Ans deze maand P. 1. van start

Ans deze maand P. 1

van start Algemeen Nijmeegs Studentenblad / januari 2009

Vooraf Tekst: Redactie / colofon P. 02

commentaar

www.ans-online.nl

Al de hele ochtend een droge mond. Dorst. Ongelooflijke dorst. En hoofdpijn. Het licht van het beeldscherm dringt door de half dichtgeknepen wimpers het netvlies binnen. Een pijnlijk dikke, blauwe knie, als gevolg van de rand van het bed. Niet gezien dat het bed zo vroeg begon. Terugdenkend aan gisterenavond. De pijn verdwijnt. Een ruimte vol euforische mensen. Heerlijke muziek. Lichamen deinen mee op het ritme. Met gesloten ogen wordt er gedanst. De mensen zijn warm. De ruimte is bloedheet. De zweterige rug van de jongen die tegen iedereen aandanst is warm. Het bier verkoelt. Het moment wordt gevierd. De radio aan en even een moment van niets. Een winterse zon verwarmt via het dakraam het lijf. Nu net dat nummer. De drukke dag is achter de rug. Wegzakken in een veel te grote stoel. Koptelefoon op. Niemand die stoort. Blues. Het moment wordt gevierd. Een kleurrijke sjaal om een koude nek te warmen. Een kamer vol vrienden. Een spel. Spanning. Genegenheid. Honger. Ingehouden adem. En er wordt gescoord! Luidkeels geschater en oerkreten schallen door de keuken. Het moment wordt gevierd. In de trein. De her en der opgefrommelde krantjes zijn de laatste sporen van de ochtendspits. Een vierzitje voor één. De zon schijnt door het raam en doet blozen. De jongen die je even aankijkt en lacht, al te meer. Vlug terugkijken in het boek op schoot. ‘Het woord van de mens is als een gebarsten ketel waarop je een wijsje tromt dat nog net een beer aan het dansen krijgt, terwijl je de sterren zou willen ontroeren.’ Flaubert. Het moment wordt gevierd.

Weblog van het Algemeen Nijmegees Studentenblad Tekst: Rob Ramaker, 24 december 2008, Categorie: Nieuws

Lege AKKU Eindelijk weer ouderwets boe roepen voor de geitenwollen sokken van AKKU. De harde knip is het finest hour voor Sara Struik en consorten. Keiharde aksie, niet wijken en samen het Nijmeegse revolutionaire vuur oppoken. Hoe? Met zijn allen stilstaan voor de Refter. Minister Plasterk slaapt er nog slecht van. Antropologie bij Religiewetenschappen? Uit interne stukken blijkt dat naast de would-be faculteit Geesteswetenschappen ook andere vruchtbare reorganisaties worden bekeken. Nieuwsgierig naar de stand van zaken? Kijk op ANS-online voor meer proefballonnen voor herstructurering. Kunst krijgt een kans Amerikaan, tekenaar en nanny Garett Vander Leun, deze maand verantwoordelijk voor de middenpagina, is van alle markten thuis. Een interview met hem is te lezen op ANS-Online. Deze maand nemen de bekende dwergen van het witte doek het op tegen de giganten. Go Hagrid!

Een nieuw jaar. Geen voornemens, geen plannen. Vuurwerk en champagne. Het moment wordt gevierd. De hoofdredactie

23e jaargang. Oplage 10.000 stuks. Aan deze ANS werkten mee: Hoofdredacie Andy Leenen Loes Perrée Redactie Anne Elshof

Timo Pisart Juliet Van de Voort Dave Willems Webredacteur Rob Ramaker Medewerkers Marlieke Baars Ciaran O’Connor Zef Faassen Luuk Heezen Laura Heuvelmans

METATRON> 28 december ‘08 > 11.42 Verdomme! Breng eens meer inhoud en nuance op jullie flutwebsite met die poepinhoud. Mijn reteconstructieve kritiek mag verdomme wel worden opgepikt.

Suzan van Kuppenveld Jolanda van der Meer Joost Nellen Kenne Peters Renee Raeven Mart Waterval Ateke Willemse Sjoerd ten Wolde Eindredactie Koos ten Bras

Boy van Dijk Marieke Haafkes Martine Peters van Ton Pepijn Reeser Ewoud Rohn Iris Ruijs Illustraties Joost Dekkers Marieke Meijer Erik Molkenboer Loes van Woezik

Foto’s Johannes van Assem Boy van Dijk Willie Kerkhof Loes Perrée Voorpagina Boy van Dijk Crypto Renee Huynen Martine Peters van Ton

Columnisten Erik Cleijne Het elfde gebod Strip Joost & Michiel Lieuwma Uitgave & Advertentie Aquisitie Stichting MultiMedia multimedia@

student.ru.nl Dagelijks bestuur: Koos ten Bras Jos Heijmans Jolene Meijerink Abonnementen (20 euro per jaar) Harry Gorter tel: 024-3615653 Druk Drukkerij

Offsettservice Valkenswaard Ontwerp Marloes de Laat en Roel Vaessen Lay-out Loes Perrée Redactieadres Heyendaalseweg 141, 6525 AJ Nijmegen, 024-3612176

deze ans 07 Tom Barman

En....

‘Zoals mijn oude squashinstructeur me ooit zei toen ik mijn racket kapot wilde smijten: “Het is niet het racketje, het is het manneke.” Dat is toch de meest wijze les die er is?’

04 05 06 18 21 25 28 30 31 32

12 Op rolletjes? Een meisje roept uit: ‘Is dat voor altijd? Wat zielig!’ Na een paar biertjes vindt Luuk het mooi geweest, omdat hij vanuit de rolstoel nauwelijks gesprekken opvangt en hij door zijn beperkte arsenaal aan dansmoves heen is.

Zachte knippers maken stinkende wonden Cleijne column Het laatste oordeel The science of sleep De verdieping - United Netherlands Het elfde gebod Voedsel voor de geest Deze ANS niet & Team B Crypto Slaapdronken

22 Johan Derksen ‘Als je tien jaar non-stop op tv bent, houd je geen privacy meer over. Soms als ik in Nijmegen op jacht ben naar platen en cd’s, ga ik wat drinken In de Blaauwe Hand. Het is daar lekker rustig.’

26 Het issue

Het Algemeen Nijmeegs Studentenblad is een onafhankelijk maandblad

Het nieuwe EPD is wellicht efficiënter, maar de veiligheid laat te wensen over: alle zorgverleners hebben toegang tot de gegevens en het is mogelijk het systeem te kraken.

13

19

dat gratis in de binnenstad en op de universiteit van Nijmegen wordt verspreid. Het verschijnt 10 keer per jaar in de maanden september t/m juni. De uitgave van ANS wordt mede mogelijk gemaakt door:

21

22

Zachte knippers maken stinkende wonden Tekst: Rob Ramaker en Sjoerd ten Wolde P. 04

Zachte knippers stinkende wond

Je bent bijna klaar met je bachelor, maar wéér gezakt voor dat ene rotvak naar een master, maar vanaf 2010 moet je bachelor volledig zijn afgerond. Pla studenten ambitieuzer en mobieler maken. In september presenteerde minister Plasterk (OCW) zijn idee voor een volledige scheiding van bachelor en master. Een plan dat een einde moet maken aan de Nederlandse ‘zachte cesuur’ – die Europees gezien een uitzondering is. De Landelijke Studentenvakbond (LSVb) trekt in zijn kritiek de harde knip uit de context van het bama-systeem. De maatregel moet echter worden gezien binnen het Europees streven naar een Angelsaksisch model. In dit model staan ambitie, competitie en verantwoordelijkheid centraal. Naast de mogelijkheden voor directe doorstroom moeten studenten meer concurreren om toelating tot prestigieuze masters. Universiteiten zullen gaan strijden om studenten met interessante curricula. Daarnaast zorgt de knip voor een keuzemoment waarop een nieuwe weg kan worden ingeslagen: aan eigen universiteit, in het buitenland of richting de arbeidsmarkt. Het krampachtige protest van universiteiten en studentenorganisaties tegen de harde knip geeft aan dat het bachelor-masterstelsel alleen op papier volledig is ingevoerd. Oude wijn in nieuwe zakken Het bama-systeem is nog vaak een verkapte opleiding tot doctorandus. Universiteiten hebben financieel belang bij de geleidelijke overgang tussen bachelor en master, aangezien het studenten bindt tot hun afstuderen. Hoewel studenten meer keuzevrijheid en mobiliteit moesten verkrijgen door de harmonisering van het Europees hoger onderwijs – uitgezet in de in 1999 ondertekende Bolognaverklaring – maken ze door de huidige situatie weinig gebruik van de mogelijkheden. Hoewel Plasterk zijn maatregel in deze geest verkoopt, dient de cesuur ook meer aardse doelen. ‘De harde knip moet bachelorrendementen verbeteren’, aldus Nol Vermeulen, studieadviseur Bestuurs- en Bedrijfswetenschappen. ‘Plasterk zoekt geld binnen zijn begroting en

dat wordt graag bij universiteiten weggehaald. Verzet tegen bezuinigingen is daar beperkt omdat de Vereniging van Universiteiten zich nooit heeft opgeworpen als lobbygroep.’ De toekomst belooft meer ingrijpende hervormingen. ‘Het idee voor meer private financiering hangt in de lucht. De kosten van een tweede master, hbo-instroom en studie-uitloop worden hierin niet vergoed door het ministerie. Tegelijkertijd mogen universiteiten de hoogte van het collegegeld zelf bepalen. Een extra jaar studeren kost dan tussen de 6.000 en 10.000 euro.’ Studenten hebben de keuze Van oudsher biedt het Nederlandse onderwijssysteem weinig differentiatie in onderwijsniveau, terwijl de tijdsgeest vraagt om ambitieuze studenten die internationaal kunnen concurreren. Bij buitenlandse masters is het normaal extra eisen te stellen voor deelname en is toelating vaak een echte prestatie. Een harde scheiding geeft universiteiten de kans strengere selectiecriteria te hanteren, waardoor de onderwijskwaliteit omhoog kan en ongemotiveerde studenten worden afgeschrikt. Bovendien moet dit keuzemoment een trendbreuk in doorstroming bewerkstelligen. Nu stroomt 79 procent van de studenten ‘klakkeloos’ door, kiest 6 procent voor een andere variant aan eigen universiteit en verdelen de overige studenten zich gelijkmatig over arbeidsmarkt en andere universiteiten. Door een bewuster keuzeproces slaan studenten nieuwe wegen in, mogelijk aan een andere universiteit die een specialistische of kwalitatief sterkere master aanbiedt. Deze keuzevrijheid voor studenten wakkert de concurrentie tussen universiteiten aan. Op termijn zorgt dit voor diversificatie en verbetering van mastervarianten, wat is terug is te zien in het verschijnen van onderzoeksmasters, graduate schools en joint degrees.

