Ans deze maand P. 1. van slagen?

Ans deze maand P. 1

kans van slagen?

Algemeen Nijmeegs Studentenblad / maart 2009

Vooraf Tekst: Redactie / colofon P. 02

commentaar

www.ans-online.nl Website van het Algemeen Nijmegees Studentenblad Tekst: Rob Ramaker, 26 Februari 2009, Categorie: Nieuws

Geen oorlog. Geen aids. Geen liefdesverdriet. Geen deadlines. Geen afstompende colleges. Geen giftige slangen. Geen suffe baan. Geen katers. Geen nare sneer noch negatieve gedachte. Geen kennis. Als Eva de appel niet had geplukt. Daar staan we dan met onze kennis. Ik denk, dus ik ben. Wij denken, dus we zijn. Of moeten we, als academici in spe, zeggen: ik twijfel, dus ik ben? We twijfelen totdat we een ons wegen. In naam der wetenschap. Niets mag worden aangenomen als absolute waarheid. Wetenschap volgens Wikipedia: ‘De wetenschappelijke wereld is dat deel van de maatschappij dat zich uitdrukkelijk ten doel heeft gesteld systematisch kennis te verwerven.’ Maar Wikipedia an sich is allesbehalve wetenschappelijk. Of toch wel? Hebben wij studenten ons uitdrukkelijk ten doel gesteld om systematisch kennis te verwerven? Streven we naar een zes? Een bul, een diploma, erkenning. Waarom niet? Volgen we een opleiding die onze harten sneller doet kloppen? Houden we ons bezig met onderwerpen die ons van jongs af aan al boeiden? Twijfel.

Tijdreizen met de Telegraaf Dat noemt zich dan ‘de krant van wakker Nederland’. Wakker lijkt in ieder geval geen goede omschrijving van het Telegraaf-journaille. Of heette de RU ten tijde van het laatste universitaire nieuws in de Frans Bauerbode nog KUN? Grijze haren bij Kellendonk lezing Bizar! Freek de Jonge die een catchy, hip verhaal houdt over moraal en de hele zaal zit vol met kunstheupen, corduroy broeken, grijze haren en oud geld. Nergens een student te zien. Wie begrijpt dat nou? Nieuwe rubrieken online Sinds kort is ANS-online nog diverser. Elke week een ander interessant boek in LiteRUtuur, mooie plaatjes van de campus bij In Beeld en het beste uit de ANSgeschiedenis Uit de oude doos.

Die eeuwige twijfel. Israël of Palestina? Liefde of aandacht? Een baan of een wereldreis? Vrijheid of zekerheid? Vers of diepvries? Een nacht doorstuderen of herkansen? Vriend of vijand? Oorlog of speciaal? Aardbei of framboos? Slaap of seks? anco> 27 februari 2009 > 12.47 Daar is onze identiteit dus gebleven, bij de Telegraaf!

Kennis of toch het paradijs?

23e jaargang. Oplage 10.000 stuks. Aan deze ANS werkten mee: Hoofdredactie Andy Leenen Loes Perrée Redactie Anne Elshof Timo Pisart

Juliet Van de Voort Dave Willems Webredacteur Rob Ramaker Medewerkers Ciaran O’Connor Zef Faassen Marieke Haafkes Luuk Heezen Laura Heuvelmans Imke Kerkhof Marijn Koop Suzan van Kup-

penveld Jolanda van der Meer Joost Nellen Tamar van der Niet Kenne Peters Lucy Vleeshouwers Mart Waterval Ateke Willemse Eindredactie Maartje Bakker

Anouk Broersma Erik Denessen Boy van Dijk Mathieu Janssen Roel Neijts Sjors Overman Martine Peters van Ton Pepijn Reeser Iris Ruijs Ruud Vos Illustraties Joost Dekkers

Erik Molkenboer Loes van Woezik Foto’s Valentijn Brandt Tom de Goeij Marieke Haafkes Willie Kerkhof Sjors Overman Loes Perrée Voorpagina Loes Perrée Crypto Renee Huynen

Martine Peters van Ton Tom Raeven Columnisten Erik Cleijne Het elfde gebod Strip Joost & Michiel Lieuwma Uitgave & Advertentie Aquisitie Stichting Multi-

Media multimedia@ student.ru.nl Dagelijks bestuur: Koos ten Bras Jop van den Hoog Jolene Meijerink Abonnementen (20 euro per jaar) Harry Gorter tel: 024-3615653 Druk

Drukkerij Offsettservice Valkenswaard Ontwerp Marloes de Laat en Roel Vaessen Lay-out Loes Perrée Redactieadres Heyendaalseweg 141, 6525 AJ Nijmegen, 024-3612176

deze ans En...

07 Jan Jongert

04 05 06 18 21 25 28 30 31 32

Een gebouw dat volledig uit nieuw materiaal bestaat is eendimensionaal. Vinex-wijken zijn bijvoorbeeld volledig opgetrokken uit nieuw materiaal en zien er allemaal hetzelfde uit. Zoiets is een ramp voor de beleving.

12 Slikken en blokken Ritalin of speed. Minder doorsnee, maar wellicht nuttig voor de student in nood. ANS ging aan de pep en hield een nachtelijke studiemarathon.

Alle wegen leiden naar Lissabon Cleijne column Het laatste oordeel Met een M16 op schoot De verdieping - Literaturjugend Het elfde gebod Voedsel voor de geest Deze ANS niet & Team B Crypto Slaapdronken

23 Margriet van der Linden Ze heeft een duidelijke mening over studentes die besluiten niets met hun kostbare opleiding te doen. Ik vind dat echt kapitaalvernietiging. Buiten het feit dat een studie de samenleving kost, moet je het voor jezelf niet willen om thuis op de bank te gaan zitten.

26 Het issue

Het Algemeen Nijmeegs Studentenblad is een onafhankelijk maandblad

Over enkele jaren is het voor iedereen mogelijk zijn genen in kaart te laten brengen. Door technische ontwikkelingen wordt het ‘lezen’ van het DNA, de drager van erfelijke informatie, steeds goedkoper en sneller.

8

18

dat gratis in de binnenstad en op de universiteit van Nijmegen wordt verspreid. Het verschijnt 10 keer per jaar in de maanden september t/m juni. De uitgave van ANS wordt mede mogelijk gemaakt door:

27

28

Nederland dient Europa Tekst: Zef Faassen en Dave Willems P. 04

alle wegen lei naar Lissabon

Ambitie, excellentie, differentiatie en het tegengaan van de zesjescultuur: het denken heeft het onderwijs bereikt. Europa componeert, Plasterk dirigeert ten worden geacht in de maat te lopen.

Sla een willekeurige folder van een universiteit open en de superlatieven druipen van het papier af. De betreffende instelling is de beste van Nederland, heeft de meeste topwetenschappers en doet op het hoogste niveau onderzoek. Excellentie is de trend. Universiteiten doen er alles aan om zich te onderscheiden door het creëren van honoursprogramma’s en topmasters. Het beleid van minister Plasterk stuurt hierop aan gezien zijn toekomstagenda, die is doordrenkt met politieke termen voor een competitief onderwijsklimaat. Een duidelijke breuk met het verleden, waarin de poldergedachte ‘onderwijs voor iedereen’ centraal stond. Waar komt deze koerswijziging vandaan? Spitten in de polder De traditionele gedachte in Nederland is dat onderwijs toegankelijk moet zijn voor iedereen. ‘Daarom investeren we in een brede basis van goed opgeleide mensen’, aldus Marianne Besselink, Tweedekamerlid PvdA en woordvoerder Hoger Onderwijs. Sinds 2000 wordt er een andere koers gevaren, ook door het huidige kabinet met Plasterk als minister van Onderwijs. ‘We vinden dat je met je hoofd boven het maaiveld mag uitkomen. Daarom wordt nu extra geïnvesteerd in uitdagende trajecten voor ambitieuze studenten’, verduidelijkt Besselink. Het Nederlandse beleid richting excellentie en differentiatie heeft onder andere geleid tot de Akademie-assistent, prestigieuze onderzoeksmasters en University Colleges. Daarnaast kunnen universiteiten via het Siriusprogramma geld aanvragen voor het oprichten van een honoursprogramma. Plasterk heeft daar maar liefst vijftig miljoen euro voor begroot. ‘Nederland past met dit beleid in het kader van andere Europese landen’, aldus Frans van Vught, bestuurslid van de Europese vereniging van universiteiten en medeoprichter van het Siriusprogramma. ‘In verhouding is er in Nederland echter veel te weinig aandacht voor competitie. We moeten meer aandacht besteden aan toptalent willen

wij kunnen concurreren op wereldschaal. Frankrijk heeft Grandes Ecoles, ofwel topuniversiteiten. Een vergelijkbaar instituut zou in ons land niet misstaan.’ Kennis is macht Het idee voor een competitief klimaat op universiteiten komt voort uit het Lissabonakkoord, ondertekend door de regeringsleiders van de Europese Unie in 2000. Met dit ontwikkelingsplan wil Europa in 2010 de meest competitieve en dynamische kenniseconomie ter wereld zijn. Het motief: het hoofd bieden aan globalisering. Binnen dit kader past ook de verklaring van Bologna, die de mobiliteit van studenten en kennis in Europa bevordert. Hierin is de gezamenlijke invoering van het bachelormastersysteem afgesproken, met de harde knip als finishing touch. ‘In principe hebben zulke verklaringen geen dwingende werking, maar omdat alle andere landen ook meedoen zien lidstaten zich gedwongen mee te gaan in deze trend’, aldus Grahame Lock, hoogleraar Politieke Theorie en Filosofie van de Managementwetenschappen aan de RU. Meer dan gemiddeld Concurrentie door excellentie is de Nederlandse uitwerking van het Europese streven naar een sterkere kenniseconomie. Er bestaat echter over de invulling van het begrip ‘excellentie’ veel onduidelijkheid. Volgens Lock verschraalt het onderwijs door de Nederlandse benadering. ‘Sinds 1980 beheerst de neoliberale politiek Europa. Excellentie betekent volgens deze ideologie niets meer dan nut voor de economie. Van leren om het leren is geen sprake meer: kennis over middeleeuwse theologie wordt als overbodig gezien, omdat het de economie niet dient. Ook het beleid van Plasterk is fundamentalistisch neoliberaal.’ Voor Besselink betekent excelleren ‘meer doen dan gemiddeld’. ‘Je kunt dit doen door negens te halen, maar ook door iets extra’s te doen naast je studie.’ Het nieuwe bekostigings-

