nummer 3 november 2014
Voor iedereen bij Odion
Wil van de CB-receptie: ‘Door Impuls een breder beeld op Odion’
Social return of investment Wat betekent dat voor ons?
Stilstaan bij je loopbaan Er is meer mogelijkdan je denkt!
Deel voor cliënten
In deze
De menselijke maat De menselijke maat
2
Het fotodagboek van Annemieke Hoornenborg
3
Social ROI: wat betekent dat voor Odion?
4
Dáárom: Maria Beetsma
6
De paarse krokodil slaat toe bij Tuinstee/Parkstee
7
Gluren bij de buren
8
De OR introduceert een fietsenplan
10
De column van Petra
10
Annette Leguijt: van Jacobushof naar Dynamica
11
Roel Koblenz aan de wandel met cliënten
12
Stilstaan bij je loopbaan
13
In dienst, uit dienst
14
Even bellen met het sociale wijkteam
15
Tien vragen aan Monique Haagsman
16
De hobbyhoek: 3D-kaarten maken
18
Het leven van Joris
19
Robin werkt steeds zelfstandiger
20
Steven en Marja deden een onderzoek
22
Moet je horen
24
Colofon Impuls is een uitgave van de stichting Odion. Odion biedt ondersteuning aan mensen met een handicap. Impuls wordt verspreid onder medewerkers, cliënten, vrijwilligers en andere belangstellenden en verschijnt drie maal per jaar. Stichting Odion Postbus 138 1440 AC Purmerend T: 0299 - 412 812 Redactie en coördinatie
Vitamedia Hoorn Irma van der Lubbe en Marian Vleerlaag. Stagiair: Leon de Gier
Medewerkers maken zich zorgen. Over hun carrièremogelijkheden, maar ook over hun baan. Lange tijd bood de zorgsector veel mensen een wenkend perspectief. Nog steeds is Odion samen met andere zorginstellingen in de regio een belangrijke werkgever. Als het aan mij ligt, blijft dat zo. Nabije aanwezigheid van betrokken en enthousiaste medewerkers blijft essentieel in het leven van mensen met een beperking. Maar langzamerhand zijn er scheurtjes ontstaan in het beeld van de zorg als een stabiele werkomgeving. Berichten in de media over ontslagen en dreigende personeelstekorten zijn daar debet aan. Nog maar kort geleden stonden de kranten vol over dreigende tekorten aan personeel. Weinig mensen zullen een boodschap hebben aan het feit dat die er over een aantal jaren wellicht zullen zijn. De maatregelen die Odion nu neemt in het kader van de bezuinigingen en de verschuivingen van de AWBZ naar Wmo en Jeugdwet hebben ten doel om de werkgelegenheid zo maximaal mogelijk te handhaven. Soms raken pijnlijke maatregelen echter de positie van medewerkers. Naast de veranderingen die mensen begrijpen – en dat zijn er vele – zijn er ook veranderingen die ze minder of niet begrijpen. Omdat zij ingrijpen in persoonlijke perspectieven, in het bestaan van mensen, of in hun baan. De zorgvuldigheid die wij ook in deze tijd willen betrachten als het om mensen gaat, wordt dan niet altijd verstaan. En ik begrijp dat. Ik vind het belangrijk dat daar ook in deze tijd van grote taakstellingen oog voor is. Wat mij betreft als een inspanningsverplichting om in al onze processen de menselijke maat zichtbaar te laten blijven, als het om onze cliënten én als het om onze medewerkers gaat!
Het fotodagboek van Annemieke Hoornenborg Als ambulant ondersteuner begeleidt Annemieke Hoornenborg vooral kinderen met het syndroom van Down op de reguliere basisschool en peuterspeelzaal. Daarnaast werkt ze als begeleider bij Begeleid Zelfstandig Wonen (BZW).
Samen koken
Op de peuterspeelzaal
Leren nadoen
Om de week begeleid ik een kookclub van BZW-cliënten die iedere week bij elkaar komen. Veel cliënten eten altijd alleen; voor hen is het fijn om ook geregeld met anderen te eten. Het sociale aspect is dus heel belangrijk. Ik eet zelf ook altijd mee, het is erg gezellig.
Senne is drie en heeft het syndroom van Down. Drie dagen per week gaat hij naar Dynamica, maar zijn ouders vinden het belangrijk dat hij ook een keer per week naar een reguliere peuterspeelzaal gaat. Zonder extra begeleiding zou er veel langs hem heen gaan.
Kinderen met Down leren veel door anderen na te doen. Op deze peuterspeelzaal ziet en hoort hij andere dingen dan bij Dynamica, het is hier bijvoorbeeld veel spraakgerichter. Ook leert hij hier kinderen uit de buurt kennen om mee te spelen.
Henk Steen
Redactieadres
Nieuwstraat 23 1621 EA Hoorn T: 0229 - 280 230 E:
[email protected] Vormgeving
Grafish, Tom van Hoogstraten
Fotografie
Evelien Berger, Elly Kroese, Yvon Koster, Trudy Conijn, Bart Tol, Saskia Kerkhoff, Yvette Boonstra Redactieraad
Elly Kroese, Rinske Rill, Rob Marinus, Petra Ruiter, Ingrid van Melsfort, Karin Watzeels, Evelyn Breet, Willemien Verheij, Marjan Ooms, Sandy Nibbering Cliëntredactie
Sebastiaan Eschweiler, Reinier Tervoort, Els van Vloten, Brian Ondunk, Dave van den Berg, Gudy van Hogen Druk
Koopmans Drukkerij, Hoorn
Oplage
1.350 exemplaren. Niets uit deze uitgave mag worden overgenomen zonder schriftelijke toestemming van Odion, Vitamedia en Grafish. Fotografie: Saskia Kerkhoff
impuls | 3 2014
Zoeken we op!
Moeilijke post
Hier werk ik op een flexplek aan de Bristolroodstraat. Voor mijn beide functies heb ik administratieve werkzaamheden, daar gaat dus veel tijd in zitten. Ook zoek ik hier soms dingen op voor BZWcliënten, want die hebben niet allemaal een computer thuis.
Eens per week kom ik bij BZW-cliënt Marcel uit Wormerveer. Ik help hem een á twee uur met de moeilijke post. Hij redt zichzelf prima, maar ik merk dat hij het fijn vindt om bij dit soort dingen op mij te kunnen terugvallen.
Annemiek (Hoornenborg) begeleidt kinderen met Down op school. Ze helpt ook volwassen cliënten die zelfstandig wonen.
Deel voor cliënten
3
Bij Odion zijn straks ook mensen bezig die moeilijk werk kunnen vinden. Zo kunnen ze ervaring opdoen.
Social Return of Investment: open stellen en kansen gunnen
Ans Sintenie
Ineke Annen
Stagiairs kennen we al bij Odion. Maar straks zijn op locaties wellicht ook andere mensen bezig met behoud van uitkering of een kort tijdelijk dienstverband. Sommige gemeenten willen namelijk dat organisaties als Odion kansen gaan bieden aan inwoners met een afstand tot de arbeidsmarkt.
Aan het woord
4
Met de overgang van de AWBZ naar de Wmo komt een groot deel van de inkoop van de zorg bij de gemeente te liggen. Sommige gemeenten, waaronder Zaanstad, willen dat vijf procent van het geld dat ze aan die zorg besteden – naast het gebruikelijke rendement – ook een sociale winst oplevert. Dit wordt Social Return of Investment (SROI) genoemd. Omdat Odion inmiddels een contract heeft met de gemeente Zaanstad, betekent dit in de praktijk onder meer dat wij ruimte dienen te bieden aan inwoners met een uitkering die om uiteenlopende redenen lastig aan het werk komen. ‘Dat kan bijvoorbeeld via een stageplaats, een werkervaringsplaats of een leerwerkplek’, legt clustermanager Ineke Annen uit. ‘Je moet je voorstellen dat voor iedere uitkeringscategorie een bepaald bedrag staat. Zo kun je als organisatie uitrekenen hoe je op die eerdergenoemde vijf procent uitkomt. Bij Odion heb je het dan over tonnen. Gelukkig bieden wij van oudsher al veel ruimte aan stagiairs. We mogen maximaal de helft van het in te vullen bedrag op die manier afdekken.’ Een keiharde verplichting is SROI niet, stelt Ineke. ‘Maar haal je die vijf procent niet, dan geeft de gemeente je minder geld. Dat verschil storten ze in een fonds en met dat geld gaan ze zelf zaken organiseren.’
