Voor iedereen bij Odion

nummer 1 april 2012

Voor iedereen bij Odion

Tim Kuijpers Per toeval in de gehandicaptenzorg

Odion online Nieuwe stappen op de digitale snelweg

Gluren bij de buren Een dagje wisselen met een onbekende collega

Impuls voor cliënten

In deze Een nieuwe lente, een nieuwe formule

2

Fotodagboek van Jacqueline Deijlen

3

Odion werkt aan online communicatie

4

Daarom

6

Zo kan het ook

7

Gluren bij de buren

8

Ik en de OR

10

Op de werkvloer

10

De overstap

11

Sport & Bewegen met Ryanne

12

Investeren in eigen kweekvijver

13

In dienst, uit dienst

14

Even bellen met

15

Tien vragen aan

16

Impuls voor cliënten

17

Prikbord

18

Leg eens uit

19

Zo doe ik dat

20

Ik en Odion

22

Moet je horen

24

Colofon Impuls is een uitgave van de stichting Odion. Odion biedt ondersteuning aan mensen met een handicap. Impuls wordt verspreid onder medewerkers, cliënten, vrijwilligers en andere belang­stellenden en verschijnt drie maal per jaar. Stichting Odion Postbus 138 1440 AC Purmerend T: 0299 - 412 812

Een nieuwe lente, een nieuwe formule!

Het fotodagboek van ergocoach Jacqueline Deijlen

Ons blad, de Impuls, heeft in de loop der tijd al heel wat ‘nieuwe kleren’ gehad. Wat bleef was het karakter van het blad dat in de eerste plaats bedoeld was voor medewerkers. Daarnaast werd en wordt het ook gelezen door veel ouders, contactpersonen, gemeenten en collega-zorginstellingen. En daar zijn wij blij mee. Steeds zijn wij op zoek naar ‘nieuwe impulsen’ om het geluid van Odion te vertolken. In één oogopslag is nu duidelijk dat het blad een nieuwe vorm heeft gekregen. Voortaan bestaat het blad uit een deel voor medewerkers en een deel voor cliënten. We vinden het natuurlijk ook leuk als beide ‘doelgroepen’ in elkaars keuken kijken. Want verbinding, toegankelijkheid en transparantie blijven trefwoorden. Kort geleden hebben de cliënten van Odion in het kader van ‘zeggenschap nieuwe stijl’ een eerste formeel advies aan mij uitgebracht. In dat advies was het beschikken over een ‘eigen blad’ een grote wens. Met veel inzet is die wens in korte tijd gerealiseerd. In overleg met de cliënten is deze vorm gekozen. Veel van wat je in de Impuls gewend bent blijft aanwezig, sommige accenten veranderen door de verbreding van de bladformule. Over een tijdje beschikt Odion ook over een nieuwe website. En wij hebben plannen voor een elektronische nieuwsbrief die vooral onze externe relaties up to date moet houden. De werkgroep ‘cliënt en ICT’ is actief en …. Maar nu er is eerst deze nieuwe Impuls. Wij zijn er trots op. Omdat het in woord en beeld een indruk geeft van het partnerschap tussen onze cliënten en medewerkers. Wij hopen dat u onze nieuwe Impuls met veel plezier zult lezen!

Jacqueline Deijlen werkt als begeleider bij Klaverland. Daarnaast is ze ook ergocoach en helpt ze collega’s bij het verminderen van de fysieke belasting in hun werk. Aan Impuls laat ze zien hoe ze dat doet.

Glijden

Werkhoogte

Toiletmat

Deze cliënt kan niet zelfstandig op haar zij draaien, dat was voor ons altijd een hele toer. Op internet heb ik nu een leverancier gevonden van glijlakens. Door die over elkaar te leggen, trekken we haar nu zó op haar zij.

Hier trek ik bij een cliënt de schoenen aan. Je ziet dat ik daarbij het bed op goede werkhoogte heb gezet. Doe je dat niet, dan sta je verkeerd en wordt je rug onnodig veel belast, waardoor je klachten kunt krijgen.

Deze cliënt wordt met een passieve lift verplaatst. Hier bevestig ik een toiletmat bij haar. Die mat kan blijven zitten en aan de lift bevestigd blijven, terwijl ze op haar toilet zit. Dat is veiliger, zo valt ze er niet vanaf.

Henk Steen Raad van Bestuur

Redactie en coördinatie

Vitamedia Hoorn Irma van der Lubbe en Marian Vleerlaag Redactieadres

Nieuwstraat 23 1621 EA Hoorn T: 0229 - 280 230 E: [email protected] Vormgeving

Grafish, Tom van Hoogstraten

Fotografie

Evelien Berger, Elly Kroese, Yvon Koster, Margreet de Boer, Irma van der Lubbe, Trudy Conijn, Bart Tol Redactieraad

Ineke Annen, Maud van Busschbach, Sandra Jak, Elly Kroese, Rinske Rill, Rob Marinus, Petra Ruiter, Ingrid van Melsvort, Ilse Ruff

Druk

Zo ziet het werk van Jacqueline eruit.

Koopmans Drukkerij, Hoorn

Impuls is veranderd.

Oplage

Er is nu ook een deel

2.200 exemplaren Niets uit deze uitgave mag worden overgenomen zonder schriftelijke toestemming van Odion, Vitamedia en Grafish.

voor cliënten. Veel leesplezier!

impuls | 1 2012

Op school

Borduren

In het kader van het diplomeringstraject doe ik de opleiding MMZ-3. Ik vind het erg leuk om daarbij contact te hebben met collega’s van andere woonvormen en organisaties. Vooral van het bespreken van casussen leer ik veel.

Deze cliënt typt en borduurt met een spriet aan een helm met een magneet daaraan. Wij doen de draad in de naald. Zij steekt de naald in het stramien, draait het frame om en pakt met de magneet de naald weer op. Kunstig hè?

Impuls voor cliënten

3

Odion werkt aan online communicatie Achter de schermen werkt een aantal Odionmedewerkers aan het optimaliseren en uitbreiden van de online communicatie, waaronder beleidsmedewerker informatiebeheer Floris Bouwstra en medewerker communicatie Rinske Rill. Aan Impuls vertellen zij waar ze precies mee bezig zijn en wat jij daar straks van gaat merken.

Met internet kun je steeds meer. Rinske en Floris vinden dat interessant.

Aan het woord

4

Sinds de komst van internet is de manier waarop mensen met elkaar communiceren drastisch veranderd. Ook Odion heeft de laatste jaren belangrijke stappen gezet op de digitale snelweg. Er komen echter steeds nieuwe toepassingen (zoals social media) en apparaten (zoals smartphones en tablets) bij en het einde lijkt nog niet in zicht. ‘Odion ziet de toegevoegde waarde van al die nieuwe dingen en wil er zeker in mee’, kondigt Rinske aan. ‘Maar dan wel op een professionele manier. Het is verleidelijk om meteen in te springen op een hippe trend zoals social media met sites als Facebook, Twitter en Hyves. En een account is zó aangemaakt, daarom wordt ons tegenwoordig wel gevraagd waarom Odion bijvoorbeeld nog niet op Facebook zit. Maar het past meer bij onze organisatie om eerst in kaart brengen wat we er precies mee willen, voordat we concrete stappen zetten. Bovendien: meedoen om het meedoen heeft geen zin. Social media zijn een middel om iets te bereiken, geen doel op zich. En dit soort zaken zijn binnen Odion technisch gezien nu eenmaal niet een-twee-drie gerealiseerd. Onze computers hebben bijvoorbeeld geen geluidskaarten en ook de bandbreedte van ons netwerk is vooralsnog te beperkt. De ICT-afdeling is momenteel druk bezig om te onderzoeken wat ze kunnen doen om meer toepassingen mogelijk te maken en wat daarvoor de kosten zijn. Wat je je daarbij natuurlijk altijd moet blijven afvragen is wat van al die dingen de meerwaarde is ten aanzien van de zorg voor de cliënt. Daar draait het tenslotte allemaal om.’

