De Maand van Hemus juni 2005

De Maand van Hemus juni 2005

Bommen en granaten pagina 6

Jeugd in Gent pagina 3

Elfstedentocht pagina 3

Zon- en waterkracht pagina 4

Ronde Hoep pagina 5

SCHOOLROEIKAMPIOENSCHAPPEN

HET NIEUWE EEMLAND GROTE WINNAAR

SLIJTERIJ DE KOLKRIJST

Zaterdag 21 mei hebben leerlingen uit onderbouw en bovenbouw van Het Nieuwe Eemland het Kampioenschap Roeien Amersfoortse Scholieren (KRAS) gewonnen. De acht leerlingen ontvingen de twee KRAS-bokalen uit handen van de Amersfoortse onderwijswethouder Gerda Eerdmans. De leerlingen hebben de afgelopen tien weken leren roeien onder leiding van instructeurs van roeivereniging Hemus. Ze begeleidden leerlingen van zeven middelbare scholen uit Amersfoort in het schoolroeiprogramma dat dit jaar voor het eerst georganiseerd werd. Uit iedere school deed een team van vier leerlingen mee uit de onderbouw en een team uit de bovenbouw. De deelnemende scholen waren: 't Atrium,'t Hooghe Landt, Johan van Oldenbarnevelt Gymnasium, De Amersfoortse Berg, Guido de Brès, Farel College en Het Nieuw Eemland. De wedstrijden werden zaterdag onder gunstige omstandigheden verroeid: zonnig weer, niet te warm en een lekker windje. Iedere ploeg roeide twee wedstrijden over ruim 500 meter. Het ging om de snelste totaaltijd. Bovenbouw Het Nieuwe Eemland deed 4:16 over de afstand en was daarmee dertien seconden sneller dan 't Hooghe Landt 1. Bij de onderbouw won de ploeg van Het Nieuwe Eemland met 4:53, drie seconden sneller dan de ploeg van 't Atrium.

Ruim gesorteerd in wijn, bier en binnen- en buitenlands gedestilleerd. Ook verhuur van Heineken Cooltap en Grolsch Thuistap.

Zevenhuizerstraat 151, 3828 PT Hoogland telefoon 033 455 3000 schoolroeicoaches

Jeugdroeiers leveren prestatie van formaat Zonder de jeugdleden zouden het schoolroeien niet zo’n groot succes geworden zijn. De scholieren werden tijdens de trainingen stevig aangepakt, onder meer door Daan Weide, die zijn ploeg op de foto hieronder vakkundig naar de finish stuurt. pagina 2

Winnaar Het Nieuw Eemland (onder- en bovenbouw) mag op 3 juni naar de naar Nederlandse Schoolroeikampioenschappen (NSRK) in Groningen. Daar roeien ze tegen de winnende schoolteams uit andere steden. Schoolroeien wordt in veel plaatsen georganiseerd, maar Amersfoort had met zeven scholen veruit de grootste deelname. meer op pagina 2

VUL DE LEDENENQUÊTE IN! Iedereen van wie we het e-mailadres hebben, heeft een uitnodiging om de ledenenquête in te vullen gehad. Vul hem in! Het is van wezenlijk belang voor een prettige gang van zaken op de club. Ben je de uitnodiging kwijt? Heb je de uitnodiging gemist? Vul dan de enquête in via dit internetadres: www.hemus.nl/enquete2005 Heb je geen internet, vraag dan even aan iemand die dat wel heeft om je te helpen. Vul in de vragenlijst wel je naam in, anders heeft het geen zin.

Wil je de maand niet meer op papier? Wil je De Maand juist wel op papier? Meld dat aan Hugo Bos [email protected]

Deadline volgende nummer: 21 juni

Zeven mannen van de Van Hoogevest Groep, met hoofdkantoor aan de Amsterdamseweg, roeien sinds 11 mei op woensdagavond. Ze krijgen roeiles - en doen daarmee aan teambuilding, vertelde een der instructeurs ons.

De maand van Hemus wordt tienmaal per jaar aan alle leden van Roeivereniging Hemus gezonden. Redactie: Ilja van Buitenen, Yvonne Servaas, Koos Termorshuizen, Leonie Walta, Jos Wassink. Adreswijziging naar [email protected]. Kopij, foto’s en tips naar [email protected] Deadline volgende nummer: 21 juni

EEN SPANNENDE ZATERDAG

JEUGDLEDEN IDEALE COACHES

door Koos Termorshuizen Volgens afspraak is iedereen die ‘iets’ moet doen om elf uur aanwezig. Dat ging dus al goed. Mannen van Studio Imago waren intussen al bezig een drankjestentje en banken neer te zetten. Iedereen die iets het punt van drankvoorziening beloofd had, was afgehaakt: Studio Imago ving het allemaal vlekkeloos op.

Omroep Amersfoort en Moos

11.15 uur Overleg. Hoe gaat alles lopen? Wat eerst, wat dan? Met enige adrenaline in de aderen maken we de nodige afspraken. Waar is de sleutel van de Koosloods? Er zijn geen viltstiften, er is geen papier om schema’s en tijden op te publiceren. Snel in de auto even naar huis, daar ligt nog wat. 11.20 uur Omroep Amersfoort meldt zich. Had foute tijden doorgekregen. Moos laat zich interviewen, de eerste roeiers worden gefilmd bij Ellen en Erwin bij de inschrijving. Plus nog wat shots om de twee minuten zonder springers vol te maken.

Skippyballen...

