De Maand van Hemus december slagen een ploeg te vormen om gelijkgerichte mensen samen te brengen

De Maand van Hemus december 2004 HEMUS IN 2004 STERK GEGROEID

VAN 285 NAAR 330 Per 1 januari telt Hemus 330 leden. Daarmee behoort Hemus definitief tot de middelgrote verenigingen in Nederland. De groei is het saldo van 105 nieuwe leden en 60 opzeggers. Naar het zich laat aanzien zal de groei van 15 procent zich het komende jaar doorzetten: er staan nu al vijftig mensen op de wachtlijst voor de voorjaarsinstructie. De beginnersinstructie zal het komende jaar op dezelfde wijze als dit jaar plaatsvinden: vaste instructie-uren op de zaterdagmiddag. Die middag is dit jaar een hele drukke en gezellige middag geworden, met zowel beginnende jeugd als volwassenen. Via dezelfde formule - duidelijke planning, vaste tijden, en met instructeurs die er net zo veel zin in hebben als de roeiers - gaat de Roeischool vanaf de lente van 2005 instructie in boordroeien, C1, skiff en glad organiseren. Er komt in de eerste maanden van het nieuwe jaar een open inschrijving via de prikborden. Maar voor het zo ver is, wordt er een team van instructeurs samengesteld. Naar verwachting zal niet iedereen direct aan bod kunnen komen: beginners-

Ledenverloop primo

erbij

eraf

erbij min eraf

243

Ruim gesorteerd in wijn, bier en binnen- en buitenlands gedestilleerd. Ook verhuur van Heineken Cooltap en Grolsch Thuistap.

Zevenhuizerstraat 151, 3828 PT Hoogland telefoon 033 455 3000

320 285

271

SLIJTERIJ DE KOLKRIJST

226

RECHTSTANDIG TE WATER

195

76

85

71 48

45

28 -28 2000

door Jan-Dirk Heesbeen 45

35 14

-40

-43 2001

Vrijwilligerswerk vereist heldenmoed

105

90

81

2002

-55

-67 2003

2004

-60 2005

instructie is nou eenmaal door meer mensen te doen dan de wat specifiekere lessen.

slagen een ploeg te vormen om gelijkgerichte mensen samen te brengen.

Verder gaat er komend jaar een ploegencoördinator aan de gang. Hij inventariseert wie met wie roeit en helpt degenen die er niet op eigen kracht in

Al deze acitiviteiten zijn bedoeld om de leden aan het roeien te houden, want daar draait het allemaal om.

Hemus, zaterdag 6 november. Maarten van Staalduinen, lid van de afroeicommissie, was net teruggekeerd van bezoek aan Society Shop. Hij was stijlvol gekleed in enkellange waxcaot en bijpassende Stetson op het kalende hoofd. Maar hij kon tijdens uitoefening van zijn functie, het geconcentreerd afnemen van roeiexamens, een botsing op het vlot met de Coelhorst niet meer vermijden. Het afmeren ging naar wens, maar bij het uittillen en wegdragen van de boot werd de lange stijlvolle verschijning op de rand van het vlot steil genegeerd. De achtersteven van de boot veegde hem van het vlot, zoals een hand de kruimels van het tafelblad. Van Staalduinen belandde rechtstandig in het water. Door gewicht van mobieltje en portemonnee dreigde hij geheel ten onder te gaan. Nog net op tijd wist hij zich vast te grijpen aan de Coelhorst en voorkwam daarmee dat zijn hoofddeksel naar Baarn zou drijven. Doorweekt vertoonde hij zich in de Villa, waar hem Zeeman-trainingsbroek te leen werd aangeboden om zijn vitale delen warm te houden. Dit aanbod werd, na zeling, in dank aanvaard. Hij spoedde zich vervolgens we hebben hem niet meer teruggezien...

een droge tenminste enige aarnaar huis,

Grachtentocht Amsterdam - zie pagina 5

AALSCHOLVER TOT IJSVOGEL EN ZWAAN De Eem en de polders erlangs zijn heel vogelrijk. Ga op een nevelige ochtend lekker op pad in een makkelijke boot, en geef je ogen de kost. Zwanen klapwieken traag een eindje met je op, onder je langs duikt een fuut terwijl langs de kant meerkoeten zitten te donderjagen. Bij Coelhorst is al een aantal keren een ijsvogel gespot. Langs de Eem komt dit beestje relatief veel voor. En kijk ook eens over de dijk bij het wisselvlot!

Groningen, donker, regen, wind: de hel... 28 november, 07.30 uur - Hemusjeugdroeiers maken zich klaar voor de start van de Hel van het Noorden. Foto Marien Mortier

9 januari om 16 uur in de Villa

NIEUWJAARSBORREL

Krachthok vordert - nu de vloer nog... De vloer is klaar. Nu de lak nog om splinters tegen te gaan. Werk mee aan het hok en meld je aan bij [email protected]

15 januari

HEMUS ERGOMETERKAMPIOENSCHAPPEN zie pagina 9

De maand van Hemus wordt tienmaal per jaar aan alle leden van Roeivereniging Hemus gezonden. Redactie: Ilja van Buitenen, Yvonne Servaas, Koos Termorshuizen, Leonie Walta, Jos Wassink. Adreswijziging naar [email protected]. Onopgemaakte kopij, foto’s en tips naar [email protected]

ALV VERLOOPT VLOT EN CONSTRUCTIEF veiligheid, nieuwbouw en botenplan De algemene ledenvergadering van 17 november werd in de Observant aan het Stadhuisplein gehouden vanwege een gelijktijdige raadsvergadering over inrichting van het gebied Maatweg. Hemus zou massaal acte-de-presence geven tijdens de gemeenteraadsvergadering. Toeval of niet, de raadsvergadering is opgeschort. Hemusleden waren er wel: zo'n vijftig personen, exclusief het bestuur. Ze hadden zich ervoor door de plensende regen heen begeven. Lysen verantwoordelijk, maar die gaf het woord aan de nieuwe voorzitter van de nieuwbouwcommissie Egberts Broers: "Feike vroeg: 'Zou je willen helpen in de nieuwbouwcommissie?' Ik zei ja en ik was voorzitter." Het lijkt erop dat Feike een goede opvolger heeft weten te strikken.

Voorzitter Piet Kunst begon, twee weken na de moord die heel Nederland in de war bracht, met een oproep tot begrip en verdraagzaamheid. "Ook binnen een roeivereniging deelt niet iedereen dezelfde opvattingen," bracht Kunst in herinnering. "Maar daar moet je begrip voor kunnen opbrengen." Vervolgens vroeg Kunst een minuut stilte om Jos van der Meer te gedenken die afgelopen zomer overleed.

gaan met de overgangen tussen veiligheid, verantwoordelijkheid en aansprakelijkheid. Hemus hoopt dat voldoende

Broers kent het Stadhuis van binnenuit en hij kan zijn verhaal goed brengen. Er zijn niet veel mensen die een update over de nieuwbouw kunnen brengen als een conference. Broers wel. Hij vertelt dat er nog twee mogelijke bouwlokaties over zijn: de

teraad nu 'om', dat wil zeggen: op de hand van Hemus, onder voorwaarde dat het plan financieel en ekologisch helemaal in orde is. Daar nu, zijn de andere commissieleden ingedoken om de superioriteit van de lokatie te bewijzen. Wel is er vertraging ontstaan in de bsluitvorming omdat de gemeente de plannen rond Maatweg verbindt aan die rond Randenbroek - de lokatie die vrjkomt als het Elisabeth ziekenhuis daar sluit. "Een enorm gekauwgom in het stadhuis," volgens Broers, die daar zuchtend aan toevoegt: "Daar moet je tegen kunnen, daar moet je tegen kunnen." Zijn inschatting is dat er volgende zomer, deo volente in het lustrumjaar, een beslissing zal vallen over de nieuwbouwlokatie. Tot die tijd moet de commissie een nietaflatende druk uitoefenen op de complexe besluitvorming. Tenslotte presenteerde materi-

Na deze serieuze opening was er ook ruimte voor luchtiger agendapunten zoals de presentatie van de lustrumcommissie (met het logo op de rug) en de bestuursposten die binnenkort vrijkomen, ondermeer vanwege het aanstaande vertrek van wedstrijdcommissaris Jantinus Ziengs naar de KNRB. Ook een secretaris wordt gezocht. "Wilt u gevraagd worden, laat dat dan vooral aan iemand weten. De rest komt dan vanzelf in orde," vertrouwde Kunst de zaal toe. Belangrijk punt van discussie was het thema Veiligheid. Modieus, maar kennelijk onvermijdelijk. Nadat ruim een jaar geleden de vereniging meer aandacht begon te schenken aan veiligheid, lijkt nu het tij te keren. Het bestuur wil nu juist het artikel in het Huishoudelijk Reglement schrappen dat skiffeurs in de winter verplicht een zwemvest te dragen. De nieuwe filosofie is dat veiligheid vooral een zaak is van de roeier zelf. Hemus zorgt voor opleiding, voorlichting en goed materiaal. De roeier zelf is verantwoordelijk voor de eigen veiligheid. De achtergrond van deze filosofie is volgens een toelichting van de voorzitter "het voorkomen van claims bij ongevallen. Hemus wil zich daartegen indekken." De juridisering en claimcultuur zijn zover voortgeschreden dat een sportvereniging daar rekening mee moet gaan houden. Vandaar dat ook het bestuur zich het hoofd breekt over de vraag hoe om te

moet worden, omdat het roeiniveau binnen de vereniging omhoog gaat. Steeds meer leden roeien af om niveau drie. Concreet is het plan voor komend jaar alsvolgt: Er worden twee C-1's vervangen. Ook de gestuurde C4 Tissonde wordt vervangen door een tweedehands van Argo (bouwjaar 1998). De Heiligenberg is vervangen door een tweedehands ongestuurde C4, ook van Argo. De Kruithuis is vervangen door de nieuwe ongestuurde boordvier 'Hoevelaken', een knalrode splinternieuwe chinees. Verder komen er drie nieuwe skiffs van categorie twee, waarvan twee ter vervanging van bestaande skiffs. Meijer denkt aan Empacher-oefenskiffs, maar hij heeft nog geen beslissing genomen. De totale kosten van dit plan zijn 27.200 euro. Er is naast het budget voor 2005 van 24.000 euro nog een overschot uit 2004 van 4.500 euro en een verkoopopbrengst van 1.000 euro, zodat er een totaalbudget is van 29.500 euro. Het plan kan dus doorgaan. Het plan werd na enige toelichting en discussie in stemming gebracht, waarna de vergadering er unaniem mee instemde. Een groter contrast met de vergaderingen van anderhalf jaar geleden was nauwelijks denkbaar. Toen was het amper mogelijk om een materiaalplan ter sprake te brengen, laat staan het goed te keuren. De taktiek van het bestuur om plannen buiten de vergadering voor te koken middels commissies en hearings werpt vruchten af.

