nummer 1 maart 2016
Voor iedereen bij Odion
Wendy Schaap ‘Odion voelde als een warm bad’
Dat kan toch anders?!?! Logischer medicatiebeleid bij Klaverland
Motiverende gespreksvoering De cliënt zijn eigen keuzes laten maken
Deel voor cliënten
In deze
Verhalenvertellers Verhalenvertellers
2
Het fotodagboek van Neel Mul
3
Motiverende gespreksvoering: zinvol!
4
Daarom: Wendy Schaap
6
Odibaan weer terug bij Odion
7
Gluren bij het RIBW (en andersom)
8
Odibaan ook in de OR
10
De column van Petra
10
De overstap van Floris Bouwstra
11
Vrijwilliger Ruud Verhoef rijdt op de bus
12
Nieuw medicatiebeleid bij Klaverland
13
In dienst, uit dienst
14
Even bellen over zeggenschap
15
Tien vragen aan Sandra Horsman
16
Steven maakte een dichtbundel
18
De hobbyhoek: schilderen
20
Het leven van Gerda
21
Cecilia laat Windie uit
22
Moet je horen!
24
Colofon Impuls is een uitgave van de stichting Odion. Odion biedt ondersteuning aan mensen met een handicap. Impuls wordt verspreid onder medewerkers, cliënten, vrijwilligers en andere belangstellenden en verschijnt drie maal per jaar.
Ik snap best dat medewerkers door de bomen soms het bos niet meer zien. Er zijn nogal wat processen gaande binnen Odion. De rode draad tussen al die onderwerpen is soms moeilijk te onderscheiden. Ik kan me voorstellen dat mensen er dan niet vrolijker op worden als ik die draad weer eens triomfantelijk tevoorschijn tover. Een en ander leidt er wel toe dat ik voor 2016 niet zozeer nieuwe plannen heb, maar wel een ambitie wil neerleggen. Die ambitie is tweeledig. Ik hoop dat veel mensen de nu nog losse stukjes een plek weten te geven. Stilletjes hoop ik natuurlijk ook dat mensen in de lijnen die dan ontstaan logische patronen herkennen. Mensen begrijpen dingen binnen de context van hun dagelijkse werkzaamheden. Dat geldt voor mij en dat geldt voor iedere collega. Tegelijkertijd is er een verhaal dat die verschillende werkzaamheden overstijgt. Een verhaal dat over zorg, talenten en maatschappelijke mogelijkheden gaat. Ik ben benieuwd naar alle afzonderlijke verhalen én naar de verbinding daartussen. Bij Odion werken vele honderden verhalenvertellers. Als dat geen prachtige raamvertelling op kan leveren! Henk Steen
Stichting Odion Postbus 138 1440 AC Purmerend T: 0299 - 412 812 Redactie en coördinatie
Vitamedia Hoorn Irma van der Lubbe
Het fotodagboek van Neel Mul Neel heeft een dubbelfunctie: vanuit het Expertiseteam is ze werkzaam als creatief therapeut én ze vervangt de teamleider van woonlocatie Veldvliegerweg in Zaandam wegens ziekte. Beide functies vindt ze even boeiend.
Aanvragen
Schilderopdracht
Wijkteam
Zowel cliënten als niet-cliënten van Odion kunnen een beroep doen op het Expertiseteam. Hier bespreek ik met gedragsdeskundige Emmy van Ringelenstein de behandelaanvragen en welk teamlid daar het beste bij past.
Via kunstzinnige opdrachten help ik cliënten die vastlopen, zodat ze zich beter in hun vel voelen: in dit geval een schilderopdracht. Soms helpt het de cliënt te ontspannen of om meer tot zichzelf te komen. Ook de kleuren doen veel.
In dit gesprek met wijkteam Rosmolen heb ik twee petten op. We bespreken hoe we in het kader van de participatiewet kunnen samenwerken, maar ook vertel ik dat het wijkteam gebruik kan maken van ons Expertiseteam.
Redactieadres
Nieuwstraat 23 1621 EA Hoorn T: 06 - 53 89 53 16 E:
[email protected] Vormgeving
Grafish, Tom van Hoogstraten
Fotografie
Evelien Berger, Elly Kroese, Yvon Koster, Rob Bosma, Bart Tol, Saskia Kerkhoff, Yvette Boonstra, Frits de Beer, Hans van der Putten Redactieraad
Elly Kroese, Rinske Rill, Rob Marinus, Petra Ruiter, Ingrid van Melsfort, Karin Watzeels, Thea Verduin, Willemien Verheij, Marjan Ooms, Sandy Nibbering
Neel heeft twee banen bij Odion.
Cliëntredactie
Reinier Tervoort, Els van Vloten, Martin Schaap, Gudy van den Hogen, Netty van der Heijden-Vermeulen, Anita Kesselaar Druk
Koopmans Drukkerij, Hoorn
Oplage
1.300 exemplaren. Niets uit deze uitgave mag worden overgenomen zonder schriftelijke toestemming van Odion, Vitamedia en Grafish. Fotografie: Saskia Kerkhoff
Computerwerk
Overdracht
Mail doornemen, vragen beantwoorden, roosteren: als teamleider zit je best veel tijd achter de computer. Ook om stukken te schrijven en dingen te bedenken en uit te werken. Ik vind het niet erg, het hoort erbij.
Hier schuif ik even aan bij Madelon en Nelleke voor de overdracht op de Veldvliegerweg. Dat doe ik niet altijd, maar soms is er verdieping nodig of vind ik het fijn om zaken uit de eerste hand te kunnen horen.
Deel voor cliënten impuls | 1 2016
3
Jouw begeleiding wil je helpen zelf je keuzes te maken. Dat doen ze door jou vragen te stellen. Op een cursus leren ze hoe dat moet.
MOTIVERENDE GESPREKSVOERING
De regie een treetje lager leggen ‘Wil je pindakaas op brood?’ Of: ‘Wat wil je op brood?’ De eerste is een gesloten vraag, de tweede is open. Maar het wézenlijke verschil is dat de tweede vraag aanstuurt op een eigen keuze. Precies dat is het doel van motiverende gespreksvoering: je cliënt verder helpen door hem/haar zelf na te laten denken.
Aan het woord De training Motiverende gespreksvoering is een van de vele
4
interne trainingen die je bij Odion (gratis!) kunt volgen. Hij wordt gegeven door Chris van den Brink, die zich vanuit zijn eigen bureau al zo’n tien jaar met deze methodiek bezighoudt. Dat doet hij naast zijn baan als zorgadviseur, waarin hij vooral werkt met mensen met niet-aangeboren hersenletsel. ‘De methodiek is in de jaren 80 ontwikkeld in de verslavingszorg’, vertelt hij. ‘Daar liep men aan tegen het feit dat ze mensen niet gemotiveerd konden krijgen om af te kicken en clean te blijven. Ik herkende dat in mijn werk. Zelf heb ik veel gewerkt met mensen met een eetstoornis, met name met cliënten met anorexia nervosa. Ik wilde met mijn begeleiding en behandeling bereiken dat die mensen weer gezond gedrag gingen vertonen. Niet afvragend wat onderliggende en in stand houdende factoren betekenden. De behandeling bestond met name uit symptoombehandeling: ‘Als je je gewicht niet haalt, mag je je post niet openmaken’. Maar de onderliggende problematiek gaat helemaal niet over eten, dus die trucjes waren de oplossing niet.’