12.30 uur Moos houdt zijn welkomstpraatje, vertelt iedereen hoe het werkt en wenst de deelnemers een sportieve strijd toe. 12.40 uur Betty de Keizer neemt het woord. Even het geluid wat harder zetten, en dan verstaat iedereen haar. Zij roept steeds wie er aan de beurt is om in te stappen. Het verloopt allemaal vlekkeloos. 12.45 uur De eerste ploegen zetten af en roeien op. 13.00 uur De eerste start. Een dikke twee minuten later komen de twee

Een grote groep jeugdleden heeft de schoolroeiers klaargestoomd voor de KRAS. Minstens eenmaal per week waren ze er om hun ploeg te begeleiden. Zij hebben in een geweldig sfeertje hun eigen ploeg in acht weken van absolute beginners gemaakt tot kinderen die al heel aardig roeien. We hopen niemand te vergeten: -

Anthonie Verschuure Lea Smink Floor Vas Visser Floor Buchholtz Lotte Heijs Elke Jurres Daan Smit Daan Weide Pepijn Weeder Rosan Peters Sengers Wijnand Schoemakers Irso Koekkoek Timo Spruitenburg Wouter Doude van Troostwijk Joost Jurres Tijdens de wedstrijden was een aantal van hen aanwezig als stuur en als invaller als er roeiers ontbraken. Tijdens de trainingen was vrijwel altijd een volwassene aanwezig als hulp / begeleider. Met name Cees Medema, Wim Broekhuizen, Hugo Bos, Piet Hilhorst, Anthon Verschuure en Henk Grimm hebben vele uren op het vlot - en soms als vervanger van de coach ook in de boot - doorgebracht.

Welkom!

Daarnaast muntte Sudio Imago uit in een belangeloze maar uitgebreide bijdrage. Allemaal veel dank voor je inspanningen!

Reikhalzen...

Betty roept om.

Farel College

11.30 uur Skippyballen, oftewel de starten de finishlijn. Met de oude coachboot gaan Jantinus en Suzanne die op de goede plek ophangen. Kleinigheid: zoals altijd als het ertoe doet geeft de motor en behoorlijk definitief de brui aan. Peddelen, en teruglopen dus. En dan de nieuwe coachboot, als dat ooit wat wordt: ligt in de weg, dus weg dat ding, naar de overkant. De eerste roeiers melden zich. 11.40 uur De boten het water in. Nou komen twee C-vieren terug van een gewoon potje roeien, dus die liggen er al. Hop, de derde en vierde boot erbij.

ploegen over de finish, waar ze vanaf de loungebank uit de Villa worden toegetoeterd. Een paar starts verder Een ploeg mist een man: die is nog even de stad in gegaan om

Strijd

11.45 uur Stuurliedenvergadering. Moos trekt zich terug met de stuurlieden en vertelt hen in de boitenloods alle ins & outs van de wedstrijd. Klusvrouw Leonie stelt dol

11.55 uur Een journalist meldt zich. Hij blijft een poosje sfeer proeven en met mensen praten.

Prijsuitreiking

14.30 uur De eerste heat is geroeid. We lassen een pauze in om het tijdschema weer te kunnen volgen. Veel kinderen hadden hun ouders gebeld hoe laat ze zouden roeien, maar doordat we inliepen misten de ouders de strijd van hun kinderen. Dat werd na de pauze dus anders. 15.45 uur Wethouder Gerda Eerdmans die de prijzen gaat uitreiken heeft zich onder het publiek gemengd. Ze proeft de gezellige sfeer en laat zich informeren over het verloop.

16.45 uur Gerda Eerdmans reikt zes buitenmodel bekers uit, Moos voegt daar taarten aan toe en Leonie hangt 30 blikken om iets minder nekken. Moos bedankt iedereen en daarmee is het evenement afgelopen. Tevredenheid alom. Nu nog even opruimen. Ook dat gaat leuk. De mannen van Studio Imago willen ook weleens roeien en gaan gelijk maar met Hans M. een wherry in om de skippyballen op te halen. Ze verdwijnen zachtjesaan richting Baarn.

Onderwijswethouder Eerdmans

16.30 uur De tweede heat is achter de rug. Het is duidelijk wie gewonnen heeft: Het Nieuwe Eemland, bij zowel onderbouw als bovenbouw. Insiders hadden tevoren hoge verwachtingen van de ploeg Buiskool: die werd allerlaatste.

Intussen Het wordt een drukte van belang op het terrein: vrijwel iedereen is op tijd. Hé, raar, een paar schoolroeiers fietsen de verkeerde kant op. Finishers & stopwatchers

kaartjes voor een concert te open. Sukkel! Daardoor had hij niet in de gaten dat het allemaal zo gesmeerd ging dat we flink inliepen op het tijdschema. Jammer dan: de jeugdleden van Hemus stonden steeds te trappelen om in te vallen, een enthousiasme dat soms wat getemperd moest worden om de strijd eerlijk te laten zijn.