Kansen voor cliënten Het verhaal kent voor Odion ook een andere kant: de regeling betreft een belangrijk deel van onze cliënten – tenslotte ook veelal mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt. ‘In die zin biedt het kansen voor de opvang van plekken die verdwijnen als de sociale werkplaatsen in januari 2015 sterk moeten inkrimpen’, schetst Ineke. ‘Per 1 januari 2015 treedt namelijk de Participatiewet in werking, maar we merken dat bedrijven er nog niet zo happig op zijn om mensen met een arbeidsbeperking te plaatsen. Bovendien ervaren we dat gemeenten nog geen goed beeld hebben van de knelpunten die op deze manier gaan ontstaan. Maar wij wel! Het probleem is dat straks al het oude wordt losgelaten, maar dat het nieuwe nog grotendeels vorm moet krijgen. We weten zeker dat er mensen zijn die daardoor straks in de knel komen te zitten en daar maken we ons zorgen over.’
Handen ineen Om er toch voor te zorgen zoveel mogelijk cliënten zo dicht mogelijk bij de arbeidsmarkt komen én de eventuele doorstroom naar regulier werk te bespoedigen, zijn zes organisaties in de Zaanstreek – waaronder Odion/Odibaan – een samenwerking aangegaan. ‘Onder het motto ‘Handen ineen’ hebben we samen met BaanStede, Heliomare, Parnassia-Reakt en RIBW ZWWF vier concepten ontwikkeld om cliënten zoveel mogelijk naar eigen inzicht zelfstandig in hun eigen wijk of omgeving te kunnen laten functioneren en te laten deelnemen aan de maatschappij’, vertelt Ineke. ‘Om die concepten te laten slagen is ontschotting
impuls | 3 2014
nodig. Dat wil zeggen: niet langer denken in doelgroepen, maar goed kijken hoe je integrale zorg zo goed en zo dicht mogelijk bij de cliënt kunt brengen. Dat betekent dat je als medewerker voortaan ook hulpvragen van een ander soort kunt gaan krijgen, buiten ons huidige vakgebied. Dat is een belangrijke ontwikkeling waar we niet omheen kunnen en om die reden heeft Odion recentelijk haar statuten aangepast.’
Zoeken naar mogelijkheden Manager P&O Ans Sintenie zoekt momenteel vooral naar mogelijkheden om mensen met een uitkering een tijdelijke plek te geven binnen de organisatie. ‘Dat is absoluut niet eenvoudig met een krimpende organisatie’, ervaart ze. ‘Bovendien kijkt het UWV, de instantie die uitkeringen toekent, momenteel streng toe op werk dat door vrijwilligers wordt gedaan. Wanneer het UWV het idee heeft dat dit ten koste gaat van een betaalde baan, dan kunnen zowel die persoon in kwestie als de organisatie daar problemen mee krijgen. Dat lijkt bijna haaks te staan op het social return of investment. Een behoorlijke uitdaging, het vraagt aardig wat van onze creativiteit.’ Ans benadrukt dat het vaak om korte, tijdelijke trajecten gaat en dat iemand die bijvoorbeeld voor zes maanden een werkervaringsplaats invult, nooit de volledige taken van een basismedewerker zal uitvoeren. ‘Maar ik kan me wel voorstellen dat een gemotiveerde BBL’er die eerst bij een bank werkte en werkloos is geraakt, zou kunnen worden omgeschoold tot basismedewerker’, denkt ze hardop. ‘Odion heeft altijd kansen willen geven aan bevlogen mensen, maar zij moeten hun plek wel degelijk verdienen. We zullen ons hierin zakelijk gaan opstellen en concrete afspraken gaan maken over wat we van deze
mensen verwachten en wat onze afspraken zijn. Ik kan me voorstellen dat sommige managers zich zorgen maken over de aandacht die deze mensen wellicht vragen, of de problemen die ze meebrengen. Maar in feite is het heel simpel: voldoet iemand niet of houdt hij zich niet aan de afspraken, dan gaan we het gesprek aan, zoeken we contact met de plaatsende instantie en zullen we bijvoorbeeld om iemand anders vragen.’ Ondanks deze zakelijkheid verwacht Ans dat de meeste van deze mensen hartelijk zullen worden ontvangen. ‘Dat kan om een heel praktische reden zijn: op sommige locaties zullen ze blij zijn met een paar extra handen’, weet ze. ‘Daarnaast hebben we bij Odion allemaal een zorghart en zien we wat goed is voor een mens. Veel mensen die lastig werk kunnen vinden, bijvoorbeeld vanwege psychische problemen, hebben te maken met vooroordelen. Terwijl het hebben van psychische problemen helemaal niet hoeft te betekenen dat je niet op een verantwoordelijke manier bepaalde werkzaamheden kunt uitvoeren. Het is mooi om die mensen een kans te kunnen geven. Wie weet kunnen we sommige van hen wel begeleiden richting een opleiding. Het is eigenlijk net als met stagiairs of vrijwilligers: soms pakt het geweldig uit, soms niet.’
Deel voor cliënten
5
Maria Beetsma: ‘Fijn om collega’s met softwareproblemen verder te helpen’
De Paarse Krokodil slaat toe bij Tuinstee/Parkstee Onnodige presentielijsten afgeschaft
Daarom ‘Jong en idealistisch was ik. Tijdens een snuffelstage in mijn toenmalige woonplaats Deventer kwam ik terecht bij een instelling voor verstandelijk gehandicapten. En ik wist meteen: dit wil ik! Ik ging wonen waar er werk was en na verschillende opleidingen bij diverse organisaties kwam ik in dienst bij Odion, op Palet in Zaandam. Toen ik op een bepaald moment waarnemend hoofd bij een andere organisatie kon worden, heb ik Odion verlaten. Maar tweeënhalf jaar later kwam ik terug en ging werken bij de Waardenburg aan de Schipperslaan, een locatie die later verhuisde naar de Wilhelminalaan.
6
Het begeleiden en het contact met de cliënten vond ik fijn, maar ik voelde dat ik meer kon. Daarom was ik blij met de nieuwe uitdaging bij de Mayonstraat, die ik als coördinerend begeleider mocht gaan opzetten. Ik had daar de financiën altijd goed op orde, omdat ik daar het grote belang van zag en er ook gevoel voor heb. Dat viel op in de organisatie en daarom werd ik gevraagd om Frank van Dijk te gaan ondersteunen op Cliëntadministratie; aanvankelijk nog samen met het werk in Mayonstraat. Maar toen ik thuis twee kleine kinderen had, begon me dat op te breken. Bovendien merkte ik na 25 jaar zorg dat de koek wel een beetje op was en dat ik toe was aan een nieuwe uitdaging. Dus ik besloot om de overstap te maken. Inmiddels ben ik nu zo’n twaalf jaar applicatiebeheerder, ik doe dat samen met collega Alex van Es. Het leukste aspect aan dit vak vind ik dat ik collega’s die tegen een probleem aanlopen verder kan helpen. Ook heb ik veel plezier in het maken van de vertaalslag naar de begeleiders, bijvoorbeeld via het geven van trainingen als er een nieuw softwarepakket is. Dan merk ik dat het een meerwaarde heeft dat Alex en ik beide van de werkvloer komen.
