Jaarverslag 2012 24 maart feestavond Cooldown7
Hollands sfeertje in de Veen. Eindelijk werd het dan 24 maart! De organisatie had er maanden naar uitgekeken en nu was het zover! Het feest in de sporthal van de Tweesprong zou vanmiddag plaatsvinden. Het feest dat speciaal bedoeld was voor mensen met een verstandelijke of meervoudige beperking en hun begeleiders uit de gehele regio. Een groot feest dat ons aangeboden werd door Cooldown7! Al vroeg in de morgen waren de leden van de band Cooldown7 bezig om de sportzaal om te bouwen tot een heuse discotheek. Er kwam een podium met veel lampen, instrumenten, versterkers en allerlei dikke kabels die zoveel mogelijk werden weggewerkt. Rond 12.00 uur kwam de werkgroep, die vanuit de besturen van stGGK, KansPlus Rijnstreek en KansPlus Bollenstreek gevormd was, bij de Tweesprong aan. Ook alle vrijwilligers waren keurig op tijd aanwezig. Er was veel voorwerk door Jan Bouwmeester verricht; nu moest alles voor de dag zelf geregeld worden. Als bezoeker heeft u vast ervaren dat er op verschillende posten mensen met rode hesjes stonden om u ergens mee te helpen of de weg te wijzen. Rond 13.00 uur kwamen de eerste bezoekers al binnen; die hadden er duidelijk zin in! Toen even later De Klankentappers uit Uden buiten begonnen te spelen waren er al aardig wat mensen binnen. Maar nu begon de stroom bezoekers pas echt goed op gang te komen. De vrolijke klanken van het dweilorkest drongen ver door in de buurt en zorgden er voor dat men precies wist waar de ingang was. De middag begon met zanger Stanley die Nederlandstalige superhits zong. Het eerste nummer van zijn optreden werkte als een soort startschot! Het krappe aantal zitplaatsen veranderde direct in vele lege stoelen; iedereen die maar even kon staan, begon spontaan te swingen. Wat had deze zanger een uitstraling! Hij zong onder andere nummers van de toppers en hij werd bijgestaan door velen uit de zaal. Dit was bekende muziek, dat klonk lekker en daar kwamen ze voor! Vanaf 14.30 uur speelden de Klankentappers in de zaal. Dat klonk ook lekker en binnen de kortste keren stonden veel mensen weer heerlijk te swingen. De stoelen werden vanaf dit tijdstip door veel mensen helemaal niet meer aangeraakt! De muziek was zo intens dat velen lekker uit hun dak gingen. Na van deze doordringende klanken genoten te hebben kwam er rust in de zaal. Een groep muziekanten met accordeons kwam al spelend de zaal binnen. Het was de groep uit
Roelofarendsveen die zich DAF noemt. De Accordeon Fanfare. Zij waren eenvoudig herkenbaar aan de oranje hoedjes, pruiken of andere versiering. Deze groep zorgde voor een rustpunt in de middag. Zij speelden heerlijke muziek waarbij op wat minder uitbundige wijze werd gedanst. Onder andere bij de Valeta was het lekker deinen natuurlijk. Ongeveer 15.15 uur was het tijdstip waarop Cooldown7 de eerste muzieknoten liet horen. Er volgden nog velen daarna; het was één aaneenschakeling van enorm swingende muziek. Lekker Nederlands; iedereen kende de teksten, dus aan zangers in het publiek geen gebrek. Wat was het heerlijk om hier bij te mogen zijn! Geweldig om te zien hoe iedereen het naar de zin had. De tijd vloog om! De zanger van CD7 had tussen de nummers door steeds even contact met het publiek; schitterend om te zien hoe hij met deze speciale doelgroep omging. Als hij op het podium een stukje de zaal in liep, reikten vele handen om hem even aan te kunnen raken. Om 16.00 uur was het feest na nog één toegift afgelopen. Het is een geweldige middag geweest; er zijn zo’n 450 mensen binnen geweest en iedereen was zó enthousiast! Deze middag werd mede mogelijk gemaakt door een bijdrage van de Rabobank. We bedanken de band Cooldown7 voor het belangeloze optreden, we bedanken alle vrijwilligers en de leden van de Rotaryclub die zich ingezet hebben om de dag goed te laten verlopen. Ook bedanken we Max en zijn team van Sportcafe de Tweesprong en sport en recreatiecentrum de Tweesprong voor de prettige samenwerking. Namens de besturen van de stichting GGK, KansPlus Rijnstreek en KansPlus Bollenstreek. Harry Visseren