Lifechanging Toen Chris met motiverende gespreksvoering in aanraking kwam, veranderde dat de kijk op zijn werk radicaal. ‘Ik ging vanuit de houding van ‘ik weet wat goed voor jou is’ naar een situatie waarin cliënten door mijn vragen de ware
Chris van den Brink
motivatie voor hun keuzes leerden ontdekken’, herinnert hij zich. ‘Dat was echt lifechanging.’ De methodiek vraagt wel wat van je, weet Chris. ‘Je moet je bewust zijn van je eigen gespreksvoering en daarin heel open durven zijn’, geeft hij aan. ‘Want wat je geeft, krijg je terug. Ook is het noodzakelijk om aandachtig te luisteren, reflectief te zijn en betekenis te geven aan de antwoorden die je krijgt. Dat moet je echt willen.’
Angelique van Berge
5
Valkuil Inmiddels heeft Chris al aardig wat Odioncollega’s getraind. ‘Iedere keer valt me op met hoeveel compassie en inzet deze medewerkers klaar staan voor de cliënt’, ervaart hij. ‘Maar ik zie tegelijkertijd ook de valkuil, namelijk dat ze het doen en denken van de cliënt willen overnemen en de regie willen voeren. Daar kun je behoorlijk op stuk gaan, want daar komt natuurlijk weerstand op. Of gemakzucht vanuit de cliënten. Wanneer je je via het stellen van de juiste vragen echt in de cliënt verdiept en hem zijn eigen keuzes laat maken, zul je merken dat er een verschil is tussen hard werken en hard werken. Je legt op die manier de regie een treetje lager en dat geeft ruimte. Dat is ook precies de reden waarom de methodiek ook goed werkt voor de verschillende lagen bij Odion waaronder ook teamleiders.’
Inzicht in eigen handelen Angelique van Berge, begeleider bij de Karveelstraat, is een van de collega’s die de training volgde. ‘Ik had er positieve geluiden over gehoord en was wel nieuwsgierig’, legt ze uit. ‘Zelf ben ik er ook erg enthousiast over geworden. Het mooie van motiverende gespreksvoering is dat je cliënten er inzicht in hun eigen handelen mee geeft. Je vraagt door totdat je tot de kern komt
impuls | 1 2016
en ontdekt wie de cliënt echt is, wat hem bezighoudt en wat hij bedoelt. En wat hij echt wil. De kunst daarbij is om zo objectief mogelijk te blijven, geen oordeel te vellen en de cliënt niet te laten merken of je het met zijn antwoord eens bent. Door verder te vragen, zal de cliënt uiteindelijk zélf ontdekken of iets bijvoorbeeld wel of niet goed is. Dan kan hij ook zélf besluiten of iets voortaan anders moet.’
Bij de cliënt laten De training heeft Angelique veel inzicht gebracht. Ze noemt het voorbeeld van een cliënt die te zwaar is. ‘Ik ben hard bezig om hem te laten afvallen en loop met hem bij een diëtiste’, schetst ze. ‘Maar juist door er zelf zo hard mee bezig te zijn, wil het maar niet echt lukken. Door de training besefte ik: ík wil wel dat die cliënt afvalt, maar híj moet het doen! Ik zag in dat de benadering van ‘Verdorie, doe nou eens je best’ niet werkte, maar dat ik beter kon kiezen voor ‘Ik zie dat je niet bent afgevallen, hoe komt dat?’ Op die manier laat ik het veel meer bij de cliënt en maak ik het zijn ding. Dat werkt veel beter. Praten is als begeleider een van de normaalste dingen die je doet. Maar door deze benadering is er zoveel meer te halen. Door vragen te stellen als ‘hoe komt het dat je dit doet’ of ‘hoe voel je je dan’ ontstaan namelijk heel mooie gesprekken. Zelfs met cliënten die minder praten.’
Met het hele team Angelique heeft de training gevolgd met het hele team van de Karveelstraat. ‘Dat heeft absoluut een meerwaarde’, vindt ze. ‘Tijdens de oefeningen in groepjes ontdekten we op een speelse manier hoe we eigenlijk vastgeroest zaten in bepaalde gewoontes. Volg je de training maar met een of twee collega’s, dan heb je eerder kans dat het een beetje wegzakt, omdat deze manier van werken nu eenmaal niet in je natuur zit. Door het onderwerp terug te laten komen in onze teamvergaderingen houden we elkaar voortaan scherp hierin.’ Chris ziet vaker complete teams in zijn training en is daar een groot voorstander van. ‘Het werkt precies zoals Angelique zegt’, ervaart hij. ‘Als je de methodiek krijgt uitgelegd, klinkt het allemaal heel logisch. Maar motiverende gespreksvoering is een wezenlijk andere benadering die je je niet zomaar eigen maakt. Dat is soms een proces van jaren. Het is belangrijk dat je het actief houdt, anders verlies je zomaar 80 procent van de stof. En dat is zonde. Dat is ook de reden dat er een terugkomdag is: om je alert te houden.’
Deel voor cliënten
Wendy Schaap: ‘Dankzij die bijdehante stagiaire werk ik nu bij Odion’ Daarom ‘De opleiding voor activiteitenbegeleider koos ik vanwege de dramales. Die zou me goed van pas komen als ik daarna auditie ging doen bij de toneelschool, want dat was wat ik wilde. Helaas werd ik afgewezen. Via een omweg ging ik aan de slag bij een kledingzaak in de Amsterdamse Kalverstraat en later kwam ik via een uitzendbureau in diverse commercieel-administratieve functies terecht. De laatste was bij Forbo in Krommenie.
6
In Krommenie bezocht ik geregeld De Snuiter om daar de paddenstoelenkaarsen te kopen die ik zo leuk vind. Ik was dat commerciële gedoe intussen helemaal zat en ineens bedacht ik: ‘Wat zou ik híer graag willen werken!’ Een bijde hante stagiaire legde me uit dat er bij De Snuiter weinig verloop was, maar printte wel alle intranetinfo over Odion voor me. Ik stuurde een sollicitatiebrief voor de flexpool en werd uitgenodigd voor een gesprek op het Centraal Bureau. Dat voelde als een warm bad. Ik heb niet verder gezocht en werd gelukkig aangenomen. Hoewel dagbesteding het meest aansloot bij mijn opleiding, merkte ik door het flexen dat het regelen en coachen in een woonvorm eigenlijk veel meer bij mij paste. Na een langdurige vervanging van een basismedewerker op de Skepehoeck in Zaandam verving ik een persoonlijk begeleider in de Lijsterstraat voor een paar maanden. In die zelfde periode nam ik ook iemand waar bij Begeleid Zelfstandig Wonen. Allemaal erg leuk, maar het waren voor mij geen perfecte banen. Dus ging ik daarna weer lekker de flexpool in.
Tessa Pronk (l) en Afra Molenaar (r)
Wendy Schaap Leeftijd 41 jaar Functie Persoonlijk begeleider Locatie Woonlocatie Cole Porterstraat In dienst sinds 1 mei 2015
Totdat Rob Marinus van de flexpool twee jaar geleden begon over een vervanging op de Cole Porterstraat. Echt wat voor mij, vond hij. Via de flexpool draaide ik er een paar diensten en dat beviel geweldig. Hier wonen zes cliënten en we begeleiden er elf die zelfstandig wonen in de wijk. Het ad hoc reageren op complexe situaties, het regelen en uitzoeken, de ziektebeelden: helemaal mijn ding. Toen duidelijk werd dat die zieke collega niet meer terug zou keren, mocht ik blijven. Dus na jaren flexen, heb ik nu toch een vaste plek. Eentje die uitstekend bevalt, dus voorlopig blijf ik hier!’
