dienst communicatie

07.11.2014 dienst communicatie

Het Journaal wijdde een onderwerp aan uitspraken mbt de zaak Jonathan Jacob. Via deze link kan u het fragment herbekijken vanaf minuut 27:40. http://deredactie.be/cm/vrtnieuws/videozone/programmas/journaal/2.36395 De reportage van vtm kan u via deze link herbekijken. http://nieuws.vtm.be/binnenland/115051-11-man-vervolgd-zaak-jonathan-jacob

De reportage van ATV kan u via deze link herbekijken. http://atv.be/nieuws/2014-11-06/elf-verdachten-naar-correctionele-rechtbank/#.VFyXqR3Tp1Y

Veldrijden JOERI HOFMAN ZATERDAG MISSCHIEN IN VCC IN ZELZATE

«Rug ene week goed, andere week slecht» Zaterdag wordt in Zelzate de achtste manche van de Vlaamse Cyclocrosscup gereden. Op de terreinen van het psychiatrisch centrum St-Jan-Baptist zullen de deelnemers opnieuw een lichtlopend en snel parcours vinden. De organisatoren van Rust Roest Zelzate proberen elk jaar enkele kunstmatige hindernissen aan te brengen. Om de moeilijkheidsgraad te verhogen. Eliterenner zonder contract Joeri Hofman (22) uit Opdorp-Buggenhout trekt naar alle waarschijnlijkheid naar Zelzate. De veldrijder van Corendon-Kwadro is een beetje op de sukkel. Begin dit jaar onderging hij een operatie aan het been. De problemen met de doorbloeding lijken opgelost. Maar door rugpijn kan Hofman zijn kansen momenteel niet naar behoren verdedigen. Tijdens het Allerheiligenweekeinde bleef hij uit competitie. «Als ik komend weekend weer in actie kom, zal het in Zelzate zijn», verduidelijkt Joeri Hofman. «Het is niet zeker dat ik zal starten. Wat de oorzaak van die rugpijn is, weet ik niet goed. De ene week ben ik goed, de andere week ben ik slecht. Met mijn benen is alles, na die operatie, goed.

ZEDELGEM

BierFest ten voordele van OC Engelbewaarder De ‘Ondernemers met een Hart’ organiseren op zaterdag 15 november een ‘BierFest’ ten voordele van het OC Engelbewaarder in Aartrijke. Het evenement vindt plaats in de momenteel leegstaande gebouwen van Drukkerij Moeyaert of Captains of Printing in de Snellegemsestraat in Zedelgem Dorp. ‘Die Original Dofmusikanten’, ‘De Vosjesvrienden’ en ‘The Soulbrothers’ zorgen voor de muzikale ambiance. In 2009 organiseerden de ‘Ondernemers met een Hart’ al een succesvolle actie ten voordele van Kom op tegen Kanker. De Zedelgemse ondernemers zijn Stefaan Moeyaert, Chris Slabbinck, Francis Van Steelant, Stefaan Vanquathem en Hilde Dobbelaere. Tickets, te verkrijgen bij de organisatoren, kosten 15 euro in voorverkoop en 25 euro aan de deur. (DL-foto MVN)

I

I 10

Totaalspektakel herdenkt Roeselare en de Groote Oorlog

DeMorgen. VRIJDAG 07/11/2014

Zaak-Jonathan Jacob: elf verdachten naar rechter In de zaak rond de dood van Jonathan Jacob (26) heeft de kamer van inbeschuldiging (KI) elf verdachten naar de correctionele rechtbank verwezen. Het gaat om de acht mensen van het Bijzondere Bijstandsteam (BBT), de commissaris, de toenmalige directeur en een psychiater van Broeders Alexianen in Boechout. Jacob overleed in 2010 in een politiecel in Mortsel na een tussenkomst van het BBT, ook de ‘bottinekes’ genoemd. Hij belandde in die cel omdat het psychiatrisch centrum Broeders Alexianen in Boechout hem niet wilde opnemen, omdat hij zich agressief opstelde na het nemen van amfetamines. De zaak kwam aan het licht nadat vader Jan Jacob de beelden vanuit de

ROESELARE

VRIJDAG 7 NOVEMBER 2014

(RO11/1)

Jan Jacob: ‘Opgelucht dat alle verdachten voor de rechtbank komen’

cel aan het programma Panorama bezorgde. “Ik ben heel opgelucht dat de KI beslist heeft dat alle verdachten zich voor de rechtbank moeten verantwoorden”, reageerde vader Jan Jacob. De zaak rond Jan Jacob is intussen voor onbepaalde tijd uitgesteld wegens ‘misbruik van het inzagerecht in het strafdossier’ van de dood van zijn zoon. (BELGA)

ROESELARE q Muziek, beeld en poëzie, dat zijn de ingrediënten van ‘Roeselare en de Groote Oorlog’, een totaalspektakel rond de Eerste Wereldoorlog door de Stadsharmonie in samenwerking met Folgazan en Yves Bondue. Het concert vindt plaats op zaterdag 15 november in cc De Spil. “Naast alle kommer en kwel hebben we ook aandacht voor het vertier van destijds”, volgens de heren.

hij. “De burgers probeerden het beste te maken van die moeilijke periode en er was wel degelijk heel wat vertier. Dat komt ook aan bod.”

MEER BEZOEKERS

Peter Kiepe, Ignace Vanderschaeghe en Yves Bondue verwachten door het thema en de steun van stad Roeselare meer bezoekers dan ooit. (Foto SB)

DOOR MARLIES MADDENS

De sfeer en herinneringen oproepen van de Eerste Wereldoorlog, dat is het doel van Roeselare en de Groote Oorlog, een totaalspektakel van de Koninklijke Stadsharmonie in samenwerking met Folgazan en solo-zanger Yves Bondue onder leiding van dirigent Ignace Vanderschaeghe. Het concert vindt plaats op zaterdag 15 november in cc De Spil. “Met muziek en uniek beeldmateriaal willen we de herinnering aan de Eerste Wereldoorlog tot leven brengen in een voorstelling van ongeveer twee uur”, aldus Peter Kiepe die de regie voor zich neemt “Drama verdriet haat

angst, woede maar ook spanning, humor en vreugde staan centraal. We gingen zelf op zoek naar uniek nog niet vertoond beeldmateriaal.” Leerlingen van BuSO Sint-Idesbald fleuren het geheel op met poppies.

