#30J Mediadagboek Sven Naessens

#30J Mediadagboek Sven Naessens

/ /3 Inleiding We zijn net hashtag 30J gepasseerd. De aanloop naar de nationale staking kende één groot conflict. Niet dat van generaties, zoals men wou laten uitschijnen, maar wel van berichtgeving. Vooral de gepolariseerde manier waarop dit gebeurde was schrijnend. Als we de media mochten geloven, gingen “de stakers” enkel en alleen in het verweer tegen het optrekken van de pensioenleeftijd en het uitdoven van het brugpensioen. Nochtans waren er genoeg andere redenen die nergens aan bod kwamen. De media dient neutrale berichtgeving hoog in het vaandel te dragen en net dat was dus compleet zoek in de dagen, weken voorafgaand aan #30J. Misschien omdat de mediaboys and -girls, als dieven in de nacht, wel al overleg hadden met Quickie over hun pensioenstatuut. Wonder boven wonder kregen zij wel overleg en schrijven zij nu hoe onverantwoord het wel is dat die stakers net daar tegen

protesteren!

Ja

u

leest

het

goed,

voor

hen

wel

overleg

over

pensioenleeftijd, de opbouw en hun speciaal stelsel waarbij ze een tweede pensioenpijler opbouwen, alles was bespreekbaar voor Quickie. Als u nu de wenkbrauwen fronst dan zullen die er waarschijnlijk af liggen tegen dat u halverwege dit boek bent. Hoe kan je nu van de media inhoudelijke en neutrale berichtgeving verwachten als zij in de discussie omtrent pensioenhervormingen als eerste de dans ontspringen maar wel dagelijks schrijven dat de rest van België die hervormingen zomaar slikken moet? Bovendien, zoals eerder gezegd, er zijn nog andere eisen ook. Het gaat dus nergens in de media over een vermogensbelasting, inkomsten uit vermogen en de miljarden aan lastenverlaging die bedrijven krijgen zonder

/ /4 dat daar verplichte tewerkstelling tegenover staat. Nochtans twee essentiële eisen rond de staking. Ik vraag mij dus af hoeveel mensen weten dat ook dit zaken zijn waar de vakbonden rond gemobiliseerd hebben. Politici en werkgevers fulmineren op facebook, twitter, en overal elders waar ze platformen krijgen hoe onverantwoord de staking wel is EN dat er naast het recht op staken ook een recht op werken is. De media neemt die demagogie met graagte over. De trend voor de rest van het jaar is gezet… Benieuwd hoe de nieuwsgaring de maand na #30J zal zijn. Op aanraden van een kameraad start ik met een soort van dagboek waarin ik tracht de media een spiegel voor te houden. Benieuwd of ze er in durven kijken.

/ /5

Dagboek Het is maandag 13 februari 2012 en de eerste dagen zitten er op. Ik heb zonet bedenkingen neergeschreven bij enkele artikels van de dag. Zelf had ik dit idee vorig jaar al eens een keer, was er ook aan begonnen maar vond het toen niet klikken met mezelf. De drive was niet echt aanwezig. Toen één van mijn kameraden, Dominique Willaert van Victoria Deluxe, een tijdje terug zei dat ik dat toch moest toen, ben ik eraan begonnen. Mijn eerste week van februari 2012 heb ik doorgestuurd naar hem. Hij was enthousiast dus heb ik rustig, op dezelfde manier, verder gewerkt. Of toch geprobeerd. Maar ik zit nu aan de derde week en heb zelf het gevoel dat weken gevuld met hetzelfde concept geen goed idee is. Ik denk, hoop, ook dat de lezer aan de derde week wel door zal hebben wat het probleem is, althans wat ik voel en denk dat een probleem is. Mijn voornemen is om vier weken uit te doen en dan misschien te zoeken naar andere manieren om “leven in mediastan” te benaderen, mocht dat nodig zijn. Een tweede deel zou dan kunnen bestaan uit het kopiëren van enkele artikels en dezelfde inhoud neer te schrijven, maar dan op een neutrale manier. Misschien wel een socialistisch gekleurde manier. Ik ben er nog niet uit. Als de vier weken om zijn, zal ik aan nog enkele andere kameraden vragen wat zij er ondertussen van vinden en of ze zelf nog ideeën hebben. Het is vandaag vrijdag 24 februari. De media van vandaag zal misschien voor vanavond zijn. Het grootste deel van het werk zit er op, tijd om deze handel door te sturen en eens te polsen naar reacties van anderen.

/ /6 Ondertussen is het een week geleden dat ik gestopt ben na vier weken media volgen. Enkele kameraden hebben laten weten zich kostelijk geamuseerd te hebben met het werkje. Ik besef maar al te goed dat er ook anderen zullen zijn. De voorbije dagen heb ik nagedacht wat er mee aan te vangen, hoe nu verder? Mijn besluit staat vast. De vier weken zijn voldoende, ik ga het gewoonweg online zetten zodat iedereen, die het wil, het lezen kan. Als we immers nog enkele weken wachten dan is de recente berichtgeving al lang vervaagd en spoken er andere krantenkoppen door onze hoofden. Ook stuur ik het door binnen de vakbond, dit op aanraden van enkele kameraden. Als jij dus momenteel aan het lezen bent, veel plezier en hopelijk heb je er wat aan!

Sven

/ /7

Week 1 :Waar is het recht op werk naartoe? Maandag 30 januari 2012 De nationale stakingsdag op 30 januari ga ik overslaan. Er is zoveel, verschillende, berichtgeving geweest dat je daar alleen al een boek kan over schrijven. De dagen na #30J, daar gebeurde wel een hoop zaken die terug te koppelen zijn naar #30J. Iets wat natuurlijk niet gebeurde. Dinsdag 31 januari 2012, De Morgen: Treinen reden vorig jaar iets stipter. De

inleiding

van

het

artikel

gaat

zo:”De

stiptheid

op

het

Belgische

spoorwegennet is vorig jaar lichtjes verbeterd. Dat blijkt uit cijfers van spoorinfrastructuurbeheerder

Infrabel.

Het

stiptheidscijfer

steeg van

85,7

procent in 2010 naar 87 procent vorig jaar.” We vallen meteen met de deur in huis. Volgend bericht post ik op twitter: ”zeg wel 87% van de treinen reden op tijd, zeg niet 13% van de treinen was te laat.” Deze tweet wordt gevolgd door: ”Zeg niet 87% van de Walen werkt, zeg wel 13% van de Walen werkt niet.” De getallen zijn exact hetzelfde maar de boodschap klinkt helemaal anders. Zo vorm je dus een publieke opinie. Goed dat 87 procent van de treinen op tijd rijden, slecht dat 13 procent van de Walen werkloos is. Wat verder in het artikel staat het volgende te lezen:” In het stiptheidscijfer van 87 procent zijn alle treinen gerekend die stipt of met een vertraging van minder dan 6 minuten reden. De 22.154 afgeschafte treinen zijn niet meegeteld.

/ /8 Als die wel in rekening worden genomen, komt de stiptheid uit op 85,5 procent.” Wat gebeurt er met de treinen die meer dan zes minuten vertraging hebben? Die worden afgeschaft! Er zijn dus 22.154 treinen afgeschaft, dat zijn er 61 per dag! Bovendien lag het stiptheidscijfer in 2010 op 85,7 procent ten opzichte van 85,5 procent nu. Of heeft men ook vorig jaar die afgeschafte treinen uit de cijfers gehouden? Dat kan ik alvast niet uit het bewuste artikel halen. Goochelen met getallen? Waar blijven de vragen over treinen met zeven minuten, en meer, vertraging? De 61 treinen per dag die men afschaft? Hoeveel mensen zijn dat per dag die een trein niet zien komen, alsof het een staking betrof?! Woensdag

1

februari

2012,

Nieuwsblad:

Bij

Nokia

Siemens

verdwijnen 127 jobs. (Auteur: Dieter De Beus) Volgend stukje lezen we in het artikel: “Het is een zwarte dag geworden voor de werknemers van Nokia Siemens Networks in ons land. In Helsinki kondigde de directie aan dat er wereldwijd herstructureringen zouden doorgevoerd worden om de kosten te drukken. Daarbij zullen zowat 17.000 banen sneuvelen, dat is bijna een kwart van het totale personeelsbestand… De Duits-Finse jointventure, die structureel verlieslatend is, hoopt met de herstructurering jaarlijks 1miljard euro kosten te besparen.” Structureel verlieslatend, wat is dat voor iets vraag ik mij af? Maken die nu verlies of maken die nu winst? Even snollen op het internet.

• Donderdag 22 juli 2010, trends.knack.be: Nokia boekt 40 procent minder winst Zo gaat berichtgeving dus. Als je enkel op de titel zou afgaan dan begrijp je het schrappen van 17.000 banen maar al te goed. Als je het artikel begint te lezen misschien al wat minder. “Nokia, de grootste producent van mobiele

/ /9 telefoons, ziet de nettowinst tijdens het tweede kwartaal 2010 met 40 procent afnemen tot 227 miljoen euro.” Dan is het plots al een ander, genuanceerder verhaal. Het gaat immers over een kwartaal, niet over een gans jaar. Nog iets verder wordt de titel helemaal duidelijk: ” Tussen april en juni boekte Nokia een nettowinst van 227 miljoen euro, tegenover 380 miljoen euro tijdens dezelfde periode in 2009. De omzet ging licht hoger tot 10 miljard euro, blijkt uit het financieel rapport van de groep. Analisten hielden rekening met een daling van de nettowinst met ongeveer 30 procent.” Nokia boekte dus veertig procent minder winst, in één kwartaal, ten opzichte van datzelfde kwartaal een jaar eerder en men hield zelf rekening met 30 procent minder winst. Wedden dat, wanneer dit artikel zou gaan over toename in de winst, en de prognose was 30 procent en het resultaat 40 procent, dat de titel zou zijn: ”Nokia maakt 10 procent winst.” Maar kom, er zijn vier kwartalen in een jaar, hoe zouden de andere drie het gedaan hebben?

•

Donderdag 26 januari 2012, telecompaper.com: Omzet Nokia daalt fors in Q4, 2012 wordt overgangsjaar

In de eerste zin van het artikel kan je lezen dat Nokia maar liefst een omzet heeft gedraaid van, hou je vast, 38,7 miljard euro. De tweede paragraaf legt veel zaken bloot:” De omzet in Q4 was 21 procent lager op jaarbasis (12,65 miljard euro in het vierde kwartaal van 2010). Operationeel draaide Nokia een verlies in Q4 van 954 miljoen euro of 29 cent per aandeel. Nokia noemt de kaspositie met 5,6 miljard euro goed en stelt een dividend voor van 0,20 euro per aandeel in 2011.” Nokia heeft dus nog steeds 5,6 miljard euro in kas, ontslaat 17.000 mensen om één miljard euro te besparen MAAR stelt wel een dividend voor van 0,20 euro per aandeel?

