Nederlandse Vereniging Thailand Pattaya http://www.nvtpattaya.org NVTP-Magazine 223, 26 april 2015 Redactie: Piet van den Broek Deze maand geen borrel op de laatste donderdag vanwege ons grote koningsfeest op 27 april in de Varuna. Zie aankondiging 3.1
Inhoud
blz.
1. Voorwoord 2. Van het bestuur 2.1. Van de voorzitter 2.2 . Nieuwe redacteur gezocht 3. Aankondigingen 3.1. Koningsdag op maandag 27 april 3.2. Beethoven in Tiffany‟s 3.3. Twintig handen op vijf vleugels! 4. Strand van Pattaya breder 6. Die goede oude tijd .... 7. De Eetclub in La Pomme 8. Een middag bij de Nederlandse Bridge Club in Pattaya 9. Kronkel: met Simon in de tempel 10. Advertenties 11. Colofon
1
2 2 2 3 4 4 4 4 4 5 7 8 10 12 13
1.Voorwoord Dit is het laatste nummer waaraan ik als redacteur en als leverancier van bijdragen mijn volledige medewerking verleen. Als er nog geen opvolger is, ben ik voor de nummers van mei en juni nog beschikbaar als noodredacteur en dan is het voor mij echt afgelopen. Deze week ga ik met groot verlof naar Amsterdam en als ik dan in het najaar terugkeer naar Thailand, ga ik in Bangkok wonen. Het was leuk om te doen en ik vlei mij met de gedachte dat ik met een en ander een kleine positieve bijdrage heb kunnen leveren aan het welbevinden van de leden van de Nederlandse gemeenschap hier ter plekke. Ik groet u allen zeer en wens u evengoed nog veel plezier met dit nummer!
2. Van het bestuur 2.1. Van de voorzitter Beste mensen, Allereerst grote dank namens ons allen aan redacteur Piet van den Broek, die ons helaas inruilt voor het drukke en gevaarlijke Bangkok! Hij heeft 45 edities verzorgd als redacteur, en met name als schrijver van vele bijdragen. Piet is gezegend met vele talenten, en uiterst erudiet. Niet alleen is hij een begenadigd schrijver, maar ook een begaafd musicus; vooral „klassiek pianist‟, maar sinds december vorig jaar is hij zelfs ook eenarmige accordeonist! Muziek is zijn grote liefde en passie, en alleen daarom verhuist hij naar Bangkok. Enorm bedankt, Piet, voor alles wat je voor ons hebt gedaan! Wat een zeldzame talenten! Het ga je goed in Bangkok! Het gaat gelukkig goed met onze vereniging! We zijn aardig gegroeid dit jaar, en de opkomst bij evenementen is uitstekend; vaak onze stoutste verwachting overtreffend. Bijvoorbeeld ons Koningsdagfeest, waarvoor we begonnen „met een man of veertig‟, maar inmiddels (het is nu 24 april) rap de negentig aanmeldingen naderen! Dat heeft natuurlijk te maken met de inzet van onze vrijwilligers, met name van de evenementencommissie, en met het denk- & doewerk dat daaraan ten grondslag ligt. Zo kwam de EC met het grandioze idee om geen kostbare toegangsprijs te heffen (vorig jaar 900 Baht), maar er een „gratis toegang‟ evenement van te maken. 2
Die vergelijking is overigens niet helemaal fair, want vorig jaar hadden we B2F, een geweldige band. Alhoewel zij optraden zonder daarvoor gage te vragen, waren er behoorlijk wat kosten, b.v. voor vervoer en overnachting. Het spektakel zit dit keer in een gevarieerd aanbod van amusement dat u wordt aangeboden door de vereniging en voedsel & drank die naar believen tegen zeer schappelijke prijzen te koop zijn. Uiteraard gaat het maken van zoiets niet altijd van een leien dakje! Er is altijd wel wat dat niet volgens plan verloopt, en er zijn af toe ook aardige „botsingen‟. Niks bijzonders. Ik moet dan altijd denken aan de uitspraak van een goede bekende die een grote charitatieve organisatie leidt: “Meer dan wat dan ook, wordt onze wereld geregeerd door emoties. Zonder emotie is er geen actie.” Uiteraard zit daar een brede filosofie achter. Ik laat die verder onbesproken, maar de essentie is duidelijk. Ik ervaar in elk geval frequent de effecten daarvan, zowel in mijn werk voor onze vereniging, als in ander „belangrijk werk‟ dat ik doe. Ik ga zelfs zover door te zeggen dat zonder „stress‟ geen goed product kan worden geleverd. Een van de aspecten van „zonder emotie is er geen actie‟ is natuurlijk de opkomst bij evenementen, want als het concept u niet aanspreekt, dan komt u niet, of u komt niet meer! Daarom dank aan onze evenementencommissie en vele andere vrijwilligers voor hun geweldige inzet – voor ons allemaal! Met mijn andere pet op zou ik zeggen: een heel goed voorbeeld van Service above Self! Met groot respect, Martin Brands 2.2. Nieuwe redacteur gezocht In verband met het terugtreden van Piet als redacteur van ons maandelijkse magazine zijn we dringend op zoek naar een opvolger. Het kost je een paar uur per maand om ons magazine een aantrekkelijk uiterljk te geven en alle bijdragen te corrigeren op taal- en stijlfouten. Als je hier wel zin in hebt, meld je dan bij Piet of een van de andere bestuursleden.