Maria Beetsma Leeftijd 58 jaar Functie Applicatiebeheerder Locatie Centraal Bureau In dienst sinds 1977, met een tussenpauze van 2,5 jaar
In al die jaren heb ik best wel eens overwogen om buiten Odion te kijken. Nu schiet het ook wel eens door mijn hoofd; we zitten tenslotte in onzekere tijden. Aan de andere kant biedt de omschakeling naar de Wmo ook softwarematig veel uitdagingen en zijn er allerlei zaken in ontwikkeling waar ik toch wel graag bij betrokken blijf. Dus voorlopig ga ik nergens heen!’
Het wilde bij Tuinstee/Parkstee maar geen automatisme worden, dat dagelijks invullen van de presentielijst voor de brandweer. Dus hoe betrouwbaar zou hij dan zijn als er inderdaad ontruimd zou moeten worden? Het ontruimingsplan voor de Odionlocaties werd rond 2008 opgesteld door de manager P&O. ‘Een overzichtelijk, gedegen plan’, vindt begeleider Bram Jager. ‘Ik weet nog dat er destijds aan diverse medewerkers werd gevraagd om mee te denken, omdat Odion veel locaties heeft die vaak allemaal weer anders zijn.’ Om alles werkbaar te houden werd de kern van het plan teruggebracht tot een A4’tje dat in de beroemde rode bak kwam te zitten, vergezeld van een presentielijst. ‘Op deze locatie is ’s nachts geen begeleiding aanwezig’, legt Bram uit. ‘Het idee achter die presentielijst was dat de brandweer bij onze afwezigheid daarop meteen zou kunnen zien wie er thuis was en wie niet, en hoeveel personen er in een woning zouden moeten zijn.’
Ja, hij staat daar . . . .
Niet volledig Bovendien: als de brandweer deze lijst als leidraad zou hanteren bij het checken van de appartementen, zou hij iedere dag helemaal up-to-date moeten zijn. ‘En dat was hij niet, in de praktijk werd het invullen nog wel eens vergeten’, ervoer Bram. ‘Daardoor bestond de kans dat de brandweer een appartement zou kunnen overslaan, terwijl er wel iemand thuis zou zijn.’ Bram besloot eens bij collega’s van andere locaties te informeren hoe zij hiermee omgingen. ‘Die liepen allemaal tegen hetzelfde probleem aan’, merkte hij. ‘En van een brandweerman begreep ik dat ze in een noodsituatie sowieso alle appartementen zouden controleren. Die presentielijst had dus absoluut geen meerwaarde. Daarom hebben we besloten om hem af te schaffen.’
Oefening Privacy De collega’s van Tuinstee/Parkstee probeerden de cliënten zelf aan ze te laten doorgeven dat ze niet aanwezig zouden zijn of dat ze een logee zouden krijgen. Dit bleek niet te werken en sommige hadden er ook bezwaar tegen. ‘De rode bak met de presentielijst zou namelijk naast de ingang moeten hangen, waar iedereen zó bij kan’, schetst Bram. ‘En het gaat natuurlijk niemand iets aan of jij thuis slaapt of niet en of je misschien een logee hebt. Dat is een kwestie van privacy. Daarom werd besloten de bak op het kantoor op de tweede etage te hangen. Maar ja, dat was natuurlijk weer niet handig voor de brandweer.’
Inmiddels zijn de cliënten bij Tuinstee/Parkstee zo ver, dat ze zelf kunnen ontruimen als er ’s nachts geen begeleiding is. ‘We zijn begonnen met de belangrijkste dingen en hebben dat langzaam uitgebouwd’, vertelt Bram. ‘Twee keer per jaar – in het voorjaar als het ’s avonds licht is en in het najaar als het donker is – houden we een ontruimingsoefening. Die kondigen we wel van tevoren aan, zodat iedereen leert om zonder paniek het pand te verlaten. Iedere keer wijzen we een andere cliënt aan die de zogenaamde brand ontdekt en de brandweer moet bellen. Dat gaat hartstikke goed.’ Zowel de medewerkers als de cliënten zijn blij dat ze niet iedere dag meer aan de presentielijst hoeven te denken. ‘Je had continu het gevoel dat je iets niet mocht vergeten, dat zijn we nu kwijt’, aldus een opgeluchte Bram.
Maria (Beetsma) helpt collega’s met computerprogramma’s.
Bij Tuinstee/Parkstee hoeven cliënten geen presentielijst meer in te vullen voor de brandweer.
Deel voor cliënten
7
Gluren bij de buren Geef je op!
Ze hadden elkaar wel eens aan de telefoon gehad, maar hadden absoluut geen beeld bij het werk van de ander. Nu telefoniste/ receptioniste Wil van Dijk en begeleider Polly Rozemeijer van de M.L. Kingweg in Zaandam bij elkaar hebben meegedraaid, is dat wel anders!
Wil jij voor Impuls ook een keer van dienst wisselen met een collega van een andere locatie? Geef je dan op via
[email protected].
Polly (links) en Wil aan de receptie
Waarom hebben jullie ‘ja’ gezegd toen je voor deze rubriek werd gevraagd?
Wat heb je gedaan op je ‘gluurlocatie’? Wil: ‘Eerst moest ik even zoeken waar ik moest zijn.
Wil: ‘De namen van alle Odion-locaties ken ik natuurlijk
8
wel en ook die van veel collega’s die daar werken. Maar als receptioniste kom ik daar nooit, voor mij is dat een compleet andere wereld. Daarom leek het me leuk om nu eens te zien hoe het er op een woonlocatie aan toegaat.’ Polly: ‘Ik ben altijd in voor wat nieuws en hoefde dus niet lang na te denken. Wil kende ik wel van gezicht, van de keren dat ik cursus had aan het Centraal Bureau. Maar ik vroeg me af wat zij nou precies zou doen, ik had daar weinig zicht op.’
Hadden jullie je van tevoren een voorstelling gemaakt van hoe het zou zijn? Wil: ‘Ik had gehoord dat we samen bij een paar cliënten zouden langsgaan. Dat leek me erg leuk, ik was benieuwd hoe ze me zouden ontvangen.’ Polly: ‘Nee eigenlijk niet, in ben er blanco ingegaan. Ik kon wel bedenken dat Wil de telefoon zou aannemen en moest doorverbinden, maar ik had geen idee wat ze verder voor werkzaamheden zou hebben.’
De M.L. Kingweg is namelijk een gewone flat in de wijk. Later ontdekte ik bij de bel een bordje met ‘Odion kantoor’. Polly had van tevoren bij twee cliënten gevraagd of ik mee mocht op bezoek. De eerste was Cora, de cliënt op de foto. Polly ging met haar in gesprek en ik heb in het begin vooral zitten luisteren. Het gesprek ging eigenlijk over gewone dingen die toch heel belangrijk zijn, zoals de aanvraag voor de griepprik die op tafel lag. Later heb ik Cora ook een paar vragen gesteld, ik had het idee dat ze het wel gezellig vond dat ik er was. Daarna zijn we op de fiets gestapt, naar een cliënt die in de wijk woont. Een heel andere cliënt met een heel andere beperking. Dit was een wat oudere dame en een lekkere prater. Toen we kwamen, stond de koffie al klaar. Ik vond het heel bijzonder dat ik zomaar bij deze mensen thuis mocht komen, ik voelde me absoluut geen vreemde.’
Polly: ‘Ik heb niet zozeer zelf iets gedaan, maar ik heb wel meegekeken wat Wil allemaal doet. Dat is meer dan ik dacht. Naast de telefoon beheren de receptionistes bijvoorbeeld de vergaderruimtes, regelen ze de post en vangen zij bezoekers op die voor een afspraak komen. Ook verzorgen zij de uitleen van de laptops en beamers. Grappig, want ik dacht dat systeembeheer dat deed. Weer wat geleerd! Ik heb die ochtend bovendien veel mensen voorbij zien komen die ik kende van naam. Leuk om daar nu ook een gezicht bij te hebben!’