/ / 10 Ik heb geen idee of het bedrijf hier in België geniet van lastenverlagingen, notionele intrestaftrekken of andere fiscale cadeautjes. Ik stel mij wel de vraag waarom er niet één journalist vragen stelt over die miljarden euro’s in kas, het uitkeren van dividend en het ontslaan van zoveel mensen. Wat te denken van de titels voor de artikels? Waarom schrijft De Tijd niet: ”NOKIA boekt nog steeds 227 miljoen euro winst in derde kwartaal ondanks crisis!” Waarom schrijft het Nieuwsblad niet: ”Nokia keert dividend uit en (onts)laat 127 Belgische werknemers ervoor opdraaien.” Toegegeven, die titel is er zwaar over. Het gaat immers over 17.000 arbeidsplaatsen wereldwijd. Maar in die twee titels zit wel meer informatie in dan in de titels die wij te lezen krijgen. Donderdag 2 februari 2012, GVA: Crown Cork wil sluiten in Deurne, 300 jobs op de helling. Er staat een paragraaf in het artikel waardoor ik direct gepakt wordt: ” De lagere productiekosten van Oost-Europese concurrenten zouden de aanleiding zijn van de beslissing. Dat zegt Luc Bosschaerts, sales director bij het hoofdkantoor in Zwitserland.” Dat hoofdkwartier ligt in Baar, 715 kilometer verwijderd van de afdeling in Deurne. Daar worden dus beslissingen genomen over het inkomen van mensen in Deurne. De lieve man, of hij echt zo lief is Luc Bosschaerts weet ik niet maar hij komt aimabel over op tv, komt aan het woord tijdens een interview met de redactie van de VRT. Het interview zien we in een beeldfragment getiteld: “Personeel Crown Deurne niet aan het werk.” Er staan 300 jobs op de helling maar de VRT vindt het belangrijk te benadrukken dat men daar even het werk heeft neergelegd. Luc Bosschaerts geeft toe dat het bedrijf nog miljoenen euro’s winst draait MAAR, en dan komt het, Crown Cork is een beursgenoteerd bedrijf en daarom moeten ze dus een bepaalde norm halen. Die norm halen ze niet en ze steken

/ / 11 dat op de hoge loonkost. GVA schrijft hetzelfde:” De lagere productiekosten van Oost-Europese concurrenten zouden de aanleiding zijn van de beslissing.” Waar blijft de andere kant van het verhaal deze keer? Er wordt winst gemaakt, miljoenen euro’s winst zelfs! Geen verlies mensen, nee, winst! De loonkost ligt dus niet te hoog, anders zou men verlies draaien, toch? Neen, aandeelhouders, waarvan er sommige misschien nog verder verwijderd zijn van Deurne dan de 715 kilometer van Baar Zwitserland, beslissen dat er meer te rapen valt op een ander. Dit bedrijf heeft met zekerheid miljoenen euro’s aan notionele intresten op zijn bil geslagen, aandeelhouders hebben er goed aan verdiend, vaste jobs zijn er niet gemaakt en blijkbaar worden ze dus ook niet behouden. Waarom leest de titel van het artikel in de GVA dan ook niet: ”Aandeelhouders ontslaan 300 mensen op jacht naar nog weer winst!” Er verschijnen donderdag nog twee artikels die mijn aandacht trekken.

•

Donderdag 2 februari 2012, De Standaard: Open VLD: 'Elke maatregel is bespreekbaar onder voorwaarden' (auteur: bbd)

Er moet, nog maar eens, een extra schijf van anderhalf tot twee miljard euro bespaard worden. De politici van de regering Di Rupo I overwegen hiervoor een BTW-verhoging door te voeren. Vorige week was men nog aan het nadenken om een indexsprong over te slaan. Beide “oplossingen” raken opnieuw diegenen die al zo zwaar getroffen worden. Ik stel mij ook de vraag wat de liberale voorwaarden zullen zijn voor een eventuele BTW-verhoging en waarom er nergens in de media naar wordt gevraagd?! Misschien willen ze de BTWverhoging koppelen aan de slimme index van de grootste Vlaamse liberale partij, N-VA. Een index waar de energieprijzen worden uitgehaald zodat de koopkracht van de mensen nog meer zakt telkens de index springt. Volgende week kan ik er misschien over schrijven, er was immers nog een derde artikel!

/ / 12

• Donderdag 2 februari 2012, HLN: 25.000 vennootschappen gebruikt om fiscale redenen (auteur: redactie) Uit het begin van het artikel blijkt dat bedrijfsleiders via maar liefst 25.000 vennootschappen aan fiscale fraude doen. De afgelopen weken kregen UNIZO en VBO van de media tijd en ruimte zat om te roepen hoe schandalig het wel was dat men ondernemers steeds weer koppelt aan fraude. Waarom duwen de media deze cijfers van vandaag niet onder hun neus? Hier bewijs, zwart op wit heren van VBO en UNIZO, wat is jullie antwoord nu?! Ik had het antwoord alvast graag gelezen. Maar het wordt nog straffer. De laatste paragraaf in het artikel is veruit de interessantste: ”Van de 25.578 managementvennootschappen die Graydon detecteerde, bevindt driekwart zich in Vlaanderen. Wallonië is goed voor 15 procent van die vennootschappen en het Brussels Gewest voor de rest. Als Graydon niet alleen kijkt naar de bedrijven die door bedrijfsleiders gebruikt worden, maar ook door bijvoorbeeld bestuurders, komt het aan ongeveer 45.000 vennootschappen.” Goh, hier kan je 101 titels bij bedenken. Wat te denken van: ”Ondernemers plunderen staatskas via 45.000 vennootschappen!” of misschien: ”Vlaamse ondernemers schuldig aan 75% van de fiscale vennootschapsfraude in België!” Nog straffer: “Waalse ondernemers slechts schuldig aan 15% vennootschapsfraude in België!” Benieuwd naar de reacties van het VOKA en UNIZO de dag dat de media zoiets als titel durven te schrijven. Vrijdag 3 februari 2012, De Morgen: Bekaert moest geen belastingen betalen (Auteurs: Martin Buxant en Steven Samyn) Het is vandaag al Bekaert wat de klok slaat. “Staaldraadbedrijf Bekaert, dat aankondigde 609 banen in België te schrappen, kreeg voor 17,7 miljoen euro

/ / 13 subsidies en moest geen enkele euro belasting betalen. En dat terwijl het bedrijf miljoenen winsten boekte.” In het artikel lezen we nergens hoeveel winst juist. Hoofdredacteur Yves Desmedt schrijft een opinie, getiteld “Bekaert”. Hierin schrijft hij: ”Het Bekaert Coördinatiecentrum NV maakte in 2009 en 2010 respectievelijk 25,1 en 18,4 miljoen winst. Daarop werden dankzij het systeem van de notionele interestaftrek zegge en schrijve 0 euro belastingen betaald. Bij Bekaert NV zelf bedroeg de winst 36,5 en 3,8 miljoen, en ook hier werd geen euro belasting betaald.” Het gaat dus blijkbaar om veel winst, heel veel winst zelfs. Baron de Graeve, CEO van Bekaert werd in 2010 verkozen tot manager van het jaar nadat, of is het omdat, hij twee vestigingen van Bekaert sloot in België. Je moet het maar kunnen, enkele honderden mensen van hun inkomen beroven en dan worden uitgeroepen tot manager van het jaar. Dat verhaal op zich is voor een gewone arbeider zoals ik al om van te kotsen maar het verhaal gaat zelfs nog een pak verder. Als je niet beter weet, zou je denken dat het fictie is.

•

Vrijdag 25 februari 2011, De Tijd: Bekaert krikt dividend 70 procent op (Auteur: Koen Lambrecht)

Dat is dus nog geen jaar geleden, Bekaert kent een dividendstijging toe van maar liefst 70 procent! “De geconsolideerde omzet van Bekaert groeide vorig jaar met 33,9 procent tot 3,262 miljard euro. Dat is hoger dan de 3,174 miljard die analisten gemiddeld hadden verwacht… De recurrente bedrijfswinst (rebit) ging van 257 tot 562 miljoen euro, een toename met 118,7 procent… Bekaert stelt voor over 2010 een brutodividend uit te keren van 1 euro per aandeel. Samen met het tussentijds dividend van 0,667 euro, brengt dit de totale uitkering op 1,667 euro per aandeel. Dat is 70 procent meer dan het totale dividend over 2009 (0,98 euro).” Die getallen, ze doen mij duizelen.

/ / 14 Met zoveel vingerwijzingen richting Bekaert kan een verklaring niet lang uitblijven en kijk, de manager van het jaar 2010 krijgt ook direct een platform in De Morgen, hij heeft het geld wel degelijk goed geïnvesteerd.

•

Vrijdag 3 februari 2012, De Morgen: Bekaert heeft Vlaamse steun wel goed geïnvesteerd

Baron de Graeve verdedigt zich: ”50 miljoen investeringen per jaar in ons technologiecenter in Deerlijk, 20 miljoen euro investeringen in infrastructuur.” Is er dan niemand van al de journalisten die vraagt aan Baron de Graeve hoeveel van de arbeiders hij zal tewerkstellen in dat technologiecenter? Waar blijven de journalisten die het onrechtvaardig vinden dat gemeenschapsgeld, dat dient om metallos aan het werk te houden, geïnvesteerd werd in een technologiecenter en infrastructuur in plaats van jobbehoud, of nieuwe jobs voor die metallo's? Waar blijven de vragen over de bedragen aan federale steun die het bedrijf ook heeft gekregen? U weet wel, gemeenschapsgeld. Dat van u en mij, dat van ons! De titel van het tweede artikel in De Morgen had beter gelezen als: ”Bekaert berooft metallo's van jobs en burgers van gemeenschapsgeld.” Of “Bekaert gebruikt miljoenen euro’s gemeenschapsgeld om 600 mensen zonder werk, inkomen en toekomst te zetten!”

