De Maand van Hemus. november 2013

De M aand v an He m us november 2013 EXEMPLAAR 1

IS DIT ROEIEN?

is voor de dijkgraaf

in Amsterdam wel

pagina 8

pagina 8

foto: René Uitham

Eemheadimpressie De zon kaatst sterren op het water van de Eem en draagt de boten in een vloeiend samenspel. De oevers vol van mensen in het koesterend licht, doen zich te goed aan taart en "drank" In sport verbonden en genietend van het schouwen naar een snelle boot, waarin gestuurd, of ongestuurd, het lijf en geest in krachtig samenspel, de bladen door het water halen. Om in cadans en trance zich naar de finishlijn te trappen. De koers en kracht van mens bepalen tempo en de tijd.

Mijn ziel voelt vreugde om dit spel. In verre verte geeft de brug een vaste doorgang naar het laatste eind. De pijlers in een Hemusjas, getuigen van een stil kompas. Als weer een veld van roeiers aan de horizon verschijnt, dan klinkt gejuich, geklap, getoeter, en onder felle beat, de laatste meters: groot contrast, de vaart eruit, of soepel door het water klievend, komen de boten binnen. Vertederd en vermoeid klinkt over water naar het nageslacht: "dag meissie van me" En dan een clublied dat uit jonge kelen klinkt,

de kracht en klank ontroeren. En ook hilarisch hoe de jeugdcoach plots te water ligt. Nog net op tijd, mobiel en jack gered, maar voor de rest veel vette pret! Gelaten trekt hij later natte kleren door de wringer. Te langen leste is de klus geklaard en kunnen boten uit de vaart. De prijzen zijn vergeven, de glazen vol geheven. Chien Hoitinga

Roei jij ook graag in lekker materiaal? Heb je interesse en affiniteit met materiaal, vooral de roeiboten zelf? Ben je regelmatig roeiend op het water in verschillende boten en in villa Hemus te vinden? En heb je zin en tijd om in een paar avonden per jaar mee te besluiten over de aanschaf van roeimateriaal? Dan ben jij de aange“En laat lopen!" Acht bladen slepen over het water, terwijl de boot uitdrijft tot wezen persoon om de MAC (Materiaal stilstand. “Ik wilde even laten weten dat Adelheid hier vorige week de as van Advies Commissie) te komen versterken. Hugo heeft uitgestrooid”, legt de stuurman uit. Op wat vogels na is het stil. De Wil je meer weten of je direct aanmelden, roeiers, anders zo ad rem, hebben even geen tekst. Gerommel klinkt van de kant. neem dan contact op met Edwin de Een visser schudt een plastic doos vissenbrokken. Acht roeiers staren hem aan. Buijzer (voorzitter MAC) via 033-2570308, “Goed plekkie hoor”, zegt hij. “Zit vol vis.” Achter ons start in de verte een [email protected] of nog beter op zondagzware diesel. “Ze zijn begonnen hier te baggeren”, zegt de stuurman. En na een ochtend op Hemus.

Verstrooid

kleine aarzeling: “Ach, ik denk niet dat het Hugo nog veel uitmaakt.” (JW)

De Maand van Hemus wordt acht- à negenmaal per jaar aan alle leden van Roeivereniging Hemus toegezonden.

What’s up? ALV op 13 november Tai chi: zie blz. 3 Hemus Driekwart: zie blz. 5 Monding Praamgracht

Redactie: Ank Verrips, Cecile Duindam, Ellen van Leeuwen, Jos Wassink, Koos Termorshuizen. Niet meer op papier? Adreswijziging? Mail naar [email protected] Kopij, foto’s en tips naar [email protected]

De Maand van Hemus pagina

november 2013

2

Tevreden terugblik

Succes

Een maand na de Eemhead kijken we terug op een geslaagde dag. Het heeft een hoop bloed, zweet en tranen gekost om alles voor elkaar te krijgen, maar dat was het ook waard! Natuurlijk zijn er verbeterpunten voor de volgende keer, die horen er ook bij. Hierbij een indruk van hoe wij het als nieuwbakken commissie hebben ervaren.

Een successtory, een sprookje of toch door hard werken gewoon blik (of taart)? Het zaadje werd na afloop van de Head 2013 geplant. Het ging toen 8 km best lekker. En dat al na 2 keer trainen en 1 keer starten en 3 keer verschillende combinaties. Dus waarom niet doorvaren? Iedereen had daar wel oren naar.

-- door Judith, Lara, Marloes, Maarten, Patrick en Peter Vijf van de zes commissieleden waren dit jaar nieuw en hadden bij de start van de organisatie geen idee waar ze aan begonnen. De eerste meetings waren – toen nog heel relaxed - in het najaar van 2012. Vera (van Patrick) werd al heel snel zwanger en de bevalling was keurig na de Eemhead gepland (wat je mag verwachten van een wedstrijdleider). De vergaderingen duurden gemiddeld ongeveer twee uur en bij elk commissielid is minstens één keer thuis vergaderd. En het was meteen al duidelijk: naast de serieuze zaken werd er ook veel gelachen. Het bleek voor elk commissielid een hele klus te zijn. Peter heeft dit jaar meer dan 600 mails ontvangen van de andere commissieleden. De eerste was van Marloes met de notulen van 28-11-2012 (waarschijnlijk was dit dus niet de eerste). Topscorer was Patrick met 130 mailtjes (hij zat zelfs tijdens de Eemheadmeetings nog te mailen). Van Lara zijn maar negen mails ontvangen (een voorbeeld voor hen allen: met heel weinig mails kan je blijkbaar een fantastische catering neerzetten). Lara had daarbij na afloop van de Eemhead nog 150 ongeopende mailtjes in haar inbox staan… Marloes droomt nu nog van stukjes tekst die op de website aangepast moesten worden en Maartens ogen gaan nog glimmen als hij het woord 'portofoon' hoort; hij was helemaal in zijn nopjes dat hij een hele dag met zulk mooi speelgoed mocht rondlopen. Judith was erg blij met alle kennis van Willem Beulink, die steeds geduldig alle vragen bleef beantwoorden. Naast het ontdekken welke klussen er allemaal bij zo’n Eemhead komen kijken, bleek deze periode ook heel leerzaam om het materiaal van Hemus te leren kennen. De meerderheid van de commissie had nog nooit van ‘Hetty’s hokje’ gehoord. Omdat er toch zoveel ontzettend handige spullen uit kwamen, werd dit al gauw ‘Hetty’s magische hokje’. Peter had met een vooruitziende blik, de week voor de Eemhead vakantie opgenomen. Dat bleek hij wel nodig te hebben om alle nainschrijvingen te verwerken. Op de ochtend van de wedstrijd heeft hij nog de laatste teams ingeschreven. Zelfs een week na de Eemhead ontving hij nog een inschrijving (die schuift hij door naar 2014). Uiteindelijk deden 115 teams mee. Tijdens de Eemhead heeft Marloes als EHBO’er precies één pleister geplakt. De afstand van Hemus tot het Sita-terrein bleek met de auto 1,75 kilometer, met de fiets 700 meter en met het pontje zo’n 20 meter te zijn. Alle drie de mogelijkheden zijn veel gebruikt. Dit jaar heeft de organisatie financieel een positief saldo bereikt (wat de penningmeester ook zegt ;-))

Daarbij had de Eemhead dit jaar een beroemde roeier als sponsor: Nico Rienks. Vijf van de zes leden overwegen nu al, om volgend jaar de Eemhead weer te organiseren (we leren het ook nooit). Dit komt zeker ook doordat we toch ook wel veel lol met elkaar hebben gehad èn we nu (onterecht) het gevoel hebben dat de volgende Eemhead een fluitje van een cent gaat worden! En alhoewel zij geen lid waren van de Eemheadcommissie, was Harriët onmisbaar als coördinatrice van de

