Nederlandse Vereniging Thailand Pattaya NVTP-Magazine 221, 22 februari 2015 Redactie: Piet van den Broek

Nederlandse Vereniging Thailand Pattaya http://www.nvtpattaya.org NVTP-Magazine 221, 22 februari 2015 Redactie: Piet van den Broek Deze maand houden we onze borrel niet op de laatste donderdag maar op maandag 23 februari i.v.m. de planning in de Varuna. De borrel wordt opgeluisterd met een quiz over de geschiedenis van de NVTP, een inleiding over ziektekostenverzekeringsproblemen en een loterij. Genoeg te beleven! Inhoud

blz.

1. Voorwoord 2. Van het bestuur 2.1. Van de voorzitter 2.2. In memoriam Frans Burghouwt en Dick Hofstee 3. Aankondigingen 3.1. De maandelijkse borrel 3.2. Afscheid van het ambassadeursechtpaar 4. Het NVTP Golftoernooi 5. De autorally: boeiende landschappen en lastige vragen 6. Paspoort voor Thaise vriendin of vriend 7. Khmergebouw tijdens de autorally 8. Bplaa Phao Gleua 9. Eekhoorn 10. Wat Nong Yai 11. De boekenclub aan het werk 12. Advertenties 13. Colofon 1

2 2 2 3 3 3 3 4 6 8 9 11 12 13 15 17 18

1.Voorwoord Het nieuwe nummer van het magazine, met verslagen van het golftoernooi en de autorally. En verder iets over eekhoorns, nijlbaarzen, een Khmergebouw, een mooie tempel, paspoorten en de boekenclub. Kortom: weer voor elk wat wils. Ik wens u veel plezier met dit nummer. 2. Van het bestuur 2.1. Van de voorzitter Beste Mensen, De eerste helft van het lopende verenigingsjaar zit er inmiddels alweer op! Na de fantastische autorally en maandborrel van februari resteert in ons hoogseizoen nog de maandborrel van eind maart waarin we traditioneel afscheid nemen van aardig wat leden die „tijdelijk‟ terugkeren naar Nederland. Onze Koningsdagviering op 27 april is al in ons laagseizoen dat duurt tot eind september. Het eerste grote evenement in het nieuwe hoogseizoen is de Algemene Ledenvergadering van eind oktober, want pas dan is een behoorlijk aantal van de „overwinteraars‟ weer terug in Pattaya. We kunnen terugzien op 6 succesvolle maanden met zeer goed bezochte verenigingsactiviteiten. Alle dank en respect daarvoor aan onze evenementencommissie, sinds kort geleid door Angelien Roovers, en verder bestaande uit Diny van Dieten, Sieb Elzinga, Lodewijk Lagemaat en Cees van Meurs. Daarnaast dank aan Fred Blokker en Angelien die vrijwel eigenhandig respectievelijk de autorally en het golftoernooi hebben georganiseerd. Net als bij elk evenement werden zij daarbij geholpen door een team van (andere) vrijwilligers. Zonder vrijwilligers bestaat onze vereniging niet! Hiërarchisch bezien begint dat bij het bestuur, dan de evenementencommissie plus leden als Angelien en Fred, en dan natuurlijk al onze clubcoördinatoren – die uiterst belangrijk werk doen, maar veel te weinig aandacht krijgen – plus onze kascommissie en een groep helpers die allerlei diensten verleent. Alles bij elkaar zeker 30 mensen die altijd klaar staan, ofwel 10% van onze vereniging; fantastisch! Voor mij zijn alle vrijwilligers gelijk; we zijn allemaal radertjes in het NVTP klokwerk. Niemand is meer belangrijk dan een ander; als er 1 radertje ontbreekt hapert immers het uurwerk. Natuurlijk wordt van sommigen meer verwacht dan 2