Dat moet ANDERS kunnen ?!?! Klaverland krijgt nieuw medicatiebeleid Al een tijdje hikten de collega’s van Klaverland aan tegen de manier van medicatieverstrekking op hun locatie. Ze hadden het idee dat het effectiever kon, met meer regie en privacy voor de cliënten. Na een periode van onderzoek en voorbereiding starten ze in april met een nieuwe werkwijze. Het medicatiebeleid maakt deel uit van een breder verbeterplan bij het onlangs gerenoveerde Klaverland. Dit is in gang gezet onder leiding van Geertjan Bosscha van In voor Zorg. Basismedewerker Afra Molenaar en persoonlijk begeleider Tessa Pronk zaten in de werkgroep die samen met Geertjan het medicatiebeleid onder de loep nam. ‘In het huidige beleid ligt de medicatie centraal op kantoor achter gesloten deuren en gaat iemand rond om het uit te delen’, schetst Afra. ‘Dat is zo gegroeid. Maar het kan gebeuren dat ik een cliënt aan het douchen ben, terwijl Tessa met de medicijnkar binnenkomt. Dat is niet fijn, dat zou ik zelf ook niet zo willen.’ Tessa is relatief nieuw bij Klaverland. Tot voor kort werkte zij bij de opgeheven woonlocatie Cronenburg. ‘Ik verbaasde me over het medicatiebeleid hier, ik was dat heel anders gewend’, vertelt ze. ‘Het rondbrengen van de medicijnen duurt bijna anderhalf uur. Al die tijd mis je een collega op de werkvloer. Dat is niet handig. Ook de manier van aftekenen was niet 100% waterdicht.’
een verbeterplan gemaakt. ‘De belangrijkste verandering is dat alle cliënten hun eigen medicijnkastje krijgen waarin de medicatie voor een hele week komt’, legt Tessa uit. ‘Bij twee of drie cliënten blijven we rondbrengen, maar bij het overgrote deel reiken wij de medicatie aan in de woning. Degene die de medicatie geeft, tekent af. Er zijn ook enkele cliënten die zelf volledig verantwoordelijk worden voor hun medicatie. Ongeveer vanaf april gaan we starten en natuurlijk wordt er regelmatig geëvalueerd.’
Leerzaam Tessa en Afra kijken met plezier terug op hun inspanningen voor de werkgroep. ‘Het was intensief, maar wel erg leuk om te doen’, vindt Afra. ‘Je verdiept je in allerlei aspecten zoals wetgeving. We zijn bij andere locaties geweest, ook buiten Odion, om te zien hoe zij hun medicatiebeleid hadden vormgegeven. Ergens anders kijken is sowieso interessant, het verruimt je blik. Van het hele traject hebben we veel geleerd.’
Verbeterplan
Eerst zat Wendy in de flexpool. Nu werkt ze bij de Cole Porterstraat.
impuls | 1 2016
Tessa en Afra werden gevraagd om in een werkgroep mee te denken over hoe de zaken anders zouden kunnen. ‘Eerst hebben we het hele proces in kaart gebracht: van het recept van de huisarts tot aan het innemen. Toen werden de knelpunten eigenlijk vanzelf al duidelijk.’ ‘We hebben ze op een groot vel aan de muur gehangen en alle collega’s gevraagd hun commentaar en suggesties er op gele memostickertjes bij te plakken’, vult Tessa aan. Met alle verzamelde input is
Het medicijnbeleid bij Klaverland gaat veranderen.
Deel voor cliënten
7
Gluren bij de andere buren
Geef je op!
Esmee Schey
Je eigen werklocatie ken je wel. En misschien ben je ook wel eens op andere Odionlocaties geweest. Maar hoe zou het er bij andere organisaties aan toegaan? Bijvoorbeeld bij het RIBW, met wie Odion de laatste tijd intensief samenwerkt? Via het project ‘Jouw baan, mijn baan’ kregen Odion-medewerkers de kans om mee te lopen op een locatie van RIBW. En andersom. Een kans die Brigitte Visser (Jan Platstraat, Noorderstraat) en Esmee Schey (RIBW) met beide handen aangrepen.
8
Wil jij voor Impuls ook een keer van dienst wisselen met een collega van een andere locatie? Geef je dan op via
[email protected]. Brigitte Visser (links)
Waarom hebben jullie je aangemeld voor ‘Jouw baan, mijn baan’? Brigitte: ‘Bij Odion werken we op alle locaties min of meer
jongvolwassenen wonen: dat had ik van tevoren opgezocht, omdat ik dat een interessante groep vind.’
op dezelfde manier. Het leek me interessant om eens te kijken hoe het bij een andere organisatie zou zijn. Bovendien was ik benieuwd naar de doelgroep: veelal mensen met autisme en/of een psychische achtergrond.’ Esmee: ‘Ik ben altijd wel nieuwsgierig naar hoe het er elders aan toe gaat. Ook omdat ik mezelf graag wil ontwikkelen. Dit leek me een uitgelezen kans.’
Wat heb je gedaan op je ‘meelooplocatie’? Brigitte: ‘Eigenlijk niet zo heel veel en dat vond ik wel
Hadden jullie je van tevoren een voorstelling gemaakt van hoe het zou zijn? Brigitte: ‘Ja, ik heb vooraf het een en ander opgezocht op internet. Het was aanvankelijk niet de bedoeling, maar ik werd ingedeeld bij het trainingscentrum van RIBW in Zwaag. Dat leek me heen heel interessante plek. Jongvolwassen cliënten worden daar in een jaar of twee voorbereid op zelfstandig wonen. Ik begreep dat ze daar bijvoorbeeld leren hoe ze met geld moeten omgaan en dat soort zaken.’ Esmee: ‘Ik weet dat Odion op de Industrieweg in Wormerveer in hetzelfde pand zit als RIBW, maar kon me geen beeld vormen van hun begeleiding. Van Kaaikhof wist ik dat er
Wat viel je op? Brigitte: ‘Bij RIBW werken ze met ONS, het ondersteunings-
Hoe kijk je op deze ervaring terug? Brigitte: ‘Ik kan me voorstellen dat het een nuttige ervaring
jammer. Ik maakte een overdracht mee en heb daarna wat cliënten kunnen spreken, dat was interessant. Het viel me op dat ze heel open waren.’ Esmee: ‘Ik heb meegelopen met teamleider Annebee van Oort. Ik vond het bijzonder dat er zo weinig cliënten aanwezig waren: die waren naar hun dagbesteding. Mooi om te zien dat deze groep zo goed participeert in de samenleving. Het grootste deel van de tijd heb ik met Annebee gesproken over haar werkzaamheden en hoe die veranderen onder invloed van alle veranderingen in de zorg.’
planprogramma waar wij binnenkort ook mee gaan werken. Ik vond het interessant om daar alvast iets van te zien. Wat me ook opviel is dat de nachtdiensten anders zijn ingericht dan bij ons: ze hebben geen slaapdiensten op de locatie zelf, maar er is een soort securitybedrijf dat alle locaties langsgaat. Als er ergens iets is, dan zijn ze oproepbaar, maar het zijn geen gekwalificeerde begeleiders. Vandaar dat mijn ‘meelooppersoon’ die ochtend het een en ander moest oppakken en niet zoveel tijd voor mij had.’ Esmee: ‘Ze hadden ook een slapende wacht, terwijl me werd verteld dat de groep ’s nachts vrij rustig is. Ik vroeg me dus af of dat echt nodig was. Dat is inderdaad dus anders geregeld dan bij ons.’
kan zijn. Als er een nieuwe kans komt, geef ik me zeker weer op.’ Esmee: ‘Ik vond het een verrijking om eens kennis te maken met een andere doelgroep. Annebee en ik hebben afgesproken om contact te houden en dat ik nog een keer terugkom als er meer cliënten zijn. En in het nieuwe jaar komt ze ook een keer bij mij!’
