie met rivaal Ford moest uitblijven, werd in Amerika een nieuwe (toepasselijke) naam geïntroduceerd: GRIFFON, bijgenaamd ‘G-Van’. De Griffon - modelcode 97370RPO123 - verschilde in technisch opzicht niet van de CF Electric. Hij bezat een Lucas-CAV elektromotor met een vermogen van 40 kW (55 pk) en maximum toerental van 6.000 omw/min. De krachtbron was achter onder de laadvloer gepositioneerd evenals het demontabele pakket met 36 6V tubular-cell lead-acid accu’s. Hierdoor was er geen verlies aan laadruimte. De accu’s leverden een spanning van 126 V bij 184 Ah. Het GVW bedroeg 3.500 kg. Het laadvermogen was ongeveer 1.000 kg. De actieradius en maximum snelheid waren respectievelijk 80-96 km en 80 km/u. Volgens de verkoopbrochures – voorzien van GMC logo! - zouden de onderhoudskosten 50 % minder zijn dan voor een conventionele bestelwagen. Dit als gevolg van het beperkt aantal mechanische delen. Qua afwerking verschilde de Griffon wel enigszins van de CF Electric. Zo bezat hij de kunststoffen wieldoppen met logo welke in Europa als optie leverbaar waren.

8

Het is overigens onbekend of in het logo in plaats van een ‘B’ een ‘G’ prijkte. Maar dat terzijde. Voorts waren op de voorspatborden extra knipperlichtjes gemonteerd alwaar, net zoals op de grille, ook de merknaam stond. Een driedubbele striping sierde de flanken. Hoewel in Amerika ongebruikelijk, was de Griffon niet van airconditioning voorzien. Deze was ook niet opgenomen in de lijst met opties. Wellicht was de combinatie elektromotor en airco hier debet aan. Fase één van het uit vier fases bestaande Electric Vehicle Site Operations Program was de selectiefase. In deze fase ondergingen de deelnemers een aantal vergelijkingstesten. Met name dankzij zijn in vergelijking tot de andere deelnemers lage energieverbruik, kwam de Griffon als béste uit de beproeving. Hiermee werd de Griffon het speerpunt voor de rest van het prestigieuze programma. De tweede fase van het programma startte eind 1985. Hierin werden 31 Griffons binnen zeven utiliteitsbedrijven gevolgd ten aanzien van kostenefficiency, functionaliteit, prestatie en betrouwbaarheid. In de derde fase - gepland om in de zomer van 1986 te starten - zouden honderden Griffons gedurende 2,5 jaar over nog meer bedrijven worden ingezet. Dit mocht helaas niet zo zijn. Misschien vielen de resultaten uit fase twee tegen of was van invloed dat de inmiddels verouderde CF in 1987 uit productie zou gaan en niet door een modernere uitvoering vervangen zou worden. De inmiddels aan het gamma toegevoegde Midi kon de plaats van de CF niet innemen. De Midi was weliswaar moderner maar van een totaal ander concept, laat staan dat er een elektrische variant was. Na succesvolle veldtesten in fase drie, moesten dan eind jaren tachtig volume orders volgen voor Bedford. De Amerikaanse markt voor bestelwagens met een dagelijks te rijden afstand van minder dan 96 km werd namelijk geraamd op 600.000 stuks. Hiervan zou een groot deel vervangen kunnen worden door elektrische uitvoeringen, waaronder Griffons. Massaproductie moest ook tot kostenreductie leiden waarmee de aanschaf van een Griffon - inclusief laadapparatuur - voordeliger werd. Misschien was dit wel de werkelijke reden voor het ongeplande verloop van het marketingprogramma. Het transport van de UK naar de VS, de invoerbelasting en vervolgens het transport over het vaste land drukten zwaar op de prijs. De Griffons zouden misschien nooit rendabel verkocht kunnen worden. Feit is, dat de echte reden in het niet openbare rapport ‘Electric Vehicle Technology. On-road test and Evaluation of the GM Griffon Electric van’ uit 1990 moet staan. Een summiere (wel openbare) samenvatting vertelt dat het programma nog tot juni 1989 heeft gelopen. Vermoedelijk heeft men tot die tijd de 31 Griffons uit fase twee (of een deel ervan) nog gevolgd om zoveel mogelijk resultaten te verzamelen. Aldus kwam er helaas een onverhoopt einde aan een milieuvriendelijk initiatief om voor Bedford meer afzet te creëren. Het betekende tevens het einde van wellicht het kleinste, minst bekende en kortst levende GM-merk ooit, Griffon. Marc Houwen © 2009