Privacy

kijk wel naar uit het moment dat ik er eentje heb.’ Was

Hoewel social media zeker een effectief communicatiemiddel vormen, kunnen ze ook tegen je werken als organisatie. Bijvoorbeeld wanneer medewerkers, ouders of cliënten nare dingen over Odion zouden plaatsen. ‘Dat weerhoudt ons er niet van om eraan te beginnen, angst is een slechte raadgever’, vindt Floris. ‘Bovendien zijn er ongetwijfeld al veel Odion-collega’s en andere relaties actief op social media. Met andere woorden: als ze over je willen praten, dan doen ze dat toch al. Het is voor ons juist een extra reden om ermee te starten. Je kunt dan namelijk op die berichten reageren, de discussie aangaan en iets met de opmerkingen doen.’ ‘Het is voor Odion bovendien een uitdaging om te zorgen dat mensen op een positieve manier over ons praten door bijvoorbeeld voor een fijne werkomgeving te zorgen’, vult Rinske aan. ‘En je moet als organisatie ook niet alles willen dichttimmeren, hoewel ik wel geloof in bepaalde richtlijnen. Zeker waar het privacy betreft en zéker waar het om het privacyrecht van cliënten gaat; dat is een groot goed. Foto’s van cliënten op je Facebookpagina zetten – hoe positief bedoeld ook – kan gewoon niet. Er bestaat binnen Odion overigens al een socialmediaprotocol voor medewerkers. Dat vind je terug in het handboek op intranet.’

Floris vroeger een echte gadget-fan, tegenwoordig heeft hij geen behoefte meer om het nieuwste van het nieuwste te hebben. ‘Ik heb nog geen smartphone, maar ik neig er wel naar’, denkt hij hardop. ‘Hoewel ik het ook wel lekker vind om thuis niet al die techniek bij de hand te hebben. Ik kom anders minder snel los van mijn werk. Aan de andere kant bieden al die nieuwe media wel mooie nieuwe mogelijkheden. Zo had ik laatst een reünie waarbij iedereen elkaar kon terugvinden op Facebook. Dat zijn contacten die er anders niet zouden zijn geweest.’

Interessante ontwikkelingen Ondanks dit soort aandachtspunten volgt Rinske alle nieuwe ontwikkelingen met veel belangstelling. ‘Dat vind ik ook het leuke aan dit werk: ik leer heel veel op dat gebied’, vertelt ze enthousiast. ‘Ik gebruik nog geen smartphone, maar

impuls | 1 2012

wordt het straks heel gemakkelijk om opgeslagen documenten terug te vinden. ‘We zijn nu aan het inventariseren wat je waar moet kunnen terugvinden’, vertelt Floris. ‘Het intranet is bijvoorbeeld al veel overzichtelijker geworden doordat alle protocollen nu bij elkaar in een handboek staan. Via een handige zoekfunctie kun je zó het onderwerp vinden dat je zoekt.’ Hij geeft nog een ander voorbeeld. ‘Stel, je zit in een projectgroep en je werkt met z’n allen aan de totstandkoming van een projectplan’, schetst hij. ‘Dan is het handig als iedereen bij dat document kan komen. Zo beschik je altijd over de juiste versie en het scheelt veel e-mailtjes: het terugdringen van mailverkeer is ook een speerpunt bij Odion.’

Cliënt ICT Social media is niet de enige vorm van online communicatie die Odion in voorbereiding heeft. Er wordt ook gewerkt aan een nieuwe website en vernieuwing van het intranet. Daarnaast is een digitale nieuwsbrief voor externe partijen in de maak en is er een werkgroep die zich momenteel verdiept in cliënt-ICT: online middelen waarmee het leven van de cliënt kan worden verrijkt. ‘Op dat gebied is een landelijke zoektocht gaande, Odion is niet de enige organisatie die zich op dit gebied oriënteert’, weet Floris. ‘Ik zit zelf in de denktank ‘Verstandelijk gehandicapten’ van Microsoft. Je kent misschien de term ‘het nieuwe werken’? Nou, met die denktank zijn we op zoek hoe we vorm kunnen geven aan ‘het nieuwe zorgen’. We staan echt aan de vooravond van heel veel nieuwe mogelijkheden. Denk aan begeleiding op afstand. Ook kun je denken aan een online vrijwilligersbank of een soort Funda-website, waarop woonlocaties worden aangeboden. Het is een enorm spannend veld waarvan je nog veel kunt verwachten.’

Makkelijk instappen Ook al gaat de digitale ontwikkeling snel en zullen er op korte termijn ook binnen Odion nieuwe toepassingen komen, toch zijn er ook mensen die er niet zoveel mee hebben en vinden dat de handen vooral aan het bed moeten in plaats van op het toetsenbord. ‘Begrijpelijk, maar het is een ontwikkeling die je niet tegenhoudt en die veel kan opleveren’, concludeert Floris. ‘Natuurlijk doen wij er alles aan om ervoor te zorgen dat het met de nieuwe toepassingen straks voor iedereen makkelijk instappen is. Het moet tenslotte wel leuk blijven. Maar kijk eens wat er gebeurd is bij het digitale ondersteuningsplan. Daar bestond ook weerstand tegen. Toch heeft iedereen dat nu aardig in de vingers. Wat dat betreft moet je nooit van tevoren denken dat je iets niet kunt!’

Documentbeheer Een ander aandachtspunt op het gebied van online informatie binnen Odion is een digitaal documentsysteem. Daardoor

Impuls voor cliënten

5

Sheila Esman: ‘Een cliënt die een fijne dag heeft, daar doe ik het voor’ Dáárom ‘De meeste mensen gaan eerst naar school om een vak te leren en gaan vervolgens werken. Bij mij is het precies andersom gegaan. In Groesbeek werkte ik in de keuken van de Groesbeekse tehuizen voor mensen met een verstandelijke beperking. Ik stopte toen mijn man een baan in Amsterdam kreeg en we besloten om te verhuizen. Via een collega van mijn man hoorde ik echter dat er een vacature was in de keuken van De Noordster. Daar merkte ik dat het werken met deze doelgroep enorm leuk is. Het mooiste vind ik de ontwikkeling die de cliënten doormaken in hun groei naar zelfstandigheid. En ik hou van de waardering die je van ze krijgt. Een cliënt die zegt dat hij een fijne dag heeft gehad, daar doe ik het voor.