activiteit op het gebied van veiligheid de vereniging zal vrijwaren van eventuele claims bij calamiteiten. Met name bij jeugdleden is dit discutabel. In dat geval stelt het HR dat de jeugdroeiers binnen bereik (zicht- en schreeuwafstand) van de coach moeten blijven, maar dat de ouders ten alle tijden verantwoordelijk blijven voor hun kinderen. Ook al weten ze niks van roeien en zijn ze er niet bij. Niet verwonderlijk dat er met name over dit deel van het nieuwe HR-artikel veel discussie ontstond. Misschien des te verwonderlijker dat er bij stemming maar drie tegenstemmers waren en één onthouding. Misschien realiseerde men zich dat dergelijke zaken nooit helemaal te regelen zijn. Tweede grote thema: de nieuwbouw. Als bestuurslid is Erik

Stuw, naast de kanovereniging, en tevens de voorkeursplek van B&W, en de Maatweg, achter het nieuw te bouwen ziekenhuis, de favoriet van Hemus. Zo blijft het nog even touwtrekken.

aalcommissaris Hans Meijer zijn materiaalplan 2005. Zijn uitgangspunt is dat er met name glad materiaal aangeschaft

Broers vertelt hoe de commissie, verder nog bestaand uit Theo Klink, Koos Iestra en Dolf Messnig, de raadsleden in de boot heeft genomen, letterlijk en figuurlijk, om hen te overtuigen van onze voorkeur voor een plek in het plan Maatweg. Volgens Broers is de gemeen-

De maand van Hemus - oktober 2004 - pagina 2

De enige verdere opschudding die avond ontstond doordat uitgerekend de penningmeester zijn portemonnee leeg liet lopen over de grond. Hilariteit alom. De vergadering sloot even na elf uur. - Jos Wassink

HANDEN INEEN VOOR DE COACHBOOT

DOWN UNDER

tweede kans voor Groninger reddingsboot

Alwin van Haren vliegt uit

Afgelopen zondag was er veel hilariteit over een gevaarte dat op De Schans was verschenen. Aan het eind van de loods in de rechterberm staat een groot oranje geval met in het midden een raampje erboven. Aan de zijkant op een van de imposante drijvers staat de naam: Zwaardvis. Ik heb al heel wat bootjes gezien, maar dit ding is werkelijk een unicum.

Na twee jaar met veel plezier actief te zijn geweest binnen Hemus, moet ik helaas afscheid nemen van de vereniging. Per januari 2005 kan ik gaan werken in Melbourne Australië, een uitdaging welke ik niet voorbij wil laten gaan.

De boot, want dat is het, is aangeschaft met het oogmerk hem als coachboot in te zetten. De verwachting is dat de catamaran met weinig vermogen voldoende vaart kan maken om een roeiboot bij te houden. Daarbij biedt de boot plaats aan zeker drie mensen en is stabiel genoeg om er video-opnamen vanaf te maken.

Met dankbaarheid denk ik terug aan de afgelopen twee jaar, wat was het heerlijk om op zondag ochtend te roeien. Wat heb ik genoten van de elfstedentochten en de prachtige tocht afgelopen zomer in Namen België (een echte aanrader voor de toerroeier). Jammer dat aan het wedstrijdroeien met René, Sybout en Peter een einde komt, de afgelopen wedstrijd om de Linge Bokaal is zo veelbelovend voor de toekomst. En wat zal ik de vele jeugdige talenten missen, ik heb veel van jullie geleerd.

Nu weet ik wel dat er schamper gedaan wordt over de nieuwe coachboot. In de wandeling wordt er zelfs gesproken over de pipoboot. Dat drijft niet alleen de spot met de ongebruikelijke vorm van de catamaran, maar het schijnt ook een toespeling te zijn op een indertijd wel aangekochte maar nooit gebruikte

Eem lijkt twee keer tien pk meer dan zat. Kosten: € 2.500 per stuk en leg er nog duizend bij voor gashendel en kabels. Verder moeten de stootranden vervangen worden (€ 1.500),

taalbaar. Daarna blijven de jaarlijkse kosten goed te overzien: zo'n € 500 aan liggeld (plaatsje aanvragen bij de Eemkruisers), net zoveel voor onderhoud en het dubbele aan brandstof. Let op mijn woorden: die CoCat wordt een eclatant succes!

In Melbourne zijn verschillende roeiverenigingen gevestigd, ik heb er dan ook alle vertrouwen in dat ik daar ergens mijn draai zal vinden. Mocht je in de buurt zijn, laat dan even wat van je horen? Iedereen bedankt voor het contact en tot ziens, - Alwin van Haren E-mail: [email protected]

- Jos Wassink

VAARIMPRESSIE HOEVELAKEN 'zware heren stuurloos' Twee zondagen achtereen heb ik nu met wisselende teamgenoten uit de FFF-ploeg in de splinternieuwe Hoevelaken gevaren. Het is de lang aangekondigde vierzonder voor zware heren. Die twee tochten hebben heel wat stof tot discussie gegeven, waarvan ik een gedeelte met u wil delen.

woonwagen voordat Villa Hemus was gebouwd. Ik weet het fijne er niet van, dat was voor mijn tijd. Ik kijk nu eenmaal liever positief tegen de zaken aan, zeker als het boten betreft. Sommige mensen kunnen niet verder kij-

de vloer opnieuw bekleed met antislipmatten (€ 350), de kuipstoelen vervangen (€ 500), de drijvers opnieuw gelamineerd en geverfd (ik schat € 2.000).

+ + + +

lichte boot goede voetenbankjes loopt goed strak uiterlijk

Persoonlijk zou ik ook veel voelen voor een gesloten opbouwtje (€ 1.000 extra) en marifoon De Hoevelaken is een nieuwe knalrode Chinese vierzonder voor mannen (en eventueel dames) met streefgewicht van 90 kilogram. Een zware vier dus, die zelf verbazend licht is als je de boot oppakt vanuit de stelling. Het binnenwerk ziet er allemaal licht maar degelijk uit. Geen schoentjes, maar Schröder voetensteunen waar je met bootschoentjes goed in past.

ken dan de verweerde lak en de gaten in de console, maar ik kijk dan door mijn oogharen en zie een prachtige boot verschijnen. Ik houd erg van bootjes en zie dan ook een grote toekomst in het verschiet voor de coachcatamaran (cocat?). Maar dan moet er wel wat gebeuren. De opbouw van de boot vereist twee identieke buitenboordmotoren die simultaan bediend worden. Oorspronkelijk zat er twee keer vijftig pk achter, waarmee de Zwaardvis over de Waddenzee kon stuiven. Op de

- degelijkheid - holle boordrand - stuurtouwtjes te laag

(€ 350). Boordverlichting (€ 250) met accu (€ 100). Verder lijkt het me erg handig om er een zwemtrapje op te hebben (€ 150) en wat elementaire veiligheidsmiddelen als zwemvesten, boeien en lichtsignalen (€ 350). Oei, ik vergeet nog een benzinetank en een stuurwiel. Naar schatting € 250.

Het roertje, vanaf de boegplaats bediend, loopt licht en stuurt goed. Het is alleen een wat slordig gezicht om de staalkabeltjes over het achterdekje te zien liggen. Dat worden binnenkort zwarte strepen. Bij andere boten voorkomt men dat door een afstandsbusje op het doorgevoerde roerstaafje te zetten. Detail inderdaad.

Om het niet te duur te maken (ik zit nu op € 12.800) stel ik voor dat een groepje van vier man een jaartje ervoor uittrekt om het werk zelf ter hand te nemen, anders wordt het onbe-

Het grote probleem van de Hoevelaken is de balans. Vorige week lagen we steeds over bakboord, een week later, met andere mensen, over stuurboord. We hebben van alles ge-

probeerd: opbouwen vanuit vaste bank, dieper wegzetten, hoger of lager aanhalen, derde stop. Alles wat we konden bedenken. Natuurlijk denkt u dat de ploeg dus niet kan roeien, maar gezien de halve eeuw roeiervaring aan boord is dat een te makkelijke uitvlucht. De boot is echt lastig in balans en vergt volledige concentratie. We vermoeden dat de boot op erg zware mannen staat afgesteld. Een van de roeiers vandaag moest aanhalen tot aan z'n kin. Misschien kan er een ringetje minder op de dolpen. We denken eraan om de volgende keer een paar zakken aardappelen mee te nemen in de boot. Dat moet de ligging ten goede komen. De slechte balans levert in combinatie met het lichte karakter ook risico's op: toen we op de terugweg in de golven terechtkwamen, maakte de boot zulke sprongen dat de steel van een riem op het boord klapte. Dat

De maand van Hemus - december 2004 - pagina 3

leverde gelijk een deuk op. De boot is erg licht, maar heeft dan ook een extreem dunne huid. Bij het afspuiten en drogen tenslotte blijkt de boot een holle boordrand te hebben waar, met de kiel omhoog, het water in blijft staan. Dan had makkelijk beter gekund. Laat ik positief eindigen. Als het water meezit en iedereen volledig geconcentreerd vaart, dan loopt het schip als een goede racefiets: even kracht zetten en hij maakt flinke vaart. Alleen vind ik die naam wel wat suf. Hemus heeft een goede traditie in het vernoemen van de regio, maar het is wel zo aardig als die streeknaam wat onbekend is, of watergebonden. En liefst beide. - Jos Wassink Het wordt tijd dat aan de naamgeving van de boten meer aandacht wordt besteed...