3
3. Aankondigingen Zie voor meer en actuele informatie vooral ook onze website. 3.1. Koningsdag op maandag 27 april Op maandag 27 april vieren wij Koningsdag op de veranda van de Royal Varuna Yacht Club met een uiterst gevarieerd programma. Neem andere Nederlanders mee om hun te laten zien wat onze vereniging dank zij u kan doen! U bent welkom vanaf 17.00 uur; het feest is in full swing vanaf 18.00 uur. We vieren de verjaardag van Koning Willem-Alexander en dit jaar tevens het 200jarig bestaan van het Koninkrijk der Nederlanden, dus oranje of rood-wit-blauwe kleding of strikjes worden aangeraden. De toegang is gratis. 3.2. Beethoven in Tiffany’s Op zaterdag 2 mei speelt het SSMS Orkest de vijfde symfonie van Beethoven in het Tiffany‟s Show Theatre. Dirigent is Hikotaro Yakazi. Naast Beethoven spelen ze stukken van Hindemith en Koussevitzky. Aanvang 14.00 uur. Tickets kosten 500 en 800 baht. 3.3. Twintig handen op vijf vleugels! Op zondag 7 juni vindt er een zeer speciaal en uniek concert plaats in het Dusit Thani Pattaya Hotel: tien pianisten bespelen vijf vleugels in arrangementen van composities van onder andere Koning Bhumibol, Katchaturian, Brahms, Korsakov, Grieg en Sousa. Ticketprijs: 1.250 baht, inclusief dinerbuffet in het Cascade Restaurant, geserveerd vanaf 17.00 uur. Reserveringen:
[email protected].
5. Strand van Pattaya breder Dick Koger In The Nation lees ik dat het strand van Pattaya door opspuiting met zand ver uit zee verbreed zal worden. Al jaren wordt hierover gesproken, maar het lijkt erop dat men nu in oktober zal beginnen. In twee jaar tijds zal het strand met 35 meter verbreed worden en dit moet een positieve invloed op het toerisme hebben.
4
Hiervoor zijn 36.000 kubieke meter zand nodig en de kosten worden op 430.000.000 Baht geraamd. Maar dan heb je tenminste weer een mooi strand met wit zand over de hele lengte van Pattaya, zo‟n 2,7 kilometer.