6

In de tijd dat ik met dit werk begon, werden cliënten als hulpbehoevend gezien; begeleiders deden bijna alles voor ze. De cliënten woonden afgelegen in de bossen, er werd toen nog niet volgens de integratie­

Suzanne heeft iets slims bedacht. Nu is ze nooit meer haar telefoon kwijt. modelgedachte gewerkt. Ik vind het mooi om te zien hoe cliënten tegenwoordig nieuwe vaardigheden aanleren waarmee ze zelfstandiger worden. Doordat ik de kans kreeg om de opleiding SPW te doen, heb ik nu een theoretische basis die ik kan toepassen in de praktijk. Dit heb ik als een verrijking ervaren: nu kan ik onderbouwen waarom ik op een bepaalde wijze handel in mijn begeleidingsstijl. Voor mij was ‘learning by doing’ dus een prima volgorde. Binnenkort ga ik een kopjaar MMZ-4 doen, zodat ik straks een diploma heb dat bij mijn huidige functie past. Binnen die functie wil ik me blijven ontwikkelen, bijvoorbeeld via skillabs en cursussen, want stilstand is achteruitgang. Bij Odion heb ik het na 25 jaar nog steeds erg naar mijn zin, ik vind het een prettige organisatie om voor te werken. Ik hoop dan ook tot mijn pensioen te blijven!

Zó kan het ook! In het kader van het kennisdelingsproject Slimmer Werken wordt iedere drie maanden het ‘Idee van het kwartaal’ gekozen. Impuls zoekt voortaan de bedenker van het idee op en informeert naar de achterliggende gedachte. De winnaar van december 2011 was Suzanne Veldman van De Wieken. Hoe is jouw idee ontstaan? Elke dienst was ik bezig om te bedenken wat ik aan moest trekken om de telefoon een plek te kunnen geven. Zeker ’s zomers is dat lastig als je eens een rokje aan wilt waar geen zakken in zitten, maar ook een broekzak vind ik niet ideaal. Bij collega’s zag ik hem soms aan een laars hangen of aan een shirt. Maar als je dan voorover bukt, heb je kans dat de telefoon valt. Tijdens begeleidingsmomenten leg je de telefoon bovendien vaak even weg. Daarna zoek je je een ongeluk omdat je niet meer weet waar je hem hebt gelaten. Dat moest anders kunnen, dacht ik.

Deze ideeën haalden het nét niet (maar zijn ook heel goed): Het digitale transfermeldpunt door Jaap Bakker Voor collega’s die wel eens willen meedraaien op een andere locatie. Profiel aanmaken met bevoegdheden en inzetbare momenten. Teamleiders loggen in en zien wie beschikbaar is.

Vergaderschema

Sheila werkt bij De Andere Oever. Ze is begeleider. Ze vindt het leuk als cliënten met plezier werken.

Wat heb je daarop bedacht?

door Carine Hoek

Thuis ben ik aan de slag gegaan met de stof van een oud broekje van mijn dochter. Het resultaat is een soort buideltje met vakjes dat ik om mijn middel kan dragen. Daar past precies de telefoon in, maar ook grijp ik op die manier niet meer mis naar douchevoetjes en heb ik altijd een pen en handschoentjes bij me.

Zelf vergaderruimtes boeken en bekijken via een Excel-schema op intranet. Zo hoef je daarvoor niet steeds de receptionistes te storen.

Werken met Fring door Gerdien Rebel

En, werkt het? Jazeker, ik vind het heerlijk! Ik hoef nooit meer na te denken waar ik de telefoon ook alweer heb gelaten en ik kan aantrekken wat ik wil.

App om te kunnen videovergaderen zonder te hoeven reizen.

Odion-tube filmpjes door Monique Zonneveld

Sheila Esman Leeftijd 55 jaar Functie Persoonlijk begeleider Locatie De Andere Oever, Purmerend In dienst sinds juli 1987

Hoe vinden je collega’s je idee? Eerst moesten ze wel lachen, zo van: “Daar heb je Suzanne weer met d’r tassie”. Maar nu zijn er al een paar die hebben gevraagd: “Kun je er voor mij ook niet eentje maken?”

Database op intranet met Odion-tube filmpjes, voor bijvoorbeeld een visuele uitleg over de zorgfinanciering en administratie rondom een cliënt.

Wat hoop je dat er met je idee gebeurt? Het zou leuk zijn als de dagcentra ermee aan de slag gaan, zodat meer collega’s het buideltje kunnen gaan gebruiken. Nee, een patroon heb ik niet. Maar dat wil ik best maken hoor, als daar behoefte aan is!

Impuls voor cliënten

Geef je op!

Gluren bij de buren Hoe zou het zijn om voor één dag te wisselen met een collega op een hele andere locatie binnen Odion? Het antwoord op die vraag vind je voortaan in deze rubriek. Jolanda Zwarthoed, begeleider Boelenspark, en Astrid Weel, basis­ medewerker zaterdagopvang Dynamica (en ook werkzaam bij De Boomgaard) kenden elkaar niet, maar namen op een zaterdag elkaars dienst over.

Waarom hadden jullie je voor deze rubriek aangemeld?

Wil jij voor Impuls ook een keer van dienst wisselen met een collega van een andere locatie? Geef je dan op bij Rinske Rill, [email protected].

Jolanda Zwarthoed

Astrid Weel

Wat heb je die dag zoal gedaan?

Wat heb je ervaren als het grootste verschil tussen je eigen werk en dat van je collega?

Wat heeft deze dag je opgeleverd?

Jolanda: ‘De kinderen komen naar de zaterdagopvang Jolanda: ‘Het leek me erg interessant om eens te kijken hoe het er op een andere Odionlocatie aan toe ging. En ik had nog nooit met kinderen gewerkt, het leek me heel leuk om dat een keer te ervaren.’

8

Astrid: ‘Via flexpoolers hoor je wel eens hoe het op andere locaties is, maar als je vast op een locatie werkt, kom je daar nooit. Ik zou best eens een rondje langs de stichting zou willen maken om te zien wat Odion allemaal doet, vandaar dat ik deze kans met beide handen aangreep.’

Hadden jullie van tevoren bedacht hoe het zou zijn?

ter ontlasting van de ouders. Het is ontspanning voor ze, er worden vooral leuke dingen gedaan. Ik ben bijvoorbeeld met een jongen en een meisje wezen zwemmen. Ik wist niet eens dat Dynamica een eigen zwembad had, anders had ik wel een badpak meegenomen! Ondanks dat ik dus niet het water in kon, hebben we samen enorm veel plezier gehad. Deze kinderen konden zichzelf goed redden met z’n drieën hebben we met een bal gespeeld en ze hebben me flink natgespat met hun bommetjes. Omdat ik in Volendam werk, had ik van tevoren wat muziekjes op mijn mobiel gezet van Jan Smit en Nick & Simon. Het leek me leuk om met de kinderen naar die liedjes te luisteren en gek te doen. Dat pakte goed uit, ze vonden het geweldig!’

Jolanda: ‘Nee, ik heb geprobeerd om er blanco in te gaan.

Astrid: ‘Ik heb met een paar cliënten in hun woning

Wel heb ik me afgevraagd wat voor kinderen het zouden zijn en wat ik met ze zou kunnen doen.’

koffie gedronken en een broodje gegeten. Het team vindt het belangrijk dat de cliënten een paar keer per week deze persoonlijke aandacht krijgen. Daar zit je dan, bij een vreemde meneer in zijn woning! Ik ben wat vragen gaan stellen over foto’s die aan de muur hingen en dan merk je dat deze mensen het fijn vinden om over vroeger te vertellen. Wat ik heel bijzonder vond, was dat ik meteen het vertrouwen kreeg om een meneer te scheren en een mevrouw te douchen, uiteraard met toestemming van de cliënten. Dat heb ik vroeger vaak gedaan en tot mijn verrassing merkte ik dat ik dit zó weer oppakte.’