Uitgaansdag 1 september 2012
Om 10.15 ontmoetten wij een totaal ontluisterde Piet Berkhout bij de parkeerplaats bij McDonald in Leiderdorp. Wat was er toch gebeurd? Piet was, vlak voordat wij (Marijke en Harry) aankwamen, bij McDonald geweest om een kopje cappuccino te kopen. Bij het afrekenen betaalde hij een euro minder dan anders. Waarop Piet de reden daarvoor vroeg. Het antwoord van de jonge dame achter de counter was dat alle personen van 65 jaar en ouder deze korting kregen. Piet was natuurlijk wel blij met de korting, maar het feit dat hij werd aangezien als iemand van 65 jaar viel hem rauw op het dak. Hij voelt zich nog zo jong…. Nou Piet, ook al ben je ondertussen een dagje ouder; je doet het fantastisch! Je bent energieker dan menig veertiger! Om klokslag 11.00 uur heette chauffeur Ron, van Doelen Coach Service, iedereen welkom. We kenden Ron al van een ander dagje uit, dus het beloofde een gezellig ritje te worden. Hij heeft altijd wel een aardig woordje voor de mensen klaar. We vertrokken met 44 passagiers aan boord richting Utrecht. Hij reed rustig via de N11 zodat iedereen op z’n gemak kon genieten van het zonovergoten landelijke uitzicht. We reden langs weilanden waarin koeien lagen te grazen, schapen liepen te vreten en paarden stonden te kijken. Verder zagen we veel weidevogels en was er hier en daar een molen te zien. Het was een prachtige tocht en het was lekker zonnig weer. Tijdens het rijden nam Piet het woord en ook hij verwelkomde alle gasten en gaf aan dat deze dag mede mogelijk werd gemaakt door een bijdrage van het Fonds Verstandelijk Gehandicapten. Bedankt daarvoor! De organisatie van deze lag in handen van Lia, Marijke en Piet. José kon vanwege haar gezondheid helaas niet mee. Haar man nam voor haar de honneurs waar. Wij wensen haar een spoedig herstel. Tijdens het rijden werd er onderling heel gezellig gepraat en gelachen. De groep waarmee we jaarlijks uitgaan begint elkaar natuurlijk al aardig te kennen. Dit keer waren er een paar nieuwe gasten bij, die het ook erg naar de zin hebben gehad. In Utrecht aangekomen laveerde Ron met ervaren stuurmanskunst de grote bus door de nauwe straatjes van de stad. Bij de aanlegplaats lagen wel boten, maar die waren allemaal te klein voor ons gezelschap. Na een paar minuutjes kwam er een groter schip, waar we wel allemaal in pasten. De kapitein en zijn assistente hielpen iedereen instappen en onder het varen vertelde de kapitein wat er langs de waterkant te zien was. Hij vertelde heel rustig in begrijpelijk Nederlands en op een leuke manier zijn wetenswaardigheden. We hebben geleerd wat witte vrouwen waren, wat Utrechtse snotneusjes zijn en dat niet alle weldoeners even aardig zijn. De Zusters der Liefde werden in de volksmond wel de Krengen der Barmhartigheid genoemd. Dit vanwege hun werkwijze waarop zij hun geld inzamelden. Terwijl wij naar de kapitein luisterden, deelde zijn assistente flesjes drinken en heerlijke verse broodjes rond. De broodjes zagen er echt prachtig uit en ze smaakten overheerlijk. Omdat we tijd genoeg hadden voeren we 2x door de Oude Gracht van Utrecht. Zo hadden we genoeg tijd om dit unieke stukje Nederland op ons gemak te bekijken. Om 13.30 uur legden we aan vlak bij het Spoorwegmuseum voor een bezoek. We konden met een rondleiding mee gaan, of op eigen gelegenheid het museum bezoeken. Wij kozen voor de rondleiding met een gids. Al snel bleek dit voor mij een goede keuze te zijn geweest. De jonge vrouw die ons begeleide, vertelde op innemende wijze over de historie van het spoor. Zij ging vooral in op het verschil in de klassen en op de manier waarop men reisde. We mochten naar binnen in de normaal niet toegankelijke koninklijke wachtkamer. Deze was voorzien van luxueuze stoelen, een werktafel met mooie stoelen en speciaal in Frankrijk gefabriceerde wandbekleding.