Burgemeester Itthiphol is hier al sinds 2005 mee bezig, omdat hij hiervoor financiële steun van de overheid en van het locale bedrijfsleven nodig heeft. Naast het Departement van Marine is ook het Aquatic Resources Research Instituut van de Chulalongkorn Universiteit nauw bij het project betrokken. Dit om negatieve milieu-effecten te voorkomen. Er zal begonnen worden op die plaatsen waar nu het minste zand aanwezig is. Als het project is afgerond, zal Pattaya weer in staat zijn volwaardig gastheer te zijn voor 10.000.000 toeristen per jaar. En dit is vooral goed voor de uitbaters van strandstoelen en parasols. Hopelijk zal men tegen die tijd de waanzin inzien van een sluiting van het strand op woensdag. Overigens lees ik zeer recent dat nu ook een studie begint over eenzelfde project voor Jomtien. 6. Die goede oude tijd…. Piet van den Broek Verheugd namen we kennis van de aankondiging dat de Russische pianovirtuoos Evgeny Starodubtsev op vrijdag 3 april in de Eelswamp een programma zou bieden met uitsluitend pianowerken van Chopin, met als pièce de resistance de 12 etudes opus 25. “Van alle Chopinvertolkingen vind ik die van Arthur Rubinstein toch de beste;” zei mijn muziekvriend, „ik heb een cd-cassette waarop hij alles van Chopin speelt.” “Maar niet de etudes opus 10 en opus 25,” zei ik, “want die vond hij te moeilijk: die heeft hij nooit in het openbaar durven spelen!” “Meen je dat nou? Echt waar? 5
Niet te geloven …. Ik ga het nakijken.” Een paar dagen later liet hij me weten dat ik gelijk had: Rubinstein speelt alles van Chopin, maar niet zijn etudes. Evgeny speelde de etudes opus 25 op 3 april in de Eelswamp voor het eerst van zijn leven voor publiek en het leverde ons een roes van muzikaal genot op. De etudes van Chopin vergen niet alleen het uiterste aan pianistische virtuositeit van de executant maar ook het uiterste aan zijn/haar vermogen daar boven uit te stijgen en toch de muzikaliteit van die prachtige stukken te laten prevaleren. Evgeny slaagde daarin zonder merkbare moeite en onze waardering was navenant. Dat gold trouwens ook voor zijn vertolkingen van alle vier de scherzi en van de barcarolle van Chopin. Het was wonderbaarlijk wat hij ons bood aan virtuositeit en muzikaliteit. Hij was in staat de snelst mogelijke passages loepzuiver en evengoed fluisterzacht te laten klinken en zelfs in donderende octavenreeksen de piano te laten zingen. We waren verbluft over zijn spel, dat zich twee dagen later nog eens manifesteerde, nu in een programma met werken van componisten na Chopin: Liszt, Scriabin, Szimanowski, Prokofief en Strawinsky. Niet allemaal favorieten van mij, geregeld wint de pianistische acrobatiek het van de muzikaliteit als je het mij vraagt, maar Evgeny maakte overal prachtige muziek van, dat moet gezegd. Tenslotte werden we getracteerd op een extra slotavond waarop de vrouw van Evgeny, Alexandra Lotova, zich ontpopte als een volwaardige muzikale evenknie van haar man in de Mefistowals van Liszt. Samen brachten ze de Fantasie in f klein voor quatre-main van Schubert ten gehore; een van de mooiste quatre-mains die ik ken. Het was weer een feest der herkenning, waarbij de tijdmachine van de muziek ons zonder pardon oppakte en in de negentiende eeuw neerpootte. Het was trouwens wonderlijk te constateren dat het pianistenechtpaar ook qua uiterlijke verschijning een onweerstaanbaar negentiende-eeuwse indruk maakte. Als ik bijgaande foto bekijk, moet ik me steed inprenten dat zij het zijn en dat het niet een foto is van bijvoorbeeld Robert en Clara Schumann. Maar de tijdmachine bleek ook nog op een andere, onvermoede manier te werken toen ik hem vroeg welke zijn favoriete pianisten zijn. Niet Zimmerman, niet Lipatti, niet Pollini, niet Rubinstein, maar Arthur Schnabel, Walter Gieseking en Alfred Cortot! Alle drie geboren in het derde kwart van de negentiende eeuw en overleden omstreeks het midden van de twintigste, vertegenwoordigers van een verfijnde pianistiek die rechtstreeks is terug te voeren op de negentiende-eeuwse grootmeesters. Evgeny en zijn vrouw Alexandra, in persoon en in hun spel onmiskenbaar en volop vertegenwoordigers van die goede oude tijd….