Volop maxi-bekers

De maand van Hemus - maart 2005 - pagina 2

JVO onderbouw: derde

GROTE DEELNAME IN NAT EN KOUD GENT door Leonie Walta Vier meiden en drie jongens van Hemus namen begin mei deel aan de internationale roeiwedstrijden in Gent. Traditioneel is dit een wedstrijd waar veel Nederlandse junioren en senioren wedstrijdroeiers naartoe gaan omdat de wedstrijd redelijk low-profile is (er is altijd wel een Belg of Engelsman bij van wie je wint) en je toch de lol hebt van een uitstapje over de grens. Dat het erg populair is bij de junioren bleek wel uit de magere inschrijving van de juniorenvelden op de concurrerende wedstrijd Hollandia in Nederland in datzelfde weekend. In Gent zijn er voor de junioren geen voorwedstrijden maar alleen heats waarna een tijdklassement wordt opgemaakt. Hierdoor kunnen meerdere nummers op één dag worden gestart en hiervan werd dan ook grif gebruik gemaakt. In totaal werden er door de zeven roeiers maar liefst achttien nummers verroeid. Elke Jurres, Lea Smink, Rosan Peters Sengers, Wijnand Schoemakers en Joost Jurres roeiden beide dagen in de skiff. Lotte Heijs deed dat alleen op zaterdag. Wijnand behaalde de meest opvallende klassering door op zondag als 3e te eindigen in het jongens 16 veld. Hoewel hij zelf aangaf dat de grootste concurrentie op dat nummer niet in Gent aanwezig was, is dat toch als een goede prestatie aan te merken, zeker omdat het gat met de nummer twee kleiner was dan anders. Lotte Heijs weerde zich als 16-jarige heel behoorlijk in het meisjes 18 veld. Op zaterdag

NEGENTIENDE IN VROEGE ELFSTEDENTOCHT door Leonie Walta Was het het vroeg vallen van Hemelvaart dit jaar, het samenvallen met de voorjaarsvakantie, of toch een gebrek aan motivatie onder de vaste Elfstedengangers? Feit is dat dit jaar maar één ploeg van Hemus naar Leeuwarden vertrok om deel te nemen aan de tocht der tochten. Twee roeiers roeiden mee bij andere verenigingen: Ank Verrips met een toerploeg van ZZV (zie hierover haar verhaal elders in deze Maand), en Esther de Graaf met een mixedploeg van Viking. Het moet gezegd worden dat ook de algemene belangstelling voor de Elfstedentocht dit jaar wat minder was. In de tachtig boten namen deel waar dat het

jaar daarvoor nog in de honderd waren geweest. De ploeg van kapitein Peter Vries behaalde een 19e plaats in het overall klassement en een 10e plaats in de open categorie. De ploeg waarin Ank Verrips deelnam behaalde een 66e plaats in het overall klassement en een 13e in de toercategorie, en de ploeg van Esther de Graaf werd 43e en 14e in de mixed categorie.

Lea en Rosan

en zondag roeide zij ook samen met Elke Jurres in de meisjes 18 dubbeltwee, een combinatie die wegens ziekte van Lianne van der Meer en afwezigheid van Renate Schoemakers voor de gelegenheid geformeerd was. Beide dagen bleken zij sneller dan de dubbeltwee van Lea Smink en Rosan Peters Sengers. Ook Wijnand en Joost roeiden beide dagen mee in de dubbeltwee. Op zondag kwamen er ook twee ongestuurde dubbel-

vieren op het water, eentje met de vier eerder genoemde meiden, en een met Wijnand, Joost, Matthijs Vakár en een roeier van de IJssel die met de zevende plaats een prima prestatie neerzette. Het weekend was nat en koud geweest maar volgens coach Adriaan Wisse had Hemus in Gent nog niet eerder zo goed in de breedte gepresteerd dus was er van die kant vooral tevredenheid.

DE 24-UURS RACE VAN SPAKENBURG Samen met twee zeilmaatjes deed ik afgelopen weekend mee aan de traditionele zeilwedstrijd 'De Nacht van Spakenburg'. Alles wat zeilt mag meedoen zodat vrijdagavond vanaf zes uur een ware armada vanuit Spakenburg het Gooimeer optrok, variërend van kleine polyesterbootjes tot de zware eiken en stalen botters. De tocht gaat via het Gooimeer en Markermeer naar Pampus en van daaruit naar het noorden, richting Hoorn en dan met een flinke zwaai via Volendam weer terug naar de finish zuid van Pampus. Tegen die tijd is het weer licht.

EERSTE TREDEN OP LADDER GEZET Op dinsdag 12 mei ging na weken van bijna ondragelijke spanning bij zowel deelnemers als organisatie de laddercompetitie van start. door Erwin Roex, foto Ellen Sulman Dit nieuwe initiatief van de wedstrijdcommissie is in eerste instantie gestart met drie uitgeschreven nummers: skiff, dubbeltwee en C4. De kick-off op 12 mei was bedoeld om de eerste ladder op de kaart te zetten. De afstand van 1500 meter werd verroeid volgens het Head-principe: achter elkaar starten en een zo snel mogelijke tijd neerzetten. Mensen die niet kwamen opdagen tijdens de kickoff werden op basis van tijdstip van inschrijving onder aan de lijst gezet. Bij de skiff kwam een redelijk gedeelte van de ingeschreven mensen opdraven. Verrassend wist 'de Jan aller Jannen' Jan Breg de snelste tijd neer te zetten, gevolgd door Hugo-Jan Janssen. Gelukkig wordt het niet helemaal een Jannencompetitie omdat Jantinus verhinderd was door Bobo-activiteiten, en Jan-Paul en Jan-Dirk, hoewel beiden aanwezig op het water, niet meededen, wegens naar eigen zeggen overgewicht en geen excuus. Bij de andere 2 categorieën was er bij de kick-off sprake van een keukentrapje in plaats van een ladder. Bij de dubbetwee gingen Mirjam van den Hoorn en Egbert Broers met de eer strijken, net voor Piet Hilhorst en Koos Termorshuizen. Deze laatste twee hebben dat natuurlijk niet op zich laten zitten, en hebben de bovenste trede al weer uitgedaagd. Bij de C4-en werden twee ploegen geklokt door de inmiddels kleumende, maar nimmer klagende wedstrijdcommissie. Eén ploeg voer buiten mededinging, dus hier is nog wat zendingswerk nodig. Het enthousiasme onder de deelnemers was na afloop groot, en voorzichtig werden al de eerste ploegen uitgedaagd. Na de kick-off kwam nog een aantal inschrijvingen binnen, waardoor er bij alle drie de categorieën sprake is van een fikse ladder, die menig glazenwasser angst zal inboezemen. Nu moet de ladder nog gaan leven; ploegen mogen elkaar gaan uitdagen en onderling bepalen wanneer dat ze elkaar treffen op het water. Er wordt niet meer geroeid op tijd maar 'boord aan boord'.