-- door Cedric Rietmeijer Eemhead uitgekozen als volgend project. Mooie boot lag al voor ons klaar: de Grebbeliniedijk. Deze is daarom tweewekelijks en na de zomervakantie wekelijks door het Eemnat getrokken, met plezier. Ondanks drukke schema’s met werk familie en andere afleiding toch weer 8 man in de boot samen met Evelien. Hier en daar een uitvaller maar dan was er Jens, onze multi-invaller die paraat stond. Na onze voorbereiding was er dus de wedstrijd. Boot nog warm van alle trainingen, buikjes weg gestopt in de wedstrijdpakjes en een goede pot zin: we zijn er klaar voor! Zoals het hoort een slechte generale: oproeien als een draak, beetje mopperen, lang wachten bij de start, wegwaaien in de kant, maar dan kunnen we! In een paar halen opbouwen met kracht en tempo en hopla, gemiddeld tempo 29 over de baan. Eerst lag de Eem in de weg, erna de Maas en Jason helaas voor het (enige) bruggegat. Daar ook even op mopperen en dan snel weer in de doorstart erlangs. Hard starten betekent hard finishen dus dat ook maar gedaan. Al met al een geslaagde race. Dat Aegir uiteindelijk 3 en halve minuut sneller gaat met hun 10 keer per week afgetrainde koppies doet ons niets! Complimenten aan Edwin, Alex, Andre, Jeroen, Peter, Jan-Dirk, Hans en Evelien! De boot die zo lekker vaart en zo vaak! De organisatie van de Eemhead en aan het mooie weer! Op naar de Head!

Being there Eerlijk gezegd werden we na de vakantie wat verrast door de Eemhead, en ook door onze eigen gedrevenheid er weer aan mee te doen. -- door Jos Wassink

catering en hebben Everdien en Cisca heel veel werk verzet voor de Eemhead 2013. Verder zijn er weer heel veel mooie en lekkere taarten gemaakt en heeft Vera (dochter van Liesbeth) in dit sterke deelnemersveld, de prijs voor de meest bijzondere taart gewonnen. Na de Eemhead hebben veel roeiers, vrijwilligers, organisatoren en toeschouwers als afsluiting genoten van de gezellige en lekkere lasagnemaaltijd. De commissie wil verder nog vermelden dat zij veel meer vrijwilligers nodig hadden dan ze eerst dachten en dat ze ontzettend blij zijn dat al deze vrijwilligers er uiteindelijk ook gewoon bleken te zijn. Hierdoor is de Eemhead 2013 een groot succes is geworden! Op naar volgend jaar!

De Johola, dat zijn wij, is een ploeg van vijftigplussers die op zondagochtend roeit en bij voorkeur boord. Toen na de zomer de Eemhead ter sprake kwam, bleken we alleen dankzij invallers een acht vol te kunnen krijgen: Jan Breg verruilde voor een paar weken de skiff voor een plek in de acht en Leonie Walta was bereid te sturen. De dag zelf was zoals altijd stralend weer, maar wel met een stevige wind uit de verkeerde richting. Het oproeien ging lekker vlot en fris, maar we beseften wat dat betekende voor de terugweg. Eenmaal voorbij De Eem was het een kwestie van wachten en naar lager wal drijven. Ik denk dat we wel vijf keer heen en weer naar Eemlust zijn geroeid voordat er activiteit in het veld te bespeuren was. Ondertussen was er gelegenheid om de tegenstanders te monsteren. De oude mannen van de Maas, van wie je dacht dat je ze ‘makkelijk kon hebben’, maar die een taaie reputatie hadden. En de jonge honden van de Aegircombi die luide klakken maakte bij iedere uitpik en die triomfantelijk rechtopstaand met een forse straal uit de boot piesten. Ik moest even aan mijn hond denken die zich ook graag urinaal manifesteert. Veel tijd voor overpeinzingen was er toen niet meer, want nu de jonge honden er eindelijk waren kon de start beginnen. Wij startten als laatste en hadden de simpele opdracht in elke geval één ploeg in te lopen. Leonie stuurde na de start vlak langs de hoge wal en hield ons zo lang mogelijk uit de wind. Maar na een paar honderd meter draaide de koers recht tegen de wind in. Voor Leonie betekende dat geen driekwart haaltjes maar een extra zwiep aan het einde van de haal. En stuw! En stuw! Na iedere bocht verlangde ze een opzetje van tien halen om het tempo omhoog te brengen. En verdomd, het werkte. We legden de acht kilometer af zonder een berucht inzakkertje na een kilometer of vijf, zes. Ik denk dat Leonie in haar eentje 30 seconden van de tijd heeft afgedwongen. Van de finish staat me niet veel meer bij, behalve dat het geroep om ons heen opzwol en dat we even later bij de zeeverkenners lagen. Na het opbergen van de boot waren er de biertjes, de bemoedigingen en de voldoening. We hebben het weer gered, we waren er weer bij. Jongeren varen sneller, zoveel is wel duidelijk als je de uitslagen raadpleegt. En hoewel we fysiek geen ploeg hebben kunnen inhalen, was dat op de uitslagenlijst wel gelukt. Nou dan, proost!

De Maand van Hemus pagina

november 2013

Mat

Klussers klussen

De eria a zoek ladvies co t nie uwe mmissi e lede * zie n voor pagi na *

3

Geen theehuis en ook geen fietsbrug

Het materiaal

Lokale overheden beslissen streng en negatief over nieuwe bouwplannen op de Eemoevers. Natuurvrienden halen opgelucht adem.

Het aantal schademeldingen is dit jaar tot nu toe lager dan in voorgaande jaren. Maar wat ons zorgen baart is de spectaculaire toename van het aantal ernstige schadegevallen.

Stan Uyland en René Haksbergen, eigenaars van De Kleine Melm, wilden een theehuis bouwen tussen hun woning en het naastgelegen gemaal om passerende fietsers te kunnen ontvangen. De gemeente Soest wees begin oktober het plan af omdat het theehuis het bebouwingsritme zou verstoren en de landschappelijke kwaliteit van het gebied zou aantasten. Ook de plannen voor een fietsbrug ter hoogte van de Praamgracht bij Baarn zijn onlangs geschrapt. Het geval, dat 1,7 miljoen euro zou gaan kosten, zou nauwelijks voordeel bieden voor fietsers die immers even verderop over de Malebrug kunnen. De stichting Behoud de Eemvallei was blij omdat het leefgebied van kievit, grutto en tureluur nu niet in het gedrang komt, verklaarde secretaris Kees Koolmees. Als alternatief wordt nu een fietsbrug ter hoogte van Eembrugge overwogen, waar doordeweeks een pontje vaart maar (uitgerekend) zondags niet. Gemeente Eemnes is er een voorstander van. Bunschoten is niet op voorhand tegen. (JW)