Daarna zijn we ook nog in de treinstellen geweest waarmee het koningshuis reisde. Zo was er een rijtuig voor koningin Juliana met prinses Christina en een rijtuig voor prins Bernhard met de andere prinsesjes. Om 16.30 uur vertrokken we met de bus richting Ankeveen. Ron koos voor een mooie landelijke route. Het was geen brede weg, maar dat was voor Ron geen bezwaar. Ons diner was gereserveerd in Hotel-Restaurant De Drie Dorpen in Ankeveen. Er was voor onze groep een aparte zaal ingericht die er gezellig uitzag. Na een lekker soepje kwam de schnitzel met champignonsaus op tafel met daarbij frites, aardappeltjes, boontjes en bloemkool. Dat smaakte overheerlijk. Als toetjes kregen we een aangepaste versie van Dame Blanche. Ook tijdens het eten was er weer genoeg gelegenheid om met elkaar de ervaringen te delen. Want dat is toch één van de doelstellingen van dit soort dagen. Elkaar ontmoeten en ervaringen uitwisselen om van elkaar te leren. De dag is omgevlogen; Joep bedankte alle bestuursleden, de kok, het personeel van het restaurant en de chauffeur voor hun bijdragen aan deze fantastische dag. Toen iedereen weer in de bus zat en er geteld was kwam één van de dames van de bediening nog even een kort woordje doen. Om te vragen of het allemaal naar wens was geweest. Bij het wegrijden stonden ze ons uit te zwaaien zoals je vrienden na een etentje ook doet. Waar maak je dat nou mee? Ik sluit me aan bij de woorden van Joep: het was weer een gezellig dagje met heerlijk eten, lekker varen en een interessant museumbezoek. Het moet voor jullie toch niet eenvoudig zijn om elke keer weer een bestemming te vinden, met een invulling waar iedereen zo tevreden mee is. Knap hoor! Mede dank zij een financiële bijdrage van het Fonds Verstandelijk Gehandicapten weten jullie de kosten altijd binnen de perken te houden. Verwachtingsvol kijk ik al weer uit naar volgend jaar. Harry Visseren
Thema-avond Erfrecht 20 november 2012
Dat het bestuur dit jaar voor een grote groep mensen een kennelijk interessant onderwerp koos en er dus blijkbaar een gevoelige snaar mee wist te raken, bleek al bij het aantal inschrijvingen dat ze dit jaar mochten ontvangen. De vraag was zelfs even of het zaaltje in de Bron zo'n grote toeloop aan zou kunnen, maar dat bleek mee te vallen. Tenslotte passen er vele makke schapen bij elkaar en er zijn altijd wel ergens stoelen vandaan te halen om erbij te zetten Om half acht zou de zaal los gaan en gelukkig was er toen al een bestuurslid aanwezig die de gasten kon ontvangen met koffie, thee en heerlijke koekjes. De zaal liep namelijk al meteen vol en heus niet alleen met mensen uit Alphen zelf. Gelukkig bleken er vanuit het hele verzorgingsgebied van de afdeling mensen hun weg gevonden te hebben om mee te praten en vooral te luisteren naar wat er ter tafel zou gaan komen. Om 20.00 uur verwelkomt Hans Kok, onze voorzitter, alle aanwezigen en stelt ons voor aan de spreekster mevr. mr. Erna Kortlang partner van notaris en advocaten kantoor de Clerq uit Leiden. Nadat de geluidsinstallatie zo optimaal mogelijk is ingesteld kan zij meteen losbranden. Dat mr Kortlang zelf ook enthousiast blijkt over het onderwerp “Erfrecht en nalatenschap” blijkt