Wij voeren in de Orka: een Sneekermeer, een stalen zeilboot van acht meter lang, vierenhalve ton zwaar en uitgezeilde zeilen. Een soort drijvend zomerhuisje dat weinig aan wedstrijdsport doet denken. Toch hebben we de tocht afgemaakt: ruim 80 zeemijl (144 kilometer) in 24 uur. De sfeer aan boord was goed, evenals de catering (varkenshaasjes, salade, satésaus en als ontbijt beschuitjes met aardbeien en champagne). En tijdens de lange stukken (some drie uur lang eenzelfde koers) boden biertjes en sigaren wat afleiding. Ik geef toe: een vreemde tak van sport. Maar wel een die het nodige doorzettingsvermogen vergt. Met 52.079 seconden (zo’n 14 uur) als eindtijd bungelden we onderaan de lijst. Alleen een aantal Schouwen hebben er nog langer over gedaan, maar dat zijn dan ook echt drijvende vakantiehuisjes.

De nieuwe stand van de ladder is aan het begin van iedere nieuwe week te zien op www.hemus.nl/ladder. Impressie van het nachtvaren op het Markermeer op weg naar Hoorn. Foto: Kees de Graaff.

De maand van Hemus - juni 2005 - pagina 3

LYSEN TIMMERT AAN DE WEG IN SRI LANKA

IN in mei

Vice-voorzitter verricht tsunami-hulp door Jos Wassink Zuid-India, Sri Lanka en de Malediven. Erik Lysen (58) komt er al sinds 1976 en hij vind het een heerlijk gebied. Hij slaagt er vaak in om werk en plezier in een bezoek te combineren. In 1981 bijvoorbeeld gaf hij een cursus windenergie aan het Asian Institute of Technology in Bangkok. Veel van de cursisten van toen zijn nu leidende figuren in het duurzame energiebeleid in de regio en met veel van hen onderhoudt Lysen nog steeds contact. Dus toen hij op tweede kerstdag het nieuws over de tsunami hoorde, mailde hij onmiddelijk zijn vriend Sunith Fernando in Sri Lanka. Hoe de situatie daar was en of hij iets kon doen. de bewoners zelf hun stroom met een dieselgenerator die dag en nacht draait. Door nu 125 vierkante meter zonnepanelen aan te sluiten kan de dieselgenerator overdag uit en hoeft-ie alleen nog maar 's nachts te draaien. Dat bespaart de bewoners 10.000 van de 30.000 liter diesel olie die ze op jaarbasis gebruiken.

Vice-voorzitter Erik Lysen als wegwerker op Hambantota Road op Sri Lanka. Begin maart hielp hij daar een paar dagen mee aan het herstel van de tsunami-schade.

De toestand op het eiland was, zoals iedereen later op televisie zag, dramatisch. De verwoesting was met name aan de oostkust kolossaal. Met collega's van de universiteit Eindhoven werd snel een noodfonds opgezet, maar Erik wilde zelf ook iets doen. Zo ontstond het plan om in maart mee te werken aan de opbouw van enkele scholen op Oost-Sri Lanka. Die kant van het eiland was het zwaarst getroffen door de tsunami die uit richting Sumatra kwam. Lysen kon het verblijf combineren met een bezoek aan de Malediven, dus alles leek geregeld. Op 4 maart kwam hij op Sri Lanka aan, na twee weken op de Malediven. Van de opbouw van een schoolgebouw kwam niet veel terecht, want de lokale overheid had daar nog geen toestemming voor gegeven. Fernando vroeg hem of hij ook iets anders zou willen doen, want in de buurt van Hambantota moest een weg gerepareerd worden. Erik vond het allemaal wel best. Zo kwam het dat hij de volgende dag kon aantreden als wegwerker. Een boedhistische priester gaf 's ochtends uitgebreid zijn zegen aan het heilvolle werk. Dat was een relaxed begin, maar daarna werd het zwaar. Bij de onverharde wegen daar graaft men links en rechts van de weg een goot. Nou ja, meer hakken dan graven eigenlijk. Het loskomende gruis en zand uit de goot wordt dan middenop de weg gegooid en naar de zijkanten weggeharkt. Zo ontstaat een mooi aflopend profiel (iemand gaat er keurig met een lat overheen om te controleren) en als laatste stap komt de wals de weg nog aandrukken. Zwaar werk, maar een goede sfeer en veel solidariteit. Het viel Erik op dat er veel mensen uit Sri Lanka zelf als vrijwilliger werkten. Zo waren er studenten en wetenschappelijk mederwerkers met de bus uit de universiteitsstad Kandy gekomen toch een dag rijden -. Zelden zal er zoveel IQ aan de weg getimmerd hebben. Erik Lysen hield het twee dagen vol, daarna moest hij

