Voor iedereen bij Odion

nummer 3 december 2012

Voor iedereen bij Odion

Nelleke Kerssens Wil weten of je je gehoord voelt

De ambities van Odion Waarom het momenteel moeilijk is ze te realiseren

ABA-methodiek Succesvolle aanpak bij autistisch gedrag

Deel voor cliënten

In deze Odion bereidt zich voor op de toekomst

2

Fotodagboek van Betty Visser

3

Wel willen, maar niet kunnen

4

Dáárom: Ruud Sloos

6

Zó kan het ook: Tiny Bilstra wint jaarprijs

7

Gluren bij de buren: BZW en Standbyte

8

De OR over het medewerkersonderzoek

10

De column van Petra

10

De overstap van Jane van der Leeden

11

Geert Koning over een bijzondere nacht

12

ABA-methodiek

13

In dienst, uit dienst en jubilea

14

Even bellen over veranderingen in systeembeheer 15 Tien vragen aan Katinka Fritz

16

Prikbord

18

De dag van Dirk

19

Jaap de Groot houdt van breien

20

Frank Sluiter praat mee over Odion

22

Feest bij 4 locaties

24

Colofon Impuls is een uitgave van de stichting Odion. Odion biedt ondersteuning aan mensen met een handicap. Impuls wordt verspreid onder medewerkers, cliënten, vrijwilligers en andere belang­stellenden en verschijnt drie maal per jaar. Stichting Odion Postbus 138 1440 AC Purmerend T: 0299 - 412 812 Redactie en coördinatie

Odion bereidt zich voor op de toekomst!

Het fotodagboek van Betty Visser, muziekagogisch medewerker

‘Odion, klaar voor de toekomst’ is de titel van een notitie die wij kort geleden vaststelden. De notitie bevat opdrachten aan medewerkers om verschillende scenario’s uit te werken. Scenario’s als het gaat om de zorg aan kinderen, de dagbesteding aan volwassenen en een scenario voor de ambulante dienstverlening. Lastig bij het schrijven van die scenario’s is dat er op dit moment nog veel onzekerheden zijn. Zeker is dat we met forse bezuinigingen te maken krijgen. De opdracht die wij onszelf stellen is om de door ons opgebouwde deskundigheid te borgen in nieuwe verhoudingen en met nieuwe partijen. ‘Odion is WMO-proof’ is een van de speerpunten voor 2013. Trefwoorden daarbij zijn ‘out of the box’ denken, nieuwe zorgconcepten maar zeker ook flexibiliteit. Van medewerkers zal veel gevraagd worden, ik realiseer mij dat terdege. Gelukkig zijn zij volop bereid om mee te denken over manieren waarop hun werk vanuit nieuwe perspectieven kan worden georganiseerd. Sinds de start van de kleinschalige zorg heeft een transitie als de huidige zich niet eerder voorgedaan. Het succes van die transitie staat of valt met het vermogen van de samenleving om zich inderdaad ‘inclusief’ op te stellen. De overheid stelt zich wat dat betreft hoge eisen. Het uitblijven van succes zou immers een verschraling van het leven van mensen met een beperking betekenen en dat is wat niemand wil. Ik hoop echt dat het mogelijk blijkt om de komende jaren tot een goed en nieuw evenwicht te komen. Aan ons zal het niet liggen!

Muziek is voor veel cliënten een uitstekend middel om te communiceren. Ook kan muziek de ontwikkeling van cliënten ondersteunen en stimuleren. Zie hier het vakgebied van muziekagogisch medewerker Betty Visser!

Henk Steen Raad van Bestuur

Begin- en eindlied

Visje

Belevingsactiviteiten

Wekelijks geef ik muziek op de KDC’s. Daarbij zing ik met de kinderen, spelen we op instrumenten en maken we gebruik van allerlei attributen. Aan het begin en einde van iedere sessie speel ik een lied op de accordeon.

Naast de groepsactiviteiten op de KDC’s heb ik nog tijd om individueel met cliënten te werken. Hier kiest Emilliano liedjes uit een boek. We zingen ze om de beurt, soms met gebaren erbij zoals bij dit lied over een visje.

Op verschillende ouderenlocaties ondersteun ik begeleiders bij het opzetten van een muziekactiviteit. Dit spinnenweb maakt deel uit van belevingsactiviteiten bij De Graslanden rondom de herfst, ik heb deze samen met Trix en Marijke uitgewerkt.

Vitamedia Hoorn Irma van der Lubbe en Marian Vleerlaag Redactieadres

Nieuwstraat 23 1621 EA Hoorn T: 0229 - 280 230 E: [email protected] Vormgeving

Grafish, Tom van Hoogstraten

Fotografie

Evelien Berger, Yvette Boonstra, Elly Kroese, Yvon Koster, Margreet de Boer, Trudy Conijn

Betty maakt muziek

Redactieraad

met cliënten.

Ineke Annen, Maud van Busschbach, Sandra Jak, Elly Kroese, Rinske Rill, Rob Marinus, Petra Ruiter, Ingrid van Melsvort, Karin Watzeels Cliëntredactie

Sebastiaan Eschweiler, Ronald Tol, Reinier Tervoort, Els van Vloten Druk

Koopmans Drukkerij, Hoorn

Oplage

1.380 exemplaren Niets uit deze uitgave mag worden overgenomen zonder schriftelijke toestemming van Odion, Vitamedia en Grafish.

impuls | 3 2012

Accordeonles

Totale Communicatie

Om Lisanne extra te ondersteunen bij het opstarten van een huiskamerproject op de Count Basiestraat geef ik haar accordeonles. We denken dat ze daar veel steun aan zal hebben tijdens de muziekactiviteiten die ze wil aanbieden.

Hier ben ik bij een vergadering van de vakgroep TC. Sinds een paar jaar maak ik daar deel van uit. Van mijn vakgroepgenoten, onder leiding van Gerdien, heb ik veel steun om muziek in te zetten als communicatiemiddel voor cliënten.