van anderen, maar dat hangt samen met de zelfverkozen verantwoordelijkheid, en heeft niets te maken met het belang in het totale raderwerk. Ik heb mij voorgenomen alle vrijwilligers op gepaste wijze te bedanken tijdens de Algemene Ledenvergadering van oktober. „Publieke erkenning‟ is het minste dat we kunnen doen, maar er zal meer zijn! Noteer het maar vast voor donderdag 29 oktober! Tot spoedig ziens! Martin Brands 2.2. In memoriam Frans Burghouwt en Dick Hofstee In korte tijd bereikten ons de berichten van het overlijden van twee van onze leden: Frans Burghouwt in Nederland en Dick Hofstee in Thailand. Frans was actief lid van de Nederlandse Bridgeclub Pattaya en Dick van de Klaverjasclub. De komst naar Thailand van Frans en Loes Burghouwt werd verhinderd door de plotselinge opname van Frans in het ziekenhuis vanwege een infectie die hem uiteindelijk fataal is geworden. Dick Hofstee werd volkomen onverwacht getroffen door een fataal herseninfarct; met zijn uit Nederland overgekomen zuster hebben wij onder grote belangstelling afscheid van Dick genomen op 18 februari in Wat Bun Kanchanaram. Wij condoleren alle nabestaanden en vrienden met dit grote verlies. 3. Aankondigingen Zie voor meer en actuele informatie vooral ook onze website. 3.1. De maandelijkse borrel op 23 februari Deze zal dit keer niet plaatsvinden op de laatste donderdag van de maand maar op maandag 23 februari in de Royal Varuna Yacht Club. Het programma vermeldt een presentatie over ziektekostenverzekeringen door Frank van Oordt, een quiz over de lustrumkroniek van de NVTP en een loterij. Culinaire aankleding: kippensoep en fingerfood. Toegang 200 baht voor leden en 400 baht voor niet-leden. 3.2. Afscheid van het ambassadeursechtpaar op 25 februari Onze ambassadeur Joan Boer gaat binnenkort met pensioen en op 25 februari is er daartoe een afscheidsparty georganiseerd in de tuin van de residentie in Bangkok. 3

De Biggles Big Band zal dit feest muzikaal opluisteren. Aanvang 20.00 uur; dresscode: smart casual. Aanmelding is helaas niet meer mogelijk.

4. Het NVTP Golftoernooi Angelien Roovers Op 27 januari jl. werd het tweede NVTP golftoernooi gespeeld op de Pattana golfcourse in Sri Racha. Maar liefst 36 golfliefhebbers hadden zich aangemeld. Velen van hen hadden zich in oranje kleuren uitgedost, of een rood-wit-blauw tintje aangebracht op hun outfit. De wedstrijdvorm was texas scramble. De eerste spelers melden zich al om half elf. De deelnemers werden verwelkomd met speciaal uit Nederland ingevlogen stroopwafels en krentenbrood. Daarnaast kregen zij een goody- bag met daarin een handdoekje met NVTP 2015 erop geborduurd, een flesje water en een golfballetje. Nadat alle spelers kennisgemaakt hadden met hun captain en teamleden en de groepsfoto was genomen, gingen de teams op zoek naar hun caddy, en oh ja, vanaf welke baan starten we ook al weer? We hadden een “two way start” om 12.30 uur, dat betekent dat we op twee verschillende banen begonnen: de Andreasbaan en de Brookeibaan. Het bleek dat er een par zes was en dat er hele lange par 4 holes waren. Het spelen van par was dan ook vaak geen sinecure. De waterpartijen bleken voor veel spelers een struikelblok te zijn: veel balletjes haalden net niet de overkant en verdwenen in het water. “Hè, wat jammer nou!”. Maar niet getreurd, de medespelers zorgden er vaak voor dat er toch een mooie score kon worden genoteerd.