aan de slag om een nieuw project op te zetten voor een duurzame toekomst van Sri Lanka. Op de Malediven werkte Erik ook aan een duurzaam energieproject. De Malediven is een eilandenrijk, gelegen op een twintigtal atollen, verspreid over negenhonderd kilometer lengte. In totaal zijn er 1200 eilandjes, waarvan tweehonderd bewoond. Nog wat getallen: in totaal wonen er 320.000 mensen, waarvan 80.000 op het hoofdeiland Malé, een eiland van twee vierkante kilometer klein. Merkwaardig genoeg heeft men hier relatief weinig last gehad van de tsunami. Wel was er een tijdlang extreem hoog water, en zijn er verschillende mensen verdronken maar de verwoestende watermassa die Atjeh en Sri Lanka teisterde, bleef hier uit. Toen Lysen in 1980 het eiland Malé voor het eerst bezocht waren er drie auto's op het eiland en honderd fietsen. Toen hij 25 jaar later terugkwam schrok hij zich dood: 500 taxi's, 700 auto's en 15.000 motoren. Let wel, op een eiland van twee vierkante kilometer. Dus alles is goed te fietsen, maar dat is niet stoer genoeg. Het energieverbruik op het hoofdeiland is schrikbarend. Bovendien groeit het ieder jaar met 11 procent vanwege het feit dat iedereen een airco wil. Als door het broeikaseffect het zeewater stijgt, dan lopen de Malediven als een van de eerste onder, en zij hebben dan ook als eerste land het Kyotoprotocol getekend. Maar dat vooruitzicht weerhoudt ze er niet van om tot nu toe vrij zorgeloos met energie om te gaan. De Malediven kunnen dus wel wat energie-advies gebruiken. Vandaar het project waarvoor Lysen dit jaar naar Azië ging. Samen met de Indiase energieconsulent Brahmanand Mohanty had Lysen een project opgezet om op Malé aan energiebesparing te doen en om zonneenergie in te voeren op een aantal eilandjes. Op de kleine eilanden maken

In het najaar gaat Lysen er terug om het demonstratieproject met een workshop af te sluiten. En ik twijfel er niet aan, of er zullen tegelijk nieuwe energieplannen worden opgezet, want waar het hem bevalt doet Erik een project.

Midhath Hilmy, minister van communicatie, wetenschap en technologie van de Malediven neemt een 'inverter' in ontvangst. Het kastje zet elektriciteit van een zonnepaneel om in netspanning. Erik Lysen denkt dat zonnepanelen een belangrijke bijdrage kunnen leveren in de energievoorziening op de eilanden.

Fietsen is definitief 'not done' op het minuscule eiland Malé.

Desiree Homma Anoek Schellings Michiel Crul Marieke van der Sar Palma Csepeli Marijke Neuteboom Judith de Jong

UIT in mei Hetty van Oordt

AFGEROEID in april en mei

S1G1 Marieke Bennebroek-Evertse Armanda Bosman Mirjam Bremer Arjen Bruggemann Dik van Deelen Ben Delhaas Sjoerd Dijkstra Waronne Elbers Bas Heemskerk Monique van denHeuvel Gerard Kolsloot Caroline Meijer Lianne Plat Jolanda Prijs Ernest Rijs Thea van Schaik Ank Verrips Henk Vos Albert Wijnja

SO1 Welmoedt Huijgen Dolf Dazert Ien Bringman Jacqueline van Denderen Vincent van Rootselaar Henk Rollingswier Lisa de Bosker Henk Vos Waronne Elbers Arjen Bruggeman Joey Philemon IJsbrand den Rooyen Thomas Kronenberg Moira Morpey Mechteld Schwartz

S2 Arno Innemee Nienke van der Heide André Kok Jet Buurman

S3 Er zij licht! Erik Lysen demonstreert: als je een zonnepaneel aansluit en zelf geen energie verbruikt, draait je elektriciteitsmeter achteruit. Als je dan een grote lamp aansteekt, dan draait de meter weer de andere kant op.

Sabine Groenedijk Mirjam van den Hoorn Suzanne Heijbrock Laura M'Rabet Riët Hummel Pim van As Michael Meulekamp Jan Pieter Ruiter

SO3 Daan Weide Bart Vos Sander Bijvank

BO3 Petra Noppe Mirjam Schippers.

Thuis op het achterbalkon levert een zonnepaneel in alle rust energie terug aan het net. Het paneeltje van een vierkante meter levert een vermogen van ongeveer 100 Watt. Op een mooie dag betekent dat een kilowattuur winst.