Ans Cleijne deze column maand P.P.05 5

iden n

vrijemarktt en studen-

model van de overheid, verwerkt in de nieuwe Wet op het Hoger Onderwijs, spreekt dit echter tegen. Lisa Westerveld, voorzitter van de Landelijke Studenten Vakbond, verklaart: ‘Zoals het er nu naar uitziet is het volgen van een tweede studie voor het reguliere collegegeld niet meer mogelijk, terwijl dit ook een vorm van excellentie is.’ De angst regeert Een ambitieus studieklimaat is een mooi streven. De extra mogelijkheden bieden studenten de kans om zich op eigen niveau te ontwikkelen en dragen bij aan versterking van de kenniseconomie. De overheid focust zich echter te eenzijdig op dit thema. Er gaan miljoenen naar programma’s voor topstudenten, terwijl het budget minimaal is. Meer algemene doelstellingen, zoals het terugdringen van uitval van studenten, blijven wat financiering betreft achter. Het geld gaat hoofdzakelijk naar degenen die kunnen bijdragen aan de kenniseconomie. Studenten die niet in de maat van dirigent Plasterk lopen vallen buiten de boot. Tekenend is de discussie over het nieuwe bekostigingsmodel. Het volgen van twee studies voor regulier collegegeld past namelijk niet binnen de Europese partituur. Iemand die breed is opgeleid wordt niet vanzelfsprekend een topwetenschapper die op wereldschaal kan concurreren. Met uitdagend onderwijs is niets mis, met de louter economische motivatie erachter wel. Pas sinds de verklaring van Bologna bestaat er in Nederland aandacht voor excellentie. Honoursprogramma’s worden enkel ingevoerd om de Europese economie te stimuleren en weerstand te bieden aan de Verenigde Staten en China. Daar ligt de zere plek in dit beleid. De overheid moet uitgaan van de studenten zelf: excellentie bevorderen omdat ze de studenten intellectueel wil uitdagen. Door zich te richten op economische overwegingen handelt ze puur uit angst voor de toekomst. ANS

Cleijne Column

‘Waar was je in de nacht van 3 op 5 oktober?’ luidde de vraag. ‘Dat is een lange nacht’, zei ik. ‘Geef gewoon antwoord, want anders!’ ‘Je doet anders was?’ vroeg ik. ‘Ik doe geen was, ik ben een leugendetector!’ zei de machine. ‘Je detecteert anders niet dat ik op het punt sta om je eens flink pijn te doen,’ dreigde ik. ‘Je doet maar, ik ben toch niet bang voor loze dreigementen!’ ‘Je liegt!’ riep ik. De naalden van de polygraaf sloegen zo hard uit dat ze afbraken en alle kanten op sprongen. ‘Nu ben je een gehandicapt machientje,’ zei ik, en trapte hem volledig uit elkaar. ‘Erik... ik ben je vader...’ zei hij met zijn laatste uitslag. Maar ik wist de waarheid. Mijn vader was een afstandsbediening. Of bediende er in ieder geval non-stop eentje. Toen ik de klink van de stalen deur die naar mijn vrijheid zou leiden naar beneden deed, deed iemand hem aan de andere kant omhoog. Kennelijk wilde men mij niet zomaar laten gaan. Ik bukte om mij te ontdoen van de zware stalen ring, die mij via een ketting vasthield aan een zeemijn. Toen ik overeind kwam, was de aanblik van de deur vervangen door die van een eend. Ik graaide in mijn magische jaszak en haalde er wat stukjes brood uit tevoorschijn. Douwe Dabbert komt meestal met wat nuttigers, want zodra ik eend terug aankeek nadat ik het brood door de kamer had gestrooid, zei eend: ‘Ik lust geen brood.’ Eend had meer op met leugendetectors, en duwde me aan de kant om zich tegoed te doen aan het overleden apparaat. Voorzichtig stak ik mijn hoofd de gang in. De gang stak terug. Gifgroene wc-tegeltjes op de vloer, tegen de muur, en op ieder tegeltje de afbeelding van een soort mini-ambulance. Een knalpaarse. Terwijl achter me eend het polygraf schond, waagde ik de sprong. Achteraf gezien maakte het niet uit dat ik niet eerst het raam open maakte waardoor ik mezelf wierp, want ik landde in een glasbak. Ieder drankje dat de glasbak me wilde inschenken, sijpelde zo door het kapotte glas. ‘Dit is het beste glas dat ik heb,’ verontschuldigde hij zich, en begon zachtjes te huilen. ‘Maakt die lul je aan het huilen?’ klonk het van boven. Ik keek op, en een tweede glasbak stortte zich op die waar ik in zat. Met zijn stukke glas maakte hij mij stuk. Mijn verdiende loon.

Het laatste oordeel Tekst: Lucy Vleeshouwers en Mart Waterval/ Foto: Loes Perrée P. 06

het laat ste oor deel

college: Structuur van het Nederlands 2: Inleiding prosodie, taalvariatie en taalverwerving, 5 januari, 13.45 – 15.30, HG 01.028 docent: Prof. dr. A. H. Neijt uitstraling: Chaotische kleuterjuf publiek: Timide taalpuristen inhoud: Morfologisch gegoochel in Jip en Janneketaal eindcijfer: 6,5

Duffe opsommingen of ultiem entertainment? Iedere maand verschanst ANS zich in de collegebanken om een genadeloos oordeel te vellen over het onderwijs aan de RU. ‘We beginnen met een klein experiment.’ Bij aanvang van het eerstejaars college ‘Structuur van het Nederlands 2’ verrast Anneke Neijt de rustige studenten met een lange lijst raadselachtige woorden die beklemtoond dienen te worden. Hoewel de betekenis van begrippen als dolichocefaal en anakoloet het merendeel van de studenten onbekend is, gaan de meeste pennen vlot door de woorden heen. Het doel van de schoolse proef blijft helaas in nevelen gehuld. Na enkele minuten experimenteren vervolgt de docente het college door vrij plotseling een Youtube-filmpje te starten. De browser begeeft het echter voordat de video goed en wel is begonnen. ‘Nou ja, jullie zoeken het zelf maar op.’ Het desbetreffende filmpje, een nummer van de band Roosbeef, zou duidelijk hebben gemaakt hoe je kan spelen met klemtonen. Er is geen twijfel mogelijk: de leer van de woordstructuur, morfologie, staat centraal in dit hoorcollege. Neijt, die vorig jaar jureerde bij de uitzending van het Groot Dictee der Nederlandse Taal, maakt graag gebruik van herkenbare en actuele voorbeelden om haar betoog te ondersteunen. Naast het mislukte fragment van Roosbeef gebruikt ze bijvoorbeeld Van Kooten en De Bie. Na de korte geluidsopname met structurele klemtoonfouten reageren studenten instemmend op de vraag of er meer vermakelijke fragmenten nodig zijn om de uitleg te ondersteunen. Deze luchtige intermezzi maken het college aangenaam, maar tegelijkertijd chaotisch door het geroezemoes dat ze uitlokken. Hierdoor raakt Neijt de draad af en toe kwijt. Andere voorbeelden leiden voornamelijk tot onrust. Zo merkt Neijt op dat de zin ‘deze kapitein vinden we fijn’ beter loopt dan ‘deze kapitein heeft veel zadelpijn’. De zaal begint te gniffelen, zeker als de docente vervolgt met de opdracht de klemtoon in de eigen naam te ontdekken. De rommelige momenten worden echter opgevolgd door kalmte. Er volgt nauwelijks reactie op vragen aan het verstilde publiek. De neerlandici laten alles over zich heen komen. Het is onwaarschijnlijk dat de stof niet wordt begrepen, want de korte periodes van onrust doen niets af aan de duidelijkheid en de docente vervalt niet in jargon. De onacademische manier van college geven zou niet misstaan op een middelbare school. Neijts moederlijke uitstraling maakt haar gemakkelijk te benaderen. Dit blijkt uit de horden studenten die zich na het college rond haar bureau scharen om vragen te stellen over de resultaten van het vorige tentamen. Het Laatste Oordeel der Studenten De meeste studenten zijn positief over Neijt. Haar vriendelijkheid en enthousiasme worden gewaardeerd. Ondanks de ietwat kinderlijke benadering bestaat er geen twijfel over haar bekwaamheid. ‘Ze is heel bedreven in haar vak en geeft goede werkcolleges. Helaas komt dat niet altijd tot uiting in de hoorcolleges.’ Ook hebben sommigen genoeg van de tests die vaak aan de colleges voorafgaan. ‘Niet zoveel experimenten! Ik wil gewoon les.’ ANS

Leef, woon, werk, feest... met ANS P. 7

er is leven na de sloop Een espressobar gemaakt van wasmachines of een gevel bekleed met hout van kabelhaspels. Architect Jan Jongert speelt een voortrekkersrol in het bouwen met afvalmateriaal. Volgens hem maakt hergebruik een ontwerp rijker: ‘Nieuwe materialen zijn dood, ze hebben geen karakter.’

Interview: Jan Jongert Tekst: Luuk Heezen en Rob Ramaker/ Foto’s: Valentijn Brandt en archief 2012 Architecten P. 08

Je omschrijft jezelf als een procesarchitect. Wat moeten we ons hierbij voorstellen? ‘Een traditionele architect begint met een leeg vel papier en creëert een beeld waaraan zo goed mogelijk moet worden voldaan. Wij kijken eerst naar de mogelijkheden van de omgeving, zoals de grondsoort, de gebouwen die er staan en eventueel afval dat in de buurt te verkrijgen is. Met die gegevens in gedachten maken we een passend ontwerp. We proberen daarbij materialen zoveel mogelijk uit de buurt te halen en weinig energie te gebruiken. Zo worden gebruikte spullen onderdeel van een nieuw bouwproces. Onze ontwerpen zie ik dus niet als onveranderlijke monumenten, maar als tussenproducten van lopende processen.’ Waar komt deze duurzame insteek vandaan? ‘We hebben het nooit echt als onze visie geformuleerd, het is meer een natuurlijke houding. Toen we studeerden, maakten we al maquettes van een stuk plastic dat toevallig in de kelder lag. Bij onze eerste opdrachten vroegen we ons af waarom we hergebruik niet op grotere schaal zouden doorzetten. Zo is het opnieuw gebruiken van materiaal doorgegroeid en ontwikkelden we steeds meer specifieke kennis. Die passen we nu toe op projecten, zoals de Villa Welpeloo in Enschede. Het skelet van dat huis bestaat uit ijzeren onderdelen van een afgedankte machine uit een fabriek in de buurt.’

