De Maand van Hemus. december januari Hemus draait op vrijwilligers

De M aand v an He m us december 2012 - januari 2013 DRUKKERIJ CABRI

DE JAARPUZZEL

maakt De Maand elke maand

doe mee en win!

pagina 8

pagina 4

Hemus draait op vrijwilligers Een vereniging draait op de vrijwilligers is net zo'n open deur als dat de zon elke dag opkomt in het oosten. Toch heeft de redactie van De Maand ervoor gekozen om in dit nummer negen vrijwilligers in het zonnetje te zetten. Wat doen ze, waar halen ze de motivatie vandaan en hoeveel tijd zijn ze ermee kwijt? Tegelijk is het niet alleen een eerbetoon, maar ook een oproep om na te denken over wat jij komend jaar voor Hemus kunt doen. Er zijn tal van mogelijkheden.

‘Tien procent van de leden nodig als coach’ Anton Vogelaar (62), lid Roeischoolcommissie: “Jarenlang beperkte mijn sportieve activiteit zich tot het vasthouden van een krijtje tijdens

mijn lesuren als wiskundedocent. Ik kreeg ernstige rugklachten. Een fysiotherapeut legde me uit wat rugwervels nodig hebben: beweging. Roeien is een rugsport bij uitstek en dus werd ik lid van Hemus, dat was ergens in 2005. Na zes maanden was ik volledig rugklachtenvrij en daar ben ik Hemus eeuwig dankbaar voor. Logisch dat ik me wilde inzetten voor de club. De roeischool heeft permanent vacatures. Ik ben lid van de roeischoolcommissie en stuur de instructeurs aan die de nieuwe leden

Hetty Lofström en Wim Broekhuizen

Eric van Woudenberg

klaarstomen voor het eerste niveau. Het werven van nieuwe vrijwillige instructeurs is een tijdrovende zaak. We benaderen alle leden die twee jaar lid zijn om te overwegen instructie te gaan geven. Ik merk dat veel mensen denken dat niet zomaar te kunnen, er heerst veel faalangst. Ik zeg dan: nieuwe proefleden hebben veelal nog nooit in een roeiboot gezeten, dus je bent sowieso relatief deskundig. Verder word je eerst assistent-instructeur, je krijgt intensieve begeleiding van een ervaren vaak zelfs doorgewinterde collega. We kunnen per seizoen 72 nieuwe gegadigden een scholing aanbieden, dat betekent zes klasjes van twaalf. Op elk klasje staan vier instructeurs en één als stand-by. Bij 300 leden heb je hiervoor als vereniging dus feitelijk 10 procent van je leden nodig, daar staat niet iedereen bij stil. Ik ben zo’n zes tot zeven uur per week bezig met de roeischool en moet nog wel eens een dagje van mijn werk afpikken ja. Dat is los van het High-Tea-roeien dat ik elke zondagmiddag verzorg en waar ikzelf ook enorm van geniet. De heerlijke rust van een zondagmiddag op de Eem, dat doet me goed. Het is een open-inloop-activiteit. Ik heet mensen welkom, zorg dat we goed georganiseerd en vlot van start gaan, en bedank iedereen na afloop voor zijn aanwezigheid. We roeien naar Baarn, drinken daar thee en roeien weer terug. Vandaag (2 december) had Francien heuse scones gebakken, die smaakten uitstekend met de clotted cream en strawberry jam die ik uit Schotland had meegenomen. Een echte High Tea langs de Eem.”

Desiree Berendsen

Vera Gijzen

Jantinus Ziengs

‘Iets terugdoen voor je club is een must’ Desiree Berendsen (43), zweminstructrice:

Peter Slagter

Anton Vogelaar

“Ik roei nu een jaar of drie, vier bij Hemus. Dat is de tijd dat je actief benaderd wordt met de vraag of je instructie wil geven aan nieuwe leden. De zaterdagmiddag is voor mij echter lastig, Mijn zaterdag zit met roeien in de morgen, boodschappen, klussen en kleine kinderen in de middag, bomvol. Toen de vraag kwam om de zweminstructie op maandagavond van Egbert over te nemen hoefde ik niet lang te denken, er was gewoon geen goede reden om dat niet te doen. Ik ben een echte zwemmer, heb zo’n tien jaar regionale

Egbert Broers

ALV & nieuwbouw De ALV is gehouden nadat dit nummer gedrukt was. Daarom vind je het laatste nieuws op de laatste pagina.

De Maand van Hemus pagina

december 2012 - januari 2013

wedstrijden gezwommen. Ank Verrips en ik geven om de maandag ieder een keer les. Twee keer vragen we Gerard Pruis. Die is expert op de vlinderslag. Het lesgeven gaat me goed af, in het dagelijks leven doceer ik filosofie op een middelbare school hier in Amersfoort. Hoeveel tijd ik hieraan kwijt ben? Een les bestaat uit 20 minuten inzwemmem, dan 20 minuten les, waaronder een stukje training en dan nog 20 minuten een spelletje. Van dat uur zwem ik dus zelf een half uurtje mee in zowel de eerste als de tweede groep. Dan blijft er exclusief wat voorbereidingstijd een extra tijdsinvestering van één uur in de twee weken over, van oktober tot en met maart. Heel goed te doen dus. En veel mensen zijn er dankbaar voor, dat voelt ook fijn. Wat er verder leuk aan is: je leert veel mensen kennen. Die extra betrokkenheid geeft je lidmaatschap meer inhoud dan het roeien alleen. De lessen an sich zijn supergezellig, de jonkies in het eerste uur leren liefst ook wat nieuwe zwemtechnieken. De ouwelullengroep van negen tot tien uur komt voor dito gezelligheid. Als ik ’s avonds thuiskom ben ik helemaal rozig en val meteen in slaap. Wat niet leuk is? Ik kan niets bedenken. Ik roei zelf als het even kan vier keer per week. Liefst elke dag… Dat je iets terugdoet voor je club is gewoon een must. Als je lid bent van een vereniging dan ben je actief lid, punt.”