Ans Cleijne deze column maand P.P.05 5

rs maken den

k. Nu laat de RU je nog doorstromen asterks plan voor een ‘harde knip’ moet

Strategische student De LSVb stelt dat een harde cesuur zorgt voor minder actieve studenten, aangezien het missen van een vak leidt tot een jaar vertraging. Deze ‘bedreiging’ van het studentenleven was voor veel organisaties aanleiding om partij te kiezen tegen invoering. De waarschijnlijkheid van zulke disproportionele studievertraging wordt echter schromelijk overdreven. Minister Plasterk wil clementie voor grensgevallen, en regelingen voor een mondeling om laatste ‘lijken in de kast’ op te ruimen zijn voorstelbaar. Daarnaast is schade bij vertraging te beperken door de studiefinanciering stop te zetten en slechts een deel van het collegegeld te betalen. Ten slotte kunnen studenten ‘lege’ maanden opvullen met minoren, stages en buitenlandervaring. Aangezien extracurriculaire activiteiten en goede resultaten voorwaarden zijn voor toelating tot een prestigieuze master zal de prikkel tot minimalistisch studeren juist zwakker worden. Omdat de regeling studenten dwingt tot meer verantwoordelijkheid en inzet, zijn studenten veelal automa-tisch tegen de harde knip. Het is exemplarisch dat de studentenpopulatie wordt overtuigd door de simplistische anekdotes van de LSVb. Aan de andere kant is de knip, ondanks beoogde uitwerkingen als vergrote mobiliteit en keuzevrijheid, ook bedoeld als bezuiniging. Hervormingen die geld wegnemen bij universiteiten laten zich slecht rijmen met het voornemen Nederland in de top vijf van kennislanden te krijgen. Studenten moeten het bama-stelsel koesteren. Universiteiten concurreren om hen binnen te halen en heel Europa ligt voor ze open. Een kritische opstelling tegenover zowel de LSVb als de regering is noodzakelijk om deze mogelijkheden te behouden. De huidige protesten leiden af van het grotere probleem dat er steeds meer geld wordt weggeleid van het WO naar andere onderwijsgebieden. Als de Nederlandse academies zich nu niet roeren, wacht in de toekomst een echt grondige knipbeurt. ANS

Cleijne Column

Ik wist dat er iets mis was toen de persoon naast mij zich zonder te vegen uit de voeten begon te maken. Hij was bezig zijn broek op te trekken en trok de deur open. Toen verdween hij. Iets had hem weggetrokken. Hij slaakte een doodskreet die halverwege staakte en ik moest zelf een kreet onderdrukken toen ze zijn levenloze lichaam onder de deur begonnen door te proppen. Toen de bulder. De deur van mijn poepkot werd uit zijn hengsels getrokken. Ze vouwden hem dubbel en aten hem op, en met de hengels peuterden ze in hun neuzen. De mastodonten hadden me ontdekt. Ze begonnen zich in mijn hokje te wurmen en keken me met bloeddoorlopen ogen aan. Kwijl kwam uit hun mondhoeken gelopen. Ze grepen naar me. Ik kon niets anders doen dan wachten op wat komen ging. Ze zetten hun handen op mijn hoofd en drukten me de wc in, helemaal tot in het riool. Ik kwam in een soort beek terecht en ging kopje onder. Toen ik bovenkwam moest ik bijna overgeven van de lucht die de beek verspreidde. En toen… ze… ze… poepten op me… ze kwamen achter me aan. Ik hoorde hun grote dikke klauwen zich een weg banen door het beton en stukken rots. Ik maakte dat ik wegkwam, maar gleed uit over alle Katholieke vunzigheden. Het water begon te borrelen en raakte in een stroomversnelling. Het stroomde stroomopwaarts, en ik dreef met grote snelheid op een splitsing af zonder zicht op wat erna lag. Achter mij plonsden de reuzen het water in, en stroomden prompt stroomafwaarts. ‘Miezer! We krijgen je nog weeeeeeeeee…’ Ik dreef radeloos verder en knalde op het middenstuk van de splitsing. Gelukkig stond daar een bandenstapel. Ik deed snel een paar banden om mijn middel en wilde de linkergang nemen. ‘HOOW!’ riep Jos Verstappen die achter mij in dezelfde bandenstapel crashte. ‘Nie doen hòòhr, je wiet nie wah er agtar leght!’ Hij riep dat één van de twee gangen naar buiten leidde, en de ander naar een muur vol met spijlen. Na een lange vergadering, waarbij ik hem nauwelijks kon verstaan, besloten we een muntje op te gooien. Bij kop zou ik de linkergang nemen en hij de rechtergang. ‘Hee Jos, zie je dit muntje? Tegen je kóp!’ Jos viel bewusteloos achterover de rechtergang in en sloeg te pletter tegen de muur des doods. Om alle risico uit te sluiten gooide ik een muntje op. Munt!

Het laatste oordeel Tekst: Zef Faassen/ Foto: Loes Perrée P. 06

het laat ste oor deel

college: Analyse van muziek, tekst en beeld, maandag 8 december, 13.45 - 15.30, TvA 1.0.02 docent: Dr. V. Meelberg uitstraling: Sympathieke, hyperactieve Star Wars-fan publiek: Kleurrijke medley van alternatieve meisjes en een verdwaalde jongeman inhoud: Luisteren naar filmfragmenten eindcijfer: 7

Duffe opsommingen of ultiem entertainment? Iedere maand verschanst ANS zich in de collegebanken om een genadeloos oordeel te vellen over het onderwijs aan de RU. ‘Het allerbelangrijkste in een film is het geluid, maar ik ben natuurlijk bevooroordeeld’, opent docent Vincent Meelberg. De colleges worden normaliter gegeven door professor Anneke Smelik, maar speciaal voor het onderwerp ‘geluid in film’ is Meelberg opgetrommeld. Zijn schelle stem doet de oren van de studenten onmiddellijk spitsen. Enthousiast start de docent zijn eerste filmfragment. De met ongeveer dertig studenten gevulde zaal valt stil bij een scène uit de film Blow Out van Brian De Palma. De toeschouwers zien John Travolta met een richtmicrofoon geluiden uit de omgeving opnemen, totdat hij een pistoolschot hoort en een auto het kanaal in ziet rijden. ‘Hier worden enkele mogelijkheden van filmgeluid geïllustreerd’, analyseert Meelberg. ‘Geluid brengt stemming, definieert het karakter en verduidelijkt de plot.’ Na deze waarneming zet hij de stof uiteen. ‘Geluid in films bestaat uit drie elementen: spraak, geluidseffecten en muziek.’ Vervolgens wordt elk element nader bekeken en toegelicht met een scène uit een blockbuster. Star Wars komt meerdere malen voorbij, naast Batman Returns en Wall-E. De visuele ondersteuning maakt de verhandeling aantrekkelijk. Aandachtig kijken de luisteraars naar de beelden, al houdt de concentratie daarna niet lang stand. Dit blijkt als enkele studenten in hun collegeblok kunstzinnige tekeningen krabbelen. De docent gaat onvermoeibaar door. Hij blijft in een razend tempo vertellen over zijn grote passie. Wild met zijn armen gebarend maakt hij de luisteraars duidelijk dat geluid van grote waarde is voor films. ‘Het is in sterke mate een tempobepalend element.’ De geestdriftige stijl is kenmerkend voor het college van Meelberg. Hij probeert in alles zijn enthousiasme en interesse op de studenten over te brengen, wat slechts ten dele lukt. De levendigheid is namelijk ook storend, omdat het zich vertaalt in druk heen en weer geloop tijdens de uitleg. Zijn sympathieke uitstraling maakt veel goed, maar compenseert niet voor het feit dat hij verzandt in het voorlezen van de slides. Daarnaast is het verhaal door het hoge tempo soms moeilijk bij te houden. Terwijl de klok bijna half vier slaat, vraagt Meelberg zich hardop af of er nog tijd is voor een allerlaatste scène. De zaal slaakt een zucht van verlichting bij het horen van de titel: Le Fabuleux Destin d’Amélie Poulain. ‘Het is een film waarin filmmuziek een grote rol heeft. Het is opmerkelijk dat de belangrijkste scène, waarin hoofdpersoon Amélie haar geliefde eindelijk kust, zich compleet geruisloos afspeelt.’ Iedereen kijkt ademloos toe terwijl Meelberg afsluit: ‘We eindigen dit college over geluid met stilte.’ Het Laatste Oordeel der Studenten Omdat enkele studenten de reguliere docent kwalificeren als ‘vrij suf’, biedt Meelbergs enthousiasme een welkome afwisseling. Hij wordt over het algemeen als zeer levendig en aanstekelijk bestempeld. Kritische noten worden geplaatst bij het opgewonden loopgedrag en het tempo van spreken, maar zijn hart voor filmmuziek wordt alom gewaardeerd. Gevraagd naar een karakterschets antwoordt een studente: ‘Hij doet me denken aan een Duracell-konijntje.’ ANS

Leef, woon, werk, feest... met ANS P. 7

de viering van het moment Tom Barman, frontman van de Vlaamse band dEUS, filmmaker en feestbeest, moet altijd iets om handen hebben. Zijn haastige drang tot produceren neigt naar het neurotische. ‘Het leven is kort, negentig procent van wat je bedenkt kun je niet uitvoeren. Die overige tien procent, daar moet je je voor uitsloven.’

