Voor iedereen bij Odion

nummer 2 september 2012

Voor iedereen bij Odion

Fabiola Hillebrand Van jobcoach bij Odion naar teamleider bij Klaverland

Kweekvijver Begeleiders voorbereid op teamleidersfunctie

Nieuwe opleidingen Je vak bijhouden en het boeiend maken

Impuls voor cliënten

In deze Recht zo die gaat

2

Fotodagboek van Yvette Boonstra

3

Kweekvijver voor nieuwe teamleiders

4

Dáárom: Elco Blok

6

Zó kan het ook: het ‘blauwe’ formulier

7

Gluren bij de buren: Lijsterstraat en Vlijthoeve

8

De OR over mantelzorg

10

Op de werkvloer

10

De overstap van Fabiola Hillebrand

11

Theo de Laet leidt een G-bowlingteam

12

Nieuwe opleidingen

13

In dienst, uit dienst

14

Even bellen over werken tot je 67e

15

Tien vragen aan Frank van Dijk

16

Prikbord

18

Erik van Braam kocht een huis

20

Cees Heijne werkt bij De Snuijter

22

De eetcafés van Odion

24

Colofon Impuls is een uitgave van de stichting Odion. Odion biedt ondersteuning aan mensen met een handicap. Impuls wordt verspreid onder medewerkers, cliënten, vrijwilligers en andere belang­stellenden en verschijnt drie maal per jaar. Stichting Odion Postbus 138 1440 AC Purmerend T: 0299 - 412 812

Recht zo die gaat… ‘Recht zo die gaat’ is een term uit de zeilvaart. Het staat voor het vermogen om vast te houden aan de uitgezette koers. Maar ook voor de noodzaak om daar van af te wijken als de omstandigheden dat noodzakelijk maken. Om van daaruit weer op koers te komen. Op dit moment staan er veel mensen op de wachtlijst om woonbegeleiding bij Odion te krijgen in een huis dat hun thuis kan zijn. Wij hebben daarin nog veel ambities. Op dit moment zitten de omstandigheden echter niet mee. Voor het realiseren van nieuwe wooncapaciteit zijn wij afhankelijk van de overheid die ons via het Zorgkantoor geld beschikbaar stelt. Ook in de zorg hebben wij te maken met forse economische tegenwind. En met beeld­vorming over de AWBZ waarin wij onze kleinschalige vormen van dienstverlening volstrekt niet herkennen. Voor het aanbrengen van de noodzakelijke nuances lijkt in het politieke bedrijf echter geen ruimte meer te bestaan. Odion is er niet voor zichzelf; wij zijn er voor mensen met een beperking die ons vragen hen te ondersteunen in hun leven. Aan die vraag willen wij graag blijven voldoen, daaraan ontlenen wij onze koers. Met een open oog voor en inspelend op alle veran­deringen die er ongetwijfeld nog gaan komen. Aan schipperen doen we niet, voor uitdagingen gaat geen zee ons te hoog. Henk Steen Raad van Bestuur

Het fotodagboek van Yvette Boonstra, medewerker Totale Communicatie Les geven, materialen maken: Yvette Boonstra van Totale Communicatie (TC) vindt het vak van haar en collega Evelien Breet ontzettend leuk en veelzijdig. Voor Impuls hield ze een fotodagboek bij.

Boekjes presenteren

Computerwerk

Cursus

Evelien en ik hebben de TC-notitie herschreven en er is een catalogus ontwikkeld met communicatiemiddelen ter inspiratie. Deze hebben we nu op bijna iedere locatie besproken; hier zijn we bij het team van de Jacobushof.

Ondersteuningsplannen doornemen, communicatieplannen lezen: Evelien en ik doen veel op de computer. Collega Margreet de Boer ontwikkelt bovendien materialen op de computer, ik wil dat ook kunnen als zij afwezig is.

Bij TC-project op een locatie krijgt het team twee dagen cursus. Hier werkt de Kaaikhof aan de opdracht ‘hoe communiceer je met je huisdier’? Daarbij komt het namelijk vooral aan op lichaamstaal, net als soms bij cliënten.

Redactie en coördinatie

Vitamedia Hoorn Irma van der Lubbe en Marian Vleerlaag

Redactieadres

Nieuwstraat 23 1621 EA Hoorn T: 0229 - 280 230 E: [email protected]

Yvette zorgt ervoor dat cliënten en

Vormgeving

Grafish, Tom van Hoogstraten

medewerkers van Odion

Fotografie

elkaar goed begrijpen

Evelien Berger, Yvette Boonstra, Elly Kroese, Yvon Koster, Margreet de Boer, Trudy Conijn, Frtis de Beer Redactieraad

Ineke Annen, Maud van Busschbach, Sandra Jak, Elly Kroese, Rinske Rill, Rob Marinus, Petra Ruiter, Ingrid van Melsvort, Ilse Ruff

Cliëntredactie

Sebastiaan Eschweiler, Ronald Tol, Reinier Tervoort, Els van Vloten Druk

Koopmans Drukkerij, Hoorn

Oplage

2.400 exemplaren Niets uit deze uitgave mag worden overgenomen zonder schriftelijke toestemming van Odion, Vitamedia en Grafish.

impuls | 2 2012

Fotograferen

Nigeria

Foto’s maken hoort bij ons vak. We hebben zo’n 1.600 foto’s van medewerkers en cliënten die onder meer voor planborden worden gebruikt. Wij vinden dat dit mooie foto’s moeten zijn, daarom besteden wij er veel aandacht aan.

Via collega Wiljo Oosterom ben ik betrokken geraakt bij Silent Work dat zich inzet voor dove kinderen in Afrika. Ik gaf hier dezelfde TC-cursus als bij Odion, maar dan aangepast voor Afrika. De man die je hier ziet is de tolk.

Impuls voor cliënten

3

Soms gaat een teamleider weg.

Een kweekvijver voor teamleiders

Dan moet er een andere komen. Een paar begeleiders van Odion leren nu om teamleider te worden.

Recentelijk is een project van start gegaan dat geïnteresseerde en geschikte begeleiders voorbereidt op de functie van teamleider. Impuls vroeg clustermanager Loes van der Haar naar het hoe en waarom en sprak met één van de deelnemers.

Aan het woord

4

Tot enkele jaren geleden zat de functie van coördinerend begeleider tussen die van begeleider en teamleider in. Nu deze ‘laag’ verdwenen is, is de afstand tussen die twee functies redelijk groot geworden. ‘Als begeleider heb je bijvoorbeeld nauwelijks coachingstaken’, legt Loes uit. ‘Je begeleidt hooguit een stagiair, maar met groepscoaching heb je niet te maken. Bovendien vraagt de teamleidersfunctie ook kennis van specifieke programma’s, bijvoorbeeld voor het inroosteren. En als teamleider draag je financiële verantwoor­ delijkheid, als begeleider niet. Door dit relatief grote gat in competenties is het voor begeleiders lastiger geworden om door te stromen. Dat maakte dat we voor de invulling van vacatures vaak buiten de deur moesten zoeken. Maar die mensen missen dan weer de kennis over Odion. Als je in een dergelijke baan begint, is het fijn als je de weg kent binnen de organisatie en bijvoorbeeld weet wie Frank van Dijk is. Vandaar dat het idee is ontstaan van een kweekvijver die eigen mensen voorbereidt op een teamleidersfunctie.’