3

Er komt een nieuwe regering. Waarschijnlijk geeft die minder geld voor nieuwe locaties. Cliënten blijven dan langer op de wachtlijst staan.

Wel willen, maar niet kunnen Ruim 200 mensen staan bij Odion op de wachtlijst, in veel gevallen met een behoefte aan 24-uurszorg. Odion wil die zorg graag bieden, maar verschillende overheidsmaatregelen maken het steeds moeilijker om groei te realiseren en nieuwe locaties op te zetten.

Aan het woord

4

De cliënt staat centraal bij Odion. Blijkt er behoefte aan een nieuwe (woon)locatie om een specifieke cliëntengroep te kunnen bedienen, dan zorgt Odion er graag voor dat die locatie wordt gerealiseerd. Tot voor kort slaagde Odion daar goed in, mede door dankbaar gebruik te maken van de mogelijkheden die woningbouwverenigingen hierbij boden. Maar tegenwoordig ervaart Odion belangrijke beperkingen. ‘Voorheen vond vooraf een toetsing plaats door het Zorgkantoor, waardoor we vóór de bouw wisten dat er voldoende geld zou zijn om de locatie te laten draaien’, vertelt Ben. ‘Tegenwoordig is dat precies andersom. Pas als de locatie in gebruik is, kijkt het Zorgkantoor of er cliënten kunnen instromen. Daardoor horen we pas laat dat er financiële ruimte is. Dat maakt dat het risico voor de opzet van dergelijke projecten nu bij ons ligt. Odion wil zich hierdoor niet laten belemmeren om voor de cliënt te blijven ondernemen, maar het is erg lastig om een beslissing te nemen over wel of niet doorgaan als je geen zekerheid hebt over je inkomsten.’ Odion zou graag projecten realiseren voor cliënten met een zwaardere hulpvraag voor wie 24-uurszorg nodig is. ‘Daarnaast willen de mogelijkheden uitbreiden voor ons vergrijzende cliëntenbestand en ondernemen voor jonge cliënten met gedragsproblematiek’, vertelt Henk. ‘Maar voor het eerst in ons bestaan ervaren we momenteel een spanning tussen de zaken die wij graag willen realiseren en de mogelijkheden die we hebben om dat te doen.’

Van AWBZ naar WMO Daarnaast heeft ook de aangekondigde uitbreiding van de Wmo voor Odion een effect op het realiseren van haar ambities. ‘De ruim 200 cliënten op de wachtlijst hebben een indicatie en daardoor recht op zorg vanuit de AWBZ’, legt Henk uit. ‘Maar er liggen plannen klaar om lichtere ondersteuning van de AWBZ naar de Wmo over te brengen (de AWBZ wordt bekostigd vanuit de landelijke overheid, de Wmo vanuit de gemeente, red.). Als die plannen doorgaan, is het maar de vraag of die cliënten nog wel de ondersteuning zullen krijgen die zij nodig hebben. Ook wij vinden het erg belangrijk dat mensen zoveel mogelijk de eigen regie in hun leven hebben. De manier waarop wij mensen bij het wonen ondersteunen is daar juist op gericht. Maar voor een aantal mensen die nu nog geen indicatie hebben vervalt straks het recht op bepaalde vormen van verblijfszorg. Daarvoor in de plaats komt waarschijnlijk een compensatieplicht door de gemeente. Over de invulling van die compensatie bestaat nog veel onzekerheid. Wie betaalt, bepaalt: iedere gemeente kan straks zelf besluiten of een cliënt bepaalde zorg wel of niet krijgt. Als mensen geen zorg nodig hebben moeten zij die ook niet krijgen, aldus Henk, maar het beleid mag er ook niet toe leiden dat het leven van mensen met een beperking verschraalt.’ De val van het kabinet zorgde ervoor dat de voorgenomen plannen voorlopig in de koelkast zijn beland. De beslissing hierover is doorgeschoven naar het nieuwe kabinet. ‘Dat maakt het voor ons, maar ook voor collega-zorginstellingen lastig om beleid te maken en beslissingen te nemen’, geeft Henk aan.­‘ Wij hebben een verantwoordelijkheid voor mensen

impuls | 3 2012

met een beperking die een beroep op onze ondersteuning doen. En die verantwoordelijkheid is niet minder op het moment dat het systeem wijzigt. Maar er gaat momenteel wel veel energie zitten in het bedenken van allerlei verschillende scenario’s: wat nou als ze dit gaan doen en wat nou als ze toch dat gaan doen? We verwachten dat de voorgenomen plannen in al dan niet aangepaste vorm uiteindelijk wel zullen doorgaan en in ons beleid proberen we daar dan ook rekening mee te houden. Maar wat het ingewikkeld maakt, is de snelheid waarmee het gaat en het feit dat er steeds meer maatregelen bij komen, zoals recentelijk de bezuinigingen op het cliëntenvervoer.’

Alvast starten of wachten? Ondertussen blijft het voorlopig onduidelijk wanneer bij de overheid de kogel door de kerk zal gaan en er duidelijkheid gaat komen. ‘Het Zorgkantoor doet voorlopig nog geen enkele uitlating over toewijzingen voor 2013’, ervaart Ben. ‘Pas in maart/april doet het Zorgkantoor een inventarisatie van de verschillende uitbreidingswensen en krijgen we zo’n beetje in september/oktober te horen wat we toegewezen krijgen. Dan zijn we dus een jaar verder!’ Deze onduidelijkheid stelt Odion direct al voor een probleem ten aanzien van een nieuwbouwlocatie die in de lente van het volgend jaar wordt opgeleverd. ‘Zo’n project heeft vaak een looptijd van zo’n drie tot vier jaar’, schetst Ben. ‘Dit project is dus in gang gezet toen de omstandigheden nog heel anders lagen. Bij de reguliere gang van zaken zouden we ergens in juni starten met het formeren van een team, kennismaking met de cliënten, et cetera. Maar als pas in september/oktober duidelijk is of cliënten hun zorg bij deze locatie gefinancierd krijgen, is het nog maar de vraag of we al wel in juni moeten starten. Omdat we de cliënten niet langer willen laten wachten, zijn we aan het afwegen wat het risico is om in juni toch alvast te beginnen. Want je moet er toch niet aan denken dat er

straks een gloednieuwe locatie klaar is die leeg staat vanwege onduidelijkheid over financiering?’