9

De aap met het rode kontje (vervolg) De Rooie keek naar boven. In de boom zat een heel klein dametje. Goed gekleed met een groen mantelpakje aan. Haar schoentjes waren prachtig gepoetst. Zwart van kleur waren ze en glansden in de zon. Ook haar lippen vielen op. Ze hadden een dieprode kleur. Op haar hoofd droeg ze een prachtig hoedje gemaakt van stro en versierd met bloemen. De Rooie was even de weg kwijt. Hij had nog nooit zo’n klein dametje gezien. De Rooie vroeg: ”Wat doe jij in de boom en wie ben jij?” “Ik ben de goede fee uit België. Mijn naam is Wensje.” Intussen was Ome Joop in slaap gesukkeld. Hij was ook niet meer de jongste en een paar biertjes deden de rest. Dat kwam de Rooie wel goed uit. Hij zat vast aan een touw van een meter of 4. Hij nam een sprong naar de boom en ging naast Wensje op de tak zitten. De Rooie bloosde een beetje maar dat had geen effect, tenslotte zag hij er al rood genoeg uit. Wensje zei: ”Ik heb gehoord dat je een beetje ongelukkig bent. Dus mag je bij mij drie wensen doen. Maar ik waarschuw je, ik tover nog niet zo lang dus er gaat wel eens wat mis. Maar dan bel ik even met mijn kleine Mobieltje naar de Toverschool in Gent. En dan komt alles weer goed, hoop ik.” De Rooie dacht na en vond het heel moeilijk. Wat zou hij wensen als je er drie mag doen. Die moet je natuurlijk goed gebruiken. De Rooie zei: “Ik weet het. Ik wil graag een mooie broek. Dan kan niemand mijn rode kontje meer zien. Dan word ik niet meer gepest.” “Oké” zei Wensje “We gaan het proberen. Wat voor kleur wil je?” “Geen Rode natuurlijk! Doe maar een blauwe,” riep De Rooie. Wensje haalde een klein stokje uit haar mantelpakje. Het stokje was aangepast aan haar lengte. “Eerst gaan we even uit de boom en met beide benen op de grond staan,” zei Wensje. Ome Joop sliep nog lekker door en door de ademhaling bewoog het Vauxhall Embleem heen en weer op zijn borst. Er werden flinke bomen omgezaagd. “Hallo, even bij de les blijven,” riep Wensje tegen de Rooie. Het stokje ging de lucht in. Plof. Het was een prachtige broek. Het sierde de Rooie. Alleen de Rooie zag je niet meer! Twintig maten te groot. ”Waar ben je?” riep Wensje. “Ik weet het niet,” riep de Rooie, “Het is hier aarde donker. Ik zit in een soort tent.” “Nee,” zei Wensje, “Dat is jouw nieuwe blauwe broek.” De Rooie dacht: “een Toverfee uit België, dat moet wel mis gaan.” Wensje tilde een van de broekspijpen op en liep naar binnen. “Mooi ruim,” zei ze “Ja, dat heb ik ook wel gezien,” zei de Rooie. Wensje pakte haar Mobieltje, ringelde naar Gent en mompelde wat in die taal van weet ik, veel ik verstond er niet van. Het gesprek met Gent werd afgebroken. “Ik heb de oplossing.” Ze zwaaide met het stokje en riep een paar worden, de broek kromp en zat meteen lekker strak. Een beetje te strak. Wensje zat klem in zijn broek en de Rooie dacht: “Ik hoop niet dat Ome Joop wakker wordt, want hoe moet ik dat dan uitleggen.” Maar hij sliep gelukkig lekker door. Wensje riep: “Het is weer niet goed gegaan. Ik had eerst uit de broek moeten stappen voor ik ging toveren.” Het publiek had het schouwspel in de gaten gekregen en dachten dat het een optreden was. Ze vonden het prachtig en gooiden royaal geld in het bakje wat naast het orgeltje stond. “Tover nu maar gauw terug. We worden uitgelachen.” “Dat wil ik wel,” zei Wensje, “Maar het stokje zit een beetje klem.” Na veel gepruts kwam het stokje toch boven water. Er werd weer gezwaaid. Nou ja, niet echt, want er was weinig ruimte. De Rooie moest even zijn buik inhouden zodat er wat plaats kwam om het stokje te laten bewegen.