Interview Tom Barman Tekst: Andy Leenen en Timo Pisart/ Foto’s: Boy van Dijk P. 08

Alsof de duivel hem op de hielen zit, zo leeft Tom Barman (36), muzikant en regisseur. Na een intensieve tour met zijn band dEUS heeft hij twee weken vakantie, maar stilzitten kan Barman geen moment. ‘Bewust niets doen is niks voor mij. Ik voel me dan nutteloos en volstrekt overbodig op deze aardbol. Ik ben nou eenmaal opgegroeid in een sterke, christelijke “jij moet presteren”-sfeer.’ Werkelijk knettergek wordt hij van de rust. Daarom is hij ook in zijn vakantie hele dagen bezig; als dj en als lid van het danceduo Magnus. Daarnaast overdenkt hij zijn plannen voor nieuwe films. Onder het genot van Belgisch bier en een fiks aantal sigaretten vertelt hij wat film zo mooi maakt en waarom het muzikantenbestaan misschien nog mooier is. ‘Muziek is geweldig, ook omdat je er de wereld mee ziet. En om de vrouwen natuurlijk. Verder wordt op tour alles door anderen geregeld. Zelfs de overhemden worden gestreken en je wordt rondgereden als een clubje bejaarden.’ Taxi naar Antwerpen dEUS bestaat bijna twintig jaar en de bandleden feesten er nog stevig op los. ‘Meestal worden we op sleeptouw genomen. We zijn net terug uit Italië, Portugal en Spanje, en eigenlijk ben ik non-stop uitgeweest. Dat is verschrikkelijk voor mijn stem maar belangrijk om de sfeer erin te houden.’ Barman illustreert dit met een anekdote over hun optreden op Lowlands afgelopen zomer. ‘Na het concert ging ik het terrein op om de hele nacht te feesten. Rond zeven uur ’s ochtends had ik het wel gezien en wilde ik naar huis, maar de tourbus was al weg. Ik ben toen naar een taxi gelopen met de mededeling: “Je gaat dit niet geloven, maar ik moet naar Antwerpen.” Onderweg begon de chauffeur voorzichtig over drugs te praten. Ik dacht dat hij in de veronderstelling was dat ik drugs had gebruikt, maar uiteindelijk bleek dat hij me cocaïne wilde verkopen. Ik riep uit: “Waarom vertel je me dat nu pas? Ik duik over een halfuur mijn bed in!” ‘Ook optreden zelf is prachtig, het is communicatie. Mensen zijn niet graag alleen. Kijk eens naar foto’s van oude schrijvers, die zien er allemaal miserabel uit. Kijk dan eens naar foto’s van oude regisseurs en muzikanten, die stralen. Waarom? Omdat ze blijven optrekken met jonge mensen. Ze sluiten zich niet op voor hun werk.’ Levensgenieter Barman is duidelijk een levensgenieter. Met grootse gebaren weidt hij uit over film en muziek. Ook op het podium straalt hij plezier uit. ‘Ik wil het publiek gelukkig maken, maar aan de andere kant: ik ben niet hun slaaf. Mensen moeten dansen of huilen bij onze muziek. Dat is het fijne aan pop: het werkt zo direct. Het is de viering van het moment.’ Zijn liefde voor kunst stamt uit zijn kindertijd, vertelt hij

lachend, zich bewust van het cliché. ‘Ik ben thuis opgegroeid met ontzettend veel kunst, zonder heel high profile te zijn. Mijn vader zat niet met een pijp naar een schilderij te kijken. En ik ben natuurlijk een kind van de jaren tachtig, de tijd dat video populair werd. Ik keek ontzettend veel films.’ Barman woont al zijn hele leven in Antwerpen. Dat hij vaker op reis is dan thuis, stoort hem niet. ‘Ik ben graag weg, dat zit in mijn bloed. Mijn vader was een Noor, mijn grootmoeder Hongaars. Beiden zijn van oorsprong reizigersvolken. Bovendien gebeurt er niet zo gek veel als je thuis bent. Niet dat touren een aaneenschakeling van opwindende momenten is, maar de kans dat er iets aparts gebeurt is wel groter.’ Duizendpoot Behalve als frontman maakt Barman ook furore als regisseur. Hij volgde een opleiding aan de Antwerpse filmschool Sint Lukas, maar verkoos al snel muziek

ANS-online.nl P. 09

boven film. Alleen voor videoclips en een korte film verwisselde hij zijn gitaar voor de camera. Tot 2003, toen hij alsnog een oude droom verwezenlijkte: het maken van een speelfilm. Any Way The Wind Blows is een fragmentarische film geworden, beseft ook Barman: ‘Ik ben heel slecht in het vertellen van verhalen, maar wilde toch mijn eerste film zo persoonlijk mogelijk houden. Daarom heb ik het verhaal aangepast aan wat ik wél kan.’ Vaak schreef hij dialogen nog op de set zelf. ‘Dan vergat ik dat de acteurs de tekst nog moesten leren, en riep ik “actie!” voordat ze het script überhaupt onder ogen hadden gekregen.’ Ondanks de drukte spookt cinema nog steeds door zijn hoofd. ‘Ik ben weer aan het schrijven en mensen aan het zoeken. Hoewel het een uitdaging is, ga ik het verhaal niet zelf schrijven. Iemand die wél talent en inzicht in opbouw heeft, doet er hoogstens drie maanden over. Ik zou er zes jaar over doen.’ En zo veel tijd heeft Barman niet. Na een nieuwe sigaret opgestoken te hebben: ‘Ik

wil drie films achter elkaar draaien binnen vier, vijf jaar. Dat lijkt me interessant, niet alleen om kosten te drukken, maar ook om de stiel te leren en om in de vibe te blijven.’ Het is het manneke De combinatie van voorbereiding en improvisatie is wat film zo mooi maakt, net als muziek. In de studio werkt dEUS ook zo, maar live niet meer. ‘Buiten enkele magische optredens, heeft het te veel slechte gigs opgeleverd. Waar een intermezzo op plaat een zwangere pauze kan zijn voor een prachtig emotioneel nummer, gaat een rockconcert vooral om entertainment.’ Barman is niet bang dat dit gebrek aan improvisatie ten koste gaat van muzikale vernieuwing. Hij vervolgt serieus: ‘Vernieuwing is ontzettend belangrijk. Op dat vlak mag dEUS ook zeker enig krediet krijgen. Dat we in herhaling vallen kan ons niet worden verweten.’ Na te zijn voorzien van een nieuw glas speciaalbier komt Bar-

Leef, woon,Tom werk, feest... met Andy ANS Leenen en Timo Pisart/ Foto’s: Boy van Dijk Interview Barman Tekst: P.P.10 10

man hierop terug: ‘Werkelijk vernieuwen is een illusie. En als er al zoiets bestaat, moet je dat niet zoeken in het instrumentarium. Je kan ouderwets klinken met de nieuwste laptop en brandnieuw met een akoestische gitaar. Of zoals mijn oude squashinstructeur me ooit zei toen ik mijn racket kapot wilde smijten: “Het is niet het racketje, het is het manneke.” Dat is toch de meest wijze les die er is?’ Plaagstoot Na het uitbrengen van de langspeler The Ideal Crash valt dEUS in 1999 in een groot gat, omdat de oude bandleden niet meer tegen Barmans ego op willen boksen. Zij verlaten de band en maken plaats voor onder andere Mauro Pawlowski, gitarist en Vlaams sekssymbool, en Stéphane Misseghers, voorheen drummer van Soulwax. Wanneer zij uiteindelijk in 2004 aan Pocket Revolution beginnen, blijkt dat vernieuwingsdrang ook kan tegenwerken. ‘Dat was een rotperiode. De natuurlijke reactie van de band was

met dEUS te stoppen, daarom is het zo’n introverte plaat geworden. Voor het eerst – en laatst – in mijn leven had ik een writer’s block. Ik legde mezelf te veel regels op. Omdat ik wilde vernieuwen, liep ik vast. De hele groep bleef me steunen, zo hebben we het gered. Zo is een band: er is heel veel ziel aan de ene kant en veel wrijving aan de andere kant. Het is per definitie een explosieve, zelfdestructieve entiteit.’ Conflicten kent dEUS nog steeds, maar de bandleden zijn niet meer zo haatdragend als vroeger. Verklarend is niet alleen leeftijd en ervaring, maar ook dat de band wat is uitgedund door natuurlijke selectie. ‘De lont is nog altijd kort, maar minder kort dan vroeger.’ Dat dit wankele evenwicht ook aan zijn eigen gedrag te wijten is, heeft Barman allang geaccepteerd. ‘Het is de aard van het beestje, ik ben een provocateur, een plaagstoot. Daar jaag ik mensen soms mee op de duinen, maar ik hou ze ook alert. En ach, in de groep is men steeds netjes weggegaan wanneer men mij niet meer kon uitstaan.’ ANS

Adverteren? Kijkfeest... op ANS-online.nl Leef, woon, werk, met ANS P. P.1111

Van Welderenstraat 104 Tel: 024-3226812

Reportage: studeren met een handicap Tekst: Anne Elshof en Luuk Heezen/ Illustratie: Joost Dekkers P. 12

op rolletjes? ‘Is dat voor altijd? Wat zielig!’ is één van de commentaren die we tijdens het uitgaan in een rolstoel naar ons hoofd kregen geslingerd. ANS vroeg zich af hoe het is om als rolstoeler door het studentenleven te gaan en nam de proef op de som. In de Keuzegids Hoger Onderwijs komt de RU al jaren uit de bus als meest toegankelijke universiteit voor studenten met een functiebeperking. De meeste gehandicapte studenten vallen nauwelijks op, zoals dyslectici en slechthorenden. Dit is anders voor rolstoelers, hun uiterlijk verraadt altijd hun beperking. Hoe het voor hen is om zich in het studentenleven te begeven, wilden wij aan den lijve ondervinden door zelf om de beurt plaats te nemen in een rolstoel. Aangezien de wereld van de student verder reikt dan de universiteit, bezochten we naast de campus ook de stad. Luuks worstelingen met drempels en deuren Voor de tentamens moeten de nodige boeken uit de Universiteitsbibliotheek (UB) worden gevist. Met frisse moed rol ik over de Heyendaalseweg richting de bibliotheek. Een automobilist stopt honderd meter voor me en seint met zijn lampen. Opgelaten en wat onwennig probeer ik zo snel mogelijk de overkant te bereiken. Wanneer een bekende voorbij fietst, kijkt ze me een seconde verschrikt aan en wendt daarna snel haar rood aangelopen hoofd af. De boodschap is duidelijk: ik val op. Om de UB binnen te komen moet eerst een lange invalidenoprit worden getrotseerd. Het voortbewegen in een rolstoel vergt behoorlijk wat energie; hijgend meld ik me bij de portier. Daar krijg ik, na opgave van mijn naam, een pasje om de personeelslift te kunnen gebruiken. Aangekomen op de eerste verdieping zoek ik in de tijdschriftenzaal mijn materiaal en rijd ik via de luchtbrug in de richting van het Collegezalencomplex. De zware, brandwerende deuren zorgen in eerste instantie voor een ware worsteling, maar na wat oefening krijg ik ze steeds makkelijker open. Ik besluit mezelf voor de noeste arbeid te belonen met een kop koffie