Tijdens zijn studie Bouwkunde aan de Technische Universiteit Delft vond Jan Jongert de heersende opvattingen over architectuur te eenzijdig. Daarom richtte hij met medestudenten het tijdschrift De Omslag op, waarin dogma’s van docenten werden bekritiseerd. Jongert koesterde de opvatting dat een architect niet alleen marktgericht moet zijn, maar zich ook bezig moet houden met architectuurgeschiedenis en cultuur. Met studievriend Cesare Peren richtte hij in 1996 het bureau 2012 Architecten op, verwijzend naar het jaartal waarin hun eerste opgeknapte pand in Rotterdam zal worden gesloopt. Een voormalig Italiaans restaurant doet dienst als kantoor. Het is ingericht met van afgedankte cd’s gefabriceerde zonnewering en fauteuils uit vliegtuigstoelen, verhoogd met afgedankte wasmachinetrommels. Van hieruit lanceert Jongert ambitieuze initiatieven over bouwen met afvalmateriaal. Zijn ideeën zijn hun tijd vaak ver vooruit, maar met de huidige aandacht voor duurzaamheid lijkt hij de wind mee te krijgen.

Wat gaat er vooraf aan het daadwerkelijk bouwen met restmateriaal? ‘Omdat we een van de eerste bedrijven zijn die zo te werk gaan, moeten we alles zelf uitvinden. We zijn veel tijd kwijt met onderzoeken welke materialen geschikt zijn voor hergebruik en voor welke toepassing ze het beste tot hun recht komen. Vervolgens maken we een ontwerp en gaan we naar gebouwen die worden gesloopt. Daar doen we ervaring op met demontage en het verzamelen van afvalmateriaal. ‘Hierbij werkten we eerst met zogenaamde oogstkaarten. Grote landkaarten markeerden we met foto’s waar een partij restmateriaal te vinden was. In 2001 is hieruit de website recyclicity.net ontstaan, een soort marktplaats waar aanbieders en afnemers van restmateriaal elkaar kunnen vinden. Helaas kostte het invoeren van gegevens veel tijd en was de gebruikersgroep te klein, waardoor het project is mislukt. Nu is er meer vraag naar alternatieve bouwmaterialen, bovendien zou het digitaal invoeren van materiaal nu makkelijker zijn door technische vorderingen. Misschien is het binnenkort tijd voor een nieuwe start.’

ANS-online.nl P. 09

dels zo goed dat het voor ons moeilijk is om op grote schaal afvalmateriaal te bemachtigen, omdat veel in het recycleproces wordt vernietigd. Hoewel dit op zich een duurzaam proces is, verliest het restmateriaal daarmee zijn oorspronkelijke karakter. In die zin ruimen Nederlanders te rigoureus op. Wij proberen juist het kenmerkende van gebruikt materiaal te behouden, zodat het karakter van de eerste toepassing intact blijft. Zo krijg je meer gelaagdheid in je bouwwerken.’ Wat is het belang van gelaagdheid? ‘Door oude materialen in een nieuw ontwerp te gebruiken, nemen ze iets van hun oorspronkelijke functie mee. Zo krijg je meerdere dimensies. Een gebouw dat volledig uit nieuw materiaal bestaat is eendimensionaal. Vinex-wijken zijn bijvoorbeeld volledig opgetrokken uit nieuw materiaal en zien er allemaal hetzelfde uit. Zoiets is een ramp voor de beleving. Ook wat functies betreft vind ik dat een gebouw gelaagd mag zijn. Mijn favoriete stad is Istanbul, dat veel verschillende cultuurinvloeden kent. Kerken zijn veranderd in moskeeën door de kansel naar Mekka te draaien. Dat zijn herinterpretaties die een stad verrijken.’

Hoe komt het dat er nog zo weinig met gebruikt materiaal wordt gebouwd? ‘Dat komt hoofdzakelijk doordat een aannemer moeilijk garanties kan geven. Bij nieuw materiaal wordt een bepaalde levensduur verwacht. Bij tweedehands spullen is die termijn een stuk moeilijker in te schatten. We zoeken altijd bewust naar materiaal dat lang meegaat, zoals oud hout. Dat is zelfs sterker dan nieuw hout. Voor veel andere bouwstoffen moet het garantieprobleem nog worden opgelost. Helaas durven weinig opdrachtgevers de stap naar hergebruik te wagen, hoewel de groep wel groeit.’ In Nederland bestaat dus maar een beperkt draagvlak. Zou je niet liever in een ander land werken? ‘Nee, het leuke aan Nederland is dat er veel geld beschikbaar is voor onderzoek naar hergebruik van bouwmateriaal. In het buitenland is het moeilijk om te rond te komen van een experimentele praktijk zoals 2012 Architecten. Je hebt dan een reguliere baan en moet daarnaast energie en tijd vrijmaken om te experimenteren. Verder is in dit land alles tot in de puntjes georganiseerd, waardoor je een idee professioneel kunt opzetten en gemakkelijk kunt uitwerken. Neem bijvoorbeeld de recycle-industrie. Nederland is daar in de jaren zeventig als één van de eerste landen mee begonnen. Het inzamelen werkt inmid-

Wil je met 2012 Architecten graag een voortrekker zijn binnen de duurzame bouw? ‘Niet per se, maar ik denk wel dat we die rol hebben, vooral door het verspreiden van onze kennis. De eerste onderzoeken die we uitvoerden, werden gesubsidieerd door de overheid. Deze kennis willen we teruggeven aan de maatschappij. Verder zijn zowel ontwerpers als particulieren nieuwsgierig naar de manier waarop je afval een tweede leven kunt geven. Zij zien ons bureau als een autoriteit op dat gebied. ‘Onze aanpak vind ik niet per definitie de beste. Het gaat erom dat er op een experimentele manier naar materiaal wordt gekeken. Hopelijk kunnen we er aan bijdragen dat hergebruik in Nederland in de mode raakt. Als luxe villa’s gebouwd uit tweedehands materiaal een chique uitstraling krijgen, zal dat het duurzaam bouwen meer aanzien geven.’ Vormt procesarchitectuur de werkwijze van de toekomst? ‘Geld en brandstoffen zullen ooit beperkend worden en dan heb je als architect niet meer de luxe een ontwerp met willekeurige hulpbronnen te realiseren. Het besef zal groeien dat het voordeliger is om gebruik te maken van materiaal dat al voorhanden is, in plaats van alles nieuw te produceren. Iedereen is onderdeel van langlopende processen, dus de toekomstige architect zal zich bescheidener op moeten stellen. Ik denk dat deze manier van werken op den duur onvermijdelijk is.’ ANS

Leef, woon, werk, feest... met ANS Adverteren? Kijk op ANS-online.nl P.P.10 10

Elke werkdag getijdengebed 2 maart:               hutspot of couscous 3/4 maart:          start meditatiecursussen 5 maart:               bijbel, de bergrede 5 maart:               kennismaken wereldgodsdiensten 11 maart:            Taizéviering 12/26 maart:      Roze Lunch 16 maart:            IONAprayer

www.ru.nl/studentenkerk

Adverteren? Kijkfeest... op ANS-online.nl Leef, woon, werk, met ANS P. P.1111

Reportage: Israël Tekst en foto’s: Marieke Haafkes P. 12

met een M16 op schoot Met de beelden van de recente oorlog in Gaza op het netvlies gebrand, lijkt Israël een onwaarschijnlijke bestemming voor een studietrip. Toch ging een groep Nederlandse studenten er naartoe om de verkiezingen te volgen. Geen Katoesjaraketten, wel dienstplicht, multimediale colleges en nederzettingen.

‘Bijna iedere student heeft, voordat hij of zij begon met studeren, enkele jaren verplicht in het leger gezeten. Mannen én vrouwen. De mannen moeten drie jaren dienen, vrouwen twee.’ Aan het woord is de voorlichter van de Hebrew University in Jeruzalem. Ook tijdens hun studie moeten Israëli’s ieder jaar dertig dagen terugkomen om te dienen als reservisten. Rita Clausner - een mooi meisje met een verlegen oogopslag – was een van hen. ‘Iedereen krijgt een eigen M16 die je altijd bij je moet houden. Wanneer ik in het weekend met de bus naar huis reed, voelde ik me altijd erg ongemakkelijk met dat ding op schoot. Stel dat ik hem kwijt zou raken!’ De grootste en oudste universiteit van Israël ligt bovenop een berg aan de rand van Jeruzalem. Vanaf de campus kijk je kilometers uit over de stad die al decennia lang de bron is van het conflict tussen Joden en Palestijnen. In 2002 ontplofte hier tijdens de lunchpauze een bom in de mensa. Negen studenten kwamen om het leven en meer dan honderd studenten raakten gewond. De voorlichter vertelt: ‘Het was een schokkende gebeurtenis voor iedereen op de universiteit. Het gevoel van onveiligheid zorgt altijd voor onrust.’

Veiligheidstrauma Lopend over de markt in Jeruzalem wordt iemand van onze groep aangesproken door een beveiligingsbeambte. Hij moet de inhoud van zijn tas laten zien. Of hij een wapen bij zich heeft? Zomaar een voorbeeld van de strikte veiligheidsmaatregelen die hier aan de orde van de dag zijn. Inwoners van Jeruzalem kijken er allang niet meer van op. De vele bomaanslagen uit het verleden maken dat niemand dit als een inbreuk op zijn of haar privacy ervaart; iedereen kent wel een slachtoffer van een aanslag. Op bezoek bij het Israëlische Rode Kruis passeren de meest extreme verhalen de revue. Zo vertelt een medewerker dat hij opgeroepen werd om hulp te verlenen na een zelfmoordaanslag. Een vriend van hem bleek ook slachtoffer. Zijn vriend overleed, maar de dader leefde nog en kreeg medische zorg. ‘Iedere patiënt verdient hulp’, verklaart de medewerker. ‘Ook als deze zelf de oorzaak van het bloedbad is.’ Op 10 februari jongstleden gingen de Israëli’s naar de stembus. Door de oorlog in Gaza hebben de verkiezingscampagnes amper aandacht gehad en leken de verkiezingen voor de gewone burger geen prioriteit te hebben.