Astrid: ‘De eerste acht jaar dat ik bij Odion in dienst was (van de 21 jaar, red.) heb ik op een woonlocatie voor volwassenen gewerkt. Ik had nog het beeld van hoe dat toen was, maar merkte snel dat dit beeld wel verouderd was.’

om te zien hoe ze hen bejegenen. En het viel me op hoe goed de Boelensparkcollega’s hun rapportages voor elkaar hebben. Alles in de invalmap was heel helder beschreven, daardoor was het voor mij relatief eenvoudig om het op te pakken. Complimenten!’

Jolanda: ‘Deze kinderen konden best veel zelf: puzzelen, tekenen… Ons werk met de oudere cliënten van Boelenspark is meer verzorgend. Bovendien kun je deze kinderen nog vormen en dingen leren. Onze cliënten zijn al helemaal gevormd.’

Jolanda: ‘Ik vond het een hele leerzame dag met veel indrukken die ik in mijn rugzakje meeneem. Ik realiseerde me ook dat de kinderen van Dynamica, maar ook die van De Boomgaard, de toekomstige bewoners zullen zijn van het Boelenspark. Dat raakte me.’

Astrid: ‘Op een woonlocatie begeef je je op het privédomein van de cliënt. Dat is heel anders dan wanneer de kinderen naar jou toekomen. Ik vond het bijzonder om te ervaren dat de cliënten me zo gemakkelijk toelieten in hun huis en heb vreselijk genoten van die prachtige Volendamse inrichting met al die mooie klederdracht en poppen. Sommige woningen leken bijna een museum !’

Wat is je het meeste opgevallen aan je dienst op deze andere locatie?

Astrid: ‘Door deze dag merkte ik dat ouderen me nog steeds na aan het hart staan. Ik kreeg weer een heel warm gevoel bij dit werk. Ook was ik verbaasd dat ik niet wist dat Odion zoiets als Boelenspark in huis had. Natuurlijk hoor je wel eens iets via flexpoolers, maar ik had er nooit zo bij stil gestaan.’

Hoe was het om daarna weer terug te zijn op je eigen werkplek? Jolanda: ‘Fijn, ik merk dat mijn hart toch echt bij de oude-

Jolanda: ‘Dat de collega’s zoveel liefde voor de cliënten hebben. Je merkt dat de kinderen het echt naar hun zin hebben. Zelf vond ik de communicatie in het begin best lastig. Deze kinderen praten en denken op een heel ander niveau dan de cliënten met wie ik werk. Dan stelde ik bijvoorbeeld een vraag en dan keek het kind mijn collega aan met een blik van ‘wat bedoelt ze nou?’ Later kreeg ik daar wat meer grip op en ging het beter.’

ren ligt. Hoewel ik na deze ervaring nooit zou uitsluiten dat ik ooit eens met kinderen ga werken. Dit zijn zulke mooie, prachtige kinderen en ik vond ze zó ontzettend lief!’

Astrid: ‘Toen ik terugkwam bij de kinderen realiseerde ik me: ‘O ja, dit is toch ook wel erg leuk’. Toch hou ik deze ervaring in mijn achterhoofd. Misschien dat ik in de toekomst toch wel weer eens iets met volwassenen wil doen.’

Astrid: ‘Mij viel op dat de groep cliënten van het BoelenJolanda en Astrid wilden weten wat Odion allemaal doet. Daarom ruilden ze een dagje van werkplek. Ze hebben veel geleerd.

impuls | 1 2012

spark eigenlijk best een gecompliceerde groep is. Het zijn mensen op leeftijd, met alle problemen en zorg die daarbij komt kijken. Je hebt er bijvoorbeeld te maken met dementerende mensen en mensen met psychische klachten. Daar had ik van tevoren niet bij stil gestaan. Wat me ook opviel is dat de collega’s erg lief met de cliënten omgaan, het is heel mooi

Impuls voor cliënten

9

Ik en de OR ‘Al vanaf de oprichting in 2003 heb ik zitting in de commissie VGW. Omdat die nu goed staat en de achterbancommissie wel wat versterking kan gebruiken, heb ik recentelijk besloten over te stappen: het lijkt me leuk om weer eens wat anders te gaan doen. Momenteel ben ik nog wel betrokken bij de commissie VGW. De laatste tijd heb ik me daar veel beziggehouden met de risico-inventarisatie; ik vind het belangrijk om me in te zetten voor de gezondheid van mijn collega’s. Na de afronding van de inventarisatie is er een plan van aanpak gemaakt en dat moet nu worden opgepakt door de me-

dewerkers. Dat gebeurt nog niet echt merk ik, nu ik daarvoor de locaties af ga. De map met het plan staat er wel, maar dat is het. Ik heb het idee dat er te weinig aandacht aan wordt besteed tijdens het medewerkersoverleg op de locaties. Dat is jammer, want het is goed dat je je als medewerker bewust bent van de risico’s die je loopt tijdens je werk. Een losliggend snoertje of een rolstoel die voor een branduitgang staat kan bijvoorbeeld al voor veel leed zorgen. Tijdens de ARBO-maand in april en de nieuwsbrieven gaan we daarom weer veel aandacht besteden aan dit onderwerp!’

Sonja Puhl

De overstap

Functie

Complexiteit ziet ze als een uitdaging. Die vond Sacha Groenheide aanvankelijk bij de NAH-cliënten van de Jan Ligthartstraat. Toch stapte ze zo’n drie jaar geleden over naar BZW Zaanstreek.

Persoonlijk begeleider ambulante ondersteuning

Functie bij de OR Lid commissie Veiligheid, Gezondheid & Welzijn, secretaris Dagelijks Bestuur, lid achterbancommissie

Wat sprak je destijds aan in de vacature bij de Jan Ligthartstraat?

Sonja denkt mee over veilig werken. Dat vindt ze belangrijk.

Op de werkvloer

Welgewaardeerde collega…

Petra Ruiter werkt als begeleider bij de Brederodestraat en Henegouwen in Volendam. Via deze column maakt ze je deelgenoot van de grote en kleine dingen die ze bij haar werkzaamheden tegenkomt.

Dat klinkt leuk, hè? Ieder mens groeit van een compliment. Zo benoem ik dagelijks positieve dingen die ik zie bij de cliënten, om ze bewust te maken van wat goed gaat. Naar mezelf toe doe ik dat veel minder. Alles wat goed gaat neem ik voor lief, alles wat verkeerd gaat neem ik mezelf kwalijk. Hé, dat is apart: ik wil een cliënt laten groeien maar mezelf niet! Mijn ogen worden geopend als ik een collega een mail stuur en hem daarin vertel dat hij iets goed heeft gedaan en ik blij met hem ben. Hij antwoordt dat hij nog nooit eerder een compliment heeft gehad. Sodemieter, dat is erg! Iedereen doet wat hij kan naar eigen inzicht. Soms heb ik andere ideeën, maar als ik me in de ander verdiep is zijn handelen wel te begrijpen. En dus niet minder goed als mijn idee daarover. Ik keek laatst naar een tv-programma. Daarin zaten mensen muurvast met hun emoties en hun bestaan doordat ze ruzie hebben met elkaar. Er was stress en onbegrip. Er werd gepraat en geschreeuwd, maar het leek uitzicht-

Sacha Groenheide: van NAH naar BZW

loos. Totdat een therapeut ten tonele kwam en de mensen vroeg iets positiefs over elkaar te zeggen. En warempel: iedereen had iets positiefs over de ander te vertellen! Vanaf dat moment was er iets gebroken, gesmolten. Men voelde zich gezien en gewaardeerd als mens. De ruzie veranderde in samenleven. Sinds mijn eye-opener momentje heb ik mezelf voorgenomen collega’s vaker te laten weten wat ik in ze waardeer. En jawel, ik kijk ook bij mezelf naar wat er lekker ging vandaag. En weet je wat nou het kadootje is? Je krijgt er positieve energie van! Dus wat houdt jou nog tegen om hier ook eens iets bewuster mee om te gaan?