Beter voorbereid De kweekvijver geeft begeleiders de gelegenheid om de benodigde kennis en ervaring op te doen, zodat zij straks beter voorbereid aan de functie van teamleider kunnen beginnen. Er is een programma opgesteld waarbij de kandidaten in de

eerste maanden op hun eigen locatie een aantal taken van de teamleider overnemen. ‘Daarbij moet je denken aan het leiden van een vergadering, het roosteren of het inwerken van nieuwe medewerkers’, geeft Loes aan. ‘Ook krijgen de kandidaten een cursus Leidinggeven aangeboden die ze moeten doorlopen. Vanaf november gaan ze dan gedurende drie maanden twee dagen per week stage­lopen bij een teamleider op een andere locatie. Is er daarna een tijdelijke vacature, bijvoorbeeld voor waarneming tijdens een zwangerschapsverlof, dan kunnen de kandidaten daarop reageren en is de kans dat ze die taak goed volbrengen groter. Daarbij hebben ze overigens de garantie dat ze na de tijdelijke waarneming weer terug kunnen naar hun eigen baan. Op die manier kunnen zowel zij als Odion onderzoeken of de teamleidersfunctie iets voor ze is. Het feit dat je het kweekvijver­ traject hebt doorlopen geeft je geen garantie op een teamleidersbaan, maar het vergroot natuurlijk wel je kansen. Voor Odion zelf is het belangrijk dat we begeleiders hiermee meer perspectief kunnen bieden en ze daardoor wellicht kunnen behouden voor onze organisatie.’

Verrassend Inmiddels zijn vier begeleiders geselecteerd voor het traject. Hieraan is een sollicitatieprocedure vooraf gegaan. ‘De medewerkers moesten aan een aantal eisen voldoen’, weet Loes. ‘De belangrijkste waren dat ze al enkele jaren bij Odion als begeleider actief moesten zijn en dat ze minimaal een MBO 4 opleiding moesten hebben, liefst aangevuld met managementopleiding of HBO.’ Loes was aangenaam verrast door het grote aantal begeleiders

impuls | 2 2012

dat reageerde: dertien in totaal. ‘Het bijzondere is, dat dit mensen zijn die normaal gesproken niet op een teamleidersvacature zouden reageren. Kennelijk komt de kweekvijver toch iets vrijblijvender over.’ Omdat Odion had besloten met vier kandidaten het traject in te willen, vond eerst een briefselectie plaats. Aan de hand daarvan werden zeven begeleiders uitgekozen voor een gesprek. Zij werden verzocht een referentie van hun teamleider te vragen – die moest akkoord gaan met de sollicitatie – en een plan van aanpak te maken, dat onderdeel van het gesprek zou zijn.’ Drie kandidaten redden het net niet. Zij kregen echter wel een gericht advies mee, waarmee ze bij een volgende ronde hun kansen kunnen vergroten. De vier overgebleven kandidaten zijn inmiddels aan het traject begonnen.

Diepgang Eén van die kandidaten is Sandy Nibbering, momenteel jobcoach/begeleider bij Standbyte en in het bezit van een HBOdiploma. ‘Ik doe dit nu vier jaar en ben op een punt beland dat ik graag wat meer diepgang in mijn werk zou hebben’, vertelt ze. ‘Het werken met LG-cliënten vind ik leuk, maar ook best wel zwaar. Dat kan me soms opbreken. Op zich zou ik het dus fijn vinden om me iets minder op cliënten en iets meer op collega’s te kunnen richten; dat spreekt me aan in een teamleidersfunctie. Het was niet voor niets dat mijn teamleider Jaap Bakker mij daar al eens voor had gepolst. Ik heb toen erg getwijfeld, maar de stap was me te groot. De kweekvijver zie ik nu als een mooie en vooral veilige kans om te onderzoeken of dit een functie is die me aanspreekt en die ik aankan.’

heel verschil, maar de functie zélf is in grote lijnen gelijk, hoewel het me wel opviel dat iedere teamleider er op zijn eigen manier invulling aan geeft’, heeft Sandy ervaren. ‘Ik was me hiervoor nooit zo bewust van wat een teamleider precies deed, maar ik heb nu gemerkt dat hij vooral voorwaarde­ scheppend werkt; je maakt het mogelijk dat jouw team goed kan functioneren. Dat spreekt me aan.’ Sandy hoopt via de kweekvijver vooral het gevoel te krijgen dat ze deze functie aankan. ‘Ik heb inmiddels goed voor ogen wat het vak inhoudt en organisatorisch red ik het wel, denk ik. Waar ik vooral benieuwd naar ben ik of ik de onvermijdelijke stress en spanning in voldoende mate kan loslaten, ik ben dus eigenlijk benieuwd naar mezelf. Ik ben enthousiast, maar soms is mijn angst groter dan mijn enthousiasme. De komende periode zal me daarin hopelijk meer zekerheid brengen. Ik weet in ieder geval van mezelf dat ik erg nieuwsgierig ben, en die nieuwsgierigheid wordt momenteel meer dan voldoende gevoed!’, aldus Sandy.

Voorwaardescheppend Vanaf juli loopt Sandy nu mee met Jaap en neemt zij een aantal taken van hem over. Ook heeft zij twee dagen meegelopen met de teamleider van De Boomgaard. ‘Dat lijkt een

Impuls voor cliënten

5

Elco Blok: ‘Die voldoening is mijn belangrijkste drijfveer’ Dáárom ‘Na de zoveelste reorganisatie bij KPN kwam mijn baan te vervallen. Ik deed daar financieel-administratieve werkzaamheden. Ik was er niet eens zo rouwig om, ik was eigenlijk wel klaar met dat soort werk. Al tien jaar deed ik iedere maand het zelfde kunstje en ik wilde wel iets met meer uitdaging. Naast mijn werk deed ik al een tijdje vrijwilligerswerk op een zorgboerderij in de Beemster. Daar merkte ik dat ik het werken met mensen erg leuk vind. Mijn wederhelft, die bij Odion werkt, attendeerde mij er daarom op dat bij de Noordster er een vrijwilliger werd gezocht voor de houtgroep. Ik zat inmiddels al een jaar thuis en het leek me fijn om mezelf op deze manier nuttig te maken. Ik merkte dat ik het werk daar zó leuk vond, dat ik er ook graag mijn vak van wilde maken.

6

Daarom ging ik op gesprek bij Marja Meijer van de flexpool. Via haar en het UWV kon een proefplaatsing voor drie maanden worden geregeld die

Elly heeft een blauw formulier gemaakt voor als je naar de dokter gaat. Je begeleider en de dokter vullen het in. Dan hoef jij niet alles te onthouden. ik bij de Jacobushof en Klaverland heb gedaan. Vooral Klaverland was wel even wat anders dan de houtgroep bij de Noordster! In het begin was ik erg gericht op alle verzorgende handelingen, daardoor miste ik het contact met de cliënten dat ik nou juist zo leuk vind. Maar na een tijdje kreeg ik meer routine, zodat ik nu gewoon een praatje kan maken terwijl ik ze verzorg. Omdat ik geen diploma heb, ben ik verplicht de opleiding MMZ-4 te gaan doen. Ik kan eerlijk gezegd niet wachten om daarmee te gaan beginnen, het lijkt me hele interessante materie. Achteraf gezien had ik deze overstap al vijftien jaar geleden moeten maken. Het werk dat ik nu doe, geeft me ontzettend veel voldoening, dat is mijn belangrijkste drijfveer. Ik moet nog zeventien jaar werken, dan wil ik wel iets doen dat ik leuk vind.’

Zó kan het ook! In het kader van het kennisdelingsproject Slimmer Werken wordt steeds het ‘Idee van het kwartaal’ gekozen. Impuls belicht in iedere uitgave een winnaar en informeert naar de achter­liggende gedachte. Dit keer is dat Elly Kroese van de Lijsterstraat.

Hoe is jouw idee ontstaan? Cliënten die alleen naar de huisarts gingen, konden niet altijd de juiste informatie van de huisarts naar de begeleiding overdragen. Bovendien: als de vaste begeleider niet mee kon, was de klacht bij de invaller niet altijd even goed bekend.

Wat heb je daarop bedacht? Ik ben erg van de lijstjes en de briefjes. Daarom heb ik een formulier ontwikkeld dat de cliënt kan meenemen naar de huisarts. Wij vullen het in aan de hand van de klacht van de cliënt. Die neemt het formulier mee en de huisarts vult zijn bevindingen in. We printen het op blauw papier, zodat het opvalt in het dossier en we het snel kunnen terugvinden.

Elco werkte bij KPN. Nu werkt hij bij Odion. Dat vindt hij veel leuker.