in het Cultuurcafé. Als die op is, is het tijd voor college in de Thomas van Aquinostraat. Voordat ik naar buiten kan, wacht mij echter nog een strijd met drempel en deur. Deze blijkt niet automatisch te openen als ik op de gele drukknop sla. Aangekomen in TvA4 moet de blaas worden geleegd. Om de lift naar de wc’s te kunnen gebruiken, heb ik wederom een pasje van de portier nodig. Als hij na tien minuten nog niet terug is op zijn werkplek, houd ik het tijdens college maar op. Blijkbaar moet wc-bezoek ruim van tevoren worden gepland. Met als doel mijn frustraties van me af te sporten, begeef ik me na college naar het sportcentrum. De eerste inspanning moet ik al op het Erasmusplein leveren. De pas geplaatste hekjes die fietsers moeten tegenhouden, vormen een oefening in bijzondere verrichtingen. Ondanks de kleine hindernissen is de campus goed toegankelijk. Wel word ik in het sportcentrum geconfronteerd met een trap van maar liefst vijf treden. Redder in nood is een stellage die doet denken aan een goederenlift. Met een hels kabaal word ik een meter omhoog getild, terwijl ik vriendelijk lach naar eenieder die zich heeft omgekeerd om te zien wat er in vredesnaam gaande is. Wanneer ik bij de balie informeer naar de mogelijkheden voor sporten in een rolstoel, blijkt fitness de enige optie. Anne trotseert trottoirs Tijdens mijn rolstoelexpeditie besluit ik naar de stad te gaan voor een nieuwe wintergarderobe. Rolstoelend vanaf de universiteit zou een uitputtingsslag betekenen, dus ga ik op zoek naar vervoer. Met de trein vanaf station Heyendaal lijkt de makkelijkste manier. Dat er op dit traject Veolia-treinen rijden, is nu een zegen. Deze treinen zijn namelijk makkelijk toegankelijk met een rolstoel, waardoor er niet zoals bij de

ANS-online.nl P. 13

NS minstens drie uur vantevoren moet worden gebeld voor een plank. Helaas realiseer ik me pas bij aankomst op het station dat het perron enkel via trappen bereikbaar is. Aangezien de harington die Heyendaal Shuttle heet geen optie lijkt, bel ik voor rolstoelvervoer. Taxi Coenen schakelt me door naar Connexxion, dat terugbelt om te melden dat het een kwartier later wordt dan de afgesproken tijd. De taxi volgt namelijk een vaste route waarbij eerst andere gehandicapten worden opgehaald. Na drie kwartier wachten in de sneeuw is er nog steeds geen taxi en besluit ik af te bellen. De centrale belooft het door te geven. Een excuus voor het lange wachten in de kou kan er niet van af. Bij Taxi Nijmegen heb ik meer geluk, stipt op tijd stopt er een busje voor mijn neus. In de taxi, die ik helemaal voor mezelf heb, word ik stevig ingesnoerd zodat ik niet weg kan rollen en binnen no time ben ik op de plaats van bestemming. Tegenover deze goede service staat wel een indrukwekkend kostenplaatje: 22 euro voor een ritje van de uni naar het Keizer Karel Plein. Bovendien moet de taxi ruim van tevoren worden gereserveerd. Even de stad ingaan is er dus niet bij. Winkelen in het centrum is met de heuvelige straten een ware onderneming. Ook het binnengaan van winkels vereist door de aanwezigheid van hoge drempels vaak aardig wat inzet en soms een duwtje in de rug door omstanders. Na een rondgang langs veelbezochte kledingwinkels als H&M en WE, kom ik tot de conclusie dat passen voor mij niet tot de mogelijkheden behoort. Als de paskamers al bereikbaar zijn, dan gooit de grootte van de hokjes wel roet in

het eten. Veel tijd om te winkelen heb ik door alle vervoersperikelen toch al niet meer; zonder één nieuw kledingstuk rijker te zijn, keer ik huiswaarts. ‘Wat zielig!’ ’s Avonds nemen we een kijkje bij Demain, een nieuwe cocktailbar in de Lange Hezelstraat. De steile straat vormt een stevige hellingproef. Veilig aangekomen nemen we plaats aan een van de tafeltjes. Op de rokersruimte en de toiletten na is het café goed toegankelijk. Na twee cocktails gaan we op pad voor het betere stapwerk. Hierbij doemen de problemen pas echt op. De portier bij de El Sombrero lijkt niet happig op bezoekers in een rolstoel. Nog voordat we goed en wel bij de ingang zijn, wordt Luuk al tegengehouden met de mededeling dat het te druk is om met rolstoel naar binnen te kunnen. De portier van de NDRGRND stelt zich een stuk welwillender op, maar vindt het toch te gevaarlijk om iemand via de steile trap naar beneden te dragen. We geven de moed niet op en zetten onze kroegentocht voort naar Café de Fuik. We worden regelmatig aangestaard en dronken bezoekers vragen ongegeneerd naar het hoe en waarom van Luuks invaliditeit. Een meisje roept uit: ‘Is dat voor altijd? Wat zielig!’ Na een paar biertjes vindt Luuk het mooi geweest, omdat hij vanuit de rolstoel nauwelijks gesprekken opvangt en hij door zijn beperkte arsenaal aan dansmoves heen is. Bovendien is hij door de biertjes vergeten dat wc-bezoeken lang van tevoren moeten worden gepland en is er nergens een invalidentoilet in de buurt. Nooit rolde hij sneller naar huis. ANS

Adverteren? Kijk op ANS-online.nl P. 14

Restaurant

Ankara

Al 30 jaar het adres voor Turkse specialiteiten Vleesgerechten vegetarische gerechten pizza's

Afhalen mogelijk Iedere dag geopend vanaf 17.00 uur Burg.v.d.Berghstraat 144 Nijmegen 024-3228108

Adverteren? Kijk op ANS-online.nl Leef, woon, werk, feest... met ANS 15 P.P.15

Café 't Haantje

Daalseweg 19 Nijmegen telefoon 024-3230257 www.haantje-nijmegen.nl

Gratis zaal voor borrels, feesten en vergaderingen

www.ans-online.nl. Tekst: De redactie / colofon P. 16

Ans deze maand P. 17

Garrett van der leun: ‘ Een gewone man met liefdesverdriet spreekt mij niet zo aan als Robocop met een gebroken hart. Het is een absurde situatie voor zo’n onoverwinnelijk karakter. Dat contrast versterkt de emotie.’ Kijk voor een interview met deze kunstenaar op ANS-online.nl

Leef, woon, Uitslapen werk, feest... metvoor ANSje Tekst: Jolanda van der Meer en Dave Willems/ Illustratie: Marieke Meijer Reportage: is goed P.P. 18 18

the science of sleep Studenten lijken vooral in tijden van nood iedere slaapwet te breken. Maar is dat wel zo verstandig in een stressvolle tentamenperiode?

Wekker worden Ontwaken met een snooze-interval van 9 minuten is niet bepaald een utopisch begin van de dag. Na enkele minuten sta je toch naast je bed. Om kwart voor negen begint namelijk een college dat niet mag worden gemist. ‘Zinloos’, stelt Martha Merrow, hoogleraar Moleculaire en Genetische Chronobiologie aan de Rijksuniversiteit Groningen. ‘Studenten hebben een ander 24-uurs ritme dan kinderen en 50-plussers. Ze zijn van nature avondmensen en dat past niet binnen een negen tot vijf mentaliteit.’ Merrow begint haar colleges dan ook niet voor 10 uur. ‘Op een vroeger tijdstip zijn studenten nog niet wakker genoeg om informatie tot zich te nemen.’ Koren op de molen van de uitslaper: je bent gedetermineerd door de natuur. Niet langer hoeft die irritante Nokia ringtone een ochtendhumeur in te luiden. ‘Het beste is om na zes à acht uur op een natuurlijke manier te ontwaken. Niet door een wekker of ander lawaai.’ Schroom dus niet je wekker het raam uit te gooien. Dommel De middag is de ideale tijd om te studeren. Met een grote hoeveelheid daglicht ben je namelijk het meest wakker. Echter, rond drie uur slaat de post-lunch-dip

genadeloos toe. Een middagdutje kan dan een ideale energieboost zijn. Gerard Kerkhof, hoogleraar Psychofysiologie aan de Universiteit van Amsterdam, is een groot voorstander van de zogenaamde powernap. ‘Slaapcabines introduceren op de universiteit lijkt me een prachtig idee. De concentratie, prestatie en stemming worden allemaal versterkt door een middagdutje.’ In Amerikaanse winkelcentra is dit inmiddels booming business. Daar kun je voor een dollar een half uur op een oor liggen. Over de duur van een ideaal dutje bestaat binnen de wetenschap nog veel discussie. De meningen variëren tussen een ideaal van tien en dertig minuten. Churchill maakte zich daar niet druk om, blijkens zijn beroemde uitspraak ‘After lunch sleep awhile, after dinner walk a mile.’ Overuren Om ’s avonds nog effectief te studeren is het noodzakelijk om hulpmiddelen uit de kast te trekken. Zo kan extra licht helpen om net dat laatste hoofdstuk te bestuderen. Door de juiste lichtintensiteit kan de aanmaak van melatonine – het slaaphormoon – worden uitgesteld om zo pas later slaperig te worden. Ton Coenen, hoogleraar Neurofysiologische Grondslagen van Gedrag aan de