‘Ik heb SPW-4 gedaan en tijdens die opleiding kwam ook niet-aangeboren hersenletsel (NAH, red.) aan bod. Wat me daarin trof was het besef dat je wereld van de ene op de andere dag er heel anders uit kan zien. En dat dit iedereen kan overkomen, mij ook. In dat geval wil ik zelf ook serieus worden genomen en zou ik vinden dat ik recht heb op goede begeleiding. Het was mooi om dit in de Jan Ligthartstraat te kunnen bieden.’

Toch stapte je zo’n drie jaar geleden over naar BZW… ‘Begeleid zelfstandig wonen (BZW, red.) heeft mij altijd al leuk geleken. Vooral het feit dat de cliënt daar meer vrijheid heeft, was iets dat me aansprak. In een woonvorm ontkom je er niet aan dat je regels hebt, je leeft tenslotte met

mensen bij elkaar. En niet iedere cliënt heeft baat bij die regels. Als cliënten zelfstandig wonen kun je ze laten zoals ze zijn, dat vind ik mooi. Daarom reageerde ik destijds op een interne vacature. Dat wil overigens niet zeggen dat ik het bij de Jan Ligthartstraat niet naar mijn zin had, hoor!’

Hoe schatte je de kans in dat je de overstap naar BZW zou kunnen maken? ‘Eerst niet zo groot. Ik had wel eens naar een soortgelijke vacature bij een andere zorgorganisatie gekeken en daar werd HBO gevraagd, terwijl ik zelf MBO heb. Maar bij de BZW-vacature bij Odion stond dat niet, dus ik heb meteen gereageerd. En tot mijn eigen verbazing werd ik aangenomen en waren ze erg enthousiast over me. Achteraf denk ik dat dit vooral kwam doordat ik de cliënt graag in zijn waarde laat.’

Vond je het fijn om binnen Odion te blijven werken? ‘Ja, want ik ben niet ontevreden over Odion. En wat ik prettig vind, is dat ik bij Odion de kans krijg om me te blijven ontwikkelen. Zo was ik recentelijk naar een symposium dat ging over de kinderwens van mensen met een lichte verstandelijke beperking: een heel interessant onderwerp, vind ik. Zoals gezegd wil ik mensen graag laten zoals ze zijn. Maar tijdens dit symposium heb ik gesproken met een vrouw die is opgegroeid bij ouders met een verstandelijke beperking en die is voor haar leven beschadigd. Ook sprak ik met een verstandelijk beperkte vrouw die een dochter had gekregen en die achteraf concludeert dat dit geen goede beslissing was, omdat ze het niet aankon. Dat heeft mijn visie op dit onderwerp wel enigszins veranderd. Het is mooi dat je vanuit Odion de gelegenheid krijgt om dit soort bijeenkomsten bij te wonen.’

Sacha is ander werk gaan doen bij Odion. Nu helpt ze cliënten die zelfstandig wonen.

Petra geeft graag complimentjes. Daar wordt ze blij van.

impuls | 1 2012

Impuls voor cliënten

11

Bij de Noordster kun je

Sommige mensen lopen stage bij

fitnessen. Ryanne loopt

Odion. Als ze vragen hebben,

daar stage.

kunnen ze Mirjam bellen.

Eén-op-één werken is het leukste Vanuit haar opleiding Sport & Bewegen bij het Horizon College in Purmerend loopt Ryanne Brouwer (18) stage bij de fitnessruimte op De Noordster. ‘Cliënten vertellen je achteraf vaak hoe leuk ze het vonden, dat heb je bij een gewone sportschool veel minder.’

Investeren in eigen kweekvijver Mirjam Putter is jobcoach Begeleid Werken. Daarnaast is ze als praktijkopleider stage verantwoordelijk voor het op peil houden van het niveau van de stagebegeleiders en is ze aanspreekpunt voor hen en de teamleiders. Impuls praat met haar over dit bijzondere aspect van haar baan.

Geheel vrijwillig

12

Ryanne zit in het derde jaar van haar vier jaar durende opleiding. Eén van haar keuzevakken is momenteel ‘Aangepast sporten’. ‘Het leek mij leuk om met mensen met een beperking te werken’, motiveert zij haar keuze. ‘Niet dat ik daar nou veel ervaring mee had. Maar ik heb vroeger wel bij een manege gezeten waar kinderen met een beperking paardreden, dat vond ik mooi om te zien.’ Toen Ryanne zelf op zoek moest naar een stage-adres, dacht ze meteen aan Odion. ‘Tonia Vervoort van Odions vrijwilligersschakel heeft ooit bij ons op school EHBO-les gegeven en ik had haar kaartje nog’, vertelt ze. ‘Toen ik hoorde dat ze daar nieuwe sportactiviteiten zouden gaan ontwikkelen, heb ik meteen gebeld.’

File bij de loopband Op het moment dat Ryanne met haar stage startte, was de fitnessactiviteit in De Noordster net opgezet en kwamen de eerste cliënten kijken hoe ze het vonden. ‘We begonnen met twee fietsen en een traploopapparaat’, herinnert ze zich. ‘Eerst maar eens zien of er voldoende belangstelling zou zijn, dat was het idee. Inmiddels hebben we ook

hier twee spelcomputers staan en zijn er een roeiapparaat en een loopband bij gekomen, want de cliënten vinden het bewegen heel erg leuk. Vooral de loopband is populair: toen die net nieuw was, stond er zelfs een rij!’

Nieuwe contacten Gemiddeld zijn er op een avond zo’n tien cliënten die met vier tot vijf mensen worden begeleid. ‘Dat betekent dat je vaak één op één werkt en dat vind ik fijn om te doen’, stelt Ryanne. ‘Ook de cliënten zelf vinden dat prettig, maar in een reguliere sportschool krijgen ze die aandacht vaak niet.’ Behalve dat de beweging goed is voor lijf en leden, zijn de fitnessavonden ook erg gezellig. ‘Na afloop wordt altijd nog een kopje thee gedronken en nagepraat’, vertelt Ryanne. ‘Veel cliënten kennen elkaar, maar je ziet ook dat ze hier nieuwe contacten opdoen.’