ANS-online.nl P. 13

Verwacht werd dat de rechtse partij Likud van oud-premier Nethanyahu en de ultrarechtse partij Yisrael Beiteinu van Avigdor Lieberman zouden winnen. Zij zijn niet bereid om concessies te doen aan de Palestijnen. ‘Onderhandelen over de nederzettingen op de Westelijke Jordaanoever werkt blijkbaar niet. We hebben ons teruggetrokken uit Libanon in het noorden en uit de Gazastrook in het zuiden, toch leidde dit beide keren tot oorlog’, aldus Ariël Kodler, campagnemedewerker van de Likud-partij. Uitzichtloosheid Ctrl-Alt-Delete. Het staat met grote graffitiletters aan de Palestijnse zijde van de 5 meter hoge afscheidingsmuur gekalkt. Een stil, maar duidelijk protest. Deze muur is door de Israëli’s langs de gehele linie van de Westelijke Jordaanoever gebouwd. Het prikkeldraad en de mannen met mitrailleurs bij de grenspost doen denken aan een zwaarbewaakte gevangenis. Naast ons staat een Palestijn, wiens auto grondig wordt doorzocht. Wij mogen na een korte check gewoon doorrijden. Op de Westelijke Jordaanoever wonen 2,5 miljoen Palestijnen. Daarnaast zijn er 149 Joodse nederzettingen gebouwd. Joodse kolonisten trokken hier heen om zich er te vestigen in de overtuiging dat ‘God hen dit land heeft beloofd’. Deze nederzettingen worden door de Palestijnen, maar ook door de Verenigde Naties, gezien als een cruciale belemmering van het vredesproces. De Joodse nederzettingen, en de wegen

er naar toe, worden omringd door hoge muren. Beide zijn verboden gebied voor Palestijnen. Hierdoor wordt de Westelijke Jordaanoever opgedeeld in eilandjes van Palestijns grondgebied, omsingeld door Joodse enclaves. Door de komst van de beruchte muur tussen Israël en Palestina is het aantal zelfmoordaanslagen de laatste jaren drastisch verminderd. Toch lijkt de kans op vrede, na het disproportionele oorlogsgeweld van de Israëli’s in Gaza, kleiner dan ooit. Ook de uitkomst van de verkiezingen gaat waarschijnlijk niet voor een oplossing van het conflict zorgen. Ondanks dat de gematigde partij Kadima verrassend de overwinning in de wacht sleepte, is het nog onduidelijk wie er gaat regeren. Het rechtse blok heeft namelijk grotere kansen om een coalitie te vormen. ‘Het maakt niet uit wie er gaat regeren’, zegt journalist Nasser Atta somber. ‘Binnen nu en twee jaar valt het Israëlische kabinet voor de zoveelste keer en is er nog steeds geen oplossing voor het conflict met de Palestijnen.’ In de kelder van de Hebrew University in Jeruzalem is een multimediaruimte ingericht. Hier zijn video-opnames van alle belangrijke colleges opgeslagen. Studenten die opgeroepen worden voor militaire dienst kunnen, wanneer ze terugkomen, hier de collegestof bijwerken. Vooralsnog is de Geneeskundeafdeling het drukst bezocht, de ervaring in het leger leert nu eenmaal dat een leven snel voorbij kan zijn. ANS

Adverteren? Kijk op ANS-online.nl P. 14

Restaurant

Ankara

Al 30 jaar het adres voor Turkse specialiteiten Vleesgerechten vegetarische gerechten pizza's

Afhalen mogelijk Iedere dag geopend vanaf 17.00 uur

Burg.v.d.Berghstraat 144 Nijmegen 024-3228108 www.restaurantankara.nl

ansjes Een Ansje mag maximaal 35 woorden bevatten en kost 5 euro. De waarde van de aangeboden goederen mag de 900 euro niet te boven gaan. Mail naar [email protected].

Leer supersnel ECG’s interpreteren met e-Xpert ECG. Online en Interactief. Normaal 350 euro. Voor studenten slechts 35 euro. Surf naar www.cardiocollege.com/studenten Actief Indonesisch: Ieder jaar twee groepen aan de RU; van jan. tot dec. en van sep. tot jun. Gegeven t.v.v. stage/leeronderzoek als doctoraal keuzevak (11 ECT). Info: drs. Th. Aschurie 024-6961527/ www.sosci.ru.nl/indonesisch Zin in 3 weken vrijwilligerswerk in het buitenland? Zet je in voor sociale- of bouwprojecten binnen en buiten Europa via IBO-Nederland. Meer info: www.ibo-nederland.org

Van Welderenstraat 104 Tel: 024-3226812

Cross Your Borders: een onderwijsproject voor middelbare scholieren over ontwikkelingsvraagstukken, uitgevoerd door enthousiaste studenten. Een steentje bijdragen aan een betere wereld én nuttige vaardigheden opdoen? Word vrijwilliger bij Cross Your Borders! Nieuwsgierig? Check www. crossyourborders.nl De Stichting Ontspanning en Recreatie Nijmegen zoekt vrijwilligers voor het begeleiden van kinderkampen voor kinderen die een extra week vakantie goed kunnen gebruiken. Interesse? Mail ([email protected]) of bel (06-43873745) met Martijn. Actioma, het faculteitsblad van de rechtenfaculteit, is op zoek naar een vormgever. We zoeken een creatieve en snel werkende student voor minimaal 1 jaar. Je krijgt per nummer een vaste (royale) vergoeding. Mail naar [email protected]

Adverteren? Kijk op ANS-online.nl Leef, woon, werk, feest... met ANS 15 P.P.15

www.ans-online.nl. Tekst: De redactie / colofon P. 16

mamabart: ‘Mamabart, a different (inter)view.’ Kijk voor een interview met deze kunstenaar op ANS-online.nl

Ans deze maand P. 17

Reportage: studeren op drugs Tekst: Marijn Koop en Andy Leenen/ Illustratie: Loes van Woezik Leef, woon, werk, feest... met ANS 18 P.P.18

Slikken, snuiven en studeren Liters koffie en energiedrank: onmisbaar bij een nacht doorhalen voor een voldoende. Sommige studenten grijpen liever naar paardenmiddelen als Ritalin of speed. Minder doorsnee, maar wellicht nuttiger voor de student in nood. ANS ging aan de pep en hield een nachtelijke studiemarathon. In het wetenschappelijk tijdschrift Nature verscheen enkele maanden geleden een ingezonden artikel over het gebruik van prestatieverhogende middelen in de academische wereld. Volgens de auteurs wordt het tijd dat de maatschappij reageert op de groeiende vraag naar middelen die de hersenfuncties tijdelijk verbeteren. ‘In een wereld met uitdijende werktijden zullen prestatieverhogende middelen – zoals farmaceutische amfetamines – nuttig blijken voor een verhoogde arbeidsproductiviteit’, stelt Henry Greely, een van de onderzoekers. Dat wetenschappers dergelijke middelen aanprijzen is verrassend. Het gebruik ervan echter niet. Al in 1937 bleek uit Amerikaans onderzoek dat amfetamine vermoeidheid en slaap tegengaat. Vele studenten zagen hun kans schoon en kochten het massaal in tijdens tentamenperiodes. In de daaropvolgende decennia werden de negatieve gevolgen zichtbaar; regelmatig gebruik kan leiden tot geestelijke verslaving en depressies. Om jezelf op te peppen is opnieuw innemen verleidelijk. Sinds 1969 is amfetamine daarom in Nederland niet meer bij de drogist te vinden. Lichte euforie Het medicijn Ritalin wordt normaliter gebruikt ter onderdrukking van ADHD of narcolepsie, een aandoening waardoor mensen overdag plotseling in slaap vallen. Bij personen die geen last hebben van deze stoornissen werkt het als pepmiddel. Miriam Stoks, apotheker bij de Zuider Apotheek Nijmegen, zet de werking van Ritalin uiteen: ‘De werkzame stof is methylfenidaat, dat onder de amfetamines valt. Deze hebben een stimulerende werking op het centraal

zenuwstelsel en leiden tot verhoogde oplettendheid, helder denkvermogen, een verminderd gevoel van vermoeidheid en zelfs lichte euforie.’ Hoewel Ritalin alleen op recept wordt verstrekt, is het vrij eenvoudig te verkrijgen. Veel mensen kennen wel iemand met ADHD. Voor studenten zonder hyperactieve kennissen is speed een goede tweede optie. Speed is straatjargon voor illegaal verkrijgbare amfetamine. De drug is zeer goedkoop: een gram kost ongeveer 7 euro. Voor een beginnende gebruiker is dat voldoende voor vier doseringen, oftewel vier nachten superstudie. Volgens Peter Cohen, oud-directeur van het voormalig Centrum voor Drugsonderzoek aan de Universiteit van Amsterdam, kan de drug concentratieverhogend werken. Dit is echter voor een selecte groep weggelegd: ‘De meerderheid van de gebruikers merkt niets, of vindt het niet prettig. Slechts 30 procent is positief over de werking.’

Leef, woon, werk, feest... met ANS ANS-online.nl P.P.19 19

Slikken en blokken Hoe goed kun je studeren op amfetamine? ANS steekt haar neus in de wereld van de pepmiddelen en duikt een nacht in de boeken met Ritalin en speed. Het testpanel bestaat uit vijf personen. Twee proefkonijnen, Marijn en Rob, nemen Ritalin. Wilco, Gerard en Andy vormen het speedpanel. Iedereen heeft studiemateriaal meegenomen en hoopt de hele nacht door te kunnen werken. 23:00 uur Klungelig wordt de speed opgesnoven, waarna iedereen elkaar aandachtig observeert. De speed werkt binnen tien minuten, het effect zal 6 tot 8 uur duren. Ritalin wordt via de maag opgenomen en treedt pas na een halfuur in werking. Dit medicijn is 2 tot 4 uur werkzaam. Wilco: ‘Een paar seconden zag ik heel scherp en nu voel ik me erg alert.’ Marijn: ‘Ik merk helemaal niets.’ Gerard: ‘Kauwgom, ik wil kauwgom!’ 02:00 uur Iedereen is al een tijdje geconcentreerd aan het werk. Rob heeft zich de afgelopen twee uur opgehouden in de afzonderlijke stilteruimte en voegt zich, met een voldane glimlach, even bij de groep. Rob: ‘Ik ben erg productief. Ik heb al een aanzienlijke stapel literatuur doorgewerkt.’ Marijn: ‘Ik ga voor een tweede pilletje, het lijkt nog niet te werken.’ Andy: ‘Bij vlagen voel ik me een beetje duizelig, maar het comfortabele en geconcentreerde gevoel overheerst.’ Gerard: ‘Ik kauw al drie uur op dezelfde kauwgom.’ 05:00 uur Rob en Wilco studeren vlijtig door in de stilteruimte en laten zich slechts sporadisch zien. Gerard heeft even genoeg van de studieboeken. Hij is benieuwd of hij kan slapen en zoekt een rustig plekje op. Andy: ‘Wow, is het al vijf uur?’