‘Alle leden een keer bardienst’ Vera Gijzen (53), lid barcommissie: “Eén team, één taak.” Met dit motto van de luchtmacht, waar ze werkt bij personeelszaken, vat Vera ook haar visie op Hemus samen. Wil je als vereniging floreren dan moet iedereen zijn steentje bijdragen, zo simpel is dat. “Mijn taak vanuit de barcommissie is het coördineren van het werven van vrijwilligers voor de bardienst. Jaarlijks, voor het zomerseizoen, doen we een oproep aan iedereen om barvrijwilliger te worden. In de zomer is de bar behalve op zaterdag en zondag ook bemand op de maandag-, dinsdag-, woensdag- en donderdagavond. Ikzelf ben dan ook nog de zondagmorgencoördinator. Ik heb in principe een club van dertien mensen die allemaal eenmaal per kwartaal een dienst draaien. Dat loopt prima, en zeg zelf: een paar uurtjes per kwartaal, dat is toch voor iedereen te doen? Voor op de zaterdagmorgen blijft er echter een structureel tekort. Wat mij betreft gaan we weer meer richting een verplichtend karakter, zoals voorheen gebruikelijk was. Alle leden doen dan een keer bardienst, waarbij ze vooraf zelf de lijst in kunnen vullen. Nu blijft het een heidense klus om telkens weer genoeg mensen te vinden. Bovendien neemt de druk op bestaande vrijwilligers toe, omdat er altijd extra evenementen zijn waar extra mankracht, ook voor koffie en versnaperingen nodig is.

Ik leg dan hierbij graag nog eens de nadruk op ieders verantwoordelijkheid. Zo’n clubhuis, met alles erop en eraan is geen vanzelfsprekendheid. Daarnaast, achter de bar staan is hartstikke leuk, je leert veel mensen kennen en doet iets wat waardevol is. Je hoort ook van alle wederwaardigheden, van wat speelt binnen de club. Elke keer als ik zelf dienst doe krijg ik wel een keer een oprecht bedankje van een lid, soms zelfs per mail. Bedankt Vera, voor je lekkere koffie!”

‘Constructieve sfeer’ Eric van Woudenberg (49), lid nieuwbouwcommissie: “Mijn taken vanuit de nieuwbouwcommissie liggen wel erg in het verlengde van mijn dagelijks werk ja. Daar ben ik projectleider bij BAM Utiliteitsbouw, dus voor het realiseren van een nieuw clubhuis voor Hemus heb ik de nodige kennis in huis. Als projectleider ben je verantwoordelijk voor de veiligheid, de kwaliteit, de financiën en het tijdspad. Genoeg om je tanden in te zetten bij het Huis van de Watersport. We hebben een supergeolied team, ieder heeft zijn eigen kwaliteit in de commissie, van bouwkundige, wegen waterbouwkundige, regelaar, jurist tot binnenhuisarchitect. De sfeer is goed en constructief, de lijnen kort, ik voel me er erg op mijn plek. Het ontwerp wordt steeds naar een hoger niveau getild, van schetsontwerp, naar voorlopig ontwerp en uiteindelijk definitief ontwerp. Het detailniveau gaat navenant omhoog. Voor de architect ben je sparring partner, het contact is intensief. Alle tekeningen krijg ik onder ogen. Ja het slokt wel wat uurtjes tijd op. Nu, met alle beslissingen, aanpassingen en eventuele wijzigingen die voor de deur staan, wekelijks zo’n 7 à 8 uur. Maar altijd wel een uurtje of vier, en er staat nog genoeg te komen. Minder leuk? Nu ja, we waren bepaald niet blij dat er afgelopen voorjaar vanuit een aantal leden zoveel verzet tegen de plannen kwam. Dat heb ik wel als negatief ervaren. Je werkt mee aan zo’n klus om de club weer zo’n twintig, dertig jaar verder te helpen. Daarbij hoort wat mij betreft een gezamenlijk optrekken.”

‘De drempel over helpen’ Peter Slagter (49), voorzitter: “Als voorzitter ben je vooral bezig de boel bij elkaar te houden, dat is wel de kern geweest in de afgelopen jaren. Dat is een kwestie om vanuit het bestuur contact houden met alle verschillende groepen binnen de vereniging. Dat betekent: veel praten en mailen. In de rustige periodes gaan er weken voorbij dat ik er niets aan hoef te doen, maar in de aanloop naar ledenvergaderingen kost het

soms wel vijf avonden in een week. Dus dat scheelt, maar anderhalve avond in de week ben je gemiddeld wel kwijt. Wat er leuk aan is heb ik me soms wel afgevraagd. Ik ben erin gestapt omdat er niemand anders was. Ik had toen het idee dat we goed op weg waren naar een nieuw onderkomen, maar dat leidde tot enorme discussies waardoor ik me wel af ben gaan vragen hoe leuk het nog was. Het leuke is dan vooral te zien dat de vereniging zich goed ontwikkelt, een gezonde groei vertoont en een sfeervolle jeugdafdeling heeft. Mensen krijgen de ruimte om dingen op te pakken, en dat pakt vaak verrassend goed uit.. Ik weet niet of je de voorzittersfunctie veel aantrekkelijker kunt maken. Het is nu eenmaal zo dat er leuke en minder leuke elementen aan zitten. Daar moet je niet moeilijk over doen. Als de nieuwbouw er eenmaal is, dan kan het weer over roeien gaan en dan gaat Hemus een grote bloeiende vereniging worden. Dat drempeltje moeten we nog even over.”

‘De lol in het roeien bijbrengen’ Jantinus Ziengs (45), jeugdwedstrijdcoach: “Met een club van vijf coaches begeleiden we een groep enthousiaste en fanatieke junioren van tussen de vijftien en achttien jaar oud. We roeien drie tot vier keer in de week en gaan dat uitbouwen naar vijf keer per week. En we gaan wedstrijden starten. Ik coach op donderdag, de anderen doen dinsdag en zaterdag. ’s Avonds ben ik dan in het krachthonk met zes of zeven kiddo’s die daar stabilisatie- en krachttraining doen. Aan de training ben ik twee uur per week kwijt. Daar komen dan nog de wedstrijden bij, die duren de hele dag, en in het voorjaar nog een of twee extra trainingen in de avond. Het leuke eraan vind ik dat je ziet dat die kiddo’s willen leren en ook beter worden. Ze ontwikkelen zich, leren hun lichaam kennen, verbeteren de motoriek en worden sterker. Ik neem trouwens alleen mensen aan die willen leren; ik ben geen kinderjuf. Ze moeten niet komen om te spelen, maar om te trainen. Na een paar jaar worden ze achttien en vertrekken ze bij Hemus, maar met veel roeiers die ik getraind heb, houd ik contact. Zo dronk ik laatst nog koffie met Pepijn Weeder in Groningen – die is hier al vijf jaar weg. Wij brengen ze de lol in het roeien bij, en dat blijft. Ik verwacht wel inzet van de kiddo’s. Als we half negen afspreken, dan moet je op tijd omgekleed op het vlot staan. Doe je dat niet, dan word ik boos. Haha. Hoe het beter kan? Een fietspad langs het water zou heel fijn zijn. En dat het altijd zomer is.”