10

Gelukkig de broek werd ruimer, Wensje kon de broek via de linker pijp verlaten. Het publiek klapte en geld stroomde binnen. Het was een prachtige, blauwe broek geworden. De Rooie was toch wel blij met zijn Fee uit de patatstreken van over de grens. Nog twee wensen mocht hij doen.Wensje moest de boel weer op orde brengen. De hoed werd weer in de oude vorm terug gebracht want die had wat schade opgelopen bij de worsteling in de broek. Ook de lippen en de schoenen werden niet vergeten en al gauw ze zag er weer uit als een dametje. De Rooie zei: “Ik wens voor mijn baas een nieuwe auto.” De oude Vauxhall Viva zag er niet meer uit. Regelmatig wilde hij niet starten, dan zat de carburateur weer verstopt, dan liet de dynamo het afweten, een doffe ellende. Wensje vertelde dat ze geen nieuwe Vauxhall kon toveren. Die waren in haar toverboekje niet meer te vinden. Een nieuwe werd hier niet meer geleverd. Wel in Engeland. Maar haar krachten reikte niet zover. Wel kon ze de oude Viva weer als nieuw laten zijn. Opnieuw zwaaide ze met haar stokje en het ongelooflijke gebeurde. Als nieuw stond de Viva er bij. Alle veranderingen, die Ome Joop had doorgevoerd, bleven hetzelfde. De vloer was nu van een prachtige, gladde houtsoort gemaakt. Het plastic was vervangen door een fatsoenlijk raam. Ook aan de motor was gedacht. Alles was perfect in orde. Wensje had de kleuren van de Viva zo gelaten zodat Ome Joop zich nog zou thuis voelen in zijn trouwe oude Viva. De laatste wens was heel moeilijk. Daar moest de Rooie goed over nadenken. Plotsklaps sprong de Rooie op en zei: “Weet je, ik wens een vriendin.” “Dat wordt moeilijk,” zei Wensje, “dat heb ik nog nooit gedaan. Maar dan moet ik toch even contact op nemen met Gent.” Het Mobieltje werd weer wakker geschud. Er werd druk overleg gepleegd met het land van de frieten. Wensje zei: “Ik ga het doen. Maar nu moet je heel stil zijn.” Ook het publiek, dat meekeek, hield de adem in. Inmiddels was het behoorlijk druk geworden bij het stalletje van Ome Joop. Wensje was klaar met het overleg met Gent, drukte op de uitknop van haar Mobieltje om het gesprek te eindigen. Wensje zei: “Ik ga het doen.” De Rooie was er nerveus van en maakte van de Griffinvogel op zijn borst nog een paar keer een lang gerekt gezicht, dat daarna weer normaal werd. Ze zwaaide met haar stokje en nog een keer en nog een keer. Ze begon te trillen en poef, daar verscheen een vrouwelijk Aapje met een Rood kontje. Rooie was helemaal gelukkig maar er was wel een probleem; de drie wensen waren op! En het vrouwelijke Aapje had geen broek. Er kwam een grote stofwolk en Wensje verdween met een flits. De Rooie deed spontaan zijn blauwe broek uit en gaf hem aan het vrouwtjes Aapje. Hij noemde haar Blauwtje. Ome Joop werd wakker en begreep er helemaal niets van. Hij kon het ook niet vragen aan de Rooie want praten kon hij niet met hem. Ome Joop kende geen Aaps en de Rooie kende geen Ome Joops. De Rooie slaapt nu samen met Blauwtje aan het voeteneind van het bed van Ome Joop. Ze zijn heel gelukkig samen en houden elkaar goed vast. Regelmatig gaan ze naar de oldtimerbeurzen en onderdelenmarkten vol met Vauxhallspullen om de kost te verdienen. En Ome Joop draait met plezier aan de slinger van zijn orgeltje. En speelt nog steeds dat van die kleine blauwe poppetjes “Kunnen jullie door een……….” en dat kunnen ze. Ze dansten nog jaren met plezier. Eén Aapje met broek en één Aapje zonder. En Ome Joop doet nog steeds een tukkie na een paar biertjes en een broodje. Wie weet komt Wensje nog eens langs. Dan weet de Rooie wat zijn eerste wens zou zijn. En de Rooie zei: “Een vrouwtje met een blauwe broek, dat zijn de liefste.” Carl Peters, Lelystad.

