Inhoud. uitgave. februari maart

20

6

36

26 6

Er zijn schilders van wie het werk in de loop

32 De sculpturen van Maartje Korstanje roe-

42

Gestel uitbundige jubel van kleur

12

De magie van een gekleurde waterdruppel

20

Rosemin Hendriks, Getekende selfies

den Ende over het portret dat Svetlana Tarta-

26

Lindert Paulussen, Mostly birds

kovska van hem schilderde

32

Maartje Korstanje, Kunst van karton

36

Philip Akkerman, een leger zelfportretten

42

Job Hansen, Schitteringen van

pen associaties op met de natuur in al haar

lázquez, Goya, Vermeer en Hals kennen en werd

van je het tegendeel kunt beweren.

facetten.

gegrepen door de kunst. 60 Een man die kijkend in het leven staat, Joop van

PAGINA

60 06

54 Lita Cabellut leerde in het Prado meesters als Ve-

der tijd steeds beter lijkt te worden of waar-

12

64

54

64 Woensdag is Artisdag vertelt Mieke Bruning-van Os. Dan vragen we aan elkaar welk dier gaan we doen vandaag?

licht, sprankelingen van kleur 12 Een aquarel dient te ademen Dit geldt vooral voor de aquarellen uit vroeger tijden.

36 in zijn tekeningen van Philip Akkerman zien we keer op keer zijn eigen gezicht terug.

70 Twaalf winnaars in de traditionele Schildercompevol lof over de inzendingen. De prijswinnaars

20 In het souterrain van haar huis werkt

42 In de twintig jaar dat Han Steenbruggen

Rosemin Hendriks getekende

conservator is, zijn er veel schilderijen ge-

zelfportretten, voornamelijk in zwartwit en

weest die hem diep hebben geroerd. 48 De vogels van Roos Holleman worden

hun biotoop, nesten, eieren en jongen.

Roos Holleman, De vogels van

54

Lita Cabellut, De mens in zijn

plaatsen wij in het – publicitaire – licht. 76 Oskar Kokoschaka en de fantastische aquarellen

kracht en zijn twijfel 60

van Emil Nolde swingen in vorm en kleur en zitten

op groot formaat. 26 Lindert Paulussen schildert (roof)vogels,

48

titie van Palet met als thema 'Portret'. De jury was

hun pracht en in al hun eenvoud.

64 78 We zijn het bij Palet niet gewend te feesten, maar

94 De Stichting Heemsteedse Kunstbeurs organiseert inmiddels alweer voor de derde keer dit

Inhoud 4

palet 375 I februari/maart 2015

drukbezochte en gezellige, jaarlijkse evenement.

Mieke Bruning-van Os, Van reptielen tot mensapen

we zijn blij dat we 70 jaar bestaan en hebben dit gevierd.

Svetlana Tartakovska, Schildert Joop van den Ende

vol adem en passie.

vastgelegd in grote pasteltekeningen. In al

uitgave 375 februari maart 2015

70

Uitslag Studiecompetitie

76

Palet Passie

78

Palet 70 jaar

80

Boekenwinkel

86

Kunstagenda

92

Vakantieadressen

94

Heemstede Kunstbeurs

96

Creatieve verkoopadressen

98

in het volgend nummer

Vrouw met sigaret, 1911, olieverf op doek, 90 x 63 cm, particuliere collectie


5

Tekst Eric Beets Beeld Singer Laren

GESTEL uitbundige jubel

vankleur Er zijn schilders van wie het werk in de loop der tijd steeds beter lijkt te worden. Er zijn er echter veel meer waarvan je het tegendeel kunt beweren. Leo Gestel (Woerden 1881 - Hilversum 1941) is een schilder die vele stijlen heeft gehanteerd en daardoor nog wel eens als ‘kameleon’ werd gezien. Maar steeds meer komt het besef dat Gestel in al die stijlen uitzonderlijk talentvol was.

Het hele artikel kunt u lezen in de gedrukte versie van Palet 6


Dame met grote hoed in prieel, 1913, olieverf op doek, 98 x 88,5 cm. Frans Hals Museum, Haarlem


7

Tekst Eric Beets Beeld Teylers Museum

De magie van een gekleurde

waterdruppel Een aquarel dient te ademen, als je met waterverf werkt moet je letterlijk op je adem letten. Het penseel beweegt op een soort ritmisch zuchten. Water en verf moeten verleid worden te vloeien, ze vormen samen een gekleurde waterdruppel. Je moet royaal zijn in opvatting en gebaar, maar tegelijk - het lijkt wel zen - er de controle over houden. Dit geldt vooral voor de aquarellen uit vroeger tijden, zoals wij die nu kennen en waarderen.