2

‘Al die blije koppies’ Egbert Broers (45), jeugdcoach en -coördinator:

‘Af en toe een appeltaart’ Wim Broekhuizen (71), coördinator klusploeg:

“Als jeugdcoach ben je elke zaterdagmiddag twee uur in touw op Hemus. Samen met een andere jeugdcoach heb je dan acht kinderen onder je hoede die je begeleidt in verschillende fasen van hun roeicarrière, van beginners tot gevorderd. Dat kost je elke zaterdag twee uur en daarnaast ga je een keer of vier, vijf per jaar mee naar een wedstrijd en daar ben je een hele dag mee kwijt. Het is ontzettend leuk om elke zaterdag weer aan het eind van de training acht lachende koppen te zien vertrekken. De dankbaarheid van die kinderen en van hun ouders elke week weer te ontvangen, dat is het leukste wat er is. En dat gebeurt elke week. Dat wil je toch niet missen. Soms denk je zaterdagochtend wel eens: oh, nou moet ik weer. Maar dat komt naderhand altijd helemaal goed. Minder leuk is dat het iedere zaterdag is. Ook als het mist, of regent of als er een roeiverbod is. Dan doen we namelijk binnentraining of een spelletje. Of we gaan zwemmen of schaatsen. De capaciteit is beperkt met zestig jeugdleden tussen de elf en de achttien jaar en twintig jeugdleden op de wachtlijst. We hebben dus extra coaches nodig, maar omdat we kinderen snel leren skiffen loop je dan al gauw tegen een botentekort aan. We hebben maar zeven instructieskiffs. Daarvan zouden we er graag een paar meer hebben, geschikt voor 45 en 60 kilo. Coaches en boten – dat is de grootste bottleneck.”

“De klusploeg werkt als groep. Met die groep houden wij de vloot van Hemus drijvende. Wij, en met de nadruk op wij doen dat op de maandagochtend en in een kleinere samenstelling op de donderdagochtend. Dit werk houdt in dat je je voor kortere of langere tijd committeert aan die groep en aan het werk dat verricht moet worden. Zo behandelen we ongeveer 250 schadegevallen per jaar exclusief het opnieuw afstellen van boten en het renoveren van boten. Je zult begrijpen dat je dat niet in je eentje lukt. Het leuke is dat je dat met zo’n groepje gelijkgestemden doet en dat we allemaal het idee hebben iets nuttigs voor de vereniging te doen. Die vloot in stand houden, zodat ermee gevaren kan worden. Ook het overdragen van kennis (zoals het afstellen) is in dit verband leuk, maar soms erg tijdrovend. Minder leuk is dat het altijd op dezelfde mensen neerkomt en nog minder is het dat sommigen denken dat je een betaalde kracht bent. Terwijl wij uitsluitend in appeltaarten worden uitbetaald, en ook dat incidenteel. Ook minder is dat de discipline bij Hemus met het jaar minder wordt. Neem nou het kleine voorbeeld van een sliding schoonmaken; er is nagenoeg niemand die dat doet terwijl klachten zoals ‘het bankje rolt niet goed’ wel erg regelmatig voorkomen. Het is zo’n kleine moeite om voor of na het roeien even een sponsje over die sliding te halen. Het tijdsbestek van mijzelf voor dit klusgebeuren is onder normale omstandigheden zo’n tien tot twaalf uur per week. Daarnaast ben ik bezig met inkopen doen, contacten onderhouden met wat leveranciers en anderen op weg helpen. Echte vacatures zijn er niet, alhoewel een extra handje soms best plezierig is. We moeten bijvoorbeeld nog een hele hoop bladen schilderen. Als iemand wil meedoen, is enige technische vaardigheid best welkom.”

‘Lekker samen poetsen’ Hetty Lofström (68), lid schoonmaakcomissie: “De schoonmaak houdt ongeveer hetzelfde in als iedereen thuis doet. Dus douches en toiletten schoonmaken, de kleedkamers dweilen, stofzuigen in de Villa. Verder de afvalbakken legen, en tafels, stoelen en bar schoonmaken. Handdoeken en theedoeken neem ik mee naar huis om te wassen. Af en toe lappen we de ramen of maken we het krachthok schoon. Het leuke vind ik de samenwerking. Elk schoonmaakploegje bestaat uit twee personen, en dat maakt het werken leuk. In de vakantie werk ik ook wel eens alleen, en dat vind ik minder. Het duurt dan ook langer natuurlijk. De schoonmaak kost normaal gesproken een uur. In de zomer ben je eens in de vier weken aan de beurt, in de winter om de acht weken. Er zijn nu zes schoonmaakploegen, maar we kunnen altijd mensen gebruiken. Vooral als ze een passie voor poetsen hebben, haha.”

en nu

jij! Jij krijgt net als alle andere leden binnenkort een e-mail met een formulier om aan te geven wat jij wilt doen. En of je wel een ploeg hebt, en meer. Vul dat in!