6
Let op de linkerhand van Evgeny
Evgeny en zijn vrouw Alexandra
7. De Eetclub in La Pomme Cees van der Genugten Op vrijdag 20 maart 2015 hebben we met de eetclub gedineerd bij La Pomme aan de Thappraya Road (komend van Thepprasit net om de hoek naar links) in Jomtien /Pattaya. La Pomme is zeer smaakvol ingericht en bestaat uit een terras aan de voorkant en de zijkant, voorzien van mooie witte terrasmeubels. Binnen is de hoofdkleur wit, waardoor er een ruime indruk ontstaat. Het buffet is achter in de zaak en valt op door een mooi gevulde vitrine met gebak, echt een lust om naar te kijken. Wij waren met acht personen. De menukaart ziet er goed uit en is ook leesbaar, en zoals gebruikelijk bestelt ieder voor zichzelf en natuurlijk ook verschillende gerechten. De uiensoep was zeer goed, de pizza‟s waren met een dunne bodem goed en rijk bekleed en smaakvol. De porksteak was groot en de pepersaus was gemaakt van verse pepers, wat de saus toch een ander karakter geeft dan pepers uit een potje. Alles wat op tafel kwam zag er goed en zeer smaakvol uit (ja, het oog eet ook altijd mee!) en het smaakte ook bijzonder goed. La Pomme heeft ons zelfs verwend door ons te laten proeven van hun gebak. Voor mij was dit een verrassing: zo mooi en goed van smaak dat ik de chocolade na 7
twee dagen nog proef. We hebben goed gegeten en genoten. Het is zeker de moeite waard om nog eens te gaan eten, te ontbijten, of koffie te drinken met gebak. Ik zal La Pomme een cijfers geven van 7,4.
Na het eten kregen we allemaal een schaaltje met daarin een pepermuntje. Althans dat dachten we, maar dat was het niet, want nadat het door de ober in het schaaltje was gelegd, kwam de serveerster met een stenen flesje met water. Ze goot er wat water over en het voorwerp ging groeien. Zie bovenstaande foto:het is een “refreshing towel”! De manier waarop het geserveerd werd, was zeer goed en ook wel humoristisch. De bediening was goed en ook het afrekenen per persoon verliep zeer goed. Toiletten: de dames- en herentoiletten zien er echt heel goed uit. Wat voor sommigen een probleem is, is het feit dat de toiletten op de eerste etage zijn. Conclusie: La Pomme is zeker een bezoek waard.
8. Een middag bij de Nederlandse Bridgeclub in Pattaya (nbcpattaya.org) Douwe Bosma Iedere donderdagmorgen tegen half twaalf drentelen de bridgers binnen om al dan niet een lunch te gebruiken in het Thai Garden Resort, waar de manager van dit resort vaak iedereen verwelkomt. Paul Wijnbergen, lid van het bridge-comité, begint gestaag met de materialen op tafel te plaatsen, terwijl de man achter de computer, Fred Blokker, de indeling aan het maken is. Als Dinie de Vries binnenkomt, die zich hoogst verantwoordelijk voelt voor de financiën en het knippen van de lidmaatschapskaarten, zijn de voorbereidingen in volle gang. 8
Nel Allard, ook onderdeel van het comité, onderhoudt zich met iedereen en zeker met nieuwkomers. Het is laagseizoen aan het worden, waarbij het aantal spelers rond de dertig schommelt. Het hoogseizoen ligt alweer achter ons waarbij er in twee lijnen gespeeld moest worden aan veertien of meer tafels. Lijn A voor de betere kaarters en de B-lijn voor de beginners of mindere goden. Na het uitdraaien van de gidsbriefjes kan er aan de tafels worden plaatsgenomen. Op de gidsbriefjes staat aangegeven aan welke tafel men drie of meerdere spellen gaat spelen en wie je tegenstanders zijn. Het spel heeft twee onderdelen: bieden en spelen. Bridge speel je met een partner waar je afspraken mee maakt over het bieden en het spelen. De ontelbare systemen bij het bieden en spelen zijn fascinerend. Over het algemeen wordt op onze club hetzelfde systeem gespeeld, waarbij afwijkingen daarvan aan de tegenstanders behoren te worden geïnformeerd. Om halfeen wordt de bridgeklok ingesteld op 30 minuten, dat betekent dé speeltijd voor vier spellen, en neemt de voorzitter Kees Pruimers vaak even het woord voor korte mededelingen, waarna iedereen zich verdiept in het spel, dat ongeveer drie en een halfuur in beslag neemt. De computer registreert alle spellen die door de spelers zijn gespeeld via een zendapparaatje dat op iedere tafel aanwezig is. Iedereen speelt dezelfde spellen met uiteraard verschillende scores. Na de drive worden meteen de resultaten door Fred opgesomd: het eerst geëindigde paar krijgt steevast een applausje en de resultaten worden vrij snel naar ieders e-mailadres gezonden. Over de gang van zaken op deze club zijn vele pagina‟s te schrijven, doch ik beperk mij tot deze kleine globale weergave.