11

Impressies Internationale Vauxhall en Bedford Meeting Engeland van 29 tm 31 mei 2009

12

13

Mr. and Mrs. Vauxhall in Engeland Zo, even terugblikken op een fantastisch Vauxhall weekend, de International V.B.O.A. meeting. Als we onze reis starten, is die anders, dan de andere 9 equipes. Doordat wij de Richmond op de autotrailer meenemen, gaan wij al donderdagmiddag van start en varen 's-nachts over met de Brittanica van Stena Line. We hebben op de heenweg een hut met stapelbed, wat een heel geklauter met zich meebracht, maar terug ging het beter, want toen hadden we op de Hollandica een hut met maar liefst 5 slaapplaatsen, dus toen konden we kiezen. Ik had besloten de Richmond van 1929 mee te nemen, maar ja, zo'n auto heeft wel even wat extra aandacht nodig van te voren, maar dat heeft wel z'n vruchten afgeworpen want , geen tik verkeerd starten lopen heerlijk. Vrijdagmorgen waren we al vroeg op Wyboston Lakes, zodat we mooi iedereen aan hebben zien komen. En eigenlijk begon toen één groot Vauxhallfeest, met vrijdag een grote barbecue, waar we genoten hebben van de eetlust, van vooral onze Engelse vrienden. De borden waren eigenlijk te klein en ze leken uitgehongerd, want binnen de kortste keren stond iedereen in de rij, de Engelsen noemen dat een queue. Als je niet aansloot in die file had je kans de hond in de pot te vinden. Zaterdagavond in hetzelfde hotel een heerlijk diner als je van zalm houdt, maar Loes en ik dus niet, dat was jammer. Zondagavond gegeten in het Waterfront restaurant en dat was allemaal perfect geregeld en georganiseerd. De eerste dag, zaterdag begon 's morgens met een prachtige rit over landweggetjes, kleine dorpjes met mooie cottages. En het is een openbaring om met een rechts gestuurde auto in Engeland te rijden, want als je vertrekt, kijk je automatisch eerst rechts, en niet links, zoals hier. Op zaterdag hebben we behoorlijk wat mijlen afgelegd met leuke tussenstops en schitterend weer. En Engeland is natuurlijk een prachtig land. Zondag hebben we een schitterend Luchtvaart en oorlogsmuseum bezocht. Immens groot en indrukwekkend. Even een voorbeeld, tussen hangar 1 en 6 was meer dan een mijl afstand. Zeker de moeite waard om nog een keer te bezoeken. Ook dit was weer een superdag en Ian Coomber verdient alle lof voor het grandioos organiseren van dit evenement. Op maandagmorgen hadden wij alle tijd om iedereen uit te wuiven, want wij hebben er nog een weekje aan vast geknoopt om op mooie golfbanen te spelen en een aantal (inmiddels) vrienden die in de buurt wonen te bezoeken, zoals Ian en Margaret, John Mullen en Shirley, Alan en Janet Jackson en Jim Stares( bij jullie nog wel bekend van de catering tijdens de 1000 miles) Ook dat was een leuke belevenis om eens te zien hoe zij wonen en leven. En dan is het weer voorbij, de Richmond gaat weer het museum in en hopen we volgend jaar in Ierland er weer bij te zijn. Ries en Geiske van Leeuwen