Leef, woon, werk, feest... met ANS ANS-online.nl P.P.19 19

RU: ‘Met een lichtintensiteit als die van een Philips Wake Up Light zou dit mogelijk moeten zijn. Je creëert dan een kleine jetlag.’ Koffie en energiedrank hebben een grotere uitwerking. Gelukkig kan het nuttigen van dergelijke kunstmatige energieboosts in de avonduren geen kwaad. ‘Het is voornamelijk de gedachte dat je daar niet van kunt slapen, wat maakt dat je niet kunt slapen.’ Voltaire was er evenmin van te overtuigen dat zijn favoriete drankje schadelijk is. Naar verluidt dronk hij vijftig koppen koffie per dag. Reagerend op de opmerking dat het een langzaam gif zou zijn: ‘Dat moet haast wel, want ik drink het nu al 65 jaar en ik ben nog steeds niet dood.’ Nuttig dus gerust een kop koffie of wat energiedrank om acht uur ‘s avonds. Tegen middernacht is het effect weer afgevlakt. Ontlasting Na al dat studeren moet er natuurlijk tijd zijn om te ontspannen. Gelukkig is de wetenschap aan je zijde. Coenen: ‘Het is beter om te denken “dit is het, ik stop en neem goede rust”. Tijdens de nachtrust wordt de boel namelijk nog eens herkauwd zonder dat je het door hebt.’ Lang doorgaan met studeren heeft tot

gevolg dat het brein zo actief wordt, dat je niet in slaap kunt vallen. ‘Het actieve brein is te vergelijken met een elastiek dat alsmaar wordt uitgerekt. Het elastiek keert wel terug naar zijn oorspronkelijke positie, maar dat duurt een tijdje. Het brein heeft een soort cooling down nodig.’ Optie 1: na herhaling van De Wereld Draait Door besluiten te gaan slapen. Optie 2: na een telefoontje van vrienden besluiten de kroeg in te gaan. Laatstgenoemde doet het nachtelijke verwerkingsproces echter teniet. ‘Het verdovende effect van alcohol zorgt ervoor dat weinig studiemateriaal wordt onthouden, het is funest’, aldus Coenen. Advies: studeer niet voordat je alcohol gaat drinken. Studeer ook niet meer vlak voor je tentamen. Vaak sieren paniekerige studenten de gangpaden van het Collegezalen Complex voorafgaand aan de tentamens. Een nachtmerrie volgens Coenen, want vlak voor het tentamen nog stof tot je nemen werkt averechts. ‘Er treedt interferentie op in je brein met gedachten als “Oh, dat weet ik niet!”.’ In plaats daarvan is het beter om linea recta richting de koffiemachine te lopen voor een ‘verse’ beker Max Havelaar. Als deze slopende tentamenperiode achter de rug is, zul je weer slapen als een roos. ANS

www.ans-online.nl. Adverteren? Kijk opTekst: ANS-online.nl De redactie / colofon P. 20

Elke woensdag om 12.45 uur Taizéviering 8 jan.:   Bijna afgestudeerd en dan? 8 jan.:   Roze Lunch 14 jan.: Taizéviering (avond) 19 jan.: Ionagebed 22 jan.: Roze Lunch www.ru.nl/studentenkerk

ansjes Een Ansje mag maximaal 35 woorden bevatten en kost 5 euro. De waarde van de aangeboden goederen mag de 900 euro niet te boven gaan. Mail naar [email protected]

Actief indonesisch: Ieder jaar twee groepen aan de RU; van jan. tot dec. en van sep. tot jun. Gegeven t.v.v. stage/leeronderzoek als doctoraal keuzevak (11 ECT). Info: drs. Th. Aschurie 0246961527/ www.sosci.ru.nl/indonesisch Concert Nijmeegs Studentenkoor Alphons Diepenbrock, zaterdag 24 januari 2009, 20.15 uur, Petrus Canisiuskerk, Nijmegen. Mozart, Requiem; Withacre, Three Flower Songs; Bellini, concert in es voor hobo en strijkers. Voorverkoop: 9*/10, deur: € 10*/11(*studenten). De SUB-commissie weekenden zoekt een nieuw lid om de commissie te komen versterken. De SUB-commissie is het orgaan dat vanuit de universiteit verantwoordelijk is voor zo’n 2500 eerstejaars, mentoren en weekendbegeleiders tijdens de weekenden van de introductie. Lijkt het je een uitdaging om hier je steentje aan bij te dragen stuur dan een e-mail met motivatie en CV naar [email protected] Leer supersnel ECG’s interpreteren met e-Xpert ECG. Online en Interactief. Normaal 350 euro. Voor studenten slechts 35 euro. Surf naar www.cardiocollege.com/studenten Lieve oppas gezocht voor twee jongetjes (2 en 4 jaar). Ophalen van school en crèche en opvang thuis op maandag (13.00 uur - 18.30 uur) en dinsdag (15.00 uur - 18.30 uur).Vergoeding in overleg. telefoon: 024-3240295, mail: [email protected] Lieve Joeri, via deze weg wil ik je feliciteren met je verjaardag. Als je weet wie ik ben, knipoog eens naar me als we ons weer vervelen in college. Dan trakteer ik op een groot stuk taart. Veel liefs.

De verdieping Tekst: Andy Leenen/ Illustratie: Erik Molkenboer P. 21

De ver die pin g Gaat verdieping in het studentenleven verder dan de bodem van een bierglas? In deze rubriek een portie canonwaardige kennis, spirituele zelfreflectie óf toch een intellectuele kater. Deze maand: United Netherlands. ‘Toen Franklin D. Roosevelt de naam United Nations had verzonnen, stormde hij het kantoor van Winston Churchill binnen. Deze kwam net uit de douche en was volledig naakt. Churchill reageerde laconiek: “Kom binnen, voor de president van de Verenigde Staten heb ik niets te verbergen.”’ Aldus dr. Thomas Gijswijt, docent Amerikanistiek, die een lezing geeft bij United Netherlands (UNL). Elke vrijdag komt een groep van ongeveer dertig diplomaten in de dop bijeen voor een trainingsdag. De delegatie werkt in een half jaar tijd naar de jaarlijkse Verenigde Naties-simulatie op de Amerikaanse Harvard Universiteit toe, die in februari plaats vindt. Tijdens deze vijfdaagse happening bespreken afvaardigingen studenten uit de hele wereld actuele kwesties om tot een gezamenlijke oplossing te komen. Op deze wijze trachten zij de mondiale politiek na te bootsen. ‘Je werkt daar heel hard, iedere dag zo’n tien uur. Toch wordt er ’s avonds ook flink gezopen’, licht een van de studenten toe. Dit jaar mag UNL de Verenigde Staten vertegenwoordigen, als eerste Europese delegatie ooit. Dat is geen makkelijke klus, aangezien ze als machtigste natie ter wereld een zware last op hun schouders zullen dragen. De voorbereiding is daarom zeer intensief. Op vrijdag besteden de studenten de hele dag aan verschillende trainingen, terwijl het lezen van de stof voor de trainingen ook minstens een dag vergt. Piraterij Het programma gaat om 11 uur van start met een lezing in de CPO-zaal van het Spinozagebouw. Dit vertrek is ingericht met comfortabele fauteuils. Heel wat beter dan de

harde klapstoeltjes waar collegezalen doorgaans mee zijn uitgerust. Vandaag bestaat de lezing uit een spoedcursus geschiedenis van de Verenigde Naties, vanzelfsprekend vanuit Amerikaans perspectief. De voertaal is Engels, daar er studenten uit Turkije, Duitsland en Engeland in de groep zitten. Ook de Nederlanders kennen een gevarieerde afkomst; iedere week reizen er studenten uit Groningen, Amsterdam en zelfs Middelburg af naar Nijmegen. De dag wordt afgesloten met enkele workshops. De eerste training is een voorbereiding op de simulatie die de studenten te wachten staat op Harvard. Iedereen vertegenwoordigt een land in een debat over een actueel probleem, deze keer piraterij aan de Somalische kust. Voor studenten met politieke ambities is UNL een ideale speeltuin. De presentatievaardigheden worden kritisch beoordeeld. Eén student moet zelfs zijn betoog opnieuw houden omdat hij een pen vasthield tijdens het spreken. Komisch is het continu doorgeven van briefjes onderling, met geheime verzoeken tot samenwerking tussen bepaalde landen. Centraal bij de workshops staat het snel kunnen formuleren van een standpunt. Zo ook tijdens de tweede stoomcursus, waar de studenten leren speechen over een willekeurig onderwerp. Deze vaardigheden zullen broodnodig zijn op Harvard, waar ze als de Verenigde Staten nog vaak de wind van voren zullen krijgen. ANS Studenten die zijn geïnteresseerd in actuele globale kwesties kunnen zich vanaf april weer aanmelden bij United Netherlands.

johan derksen Hij staat bekend als de meest meedogenloze voetbalanalyticus van Nederland. Wanneer zijn lange werkdag erop zit, laat Johan Derksen de hectische voetbalwereld echter voor wat het is en geeft hij zich over aan zijn ware passie: de blues.

Interview Johan Derksen Tekst: Joost Nellen en Juliet Van de Voort/ Foto: Johannes van Assem P. 23

‘Ik doe dit alleen voor het geld’ Na zijn voetballoopbaan maakte Johan Derksen (59) carrière in de sportjournalistiek. Als hoofdredacteur van Voetbal International (VI) en vast analyticus van het gelijknamige televisieprogramma geniet hij een ongenaakbare status die menig speler en trainer angst inboezemt. Met zijn ongezouten mening raakt hij ook bij het publiek een gevoelige snaar. De grimmige hoofdredacteur ontvangt dagelijks meer dan honderd dreigmails. Vanuit zijn sombere kantoor, achter geblindeerde ramen en een gordijn van sigarenrook, regeert Derksen met strakke hand over de redactie van VI. Aan alles is te merken dat bij deze workaholic orde en structuur hoog in het vaandel staan. Zowel de boeken in zijn kast als de stapels papier op zijn bureau zijn perfect symmetrisch gerangschikt. Zorgvuldig een sigaar tot zich nemend, vertelt hij onomwonden over zijn werk en het leven dat daarachter schuilgaat. U staat erom bekend geen blad voor de mond te nemen. Bent u zich bewust van de impact van uw uitspraken? ‘Ik zit interessant te doen op tv, maar heb eigenlijk niets te vertellen. Ik heb totaal geen macht, de clubs en de spelers zijn de baas. Ieder interview wordt nagekeken voor publicatie. Alles wat de club er niet in wil, moeten we schrappen. Dat geldt voor ieder dagblad en tijdschrift in Nederland. Schijnheilige journalisten van de Volkskrant of het NRC praten daar alleen nooit over. Op televisie deinst u er echter niet voor terug iemand publiekelijk te kleineren. ‘Als je zo ijdel en hebberig bent om op tv te willen komen, dan heb je toch de morele verplichting om je bek open te trekken? Ik kan niet tegen slijmballen die aanschuiven in hun zondagse pak en vervolgens om de hete brei heen draaien. Ik word uitgenodigd om mijn mening te ventileren, dus doe ik dat ook. Voetballers reageren altijd zo simplistisch: als je vindt dat ze goed