4

Om half zes was iedereen weer in het clubhuis. Nadat men zich had opgefrist en genoten van een drankje op het terras of in het clubhuis, gingen we om half zeven aan tafel. Vier mooie gedekte tafels voor 38 personen stonden voor ons klaar. De spelers genoten van een heerlijke maaltijd met een bier of frisdrank naar keuze en een lekker glaasje wijn aangeboden door een van onze sponsors. De voorzitter van de NVTP, Martin Brands, vergezeld door de voorzitter van de Evenementencommissie, had ook nog voor een extra presentje gezorgd. Op alle borden was een kaart en een pen neergelegd. Op de kaart stond een afbeelding van Kolven op de IJssel, een schilderij van Hendrick Avercamp uit 1625. In zijn toespraak gaf Martin een toelichting. Het spelletje “Kolven” werd al eeuwen geleden beoefend. Het blijkt dat de uitdrukking “een kolfje naar zijn hand” voortkomt uit de golfsport. Vroeger werd bij het kolven de bal door een lange stok of colf/kolf geslagen. Deze stok moest goed in de hand liggen en ieder had dan ook zoveel mogelijk een kolfje naar zijn hand. Tijdens het diner de prijsuitreiking. De eerste drie teams kregen gouden, zilveren en bronzen medailles omgehangen door de voorzitter en de daarbij behorende prijzen uitgereikt. Het goud was voor het team van Pieter Kranendonk, met Ron Atacon, Els Janning en Paul Slegers (68 slagen). Zilver was voor het team van Wim Moerman, met HJ Janning , Ben Verbon en Rien Huige (69 slagen). Met brons ging het team van John Seton, met Karel Ferdinandus, Lieve Slegers en Angelien Roovers, naar huis (69 slagen). De longest drive voor de dames was voor Joke Koch. Van de heren werd geen longest drive genoteerd. Er waren twee neary‟s uitgezet. Als enige bereikte Angelien de green op Brookei 3. De green van Andreas 8 bleek voor alle spelers onbereikbaar. Alle 36 afslagen bleken te kort of te lang. Tenslotte ontving het team van Kitty Stor, met Pel Eggenbeen, 5

Marlies Banning en Anneke Algra, een stuiterende lichtballen wegens het mooie ronde getal van 80 slagen. Wim Moerman bedankte de organisatie voor de mooie golfdag en ook Paul Slegers sprak met de nodige kwinkslagen zijn waardering uit. Door de organisatie werden ook de sponsors uitgebreid bedankt, want mede door Tuliphouse, Suniture en de NVTP is het een geweldig toernooi geworden, dat met veel applaus werd afgesloten.

5. De autorally: boeiende landschappen en lastige vragen Piet van den Broek Met 26 teams en 109 deelnemers overtrof de belangstelling voor de jaarlijkse autorally zelfs die van vorig jaar, dus het was weer een drukte van belang bij het startpunt in de Jomtien Plaza Residence op zondagochtend 8 februari. Het team waar ik deel van uitmaakte ging er als eerste vandoor en vol goede moed begonnen we aan parcours nr.1, goed voor 28,3 kilometer, waarvoor 1 uur en 50 minuten beschikbaar was. Keurig volgden we de instructies, soms na enig geredeneer over de uitleg daarvan en onze reactie daarop. Maar alles bleek te kloppen en ook in onze beantwoording van de tussendoor gestelde vragen hadden we alle vertrouwen: vruchten van ons gezamenlijk denkvermogen. Intussen vergaapten we ons vol bewondering aan het altijd weer verrassende landschap ten zuidoosten van Pattaya. Vooral de lang geleden aangelegde dijk om een waterreservoir appelleerde aan onze vaderlandse sentimenten. Door glooiende landschappen en pittoreske dorpjes, waar altijd een feestelijke tempel het stralende middelpunt vormt, bereikten we 20 minuten eerder dan gepland de eerste controlepost. Ging dat even vlot! Helaas moesten we ervaren dat de spelletjes die we daar kregen aangeboden, ons niet zo vlot afgingen. Vooral het herkennen van allerlei logo‟s deed ons kreunen en zuchten. Enfin, we strekten even de benen, dronken wat en gingen toch weer gesterkt parcours nr.2 in, een afstand van 26,4 kilometer, gebudgetteerd op 1 uur en 30 minuten. Aanvankelijk voerde dat ons door hetzelfde prachtige landschap, waaronder een indrukwekkend natuurgebied. We sloegen de plank nog flink mis toen we de functie van een hutje tussen twee vijvers interpreteerden als bewaking van lotusbloemen, terwijl het achteraf een vogelobservatiepost bleek. Geen vogel te zien noch te horen! Wel veel lotusbloemen ….. Van lieverlee koersten we westwaarts, staken de spoorlijn en de Sukhumvit over en reden een reusachtig uitgestrekt terrein op van de Thaise marine. Via indrukwek6

kend brede, met majestueuze boompartijen omzoomde lanen, bereikten we Saikaew Beach. Intussen hadden we nog een raadselachtige beeldengroep bewonderd, waaraan uiteraard ook weer een vraag verbonden was: een lachend jongetje op de rug van een draak, dreigend een naakte bedelaar de hersens in te slaan. Een fors uitgevallen dame met een oerlelijk hoofd en torpedo-achtige borsten (de Thaise marine?) lijkt hier protest tegen aan te tekenen. Op enige afstand wordt dit tafereel opgeluisterd door een fluitspeler en een zeemeermin. Waar staan we naar te kijken? Geen flauw idee!