gelijk uit haar manier van spreken. Ze struikelt zowat over haar woorden als er een interessant punt te behandelen is en diverse keren deze avond verontschuldigt zij zich over de snelheid waarmee ze iets over het voetlicht brengt. Overigens doet mevr. Kortlang alle moeite om zo duidelijk en direct mogelijk in de microfoon te praten, dat gaat haar de verdere avond uitstekend af. Blijkbaar is zij gewend om voor een geïnteresseerd publiek op te treden. Zij begint met even te vertellen dat zij in haar praktijk als notaris de nodige ervaring heeft opgebouwd met vooral familierecht, daaronder valt vanzelfsprekend ook het erfrecht. Haar expertise beslaat daarnaast onder andere het onderdeel belastingen en dat blijkt ook als ze er later uitgebreid op terugkomt. Ze voorziet ons van diverse voorbeelden en tips over mogelijke 'fiscale constructies'. De kern van haar betoog en daarom begon ze er natuurlijk ook gelijk over, kwam erop neer dat het erfrecht uit gaat van 'wensen'. De wensen van degenen die de zogenaamde erflaters zijn, maar ook de wensen van degenen die gaan erven. We blijken bij het vaststellen van een erfenis door middel van ons testament, regels vast te kunnen leggen en die dienen daarop bij nalatenschap uitgevoerd te worden. Voor velen een enorme geruststelling want we zitten er toch maar mee dat we willen weten wat er na ons verscheiden gebeurt. Sowieso met de leefomstandigheden van onze gehandicapte kinderen, maar ook met de fondsen die we gedurende ons leven hebben opgebouwd of gespaard. Deze willen we op gepaste wijze aan onze nazaten nalaten. Daar moet Den Haag toch niet zomaar mee vandoor kunnen gaan! Zo kunnen we bijvoorbeeld vastleggen dat onze nalatenschap niet vervalt aan die vervelende schoonzoon of -dochter als ons kind komt te overlijden. Neen, als we dat wensen kunnen we vastleggen dat in dat geval (het resterende deel van) onze nalatenschap vervalt aan iemand die ons liever is. Ter illustratie gaf mr. Kortlang aan, dat desgewenst dan de kleinkinderen of zelfs een broer of zus vervolgens erft. Het mag intussen gerust eens gezegd worden dat we op deze manier 'over ons graf heen kunnen reiken'. Omdat iedereen tijdens het betoog van mevr. mr. Kortlang mocht interrumperen, kwamen er diverse leuke en interessante kwesties aan de orde die zij met humor en een enkele kwinkslag probeerde te beantwoorden. Probeerde want veel van deze zaken waren toch van een erg persoonlijke aard. Dat allemaal zo publiekelijk bespreken gaat vanzelfsprekend niet van harte en het advies dat ze er tegenover kon stellen was dat we haar later nog wel eens mochten opbellen. Na afloop heeft ze op ons verzoek ruimschoots haar kaartjes uitgedeeld, maar voor degenen die nu pas op het idee komen. (071 5815323) Erfrecht komt neer op nalatenschap en in dit kader benadrukte mr. Kortlang dat een huwelijk zonder voorwaarden en een geregistreerd partnerschap hetzelfde zijn. Allebei kunnen overigens van allerlei nadere bepalingen voorzien zijn, maar daar hoefde ze niet verder op in te gaan omdat zulke 'huwelijkse voorwaarden' meestal voor zichzelf spreken. Ertegenover moesten we overigens een zogenaamd samenlevingscontract stellen, want daaraan waren minder tot nauwelijks rechten te ontlenen. Het bleek dat er over deze manier van samenleven, waarschijnlijk gezien de leeftijd van de aanwezigen, niet zoveel te bespreken was. Weliswaar zaten er ook wat (voormalige) hippies in de zaal, maar de wijsheid van grijzende haren had klaarblijkelijk het pleit gewonnen boven de vrijblijvendheid die die relatievorm beheerst. In 2003 is de wet op het erfrecht, na bijna 75 jaar vrijwel ongewijzigd te zijn gebleven, in een veranderde noem het aan de tijd aangepaste vorm, in werking getreden. Heel even leek daarbij de opzet te spelen om de gang naar de notaris overbodig te maken en mr. Kortlang en haar collega's hebben daarom gevreesd voor hun bestaansrecht. De zogenaamde 'verdeling situatie' werd namelijk wettelijk vastgelegd bij de invoering van deze 'wet op de nalatenschap langstlevende'. Even kon mevr. Kortlang ingaan op de bijna dagelijkse veranderingen in haar werk. Dat ze er min of meer vanuit was gegaan om in een gespreid bedje terecht te komen toen ze als notaris begon, was waarschijnlijk een grapje. Wetten worden immers continu aangepast en dat ze zich daarom vrijwel dagelijks moet inlezen om haar kennis bij te spijkeren, spreekt