Lastig kiezen Ryannes stage loopt tot het eind van het schooljaar. Ze heeft dan een aantal deeldiploma’s behaald. Daarna moet ze voor haar laatste opleidingsjaar een richting kiezen. ‘Dat wordt waarschijnlijk personal trainer of bewegingsagoog’, kondigt ze aan. ‘Een lastige keuze, want ik vind het alle twee erg interessant. Bewegingsagogie heeft natuurlijk veel raakvlakken met mijn huidige stage, waar ik het erg naar mijn zin heb. Daarom sluit ik zeker niet uit dat ik in deze richting verder ga.’

impuls | 1 2012

Voor een organisatie als Odion is de kwaliteit van de medewerkers essentieel. Een aantal jaren geleden merkte de stichting echter dat het steeds lastiger werd om goed personeel te vinden. Toen ontstond het idee om extra te investeren in het begeleiden van stagiairs om zo een eigen ‘kweekvijver’ te creëren. ‘Vandaar dat Odion vijf jaar geleden begon met de interne basiscursus: hoe begeleid je een stagiair?’, vertelt Mirjam. ‘Ik werd aangesteld als praktijkopleider stage, onder meer om deze cursus te geven. Het idee was dat op iedere locatie met een stagiair een collega moest zijn die deze cursus had gevolgd. Dat is nu het geval. Ook zijn we inmiddels een erkend Calibris leer/werkbedrijf. Mede door die gerichte aanpak blijven nu steeds meer stagiairs na hun opleiding bij Odion ‘hangen’.’

Speciale BBL-groep De meeste stagiairs bij Odion volgen de beroepsbegeleidende leerweg. ‘Er is een groep die eerst bij Odion is aangenomen en nu naast het werk de opleiding volgt’, vertelt Mirjam. ‘Vanaf 2010 is er echter ook een groep gestart met talenten van buiten de branche tot 23 jaar, die ambities hebben in de gehandicaptenzorg. Voor hen zijn vijf boventallige leer/werkplekken gecreëerd bij Dynamica, De Boomgaard, De Andere Oever, de Helena Smitsstraat en de Count Basiestraat. De leerlingen ontvangen in eerste instantie een leer/ werkovereenkomst voor een jaar, waarin ze de taken van een basismedewerker uitvoeren. Als het jaar om is, moeten deze mensen op zoek naar een baan als basismedewerker binnen Odion, waarbij ze – als ze geschikt blijken voor het vak - voorrang krijgen op sollicitanten buiten Odion.’

Goede combi Vanuit haar functie als praktijkopleider stage begeleidt Mirjam deze stagiairs, maar ook de teamleiders die zo’n stagiair op hun locatie hebben. ‘Door mijn baan als jobcoach weet ik veel van het onderwijs af en na 17 jaar Odion ken ik de organisatie goed: dat is voor deze baan een prima combi’, aldus Mirjam. ‘Samen met de teamleiders voer ik bijvoorbeeld de sollicitatiegesprekken. Ook kunnen teamleiders mij altijd raadplegen als zij tegen onduidelijkheden aanlopen - dat geldt overigens ook voor de stagebegeleiders van BOL-stagiairs (beroepsondersteunende leerweg, red). Wanneer iemand bijvoorbeeld zegt dat hij iets niet hoeft te doen van school kan ik aangeven of dit terecht is. Ook spring ik soms bij wanneer er vragenlijsten moeten worden ingevuld voor de proeven – een soort examen voor de leerlingen. De pilot van vorig jaar was dermate succesvol dat Odion dit jaar besloot het plan door te zetten. ‘Wel hebben we dit keer iets strengere toelatingseisen, om afwijzing achteraf te voorkomen. Dat is prettiger voor de stagiair én voor Odion’, aldus Mirjam.

Impuls voor cliënten

13

In dienst

Uit dienst

Even bellen met …

In dienst

Wat vinden Odion-collega’s en betrokkenen over een bepaald onderwerp? Dit keer: kunnen reguliere huisartsen cliënten met een verstandelijke beperking goed diagnosticeren en behandelen?

Oktober Vincent van Pol Kok, De Andere Oever

Januari Shafira Moslemi-Hadire Vervoers-/busbegeleider, De Boomgaard

Januari Sybille Heynens Basismedewerker, flexpool

Marlies Haubrich Basismedewerker, flexpool

Aki Elmokadem Huishoudelijk medewerker, De Andere Oever

Claudia Goos Basismedewerker, flexpool

Gerard de Jong Basismedewerker, flexpool

Jolanta Keijzer Basismedewerker, flexpool

José Komen Administratief medewerker, flexpool

Tineke Timmerman Basismedewerker, flexpool

Rosa Jong-Rughetti Basismedewerker, Jachtenlaan

Sylvia van Veelen Basismedewerker, Helena Smitsstraat

Lisa van Weelij Basismedewerker, flexpool

Fabiola Hillebrand-Plomp Teamleider, Klaverland

Lize de Buck Logopedist, paramedici

Petra Tange-Postma Persoonlijk begeleider, Jacobushof Daniëlle Woestenburg Persoonlijk begeleider, NSO Dynamica November Marijke Roos-Wittebrood Teamleider, dagbesteding volwassenen algemeen Linda Karsten Persoonlijk begeleider, De Boomgaard Sandra Zwart e/v Streefkerk Basismedewerker, flexpool Mark van den Nieuwendijk Basismedewerker, Skepehoeck Letty Ettema Basismedewerker, flexpool

Uit dienst Oktober Anita de Rooij-de Graaf Basismedewerker, flexpool Yvonne Been Basismedewerker, Veldvliegerweg Lisa de Boer Basismedewerker, flexpool Sarah Brinkhof Basismedewerker, Cole Porterstraat Justus van Hoven Basismedewerker, Klaverland Anna Overmars Basismedewerker, Zonnehoek

December Linsey Schreuder Basismedewerker, flexpool

Arjan Udink Kok, De Andere Oever

Frieda Schavemaker-van der Wal Basismedewerker, flexpool

Marjo Belleman Persoonlijk begeleider, De Boomgaard

Nicole Walgering Basismedewerker, flexpool

November Loes Bloemberg Basismedewerker, flexpool

Linda van Thol Basismedewerker, Karavaanstraat Angelique van Berge Basismedewerker, Karveelstraat Ilona Hoekstra Basismedewerker, Klaverland Aad Donkersloot Nautisch toezicht, VD84 Petra Schwarzer Persoonlijk begeleider, Zonnehoek

Agatha de Koning Persoonlijk begeleider, eetcafé Edam/Volendam

Jubilea Oktober 18 oktober – Ria Klaver (25 jaar) Persoonlijk begeleider, Dynamica November 1 november – Corrie Wippo (12,5 jaar) Persoonlijk begeleider, Mayonstraat December 1 december – Jannie Ruiter (12,5 jaar) Persoonlijk begeleider, De Andere Oever December 1 december – Sietske Wiersma (12,5 jaar) Persoonlijk begeleider, Karveelstraat

Renate Dijkhoff Basismedewerker, flexpool Roos Erfmann Basismedewerker, flexpool

Soms moet je naar de dokter. Dan kan er iemand van Odion met je mee. De dokter vindt dat fijn.

Jop van den Berg, huisarts in Krommenie met vrijwel alle cliënten van de Jacobushof en de Lijnbaan in zijn praktijk: ‘Ja hoor, dat kan prima. Het zijn gewoon mensen en de medische zorg is niet wezenlijk anders. Soms is het lastig om erachter te komen wat de patiënt precies mankeert als hij dat niet goed kan uitdrukken. Maar dat heb je met kinderen ook, daar kan een huisarts prima mee omgaan. Het is wel prettig als er iemand van de leiding mee is. Mensen met een verstandelijke beperking hebben soms moeite met het relativeren van mijn informatie. Dan is het prettig als iemand van de leiding dat doet. Ook spelen er soms andere zaken, zoals gedragsproblemen of problemen met alcohol. In dat geval, én als er sprake is van ingewikkelde medische problematiek is het fijn dat ik kan terugvallen op de AVG (Arts Verstandelijk Gehandicapten, red.). Dat voegt echt wat toe.’