NOODKLOKKEN Om de voorstelling compleet te maken, bundelen ze de krachten met folkband Folgazan. “We brengen tien nummers uit onze producties ‘De kleine verwoeste gewesten’ en ‘De Groote Oorlog van de Kleine Belg’”, laat Yves Bondue van Folgazan weten. Concreet staat Yves in voor de presentatie en het aaneen zingen van de bindteksten bij de liederen. “Van vier nummers werd de compositie herschreven door dirigent Ignace Vanderschaeghe van de Koninklijke Stadsharmonie. De Klokkengilde zal instaan voor het luiden van

“We twijfelen of applaus wel gepast is in deze context” de noodklokken. “We twijfelen of applaus wel gepast is in deze context. Het geheel haakt daarom zonder pauzes in mekaar. Dat betekent dus dat er amper ruimte zal zijn voor applaus en we denken dat dat het concert ten goede zal komen”, aldus Yves.

I WAS A SPY In het eerste deel komt de historiek en dramatiek van die wrede oorlog aan bod: de inval van de Duitsers, Schuwe Maandag, de bezetting, het afscheid nemen van dierbaren die moeten meestrijden, de angst... In het tweede deel

gaat het er iets luchtiger aan toe met een ode aan de dappere krijgers. “De oorlog heeft vier jaar geduurd en het is niet zo dat er elke dag overal gevochten werd. We spitsen ons toe op Roeselare en de situatie hier was niet te vergelijken met hoe het eraan toeging in Passendale, Ieper en Wijtschate bijvoorbeeld. Roeselare deed vooral dienst als centrum voor de aanvoer van munitie en als opvang voor gewonde soldaten”, vertelt Peter. “We gaan ook dieper in op het verhaal van verpleegster, dienster en spionne Martha Cnockaert en brengen een compilatie uit de film I was a spy.” “We gaan ook de iets luchtigere problematieken aan zoals de luizenplaag en de gevolgen van de lokale prostitutie in die periode. Het is niet de bedoeling dat de mensen depressief buiten wandelen na de voorstelling hé”, lacht

Peter is ervan overtuigd dat ze meer bezoekers dan ooit mogen verwelkomen. “Omwille van het thema en de steun die we krijgen van de stad.” Stad Roeselare zette maar al te graag de schouders onder het project. “Zelf organiseren we doorheen de herdenkingsjaren diverse projecten, maar we ondersteunen ook verenigingen die een herdenkingsactiviteit op poten zetten. Dit doen we zowel inhoudelijk als financieel, de vereniging kan een projectsubsidie aanvragen”, legt Ruben Lust van de dienst Cultuur uit. “We sporen aan om over de grenzen heen te kijken en op zoek te gaan naar unieke samenwerkingsverbanden met andere Roeselaarse verenigingen. Deze samenwerkingsverbanden geven een enorme meerwaarde aan hun project en maakt het ook uniek voor Roeselare.”

POËZIEWEDSTRIJD Verder gaan ze ook de samenwerking aan met erfgoedcel BIE-Terf en uitgeverij Bibliodroom. “En niet te vergeten: de laureaten van ‘De Boodschap van de Vredesduif’. We lanceerden een poëziewedstrijd in enkele lagere scholen en pikken daar drie laureaten uit die hun werkjes mogen voorstellen aan het grote publiek. We kregen bijzonder veel inzendingen”, klinkt het. Kaarten in voorverkoop kosten 12 euro en zijn te verkrijgen via www.despil.be of 0475 95 43 21. Aan de deur betaal je 15 euro en kinderen jonger dan twaalf mogen gratis binnen.

WR

HET NIEUWS UIT UW STREEK

Heeft u nieuws? Bel of mail Martin Tytgat 0475 51 08 35

Roeselare-Tielt Izegem

Uit de kansarmoedeindex van Kind en Gezin blijkt dat steeds meer kinderen in onze regio opgroeien in armoede. Vooral Roeselare, Tielt en Meulebeke scoren bijzonder slecht.

bijvoorbeeld: [email protected]

ROESELARE/TIELT/MEULEBEKE/IZEGEM In Tielt werden in 2013 meer dan twaalf kinderen op honderd geboren in een kansarm gezin. In 2010 bedroeg dat percentage 7,6 procent. Ook Roeselare deelt die negatieve evolutie en stijgt van 8,7 naar 14,5 procent. In de kleine landelijke gemeente Meulebeke verdubbelt het aantal kinderen die opgroeien in armoede naar 14,5 procent. Ook in Izegem stijgen de cijfers, maar met 5,5 procent scoort de stad opmerkelijk beter. Niet alleen de economische crisis is een verklaring voor die stijging, vooral de origine van de moeder speelt een grote rol. ‘Het zijn vooral de migranten die de last dragen van de stijgende armoede’, zegt Michel Debruyne van de studiedienst van de christelijke arbeidersbeweging Bewe-

I

Kansarmoede bij kinderen 10+ % 6 - 9,9 % 3 - 5,9 % 0 - 2,9%

Wingene

4,7%

Ruiselede

2,8%

Lichtervelde

5,4%

Pittem

7,1%

9,7%

Staden

ging.net.

Onbetaalde schoolrekeningen Armoede bij kinderen wordt goed gevoeld bij de scholen. ‘Vooral de schoolrekeningen worden steeds vaker niet betaald’, zegt directeur Gerrit Demolder van het BuSo SintIdesbald in Roeselare. Die trend merkt ook de Burgerschool op. ‘We voelen aan dat het voor veel ouders moeilijker wordt om de rekening te betalen en om hun kinderen te laten meedoen aan activiteiten’, vertelt directeur Filip Santens. Ook in de Tieltse scholen merken ze de stijgende kinderarmoede op. ‘In onze school hebben wij een toenemend aantal migranten’, getuigt een directeur anoniem. ‘Vaak is de armoede daaraan gelinkt. Het

aantal niet-betaalde schoolfacturen stijgt en schooluitstapjes worden maar om de twee jaar meer georganiseerd in plaats van jaarlijks.’ Maar het is soms schrijnender. ‘Zo herinner ik mij een jongetje dat geen passende winterkledij droeg en zijn er ook leerlingen die geen lunchpakketje meebrengen naar school’, aldus de directeur.