Naar de rechter De onduidelijkheid bij de overheid is dus lastig voor Odion, maar uiteraard is het vooral vervelend voor al die cliënten die recht hebben op zorg en die wellicht straks niet krijgen. ‘Odion is niet de enige organisatie met dit probleem, het speelt branchebreed’, weet Henk. ‘Daardoor is er krapte in de markt. Als de beschikbare financiële ruimte onvoldoende blijft en veel cliënten daardoor niet de zorg kunnen krijgen waar ze recht op hebben, voorzie ik dat dit een landelijk karakter krijgt. Cliënten zullen zich organiseren en de gang naar de rechter maken.’ In de tussentijd probeert Odion de wachtende cliënten op een zo creatief mogelijke manier alvast te helpen. ‘Daarvoor werken we nauw samen met bijvoorbeeld de ouderenzorg en GGZ’, vertelt Henk. ‘We proberen waar mogelijk overbruggingszorg te bieden, bijvoorbeeld via ambulante begeleiding. En ondertussen besteden wij veel tijd en energie aan het ontwikkelen van verschillende plannen waarmee we de dreigende verschraling van de gehandicaptenzorg zoveel mogelijk proberen te voorkomen. Zodat we ook in de toekomst levenslange en levensbrede ondersteuning kunnen blijven bieden.’

5

Zó kan het ook!

Ruud Sloos: ‘Hier kan ik iets betekenen’

In het kader van het kennisdelingsproject Slimmer Werken wordt steeds het ‘Idee van het kwartaal’ gekozen. Dit keer is de winnaar Tiny Bilstra, clusterondersteuner Waterland Oost. Haar idee werd tevens uitgeroepen tot ‘Idee van het jaar’!

Daarom ‘Voorheen werkte ik in een commerciële functie, maar daar had ik het niet meer naar mijn zin. Toen in mijn privéleven het één en ander veranderde, besloot ik ook qua werk het roer om te gooien en iets socialers te gaan doen. Odion kende ik niet. Maar toen ik in de krant een vacature zag staan, besloot ik te solliciteren en ik werd aangenomen.

6

Ik ging aan de slag bij de Jachtenlaan. Destijds was dat nog geen 24-uurs­locatie, dat is pas later gekomen. Het voelde daar meteen goed. Ik had weliswaar nooit eerder met de doelgroep te maken gehad, maar de cliënten spraken me erg aan en het was fijn te ervaren dat ik iets voor ze kon betekenen. Ik merkte ook dat ik aanleg voor dit werk blijk te hebben, dat was leuk om te constateren. Behalve op de Jachtenlaan werk ik vanaf het begin ook bij de flexpool. Daardoor kom ik regelmatig op andere woonlocaties en dat houdt het spannend voor me. Ik ontmoet andere bewoners en pik soms dingen op van collega’s waarvan ik denk dat we daar bij de Jachtenlaan ons voordeel mee kunnen doen.

Hoe is jouw idee ontstaan?

Ruud Sloos Leeftijd 56 jaar Functie Basismedewerker Locatie Jachtenlaan en flexpool In dienst sinds 2001

Odion krijgt steeds meer oudere cliënten die op een IW-locatie wonen. Hun zorgvraag neemt toe, vooral tussen 07.00 en 09.00 uur ontstaat een piek. Maar die ondersteuning wordt op dit soort locaties meestal niet geboden. Het is vrijwel onmogelijk om iemand voor die twee uurtjes per dag aan te nemen; daar krijg je niemand voor.

Wat heb je daarop bedacht? Dagbestedingslocaties zijn de laatste jaren terug gegaan in werkuren, van 8 uur naar 7,2. Mijn idee is om een collega van het DAC om 07.00 uur te laten beginnen op een IW-locatie om daar cliënten te helpen met bijvoorbeeld douchen en aankleden. Om 09.00 uur kan hij of zij dan naar het DAC om daar de reguliere dienst te draaien. In het gunstigste geval kunnen er cliënten meerijden; dat zou niet verkeerd zijn gezien alle veranderingen die op komst zijn in het cliëntenvervoer! Andersom kan natuurlijk ook, aan het eind van de dag.

Hoe ben je op het idee gekomen?

Na elf jaar vind ik het werk nog steeds erg leuk, maar soms is het best zwaar met die slaapdiensten. Na zo’n dienst zakken overdag de luiken nog wel eens dicht; mijn leeftijd werkt wat dat betreft ook niet mee. Wat het ook pittig maakt, is dat ik recentelijk ben begonnen met de opleiding MMZ-4, in het kader van het diplomeringstraject. Niet alles wat ik leer vind ik even nuttig en veel weet ik al. Wel vind ik het interessant om ervaringen van medeleerlingen te horen. De opleiding is nodig als ik dit werk wil blijven doen en dat wil ik: ik zit hier prima en hoef niet weg. Maar als Odion ooit eens een locatie in Zuid-Spanje opent, mogen ze me bellen.’

Vanuit mijn ervaring bij de Prinsenstichting, waar ik vroeger werkte, weet ik dat bij intramurale instellingen het gebruikelijker is dat medewerkers bij elkaar inspringen. Het leek me dat dit bij Odion ook mogelijk moet zijn.

De jury vond dit kennelijk een goed idee! Hadden ze ook commentaar? Ja, ze gaven aan dat ze de mogelijke uitwisseling wel binnen één regio willen houden in verband met reistijd en –kosten, en dat ze het liefst vaste combinaties van locaties willen maken.

Wat hoop je dat er met je idee gebeurt?