-- door Everdien Dikken en Wim Broekhuizen Waren we in voorgaande jaren slechts incidenteel genoodzaakt de schade door derden te laten herstellen, dit jaar hebben al vijf boten de weg naar Wiersma gevonden. Dat wil in ons geval zeggen dat Wiersma een boot die hij gerepareerd heeft komt brengen en dat hij meteen weer een boot die schade heeft meeneemt. Schade aan een boot kan voorkomen, maar er zijn ook schadegevallen die onnodig zijn en die zijn voort gekomen uit onoplettendheid. We hadden de verzekeringspremie voor de vloot dit jaar zo’n 20% naar beneden gekregen, mede op basis van ons declaratiegedrag van voorgaande jaren. Met de dit jaar gedeclareerde schades - 5.400 euro! – licht korting op de premie niet voor de hand. Afstelling De afstelling van boten wordt door de afstelcommissie verzorgd. Door deze commissie wordt regelmatig de afstelling van boten gecontroleerd en zo nodig worden boten opnieuw afgesteld. Boten worden afgesteld op “verenigingsniveau” d.w.z. dat er een gemiddelde afstelling wordt gehanteerd. Voor sommige zal die afstelling wat aan de lage kant zijn en voor anderen weer wat aan de hoge kant. Het kiezen van een ander bootgewicht kan vaak een oplossing bieden. Sinds kort merken we dat een dag nadat een boot opnieuw is afgesteld, de afstelling alweer is aangepast zonder medeweten van de materiaalcommissaris of de afstelcommissie. De roeier(s) die daarna komen, vinden dan een boot waar voor hen niet mee te roeien valt. Dat betekent veel extra werk voor de afstelploeg om de boot opnieuw af te stellen. Vandaar dat sleutelen aan afstellingen verboden is voor iedereen die hier geen opdracht toe gekregen heeft van de afstelcommissie Uitzondering op deze regel zijn: [1] boten die naar een wedstrijd gaan. Bij die boten kan de afstelling worden aangepast aan de individuele roeier(s). Bij terugkomst hoort de standaardafstelling van boot en riemen daarna hersteld te zijn. Boten worden direct na een terugkomst van een wedstrijd weer correct opgeriggerd. Dit is de verantwoordelijkheid van de roeier en bij jeugd ook van de coach of instructeur [2] toewijzingsboten kunnen gedurende de periode van toewijzing afgesteld worden op de wensen van de roeier aan wie de boot is toegewezen. Is er in jouw ogen iets mis met de afstelling, zet dat in het schadeboek zodat de afstelcommissie ermee aan de slag kan.

Tai chi op Hemus Hemuslid Daan Buijs ervaart voordeel van zijn tai chi technieken bij het roeien. De balans was beter en de krachtoverbrenging was vooruitgegaan. Tai chi is een oude Chinese vechtsport die als doel heeft kracht uit de ontspanning te ontwikkelen. Tai chi maakt je bewust van de spanning en ontspanning van je spieren en dat helpt volgens Buijs om meer ontspannen in de boot te zitten.

Rolbankjes We krijgen regelmatig een klacht over piepende of hobbelige wielen. Als wij naar die klacht kijken, zien we veelal dat de slidings nooit worden schoongemaakt en dat ze daardoor vol vuil zitten. Dat roeit niet alleen beroerd, maar het versnelt ook de slijtage van zowel wielen als slidings. Vandaar de (herhaalde) oproep om telkens na het roeien de slidings en wieltjes schoon te maken. Spreek ons gerust aan op de zaken die niet goed zijn, anderzijds wij houden jullie op de hoogte van de stand van zaken in de werkplaats en open om het vlot.

niet zo

maar zo

Bij het afroeien moet je boot echt wel kennen. Maar knielen, dat is toch wat overdreven.

Je weet maar nooit met zo’n boot. Even goed controleren met z’n allen voor je je op de grachten waagt.

Hemusleden kunnen dat nu zelf ervaren bij de tai chi cursus voor beginners door Daan Buijs. Vanaf 14 november iedere donderdagavond tussen 19:30 en 20:30. Deelname is gratis.

• afgeroeid S1G1: Netty Vonk - Joke Spruit - Meike Coonen SO1: Henk de Haan - Job van Riet - Ferdy Passchier - Alke Liebich - Wim Reijers - Marianne v/d Meulen - Matthijs v/d Meulen - Ben Uittenbroek S2: Ben Uittenbroek - Bep van Norden SO2: Andries Boon - Sander Klaver - Bas de Lange Meike Budding - Anne Verbokkem SO3: Lara van den Berg - Annemarie Palmers - Marieke van Herwerden B1: Gabino Dorigo - Tjalling van Asbeck - Vincent van Rootselaar Pieter Schellekens

De Maand van Hemus pagina

november 2013

4

La grande traversée

Les Tulipes à Paris Ons geslaagde roeiavontuur in Venetië smaakte naar meer. In Brugge hoorden we over de ‘Traversée de Paris’. Roeien op de Seine klonk erg leuk, dus na thuiskomst heb ik meteen informatie gezocht. Op een uiteraard alleen Franstalige website kon je je equipe inschrijven en meteen een boot (‘yolette’) huren. We waren met z’n zessen, dus de 6e persoon schreven we in als ‘accompagnateur’. Met onze Elfstedenervaring zouden we vast wel ergens aan de kant kunnen wisselen, toch? -- tekst Juliët van Drumpt en foto’s Cisca Kruijsdijk, namens de Tulipani Zowel Annemarie als Cisca ging in het voorjaar naar Parijs en zag een snelstromende, kolkende Seine. Met m’n weggezakte VWO Frans en hulp van Google Translate heb ik toch maar een mail geschreven om te vragen of wisselen mogelijk is. En al snel kreeg ik antwoord: ‘Ok pour le changement d’un rameur pendant la randonnée. Il montera dans un bateau moteur et il fera le changement sur l’eau.’ Briljant! Gewoon met een motorbootje meevaren, onderweg foto’s en filmpjes maken, en dan wisselen op het water. Veel beter dan koukleumen op een donkere kade. Ondertussen regelde Annemarie een hotel in Boulogne-Billancourt: op loopafstand van de roeivereniging en vlakbij een metrolijn naar het centrum van Parijs. De oranje hoedjes en plastic tulpen werden klaargelegd, naast ducttape, tieraps, moertjes en roeikleding. On y va! Canal Saint Martin Op zaterdag werden we ’s ochtends al verwacht op de roeivereniging om de borg te betalen (500 euro!), de boot op te riggeren en de laatste informatie te ontvangen. Ook kregen we mooie turquoise roeishirts. Een Franse maat M is helaas niet vergelijkbaar met een Nederlandse, dus na veel ruilen kwamen we bijna allemaal op een maat L of XL uit. De gehuurde yolette blijkt een soort B4 te zijn. Van de Franse roeibond en in onberispelijke staat. De andere Nederlandse ploegen (20 in totaal) hadden eigen C4-en of Wherry’s meegenomen. Naast Frans en Nederlands hoorden we ook Amerikaans, Spaans, Duits, Vlaams en Portugees om ons heen. Rond de middag gingen we met de metro naar station République en vonden een geweldig lunchtentje langs Canal Saint Martin. Van daaruit hebben we door verschillende arrondissementen gewandeld. Cisca liep er als enige fashionable bij met haar killer heels, maar ik geloof dat de rest niet echt spijt had van de keus voor degelijke stappers. Behoorlijk vermoeid gaan we op zoek naar een restaurant. De Tripadvisor app leidt ons naar reeds volgeboekte bistrots, maar op het gevoel van Colette vinden we ‘Chez Rosito’, een gezellig Corsicaans restaurantje. La Traversée de Paris et des Hautsde-Seine Een minpuntje van deze roeitocht:

ons vanaf de kades en vanaf de bruggen. We varen om Île de la Cité en Île Saint-Louis heen en varen op een relaxed tempo om goed om ons heen te kunnen kijken. Ondertussen wacht Cisca nog steeds bij de vijfde brug na de Eiffeltoren, want het blijkt dat haar bootje daar blijft liggen totdat het hele spektakel afgelopen is. Het is bijna onmogelijk om Cisca chagrijnig te krijgen, maar dat is nu gelukt. Ze krijgt het gelukkig voor elkaar dat ze mag overstappen op een bootje dat wel rondom Île Saint-Louis gaat varen. Zo kan ze toch nog wat sfeervolle filmpjes maken.

de wekker ging zondag om 04:30 uur. We gaan naar de roeivereniging nadat we onze auto’s hebben bevrijd uit de parkeergarage. Daar moest weer een goed woordje Frans aan te pas komen! Het beloofde ontbijt blijkt ook erg Frans: één croissant plus thee of koffie. Je kunt toch niet roeien op één croissantje? Gelukkig hebben we energierepen en koeken bij ons om wat meer calorieën binnen te krijgen. We bevestigen plastic tulpen aan de waterkering. Daarna brengen we de boot met behulp van een chariot naar het vlot. In het donker liggen we te wachten op de start. Zou het net zo’n harde knal zijn als bij de Vogalonga?