Dentergem

Meulebeke Roeselare

14,5%

Moorslede

7,2%

,,

12,5%

Ardooie

7,2% Ook de scholen stellen een stijgende armoede bij de kinderen vast. Foto: sbr

Izegem

Ledegem

4,6%

14,5%

5,5%

Oostrozebeke

Ingelmunster 6,1% Wielsbeke 5,2% 4,8% Bron: Kind en Gezin

2,2%

Directeur Tieltse school

Vaak allochtonen

Er zijn leerlingen die geen lunch mee hebben naar school

Schepen van Armoedebestrijding Guido Mehuys (SP.A) uit Tielt bond twee jaar geleden de strijd aan met kinderarmoede. ‘Tegen het einde van deze legislatuur moeten die cijfers onder de tien procent zakken’, zegt Mehuys. ‘Onlangs werd Het Draagvlak opgericht dat zich specifiek richt op kansar-

moede. Daar werken ook de twee schoolgemeenschappen aan mee.’ Kenmerkend voor Tielt is dat het hier niet om plattelandsmaar om stadsarmoede gaat. ‘En dan kijken we natuurlijk vooral naar de wijk Dierdonck, de meest kansarme wijk van de stad. Ook daar zijn we nu al een

Scholen zijn barometer voor stijgende armoede bij kinderen Uit de kansarmoede-index van Kind en Gezin blijkt dat steeds meer kinderen opgroeien in armoede. Vooral Roeselare, Tielt en Meulebeke scoren bijzonder slecht. Niet alleen de economische crisis is de oorzaak.

Kansarmoede bij kinderen 10+ % 6 - 9,9 % 3 - 5,9 % 0 - 2,9%

tijdje bezig met buurtwerk.’ De cijfers zijn burgemeester Dirk Verwilst (CD&V) van Meulebeke niet bekend, maar hij schrikt er niet van. ‘Wij hebben in Meulebeke zeer veel allochtonen. Vaak gebeurt het dat zij met vijftien een woning huren. Wij zullen de komende jaren orde op zaken stellen, niet enkel om die mensen te laten participeren in de samenleving, maar ook om bijvoorbeeld de omstandigheden te verbeteren waarin die kinderen opgroeien. Ook onze scholen spelen in dit dossier een belangrijke rol.’

4,7%

2013 meer dan twaalf kinderen op honderd geboren in een kansarm gezin. In 2010 bedroeg dat percentage 7,6 procent. Ook Roeselare kent een negatieve evolutie en stijgt van 8,7 naar 14,5 procent. In de kleine landelijke gemeente Meulebeke verdubbelt het aantal kinderen die opgroeien in armoede naar 14,5 procent. Ook in Izegem stijgen de cijfers, maar met 5,5 procent scoort de stad opmerkelijk beter. Niet alleen de economische crisis is een verklaring voor die stijging, vooral de origine van de moeder speelt een grote rol. ‘Het zijn vooral migranten die lijden onder de stijgende armoede’, zegt Michel Debruyne van de studiedienst van de christelijke arbeidersbeweging Beweging.net. Armoede bij kinderen is goed voelbaar in de scholen. ‘Vooral de schoolrekeningen blijven steeds vaker onbetaald’, zegt directeur Gerrit Demolder van het BuSo SintIdesbald in Roeselare. Die trend

Pittem

9,7%

Staden

DRANKMISBRUIK “Toen ik vader werd, heb ik tijdelijk de horecawereld vaarwel gezegd. Ik wou mijn twee dochters wat meer zien en vond werk bij Stock Américain in De Blauwe Toren. Maar ik betrapte in 2004 tot twee keer toe mijn echtgenote met haar minnaar in bed en zette een echtscheidingsprocedure in. Uit pure miserie ben ik beginnen te drinken. Dat verbeterde niet toen ik zeven jaar geleden een andere vrouw leerde kennen en zij bij mij introk. Zij zette mij aan tot nog meer drankmisbruik. Ik raakte in de financiële problemen. Omdat ik op den duur de huur niet meer kon betalen, liet de eigenaar mij in 2007 uit mijn flat in de Vincke-Dugardinstraat zetten.” “Gelukkig kon ik toen een tijdje terug naar mijn ouders. Maar ik gaf mijn toenmalige vriendin nog een tweede kans. We vonden in Moerbrugge een huisje, dat we aan een schappelijke prijs konden huren. Aanvankelijk hadden wij enkel een matras en een

Dentergem

Meulebeke

7,2% Roeselare

14,5%

Izegem

4,6%

14,5%

Oostrozebeke

5,5%

Ingelmunster 6,1% Wielsbeke 5,2%

4,8%

Moorslede

7,2%

2,2%

merkt ook de Burgerschool op. ‘We voelen aan dat veel ouders het steeds moeilijker krijgen om de rekening te betalen, of om hun kinderen te laten meedoen aan activiteiten’, zegt directeur Filip Santens. Ook in de Tieltse scholen merken ze de stijgende kinderarmoede op. ‘In onze school stijgt het aantal migranten’, getuigt een directeur anoniem. ‘Vaak is de armoede daaraan te linken. Het aantal niet-betaalde schoolfacturen stijgt en schooluitstapjes worden maar om de twee jaar meer georganiseerd in plaats

I

Bron: Kind en Gezin

Ledegem

zakken’, zegt Mehuys. ‘Onlangs werd Het Draagvlak opgericht dat zich specifiek richt op kansarmoede. Daar werken ook de twee schoolgemeenschappen aan mee.’ Kenmerkend voor Tielt is dat het hier niet om plattelands- maar om stadsarmoede gaat. ‘We denken hierbij vooral aan wijk Dierdonck, de meest kansarme wijk van de stad. Ook daar zijn we al langer bezig met buurtwerk.’ Burgemeester Dirk Verwilst (CD&V) van Meulebeke schrikt niet van dergelijke cijfers. ‘Wij hebben in Meulebeke veel allochtonen. Wij zullen de komende jaren orde op zaken stellen, niet enkel om die mensen te laten participeren in de samenleving, maar ook om de omstandigheden te verbeteren waarin die kinderen opgroeien. Ook onze scholen spelen in dit dossier een belangrijke rol.’ (kvi, sl)

van jaarlijks.’ Geen lunchpakket

Maar het is soms schrijnender. ‘Ik herinner mij een jongetje dat geen passende winterkledij droeg en soms hebben leerlingen geen lunchpakketje mee naar school’, zegt de directeur. Schepen van Armoedebestrijding Guido Mehuys (SP.A) uit Tielt bond twee jaar geleden de strijd aan tegen kinderarmoede. ‘Tegen het einde van deze bestuursperiode moeten die cijfers onder de tien procent

‘Ouders kunnen schoolrekeningen niet meer betalen of hun kinderen niet laten meedoen aan activiteiten’

FILIP SANTENS Directeur Burgerschool Roeselare

ACTUEEL

VRIJDAG 7 NOVEMBER 2014

(BH03/2)