Interview Johan Derksen Tekst: Joost Nellen en Juliet Van de Voort/ Foto: Johannes van Assem P. 24

kunnen voetballen ben je een topgozer, maar als je kritisch bent vinden ze je een slechte journalist. Dat is niet de definitie van journalistiek. Die jongens kunnen geen kritiek verdragen, die willen iets voor het plakboek. Daar houd ik niet van. Als het goed is, is het goed en als het slecht is, is het slecht.’ U kende geen genade voor uw vriend Willem van Hanegem toen hij onlangs als trainer bij FC Utrecht fel werd bekritiseerd. Was het werkelijk nodig om zo hard op te treden? ‘Persoonlijk betreur ik die situatie zeer, maar ik had geen keus. Ook je beste vriend kan de fout in gaan. Als ik dan niet kritisch reageer zoals ik bij anderen ook doe, ben ik de rest van mijn journalistieke carrière ongeloofwaardig. De keerzijde is dat ik op den duur geen vrienden overhoud. Dat neem ik voor lief.’ Alles moet dus wijken voor uw werk? ‘Ik sta om 4 uur ’s ochtends op en werk door tot 12 uur ’s nachts. Ik ben alleen zondagochtend tot 12 uur vrij, de rest van de tijd is structureel ingevuld. Bij mij komt het talent niet in grote brokken mijn broekspijpen uit, dus moet ik simpelweg harder werken dan de concurrentie. Wel zorg ik ervoor dat het niet mijn hele leven beheerst. Ik vind het maken van een blad over voetbal leuk, maar ik doe het eigenlijk alleen voor het geld. Mijn passie is van een heel andere orde dan dat balletje. Mijn passie is de blues.’ Hoe is die liefde voor de blues begonnen? ‘Toen ik jong was, was ik een redelijk begaafd drummer. In de jaren zestig kwam ik met de jongens van Cuby & the Blizzards in contact. Die band werd binnen een paar jaar de toonaangevende bluesband van Nederland. Harry Muskee, de zanger, is mijn beste vriend geworden. Ik kom uit een streng gereformeerd milieu en mijn levensstijl was destijds echt notdone. Lang haar, muziek: dat kon niet. Ik werd opstandig en wilde op mijn zestiende het huis uit. In die tijd kon ik mezelf niet onderhouden, dus moest ik ergens mijn geld vandaan halen. Omdat ik wel aardig kon voetballen ging ik als prof aan de slag bij Go Ahead Eagles. Voetbal was pure noodzaak. Van dat salaris kon ik prima leven. Sindsdien ben ik nooit meer thuis geweest. Mijn drumstokken heb ik niet meer aangeraakt, maar de blues is nooit uit mijn leven verdwenen.’ Heeft u nooit spijt gehad dat u niet verder bent gegaan in de muziek? ‘Ik werd tegengewerkt door mijn vader om beroepsmatig in een band te gaan spelen. Muziek had volgens hem geen toekomst. Op zijn sterfbed heb ik daar nog met hem over gediscussieerd. Hij zei: “Als ik nu weer die beslissing zou moeten nemen, had ik precies hetzelfde gedaan. Ik heb je toch maar mooi uit die wereld gehouden. Je hebt nu tenminste een fatsoenlijke baan.” Ik vond het niet het moment voor een uit-

voerige ruzie, maar heb hem wel gevraagd of ik de volgende keer misschien zelf zou mogen beslissen. Die man was niet voor rede vatbaar. Voetballen was voor mij een vlucht, maar je hoeft geen medelijden met me te hebben. Ik heb me in de voetballerij altijd ontzettend vermaakt en ik heb een bijzonder avontuurlijk leven. Maar als ik zelf op mijn zestiende had mogen kiezen, was ik achter het drumstel gekropen.’ Heeft u naast uw drukke baan nog tijd voor muziek? ‘Het gaat dag in, dag uit over voetbal. Ik maak een blad en verzorg een rubriek op internet, ik heb een dagelijks programma bij Eredivisie Live en ik zit bij RTL. Maar als ik de deur achter me dichtsla is het over. Thuis wordt er nooit over voetbal gesproken. Ik heb duizenden cd’s en platen en hele boekenkasten vol over blues. Muziek kan mij niet zwaarmoedig genoeg zijn. Koptelefoon op, zo’n jankstem in je oren, een sigaar in je mond en je vrouw naar bed. Dat houdt me in leven. Elf maanden voetbal vind ik prima, maar ieder jaar na de competitie vlucht ik naar de Verenigde Staten om concerten te bezoeken. Als je daar een hotel in het centrum van een middelgrote stad neemt, heb je zo’n twintig bluesclubs op loopafstand. Ik pak dan om 6, 9 en 12 uur een optreden. Na mijn tijd bij VI wil ik naar de Verenigde Staten om mijn laatste jaren te slijten temidden van mijn passie.’ Gaat u het voetbal en u werk dan niet missen? ‘Nee. Ik heb me voorgenomen tot mijn 65ste te werken en dan is het mooi geweest. Ik kan heel goed zonder voetbal. Ze zullen mij nooit meer op de redactie terugzien. Ik hoef ook echt geen dramatisch afscheid. Mijn werk is geweldig en ik heb uitstekende collega’s, maar ik ga privé met niemand om. Ik heb daar totaal geen behoefte aan.’ Amerika, bepaald geen voetbalnatie, is voor u het beloofde land? ‘Het leven is daar een stuk relaxter, ik kan me volledig terugtrekken. Als je tien jaar non-stop op tv bent, houd je geen privacy meer over. Soms als ik in Nijmegen op jacht ben naar platen en cd’s, ga ik wat drinken bij café In de Blaauwe Hand. Het is daar lekker rustig. Toen ik laatst in Nijmegen kwam, was die tent dicht. Omdat ik nodig moest pissen ging ik maar een andere kroeg in. Ik was nog niet bij de wc of ik werd al nageroepen: “Hé Derksen! Moet je niet naar het voetballen in plaats van je te bezatten in het café?” Praten over voetbal met een onbekende voorbijganger vind ik het ergste wat er is. Iedereen klampt je aan en supporters zijn agressief. Als ik naar het stadion ga, moet ik rennen voor mijn leven. Ik heb daar geen zin meer in. In Amerika ben ik volkomen anoniem, er is niemand die zich met me bemoeit. Ik ben een loner en kan me dus heel goed in mijn eentje vermaken. Ik hoef geen uitgebreide kennissenkring of een sociaal leven. Nee, dat kan me gestolen worden.’ ANS

Het elfde gebod P. 25

Het elfde Gebod Gelukkig kwam ik op tijd bij zinnen. Terwijl Joris in een verwoede zoektocht naar condooms de inhoud van zijn lades door de kamer smeet, raakte ik in paniek. Verward viste ik mijn shirt achter de bank vandaan en rende met mijn schoenen in de hand de trap af. Eenmaal thuis viel ik opgelucht in slaap. Van Joris heb ik niets meer gehoord, de zak. Bij de AH deed hij alsof er niets aan de hand was. Ik besloot me op mijn tentamens te storten. Terwijl ik mijn, voor tien euro bij Blokker aangeschafte, nepkerstboom in de vuilniszak probeer te proppen, krijg ik een sms. ‘Vnvnd, 23.00 @ Keizerkarelplein: Sneeuwballengevecht!!! Stuur deze sms door naar iedereen die je kent!’ Ik kijk naar buiten door mijn beslagen ramen – dat krijg je met enkel glas – en constateer: inderdaad, sneeuw! Ik was zo druk met het bestuderen van oudere letterkunde dat me dat nog niet eens opgevallen was. Het wordt tijd mijn zelfopgelegde sociaal isolement op te schorten, dus ik bel Lisa en sleep haar mee naar het Keizer Karel. Buiten is alles wit. Auto’s rijden langzaam voorbij en mijn All Stars zijn binnen no-time doorweekt. Shit. Bij aankomst blijken we niet de eersten te zijn. Joelende mensen rennen achter elkaar aan terwijl de sneeuwballen door de lucht vliegen. De dappere jongen die bovenop het standbeeld van het paard is geklommen, heeft het zwaar te verduren. Ik knijp wat sneeuw fijn tussen mijn handschoenen en gooi het naar de eerste de beste voorbijganger. Mis. De tweede is een groter succes. Vol raak ik een meisje op haar muts. Ze wil wraak en ik zoek dekking achter een paar bomen. Lisa is inmiddels een paar studiegenoten tegengekomen en staat te keuvelen. Lafbek... Mijn volgende slachtoffer is een knappe jongen met knaloranje UNOX-handschoenen. Een voltreffer, recht in zijn gezicht! Hij is erg snel: voor ik het weet ben ik helemaal ingepeperd. Mijn gezicht, mijn haren, zelfs mijn trui zit vol sneeuw. Gierend van de lach rent hij weg, genietend van zijn revanche. Ik sprint achter hem aan en gooi met een soepele beweging een megasneeuwbal in zijn richting. Rakelings zeilt de bal langs zijn hoofd en knalt vervolgens keihard tegen een voorbijrijdende rode Volvo. Met piepende remmen komt de auto tot stilstand. Boos stapt een vrouw van veertig, type overblijfmoeder, uit. De jongen met de oranje handschoenen staat naast me. We kijken elkaar verschrikt aan. Niet vanwege de vrouw, maar vanwege de politieauto die nog geen vijf seconden later achter haar stopt. ‘Wat is hier aan de hand?’

Het issue Tekst: Laura Heuvelmans en Loes Perrée/ Illustratie: Loes van Woezik P. 26

het issue In deze rubriek staat iedere maand een ander Issue centraal, waarover de meningen sterk zijn verdeeld. Deze maand: Het elektronisch patiëntendossier, gevaarlijke gegevensopslag?

openbaar schaamhaar Begin november viel er in ieder huishouden een brief op de deurmat over het elektronisch patiëntendossier (EPD). Nu wordt enkel gebruik gemaakt van kleine regionale systemen die traag werken. Met de nieuwe toepassing kunnen alle zorgverleners actuele medische gegevens snel inzien. Volgens Ab Klink, minister van Volksgezondheid, Welzijn en Sport (VWS), is het EPD als landelijk digitaal archief van medische kennis een betrouwbaar en veilig alternatief voor de huidige werkwijze. Het nieuwe systeem is wellicht efficiënter, maar de veiligheid laat te wensen over: alle zorgverleners hebben toegang tot de gegevens en het is mogelijk het systeem te kraken. In de Tweede Kamer illustreerde VVD Kamerlid Ineke Dezentjé Hamming afgelopen maand op even ludieke als schaamteloze wijze wat de gevolgen van een lek kunnen zijn; André Rouvoet zou het toch niet op prijs stellen als heel Nederland zou weten dat hij donker schaamhaar heeft dat rond de penis krult? Openbaarheid van medische gegevens kan misbruik door bijvoorbeeld verzekeraars of bedrijfsartsen tot gevolg hebben. Wegen deze nadelen op tegen de voordelen van een sneller systeem?