Week 2 :Fraude, Vlaanderen vs Wallonië en ocharme de studenten! Maandag 6 februari 2012, De Morgen: Regering geeft toe aan vakbonden (Auteur: Tine Peeters) De

inleiding

polariseert

begrotingsmaatregelen:

”De

opnieuw

federale

gans

regering

het komt

debat in

rond

belangrijke

de mate

/ / 15 tegemoet aan de eisen van de vakbonden over de hervormingen van de pensioenen en de arbeidsmarkt. “Over een vermogensbelasting en regulering rond staatssteun, geld dat van burgers naar bedrijven vloeit, wordt gezwegen. Nochtans stonden die twee punten op één en twee binnen de eisenbundel van al de vakbonden. Als we de titel mogen geloven, geeft de regering toe op, bijna, al de eisen van de vakbonden. Maar daarom heb ik dit artikel niet gekozen. Het is de laatste paragraaf die mijn aandacht trekt:” In vakbondskringen valt te horen dat dit zeer belangrijke correcties zijn die we te danken hebben aan de socialistische ministers". Het zijn wel diezelfde socialistische ministers die mee aan de basis hebben gestaan van de strenge hervormingen die voor het grootste deel de werkende burger treffen. Het is een rare vaststelling te moeten lezen dat de media op zulke momenten poeslief zijn voor de vakbond en haar zogezegde socialistische ministers. Het verhaal van slagen en zalven? Begrijpe wie begrijpen kan. Op de redactie staat ook een interessant artikel. Boven dit artikel prijkt de titel: ”Onze industrie recupereert geen verloren banen.” Geert Noels is aan het woord. Bedrijven die jaren geleden zijn uitgeweken naar China blijken daar nu massaal terug te gaan lopen. In het artikel staat te lezen: ”Volgens de Duitse professor Kinkel is dat zelfs wijdverspreid. Een kwart van de westerse bedrijven die investeren in China, trekken daar volgens hem binnen de vier jaar weer weg. Dat komt door de stijgende loonlast voor geschoold personeel, het gebrek aan ethiek en duurzaam ondernemen in die landen en de hogere energie- en transportkosten. Onder meer de Nederlandse bedrijven Philips en DSM hebben zo al een hoop banen terug naar eigen land gehaald. België lijkt die trein alsnog te missen en

/ / 16 volgens Noels is dat het gevolg van verkeerde beslissingen van 10 tot 15 jaar geleden.” Die laatste paragraaf maakt de keuze van de titel interessant. Onze industrie stelt Geert Noels. Phillips en DSM zijn beide Nederlandse bedrijven en zijn teruggekeerd naar hun respectievelijke heimat, Nederland. Stel jezelf nu eens volgende vraag: welke Belgische bedrijven zijn er naar China vertrokken, zijn daar ondertussen terug doorgegaan en hebben zich elders gevestigd dan in België? Ik kan er mij geen voor de geest halen. Hoezo 'onze industrie' vraag ik mij dan af. Houdt Geert Noels hier een pleidooi voor nationalisering misschien? Een slechte lezer, of een goede lezer zoals u wil, zou pleiten voor een titel in de trend van: ”België moet dringend opnieuw investeren in eigen industrie.” In dat geval dien ik mijn mening over Noels misschien te herzien al denk ik niet dat dit zijn bedoeling is. Dinsdag 7 februari 2012, De Morgen: Zoon Roger De Clerck treft minnelijke schikking van 25 miljoen euro (bij het checken naar auteurs op 5 maart is de titel veranderd naar: ”Jongste zoon van Roger De Clerck sluit deal met fiscus voor 25 miljoen euro.) Het is een klein artikel ook al verdient het verhaal een ganse pagina. “Dominiek De Clerck, de jongste zoon tapijtenmagnaat Roger De Clerck, heeft het opnieuw op een akkoordje gegooid met de fiscus. Samen met zijn vrouw betaalt hij ongeveer 25 miljoen euro om een strafzaak tegen hen te vermijden… Enkele jaren geleden betaalde Dominiek De Clerck ook al een minnelijke schikking

om

rechtszaken

bij

glasfabrikant

Verlipack

en

bij

zijn

managementvennootschap te vermijden. Zijn oudste broer Jan betaalde in 1998 zelfs 55 miljoen euro minnelijke schikking aan de fiscus… Ook tegen de rest van de familie lopen na 21 jaar nog rechtszaken.” Nog andere rechtszaken,

/ / 17 frauderen die dan misschien frequent ofzo? Google here we come:”De Clerck + fraude”.

•

Donderdag 29 september 2011, Clint.be: Staat geeft 400 miljoen euro van Roger De Cleck op. (Auteur: KA)

Vreemd, enkel Clint.be en pagina’s van politieke partijen zoals PVDA en LSP verschijnen op de eerste pagina van Google. Ook dewereldmorgen.be verschijnt mee tussen de resultaten. Spijtig genoeg wordt dit mediakanaal nog niet echt aanvaard door de reguliere media. Clint.be staat dan weer gekend voor haar Amerikaanse manier van berichtgeving dus geef ik Google een tweede kans: ”Roger De Clerck + 400 miljoen euro”. Helaas pindakaas, weer geen artikels uit de media tussen de eerste resultaten. Maar we geven niet op, wat verder zoeken et voila, eindelijk resultaat. Bevredigend zelfs!

•

Vrijdag 30 september 2011, Het Nieuwsblad:

'Boer' Clerck kraait

victorie, maar Belgische staat geeft nog niet op (Auteur: Yves Barbieux) Het fraudebedrag bij Beaulieu wordt op 400 miljoen euro geschat. Daar werd geen eurocent van gerecupereerd, die fraude werd niet bestraft. Straffer nog, Roger De Clerck kreeg een schadevergoeding van, je gaat het niet geloven, 22.500 euro omdat het proces zolang heeft geduurd. Dat begrijpt toch niemand?! Wat ik bovendien al helemaal niet begrijp is waarom dit nergens vermeld wordt in het artikel van vandaag. Deze 25 miljoen euro gaat over fraude bij het bedrijf Ter Lembeek international. Er lopen nog tal van fraudedossiers tegen familie De Clerck en in 1998 betaalde Dominiques oudste broer Jan, ook al eens een minnelijke

/ / 18 schikking van 55 miljoen euro. Gans die familie zijn dus recidivisten, ze frauderen er op los en politiek België laat het braafjes toe. Waarom lezen we vandaag geen titels zoals: ”Familie De Clerck nog steeds op vrije voeten.” Of “Genoeg is genoeg, familie De Clerck ontspringt nogmaals de dans.” Zeg nu zelf, dat die mensen steeds opnieuw wegkomen met fraude is op zich al onwaarschijnlijk, dat wij ze hiervoor geld moeten betalen des te meer, maar dat ze hiervoor geen jailtime krijgen, is volstrekt belachelijk. Hoe voelt u zich nu als burger? Wie van ons zou KUNNEN wat deze witteboordcriminelen MOGEN doen?! Ons zou de media aan de schandpaal nagelen, voor de familie De Clecrk is men heel braaf, te braaf eigenlijk. Woensdag

8

februari

2012,

De

redactie:

Vlaanderen

blijft

investeerders lokken Je zou er zowaar overlezen, zo minuscuul is het bericht. Volgens het bericht hebben vorig jaar 174 buitenlandse ondernemingen geïnvesteerd en was dat goed voor 3.700 jobs. Het blijkt precies nogal mee te vallen die loonkost? Het zou de media sieren wanneer ze de stigmatisering rond de loonkost op momenten als vandaag onder vuur zouden nemen. Wat te denken van een titel: ”Loonkost geen probleem voor 174 buitenlandse ondernemingen.” Zo'n titel vertelt ook de waarheid en zou de discussie rond loonkost uit de polarisering kunnen trekken. •

Woensdag 8 februari 2012, Het Nieuwsblad: Leven wordt sneller duurder (dit artikel is op 5 maart niet meer terug te vinden)

Het gaat over de prijsstijging van voedsel en dergelijke. Het klopt natuurlijk wel, al is duurder ook weer relatief. Een brood van twee euro voor een

/ / 19 gepensioneerde die moet rondkomen met een pensioen van 1200 euro is immers tig keer duurder dan het brood van Dominiek, of diens boer Roger De Clerck. Zaken die aan dit probleem het hoofd zouden kunnen, misschien wel moeten, bieden zijn de heropwaardering van de index en maximumprijzen op energie om er maar twee te noemen. Ook daarin falen de media. Als Nokia, Crown Cork en andere Bekaerts in problemen komen, lezen we steevast in de berichtgeving liberale oplossingen. Loonkost moet naar omlaag, meer fiscale maatregelen… Maar waar blijven de maatregelen om te vermijden dat mensen afglijden in de armoede als er titels worden geschreven als: ”Het leven wordt sneller duurder”. Ik lees ze nergens, hoe beschamend is dat niet?

•

Woensdag 8 februari 2012, Videozone De redactie: komt er een positief antwoord uit Griekenland?

Er gaan miljarden bespaard moeten worden onder druk van Europa, mensen zien hun pensioen voor de tweede keer op rij gehalveerd worden. Bij ons zou dat betekenen van 1200 euro naar 600 en 300 euro. Dat zou dus binnen enkele maanden uw pensioen kunnen zijn, 300 euro! Is dat volgens de verslaggevers bij de VRT dan een positief antwoord? Waarom zien, lezen en horen we nergens in het nieuws de verschillen tussen de oh zo rijke reders in Griekenland en de bevolking die Europa pluimt? Denkt dan elke journalist dat lenen aan mensen die niets meer hebben, aan intrestvoeten van 16 procent en meer, dat dit helpen is? Temeer omdat men niet leent om die mensen te helpen dan wel om Europa, de euro en bovenal het rotte kapitalistische en neoliberale systeem te helpen?! Het is toch niet normaal dat de

/ / 20 media de berichtgeving rond Griekenland zo hebben aangebracht dat iedereen ervan uitgaat dat al die mensen daar zelf verantwoordelijk zijn voor wat zich daar afspeelt? Als er een akkoord uit de bus komt, volgt een stemming. Ik denk dat daar volgende week over geschreven zal worden. Benieuwd wat de koppen dan zullen zijn. Donderdag 9 februari 2012, De Morgen: Aantal universitairen zonder werk breekt record (bronvermelding bij artikel: KU Leuven) De dagen en weken voor de algemene staking op 30 januari regende het commentaren op, en over, de werklozen. Ouderen die werkloos worden moeten zich maar omscholen, er is werk genoeg. Een commentaar dat je ontelbare keren kon lezen. Niet enkel van studenten op allerlei fora, ook journalisten en hoofdredacteurs deelden die mening. Benieuwd wat die groep vindt van de eerste alinea van het artikel: ”In tien jaar tijd steeg het aantal werklozen met een hoger diploma met liefst 115 procent. Het aantal universitairen is niet alleen fors toegenomen, maar de afgestudeerden matchen ook niet met de gevraagde profielen op de arbeidsmarkt.” De afgestudeerden matchen dus niet met het profiel. Omscholen na, of tijdens, de scholing dan maar? Stoppen en studeren voor een vak met toekomstperspectieven? Dat voorstel lezen we nergens in het artikel. Het is nochtans de eerste oplossing als het gaat om ouderen werklozen, omscholing. Een nieuwe uitdaging, iets anders proberen, je leven een nieuwe wending geven. Zo omschrijft men dat als het over ouderen gaat die werkloos geworden zijn. Het artikel begint gaat verder: ”Ruim 13 procent van alle werkloze werkzoekenden heeft een hoger diploma… In Brussel bedraagt hun aandeel in de

/ / 21 totale

werkloosheidsstatistieken

nu

zo'n

17

procent

(+203

procent),

in

Vlaanderen is dat 14 procent (+119 procent), en in Wallonië 10 procent (+78 procent).” Hoe komt het toch dat zolang de werkloosheid in Wallonië hoger ligt dit steeds te lezen is in de titel van elk artikel. Althans dat is mijn perceptie. Ik probeer het even uit op Google en typ: ”werkloosheid + België”. Het eerste artikel is direct prijs.

•

woensdag 25 januari 2012, Knack :” ’Werkloos zijn wordt in Wallonië veel makkelijker aanvaard.”