“Na een tijdje kreeg ik een leefloon van het OCMW en gedurende drie maanden kon ik met mijn toenmalig lief in een doorgangshuis terecht. Na mijn breuk met mijn vriendin werd ik opgevangen door mijn ouders. Maar ik was een wrak en ondernam een zelfmoordpoging. Ik draaide een elektriciteitssnoer vier keer rond mijn hals en wierp mezelf van de trap. Maar het snoer brak. Voor mijn ouders was de maat vol, ze dwongen mij om in therapie te gaan en een ontwenningskuur te volgen. Ik heb mij laten opnemen in de Onze-Lieve-Vrouwekliniek in Brugge en Sint-Amandus in Beernem.” “Pas toen ik een nieuwe vriendin leerde kennen en mijn vorig lief definitief de bons gaf, kon ik mij echt herpakken. Maar in juni 2013 stond de politie aan mijn deur in Rustenburg, waar ik begeleid woonde. Ik werd onmiddellijk aangehouden. De reden ? Ik stond geseind sinds 2012, omdat ik toen een van de voorwaarden van mijn straf geschonden had. Dat jaar had ik immers als dakloze geen vaste verblijfplaats. Ik moest opnieuw voor de strafrechter verschijnen.

televisie. Met het uitvoeren van allerlei klusjes en weekendwerk in de horeca raakte ik aan een inkomen. Maar ik dronk alles op en had geregeld ruzie met mijn lief. Op een dag sloeg ze zelfs de deur in met een bijl. Ik belde zelf de politie, maar was dronken en gaf een agent een schop. Wat mij uiteindelijk een correctionele veroordeling opleverde.”

“Ik heb mijn leven eindelijk op de rails en krijg nu het deksel op de neus”

OP STRAAT “In september 2012 moest ik mijn huisje in Moerbrugge uit. Mijn lief was op een ochtend opnieuw naar haar ouders in Antwerpen vertrokken, met al mijn cash geld. Ik ontdekte dat zij nooit de huur betaald had. Ik belandde op straat en heb zeven maanden als dakloze geleefd in Brugge. Een deel van de tijd samen met die vriendin, die terugkeerde naar Brugge. Ze had geen goede invloed op mij, maar ik had verlatingsangst en was ervan overtuigd dat ik als alcoholicus geen andere levensgezellin zou vinden.” “In die periode dronk ik zes flessen wijn per dag. En natuurlijk Kaiser en Cara, die erg populair zijn bij daklozen : zo’n bierblikje kost amper 30 eurocent. Nog een geluk dat ik een wijn- en bierdrinker was, van zwaardere alcoholische dranken bleef ik af. Behalve die ene keer dat ik een fles Wodka in een uur leeg dronk.” “Herinner je je nog de winter van 20122013 ? Die was erg hard, het sneeuwde in december. Voor 5 euro per nacht en per persoon konden daklozen terecht in een opvanghuis van het OCMW. Maar je kon er maar maximaal vijf achtereenvolgende

12,5%

Ardooie

BRUGGE/TIELT q “Ik sta perplex : het OCMW laat mij niet toe om als vrijwilliger te helpen bij de opvang van daklozen in Brugge. Ik ben nochtans ervaringsdeskundige : zeven maanden lang zwierf ik als dakloze rond. Bovendien moet ik van de strafrechter vrijwilligerswerk verrichten, anders riskeer ik een gevangenisstraf.” Aan het woord is Bruggeling Guy Bonneure, die onderdak vond bij een nieuwe vriendin in Tielt. Hij vertelt ons zijn levensverhaal, nu hij eindelijk opgeklommen is uit de hel van het drankmisbruik.

“Ik ben de jongste uit een Brugs gezin met vijf kinderen”, vertelt Guy Bonneure (38). “Mijn vader was arbeider bij Bus & Car, maar de rest van mijn familie zit of zat in de horeca. Mijn grootvader was maître d’hotel in La Reserve in Knokke, mijn peter Hervé Depoortere was de eigenaar van Hotel Portinari. Mijn zus is serveuse, twee broers zijn kok en kelner. Zelf heb ik les gevolgd in hotelschool Ter Groene Poorte, mijn eerste job was met een leercontract in een Brugs restaurant.”

Tielt

7,7%

7,1%

Ex-dakloze mag lotgenoten niet helpen van OCMW

DOOR STEFAN VANKERKHOVEN

Ruiselede

2,8%

Hooglede ROESELARE/TIELT/MEULEBEKE/IZEGEM | In Tielt werden in

I2

ACTUEEL

VRIJDAG 7 NOVEMBER 2014

(BH03/1)

Wingene Lichtervelde

5,4%

Tielt

7,7%

Hooglede

KIM VANDENBROUCKE EN STEVEN LEENKNEGT

VRIJDAG 7 NOVEMBER 2014

STEEDS MEER SIGNALEN VAN KINDERARMOEDE IN ROESELARE, TIELT EN MEULEBEKE [email protected] uw

Steeds meer kinderen groeien op in arme gezinnen Cijfers stijgen vooral in Roeselare, Tielt en Meulebeke

WEST-VLAA

DE STANDAARD

Die zag gelukkig in dat ik mijn leven eindelijk op de rails had en kende mij geen nieuwe straf toe.”

NIEUWE VRIENDIN

Ex-dakloze Guy Bonneure mag van het OCMW geen vrijwilligerswerk verrichten. (Foto TVH)

nachten verblijven. Wat deden we dan ? Ofwel een nachtje bij vrienden slapen ofwel in het station. Maar het station in Brugge wordt elke nacht enkele uurtjes afgesloten. Op kerstnacht hebben we in een bushokje overnacht. En van zodra de inkomhal van het station weer open ging, trokken wij ernaartoe om ons wat op te warmen.” “Onder de zowat twintig Brugse daklozen heerst er heel wat solidariteit. Wie een bed krijgt van het OCMW, laat er af en toe stiekem ook anderen in slapen. Op straffe van uitsluiting. Overdag trekken ook nu nog veel Brugse daklozen naar de bibliotheek. Zeker in de wintermaanden, want

het is er lekker warm. En dan is er natuurlijk nog de drank om op te warmen. Ik keek elke ochtend reikhalzend uit naar het openingsuur van mijn favoriete bakker. Niet voor boterkoeken, maar omdat ik wist dat hij ook wijn verkocht.” “Overdag gingen wij vaak eten bij Poverello. Je kon er een goedkope maaltijd krijgen. En wat even belangrijk is : je kunt er op de poef eten en later je schuld betalen. Drie keer heb ik met andere daklozen staan aanschuiven bij Starbucks en Panos aan het station. Tegen sluitingstijd, in de hoop dat ze ons de restjes van de dag zouden aanbieden. Bedelen heb ik nooit gedaan, daar was