En, werkt het? Ja! Als onze cliënten naar de huisarts moeten, nemen ze nu standaard het formulier mee. Iedereen weet inmiddels wat we bedoelen met ‘het blauwe formulier’, ook de cliënten. Zelfs de huisarts heeft een stapeltje liggen. Bijkomend voordeel is dat we nu ook zien welke medicatie hij heeft voorgeschreven.

Deze ideeën wonnen in een andere periode of haalden het nét niet (maar zijn ook heel goed): Winnaar

Gesproken Impuls Tonia Vervoort Ik wil het cliëntgedeelte van de Impuls wel inspreken, zodat hij op cd kan worden gezet en echt voor iedereen bereikbaar is. Winnaar

Meetingpoint Purmerend Hans Verduijn Veel (jonge) ondernemers zijn niet meer gebonden aan een kantoor of vaste werkplek. Maak van De Andere Over een meetingpoint voor Het Nieuwe Werken.

Schone handdoeken I. van Westing Wij gebruiken hand-, vaat,- en theedoeken in de kleuren van de dagen van de week. Voor de cliënten een extra geheugensteuntje en voor ons de garantie dat ze niet langer dan een dag hangen.

Datumprikker.nl E. Alders

Elco Blok Leeftijd 50 jaar Functie Stagiair flexpool Locatie Voorlopig Klaverland In dienst sinds 15 Augustus 2012

Hoe vonden je collega’s je idee? Ze gaven het meteen het voordeel van de twijfel. Zo van: ‘Laten we het maar eens proberen, kijken of het werkt’. Inmiddels kunnen ze niet meer zonder, zeggen ze.

In één oogopslag zien wanneer iedereen beschikbaar is voor een afspraak. Ideaal!

Wat hoop je dat er met je idee gebeurt? Mijn wens is dat het blauwe formulier Odionbreed gebruikt gaat worden. Wij hebben namelijk gemerkt dat het de zelfstandigheid van de cliënten vergroot: met kleinere klachten kunnen zij voortaan zelfstandig naar de huisarts.

Impuls voor cliënten

Geef je op!

Gluren bij de buren

Wil jij voor Impuls ook een keer van dienst wisselen met een collega van een andere locatie? Geef je dan op via [email protected].

Hoe zou het zijn om voor één dag te wisselen met een collega op een hele andere locatie binnen Odion? Anne Marie van de Put, basismedewerker bij de Vlijthoeve, en Branda van Kampen, persoonlijk begeleider bij de Lijsterstraat stapten in het avontuur en namen elkaars dienst waar. Anne Marie van de Put

Branda van Kampen

Waarom hadden jullie je voor deze rubriek aangemeld?

Wat is je het meeste opgevallen aan je dienst op deze andere locatie?

Wat heb je ervaren als het grootste verschil tussen je eigen werk en dat van je collega?

Anne Marie: ’Dit is mijn eerste baan bij Odion - ik werk hier

Anne Marie: ‘Dat was allereerst de werkmap. Die zag er

Anne Marie: ‘Dat is toch wel de communicatie, die is

sinds 2009 – en het leek mij interessant om de organisatie beter te leren kennen. Bovendien wil ik misschien wat meer uren gaan werken. Op de Vlijthoeve kan dat niet, dus dat zou dan via de flexpool moeten. Ook daarom leek het me goed om eens op een andere locatie te kijken.’

heel goed uit. Bij de Lijsterstraat gebruiken ze een A4-tje

wezenlijk anders, hoewel de bejegening en de respectvolle

per cliënt, dat maakt het heel overzichtelijk. Daarom heb ik dat bij de Vlijthoeve inmiddels ook voorgesteld. Wat me ook is bijgebleven is het handige boodschappensysteem dat ze hebben opgezet, waarmee de cliënten in feite boodschappen kunnen doen in eigen huis. De begeleiding koopt de boodschappen in en bewaart alles in een kast. Op een vast moment van de dag komen de cliënten dan met hun boodschappenboekjes naar beneden om te halen wat ze nodig hebben. Zo houdt de begeleiding er ook zicht op wat er wordt gegeten en wordt voorkomen dat er bijvoorbeeld beschimmeld brood naar binnen gaat.’

benadering van de cliënten hetzelfde was. Dan merk je echt dat dit bij het beleid van Odion hoort. Als ik de Lijsterstraat verder vergelijk met de Vlijthoeve, dan krijgen cliënten bij ons meer ondersteuning, terwijl ik het niveau bij de Lijsterstraat eigenlijk best laag vond voor deze vorm van wonen. Het lijkt allemaal goed te gaan, maar toch vraag ik me af of iedere cliënt wel baat bij heeft bij het individueel wonen. Een ander groot verschil was het feit dat de Lijsterstraat een kokkin heeft. Dat is heel prettig, want daardoor heb je meer ruimte voor activiteiten met de cliënten, die overdag hun dagbesteding hebben. Nadeel is dat je de cliënt zo zijn individuele keuze ontneemt. Bij ons is het koken zélf een activiteit en kunnen cliënten zelf kiezen wat ze willen eten.’

Wat heeft deze dag je opgeleverd? Anne Marie: ‘Een aantal jaar geleden heb ik vanuit de grafi-

8

Branda: ‘Ik ben altijd wel benieuwd geweest naar wat Odion nog meer in huis heeft dan de Lijsterstraat, maar normaal gesproken heb je daar geen tijd voor. Dit leek me een mooie gelegenheid. Ergens anders kijken houdt je bovendien scherp en alert, vind ik. Je leert er altijd wat van.’

Hadden jullie je van tevoren een voorstelling gemaakt over hoe het zou zijn? Anne Marie: ‘Vooraf had ik wel even op intranet gekeken wat voor locatie de Lijsterstraat is. Daaruit werd me niet helemaal duidelijk wat het niveau van de bewoners zou zijn. Ik ben er dus maar blanco ingestapt en heb alles over me heen laten komen.’

Branda: ‘Natuurlijk wist ik dat in de Vlijthoeve dove cliënten wonen. Ooit heb ik een cursus gebarentaal gehad op onze locatie. Ik was benieuwd of dat was blijven hangen en of ik dus met de cliënten kon communiceren. Het viel me mee hoeveel ik nog wist!’

Branda: ‘Het is een prachtig nieuw pand, dat is lekker werken. Alles is gelijkvloers en er is zelfs een zwembad bij. Wat me opviel was dat overal planborden hingen met foto’s en picto’s. Zelfs in het magazijn, waar cliënten helemaal niet komen. Dat werken met beelden zit echt helemaal in de cultuur. Mijn eigen foto hing ook op het prikbord. Toen ik vroeg of dat nodig was voor die ene dienst, werd me verteld dat het de cliënten een veiliger gevoel geeft als ze alles van tevoren weten. Dat gebeurt dan ook tot in de details. Ik vond het ook leuk om de cliënten op te halen bij hun dagbesteding op de Boerderij. Bij die naam had ik me overigens een prachtige stolp voorgesteld, dus ik was best teleurgesteld toen ik zag dat het gewoon een stenen gebouwtje was.’

Branda: ‘Een belangrijk verschil is het aantal begeleiders per cliënt. De Lijsterstraat heeft vier cliënten per begeleider, op de Vlijthoeve zijn dat er twee. Dat is omdat deze cliënten meer de nabijheid van leiding nodig hebben, is me verteld. Bij de Lijsterstraat hebben we bovendien echt een andere zienswijze op de cliënt dan bij de Vlijthoeve. Daar worden de cliënten veel meer beschermd dan bij ons, waarschijnlijk om te voorkomen dat er iets mis gaat. Op de Lijsterstraat behandelen we cliënten zelfstandiger en is er meer ruimte voor het individu. Als iemand bijvoorbeeld twee uur wil douchen in zijn eigen badkamer omdat hij daar zin in heeft, dan kan dat gewoon. Dat was voor de collega’s op de Vlijthoeve nauwelijks voor te stellen.’

sche sector de overstap gemaakt naar de gehandicaptenzorg. Het gluren bij de buren heeft me wederom duidelijk gemaakt dat dit een goede keuze is geweest. Ook al was dit een hele andere cliëntengroep dan ik gewend was, het voelde helemaal goed.’