Polly en Wil bij cliënt Cora (links)
dat zonder deze zorg cliënten waarschijnlijk eerder in financiële problemen zouden komen. Of bijvoorbeeld in een sociaal isolement kunnen raken. Daar kan ik me best iets bij voorstellen. Wat me ook opviel is dat Polly de cliënten heel relaxt en professioneel benadert. Mooi om te zien hoe zij dit doet.’ Polly: ‘Wat mij vooral opviel, is dat alles zo soepel gaat bij Wil. Ze weet precies wie waar zit – en dat lijkt me best lastig nadat er intern zoveel veranderd is. Ook lijkt ze bijna alle telefoonnummers uit haar hoofd te kennen en weet ze wie op welke locatie werkt. Ik vind dat heel knap.’
leuk dat ik nu de gezichten voor me kan halen als ik een volgende keer collega’s van de M.L. Kingweg aan de lijn heb.’ Polly: ‘Het was grappig om eens een keer iets heel anders te doen dan je normale werk. Dat was voor mij ook een belangrijke reden om aan de rubriek mee te werken; als ik gewoon met een andere locatie had moeten ruilen, had ik het waarschijnlijk niet gedaan. Nu ik veel gezichten bij de namen ken, is het CB een stuk vertrouwder voor me geworden. Ik vond het een leuke ervaring en kan het alle collega’s aanraden om een keertje mee te doen aan deze rubriek!’
Zou het werk van je collega iets voor jou zijn? Wil: ‘Nee, ik denk niet dat het iets voor me is. Daar ken ik de wereld niet goed genoeg voor en bovendien ben ik er niet voor opgeleid. Aan de receptie heb ik soms ook met cliënten te maken en dat vind ik leuk voor eventjes, maar niet voor de hele dag; dat zou mij te zwaar zijn. Een roeping zou ik het niet willen noemen, maar ik denk wel dat dit werk je moet liggen. Administratief werk past gewoon meer bij me.’ Polly: ‘Ja, ik zou het best leuk vinden om te doen. Ik hou wel van al dat geregel, op onze locatie ben ik ook vaak degene die de administratieve dingen doet en zaken organiseert. Ik zou dit echter nooit als volledige baan willen doen, dan zou ik de cliënten veel te veel gaan missen. Maar bijvoorbeeld een dag in de week? Ja hoor, dat zou ik best willen.’
Wil (van Dijk) werkt bij de receptie van Odion. Polly (Rozemeijer) is begeleider. Ze gingen een paar uur bij elkaar meedraaien. Dat vonden ze interessant.
Hoe heb je deze gluurbeurt ervaren? Wat is je het meeste opgevallen bij de ander? Wil: ’Ik vond het heel interessant. Met de collega’s van de reWil: ‘Hoewel de cliënten heel verschillend waren, was het werk van Polly min of meer hetzelfde. Ze biedt vooral een luisterend oor en structuur. Ik kreeg het gevoel dat de cliënten het belangrijk vinden dat Polly op geregelde momenten bij ze komt en vinger aan de pols houdt. Polly vertelde me
impuls | 3 2014
ceptie zijn we een paar jaar geleden eens bij De Boomgaard en Oeverlanden wezen kijken, die toen net open waren. Gewoon, om eens te zien wat daar gebeurt. Zo krijg je toch wat meer een beeld van de organisatie waarin je werkt. Dat beeld is nu weer wat breder geworden, dat vind ik fijn. En het is
Deel voor cliënten
9
Ik en de OR
Sonja Puhl Functie Begeleider ambulante thuis ondersteuning Functie bij de OR OR-lid en lid van de achterban commissie
Onder invloed van de Wmo gaat Odion wijkgerichter werken. Dat betekent dat begeleiders vaker de wijk in gaan. Als ambulant begeleider doe ik dat altijd op de fiets. Ik woon in Zaandam en werk daar ook, dus dat gaat makkelijk. Maar voor collega’s die bijvoorbeeld in Alkmaar wonen en in Purmerend werken, is dat anders. Die hebben geen fiets ter beschikking op de locatie en pakken daarom vaak de auto. Terwijl de fiets veel handiger én gezonder is. Omdat ik voorzitter ben van de fietsersbond, weet ik dat de gemeente altijd een aantal fietsen in een depot heeft die ze in beslag neemt omdat ze bijvoorbeeld verkeerd geparkeerd staan. Als die na 13 weken niet worden opgehaald door de eigenaar, worden ze eigendom van de gemeente. Ik heb de gemeente gevraagd of zij een aantal van deze fietsen voor het wijkwerk
van onze collega’s ter beschikking zou willen stellen en er zijn ons 20 tot 30 fietsen toegezegd! Tijdens een recent OR-overleg met de bestuurder heb ik het plan voorgelegd aan Henk Steen en die vond het een prima plan. Er loopt nu een pilot met de locaties Kabajastraat, Oeverlanden, M.L. Kingweg en de Veldvliegerweg, die enthousiast op de oproep reageerden omdat ze eerder tegen dit probleem waren aangelopen. Rond de verschijningsdatum van deze Impuls verwacht ik hun feedback. Het zou mooi zijn als we daarna het fietsenplan kunnen uitrollen naar alle Odionlocaties waar de behoefte bestaat!
Sonja (Puhl) bedacht een fietsenplan voor begeleiders.
Op de werkvloer Petra Ruiter werkt als basisbegeleider bij de Brederodestraat en Henegouwen in Volendam. Via deze column maakt ze je deelgenoot van de grote en kleine dingen die ze bij haar werkzaamheden tegenkomt.
Next generation Steeds meer jongeren met een verstandelijke beperking komen bij ons wonen. Sommigen laten ons zien dat dit toch echt een andere manier van begeleiden vraagt. Ze nemen niet alles klakkeloos van je aan en vinden vaak ook dat je het echt niet snapt. Ze zien niet altijd hun eigen handelen en houding… daar hoef je trouwens niet verstandelijk beperkt voor te zijn. Ondanks dat ik mij vaak achter de oren krab, geniet ik er ook wel van… als je ‘links’ denkt, gaan zij rechts. Als je denkt: ‘Het is mooi geregeld zo’, dan blijkt alles tijdens je afwezigheid helemaal anders te zijn verlopen. En hebben ze hun eigen ding gedaan: soms tenenkrommend, soms met een omweg, soms slimmer dan jij. Wat zegt dat jou als begeleiding? Dat de dingen waarvan je dacht ‘zo doen we dat’ ineens een variabel worden of helemaal not done zijn. Wat mijns inziens wel de gouden regel is: blijven praten en vragen naar hun beweegredenen. Maar ook: het gevoel incalculeren dat je soms kan balen, omdat je
ergens veel werk aan hebt gehad en het toch weer anders is gegaan. Bespreekbaar maken dat je het niet altijd met elkaar eens hoeft te zijn en soms even niet met elkaar door een deur kunt. Niets menselijker dan dat. Maar dan niet in discussies belanden, maar samen vooruit willen. Hoe leuk is het dat ik door mijn werk weer leer, gewoon door de dagelijkse dingen met de cliënten. Samen kijken, voelen en bespreken en ook niet raar staan te kijken als je een grote spiegel wordt voorgehouden.
Er komen steeds meer jongere cliënten bij Odion. Petra (Ruiter) leert daar veel van.
De overstap
Als teamleider bij woonlocatie Jacobushof in Krommenie had Annette Leguijt het erg naar haar zin. Vanwege de reorganisatie kon ze daar helaas niet blijven. ‘Tijd om heel iets anders te gaan doen’, dacht ze en zo kwam ze bij Orthopedagogisch Kinderdagcentrum Dynamica in Koog aan de Zaan. ‘Dit is inderdaad een heel andere wereld.’ Voordat Annette bij Odion kwam, had ze onder meer gewerkt met dementerende ouderen en als activiteitenbegeleider. Maar het wonen trok. ‘Het leek me leuk om deel uit te maken van het dagelijkse leven van de cliënt, in alle veelzijdigheid’, herinnert ze zich. Haar baan als begeleider bij de Jacobushof – toen nog Snuiverhoek - beviel haar dan ook uitstekend. ‘Ik hou van de puurheid van de cliënten; die maakt dat ik mezelf ook vrij voel’, vertelt Annette enthousiast. ‘Het is ook mooi om te zien hoe ze ondanks hun beperking de moed hebben om hun leven aan te pakken.’