ik te fier voor. Anderen deden dat wel.” “Een van mijn dakloze vrienden, Paulo (38), overleed in september. We hebben samen nog een ontwenningskuur gevolgd in de Onze-Lieve-Vrouwekliniek. Hij was verslaafd aan alcohol en medicatie. Nochtans was hij op de goede weg. Maar hij maakte één kleine misstap en raakte zo opnieuw verslaafd. Dat is hem fataal geworden. Hij is in het water gesukkeld aan het Minnewaterpark, vermoedelijk zwaar verdoofd van de straffe slaappil Seroquel. Die doet je twee dagen onafgebroken slapen, zelfs eenmaal wakker ben je zo verdoofd dat je niet beseft wat je doet...”

“Nu pendel ik tussen Brugge en Tielt, waar de vrouw van mijn leven, mijn nieuwe vriendin, woont. Ze kent mijn levensverhaal. Dankzij haar en door de ontwenningskuur in de kliniek heb ik al zes maanden geen druppel alcohol meer aangeraakt. Maar het doet mij pijn dat het OCMW mij nu afwijst en niet toelaat om als ervaringsdeskundige vrijwilligerswerk te verrichten voor de opvang van daklozen. Een van de voorwaarden van mijn opschorting van straf is nochtans – naast nuchter blijven en een vaste woonplaats hebben – werk of vrijwilligerswerk zoeken. Aan vast werk ben ik nog niet toe, want het enige waarin ik goed ben en ervaring heb, is werk in de horeca. Momenteel krijg ik een invaliditeitsvergoeding. Om mijn dagen zinvol te vullen, wil ik als vrijwilliger aan de slag. Maar het OCMW drukt mij nu het deksel op de neus. Dat is frustrerend.”

I

I 47

GISTEL

VRIJDAG 7 NOVEMBER 2014

(ZW61/1)

Henri Degroote, broeder en spion “HIJ MOEST OP ZOEK NAAR HET KANON LANGE MAX” GISTEL q Henri Degroote werd op 16 oktober 1860 in Gistel geboren. Tijdens WO I deed hij dienst als verpleger. Hij werd echter ook belast met spionageopdrachten in bezet gebied. Tijdens WO II werd hij gedeporteerd naar het concentratiekamp Dachau. Karel Vanroose, echtgenoot van zijn nicht Maria Degroote, vertelt zijn verhaal.

DOOR ARNOLD NAERT

Henri Degroote was ingetreden bij de Broeders van Liefde en nam de kloosternaam Edolard aan. Hij studeerde af als germanist en zou aan de slag gaan in het onderwijs. “De oorlog verijdelde die plannen. Samen met zijn twee broers werd hij ingelijfd in het Belgische leger en belandde aan het IJzerfront. Zoals wel vaker gebeurde met geestelijken, werd hij ingeschakeld in de verpleegdienst. Zo ontmoette hij meerdere keer koningin Elisabeth die zich het lot van de gewonden zeer ter harte nam”, start Karel Vanroose het verhaal.

LANGE MAX

van 18 centimeter en een reikwijdte van 50 kilometer. Daartoe zou een spion in vijandelijk gebied moeten doordringen. De koningin, op de hoogte van het opzet, suggereerde koning Albert de naam van broeder Edolard. Ze voerde aan dat zijn integriteit, zijn kennis van de streek en zijn kennis van de Duitse taal pluspunten waren. En zo gebeurde het: Henri Degroote werd met die opdracht belast.”

hadden daar al een oplossing voor gevonden. Ze plaatsten tussen de elektrische draden een houten ton zonder bodem of deksel en kropen er zo doorheen. Vernuftig en doeltreffend. Zo deed ook broeder Edolard“, aldus Karel Vanroose. “Hij bereikte het klooster van de Broeders van Liefde in Turnhout. Daar kon hij het uniform van Duits officier aantrekken. Hij reisde, allicht per trein, naar West-Vlaanderen, meer bepaald naar Gistel waar hij zowaar logies ging opeisen bij… zijn eigen moeder. Binnen de kortste keren kon hij Lange Max lokaliseren. Het stond opgesteld op het grensgebied van

VERNUFTIG Henri begon zijn tocht in Duinkerke waar hij inscheepte voor Nederland. Onze Noorderburen waren immers niet bij de oorlog betrokken en pater Edolard zou proberen de Nederlands-Belgische grens over te steken. “Prikkeldraad onder elektrische spanning was daarbij het probleem. Maar de smokkelaars

“Op een gegeven moment wilde het Belgische hoofdkwartier aan de weet komen waar het superkanon stond dat Duinkerke, de bevoorradingshaven voor de Engelse en Belgische troepen, beschoot. Dat was uiteraard een vervelende situatie voor de Engelsen en de Belgen. Dat superkanon was de legendarische Lange Max”, vertelt Karel, ereschooldirecteur. “Het kanon woog 350.000 kilo, was 18 meter lang, had een loopopening

Koekelare en Moere. Opdracht volbracht dus. Bij het afscheid bedankte hij zijn moeder hartelijk voor haar gastvrijheid. Later heeft zij verklaard: “Nieware dat het niet kan zijn, maar ik had gezworen dat het onzen Henri was.”

WERELDOORLOG II Tijdens het interbellum was Henri Degroote leraar in Nederbrakel, toen nog een zelfstandige gemeente tussen Geraardsbergen ven Oudenaarde en dicht bij de provincie Henegouwen. Daar hadden de broeders een bloeiende middelbare school die tot op vandaag bestaat. “Maar tijdens de Tweede Wereldoorlog raakte de broeder opnieuw verzeild in een bizar avontuur dat dit keer minder goed afliep. In het Nederbrakelse klooster vonden blijkbaar activiteiten plaats die een doorn waren in de ogen van de Duitse bezetter. Vijf broeders werden in verdenking gesteld. Om zijn medebroeders te sparen nam Edolard alle schuld op zich. Hij werd opgepakt en naar Duitsland gedeporteerd waar hij terecht kwam in het beruchte concentratiekamp van Dachau in de nabijheid van München. De omstandigheden waren er even vreselijk als in Auschwitz. Zijn kloostergemeenschap en zijn familie waren lange tijd in onwetendheid over zijn lot. Ze leefden in de overtuiging dat hij overleden was”, aldus Karel Vanroose.