3

Sfeer en inspiratie op informatieavond nieuwbouw Voor een informatieavond had het bestuur op woensdagavond 29 november de Inspiratieboot afgehuurd. De circa vijftig leden namen vlot kennis van ontwerp, procedures en financiering. -- door Ellen van Leeuwen -- foto’s Cecile Duindam “Dan verlaten we nu de vliegmodus en landen op de eerste verdieping. Als we het clubhuis binnenkomen, valt als eerste de apenrots op. Dat is een soort hangplek. Je kan er wachten op je ploeggenoten, lekker van je af kijken over de Eem, en voor jongeren is het ideale plek om te chillen zonder activiteiten verderop te storen. De kantine is zo’n 10 bij 20 meter. Er een grote ronde bar met een open verbinding met een riante keuken. Het terras is jaloersmakend, geschikt voor barbecues en andere partijen” Het is moeilijk niet geïnspireerd te raken op De Inspiratieboot, gelegen aan de Kleine Koppel, wanneer de plannen voor het nieuwe clubhuis door de nieuwbouwcommissie aan belangstellenden worden toegelicht. Buiten bij het fietsparkeren al trekken de lichtjes van de boot te midden van andere feestelijke verlichting van de haven en het belendende nieuwe Eemplein, je aandacht. Het hartelijke onthaal van eigenaar Laurens Olieman, de lichte deining van de boot, geroezemoes: dit is een perfecte ambiance om je op de hoogte te laten stellen van de laatste stand van zaken van het Huis van Watersport. Met Mirjam Schippers die ons meeneemt in een 3D-animatie van het nieuwe clubhuis is het meteen lekker wegdromen. Het nieuw Huis van de Watersport komt te staan op een perceel van 30 bij 100 meter en heeft zelf een oppervlakte van 50 bij 18 meter. Het moderne gebouw

bestaat uit, in ontwerperstaal, twee dozen. De onderste, grootste doos is zwart en dient als botenloods en kluswerkruimte. De bovenste lichtgrijze doos is het clubhuis. De botenloods is bloksgewijs uit te breiden. Het terras is enorm. De nieuw fitnessfaciliteit heeft een grote glazen schuifpui, bij geschikt weer zet je je ergometer buiten om sport met frisse lucht te combineren. Ik hoor sommige leden wat ongemakkelijk schuiven op hun stoel. Zóveel luxe? De verschillen met de huidige voorzieningen zijn dan ook aanzienlijk Mirjam, binnenhuisarchitect van professie, neemt als nieuwbouwcommissielid de inrichting van het gebouw, de botenopslag en daarbij behorende logistiek op zich. Ze redeneert vanuit de roeier, de gebruiker. Waar moeten de toiletten, wat is de hoogte van de douchewanden, hoe kan de keuken handig worden ingericht? Met een virtuele

knop laat ze wanden verschijnen, die de keuken van de bar afsluiten, of de kantine verdelen in twee gebruiksruimten.

Commissielid Marco van Eijck brengt ons weer terug met de voeten op de vloer: Naar de realiteit van wachten, polderen en procederen. Er zijn grofweg nog drie hobbels te nemen. De vaststelling van het ontwerpbestemmingsplan de Maatweg gaat eerstdaags door de gemeenteraad. De vaststelling volgt na een periode van zienswijzen en eventuele bezwaaren beroepsprocedures. Er worden vanuit Hemus contacten gelegd om ook met niet al te blije woonbootbewoners tot een goed vergelijk te komen, en zo onnodige proceduretijd te voorkomen. Dan, ten tweede, het dijkverbeteringsplan van het Waterschap. Over de termijn van goedkeuring heerst onduidelijkheid. Het Waterschap heeft de termijn om op zienswijzen op het plan te reageren, laten verlopen. Onzeker is nu of de hele planning over moet en welke tijd daarmee gemoeid is. Als derde: de aanvraag van de omgevingsvergunning door Hemus. De gemeente is eenduidig enthousiast voor het plan. Samen met de genoemde waterschapsprocedure

kan het desalniettemin toch nog 66 weken duren voor het licht op groen staat. Marco rekent voor en schetst het snelste scenario: dan wordt de dijk in augustus 2013 verplaatst, kan de bouw voorjaar 2014 aanvangen en verhuizen we september 2014. Het bouwen van het casco zelf kan namelijk in 19 weken klaar zijn. In het traagste scenario kunnen we pas twee jaar later, september 2016 , het clubhuis betrekken. Voordeel van tijdsvertraging is wel dat we meer kunnen sparen zegt penningmeester Michiel Evers. Financieel is de planning dik op orde. Hij laat ons een solide, in ieder geval flink doortimmerd financieel plan zien. Contributie-inkomsten, de eenderderegeling van de gemeente, huisvestingsfonds, met verve brengt hij ons alle ins en outs bij. Voor risi-

niet zo

maar zo

Mooie boot ligt klaar op mooie bokjes, maar de mannen zitten aan de koffie.

Deze mannen gaan al een stapje verder: die kletsen in het water; nu de boot nog.

co’s zijn buffers ingebouwd en in onvoorziene tijden van malheur is er altijd nog ‘de kasschuif’. Met een twinkeling in de ogen – zijn kraakheldere outfit en welbespraaktheid dringen een beeld van een jonge minster Zalm op – legt hij dit in boekhouderskringen bekende begrip uit: gereserveerde gelden van bijvoorbeeld de post onvoorziene bouwkosten breng je over naar een ander potje. Als leek wordt je daar natuurlijk niet veel wijzer van… De tweede helft van de avond kan iedereen aan iedereen vragen stellen en wordt er nog veel meer informatie uitgewisseld. Daarbij passeren tal van onderwerpen de revue, dat spreekt voor zich. Meer verslagen zullen volgen, intussen kan iedereen zich laven aan de prachtige 3D-tekeningen die zowel op de site als in de villa te bezichtigen zijn.

• afgeroeid S1G1: Renee van den Boogert - Max van der Feen Natascha Fronczek - Agnes de Goede - Joke van der Kooi - Corine Leemkuil - Metta Streefkerk - Peter van Wegen - Robert Wielinga - Johan van Klinken Job van Riet - Manon Tjipjes - Inge van Beilen Nadine Bor - Helene de Jong - Lucas Koch B2: Arnold Leschot (ook G2) - John van de Coevering - Anton Vogelaar - Gerard van Nes Johan v/d Werf - Jan Buijs

• in -

• uit Hans Grabandt - Jeroen Saffrie - Dick Kamsteeg Jostijn Hazelhoff Roelfzema - Els Keijzer Nelleke Overbosch-Smits - Jan Paul Kleijwegt - Wisse de Blaauw - Pip Passchier - Alex Nap - Anneleen Broers - Yke Zandberg



4

De Jaarpuzzel van De Maand De formule: vul op alle 11 regels een woord in. Welk woord dat is blijkt uit de foto en de tekst bij elk nummertje, en als je goed kijkt zie je dat foto en tekst niet bij elkaar staan. En dat bij 1 en 3 geen tekstje is, anders werd het te makkelijk. Alle antwoorden zijn te vinden in eerdere nummers van dit blad van dit jaar. Als je het goed gedaan hebt, ontstaat er een 2012Hemuswoord in de gele verticale balk. Stuur alle 11 antwoorden en het gele woord voor 6 januari op naar [email protected]. Er wordt één winnaar uit de inzendingen getrokken. Dat gebeurt tijdens de Nieuwjaarsborrel op zondag 6 januari vanaf 16.00 uur. Wordt jouw naam getrokken, en ben je daar aanwezig? Dan krijg je de prijs! Wat dat is? Dat zie je dan wel! Heb je moeite met de zwartwitfoto’s? Op hemus.nl/maand staan ze in kleur in de digitale versie.