CAMPING ONNA ALTIJD OPEN

WEDSTRIJDBALANS VAN 2004 Debora van Herpen meest succesvol Jantinus Ziengs grootste veelvraat

Feike Tibben neemt afscheid Toen 10 jaar geleden lid werd van Hemus, was dat niet het Hemus van nu. Een gammele geus, een onduidelijk telefoonnummer, veel enthousiasme, kortom een club in opbouw. Ik ga nu weg. Ik jaag een droom achterna, lekker buiten wonen in een prachtige omgeving. De mogelijkheid van uitvliegen is hier de afgelopen jaren wat te weinig voor me geworden. Niet alles wordt anders, dat kan ook niet als je verhuist van Keistad naar Steenwijk. Het goede neem ik mee: We blijven wonen in een oude vestingstad, We houden het glooiende in de omgeving, we houden een intercitystation en snelweg in de buurt en we blijven wat met water doen. Dat gevoel van weggaan is dubbel. Het vooruitzicht is fijn, maar ik laat ook heel veel achter. Een heel ander Hemus bijvoorbeeld. We zijn een echte club geworden in grootte, ontwikkeling en prestaties. Het heb het als een grote eer ervaren om daaraan een bijdrage te mogen leveren. Een nieuw clubhuis, een hek om het terrein, een botenwagen, tig boten, prestaties om te vieren, stukjes loods erbij, een goede vrijwilligersbeleid en voor mij het leukst van al: het besluit dat Hemus ook jeugd is gaan opnemen. Man wat vind ik dat aardig om op een

Als de dagen grijs en donker worden dan begint het terugkijken op het jaar dat achter je ligt. Dan wordt het tijd voor lijstjes en statistieken. Een handvat voor het beïnvloeden van het seniorenconvent in hun keuze voor de ploeg van het jaar? Wellicht. Maar toch vooral vermakelijk. In dit stuk een overzicht over de deelname en prestaties van de senior wedstrijdroeiers van Hemus. Omdat deze een ander circuit van wedstrijden bezoeken dan de junioren en dit al een bult werk was om uit te zoeken heb ik me hiertoe beperkt. Als bronnen heb ik gebruikt: een lijst met ingeschreven ploegen tot aan de zomervakantie van de wedstrijdcommissaris, diverse internet sites met wedstrijduitslagen, en mijn eigen geheugen. Er kan hier en daar een foutje in geslopen zijn maar ik hoop dat het toch zo volledig mogelijk is.

Wedstrijden In totaal werd er door ploegen van Hemus 63 keer gestart op 23 verschillende wedstrijden. De best bezochte wedstrijden staan hieronder in een top 5. 1. 2. 3. 3. 5.

Eemhead (19 starts) Dommelregatta (7 starts) Elfstedentocht en Skiffhead (4 starts) Cottwich Almelo Regatta, Suikerrace (3 starts)

Onze eigen wedstrijd is dus veruit de populairste, en het blijkt ook dat ongeveer de helft van dit aantal ploegen geen andere wedstrijden bezoekt.

Ploegen Hieronder de top vijf van de ploegen die het meest aan wedstrijden hebben deelgenomen.

3420 km heen en weer, 123 liter verf, 28 uur afkrabben, 9800 kilo puin, 5800 kilo hout, 56 asbestplaten, 5 uitgedroogde kwasten, 2 maal verslapen, 12 goedbedoelde adviezen, 38 helpers, 8 omgezaagde bomen, 150 dozen, 7 doosjes gipsplaatschroeven, 1 verloren zaag, 25 bielzen, 23 kerststukjes, 1 scoobidootouwtje, 12 stofneuzen en 15 zeiknatte slopers..... roeivereniging rond te banjeren waar niet alleen van die oude koppen als ik rondlopen maar ook jonge guppen huppen. Goed om hen naast de ouderen en de oudsten erbij te hebben. Hemus is veranderd maar het bijzondere is dat de gedrevenheid, hartelijkheid en spontaniteit zijn gebleven. Mensen hou dat vast en geniet ervan. Het is de o zo sterke basis van dit kluppie!

1. 1. 3. 4. 4. 4.

2X 4X+ 4+ 1X 8+ 4X+

Eva Nielen/Debora van Herpen (5 starts) Roelof Wiggerink c.s. (5 starts) André Haveman c.s. (4 starts) Bart Buiskool (3 starts) Ellen Sulman c.s. (3 starts) Kirsti Hammer c.s. (3 starts)

Deze top vijf geeft echter niet aan welke individuele roeier het meest is gestart. Dit is in de meeste gevallen ook moeilijk te achterhalen omdat de ingeschreven ploegen nergens bij vermeld staan. Echter met behulp van mijn geheugen denk ik wel een top 3 te kunnen maken. 1. 2. 3.

Jantinus Ziengs (9 starts, in 1X, 2-, C2X+, 4+, 8+ en ergometer) Debora van Herpen (7 starts, in 2X, C2X+ en 4X+) Enkele leden uit de ploeg van Roelof Wiggerink (7 starts, in C2X+ en 4X+)

Mocht er echter iemand zijn die meent vaker gestart te zijn (of mij niet vertrouwt omdat de nummer 1 hetzelfde telefoonnummer heeft als ik), geef het vooral door. Wellicht levert je dat een nominatie van het seniorenconvent op.

Blikken In totaal werden er dit jaar 13 blikken behaald, dat betekent dat Hemus bij 20% van de starts succesvol was. Deze blikken werden behaald door 8 verschillende ploegen. Welke dat zijn zie je terug in de volgende top 5. 1. 2. 4.

2X Eva Nielen/Debora van Herpen (4 blikken) 1X Bart Buiskool, 4+ André Haveman c.s. (2 blikken) 8+ Alice Zelle c.s., 2X Feike Tibben/Jens Berlinicke, 2X Marjolein Jurres/Tromp, C4X+ Robert Kraaijenzank c.s., Elfstedenploeg Hans Meijer c.s. (1 blik)

Ook hier vindt weer een vertekening plaats door te beperken naar de ploegen. Maar omdat het aantal blikkende ploegen beperkt is valt met zekerheid vast te stellen dat Debora van Herpen de meest succesvolle roeister van 2004 is, omdat zij ook deel uitmaakte van de Elfstedenploeg en daardoor op totaal 5 blikken komt. Haar blikratio van 70% is indrukwekkend.

Ik bedank jullie voor de grote verrassing om me tot lid van verdienste van Hemus te benoemen. Als je altijd vooruit wil zoals ik vergeet je wel eens om achterom te kijken. Nu ik wegga doe ik dat wel en ik glim van trots als ik achter namen die ik beschouw als echte Hemus Mastodonten: Aldert Nijhuis, Wim van Roozendaal en Hetty Lofström ineens mijn naam zie staan, een grote grote eer. Ik laat jullie nu achter en dat valt me zwaarder dan ik dacht. Wat hebben we leuke en goede dingen gedaan en een leuke tijd beleefd. Een herinnering met een tevreden glimlach. Een aantal zaken blijft onafgemaakt. Denk aan het coachpad en de huisvesting. Die huisvesting dat zit wel snor, want je zult Egbert Broers maar als opvolger treffen. Dat coachpad ligt wat complexer. Maar daar biedt die verhuizing perspectief want met tien kilometer coachpad door de Weerribben voor de deur en het Giethoornse meer op skiffafstand kunnen jullie natuurlijk altijd even langswippen voor een trainingskampje. Ik zou zeggen: Camping Onna, altijd open!

Als buitengewoon blik is de zilveren medaille van Joleen Hakker op het WK Aangepast Roeien een eervolle vermelding waard. De meest produktieve wedstrijd voor Hemus was de Eemhead met 5 blikken. Hoewel ook het aantal deelnemers groot is is het blikratio op deze wedstrijd 26%: hoger dan het gemiddelde van 20%.

Boten Altijd leuk voor een mooie discussie aan het haardvuur: in welke boottypes werd nu het meest gestart? De top 5. 1. 2. 3. 4. 5.

skiff (12 starts) dubbeltwee (11 starts) gestuurde dubbelvier (11 starts) gestuurde C dubbeltwee (6 starts) gestuurde C dubbelvier (6 starts)

Voorzichtig merk ik op dat scullen op wedstrijdniveau toch wel het meest populair is. De boten die top 5 niet haalden: 4+(5), 8+(5), 2-(2), ergometer(2), wherry(1). Met als kanttekening dat de 8+ de C-boten met 7 starts van de vierde plaats had verdrongen als de Head of the River voor heren was doorgegaan. Én dat de skiffs en tweetjes nog een extra boost zouden krijgen als we de wedstrijden voor junioren zouden meetellen. Maar dat is iets voor volgend jaar.

Het ga Hemus en jullie goed.