WRAK Een maand na de capitulatie echter kwam een verpleegster van het Rode Kruis aanbellen bij Gustaaf Degroote. Dat was

Henri Degroote of broeder Edolard. (GF)

een broer van broeder Edolard en de vader van Maria, echtgenote van Karel Vanroose. De verpleegster zei: “Ik heb iemand mee die jullie goed kennen. Zouden jullie hem verdere verzorging kunnen geven?” Die iemand was broeder Edolard. Hij had alle ontberingen en vernederingen overleefd. “Maar Henri was dezelfde niet meer. Hij was een wrak. Zijn kloosteroverste had een wijze beslissing genomen: broeder Edolard kon bij zijn familie het best opnieuw tot zichzelf komen. En zo arriveerde hij in Gistel. Hij werd er liefdevol verzorgd, onder meer door mijn echtgenote Maria Degroote.” Over het concentratiekamp vertelde hij omzeggens niets. Een bekend verschijnsel van verdringing dat ook bij oud-strijders vaak voorkomt. “Na enkele maanden vertrok hij naar een vestiging van de Broeders van Liefde in Gent en vervolgens naar SintTruiden waar hij overleed en zijn laatste rustplaats vond”, besluit neef Karel Vanroose het verhaal van Henri Degroote.

De thans 95-jarige ereschooldirecteur Karel Vanroose zette, jaren geleden, het onwaarschijnlijke verhaal van Henri Degroote op papier. (Foto AN)

OE

30 HET NIEUWS UIT UW STREEK

VRIJDAG 7 NOVEMBER 2014 HET NIEUWSBLAD

[email protected] UW NIEUWSFOTO IN DE KRANT Surf naar www.nieuwsblad.be/foto ZELZATE

Beenhesp ten voordele van bosklassen De leerlingen van het zesde leerjaar Sint-Laurens bevolkten zaterdagavond het buffet. Op het menu stonden warme beenhesp en gehaktballetjes in tomatensaus. ‘Elk jaar gaan we met de zesdejaars op bosklassen’, zegt directeur Mieke Smet. ‘De opbrengst van de avond komt goed van pas.’ Leerlingen en leerkrachten zorgden voor de tweehonderd aanwezigen met onder andere een reuzentombola. (kvw) Foto: kvw

VRIJDAG 7 NOVEMBER 2014 11

LEOPOLDS BURG

INGESTUURD VIA WWW.HBVL.BE/LEOPOLDSBURG

LEOPOLDSBURG OP POLDSBURG

Scholen steunen Sint-Vincentius met voedselinzameling >Ingestuurd door Jean Vanhaeren De plaatselijke scholen in Leopoldsburg organiseerden een voedselinzameling ten voordele van Sint Vincentius Leopoldsburg. Naar jaarlijkse gewoonte organiseerde Sint Vincentius Leopoldsburg naar aanleiding van de Werelddag van Verzet tegen Armoede een voedselinzameling in de plaatselijke scholen. Alle scholen van Leopoldsburg steunden dit project. De scholen van de Sint Michiel Campus en de lagere school De Heppening organiseerden deze inzameling van 13 tot 17 oktober. In onderlinge afspraken werd besloten dat het Gemeenschapsonderwijs deze inzameling op een later tijdstip zal laten plaatsvinden.

NOOD VERZACHTEN Ook dit jaar kende de inzameling van voedsel-, onderhouds-, en toiletartikelen een groot succes. Met de ingezamelde producten kan de Sint Vincentius Conferentie de nood van de hulpvragende gezinnen van Leopoldsburg alweer even verzachten. Het onder de aandacht brengen van de armoede in Leopoldsburg bij de leerkrachten en leerlingen was een bijkomende doelstelling. Ook deze doelstelling is bereikt vermits een aantal klassen van de lagere scholen al gevraagd hebben om een bezoek te brengen aan de lokalen van de Sint Vincentius Conferentie. Hebt u vragen, hebt u kleding, speelgoed... of wenst u in contact te komen met de Sint Vincentius Conferentie Leopoldsburg? Dan kan dit via de telefoonnummers 011/34.27.67 of 0477/56.51.92 en via het e-mailadres [email protected].

VRIJDAG 7 NOVEMBER 2014 13

INGESTUURD VIA WWW.HBVL.BE/LEOPOLDSBURG LEOPOLDSBURG

Inleefreis naar Tanzania zorgt voor straffe verhalen > Ingestuurd door Anneleen Verheyen Naar jaarlijkse gewoonte organiseert de NGO Fracarita International (Ontwikkelingsorganisatie van de Broeders van Liefde) een inleefreis naar het Maendeleocentrum in Kigoma, Tanzania. Het is een centrum dat opgericht werd door de Vlaamse broeder Stan Goedschalckx. Straatkinderen kunnen er terecht voor een slaapplaats, twee maaltijden per dag en activiteiten. Er gelden in het centrum slechts drie regels; 1) Iedereen is altijd welkom, 2) Deel wat je hebt en 3) Wees dienstbaar.

Acht leerlingen van het vijfde of het zesde jaar in de scholen van de Broeders van Liefde hier in Vlaanderen krijgen de kans om mee te gaan. Na een degelijke voorbereiding (twee voorbereidingsweekends en voorbereidingsavonden) vertrekken ze tijdens de zomervakantie naar Tanzania. Deze voorbereiding en de begeleiding van de reis gebeurden dit jaar door Luc Bemelmans (Leuven, Psychosociaal Centrum en Papiermoleken) en Anneleen Verheyen (Bovenbouw Sint-Michiel Leopoldsburg). Veertien dagen deelden de deelnemers er lief

en leed met de jongeren van de Maendeleocentrum en de plaatselijke scouts. Opgroeien in Vlaanderen is helemaal anders dan opgroeien in Afrika en dat zorgde tijdens de reis voor heel wat emotionele maar ook mooie momenten. We vonden een gastvrije thuis in Maendeleo en in de verschillende projecten die we bezochten. Dat het geen vrijblijvende reis was, werd woensdag 22 oktober duidelijk. Want naast het feit dat de deelnemers hun reis volledig zelf betalen, organiseerden ze ook een getuigenisavond in de kapel aan de middenschool

Sint-Michiel. Een tachtigtal mensen zakten naar de kapel af om naar het verhaal te luisteren van de Warafika wa Maendeleo (vrienden van het Maendeleocentrum). De opbrengst van deze avond gaat integraal naar Maendeleo en de projecten die de jongeren bezochten. Het werd een leuke en gezellige avond die werd afgesloten met een geanimeerde veiling van echte Tanzaniaanse producten. Okke van Coillie (bovenbouw Sint-Michiel) was de Limburgse deelnemer van de editie van afgelopen zomer.