De maand van Hemus - juni 2005 - pagina 4

G2 Sybout Hiemstra

JUNIOREN VIER KEER IN B-FINALE OP ARB dor Leonie Walta Op 21 en 22 mei vonden de jaarlijkse wedstrijden van de Amsterdamsche Roeibond op de Bosbaan plaats. Een iets uitgedunde Hemusequipe van twaalf ploegjes examens en het schoolroeikampioenschap gooiden wat roet in het eten - kwam in Amsterdam aan de start. Er werd tien keer in de skiff gestart en twee keer in de dubbeltwee. Tijdens deze wedstrijden viel op dat er veel strenger op de regels wordt gelet. Vanwege de controle op heelstrings en boegballen mag je maar op enkele vlotten instappen. Bij één boot van Hemus leidde dat tot wat provisorisch geknoop voor het instappen omdat de heelstrings niet in orde bleken. Voor Wijnand Schoemakers wordt dit een spannende week. Hij komt in aanmerking voor selectie voor de Coupe de la Jeunesse (Europese landenwedstrijd voor junioren) en moest daarom een goede prestatie neerzetten in het jongens 18 skiffveld. Volgend weekend wordt bekend of zijn vierde plaats in de C-finale hiervoor voldoende is. Verder werd in totaal vier keer de B-finale gehaald door de Hemus junioren. Anthonie Verschuure en Pepijn Weeder debuteerden met een derde plaats in de B-finale van de jongens 16 dubbeltwee en waren daarmee erg tevreden. Dat was ook Elke Jurres met eveneens een derde plaats in de B-finale van de meisjes 18 skiff. Met Rosan Peters Sengers roeide ze een dag later naar de tweede plaats in de B-finale van de meisjes 18 dubbeltwee. Wijnand Schoemakers liet ook nog een keer van zich spreken in het grote jongens 16 skiffveld met een derde plaats in de B-finale.

VUL IN DIE ENQUÊTE www.hemus.nl/enquete2005

De eerste honderd inzendingen zijn na enkele dagen al binnen. Er zijn al heel wat suggesties binnengekomen, zoals: - Minder irritaties, elkaar meer de ruimte geven. Jeugd meer begeleiden, beter jeugdbeleid. - Minder geruzie over de boten. - Er is niet altijd alles aanwezig wat betreft de boten (bijvoorbeeld de riemen) verder gaat er met afschrijven van de boten ook wel eens wat mis.. - Je wordt leuk ontvangen als nieuw lid

Nu de andere 250 nog!

Wedstrijdcommissaris Eline Bloemen

De Ronde Hoep

SCHOOLROEIEN NAAR AMERIKAANS MODEL

SPECTACULAIRE VOORJAARSKLASSIEKER

door Jos Wassink

"Het lijkt wel een invasie," mompelde een blauwwitte Amsterdammer die argeloos zijn zondagochtendtraininkje had afgewerkt. Nog nooit hadden zoveel Hemusleden deelgenomen aan de Ronde Hoeptocht. Met 38 roeiers was Hemus veruit de grootste delegatie die te gast was bij Roeivereniging Willem III aan de Amstel.

door Egbert Broers

"Het viel me wel rauw op mijn dak," bekent Eline. Haar ploeggenoten van de vrouwen clubacht hadden voorzitter Piet Kunst ingefluisterd dat Eline wel een goede zou zijn als wedstrijdcommissaris.

Want ga maar na, ze had zelf wedstrijdgeroeid bij Triton (Utrecht) en was er daarna ruim drie jaar als coach actief. Ze zit sinds anderhalf jaar bij Hemus en ze is enthousiast lid van de 'gezellige' damesacht, de clubacht. Nu had Eline het al druk genoeg: twee jonge kinderen en bovendien de ziekte van Pfeifer onder de leden. Werk is er even niet bij, want in haar baan als lerares Frans komt ze niet aan de slag. In plaats daarvan wil ze in september de PABO gaan volgen om zich om te laten scholen voor het basisonderwijs. Maar het bestuur had een mooie constructie bedacht om het wedstrijdcommissariaat minder zwaar te maken. Joleen Hakker had zich ook gemeld als belangstellende, zodat besloten werd het commisariaat op te verdelen. Joleen gaat inschrijvingen doen en het botenvervoer regelen. Voor Eline blijft dan het 'aansturen' over van de aangesloten commissies zoals daar zijn de wedstrijdcommissie, de eemheadcommissie, het jeugdbestuur en de werkgroep veiligheid. Als ik vraag naar wat er gaat veranderen, begint Eline met een grote slag om de arm. Alles wat ze eventueel van plan mocht zijn moet immers besproken worden met de betreffende commissies en het is niet netjes om als net aantredende wedstrijdcommissaris te hoog van de toren te blazen. Goed, natuurlijk, okee, maar zo komt er geen stukje van. Dan blijkt dat Eline toch over twee zaken verfrissend nieuwe ideeen koestert: het wedstrijdroeien en het schoolroeien. Nu het wedstrijdseizoen is begonnen en ook de zondagse toerroeiers weer massaal het water op gaan, komt het regelmatig voor dat roeiers beteuterd in een lege loods ronddwalen. Waar zijn al die boten heen? Al gauw heet het dan dat de jeugd alle boten mee heeft genomen naar wedstrijden. Dat is een te gemakkelijk verwijt natuurlijk, maar wel een reëel punt van ergernis. Eline hoopt dat ongemak te kunnen ver-