Ruud werkt bij de Jachtenlaan en de flexpool. Soms hier en soms daar. Dat vindt hij leuk.

impuls | 3 2012

Het zou fijn zijn als wordt onderzocht op welke locaties de behoefte ligt en of een combinatie met een dagbestedingslocatie mogelijk is. Ik denk dat er een win-winsituatie kan ontstaan: Odion is blij omdat personeel zo effectief mogelijk wordt ingezet en wellicht scheelt het ook vervoerskosten. De werknemer is blij, want hij kan zoveel mogelijk uren draaien op één dag waardoor hij wellicht minder dagen kan werken en ook de cliënt is blij, want die kan zo lang mogelijk op zijn IW-locatie blijven wonen en toch alle zorg krijgen die hij nodig heeft!

Op een IW-locatie heb je soms ’s ochtends begeleiding nodig. Maar die is er niet altijd. Tiny denkt dat mensen van dag­ besteding dan misschien kunnen helpen. Dat is een slim idee.

Dit idee won het nét niet dit seizoen:

Plastic bekertjes Ineke Annen Alle plastic koffie- en theebekertjes verzamelen in een pvc-buis bij het koffieapparaat. Dan kunnen we ze eenvoudig aanbieden voor het plastic afval en zijn we milieubewust en duurzaam bezig.

7

Gluren bij de buren Hoe is het om voor één dienst te wisselen met een collega op een hele andere locatie binnen Odion? Sandra Waal, persoonlijk begeleider bij Begeleid Zelfstandig Wonen en Gea de Boer, begeleider/jobcoach bij Standbyte namen de proef op de som en ruilden een keer van dienst.

Waarom hebben jullie je opgegeven voor deze rubriek? Sandra: ‘In de ongeveer twintig jaar dat ik bij Odion werk

8

heb ik al best wat locaties gezien, maar Standbyte kende ik nog alleen van naam. Het leek me leuk om daar eens te kijken. Een locatie spreekt toch altijd meer aan als je er zelf bent geweest. Bovendien vond ik het vanuit mijn eigen werk interessant om te weten wat er bij Standbyte mogelijk is qua dagbesteding, zodat ik cliënten daarin kan adviseren.’

Gea: ‘Ik werk nu zes jaar bij Odion en er zijn locaties waar ik weinig van weet. BZW sprak me aan omdat het raakvlakken heeft met de een-op-eenbegeleiding die ik geef als ik mensen begeleid naar en op een werkplek.’ Hadden jullie je van tevoren een voorstelling gemaakt van hoe het zou zijn? Sandra: ‘Niet echt. Ik wist dat Standbyte iets met computers was en dat ze er werkten met cliënten met een lichamelijke beperking en/of Niet Aangeboren Hersenletsel. Verder heb ik het gewoon op me af laten komen. Wel heb ik Gea vooraf aan de telefoon gehad om door te spreken bij welke cliënt ik op werkbezoek zou gaan en wat ik daar zou kunnen doen.’ Gea: ‘Ik wist dat Sandra individuele begeleiding geeft bij cliënten thuis en ik was benieuwd hoe ik het zou vinden om

Geef je op! Wil jij voor Impuls ook een keer van dienst wisselen met een collega van een andere locatie? Geef je dan op via [email protected].

Sandra Waal

in mijn eentje een dienst over te nemen; dat is toch heel wat anders dan wisselen op een groep, waar andere collega’s je wegwijs kunnen maken. Bij het telefonisch contact kreeg ik van Sandra door welke cliënten ik zou bezoeken en welke aandachtspunten bij hen speelden. Ik was dus goed voorbereid. Ook na afloop hebben we elkaar gebeld om onze ervaringen terug te koppelen.’

Hoe heb je het gluren ervaren en wat is je opgevallen? Sandra: ‘Gea’s werk is een combinatie van werken op de groep en begeleiding op locatie. Ik ben eerst naar Standbyte gegaan, waar collega Evelien me liet zien wat de cliënten daar allemaal kunnen maken en wat er mogelijk is. Daarna ben ik aangeschoven bij een meisje dat spastisch is, maar wel met haar handen een toetsenbord kan bedienen. Heel bijzonder vond ik dat ze niet kan lezen, maar stuk voor stuk de letters intypt. Dat kost haar veel tijd en energie, maar het lukt haar wél. Ik heb haar ook geholpen met eten en andere handelingen. Voor mij niet vreemd, want ik heb vroeger op KDC Pinokkio gewerkt. Daarna ben ik op werkbezoek naar de Zonnehoek geweest om een cliënt te begeleiden op zijn werkplek. Ik kwam daar een oud-collega tegen en ook de cliënt kende ik, dus dat was meteen leuk. Het zoeken naar werk, een cliënt begeleiden in de weg daarheen en op de werkplek ondersteuning blijven bieden is een aspect van Gea’s werk dat ik erg leuk vind.’ Gea: ‘Ik ben bij een paar cliënten op bezoek geweest. Zij wisten dat ik zou komen en ik vond het fijn dat zij mij zomaar toelieten. Wat mij opviel is dat de gesprekken bij de cliënt thuis veel tijd kosten, je zit al gauw een uur te praten. In die gesprekken komt er van alles naar voren. Ik kan me voorstellen dat je na een paar keer echt een band met de cliënt gaat krijgen en dat lijkt me mooi. In mijn geval bleef

impuls | 3 2012

Gea de Boer

het bij het begeleidingsgesprek, maar Sandra gaat daarna vaak met de cliënt samen aan de slag om bijvoorbeeld dingen uit te zoeken of de financiën te doen.’

Wat is het grootste verschil dat je hebt ervaren met je eigen werk? Sandra: ‘Toch wel dat je bij BZW veel meer je eigen agenda kunt bepalen, dat vind ik erg fijn. Begeleiden op een groep doe je op vaste tijden, je bent daardoor minder flexibel.’ Gea: ‘Ik heb gemerkt dat je als BZW’er een soort duizendpoot moet zijn. Het ene moment help je een cliënt bij het aansluiten van internet en het volgende moment ben je samen een verwarmingsmonteur aan het bellen voor een kapotte CV, of ben je in gesprek met andere instanties om de financiën op orde te brengen. Ik hou van die afwisseling in het werk. Het grootste verschil is denk ik toch dat je als BZW’er echt in je eentje werkt. Dat speelt in mijn werk veel minder.