Branda: ‘Toen ik thuiskwam realiseerde ik me dat ik erg blij was dat ik gewoon kon horen en praten. Na zo’n dienst waardeer je weer wat je allemaal kunt.’

Hoe was het om daarna weer terug te zijn op je eigen werkplek? Anne Marie: ‘Het voelde als thuiskomen. Toch heb ik wel een positieve indruk overgehouden aan mijn dienst in de Lijsterstraat. Ik vind het woon-leeftempo prettig en het team zit goed in elkaar: daar zou ik volgens mij best tussen passen als ik via de flexpool wat extra uren zou willen draaien.’

Branda: ‘Heerlijk! Ik merk nu dat ik bij de Lijsterstraat prima op mijn plek ben, voorlopig zit ik hier goed. Dat betekent overigens niet dat ik uitsluit dat ik ooit bij de Vlijthoeve ga werken.’

Anne Marie werkt bij de Vlijthoeve, Branda op de Lijsterstraat. Voor Impuls gingen ze een dagje ruilen.

impuls | 2 2012

Impuls voor cliënten

9

Ik en de OR

Hans Verduijn Functie Begeleider Functie bij de OR Lid commissie Sociaal Beleid

‘De overheid trekt zich steeds meer terug, ook op het gebied van de zorg. Er moet steeds meer gebeuren voor minder geld. Daardoor wordt mantelzorg steeds belangrijker. Op dit moment levert al één op de acht Nederlandse werknemers een vorm van mantelzorg. Trek je dat door naar Odion met ongeveer 800 medewerkers, dan kom je uit op zo’n 100 mensen. Gezien de betrokkenheid van onze medewerkers, ligt dat misschien zelfs nog wel hoger. In de CAO staan regelingen rond verlof, maar deze geven weinig ruimte voor mantelzorgers. Omdat mantelzorg een bijzondere zorg is, is

De overstap

hiervoor een aparte regeling nodig en daar gaat de OR nu een voorstel voor doen. Het belangrijkste dat in zo’n regeling moet staan is dat mantelzorg bespreekbaar wordt op het werk. Medewerkers moeten bij hun leidinggevende kunnen aangeven: ‘Ik moet een tijdje voor mijn zieke moeder zorgen, daar heb ik tijd voor nodig.’ Je moet dan bijvoorbeeld meteen weg kunnen, tijdelijk ergens anders kunnen werken of tijdelijk geen nachtdienst hoeven draaien. Veel gemeenten, bedrijven en zorgorganisaties hebben al zo’n regeling. De OR vindt het tijd dat Odion er ook één krijgt.’

Als een familielid ziek is, moet je vrij

De overstap vanuit haar baan als jobcoach bij Odibaan was min of meer gedwongen. Toch is Fabiola Hillebrand heel tevreden in haar huidige job als teamleider bij Klaverland.

Je was jobcoach bij Odibaan. Wat sprak je aan in die functie? ‘Mijn droombaan is altijd privédetective geweest. Dingen uitpluizen en uitzoeken vind ik echt ontzettend leuk. De baan van jobcoach komt daar aardig bij in de buurt, vind ik. Je bent continu bezig om uit te zoeken waar een cliënt goed in is. Om vervolgens soms out-of-the-box te denken zodat je een passende baan en werkgever voor die cliënt kunt vinden.’

krijgen om voor hem/haar te zorgen.

Petra Ruiter werkt als begeleider bij de Brederodestraat en Henegouwen in Volendam. Via deze column maakt ze je deelgenoot van de grote en kleine dingen die ze bij haar werkzaamheden tegenkomt.

Toch ben je daarmee gestopt…

Dat vindt de OR.

Op de werkvloer

Leermomentje Een collega had laatst een mooie ervaring met een cliënt. Haar inspirerende verhaal liet me niet los, vandaar dat ik het vanuit haar visie heb opgetekend en graag met jullie wil delen. Met een cliënt ga ik op pad om haar aan te melden bij een organisatie. De mevrouw die ons zal bevragen komt binnen en blijkt geen armen en handen te hebben. Wel een paar vingers. Vertwijfeld loop ik haar tegemoet: hoe geef ik haar nu beleefd een hand? Mijn cliënt lijkt daarentegen geen drempels te ervaren. Zij pakt gewoon de twee vingers vast en zegt haar naam, net als bij anderen die ze een hand geeft. Ik ben blij met haar ontspannen houding

thee, in een beker tussen twee vingers. Wat doe ik nou moeilijk. De mevrouw vertelt vervolgens dat zij een pen tussen haar tenen doet en zo alles op kan schrijven. ‘O, dat geeft niks hoor’, is het ontspannen antwoord van de cliënt. De vrouw legt het papier op de andere stoel en begint te schrijven met de pen tussen de tenen. Hier leer ik van: wat heerlijk om te zien dat deze cliënt gewoon bij de basis kan blijven zich niet in allerlei bochten wringt. Daardoor laat zij de ander veel meer in haar waarde dan door ineens aangepast gedrag te laten zien. Ik weet het allemaal wel, maar in de praktijk valt het toch tegen. Gelukkig had ik vandaag een goede leermeester mee.

Fabiola Hillebrand: van Odibaan naar Klaverland

‘Klopt. Ik ben twee jaar jobcoach geweest en had het graag langer willen doen. Maar toen de recessie inzette, werd de markt lastiger en moest er worden bezuinigd. Voor mij en een andere collega betekende dit, dat ons contract niet werd verlengd. Gelukkig kondigde Odibaan het op tijd aan, zodat ik drie maanden had om te solliciteren. Dat was wel een beetje vreemd:

wat ik tot nu toe voor cliënten had gedaan, moest ik nu voor mezelf doen.’

Hoe kwam je erop om te solliciteren bij Klaverland? ‘Bij Odibaan was een deel van de medewerkers, waaronder ikzelf, in dienst van Dijk & Duin (nu de Reakt Groep, red.). Een ander deel hoorde bij Odion. Via die collega’s had ik veel over Odion gehoord en daaruit begreep ik dat het een goede werkgever was. Ik merkte aan alles dat er waardering is voor wat je doet en dat sprak me erg aan. Dus toen er een vacature was voor teamleider bij Klaverland heb ik gesolliciteerd.’

Hoe schatte je je kansen in? ‘Nou, ik heb twaalf jaar in Engeland gewoond en daar werkte ik onder meer als teamleider in de psychiatrie. Die ervaring had ik dus, maar ik had niet eerder gewerkt met mensen met een beperking. Ik ben echter nieuwsgierig

en heb volgens mij een goede basishouding. Maar ja, je moet er natuurlijk maar net uitspringen.’

Gelukkig werd je aangenomen. Hoe bevalt je baan tot nu toe? ‘Erg goed, maar het is wel anders dan ik gewend was; ik merk dat ik meer rust moet inbouwen in de omgang met deze cliënten. En laatst had ik even een dipje. De eerste paar weken word je nog gezien als ‘die nieuwe’ en is de druk nog niet zo hoog. Maar op een bepaald moment vond ik dat ik bepaalde dingen zo onderhand nu wel moest weten en liep ik tegen mijn eigen verwachtingen aan. Na een aantal gesprekken met mijn collega’s ben ik echter tot het inzicht gekomen dat het prima is om soms iets niet te weten. Hoewel het een soort gedwongen stap is geweest, ben ik nu wel heel tevreden met mijn job; ik ga met plezier naar mijn werk en ik zou het heel jammer vinden als mijn contract niet verlengd zou worden.’

Fabiola is teamleider bij Klaverland. Daarvóór deed ze iets heel anders.

en doe hetzelfde. De mevrouw vraagt of we thee willen. Voordat ik antwoord, denk ik: ‘Hoe gaat ze dat doen? Moet ik haar even helpen? Ach, ik neem wel niks.’ Maar mijn cliënt wil thee en krijgt gewoon

Soms kunnen begeleiders ook iets van cliënten leren.