Gerard: ‘Slapen lukt me echt niet. Ik doe mijn ogen dicht, maar zak niet weg.’ Rob: ‘Het tweede pilletje Ritalin werkt minder prettig dan het eerste. Ik ben minder gefocust en heb af en toe hoofdpijn.’ Wilco: ‘Ik merk wel dat ik eerder over mijn woorden struikel in gesprekken.’ 08:00 uur De ochtend is aangebroken, de eerste fanatieke studenten sprinten al richting de UB. Iedereen is zonder moeite wakker gebleven. Andy: ‘Ik heb veel energie en nog steeds geen slaap. Ik ga squashen.’ Marijn: ‘De Ritalin heeft blijkbaar toch gewerkt. Ik val normaal gesproken altijd in slaap boven mijn boeken, nu heb ik twee hoofdstukken Statistiek erin gestampt.’ Rob: ‘Het was een efficiënte nacht. Ik ben benieuwd hoe ik me vanavond voel.’

Een dag later blikt het testpanel terug op de studienacht. De gebruikers van Ritalin hebben de hele nacht redelijk tot goed kunnen studeren. Het blijft de vraag of het medicijn veel tijdswinst oplevert. ‘De volgende dag heb ik door vermoeidheid niet erg nuttig besteed’, geeuwt Marijn. ‘Eigenlijk schuif je de uren slaap gewoon op naar een later tijdstip.’ De speedsnuivers zijn het eens over de prettige werking van de drug. ‘Je blijft de hele nacht actief en dut niet in’, verklaart Wilco. Andy plaatst hier een kanttekening bij: ‘Ik heb heel de dag niet kunnen slapen, terwijl de speed allang uitgewerkt had moeten zijn. Dat is een klein lichamelijk ongemak.’ Het testpanel heeft aardig wat werk verzet en is tevreden over de werking van de noodmiddelen. ‘Als je echt de hele nacht de slaap moet verdrijven, komen deze middelen goed van pas’ concludeert Gerard. ‘Normaal gesproken kun je me opvegen na een nacht zonder slaap. Nu heb ik nergens last van. Op naar mijn tentamenweek!’ ANS

Adverteren? Kijk op ANS-online.nl www.ans-online.nl. Tekst: De redactie / colofon P. 20 P. 20

De verdieping Tekst: Ateke Willemse/ Illustratie: Erik Molkenboer P. 21

De ver die pin g Gaat verdieping in het studentenleven verder dan de bodem van een bierglas? In deze rubriek een portie canonwaardige kennis, spirituele zelfreflectie óf toch een intellectuele kater. Deze maand: de Literaturjugend. ‘Heb ik jurktieten?’, vraagt Dennis Gaens (26), freelance schrijver en medewerker van literair productiehuis Wintertuin, zich af. Zijn woorden weerkaatsen tegen de grauwe muren van de NDRGRND. Dit is geen travestietenvergadering, maar een maandelijkse bijeenkomst van jonge auteurs. Zij dragen zogenaamde ‘mankerende teksten’, oftewel onaf werk, voor aan hun literaire peers: de Literaturjugend. Het gezelschap bestaat uit redactieleden van Op Ruwe Planken, maar ook uit personen met andere achtergronden. Het doel van de schrijvers is om aan de hand van de respons van leden hun werk bij te schaven. De avond heeft een vaste opzet. Een voorspreker leidt de lezing van een schrijver in en stelt eventueel een onderzoeksvraag. Vervolgens is er de voordracht van de schrijver, waarna de leden een debat starten over de emoties die de tekst heeft opgeroepen. Er zijn opvallend veel (ex-)studenten Filosofie. De rest varieert. Hoewel de Literaturjugend met circa tien vaste aanwezigen een besloten genootschap is, zijn nieuwelingen welkom. Als aspiranten echter niet over de juiste kwaliteiten blijken te beschikken, zullen zij ‘genadeloos worden neergesabeld’, aldus een lid. Net als in de wereld van de serieuze literatuur is het voor wannabe-schrijvers beter om te wachten op een uitnodiging. Zo blijft talentloze enthousiastelingen een vernedering bespaard. Lullige kutromans De voordrachten bestaan uit proza en poëzie, daarnaast is

er ruimte voor toneelstukken en stripverhalen. Figuren als het ‘Anna-personage’ van Dennis, dat vraagt of ze jurk- of T-shirt tieten heeft, komen vaker terug. Tijdens het debat wordt geen moment onbenut gelaten om de quasiprofessionele opinie te kunnen etaleren. ‘De catharsis moet er met de haren bij gegrepen worden’, beweert een lid. Bert van Beek (27), gebruikt termen als disembodied - dat zoveel wil zeggen als ‘prachtig onsamenhangend’ - en ‘doordrenkt met lulligheid’, om het werk van zijn collega Oscar te typeren. Dit als reactie op de zojuist gepresenteerde ‘half-uurtjes’: hilarische teksten die binnen dertig minuten worden geschreven. Frank Tazelaar, directeur en artistiek leider van Wintertuin, is spontaan van mening dat de leden moeten stoppen met het schrijven van ‘kutromans’. ‘Dat is zó 2008.’ Omhooggevallen muurbloempjes Ondanks de soms harde kritiek slaat de meligheid toe wanneer kreten zoals ‘Yes, kak!’, ‘Wil je mijn vuurtje lezen?’ en ‘scheurende stukjes huid’ de revue passeren. De sfeer is duidelijk ontspannen. Niet alle aanwezigen voelen zich overigens geroepen om in discussie te gaan, sommigen voelen zich perfect op hun plaats als gewichtig kijkend muurbloempje. Na ruim drie uur van zowel felle stijldiscussies als lichtvoetige conversaties, pijnigen de oncomfortabele stoelen het zitvlak. Bovendien is er werk aan de letterkundige winkel. Op naar het schrijfblok. ANS

Adverteren? Kijk op ANS-online.nl P. 22

Maandaag t/m donderdag: Alle pasta’s 5 euro 3 gangen en Koffie (Keuze uit vlees en vis. 17.50 euro Telefoonnummer: 024 324 94 11 www.kervansaraynijmegen.nl

Interview Maria Goos Tekst: Loes Perrée en Juliet Van de Voort/ Foto’s: Valentijn Brandt P. 23

opzij voor feminisme 3.0 Van de zwarte kousenkerk naar een feministisch maandblad: de levensloop van de nieuwe ‘Opzij’-hoofdredacteur Margriet van der Linden is bijzonder te noemen. Na 27 jaar hoofdredacteurschap van Cisca Dresselhuys brengt Van der Linden een nieuwe kijk op het feminisme. ‘Ik hou niet van uitsluiting. In het nieuwe feminisme moet iedereen erbij.’

Interview Margriet van der Linden Tekst: Anne Elshof en Juliet Van de Voort/ Foto: Sjors Overman P. 24

Boze lesbiennes in tuinbroeken en met ongeschoren oksels op de barricades: dit is het beeld dat feminisme bij velen oproept. Feminisme is niet hip, zeker niet onder studenten. Jammer, vindt Margriet van der Linden (39), want juist voor deze generatie is nog een hoop werk te verrichten. Daarom wil Van der Linden een divers platform creëren waarin ruimte is voor iedereen, ook voor de jongere generatie. Verboden boeken Van der Linden groeide op in een gereformeerde omgeving. Haar feminist–zijn ziet ze niet als een ontwikkeling die enkel is ingegeven door haar achtergrond. ‘Ik denk dat ik zo ben geboren. Tijdens mijn jeugd heb ik nooit ongelijkheid tussen man en vrouw ervaren, dus het feminisme was niet iets waarmee ik me tegen mijn opvoeding afzette. Mijn interesse in man-vrouwverhoudingen komt eerder voort uit de nieuwsgierigheid die ik van nature bezit.