Ik lees ook dat Knack afgelopen week op maandag 6 februari een artikel publiceerde getiteld: ”Fraude met werkloosheidsuitkeringen stijgt met 40 procent.” Dat trekt mijn aandacht. Het is Le Soir die de fraude met werkloosheidsuitkeringen ontdekte en publiceerde. Het gaat bovendien niet om fraude op Belgisch niveau, neen, het gaat om fraude op Vlaams niveau. Vlaamse journalisten ontgaat dus blijkbaar het fenomeen dat die fraude in Vlaanderen met 40 procent is gestegen, sterker nog, ze schrijven dat zelfs niet. Neen, ze kiezen voor een algemene titel. Een slechte lezer zou dus kunnen denken dat het gaat over fraude met werkloosheidsuitkeringen in België, een heel slechte lezer zou dat kunnen zelfs kunnen verleggen naar Wallonië. De titel zou gewoon moeten lezen: ”Vlaamse fraude werkloosheidsuitkeringen stijgt met 40 procent.” Moeilijk is dat toch niet, lijkt me. Maar kom, Knack is dus de laatste in lijn om de zoektermen België en werkloosheid te bundelen in de titel: ”Werkloos zijn wordt in Wallonië makkelijker aanvaard.” Dat het werkloosheidscijfer onder alle universitairen in België het laagst ligt in Wallonië, dat lezen we enkel de paragrafen van artikels. Zeker nooit in een titel!

/ / 22 In

het

artikel

komt

“Arbeidsmarktdeskundige

jan Jan

Denys Denys

van van

Randstad Randstad

aan hekelt

het

woord.

alvast

die

mechanismen. "Je kan wel een beetje sturen, maar ik ben daar toch niet zo optimistisch over", oordeelt Denys. "Iemand die graag psychologie wil studeren, omturnen naar een ingenieursopleiding is wel een heel grote stap." Mijn broek zakt af. Iemand die al twintig, dertig jaar aan een stuk eenzelfde job doet, of bij hetzelfde bedrijf werkt, daar eisen studenten en journalisten van dat die zich zomaar even omschoolt. Maar diegenen die studeren, voor wie omscholing het makkelijkst zou moeten zijn, die blijven nu buiten schot? Straffer nog, voor hen zou het moeilijker zijn! We zouden nog compassie moeten krijgen precies. Hoe zou men reageren op een titel zoals: ”Universitairen kiezen voor werkloosheid in plaats van werkzekerheid.” We zijn het er toch over eens dat men dit zo zou durven neerschrijven over mensen die al jaren gewerkt hebben?

•

Donderdag 9 februari 2012, De Morgen: Wallonië bestudeert extra

belasting op kernenergie

97 woorden, dat is het beschamende aantal dat een Vlaamse krant besteedt aan dit onderwerp. “De Franstalige groenen zien ruimte voor een extra nucleaire taks omdat de federale taks slechts een deel van de nucleaire rente, de winsten uit de afgeschreven kerncentrales, afroomt. De nucleaire rente wordt geschat op 1,2 miljard euro, schrijven De Tijd en L'Echo.” 1,2 miljard redenen dus om hier mee over te schrijven, de kerncentrales aan de tand te voelen, iets te doen aan zoveel onrecht. Helaas pindakaas, zeggen onze noorderburen. Het blijft windstil in Vlaanderen en de Vlaamse media. Is dat misschien het grootste verschil tussen Vlaanderen en Wallonië?

/ / 23 Vrijdag 10 februari 2012, klasse.be: een stage voor elke student Ik heb het enkel kunnen horen op de autoradio, geen idee of het op het nieuws was. Maar de VVS (Vlaamse verenging voor studenten) heeft zo haar bedenkingen bij de stages voor studenten. Op klasse.be vinden we meer uitleg, net zoals op de website van het VVS: “Een stage is pas goed als er een link is met de opleiding. Een student Journalistiek doet geen stage om koffie te zetten. Het is de bedoeling dat de student zo veel mogelijk kansen krijgt om ook echt dingen te doen die hij in zijn opleiding geleerd heeft”, zegt Horsten. Het lijkt wel het verhaal van de kapotte grammofoonplaat maar waar blijven de media met hun vragen? De rest van België, diegenen die dus al jaren werken aan de toekomst van een bedrijf en worden ontslagen of niet meer mee kunnen, die moeten zomaar elke job aannemen die ze voorgeschoteld krijgen. Maar die regel kan absoluut niet voor studenten van het VVS. Oh nee, die moeten stages krijgen die op maat gesneden zijn. Koffie zetten meneer, sorry maar daar ben ik niet voor opgeleid! Die studenten mogen eens gaan polsen bij de ouderen en vragen wat zij niet allemaal hebben moeten doen tijdens hun stage of bij aanvang van hun job. Als journalist had ik mij hier toch enkele dagen mee kunnen amuseren. Maar kom, volgende week is een nieuwe week. Benieuwd wat we weer allemaal voorgeschoteld gaan krijgen.

Week 3: Werknemers plichten, de rest recht(s)en? Maandag 13 februari 2012, De Standaard: Moordenaar Kitty Van Nieuwenhuysen krijgt invaliditeitsuitkering (11u20) (dit artikel is op 5 maart ook verdwenen) N-VA kaart dit aan en het artikel uit De Standaard begint zo: ”Galip Kurum, een van de drie moordenaars van agente Kitty Van Nieuwenhuysen, ontvangt

/ / 24 ook in zijn cel nog steeds een invaliditeitsuitkering.” Schande, grote schande zoiets. Als ik afga op de titel toch. Zou een werkloze crimineel tijdens zijn verblijf in het gevang zijn dop nog behouden ook?! Ik hoor het sommige mensen al hardop zeggen.

•

Maandag 13 februari 2012, De Morgen: Belgen frauderen uit frustratie

over het systeem (16u34) Professor fiscaal recht Michel Maus (Vrije Universiteit Brussel) heeft een boek

geschreven

met

als

titel

'Iedereen

doet

het!'.

Het

gaat

over

belastingontduiking. Verschillende kranten wijden er een artikel aan, zo ook De Morgen. Er staat een heel interessante paragraaf in dit artikel. "Een veelgehoorde reden voor belastingontduiking is de hoge belastingdruk", zegt Maus. "Nergens anders is er meer belasting op arbeid. Daartegenover staat dat heel wat zaken niet of nauwelijks belast worden, zoals vermogen en inkomsten uit vermogen. Dat zorgt voor frustraties." Herinnert u zich dat het invoeren van een vermogensbelasting één van de eisen was van de vakbonden tijdens de nationale stakingsdag op 30 januari? Eisen van net iets meer dan twee weken geleden, eisen waarrond een nationale staking werd gehouden. Een staking die toen werd verketterd door de media. Ook inkomsten uit vermogen stonden toen op de lijst van eisen. Nochtans is er niet één journalist die zich deze eisen schijnt te herinneren. Neen, vandaag kiest men ervoor om gewoon neer te schrijven wat de bevindingen zijn van Michel Maus. Men geeft hem ook de mogelijkheid om summier oplossingen naar voor te schuiven maar die oplossingen daadwerkelijk in de schijnwerpers zetten, dat zit er voorlopig nog niet in precies. Het is bovendien precies de eerste persoon die dit probleem durft te stellen. De titel

/ / 25 van het artikel dekt deels de lading maar zou toch scherper neergeschreven mogen worden. Een juistere titel, althans in mijn ogen, zou zijn: ”Belgen frauderen uit frustratie belastingsongelijkheid”. Je zou zelfs kunnen schrijven: ”Professor fiscaal recht steunt eisen vakbonden”. Of is dat iets te kort door de bocht? Misschien hadden ze het hem zelf moeten vragen, onze media!

• Maandag

13

februari

2012,

De

Standaard:

RIZIV

ontkent

dat

moordenaar Kitty ziekte-uitkering krijgt in de cel (22u12) (Auteur: bvb) Vanochtend las ik op De Standaard dus een compleet ander verhaal. Ik ga jullie

gewoon

het

volledige

artikeltje

laten

lezen:”

Het

RIZIV

ontkent

tenstelligste dat de moordenaar van Kitty Vannieuwenhuysen sinds de moord in 2007 een arbeidsongeschiktheidsuitkering ontvangt. In een persbericht ontkent het RIZIV dat Galip Kurum in de gevangenis nog altijd van een invaliditeitsuitkering geniet. Volgens het RIZIV werd Kurum erkend als arbeidsongeschikt vanaf 7 april 1999, maar kwam daaraan een einde op 22 december 2002 nadat Kurum werd onderzocht door de bevoegde medische commissie van het RIZIV. Het RIZIV betreurt verder dat door de foutieve berichten in de media onnodig leed wordt berokkend aan de nabestaanden.” Het is niet de eerste keer dat N-VA met zaken op de proppen komt die nadien compleet verkeerd lijken te zijn. In alle eerlijkheid, N-VA staat hierin natuurlijk niet alleen. Andere partijen zijn hen hier al in voorgegaan en nog anderen zullen hen waarschijnlijk volgen. Het is wel de zoveelste keer dat de media geen aandacht schenken aan het checken van bronnen en informatie. En wat krijg je dan? Om 11u20 zal zowat iedereen gelezen hebben dat Galip Kurum nog steeds een uitkering kreeg en een

/ / 26 hoop zal dat dus klakkeloos geloven ook. Toegegeven, bij het lezen van de titel “Moordenaar Kitty Van Nieuwenhuysen krijgt invaliditeitsuitkering” kwamen ook mijn haren recht omhoog. Maar nu blijkt dit verhaal dus niet te kloppen. Benieuwd hoeveel van die overtuigden om 22u12 gelezen zullen hebben dat het om foutieve berichtgeving ging. Zou De Standaard trouwens contact nemen met N-VA kamerlid Nadia Sminate om te vragen hoe ze aan die informatie is geraakt? Is het een bewuste strategie van N-VA om zo het mediacircus te bespelen

of

kreeg

Nadia

Sminate

daadwerkelijk

verkeerde

informatie

doorgespeeld? En zo ja, van wie en wat is zijn, of haar, bedoeling dan? Dat zou ik nu willen weten. Dit klopt van geen kanten en een integer journalist zou willen uitzoeken wat er verkeerd is gelopen. Ik vraag mij af of er morgen in De Standaard een artikel zal verschijnen met een titel zoals: ”N-VA informatie over de uitkering moordenaar Kitty Van Nieuwenhuysen verkeerd.” Of misschien: “N-VA kreeg bewust foutieve informatie doorgespeeld.” Ben benieuwd, al denk ik dat we daar met z’n allen niet op zullen moeten rekenen. Dinsdag 14 februari 2012, Knack: Pensioenen: taak sociale partners om ervoor te zorgen dat langer werken kan (Auteur: LOD) Het gaat, hoe kan het ook anders, over de pensioendiscussie en de enige zogezegde oplossing: langer werken. Het artikel begint zo: ”Werkgevers en werknemers moeten er mee voor zorgen dat langer werken ook effectief kan en dat oudere werknemers ook aan de slag kunnen blijven. Die oproep viel zondag in De Zevende Dag te horen tijdens een gesprek met de voorzitters van de Vlaamse partijen uit de federale regering over de pensioenhervorming.” Ik herinner mij nog een stuk nieuws van pakweg een maand geleden over 40-

/ / 27 plussers. Op Google tik even “40-plussers” in, druk op enter en het eerste artikel is meteen het juiste.