Impuls voor cliënten impuls | 2 2012

11

Medewerkers van Odion

Theo is vrijwilliger.

mogen cursussen volgen.

Hij helpt een bowlingteam

Dan kunnen ze jou nog

van cliënten in Volendam.

beter begeleiden.

‘Ze zijn zo fanatiek als wat!’ Het begon met een clubje van drie. Inmiddels begeleidt Theo de Laet (60) een bowlingteam van dertien cliënten. ‘Het is altijd best haasten, zo na mijn werk. Maar het is erg leuk om te doen.’

Geheel vrijwillig

12

Theo’s zoon Michiel woont in de Ismailiastraat. Met twee andere cliënten vatte hij zo’n zeven jaar geleden het idee op om een keer te gaan bowlen in Purmerend. Of Theo ook meeging. Hij zei ja en dat werd het begin van een mooie traditie, iedere vrijdagavond tussen 20.00 en 21.00 uur. Het clubje werd ondertussen steeds groter en groeide uit tot dertien. Theo speelt zelf ook mee en met hem erbij past de groep precies op twee banen: eentje mét en eentje zonder bumpers. Toen het bowlingcentrum in Purmerend een aantal jaar geleden dicht ging (het is inmiddels weer open, red.), besloot de club uit te wijken naar Volendam. Daar vond iedereen het veel gezelliger en dus werd bowlingcentrum De Zedde de nieuwe vaste plek.

Gerdien

Angela

Laat je inspireren, ga leren! Monnickendam komen met de taxi en eentje wordt door zijn vader gebracht. Als die tijd heeft, blijft hij er gezellig bij.’ En gezellig is het! Het G-team krijgt regelmatig een rondje van een club van ongeveer twintig borrelaars die iedere vrijdag aan de bar zit en ook de barman trakteert wel eens.

Competitie Maar het gaat de bowlers niet alleen om de gezelligheid. ’Er is redelijk wat onderlinge competitie’, merkt Theo. ’Soms gaat het er best hard aan toe. Als ze goed gespeeld hebben moet er vaak een kopietje van de score mee. Die laten ze dan thuis zien aan de begeleiding.’ Op dit moment wordt fanatiek getraind voor Nederlands Kampioenschap dat eind oktober in Amsterdam Noord wordt gehouden. ’Daar doen ieder jaar zo’n 175 tot 250 G-sporters aan mee’, legt Theo uit. ’Onze bowlers doen het daar altijd goed. Eén meisje uit ons team heeft al drie keer de wisselbeker gewonnen en we nemen ieder jaar veel tweede en derde prijzen mee naar huis. We zijn heel benieuwd hoe het dit jaar zal gaan.’

Busje Als Theo vrijdags van zijn werk thuiskomt, eet hij snel en haalt hij de Odionbus bij De Andere Oever op. Daarmee pikt hij de bowlers uit de Ismailiastraat, Kabajastraat, Loirestraat, Oeverlanden en de Gors op. Theo: ’De teamleden uit Edam en

Ria

Naast de basiscursus, die verplicht is voor iedere nieuwe medewerker, heeft Odion een breed aanbod aan korte opleidingen, trainingen en cursussen. Kijk eens naar het aanbod, er is zeker iets bij dat je aanspreekt. Reden van het brede aanbod ligt in het feit dat Odion veel waarde hecht aan goed geschoolde medewerkers. ‘Daarnaast is het volgen van cursussen en trainingen een mooie manier om je vak bij te houden en het boeiend en afwisselend te houden’, vertelt Gerdien Rebel. Bijna alle trainingen worden gegeven door eigen medewerkers. ‘Dat is een bewuste keuze’, legt Gerdien uit. ‘Op die manier sluiten de casussen helemaal aan op de praktijk bij Odion.’ Angela Nieuwveen en Ria Groot zijn bijvoorbeeld recentelijk opgeleid om de weerbaarheidstraining te kunnen geven. ‘In die training leer je omgaan met boosheid en agressie van cliënten’, vertelt Ria. ‘Het is een hele interessante training waarbij je je onder meer bewust wordt van hoe je zelf op conflicten reageert en hoe je kunt handelen om agressie vóór te zijn. De training bestaat uit drie dagdelen, met een combinatie van theorie en praktische oefeningen zoals een rollenspel met acteur Rob Marinus. Drie, vier maanden later is er een terugkomochtend, waarbij wordt besproken wat je met de kennis en ervaring hebt gedaan.’

In de driehoek Wachtlijstje Het team is inmiddels een hechte club geworden. ’Er is weinig verloop’, vertelt Theo. ’Van de dertien zijn er zes die er echt al jaren bij zijn. Het zijn jongens en meisjes door elkaar en de leeftijd varieert van 21 tot 68 jaar. We hebben zelfs een wachtlijstje, maar wie wil kan zich daar gewoon voor aanmelden want soms valt er iemand af. Sommige spelers doen verder niets aan sport; voor hen is het de enige vorm van lichaamsbeweging. Dus ook in die zin is het bowlen belangrijk. Maar het is vooral een hele gezellige groep. Het is niet voor niets dat ik het al zeven jaar doe!’

impuls | 2 2012

Een geheel nieuwe training waarbij Ria betrokken is, is ‘Samenwerken in de driehoek’. Met de driehoek wordt de relatie tussen cliënt, ouders en begeleider bedoeld. ‘Tijdens de evaluatie van de teamleidersfunctie bleek dat begeleiders en teamleiders wel eens aanlopen tegen het contact met de ouders. Bijvoorbeeld als er een visieverschil bestaat of als ouders moeite hebben met een nieuwe begeleider. Vandaar dat deze training wordt opgezet, waarbij je onder meer leert hoe je uit de strijd kunt blijven’, legt Ria uit. ‘De training wordt gegeven door Anna Willemsen, Colette van Zuylen, Els van Dijck en mijzelf. We doen dat steeds met z’n tweeën en in wisselende samenstelling. Ook dit wordt weer een mooie combinatie van theorie en oefenen.’

Goed omgaan met je tijd Uit eerdergenoemde evaluatie kwam nog een ander belangrijk punt naar voren. Omdat teamleiders meer moeten delegeren, komt er meer werk bij de begeleiders te liggen. Bij een aantal van hen levert dat problemen op: hoe verdeel ik dat werk op een goede manier over de beschikbare tijd? Daarom is een interne cursus time management op­ gezet. Angela Nieuwveen geeft deze cursus samen met Elles Smit. Angela: ‘In deze training kijk je vooral naar hoe jij als persoon met alle zaken omgaat die op je afkomen. Wat zijn je tijdrovers? Wat zijn hoofd- en wat zijn bijzaken? En hoe kun je daarin een goede balans vinden? De eerste groep is inmiddels gestart en er kwamen aardig wat ‘aha-momentjes’ voorbij!’

4 dagen Iedere medewerker bij Odion heeft recht op 4 dagen scholing per jaar bij een full time dienstverband. Ervaring leert echter dat die 4 dagen lang niet altijd worden opgemaakt. Het is vaak te druk, de roosters zitten te vol. Wie toch graag deze tijd wil benutten, doet er goed aan om met zijn teamleider de mogelijk­heden te bespreken.