minderen door een limiet in te stellen voor wedstrijddeelname. "Als wij vroeger aan een wedstrijd wilden deelnemen dan moest je het bestuur en de wedstrijdcommissie ervan overtuigen dat je goed genoeg was. En uiteindelijk is dat beter voor de roeier ook. Er is niks zo vervelend als dat je een straatlengte achter het veld aanhobbelt en dat zelfs de kamprechter je op het laatst voorbij vaart. Dat is uiterst demotiverend. Dan moet je niet in een skiff starten, maar misschien eerst beter in een vier. Maar zoals gezegd, de wedstrijdlimiet is nog niet meer dan een idee. En of de jeugdcoaches haar plan voor een limiet als voorwaarde voor wedsrijddeelname overnemen is geheel onduidelijk, want nog onbesproken. Een ander schot voor de boeg neemt Eline met het schoolroeien. Ze heeft in haar studententijd de Varsity meegemaakt waar de besten van Nereus, Triton, Njord en andere studentenroeiverenigingen streden voor de kleuern van de club. Terwijl de anderen ondertussen een beetje stonden te brallen en te zuipen als decor. De clubliefde van een dergelijk evenement spreekt haar aan. Afgelopen najaar zag ze iets soortgelijks in Boston waar op de George-river verschillende colleges (middelbare scholen) tegen elkaar in het veld traden. "Als je daar in de sportclub van zo'n college zit, dan ben je iemand en dan verdedig je de kleuren van de school." Toeschouwers komen van heinde en verre om zo'n roeiwedstrijd te bekijken en om hun school aan te moedigen. Het lijkt Eline leuk als Hemus erin zou slagen om het schoolroeien uit te bouwen tot zo'n ontmoeting waar de hele aanhang van zo'n school op afkomt. Het gaat dan niet om het individuele succes van een skiffeur, maar om hoe sterk je bent als team. Skiffen is, zo begrijp ik, niet de enige weg naar wedstrijdgeluk.

De toercommissie had juist die ene zondag uitgekozen dat de temperatuur zomerse waarden zou bereiken. Dik onder de zwitsal en de nivea factor 12 vertrok de vloot, 3 C-vieren en een massa wherries in zuidelijke richting. Vele bizarre avonturen zouden volgen. Broekje in de branding! Het peloton bleef in de eerste fase dicht bij elkaar. De C4-en liepen de wherries weliswaar stuk voor stuk op, maar de tijdsverschillen bleken in het haventje van Ouderkerk te verwaarlozen. Daar bleek echter ook welk een drama zich buiten het zicht van de camera's had voltrokken. Achterin één van de wherries lag een herenslip te drogen! Navraag leerde dat Antoinette "iets" had gedaan waardoor haar bril te water was geraakt. Uitroepend dat deze bril 400 euro kostte, had Karel (om privacy-redenen is de naam gefingeerd), haar medestuurman niet geaarzeld en was de bril, kennelijk in slip, nagedoken. En met succes want de bril zat weer stevig op Antoinettes neus. De natte slip op het achtersteven getuigde van een omkleedpartij die zich vervolgens op het stuurmansbankje van deze wherry moet hebben afgespeeld. Moeder en dochter plat Iedereen kent de gebroeders Van de Kerkhof en De Boer van het voetballen. Van het wielrennen kennen we vaders en zonen Groenendaal en Merckx. Zij zaten echter nooit samen in één wedstrijd op de fiets. Bij de Ronde Hoep hadden we de primeur dat moeder en dochter Huijgen samen in één C4 door het smalle en bochtige Waver moesten laveren. Beide boorden slippen en tegelijkertijd plat achterover onder de brug door was drie keer aan de orde, maar moeder Diet (70!) legde net zo gemakkelijk het hoofd in de schoot van dochter Welmoedt (44) als dat ze weer overeind veerde. Welmoedt gleed ondertussen bijna weer van haar kussentje en liet zich in de pauze bijvoeren met de supermueslikoekjes van Ma.

Kennelijk was de vrouw door beide heren ingehuurd om roeiers die de euvele moed hadden op minder dan 500 meter de dobbers te naderen weg te jagen. Een collegiale C4 die dacht de clubgenoten gezelschap te gaan

houden, maakte zich met strong paddle uit de voeten, maar onze frontsoldaten hielden stand. Op hun gemakkie dronken ze een bakkie, en na een minuutje of 20 pakten ze hun spulltjes weer in en streken het inhammetje, waar de vissen van schrik de rest van de middag niet meet beten, weer uit. Ideale tocht voor beginners Niek de Jong en Hans Visscher bewezen het dit jaar weer. De Ronde Hoep is de ideale eerste toertocht voor beginners. In een riante wherry en onder de bezielende leiding van hun roeiende coach Fred Wink genoten ze, als echte "Heeren van Amstel live", van Nederland vanaf het water. En over condi-

Het viswijf van Bullewijk Nog amper bekomen van een aanvaring onder de beruchte Stokkelaarsbrug (elk jaar weer een hindernis van formaat) was de bemanning van de wherry P.C. de Bitter wel even toe aan een adempauze. En zowaar vonden zij een mooie inham van de Bullewijk aan stuurboordzijde voor een welverdiende versnapering en verfrissing. Begìnt me daar toch een Amsterdams wijf te schelden, die juist aan de overzijde van het inhammetje twee vissers gezelschap hield. "Jullie motte lere rekening houwe met andere mense!" en: "Vind je het gek dat jullie een steen door je boot krijge!"

De maand van Hemus - juni 2005 - pagina 5

tie hoorde je deze senioren niet: je gaat gewoon zitten, pet op de kale knikker en je riemen doen de rest van de dag het werk. Met het zweet tussen de slanke schouderbladen van Ank Verrips en vele belevenissen later meerde het complete eskader weer af op de riante steigers van Willem III. De wind op de Amstel was aangetrokken en de golfslag van menige pooierboot had voor tientallen liters lenswater gezorgd. De soep en het brood smaakten derhalve uitstekend op het ruime dakterras. De voorzitter van de nieuwbouwcommissie kreeg vele blikken van inspiratie toegeworpen zo van: "Dit willen wij dus ook op de MOB!" Hij belde ondertussen tot tranen geroerd met zijn oude kleuterjuf, want zij bleek de moeder van Ilja van Buitenen dochter te zijn. De Ronde Hoeptocht heeft zich ontwikkeld tot een spannende en enerverende voorjaarsklassieker. Nu al zijn we benieuwd of het record aantal Hemusdeelnemers volgend jaar opnieuw zal worden gebroken.