• Woensdag 4 januari 2012, Het laatste Nieuws: Bedrijven vinden 40plussers al te oud (Auteur: redactie) “Bij werkgevers bestaat er nauwelijks interesse om oudere werknemers aan te werven. In de praktijk blijkt de leeftijdsgrens voor nieuw personeel al tot veertig jaar gezakt. Dat schrijft Gazet van Antwerpen op basis van een enquête van het sociaal kantoor SD Worx bij bijna 800 Belgische bedrijven met minder dan 800 werknemers.” Het artikel, in het Laatste Nieuws, bestaat uit nog enkele paragrafen. Unizo neemt het woord en zwakt de eerste paragraaf wat af, VOKA spreekt over een gedeelde verantwoordelijkheid en vakbonden vragen nogmaals naar een echt loopbaanbeleid. Over de 40-plussers wordt enkel geschreven dat van die 800 bedrijven slechts 27 procent interesse toonde in 40-plussers. In de rand verwijst men snel even naar de 7,9 procent interesse voor 50-plussers. In het Knack artikel van vandaag schrijven de media dat het een taak is van werknemers en werkgevers om ervoor te zorgen dat langer werken kan. Dat wordt natuurlijk wel heel moeilijk als werkgevers geen interesse hebben, of weinig interesse, in veertig- en vijftigplussers. Een eerste stap in de goede richting zou zijn dat men de ontslagen eens onder de loep zou nemen. Is dat geen journalistieke insteek misschien, beginnen bij een probleem? Zo is er door de vakbonden al dikwijls gevraagd om gesprekken aan te knopen, afspraken te maken rond staatssteun aan bedrijven zonder jobcreatie en/of jobbehoud. Die vraag wordt echter nergens gesteld in de media als het gaat rond het thema langer werken. Ook vandaag weer niet.

/ / 28 Een andere vraag die steevast wordt ontweken is een ideologische benadering: een bedrijf maakt winst, mede door de inzet van zijn en haar werknemers. Is het dan deontologisch te verantwoorden dat men die mannen en vrouwen kan afdanken omdat bijvoorbeeld aandeelhouders hogere dividenden verwachten? Of omdat de winst omhoog moet, ze nooit hoog genoeg kan zijn? Wanneer is genoeg ook echt genoeg? Het zijn vraagstukken die, onder andere, de vakbonden al meermaals naar voor hebben geschoven. Vraagstukken die weinig, tot geen, platform krijgen in de media van vandaag. Het spijtige is bovendien dat er nergens in de media een verband wordt gelegd tussen beide artikels. Men heeft deze dagen de mond vol van pensioen en langer werken maar de discussie over een ethische omslag, aangaande oudere werklozen, bij werkgevers is blijkbaar uit den boze? Wat onze politici bovendien exact verwachten van de werkgevers en werknemers, dat staat nergens te lezen. Werd dat wel gevraagd door de journalist, werd er al iets gevraagd? Hallo media, waar zijn de ideeën van onze politici rond dit voorstel? Misschien, en die kans lijkt groot, kwam het bericht binnen van de telex, werd het blindelings overgenomen en staat het nu te lezen. Maar we lezen dus nergens wat onze politici verwachten rond deze uitspraken. Wat is dan de inhoudelijke waarde van het artikel op deze manier? Vinden onze politici het wenselijk dat werkgevers opnieuw langs vadertje staat mogen passeren voor de zoveelste lastenverlaging zodat de burger de aanwerving van de “nieuwe” werknemer betaalt? Of hebben ze andere voorstellen?! Ik zou het alvast graag gelezen hebben.

/ / 29 Ergens een titel zoals: ”Werkgevers ondermijnen pensioendebat door bewuste uitsluiting ouderen” legt de vinger op de wonde en zou het debat kunnen openbreken. Toch? Woensdag 15 februari 2012, Het Belang van Limburg: Bedrijfswagen voor 10.000 Fortis-werknemers na looninlevering (7u28) “Een nettowinst van "maar" 6 miljard euro (23 procent minder dan in 2010) en 3 procent minder brutoloon. 2011 was een zwaar jaar voor de werknemers van BNP Paribas Fortis. Maar er is ook goed nieuws: in ruil voor het loonverlies krijgen duizenden werknemers een bedrijfswagen.” Zes miljard euro winst, werknemers die drie procent moeten inleveren MAAR wel een wagen kunnen krijgen die dan via fiscale achterpoortjes door de belastingbetaler wordt betaalt. Hoeveel miljard hebben we ondertussen in Fortis gestoken en hoeveel, of beter hoe weinig, hebben we teruggekregen? Nu moeten wij nog eens auto’s gaan betalen omdat Fortis haar werknemers laat inleveren. Nu ja, “haar werknemers” is een ruim begrip natuurlijk. Ik had graag in het artikel gelezen hoeveel de top van Fortis heeft ingeleverd. Wordt er dividend uitgekeerd of niet? Krijgt elke werknemer eenzelfde auto of stijgt de grootte van de wagen naargelang de functie? Het zijn maar enkele vragen die direct in me opkomen.

• Woensdag 15 januari 2012, De Standaard: BNP Paribas boekt 6 miljard euro winst (8u08) (Auteur: jvt) Lees gewoon

even het artikel: ”De

Franse groep BNP

Paribas,

het

moederbedrijf van Fortis, heeft in 2011 een nettowinst geboekt van 6 miljard euro. Dat is 23 procent minder dan in 2010.

/ / 30 Er werden provisies genomen voor drie kwart van de blootstelling aan Grieks overheidspapier. BNP verlaagt het voorgestelde dividend tot 1,20 euro per aandeel (tegen 2,10 euro per aandeel in 2010). De poot BeLux Retail Banking, die ook BNP Paribas Fortis omvat, boekte een resultaat voor belastingen van 819 miljoen euro, 19 procent meer dan in 2010. Dat staat tegenover een winst voor belastingen van de hele groep van 9,65 miljard euro.” De Franse groep BNP Paribas maakt 6 miljard euro netto winst. Men is rap om er bij te schrijven dat het wel 23 procent minder dan in 2010. Dat verdient dus een stuk in het vet in de openingsparagraaf van het artikel. Maar dat BeLux Retail Banking 19 procent meer winst boekte dan in 2010, dat lezen we helemaal achteraan in het artikel. Er wordt dividend uitgekeerd door BNP Paribas maar is dat dan ook voor de Fortis aandeelhouders van hierboven. Waarom is dat tweede artikel, dat veertig minuten na het eerste verschijnt, zo klein? Waar zijn de vragen, waar blijven de reacties van onze politici deze keer? Nergens lezen we meer dan dit minuscule artikel.

• Woensdag 15 januari 2012, De Standaard: Fortis-top persoonlijk aansprakelijk voor misleiden beleggers (12u03)(Auteur: wle) Het derde artikel in één dag over Fortis. Je zou denken dat journalisten nu alles beginnen samen te voegen, dat er artikels worden geschreven waarvan redacteurs moeten roepen dat ze korter moeten, vier bladzijden is genoeg! Tot je begint te lezen natuurlijk. Zie hier de derde paragraaf: ”Het is nog de eerste keer dat een rechtbank oordeelt dat Fortis in de fout is gegaan bij het informeren van de beleggers. Of de beleggers ook daadwerkelijk financiële schade hebben geleden hierdoor, zegt de rechter niet. Dat moet in een aparte

/ / 31 procedure worden uitgemaakt. Er is dus nog geen beslissing over een schadevergoeding.” Of de beleggers ook daadwerkelijke financiële schade hebben

geleden,

dat

is

dus

de

vraag?!

Godverdomme

toch,

miljarden

overheidsgeld is toegestopt aan die leugenaars. Die bedriegers zijn mede verantwoordelijk voor de zware besparingsmaatregelen die nu een ganse bevolking treffen en de media, die verwijzen enkel naar mogelijke problemen van sommige beleggers. Ik kan haast niet geloven dat dit het is. Er moet meer zijn. Google, here I come! FORTIS, enter. Nope, geen vierde artikel te zien. Morgen misschien? Donderdag 16 februari 2012, GVA: Grootste rederij Antwerpen wijkt uit naar Rotterdam Drama oh drama, de stakers hebben het helemaal verbrod. De eerste paragraaf haalt verschroeiend hard uit naar de loodsen: ”Op haar derde dag neemt de loodsenstaking voor de Antwerpse haven een dramatische wending. Reeds woensdagavond blijkt de allergrootste klant van de haven, de rederij MSC, beslist te hebben al haar schepen naar Rotterdam af te leiden. Tegelijk kondigen de onafhankelijke loodsen vanaf vrijdag.. een verscherping van hun acties aan.” Ondertussen zijn we in week drie van “leven in mediastan”. We kennen de klappen van de zweep en dus ga ik zelf even piepen op het internet. Op de website van MSC is nog geen persbericht te lezen waarin dit artikel wordt ondersteund. Ik ga nog een paar keer kijken vandaag om te zien of dat persbericht er wel komt. Benieuwd naar het aantal mediatoestanden die dit artikel al hebben overgenomen en hoe ze er mee omgaan, typ ik op Google: ”MSC”. Onder de titel van het artikel van de GVA staat een ander artikel te lezen.