- Leonie Walta - Feike Tibben De maand van Hemus - december 2004 - pagina 4

DOOR DE AMSTERDAMSE GRACHTEN

NAAR HET EINDE VAN DE EEM

“Bonus-toertocht” 14 november Zondagmorgen, kwart over acht. Op de A1 ter hoogte van Baarn zag Koos Termorshuizen de brand al. Een lange donkere wolkenband strekte zich uit langs de horizon. Ik dacht nog van niet, een buitje of zo. Maar naarmate we Amsterdam naderden werd het duidelijk dat Koos het goed had gezien. Een immens zwarte rookkolom steeg kolkend op aan de rand van Amsterdam. Onze afslag, de S112, kwam er zelfs pal langs. Een vreemd amorf plat gebouw met de naam Duivendrechtstaete stond in lichterlaaie. Veel volk op de been en brandweer met hoogwerkers en blusboten. Dit was een flinke fik. Thuis hoorde ik pas dat er een dode en zes gewonden bij gevallen waren. Het suffe kantoorpand stond leeg en was de uitverkoren plek geworden voor een illegale houseparty. Tegen het ochtendgloren was er iets fout gegaan. Die ervaring was tekenend voor de dag: wie roeiend door Amsterdam trekt, staat los van de tijd. Geen files, geen drukte en van het nieuws geen idee. Zevenentwintig deelnemers hadden zich bij Piet Hilhorst ingeschreven voor de traditionele grachtentocht. Dankzij een vroeg vertrek bij Hemus (acht uur verzamelen!) konden bij roeivereniging (KAR&ZV)'De Hoop' de eerste roeiers al om half tien in de wherries stappen. 'De Hoop' heeft in een hokje acht wherries liggen met stoere oud-Hollandse namen als Willem Barentsz., Heemskerk, Van Bork, De Liefhebber en De Keertekoe. Zeven van de acht wherries werden vlot te water gelaten en voeren daarna op deze koude heldere ochtend de Amstel af richting centrum. Typerend voor de grachtentocht is het autonome karakter van de ploegen. Iedere boot (twee roeien, twee op het bankje) heeft een kaart van Amsterdam met de waterwegen en een briefje met twee ontmoetingsplaatsen voor koffie respectievelijk lunch. Hoe je daar komt moet je zelf maar uitmaken. Het gevolg van deze opzet is dat je heel erg je eigen route door Amsterdam zoekt en daarbij af en toe een andere ploeg tegenkomt. Varen in Amsterdam is iets bijzonders: dan beleef je Amsterdam zoals het ooit bedoeld is. Zonder verkeer, zonder files, zonder veel mensen (zondagochtend), kortom zonder stress. Op een rustig gangetje glij je midden over de Prinsengracht, Leidsegracht, Keizersgracht. Alle tijd om goed om je heen te kijken. Goed zicht op de gevels aan beide zijden. Ontroering en verbazing over wat er allemaal aan de kades hangt: mooie salonbootjes, drijvende zomerhuisjes, drijvende tuinen, afgezonken schroot, een woonark met hardhout en zink, stalen vletjes. En dan opeens, vanuit het niets, zo'n verdomde rondvaartboot. De kant in! In New York zeggen ze: ga naar Amsterdam, en laat je afbekken door een ober. Ook vandaag heeft de Amsterdamse horeca de horkerige reputatie weer nieuw leven ingeblazen. De helft van de boten zou koffie gaan halen bij een nieuwe tent, Bickers, aan het Westerdok. Piet had het zelf geregeld. Maar elf uur 's ochtends daar: niets te beleven. Dan maar naar een naburige squashhal. Ja hoor, dat kon. Zeven cappuccino en zes koffie. Prima. Maar ga geen tweede ronde bestellen, want dat vindt de bediening teveel werk. Nee, nou is het mooi geweest. Opzouten. Het is grappig te zien hoe de magie van het centrum op de terugweg langs de Hobbemakade en over het Amstelkanaal verdwijnt. Deze stukken zijn rechter, nieuwer en, ja, gewoon saaier. Meer gebouwd op snellere afwatering dan als alternatief verkeerssysteem.

Al vier jaar actief lid van Hemus; iedere week roeien en nog nooit naar het Raboes geroeid. Deze zomer zou het er voor mij dan eindelijk van komen omdat ik mee zou doen aan de Eemlintwedstrijd. Maar door het stormachtige weer werd de wedstrijd ingekort tot Baarn en dus weer niet naar het Raboes geweest. Daarom besloten we dat het er op een gewone zaterdagochtend maar eens van moest komen. Vanwege verplichtingen 's-middags zoals het coachen van de jeugd en de intocht van Sinterklaas hadden we om zeven uur 's ochtends afgesproken. In het pikkedonker verzamelde onze ploeg, René, Pim, Alwin, Peter en ondergetekende zich in de villa om om 07.25 uur daadwerkelijk in gladde vier af te varen. Ondanks het bereslechte weerbericht bleek het prima roeiweer te zijn; vijf graden en een spiegelgladde Eem. Om 8.05 uur in Baarn waar men hoogst verbaasd reageerde op de komst van een Hemusboot op dit uur; of we daar geslapen hadden? Na een stuurwissel door naar de Eemmond. Inderdaad zoals voorspeld een steeds mooiere natuur met vooral opvallend veel vogels in alle soorten en aantallen. Om negen uur lag het Randmeer voor ons. Toen we voorzichtig de boeg het meer op stuurden, bleek er toch wel een flinke golfslag te staan bij deze N-W wind. Daarom strijkend terug en op vlakker water gerond om vervolgens de jachthaven in te varen. Nog slechts enkele zeilboten in het water waardoor er plaats genoeg was om aan te leggen. Daar de meegenomen warme dranken ingenomen en weer terug via een korte stop in Baarn naar Amersfoort waar we om 11.00 uur moe maar voldaan arriveerden. Het was zeer de moeite waard om deze minitocht van 32 km te varen. Een aanrader dus. Wie doet er volgende keer mee? - Sybout Hiemstra

VEILIGHEIDSWAARSCHUWING Roeien in een C1 in de winter? Een C1 lijkt een redelijk gemakkelijke en veilige boot om in te varen. Dit is waar totdat de boot omslaat of je uit de boot valt. Het is erg moeilijk om weer in een C1 te klimmen, omdat de boot dan schuin komt te liggen en volloopt. En als een C1 volloopt, zinkt de boot en is al het drijfvermogen weg. Bij deze een aantal veiligheidsaanwijzigingen. Overschat je zelf en je roeivaardigheid niet.

Met dank aan Piet Hilhorst, die de dag uiterst relaxed georganiseerd heeft. En als er al iemand kwam zeuren, was Piet's lachende verweer: "En wat is er nou EIGENLIJK aan de hand?". Eh... "Niks toch. Nou dan." Grijns.

Is het plaatje 'jij in deze boot op dit moment met deze omstandigheden' wel het juiste plaatje, of is het beter iets anders te gaan doen? In een minuut of minder in het water word je zo koud dat je niet meer goed kunt bewegen. Als je dus naar de kant wilt zwemmen na omslaan, kan dit alleen als je dicht bij de kant bent, en je er bij de kant meteen uit kunt. Met een zwemvest blijf je drijven, dit vergroot je overlevingstijd in het water. Als een C1 op z'n kop ligt kan het een goede drijver zijn, en kun je er misschien zelfs op gaan zitten. Voorwaarde hiervoor is dat er een bel lucht opgesloten zit. Zonder zo'n bel lucht zinkt de boot.

- Jos Wassink

- Bestuur

Eenmaal terug op de Amstel wint de weidsheid van het water en maken we nog een ommetje over de rivier naar Willem III. Als laatste ploeg arriveren we zo tegen vier uur bij 'De Hoop'. Maar gelukkig is er nog tijd voor een afsluitende borrel in de fantastische soos. Donker houten parket, een boordtwee aan het plafond, een goede tap met, heel bijzonder, vriendelijke bediening en Leffe van de tap. Nog even bijpraten met de andere ploegen. En buiten gaat over de Amstel langzaam het licht uit. Het is een mooie dag geweest.

De maand van Hemus - december 2004 - pagina 5

Wolf in schaapskleren

ZUIVERE BERGLUCHT VOOR EEN MATIGE CONDITIE Oostenrijkse skiffmarathon 'Rose vom Wörthersee'

Plotseling zag ik iedereen bij me weg roeien. De blauwe skiff die bij de start langzaam naar de achtergrond was verdwenen, kwam me nu ook voorbij. Ik hield vast aan mijn voornemen dat ik, hoe dan ook, glimlachend over de finish zou komen. Ik voelde hoe mijn haal begon te slijten. Wegzetten, subtiel naar voren, pik, kracht, haal... een lange doorgaande haal. Een blik naast de boot in het water deed me de zuiverheid van de omgeving opnieuw beseffen. Diep haalde ik de zuivere berglucht in mijn longen. De wedstrijd was afgelopen. Nu alleen nog naar de finish roeien met volmaakte lange halen. Het deelnemen aan de Rose is een prachtige ervaring zelfs als je een kater van een conditie hebt. De 'Rose vom Wörthersee' is een skiffmarathon van ongeveer zestien kilometer over het gelijknamige Oostenrijkse bergmeer. De regatta wordt georganiseerd door Ruderverein Albatros uit Klagenfurt. Dit jaar werd de vijfde editie gevaren op zaterdag 16 oktober. halve marathon. Er is meer belangrijk dan alleen de medaille en de plaats op de ranglijst. Niemand neemt in de bus naar de start nog eens nauwkeurig de topografie door. Een uur en een kwartier (gemiddelde tijd) geconcentreerd roeien is een prestatie. Het sociale gebeuren draagt daar echter aan bij: over het water worden kreten geslaakt (Italiaans, Kroatisch, Tsjechisch, Zwitsers en Oostenrijks dialect) en je kunt voelen dat dat inspireert tot strakker roeien. Ik weet dat zoiets uitmaakt. Bij de Eemhead wissel ik voor de start meestal ook schampere opmerkingen uit over de kwaliteiten van bekenden waarmee je ligt te wachten. Dat brengt je adrenaline en concentratie op gang.

De oude rotten waren er weer. "Hee Jürg." "Eeh, dass ist eine ganze Zeit." Twee keer heb ik hem gemaild met info over de skiffhead. Zonder reactie. Nu wil hij er volgend jaar bij zijn. Bovendien speelt hij met de gedachte om uit de veteranen van de Rose een acht samen te stellen en daarmee naar de Head te komen. "Stephan." Hij kijkt naar de golven en denkt na. Nog steeds dezelfde BBG boot. Nog steeds dezelfde bescheidenheid. De ongeveinsde verbaasdheid over zijn eigen prestaties. "Viel Spass". Michele zie ik vlak voor de wedstrijd in de bus. "Du kamst für die Regatta aus Holland...?". "Super..." - natuurlijk: Willy "...es freut mich wirklich dass du gekommen bist." Een veteraan met ideeën. Julije staat aan het water te kijken hoe wind en regen de Wörthersee in haar greep zou nemen. 28 jaar roeien op hoog niveau. Een tanige maar niet zwaar gebouwde man uit Kroatië. Ongeveer 56 jaar schat ik hem. "Ga eerst onder de bergen aan de overzijde varen, waar minder wind en golven zijn. Het is een marathonafstand. Dus start met een tempo niet hoger dan 24 of 25 halen per minuut. Naar het midden van de race zul je merken dat je tempo oploopt