Als je van kaarten houdt is dit kaartspel (de keizer onder de kaartspellen) een verrijking van wat mogelijk is met deze vier kleuren. Het is even kort of langer studeren op de basisprincipes die je in je hoofd dient te stampen. Zodra je zover bent dat je die kent is er nauwelijks een weg terug die tegen verslaving aanschurkt. De over het algemeen zeer aardige mensen die je aan de speeltafels ontmoet 9
resulteren vaak in langdurige vriendschappen of goede kennissen. Het sociale gebeuren staat bovenaan de lijst van “onze” bridgeclub in Pattaya. Als u belangstelling mocht hebben om dit spel te beoefenen en uw geest wakker te houden (men is bij het bridgespel nooit te oud om te leren), vraag dan naar de mogelijkheden van lessen bij de secretaris van de club. Voor een aardig over- en inzicht van dit spel verwijs ik u graag naar onderstaand internetadres: http://members.upc.nl/s.wagenaar90/bridge/kaartgeschiedenis.html Tot misschien een treffen aan de kaarttafel!
9. Kronkel: met Simon in de tempel Piet van den Broek Het was al weer een poos geleden dat ik Simon Carmiggelt had blootgesteld aan de vleselijke verleidingen in de Casnovy a Go-go bar, dus het werd tijd dat ik hem ter compensatie en penitentie meenam naar een tempel om hem kennis te laten maken met het geestelijke leven in Thailand. We begaven ons derhalve onlangs naar de Wat Chaimongkron Royal Monastery, op een steenworp afstand van voornoemde bar gelegen aan de Pattaya Tai. Deze Wat beslaat een ruim terrein met allerlei bouwwerken, waarvan de bot, de wihat en de klokkentoren zeer fraai van architectuur zijn. Ook de bibliotheek, omringd door water om de insecten weg te houden bij de heilige boeken en geschriften, is een aantrekkelijk gebouwtje, van tamelijk recente datum zo te zien.
10
Maar eigenlijk waren we niet gekomen voor de uiterlijkheden maar voor de inhoud van het boeddhisme. Nu kom je in de tempel daarover niet veel te weten als je, zoals voor ons beide geldt, de taal niet machtig bent, dus we hadden ons terdege voorbereid door een mooi boek over Boeddha te lezen. In de inleiding van dat boek hadden we gelezen dat een boek schrijven over Boeddha eigenlijk een zeer onboeddhistische activiteit is, omdat het gaat om wat hij te melden heeft aan inzichten en niet om zijn levensloop. Daarbij legt Boeddha ook nog eens de nadruk op zelfstandig denken: “Neem niets zomaar aan van wat anderen beweren, ook niet van wat ik, Boeddha, zelf beweer!‟ Daar konden we van harte mee instemmen maar dat plaatste ons evengoed in een paradoxale situatie, want hoe kunnen wij ons houden aan dit gebod zonder het tegelijkertijd te overtreden?? Gelukkig zijn we allebei dol op paradoxen, zoals het exemplaar dat we onlangs tegenkwamen: “Als je probeert om te mislukken en je slaagt daarin, wat dan??” We keken om ons heen en zagen overal beelden van Boeddha in allerlei maten en en houdingen en soorten, talloos veel beelden, en we deelden onze hevige twijfel over wat voor de doorsnee boeddhist belangrijker was: de inzichten van Boeddha of de verheerlijking van zijn persoon. Ik wierp de vraag op waarom boeddhisten geneigd zijn afbeeldingen van Boeddha tot reusachtige proporties op te blazen en Simon gaf daarover de theorie ten beste dat het te maken had met olifanten: de meest volmaakte mens, zoals Boeddha was, moest toch groter zijn dan het grootste dier, nietwaar? Ik gaf toe dat daar wat in zat maar ik moest ook constateren dat we niet in staat waren deze theorie te controleren en dat we bovendien weer in de val waren getrapt van de uiterlijkheden. We stelde verheugd