/ / 32

• Donderdag 16 januari 2012, Schuttevaer.nl: G6 Alliance halveert aanlopen Antwerpen (Auteur Justin Gleissner) Schuttevaer is berichtgeving specifiek gericht op alles wat met scheepvaart te maken heeft. Een ideale bron dus. Na het lezen van de titel bij de GVA denk ik: ”Oei, nog meer slecht nieuws voor de stakers.” Even lezen wat Justin Gleissner schrijft in het artikel op Schuttevaer. In het artikel lezen we: ”Tot de G6 behoren APL, Hapag-Lloyd, Hyundai Merchant Marine, Mitsui OSK Lines, NYK en OOCL. De rederijen stellen te handelen uit economische noodzaak. De schaalvergroting en stijgende brandstofkosten nopen tot andere keuzes.”. Het gaat dus niet over loonkosten of stakers. “Oef, dat is dus al niet de schuld van de stakende loodsen”, denk ik bij mezelf. Het artikel kent echter nog een tweede paragraaf met als titel “Grote vertragingen door actie loodsen”. Wat daar staat geschreven geeft een heel andere kijk op de zaak. “En daar blijft het niet bij. Ook MSC, de belangrijkste rederij voor Antwerpen, heeft aangekondigd dat haar ‘Baltic loop', onder meer vanuit Polen, voortaan Rotterdam zal aanlopen. Dat nieuws werd weliswaar gerelativeerd door de topman van MSC in Antwerpen, Marc Beerlandt, volgens wie de maatregel werd ingegeven door plaatsgebrek op de hometerminal aan het Delwaidedok.” Jamaar how zeg. Als dit waar is dan is de berichtgeving van GVA gewoonweg populistisch en grotesk te noemen. Ik besluit om de media eens te testen in de manier waarop ze omgaan met berichtgeving en of ze aan rechtzetting doen. Het artikel van Schuttevaer stuur ik als eerste door naar de redactie van GVA. Maar, zo bedenk ik plots, anderen zullen misschien het artikel van GVA klakkeloos overnemen dus besluit ik om mijn mediabestand aan te spreken. Het bericht van Schuttevaer wordt

/ / 33 verzonden naar alle dagbladen, radio-omroepen en tv-stations. Ik post beide artikels of facebook en twitter, afwachten maar. Benieuwd hoe de berichtgeving verder verlopen zal. Ik ben net even gaan fitnessen. Alsof het toeval het wil, kom ik een oude bekende tegen, zijn gsm gaat en ik hoor in het gesprek dat hij een werknemer is bij MSC. Als zijn gsm-gesprek ten einde is, vraag ik hem of hij het artikel uit de GVA al gelezen heeft en wat hij ervan denkt. Hij heeft het inderdaad al gelezen en vreest voor de toekomst. “Maar”, zo zegt hij zelf, “dat zat er al lang aan te komen natuurlijk.” Het blijken niet de eerste berichten te zijn die gaan over MSC en haar positie in Antwerpen. Gebrek aan plaats, het uitblijven van beloftes over uitdiepingen, de wachttijden door sluizen… Een waslijst van redenen somt hij op, de loodsen en hun staking komen er niet in voor. Ik besluit om straks eens te gaan rondsnuffelen op het internet, al denk ik, met de test rond boer De Clerck in het achterhoofd, dat dit een moeilijke zoektocht zal worden. Als ik de wagen instap om huiswaarts te keren hoor ik op de radio: ”Staking loodsen kan zware gevolgen hebben voor Antwerpse haven.” De berichtgeving is genuanceerder dan de inleiding, moet die dan op zo’n manier gebracht worden, vraag ik mij af. Vanavond spelen Standard, Anderlecht en Brugge Europees. Als één van hen met het kleinste verschil, 1-0 voor de voetballeken onder ons, zou winnen, roept men dan op de radio:”Standard wint bijna met 0-12!” Thuis

gekomen

Google

ik

op

“MSC

Antwerpen”.

Tussen

de

eerste

zoekresultaten een artikel van 1 december 2011.

• Donderdag 1 december 2011, De tijd: MSC onderzoekt verhuizing uit Antwerpen (Auteur: Marc De Roo)

/ / 34 Het artikel zet een heel andere toon onder het verhaal van MSC. “MSC wordt in Antwerpen in de watten gelegd. Zijn schepen krijgen vaak voorrang en als ze ergens tegenaan botsen wordt dat al eens door de vingers gezien. Maar die vipbehandeling

volstaat

niet

meer. MSC

heeft

immers

dringend

extra

overslagcapaciteit nodig.” De dure loodskosten worden ook aangehaald maar lijken toch ondergeschikt te zijn. Verder staat immers te lezen: ”De hofmakerij van Rotterdam en Le Havre komt MSC goed uit om meer armslag te krijgen in Antwerpen.

Het

Antwerpse

havenbestuur,

verantwoordelijk

voor

het

concessiebeheer in de haven, is alvast in actie geschoten. Achter de schermen wordt druk onderhandeld om MSC alle troeven te geven om in Antwerpen te groeien.” Wat een goed lezer al lang heeft verstaan, wordt nu gewoonweg duidelijk. MSC grijpt de staking aan om alles en iedereen onder druk te zetten zodat ze er zelf het meeste uithalen. Dat men daar niet tegen gestaakt heeft begot! Plots realiseer ik mij iets. Eigenlijk ben ik weinig tot niet op de hoogte van de Scheldeverdieping. Tijd om daar iets aan te veranderen. Google vertelt een heel verhaal. Op dinsdag 7 april deed de MSC Beatrice, een containerschip van rederij MSC van 366 meter lang en met een capaciteit van bijna 14.000 TEU, het Delwaidedok aan. Schepen Van Peel en Vlaams minister-president Kris Peeters benadrukten dat een verdere uitvoering van de Schelderverdieping meer dan ooit nodig blijft. Ik zoek verder. Plots valt mijn oog op een artikel van de website express.be. Als ik daar op klik, blijkt dat een chronologisch overzicht van artikels te zijn, die met de Scheldeverdieping te maken hebben. Ik begin ze allemaal te lezen. Blijkbaar zijn de verdiepingswerken op 18 december 2010 afgerond maar vond Eddy Bruyninckx, topman van de Antwerpse haven, eind december 2010 dat het niet

/ / 35 genoeg was. Hij heeft toen gepleit voor een verbeterde toegankelijkheid van de Antwerpse haven om grotere containerschepen toe te laten. Dit was voor Hilde Crevits echter niet aan de orde. Dat lezen we in een artikel van 15 januari 2011. Is het niet raar dat we in een artikel van 1 december 2011 uit De Tijd lezen dat bereikbaarheid een probleem is zonder dat we daar vandaag ergens een vraagstelling over lezen in artikels? Dat er ook op de radio geen verband wordt gelegd. Vandaag legt men alle problemen immers bij de loodsen en hun staking. Om af te sluiten nog twee artikels van vorige week donderdag, over hetzelfde onderwerp, beide terug te vinden op de website express.be.

• Donderdag

9 februari, Express.be: Containerrederijen degraderen

Antwerpen tot regionale haven (Auteur: MH)

• Donderdag

9

februari,

Express.be:

Antwerpse

haven

relativeert

wegvallen containertrafiek (Auteur: MH) Waarom zet ik deze twee, voor zich sprekende titels onder elkaar? Wel, het eerste artikel werd overgenomen door de media. Doe de test, ga naar Google en geef de titel in van het artikel:” Containerrederijen degraderen Antwerpen tot regionale haven”. De Morgen, De Standaard, Het Nieuwsblad… allemaal zijn ze terug te vinden op de eerste bladzijde van de zoekresultaten. Allemaal hebben ze dat artikel gepubliceerd zodat iedereen het lezen kon. Doe nu dezelfde test voor de tweede titel: ”Antwerpse haven relativeert wegvallen containertrafiek”. Het tweede artikel werd enkel overgenomen door nieuws.be en daar stopt het. Geen De Morgen, De Standaard, Het Nieuwsblad… Die hebben er voor gekozen om dit verborgen te houden voor ons. Normaal kan je dat toch niet noemen?

/ / 36 Ik besluit nog een laatste keer te checken of er op GVA al iets is aangepast aan het oorspronkelijke bericht, of er misschien al wat meer informatie te lezen valt. Niets natuurlijk. Het artikel is nog net hetzelfde als vanochtend. Ik ben beschaamd en vraag mij af of zij dat ook zijn. Ook op de website van MSC nog steeds geen persbericht dat staaft wat we nu via zoveel mediakanalen moeten vernemen. Vrijdag 17 februari 2012, De Standaard: PS wil minimumtaks voor bedrijven (Auteur: peter De Lobel, Wim Winckelmans) Vrijdag 17 februari 2012, De Standaard: Open VLD en CD&V schieten minimumtaks af (Auteur: bvb) We beginnen dus op dezelfde manier als we gisteren zijn geëindigd, twee titels onder elkaar zetten. Niet zozeer de titels, of de inhoud, zijn de reden dat ik ze kies. Waarom kies ik ze dan wel? Laurette Onkelinx laat ’s morgens een ballonnetje op voor een minimumtaks voor bedrijven. Enkele uren later reageren OPEN VLD en CD&V dat ze daar tegen zijn, ze schieten het idee zelfs af. Dat zijn dus diezelfde politici die eisen van anderen dat er steeds overleg dient te zijn. Wanneer zouden PS, OPEN VLD en CD&V vandaag hebben samen gezeten over het voorstel, welk overleg zou er zijn geweest? Wat zijn de standpunten van SP.A en MR, waren zij niet uitgenodigd misschien? Is er dan niemand in het medialandschap geïnteresseerd in dat eventuele gesprek? Of was er misschien geen gesprek? Als blijkt dat het er niet is geweest, kan je toch nog steeds aan deze politici vragen waarom ze overleg blijkbaar niet belangrijk vinden? Is het overleg er wel geweest dan zou je kunnen vragen wat de inhoud van het voorstel concreet is. Vervolgens kan je dan voor- en tegenstanders aan het

/ / 37 woord laten en zo kom je tot een maatschappelijk debat, vorm je een inhoudelijke publieke opinie. Je zou als journalist tevens een artikel schrijven met inhoud en diepgang. Het zou een verademing zijn! Niets van dat alles. De media kiezen de vlucht vooruit, publiceren het voorstel en geven daarna aan al wie het wenst de mogelijkheid om het voorstel af te beginnen schieten. Misschien is er binnen de media gewoon geen ruimte om bepaalde voorstellen van inhoud te voorzien? De titel zou moeten zijn: ”Politici schieten elkaar af zonder enig overleg!”

Week 4: Van zwaar naar duur Maandag 20 februari 2012, De Knack: MSC toch niet van plan Antwerpen te verlaten (Auteur: BO) Vorige week ging MSC de Antwerpse haven nog de rug toekeren. Zonder dat er ook maar ergens een persbericht terug te vinden was van MSC kon je die boodschap ook overal lezen in de media. Vier dagen geleden stond deze titel in Knack: ”MSC dreigt met vertrek uit Antwerpse haven na loodsenacties.” Vandaag antwoordt de algemeen directeur van MSC, meneer Marc Beerlandt, in Knack. “Wij zijn al dertig jaar aanwezig in Antwerpen", zegt algemeen directeur Marc Beerlandt in een gesprek met de Gazet van Antwerpen. "Wat wij hier hebben neergezet is vrij uniek in de wereld. Nu speculeert men dat MSC zou weggaan. Dat is niet waar. Dat hebben wij nooit gezegd", aldus Beerlandt. Het blijft evenwel onzeker of de rederij nieuwe investeringen doet in Antwerpen. "We bekijken waar we nog kunnen groeien. Antwerpen is een optie, maar ook Le Havre, Rotterdam en andere havens komen in aanmerking. Wij bestuderen die investeringen louter commercieel," verduidelijkt Beerlandt.”