Impuls voor cliënten

13

In dienst

Uit dienst

In dienst

Uit dienst

Januari Ingrid Kuijper Vervoers-/busbegeleider, Boomgaard

Riet Tol-Overvelde Huishoudelijk medewerker, Brederodestraat

Els Beentjes Basismedewerker, Klaverland

Nicole Andrea-Reijinga Basismedewerker, flexpool

Februari Bianca van Antwerpen Persoonlijk begeleider, Boomgaard

Gabi Terzic Basismedewerker, flexpool

Martijn Admiraal Basismedewerker, flexpool Annemiek van Breemen Basismedewerker, flexpool Anouk Matton Basismedewerker, flexpool Pim van der Jagt Gedragsdeskundige, gedragswetenschappers Linda van der Meer Gedragsdeskundige, gedragswetenschappers Maart Rody Wakker-Hoek Teamleider, Dynamica Suzanne Koning Basismedewerker, flexpool Cheryl Oud Basismedewerker, flexpool Lianne Bodenstaff-Romeijn Assistent linnenkamer, flexpool

Irma Kok Kok, eetcafé Edam/Volendam Elco Blok Basismedewerker, flexpool Gea Bakker Helpende, Count Basiestraat Juni Sophie Burema Persoonlijk begeleider, Ismailiastraat VG

Januari Josia Kwantes Basismedewerker, zaterdagopvang Dynamica Corina Kraal Basismedewerker, flexpool Annemieke Dijt-Bokma Basismedewerker, flexpool Ilona Deelen Basismedewerker, flexpool Shafira Moslemi-Hadire Vervoers-/busbegeleider, Boomgaard Februari Wendy Nijenhuis Vervoers-/busbegeleider, Dynamica Jannie Anjema Basismedewerker, Veldvliegerweg

Lieke van Eijk Basismedewerker, flexpool

Cattie Timmer Persoonlijk begeleider, De Graslanden

Gerard Kooistra Basismedewerker, flexpool

Greet Spaander Teamleider Dynamica

Elise Molenaar Basismedewerker, flexpool

Petra van Buuren Basismedewerker, flexpool

Sanja Rood Basismedewerker, flexpool

Lisa Borst Basismedewerker, flexpool

Valdiny Tolud Boekhoudkundig medewerker, administratie

Fred van Wetering Basismedewerker, Veldvliegerweg

Roos Vervloet Vervoers-/busbegeleider, Boomgaard

Joyce Baaij-Nieman Geziensbegeleider, intensieve gezinsbegeleiding

Marja Anès Clustermanager Zaanstreek Zuid

Dik Kok Bedrijfsleider, De Andere Oever

Monique Bokkers Logopedist, paramedici

Martine Molendijk Basismedewerker, flexpool

Noortje Overdijk-Stavenuiter Persoonlijk begeleider, Gamma

Sanne Veen Basismedewerker, flexpool

Dennis Lukken Basismedewerker, flexpool

Sabine Visser Basismedewerker, flexpool

April Tanja Blank Persoonlijk begeleider, Zonnehoek

Juli Noortje Koster Basismedewerker, flexpool

Monica Nanne Basismedewerker, flexpool

Jennifer van den Berg Basismedewerker, flexpool

Alexandra Ubeda van der Park Basismedewerker, Zonnehoek

José Amdouni-van Waaijen Basismedewerker, flexpool

Hinke Knol Basismedewerker, flexpool

Malou Bronts Basismedewerker, flexpool

Mei Raisa Kok Persoonlijk begeleider, Logeerhuis

Sanne Meijs Basismedewerker, flexpool

Jeroen Koomen Basismedewerker, flexpool

Even bellen met …

Lydia Sakko Basismedewerker, flexpool Shirley Steenhoek Basismedewerker, flexpool Amy Visser Basismedewerker, flexpool Lisa de Waard Basismedewerker, flexpool Seli Boot Huishoudelijk medewerker, flexpool Mylene Duijf Basismedewerker, flexpool

Soumia Salah Eddine Basismedewerker, Loirestraat Estrela Vischschraper Basismedewerker, Zonnehoek

Juni Annette Geenen Persoonlijk begeleider, flexpool Linda Knaap-van Eijsden Vervoers-/busbegeleider, Boomgaard Jean Meijer Persoonlijk begeleider, Count Basiestraat Noortje Bregman Basismedewerker, flexpool Francis Nak Basismedewerker, flexpool Maaike de Nie Basismedewerker, flexpool Shirley Heeroma Huishoudelijk medewerker, Lijsterstraat Esther Verhulst Basismedewerker, flexpool Mariska Vermeulen Kantinemedewerker, flexpool Sandra Zwart e/v Streefkerk Basismedewerker, flexpool Denise van Esseveld Basismedewerker, flexpool Monique Zuyderduin Basismedewerker, flexpool

Kelly van Amstel Basismedewerker, Klaverland

Jubilea

Lindi Brantjes Persoonlijk begeleider, ambulante ondersteuning

Februari 1 februari – Ilma Ammeraal-Bosch (25 jaar) Persoonlijk begeleider, Klaver 4

Ingrid le Large Kantinemedewerker, receptie/kantine Ria Ragetlie Persoonlijk begeleider, ambulante ondersteuning Loes Staveren-Pouwels Teamleider, dagbesteding volwassenen Lieke Duursma Basismedewerker, flexpool Eveline Delis Teamleider, ambulante ondersteuning Frieda Schavemaker-van der Wal Basismedewerker, flexpool April Joke Veerman Huishoudelijk medewerker, Brederodestraat Douwe Brouwer Basismedewerker, flexpool Mei Letty Ettema Basismedewerker, flexpool Conny van der Horst Basismedewerker, flexpool Hendrika de Vries Basismedewerker, Count Basiestraat

Ria Bakx (79), begeleider Doe-café: ‘Jarenlang heb ik een creatieve cursus aan BZW-cliënten gegeven aan huis, dat vond ik enig. Ook gaf ik les op een ZMLK-school. Toen ik daar op mijn 65e moest stoppen, vond ik dat prima. Ik was er wel klaar meer. Naast mijn werk was ik echter ook als Odion-vrijwilliger betrokken bij de oprichting van het Doe-café. Toen Joke van Groningen in 2002 financiële ruimte kreeg om hiervoor een vaste kracht aan te nemen, vroeg ze me of ik belangstelling had. Kortom ik was al 69 toen ik bij Odion in dienst trad! Ik ben dus de laatste die er moeite mee heeft om langer door te werken. Maar ik kan me wel voorstellen dat het werk op met name VG-locaties zo zwaar is, dat 65 zelfs al veel is. En het maakt natuurlijk uit of je werk je broodwinning is, of dat je het puur doet omdat je het leuk vindt – zoals ik nu.’

Juli Jannite Meems-Schep Persoonlijk begeleider, Jan Ligthartstraat

Alex Mulder Basismedewerker, flexpool

Maart Carla Laan-van Langen Persoonlijk begeleider, ambulante ondersteuning

Hoe denken Odion-collega’s over een bepaald onderwerp? Dit keer: de regering wil dat we doorwerken tot ons 67e. Wat vind je daar van?

Maart 1 maart – Dicky Kerkhoff (12,5 jaar) Clusterondersteuner, Zaanstreek/ Kennemerland 30 maart – Christa Schaar (25 jaar) Persoonlijk begeleider, BZW Zaanstreek April 1 april – Maaike Neefkes (12,5 jaar) Persoonlijk begeleider, Dynamica

Truus Spillekom (54), persoonlijk begeleider Count Basiestraat: ‘Op zich heb ik er geen bezwaar tegen om door te

15

werken tot mijn 67e, zolang ik maar gezond ben en werk heb dat bij mijn leeftijd past. De locatie waar ik nu werk is fysiek behoorlijk zwaar en daarnaast werken we met onregelmatige diensten. Ik denk dat het hier te zwaar zal zijn om door te gaan tot mijn 67e. We hebben een leuk gevarieerd team en er werken een aantal mensen bij ons die de 50 zijn gepasseerd. Bij Odion bestaan mogelijkheden om op andere locaties te werken die fysiek minder zwaar zijn. Iemand van P&O heeft dat laatst bij ons in een teamoverleg verteld. Je moet echter wel je eigen grenzen bewaken en niet wachten totdat je fysieke klachten gaat krijgen en dit tijdig bij je teamleider aangeven.’