De stelling van deze maand: Het elektronisch patiëntendossier mag niet worden ingevoerd omdat het onveilig is Ab Klink, Minister van VWS ‘De invoering van het EPD is belangrijk. Er moet beter met de patiënt worden gecommuniceerd. Deze zal zelf gaan bepalen welke gegevens worden uitgewisseld. Op deze manier hoeven patiënten niet voortdurend hetzelfde verhaal te vertellen aan verschillende artsen. Ook zal het aantal medicatiefouten fors dalen, omdat artsen overal in Nederland in het elektronisch patiëntendossier kunnen lezen welke medicatie mensen normaliter krijgen en voor welke medicijnen ze allergisch zijn. ‘Het landelijk EPD voldoet aan de hoogste beveiligingseisen. Ook in de toekomst zal het aan deze strenge normen blijven voldoen, om de privacy en veiligheid te waarborgen. Om menselijke fouten tegen te gaan zijn in het systeem ook bepaalde beveiligingsmaatregelen opgenomen. Denk bijvoorbeeld aan de registratie van inloggegevens van iedereen die gebruik maakt van het landelijk EPD. Juist door uitwisseling via een landelijk systeem mogelijk te maken is de veiligheid beter te garanderen. Overigens blijft ieder dossier bij de individuele zorgverlener; het Landelijk Schakelpunt (LSP) - het hart van de ICT-basisinfrastructuur voor de zorg maakt de uitwisseling mogelijk. ‘De “wie zwijgt, stemt toe” benadering is minder definitief dan het lijkt. Een arts is in de huidige wet- en regelgeving verplicht om aan een patiënt toestemming te vragen, voordat hij informa-

tie deelt met een andere arts. Dat is bij het landelijk EPD niet anders. Het moment is aangebroken om de regionale proefperiodes af te sluiten en om over te gaan tot het uitrollen van het nationale systeem. Voordat we dat doen, informeren we alle Nederlandse huishoudens over de komst van het uitgebreidere EPD. Daarbij geven we iedereen op voorhand de mogelijkheid bezwaar te maken tegen het uitwisselen van gegevens. Ook kan een patiënt zich op ieder moment uitspreken tegen het delen van informatie door artsen onderling.’ Karin Spaink, columniste voor ‘Het Parool’ en schrijfster van het boek ‘Medische geheimen’ ‘Het invoeren van het EPD door minister Klink is verwerpelijk. De beveiliging van een dergelijk systeem is helemaal niet goed doordacht. Ik weet dat het EPD te kraken is: in 2005 heb ik zelf vergelijkbare systemen gehackt. Ik en mijn collega’s hebben toen in totaal 1,2 miljoen patiëntgegevens weten te bemachtigen. Minister Hoogervorst, de toenmalige minister van VWS zei: “Dit mag nooit meer gebeuren.” Desalniettemin is er nooit iets mee gedaan; daar word ik niet vrolijk van. ‘Klink hamert erop dat met het nieuwe systeem tienduizenden ziekenhuisopnames en meer dan duizend sterfgevallen kunnen worden voorkomen. Dat is kul. Veel fouten die met het huidige

ANS-online.nl P. 27

systeem worden gemaakt zijn het gevolg van weinig tijd, vermoeidheid en onzorgvuldigheid. Deze kunnen niet met een nieuw systeem worden verholpen.’ Dick Beens, geneeskundig adviseur bij zorgverzekeraar Univé ‘Ik begrijp de discussie rondom het nieuwe datasysteem. Door de groeiende complexiteit van het zorgstelsel is een uniform systeem echter onontkoombaar geworden. Elke regio heeft zijn eigen “koninkrijken” van ziekenhuizen en huisartsen. Deze willen allemaal een eigen systeem blijven gebruiken. ‘In feite ontstaat er bij elke nieuwe toepassing van ICT aanvankelijk een schrikreactie, zonder dat men zich afvraagt of de oude situatie veilig was. Het huidige gefractioneerde datasysteem is allesbehalve onfeilbaar; iedere coassistent kan gegevens in handen krijgen en dossiers slingeren overal rond. Hoewel de precieze implicaties voor de privacy ook afhangen van de technische uitvoering van het nieuwe systeem, kan een uniform databeheer juist zorgen voor betere grip op wat er precies gebeurt met de gegevens van patiënten. Dat in het nieuwe register waarschijnlijk zal worden bijgehouden door wie en hoe vaak er naar data wordt gekeken, draagt hier alleen maar aan bij.’

Prof. dr. Bart Jacobs, hoogleraar Computerbeveiliging aan de RU en de Technische Universiteit Eindhoven en betrokken bij het kraken van de OV-chipkaart ‘Het is moeilijk te voorspellen hoe zo’n patiëntenadministratie in de praktijk werkt. De zorgsector heeft niet bepaald een reputatie zorgvuldig te zijn op het gebied van gegevensbeveiliging. Het voorgestelde systeem is ongetwijfeld te hacken. Grootschaligheid en veiligheid gaan in de praktijk nauwelijks samen. ‘Ik denk echter dat het EPD kraken niet nodig is om gegevens te bemachtigen. Via social engineering worden privégegevens vaak in een handomdraai ontfutseld. In NOVA werd dat recentelijk nog bevestigd. Een verslaggever gaf zich bij een ziekenhuis telefonisch uit voor een medewerker van een ICT-bedrijf. Binnen enkele minuten had hij hun inlogcodes en wachtwoorden in handen. Er zijn al zo vaak problemen geweest met dergelijke systemen dat we inmiddels van een structureel probleem kunnen spreken. ‘Ik ben voor decentralisatie van gegevensopslag. Ik neem mijn map het liefst mee naar huis en beheer de gegevens zelf. Huisartsen hebben vast de beste bedoelingen, maar zijn niet getraind in het beschermen van mijn gegevens. Het zijn geen ICT-ers. Ik zou het ook absoluut niet netjes vinden als mijn huisarts een dergelijk systeem zou hanteren zonder mij eerst om toestemming te vragen. Zelf ga ik absoluut bezwaar maken.’ ANS

Voedsel voor de geest Tekst: Marlieke Baars en Ateke Willemse/ Foto’s: Willie Kerkhof P. 28

Op gang zeven van het oudste SSHN-complex, de Jacob Canisstraat, vindt een supportersavond van studentikoze NEC-fans plaats. Twee vrouwelijke bewoners, Pauline Bes (21), tweedejaars Pedagogische Wetenschappen en Linda Hormes (21), eerstejaars Nederlandse Taal en Cultuur, zijn in eerste instantie de enige aanwezigen in de woonkeuken. De meiden maken duidelijk dat ze geen voetballiefhebbers zijn, maar voor deze avond willen ze een uitzondering maken. De grootste muur in de keuken wordt in beslag genomen door een reusachtige poster van de skyline van New York, een overblijfsel van een gangfeest. Ook hangt er een stoplicht dat reageert op het ritme van de muziek en sieren talloze foto’s van eerdere gangfeesten de muur. Na een korte trip naar de supermarkt arriveren ook de mannelijke bewoners – allen enthousiaste NEC-supporters – met twee kratten bier en ingrediënten voor het avondeten. Ze zijn net op tijd voor de aftrap van de belangrijke UEFA-cup wedstrijd NEC - Spartak Moskou, de maaltijd laat dus even op zich wachten. Op een vrijwel directe goal van Russische kant na zorgt de wedstrijd aanvankelijk niet voor veel opwinding, waardoor de gezamenlijke aandacht voor het voetbalspel afneemt. Plots dringt een flinke wietgeur de ruimte binnen. De bron dient zich al snel aan in de persoon van de mysterieuze Rocco. ‘We noemen hem ook wel The Rock’, vertelt Gijs (20), eerstejaars Sociaal Pedagogische Hulpverlening. Zo snel als deze ruwe bolster zijn gezicht laat zien, verdwijnt hij ook weer. In zijn plaats komen de hoogblonde scholiere aan de Academie voor Lichamelijke Opvoeding, Vicky Cox (19) en Sidney Stax (21), tweedejaars Biologie. De ovenschotel is inmiddels bereid. Met het bord op schoot neemt iedereen weer plaats voor de televisie. Het uitvallen van de live-verbinding met Moskou in de vierentachtigste minuut veroorzaakt verontwaardigd geschreeuw en gevloek. De Russen zijn al in de vierde minuut op voorsprong gekomen, maar vijf minuten voor tijd wordt eindelijk de gelijkmaker gescoord. Koen Mestrum (21), derdejaars Culturele Antropologie en geboren Nijmegenaar, stuitert van blijdschap door de keuken. Drie minuten later kunnen de NEC-fans opnieuw juichen. Een 1-0 achterstand is in de laatste minuten omgebogen tot een 1-2 zege. Met een euforische glimlach noemt Daan zijn goede vriend Nick (21), vierdejaars Industrieel Product Ontwerpen en Nijmegenaar in hart en nieren, plagend ‘Nek’. Koen reageert quasi-verontwaardigd: ‘Nek ondersteunt je hoofd, eniesee zit in je hart.’ Vervolgens zet hij luidkeels het NEC clublied in. Na deze heuglijke afloop zijn twee extra kratten bier geen overbodige luxe. Op naar de AH dus. Daarna is het tijd voor de vragen; hoe scoren de voetbalbreinen bij de culinaire kennisvragen?