15

Christina Suripatty, als AVG van de Prinsenstichting gedetacheerd bij Dynamica en tijdelijk vervangend AVG bij De Boomgaard: ‘Ik denk dat het in de meeste gevallen prima kan. Eerstelijnszorg bij een cliënt met een verstandelijke beperking kan goed behandeld worden door de huisarts. Feeling hebben met de doelgroep is misschien wel een pre. Om er achter te komen wat er precies aan de hand is met de cliënt moet er vaak extra tijd worden ingepland. Het is daarbij altijd prettig en eigenlijk ook noodzakelijk dat er een begeleider meegaat, want niet alle cliënten begrijpen wat de dokter zegt en omgekeerd natuurlijk ook. Maar je moet altijd oog blijven houden voor de privacy van een cliënt dus dat er iemand meegaat met wie hij of zij vertrouwd is en die wat extra informatie kan geven over de situatie.’

Liesbeth Haringsma van de mobiele dagdienst Zaanstreek: ‘Ik ga vaak met cliënten mee naar de huisarts en

Barbara Nibbering Basismedewerker, flexpool

merk dat die het over het algemeen prima doen. De meesten hebben door dat je bij deze mensen duidelijker moet praten, meer moet uitleggen, soms specifiekere vragen moet stellen en meer de tijd moet nemen. Sommige specialisten hebben daar moeite mee, die kunnen waarschijnlijk minder tijd inplannen. Zij richten hun vragen ook wel eens tot mij in plaats van de cliënt. Ik geef dan aan dat ze dat beter aan de cliënt kunnen vragen. Als het nodig is, zorg ik voor een soort vertaalslag tussen arts en cliënt. Bijvoorbeeld als de cliënt niet makkelijk kan antwoorden en/of niet begrijpt wat er bedoeld wordt. Ik maak notities van het consult, zodat ik deze later kan bespreken en kan terugkoppelen aan de persoonlijk begeleider. Op die manier gaat het prima.’

Wim Derks Basismedewerker, flexpool Monique van Marle Basismedewerker, flexpool Jos Müller Clustermanager, Zaanstreek Zuid Jurgen Smit Persoonlijk begeleider, Loirestraat Kim de Vries Persoonlijk begeleider, Zonnehoek

impuls | 1 2012

Impuls voor cliënten

Tien

Tim Kuijpers

vragen aan

Leeftijd 25 jaar Functie Basismedewerker, De Wieken In dienst bij Odion sinds 1 oktober 2010

1

Ons leven bij Odion

Wat houdt je huidige functie in? Het begeleiden van cliënten in algemene dagelijkse lichaamsverrichtingen en het ondersteunen van de persoonlijk begeleider.

2

Waarom heb je ooit voor dit vak gekozen? Eigenlijk ben ik bij toeval in de gehandicaptenzorg terecht gekomen. Voor mijn opleiding SPH ben ik heel breed gaan solliciteren (psychiatrie, jeugdzorg, ouderenzorg) en ik werd aangenomen in de gehandicaptenzorg. Dit bleek ik toch wel heel leuk te vinden, dus daarom ga ik er lekker mee door.

3

Wat zou je doen je als je dit werk niet deed? Toch wel in de welzijnssector: psychiatrie, sociaal cultureel werker, verslavingszorg of ouderenzorg.

4

Wat vind je de grootste uitdaging in je werk? Vooral het verbeteren van mezelf. Door kennis en ervaring te groeien om m’n werk zo goed mogelijk te doen. Alle uitdagingen komen hier eigenlijk uit voort.

5

Waar ben je het meest trots op in je werk? Ik heb een cliënt geleerd zelfstandig naar bed te gaan. Het was behoorlijk intensief en tijdrovend om deze man mee naar boven te krijgen. Picto’s, klokken en dergelijke hielpen niet. Totdat ik bedacht dat een spraakalarm misschien zou werken. Hij is namelijk behoorlijk auditief ingesteld. Nu heb ik samen met hem een bericht op zijn wekker ingesproken, bij het horen van dit berichtje is hij doorgaans met vijf minuten boven.

6

Wat is je grootste blunder geweest? Toen ik net begon op De Wieken werd me gevraagd of ik de TL-buizen in de keuken kon vervangen, want als man wordt toch verwacht dat je een beetje technisch bent. De eerste ging goed, maar de tweede knapte en de hele keuken (inclusief ikzelf) zat onder het glas. Daar ging mijn technisch imago.

7

Vertel eens iets verrassends over jezelf. Ik vertel altijd tot vervelends toe over m’n rockbandje (Enter Alice, beetje reclame maken), dus dat is niet echt verassend meer. Toch is het enige bijzondere waar ik op kan komen.

8

Odion-collega Linda Kool sprak jou een tijdje terug toen je nog voor de flexpool werkte. Zij is benieuwd hoe jij je nieuwe werkplek ervaart. Ondertussen werk ik alweer ruim een jaar bij de Wieken in Oostzaan. Ik ben inmiddels lekker ingeburgerd en heb het erg naar m’n zin. Leuke bewoners en collega’s.

9

Met wie binnen Odion zou je wel eens een dagje willen ruilen en waarom? Met Betty Visser, muziekagogisch werker. Dit werk zou ik in de toekomst ook wel willen doen, hoewel ik er inhoudelijk eigenlijk weinig vanaf weet.

10

Rob Klitsie Een mooie baan via Odion

Eveline Baars Blij met haar maatje

Aan wie zou je deze vragen ook eens willen stellen en waarom? Aan Borg de Nobel. Mijn allereerste dienst via de flexpool bij de Skepehoeck was samen met haar. Dat was een leuke dienst. Ik heb haar daarna nergens meer gezien en ben benieuwd waar ze nu werkt. En of ze uiteindelijk weer de schoolbanken in is gedoken.

Shelly Schaap Is goed in duiken

Impuls voor cliënten impuls | 1 2012

Prikbord

Wie is Eveline? Naam Eveline Baars Leeftijd

Ik zoek een relatie en ook verkering

29 jaar

Hallo, ik ben Bart. Ik kom soms bij het Doe-Café

Esther Leegwater (27)

Woonplaats Heemskerk, locatie Jan Lighthartstraat Maatje

van Odion. Ik ben 29 jaar en slechthorend. Ik gebruik gebarentaal, maar kan ook praten, schrijven, sms’en,

Hoe vind ik een maatje?

e-mailen en chatten/msn. Ik werk als vrij­williger in een molen en een boekbinderij. Mijn hobby is modeltreinen. Wie wil samen met mij leuke dingen doen? Ik hou van ge-

Leg eens uit ...

zellig. Ik wandel graag in het bos of op het strand. Steden bezoeken vind ik leuk. Ook hou ik van winkelen, museums bezoeken en naar een pretpark gaan. Ik heb een rijbewijs en een auto. Wat ik ook leuk vind: op vakantie kamperen

Eveline wilde een maatje. Nu heeft ze Esther. Dat heeft ze zelf geregeld. Samen doen ze leuke dingen.

in Europa. Zullen we iets afspreken? Mijn e-mailadres is:

18

[email protected]

Eveline heeft een maatje. Ze doen samen leuke dingen. Ze houden alle twee van zwemmen.