Georgius Jacobus Johannes van Os (1782-1861), Bloemstilleven, zwart krijt, transparante en dekkende waterverf op papier, 49.7 x 37.5 cm. Teylers Museum, Haarlem

12


Het hele artikel kunt u lezen in de gedrukte versie van Palet


13

Tekst Merel van den Nieuwenhof Beeld Rosemin Hendriks

Getekende selfies van

OSEMIN RENDRIKS H

In het souterrain van haar huis in Arnhem werkt Rosemin Hendriks, vergezeld door haar Engelse Setter Neeltje, aan haar tekeningen. Haar oeuvre bestaat vrijwel uitsluitend uit getekende zelfportretten, voornamelijk in zwartwit en op groot formaat.

nero- en pastelpotlood. Z.T., 2012. 38.5 x 29.7 cm,

20



21

Zelfportretten Ze tekent zelfportretten, al zo’n twintig jaar lang. Uitgekeken op haar eigen gezicht raakt ze niet. En dat begrijp ik wel, als Rosemin bakken met foto’s van zichzelf laat zien: een veelheid aan kapsels, gezichtsuitdrukkingen en gemoedstoestanden passeert de revue. ‘Ik tekende eerst mijn spiegelbeeld, maar had dan steeds dezelfde geconcentreerde blik. Door foto’s te maken kan ik meer variatie aanbrengen.’ Daar speelt ze mee, door bijvoorbeeld een pasfotohokje in te duiken of de houding van een bokser na te doen. ‘Het is interessant hoe je er soms zelf bijna niet meer op lijkt.’ Deze foto’s vormen het uitgangspunt van haar tekeningen. Rosemin kiest een foto, neemt de belangrijkste lijnen over en projecteert die op het juiste (vaak grote) formaat papier. En dan kan het tekenen beginnen. Eerst het linkeroog Rosemin pakt iedere tekening volgens eenzelfde struc-

houtskool, pastel en conté.

tuur aan. ‘Ik begin altijd met het

Z.T., 2014, 110 x 75 cm,

linkeroog, dan de linker wenkbrauw. Op het linkeroog reageer ik met het tekenen van het rechteroog. Die gestructureerde werkwijze heb ik nodig, juist omdat ik dat niet ben.’ Zo werkt ze in houtskool en pastelpotlood ieder element uit het gezicht uit: de ogen, neus, kaaklijn en ook lijntjes of wallen. ‘De tekening is wat er over blijft als je die route hebt afgelopen. Als ik een onderdeel eenmaal heb afgerond, werk ik daar later niet meer aan. Als je teruggaat, gaat het vaak mis.’ Deze vaste routine geeft haar houvast, maar betekent niet dat ze zich niet laat verrassen. ‘Juist daardoor kan ik meer openstaan voor wat er tijdens het tekenen gebeurt.’ Dat kunnen de kleinste dingen zijn. Zo liet Rosemin zich onlangs verrassen door een in kleur afwijkend stukje houtskool, waarvan de bruine tint voor een onverwacht effect in haar tekening zorgde. ‘Ik ben geïnteresseerd in wat ik vooraf niet had kunnen Het hele artikel kunt u lezen in de gedrukte versie van Palet 22



23

Tekst Robert Vacher Beeld Galerie Majke Hüsstege Falconinformis 3, 2014 acryl op doek, 90 x 140 cm

Mostly birds Lindert Paulussen Hij schildert (roof)vogels, hun biotoop, nesten, eieren en jongen. Aan ieder schilderij van Lindert Paulussen gaat een lang proces vooraf van zoeken, observeren, documenteren, inventariseren en nestbezoeken. Dit proces verbindt zijn artistieke werk met een familietraditie.

Band met de vogelwereld

in de vorm van een zelfgekozen project van

Lindert Paulussen (1990) studeerde aan de

ruwweg een jaar. Op het moment dat hij een

Antwerpse kunstacademie Sint Lucas, Univer-

keuze moest maken voor een thema, liep Lin-

sity College of Art and Design. Na vier jaar op-

dert stage bij een beeldend kunstenaar aan

leiding stond hij voor de opgave de meester-

wie hij min of meer bij toeval zijn schilderij van

proef ter afronding van zijn studie af te leggen

een rode wouw liet zien. Op diens vraag of hij al




27

Tekst Merel van den Nieuwenhof Beeld Marten de Leeuw

KUNST VAN KARTONprachtige

contrasten in kleur en materiaal

Maartje Korstanje, tentoonstelling Groninger Museum

De een ziet dinosaurussen, insecten en wortels van eeuwenoude bomen, de ander botten, karkassen of buitenaardse wezens. De sculpturen van Maartje Korstanje roepen associaties op met de natuur in al haar facetten, met leven en dood. Tegelijkertijd zijn de sculpturen met hun grillige kartonnen vormen ongrijpbaar en abstract. Ze stoten af en trekken aan en laten een onuitwisbare indruk achter. Het hele artikel kunt u lezen in de gedrukte versie van Palet