Voedsel voor de geest Op zoek naar pareltjes uit ranzige studentenkeukens, schuift ANS iedere maand aan bij een avondmaaltijd. Wat schaft de pot en wat bakken de koks van culinaire kennisvragen? Deze maand: hardcore NEC-fans aan de Jacob Canisstraat

ANS-online.nl P. 29

Aardappel-kerrie ovenschotel 600g aardappelschijfjes 1kg gehakt 300g Italiaanse roerbakmix AH mix voor kip kerrie 500 ml water 200g kaas een snuf kerrie masala poeder van de toko

Plaats een ovenschaal met de aardappelschijfjes in een voorverwarmde oven. Rul het gehakt in een wokpan, voeg een flinke snuf kerrie masala poeder toe en daarna de groente. Voeg wanneer de groente gaar is de AH kerriemix en het water toe en laat het geheel koken. Meng nu de inhoud van de wok met die van de ovenschaal, bestrooi het geheel met kaas en zet het gerecht ongeveer 30 minuten in de oven. Een aanbevolen variatie op het recept is het bereiden van de schotel met een Thaise roerbakmix en chilisaus. Echter, dit veredelde kantinekostje is ook in oorspronkelijke vorm de moeite waard. De genoemde hoeveelheid gehakt mag overigens, gezien de hoogcarnivore huisgenoten, met een korreltje zout worden genomen.

Inderdaad, ‘Jhonny van de Burger King’ was uit de selectie gezet en had tot de winterstop de tijd gekregen om af te vallen, iets dat binnen een week lukte. Hij kreeg daarnaast ook een geldboete. Hardcore NEC’er Koen sleept met dit antwoord een half breintje in de wacht. NEC versloeg deze avond Spartak Moskou. Wat bedoelen de Russen eigenlijk als ze het hebben over ‘Zakuski’? Koen: ‘Sarkozy?’ Jeroen: ‘Drank natuurlijk.’ Nick: ‘Ja, zuipen. Wodka.’ Voor een warme maaltijd drinken de Russen, mochten ze in de toekomst wél iets te vieren hebben, vaak een ijskoud glaasje wodka met kleine hapjes. Maar drank is drank, een half breintje is verdiend. Hoe gaat het laatste couplet van ‘The Ring of Fire’ van Johnny Cash, dat regelmatig door het Goffertstadion galmt? Daan: ‘Kankerjoden!’ The Rock (teruggekeerd uit zijn hol): ‘Love is a burning thing / And it makes a fiery ring / Bound by wild desire / I fell in to a ring of fire.’ Hoewel deze vraag een inkoppertje is voor echte NECfans, slaagt dit enthousiast ontsprongen zangkoor er niet in om het laatste couplet op te dreunen. Alweer geen breintje.

culinaire kennisvragen De aardappel behoort tot de nachtschadefamilie. Noem een ander lid van deze familie. Gijs: ‘Zeker dat bieten erbij zitten.’ Koen: ‘Brandnetels?’ Sidney: ‘Ik dacht aan de berenklauw.’ Naast tomaat, paprika en aubergine behoren ook tabak en de petunia tot de veelal giftige nachtschadefamilie. Hoewel bieten qua kleur misschien verre familie van tomaat zijn, zijn het toch echt geen nachtschade-broertjes. Geen breintje.

Een legendarische ex-Chelsea voetballer maakt nu reclame voor een bekend merk rum. Wat was zijn meest beruchte actie? Namen van buitenlandse voetbalhelden vliegen over tafel. Nadat de naam Vinnie Jones is gevallen, komt Daan tot de volgende conclusie: ‘Hij greep een tegenstander in zijn zak.’ Juist, Vinnie Jones staat inderdaad bekend als degene die zijn tegenstander, Paul Gascoigne, bij zijn genitaliën greep. Het laatste breintje is verdiend.

Het juryrapport: NEC-voetballer Jhonny van Beukering is aan de lopende band te zwaar. Wat waren voor hem de gevolgen? Koen: ‘Hij mocht niet meer meedoen.’ Daan: ‘Hij mocht twee maanden niet neuken met zijn vriendin.’ Koen: ‘Hij is trouwens alweer terug en heeft beloofd om ’s avonds niet meer te snacken.’

Hoewel NEC een redelijk onverwachte overwinning boekte, slagen de eniesee-supporters van gang zeven er niet in te triomferen. Wellicht dat de twee extra gehaalde kratten bier hun geestelijke toestand ten nadele hebben beïnvloed? Twee breintjes luidt het oordeel.

Deze ANS niet P. 30

deze ans niet Een gruwelijke ontdekking op de vroege maandagochtend: het herentoilet in de Ondergang is ondergekotst. Was het een zenuwachtige sollicitant bij Make a Move? De voorzitter van Cultuur op de Campus die in zijn maag zat met de StuKafest-deadline? Een ANS’er die te veel bier van AKKU had gejat? Of toch een groentepakket van het UMP dat verkeerd viel? De Islamitische Universiteit van Europa werd deze maand opgedoekt, al vinden ze zelf van niet. Deze Islamitische Universiteit moet overigens niet verward worden met de Islamitische Universiteit Rotterdam. Dat is iets totaal anders. Trouwens, opgedoekt is een te groot woord. Er zijn wat kleine probleempjes. De inventaris is geveild. Dat is lastig, maar moet het dan meteen op zo’n arrogante manier worden opgeblazen? Los het maar even snel op, anders ondernemen we stappen! Voxlog: voor al je boekverslagen, rapportcijfers, klassenindelingen en lesuitval. In de grote pauze kun je stemmen op je favoriete leraar!

Obscuur ogende dertigplussers in de UB zijn geen zeldzaamheid. Maar op zaterdagmiddag? Dat is wel heel verdacht. Dat dacht de portier ook, te meer omdat hij de man herkende van een politiesignalement. De mysterieuze meneer werd er onder andere van verdacht studenten opgelicht te hebben. Het handjevol aanwezige Radboudianen werd helaas niet getrakteerd op een verzetje; de louche oplichter schopte geen stennis bij zijn arrestatie.

Hoiiiii, wij zijn van AEGEE en willen een liniaal lenen. Jullie zijn toch van die creatieve types? Ja, met lay-out ja. Oh, gaat dat tegenwoordig allemaal met de computer? Wat wij doen? We organiseren leuke reisjes voor studenten. Nee, geen goedkoop reisbureau. We regelen dat mensen daar thuis kunnen slapen enzo. Couchsurfing? Nee, wij leggen ook contacten. Ja, contacten. Nou ehh... doeidoei!

Ans deze Crypto maand P.P.31 31

CRYPTO

HORIZONTAAL 3. Werkt niet alleen vooroordelen in de hand (6); 6. Beursvoorspellingen rond Sinterklaas (10); 8. Altijd vechten in deze landstreek (6); 10. Hubert heeft geen verliching in zijn huis (5); 11. Dapper Clouseaulid (4); 14. Ja, ik geef toe dat ik in uw wateren zwom (5); 17. Labmuziek (6); 19. Sneeuwbanden komen van pas (4); 20. Intelligentie in de badkamer (16); 22. Presentator knalt erop los (5); 23. Voetbalbiertje (7); 25. Zoenende lichaamsdelen (6); 26. Deze jongen gaat niet af in zijn pyjama (6) VERTICAAL 1. Gebak voor soldaten (10); 2. Honds hemellichaam (5); 4. Klinkt als drankje voor op de golfbaan (4); 5. Wat een rommel op de basis (4); 7. Bezorgend vlees (10); 9. In het Engels veins ik een seksuele handeling (8); 12. Spookachtig enthousiasme (10); 13. Argus-lid op wintersport (9); 15. Is hij toegestaan in de soep? (5); 16. Carnavalsoutfit scoren kan heel verkeerd aflopen (9); 18. Frank zal het een zorg zijn (6); 24. Jan Marijnissen, vandaag (4); 21. We gokken het erop met de auto (5)

OPLOSSING crypto december

winnaaR

Horizontaal: 4. Lok; 8. Oudennieuw; 12. Kras; 13. Kerstballen; 14. Ventweg; 15. Eva; 16. Palindroom; 17. Goma; 19. Drollenvanger; 20. Lieslaars

Winnaar van de vorige crypto is Martijn d’Hamecourt uit Nijmegen. Wil jij ook 15 euro winnen? Stuur je oplossing van de ANS crypto voor 18 januari onder vermelding van naam, adres en bank/gironummer naar de redactie of naar redactie@ ans-online.nl.

Verticaal: 1. Dodewaard; 2. Joost; 3. Renee; 5. Afschermen; 6. Herberg; 7. Bromtol; 9. Wipkip; 10. Horizontaal; 11. Maanzaad; 14. Doornroosje; 18. Kous

www.ans-online.nl. Tekst: De redactie / colofon P. 32 Tekst: Kenne Peters en Renée Raeven/ Foto: Loes Perrée Tijdstip: 7.30 uur, woensdagochtend

slaapdronken Elise (23), zesdejaars Geneeskunde Je deelt de lakens met vrouwen. Heb je die behoefte altijd al gehad? ‘Ik heb vijfenhalf jaar een relatie gehad met een jongen, maar er was altijd een bepaalde nieuwsgierigheid naar meisjes. Ik wilde graag dingen uitproberen en besprak dit met mijn vriend. Hij vond het alleen goed als hij ook met andere meiden mocht zoenen. Dat ging natuurlijk niet door.’ Hoe kwam het daten met meisjes tot stand? ‘Toen mijn relatie voorbij was, zoende ik af en toe met vriendinnen. Dat stelden hun vriendjes echter niet zo op prijs. Ik ben toen op internet gaan zoeken en kwam op gay.nl terecht. Daar zijn een aantal dates uit voortgekomen, maar in eerste instantie niets serieus. Later heb ik er wel mijn huidige vriendin leren kennen.’ Heb je als vrijgezel spannende nachtelijke avonturen beleefd? ‘Toen ik eens op stap was in een Duitse discotheek, liep ik een meisje tegen het lijf dat met me begon te flirten. Uiteindelijk zijn we samen op het toilet beland. Achteraf besefte ik dat ik haar naam niet eens wist.’ Hoe gaat het er verder aan toe in de gayscene? ‘Het wereldje is ontzettend klein, iedereen vist uit dezelfde vijver. We hebben allemaal indirect speeksel met elkaar uitgewisseld. In mijn vriendinnengroep is onderling ook het een en ander gebeurd. In de lesboserie The L Word heeft personage Alice een soort web getekend met lijnen tussen mensen die met elkaar hebben gezoend. Zo is het in het echt ook, iedereen is aan elkaar gelinkt.’ Zou je ooit nog met een man het bed induiken? ‘Ik ben biseksueel, maar voel me voornamelijk aangetrokken tot vrouwen. Toch denk ik nog wel eens: “wauw, die is knap”, wanneer ik op straat een lekkere jongen zie lopen. Volledig uitsluiten kan ik het dus niet.’ ANS