14

100 Mijl!!!!! Dertien jaar geleden waren we er ook geweest, Hanny, twee vrienden, de Cresta en ondergetekende, op de testfacility Millbrook van GM. Toen was het slecht weer en mochten we op de kombaan niet harder dan 45 m/ph. Echter nu was het stralend mooi weer tijdens de Internationale Meeting op 30 mei j.l. Dus nadat we een aantal heuvels hadden beklommen, mochten we op de ronde kombaan onze kunstjes laten zien. De baan is verdeeld in vier banen en op elke baan staat de minimum snelheid aangegeven. Dus karren maar! Bij de 75 m/ph zaten we op de derde baan. Ik zei nog tegen Hanny dat het best spannend zou zijn als we op de vierde baan zouden gaan rijden, echter de vangrail was dan wel dichtbij! Hanny zei: "Kom op, harder! en hoger!" Dus maar het gaspedaal ingetrapt en bij 100 m/ph naar de vierde baan. Nou dat was kikken. Heerlijk! Nog even zwaaien naar een pas gespoten Cresta PA die onder ons reed, en op naar de volgende ronde. Helaas was het feest van korte duur want na 3 rondjes toch maar plaats moeten maken voor een andere bolide die toch nog iets sneller ging dan wij. Reyer Gerritsen

De Internationale Vauxhall Meeting 2009 Ook de Internationale Vauxhall Meeting in Engeland zit er weer op. Nederland was met 10 Vauxhalls de grootste buitenlandse vertegenwoordiging. Het weer liet zich van zijn beste kant zien. Het hele Pinksterweekend werkelijk stralend, warm tot heet weer. Zeer on-Engels! Maar wél prettig. Het is een geweldige happening geworden waaraan in totaal 78 Vauxhalls deelnamen. Wat een mooi gezicht, al die auto’s op het parkeerterrein van het hotel! Het zou nog mooier worden. We zijn eerste Pinkersterdag naar het Imperial War Museum at Duxford in Cambridgeshire geweest waar nog eens 102 Vauxhalls onze groep kwam versterken. Het museum heeft een zeer indrukwekkende collectie (oorlogs-) vliegtuigen en tanks. Ook biedt het de mogelijkheid om een rondvlucht te maken in één van die oude vliegtuigjes. Maar de zaterdag was ook niet verkeerd. Via een schitterende tocht door Bedforshire werden we naar o.a. de Millbrook testbaan geleid. Daar mochten we één rondje maken (met een topsnelheid van 55 mijl) op de spectaculaire heuvelbaan. Hier waren heuvels aangebracht met een geweldig stijgingspercentage. De maximale klim was 21% omhoog. Geweldig!! Daarna mochten we twee rondjes maken op de kombaan. Maximale snelheid was 100 mijl. Die Lotus, die ons een paar keer inhaalde, realiseerde dat wel. Wij hielden het iets rustiger. Maar twee rondjes …….. Toen Thed, na het zesde rondje, besloot dat we nu toch echt wel onze twee rondjes gemaakt hadden en de uitgang zou nemen, was onze snelheid dusdanig hoog dat we beslist nóg een rondje moesten maken om brokken te voorkomen. ’s Avonds was er een middeleeuws diner in aanwezigheid van de grondlegger van de naam Vauxhall: Fulks de Breante en zijn gezelschap. Diversen (onder wie Reyer en Hanny Gerritsen) waren in aangepaste kledij gekomen. Het zag er geweldig uit. Alles bij elkaar een fantastisch weekend!