32



33

Tekst Eric Beets Beeld Teylers Museum

PHILIP AKKERMAN een leger zelfportretten Tot en met 1 maart kunnen we nog de tekeningen van Philip Akkerman bekijken in het Teylers Museum in Haarlem. Akkerman maakt alleen maar zelfportretten, dus ook in zijn tekeningen zien we keer op keer zijn eigen gezicht terug. Hij is vooral schilder en weet in veel ‘ismen’ zijn weg te vinden naar zichzelf. Het hele artikel kunt u lezen in de gedrukte versie van Palet Zelfportret, 2008, potlood en waterverf, 30 x 21 cm.

36



37

Zomer 55 / Weg naar

Tekst Han Steenbruggen Beeld John Stoel

Selwerderhof, 1955, olieverf op hardboard, 61 x 69 cm. Museum Belvédère, Heerenveen-Oranjewoud (bruikleen RCE)

SCHITTERINGEN VAN LICHT, SPRANKELINGEN VAN KLEUR

JobHansen In de twintig jaar dat ik conservator ben, zijn er veel

Soms laten nieuwe indrukken vorige volledig

bezoek stalden we samen reeksen schilderijen

vervagen en kun je je bijna niet meer voorstel-

uit tegen kasten, tafels, stoelen en wanden in de

len, hoe je ooit zo geraakt werd door dat beeld

woonkamer, om er dan vervolgens aandachtig

dat nu zo gratuit en betekenisloos schijnt. Ge-

naar te kijken. Hansen schilderde eigenlijk altijd

lukkig blijft in de meeste gevallen de bewonde-

op paneel – aanvankelijk triplex en vanaf 1953

ring overeind, maar ook dan zijn de emoties,

alleen nog op hardboard –, hield zijn formaten

die je voelde toen het beeld volkomen nieuw

overzichtelijk klein en had een voorkeur voor

voor je was, eigenlijk alleen nog als herinnering

eenvoudige witgeschilderde lattenlijsten.

op te roepen. Tot de weinige schilderijen die de

schilderijen geweest die mij diep hebben geroerd en die voor langere tijd in mijn gedachten omwentel-

glans van het-eerste-zien voor mij na jaren

Oprechte bezieling

hebben behouden behoort ‘Zomer 55’ van

Wat mij telkens weer fascineerde, als ik die ont-

Job Hansen (1899-1960).

wikkeling van jaren in de woonkamer aan me voorbij zag trekken, was het eigenzinnige en

den. Maar zoals dat ook gaat met diepe indrukken, uiteindelijk maken ze plaats voor nieuwe, die minstens zo intens zijn en je denken en doen in weer andere richtingen doen opschuiven – op zoek naar verder.

Bezoek

experimentele karakter van zijn schilderkunst.

Ter voorbereiding van een tentoonstelling van

In de late jaren twintig schilderde Hansen met

zijn werk in het Groninger Museum bezocht ik

uiterst vloeibare olieverven, die hij verkreeg

zijn dochter Caty Hansen in de periode 1995-

door deze aan te lengen met autobenzine,

1997 met grote regelmaat, om de vele nagela-

waarin kleine hoeveelheden bijenwas waren

ten schilderijen te zien. Ik leerde daar het

opgelost. Die aquarelachtige verven streek hij

oeuvre van Hansen pas goed kennen. Bij elke

losjes uit over zijn met zinkwit geprepareerde




43

Lita Cabellut

Tekst C.H. Riphagen Beeld Rancinan, Studio Tromp

(foto Gerard Rancinan)

De mens IN ZIJN KRACHT

en zijn twijfel Lita Cabellut (1961) werd geboren in Barcelona in El Raval. Ze leefde tot haar dertiende op straat, totdat zij werd geadopteerd door een vooraanstaande familie. Door hen leerde zij in het Prado meesters als Velázquez, Goya, Vermeer en Hals kennen en werd ze gegrepen door de kunst. Het hele artikel kunt u lezen in de gedrukte versie van Palet 54



55

oop van Jden Ende

Svetlana Tartakovska schildert

Tekst & Beeld Greet Hamming

‘Een man die kijkend in het leven staat, omringd door figuren uit de cultuur.’ Joop van den Ende over het portret dat Svetlana Tartakovska van hem schilderde. Het hele artikel kunt u lezen in de gedrukte versie van Palet

60



61

reptielen VAN

TOT

mensapen Tekst Merel van den Nieuwenhof Beeld Mieke Bruning-van Os

Mieke Bruning-van Os tekent dieren, van reptielen tot mensapen en van levend tot opgezet. Samen met vriendin Maria gaat ze al meer dan tien jaar eens per week naar Artis om dieren te bestuderen en te schetsen. ‘Woensdag is Artisdag,’ vertelt Mieke.‘Dan beginnen we met een kop koffie en vragen we aan elkaar: ‘Welk dier gaan we doen vandaag?’