Hoe was het om hierna weer op je eigen werkplek terug te zijn? Sandra: ‘Nou, tijdens de dienst werd ik een paar keer gebeld op mijn werkmobiel en moest ik ter plekke op afstand een paar dingen regelen. Dus helemaal weg uit mijn werk was ik niet. Maar ik vond het wel heel erg leuk om dit een keer gedaan te hebben.’ Gea: ‘Ik vond het lekker om mijn eigen werk weer te kunnen oppakken. Ik merk dat ik de combinatie van het werken op een groep en een-op-eenbegeleiding erg prettig vind. Maar het was heel leuk om op deze manier een keer te kunnen gluren bij een onderdeel binnen Odion waar ik al langer nieuwsgierig naar was. Wat dat betreft ben ik een ervaring rijker.’

Wat heeft deze wisseldienst je opgeleverd? Sandra: ‘Ik heb meer inzicht gekregen in wat ze bij Standbyte doen. Als ik nu privé of in mijn werk iets tegenkom waarvan ik denk dat het goed bij Standbyte kan worden gedaan, zal ik nu sneller even bellen. Ook heb ik bij mezelf geconstateerd dat ik niet meer op een groep zou willen werken. Het jobcoachdeel van Gea’s werk vond ik wel erg leuk. Die individuele begeleiding is toch iets dat me meer aanspreekt.’ Gea: ‘Het heeft me duidelijk gemaakt dat het werken in deze sector bij mij past. Ik merk dat ik het leuk vind om cliënten te ondersteunen bij het aangaan van nieuwe dingen; daar krijg ik energie van.’

Sandra werkt bij BZW en Gea bij Standbyte. Ze ruilden een dagje om te zien hoe dat was. Ze vonden het heel interessant.

9

Ik en de OR

Nelleke Kerssens Functie Persoonlijk begeleider Veldvliegerweg Functie bij de OR Lid commissie Veiligheid, Gezondheid en Welzijn

‘Op de LG-locatie waar ik werk wordt soms zwaar lichamelijk werk gedaan. Daarom hebben we veel te maken met arbo-gerelateerde onderwerpen, zoals goed tillen. Die onderwerpen interesseren me, daarom heb ik binnen de OR gekozen voor de VGW-commissie. Momenteel zijn we met de OR onder meer bezig met de voorbereidingen van het medewerkersonderzoek dat naar verwachting in januari wordt gehouden. De OR praat mee over de inhoud van het onderzoek en mag mede de keuze bepalen van het externe bureau dat het uitvoert. Persoonlijk vind ik het belangrijk om te weten of mede-

De overstap

werkers bij Odion zich gehoord voelen, daarom wil ik graag dat één of meer vragen hierover gaan. We kunnen als organisatie alleen goede zorg bieden als alle medewerkers gemotiveerd zijn. En dat ben je als je je wensen, ideeën of kritiek kenbaar kunt maken en merkt dat er iets mee wordt gedaan. Met de onderzoeksresultaten wordt zeer zeker iets gedaan, hebben we gemerkt. Het snoetenboek en de verdere uitwerking van het project ‘Slimmer werken’ zijn concrete voorbeelden van zaken die zijn voortgekomen uit het vorige onderzoek.’

Odion gaat medewerkers vragen wat ze goed en niet goed vinden bij Odion.

Op de werkvloer Petra Ruiter werkt als begeleider bij de Brederodestraat en Henegouwen in Volendam. Via deze column maakt ze je deelgenoot van de grote en kleine dingen die ze bij haar werkzaamheden tegenkomt.

De kracht van de aanraking Als je kijkt naar waar cliënten op een dag mee moet dealen, dan is dat heel wat. Werken, contact met anderen, verwachtingen, afspraken, emoties… Door hun beperkingen of karakter bouwen ze soms enorme spanningen op. Die kunnen ontladen tijdens sport, wandelen, bewegen. Of ze ontladen niet. Zo had ik een cliënt die veel spanning opbouwde die in zijn lichaam ging zitten. Het gevolg: veel spanningsklachten stressgedrag. Sporten wilde hij niet, hij had het druk genoeg - zo vond hij zelf. Het leek me dat hij veel baat kon hebben bij een ontspanningsmassage, dus ik maakte een afspraak voor hem. Sputterend ging hij daar naar binnen: wat moest dit toch allemaal? Het is ook best eng om je hemd uit te trekken bij een vrouw van wie je alleen de voornaam weet. Maar doordat ik erbij was, kon hij vertrouwen hebben. Druk pratend ging hij op de tafel zitten. De masseur praatte vriendelijk terug, maar in korte vriendelijke zinnen. Daarna mocht hij

op zijn buik gaan liggen, ook dat wist zijn mond niet stil te zetten. Maar terwijl de spanning zichtbaar loskwam in zijn lichaam – er verschenen rode vlekken op zijn huid - werden zijn zinnen langzamer en zijn ademhaling rustiger. Hij maakte nog net geen slaapgeluiden maar de totale ontspanning was zichtbaar: geen gespannen knuisten meer, alleen maar mooie diepe zuchten en een warm gloeiend lijf. Wat een mooi gezicht…. Terug op de fiets was de cliënt er nog stil van. Ineens zei hij: ‘Het lijkt wel of ik een ander pakkie aan heb, het zit niet meer zo strak.’

Een ontspanningsmassage is lekker. Je wordt er rustig van.

impuls | 3 2012

Jane van der Leeden: werd telefoniste/receptioniste

Ze werkte met veel plezier als persoonlijk begeleider in de Lisdoddestraat, tot ze acute reuma kreeg. Gelukkig heeft Jane van der Leeden op het CB een fijne nieuwe werkplek gevonden.