Even verderop bereikten we aan het strand het tweede controlepunt, alweer 20 minuten eerder dan gepland. We moesten daardoor even wachten op de verrukkelijke belegde broodjes en de krentenbollen van onze sponsor The Bakery, waar we vervolgens met grote happen van genoten, geteisterd door de vraag wat toch wel de nummers waren van de twee oorlogsbodems die we zojuist gepasseerd moesten zijn maar waar we ons niets van konden herinneren. Parcours nr.3 beloofde een afstand van 39,2 kilometer met een tijdsbudget van 1 uur en 40 minuten. Het speelde zich weer voornamelijk af ten zuidoosten van Jomtien, in de buurt van de Silverlake Vinyard zullen we maar zeggen. Weer dat uiterst gevarieerde landsschap, bezaaid met leuke dorpjes en buurtschappen. Centraal punt was nu de Mondop en daar was natuurlijk ook weer een lastige vraag mee gemoeid. Enfin, we sloegen ons er doorheen en gaven onze ogen goed de kost. Zelfs mensen die hier beschikken over een eigen auto moesten erkennen dat ze op allerlei plaatsen kwamen die toch wel weer nieuw en opmerkelijk waren. Tenslotte arriveerden we bij de laatste controlepost, op een soort fantasieranch, uitgedost met namaak cowboys en dito indianen. Daar werden we weer gelaafd en nog even op de pijnbank gelegd voordat we de laatste etappe inzetten. Deze voerde ons over voornamelijk bekend terrein naar de bekende eindbestemming (de 7

Varuna) en er waren geen bijzondere opdrachten meer aan verbonden, zodat er weinig over te melden valt.

In de Varuna druppelden de teams gestaag binnen, maar omdat het er zoveel waren, ging daar geruime tijd mee heen. Fred en zijn team sloegen aan het rekenen en wij genoten van een drankje en na enige tijd ook van het royale buffet, na een lange dag van hard werken. Tegen het einde van de maaltijd was het zover: Fred begon achteraan met de uiteindelijke rangorde van de teams en tenslotte bleek het team bestaande uit Rien Huige, Ron Atacon, Paul en Lieve Segers de beste score te hebben behaald en daarmee de eerste prijs en de wisselbeker in de wacht te hebben gesleept. Applaus voor hen en direct daarna nog meer applaus voor Fred Blokker en zijn team van vrijwilligers, die ons weer een prachtige dag hadden bezorgd. Ondanks het feit dat ons team er uiteindelijk niet veel van gebakken bleek te hebben …. Volgend jaar beter!

6. Paspoort voor Thaise vriendin of vriend Dick Koger Vroeger moest een Thai voor zijn of haar paspoort naar Bangkok. Ik herinner me een druk kantoor in een winkelcentrum in Bang Na. Het kan tegenwoordig eenvoudiger. Van Willem Diele verneem ik dat er sinds kort een kantoor in Pattaya is gevestigd. Hier worden de gegevens voor het verkrijgen van een paspoort verwerkt. Ook de juiste pasfoto kan hier genomen worden. Het is vaak druk, dus houd rekening met een lange wachttijd. Het kantoor is gevestigd in Pattaya aan de Second Road op de begane grond van het grote winkelcentrum tegenover Soi 13 en is van maandag tot en met vrijdag 8

open van 9.00 tot 16.30 uur. De kosten voor een nieuw paspoort bedragen 1.000 Baht plus 50 Baht verzendkosten. Binnen een week na aanvraag wordt het paspoort per aangetekende post bezorgd. Heeft iemand al ervaring met de nieuw ingevoegde mogelijkheid om digitaal het 90-daagse bezoek aan Immigration te regelen?