Aasgier, pastelkrijt op passe-partout karton 41 x 50 cm


65

Pelikaan, pastelkrijt op passe-partoutkarton 50 x 59 cm.

hun veren: ‘Niet alleen maar roze, maar ook

verhuisd, man Mawa is overleden en Surya

geel, blauw en rood. Ze hebben weliswaar een

heeft ondertussen zelf kinderen. Ze hebben nu

vervaarlijk uitziende bek, maar je kunt er rustig

vast betere verblijven, maar ik mis ze erg.’

je hand in steken als je durft.’ Geen lieverdjes

Afhankelijk

wie ze zijn, wat ze doen. En als ze jou ook zien

Bij het tekenen in een dierentuin ben je altijd af-

is er soms interactie, dat is echt een cadeau-

hankelijk van het weer, maar ook van de grillen

tje!’ Haar dierenportretten zijn voornamelijk

van de dieren. ‘Als het keihard regent of koud

schetsen, ter plaatse gemaakt. Alleen haar ei-

is, valt buitentekenen af. Maar ook bij mooi

gen dieren, zoals een kameleon en luipaard-

weer is de keuze niet geheel vrij: de chimpan-

gekko’s, worden soms verder uitgewerkt in

sees zitten bijvoorbeeld dikwijls hoog in de

schilderijen.

Gemis

Naast de bijzondere band die ze met sommige

Door haar regelmatige bezoeken kent Mieke

dieren opbouwt, komen haar ook vaak opmer-

veel van de dieren bij naam. ‘Orang-oetan

kelijke verhalen ter ore. ‘Een zuidelijke hoorn-

Mota lag vroeger vaak voor het raam in het

raaf liep trots te paraderen met een dode muis

Apenhuis. Zo dicht bij een orang-oetan kom ik

in zijn snavel. We dachten dat het een cadeau-

nooit meer; er zat alleen glas tussen ons.’ Ter-

tje voor zijn vrouwtje was. Maar waar was zij,

wijl Mieke haar krijtdoosjes op de vensterbank

de vorige keer was ze er toch wél? We keken

zette, keek Mota belangstellend toe, met een

medelijdend naar het eenzame mannetje, tot

hand als vuist boven haar hoofd. ‘Elk rimpeltje,

we van de oppasser hoorden dat hij zijn vrouw-

elke rode haar kon je zien. Soms lag dochter

tje zelf had vermoord. Doodgehakt met zijn

Surya in haar armen te slapen. Dat waren ge-

snavel.’ Ook de apen zijn niet allemaal lieverd-

op passe-partoutkarton

weldige tekenmomenten. Nu zijn de vrouwen

jes. Een door Mieke getekende gorilla bijvoor-

41 x 50 cm.

Kameel Yeti, grafiet

doorgang tussen hun binnen- en buitenverblijf. Je ziet dan niet veel meer dan een achterwerk

Vogels

en een arm tussen stro en tralies.’ Geen Artis-

Ieder dier heeft zo zijn charme, vindt Mieke.

dag is dus hetzelfde.

‘Het tekenen van vogels is leuk vanwege de verschillende texturen: zachte gekleurde veer-

Naar levend model

tjes, harde hoornige snavels en geschubde po-

Mieke tekent vrijwel altijd naar levend model.

ten. Dat tekent lekker. En er zijn zoveel soorten

‘Soms is dat natuurlijk lastig als het model erg

vogels, van de reusachtige emoe met zijn klei-

beweeglijk is, met zijn rug naar je toe gaat zit-

ne kop tot de pelikaan met zijn grote snavel.’

ten, naar binnen gaat of gewoon helemaal uit

Ook de kleine, slimme kea’s tekent ze graag.

het zicht verdwijnt. Als dat gebeurt of als het te

‘Als we bij de kea’s zitten, steken we een takje

druk is in Artis, trekken we ons terug bij de op-

tussen de tralies. Dat pakken ze dan en spelen

gezette dieren. Die zitten vanzelfsprekend wel

ermee. Of je geeft ze stiekem een piepklein

stil, maar zijn ook wel saai. Levende dieren te-

stukje koek, wat helemaal niet mag, en dat

kenen blijft het mooiste: je kijkt niet alleen naar

gaan ze dan verstoppen.’ Pelikanen zijn op hun

hoe ze eruit zien, maar ook naar hun gedrag,

beurt favoriet vanwege de mooie kleuren van




67

Inhoud. uitgave. februari maart

Recommend Documents