Na een bescheiden startschot beginnen we te roeien. “Light!” “Ultralight!” “Houden!!!” De eerste kilometers gaan langs een eiland in de Seine waardoor het roeiwater erg smal is. En het is nog hartstikke donker. En we starten met 208 boten tegelijkertijd. Eigenlijk valt het nog mee dat we geen gekraak en gegil horen. Sabine stuurt ons vaardig door de chaos. Na een paar kilometer durft ze zelfs af en toe een filmpje te maken. “De Eiffeltoren!” We kijken om en zien inderdaad het silhouet. Het lijkt helemaal niet ver meer, daarom wisselen slag en stuur van plek. Het is bijna licht en we naderen het

centrum van Parijs. “Holland!” horen we van een van de bruggen. Een aanmoediging van jongens die net uit de kroeg komen. We hebben bij de vijfde brug na de Eiffeltoren afgesproken om te wisselen met Annemarie. Zij heeft het eerste deel van de tocht meegevaren met een van de vele begeleidende motorbootjes. De wissel verloopt goed. Cisca heeft het kortste strootje getrokken en zal het tweede deel van de tocht filmen vanaf de motorboot. We varen nu onder de prachtige, bekende bruggen van Parijs door: de Pont des Arts (met de slotjes) en de Pont Neuf. Het is nog steeds vroeg, dus slechts enkele toeristen bekijken

Eenmaal met de stroom mee roeiend, gaat de tocht erg snel. Bij de Eiffeltoren blijven we even stil liggen om te genieten. Veel andere ploegen doen dat ook, sommige onder het genot van een glas wijn of champagne. Goede tip voor ploegen die deze tocht ook willen gaan maken. Na deze stop en nog een laatste stuurwissel roeien we door naar de roeivereniging. Als een van de eerste ploegen komen we daar aan. We worden door een heleboel vrijwilligers geholpen met het tillen van de boot op de chariot. Nadat de boot op zijn plek is gelegd, wordt de chariot meteen weer naar het vlot gereden voor de volgende boten. Super goed geregeld! Paella à la française Bij de voordeur van de roeivereniging staan inmiddels een heleboel pannen met paella klaar. Pannen met een doorsnede van minstens een meter met gamba’s op de rand! Dat ziet er heerlijk uit. Snel douchen en dan aansluiten in de rij. Naast de paella krijgen we ook nog een glaasje rosé, een flesje water, een fruitsalade en yoghurt. Dat maakt het karige ontbijt meer dan goed. We schuiven aan aan de lange tafels waar ongeveer 1000 roeiers genieten van het eten en nagenieten van de roeitocht. Les Tulipes, dat zijn Annemarie Kamp, Sabine Groenendijk, Colette van het Schip, Annemarie Palmers, Cisca Kruijsdijk en Agnes van Uitert

De Maand van Hemus pagina

november 2013

5

Technische Tip van De Maand:

Nog meer roeikwaliteit

Rustig Rijden

Masterclasses

Als je oprijdt verplaats je je gewicht in tegengestelde richting aan de vaarrichting. Dat remt. Vooral als je het heel snel doet. Rijd je rustiger, dan kan de boot de snelheid beter vasthouden die je haar met de haal hebt gegeven. Ze loopt dan voelbaar beter door.

De Roeischool organiseert deze winter op verschillende zaterdagen weer masterclasses, speciaal voor beginnende roeiers. Maar ook roeiers die al langer lid zijn, zijn welkom om hun techniek uit te breiden en het begrip te verdiepen.

-- door Leonie Walta

-- door Suzanne Heijbrock

Als je snel wilt varen moet je dus niet te snel weer naar je volgende haal willen, dat werkt zelfs averechts, ook al omdat je onvoldoende ontspanning pakt. Het is dan niet meer mogelijk om een goede sterke haal te maken: en daar haal je nou juist je snelheid uit. Doe je weer te lang over het rijden, dan ga je natuurlijk ook langzamer. Het is de kunst om te zoeken naar het goede ritme: de verhouding tussen haal en recover.

Tijdens de masterclass leer je wat nieuws op het gebied van techniek, kom je andere roeiers tegen en maak je kennis met nieuwe onderdelen van de roeisport zoals boordroeien. Alle onderdelen worden begeleid door enthousiaste en ervaren leden van Hemus. Iedere masterclass heeft een thema. Op 12 oktober kwam het ‘scullen’ aan bod. Tijdens een klein circuit zijn we dieper ingegaan op het scullen, zoals houding in een specifiek onderdeel van de haal. We begonnen op de ergometer, waar iedereen om de beurt de kans kreeg zichzelf ‘live’ terug te zien door middel van een camera met beamer. Op deze manier voel je niet alleen wat je doet, je ziet het ook direct! Wat op de ergometer werd geleerd, werd daarna in de bak en uiteindelijk in de boot verder in praktijk gebracht.

Ook als je niet per se snel wilt varen is het aan te raden om rustig te rijden. Je hebt meer ontspanning, de boot glijdt mooier door, en dat voelt alles bij elkaar gewoon een stuk prettiger. Hoe? Tel tot vier tijdens het roeien 1 op de inpik, 2 op de uitpik, en 3 en 4 tijdens de recover. Dan heb je al een aardig ritme te pakken. Probeer het rijden nog wat te rekken door ook eens tot 5 of 6 te tellen.

Op 16 november kun je deelnemen aan de masterclass boordroeien. Het is nog steeds roeien, maar toch heeft boordroeien zijn eigen techniek en basisprincipes. Deze leggen we uit in de bak en hier kan je ze ook oefenen. Daarna krijg je de kans op een keer in dat grote blauwe ding in de loods te varen: de Acht. De bemanning bestaat uit een ervaren stuurman en vier ervaren boordroeiers, aangevuld met telkens vier masterclass-deelnemers.

Rijd rustig weg Zorg dat je een beetje spanning in je benen houdt tijdens het wegzetten en inbuigen. Laat dan de spanning los en je ziet dat je vanzelf naar voren glijdt, een gevolg van de enigszins aflopende slidings. Je hoeft dus niet al te veel moeite te doen voor het rijden, dat gaat bijna vanzelf.

Volgend jaar op 18 januari is het onderwerp ploegenroeien. Wat komt er kijken bij het roeien in een ploeg? Bij de masterclass scullen keken we vooral naar de individuele roeier, bij deze masterclass ligt het accent op de ploeg in zijn geheel. Wat is binnen de ploeg bijvoorbeeld de beste opstelling in de boot? Hoe zorg je dat je echt samen als één ploeg gaat roeien? Ben je lid van een ploeg, neem jouw ploegmaten dan mee naar deze masterclass! Ben je alleen of kunnen jouw ploegmaten niet komen, kom dan alleen en vormen we ter plekke een ploeg.

Oefen dit bijvoorbeeld in de derde-stop-oefening: je stopt de roeibeweging na wegzetten en inbuigen even om op aangeven van de stuurman of slag weer verder te gaan. En niet stiekem versnellen daarna natuurlijk! Dan komt de boot alsnog stil te liggen. Uit de praktijk Als de boot wat stilvalt door een windvlaag of in een bocht, zijn roeiers geneigd om zo snel mogelijk weer naar de volgende haal te willen om de boot op gang te trekken. Doe dat niet, maak je halen netjes af en blijf stoïcijns hetzelfde ritme varen. Het komt vanzelf weer goed.