Ik las bijvoorbeeld de verboden boeken, zoals romans van Jan Wolkers, en verdiepte me in kranten en opiniebladen. Ik wilde weten wat er in de wereld te koop was, de wereld buiten de kerk.’ Ook al ervaarde Van der Linden geen ongelijkheid, verstikkend vond ze de kerkelijke gemeenschap waarin ze opgroeide wel. ‘Ik hou niet van uitsluiting, het idee van je moeten voegen in een groep met alle regels die erbij horen, anders lig je eruit. Daar heb ik een hekel aan.’ Deze aversie vertaalt zich ook in Van der Lindens visie op de nieuwe Opzij. ‘Ik wil van het feminisme een huis bouwen waarin iedereen een kamer heeft. Er moet ruimte zijn voor diversiteit.’ November jongstleden kregen nieuwe abonnees de Koranvertaling van Kader Abdolah cadeau, wat voor nogal wat opgetrokken wenkbrauwen zorgde. Was dit een poging van Van der Linden om Opzij-lezers open te stellen voor de moslimgemeenschap? Van der Linden verklaart dat het aanbieden van de Koran in eerste instantie voort kwam uit louter praktische redenen. ‘Een uitgever bood het aan en het leek me een heel mooi cadeau. Ik zie de Koranvertaling van Abdolah als een bron van informatie, waardoor je meer over de levenshouding van moslims te weten komt. Volgens mij is dat essentieel om nader tot elkaar te komen. Bovendien vind ik het leuk om te zien wat voor reacties zo’n geschenk oproept.’ Bang om de kritische achterban af te stoten was Van der Linden niet. ‘De oude Opzij dreigde een eilandje te worden, ik pleit voor openstelling. Ik vind het niet meer van deze tijd om te denken in termen van “jij hoort er wel bij en jij niet”.’ Feminisme 3.0 Met het verschijnen van de vernieuwde Opzij in februari jongstleden werd door Van der Linden eigenhandig een nieuwe fase in het feminisme ingeluid. ‘Eindelijk: feminisme 3.0 is er!’, staat met dikke letters in het voorwoord gedrukt. Na de Eerste en Tweede Feministische Golf, waarin respectievelijk het vrouwenkiesrecht en het recht op zelfbeschikking werd verworven, is er volgens de hoofdredacteur nog genoeg om voor te vechten. Hoewel de verdeling van werk en zorg al in de Tweede Golf werd aangestipt, is er op dit gebied nog maar weinig vooruitgang geboekt, aldus Van der Linden. Zij maakt dit één van de speerpunten van de nieuwe golf. ‘Er moet goed worden nagedacht over de maatschappelijke structuur van Nederland. De samenleving is nog steeds in sterke mate ingericht volgens het idee dat de man van negen tot vijf werkt en de vrouw ondertussen het huishouden runt. Hierdoor lopen jonge vrouwen vaak tegen problemen wanneer ze werk en gezin willen combineren. Het is een probleem dat de hele maatschappij aangaat, ook mannen. Het gaat om meer flexibele werktijden, een beter plan voor kinderopvang en de doorstroom van vrouwen naar de top. Nederland staat wat betreft vrouwen in topposities op het niveau van Pakistan. Er valt dus nog een wereld te winnen.’ Twee andere thema’s waarmee Van der Linden de nieuwe generatie wil aanspreken zijn de emancipatie van moslima’s en de seksualisering van de samenleving. Jonge vrouwen wor-

Het elfde gebod P. 25

den ‘kapotgeneukt’ en lijden aan een ‘seksuele burn-out’, schreeuwde de Opzij van november vorig jaar. Het vrouwelijk genot zou ondergeschikt zijn aan dat van de man. Als oorzaak wordt de huidige beeldcultuur aangewezen. Door bijvoorbeeld expliciete R&B-videoclips krijgen vrouwen het idee zich naar elk seksueel verlangen van de man te moeten schikken. Van der Linden: ‘Seksualisering is een belangrijk onderwerp. Wat doet deze maatschappelijke ontwikkeling met het zelfbeeld van vrouwen? Vrouwen denken zich op een bepaalde manier te moeten gedragen en er op een bepaalde manier uit te moeten zien. Dit kan nogal heftige effecten hebben, zoals meisjes die hun schaamlippen laten corrigeren.’ Moederen Hoewel Van der Linden de jongere generatie bij het feminisme wil betrekken, lijkt juist deze groep er een zekere afkeer van te hebben. ‘Feminisme heeft een imagoprobleem. Dit kleeft ook aan Opzij. Dat is niet helemaal eerlijk, maar ik begrijp het wel. Als je altijd tegen iets aan het vechten bent, ontstaat er een narrige toon. Het creëert een beeld van die almaar boze vrouwen.’ Hier probeert Van der Linden met de lancering van het feminisme 3.0 verandering in te brengen. ‘De toon van Opzij was de laatste jaren overwegend zorgelijk en fel en daardoor ietwat belerend. De jongere generatie is antiautoritair, die laat zich niet zo snel wat zeggen.’ In het licht van deze gedachte is het opmerkelijk dat Van der Linden de zeer normatieve Heleen Mees als een van haar nieuwe columnisten heeft aangetrokken. Mees verkondigt een niet mis te verstane mening: vrouwen moeten carrière maken. Wat vindt Van der Linden zelf van vrouwen die geen plaats aan de top ambiëren? ‘Iedereen maakt zijn eigen keuzes. Een vrouw mag best besluiten te gaan moederen in plaats van carrière te maken. Dat is haar persoonlijke afweging. Alleen hoop ik wel dat die keuze op een goede manier wordt gemaakt. Ik vind dat de financiële onafhankelijkheid van de vrouw gegarandeerd moet zijn. Eén op de drie huwelijken in Nederland strandt. Als een vrouw dan financieel niet op eigen benen kan staan, heeft ze een probleem.’ ‘Heleen Mees benadrukt vooral het doorstromen naar topposities, maar dat is niet iedereen gegeven. Uiteindelijk hebben de meeste mensen een gewone baan. Bovendien hebben niet alle vrouwen de ambitie om carrière te maken. Dat hoeft ook niet, maar het is wel goed om aan het werk te gaan.’ Hoewel Van der Linden meer keuzevrijheid lijkt toe te staan dan Mees, heeft ze een duidelijke mening over studentes die besluiten niks met hun kostbare opleiding te doen. ‘Ik vind dat echt kapitaalvernietiging. Buiten het feit dat een studie de samenleving geld kost, moet je het voor jezelf niet willen om thuis op de bank te gaan zitten. Nog veel meer dan om maatschappelijk nut gaat het om je eigen financiële onafhankelijkheid. Er zijn nog steeds vrouwen die denken, ik trouw met Harry en hij zorgt wel voor het geld. Ik hoop dat die vrouwen toch op andere gedachten zijn te brengen. Want waarom zou je het niet allebei doen, én Harry én een baan?’ ANS

Het elfde Gebod Op mijn vaders verjaardag heb ik niet naar huis gebeld. Hij had me trouwens ook niet gevraagd om het te komen vieren. Op de avond waarop ik normaal gesproken braaf met de koffiepot rondga en vragen van familie beantwoord over mijn onbegrijpelijke vrijgezelle status, zat ik nu met Farid op de bank. Ineens zwaait zijn deur open. ‘Zeg Farid, wil je misschien een pannenkoek? Ik heb ze net gebakken en ik dacht….’ Op het moment dat Farid’s hooggehakte huisgenootje ziet dat ik er ook ben, stokt ze halverwege haar zin. ‘Oh, sorry, ik heb er maar eentje,’ gaat ze bits verder. Farid zegt dat hij niet hoeft, en ze verlaat schouderophalend en heupwiegend de kamer. Mijn vriendje woont in een echt vrouwenhuis. Ik herken allerlei typische ergernissen van toen ik nog in het dispuuthuis woonde. Het eeuwige geroddel op de gang, het achterbakse gepraat over elkaar en clichématige liters thee bij afleveringen Grey’s Anatomy. En het ergste is: ze vinden Farid allemaal het einde. Hun eigen knuffel-moslim om te overladen met aandacht. Dit meisje, Cindy, spant de kroon. Ik kende haar al van Nederlands. Vakken waar ik me met moeite doorheen worstel haalde zij achteloos met een negen. Om na ontvangst van haar cijfer te verzuchten: ‘Oh, en dat terwijl ik de avond voor het tentamen tot 4 uur in TweeKeerBellen heb gestaan!’. Bij voorbaat iemand om een hekel aan te hebben, en nu ze zich op mijn vriendje stort, des te meer. Farid en ik liggen net lekker tegen elkaar aan als Cindy, nu enkel in haar iets te korte badjas, in tranen de kamer binnen komt gestormd. ‘Het kan niet waar zijn!’ Ze ploft ook op de bank neer, eng dicht naast Farid. Zonder zich ook maar te bedenken dat ze zich wellicht wat opdringt begint ze uitgebreid verhaal te doen. ‘Ik hoor net dat ik een 7,5 gehaald heb voor mijn scriptie’, snikt ze. ‘Een 7,5! Daar gaat mijn toekomst! Ik had het zó verdiend om cum-laude af te studeren! Mijn begeleider is gek!’ Ik erger me kapot en vlucht naar het toilet. Als ik tien minuten later om de hoek van de deur kijk zit Cindy in een innige omhelzing met mijn vriendje. Troostend streelt hij haar haar, terwijl zij haar hoofd in zijn nek begraaft. Het lijkt Farid niet te deren, ook niet wanneer zij hem zachtjes in zijn nek begint te zoenen. Met een ferme duw gooi ik de deur open.

Het issue Tekst: Kenne Peters en Rob Ramaker/ Illustratie: Joost Dekkers P. 26

het issue In deze rubriek staat iedere maand een ander Issue centraal, waarover de meningen sterk zijn verdeeld. Deze maand: al je genen in kaart, medische revolutie of privacydrama?

Ken je genoom, ken jezelf Je bent veertig en hebt de pech een gen te bezitten dat de kans op een vroege hartaanval vergroot. Nog vervelender is dat je hierdoor een mooie baan misloopt, want de beoogde werkgever had jouw genetisch profiel voor zich liggen. Een onwaarschijnlijk scenario? Over enkele jaren is het voor iedereen mogelijk zijn genen in kaart te laten brengen. Door technische ontwikkelingen wordt het ‘lezen’ van het DNA, de drager van erfelijke informatie, steeds goedkoper en sneller. De eerste keer dat een genoom, het geheel van menselijk DNA, werd opgehelderd, koste dit drie miljard dollar. Op dit moment concurreren wetenschappers om dit als eerste voor duizend dollar te presteren. Dankzij deze ontwikkelingen kan iedereen ontdekken hoe groot zijn of haar kans is op bepaalde erfelijke aandoeningen en eigenschappen. Dit heeft grote gevolgen voor gezondheidszorg en onze samenleving. Een mogelijk negatieve uitwerking is discriminatie op grond van je genen. Werkgevers willen bijvoorbeeld zo gezond mogelijke werknemers. Om dergelijk misbruik te voorkomen, is het tijd te kijken naar de ethische kant van deze nieuwe vorm van zelfkennis.