Proefjaar Toen op de Jacobushof de teamleidersfunctie vrij kwam, werd Annette daarvoor gepolst. ‘Ik hou erg van het contact met de cliënten en weet dat je als teamleider iets verder van de werkvloer staat’, vertelt ze. ‘Daarom zou ik uit mezelf nooit op die vacature hebben gesolliciteerd. Ook het feit dat ik uit het team zélf zou komen, maakte dat ik wel even getwijfeld heb of ik dit moest doen. Aan de andere kant
impuls | 3 2014
Annette Leguijt: van VG-wonen naar kinderen
besefte ik dat ik in zo’n baan wel weer meer kon leren en dat het goed zou zijn voor mijn ontwikkeling. Uiteindelijk hebben we besloten dat ik gewoon zou beginnen en dat we na een jaar zouden kijken hoe het iedereen beviel. Nou, dat beviel goed! Ik heb er wel altijd voor gewaakt dat ik contact met de cliënten hield, hoewel dat wel steeds ingewikkelder werd.’
dewerkers aan het team toegevoegd. Het liefst wil ik alles meteen kunnen en weten, maar dat gaat natuurlijk niet en is vooral niet realistisch. Het is belangrijk flexibel te zijn en regelmatig het werk bij te stellen, het is nooit af. Het is de kunst om dan te denken: morgen is er weer een dag!’
Dynamisch Toen kwam het moment dat het aantal teamleiders moest worden teruggebracht en Annette niet op de Jacobushof kon blijven. ‘Misschien is dit het moment om iets heel anders te gaan doen’, dacht ze. ‘Het leek me mooi om te zien hoe kinderen zich ontwikkelen en de overstap te maken naar dagbesteding.’ In januari 2014 begon Annette als teamleider bij Dynamica. ‘Deze locatie doet haar naam absoluut eer aan, er is hier veel reuring’, ervaart ze. ‘We werken met twee teamleiders. Naast de vijf groepen van het ODC hebben we zaterdagopvang, specialistische begeleiding na school, de speelweken en inmiddels is een aantal ambulante me-
Annette (Leguijt) werkte op een woonlocatie. Nu werkt ze met kinderen.
Deel voor cliënten
11
In twee groepen
‘Ik keek echt uit naar die vrijdagavond’ Geheel vrijwillig
12
Vanaf april begeleidde Roel Koblens (54) de training van een groep cliënten die op 20 september meedeed aan de wandelversie van de Dam-totDamloop. ‘Het werd steeds leuker naarmate ik ze beter leerde kennen.’ Hij had wel eens stoelmassages gegeven tijdens de vrijwilligersdagen van Odion. Daar ontmoette hij ook wat cliënten. Maar eerder had Roel Koblens nooit contact gehad met mensen met een verstandelijke beperking. ‘Van oorsprong ben ik IT-projectmanager; het masseren ben ik gaan doen omdat ik daarnaast met mensen bezig wilde zijn’, vertelt Roel. ‘Toen ik werkloos raakte, vroeg mijn zus, Joke van Groningen, coördinator van de afdeling Vrijwilligersschakel van Odion, of ik misschien met een groep cliënten van de Lijnbaan en de Jacobushof wilde gaan trainen voor de Dam-tot-Dam wandelloop. Ik houd van sporten en wandel regelmatig, dus het leek me een leuk idee.’
Roel (Koblens, vrijwilliger) trainde met cliënten voor de Dam-tot-Damloop.
De groep begon eind april. Onder begeleiding van Roel en vier à vijf andere vrijwilligers werd iedere vrijdagavond vanaf 19.00 uur een wandeling van een of twee uur gemaakt. ‘Er was een groep die zich voor de loop van negen kilometer had ingeschreven en een groep die achttien kilometer wilde lopen’, legt Roel uit. ‘Vandaar dat we ook op twee afstanden trainden; na een uurtje haakte de eerste groep af. Dat betekende dat we ook altijd met minimaal twee vrijwilligers moesten zijn. Marjolein van Golen van de Lijnbaan en Annemiek van den Boogaard van de Jacobushof hebben dat steeds uitstekend gecoördineerd.’
Kletsen onderweg Het wekelijkse wandelen past prima in het vitaliteitsbeleid van Odion, weet Roel. ‘Twee keer per week was nog beter geweest, maar dat was niet te organiseren met vrijwilligers’, vertelt hij. ‘Je merkte dat het de cliënten goed deed. Langzamerhand ging het tempo omhoog en kregen ze meer uithoudingsvermogen. Via een begewegingsmonitor – een soort uitgebreide stappenteller – probeerden we ze te motiveren om naast de training ook wat meer te bewegen.’ Behalve dat het wandelen bijdroeg aan de vitaliteit, was het vooral ook heel gezellig. ‘Er werd wat af gekletst onderweg’, grinnikt Roel. ‘Op die manier kreeg ik meer inzicht in deze mensen en leerde ik veel over hoe ze communiceren. Het viel me op dat ze soms best hard tegen elkaar zijn. Dan vond ik toch dat ik iets moest zeggen als ‘goh joh, waarom zeg je dat nou zo?’ Ook vond ik het interessant om te zien hoe de omgeving reageerde als we met die groep op pad waren. Dat was heel divers: sommigen deden een beetje raar, maar anderen gingen gezellig zwaaien. Hoe beter ik de cliënten leerde kennen, des te leuker vond ik het worden. Ik keek altijd echt uit naar die vrijdagen.’
Over de streep De maandenlange training wierp op 20 september haar vruchten af; alle vijftien cliënten die zich hadden opgegeven, haalden de finish. ‘Het was een geweldige dag en we zijn heel trots op iedereen’, blikt Roel terug. ‘Maar ja, nu is het dus gestopt. Jammer hoor. Maar ik denk dat we het volgend jaar wel weer gaan oppakken.’
impuls | 3 2014
Wat wordt jouw volgende halte?
Mobiliteit: stilstaan bij je loopbaan Je bent blij met je werk, maar hebt het gevoel dat er meer in je zit. Of je merkt dat je toe bent aan een nieuwe impuls. Of dat je dreigt vast te lopen, met alle frustraties van dien. Binnen én buiten de organisatie is meer mogelijk dan je misschien denkt. Een voorwaarde voor welke stap dan ook is natuurlijk dat je weet wat je wilt. Dat kan in iedere fase van je leven anders zijn. ‘Of je thuis jonge kinderen hebt of dat de laatste juist het huis uit is; dat maakt nogal wat uit’, schetst personeelsadviseur Gea Horst. ‘Ook is het een heel verschil of je al tien jaar in dezelfde functie werkt of ergens net een jaartje bezig bent.’ Om je bewust te worden van je professionele behoeften hebben Gea en loopbaancoach Marja Meijer (coördinator Flexpool) de interne training ‘Je loopbaan in beweging’ ontwikkeld. ‘Bewustwording is nodig om sturing te kunnen geven aan je carrière’, licht Marja toe. ‘Het tijdperk dat Odion dat voor je deed, bijvoorbeeld via het ouderen-ontzie-beleid, ligt achter ons; we werken juist aan duurzame inzetbaarheid. Daarbij dien je zelf te anticiperen op wat je kunt en wilt, nu en in de toekomst.’