Op 8 februari is er een tweede masterclass over scullen. Deze masterclass is nagenoeg gelijk aan de masterclass van oktober maar we gaan nu dieper in op de techniek. Heb je wat opgestoken van de eerste masterclass? Heb je naar aanleiding hiervan vragen? Dit is het moment om ze te stellen! 15 Maart tot slot is een reservedag. De afgelopen jaren zijn er masterclasses uitgevallen in verband met vaarverbod bij vorst of harde wind. We houden er rekening mee dat dit komende winter weer zo is. In dat geval schuiven de masterclasses door en maken we gebruik van de reservedatum.

Onderlinge wintercompetitie

De masterclasses worden georganiseerd op zaterdagmiddag op de genoemde data van 14.30 tot 16.30 uur.

Hemus Driekwart Als het een lekker zachte winter wordt, kunnen we gewoon doorroeien. En dan kan ook de Hemus Driekwart weer gehouden worden: drie keer om het hardst de 2 kilometer van Malebrug naar Driesluizenbrug roeien. -- door John van de Coevering Het zijn wedstrijdjes voor alle leeftijden en alle boottypen. Het maakt niet uit hoe ervaren je bent. Ben je dit jaar lid geworden en afgeroeid? Doe dan gewoon mee in een C-boot! Je moet drie van de vier data meedoen om in het eindklassement mee te tellen. Dit zijn de data: - 30 november 2013 - 14 december 2013 - 18 januari 2013 - 8 maart 2014

Kijk verder op hemus.nl/driekwart. Daar kan je je ook opgeven.

Je kan per masterclass kiezen of je meedoet of niet. Als je wil meedoen met de masterclass, is het fijn als je je vooraf opgeeft. Zo weten wij hoeveel mensen wij kunnen verwachten en hoeveel instructeurs/begeleiders aanwezig moeten zijn. Coach Tineke Lanning volgt geconcentreerd haar pupil bij het afroeien. foto Ank Verrips

Je kan je opgeven door een e-mail te sturen aan Suzanne Heijbrock via [email protected].

Dit stukje roei-Dada werd gevonden in de kleedkamer, na de Eemhead.

De Maand van Hemus pagina

november 2013

6

Nieuws vanuit de Stichting

Te gast op de Eem

Twee dagen na de heftige regenval van 13 oktober namen de Gedeputeerde Staten van de Provincie Utrecht het dijkverbeterplan voor de Eem en Zuidelijke Randmeren aan. Dat was de laatste bestuurlijke laag die wat moest vinden van het plan waar de dijkverlegging voor het Huis van de Watersport onderdeel van uitmaakt. Weer een mijlpaal dus.

Acht Isala-roeiers togen op 31 juli vanuit Zutphen naar Amersfoort met als vooruitzicht een roeitocht over de Eem. Geen tocht tot onder de A1, maar deze keer verder richting het oude gemaal Eemnes.

-- door Marco van der Eijk, Stichting Huis van de Watersport

In een wat grijze ochtend die op het eerste gezicht niet veel goeds in petto leek te hebben, vertrokken we om acht uur vanaf ons botenhuis richting Amersfoort. Daar aangekomen klaarde het weer op. We werden allerhartelijkst ontvangen door de Hemusleden Diet Huygen en Arnold Hanou. Na wat koffie en koek en nog een presentje van RV Isala aan Hemus voor al hun bemoeienissen en voor de vriendelijke ontvangst, stapten we in de klaarliggende boten. Met Diet als stuurvrouw van C4 de Maatweg en Arnold als stuurman van de Hete Choco, roeiden wij het industriegebied van Amersfoort uit. Met een beetje tegenstroom en wat zijwind richting Soest en Baarn. De Eem is op haar mooist buiten de Amersfoortse bebouwing. Buigend riet, frisse bries, zo'n 24 graden, met boven ons voortjagende witte wolken in een af en toe blauwe lucht. In de weilanden hier en daar koeien en schapen, waterkippen in het riet. Hollandser kon het niet.

De eerste voorbereidingen gaan getroffen worden om de dijk na het stormseizoen, dat zich inmiddels serieus aan het aandienen is, te gaan verleggen. Half december zullen bomen gekapt worden. Niet alleen overigens voor de verlegging van ‘ons’ stukje. Het kappen van bomen die in een storm gevaar kunnen vormen voor de dijk is onderdeel van het verbeterplan. Overigens wordt de bomenkap gecompenseerd door op andere plaatsen, onder andere in Coelhorst, nieuw bos aan te planten. Elders komen twee hectaren bosjes en riet. De bomenkap moet zijn afgerond voordat in maart het broedseizoen begint. In april kan dan met de dijkverlegging worden begonnen. Daarnaast zal binnenkort een schop de grond in gaan om de veelbesproken kabels te gaan verleggen die opzij moeten om niet onder de verlegde dijk terecht te komen. Naar het zich laat aanzien vallen de kosten hiervoor wel mee, maar het blijft een forse aanslag op de begroting. Over de begroting gesproken: aan de hand van het rapport dat de Stichting Waarborgfonds Sport opstelde over onze plannen, zijn goede afspraken gemaakt met een bank over de financiering, waardoor we nu precies weten waar we in elk geval tot en met 2019 aan toe zijn voor wat betreft rente en aflossing. Dit betekent dat de Stichting de begroting voor de komende jaren met veel zekerheden kan opstellen en kan bepalen wat de gebruiksvergoeding moet zijn die Hemus zal moeten betalen. Het bestuur van Hemus heeft het stichtingsbestuur uitgenodigd om op de ALV de gebruiksvergoeding te komen onderbouwen. In hoeverre over de gebruiksvergoeding BTW betaald zal moeten worden en tegen welk tarief is nog niet volledig zeker. Sinds begin dit jaar is de stichting hierover in overleg met de belastingdienst, maar veel duidelijkheid heeft dit nog niet opgeleverd. Belangrijk is de vraag of de diensten die de stichting verleent vallen onder het verhuren van onroerend goed of onder het gelegenheid geven tot sportbeoefening. Dit hangt mede af van de aanvullende diensten die de stichting aanbiedt, naast de accommodatie zelf. Wanneer de stichting aan de vereniging ook boten aanbiedt als onderdeel van de dienstverlening, is het logischer om te concluderen dat het gaat om het gelegenheid geven tot sportbeoefening. Omdat de casus niet op zichzelf staat, heeft de belastingdienst de nodige tijd uitgetrokken voor de beoordeling. Inmiddels heeft het stichtingsbestuur een aantal scenario’s in kaart gebracht en ligt er een pakket aan maatregelen klaar voor alle denkbare situaties. Gek eigenlijk. Het is herfst, maar als ik denk aan alles wat er de komende maanden allemaal al gaat gebeuren voor de nieuwbouw, dan krijg ik gewoon lentekriebels.

Vrolijke Murphy In het dagelijks leven voorzichtig en opgewekt, zet Hans Veenstra voor de nieuwbouw zijn donkerste bril op en beschouwt de onderneming vanuit Murphiaans perspectief.