Wat is volgens jou het grootste verschil tussen het werk dat je hebt gezien en jouw eigen werk? Brigitte: ‘Ik merkte vooral dat deze cliënten meer kun-
Heb je iets gezien waar je iets mee kunt in je eigen werk? Brigitte: ‘Bij RIBW vroegen ze de cliënten om via een cijfer
nen bevatten dan die van ons. Ze hebben een normaal IQ, sommige cliënten studeren gewoon of hebben een baan, waar onze cliënten dagbesteding hebben. Toch maakte het voor mij qua bejegening niet veel uit, ik hoefde niet echt te schakelen. Eigenlijk voelde het net alsof ik een begeleidings uurtje had met mijn cliënten.’ Esmee: ‘Bij de Kaaikhof gaan ze meer beschermend om met de cliënten dan wij. In die korte tijd dat ik er was, kon ik niet goed inschatten of dat nou terecht is of niet. Maar als wij bij RIBW een gesprek over een cliënt hebben, dan zit hij of zij er meestal bij – bij Kaaikhof ervoer ik daarin meer afstand.’
aan te geven hoe hun dag was. Dat splitsten ze zich op in geestelijk en lichamelijk. Dat vond ik wel mooi, dat zouden wij ook kunnen doen. Bovendien vind ik zo’n trainings centrum een heel goede zaak. Ik verwonder me er eigenlijk al een paar jaar over dat Odion zoiets niet heeft voor jongvolwassenen die op zichzelf gaan wonen.’ Esmee: ‘Net als bij ons hebben ze bij de Kaaikhof een BMI, een brandmeldinstallatie. Maar daar hebben ze een pieper bij zich waarop je meteen kunt zien waar de brand is. Daar hoef je dus niet eerst voor naar de BMI te lopen. Dat vond ik erg handig, dat ga ik bij ons ook voorstellen.’
Brigitte van Odion ging kijken bij RIBW. Esmee van RIBW draaide mee op de Kaaikhof.
Deel voor cliënten impuls | 1 2016
9
Ik en de OR
Arja van der Knijff Functie Jobcoach bij Odibaan Houdt zich o.a. bezig met: het OR-reglement
Op de werkvloer Petra Ruiter werkt als basisbegeleider bij de Brederodestraat en Henegouwen in Volendam. Via deze column maakt ze je deelgenoot van de grote en kleine dingen die ze bij haar werkzaamheden tegenkomt.
‘Toen er sprake van was dat Odibaan weer een zusterorganisatie van Odion zou worden, nam de OR contact met ons op. Ze wilden weten hoe wij tegen over deze plannen stonden, zodat ze hierover een goed advies aan het bestuur konden geven. We merkten toen dat de OR eigenlijk niet zo goed wist hoe Odibaan organisatorisch in elkaar zit. Om ervoor te zorgen dat onze belangen in de toekomst goed zouden worden behartigd, leek het een goed idee dat een van ons de OR zou gaan versterken. Dat ben ik dus geworden. Ik heb het altijd een uitdaging gevonden om op een ander niveau na te denken over de organisatie waarin je werkt. In mijn vorige baan als jobcoach
bij Prinsenstichting heb ik zeven jaar OR-ervaring opgedaan en het leek me interessant om daar weer iets mee te doen. Omdat er in die periode sprake was van een fusie met Odion, kende ik Sabina Breure al, de ambtelijk secretaris van de OR. De ploeg was dus niet helemáál nieuw voor me!’
Odibaan hoort nu bij Odion. Daarom zit er ook iemand van Odibaan in de OR.
Tot tien tellen Wat waren we blij op onze locatie met de nieuwe cv’s! Heerlijk, geen problemen meer met de verwarming en warm water. Dat dachten we tenminste. Want waar we geen rekening mee hadden gehouden, is dat ook de thermostaten werden vervangen. Wat voor de cliënten heel vertrouwd was, was in één keer foetsie. Eén cliënt heeft graag alles zoals zij het wil. Het moet duidelijk zijn en zij moet weten dat dingen het doen en niet stuk zijn. Zo’n digitale thermostaat geeft alleen de huidige temperatuur aan. Als je naar links of rechts draait, komt er ineens wat anders in beeld. Een uitdaging voor een begeleider. Er volgen dagen van praten, uitleggen, tekenen, pictogrammen andere mensen inschakelen om het doel duidelijk te maken. De cliënt is er heilig van overtuigd dat de dingen werken zoals zij denkt dat ze werken. Er is geen ruimte voor andere manieren.
Zodra het kouder wordt, beginnen de problemen pas echt. We staan voor de thermostaat en de cliënt heeft er inmiddels een verhoogde hartslag van gekregen. En sta ik in gedachten tot tien te tellen. We zijn drie maanden verder en we komen er niet uit. Ze draait de radiatoren nu maar met de hand dicht om controle te krijgen. Maar ze vergeet welke ook alweer dicht of open is. Ineens is het stil tussen ons, zo samen voor de thermostaat. We besluiten samen de woningbouw te bellen en te vragen naar een oude thermostaat. Dat was binnen een week geregeld. De rust is weergekeerd.
De overstap
Floris Bouwstra: van beleidsmedewerker naar manager Recentelijk vierde Floris Bouwstra zijn 12,5-jarig jubileum bij Odion. Dat viel precies in een periode waarin hij binnen de organisatie een overstap maakte: vanaf maart 2015 stuurt hij het ICT-team aan. ‘Ik heb plannen gemaakt, nu heb ik de kans om ze samen uit te voeren.’
Hij studeerde ooit natuurkunde, waarbij hij veel met computers werkte voor onderzoeken en analyses. ‘Ik had meteen affiniteit met het maken van programma’s’, herinnert Floris zich. ‘Dat je uit niets iets kunt maken en dat het dan werkt: dat boeide me enorm.’ Toch kwam Floris in eerste instantie in een heel andere wereld terecht, namelijk die van de tv en het theater. ‘Als productieleider hopte ik van klus naar klus’, blikt Floris terug. ‘Toen ik behoefte kreeg aan iets vasters, hoorde ik via via over een vacature op de ICTafdeling van Odion. Die had betrekking op de verwerking van gegevens in het toenmalige ondersteuningsplan. Ik solliciteerde en werd aangenomen, als een soort ‘jongste bediende’.’
impuls | 1 2016
zo goed mogelijk in hun rol komen, kunnen doen waar ze goed in zijn en mogelijkheden hebben om te groeien. Inhoudelijke uitdagingen liggen er ook genoeg, zowel in het faciliteren van medewerkers als het wijzen van de weg bij ICT-toepassingen voor cliënten. ‘De vraag is echter: wat doen we eerst? Die vraag beantwoord ik graag samen met de teamleden. Dan vullen we elkaar het beste aan.’