7. Khmergebouw tijdens de autorally Dick Koger Ieder jaar zijn we weer verbaasd dat de autorally ons in de buurt van Pattaya nieuwe dingen laat zien. Enerzijds omdat er voortdurend gebouwd wordt, anderzijds dankzij het vernuft en de grote inzet van de onvolprezen organisator. Dit jaar reden we tamelijk onverwacht door het straatje waar HankyPanky, de goochelmagnaat, is gevestigd. Even daarna zagen we rechts van de weg een bouwwerk waar men nog volop mee bezig was en wat het meest leek op een Khmertempel in aanbouw. Iedereen is natuurlijk nieuwsgierig wat de bedoeling van dit architectonische hoogstandje is, maar er werden geen vragen over gesteld, Dus reden we er voorbij. Toch wil ik die nieuwsgierigheid, die ook bij mij postvatte, bevredigen. Enige dagen na de rally rijden we erheen. We ontdekken dat wat het begin van een tempel zou kunnen worden, de wand is van een gigantische oprijlaan.

9

Het is een aaneenschakeling van beeldhouwwerken. Aan het eind van de oprijlaan bevinden zich tot onze stomme verbazing gewoon huizen. Nou ja, gewoon, allemaal met veel beeldhouwwerk in de Khmerstijl. Allemaal met een deur van eeuwenoud hout met daarnaast evenwel een elektrisch belletje. Eén deur staat open en we zien een binnenplaats met veel houtwerk in een uitermate luxe uitvoering.

De huizen zijn kennelijk bewoond, maar het is ook duidelijk dat het complex nog niet klaar is, want buiten wordt nog volop gebouwd. De bouwer is kennelijk een man met een missie. Waarschijnlijk een leraar geschiedenis uit een schatrijke familie. Over een jaar ga ik er nog maar eens kijken.

Wie geïnteresseerd is, kan natuurlijk de route van de autorally volgen, maar het is eenvoudiger om op de Sukhumvit de afslag Soi Hua Yai te nemen. Over de

10

spoorbaan en vlak voor de tempel rechtsaf. Langs HankyPanky en bij de eerst Ysplitsing rechts aanhouden. Je ziet het complex aan de rechterkant van de weg.

8. Bplaa Phao Gleua Lodewijk Lagemaat De Ninvis (Nijlbaars) is erg bekend in Thailand , maar komt oorspronkelijk niet uit Thailand. Hij werd pas in 1967 hier naar toegebracht door de toenmalige Japanse kroonprins Akihito, die 50 Ninvissen aanbood aan Zijne Koninklijke Hoogheid Koning Bhumibol Adulyadej. De vis bleek zo goed aan te slaan in de koninklijke keukens, dat hij ook voor verdere kweek gebruikt werd. Het resultaat is dat vandaag de dag wilde Nin in praktisch elk vers zoetwatergebied in Thailand gevangen kan worden. Voor de bereiding van de vis worden kruiden fijn gemaakt en in de holtes van de vis gestopt.Dan wordt de vis met een mix van maizena en water ingewreven en bedekt met grof zeezout en daarna langzaam boven een houtskoolvuurtje gegrild. De vis blijft na deze bereiding toch nog sappig en heeft een verrukkelijke maak. De reden is dat het grove zeezout een “schil” om de vis vormt, waardoor de natuurlijke smaak en sappen bewaard blijven. Er zijn maar een paar ingrediënten nodig om de vis klaar te maken met daarnaast nog wat citroengras en andere attributen naar eigen smaak toe te voegen. Het gaat niet alleen om de vis, maar erbij komen nog een aantal smakelijke attributen. Te denken valt aan een verse salade met kleefrijst genaamd Sen khanom Jeen en stengels met aangemaakte Thaise basilicum, mint, dille of koriander.Verder zijn er een aantal verrukkelijke sauzen, die door de Thaise mensen Nam Jin Ahaan Talay genoemd worden en bij de vis gebruikt kunnen worden. De meest algemene manier van opdienen is de Nin, als gerecht Bplaa Phao Gleua genaamd, klaar te maken in een bed van opgerolde sla. Het geheel is een zeer smaakvolle en betaalbare maaltijd.