tot je bij de finish zo'n 28 halen per minuut maakt. Maak lange soepele halen." Iedere belangrijke masterswedstrijd was hij erbij. Twee keer ging hij voor zijn land naar de Olympische spelen. In Hamburg was hij dit jaar eerste in zijn categorie. Zijn vrouw en hij hebben een klein handeltje in miniatuurriemen met landen en verenigingskleuren. In 2007 komen de masters naar Zagreb. Ondanks zijn povere levensomstandigheden biedt hij aan een skiff te regelen. Een wedstrijd met oosteuropese roeiers. Willy zegt dat een groot deel van de leden van Nautilus, de roeivereniging van Klagenfurt, alleen lid is omdat ze dan toegang hebben tot de zwemvoorzieningen en de sauna aan het meer. Dat lijkt me niet waar als ik kijk naar de grote hoeveelheid mannen in de kracht van hun jaren en de prestaties die ze neerzetten. Vrouwen zijn er ook, in allerlei leeftijden, maar sterk in de minderheid. Een vlothond bestaat hier niet. Van de gammele steiger bij een gesloten camping in Velden gaan zo'n honderdvijftig skiffeurs te water. Een groot aantal met kostbare wedstrijdboten. Sommigen kiezen ervoor om niet eindeloos in de rij te hoeven staan en gaan tot over der

knieën het water in om van daaruit in te stappen. We roeien op naar de toekomstige startlijn. Er zijn drie starts met twee keer drie minuten daartussen. Op aanwijzing van de starter vormt zich een min of meer rechte lijn van vijftig boten. Het komt niet aan op een paar meter maar iedereen is gespannen. Het schot valt en de meute dringt naar voren. Hard, om niet de aansluiting te verliezen met degenen waarvan ze ingeschat hebben dat ze hun "tochtgenoten" zullen zijn. Mijn "tochtgenoten" ken ik niet. Achteraf blijkt Hannes, een lid van Nautilus waar ik mijn boot geleend heb, voortdurend vlakbij te hebben gevaren. Ik zie sommige roeiers duidelijk hun tempo terug nemen omdat er nog een uur voor ons ligt. Een blauwe skiff, waar ik figuurlijk mijn tanden in gezet heb, verdwijnt plotseling uit m'n gezichtsveld.

Halverwege deed ik een interessante en vervelende ontdekking. De Eemhead is acht kilometer en ging lekker. De Rose is er zestien en dat was precies acht te lang! Plotseling zag ik iedereen bij me weg roeien. De blauwe skiff die bij de start langzaam naar de achtergrond was verdwenen, kwam me nu weer voorbij. Ik kan dus zonder al te veel training goed acht kilometer roeien. Maar voor zestien moet ik eerder opstaan. Dat maakte precies het beeld van de Oost-europese roeiers helder: ze kijken bij een marathon niet op een halve kilometer. Ze hebben dan ook een ijzersterke conditie. Ik hield vast aan mijn voornemen dat ik, hoe dan ook, glimlachend over de finish zou komen. Ik voelde hoe mijn haal

Ik krijg de indruk dat de meeste roeiers behoorlijk opgewassen zijn tegen dit soort wedstrijden. Maar ze tonen een voor mij opmerkelijke onbezorgdheid ten aanzien van de kortste route. Het veld waaiert breed uit en de buitenste roeiers moeten meer dan een halve kilometer te veel varen. Dat doet me denken aan de instelling van recreatielopers bij een

De maand van Hemus - december 2004 - pagina 6

begon te slijten. Wegzetten, subtiel naar voren, pik, kracht, haal... een lange doorgaande haal. Een blik naast de boot in het water deed me de puurheid van de omgeving opnieuw beseffen. Diep haalde ik de zuivere berglucht in mijn longen. De wedstrijd was afgelopen. Nu alleen nog naar de finish roeien met volmaakte lange halen. Ik dacht aan de adviezen van Julije. Deze omgeving vormt andere atleten. Bergen zijn een betere beloning. Ga, als je in Oostenrijk bent, in ieder geval de bergen in. Nooit schonk ik geloof aan verhalen over de 'Sauberkeit' van de Alpen: Edelweiss, Liebfraumilch, toiletspray en zo meer. Nu ben ik echter weer bekeerd: het is echt waar dat het extreem zuiverend werkt om in de bergen te zijn. Neem het uitzicht van een kalenderplaat, ijlere lucht maar dan rijk aan zuurstof, zon, een frisse temperatuur, geluiden van het land... Een rivier die plotseling aan je voeten ligt met glashelder water, stroompjes uit de rotswand, een geur van hars en dennenaalden... Het land is vol met oude paden. De bejaarde man tussen de weiden kijkt aan de binnenzijde van zijn geheugen: dit pad gaat beneden terug, als u hierin gaat tot aan de rivier en dan de oever blijft volgen komt u bij de stuwdam die u oversteekt naar de stad. Wow, Oostenrijk "zuigt" niet. Het geeft energie! - Koos Iestra

BOOTSMAN KOOS FILEMON GEEFT GRAAG ADVIES

DE SCHRIK VAN DE SNELLE KANOËRS

Zaterdagmorgen, de deur van de werkplaats staat open, maar er klinkt niet de gebruikelijke opera-muziek. Zou Koos er wel zijn? Ja, toch wel, bootsman Koos Filemon is bezig de Kleine Koppel een extreme make-over te geven, en aanschouwt ondertussen zijn stiefkleinzoon die roeiles krijgt. Hij heeft gestimuleerd dat die jongen ging roeien.

Tijdens een evenement als de Olympische Spelen bekruipt me nogal eens de vraag waarom bepaalde sporten meer aanspreken dan anderen. Ik heb dat met name als ik naar snelwandelen kijk. Waarom vind ik dat nu zo'n belachelijke sport?

De Kleine Koppel wordt een kilootje zwaarder, maar een stuk stijver en zal daardoor lekkerder roeien. Ook zal deze boot rood worden geschilderd, zoals de meeste boten op de vereniging. Indertijd had Koos zelf de kleurencombinatie mintgroen met paars bedacht maar dat viel toch niet bij iedereen in goede aarde. Hij vindt wel dat niet alle boten rood moeten worden, dan wordt het zo'n eenheidsworst. Er was bedacht dat de Sink Pink ook rood zou moeten worden, maar dat kan natuurlijk niet, dan moet hij worden omgedoopt…. Ondertussen legt Koos uit hoe een spant moet worden gebouwd, en vooral in welke richting het hout moet worden gelamineerd. Bij een van de spanten van de Kleine Koppel is dat niet juist gedaan, maar dat laat hij maar zitten. Je kunt Koos altijd vragen om advies, dat vind hij zelfs leuk. Zo komt Hugo Bos binnen met een vraag over een houten vloer, en als een van de jeugdcoaches zich meldt met een kromme dol zoekt hij daar gelijk een oplossing voor zodat de roeier zo snel mogelijk het water op kan. Wat het materiaal betreft heeft Koos het liefst dat je hem om advies vraagt en niet zelf zomaar aan de slag gaat. Hij heeft in de loop der jaren een hoop kennis opgedaan, onder andere bij de bootsman van Cornelis Tromp, en wil dat ook graag toepassen. Daarnaast ziet hij de werkplaats als zijn werkruimte, en als je er een boot wilt neerleggen wil hij daar graag even contact over. Enerzijds omdat hij weet of er ruimte is, en anderzijds omdat hij, om goed te beoordelen wat er met een boot aan de hand is, er van het begin af aan bij wil zijn. Het afriggeren van een boot doet hij dan ook liever zelf omdat hij dan al kan merken of een boord slap is, of een spant gebroken. Boten repareren kan hij niet met zijn verstand op nul, dan heeft hij er geen plezier in.

Het antwoord vond ik een tijdje geleden in het boek "Eerlijke mannen op de fiets" van Jan Siebelink. Uit een gesprek dat hij had met Wim Breukink (vader van Erik) komt het volgende citaat over waarom hij fietsen zo fascinerend vindt: "Kijk, een fiets is een volledig functioneel apparaat, staat geheel in dienst van de snelheid." Ik bedacht me dat je dat misschien meer in zijn algemeenheid zou kunnen zien, in die zin dat fietsen de meest efficiente manier was om op menskracht over asfalt voort te bewegen. Denk je de fiets weg en kijk je naar hardlopers en snelwandelaars dan zijn snelwandelaars toch niet al te slim te noemen. Hardlopen gaat met dezelfde middelen toch echt sneller. Vandaar dat het geen porem is.

Koos heeft de afgelopen jaren niet altijd plezier gehad in zijn werk. Samenwerking met Hemus-leden die ook met het materiaal bezig waren, verliep soms wat stroef. Maar gelukkig gaat dat nu beter. Niet dat Koos niet zou willen dat anderen met het materiaal bezig zijn, graag zelfs. Maar dan wel in overleg. Met zijn gezondheid gaat het gelukkig ook weer een stuk beter, hoewel hij af en toe nog plotseling ziek wordt, of enorme spierpijn heeft zonder dat hij iets heeft gedaan. Maar hij leeft naar eigen zeggen liever tien jaar goed dan twintig jaar kwakkelend. - Leonie Walta

Verlaten we het asfalt en gaan we naar het water. Wat is nu de meest efficiënte manier om je met menskracht over water te verplaatsen? Ik hoor jullie allemaal denken dat dat toch met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid roeien moet zijn. Immers, jullie hebben toch met je volle verstand voor deze sport gekozen, net als ikzelf overigens. Zwemmers zijn kansloos, kun je een beetje roeien, ga je al gauw twee keer zo hard als Pieter van den Hoogenband. Surfen en zeilen vallen af omdat die afhankelijk zijn van de wind. Kanoën blijft over als enige concurrent. Ik hoor jullie lachen, maar pas op. Ik dacht dat roeien toch wel dik sneller zou moeten gaan, maar om zeker van mijn zaak te zijn heb ik toch een klein onderzoekje gedaan. Het kanoën op de Olympische Spelen zag er namelijk gevaarlijk snel uit. Ik heb de uitslagen van de winnaars van de Olympische Spelen naast elkaar gelegd van de meest overeenkomende boottypes. Dus K1 = skiff en C2 = tweezonder. Het lastige van de vergelijking is dat kanoërs 500 of 1000 m varen terwijl roeiers 2000 m afleggen. Het bleek dat het kiezen van de snelste 500 en 1000 m binnen de roeirace al voldoende informatie oplevert, dus deze zijn tegen de eindtijden van de kanoërs afgezet in de volgende tabel.