vast dat het boeddhisme strikt genomen geen godsdienst is, want Boeddha heeft het nooit over goden; eigenlijk is het in de kern gewoon een aantrekkelijke levensopvatting met een ons zeer aansprekende ethiek van onthechting, matiging, tolerantie en waarheidsliefde. Zo‟n beetje als ons antieke stoïcisme, zal ik maar zeggen. “Alleen dat geloof in reïncarnatie, dat is toch absurd?” bracht ik in. Simon antwoordde niet maar keek me strak aan met borende blik. Ineens besefte ik dat ik een enorme flater had geslagen en het schaamrood vloog me op de kaken. Simon gaf me de genadeslag: “En dat zeg jij tegen een man met wie je achtentwintig jaar na zijn overlijden door Pattaya kuiert!” Ik weet wanneer ik verslagen ben. Ik was verslagen. Ter verdediging voerde ik nog aan dat Boeddha zelf er niet eens zo zeker van was dat reïncarnatie werkelijk bestond, blijkens zijn uitspraken in de Kalama Sutta, maar er was geen ontkomen aan.Ter penitentie staken we gezamenlijk de brand in een aanzienlijke hoeveelheid wierookstokjes en lieten ons zegenen door de dienstdoende monnik, die opmerkelijk veel weg had van Antoine Bodar, maar dan met een kale kop. 11
Dezelfde zoetsappige en op effect loerende uitstraling. Maar Antoine leeft nog dus daar kon geen sprake zijn van reïncarnatie. Zo hadden we met die wierook toch maar even mooi een hoop merit gemaakt! Met smakelijke anecdotes over de lucratieve aflatenhandel en andere paapse stoutigheden verlieten we de tempel en we tracteerden onszelf op een heerlijk koud biertje op een terras aan Beach Road. Toen dat op was, was het tijd om afscheid te nemen. “Ik hoor dat jij naar Bangkok verhuist. Nou, ik zal je hier missen!” zei Simon. Ik antwoordde dat ik hem ook zou missen, dat ik eerst voor een maand of wat naar Amsterdam ging en dat het toch helemaal niet uitgesloten was dat hij, Simon, in de toekomst in Bangkok zou opduiken, helemaal niet uitgesloten, toch ….? Hij zuchtte lichtjes, keek me melancholiek aan en knikte. Zwijgend drukten we elkaar de hand en we gingen ieder een andere kant op.
10. Advertenties
Riante vakantiebungalows te huur, Jomtien Beach, Pattaya (bij de Gouden Hanuman). Het strand is op loopafstand, evenals restaurants en kruideniers. Openbaar vervoer naar het centrum van Pattaya vergt minder dan 10 minuten en is 24 uur per dag beschikbaar.
Het intieme bungalowpark De Drie Olifanten heeft 5 riante tweepersoonsbungalows, gebouwd in Thaise stijl en voorzien van alle comfort. Elke bungalow
12
heeft een groot terras, een woonkamer, een slaapkamer (beide met flatscreen-TV) en ruime badkamer.
Een bungalow heeft een privé jacuzzi; het park heeft ook een zwembad. Het fraaie terras heeft een keuken met o.a. een Senseo apparaat. De bungalows worden dagelijks schoongemaakt op hotelservice-basis. Koffiepads, theezakjes, suiker, melk en drinkwater zijn bij de huur in begrepen, net als Wi-Fi en dagelijks de Bangkok Post (Engelstalige krant). De huurprijs van 1 maart tot 1 november bedraagt 50 euro per dag; 2-3 weken 330 euro/week; 4-7 weken 315 euro/week. Van 1 november tot 1 maart is de prijs 55 euro/dag; 2-3 weken 350 euro/week; 4-7 weken 330 euro/week. Langere termijn op aanvraag. Zie www.dedrieolifanten.nl . Voor reserveringen informatie:
[email protected]
11. Colofon: iedereen die ideeën, vragen, tips of een leuk verhaal heeft over Thailand in het algemeen of Pattaya in het bijzonder, wordt verzocht die/dat te mailen naar
[email protected] Het volgende nummer van het Magazine zal verschijnen op 24 mei 2015. Bijdragen graag uiterlijk een week van tevoren inzenden.
13