3

8 Oorsponkelijk zouden zij het doen

2 Snelle transfer van Tromp naar Hemus

6 In Venetië

5 Ander bootje

4

10 Hèhè

4 De 2 van London2012, van rechts naar links

2

7

9 Landschaftskunst

11 HEKwinnaar

1

5

6

10

7 Hemus-huwelijk

11

9

8


december 2012 | januari 2013

5

Papierwinkel

‘Schonesport verklaring’ wordt ‘wedstrijdcontract’ De KNRB heeft een bureaucratisch monster gebaard in de strijd tegen doping. Na de papierwinkel van de schonesportverklaring is die nu nog verhevigd: iedereen die een wedstrijd wil roeien, moet in dat jaar een wedstrijdcontract hebben ondertekend. -- door Koos Termorshuizen en Hugo Bos, ledenadministratie Per 1 januari 2013 moet iedereen die een wedstrijd wil starten, een wedstrijdcontract ondertekenen en opsturen naar de bond. Op papier. Op tijd: het kan niet op het laatste moment voor een wedstrijd, de bond moet op het moment van inschrijving het getekende schriftelijke contract al binnen hebben.

Vanaf ongeveer nu komen de contracten bij de KNRB beschikbaar. We zullen het papierwerk voor jullie zo eenvoudig mogelijk proberen te maken. De schonesportverklaring is hiermee vervallen. Als je ooit aan een roeiwedstrijd wilt meedoen, bedenk dan tijdig dat je een wedstrijdcontract nodig hebt. Het beste is het om dat gewoon aan het begin van het jaar te doen. Vermeld op het wedstrijdcontract je e-mailadres. Dan krijg je tegen het eind van het jaar van de bond een herinnering dat je je contract moet vernieuwen. Het is allemaal papier, en we gaan er geen banaan minder door eten. Maar de bond wil het zo.

Schoolroeien Lodenstein College -- door Tjalling van Asbeck In de maanden september en oktober kreeg een groep van zestien 6VWO-leerlingen van het Van Lodenstein College roeiles. Dit vond plaats op zes dinsdagochtenden van 8.15u-9.45u als vervanging van hun gymnastiekles. Onder leiding van Hemus-instructeurs werden hun de beginselen van het roeien bijgebracht. We roeiden in C4-en, drie groepen in scull-boten en één groep in een boord-C4. Een aantal keren roeide gymnastieklerares Roos Gerritsen ook mee. Het was verrassend te zien hoe snel deze jongeren de techniek oppakten. In de loop van de zes lessen kon een aantal al behoorlijk roeien. Op de laatste ochtend – dinsdag 23 oktober – werd een wedstrijd geroeid tussen de vier groepen. De finale tussen de twee snelste groepen in de series was een spannend gevecht, waarbij de ploeg die kans zag als beste de rust te bewaren won. Al met al was dit een leuke ervaring! Veel dank aan Joke, Ludwin, Koos en Pierre voor hun enthousiasme en aan Arnold, Wim en Daan (Smit) voor de incidentele hulp. Het Lodenstein wil volgend jaar graag terugkomen!

Masterclass Boordroeien -- door Yvette Scheltinga Sinds augustus 2011 ben ik lid van Hemus. Zonder roeiervaring begonnen en begin 2012 afgeroeid. Wat is dit een leuke sport! Nooit gedacht dat ik zo enthousiast zou raken. Nu helaas het seizoen van roeien met mijn "clubje" weer afgelopen is en ik las over de masterclasses die de roeischool deze winter organiseert, heb ik mijzelf opgegeven voor diverse masterclasses. Zaterdag 10 november stond boordroeien op het programma. Ingedeeld in drie ploegen kregen we allemaal de kans om goed te oefenen in de roeibak en in die grote blauwe 8 (de Amersfoirde) of in de Hoogerhorst. Geweldig zo'n ervaring, goed om op deze wijze kennis te maken met boordroeien! Ik ben enthousiast en hoop dat er in het voorjaar een mogelijkheid is voor instructie boordroeien!

Ineens is het winter. Jelle Koopman en Ben van Brussel langs de Eem; foto Johan Koopman


december 2012 | januari 2013

6

Cabri, drukker en sponsor van De Maand van Hemus Van 's ochtends vroeg tot 's avonds laat staat hij te stampen, de offset drukmachine, in tweeploegendienst. Dat moet wel, anders valt er niet veel te verdienen. Op bezoek bij Drukkerij Cabri in Lelystad, die elke maand tegen een vriendenprijs De Maand van Hemus drukt - en daarmee Hemus steunt. -- tekst en foto’s Koos Termorshuizen