-- door Ton de Haas

Jarige Bij roeivereniging De Eem in Baarn legden we aan voor drank en versnapering. We hebben BWV de Eem gefeliciteerd met hun 90-jarig bestaan en als aandenken ons digitale Isala-vaantje overhandigd. Deze heugelijke gebeurtenis is met diverse foto's voor de eeuwigheid vastgelegd. Roerdomp Hierna vertrokken we richting het Gemaal Eemnes. Na de A1 te zijn gepasseerd kwamen we in het poldergebied tussen Eemnes en Spakenburg. De wind kreeg hier vrij spel. Af en toe schoten vogels op. Plotsklaps zag ik een bruinachtige reiger voorbij vliegen, ik herkende een roerdomp. Zelden zie je deze vogel vliegen. Je kunt hem/haar wel horen. Het dreunende geluid van de roerdomp houdt het midden tussen dat van een loeiende koe en een misthoorn. Typisch een vogel die zich in moerassig land als deze polder ophoudt. Roei-primeur bij het gemaal Zo tegen half een legden we aan bij het gemaal Eemnes, klauterden op de kant en aten en dronken wat. De heren van de Historische Kring Eemnes stonden al klaar om uitleg te geven over historie en werking van het gemaal. We keken in oude stoommachines van o.a. Machinefabriek Pannevis uit Utrecht en kregen voorlichting via een filmpje van Klokhuis over waterhuishouding en de werking van het gemaal. Waterschap Vallei en Veluwe kan trots zijn op dit gemaal en de degelijke uitleg die door vrijwilligers wordt verzorgd. Wij blijken de eerste roeiers te zijn die vanuit Amersfoort roeiend dit gemaal aandeden. Stramme benen Zo tegen tweeën togen we weer richting Amersfoort. De wind was flink toegenomen en na een uurtje roeien met veel zijwind kwamen we weer aan bij De Eem in Baarn. We strekten de benen daar een beetje en velen begonnen last te krijgen van wat zure benen. Wat stram gingen we toch de boten weer in en zo tegen vijven legden we aan in Amersfoort. Iedereen heeft genoten van deze roeitocht over de Eem en het gastvrije onthaal door roeiclub Hemus. Hulde aan Hemusleden Diet en Arnold voor organisatie en begeleiding. Een echte aanrader voor alle Isala-leden om zo'n tocht eens mee te maken.

Hans Murphy

-- door Hans Veenstra De bouw van ons nieuwe roei-onderkomen komt steeds dichterbij. Nog eventjes een stukje dijk laten verleggen, en de spade kan de grond in. Bij de voorbereidingen voor de bouw wordt gebruik gemaakt van allerlei specialisten. Als onderdeel van die voorbereidingen is het goed eens te rade te gaan bij een specialist die ons kan waarschuwen voor problemen die we bij de bouw kunnen tegenkomen. Die specialist is Murphy. Hij heeft namelijk vastgesteld, en tot wet verheven, dat als er iets mis kan gaan, dat ook zeker zal gebeuren. Voor de bouw van het clubhuis kan dat als volgt uitpakken: Als een specificatie in een opdracht onvolledig is, zal deze bij uitvoering altijd verkeerd worden geïnterpreteerd. De noodzaak om in het ontwerp een belangrijke wijziging aan te brengen neemt toe naarmate de bouw zijn voltooiing nadert. De mate waarin een materiaal of onderdeel leverbaar is, is omgekeerd evenredig met de behoefte aan dat materiaal of onderdeel. De overeengekomen bouwtijd wordt stipter aangehouden naarmate de noodzaak voor tijdige oplevering geringer is. Als er 50% kans is dat de bouwkosten niet worden overschreden, dan is er 90% kans dat dat toch gebeurt. Optimisten gaan ervan uit dat deze vijf problemen vermeden worden. Murphy weet dat dan een zesde probleem zich onverwacht en spontaan zal aandienen.

De Villa is 6 cm opgekrikt. Hij was scheefgezakt. Het bouwsel moet het nog even volhouden tot de nieuwbouw er is. Zo rond april 2015?

De Maand van Hemus pagina

november 2013

Langepierend door Dwarsgracht

Ploeg van De Maand

‘Sinds 1996’ Als op een doordeweekse avond de verwarming en het licht in de villa aangaan voor een kort samenzijn ten behoeve van dit interview regent het kwinkslagen en is het gekakel niet van de lucht. En dan moet de enige dame van het gezelschap nog komen. In meer gestructureerd verband bij de koffie blijkt er ook veel te vertellen over jarenlang roeien in teamverband. Met een flinke scheut Hemushistorie.

Het was een najaarsweek om binnen te blijven: elke dag regen en het hield niet op. “Ga je een toertocht roeien? Nou, veel succes dan.” -- door Alke Liebich Maar die donderdag was alles anders. Er was zelfs zon en de zonnebril kwam uit de tas. Maar eerlijk is eerlijk: ook de paraplu; voor een klein buitje. Laat ik bij het begin beginnen. We moesten vroeg uit de veren. Met dertien mensen: Alke, Henk, Johan, Kitty, Marieke, Nadine, Pieter, Ria, Tineke, Wim, Lucas, Andries en Anoush zijn we in drie auto’s om acht uur vertrokken richting Steenwijk. Maar eerst hebben we Kitty Meulenbeld toegezongen, een van onze ‘reisleiders’. Zij was jarig en vond de toertocht op de Weerribben een mooie invulling van die dag.

-- door Ellen van Leeuwen Hoe zijn jullie als ploeg ontstaan? We roeien sinds april 1996. Marco en Jacqueline zijn van het eerste uur, een paar jaar later sloten Niels, Ruud, en John zich aan. Michiel en Peter vormen de jonge tak maar roeien ook alweer langer dan zes jaar mee. De groep was eigenlijk wat groter, echter door blessures en verhuizingen hebben enkele leden moeten afhaken. Jacqueline is nu nog de enige vrouw, maar vermaakt zich prima op boeg, en is een constante factor in bijvoorbeeld het organiseren van barbecues in haar tuin. Met zeven leden hebben we een ideaal aantal om altijd een gladde vier mee te vullen, de Armando is onze favoriete boot.

De ploeg bij de Elfstedentocht van 2008. Vlnr: Niels Hamberg, Michiel Evers, John van de Coevering, Peter Froon, Mirjam van den Hoorn (invaller), Jacqueline Broeshart, Marco van der Eijk. Op de voorgrond Ruud Padt.

Roeien jullie regelmatig? Zeker. Elke zaterdagmorgen om acht uur staan we paraat en in de zomer roeien we ook op de dinsdagavond. Bij heel slecht weer of onduidelijke mist wordt er rond zeven uur nog wel eens heen en weer gebeld en gesms’t, maar altijd roept er dan iemand ‘mietjes!’ en staan we allemaal weer op het vlot. ’s Ochtends vroeg is fijn, de boot ligt snel in het water, geen gedoe op het vlot, de Eem is vrijwel leeg, want geen plezierjachtjes, en de koffie bij terugkomst altijd vers. We hebben dan allemaal wel een grote mond, maar we roeien geconcentreerd door en laten ons graag coachen. Fanatiek maar gezellig, dat is ons motto. Peter houdt met sportstracker de statistieken bij, die Marco vaak later op de dag in de Hemuscloud voorziet van analyses over fatale snoekmomenten en onverwachte snelheidsrecords. Door alle jaren heen is onze snelheid eigenlijk constant gebleven, dus mocht de spierkracht iets zijn afgenomen, dan is onze techniek toegenomen…