/ / 38 Als je dus op dit moment journalist zou zijn en je bent in het bezit van dat persbericht, wat zou je er dan mee doen? Ik zou dat alvast onder de neus duwen van de brave algemene directeur. “Meneer Beerlandt, hier staat zwart op wit te lezen dat u Antwerpen wilt verlaten door de actie van de loodsen of op zijn minst u positie hierdoor wilt herbekijken. Nu beweert u dat zoiets nooit is gezegd en dat het louter commercieel wordt bekeken?! Iemand binnen MSC is dus verantwoordelijk voor het foutief verspreiden van informatie, …” De vragen die daarop gesteld kunnen worden, die laat ik aan ieders fantasie over. Maar de waarheid is misschien anders, misschien treft MSC geen schuld? In de titel, van vier dagen geleden in Knack, stond te lezen dat MSC met vertrek dreigde in Antwerpen. Nochtans stond ook dit te lezen in het artikel:” De schade die de actie van de loodsen ons toebrengen, dwingen ons ertoe onze positie in Antwerpen te herbekijken.” Niemand van de media is toen vragen gaan stellen over die positie. Betreft het de volledige positie van MSC of een stuk van MSC? Ging het misschien over mogelijke investeringen die door de actie misschien op de helling kwamen te staan? Via de telefoon was dit een makkelijke vraag geweest: “Over welke positie heeft u het juist meneer Beerlandt?” Wat we ook nergens te lezen hebben gekregen, is waarom er actie werd gevoerd door de loodsen. Toch een essentieel onderdeel van het vraagstuk lijkt me? Dus zowel de positie die MSC ging herbekijken als de achtergrond van de actie van de loodsen was niet belangrijk voor de media. Het belette hen wel niet om frontaal de aanval tegen de actie van de loodsen te kiezen en volop steun te verlenen aan politici als Marc Van Peel. Die laatste riep zelfs op om niet toe te geven aan de chantage van de loodsen. Ik stel mijzelf nu de vraag wat dit dan is geweest? Er is nooit sprake geweest van het vertrek van MSC ook al lieten media en bepaalde politici dit uitschijnen.

/ / 39 Media en politici, of MSC, hebben dus bewust foutieve informatie verspreid om op die manier antipathie te kweken tegen actie en de stakers waarvan de inhoud zelfs nooit terdege werd aangehaald in diezelfde media. Die inhoud werd immers gepolariseerd tot: ”de pensioenhervorming.” Knappe berichtgeving, toch!

•

Maandag

20

februari

2012,

Knack:

Niet

leeftijd,

maar

arbeidsomstandigheden maken beroep zwaar (Auteur: TE) De openingszin houden we nog even achter. In het artikel lezen we de volgende zin: “De arbeidsomstandigheden zijn veel belangrijker dan de leeftijd voor het psychische welzijn van een werknemer, zo blijkt uit onderzoek van IDEWE, een externe dienst voor preventie en bescherming op het werk.” Toch maar even de openingszin erbij halen, die staat in een groter lettertype, lekker opvallend dus. “Het is een mythe dat hoe ouder je bent, hoe meer kans je zou maken om uitgeblust

te

raken

op

het

werk.”

Knack

gaat

dus

van

”de

arbeidsomstandigheden zijn veel belangrijker…” naar “het is een mythe dat hoe ouder je bent…” Ouderdom is minder belangrijk dan de arbeidsomstandigheden versus ouderdom is een mythe. Je moet het maar durven schrijven. Het gaat trouwens om een elektronische bevraging bij 2.029 Vlaamse werknemers. Welke bouwvakker, wegenwerker of bejaardenverzorgster zou die elektronische bevraging ingevuld hebben vraag ik mij af. Blijkbaar een irrelevante vraag want in de media is er niemand die daar wakker van ligt. Ik had nochtans graag de doelgroep(en) gekend. Ik surf even naar de website van IDEWE, zij hebben het persbericht, anderhalve bladzijde groot, verstuurd. Het blijkt een goede zet. Wat lezen we in in Knack? “Wie burn-out zegt, denkt onwillekeurig aan een te hoge werkdruk en te veel stress. De rol van de leidinggevende blijkt echter een heel belangrijke factor.”

/ / 40 In het persbericht van IDEWE staat een titel “oorzaken en factoren”. De eerste oorzaak is inderdaad de te hoge werkdruk en het tweede haalt de rol van de leidinggevende aan. Er is echter nog een derde luik:” Een goede balans tussen werk en thuissituatie is belangrijk.” Nog eens lezen op Knack, nope, niets over dit punt. In het regeerakkoord werd de mogelijkheid werk en gezin zwaar beknot, zou het er iets mee te maken hebben? Als journalist zou dit voor mij een uitstekende insteek zijn om de genomen maatregelen eens onder de loep te nemen. Waarom, vragen sommige lezers zich nu misschien af? Uit het artikel van IDEWE: “De verzuimduur van werknemers met burnoutsymptomen blijkt ook bijna dubbel zo hoog: 17 dagen per jaar tegenover 9 dagen per jaar. Volgens IDEWE komt dat neer op een extra kostenplaatje van 7.392 euro per werknemer met burn-outsymptomen per jaar.” Daarom dus, ook die rekening zal betaald moeten worden en er is zogezegd geen geld! Wat zou je denken van een titel: ”Slechte combinatie arbeid en gezin kan tot 7000 euro kosten per werknemer.” Het zou de oplossingen van vandaag in een ander daglicht kunnen stellen? Dinsdag 21 februari 2012, Stenen kloten zeggen ze in Antwerpen. Geen idee of een schrijver het zich kan permitteren om een slechte dag te hebben. Gelukkig ben ik geen schrijver en veeg ik daar dus vandaag mijn voeten aan. Nooit heb ik durven denken dat het zo slecht gesteld is met de media. Ik krijg er echt stenen kloten van. Ik tel echt af naar 29 februari, klote schrikkeljaar, een dag langer dan normaal! Neen wacht, na vier weken rond ik af. Joepie, vrijdag de laatste dag! De media presteren het vandaag om drie politici het woord te geven over eenzelfde zaak, alle drie zeggen ze iets anders. De eerste titel, die staat trouwens op De Morgen, luidt: ”Derde van topambtenaren moet vrouw zijn”.

/ / 41 Staatssecretaris voor Ambtenarenzaken Hendrik Bogaert (CD&V) wil binnen de regering pleiten voor quota voor vrouwelijke topambtenaren. (te lezen om 10u46) Twee en een half uur later, om 13u18, heeft N-VA-Kamerlid Ben Weyts kritiek op het voorstel van staatssecretaris voor Ambtenarenzaken Hendrik Bogaert

(CD&V)

om

quota

in

te

voeren

voor

het

aantal

vrouwelijke

topambtenaren. Dergelijke quota zijn "verboden" en bovendien "vernederend" volgens Weyts. De titel van het artikel spreekt boekdelen: ”Quota voor vrouwelijke topambtenaren zijn verboden en vernederend.” Knack neemt die voor zijn rekening. Dat Ben Weyts dan ook nog eens uithaalt door te zeggen dat men beter een voorbeeld kan nemen aan het Vlaams parlement waar een kwart vrouwen aan het werk zijn, ontgaat elke journalist blijkbaar. Het voorstel van Hendrik Bogaert (CD&V) is immers een derde en geen kwart zoals Ben Weyts roept. Maar kom, journalisten en inhoud, het is ooit anders geweest! Het Nieuwsblad sluit af door SP.A-Kamerlid Bruno Tuybens het woord te geven. Die hekelt

de

'onjuiste

reactie'

van

Ben

Weyts

op

het

quota-pleidooi

van

staatssecretaris Hendrik Bogaert. “Door een foute interpretatie te verspreiden, maakt Weyts elk debat onmogelijk”, klinkt het. Schrijven die nu iets verkeerd de media? Maar neen. Toch stoor ik mij hier enorm aan. Ik verwacht van politici dat zij werken, achter de schermen zoeken naar oplossingen en dus ook achter de schermen zulke discussies voeren. Het mediacircus moet echter op volle toeren draaien en dus krijgt elke politieke scheet in een fles een eigen artikel. Voor mij zijn de media dus ook mee schuldig aan het slechte politieke klimaat van deze dagen. Die kunnen evengoed zeggen, komt maar eens terug als er een voorstel is en dan zullen wij ons gedacht schrijven over de inhoud ervan. Toch even op mijn tanden bijten en één titel voor ik vandaag afsluit:

/ / 42 •

Dinsdag 21 februari 2012, De Standaard: N-VA wil eco-index (Auteur: bvb)

Het heeft niets met N-VA te maken, er had voor mijn part evenzeer GROEN! wil eco-index mogen staan. Ik lees de titel en denk 'interessant'. Ben echt benieuwd naar het voorstel. Het artikel telt 255 woorden. De term eco-index staat er slechts tweemaal in. “De partij pleit daarbij voor de afschaffing van de automatische loonindex en het vervangen van de gezondheidsindex door een eco-index.” “Daarnaast wil de N-VA de gezondheidsindex vervangen door een eco-index met een lager gewicht van de energieprijzen.” Er gaan dus 37 woorden in het artikel over de titel van het artikel. 37 van de 255, zou dat een soort record kunnen zijn? Oscar voor de meest misleidende titel ooit! Ach kom, er zijn er vast al veel misleidende titels geweest en waarschijnlijk ook erger dan deze. Terug naar de eco-index. In niet één artikel, uit de ganse media, vandaag wordt uitgelegd wat die ecoindex juist zal inhouden. Geen enkele journalist heeft blijkbaar de intentie om dat te gaan vragen. Wat zit er wel in en wat niet, is dat een maandelijkse of jaarlijkse aanpassing die eco-index? Ik kan het nergens lezen. Ik schreef het al, stenen kloten krijg ik er van. Facebook op en als status typ ik: ”Kan er mij nu iemand vertellen wat er juist wel en juist niet in de eco-index zal zitten?” Reacties volgen, niemand die het echt weet. Hier en daar een gok en den Barry die mij eens goed laat lachen:” Van nen bloody mary weetek da...” Uiteindelijk post Gunther, een ACV-kameraad, een antwoord van de heer Potočnik namens de Europese Commissie 23 maart 2011, op een parlementaire vraag in het Europees parlement. Het antwoord gaat ook over een eco-index. Is dat dezelfde als die van de N-VA? Het zou zomaar kunnen want de inhoud ruikt

/ / 43 ernaar. Echter de laatste zin doet mij mijn wenkbrauwen weer fronsen: ”Deze methodiek voor de berekening van de milieuprestaties van producten zal in 2012 worden gepubliceerd in het kader van de ruimere herziening van het actieplan inzake duurzame consumptie en productie en een duurzaam industriebeleid.” Zou N-VA nu echt iets hebben voorgesteld waarvan de inhoud nog niet is geweten en is dat de reden waarom de media daar ook niet dieper op durven in te gaan? Woensdag 22 februari 2012, HLN: Vertegenwoordigers zijn de pineut van de nieuwe belasting bedrijfswagens (Auteur: redactie) Soms is het te zot om los te lopen. “De nieuwe belasting op bedrijfswagens weegt het zwaarst op middenkaders en vertegenwoordigers, vaak de profielen die hun auto het meest nodig hebben. Dat is de conclusie van een studie die socialedienstverlener SD Worx en leasingmaatschappij LeasePlan uitvoerden.” Sinds wanneer is SD Worx een socialedienstverlener, hoe komt die journalist daarbij? Ik ben alvast verbijsterd. Zelf omschrijft SD Worx zich zo: Doel(groep)gericht: elke klant zijn oplossing Het aanbod van SD Worx is doelbewust gedifferentieerd voor verschillende marktsegmenten,

van

starters

of

kleine

KMO’s

tot

grote

multinationale

ondernemingen en de publieke sector. Die vergen elk een eigen aanpak, in een eigen administratieve, juridische en sociale context. Elke doelgroep wordt bediend door een gespecialiseerde groep medewerkers die over aangepaste instrumenten en methoden beschikken. Op de website nti.be vinden we een omschrijving voor de MBO-opleiding van sociaal dienstverlener: Wilt u als sociaal dienstverlener aan de slag bij instellingen voor thuiszorg, ouderenzorg, jongerenadviescentra, dienstencentra