Heren 500 meter Kanoërs Roeiers K1 1:37 Skiff 1:40 C2 1:40 Tweezonder 1:34 K2 1:27 Dubbeltwee 1:33 Heren 1000 meter Kanoërs Roeiers K1 3:25 Skiff C2 3:41 Tweezonder K2 3:18 Dubbeltwee K4 2:56 Dubbelvier Dames Kanoërs K1 1:47 K2 1:38 K4 1:34

3:23 3:14 3:12 2:56

500 meter Roeiers Skiff 1:47 Dubbeltwee 1:40 Dubbelvier 1:34

Even schrikken of niet? Kanoërs blijken toch wel goede sparringpartners voor roeiers te kunnen zijn. Maar de roeiers zullen het uiteindelijk wel kunnen winnen: de geklokte tijden van de roeiers waren onderdeel van een langere afstand. De verschillen zullen echter ook op gelijke afstand niet groot zijn. Om terug te komen op het citaat van Wim Breukink, ik durf toch wel te zeggen dat een roeiboot het meest in dienst staat van snelheid op het water. Je hoeft met roeien niet veel kracht te zetten om toch aardig vooruit te komen, dat blijkt uit het feit dat toerroeiers de toerkanoërs meestal wel inhalen. Maar ik ben toch ook wel een beetje geschrokken… - Leonie Walta De maand van Hemus - oktober 2004 - pagina 7

OLYMPISCHE LOBBY VOOR HEMUS?

KUNNEN JE OUDERS OOK ROEIEN?

Raadsels rond Erica Terpstra

Op zaterdag 23 oktober zag het er om 12.00 uur op Hemus heel anders uit dan normaal. Deze keer niet met gezellig drukke jeugdleden, maar met enthousiaste ouders. Het thema was 'Leer je ouders roeien' en dat deden ze. Ouders gingen het water op om van hun eigen kroost een lesje roeien te leren.

Tja, daar zijn de meningen nog over verdeeld.

Op de algemene ledenvergadering van 17 november liet Egberts Broers in zijn functie als voorzitter van de nieuwbouwcommissie weten dat Olympisch functionaris Erica Terpstra voor Hemus aan het lobbyen was. Ze maakte zich namelijk de laatste tijd sterk voor een lang, recht vaarwater in het midden des lands.

De middag begon met een Hemus verhaal van onze voorzitter Piet, die sprak over veiligheid, regeltjes en het plezier van roeien bij Hemus. Vervolgens heeft Telle (de moeder van Marjolein, Elke en Joost) aan de nieuwe ouders verteld hoe het is om een moeder te zijn van drie fanatiek roeiende kinderen en wat daar allemaal bij komt kijken. Na deze verhalen konden de ouders bijna niet meer wachten om in de boot te stappen. Wat onwennig werden de boten in het water gelegd. Voor sommige jeugdleden was het nog best lastig om hun ouders uit te leggen hoe alles in zijn werk gaat en dat een boot niet zomaar in het water ligt. De ouders waren goede leerlingen en de jeugdleden waren goede coaches, met als resultaat dat aan het eind van de training er al een stukje hard werd geroeid. Kortom een gezellige dag met misschien wel potentiële nieuwe leden en coaches.

Broers begreep hieruit dat Terpstra Hemus' voorkeur voor de nieuwbouw op het terrein Maatweg niet alleen had begrepen, maar zelfs actief ondersteunde. Immers, op die plek zou Hemus beschikking hebben over een meer dan duizend meter recht stuk vaarwater met finish voor de deur. Leuk voor Hemus, een aanwinst voor roeiend Nederland. Dat klonk allemaal erg bemoedigend. Totdat een van onze waakzame redacteuren een artikel in De Volkskrant onder ogen kreeg. Het stuk maakt melding van een voorstel van tweeduizend Utrechtse roeiers dat aan wethouder Van Kleef is aangeboden. Saillant citaat: "NOCNSF en vier sportbonden ondersteunen het initiatief." Het voorstel behelst een plan voor een twee kilometer lange multifunctionele roeibaan. De baan is beoogd op de grens van IJsselstein en Utrecht. Daar wordt een nieuwe woonwijk gebouwd met voldoende ruimte voor een recreatieplas annex roeibaan. Als je dat eenmaal weet, lijkt het onwaarschijnlijk dat Erica Terpstra aan Amerfoort of Hemus denkt als ze het over 'het centrum van het land' heeft.

Maar mogen deze ouders nu ook lid worden? Tja, dat moeten ze denk ik eerst aan hun kinderen vragen ;-) - Leonieke Hennes

VOOR DIE SAAIE DAGEN TUSSEN KERST EN NIEUWJAAR

1. deze boot verkleurde van groen naar rood | 2. binnentrainer | 3. drijvend beton | 4. jaarlijkse roeihappening tussen de wilde dieren | 5. gekocht om te winnen | 6. komt rook uit | 7. ons voorland | 8. zilver op wk | 9. geen naam voor een boot | 10. angstgegner van Henk Grimm | 11. vaarklas 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11

Dat ene woord in de grijze vakjes is de oplossing. Stuur die naar [email protected]. Prijsuitreiking tijdens de Nieuwjaarsborrel, zondag 9 januari.

NATIONAAL JUNIOREN TRAININGSKAMP foto-impressie door Marien Mortier

- Jos Wassink

GEEN BARROOSTER MEER De laatste echt bloedsaaie rubriek die wij iedere Maand met vette tegenzin op dringende aandrang van wijlen de Barcommissie plaatsten, is verdwenen. Net als de andere commissies gaat de Sociëteitscommissie zijn eigen boontjes doppen. We hebben gehoord dat de Villa een ruimer assortiment gaat brengen, met een vaste groep vrijwilligers, en ruimere openingstijden. Zoals de broodnodige bardienst op de drukste middag van de week: de zaterdagmiddag! Zo is het vrijwilligersbeleid uiteindelijk ook doorgedrongen tot ons aller Villa. Als het goed is wordt het een hele verbetering! En wij zijn mooi van dat duffe lijstje af. - Redactie

De maand van Hemus - oktober 2004 - pagina 8

HEMUS ERGOMETERKAMPIOENSCHAPPEN (HEK)

TRUI AAN TRUI UIT, EEN KWESTIE VAN TIMING

zaterdag 15 januari 2005 10.00 tot 14.30 uur. in de sporthal van het ROC Amerlanden, vlakbij station Schothorst, zelfde zaal als de indoortraining

De Novembervieren van De Hoop (Amsterdam) werd dit jaar, tegen de traditie in, verroeid op 31 oktober. Het is een sterk bezette wedstrijd over vier kilometer over de Amstel voor vieren en dubbelvieren met stuurman. Geen wedstrijd waar Hemusploegen in het verleden veel aan deelgenomen hebben. Maar de laatste jaren doet er af en toe een veteranen of een juniorenploeg aan mee, en dit jaar konden zelfs vier (gedeeltelijke) Hemus ploegen op het water worden gesignaleerd: drie junioren en één veteranenploeg. prestaties, maar ook op een ander gebied werd veel plezier beleefd.

Er wordt geroeid in heats met 6 deelnemers. Alle deelnemers roeien eerst vanaf 10.15 uur een heat van 500 meter. De resultaten daarvan bepalen de startvolgorde van de finales van 2000 meter die om 12 uur volgen. De tijd van de 500 meter, omgerekend naar 2000 meter, opgeteld bij het resultaat over 2000 meter bepaalt de uiteindelijke totaaltijd.

Om 14.00 uur vindt de prijsuitreiking plaats met mooie bekers en lekkere taarten.

Elke Jurres deed mee in een meisjes 18 dubbelvier van de Hoop, Joost Jurres en Wijnand Schoemakers combineerden met de IJssel en Naarden in een jongens 16 dubbelvier, Lotte Heijs, Lianne van der Meer, Rosan Peters Sengers en Floor Vas Visser roeiden mee in het meisjes 16 dubbelvierenveld,

en de heren veteranen vier met werd bemand door Jantinus Ziengs, Hugo Jan Janssen, André Haveman en Koos Iestra. Alle ploegen behaalden voor hen goede resultaten en voeren voorin het veld mee. Een succesvolle dag dus qua

De gescoorde ergometertijden worden gecorrigeerd voor geslacht, leeftijd en gewicht, zodat iedereen gelijke kansen heeft en er één enkele overall winnaar uitrolt, de Ergokoningin of -koning van Hemus Naast de overall winnaar zal dan ook de Ergoprins of -prinses bekend zijn en zullen ook de (ongecorrigeerde) lijsten opgemaakt worden volgens de KNRB-indelingen en voor gewicht en leeftijd. Kosten voor deelname: € 5 te voldoen op de wedstrijddag. Er zullen koffie en andere versnaperingen zijn.

Inschrijving op het prikbord in de Villa en tijdens de Nieuwjaarsborrel - Wedstrijdcommissie

PAKJESBOOT SCHEPT DAMESACHT Amersfoirde geramd door Sinterklaas Amersfoort, 20 november - Geconcentreerd was de damesacht van coach Peter van den Bergh aan het trainen toen op weg richting Baarn nabij Zwarte Willem het noodlot toesloeg. Voor de bocht had Peter vanuit de dubbeltwee zojuist zijn laatste aanwijzingen gegeven. Terwijl de dames zich voorbereidden op de volgende reeks oefeningen dreef de boot ongemerkt over het midden van het vaarwater. De stuur gaf de commando's voor vertrek en de boot begon al weer wat snelheid te maken. Plotseling waarschuwende kreten. Een schip!!! Een zwart gevaarte kwam snel naderbij. Midden op het water. Recht op ze af. Stuurboord, bakboord best. Houden, strijken, springen. Wat te doen? Uit alle macht dat grote ding weg duwen. Riemen vast houden of juist los? Gekras, gekraak, voeten los. Wil niet lukken! Geen gegil. Het blijft stil. Langzaam zagen wij vanuit de dubbeltwee de Amersfoirde met de negen nimfen achter de

zwarte romp verdwijnen. Seconden duurden een eeuwigheid. Doch daar doemde de boegbal weer op en telden wij een, twee, drie, vier... Gelukkig alle negen. Een riem dreef op het water, rigger krom en boot halfvol. De Amersfoirde was in aanvaring gekomen met de boot van Sinterklaas die net op weg was naar het centrum van Amersfoort, waar honderden nietsvermoedende kindjes en hun ouders de middenstandsvriend opwachtten. Nooit was de intocht van Sinterklaas zo onverwachts geweest.