Roeivereniging ’t Diep in Tuk bij Steenwijk was ons eerste adres. Het viel niet mee om het adres te vinden – de routeplanner was zelf ook verdwaald. Gerard (van ’t Diep) stond al klaar met de koffie. En met taart van Kitty erbij was de dag goed begonnen. Maar we kwamen natuurlijk voor het roeien. Er lag een rode loper op het vlot – niet voor ons, die ligt er altijd. Maar toch een chique uitstraling. Vier wherry’s gingen het water in, alle proviand, paraplus, jassen, telefoons en roeiers werden verdeeld over de ‘Schepers’, de ‘Slobeend’, het ‘Molengat’ en de ‘Schram’. We hebben een tocht van 34 kilometer voor de boeg! Na een paar routeafspraken deden we eindelijk waarvoor we gekomen waren: roeien. Na een uur ongeveer kwam een regenbui. Johan en de zijnen kraakten een open boothuis (zeg maar een carport voor boten) en bleven droog; de rest deed alsof het hen niet deerde. En dat was ook zo. Niet lang daarna was het droog en warm in de kerk van Kalenberg. Die was omgebouwd tot restaurant waar de chocomel en de koffie goed smaakten. De eerste helft van het proviand werd verorberd. Opgewarmd en weldoorvoed ging het verder door de Heer van Diezenvaart naar Nederland. Er zijn verschillende stuurmanskunsten beoefend, zoals het op het water een losgeschoten roer weer op z’n plek krijgen en ook het ‘langepieren’ oftewel: het eenzijdig roeien. Af en toe ritselde het riet onder onze slagen, maar we kwamen goed vooruit. Op het Giethoornse meer hielpen we Kitty nog af van de voorraad thee, koffie en muffins in twee kleuren. We hingen met z’n allen rond een boei en zo kreeg iedereen wat hij of zij lustte. Zelfs de balance-act van stroopwafels op het blad van de riem aanreiken was gelukt. Zo maak je van een vier een acht, of een zeven, of een dertien. Pauzeren op het water gaat uitstekend.

Wedstrijd/recreatief? Er wordt wel veel geopperd om aan een wedstrijd, bijvoorbeeld nu de Lingebokaal, mee te doen, maar de laatste jaren komt het er niet zo van. Ieder jaar doen we wel met de Eemhead mee, zo ook dit jaar, maar dat hoef niet genoteerd hoor. Acht keer roeiden we de Elfstedentocht, de laatste keer in 2009 waar we als ploeg na de finish op film zijn vastgelegd. Op de foto zie je ons helemaal uitgewoond maar voldaan na de finish.

En dan moesten we weer door, nog twaalf kilometer te gaan: langepierend door Dwarsgracht, de Thijssengracht door en uiteindelijk het saaie Kanaal Beukers-Steenwijk uitroeien tot aan ’t Diep. Een zachte landing op de rode loper en alle kruimels uit de boten vegen. Op weg naar huis was iedereen moe en voldaan na een geslaagde dag op het water.

Wat is kenmerkend aan jullie team? Toen we begonnen kregen de meesten net kinderen of settelden zich in Amersfoort. We hebben elkaars kinderen dus zien opgroeien en daarmee veel met elkaar meegemaakt. Inmiddels kunnen we twee achten vullen met snuiters, dat is natuurlijk erg bijzonder. Verder is de verwevenheid met de vereniging hecht. We hebben verschillende fasen van nabij meegemaakt. In 1998 spijkerden we nog extra platen tegen De Geus, een oude boot die destijds als clubhuis diende, we zagen hem korte tijd later in vlammen opgaan, we vergaderen veelvuldig in deze ‘Villa’, en zien uit naar nog veel meer mooie Hemusontwikkelingen waaronder ook de nieuwbouw. Klinkt als behoorlijk betrokken… Er draait altijd wel iemand mee in een commissie van de vereniging. De afroeicommissie, de nieuwbouwcommissie, roeischool, de sponsorcommissie, de lustrumcommissie, zojuist is een nieuwe jeugdcommissie met John opgetuigd, noem maar op. Dus je komt elkaar veel tegen, dat maakt de band echt hecht. Grote kans dat we over twintig jaar nog samen roeien. Dan mag je ons weer komen interviewen! Nawoord Omdat de Hemus Driekwart nog niet georganiseerd bleek, worden onder het afwassen van de koffiekopjes daarover de taken nog even verdeeld: “als we per tweetal allemaal een keer de tijden invoeren, dan kunnen de wedstrijden toch gewoon van start gaan? Akkoord, dan is dat geregeld”.

7

CABRI C ABR RI

GRAFISCHE G RAFISCHE M MEDIA EDIA BBEDRIJVEN EDRIJVEN RK INTWEER DRUK- EN PRIN s

‘Sinds 1996’ in actie tijdens de Eemhead. Van boeg af Marco, Ruud, Niels, Peter en Jacqueline. Foto: René Uitham

rk Flyers r Printwe Poste Bri rieef efpapie Folders ie r r r aaleenndeers Kalende locs es e rs K Bureaub SSets Brochur ekaar tjes Stick et ets geenn nge igiinng t oddig Verslagen V erslage l en Visit n Mappen Uiitn U e d la l b s g n in renig Vere nnveloopp ppeen rukwerk EEnveloppen Familied

ITAAL IGIT OFFSETT - DIG

Drukkerij Cabri

Drukkerij Fokker

Drukkerij Drukke erij Stampij

Goudstraaat 8 Goudstraat 8211 AP Lel Lelystad ystad T 0320 28 53 10 E ca [email protected] [email protected] www.cabri.nl www w.cabri.nl .

W Wallerstraat allerstraa a at 127 3862 CN Nijkerk T 033 245 38 37 E inf [email protected] [email protected] www www.drukkerijfokker.nl .drukkerijfokkerr..nl

VVan an Galenstraa Galenstraat at 95 3814 RC Amers Amersfoort sfoort T 033 479 07 91 9 E inf [email protected] [email protected] www www.drukkerijstampij.nl .drukkerrijstampij.nl

De Maand van Hemus pagina

november 2013

Rivierschrijver slaat weer toe

Afroeien: een momentopname

Gelijk een nat pak Om aan de grote vraag naar afroeien tegemoet te komen is de afroeicommissie na de zomer begonnen met extra afroeiavonden. Redacteur en roeicoach Ank Verrips ging er kijken.

Ruim zes jaar na de geschiedschrijving van de Eem heeft hobbyauteur Koos Termorshuizen nu ook De Rotte beschreven.

-- tekst en foto’s Ank Verrips

-- door Jos Wassink

Het afroeien is een momentopname maar voor de meeste roeiers voelt het toch als een soort examen. Er wordt naar je gekeken en ingezoomd en dat is spannend. Veel roeiers zien op tegen de speciale verrichtingen, zoals het aanleggen, strijkend aanleggen en het strijken in een rechte lijn. De leden van de afroeicommissie noemen echter een paar andere dingen die ze ook heel belangrijk vinden. Cisca Kruijsdijk: ”Ik vind het belangrijk dat roeiers veilig roeien en dat ze zo roeien dat ze niet na een maand zijn uitgeroeid vanwege blessures.” Jensen Visser: “Ik kijk naar het haalbeeld, of er een beetje stevig geroeid wordt, met alle handelingen juist, in de juiste volgorde.” Hetty Visee wil graag zien dat de roeier een beetje zekerheid uitstraalt en de boot beheerst.

Volgens de Havenloods, het Rotterdamse huis-aan-huisblad, is Koos, die in Rotterdam geboren en getogen is, ‘levenslang gefascineerd door de Rotte.’ Ja hoor, zei Koos op de presentatie van zijn nieuwe boek, maar ook door De Eem, De Rijn, Hemus, Zwitserland, zijn familie en zijn zaak. Zo kennen we hem ook: snel, veelzijdig en productief. Dankzij de hernieuwde samenwerking met vormgeefster Amanda Bosman (ex-Hemus) is het boek ‘De Rotte – van Wilde Veenen tot wereldhaven’ echt een zusterboek geworden van ‘De Eem – verborgen rivier’. Hetzelfde kloeke formaat (240 bladzijden) met een opmaak in breedbeeld zodat het wat moeilijk in de boekenkast past, maar des te beter op de leestafel. Net als de Eem is ook de Rotte 18 kilometer lang van modderige oorsprong tot de (voormalige) monding. Dat nodigt uit tot een zelfde aanpak als bij het vorige boek, namelijk iedere kilometer een hoofdstuk. In die hoofdstukken vervlecht Koos soepel informatie uit kaarten en archieven met actuele ontwikkelingen en interviews met betrokkenen. De foto’s zijn vaak verrassend waarbij historische prenten en recente foto’s van alle jaargetijden elkaar fraai aanvullen.