I

I 15

ERGO VRIJDAG 7 NOVEMBER 2014

(W422/15)

“Wij zijn geen knutselaars” Annemie Denolf: “Ergotherapeuten hebben als doel dagelijkse handelingen mogelijk te maken.” (Foto PH)

Elf verdachten naar rechtbank in zaak rond Jonathan Jacob

meerwaarde.”

VERTREKKEN VAN DE PATIËNT

ANTWERPEN - De Antwerpse kamer van inbeschuldigingstelling heeft donderdag elf verdachten naar de correctionele rechtbank verwezen in de zaak rond het overlijden van Jonathan Jacob (26, foto). Het gaat om de acht politiemensen van het Bijzondere Bijstandsteam (BBT), FOTO HBVL de commissaris die het BBT had opgetrommeld en de toenmalige directeur en een psychiater van de Broeders Alexianen in Boechout. Het psychiatrisch centrum wilde Jonathan Jacob niet opnemen na zijn arrestatie op 6 januari 2010, omdat hij amfetamines had genomen en zich agressief opstelde. Hij belandde in een politiecel in Mortsel, en om hem een kalmerend spuitje te kunnen geven werd het BBT van de lokale Antwerpse politie erbij gehaald. Maar de tussenkomst liep slecht af en Jonathan stierf. (b)

“Ergotherapeuten werden lange tijd aangezien als de knutselaars die met hun patiënten stoelen vlochten of potten draaiden, maar dat klopt al lang niet meer. Ergotherapie is in de loop vqn de jaren sterk geëvolueerd. Er wordt nu gestart vanuit de vraag van de klant en wat hij of zij kan. Volgens de principes van het methodisch handelen wordt vervolgens een stappenplan uitgewerkt om de juiste interventies of therapie te kunnen geven”, legt Annemie uit. Samen met Jo Daems deelde ze het boek in twee delen in. “In het eerste deel wordt de visie op ergotherapie voor de verschillende doelgroepen – kinderen, adolescenten en volwassenen met ontwikkelingsproblemen – ontrold. Daarna volgt een praktisch deel over negen domeinen, zoals communicatie, mobiliteit, zelfverzorging, huishouden, tussenmenselijke interacties en relaties...”

BEROEP PROMOTEN

WAARDAMME q – “Vroeger werden ergotherapeuten aangezien als de knutselaars die met hun patiënten stoelen vlochten of potten draaiden om die dan te verkopen. Maar ergotherapeuten werken nu helemaal anders”, benadrukt Annemie Denolf. De Waardamse pakt uit met een boek rond ergotherapie.

BIO Anne-Marie Denolf G Werd geboren op 11 maart 1962. Is gehuwd met Eric Denys (55) en heeft drie kinderen: Ewout (27), Reinout (25) en Xanthe (21). G Is gegradueerde ergotherapie. Werkt in het MPI Engelbewaarder (Aartrijke) en bij de vzw Uniek (Brugge). Doceert ergotherapie in Vives (Brugge) sinds 1999.

Annemie Denolf stelde samen met Jo Daems een boek rond ergotherapie en ontwikkelingsproblemen samen. “Het is een basisboek voor kwalitatieve hulpverlening die voor jong en oud oplossingen aanreikt vanuit het werkveld”, aldus Annemie, die docent ergotherapie aan de Katholieke Hogeschool Vives is. Jo Daems is docent aan de Thomas More-Hogeschool in Geel. “Twee jaar hebben we aan het boek gewerkt. Per thema brachten we een groep van ergotherapeuten en experts in dat thema samen. Op die manier kregen we 25 mede-auteurs en 41 experten uit heel Vlaanderen die fungeerden als klankbordgroep en regelmatig voor feedback zorgden. Deze manier van werken bleek inspirerend en verrijkend. Het boek brengt op die manier heel veel visies en therapieën samen. Zowel voor studenten in opleiding als voor mensen in de praktijk is dit een serieuze

‘Ergotherapie en ontwikkelingsproblemen’ kan besteld worden in de gewone boekhandel of op acco.be. Info : [email protected] Vrijdag 7 november 2014

.7

Zaak-Jonathan Jacob

Elf mensen staan terecht

Acht ‘bottinekes’ van Bijzonder Bijstandsteam

Commissaris die BBT optrommelde

I

ten verantwoorden voor de dood van Jonathan Jacob. Vader Jan Jacob is opgelucht. “Na vijf jaar kunnen we eindelijk naar de rechtbank gaan”, zegt hij. “We willen weten wat er precies gebeurd is én wie daar verantwoordelijkheid voor draagt. Maar net zoals in een oorlog zijn er in deze zaak enkel verliezers.” In februari 2013 verwees de raadkamer de vroegere directeur en een psychiater van Broeders Alexianen al naar de rechtbank voor schuldig verzuim. De verdachten en de familie van Jonathan gingen daartegen in beroep, maar de KI handhaafde gisteren de verwijzing. Vzw Provincialaat der Broeders van Liefde, waaronder Broeders Alexianen in Boechout ressorteert, betreurt die beslissing. “Ze was te verwachten”, zegt woordvoerder Lieven Claeys. “We bereiden ons nu voor op de behandeling ten gronde en blijven achter onze gewezen directeur en arts staan, in de overtuiging dat ze allebei correct hebben gehandeld.” Volgens advocaat Paul Quirynen, die de gewezen directeur verdedigt, valt Broeders Alexianen niets te verwijten. “Jonathan was geen psychiatrisch patiënt, maar iemand die drugs had gebruikt”, zegt hij. “Hij was een gevaar voor zichzelf en voor anderen in de instelling. Ze hebben hun uiterste best gedaan, maar het was écht onmogelijk om hem op te nemen.” De raadkamer wilde aanvankelijk

n de zaak rond de dood van Jonathan Jacob staan elf mensen terecht: acht politiemensen van het Bijzonder Bijstandsteam (BBT), de commissaris die het BBT had opgetrommeld en de toenmalige directeur en een psychiater van Broeders Alexianen in Boechout. “Opgelucht, maar net zoals in een oorlog zijn er enkel verliezers”, reageert vader Jacob.