Achteraf: een aanvaring zoals deze kan ons allemaal overkomen. Het ene moment waan je je alleen op de Eem, even later heb je een aantal boten om je heen. Vooral in bochten kan je plotseling met tegenliggers geconfronteerd worden.

den van het vaarwater aan te houden. Als de tegemoet komende boten dit ook doen is het risico klein. Let er wel op dat de beroepsvaart soms vanwege de diepgang het midden van het vaarwater aanhoudt!

De gulden regel is om altijd de stuurboord kant van het mid-

Terug bij Hemus op het vlot komen de emoties vrij. Schrik, tranen. Hoe kon het gebeuren? Wat ging er mis? Maar ook het besef dat het goed afgelopen is. Wonderbaarlijk snel hebben zij zich weer vermand, een uur later is de Amersfoirde alweer gerepareerd.

De maand van Hemus - december 2004 - pagina 9

- Jan-Dirk Heesbeen

Als coach op de kant zie je nogal eens wat dingen op het water gebeuren waar je geen invloed op kunt uitoefenen en die soms tenenkrommend, maar ook vermakelijk kunnen zijn. Tijdens de Novembervieren was dit laatste het geval voor Marjolein Jurres en mijzelf, als coaches van de meisjes 16 dubbelvier. Bij een vorige wedstrijd was deze ploeg wel eens wat laat geweest met het uittrekken van de truien voor de start. Ons commentaar daarop had gewerkt. We zagen ze al zeer vroegtijdig in wedstrijdkleding klaarzitten. Iets te vroegtijdig met het frisse oktoberweer. Na 10 minuten met nog weinig beweging in het startveld gingen de truien toch maar weer aan. Om gelukkig op tijd voor de start weer uitgetrokken te worden. Inschatten wanneer je aan de beurt bent is ook een kunst. En dan nog zoiets. In het startgebied zag ik welke ploegen voor en na onze ploeg zouden gaan starten. Een langzamere ervoor en een snellere erna. Mijn vermoeden dat deze ploegen binnen korte tijd met zijn drieën naast elkaar zouden komen te liggen, bleek juist. Maar ja, er zitten bochten in de Amstel en als je naast elkaar ligt kun je dan erg veel nadeel hebben. Zonder van te voren te zijn ingelicht, en ook zonder het te beseffen, koos stuurvrouw Floor Buchholtz voor de goede kant, waardoor onze ploeg zo min mogelijk nadeel had. Ondertussen vermaakten wij ons kostelijk op de kant. Dit was weer een mooi voorbeeld van de regels in het roeien: de snelste ploeg heeft op het water niet recht op de snelste koers, maar op de koers die zij kiest. Als ze slim zijn is dat de snelste, maar dat hoeft natuurlijk niet. - Leonie Walta - foto’s: René Uitham

SENIORENCONVENT OP DREEF

De IJsselregatta: niet om het resultaat

OP AVONTUUR IN/MET DE BERGEEND

Ook dit jaar heeft het seniorenconvent weer gemeend een vijftal ploegen te nomineren voor de welbegeerde titel "Ploeg van het jaar 2004". Altijd weer reden voor discussie zijn de criteria die bepalen wie de bokaal in ontvangst mag nemen. Om alle criticasters onder u gerust te stellen, de criteria zijn nog niet gedefinieerd. Volgens het concept van een totale subjectiviteit zal het convent haar keuze tijdens de komende nieuwjaarsreceptie bekend maken.

'Het wordt een spannende dag, dat voel ik in mijn spanten.' Aldus verwoordde de boot mijn gedachten toen ik om 10 uur arriveerde en wij vervolgens alle handelingen verrichtten die tot gevolg hadden dat de Bergeend netjes vastgesjord aan haar en ons avontuur kon beginnen.

De vijf genomineerde ploegen zijn:

FFF-acht Instituut binnen de vereniging. De enige echte herenacht van Hemus stond het afgelopen seizoen bloot aan erosie, doordat de ploeg hofleverancier is aan het bestuur met zowel de voorzitter als de vice-voorzitter. Ook het niet doorgaan van de Zwolsche Zwartewaterregatta, waar traditioneel de achtenoverwinning werd behaald, deed de ploeg geen goed. Daardoor is het gezelschap enigszins in een dalletje geraakt. Wellicht kan een uitverkiezing tot ploeg van het jaar hen er weer bovenop helpen.

Herenacht Eemhead-Head Voor de vijfde keer winnaar van de Eemkei, het onderlinge treffen tussen de Eem en Hemus. Het is ook niet niks als je voor de vijfde keer achter elkaar in staat bent om van de Eem te winnen. Helaas ook voor de vijfde keer een maatje te klein voor het echte werk en moest de winst ditmaal wederom aan Cornelis Tromp worden gelaten. Het convent is van mening dat deze ploeg wel een aanmoedigingsprijs verdient omdat de heren op hun jonge leeftijd nu al FFF-tijden varen. Wellicht kan een uitverkiezing tot ploeg van het jaar hen er weer bovenop helpen.

Debora van Herpen en Eva Nielen Dit jaar driemaal winst, Tweehead, Eemhead en Cottwich. Alhoewel de prestaties leuk waren eindelijk een ploeg die je kunt zoenen tijdens een "eventuele" uitverkiezing.

Bart Buiskool Icoon van de vereniging. Het afgelopen jaar wederom winst bij de Skiffhead. Bart heeft een duidelijke voorbeeldfunctie binnen de vereniging en zeurt bijvoorbeeld nooit over het materiaal. Door de jaren heen roeide hij in boten waar de huidige patatgeneratie hun neus voor ophaalt en deed maar één ding, gewoon winnen.

Het bestuur Wellicht een opmerkelijke keuze, maar het convent is van mening dat het zittende bestuur wel een pluim verdient. De afgelopen jaren had het convent toch zorgen dat de vereniging definitief de weg kwijt was, maar alles is toch weer goed gekomen. Als enige kanttekening wellicht, voorheen waren de ledenvergaderingen boeiender.

Tot zover de genomineerden Misschien is het u opgevallen dat de jeugd dit jaar niet genomineerd is. Het convent maakt zich namelijk ernstige zorgen over de jeugd. De spreekwoordelijke druppel deed zich voor tijdens de Eemhead waar het gedrag van een ploegje ons zeer verbaasd heeft. Van enige discipline was geen sprake. Het structureel negeren van aanwijzingen van officials van de Eemhead heeft ons ertoe doen besluiten de jeugd niet te nomineren. - Het Seniorenconvent

IN & UIT IN NOVEMBER

In Zutphen aangekomen deden we het omgekeerde en tilden haar behoedzaam tussen de koeienvlaaien door in het weiland, waar te kust en te keur boten van diverse categorieën lagen. Het clubhuis van Isala was net een doolhof: trappetje af. boenhuis door, rechtsaf trappetje op. Na de inwendige mens versterkt te hebben was het zover. Boot gekeurd, alles aanwezig en dan sjouwen maar: schoenen uit, hellinkje af en samen met de boot te water. Onze kapitein Ien stuurde ons naar de startlijn. Eerst nog de wedstrijders die startten, prachtig zo'n heel veld boten, zeker 40. En ja, we werden afgeroepen: 'Hemus klaar?' Domme vraag, wij popelden! Het Twentekanaal werd moeiteloos gepasseerd en tot mijn verbijstering gingen veel boten aan bakboordwal varen! Het was fantastisch spannend, stormachtige wind, met vooral fikse vlagen, dus flink trappen met die benen, wind tegen, stroom mee. Maar onze Bergeend is wel wat gewend, en wij ook: dus leve de elementen! Halverwege nog een soepele wissel van stuurvrouw. Ineke nam het roer over en daar kwamen de bruggen van Deventer al in zicht. Ineens hoorden we vanaf de kant: 'Gefeliciteerd, jullie zijn over de finish!' Op naar het riante clubhuis van Daventria, aan een zijarm van de IJssel. Van verre werden we verwelkomd door een jonge koe, die ontdaan loeide van zoveel boten op het water en in haar weiland. Ons avontuur werd bekroond met een heuse medaille. Het was heerlijk om nog even na te genieten en uit te kijken over de IJssel met Deventer op de achtergrond. Inmiddels waren Pierre en z'n vrouw Ans ook weer van de partij. Het feest was nog lang niet afgelopen, met live muziek in partytent en barbecue, maar voor ons zat het erop. Tillen en sjorren en op naar de thuisbasis. Bij Hemus hebben we haar weer vaarklaar gemaakt en na een verdiende wasbeurt van binnen en buiten op haar plaats in de loods gereden. Met in ons hart de herinnering aan een welbestede zon-dag keerden we huiswaarts. - Ien, Ineke, An en Chien

van de ledenadministratie

AFGEROEID IN NOVEMBER EN DECEMBER

IN

UIT

Marit Husa, Lianne Plat, Arjen Bruggemann, Waronne Elbers, Gerard Kolsloot, Hetty van Oordt, Monique van den Heuvel, Henk Vos, Ank Verrips, Dik van Deelen, IJantien Eerdmans, Ans van Dijk, Mirjam Bremer, Caroline Meijer, Ben Delhaas, Albert Wijnja, Liesbeth Verhagen, Pauline Feij, Bas Heemskerk, Jolanda Prijs, Thea van Schaik, Niek de Jong, Hans Visscher, Sjoerd Dijkstra, Ernest Rijs, Amanda Bosman, Sebas Limburg, Daan Zonderland, Erik Mus, Alke Rosbergen, Rolf Zijlstra

Karin van den Ekart, Marloes van 't Klooster, Aldert Nijhuis Sjoukje Heijs, Nathan Molenberg, Mark Nahon, Ingrid Verhoeven-v. Ackooij, Isabel Terpstra, Jan-Jaap van der Lee, Roelof Wiggerink, Bets van Staveren-van Eeuwen, Ditte Vrolijks, Marijke Witteveen Cornelijne van Meeteren, Marjolein Jurres, Douwe de Groot

van de afroeicommissie

S2 Alke Losbergen, Josita vd Kerk, Marina Schaink SO1 Bob Knegt, Koert van der Scheer, Peter Sengers, Westhof

SO2 in skiff Lea Smink, Bart Vos, SO2 in 2x Adze Slijp SO3 Timo Spruitenburg, Marijke Lamme

Gerrit

VUILE HANDEN SCHONE VILLA Voor het schoonhouden van de Villa worden enkele mensen gezocht. De makkelijkste manier om je vrijwilligerstaak in te vullen! Maar 1 à 2 uur per maand, en iedereen is blij. Meld je bij Joyce Besseling 033 253 0198 [email protected]

Het bestuur zoekt een

KOUD! Slecht weer? Bij twijfel: niet roeien!