Als je bovenstaand verslagje leest kun je dus niet spreken van een spookmerk of van een spirit, die allang vervlogen is. Volgend jaar gaan we naar Ierland om elkaar en vooral de Vauxhalls terug te zien. Let’s keep the spirit alive! Marian de Wilde

15

Tussen de grote rivieren Je ziet nog eens wat van ons mooie land als je lid bent van een oldtimerclub. Ik wist dat we naar de Achterhoek gingen en toen ik mijn collega (die in Geesteren woont) vroeg waar Lathum lag, keek hij me heel vragend aan en haalde zijn schouders op. Het was dus maar goed dat we met de kerst een Tom-Tom hadden aangeschaft (niet dat mijn Hanny-Hanny het niet voortreffelijk doet, maar toch). Na een dik uur rijden vanaf Enschede waren we op Watersportcentrum Camping de Mars gearriveerd. We werden hartelijk verwelkomt door Trix, Wil en Harry. Want die waren samen met Ans de organisatoren van dit kampeerweekend. Nadat we de tent hadden opgezet en tegen 6 uur ons warme eten op hadden heeft Hanny Joeri en Aurora nog geholpen met het opzetten van hun tent en daarna wilden we aan de punch, maar wat schetste onze verbazing, de punch stond in de caravan van Thed en Marian, terwijl die uit eten waren! Dan toch maar gebeld of ze snel konden komen. Een half uur later konden we beginnen aan de fameuze Vauxhall punch. En de uitwerking liet op zich wachten. Het werd erg laat die avond vooral omdat het erg gezellig was rond de knetterende vuurkorf. De volgende morgen weer vroeg op want de bakker (Ans Grandjean) had verse broodjes gebracht (wat trouwens ook zondagmorgen het geval was). En om 11 uur vertrokken we voor een schitterende tocht langs de grote rivieren. Zo deden we de IJssel, Waal en Rijn aan tijdens de rit. Vooral de weg die naar Nijmegen leidde was bijzonder, want zo kon je de Waalbrug eens van een andere kant bekijken. Bij Millingen werden we door de club getrakteerd op een kop koffie met een lekker gebakje. Waarna we onze reis vervolgden naar Duitsland. Via Emmerich en Elten (ook nog eens van Nederland geweest) werden we bijna via de voortuin van Ans en Harry (waar de vlag uithing want Jeanne en Derk waren geslaagd) in Zevenaar teruggeleid naar Lathum. Nadat we nog even op de gevoelige, digitale plaat hadden vastgelegd dat we onze secretaresse op handen dragen zijn we aan een heerlijk buffet begonnen. Veel lof kwam de organisatie toe want iedereen was dit tevreden over het overvloedige eten dat aanwezig was. En weer werd er tot in de late uurtjes onder het genot van de nodige snaps over oude Vauxhalls etc. gepraat. Zondagmorgen vertrok rond 11 uur de hele club, met ons als uitzondering want wij moesten die middag naar een feestje van een vriend die 50 werd in Dieren, naar Arnhem om daar het Museum Bronbeek te bezoeken. Deze instelling is opgezet voor o.a. de huisvesting van oud KNIL (Koninklijk Nederlands Indisch Leger) militairen. Naar ik vernomen heb is ook daar de sfeer goed geweest, waarbij Ans de nodige gesprekken aanknoopte met de hoog bejaarde mannen. Wij hebben bij afwezigheid van de anderen op de camping de tent opgeruimd en zijn naar ons feestje gegaan. Om ongeveer 8 uur waren we terug op de camping om daar onze caravan op te halen. Op de camping troffen we Wil en Trix nog aan die ons trakteerden op een lekkere kop koffie en een stroopwafel. Daarna hebben we afscheid genomen. We konden terugkijken op een goed georganiseerd Vauxhall weekend, dank aan de organisatoren. Reyer en Hanny Gerritsen

16

Impressies Kampeerweekend van 19 tm 21 juni te Lathum

17

Elk nadeel heb ze voordeel! Op dit moment zijn we – Thed en ik – druk aan het schiften wat we wel of niet willen meenemen naar ons toekomstige adres, waar dat dan ook zijn mag. Ik kan u verzekeren dat we daar echt niets aan vinden. Behalve ………………. Je hele geschiedenis komt weer voorbij. Zo kwamen er mega veel autoblaadjes te voorschijn. Lekker nostalgisch opende Thed Autovisie nr. 25 van 21 juni 1968. Een speciaal Grand Prix Nummer. Daar kwam hij deze advertentie tegen, welke we u niet willen onthouden. We gaan nog even door met schiften en inpakken. Marian de Wilde