voor zich. Dat moeten alle juristen tenslotte, dus mochten we haar opmerking beantwoorden met een vrolijke lach. Gelukkig werden er in de nieuwe wet namelijk allerlei uitzonderingen en aanpassingen mogelijk gemaakt, zodat de Broederschap der Notarissen waarvan mr. Kortlang trouwens een poosje de voorzitter is geweest, alsnog met een gerust hart haar toekomst tegemoet kon blijven zien. Zodoende konden we ter plaatse meemaken dat we ons feitelijk geen zorgen hoeven te maken voor het genootschap van juristen. Dat we ze nodig hebben bij de uitvoering en het vastleggen van al onze wensen, kwam namelijk telkens overduidelijk naar voren. De materie is immers niet eenvoudig, voornamelijk omdat die vaak uiterst persoonlijk van aard uitpakt. Zoiets kun je gewoonweg niet 'effe zelf opschrijven', daarbij is ervaring en inzicht een vereiste. Sowieso al om er een jarenlange 'bestendigheid' aan te koppelen. We willen immers allemaal 'oud' worden en nog een poosje meelopen. Zogenaamde juridische ervaring hebben wij als leden van KansPlus, ondanks alle goede bedoelingen, niet in huis. Hoewel we dus proberen om al onze ideeën en voorwaarden zo perfect mogelijk te verwoorden, een specialist met de kennis om ook voor de toekomst de vereiste zekerheid in te bakken, blijft noodzakelijk. Dit besef werd niet als een soort reclame door mr. Kortlang aan ons voorgelegd. Bij iedere vraag die we aan haar voorlegden kwam telkens het persoonlijke van een kwestie aan de orde, daardoor sprak het in feite voor zich dat we op haar en/of haar vakgenoten dienden terug te vallen, willen 'het een en ander' tot in de puntjes regelen en houdbaar maken. Nalatenschap houdt volgens de nieuwe wet in, dat de langstlevende partner alle goederen krijgt en het erfdeel. Tegelijkertijd erven de kinderen die andere helft. Het is overigens niet verstandig om een kind helemaal te onterven, dat is namelijk op de eerste plaats tamelijk lastig gemaakt, maar is juridisch tevens niet handig in verband met de aanvechtbaarheid. Zulke dingen leveren een hoop rompslomp op en het is juist de bedoeling van een testament, daarin leg je de gewenste verdeling van de nalatenschap immers vast, een zo eenduidig mogelijk beeld schept. Gesteggel is hierbij, om het zachtjes uit te drukken, ongewenst. De overblijvende partner hoeft trouwens niet meteen de erfdelen van de kinderen in te leveren. Nee, de kinderen erven slechts een vordering op die partner, al moet daarover wel gelijk de erfbelasting worden voldaan. Meestal verrekent de notaris dit bij zijn/haar afhandeling van het testament. Dit voornamelijk om te voorkomen dat er financiële problemen ontstaan. Even een rekensom: Als bij gemeenschap van goederen een van de ouders komt te overlijden dan krijgt de overgebleven partner de beschikking over de helft van de gezamenlijk goederen. De nalatenschap wordt verdeeld over de langstlevende en de kinderen, maar de erflater mag per testament die verdeling aanpassen tot hooguit de helft van dat kindsdeel. Uitwerking: Het ene kind heeft een beperkte erfenis en er zijn nog twee kinderen over wie de rest wordt verdeeld. Daar kunnen trouwens voorwaarden aan gesteld worden die de genoten bevoordeling weer ten goede laten komen aan dat ene, 'minder bedeelde', kind. * In vrijwel