Ferry Passchier roeit af in C1 en is laconiek. “Je moet het gewoon even doen.” Coach Tineke Lanning staat erbij en legt uit waarom het inbuigen een beetje lastig is voor Ferry. Tineke lacht: “Een veel voorkomend probleem bij mannen, stijfheid in de onderrug.” Maar de uitslag is positief, Ferry is geslaagd, ondanks het matige inbuigen. De coach van de C2 met nieuwe leden Netty Vonk, Joke Spruit en en Meike Coonen had wel wat meer geduld nodig. De roeiploeg werd uitgebreid aan de tand gevoeld in alle rollen. Boeg, slag, stuur, het kwam allemaal aan bod. Er leek geen einde aan te komen in de regen, terwijl de ploeg toch keurig in het Sasje zat. Maar ook hier, positief resultaat en de coach liet nog even weten dat het C-bootniveau bij Hemus “best heel redelijk” is, gezien zijn recente ervaringen met gasttoerroeiers van een andere vereniging.

8

Sander Klaver en Hetty Visee

Sander Klaver begon goed. Meteen een nat pak, al bij het instappen. Gelukkig buiten beeld van de commissie. Hetty vroeg aan Sander of hij eens netjes voorbij kon roeien en dan halend wilde aanleggen. Misschien had coach Ank Verrips toch een paar steken laten vallen, want Sander wist het verschil tussen halend en strijkend aanleggen niet meer. De skiff werd keurig strijkend ingeparkeerd, maar dat was niet de opdracht. Gelukkig, dacht Sander, is dat alvast geweest. De afroeicommissie nam hier echter geen genoegen mee en Sander mocht ook nog even laten zien dat hij wist wat halen was. Gelukkig met goed resultaat, ook geslaagd. Maar wel met het advies om af en toe nog onder de vleugels van z’n coach te gaan varen om het haalbeeld verder te perfectioneren. Dat is het belangrijkste. Het afroeien is een momentopname. Coaching houdt niet op bij het behalen van een nieuwe aantekening. Veiligheid voor de roeier en het materiaal staat bovenaan, daarna komen bootbeheersing en haalbeeld, maar elke roeier houdt punten die voor verbetering vatbaar zijn. De slechtste roeier is de roeier die zich niet meer presenteert en niet meer open staat voor een aanwijzing, en doet wat hij of zij al jaren doet.

Hemus als toeristenattractie Op de natste dag van het jaar reed een aantal Hemusleden naar Amsterdam om mee te doen aan de jaarlijkse grachtentocht. Stiekem hoopten ze dat de tocht zou worden afgeblazen. Maar niks hoor. -- door Welmoedt Huijgen Op naar Amsterdam, naar zo`n strakke roeivereniging aan de Amstel waar ik alleen nog maar langs gelopen ben. Regenpak aan. Niet lullig doen nu en gaan. Even later: Ik vind het geweldig!! Kan mij die regen en de wind schelen. Sterker nog, ik heb vanaf dat moment het gevoel dat we ons daadwerkelijk in een openluchtmuseum begeven. Ik zie plekjes van Amsterdam die ik nog nooit gezien heb. En waar je eigenlijk ook helemaal nooit komen kunt. Prachtige grachtenpanden allemaal vanaf het water gezien. Grappige “watertuintjes” aangelegd door bewoners denk ik. En dan die woonboten. Eindelijk kan ik eens lekker ongegeneerd naar binnen kijken. Want tja, wij stoere roeiers zijn er nu eenmaal. Een korte stop voor koffie met appeltaart in een echt oud Amsterdams café. Helemaal in stijl.

“Het is een levende geschiedenis”, vond burgemeester Van Vliet van de gemeente Lansingerland. Hij sprak op de presentatie van het boek op 24 oktober aan de Willem-Alexander Baan. “Veel van dit soort boeken gaan over de geschiedenis, maar dit boek dat gaat over ons.” De locatie was voor een roeier goed gekozen. Via een slingerende dijk kom je vanuit Zevenhuizen uiteindelijk bij de roeiloods die je al van kilometers afstand ziet staan in de kale Eendragtspolder – die sinds 1759 droog gemalen is en nu ‘grappig genoeg’ aangewezen als waterberging. De 2200 meter lange Willem-Alexander Baan ligt er uitnodigend bij in de late middagzon met de stadscontouren van Rotterdam in de verte en aan de overkant de Rotte achter een groene dijk. Het water was net weer gezakt in de polder, vertelde dijkgraaf Hans Oosters van het Hoogheemraadschap van Schieland en de Krimpenerwaard. Nadat het onlangs een hele zondag lang had geregend (80 millimeter) waren ze wat blij geweest met die waterberging. Er was heel wat heen en weer gebeld om de waterpeilen op elkaar af te stemmen. Er werd geknikt en gegrinnikt in de zaal. Hier zaten 50 mensen bij elkaar die allemaal wat met water hadden, en met de Rotte in het bijzonder. Bewoners, roeiers, beambten en zelfs de Rotterdamse havenmeester. Goede kans, schat ik in, dat het Rotteboek in Rotterdam en omgeving net zo goed aanslaat als destijds het Eemboek bij ons. Intussen groeit bij Koos thuis de stapel documentatie over de Rijn, en de harde schijf loopt vol met foto’s. Het kan makkelijk weer zes jaar duren, maar ook die rivier gaat hij beschrijven: De Rijn – Levensader van Europa. Zeker, sicher, bien-sûr. Koos Termorshuizen, De Rotte - Van Wilde Veenen tot wereldhaven, Uitgeverij Waanders & De Kunst, hardcover, 240 blz., 25 euro. Zie ook www.de-rotte.nl Voor roeiers met 5 euro korting te koop bij de auteur.

Volgens mij hebben omstanders zich rot gelachen om dat aanmeren van ons. Heus niet makkelijk als je dat weinig doet. En dan zes wherry's aan elkaar zien te knopen. Helemaal de smaak te pakken gaan we verder. Grachtje in, bruggetje onderdoor. Slippend en strijkend. Totdat, opeens, zomaar, we te horen krijgen dat we ermee stoppen. Hè?!! Even bijkomen; `t ging net zo lekker. Maar ja; `t is waar. De bocht van het laatste bruggetje hebben we in 5x moeten doen. Haakse bocht; smalle brug; en keiharde wind pal op de boot. En inderdaad; daarvoor op een haar na een aanvaring met een rondvaartboot. We werden door de wind zó hard naar achter geblazen dat we het al strijkend niet redden. Maar sorry hoor;`t zijn ook wel net Amsterdamse taxichauffeurs. Kijken nergens naar, denderen door. Ok. Wij terug. Ook wel beter eigenlijk. De wherry's met z’n twintigen eruit getild. Nou, dan ben je gauw klaar hoor! Nog een maaltje met elkaar in de IJsbreker. Best honger. En ik weet zeker dat wij op heleboel toeristische films en foto`s te zien zijn. Vanaf ieder bruggetje kwam er weer een camera tevoorschijn. Wij genoten; maar zij ook. Hollandser kan het natuurlijk ook niet. Want eerlijk, welke idioot gaat met flinke regen en harde wind nou zo`n tocht maken?! -- Wij!!