18

De Internationale Vauxhall Meeting 2010 Tijdens de afgelopen Internationale Meeting hebben de VOC-clubs uit Engeland, Noorwegen, Zweden, Denemarken, Zwitserland, Ierland en Nederland nog even vergaderd om de toekomst van de Internationale Vauxhall Meeting te bespreken. Ik wil u de belangrijkste punten niet onthouden. De vergadering heeft besloten om ook in de toekomst jaarlijks, wisselend, in één van de landen een meeting te organiseren. Volgend jaar, 2010, gaat Ierland deze happening voor zijn rekening nemen. Bill en Kate Ryan hadden hiervoor al een ruw programma gemaakt volgens de Australische methode. Dat wil zeggen; Bill had een programma van een dag of tien, verdeeld over verschillende plekken in Ierland. Omdat dit betekent dat deelnemers dan ongeveer drie weken kwijt zouden zijn door de heen- en terugreis incl. ferry’s, die bv. twee keer per week varen (denk aan Scandinavië), is dit teruggebracht naar vijf dagen. Voor Nederlandse deelnemers houdt dit in dat ze zaterdagmorgen kunnen overvaren naar Engeland, bv. Dover. Daarna richting westkust rijden om op zondag naar Ierland te varen en door te rijden naar Dublin. Dat kost minder vakantiedagen dan het oorspronkelijke voorstel. Op dit moment kan ik u vertellen dat de Internationale Vauxhall Meeting 2010 gepland staat voor ontvangst op zondag namiddag, 23 mei, tot afscheid op zaterdagmorgen, 29 mei. Invulling van het programma of prijzen kan ik u nog niet geven maar – zoals u gewend bent – als ik iets weet dan geef ik het aan u door. Natuurlijk kunt u ook beslissen om uw hele vakantie hieromheen te maken. Dit drukt de kosten aanzienlijk en – naar wat ik gehoord heb – Ierland is het waard. Wordt vervolgd. Marian de Wilde

Onze storyteller Carl is weer opa geworden ditmaal van zijn dochter Kristel. Carl van harte proficiat!