alle gevallen zal er bij een gehandicapte zoon of dochter gesproken worden over 'handelingsbekwaamheid' en velen van ons zullen al iets geregeld hebben om hun kind tegen de (financiële) problemen die er uit zijn/haar handicap kunnen voortvloeien te beschermen. Bij het uitvoeren van een testament spreekt dit natuurlijk in grote mate mee. Daarom is er het curatorschap waarbij alle financiën en zaken betreffende de boedel door een aangestelde persoon, de curator, geregeld moeten worden. Deze curator brengt aan de kantonrechter verslag uit en deze heeft hem of haar oorspronkelijk ook moeten benoemen. Dit is het wettelijk vastgelegde middel om de zakelijk belangen van een persoon die handelingsonbekwaam is te regelen. Dat een rechter er weleens andere opvattingen op na kan houden dan ouders lief is, kwam terloops ook nog even aan de orde. Het bleek opmerkelijk hoe de frustratie in dit soort gevallen op kan spelen.
Als de soep niet zo heet genuttigd wordt, is het vaak eenvoudiger om een bewindvoerder aan te stellen. Dat kunt u bij leven en welzijn namelijk heel goed zelf (samen met uw partner) zijn, maar in geval van een nalatenschap kunt u de betreffende personen door middel van een testament aanwijzen. U kunt daarnaast in uw testament een beleid vastleggen en hierop wordt dan eveneens door de kantonrechter toegezien. Het is zelfs mogelijk om de opvolging van deze bewindspersonen vast te leggen en we werden het erover eens dat zo'n bewindvoerder een persoon moest zijn in wie zowel de erflater als de onder bewind gestelde vertrouwen moeten hebben. Heel even kwam ook het mentorschap aan de orde. Omdat dit vrijwel altijd gaat om heel persoonlijke en voornamelijk immateriële zaken werd er door mr. Kortlang niet te lang bij stilgestaan. Zij vond dat zij zich, professioneel gezien, moeilijk met dit punt in kon laten. Wel bracht ze onder de aandacht dat er zoiets bestaat als een 'levenstestament'. Hierbij leggen de erflaters voor zichzelf vast wat er te doen staat mochten zijzelf niet meer beschikkingsbekwaam zijn. Het gaat in dit soort gevallen meestal over ongeneeslijk ziek zijn, euthanasie en/of dementie. Dat maakt de beslissingen erg persoonlijk en vandaar dat de notaris er niet al te lang bij verwijlde. Deze kwesties moeten weliswaar vastgelegd worden en notarieel gepasseerd, maar zijn niet op een avond als deze uit te leggen. Op sommige vragen had de notaris ondanks haar immense kennis van de materie, niet gelijk een passend antwoord klaar, voor een aantal kwesties moest ze zelfs even het meegenomen wetboek raadplegen. Haar goede voorbereiding kwam tot uiting in de nodige jurisprudentie die ze eveneens bij zich had gestoken. Nawoord: Er blijken bij een nalatenschap vele zaken aan de orde te komen en die laten zich op twee hoofdpunten uitsplitsen. Allereerst zijn er de 'zakelijke' afhandelingen en daar ging deze boeiende thema avond over. Dan en zeker niet minder belangrijk, spelen er 'persoonlijke' zaken. Over dat laatste konden we onder elkaar wel het een en ander bedenken. Maar dat er hierbij vooral sprake is van maatwerk werd al snel duidelijk. Het kost namelijk veel moeite om dat persoonlijke zo exact mogelijk vast te leggen. Nu we onder gelijkgestemden waren, nam de onbevangenheid toe om er toch eens nader over van gedachten te wisselen. Dit toont het belang van een vereniging als de onze nogmaals aan. Gelukkig zijn dit soort avonden mogelijk omdat er door het Fonds Verstandelijk Gehandicapten een financiële bijdrage wordt geleverd. Daar moet de KansPlus organisatie uitermate dankbaar voor zijn. De materie blijkt belangrijk genoeg om er eens op