De stelling van deze maand: Er moet worden ingegrepen voordat het in kaart brengen van ieders genoom leidt tot discriminatie

Prof. dr. Hub Zwart, Hoogleraar Wijsbegeerte van de Natuurwetenschappen aan de RU en wetenschappelijk directeur van het Centre for Society and Genomics ‘Over tien jaar zal het persoonlijke genoom een belangrijke rol spelen. Het is bij uitstek een middel om te screenen op complexe gezondheidsrisico’s, zoals de kans op alcoholisme of depressie. Zodra we meer weten over de betekenis van genen, zal kennis van het genoom mensen helpen hun sterke en zwakke plekken te vinden. Via voeding en leefstijl kun je op die risico’s inspelen. De medische praktijk verschuift van wachten tot iets kapot gaat naar preventie. Hierdoor blijven mensen langer gezond en worden ze ouder. ‘Door wetgeving is te voorkomen dat “slechte” genen een selectiemechanisme worden voor verzekeraars of overheden. Vanaf het moment dat het eerste menselijk genoom werd opgehelderd, hebben wetenschappers en politici duidelijk gemaakt dat dit niet mag leiden tot discriminatie. Wel kan druk ontstaan op mensen om de geboden zelfkennis te gebruiken voor preventie. Dit roept de oude vraag op of mensen verplicht zijn zich verantwoordelijk te gedragen. We vragen ons nu bijvoorbeeld al af of je alcoholisten donornieren moet aanbieden. Zelf ben ik voor een combinatie van solidariteit en het beroep op eigen verantwoordelijkheid. Ook op het gebied van privacy

roept kennis over het genoom geen fundamenteel nieuwe vragen op. Sinds de opkomst van psychologische tests honderd jaar geleden, hebben we genoeg ervaring opgedaan in het omgaan met persoonlijke informatie. Voor de mens is “ken uzelf” een belangrijke leeropdracht. Het genoom is een aanvullende bron van zelfinzicht. Mensen zullen zichzelf anders bekijken en zich van anderen onderscheiden op grond van hun genen, zoals dat eerder gebeurde met het begrip IQ.’ Prof. dr. Han Brunner, Hoogleraar Antropogenetica aan de RU ‘Omgaan met genomische kennis zal niet tot grote problemen leiden. Het is voor te stellen dat in de toekomst van iedereen een genetisch profiel wordt gemaakt, bijvoorbeeld vlak na de geboorte. Deze informatie komt dan vast te liggen in een dossier. Men moet dit uiteraard kunnen weigeren. Die beslissing zal bij de ouders liggen. Ook moet ervoor worden gezorgd dat de persoon in kwestie de enige is met toegang tot deze informatie. Niemand mag daar zomaar aanzitten. Wanneer men dan bij de huisarts komt met een gezondheidsklacht, zal deze om toestemming moeten vragen genetische gegevens in te zien met betrekking tot de klacht of aandoening. Om met dit soort informatie om te kunnen gaan en schrikreacties

ANS-online.nl P. 27

te voorkomen, zal iedereen bij moeten leren over genetische aanleg en de omgang daarmee. Niet alleen artsen, maar ook de gemiddelde Nederlander. Ik ben er optimistisch over dat mensen dat kunnen. ‘Op de lange termijn maak ik me geen grote zorgen. Er bestaan voldoende manieren om met gevoelige informatie om te gaan. Dat betekent niet dat er geen ongewenste situaties kunnen ontstaan. Zeker wanneer zo’n techniek nieuw is, moeten zowel artsen als patiënten nog leren daarmee om te gaan. Fouten zullen dus op de korte termijn optreden. Hier moet snel en adequaat op worden ingespeeld, door strikte grenzen te stellen. Deze afbakening mag aanvankelijk best streng zijn, om kwaad te voorkomen. Het huidige aanbod van nietszeggende genetische analyses door commerciële bedrijven, vind ik bijvoorbeeld verkeerd. Mensen krijgen zo informatie die tegenstrijdig en onduidelijk is, waardoor onnodig angst wordt gezaaid.’ Prof dr. Tjard de Cock Buning, Hoogleraar Toegepaste Ethiek in de Biologie aan de Vrije Universiteit ‘Ik erken het gevaar van discriminatie. Wanneer patiëntengegevens worden opgeslagen in databanken, is het van groot belang dat deze niet in verkeerde handen vallen. Net als in

Amerika wordt in Nederland al nagedacht over een verbod voor verzekeraars cliënten te weigeren op basis van genetische informatie. Ik kan me voorstellen dat er een speciale ombudsman zal worden aangesteld, waarbij mensen protest aan kunnen tekenen wanneer ze zich gediscrimineerd voelen. Er zullen altijd mensen zijn die verkeerd omspringen met dergelijke gevoelige informatie en deze voor oneerlijke doeleinden gebruiken. Het is echter van belang dat we die mensen daarop afrekenen, niet het systeem. ‘De voorspellende waarde van een genetisch profiel kan soms nuttig zijn, zoals bij politiemensen of militairen. Zo wil je er bijvoorbeeld zeker van zijn dat iemand geen astmatische aanval krijgt in een oorlogssituatie. Als dit soort genetische gegevens door werkgevers worden gebruikt, is het van belang dat dit een hoger doel dient. Op de reguliere werkvloer zie ik deze anticiperende waarde niet direct als een toevoeging. Wanneer bijvoorbeeld agressie of alcoholmisbruik zich openbaart, zijn de huidige maatregelen afdoende. Bij situaties als schietpartijen op scholen kan ik me voorstellen dat dergelijke informatie van pas zou komen, maar dit zijn zeldzame gevallen die de wereld schokken. Er zijn miljarden mensen die niet zulke dingen doen. Je moet uitzonderingen niet tot regel gaan verheffen.’ ANS

Voedsel voor de geest Tekst: Suzan van Kuppeveld en Loes Perrée/ Foto’s: Willie Kerkhof P. 28

Voedsel voor de geest Op zoek naar pareltjes uit ranzige studentenkeukens, schuift ANS iedere maand aan bij een avondmaaltijd. Wat schaft de pot en wat bakken de koks van culinaire kennisvragen? Deze maand: dispuut los hombres locos

Los Hombres Locos staat bij de gemiddelde Nijmeegse student bekend als het dispuut op de bierfiets. Tijdens de introductie fietsen de goedlachse jongens luidruchtig rond door Nijmegen. Deze reputatie staat in schril contrast met de lange, mooi gedekte tafel die het middelpunt vormt van de studentenkamer van Sander (21), derdejaars Rechten. De tien Hombres schuiven samen aan voor het diner. De naam van het dispuut is geïnspireerd op Los vatos locos, een Mexicaanse bende uit de film Blood in, blood out. Rutger (22), tweedejaars Rechten, vertelt trots: ‘De meeste disputen hebben Latijnse namen. Wij hebben bewust gekozen voor een Spaanse.’ Floris (23), vijfdejaars Bedrijfwetenschappen en Bedrijfscommunicatie: ‘Spaans is immers het vulgaire Latijn.’ ‘Niet dat we vies zijn. Vulgair betekent volks. We zijn geen elitair dispuut.’ Joris (22), derdejaars Rechten, lacht en voegt onnodig toe: ‘We zijn een beetje gek, maar wel lekker.’ De volkse jongens eten zelden samen. Meestal verzamelen ze rond tien uur, in hun stamkroeg Twee Keer Bellen. Wanneer dit café ter sprake komt, barsten de mannen los over de TKB-Studentenslag die ze al twee keer wonnen. Fier laten de knapen hun laatst buitgemaakte bokaal zien. De competitie is een soort zeskamp met quizvragen en spellen, zoals Stef Stuntpiloot. Rutger (22), vijfdejaars Amerikanistiek: ‘Een fantastisch spel. Als je dat nooit hebt gespeeld, heb je echt iets gemist in je jeugd.’ Los Hombres Locos is niet zo ondergedompeld in het verenigingsleven als andere disputen dat zijn. Kees (24), afgestudeerd in Bedrijfscommunicatie: ‘We zijn vooral een vriendengroep. Doordat er ieder jaar nieuwe leden bijkomen houdt zo’n groep stand.’ Dan komt Joeri (21), eerstejaars Rechten, die het uiterlijk heeft van een stoere kickbokser, binnen. Hij is in zijn eentje verantwoordelijk voor het driegangendiner. Hij begint fanatiek met het serveren van borden tomatensoep. Rein (23), vierdejaars Bedrijfscommunicatie: ‘De laatste keer dat we tomatensoep aten had een dispuutslid er bij wijze van grap veel sambal in gedaan.’ De kok van die avond bleek niet gezegend met scherpe humor. Ben (19), tweedejaars Rechten, heeft zijn ziel en zaligheid gelegd in het dekken van de tafel. Na het voorgerecht ruimt hij zowel de gebruikte soepborden, als de schone onderborden af. Wanneer Rein roept: ‘Sukkel! Waarom zette je die borden er dan neer?’, pruttelt Ben: ‘Dat staat mooi.’ Op het menu staan gekruide krieltjes, vis uit de oven en fetasalade. Na het hoofdgerecht maakt Joeri het diner compleet met een fikse plak chocoladecake en een bolletje romig chocolade-ijs. Stond Joeri er voor het diner nog alleen voor, tijdens de culinaire kennisvragen staan Los Hombres Locos weer tien man sterk. Er is geen reden voor paniek. De soep wordt nooit zo heet gegeten als hij wordt opgediend.

ANS-online.nl P. 29

Tomatensoep Tomatensoep (bouillon) 2 blikken rijkelijk gevulde tomatensoep Gepelde tomaten uit blik Peper en zout Vis uit de oven met aardappeltjes en salade: Iglo Viscuisine Bretagne Gekruide krieltjes met rozemarijn. Gemengde salade, paprika, komkommer, tomaat en feta Nagerecht Chocoladecake en chocolade-ijs met stukjes chocola

Kok Joeri pakt uit met een driegangendiner. De kruidige vis en krieltjes van het hoofdgerecht zijn prima bereid. De salade is een eenvoudige, doch frisse afwisseling. Ondanks dat de cake niet zelf is gebakken en het ijs uit een bak komt, is het toch een tongstrelend nagerecht. Met daarbij een sfeervol gedekte tafel verdienen Los Hombres Locos tweeënhalve ster.