Directeur Robèrt van Rijswijk - rode trui, spijkerbroek - leidt me rond, we volgen hoe een drukopdracht door het bedrijf heen gaat. Ik verbaas me steeds over de nauwkeurigheid waarmee het allemaal gebeurt, ondanks de grote machines en het hoge tempo. Robèrt laat me een testblad zien en zet er een loep op: 'Dan zie je hoe alle kleuren zijn opgebouwd uit ragfijne puntjes in de vier basiskleuren 'CMYK*'. En inderdaad, heel subtiel, heel klein, heel precies. “Als je in een KLM-vliegtuig zit, dan zie je die 'safety on board'-kaarten: die maken wij. Alles met vellen papier doen wij.” Dat betekent mooi drukwerk, van eenvoudig - briefpapier, visitekaartjes - tot complex. Zo heeft Cabri een prachtig boekje gemaakt waarmee men succesvol geldschieters voor de Batavia heeft benaderd. Een omslag van met de hand geschept papier, echt zeildoek als schutblad, wit en rood papier in het binnenwerk, mooi ingenaaid, prachtig gedrukt. “Ik kom uit de bouwmaterialenhandel. Tien jaar geleden had ik er

genoeg van om voor een baas te werken. Toen heb ik Cabri overgenomen. Ik wist niks van het grafische bedrijf, ik heb heel hard mijn best zitten doen om het te snappen, veel gelezen.” Nu is Robèrt duidelijk wel thuis in dit vak, gezien de manier waarop hij erover vertelt en het ene na het andere voorbeeld erbij pakt. Vorig jaar heeft Cabri Stampij overgenomen, en nu net Drukkerij Fokker in Nijkerk. Cabri heeft nu 18 medewerkers. “De grafische kennis is aan het verdwijnen bij reclamebureaus”, aldus Robèrt. Dat is een kans voor professionals zoals Cabri, die het vak beheersen. Ze maken graag mooie dingen “maar je moet oppassen dat je niet alleen met kunstenaars bezig bent, we moeten wel iets verdienen.” Want ook aan de grafische sector gaat de crisis niet voorbij.

voegen, vouwen en verzendklaar maken. Cabri probeert al jaren zo milieuvriendelijk mogelijk te werken: afvalscheiding, recycling van plastic, ongevaarlijke inkten, FSC-gecertificeerd papier – “Het is ook gewoon Hollands nadenken.” De maatschappelijke betrokkenheid blijkt ook uit de steun aan bijvoorbeeld de stichting 'Naar school in Haïti'. Dat heeft helemaal niks met drukken te maken, maar alles met prettig ondernemerschap. Je vindt Drukkerij Cabri ook op www.cabri.nl. * Cyan, Magenta, Yellow, Key, oftewel blauwgroen-turkoois, cyclaamfuchsia, geel, zwart foto boven: Robèrt van Rijswijk (links) en Hans Koot controleren een zojuist gestanste kalender

Het vorige nummer van De Maand is bij Fokker in Nijkerk geprint. En Robèrt heeft de vellen toen zelf naar de school in de Liendert gebracht waar de leerlingen De Maand altijd in het kader van de lessen samen-

Betere bokjes Soms is er een buitenstaander voor nodig om bestaande zaken te verbeteren. Dick Ubbink, gepensioneerd bouwkundige en actief ondernemer, rechts op de foto met ontwerpprijs, ontwierp betere schragen. -- door Jos Wassink

Bokjes, schragen, singles of slings. Hoe je ze ook noemt, ik vond ze altijd gammel, zwaar en onbetrouwbaar. Toen mijn eigen boot er door een windvlaag vanaf waaide ben ik na gaan denken hoe het beter kon.” Aan het woord is Dick Ubbink, vader van Hemus roeister Mathilde Cardous-Ubbink, en winnaar van een reddot designprijs 2011 voor zijn roeisingels. Toen Ubbink in 2001 ging roeien zag hij wat de meeste mensen niet opvalt: loodzware zelfgetimmerde houten schragen die staan te wankelen op de oneffen ondergrond. Toen hij begon te ontwerpen, kwamen daar vier prototypes uit, waarvan er één verder is ontwikkeld tot wat nu

de Dinxx heet: een lichtgewicht aluminium singel dat overal stevig staat en de boot veel beter beschermt dan de houten schragen dat doen. De crux is de roestvrijstalen veer in de top van de beugel. Die zorgt, samen met het touwtje dat de poten bijeen houdt, voor een flexibele verbinding die zich aanpast aan de ondergrond. De veer zit onzichtbaar

verborgen onder een zeven millimeter dikke rubber sok die de huid van de boot beschermt. Ubbink kreeg veel positieve reacties op zijn ontwerp, en verkocht er tot nu toe ongeveer 200 stuks. Het zal

geen storm lopen, verwacht hij, omdat schragen een vervangingsmarkt zijn en het bovendien meestal verenigingen zijn die de aankoop doen, en niet particulieren. De meeste belangstelling, zo merkt Ubbink, ontstaat bij wedstrijden waar roeiers de Dinxx in gebruik zien en zelf in handen kunnen nemen. Ubbink kreeg al belangstelling uit Zwitserland, Engeland,

Italië, Duitsland, Ierland en Hongarije. In Nederland staan de Dinxx in onder meer Den Haag, Zaanstad en Alphen. En vorig jaar ook even in Amersfoort: tijdens de Eemhead. De uitvinder in Ubbink heeft intussen ook andere roeihulpmiddelen in de ontwikkeling: een Swingrack om skiffs en tweetjes slim op te bergen en een Ziprack voor vieren en achten. Het is allemaal te zien op zijn onlangs vernieuwde site www.dinxx.com



Roeigroep in beeld

Zaterdagroeiers Regelmatig ontstaan er nieuwe roeiploegen op Hemus. Na een enthousiaste start van beginnersgroepen vallen nogal eens leden af en ontstaan nieuwe clubjes. In deze rubriek stellen roeiploegen zich voor. De Zaterdagroeiers trappen af. -- tekst en foto’s Ellen van Leeuwen

7

Kledingbeheer naar Juliët van Drumpt Met één druk op de knop kun je bij Hemus je wedstrijden trainingskleding bestellen. Achter die knop zat de laatste zes jaar Ellen Sulman. Zij zorgde ervoor dat de juiste maten en uitvoeringen geleverd werden. Je bestelling kun je ophalen in de villa. Nu vindt ze het even welletjes. Ze geeft het stokje door aan Juliët (rechts op de foto).

Staand vlnr: Kees Geelhoed, Gerbrand van Dieijen, Carla van der Does, Gijs Cremer Eindhoven, Peter van Stralen, Frank Sanderse; zittend: Irma Klevering, Marion van der Looij, Desiree Berendsen, Niet op de foto: Peter Rietveld, Ingrid Gerritsma, Kitty Meulenbeld, Ard Heusinkveld en Ellen van Leeuwen

-- tekst en foto’s Ellen van Leeuwen

Op een zaterdagmorgen ergens in het afgelopen voorjaar ontstond in de hut spontaan een nieuwe roeigroep. Door het afvallen om diverse redenen van ploegmaatjes, waren er alleen nog stukjes roeiploeg over die elkaar troffen onder de koffie. Ook de dienstdoende barvrouw schoof aan en zo was een nieuw ploeg geboren. Als ploegvoorvrouw wierp Carla zich op en zo gingen De Zaterdagroeiers alias Club Carla van start.