1 april – Ton van Westrop (25 jaar) Manager vastgoedbeheer, gebouwen­ beheer Mei 15 mei – Desiree Abbenhuis (12,5 jaar) Teamleider, Helena Smitstraat Juni 1 juni – Sabine de Koning (12,5 jaar) Teamleider, Boelenspark 1 juni – Frieda Smit (12,5 jaar) Basismedewerker, De Wieken 2 juni – Henny Hendriks-Barnhoorn (25 jaar) Persoonlijk begeleider, De Steiger Juli 19 juli – Martine Smit (12,5 jaar) Vervoersbegeleider, Dynamica 23 juli – Sheila Esman-Wester (25 jaar) Persoonlijk begeleider, De Andere Oever

Sasja Wenning Basismedewerker, flexpool

impuls | 2 2012

Tineke Blokdijk (52), directiesecretaresse: ‘Ik heb het erg naar mijn zin bij Odion, ik vind het een erg leuke organisatie. Dus als ik hier tot mijn 67e kan blijven werken, dan teken ik ervoor. Maar ik kan me wel voorstellen dat het anders is als je met de handen aan het bed staat. Ik doe kantoorwerk, maar ik voel nu al af en toe een pijntje! Het feit dat ik om me heen regelmatig hoor van jonge mensen die overlijden zet me wel te denken. Straks werk je door tot je 67e en twee jaar later ben je dood. Er mensen dan die zeggen: je leeft nu, je moet het nu doen. Natuurlijk zou ik best een half jaar met een camper door Europa willen trekken, maar dat is gewoon niet reëel. Dat klinkt misschien een beetje negatief allemaal, maar ik wil hier echt graag blijven tot mijn pensioen. Zeker omdat Henk Steen me heeft beloofd niet eerder te vertrekken dan dat ik 67 ben!’

De regering vindt dat iedereen straks moet doorwerken tot hij 67 is. Nu is dat nog 65.

Impuls voor cliënten

Tien

Frank van Dijk

vragen aan

Leeftijd 61 jaar Functie Manager cliëntservice In dienst bij Odion sinds 1 december 1982

1

Ons leven bij Odion

Wat was je eerste (bij)baantje? Mijn allereerste baantje was bij oliefabriek Orion in Zaandam toen ik 13 of 14 was. Ik moest daar blikken dichtmaken.

2

Wat houdt je huidige functie in? Ik ben sinds ongeveer 2000 manager cliëntservice. Daarmee ben ik eindverantwoordelijk voor de afdelingen applicatiebeheer, financiële administratie en cliëntservice. Tevens ben ik contactpersoon voor de RABO-bank in Zaandam, geef ik cursussen binnen Odion, heb ik contacten met softwareleveranciers, maak ik deel uit van het Zorg Toewijzingsteam van het Zorgkantoor, lever ik bestanden voor het CAK en Zorgkantoor aan etc. Verder probeer ik vragen te beantwoorden van teamleiders en begeleiders op het gebied van financiën van de locatie en van de cliënten.

3

Wat is je grootste blunder geweest in je werk? Van een cliënt met heel weinig tanden wilde ik per se dat hij een appel at. Hij wilde hem alleen gemalen en dat werd een hele strijd. Tot ik bedacht: ‘Waar ben ik nu eigenlijk mee bezig?’

4

Wat vind je het leukste aan dit werk? Dat ik andere medewerkers op het goede spoor kan zetten of ze kan helpen een probleem op te lossen. Vroeger deed ik dat voor cliënten, nu zijn de medewerkers mijn cliënten.

5

Wat zou je doen je als je dit werk niet deed? Ik heb vroeger Spaans gestudeerd. Toen ik in dit werk begon, werd ik gevraagd als medewerker Latijns-Amerika voor Amnesty International. Mijn loopbaan had er dan heel anders uitgezien.

6

Wat denk je dat collega’s van je vinden? Ik denk dat ze mij wel een prettige collega vinden waar je niet gauw ruzie mee krijgt. Ik kan het met iedereen goed vinden.

7

Vertel eens iets verrassends over jezelf. Ik ben het werk begonnen als dienstweigeraar in 1976 op de Hartekamp te Heemstede. Verder rijd ik iedere week paard, dat vind ik nog steeds leuk.

8

Je gaat in februari met pensioen. Wat ga je doen om het spreekwoordelijke zwarte gat te voorkomen? Ik ga het eerst even lekker op me af laten komen. Verder zijn er plannen om in ieder geval in de wintermaanden in een warm land te gaan wonen en wil ik me als vrijwilliger nuttig gaan maken. Of dat bij Odion zal zijn weet ik nog niet.

9

Met wie binnen Odion zou je nog wel eens een dagje willen ruilen en waarom? Met Ank Al van de Karveelstraat. Het lijkt me leuk om weer eens op een locatie te werken en Ank lijkt mij een prettige collega.

Aan wie zou je deze vragen ook eens willen stellen en waarom? 10

Cees Heijne Blij bij De Snuiter

Erik van Braam Kocht een eigen huis

Aan Rob Timmerman. Hij gaat in de toekomst een aantal taken van me overnemen en ik heb het eigenlijk nooit met hem over wat meer persoonlijke zaken.

De eetcafés van Odion Gezellig samen smullen

Impuls voor cliënten impuls | 2 2012

Prikbord

Gezellig dingen samen doen

Wie wordt mijn vriend?

Hallo, ik ben Jori. Ik ben doof en praat met gebarentaal. Als je geen gebarentaal kent is dat geen probleem. Ik wil graag dat er een groep komt voor gezellig dingen samen doen. Ik wil graag nieuwe mensen ontmoeten, dus niet alleen mensen uit mijn groep. Maar ik weet niet hoe ik dat kan regelen. Weten begeleiders misschien iemand die mij kan helpen? Die kan dan activiteiten plannen per maand, waarvoor je je kunt opgeven.

Hallo, ik ben Lo Haakmeester. Ik ben niet zo goed ter been maar ik red mij aardig met rollator. Ik ben gescheiden en heb een dochter van 19. Ben jij die leuke Nederlandse man uit Purmerend van rond de 50/55 jaar? En wil je graag mijn vriend worden? Ik hoop dat je met mij naar Nederlandstalige muziek wilt luisteren en is een dagje uit wilt. Ik hoor graag wat van je! Groetjes, Lo

Groetjes, Jori Naam Leeftijd Woonplaats Hobby’s

Jori Eradus 25 jaar Ismailiastraat, Purmerend (Odion) Nagels mooi maken, wandelen met een groep, gezellig samen wat drinken ergens, wandelen met hond, kletsen, 3D-kaarten maken

Naam Leeftijd Woonplaats Hobby’s

Lo Haakmeester 53 jaar Karavaanstraat, Zaandam (Odion) Muziek luisteren en ik rook graag een shagje

Ik wil een relatie opbouwen Ik werk bij de VD84 in Volendam met veel plezier. Mijn familie is heel belangrijk voor mij. Maar ik ben op zoek naar iemand met wie ik een relatie kan opbouwen. Mekaar goed leren kennen en dan zien hoe het zich verder ontwikkelt. Ik heb wel eerder een vriendin gehad, maar dat ging uit. Nu mis ik het contact, de gezelligheid en het samen dingen doen.

Ik zoek nog een vriendin 18

Hallo, mijn naam is Maarten van Duijn. Ik woon via Odion zelfstandig op een flat. Ik werk 5 dagen in de week bij Baanstede, maar momenteel werk ik op locatie. Ben jij ook nog op zoek naar een vriend en spreekt mijn profiel je aan? Dan kun je mij een brief schrijven.

Groetjes, André Groetjes, Maarten Naam Leeftijd Woonplaats Hobby’s

Naam Maarten van Duijn Leeftijd 53 jaar Woonplaats Kaaikhof, Assendelft (Odion) Hobby’s  Stijldansen, biljarten, vissen, winkelen, uitstapjes, tv kijken

André van den Hoofdakker 45 jaar Jacobushof, Krommenie (Odion) Boksles, brommer rijden, vakantie naar de zon, op een terrasje van het weer genieten, computerspelletjes

Ik zoek een relatie Ik zoek een relatie met een lieve vrouw. De leeftijd is onbelangrijk. Vind jij het leuk om leuke dingen te doen zoals uit eten, winkelen, fietsen, bioscoop en op vakantie gaan? Laat dan iets van je horen!

Wil jij reageren of zelf een oproep plaatsen?