Leidinggeven
Floris stuurt nu de computerafdeling aan.
Natuurlijk heeft deze stap gevolgen voor Hoofd ICT John van Essen. ‘Johns functie blijft tot 2017 nog gewoon bestaan’, legt Floris uit. ‘In die peri-
Door de komst van PlanCare werd Floris steeds meer het applicatiebeheer ingetrokken. ‘Op een bepaald moment kreeg ik behoefte om breder te denken en te ontdekken hoe we al die applica-
ode neem ik steeds meer dingen van hem over. In goed overleg is besloten dat John volgend jaar een opleiding gaat volgen en dat hij in 2017 een nieuw dienstverband buiten Odion zal aangaan.’ Het leidinggevende aspect aan Floris’ functie is relatief nieuw voor
ties slim met elkaar zouden kunnen verbinden’, vertelt hij. ‘Zo kwam ik terecht in de functie van beleidsmedewerker ICT. Een superleuke baan, waarin ik echt mijn ei kwijt kon.’ Toch maakte Floris recentelijk de overstap naar de
hem. ‘Ik heb een assessment gedaan om te toetsen of ik er geschikt voor was’, vertelt hij. ‘Dat werd gelukkig bevestigd, hoewel er natuurlijk ook verbeterpunten zijn.’ Het lijkt Floris een uitdaging om ervoor zorgen dat de ICT’ers
Breder denken
Het is lastig als je kachel ineens anders werkt.
functie van leidinggevende ICT. ‘Dat had alles te maken met het feit dat ook onze afdeling moest indikken’, legt hij uit. ‘Er is toen onderzocht of mijn baan en die van Hoofd ICT konden worden samengevoegd. Tegelijkertijd had het management de behoefte om ICT een prominentere plek te geven. Mij is toen gevraagd of ik die nieuwe functie zou willen invullen. Daar had ik wel zin in. Het betekende dat ik na plannen te hebben gemaakt, deze nu samen met het team mag uitvoeren.’
Deel voor cliënten
11
ODIBAAN WEER BIJ ODION Ruud is vrijwilliger. Hij rijdt met een bus cliënten naar hun clubs.
Geheel vrijwillig
‘We kunnen niet praten, maar we begrijpen elkaar prima’ 12
Iedere woensdagavond stapt vrijwilliger Ruud Verhoef (63) in de bus van de woonlocaties Buitenrust en Vlijthoeve in Middenbeemster. Hij brengt dan een groepje cliënten naar het zwembad, de hobbyclub en de judovereniging. ‘Het is fijn om die mensen hun hobby te gunnen.’ Het kwam allemaal door zijn vriend André Vishnudatt, die bij Buitenrust werkt. ‘Ik zat op woensdagavond op badminton, maar dat stopte’, vertelt Ruud. ‘André vertelde toen dat de chauffeur die op woensdagavond de cliënten reed ermee zou ophouden. Hij dacht dat het wel wat voor mij zou zijn, ik had tenslotte op die avond toch niks meer te doen!’ Ruud stemde toe om het een keer te proberen, mede omdat hij al een paar cliënten kende. ‘Mijn vrouw, Marieke Verhoef, werkte daar namelijk ook’, legt Ruud uit. ‘We wonen op tien minuutjes afstand, dus ik liep er wel eens naar toe om een kop koffie te drinken.’
Vrolijke boel Het bleef niet bij die ene keer: inmiddels brengt Ruud al een jaar of negen met veel plezier ‘zijn’ cliënten heen en weer.
Samen sterk! Zij hebben naast een verstandelijke beperking ook een auditieve of communicatieve beperking. ‘Ik kan niet met ze praten, dat heb ik niet geleerd’, vertelt Ruud. ‘Maar we begrijpen elkaar prima, dat gaat hartstikke goed. Het is altijd een vrolijke boel in de bus en in al die jaren is er niet een keer herrie geweest. Er is wel eens een mannetje dat iets bij me uitprobeert, maar een gebaar is dan al vaak voldoende om dat af te kappen. Ik zie dat de cliënten het fijn vinden wat ik doe en ik vind het fijn dat ik wat voor ze kan betekenen. Dat die gasten op de terugweg blij en doodmoe van de judo terug in de bus zitten, dat heeft wel wat.’
Dienstregeling Ruud heeft een vaste route vanaf Middenbeemster naar Purmerend en Volendam, met vaste tijden. ‘Het is net een dienstregeling’, lacht hij. Op de terugweg treft hij Margreet Hopman bij het zwembad. Zij is een collegavrijwilliger die met een van de cliënten van Buitenrust zwemt. ‘Ik ben daar altijd iets te vroeg en we drinken dan samen een kop koffie’, vertelt hij. ‘En als ik een keer niet kan rijden, neemt zij het van me over. Dan bellen we even van tevoren.’ Als het aan Ruud ligt, rijdt hij nog wel een paar jaartjes door. ‘Het is fijn om te doen’, vindt hij. ‘Ik vind het ook leuk dat ik altijd mee mag naar de feestavond van de cliënten die ieder jaar wordt gehouden, dat is heel gezellig.’
impuls | 1 2016
Na enkele jaren zelfstandig te hebben gefunctioneerd, hoort Odibaan sinds 1 september vorig jaar weer bij Odion. Jobcoach Sandra Jak van Odibaan legt uit waarom. Odibaan werd in 2000 opgezet om mensen met een lichamelijke of verstandelijke beperking te begeleiden naar scholing of werk. Dat gebeurde toen nog als onderdeel van Odion. In 2013 leek het echter verstandig om Odibaan los te koppelen van Odion. 'We waren al een zelfstandige stichting en de tijd was er rijp voor', blikt Sandra terug. 'De medewerkers van Odion en Reakt kwamen toen officieel in dienst van Odibaan: voor die tijd werkten we op detacheringsbasis.'
Werkgedachte Voor iedere cliëntenvraag over scholing en/of werk kun je tegenwoordig dus bij Odibaan terecht. Het gevolg van deze stap is dat de voormalig jobcoaches Begeleid Werken van Odion (Trudy Conijn, Willemien Verheij, Mirjam Putter en Erika Meijer) nu bij Odibaan werkzaam zijn. 'Zij hadden al geen vaste uitvalsbasis meer in Zaandam en op het Centraal Bureau, maar we zien ze nu steeds vaker bij ons aanwaaien', merkt Sandra. 'Ze zitten ook bij onze overleggen. Ik krijg de indruk dat zij veel beter op hun plek zijn in een omgeving waarin ze gevoed worden vanuit een werkgedachte in plaats van dagbesteding. Samen gaan we nu de spannende uitdaging aan om nog meer vraaggericht te gaan werken.'
Overgangsjaar Soortgelijke problemen Bij de overgang van de AWBZ naar de Wmo waren de gevolgen aanvankelijk zó onduidelijk, dat de gemeenten de hand op de knip hielden en Odibaan minder aanmeldingen kreeg. 'Tegelijkertijd liepen de collega’s van Begeleid Werken bij Odion tegen soortgelijke problemen aan: het was onduidelijk welke indicaties nog wel of niet zouden worden afgegeven in de toekomst', vertelt Sandra. 'En of werk nu betaald of onbetaald is: de beleving voor de cliënt is hetzelfde. Met alle nieuwe ontwikkelingen leek het daarom beter om de krachten te bundelen.'