Ellen: “Ik wilde wel iets zinnigs doen voor mijn roeiclub, maar houd niet van vergaderen of om me aan een bepaalde tijd vastleggen. Het kledingbeheer kan ik in mijn eigen tijd doen, dat was dus een goede optie en dan is het zo weer zes jaar verder. We betrekken de kleding bij Concept2, een grote distributeur van roeikleding en -materiaal. Sinds de oprichting van Hemus is het kledingontwerp ongewijzigd. Wel zijn de stoffen veranderd, van meer katoenachtig naar dunner synthetisch, het nieuwste gangbare materiaal is Supplex. Er zijn roeipakjes, polo’s, T-shirts kort en lang, jassen, fleeces en petten. Dat is de specifieke Hemuscollectie. Verder verkopen we reguliere roeibroeken. Ter indicatie: een roeipakje kost 55euro, een jas 110.”

Mits iedereen op tijd zijn vakje invult blijkt de sportplanner een ideaal instrument te zijn, om wekelijks de neuzen te tellen en goed voorbereid ter water te gaan. Carla schrijft de boten zo vroeg mogelijk af. Ze is daarin heel flexibel, en puzzelt soms eindeloos om met het uiteindelijk aantal verschijnend deelnemers en plotseling opduikende schades altijd goedgemutst van start te kunnen gaan.

“Wie neemt die bezem weg van het wisselvlot?”

Op zo’n roeitochtje op de zaterdagmorgen wordt heel wat afgekletst. Zo weten we bijvoorbeeld dat de één is gaan roeien omdat zijn zoon dat is gaan doen, dat de ander naast roeien een bestaan als verhalenverteller heeft, dat onderwijservaring van pas komt bij vakkundig stuurmanschap en dat mannen oneindig veel eigenwijzer zijn dan vrouwen. Een tijd lang is de verdwenen bezem op het wisselvlot een terugkerend item geweest. Glibberend door de ganzenpoep vroegen we ons af wie tot twee keer toe een met Hemuskleuren gemerkte bezem meeneemt de Eem op.

Naast gezelligheid en roeiplezier en diende zich al snel de wens tot meer sportieve uitdaging aan. In augustus/september trainde een mannenvier voor de Eemhead en met Desiree op stuur. Dat leverde een een-na-laatste plaats op - van ruim één uur lang oproeien voor de start was men ook wel erg koud geworden - en daarmee genoeg moed om zich te wagen aan de Hemus Driekwart. Met een resultaatspurt als gevolg: plaats 7 van 24 na de eerste race. Op dit moment worden ook de agenda’s getrokken voor de Elfstedentocht van volgend jaar. Inmiddels is de groep zowel afgeslankt als uitgedijd. Blessures eisten hun tol, maar ook nieuwe enthousiastelingen meldden zich aan. De groep telt nu veertien leden die wekelijks gemiddeld twee C4-en een C2 het water in tillen. De Zaterdagroeiers delen hun voorkeur voor tijdstip en boten met heel veel andere zaterdagroeiers - tot op heden levert het afschrijven van voldoende boten wonderwel geen problemen op.

“We krijgen zo’n zestig bestellingen per jaar. Ik houd een aantal sets op voorraad, orders voor Concept2 gaan maar eens per jaar de deur uit. De Eemhead en het wedstrijdseizoen, zijn de favoriete bestelperioden. De kleding wordt in Italië handgemaakt bij Di-Bi, een bedrijf dat claimt zelf het roeipakje te hebben uitgevonden. De levertijd is ruim twee maanden. Dat is wel handig om te weten als je gaat bestellen. Is dat daags voor een wedstrijd, dan kan dat pech opleveren.. Vreemde voorvallen? Nou, nee, niet echt, misschien het mailtje van een lid: ‘ik ben 1,92, is daar wel een maat voor, bestaat er een XXL-versie?’ Maar 1.92 is geen extreme lengte voor een roeier. Maat X is dan in principe voldoende.” Juliët: “Mijn passie ligt bij het coachen van de skiff. Dat doe ik echt graag. Iets doen voor de vereniging vind ik inherent aan je lidmaatschap. Ik las op de site dat iemand nodig was voor de kleding. Ach, kleding dat vind ik best wel leuk, zo’n klusje kan ik er wel bijnemen dacht ik. Het betalen gaat via automatische incasso, daar is weinig omkijken naar. Af en toe overleg ik met Michiel Evers over de financiën, wat we als voorraad kunnen bestellen. Bestellingen gaan per 10 stuks, en je wilt natuurlijk niet met onverkoopbaar materiaal blijven zitten.” Juliet is een enthousiast roeier, als student roeide ze fanatiek bij Phocas in Nijmegen, daarna bij De 3 Provinciën en Daventria en nu alweer drie jaar bij Hemus. Niet zonder succes, haar ploeg scoorde dit jaar meerdere keren blik (Tromp Boatrace, Spaarne Lenterace, Eemhead)! “Bij veel verenigingen bestellen leden rechtstreeks bij de distributeur via de website. Dat zal voor Hemus ook wel de toekomst zijn. Maar het is leuk dat het zo kan. Ik heb op zolder ruimte genoeg. In het voorjaar gaan we een pettenactie doen. Dan komen wellicht ook meer mensen op het idee meer Hemus-outfit aan te schaffen, goed voor het clubgevoel!” Ellen, die roeit op zaterdagmorgen en ’s zomers in de damesacht, heeft weer een kledingkast vrij. Ruimte voor nieuwe ideeën? “Wie weet, maar voorlopig even niet - ik ga eerst weer een tijdje lekker roeien!”