Hoe ben je aanvankelijk bij Odion terecht gekomen? ‘Ik heb altijd al met mensen willen werken, daarom heb ik destijds voor de opleiding SPW gekozen. Bij Odion ben ik beland via een vacature bij de flexpool. Eerst heb ik dus een tijdje op verschillende locaties gewerkt, maar de Lisdoddestraat vond ik het allerleukste. Toen daar een vacature voor basismedewerker kwam, heb ik meteen gesolliciteerd. Later ben ik doorgegroeid naar persoonlijk begeleider. In totaal heb ik er zo’n tien jaar gewerkt.’

Wat vond je zo leuk aan de Lisdoddestraat? ‘Het is een locatie met verschillende doelgroepen; auditief beperkte cliënten, lichamelijk beperkte cliënten en cliënten die redelijk zelfstandig zijn maar wel ondersteuning nodig hebben. En dat allemaal onder één dak. We hadden er ook een ontzettend fijn team.’

Wat was dan de reden dat je er weg ging?

ik kwam er nooit en kende er weinig mensen. Bovendien waren Wil en Ada in mijn ogen zó professioneel, daar zou ik nooit aan kunnen tippen.’

Maar je bent het toch gaan proberen?

‘Ja en daar ben ik heel blij mee, want ‘Ik raakte zwanger en kreeg in die het bevalt me prima. In deze functie periode acute reuma. Na de bevalling heb ik nog steeds veel contact met heb ik nog geprobeerd het werk op de mensen - wat voor mij zo belangrijk is Lisdodde te hervatten, maar het ging - zij het op een andere manier. En Ada echt niet meer. Ontzettend jammer, en Wil zijn ontzettend fijne collega’s, want als het aan mij had gelegen had ik dat maakt het ook heel plezierig. Mijn er nu nog steeds gewerkt.’ idee dat mensen van het CB ver van de zorg afstaan, heb ik inmiddels moeten Hoe ben je erop gekomen om recepbijstellen; ik heb gemerkt dat dit heletiewerk te gaan doen? maal niet zo is!’ ‘Door mijn ziekte kwam ik in een reïntegratietraject, waarbij ik werd begeleid Hoe belangrijk was het voor je om door Marja Meijer. Zij werkt voor de binnen Odion te blijven werken? flexpool, maar is ook coach. Toen er ‘Ik zag er erg tegenop om de organisaeen vacature ontstond voor de receptie tie te verlaten en ben blij dat dit uiteinvroeg ze aan mij of ik belangstelling delijk niet nodig was. Er is altijd heel had. Het was specifiek een reïntegrarespectvol met mijn ziekte omgegaan tiefunctie. Anderen konden er dus niet en dat heb ik enorm gewaardeerd. Als op reageren. In eerste instantie dacht ik ik weer een periode loop te kwakkelen, dat het niet echt iets voor mij was. Het dan is daar alle ruimte voor. Gelukkig CB was in mijn beleving een soort eigaat het momenteel erg goed met me land dat veraf stond van de werkvloer; en heb ik het hier erg naar mijn zin.’

Jane was begeleider. Toen werd ze ziek. Daardoor kon ze geen begeleider meer zijn. Nu werkt ze aan de balie van CB.

11

‘Die nacht blijft me altijd bij…’

ABA: succesvolle nieuwe begeleidings­methodiek bij autisme

Geert Koning (38) doet sinds een jaar of twee vrijwilligerswerk bij de Helena Smitsstraat. Deze zomer werd hij midden in de nacht gebeld om naar een doodzieke cliënt in een Duits ziekenhuis te rijden. Het werd een bijzondere rit.

Geheel vrijwillig

12

‘Als ze me nodig hebben, kunnen ze me bellen’, zo omschrijft Geert zijn taak bij de woonvorm. ‘Ik ga bijvoorbeeld mee met dagjes uit en doe kleine klusjes. Ook help ik bij het zwemmen. Ik ben op zaterdag toch in het zwembad, voor mijn eigen kinderen. Dan kan ik net zo goed even bij de cliënten bijspringen.’ Geert is bij de Helena Smitsstraat terecht gekomen via zijn vrouw Irma Gorter, die daar werkt. ‘Maar Volendam heeft een ons-kent-onscultuur’, vult Geert aan. ‘Al vier jaar komt er iedere zaterdag na het zwemmen een cliënt bij ons om een film van Bassie & Adriaan te kijken. Altijd dezelfde film trouwens. Op Volendam is zo’n bezoekje niet vreemd.’

Kinderen die nu naar school gaan, terwijl dat bij hun vroegere gedrag onmogelijk zou zijn geweest: de resultaten van ABA zijn veelbelovend. De methodiek leidt tot socialer gedrag bij cliënten met autisme, waardoor ze beter functioneren in de samenleving. Ook Odion past het succesvol toe. Nachtelijk telefoontje Afgelopen zomer kreeg Geert om half een ’s nachts een bijzonder telefoontje. Eén van de cliënten was tijdens zijn vakantie in Duitsland opgenomen in het ziekenhuis. ‘Hij moest geopereerd worden en er moest met spoed iemand komen om daarvoor toestemming te geven, telefonisch mocht dat van het ziekenhuis niet’, legt Geert uit. ‘Ik heb geen moment getwijfeld en ben met de bus van Odion naar Duitsland gereden, samen met Odion-collega Chantal Hofstra. Toen we daar aankwamen, wilden de artsen overleggen. De noodzaak van acuut opereren was inmiddels wat afgenomen. Op onze vraag of wij hem in de bus mochten vervoeren om hem naar huis te brengen, antwoordden de artsen dat ze dat verantwoord vonden. Dus werd er niet geopereerd en we mochten met hem naar Volendam. Wat was hij blij, de handen gingen in de lucht. Onderweg zijn we bij McDonalds wezen eten, dat wilde hij graag. Het bleek achteraf zijn laatste avondmaaltijd te zijn geweest. De volgende dag hoorde ik dat de cliënt was overleden. Ik ben blij dat hij thuis heeft kunnen sterven, dat was wat hij wilde. Die rit naar Duitsland zal ik nooit vergeten.’

Sollicitatiebrief

Geert heeft een zieke cliënt opgehaald die in Duitsland op vakantie was. De cliënt is later overleden.