Uiteraard heeft de samenvoeging wel wat praktische voeten in de aarde. 'Het is soms een heel gedoe met die verschillende systemen, werkwijzen en methodieken', ervaart Sandra. 'We moeten soms bijzondere constructies bedenken om iets te realiseren. Maar het loopt en na dit overgangsjaar zullen we uiteraard gaan evalueren. Het voelt in ieder geval goed om weer onder het dak van Odion te zitten. Ik denk dat we elkaar uitstekend kunnen versterken.'
Groter aanbod Sandra is content met deze stap. 'Odibaan heeft een groter werkgebied dan Odion', weet ze. 'Dat van ons loopt zo’n beetje van Hoofddorp tot Schagen. Door de samenvoeging kunnen we nu meer kansen creëren voor de doelgroep. Een voorbeeld: Odibaan is vertegenwoordigd in Hoorn, maar Odion heeft daar nog geen aanbod voor begeleid werken. Dat kunnen we nu wel gaan opzetten.' Sandra ziet nog een belangrijk voordeel. 'Naar de gemeente toe is het ook heel gunstig dat we nu een nog beter aanbod in de regio hebben.'
Odibaan was een aparte organisatie. Nu hoort hij bij Odion.
Deel voor cliënten
13
In dienst
Uit dienst
In dienst
December
Augustus
Daniëlle Kaestner-Wernsen, teamleider Zaanstreek en Kennemerland algemeen
Ilse Spaansen Basismedewerker, Klaverland September
Feroz Malgoezar Basismedewerker, Flexpool Jacqueline de Louw Basismedewerker, Flexpool
Myriam Jonker Basismedewerker, Flexpool
Even bellen met . . . Dany Muller Basismedewerker, Flexpool Gohar Akopijan Basismedewerker, De Boomgaard
1 oktober 2015
Els van Dijck Gedragsdeskundigen Hundy Verdonk Cluster Zaanstreek/ Noord-Kennemerland
November
Nick Salure Applicatiebeheerder, administratie
Michelle Belder Persoonlijk begeleider, Veldvliegerweg
15 oktober 2015
Brigitte Visser Noorderstraat 12 november 2015
Uit dienst
Marc van Wonderen Persoonlijk begeleider, Guisveld
Chantal van den Berg Basismedewerker, Lisdoddestraat
Augustus
December
1 december 2015
Merel Melief Basismedewerker, Flexpool
Judith Visser-Eijzinga Persoonlijk begeleider, Skepehoeck
Maaike Ebbers Tuinstee
Oktober
Michael Bak Busbegeleider, Noordster
Natascha Boon Busbegeleider, Noordster
Sanne Robben Basismedewerker, Flexpool
Laura Post Basismedewerker, Jan Ligthartstraat Eric Smit Bedrijfsleider horeca, De Andere Oever Sharon Bouter Persoonlijk begeleider, De Steiger November
Ramon Kluft Basismedewerker flexpool Natasja Watjer Huishoudelijk medewerker, Lijsterstraat
Ingrid Lenz Administratie
15 december 2015
Patrick Landman, basismedewerker Ismailiastraat VG: ‘Bij ons wonen mensen met een licht-verstandelijke beperking. Je hoeft niet te proberen om zaken voor ze te beslissen, dan voelen ze zich gepasseerd en eisen ze gewoon hun zeggenschap op. Mocht je bijvoorbeeld een keer iemand in hun woning laten voor een reparatie zonder dat tijdig te melden, dan krijg je het te horen! En terecht, natuurlijk. We hebben regelmatig een cliëntoverleg, maar eigenlijk willen we zeggenschap helemaal verweven in onze manier van begeleiden. Veel doen we als het ware met onze handen op de rug. Voor collega’s die nieuw op onze locatie komen werken, is dat soms best even wennen, merken we. Maar op deze manier hebben de bewoners daadwerkelijk regie over hun eigen leven en kunnen ze hun mogelijkheden optimaal benutten.’
Shirley Steenhoek Basismedewerker, Flexpool
Mark Falentijn Ismailiastraat
Yvonne Brouwer Basismedewerker, De Wieken
Marjolein ten Kate Basismedewerker, Flexpool
25 jaar 13 augustus 2015
Marijke van Zuylen, persoonlijk begeleider Count Basiestraat:
Oktober
Lisanne Loots Basismedewerker, Flexpool
Lia Posch-Leguit Cliëntservice algemeen
Frans Peperkamp Huishoudelijk medewerker, Klaverland
27 november 2015
‘Onze cliënten zijn tussen de 50 en 82 jaar oud. Sommige kunnen niet communiceren. Met hen was het best even zoeken naar een goede vorm voor zeggenschap. Eens per twee maanden organiseren we een uurtje op de zondagochtend, voor alle cliënten die erbij willen zijn. We maken het gezellig aan een lange tafel, met koffie en wat lekkers erbij. Sommigen zeggen niets, anderen juist veel. En bij een rondvraag blijft het moeilijk om te beoordelen of een cliënt zijn eigen mening geeft of gewoon herhaalt wat zijn buurman zegt. Toch levert het mooie dingen op: de thema-avonden die we tegenwoordig hebben, zijn door de cliënten zelf bedacht. Na anderhalf jaar begint het ook echt wel te leven. Van de 18 cliënten schuiven er toch altijd wel zo’n 14 of 15 aan. En er wordt regelmatig gevraagd wanneer we weer gaan vergaderen!’
September
Marina Scheermeijer-Stam Huishoudelijk medewerker, Londenhaven BW
Op diverse niveaus in de organisatie geven we vorm aan zeggenschap: een diversiteit aan cliënten en medewerkers vraagt om een diversiteit aan invullingsvormen. Vandaar dit keer de vraag: hoe geef jij in jouw functie inhoud aan zeggenschap?
Vincent van Pol Kok, De Andere Oever Santana Kwant Huishoudelijk medewerker, Londenhaven BW
Irma Oostenbrink-Boomkamp Cliëntservice algemeen 15 december 2015
Gerard Wooldrik Kok, eetcafé Edam/Volendam Fabiola Hillebrand-Plomp Ondersteuner bouw- en renovatieprojecten, Zaanstreek en Kennemerland algemeen Nick Hoeve Basismedewerker, Flexpool Astrid Karsten Basismedewerker, Flexpool Claudine Mol Basismedewerker, Flexpool Bianka Spreeuw Basismedewerker, Flexpool Tineke Beentjes Basismedewerker, Lijsterstraat
Jubilea
Irmarie Scheers Boelenspark
12,5 jaar 1 september 2015
Esther Kruger Rumbastraat
Henk Steen, Raad van Bestuur:
Marleen Verhoeven Londenhaven BW
‘Als bestuurder heb ik natuurlijk veel voor het zeggen, maar zonder zeggenschap kan ik mijn werk niet doen. De laatste jaren hebben we ons op verschillende niveaus ingespannen voor een gelijkwaardige en wederkerige zeggenschap, naast de formele en traditionele vormen en wegen die voor medezeggenschap bestaan. Ilse de Boer is dat proces richting de cliënten gaan begeleiden, waardoor zij nu echt kunnen meepraten. Wat de medewerkers betreft sluit de wens naar zeggenschap in je dagelijkse werk erg aan bij de huidige ontwikkeling naar zelforganiserend vermogen. Bovendien is de OR bezig met een mooie omschakeling naar een OR 3.0, met zeggenschap die verder gaat dan de wettelijke adviestaken. Mijn wens is dat meepraten en meebeslissen ooit volkomen geïntegreerd is in onze zorg voor de cliënt en in het werk van de medewerkers. Het begrip ‘zeggenschap’ zou daarmee dan eigenlijk overbodig zijn geworden. Dat zou mooi zijn.’