Groetjes, Bart

Doe net als Bart Zoek je iemand om iets gezelligs te doen? Een uitstapje? Samen thuis film kijken? Of andere leuke dingen? Of misschien wel verkering? Of misschien zoek je spulletjes voor je hobby of je verzameling? Mail je oproep naar:

[email protected]

Of schrijf naar :

Impuls prikbord

Postbus 138 1440 AC Purmerend

Waarom wilde je een maatje?

Wat vind je van Esther?

‘Om samen leuke dingen te doen. Bijvoorbeeld

‘Het is een spontane meid. Het klikte meteen.

zwemmen of naar de bioscoop. Ik wil meer zien

Esther zit op waterpolo. Zij vindt het leuk dat ik

dan alleen mijn werk en mijn huis. ‘

van zwemmen houd.’

Wat voor maatje zocht je?

Hoe vaak zien jullie elkaar?

‘Iemand van mijn eigen leeftijd. Iemand die het

‘Eén keer per twee weken, maar soms vaker. We

niet doet omdat het moet, maar het zelf ook leuk

sturen ook berichtjes op de mobiel. Het voelt als

vindt. Ik had al eens een vrijwilliger. Maar die

een vriendin. Zij kijkt er net zo naar uit als ik.’

bleef ineens weg. Daarom vond ik het best eng

Wat doen jullie samen?

om een nieuwe te zoeken.”’

‘Gezellig kletsen en wat drinken. Zondag gaan

Hoe ben je begonnen?

we naar de film. We zijn ook een keer naar IKEA

‘Ik heb het aan Lotte Kater verteld. Dat is mijn be-

geweest. We willen ook gaan zwemmen. Maar

geleider. In Heemskerk is een maatjesproject. Dat

ik heb dan hulp nodig en Esther komt niet uit de

wist zij. Daar heeft ze een e-mail heen gestuurd.’

zorg. Een vriendin van haar wel. Misschien dat we

Wat gebeurde daarna?

een keer met z’n drietjes gaan zwemmen.’

‘Ze kreeg een mailtje terug. Ze wilden weten

Ben je blij met Esther?

wat ik precies zocht. Daarom kwamen ze bij

‘Ja, heel erg. Ze maakt mijn wereld groter.’

wmij praten. Toen zijn ze gaan zoeken. En ze vonden Esther.’

impuls | 1 2012

19

Shelley heeft leren duiken Zó doe ik dat!

‘Vroeger was ik al gek op zwemmen. Toen ik ouder werd, wilde ik graag leren duiken. Dat vond ik stoer. Een paar jaar geleden dacht ik: ‘Nou ga ik het echt doen’. Met mijn begeleider heb ik op internet gezocht naar een duikschool. We vonden T&O Duiksport in Purmerend. Die heb ik gebeld. Ik vertelde dat ik een verstandelijke beperking heb. Dat was geen probleem. 20

Leren Na een kennismaking ben ik met lessen begonnen. Nu heb ik vijf brevetten – dat zijn een soort diploma’s. Voor een brevet moet je ook theorie leren. Ik vond het best moeilijk om dat allemaal te onthouden. De begeleiding van de Ismailiastraat heeft me geholpen. Nu mag ik andere duikers begeleiden en zelfs mensen in nood helpen. Ik ben dus ver gekomen met duiken. Ik ben daar hartstikke trots op.

Duur Het kopen van een duikset is duur. Daarna is het duiken zelf niet duur meer. Ik heb de lessen en een eigen duikset zelf betaald. Ik heb gespaard om dit te kunnen betalen.

Wie is Shelley? Naam

Samen duiken

Shelley Schaap

In de zomer duik ik twee of drie keer per week in open water. Meestal in

Leeftijd

Vinkeveen. Daar ga ik met mijn eigen auto heen. Ik vraag dan op de website van

26 jaar

de duikschool wie er mee gaat, want je mag nooit alleen duiken. En samen duiken

Woonplaats

is gezellig. Als je wilt gaan duiken moet je van water houden en kunnen zwemmen.

Purmerend, Ismailiastraat

En je moet zuinig op je spullen zijn. Wie het eens wil proberen kan naar de open dag

Hobby’s

van mijn duikschool komen. Dan wil ik je wel meenemen!’

Duiken, snowboarden, sudoku, winkelen

impuls | 1 2012

Shelley wilde graag op duiken. Ze is bij een duikschool gegaan. Nu is ze hartstikke goed.

Wie is Rob? Naam Rob Klitsie Leeftijd 26 jaar Woonplaats Zaandam, locatie Jachtenlaan Houdt van

Rob heeft een diploma gehaald. Nu werkt hij in een echt restaurant.

Het mooi opmaken van salades

Daar is hij heel blij mee.

Rob werkt in een restaurant Rob vindt werken in een restaurant leuk. Vooral bedienen. ‘In de keuken zie je geen mensen’, zegt Rob. ‘En ik hou van mensen. Ik vind het fijn als ze blij zijn. Dan komen ze nog een keer.’

22

Ik en Odion

Diploma Rob werkte bij De Gulle Waard. Dat was een restaurant van Odion. Dat bestaat niet meer. Nu is het De Andere Oever. Rob vindt De Andere Oever leuk. Maar hij wilde ook een echte baan, niet bij Odion. Daarvoor moest hij een diploma hebben. Schoolcoach Elly Spillekom van Odion zei: ‘Je kunt een opleiding doen’. Dat wilde hij wel. Elly ging dat regelen. Nu heeft Rob zijn diploma horeca-assistent niveau 1. ‘Ik wist dat ik het kon. Dit is het bewijs’, zegt Rob.

Eigen brood verdienen Rob woont bij Odion in de Jachtenlaan. Vlakbij het huis van Rob is een filmhuis met een restaurant. Dat heet De Fabriek. Rob wilde daar graag werken. Dat zei hij tegen zijn jobcoach van Odion. Ze heet Willemien Verheij. Die ging praten met de leiding van het restaurant. Nu werkt Rob daar. Dat vindt hij erg leuk. ‘Ik verdien mijn eigen brood’, zegt Rob. ‘Dat vind ik belangrijk. En mijn vader is apetrots.’

impuls | 1 2012

23

Moet je horen! Informatie van Odion voor jou Bij Odion gebeurt veel. Soms is iets interessant voor jou. Dan zetten we dat op deze pagina in de Impuls. Bijvoorbeeld een leuke activiteit waaraan je kunt meedoen. Of een nieuwe locatie. Dit keer gaat het over meepraten over de Impuls.

Gezocht: redactieleden! De Impuls is veranderd. Er is nu een deel speciaal voor cliënten. Wat moet daarin komen? Dat bepaalt de redactie. Dat is een groepje mensen dat ideeën bedenkt voor de Impuls. Zij besluiten samen welke ideeën ze gaan doen. De redactie komt drie keer per jaar bij elkaar. Dat is op het Centraal Bureau in Purmerend. Het duurt 1,5 uur. Odion wil graag allerlei cliënten in de redactie. Jong en oud en van alle locaties. Misschien wil jij wel in de redactie. Wat moet je dan kunnen?

✒✒ Je durft je mening te geven in een groep. ✒✒ Je kunt goed kiezen. ✒✒ Je kunt en wilt naar het Centraal Bureau toe komen.

Opgeven? Dat kan bij Rinske Rill. Je kunt haar bellen op 0299 412 812. Een e-mail sturen kan ook, naar [email protected]. Je moet wel voor 14 mei reageren. Je kunt eerst een tijdje kijken of je het leuk vindt.

impuls | 1 2012