Met uitzondering van deze gebeurtenis beleeft Geert ontzettend veel plezier aan zijn werk bij de Helena Smitsstraat. ‘Het zijn zulke mooie mensen’, vertelt hij over de cliënten. ‘Ze geven je veel liefde en warmte. Ze zijn altijd blij als ze je zien, ook al waren ze daarvóór bokchagrijnig.’ Momenteel heeft Geert geen betaald werk, maar als het aan hem ligt gaat daar binnenkort verandering in komen. ‘Ik vind het werken met mensen met een beperking zo leuk, dat ik daar graag mijn vak van zou maken’, vertelt hij. ‘De sollicitatiebrief aan Odion ligt al klaar! Ik heb weliswaar geen papieren, maar die moet ik dan maar gaan halen, geen punt. Wie weet helpt dit artikel een beetje mee bij de solliciatieprocedure, dat zou mooi zijn!’

impuls | 3 2012

Bij de start van het bredeschoolproject Dynamica, spraken Odion en de ZMLK-school de wens uit om samen te proberen kinderen met autistisch gedrag schoolse vaardigheden aan te leren. ‘De vraag was welke methodiek we hierbij het best konden hanteren’, vertelt gedragsdeskundige Eveline Voetelink. ‘Na grondig onderzoek hebben we gekozen voor ABA (spreek uit: eebeejee, red.). Dat staat voor Applied Behavior Analysis, toegepaste gedragsanalyse dus. Kort uitgelegd is het een methode waarbij je vooral de aandacht vestigt op wat een kind goed doet en zo min mogelijk aandacht geeft aan ongewenst gedrag.’ Ze geeft een voorbeeld: ‘Stel, een kind duwt een ander kind van zijn fietsje en fietst weg. Dan zeggen we niks. We lopen naar het wegfietsende kind, halen hem van de fiets af, zetten het vorige kind erop en laten dit kind met veel leuke aandacht rondfietsen. Het duwende kind leert zo dat dit gedrag hem geen fiets, en dus niet het gewenste resultaat oplevert. Pakt het uit zichzelf een ándere fiets, dan geven we hem weer wél aandacht, want dat is wat we willen’. Dat klinkt eigenlijk heel logisch. ‘Klopt, maar in de praktijk bekrachtig je - al dan niet bewust – vaak ongewenst gedrag’, weet Eveline. ‘Als een kind iets niet doet wat jij wel wilt, is je eerste reactie om te proberen om het tóch gedaan te krijgen, dat geeft een kind veel onverdiende aandacht.’

groep is best groot’, weet Ineke. ‘Tot nu toe was bij hen de regel: een prikkelarme omgeving en veel structuur. In die omgeving leerden deze cliënten vooral dagbestedingsvaardigheden aan. Maar als je het goed beschouwt zijn dat trucjes. En wat is nu belangrijker: dat iemand een trucje goed kent, of dat hij socialer gedrag aanleert waarmee hij wellicht kan doorstromen naar een niet-autistische werkplek? Vanuit deze gedachte heeft Odion besloten een eigen plek voor deze cliënten met autistisch gedrag te creëren bij Het Watermerk in Wormerveer, waar sinds 1 oktober ook met ABA wordt gewerkt.’

Omschakeling Om ABA goed te kunnen toepassen werkt Odion samen met het ABA-instituut. Deze organisatie heeft inmiddels alle betrokken begeleiders, invallers, teamleiders en gedragsdeskundigen getraind. Het is de bedoeling dat de kennis straks intern verder verspreid en gedeeld kan worden. ‘Myrthe van Erp wordt senior ABA-begeleider bij Odion’, kondigt Ineke aan. ‘Zij kan op locaties worden ingezet om de methodiek te implementeren op de werkvloer. Want die lijkt simpel, maar is het niet; als medewerker dien je je eigen structuur los te laten en dat vraagt een hele omschakeling.’

ABA voor volwassenen ABA is een intensieve methode die veel begeleiding vraagt. Dat maakt het ook tot een dure methode. ‘Maar als je nu in kinderen investeert, levert dat later minder problemen op en verdien je het terug’, houdt clustermanager Ineke Annen voor. Wellicht om deze reden wordt ABA tot nu toe vooral toegepast bij kinderen. Bij Dynamica werken er nu twee groepen mee. Omdat het zo succesvol is, is het de bedoeling dat het uitbreidt: Odion is één van de eerste organisaties die de methodiek ook gaat hanteren bij de dagbesteding van een groep volwassen cliënten met autistisch gedrag. ‘Die

Odion heeft een nieuwe manier voor de begeleiding van autistische cliënten. Zij leren zo beter omgaan met andere mensen.

13

In dienst

Uit dienst

In dienst

Uit dienst

Juli Laura Janssen Basismedewerker, flexpool

Juli Lianne Bodenstaff-Romeijn Assistent linnenkamer, flexpool

Kelly Vreeling Basismedewerker, Zonnehoek

Augustus Cheryl Oud Basismedewerker, flexpool

Sudha Sahadew Basismedewerker, flexpool Charlotte Huisman Basismedewerker, flexpool Thirza van Ooijen Vervoers-/busbegeleider, Dynamica Barry Jongejans Vervoers-/busbegeleider, Dynamica Augustus Hester Pelk Basismedewerker, flexpool Lianne Koning Gastvrouw, flexpool Elco Blok Basismedewerker, flexpool Anita Vos-de Groot Telefoniste/receptioniste, flexpool September Iris Brinkman Huishoudelijk medewerker, Lide Tulpsingel Levi Folkeringa Basismedewerker, Oeverlanden Rilana Blom Persoonlijk begeleider, Het Watermerk Joya Mol Basismedewerker, De Boomgaard Natasja Wakker Basismedewerker, flexpool Leonie Walsteijn Persoonlijk begeleider, Het Watermerk Ray Kniestedt Basismedewerker, Helena Smitsstraat Anja Schouten Helpende, Karavaanstraat Oktober Rosanne Beentjes Teamleider, M.L. Kingweg Merel Engels Basismedewerker, flexpool Dana Haisma Basismedewerker, flexpool