Zelfonderzoek In de training staan drie vragen centraal: wie ben ik, wat kan ik en wat wil ik? ‘Het is in feite een soort zelfonderzoek waarbij je inzicht verkrijgt via vragen en opdrachten’, legt Gea uit. ‘De training eindigt met het maken van een actieplan, waarin je benoemt welke stappen nodig zijn om te komen waar je wilt.’ Gea en Marja hebben de training nu drie keer gegeven en de reacties tot nu toe zijn positief. ‘We merken dat het collega’s in beweging zet’, ervaart Gea. ‘Dat kan variëren van een verzoek aan een teamleider om eens te
zorginstellingen deelnemen’, vertelt ze. ‘Ik vertegenwoordig Odion daarin. Samen kijken we waar de zorg, nu en in de toekomst, behoefte aan heeft. En naar wat er op het gebied van opleidingen moet gebeuren om in die behoefte te kunnen voorzien. Door dat netwerk hebben we nu korte lijntjes met andere zorgorganisaties. Dus stel dat je je serieus wil oriënteren op een functie in een ziekenhuis, bijvoorbeeld via een meeloopdag of een stage, dan kunnen we de weg wijzen en gaan deuren makkelijker open. Dat geldt natuurlijk ook andersom.’
Ervaring opdoen Ook binnen Odion zelf bestaat de mogelijkheid om gedurende een afgebakende periode ervaring op te doen in een andere functie, en wel via de Flexpool. ‘Een collega – al dan niet van de Flexpool - neemt dan tijdelijk jouw functie waar’, legt Marja uit. ‘Met je teamleider kun je afspraken maken over de terugkeer naar je eigen plek als je dat wilt. Zo zie je dat er ondanks de krimp in de organisatie toch best veel mogelijk is qua mobiliteit. Heb je dus wensen op dat gebied, maak dan gerust eens een afspraak voor een gesprek!’
Odion stimuleert medewerkers om te doen wat bij ze past.
kunnen ruilen van locatie tot een sollicitatie.’
Mobiliteitsnetwerk Dat solliciteren hoeft niet perse binnen Odion te zijn, geeft Marja aan. ‘In Zaanstreek-Waterland is onder de paraplu van de SIGRA een mobiliteitsnetwerk opgezet waaraan tien
Deel voor cliënten
13
In dienst
Uit dienst
Even bellen met …
In dienst
Shari Heidema Basismedewerker, Flexpool
Februari: Jose Kooij Basismedewerker, Flexpool
Juli Claudine Mol Basismedewerker, Flexpool
Nel Leeuwerink Basismedewerker, Flexpool
Rutger Link Busbegeleider, De Boomgaard
Tiny Smit Kok, Eetcafé Edam/Volendam
April: Tamara Grasboer-Tirion Huishoudelijk medewerker, Lijnbaan
Ivy Olijfveld Busbegeleider, De Boomgaard
Carola van der Plaat Helpende, Het Klaverland
Wim Peperkamp Kok, Flexpool
Marjan Breet Teamleider, Logeerhuis
Joia Jager Basismedewerker, Flexpool
Fleurtje Veldkamp Persoonlijk begeleider, Loirestraat
Michella Cabret Basismedewerker, Flexpool
Willemijn in ’t Veld Logopedist, Paramedici
Augustus Karin Basingerhorn Basismedewerker, Kabajastraat
Juli Saskia Molenaar Persoonlijk begeleider, BZW Zaanstreek
Agnes Wijtsema Busbegeleider, Dynamica
Bono Burleson Busbegeleider, De Boomgaard
Sabina Rooij Helpende, Flexpool
Annemiek van Breemen Basismedewerker, Flexpool
Marlies Haubrich Basismedewerker, Flexpool Rianne Andrea Basismedewerker, Veldvliegerweg Josje Bekker Persoonlijk begeleider, BZW Zaanstreek Ans Dinkla Persoonlijk begeleider, BZW Waterland Mei Britt Klaassen Basismedewerker, Flexpool Benthe Koopman Basismedewerker, Flexpool Mascha Kordes Basismedewerker, Flexpool Alice Sjerps Basismedewerker, Flexpool Margreet Vestering Basismedewerker, Flexpool Ria Hauwert Basismedewerker, Flexpool Gonnie Steur Huishoudelijk medewerker, Helena Smitsstraat Milka Tack Persoonlijk begeleider, Logeerhuis Astrid Tol Persoonlijk begeleider, Logeerhuis Juni Jolanda Bos Basismedewerker, Boelenspark Ilona Broersen Basismedewerker, Flexpool Lilian Doodeman Basismedewerker, Flexpool
Uit dienst Februari Jorrit Bakker Basismedewerker, Kaaikhof Marja Anès Clustermanager, Cluster Zaanstreek Zuid Maart Annelies Bouwmeester Medewerker Cliëntadministratie, Cliëntservice Dik Kok Bedrijfsleider horeca, De Andere Oever April Everdien Kuiper Basismedewerker, Flexpool Tjitske Moerman Instellingshulp, Helena Smitsstraat Mei Jan Vinju Medewerker Cliëntadministratie, Cliëntservice
Cheka Rivero Busbegeleider, De Boomgaard Yvonne Borst Basismedewerker, Cronenburcht
Iris Brinkman Huishoudelijk medewerker, Het Klaverland Augustus Natasja Berghuis-Winter Persoonlijk begeleider, Cole Porterstraat Louis van de Maat Helpende, Het Klaverland Ageeth Tol-Schokker Huishoudelijk medewerker, Brederodestraat Sandra Kleiman Medewerker Cliëntadministratie, Cliëntservice Trix Juist-Oostervink Persoonlijk begeleider, De Graslanden September Annemie Bleeker Basismedewerker, Flexpool Dennis Lukken Basismedewerker, Flexpool Hanna Ossebaar Basismedewerker, Karavaanstraat
Lotte Hartkamp Basismedewerker, Flexpool
Heleen Veuger Teamleider, BZW Waterland
Rob Timmerman Financieel medewerker, Administratie
Manon Kruize Helpende, Flexpool
Courtney Stravers Receptioniste, Flexpool
Sanne Vet Basismedewerker, Flexpool
Juni Ilja de Vries Busbegeleider, De Boomgaard
Louise Zeeman Basismedewerker, Flexpool
Conny van der Werff Huishoudelijk medewerker, Dynamica Rinkje de Jong Basismedewerker, Boelenspark
Oktober Rineke Wijle Basismedewerker, Oeverlanden
Jubilea Sinds begin dit jaar werkt Odion met RIWB ZWWF, het Leger des Heils en de gemeente Zaanstad samen in wijkteam Zaandam Noord Kogerveld in Zaandam. Vanuit buurthuis De Bovenkruier biedt een team van mede werkers uit deze organisaties wijkgerichte zorg. Is het goed dat Odion dit doet?
40 jaar Juli Joep Delnooz Administratie
25 jaar April Anna Willemsen Karavaanstraat Mei Rie Foekema Jacobushof Augustus Corrien van Egmond De Steiger Aagje Mosman-Dorland Boelenspark September Joke Tol-Veerman Brederodestraat
12,5 jaar April Joke de Ruijter Flexpool Ruud Grotendorst Boelenspark
Marieke van der Woude, ambulant medewerker wijkteam vanuit Odion: ‘Absoluut, de inbreng van Odion is belangrijk voor dit team. Ik kom zelf vanuit Intensieve Gezinsbegeleiding en heb veel ervaring met gezinssituaties. Die kennis deel ik met mijn collega’s uit andere disciplines en op mijn beurt leer ik weer veel van hen; onze doelgroep reikt veel verder dan mensen met een beperking en voor mij is dat een leuke nieuwe uitdaging. Een groot verschil met IGB is dat je niet automatisch zaken van de cliënt overneemt, maar hem/haar stimuleert om na te denken hoe hij/ zij – eventueel met hulp van zijn/haar netwerk – iets zelf kan aanpakken. Ik vind dat een goede zaak en merk dat ik die ervaring weer meeneem naar IGB, waar ik nog een dag per week werk.’