een ontspannen manier over te spreken. Onderling worstelen we allemaal, en vaak op onze eigen manier, met het aangenaam maken van het leven van onze gehandicapte familieleden. Zomaar eens over een belangrijk onderwerp informatie ontvangen en wederwaardigheden uitwisselen, bleek de moeite waard! Het bestuur voorziet ermee in een behoefte en dankzij dat de avond grotendeels informeel en prettig verliep, konden we aanzienlijk wijzer naar huis dan eerder in Alphen aangekomen. Het ontspannen verloop van de thema avond lag vooral aan de humorvolle manier waarop mr. Kortlang de avond verzorgde. Niemand werd afgeschrokken door haar vakkennis en de soms droge informatie die eraan verbonden is. De gezelligheid die er tijdens haar betoog heerste, maakte dat iedereen zich even serieus genomen kon voelen. We bedanken mr. Kortlang hartelijk voor deze inzet en hebben al aangekondigd dat we binnenkort nog eens op dit onderwerp willen terugkomen. Zelf had ze in de loop van de avond al verteld dat het belangrijk is om eenmaal per twee tot vijf jaar een testament te herzien. Wetten en regels veranderen immers continu. Kortom een leuke termijn om rekening mee te houden. We kunnen er dankzij de plezierig opgedane ervaring van deze avond naar uitzien! Voor verslag Danilo Verplancke
Jaarverslag van de afdeling
In 2012 is het afdelingsbestuur 5 x bij elkaar gekomen. Bij toerbeurt vond het overleg plaats bij een van de bestuursleden “ thuis” plaats. Ook hebben we 2x een gezamenlijk overleg gehad met onze zusterafdeling “de Bollenstreek” waarmee we veel hebben samengewerkt. Aan die samenwerking is helaas, vanwege een forse verandering in het bestuur van Bollenstreek, een einde gekomen. Vanuit deze vergaderingen is het volgende tot stand gekomen.
Ons verenigingsorgaan “Rijnstreeknieuws” is tweemaal op de deurmat van onze leden terecht gekomen. De uitgangsdag was ditmaal een dagtocht naar Utrecht. We hebben daar een mooie vaartocht gemaakt door de Utrechtse grachten. De oude gracht hebben we daarbij zelf twee maal aangedaan. In de middag stond een bezoek gebracht aan het spoorwegmuseum op het programma en 's avonds hebben we genoten van een diner in Ankeveen. De bus was weer nagenoeg vol. In november hebben we een thema-avond gehouden over erfrecht. Notaris mevrouw Erna Kortlang wist ons een avond lang veel te vertellen over dit onderwerp. De zaal was volledig gevuld. Na het neerzetten van extra stoelen had iedereen een De website wordt zeer regelmatig door Bas Roeleveld, onze webmaster, bijgehouden. Hier vindt u een agenda met daarin de activiteiten voor onze doelgroep in de regio, alsmede veel nuttige links en uiteraard ook oude versies van het Rijnstreeknieuws. We hebben wederom een donatie gegeven aan “Helpende Handen” in Moldavië. Uiteraard een goed doel dat valt binnen onze doelgroep. Zoals eerder vermeld: De samenwerking met onze zustervereniging De Bollenstreek helaas beëindigd. In het jaarverslag van 2011 stond vermeld dat we afscheid hebben genomen van Huub van Schie als bestuurslid. Dat is echter van korte duur geweest. Na een korte periode van bezinning was Huub weer terug van weggeweest. We kunnen gewoon niet zonder Huub. En last but not least: Op 24 maart is een middag georganiseerd waarbij de band “CoolDown7” heeft opgetreden. KansPlus was naast GGK medeorganisator van dit evenement. Verder is bedankje op zijn plaats voor Harry Visseren, de partner van Marijke van Egmond, die enkele malen als gastschrijver een verslag, van o.a. CoolDown7 en de uitgaansdag heeft gemaakt. En uiteraard gaat ook een bedankje uit naar Jan Eradus, onze vaste columnist.
Hans Kok