19

Vauxhall in de Nederlandse Autosport 1978 deel 2 We schrijven 1978; General Motors heeft inmiddels al enkele jaren de ban voor deelname aan autosport opgeheven en de ontwerpers van Opel en Vauxhall zijn enthousiast aan de slag om, voor de autosport interessante modellen te ontwikkelen en deze met de nodige opties bij de FIA te homologeren. Voorbij zijn de tijden dat het prepareren van wedstrijdauto’s door GM oogluikend werd toegestaan aan particuliere bedrijven als Blijdenstein en Jetten Conversions, Lawrence Tune, Brabham en anderen. De strijd voor het Rallykampioenschap 1978 zou een van de meest spannende van vele jaren worden. Ook de pikante rivaliteit tussen beide zustermerken van General Motors; Opel en Vauxhall, zou een uniek accent zetten in het gevecht voor de hoogste eer van 1978. Het Nationaal Rallykampioenschap 1978 was ook door het heftige programma de moeite waard voor de pers welke het gehele jaar 1978 uitgebreid verslag deed in de autobladen. Er waren maar liefst 13 rallies geselecteerd, waarvan 1 als reserve. Vier van deze rallies telden zelfs mee voor het Europees kampioenschap.Het gebied waar deze rallies werden georganiseerd was in Nederland (4), België(6) en Duitsland(3). Zoals in het vorige artikel in Griffin al aangekondigd waren de Rallykampioenen van 1977; Jan van der Marel en Jan Berkhof van Opel naar Vauxhall overgestapt; meer specifiek van de Kadett GT/E naar de Chevette 2300HS….. De Chevette 2300HS van van der Marel werd geprepareerd met behulp van Blijdenstein en DTV ( Dealer Team Vauxhall GB ) en werd gesponsord door Brilmy. Voor de eerste twee rallies was in maart slechts een “standaard” 2300HS, met rechts stuur(!), beschikbaar. Echter de 11e plaats in de Kempen Rally en een fraaie 3e plek in de “Circuit des Ardennes”; bracht toch al de eerste punten. De pers besteedde uitgebreid aandacht aan de Chevette en de strijd met de vele Kadetts en andere merken kon beginnen . In april was het echte echter “kanon”beschikbaar ( zie test in Griffin ) en hiermee finishte van der Marel 8e in de Saarland Rally en was beste Nederlander. Wel maakte hij een schuiver met flinke schade en tijdverlies… Daarna begon een reeks van drama’s voor de Vauxhall equipe door het uitvallen in de Tulpen Rally ; as van oliepomp gebroken, Hessen Rally ontstekingsproblemen na een water hindernis en de Hunsrück Rally vanwege een gebroken achteras. Een flinke achterstand in het Kampioenschap achter de Kadett van André Jetten-Jan Meester was inmiddels een feit… Eindelijk bij de ELE Rally keerde het tij voor de Jannen en zij wonnen met grote overmacht. Er volgde een reeks van overtuigende successen voor de Chevette; winnaar SLS, niet meetellend, maar ook winnaar van de Limburgia Rally en de AMAC Rally. Voor en bij de BAC Rally steeg de spanning ten top. Wat was het geval van der Lee en van Traa met een Kadett GT/E waren inmiddels de grote concurrenten van de Chevette equipe geworden.In BAC Rally maakte de Opel equipe geen kans om ‘n andere “fabrieks-Opel” van Danielsson en Bob de Jong voor te blijven. De sluwe Bob de Jong bedacht daarom een truc om vlak voor het einde extra strafpunten te nemen waardoor van der Lee kansen behield om in de volgende Rally de tot op 2 punten genaderde van der Marel te verslaan…. Een bloedstollend scenario tekende zich af zo vlak voor het eind van dit spannende rallyseizoen. Echter “de mens wikt en god beschikt” dat was het lot tijdens de een na laatste rally van 1978. Want in de Rally du Condroz viel de Kadett van v.d.Lee uit met pech! Van der Marel werd fraai tweede en Vauxhall was glorieus Rallykampioen 1978. Dries Jetten, maart 2009

20

21

Evenementen 2009 11 en 12 juli 29 augustus 24 october 14 november

V.B.O.A. Rally, Billing Aquadrome, Northampton, Engeland Rit met barbecue te Harmelen Dag en nacht rit met diner Technische dag

Evenementen 2010 (onder voorbehoud) 24 januari 2010 21 februari 2010 11 april 2010 23 tm 29 mei 2010 18 tm 20 juni 2010 28 augustus 2010 23 october 2010 13 november 2010

Nieuwjaarsreceptie Algemene ledenvergadring Voorjaarsrit Internationale Vauxhall en Bedford Meeting Ierland Kampeerweekend Rit met barbecue te Harmelen Dag- en nachtrit met tussendoor een diner Technische dag

Vauxhall Firenza in restauratie in het Vauxhall Heritage Centre in Luton

Clubartikelen Mocht u belangstelling hebben voor een of meer van onderstaande artikelen, neem dan contact op met Ynze van Kampen telefoon 024-3974051. Alle prijzen zijn exclusief verzendkosten. Indien op voorraad dan zijn de clubartikelen ook verkrijgbaar op de clubevenementen. VOCH T-shirt VOCH Senseo mok Sleugelhanger 100 jaar Vauxhall Badge 100 jaar Vauxhall Autoruit sticker Reversspeldje Cresta modelauto

11,00 4,00 8,00 5,00 2,00 5,00 20,00

Baseball cap Vauxhall Badge Vauxhall Sleutelhanger Vauxhall Paraplu Vauxhall Stropdas Vauxhall Heritage badge Vauxhall pen

12,50 7,50 6,00 15,00 10,00 10,00 6,50

Dit zijn slechts de standaard artikelen uit het assortiment. Op de clubbijeenkomsten zijn ook vaak overige zaken te koop, afhankelijk van de op dat moment verkrijgbare artikelen. 22

23

Indien onbestelbaar retour: t’Sander 50, 7522 AM Enschede

24