De maand van Hemus - december 2004 - pagina 10

SECRETARIS Bel Cees Medema voor info 033 - 4790910 [email protected]

MOEIZAAM HERSTEL VOOR DAAN SMIT Afgelopen september heeft Daan Smit een beenmergtransplantatie ondergaan. Die operatie is succesvol geweest, wat een hele opluchting was voor Daan en zijn familie en vrienden. Maar veel tijd om blij te zijn hebben ze nog niet. Want doordat Daans afweersysteem weer helemaal vanaf nul moet worden opgebouwd ondervindt hij nog veel complicaties.

Als het ook maar even kan is Daan op Hemus De afgelopen weken ging het helemaal niet goed met hem. Hij was vreselijk ziek. Drie weken heeft hij in het ziekenhuis gelegen vanwege buikpijnen en een virus in zijn hoofd. De buikpijnen bleken veroorzaakt door galstenen, waarop zijn galblaas is verwijderd. Voor een virus zijn helaas geen medicijnen, maar na verloop van tijd bleek zijn afweersysteem weer voldoende weerstand te bieden om het virus de baas te worden. Een gevolg van de succesvolle beenmergtransplantatie. Binnenkort gaat Daan naar een revalidatiecentrum, en zoals je merkt, hij heeft het nog niet makkelijk. Hij kan nog een boel steun gebruiken, dus: stuur hem een (kerst)kaart! Adres: De Bik 5, 3828 AM Hoogland. - Redactie

NJTK 2004: BIKKELEN EN BLAUWBEKKEN Koud was het, brrrrrr. Maar ze lieten zich niet ontmoedigen, de twintig juniorenroeiers en hun zeven coaches. In het weekend van 20 en 21 november namen zij deel aan het Nationaal Junioren Trainingskamp dat al weer voor de derde keer gehouden werd op de roeibaan Beekse Bergen. Waarom juist daar? Er is een bungalowpark bij met huisjes waar je de kachel goed op kunt stoken. Vrijdagavond werd de botenwagen al opgeladen, in ijltempo werd deze volgepakt met skiffjes, tweetjes en vieren. Het opladen van een van de vieren veroorzaakte een lichte hartverzakking bij een aantal aanwezigen toen er iets te veel mensen op de achterkant van de botenwagen stonden zodat deze begon te kiepen. Verder waren er nog incidenten zoals dat iemand wel een band om de boot had gelegd maar deze niet had vastgebonden aan de botenwagen. De laatste controle voor vertrek was geen overbodige luxe…

den het op een gegeven moment leuker om ballen naar elkaar te gooien dan ze in de lucht te houden. Terug in de kou voor een middagtraining. Het bleef nu droog dus het was goed mogelijk om een stevige training te draaien. Nadat de warmwatervoorziening in de huisjes op volle toeren draaide voor alle verkleumde roeiers was het tijd voor het

doordat het gedimde licht veroorzaakt bleek door de afwezigheid van lampen en de karaffen ranja vanuit een enorme gamel werden bijgevuld. 's Avonds was het feest! De roeiers kregen ranjabonnen en vierden hun feest beneden, de coaches konden boven aan het bier. De volgende morgen kun je dan de balans opmaken. Wie er het best vanaf kwamen? Marien Mortier die voor zevenen alweer pannekoeken stond te bakken en Pepijn Weeder die als eerste roeier aan het ontbijt was.

Op zondag werd de traditionele trial over een Zaterdagmorgen werd kilometer gevaren. De in de Beekse Bergen coaches mogen zelf traditioneel ontbeten klokken dus je weet het met de pannekoeken nooit. De tijden worden van coach Marien omgerekend naar Mortier. Een goede geslacht, leeftijd en bodem was wel nodig Meer NJTK-foto’s op pagina 8 en hemus.nl boottype. De snelste want er zou hard worden getraind, en zoals gezegd, avondeten. De roeiers kregen Hemus-ploeg was de dubbelde temperatuur was niet om bij hun bak nassi of bami een twee van Joost Jurres en over naar huis te schrijven. En lootje want er werden Olympi- Wijnand Schoemakers, de snelal zou je dat willen, dan waren sche spullen van Michiel Bart- ste Hemus meisjesploeg was de je vingers te stijf om een pen man verloot. Elke Jurres was de dubbeltwee Lotte Heijs en vast te houden. De ochtendtrai- trotse winnares van een paar Lianne van der Meer. Zij eindigning werd voor sommigen wat Olympische badslippers, helaas den als 27e en 38e van de in ingekort door een stevige wel maat Michiel Bartman, dus totaal 99 ploegen. sneeuwbui, daarna was er een ze zal op iets grotere voet moelunch voor iedereen (zo'n vijf- ten gaan leven om er iets aan Tijd voor vertrek! Bij Hemus honderd deelnemers) in een te hebben. De sfeer die in de werden de boten weer razendgrote tent bij het clubgebouw tent was gecreëerd was adem- snel afgeladen en het overgevan Vidar. benemend: houten tafels waren bleven voedsel verdeeld. Na met witte papieren tafellakens, een wedstrijdje wie er een ei op Na de lunch kregen de aanwezi- waxientjes en karaffen met de kade kapot kon gooien gingen een cursus jongleren. ranja zowaar omgetoverd in gen de vermoeide roeiers en Opvallend was dat de coaches een gezellige bedoening. Keek coaches naar huis. hier een stuk fanatieker in je echter goed om je heen dan - Leonie Walta waren dan de roeiers. Die von- werd deze idylle verstoord

Indrukwekkend Als je de vloot van bovenaf bekijkt, begint het best wel ergens op te lijken. Gelukkig worden de meeste boten druk gebruikt. En intussen worden voortdurend nieuwe boten binnen gerold. De Aalscholver, helemaal vergeten, vergaat al bijna voor hij ook maar ooit gebruikt is. Waarom?

De maand van Hemus - december 2004 - pagina 11

HEMUS IN ZWITSERLAND "Die mevrouw Timmer kan ik niet bijhouden" Geert Mensing woont van alle Hemusleden het verst van de club: in Davos. Juist ja, Zwitserland. In haar grenzeloze nieuwsgierigheid heeft de redactie Geert gevraagd waarom hij juist daar woont. Het antwoord was verrassend: hoogtestage. Net als de jongens en meiden van de Nederlandse schaatsploeg.

TOEKOMSTIGE LEDEN

Grachtentocht

Geboren op 30 oktober Anne Klomp zoon van Martine Hogerwerf en Thomas Klomp

door Geert Mensing "Om me tenminste nog enigszins met deze snelle roeimaten te kunnen meten, heb ik een soort permanente hoogtestage nodig. Dus woon ik hier - louter voor de training en beslist niet voor mijn plezier - op een hoogte van ongeveer 1600 meter in Davos. Om het geheel financieel mogelijk te maken, werk ik hier ook nog: in het Nederlands Astmacentrum Davos (NAD). Even werd het NAD vorig jaar na een rijke traditie van meer dan honderd jaar - met de ondergang bedreigd door een

verouderde kliniek en een modern conferentieoord (wat doet een astmakliniek met een conferentieoord?) worden of zijn verkocht. Zijn er nog belangstellenden voor de oude kliniek? Een prachtig gebouw, hartje Davos en dus een peperdure locatie. Tegenover het gebouw waar in januari weer het World Economic Forum (WEF) wordt gehouden en dus vallend in de wat dan hier genoemd wordt 'top security area'.

Elfstedentocht

Geboren op 20 november Anna Maartje dochter van Caroline Vroegop en Pieter van Vliet

FOTOOVERZICHT 2004

Jeugdweekend Meppen

gemeenteraadsleden

Berlijn heuse bestaanscrisis. Het leek Hemus wel. Maar net als bij de roeivereniging zijn de schouders er onder gezet. En nu? Niks crisis, alive and kicking! In nog geen jaar tijd is het centrum niet alleen van de ondergang gered, maar is de zorg voor de patiënten gereorganiseerd, wordt de facilitaire dienst afgestoten, de organisatie mean and lean gemaakt en zal het centrum per 1 januari verhuizen naar een prachtige nieuwe locatie. Elke patiëntenkamer heeft dan uitzicht op de Davosersee en de bergen. En wat nog veel belangrijker is: het NAD is gered van een dreigend faillissement dat veroorzaakt werd door buitensporige uitgaven midden jaren negentig. De prachtige maar sterk

Eerst dacht ik dat het pand mogelijk nog iets voor Hemus was, dan kunnen de toppers van Hemus (niet allemaal tegelijk, er zijn slechts 160 plaatsen) ook op hoogtestage of wintertraining. Ik zal het plan nog eens aan Piet Kunst en zijn mannen voorleggen, maar ik vrees dat zelfs deze energieke Hemusleden er ook geen gat in zien. Mochten ze wel besluiten dit pand aan te schaffen dan stel ik één voorwaarde: Hans en Moos mogen niet te vaak komen, anders moet ik naar nog een nog hogere plek op de aardbol omkijken om daar mijn training voort te zetten. Nou, ik moet helaas weer aan mijn dagelijkse training beginnen. De skipistes zijn al open maar ik hou het op langlaufen vandaag. Kan ik vanuit mijn huis doen. Ik doe er een fotootje bij, genomen vanuit het keukenraam als bewijs dat het echt afzien is hier. Morgen schaatsen op de Olympic Oval, ook al niet leuk, maar het moet wel, wil ik een klein beetje mijn snelle maten Moos en Hans kunnen bijhouden. Meestal ben ik op die ijspiste zo goed als alleen, samen met de heren Ritsma, Veldkamp en ene mevrouw Timmer. Maar die kan ik ook al niet bijhouden."

In memoriam Jos van der Meer

Suikerrace

Eemhead

Roeischool

Ringvaartregatta

NJTK

Ronde-Hoeptocht De maand van Hemus - december 2004 - pagina 12