 6 januari 2010. Agenten treffen Jo-

nathan Jacob met ontbloot bovenlijf aan op een kruispunt in Borsbeek. De verwarde jongeman wordt van straat geplukt en naar het politiekantoor in Mortsel overgebracht. Jonathan heeft amfetamines genomen, iets wat hij wel vaker doet als bodybuilder. Hij is angstig en lijdt aan achtervolgingswaanzin. Het Antwerpse parket oordeelt dat Jonathan naar de psychiatrische kliniek Broeders Alexianen in Boechout moet. Alles verloopt vlot, tot hij voor de isoleercel in de instelling staat. Hij zwaait en schopt. Het centrum beslist daarop om hem, wegens onhandelbaar en een gevaar voor de omgeving, te weigeren. De agenten moeten met Jonathan terug naar het commissariaat. De parketmagistrate blijft erbij dat hij opgenomen moet worden. Maar ook de tweede keer willen ze hem niet. Een halfuur later staan de agenten met Jacob opnieuw in Mortsel. Volgens hen maakt de magistrate een bevel om een arts hem te laten ‘platspuiten’. Om dat te vergemakkelijken, wordt ook het Bijzonder Bijstandsteam (BBT) opgetrommeld. Acht agenten van het BBT moeten Jacob in bedwang houden zodat een dokter een kalmeringsmiddel kan toedienen. Onderzoek wijst uit dat hij al dood was nog voor de dokter zijn inspuiting had toegediend. Bijzonder streng De kamer van inbeschuldigingstelling (KI), die normaal alleen over aanwijzingen van schuld oordeelt, was gisteren bijzonder streng. Acht politiemensen van het Bijzonder Bijstandsteam (BBT), de commissaris die het BBT had opgetrommeld en de toenmalige directeur en een psychiater van Broeders Alexianen in Boechout zullen zich in een proces moe-

Toenmalig directeur van de Alexianen

Psychiater van de Broeders Alexianen

“Na vijf jaar kunnen we eindelijk naar de rechtbank gaan.” JAN JACOB VADER JONATHAN

slechts één BBT’er doorverwezen voor de toegebrachte slagen die Jonathan fataal werden. Maar na bijkomend onderzoek vroeg het parket-generaal ook voor de andere leden van het BBT de doorverwijzing. De KI is daar gisteren op ingegaan. Ze vindt dat de BBT’ers, die nog steeds schuilgaan onder de namen Scotia, Mexi-

co, Québec, Memphis, Vegas, Toronto en Utah, ‘groepsgeweld’ hebben gepleegd. Er zouden ernstige aanwijzingen zijn dat ze overleg pleegden voor ze zich op Jonathan hadden gestort. Geen andere optie dan geweld Mortsels politiecommissaris J.W., tot slot, zal zich voor de rechtbank moeten verantwoorden voor de toegebrachte slagen. Volgens de KI heeft hij nooit een ander optie dan het geweld overwogen, voor hij het BBT-team optrommelde. “Ik begrijp de verwijzing écht niet”, reageert J.W verontwaardigd. Voor de familie Jacob was het gisteren een drukke dag. Na de zitting van de KI in het hof van beroep moesten ze zich naar het Vlinderpaleis reppen, waar Jan Jacob voor de raadkamer werd verwacht. Jan De Man, de advocaat van de BBT’ers, had Jacob aangeklaagd omdat hij de beelden van de bewakingscamera in de cel aan het reportageprogramma Panorama had bezorgd. “Misbruik van inzagerecht”, klonk het. Het Antwerpse parket wil Jacob echter niet vervolgen, omdat het onvoldoende bezwaren tegen hem ziet. De Man vraagt bijkomend onderzoek. Het is nu aan de onderzoeksrechter om te beslissen of hij op die vraag zal ingaan. De zaak werd daarom voor onbepaalde tijd uitgesteld. JONATHAN BERNAERTS

*HQLHWQRJPHHUYDQGHNUDQW LQMHQLHXZH]HWHO

Januari 2010: Jonathan Jacob wordt door de leden van het BBT bewerkt in zijn cel. #

FOTO’S PANORAMA, BELGA EN GVA

Antwerps bedrijf verdacht van invoer bloeddiamanten  De Verenigde Naties nemen Kar-

diam, een diamantbedrijf dat is gevestigd in de Antwerpse Hoveniersstraat, in het vizier. Het bedrijf wordt ervan verdacht een grote partij bloeddiamanten uit de Centraal Afrikaanse Republiek te hebben ingevoerd. Omdat er in dat land een bloedig conflict woedt, is de uitvoer van diamanten momenteel verboden. De VN stelden het embargo op de ‘conflictdiamant’ in om te voorkomen dat de strijdende milities de diamanthandel zouden gebruiken om wapenaankopen te financieren. Kardiam, een dochteronderne-

ming van diamantbedrijf Badica uit de CAR, zou een grote partij bloeddiamanten toch naar Antwerpen hebben gesmokkeld. Om die smokkel mogelijk te maken, werd in Dubai vermoedelijk een vals Kimberley-certificaat afgeleverd bij de stenen. Op papier kwamen de stenen uit andere Afrikaanse landen, maar de FOD Financiën en het Antwerpse parket vermoeden dat ze in werkelijkheid uit de CAR kwamen. Kardiam beweert niet op de hoogte te zijn van de oorsprong van de partij diamanten. VDAA

3HUDDQNRRSVFKLMIYDQRSHHQ]HWHO NULMJMHQXHHQZDDUGHERQYDQ 0HHULQIRRS,.($EH

‹,QWHU,.($6\VWHPV%9

ANNEMIE DENOLF STELT BOEK OVER ERGOTHERAPIE SAMEN

“Ik vind het goed dat het beroep van ergotherapeut eens in de kijker staat en gepromoot wordt als een modern en dynamisch zorgberoep”, benadrukt Annemie. “Zoals er zelfstandige logopedisten en verplegers zijn, komen er in de toekomst ongetwijfeld ook meer zelfstandige ergotherapeuten. Met dit boek hoop ik mijn steentje te kunnen bijdragen aan het beter bekendmaken van ergotherapie als een mogelijkheid om te zorgen voor een maximale afstemming tussen de mens, zijn omgeving en de activiteiten die hij daarin uitoefent. Als ergotherapeuten moeten wij het ‘handelen’ mogelijk maken in gelijk welke omstandigheden of leeftijdscategorie. Sommige problemen draagt men een heel leven mee, maar ook in die situaties kunnen wij zorgen voor meer comfort en meer levenskwaliteit.” (Piet Himpens)