15 september 2015
Maaike Vloon Jachtenlaan 24 september 2015
Caralina Schrama De Boomgaard 25 september 2015
Floris Bouwstra Cliëntservice algemeen
impuls | 1 2016
Odion wil dat jij meepraat over onze zorg aan jou.
Deel voor cliënten
Tien vragen aan
Ons leven bij Odion
Sandra Horsman Leeftijd 46 jaar Functie Teamleider In dienst bij Odion sinds 1 oktober 1991
1 Wat was je eerste (bij)baantje? Ik ben opgegroeid in Rotterdam-Zuid, mijn eerste baantje was bonen plukken. Niet het eerste waar je aan denkt bij opgroeien in Rotterdam, maar binnen het kwartier zaten we in het boerenveld.
6 Wat denk je dat collega’s van je vinden? Over het algemeen voel ik me erg gewaardeerd door collega’s. Mijn betrokkenheid, humor en aandacht maakt wel dat mensen zich op hun gemak voelen bij mij. Ik weet ook dat mijn cynische humor of het recht-voor-zijnraap zijn verkeerd kan vallen.
2 Wat houdt je huidige functie in?
16
Alle zaken rondom een locatie laat ik goed verlopen. Zodat de cliënten er plezierig wonen, medewerkers er prettig werken en het met de cijfers, de inkomsten en uitgaven ook nog goed verloopt.
7 Vertel eens iets verrassends over jezelf. Ik kom niet als het meest geduldige type over. Ik ben graag onder de mensen, maar ook graag op mezelf: het liefst aan het water, een stuk banjeren langs het strand. ‘s Winters mag ik ook graag een legpuzzel maken.
3 Wat is je grootste blunder geweest in je werk? Als 19-jarige ging ik er natuurlijk voor, mouwen omhoog en gaan. Ik kocht met een cliënt steradent tabletten om zijn kunstgebit eens flink onder handen te nemen. Uhmmm het zat nog vast….niks kunstgebit!
4 Wat vind je het leukst aan je werk? De afwisseling en veelzijdigheid. Ik vind het ook erg leuk om op de locatie te zijn. Cliënten waaien binnen, maar soms ook contactpersonen.
5 Wat zou je doen als je dit werk niet deed? Ik denk toch altijd wel iets met mensen, mijn allereerste stage op een school voor moeilijk lerende kinderen vond ik fantastisch. Maar ik heb ook affiniteit met andere culturen, of ik zou gastvrouw zijn ergens in de horeca.
8 In de vorige Impuls vertelde Gerard Karsten dat hij benieuwd was naar jouw functie. Hoe is die veranderd onder invloed van de veranderingen bij Odion? Vanaf januari 2015 namen we afscheid van elf collega’s. Veel teamleiders kregen een andere plek, ook ik. Ik ben best vaak van locatie gewisseld, daardoor viel er steeds wat te ontwikkelen en te leren. Er is aandacht voor scholing en ontwikkeling, intern maar ook extern. Ik vind het nog steeds een uitdagende baan: geen dag is hetzelfde.
9 Met wie binnen Odion zou je wel eens een dagje willen ruilen en waarom? Ik ben heel benieuwd hoe een medewerker van IGB zijn dag doorbrengt. Het lijkt mij ontzettend moeilijk, ouders bijstaan maar ook het belang van de kinderen voorop stellen.
10 Aan wie binnen Odion zou je deze vragen ook eens willen stellen en waarom? Ik ben benieuwd hoe het met Chadissa Klaassen bij de flexpool gaat. Zij solliciteerde afgelopen zomer bij ons en iedereen was onder de indruk. We hadden alleen het geluk twee goede kandidaten te hebben en helaas maar één plek.
impuls | 1 2016
Steven maakte een dichtbundel (met Henk Steen van Odion!)
Gerda Woont in de Jan Ligthartstraat
Cecilia Laat de hond uit van mevrouw Smit
Deel voor cliënten
KOPEN? Het boek van Steven, Henk Steen en de kunstgroep heet ‘Alles mag in dichtersdromen’. Wil je het kopen? Dat kan via www.odion.nl. Het kost € 12,50.
Ik en Odion
Steven schrijft al heel lang gedichten. Dat een uitlaatklep voor zijn emoties. ‘Die kunnen best heftig zijn’, vertelt hij. ‘Vooral als ik in een soort psychose zit. Soms kan ik daarover praten, maar vaak ook niet. Een ander maakt in zo’n geval misschien een bushokje kapot. Ik ga schrijven. Daar kan ik mijn hart en ziel in kwijt.’
Steven maakte een dichtbundel
Twee dichters
SAMEN MET HENK STEEN EN DE KUNSTGROEP VAN DE NOORDSTER
Ingrid van Melsfort is al bijna 15 jaar Stevens begeleider op de kunstgroep. ‘Het lijkt soms alsof zij mij langer kent dan dat ik mezelf ken’, vindt hij. Ingrid wist dat Henk Steen, de directeur van Odion, ook gedichten schrijft. Dat is zijn hobby. ‘Ingrid heeft ons laten kennismaken’, vertelt Steven. ‘En nu hebben we samen een boek gemaakt. Daarmee willen we laten zien dat ‘normale’ mensen en mensen met een beperking
Wie is Steven?
heel goed samen gaan.’ In het boek staan ook tekeningen. Die zijn gemaakt door andere cliënten van de kunstgroep. De tekeningen passen bij de gedichten.
Leeftijd 36 jaar Steven schrijft gedichten. Een paar gedichten staan nu in een echt boek.
Woonplaats Londenhaven in Purmerend, via Odion Dagbesteding Kunstgroep Noordster, Purmerend
Positiever Ook al is het boek klaar, Steven blijft gedichten schrijven. ‘Maar het zijn andere gedichten dan vroeger’, merkt hij. ‘Dankzij Ingrids begeleiding ben ik meer met de groep gaan meedoen. Mijn emoties slaan minder snel naar binnen, ik heb niet meer zo’n strijd met mezelf. Daardoor zijn nieuwe gedichten positiever, ze hebben een minder zware lading.’
impuls | 1 2016
19
De Hobbyhoek:
Dit is mijn leven
SCHILDEREN
Hoi, ik ben Gerda en ik ben 63 jaar. Ik zit in een rolstoel omdat ik verlamd ben aan de rechterkant. Ik woon al tien jaar bij Odion in de Jan Ligthartstraat in Heemskerk. Daar wonen mensen met verschillende beperkingen.
In de hobbyhoek geven we informatie over dingen die je in je vrije tijd kunt doen. Dit keer is dat schilderen. Bij Wherelant in Purmerend hebben ze een speciale cursus voor mensen met een beperking. De cursus heet: Schilderen en beelden maken.
Gerda woont in de Jan Lighthartstraat. Ze heeft dagbesteding in De Boogaert.
Wanneer is de cursus? Iedere zaterdagochtend van 10.00 tot 12.00 uur.
Hoeveel mensen doen er mee? De groep bestaat uit 12 cursisten.