Juni Lotte Kater Jan Ligthartstraat
Els Bakker, ambulant medewerker wijkteam vanuit de gemeente Zaanstad:
Joske Rouzsky BZW Waterland
‘Ja, Odion is een logische partner in dit wijkteam. Voordat ik hier begon, hield ik me als gemeenteambtenaar bezig met de indicatiestellingen voor de Wmo en aangepaste woningen. Vanuit die hoedanigheid kende ik Odion wel en wist ik van hun specifieke deskundigheid. Binnen dit team heeft iedereen een andere achtergrond, we leren veel van elkaar. Qua kennis groei je daardoor naar elkaar toe, maar ik geloof zeker dat onze specialismen belangrijk blijven. Zelf zit ik helemaal op mijn plek in dit team. Ik houd ervan om met burgers te werken, de wijk in te gaan en te zien wat ze doen met hun hulpvraag. Vroeger was ik wijkverpleegkundige; dat aspect zit er nog steeds in bij me!’
Hans Verduijn Noorderstraat Juli Sabina Breure OR Ineke Komen Brederodestraat Ada de Vries Receptie Augustus Diane de Jong Kaaikhof
Anja van Arum, teamleider sociaal wijkteam vanuit RIBW ZWWF:
September Sandy Lucas Zonnehoek Jitske Groot-Zuidema Dynamica Nina Reisinger Jachtenlaan Marja van Gompel Loirestraat Annebé van Oort Kaaikhof
impuls | 3 2014
‘Jazeker. Het concept van deze verschillende disciplines bij elkaar werkt goed, merken we. Wanneer je bij een melding doorvraagt, blijken er namelijk vaak meerdere dingen te spelen. Binnen het wijkteam heb je dan korte lijntjes en dat werkt heel prettig. De groep bestaat uit zorgprofessionals, aangevuld met medewerkers van de gemeente. Ik merk dat ze vanuit de welzijnsgedachte veel voor de burger willen doen. Maar de kunst is hier om meer achterover te leunen en minder te rennen. Met andere woorden: kijken wat de persoon in kwestie zelf kan doen of waar zijn netwerk kan helpen. Ook als iemand zegt geen netwerk te hebben, blijkt er toch nog vaak iets mogelijk als je doorvraagt. We houden elkaar daarin scherp.’
Deze mensen werken bij het sociale wijkteam in Zaandam.
Deel voor cliënten
Tien vragen aan
1
Monique Haagsman
Wat was je eerste (bij)baantje? Mijn eerste bijbaan had ik op 16-jarige leeftijd als caissière bij Albert Heijn op het Mosveld in Amsterdam. Mijn eerste “echte baan” was als activiteitenbegeleider op de afdeling geriatrie, binnen het Eduard Douwes Dekkerhuis.
2
Joris
Wat houdt je huidige functie in? Ik coach medewerkers in de ondersteuning naar de cliënt op diverse IW-locaties. Daarnaast draag je als teamleider zorg voor de randvoorwaarden, zodat een locatie goed kan functioneren en dit binnen een financieel gezond kader.
3
heeft veel hobby's
Wat is je grootste blunder geweest in je werk?
Steven en Marja
In mijn eerste werkweek bij AH heb ik een open bleekfles aangezien voor de boodschappen van een klant. Ik was druk bezig de producten aan te slaan en terwijl ik de fles plaatste op de band achter mij, gutste de bleek over de kleding van de klant.
16 4
deden een onderzoek
Wat vind je het leukst aan je werk? Alle contacten die je opdoet, met zoveel verschillende persoonlijkheden.
5
Robin
Wat zou je doen als je dit werk niet deed? Dierenartsassistente.
6
Ons leven bij Odion
Leeftijd 46 jaar Functie Teamleider In dienst bij Odion sinds juni 2000
gaat verder leren voor kok
Wat denk je dat collega’s van je vinden? Ik denk dat collega’s mij duidelijk vinden, een stuwende kracht bij veranderingen, een beetje gek maar wel met humor.
7
Vertel eens iets verrassends over jezelf. Ben gek op achtbanen en meer van dat soort snelle attracties.
8
In de vorige Impuls vroeg Eline Velthorst zich af hoe je in je werk staat nu je maar liefst 5 IW-locaties en BZW-cliënten aanstuurt. Hoe bevalt dat? Ik vind dat ik een leuke (drukke) baan heb met fijne locaties, collega’s en cliënten. Op dit moment heeft het aantal locaties zich beperkt tot drie. Ik ben momenteel werkzaam in Edam en Volendam;Tiny Bilstra heeft tijdelijk de locaties Tuinstee en Parkstee en ambulant overgenomen. Dat was wel fijn, want mijn agenda vult zich vrij snel met allerlei werkzaamheden en afspraken. Plannen is een must!
9
Met wie binnen Odion zou je wel eens een dagje willen ruilen en waarom? Op De Boerderij zou ik wel een dagje willen meewerken. Lijkt mij een leuke werkplek.
10
Aan wie binnen Odion zou je deze vragen ook eens willen stellen en waarom? Aan Cilia Boon. Zij heeft als teamleider wonen een overstap gemaakt naar teamleider dag besteding. Is natuurlijk (deels) ook weer een andere tak van sport. Ik ben benieuwd hoe zij de switch heeft ervaren.
Deel voor cliënten impuls | 3 2014
W!
U NIE
De Hobbyhoek
Dit is een nieuwe rubriek. Hier geven we informatie over dingen die je in je vrije tijd kunt doen. We beginnen met zwemmen.
Dit is mijn leven Hoi, ik ben Joris. Ik ben 28 jaar en slechthorend. Ik doe van alles…, maar ik zou dat ook wel met een vriend of vriendin willen doen.
In de hobbyhoek geven we informatie over dingen die je in je vrije tijd kunt doen. Dit keer is dat 3D-kaarten maken. Nel Emke de Vries is coördinator bij vereniging ’t Nest in Volendam, waar in het clublokaal veel geknutseld wordt.
Joris woont in de Ismailiastraat bij Odion. Hij heeft veel hobby’s.
Voor wie is jullie vereniging? Voor iedereen met een verstandelijke beperking. We hebben leden van in de tachtig, maar ook jongeren van veertien. We heten officieel Vereniging Vrijetijdsbesteding Gehandicapten Volendam en we bestaan al 45 jaar. niseren we bovendien een uitstapje, bijvoorbeeld
18
Waar ligt jullie clublokaal?
naar Artis of naar een boerderij waar je
Aan de Foksiastraat 11 in Volendam.
lammetjes kunt aaien.
19 Al tien jaar woon ik bij Odion aan de Ismailia
Bij De Boerderij werk ik vijf dagen in de week. Op
Hoe kom je daar?
Hoe kun je lid worden?
straat. Dat bevalt me prima! Thuis luister ik graag
woensdag werk ik bij de bakkerij, dat vind ik leuk-
In principe regel je zelf je vervoer. Maar als dat
Dat kan via de secretaresse, Anita Smit. Haar mail-
muziek en speel ik voor dj.
ste. Ik verzorg ook dieren. Op de foto ben ik aan
lastig voor je is, hebben we ook een eigen busje
adres is
[email protected], het telefoonnummer 0299 -
waarmee we je kunnen halen en brengen.
36 85 74. Je kunt altijd eerst een paar keer komen
het kleien en het verven, dat is leuk om te doen.
kijken of je het leuk vindt. Als je lid wordt, is dat
Wanneer is het 3D-kaarten maken?
voor minimaal een jaar.
Het is niet iets dat je altijd bij ons kunt doen, maar wel vaak. Zeker nu het straks kerst wordt,
Hoeveel kost dat?
gaan we kaarten maken. Dat doen we dan op
T/m 17 jaar: € 18,00 per kwartaal / € 36,00 per
woensdag tussen 19.00 en 21.00 uur. Woensdag is onze creatieve avond. We doen dan ook hand-
half jaar / € 72,00 per jaar.