Groetjes, Aart

Mail dan naar [email protected] Naam Leeftijd Woonplaats

Aart Roos 55 jaar Loirestraat, Purmerend (Odion)

of schrijf naar: Impuls prikbord Postbus 138 1440 AC Purmerend

impuls | 2 2012

19

Erik kocht een eigen huis Erik woonde via Odion bij de Jacobushof. Maar hij wilde graag een huis dat helemaal van hem zelf was. Nu heeft hij zijn eigen woning.

Zó doe ik dat!

Waarom wilde je een eigen huis?

Hoe bevalt je huis?

‘Bij de Jacobushof had ik een eigen woning. Maar het voelde niet als voor mezelf,

‘Goed! Ik woon er nu ongeveer vijf jaar. Ik heb leuke

omdat soms de begeleiding komt kijken. Ik wilde een plek die echt van mezelf was.’

buren. De buurman heeft me laatst geholpen met mijn nieuwe tv. Ik eet twee keer per week in de Jacobushof

20

Een eigen huis is duur. Hoe wist je dat je dat kon betalen?

en twee keer in het eetcafé van de Zonnehoek. Op

‘Een paar jaar geleden is mijn vader overleden. Toen heb ik geld gekregen, een erfenis.

andere dagen kook ik zelf. Eén keer per week komt

Mijn familie zei dat ik daarmee een huis kon kopen. Zij hebben dat geregeld.’

iemand van de Jacobushof voor begeleiding.’

Wat voor huis zocht je?

Vind je het fijn om alleen te wonen?

‘Mijn begeleider Annet Veeneman zei het dat het vlakbij de Jacobushof moest zijn.

‘Ja, want ik voel me niet alleen. Ik heb vaak visite

Dat vond ik een goed idee. Als er dan iets is, kunnen ze snel bij me zijn.’

uit de Jacobushof. Ook komen er soms vrienden en vriendinnen uit Zaandam. Ik heb altijd een hok vol!’

Hoe heb je dit huis gevonden? ‘Ik loop vaak een rondje in de buurt. Toen zag ik dat dit huis te koop stond. Het leek me een mooi huis in een fijne buurt.’

En toen? ‘Een huis kopen is moeilijk. Je moet bieden via een makelaar. Mijn familie heeft me

Wie is Erik?

geholpen. Dat hebben ze goed gedaan: het werd mijn huis. Ik moest mijn hand­

Naam

tekening zetten bij de notaris. Dat ging heel officieel. Daarna kreeg ik de sleutel.’

Erik van Braam Leeftijd

Was je toen blij?

54 jaar

‘Ja, heel blij! Ik wilde er meteen gaan wonen, maar dat kon niet. Eerst moest er van

Woonplaats

alles worden aangepast. De wc beneden moest bijvoorbeeld naar een andere plek.

Krommenie, Erik heeft een eigen huis

En boven heb ik een grotere badkamer gekregen. Tijdens het verbouwen ben ik wel

Hobby’s

honderdduizend keer gaan kijken. Ik kon niet wachten!’

Muziek, kaarten maken

impuls | 2 2012

Erik heeft een eigen huis gekocht. Zijn familie heeft hem geholpen.

Cees werkt in De Snuiter. Dat is een cadeauwinkel van Odion. Je kunt er mooie spullen kopen.

Wie is Cees? Naam Cees Heijne Leeftijd 24 jaar Woonplaats Wormer Houdt van Computeren, tv-kijken, muziek luisteren

Cees is blij bij De Snuiter 22

De Snuiter is een cadeauwinkel van Odion in Wormerveer. Cees werkt daar nu vijf jaar. Hij staat achter de kassa en maakt producten in het atelier. ‘Ik heb veel geleerd door dingen gewoon te doen’, zegt hij. Kassamedewerker plus Eerst zat Cees op school bij ’t Anker. Daarna ging hij stage lopen bij Papyrus, Westerkoog, Guisveld, eetcafé In de Weer en De Snuiter. ‘De Snuiter vond ik het leukste’, vertelt Cees. ‘Daar heb ik een certificaat gehaald. Dat heet kassamedewerker plus. Dat betekent dat

Ik en Odion

ik zonder begeleiding de kassa mag doen.’ De Snuiter heeft ook een atelier. Daar maken Cees en zijn collega’s producten. Die verkopen zij in de winkel. ‘Ik vind schilderen en pulp maken heel leuk’, zegt Cees. ‘Maar ook etagères maken. Dan schilder ik servies en daar maken we etagères van.’ Cees houdt ook de presentielijst en het planbord bij.

Nieuwe Snuiter Vroeger zat De Snuiter ergens anders. Daar kwam toen brand. Toen zat De Snuiter tijdelijk op het Rosariumplein. Nu is er een nieuwe Snuiter op het Dick Laanplein. ‘Deze winkel is groter’, vertelt Cees. ‘We verkopen ook meer grotere spullen, bijvoorbeeld schalen van papier-mâché. In het begin was het even wennen hier. Maar na zes weken was het gewoon.’ Laatst heeft Cees een snuffelstage gedaan bij verzorgingstehuis Festina in Assendelft. Daar liep hij in de bediening. ‘Ik vond het heel erg leuk en wil dit ook graag gaan doen’, kondigt Cees aan. ‘Maar ik wil ook nog blijven werken in De Snuiter.’

impuls | 2 2012

23

Moet je horen! Lekker eten bij de eetcafés van Odion Odion heeft een aantal eetcafés. Daar kun je lekker eten voor weinig geld. Het is er gezellig en je kunt er ook andere mensen ontmoeten. Hieronder zie je welke eetcafés er zijn. Eet smakelijk!

De Andere Oever, Purmerend

Bloemgracht, Zaandam

De Andere Oever is een echt restaurant voor iedereen. Je kunt bestellen van de kaart. Er werken ook mensen met een beperking. Open: Dinsdag t/m zaterdag vanaf 17.00 uur De Andere Oever Oeverlanden 124 1441 RD Purmerend 0299 – 419 555

Dit eetcafé zit in woonzorgcentrum Pennemes. De ingang is aan de achterkant. Iedere keer is er een ander menu. Daarvoor moet je reserveren. Er komen ook mensen zonder beperking. Open: Maandag en woensdag vanaf 16.30 uur Eetcafé Bloemgracht Bloemgracht 7 1502 VA Zaandam 075 – 650 41 10

’t Hoekkie, Volendam Breugems Brouwerij, Zaandam

Jan Platstraat is een woonlocatie van Odion. Die heeft een algemene ruimte en daar kun je eten. Iedere dag is er een ander menu. Er komen alleen mensen met een beperking. Je moet van tevoren reserveren. Open: Dinsdag, donderdag, vrijdag, zaterdag vanaf 17.00 uur ’t Hoekkie Jan Platstraat 7 1132 HA Volendam 0299 – 419 660

Bij Breugems Brouwerij wordt bier gemaakt. Je kunt er ook eten. Iedere keer is er een ander menu. Daarvoor moet je reserveren. Er komen ook mensen zonder beperking. Open: Dinsdag en donderdag vanaf 17.00 uur Breugems Brouwerij Dam 16-18 1506 BD Zaandam 075 – 202 12 22

Zonnehoek, Krommenie

De Kaaik, Assendelft

Bij de Zonnehoek kun je dagbesteding doen. Op twee dagen in de week kun je er ook eten. Er komen alleen mensen met een beperking. Open: Dinsdag en donderdag vanaf 17.00 uur Zonnehoek Zonnelaan 1 1561 EP Krommenie 0299 – 419 600

De Kaaik is een buurtcentrum. Daar gebeurt van alles. Er zit bijvoorbeeld een school in en een peuteropvang. Je kunt er ook eten. Daarvoor moet je reserveren. Er komen ook mensen zonder beperking. Open: Iedere woensdag De Kaaik Parkrijklaan 121 1567 HD Assendelft Tel. 075 – 657 34 71

Stemwijzer in het eetcafé Op 12 september zijn er verkiezingen. In de eerste week van september komt er iemand van Odion langs in alle eetcafés. Samen met hem/haar kun je een stemwijzer doen. Dan weet je op welke partij je het beste kunt stemmen.