Zondag 6 januari van 16-18 uur: Nieuwjaarsborrel



8

Toertocht Nieuwkoopse Plassen Zondag 7 oktober om kwart voor elf verzamelen we in de Villa. De koffie smaakt goed, de weergoden zijn ons gunstig gezind en met een enthousiast ploegje van twaalf roeiers (vier mannen met acht charmante assistentes) vertrekken we rond kwart over elf richting het Groene hart. De sfeer zit er goed in en tijdens de autotocht door het polderlandschap in het prachtige herfstzonnetje begint het al te kriebelen. -- door Pieter Kerssemakers

Zondag twaalf uur, aankomst bij roeivereniging de Meije, een bijzonder vriendelijke ontvangst, wederom met koffie en koek. Het is een kleine vereniging met een knus houten optrekje temidden van het polderwater. Slechts een kleine kantine en een beperkt aantal boten maar een zeer genoeglijke sfeer. We krijgen drie boten toegewezen, tweemaal een C4 en een C2 zodat we slechts met één lege plek in een van de vieren het ruime sop kunnen kiezen. Met straffe hand en zonder ook maar enige vorm van inspraak wordt door Pieter de bootindeling gemaakt en krijgt elke boot een kapitein aangewezen zodat iedere vorm van protest direct de kop kan worden ingedrukt. Bij het afscheid krijgen we de sleutel mee, met instructies hoe we bij terugkomst ons zelf kunnen redden met het verzoek netjes af te sluiten, ook dit bestaat nog. Eenmaal op het water is het natuurlijk even wennen, een samengeraapte ploeg in een onbekende boot. Al bij het eerste smalle bruggetje moeten de C4 boten ongeveer driemaal steken om uiteindelijk keurig haaks de brug te nemen. Het is werkelijk een prachtig gebied, voor de meeste

schaatsers onder ons bekend onder de naam “Nieuwkoopse Plassentocht” waarbij het polderen rietlandschap zich ver rondom ons uitstrekt. Door de lage kanten is het uitzicht geweldig. Het eerste echte obstakel vormt een waterkering. Die komt precies

omhoog als een van onze C4-boten de kering wil passeren. Ternauwernood weet de bemanning met een paar flinke halen de boot net op tijd in veiligheid te brengen waarna wij de tocht vervolgen. Onderweg de gebruikelijke stop voor een gezellige picknick langs de wal, alwaar besloten wordt de boot-

ALV neemt nieuw bouwplan aan -- tekst en foto Ellen van Leeuwen

Op de historische datum van 12 12-12 stemt de ALV bijna voltallig - 93 voor, 10 tegen, 3 onthoudingen - in met de nieuwbouw van het verenigingsgebouw van Hemus aan de Maatweg. Daarmee is Hemus aan een nieuwe toekomst begonnen.

beslissing afgelegd heeft. Daarna ging het er echt over.

Dit besluit is niet alleen een bekroning op jarenlange voorbereiding van heel veel leden, verschillende nieuwbouwcommissies en betrokkenen, maar ook een enorme prestatie voor een lokale sportvereniging als Hemus is.

Marco van der Eijk, de voorzitter van de Nieuwbouwcommissie, vertelde nog eens uitgebreid de stand van zaken rond alle procedures, zoals hij kort geleden ook al tijdens de voorlichtingsavond waarover elders in dit nummer geschreven wordt, had gedaan. Vandaag had hij een prettig nieuwtje dat de inzageprocedure rond de dijkverbetering niet ‘over’ moet; dat scheelt een halfjaar mogelijke vertraging.

Voorzitter Peter opende om 20.12 uur en vertelde nog even in het kort de lange weg die de vereniging naar deze

Penningmeester Michiel Evers besprak zijn kant van de zaak. Het financiële beeld is gezond, tekorten worden

indeling ongewijzigd te laten: we raken aan elkaar verknocht. Na het nuttigen van meegebrachte boterham met drankje en de gebruikelijke stuur-wissel vangt het gezelschap aan met het tweede deel van de tocht. Hier begint het echte werk, de toercommissie besluit weloverwogen

Laa

om ons een kanoroute te laten varen. Op zich zeker de moeite waard, ware het niet dat de breedte van deze vaart niet kan tippen aan de breedte van onze boten, met andere woorden, het past voor geen meter. Met het nodige kunst- en vliegwerk van de stuurmannen/vrouwen lukt het om onze boten door deze passages heen te manoeuvreren waarna wij weer uitkomen op de grote plassen. Het laatste deel van de tocht vaart langs het plaatsje Nieuwkoop waar wij vaststellen dat de crisis nog zeker niet is doorgedrongen tot de villa’s aan de waterkant. Wij eindigden de tocht bij clubhuis de Meije waar onder het genot van een kopje thee de evaluatie kon plaatsvinden. Moe maar voldaan keren wij allen huiswaarts, echter niet voordat we de organiserende tourcommissie Pieter en Nicolette (helaas niet aanwezig) uitbundig bedanken voor de vlekkeloze organisatie van deze voor herhaling vatbare tocht.

Deelnemers waren Ria, Els, Ellen, Ellen, Karen, Liesbeth, Derk, Ineke, Deetje, Anton, Pieter en Pieter.

tst

e n ieu ws

niet voorzien - als alle plannen zo worden uitgevoerd als nu bedacht is. Daarvan maakt bijvoorbeeld ook uit een bedrag dat door de leden opgehoest moet worden via schenkingen en leningen (‘ledenobligaties’). Dat idee, dat dankzij fiscale regels aantrekkelijk is voor zowel de leden als de vereniging, werd aan het eind van de vergadering door Bart Lohmeijer duidelijk gemaakt. Ander onderdeel van de financiën is een stevige contributieverhoging van 40

euro. Daarvan is 8 euro inflatiecorrectie en 32 euro voor de nieuwe huisvesting. Daarmee schuift Hemus omhoog in de ‘ranking’ van verenigingen qua contributieniveau, maar ‘verwacht wordt dat we over een aantal jaren weer wat zullen zakken’, aldus Evers. Jan Paul Kleijwegt lichtte de contracten tussen de vereniging Hemus - de gebruiker van de nieuwbouw - en de

Stichting Huis van de Watersport toe. Toen het moment van stemming daar was, bleek de overgrote meerderheid van de ALV zich te kunnen vinden in de plannen. Daarna kwamen nog het vlootplan en de begroting 2013 aan de orde, en ook die werden moeiteloos aangenomen.

De Maand van Hemus. december januari Hemus draait op vrijwilligers

Recommend Documents