/ / 44 of vrijwilligersorganisaties? Dan is de MBO-opleiding Sociaal dienstverlener zeker geschikt voor u! Hoeveel ouderen zouden ze verzorgen bij SD Worx? Zitten er soms vrijwilligersorganisaties in hun gebouw? Hoe komt een journalist erbij om de omschrijving socialedienstverlening te gebruiken voor een bedrijf zoals SD Worx? AC

Ajaccio

is

een Franse voetbalclub uit

de

kleine

stad Ajaccio op

het

eiland Corsica. De afkorting AC staat voor Atlethic Club. Dat wil niet zeggen dat ze daar trainen voor de komende Olympische spelen, neen dat is en blijft een voetbalploeg! Maar kom, het ging om de bedrijfswagens natuurlijk. De kern van de zaak wordt vluchtig vernoemd in het artikel van Het Laatste Nieuws: ”Omdat ze veel op de baan zijn hebben ze vaak een wagen met een hoge cataloguswaarde, naast een sober inkomen. De extra belasting op die auto heeft bijgevolg een grote impact op hun koopkracht.” Een sober inkomen. Anders gezegd, die mensen worden onderbetaald en dus werden er constructies uitgewerkt waardoor zij een wagen met een hoge cataloguswaarde kunnen kopen en voor die kosten mogen de andere burgers van dit land dan opdraaien. Na vier jaar verkoopt men de wagen et voila, centjes verdiend op de kap van de belastingbetaler, het slechte miserabele loon is lichtjes gecompenseerd. De rekening voor de burger is wel dubbel te betalen, immers, wat een ander minder betaalt aan belastingen, dient de rest nog eens meer te betalen aan belastingen. Althans als je het systeem draaiende wil houden. Waarom is er nergens een rekensommetje terug te vinden van het bedrag dat verdiend wordt op een bepaalde wagen, misschien een vergelijking tussen meerdere wagens? Wat te denken van de top vijf bijvoorbeeld? Hoeveel betaalt de belastingbetaler, hoeveel betaalt de gebruiker en wat is de uitkomst? Ik ben alvast nieuwsgierig, en u?

/ / 45 Ik

schrijf

ook

bewust

“waardoor

zij

een

wagen

met

een

hoge

cataloguswaarde kunnen kopen” en niet konden! Het systeem wordt immers niet afgeschaft, het wordt verminderd. Waarom lezen wij nergens in dat artikel dat zij eigenlijk geen koopkracht inleveren maar dat zij gewoonweg minder geld krijgen van ons? Dat zou alvast meer de waarheid benaderen. Wordt het geen tijd dat men ook aan die mensen degelijke lonen gaat betalen? Hoeveel uren zijn die mensen onderweg en hoeveel zou hun uurloon daardoor bedragen? Dat zou mijn insteek zijn voor een artikel. Het probleem aanpakken bij zijn wortels, het sobere inkomen!

•

Woensdag 22 februari 2012, De tijd: Vande Lanotte maakt opening in indexdebat (Auteur: Pieter Blomme)

Met de inhoud van het artikel is op zich niet zoveel mis mee. Wat wel enorm storend is, dat is de manier waarop het artikel geschreven, onderbouwd is. De media is al dagen, weken bezig met het omvormen van de index te verkondigen als de enige mogelijkheid. Een zogezegde socialist als Vande Lanotte krijgt dus direct steun als hij daar een opening in wil maken. Nergens vragen over een zogezegde vermogensbelasting, ook al heeft de PS die ballon enkele dagen zelf opgelaten. Niets over het verscherpen van de fraude, of Fortis miljarden. Nochtans allemaal socialistische insteken, alternatieven. Een rapport van de Europese Commissie en de studie van de Nationale Bank krijgen direct een link in het artikel, ook de reactie(s) van Alexander De Croo (Open VLD) mogen niet ontbreken. Alles wat kan helpen om de index in vraag te stellen, wordt erbij gesleurd. Straffer nog, het artikel telt twaalf paragrafen. De eerste twee gaan over Vande Lanotte, één over het rapport van de Europese Commissie en één

/ / 46 paragraaf gaat over de studie van de Nationale Bank. De overige acht gaan over De Croo en de Open Vld. Straffe titel als je die vergelijking maakt. Acht op twaalf, dat is toch een sterke score me dunkt, een score die een titel zou rechtvaardigen zoals: ”Alexander De Croo maakt opening naar tijdelijke bevriezing energieprijzen.” Want de laatste paragraaf van het artikel zou toch ook wel voor wat meer journalistieke nieuwsgierigheid mogen zorgen. “Het wordt een moeilijke strijd voor de Vlaamse liberalen, want een hervorming van het indexsysteem staat niet in het regeerakkoord. De Croo hintte tussen de regels op een mogelijke politieke deal. Als de socialisten bereid zijn te praten over de hervorming van de index, kan de door de socialisten gevraagde bevriezing van de energieprijzen er zonder problemen komen. ”Tuut, tuut, tuut… Hallo met Johan.” “Dag meneer Vande Lanotte, met Pieter Blomme van De Tijd.” “Dag Pieter, zeg het eens, wat kan ik voor u betekenen?” “Wel meneer Vande Lanotte, Alexander De Croo suggereert dat een bevriezing van de energieprijzen kan als de hervorming van de index er komt. Bent u echt bereid om de index te veranderen in ruil voor een tijdelijke bevriezing van de energieprijzen? Trouwens, de hervorming van de index staat toch niet in het regeerakkoord. Er is toch beloofd aan de vakbonden dat er aan de index niet geraakt zou worden? ”Tuut, tuut, tuut… Et voila, zo geef je de mens tenminste de kans op een antwoord. Eigenlijk zouden de media dit artikel gewoon niet moeten publiceren zoals we hiervoor al schreven, maar ja, de grens met riooljournalistiek komt zo dichtbij dat het nog een hele weg terug is richting neutrale berichtgeving. Babysteps, babysteps. Nog twee dagen!

/ / 47 Donderdag 23 februari 2012, Het Nieuwsblad: Minder koopkracht en meer werkloosheid in 2012 (Auteur: dar) Het is crisis, de besparingsmaatregelen die werden, en worden, genomen, treffen vooral de spreekwoordelijke kleine man. Econoom Philippe Defeyt van het Institut pour un Développement Durable (Instituut voor Duurzame Ontwikkeling, IDM) berekende dat het leven voor de gemiddelde consument 31 procent duurder geworden is. Maar voor huishoudens met een laag inkomen die huren, bedraagt dat volgens de studie 45 procent.

• Donderdag 23 februari 2012, De Standaard: Geen korting meer op aanvullende verzekering ziekenfonds (Auteur: dar) “Alle Belgen die als koppel bij eenzelfde ziekenfonds zijn aangesloten, moeten vanaf dit jaar meer betalen voor aanvullende diensten zoals een gezinsbijdrage. Afhankelijk van het ziekenfonds en de regio, kan er op jaarbasis tot 60 euro per gezin bijkomen. Dat staat donderdag in Het Belang van Limburg en Gazet van Antwerpen.” Ik begrijp dit niet zo goed al versta ik de achterliggende reden wel. Met

gezondheid

valt

geld

te

verdienen,

veel

geld

zelfs.

Verzekeringsmaatschappijen hopen dan ook dat het Amerikaanse model van Health Insurance zo rap mogelijk in België wordt geïnstalleerd. Wat verder lezen we in De Standaard hoe deze verhoging in ontstaan. ”Alle mutualiteiten hebben de bijdrage voor de aanvullende diensten moeten herzien onder druk van de Europese Commissie.” Ondertussen kennen we het reilen en zeilen van de neutrale berichtgeving al een beetje dus trekken we nog eens richting Google: ”ziekenfonds”.

/ / 48

• Donderdag

23 februari 2012, GVA: Bijdrage ziekenfonds tot 60 euro

duurder Wat lezen we hier? “Alle mutualiteiten hebben de bijdrage voor de aanvullende diensten moeten herzien, na een klacht van Assuralia, die alle Belgische verzekeraars vertegenwoordigt. Sommige mutualiteiten speelden jarenlang voor verzekeraar, door onder andere een hospitalisatieverzekering aan te bieden. Maar een verzekeraar moet zich aan strenge regels houden en dat deden zij niet altijd”, zegt woordvoerder Wauthier Robyns.” De Belgische verzekeringsmaatschappijen hebben dus een klacht ingediend tegen het aanbieden van een goedkopere gezondheidszorg. Reden hiervoor is dat het niet kan dat er korting wordt voorzien voor koppels die zich aansluiten bij eenzelfde ziekenfonds. Ik begrijp niet dat De Standaard dit gedeelte bewust weglaat uit haar artikel? Het gaat verdorie over Assuralia, de Belgische verzameling van verzekeraars die een klacht indienden tegen de ziekenfondsen. Hoe komt het dan toch dat zoiets expres verzwegen wordt? Dat gedacht op zich is misschien al een journalistiek onderzoek waard? En dan is er ook nog een andere insteek natuurlijk. De morele, want wat de reden ook is voor Assuralia, de uitkomst blijft dezelfde. Het gaat om de gezondheid van mensen. Is er dan niet één journalist die daar een vraag over heeft? “Hallo meneer Robyns, is het niet schrijnend dat in momenten van crisis, dalende koopkracht en stijgende werkloosheid, Assuralia ervoor zorgt dat voor koppels ook gezondheidszorg nog eens duurder wordt? Eigenlijk is dat toch een basisrecht, zou het zelfs niet goedkoper moeten worden in deze moeilijke tijden.” Misschien eens contact opnemen met Mevrouw Onkelinx, minister van

/ / 49 sociale zaken en volksgezondheid? Als titel stel ik voor: ”Assuralia maakt ziekenfonds voor koppels 60 euro duurder”. Vrijdag 24 februari 2012, … de politiek van de lege stoel Mijn werk zit erop, de laatste dag laat ik bewust open. Ook vandaag wordt er immers genoeg geschreven. Opnieuw een resem aan artikels die een bepaalde test van controle niet zouden weerstaan. Ik nodig iedereen dus uit om zelf eens de oefening te maken, surf naar een website van de media en kies er enkele artikels uit. Bekijk ze, stel ze in vraag en maak voor jezelf uit hoeveel waarheid er in zit. Het is het weekend van begrotingscontrole. Men is op zoek naar enkele miljarden. Lang en hard zal je dus alvast niet moeten zoeken lijkt me. Hopelijk heb je plezier gehad met het lezen van dit werkje. Nu maar hopen dat de meeste mensen met een kritisch oog aan de dagdagelijkse media beginnen en dat ze hun bevindingen ook via hun dagelijkse kanalen kanalen kenbaar maken. Groetjes, Sven