Vanaf 18 jaar: € 32,00 per kwartaal / € 64,00 per
werken, tekenen en knutselen.
half jaar / € 128,00 per jaar.
Hoe is de begeleiding geregeld?
Is het gezellig bij ’t Nest?
Er is altijd iemand die alles uitlegt en er is een
Heel gezellig! Sommige leden zijn al 45 jaar lid en
groep vrijwilligers die je helpt als je vragen hebt.
kennen elkaar dus goed. We doen alles rustig aan
Wat kun je nog meer doen bij jullie vereniging?
en onder het knutselen wordt er lekker gekletst.
De maandag is voor muziek en spelletjes. Dinsdag
aan de inzet van de vrijwilligers. Er wordt boven-
Elke maandag- en dinsdagavond ga ik naar de
Deze beker heb ik gewonnen met het snorkelen.
is er line dancen. Woensdag dus knutselen en de
dien langs de kant veel met elkaar gekletst, de
sportschool. Dat doe ik al vier jaar. Het is vijf minu-
Ik ben ook gek op zwemmen. Dat doe ik ieder
donderdag is voor de jongeren. Ieder jaar orga-
leden zoeken elkaar vaak op.
ten lopen vanaf mijn huis. Dat doe ik zelfstandig.
weekend met mijn vader, in Bussum.
impuls | 3 2014
Robin gaat verder leren voor kok.
Robin werkt bij eetcafé De Andere Oever van Odion in Purmerend. Nog wel! Want hij werkt ook in de keuken van Hotel Volendam. En als alles goed gaat, begint hij in januari aan een nieuwe opleiding. Dan gaat hij stoppen bij De Andere Oever. Robins leraar op school had het goed gezien. Hij raadde Robin aan om de opleiding Horeca Assistent niveau 1 te gaan doen. Robin bleek een heel goede keukenhulp te zijn en begon bij eetcafé De Gulle Waard van Odion. ‘Ongeveer vier, vijf jaar geleden gingen we
20
verhuizen naar De Andere Oever’, vertelt Robin. ‘Ik ging mee, dus ik werk hier al vanaf het begin, twee dagen in de week. Ik maak
Ik en Odion
21 jaar Woonplaats Volendam Hobby's Vooral zwemmen,
hoofdgerechten. Als ze niet al te moeilijk zijn, mag ik ze zelfs hele-
maar ook voetbal en
Chef-kok Vincent en jobcoach Erika Meijer van Odion vinden dat Robin het heel goed doet bij De Andere Oever. Zo goed, dat ze denken dat hij meer kan. Daarom vroegen ze aan Hotel Volendam of hij daar óók in de keuken mocht werken. Dat mocht. Nu werkt Robin daar vanaf februari, ook twee dagen in de week. ‘Het bevalt heel goed daar, ik ga er met veel plezier heen’, vertelt hij. ‘Lekker dichtbij met de fiets en leuke mensen. Ik moet daar wel veel harder werken dan bij De Andere Oever. Daar hebben we ongeveer 40 gasten per dag, in Hotel Volendam soms wel 600!’ Robins begeleidster in Volendam is erg blij met hem. Zij stelde voor dat Robin in januari de opleiding Horeca Assistent niveau 2 gaat doen. ‘Dat lijkt me heel leuk’, vertelt Robin. ‘Ik leer dan nog meer zelfstandig werken. En vis fileren. En allemaal Franse namen. Dan heb ik alleen geen tijd meer voor De Andere Oever. Dat vind ik wel jammer. Maar dan kom ik gewoon af en toe gezellig eten hier.’
impuls | 3 2014
Leeftijd
voorgerechten en toetjes, maar ook help ik chef-kok Vincent bij de maal alleen maken.’
Robin werkt steeds zelfstandiger
Wie is Robin?
computerspelletjes
.
Wie is Steven? Leeftijd 45 jaar Woonplaats Krommenie Hobby’s Tuinieren, treinen kijken en modeltreinen bouwen, geschiedenis van schepen lezen)
Wie is Marja? Leeftijd 55 jaar Woonplaats Krommenie Hobby’s De hond uitlaten, legpuzzels en woordzoekers maken
doen wij
23
Zó doe ik dat! Steven en Marja hebben een onderzoek gedaan. Dat vonden ze spannend, maar het ging heel goed.
Steven en Marja op zoek naar klussen Steven en Marja hebben dagbesteding bij Het
‘Dat moet je vragen’, antwoordt Marja. ‘Daarom
nu beter dan vroeger.’ ‘In die training hebben we
‘Die hadden waarschijnlijk haast’, denkt Steven.
Watermerk in Wormerveer van Odion. Het
zijn we een onderzoek gaan doen.’
ook samen vragen bedacht. Die kregen wij later
‘Er was ook iemand die vond dat ik wel bij hem
mee op een formulier met picto’s’, legt Steven uit.
kon komen schoonmaken. Dat is dus niet de
Watermerk doet mee aan een project in Wormerveer. Dat heet ‘Alle Handen Samen’. De bedoeling
Sandra Schotten is begeleider bij Het Watermerk
is dat bewoners van Wormerveer en cliënten van
en contactpersoon voor dit project. Alle onder-
In maart ging de groep echt de straat op. Dat
gelegen. Maar nu gaat het weer beginnen.
Odion elkaar gaan helpen met dingen die ze zelf
zoekers kregen een training. ‘Ze legden bijvoor-
vonden ze best spannend. ‘Je weet van tevoren
Marja en Steven hopen dat ze dan ook echt
niet (goed) kunnen. Zoals de hond uitlaten, tui-
beeld uit hoe we mensen konden aanspreken’,
niet wie je tegenkomt’, legt Marja uit. ‘Sommige
klusjes kunnen gaan doen voor anderen.
nieren, voorlezen of boodschappen doen. Maar
vertelt Marja. ‘Ik heb geleerd dat je iemand goed
mensen reageerden aardig. Maar er waren ook
hoe weet je nu waarmee je iemand kunt helpen?
moet aankijken als je met hem praat. Dat doe ik
mensen die niks zeiden en doorliepen.’
impuls | 3 2014
bedoeling!’ Helaas heeft het project even stil
Moet je horen! Informatie van Odion voor jou
Weten en wijzer
De Groene Doos helpt
Er verandert veel in de zorg,
Vind je het lastig om je begeleider te vertellen
misschien ook voor jou.
wat je wilt?
Natuurlijk wil je weten weten wát er precies
Of wat je ergens van vindt?
verandert.
Gebruik dan de Groene Doos!
En wat je daarvan gaat merken.
In de doos zitten allemaal spullen waarmee je
Daarom heeft Odion een soort nieuwsbrief
makkelijker een gesprek begint.
gemaakt voor jou en je ouders/contactpersonen.
Zoals droomboek, een kwartet, een set kaarten
In eenvoudige taal en met
met vragen en zelfs een toverstokje.
picto’s.
De Groene Doos staat op iedere locatie,
De nieuwsbrief heet:
dus ook op die van jou!
Weten & wijzer. De eerste kwam begin september. Hierna komen er nog drie of vier.
Wil jij in Impuls?
Luisteren naar Impuls
Stuur dan een mail naar:
Kun je niet (goed) lezen?
[email protected].
Maar wil je wel weten wat er in Impuls staat? Dan kun je een cd bestellen.
Schrijf daarin wat jij graag in Impuls wilt vertel-
Daarop wordt het cliëntendeel van Impuls
len of laten zien.
voorgelezen.
Vergeet niet je naam, adres, telefoonnummer en leeftijd erbij te zetten.
Stuur een mailtje met je adres naar:
De cliëntenredactie beoordeelt je aanvraag.
[email protected].
Als zij het een leuk idee vindt, neemt de schrijf-
Dan krijg je de cd thuis.
ster van Impuls contact met je op. Wie weet tot ziens in Impuls!