11

9. Eekhoorn Dick Koger Onlangs schreef ik een stukje over onze befaamde winterbridgedrive. Die was dit jaar in de twee restaurantzalen van de Sugar Hut, een oase van rust aan de drukke Thappraya Road. Je waant je in een houten blokhut midden in het oerwoud. Terwijl de meeste mensen op de binnenplaats staan te genieten van een drankje en een hapje, zit ik even binnen met een verkoelend biertje. Ik kijk naar buiten en zie tot mijn vreugde in een boom vlakbij het raam een witte eekhoorn. Je ziet ze wel vaker en het is altijd een genot om naar dit dartele diertje te kijken. Ik pak mijn camera, maar besef dat een foto weinig kans heeft. De afstand lijkt te groot en het diertje te klein. Met de telelens lukt het bijna nooit een goede scherpe foto te maken. Toch kan ik het niet laten. Thuis ben ik verrast. Inderdaad is de foto niet helemaal scherp, maar het bewegelijke beest en de ruisende bladeren komen eigenlijk goed tot hun recht. Als ik het zo gewild zou hebben, dan is het misschien wel een geslaagde foto. Ik zoek op Internet ook nog even naar eekhoorns in Thailand. Ongelooflijk, maar er zijn wel tien verschillende soorten. Afgezien van hun Latijnse namen hebben ze ook een totaal verschillend uiterlijk. Er zijn zwarte, bruine, grijze en witte. Ook mooi gestreepte. Ze leven in bomen of op de grond. De vliegende eekhoorn komt hier niet voor. Maar er is wel een soort dat een herinnering boven haalt. Lang geleden, in het pre-googeliaanse tijdperk, bracht ik eens een bezoek aan het nationale park Khao Jai. Daar wandelden we, een Thaise reisgenoot en ik, door het oerwoud, toen we plotseling een groot zwart beest in een boom zagen. We konden het niet thuisbrengen. We dachten aan een marterachtige, maar eigenlijk leek het op een veel te grote eekhoorn. Voor ik mijn camera in gereedheid had gebracht, was het dier weer verdwenen. Nu, twintig jaar later, stuit ik op de Black Giant Squirrel. En een foto toont duidelijk het beest dat opgeborgen in mijn herinnering zat. Het aardige is dat als verblijfplaats expliciet Khao Yai genoemd wordt. Dat is weer een afgesloten hoofdstuk. Merkwaardigerwijze tref ik ook een foto van een oude vrouw in Esan. Trots laat zij haar avondmaaltje zien, een delicatesse volgens kenners uit deze streek. Bridgen is altijd weer verrassend. 12

10. Wat Nong Yai Dick Koger Wanneer ik vanuit de spreekkamer van mijn cardioloog in het Bangkok Hospitaal Pattaya terugloop naar de gigantische wachtkamer, staat mijn Thaise steun en toeverlaat voor het raam naar Sukhumvit Road te kijken. Moet je zien, zegt hij, dat stond er vorige keer nog niet. Hij wijst naar een kolossaal Boeddhabeeld aan de overkant van Sukhumvit, zo te zien achterin de daar liggende tempel. We besluiten daar maar eens een kijkje te gaan nemen. Deze tempel heet Wat Nong Yai en ik ben nog niet zolang geleden hier geweest in verband met een crematie. Toen is me in ieder geval niets opgevallen. Sterker nog, toen is me niet eens opgevallen dat hier een schitterend tempelgebouw staat. We waren voorin in een zaaltje, waar in een hoek ook de oven was. In die zaal vielen alleen muurschilderingen op met afschuwelijke taferelen.

13

Verder landinwaarts ligt de eigenlijke tempel, een buitengewoon fraai voorbeeld van de tempelstijl van de laatste tweehonderd jaar. Het is alles goud wat er blinkt. En alle details zijn even mooi.

Nog verder naar het oosten zien we de Grote Boeddha in aanbouw en het is duidelijk dat dit inderdaad een imposant beeld moet worden, wanneer het gereed is.

Op het terrein van deze tempel is van alles te zien. Een Chinees paviljoen, een collectie aangeklede poppen en een chique verbrandingsoven, kennelijk voor duurdere crematies. Soms hoor je zeggen dat alle Thaise tempels hetzelfde zijn. Daarom heb ik veel afwijkende tempels beschreven. Deze tempel behoort duidelijk tot de groep dezelfde tempels, maar is tussen zijn gelijken buitengewoon mooi.