Egberts Broers is voorzitter van de nieuwbouwcomissie. Hij nam voor de eerste keer deel aan de Ronde Hoeptocht in een C4. Hij deelde de boot met Henk Vos, Willemien Meershoek, Welmoedt Huijgen en Diet Huijgen.

MOB - een groene oase

'B VAN BUNKER? BOMMEN?' door Koos Termorshuizen Het MOB-terrein: vaak genoemd in de club. Maar wat weten we er eigenlijk van? Zelfs de betekenis van de afko is voor velen een raadsel. MOB staat voor Mobilisatie. Afgezien van typische legerdingen zoals de over-dreven verkeersregels herinnert niets eraan dat hier ooit verscheurende honden iedere indringer de tanden diep in het vlees zetten.

De zon breekt door. Een auto staat voor het hek te wachten: Dirk Borst, Gemeente Amersfoort wacht op mij. We schudden handen, hij belt aan. Iemand komt wantrou-wig

komt naar het hek en zegt dat hij ons vandaag niet had verwacht, maar morgen. Het misverstand is gauw uit de lucht, morgen komt er een andere

groep: de sloop voorbereiden, ik ben net op tijd. Het grote hek schuift open, de tweemansgroep mag naar binnen. Dirk bekijkt een voorgaand

nummer van De Maand en ziet dat het wel goed zit. 'Geen krakers, die hadden we een week geleden. Ik vertrek weer, dan kan jij op je gemak rondkijken'.

Ik ben gekomen om het terrein in beeld vast te leggen. Het zal er allemaal niet lang meer staan: het ziekenhuis komt er immers. Het eerste wat opvalt is de enorme rust, de rust van een verlaten industriegebied. En het vele groen. Gras tussen de klinkers van de brede wegen. De slootkanten vol voorjaarsbloemen. En vooral: mooie oude bomen. Eiken, acacia's en vooral platanen. Het type platanen dat je in Nederland niet verwacht: groot, hoog, dik, en lekker in het jonge blad. Op het terrein staan zo'n zestien loodsen van een meter of dertig ieder. Leeg. Hier hebben tot voor kort allerlei defensieve materialen gelegen en gestaan. Links en rechts naast veel van die loodsen staat er eentje, zo'n dikke plataan. Er is niet veel te beleven, maar dat hoeft ook niet. Wat herrie

van de Bunschoterstraat, en van Van der Kamp, de betonfabriek. In de hoek bij de beoogde nieuwe plek van Hemus is het terrein erg mooi: er komen een paar sloten bij elkaar - sloten die hier in feite langwerpige betonnen bakken zijn - en via een primitief pompge-bouwtje wordt het water het terrein uit gesast in de sloot waar ongeveer ooit de Ou-de Eem stroomde. Bloemen te over in dit vochtige gedeelte, de bomen steken elkaar naar de kroon. Naast die loodsen - aangeduid met een grote L - zijn er nog wat andere gebouwtjes. Er staan twee gebouwtjes - B1 en B2: B van bunker? bommen? waar kennelijk erg agressief spul gelegen heeft, getuige de borden die zelfs kunstlicht verbieden. In ge-bouw PG lag zuurstof en acetyleen. VO en M blijven vraagtekens. Verder is er een stel paaltjesmet-dak - als oriëntatiepunt vanuit de lucht, lijkt mij, en een ding dat doet denken aan een veel te kort spoorperron, zo eentje van Van Gend en Loos, vroeger. Ernaast staan twee bakken met wit poeder, zal wel strooizout zijn, geen anthrax, lijkt mij. Gebouw WB was de wachtpost, de portiersloge met schaftlokaal, nu in gebruik als woning. Daar spreek ik nog even met de bewoner, die inmiddels bekomen is van de

BORGWAL OP BEZOEK door Koos Termorshuizen Achttien leerlingen van De Borgwal, school voor praktijkonderwijs, hebben op 12 mei een paar uur bij Hemus geroeid. Ze deden dat in het kader van een activiteitenweek. In die week doen ze nuttige en leuke dingen. Zo hadden ze de dag ervoor schoonmaakwerk gedaan in een huis voor daklozen. Ze hadden erg veel lol, eerst op de ergometers en daarna in de wherries. Sommigen haalden zelfs de Koppelpoort. Dit bezoek was des te leuker omdat De Borgwal voor Hemus zowel De Maand als het Handboek drukt, in het kader van de lessen. Enkele van de leerlingen die dat werk voor ons doen, waren er die dag bij.

De maand van Hemus - juni 2005 - pagina 6

schrik. Hij woont er nu sinds januari, als anti-kraakwacht. 'Een heerlijke plek', zeg ik begerig, en dat beaamt hij volmondig. Alleen is er nauwelijks sanitair: het MOB was duidelijk alleen een opslagterrein. Ik neem afscheid en hij doet het hek weer voor me open. Eenmaal buiten worden de opklaringen steeds breder. En ik vraag me af: overleven al die prachtige platanen de nieuwbouw van het ziekenhuis?

Hemus-hoekje In dit uiterste hoekje is de toekomstige plek van Hemus gedacht...