De vraag moest driemaal worden uitgelegd, voordat de mannen een poging waagden. De Iraniërs gebruiken de term ‘elastisch brood’ als ze een pizza bestellen. Achterdocht legt de heren windeieren, geen breintje. Hoe heet de Mexicaanse agave waarvan Tequila wordt gemaakt? En waaruit bestaat tequila nog meer? Floris: ‘Er zit sowieso suikerriet in.’ Kees: ‘Bapao.’ Floris: ‘Volgens mij is dat de agave azul, oftewel blauwe agave.’ De drankvragen gaan de heren goed af. Ze verdienen hun tweede breintje. Tequila wordt gemaakt van de blauwe agave en de rest is suikerriet. Noem drie gewassen die hun oorsprong hebben in Mexico. Martijn: ‘Dat moeten sowieso aardappelen zijn.’ Floris: ‘Ik wilde rijst zeggen, maar dat komt natuurlijk gewoon ergens uit Azië. Maïs, dat moet uit Mexico komen.’ Rutger: ‘Chilipepers? Nee, die komen elders uit MiddenAmerika. Van die bonen, kidneybonen.’ Martijn: ‘Ok. We zeggen dus maïs, aardappelen en kidneybonen.’ De vraag bleek te pittig. Ook tomaten, pompoenen en vanille hadden kunnen worden genoemd. Enkel maïs is niet voldoende voor een breintje.

culinaire kennisvragen Noem vijf gerenommeerde alcoholische dranken die beginnen met de letter ‘a’. Joris: ‘Amaretto. Anaïs.’ Floris: ‘Anaïs is toch een parfum? Absint!’ Rein: ‘En simpelweg alcohol dan?’ Martijn: ‘Apfelkorn.’ Rutger: ‘Toen we op vakantie in Turkije waren, dronken we ananaslikeur en aardbeienlikeur. Telt dat ook?’ Kees: ‘Advocaat. En Apricot Brandy?’ Uiteraard kunnen we dergelijke verwijfde Turkse brouwsels niet goed rekenen. Door het verlossende antwoord van Kees verdienen ze toch hun eerste breintje. In Iran is het sinds juli 2006 uit taalpuristisch oogpunt verboden om leenwoorden te gebruiken. Wat is de letterlijke vertaling van het Iranese woord voor pizza? Floris: ‘Cirkelvormig deegobject.’ Maarten: ‘Belegd karton.’ Floris: ‘Verderfelijke snack.’ Rein: ‘Het goede antwoord is uiteindelijk zeker pizza. Ja, we zeggen gewoon pizza.’

Het Nederlands snelheidsrecord bier drinken werd op 9 maart 1978 gevestigd in het Amsterdamse Caransa Hotel door de 23-jarige student Harry van Doorn. Hoe lang deed hij erover 1 liter bier te drinken? Rein: ‘Wat is dat voor een onduidelijke vraag? Was het een laars? Waren het pullen? Hoe koud was het bier?’ Joris: ‘Ik denk 8 seconden.’ Sander: ‘Nee, het is echt minder. 5 seconden?’ De mannen schreeuwen door elkaar heen. Na een opiniepeiling luidt het antwoord uiteindelijk 5 seconden. De wijsheid van de massa zegeviert. De student dronk 1 liter bier in 5,2 seconden. Het laatste breintje is binnen.

Het juryrapport: Vragen over eten gaan de heren boven de pet. Zelfs de Mexicaanse keuken kent voor dit gezelschap veel geheimen. Echter, de tien mannen koppen stuk voor stuk de drankvragen binnen. Dit redt ze van de ondergang. Drie breintjes is zo gek nog niet.

Deze ANS niet P. 30

deze ans niet De RU brengt studenten dichter bij elkaar, bijvoorbeeld in de lunchpauzes. Het resultaat van de nieuwe alles-in-een frisdrankautomaten is namelijk een ellenlange rij. Ook handig: de machine accepteert alleen ouderwets muntgeld. Waag het trouwens niet om op de knop return te drukken, dan klapt de lade onverwachts in je kruis.

De laatste leuke grap van Freek de Jonge stamt uit 1978. Toch is het deze uitgerangeerde betweter die een jong publiek moet trekken op de Kellendonklezing. Gelukkig gaat de grappenmaker het wel over het eigentijdse thema ‘moraliteit’ hebben. Opa Freek heeft namelijk altijd gelijk, en zo niet dan toch.

‘Samen maken we er de leukste studentenstad van Nijmegen van.’ aldus de uitbater van Van Buren. Het gratis bier vloeide rijkelijk in van Buren, op de jaarlijkse borrel voor alle studentbesturen van Nijmegen. Beetje netwerken hier en daar, met aansluitend vooroorlogs ellebogenwerk bij het lopend buffet. We hebben ons buikje rond gegeten. Van Buren bedankt!

Aan het eind van dit jaar zal de grote ‘Voedsel voor de geest’ wisselbeker weer worden uitgereikt. Vooralsnog bakt de concurrentie er weinig van, zo kregen onze medewerkers al twee keer een culinaire dooddoener in de vorm van pasta voorgeschoteld. Weet jij met je huisgenoten iets originelers uit de mouw te schudden? Kun jij ons wel verbluffen met je culinaire kennis? Mail ons dan waarom we bij jullie aan moeten schuiven.

Duidelijk gevalletje van survival of the fittest: Biologieblaadje MOTje slaat terug vanuit de krochten van de studieblaadjestest, maar faalt jammerlijk. De vlinderprikkers waren zo boos op een der auteurs dat ze hem op persoonlijke grond aanvielen. Helaas voor hen verhoogden de vinnige sneren en het gebruik van Comic Sans slechts de aaibaarheidsfactor van het gekopieerde vodje.

De knijpkatten van AKKU vieren een successenborrel, terwijl er die avond nog DRIE lampen branden in het Erasmusgebouw. Schandalig! Waar zijn die idealen van weleer?

Ans deze Crypto maand P.P.31 31

CRYPTO

HORIZONTAAL 8. Beroepsgroep van de prostituee en glazenwasser (8); 11. Geen bachelor-masterstructuur in het Witte Huis (5); 12. Klinkt als een schone rivier (3); 13. Carolinger in de fitnesszaal (8); 14. Een stinkend gebakje (5); 17. Gevleugelde kwajongen (5); 19. Plaatselijk op school (6); 20. Scherp krantje (5); 21. Hier worden de zevenmijlslaarzen aangeschaft (12); 22. Affaire met je wiskundeleraren (19); 25. Kan mij het schelen dat dit het is (5); 26. Interne competitie (13); 27. Aan de drank in de Veoliatrein (8); 28. Vliegmaatschappij in het alfabet (3); 29. Kappen met die sneeuw (10) VERTICAAL 1. Sterke berisping (5); 2. Raad eens welk Engels merk dit is? (5); 3. Mijn smoking is eenvoudigweg gestolen (6); 4. Oud doen (9); 5. Spannend? Klinkt als homo’s ontluizen! (11); 6. Wat mij betreft krijg je een stuk (4); 7. Rekenkundig venster (7); 9. Boekenkist (12); 10. Voorjaarszoen op de publieke omroep (6); 14. Yvon Jaspers krijgt haar zin met carnaval (14); 15. Vlijtig meisje (6); 16. Twee elftallen kunnen hier in bad (4); 18. Natte haarbehandeling voor een slag in je haar (11); 23. Benadering bij het breien (7); 24. Voorspelt een gemiddelde (6); 26. Supercool mythisch figuur (6)

OPLOSSING crypto februari

winnaaR

Horizontaal: 2. NEC; 4. Blauwbekken; 7. Klinkklaar; 8. Kinderslot; 11. Ferry; 13. Toog; 15. Drive; 16. Schredder; 19. Likmevestje; 21. Skippybal; 23. Evenzeer; 26. Laaf; 27. Kapotje; 28. Knolselderij; 31. Hooghouden; 32. Raad; 33. Centenbak

Winnaar van de vorige crypto is Marlies Greep uit Nijmegen. Wil jij ook 15 euro winnen? Stuur je oplossing van de ANS crypto voor 15 maart onder vermelding van naam, adres en bank/ gironummer naar de redactie of naar [email protected].

Verticaal: 1. Lek; 2. Neusvleugel; 3. Cranberry; 5. Uil; 6. Bindingsangst; 9. Rapgroep; 10. Eendenbek; 12. Walvis; 14. Overblijfmoeder; 16. Stempel; 17. Petitie; 18. Stuiterbal; 20. Kliekje; 25. Zink; 29. Sire; 30. Dragon

www.ans-online.nl. Tekst: De redactie / colofon P. 32 Tekst: Tamar van der Niet en Timo Pisart/ Foto: Tom de Goeij Tijdstip: 7.00 uur, maandagochtend

slaapdronken Jacqueline van Dongen (19), tweedejaars Bedrijfscommunicatie en Voxlog-columniste en Cedric ‘Berend’ Muyres (25), afgestudeerd Psycholoog Vanwaar die gelukzalige blik in jullie ogen? Cedric: ‘Hoewel we samenwonen, heb ik Jacq veel te lang niet gezien. Tot gisteren was ik als manager op toer met dancecollectief Nobody Beats The Drum. Ik heb twee weken in Engeland op matjes geslapen en slecht gegeten, maar het was ontzettend tof. Nu is het vooral fijn om weer naast Jacqueline in te dommelen.’ Misten jullie elkaars warme lichaam tussen de dekens? Jacqueline: ‘Nee, niet echt.’ Cedric: ‘Niet eens een beetje?’ Jacqueline, lachend: ‘Vooruit, een klein beetje. Maar het is ook fijn om alleen te slapen. Hij is namelijk overal allergisch voor. Als hij weg is, pak ik meteen mijn grote donzen deken om vervolgens overdwars in bed te gaan liggen. En ik kan eindelijk allerlei dingen eten die hij niet mag, zoals champignonroomsaus.’ Lopen de gemoederen hoog op wanneer jullie wél samen zijn? Jacqueline: ‘Ik kan best snel boos worden, maar niet doordat we op elkaars lip zitten. Alleen toen hij net bij me was ingetrokken, had ik last van territoriumdrang; ik werd al bloedlink als hij zijn spullen op mijn tafel legde.’ Cedric: ‘Pas toen ik mijn enorme cd-collectie meenam, draaide ze bij.’ Jacqueline: ‘Vroeger zou ik na een ruzie zijn weggegaan en drie dagen niet sms’en. Nu kan dat niet, die stilte zou heel ongemakkelijk zijn.’ Jullie lijken slechts één stap verwijderd van geitenwollen sokken en een kruikje in bed. Jacqueline: ‘We moeten ons altijd verantwoorden voor het feit dat we samenwonen, maar zo degelijk zijn we niet. Er is geen plaats voor een golden retriever en tweeënhalf kind om te pamperen en ik zit niet de hele dag thuis op Cedric te wachten met het eten. We zien elkaar bijna nooit.’ Cedric: ‘Het is een uitvalsbasis. Omdat ik altijd onderweg ben, is het fijn om een haventje te hebben.’ Jacqueline: ‘Bah, je zei haventje. Wat een verschrikkelijk woord.’ ANS