14

11. De boekenclub aan het werk Piet van den Broek De boekenclub bestaat uit een twaalftal literatuurliefhebbers die er plezier aan beleven eens per maand gezamenlijk een boek te lezen en indringend met elkaar te bespreken. Afgelopen week was dat het boek Herinnering aan mijn droeve hoeren, het laatste boek van de grote Colombiaanse schrijver Gabriel Garcia Márquez. Hoe gaat dat in zijn werk? Henk, de aanbrenger van het boek ( ieder lid heeft het recht een boek voor te dragen voor opname in het seizoensprogramma), hield een uitgebreide, boeiende inleiding over de schrijver die in zijn jeugd onder invloed kwam van het magisch realisme (Kafka!) en zich voornam een groot schrijver te worden. Dat heeft hij waargemaakt! Opgevoed door zijn grootouders, een linkse kolonel en zijn magisch denkende vrouw, stortte hij zich al jong in de journalistiek, de politiek en het schrijverschap. Op veertigjarige leeftijd veroverde hij het internationale literaire podium met zijn indrukwekkende Honderd jaar eenzaamheid, het boek dat hem in 1982 de Nobelprijs voor de literatuur opleverde. Henk schetste zo in grote lijnen een schrijverschap dat werd afgesloten in 2004 met het relatief dunne (120 bladzijden) boek Herinnering aan mijn droeve hoeren.

15

Na de inleiding van Henk maakten we een rondje waarin ieder vertelde wat hem of haar had getroffen in het boek, hoe het was bevallen, wat voor vragen het opriep, welke kwaliteiten en gebreken waren geconstateerd. Ook al komt er heel veel lof voor een boek, zoals in dit geval, is het toch altijd boeiend kennis te nemen van wat andere lezers erin hebben gezien en welke verbanden zij leggen met ander werk van dezelfde auteur of met boeken van anderen. Na zo‟n eerste ronde barst natuurlijk de discussie los en gaan de leden elkaar bevragen over de verschillen in zienswijze en waardering die zijn gebleken. Dat is allemaal heel verhelderend en leerzaam, al hoeft het resultaat geenszins te zijn dat we het helemaal met elkaar eens zijn. In dit geval was de waardering voor de kwaliteiten unaniem groot, maar dat is bij andere boeken ook wel eens anders geweest. Hoe dan ook blijft het buitengewoon boeiend je een beredeneerd oordeel te vormen over een boek en dat oordeel in te brengen in de discussie. Als de discussie een tijd heeft geduurd, nodigt gespreksleider Lourens ons uit voor een laatste rondje met vragen en opmerkingen, wat ook altijd nog enige discussie ontketent. Tenslotte rondt hij af en bedankt de inleider en de gastheer c.q. –vrouw, want de bijeenkomsten worden om de beurt bij een van de leden gehouden en die zorgt dan altijd voor lekkere hapjes en drankjes. Deel gaan nemen aan de boekenclub is beslist een van de betere besluiten die ik de laatste tijd genomen heb en ik kan het iedere literatuurliefhebber van harte aanbevelen!

16

12. Advertenties

Riante vakantiebungalows te huur, Jomtien Beach, Pattaya (bij de Gouden Hanuman). Het strand is op loopafstand, evenals restaurants en kruideniers. Openbaar vervoer naar het centrum van Pattaya vergt minder dan 10 minuten en is 24 uur per dag beschikbaar.

Het intieme bungalowpark De Drie Olifanten heeft 5 riante tweepersoonsbungalows, gebouwd in Thaise stijl en voorzien van alle comfort. Elke bungalow heeft een groot terras, een woonkamer, een slaapkamer (beide met flatscreen-TV) en ruime badkamer.

Een bungalow heeft een privé jacuzzi; het park heeft ook een zwembad. Het fraaie terras heeft een keuken met o.a. een Senseo apparaat. De bungalows worden dagelijks schoongemaakt op hotelservice-basis. Koffiepads, theezakjes, suiker, melk en drinkwater zijn bij de huur in begrepen, net als Wi-Fi en dagelijks de Bangkok Post (Engelstalige krant). De huurprijs van 1 maart tot 1 november bedraagt 50 euro per dag; 2-3 weken 330 euro/week; 4-7 weken 315 euro/week. Van 1 november tot 1 maart is de prijs 55 17

euro/dag; 2-3 weken 350 euro/week; 4-7 weken 330 euro/week. Langere termijn op aanvraag. Zie www.dedrieolifanten.nl . Voor reserveringen informatie: [email protected]

14. Colofon: iedereen die ideeën, vragen, tips of een leuk verhaal heeft over Thailand in het algemeen of Pattaya in het bijzonder, wordt verzocht die/dat te mailen naar [email protected] Het volgende nummer van het Magazine zal verschijnen op 22 maart 2015. Bijdragen graag uiterlijk een week van tevoren inzenden.

18