Hoe is de begeleiding geregeld? Bij Wherelant hebben docenten ervaring met
20
mensen met een beperking.
Waar is Wherelant? En hoe kom je daar? Het adres is Van IJsendijkstraat 403, 1442 LB Purmerend. Je moet zelf zorgen dat je daar komt.
Twee keer per dag drinken we samen koffie met
Op woensdag heb ik dagbesteding bij De Boog-
alle bewoners. Soms is er ruzie. Dat komt omdat
aert van Odion. ’s Ochtends gaan we sjoelen. In de
we allemaal zo verschillend zijn. Met Jos en Astrid
middag maak ik 3D-kaarten. Zoals deze. Dat is nog
kan ik het altijd goed vinden.
best moeilijk.
Klaas Katerstraat 7b, 1501 PL Zaandam.
Lotte is mijn begeleider. Iedere vrijdag komt ze bij
Op dinsdag ga ik naar Standbyte. Dat is ook in De
Neem contact op met Olivier Rijcken:
mij thuis. Ik schrijf altijd in een schriftje wat ik met
Boogaert. Daar leer ik werken op de computer. Ik
06 - 23 504 755 of
[email protected].
haar wil bespreken, dan vergeet ik het niet.
kan nu thuis filmpjes van Swiebertje opzoeken en
Zij willen ook!
Bijvoorbeeld op de fiets, met de taxi, of iemand die je brengt.
In Castricum en Zaandam zitten ook twee kunst-
Hoeveel kost het?
centra. Zij hebben nog geen speciale schildercur-
€ 170 voor 12 lessen.
sus voor mensen met een beperking. Maar die
Moet je zelf iets meenemen?
willen ze wel graag organiseren! Daarvoor moe-
Nee. Je kunt kwasten, verf en andere spullen
ten ze voldoende deelnemers hebben. Woon jij in
gebruiken van Wherelant. Maar als je zelf al schil-
(de buurt van) Castricum of Zaandam? En wil je
derspullen hebt, mag je die natuurlijk meenemen.
graag op schilderles? Laat ze dat dan weten. Wie
Moet je je van tevoren opgeven?
weet kun jij dan binnenkort gaan schilderen!
Ja, via de website www.wherelant.nl. Je kunt ook bellen met (0299) 434 777.
TOONBEELD Jan van Nassaustraat 6,1901 TJ Castricum. 0251 - 659 012, www.toonbeeld.tv. FLUXUS
In Purmerend kun je leren schilderen. Misschien binnenkort ook in Castricum of Zaandam.
bekijken op YouTube.
impuls | 1 2016
21
Wie is Cecilia? Leeftijd 38 jaar Cecilia en mevrouw Smit vonden elkaar via Buuf.nu. Nu zijn ze vrienden.
Woonplaats Jacobushof, Krommenie (via Odion) Hobby’s De rummikub-club, 3D-kaarten maken
Zó doe ik dat
Cecilia laat de hond uit van mevrouw Smit Cecilia helpt graag mensen. Ze vindt het leuk
moest zetten. Maar mevrouw Smit heeft geen
om klusjes voor ze te doen. Het sociaal wijk-
internet. Daarom heeft ze Buuf gebeld. Die
team weet dat. ‘Een tijdje geleden belden ze
hebben het voor haar op de website gezet.
me. Toen heb ik op een vrouw van 96 jaar gepast’, vertelt Cecilia. Het wijkteam werkt samen
‘Het leek me leuk om een hond uit te laten’,
met Buuf.nu. ‘Dat is een website’, legt Cecilia
vertelt Cecilia. ‘Dus ik heb gebeld naar mevrouw
uit. ‘Mensen die een klusje hebben, kunnen dat
Smit. Zij vroeg of ik langs wilde komen.
erop zetten. Als je zelf een klusje wilt doen, kun
Dan konden we kennismaken. Mevrouw Smit
je op de website kijken welke klusjes er zijn.’
woont heel dichtbij. Het was meteen gezellig.’ Nu laat Cecilia iedere avond Windie uit. Ze vindt
Cecilia heeft thuis een iPad. Daarmee kijkt ze
haar heel lief. ‘Als mevrouw Smit moe is, slaapt
soms op Buuf. Op een dag las ze de oproep van
Windie wel eens bij mij’, zegt ze. Maar Cecilia
mevrouw Smit. Mevrouw Smit kan niet zo goed
doet meer dan de hond uitlaten. ‘Soms doen
meer lopen. Ze durft daardoor ’s avonds de
mevrouw Smit en ik samen boodschappen’,
straat niet meer op. Daarom zocht ze iemand
vertelt Cecilia. ‘Of we gaan koffiedrinken,
die ’s avonds haar hond Windie wilde uitla-
rummicuppen of tv kijken. Eigenlijk zijn we
ten. De dierenwinkel zei dat ze dat op Buuf.nu
gewoon vrienden geworden.’
impuls | 1 2016
23
Moet je horen! Informatie van Odion voor jou
Hoera voor Zonnehoek!
Nieuwe website voor De Andere Oever
Zonnehoek staat in Krommenie.
De Andere Oever is een eetcafé van Odion.
Het is de oudste locatie van Odion.
Het zit in Purmerend.
Dit jaar bestaan ze 40 jaar.
Ze hebben een nieuwe website:
Daarom was er op 18 december 2015
www.deandereoever.nl.
een feest voor de cliënten.
Je kunt hem bekijken op je computer,
Er was een echte pannenkoekenbakker.
tablet of smartphone.
Maar ook een dj: er werd veel gedanst
Misschien vind je het leuk om er een
en gezongen!
keer te gaan eten.
Het was heel gezellig.
Dan kun je reserveren via de website.
Op 27 mei 2016 is er nog een
Heel handig!
Zonnehoek-feest. Dan mogen ook ouders, medewerkers en andere mensen komen.
www.deandereoever.nl
Impuls ontvangen? Kun je niet (goed) lezen?
Zeg dit dan tegen je begeleider.
En wil je toch weten wat er in Impuls staat?
Dan krijg je het blad voortaan thuis.
Wil jij graag Impuls blijven lezen? Die zet het in je ondersteuningsplan.
Ga dan naar YouTube en type in het zoekveld de woorden: Impuls en Odion. Dan kom je op het YouTube-kanaal van
reen Voor iede nummer
Impuls. De Impuls wordt daar voorgelezen in filmpjes. Je kunt dan luisteren wat er staat.
bij Odion
2014 1 maart
nummer
3 november
2015
Voor iede reen
een bij ieder Voor numme
r2
bij Odion
Odion
4 juni 201
Gusta
t shou van Lie
is met Erik er is’ ‘Koken kste wat het leu
Gluren
bu bij de
ren
lingen tand, orp afs cel van Bar schil Mar Steenw van ver d nager liep werel Clusterma mee bij IGB
liteit ct Vita Proje nt jij Mel ig? dpu Hoe ben bez kodil rmee Paarse Kro daa
+
er regeltjes, dures Naar mind ften en proce voorschri
eeg Odion bew
t
atie biedt Reorganis en ook kans
De strate giekaart
Hoe gaan we same van A naar n B?
Lana Tie bosch
Benieuw d mogelijkh naar haar eden bij Odion
r Deel voo cliënten
Teamport aal
Positieve erva van de M.L. ringen Kingweg
voor Deel cliënten
Deel voo r cliënten