Even bellen met … Carry Mans-Zweinenberg Persoonlijk begeleider, ambulante ondersteuning Joris de Coo Systeem-/netwerkbeheerder, ICT

Renate Woudstra Basismedewerker, Cronenburcht

November Anja Horn Basismedewerker, Tuinstee

Sandra de Kort Boekhoudkundig medewerker, administratie

Amy Visser Basismedewerker, flexpool

Valdiny Tolud Boekhoudkundig medewerker, administratie Joyce Baaij-Nieman Gezinsbegeleider, intensieve gezinsbegeleiding September Joyce Lansdorff Persoonlijk begeleider, NSO Dynamica Sara Bregman Persoonlijk begeleider, zaterdagopvang De Boomgaard Stacey Purvis Basismedewerker, Helena Smitsstraat Hellen Bakker-Stam Basismedewerker, Count Basiestraat Maartje de Boer-Koning Basismedewerker, Jan Platstraat Bianka Spreeuw Basismedewerker, flexpool Marloes Beets p/v Groenink Basismedewerker, Tuinstee

Gonny Out, teamleider Lisdoddestraat en mobiele nachtdienst: ‘Alles in de wereld gaat tegenwoordig snel-

Jubilea Augustus 1 augustus – Wies de Groot-Merkx (12,5 jaar) Basismedewerker, flexpool 3 augustus – Anneloes Vredenbregt (12,5 jaar) Teamleider, De Wieken September 1 september – Martine Abels (25 jaar) Temleider, De Boomgaard Oktober 1 oktober – Mirella Berkhout (12,5 jaar) Persoonlijk begeleider, Oeverlanden 1 oktober – Leontien Segers-Brouwer (12,5 jaar) Persoonlijk begeleider, Graslanden 1 oktober – Shirley Peetoom-Vliegendhart (12,5 jaar) Basismedewerker, Rumbastraat 1 oktober – Tiny Slegers-van den Bogert (25 jaar) Persoonlijk begeleider, Zonnehoek

Marita Koet Basismedewerker, Count Basiestraat

November 1 november – Deborah Abbink (12,5 jaar) Persoonlijk begeleider, Kaaikhof

Suzanne Koning Basismedewerker, flexpool

1 november – Marjan Breet (12,5 jaar) Teamleider, Logeerhuis

Ria Naber Basismedewerker, Rumbastraat

19 november – Angele van den Eeckhout Persoonlijk begeleider, Dynamica

Monica Nanne Basismedewerker, flexpool

December 1 december - Monique Haagsman (12,5 jaar) Teamleider, Tuinstee/Parkstee

Ilse van Doorn Persoonlijk begeleider, begeleid werken Oktober Rick Giskes Basismedewerker, flexpool Rosa de Jong-Rughetti Basismedewerker, Jachtenlaan

Van de M-schijf naar de O-schijf, IPdect telefonie, van KPN naar Vodafone, een nieuwe Officeversie, een nieuwe website, een digitale helpdesk… Kun jij alle veranderingen op het gebied van systeembeheer nog bijhouden?

1 december – Robert Jan Tempelaar (12,5 jaar) Basismedewerker, De Boerderij 1 december – Joke Schilder-Vis (12,5 jaar) Basismedewerker, Jacobushof 1 december – Rineke Wijle (12,5 jaar) Basismedewerker, Oeverlanden

Marcel Langenberg Kok, De Andere Oever Franz Walch Nautisch toezicht, flexpool

impuls | 3 2012

ler. Ik begrijp dat Odion daarin mee moet, maar er gebeurt de laatste tijd wel erg veel. En zo snel achter elkaar. Dan denk ik soms: ‘Nee hè, daar gaan we weer…’ Het kan aan mijn leeftijd liggen, maar ik merk dat ik het vaak moeilijk vind om dergelijke nieuwe dingen op te pikken. Het duurt gewoon wat langer voordat ik bijvoorbeeld kan wennen aan een nieuwe Outlook. Ik merk dat het bij mij het snelst gaat als iemand het me uitlegt. Vanaf papier lukt dat wat moeilijker. Ik vind overigens wel dat veranderingen tijdig worden aangekondigd en dat je voldoende tijd krijgt om eraan te wennen. Maar of het allemaal nodig is? Dat kan ik niet inschatten…’

IJsbrand Kingma, begeleider BZW Zaanstreek: ‘Ik ben

15

geen nerd, maar ik kan wel redelijk met computers overweg. Voor mij zijn al die veranderingen goed te volgen. Er zijn collega’s die het lastiger vinden, maar we proberen elkaar te helpen en samen komen we er wel uit. Het is wél frustrerend als dingen vastlopen of niet werken. Dat gebeurt redelijk vaak, helaas. Misschien zou Odion er goed aan doen om in één keer een nieuw systeem aan te schaffen, hoewel dat natuurlijk een enorme investering is. Ik vind het leuk om me in nieuwe technische dingen te verdiepen. Zo zit ik nu in een werkgroep om voor BZW de mogelijkheden voor beeldbellen te onderzoeken, om zo cliënten op afstand te kunnen begeleiden.’

Ronald Nijhoff, netwerkbeheerder: ‘Op onze afdeling merken we dat sommige collega’s al die veranderingen best ingewikkeld vinden. Maar ze zijn gewoon noodzakelijk. Om bijvoorbeeld met Plancare te kunnen werken, hadden we een nieuwe Officeversie nodig. Daar kom je dan niet onderuit. Andere veranderingen zijn nodig uit oogpunt van kostenbesparing. IPdect telefonie bijvoorbeeld; dat vraagt nu om een investering, maar die verdient Odion op den duur weer terug. We zijn ons ervan bewust dat al die veranderingen niet probleemloos verlopen. Dat ligt deels aan onszelf, maar soms ook aan leveranciers die niet doen wat we hebben afgesproken. Wij proberen in ieder geval alle veranderingen zo goed mogelijk te begeleiden en één troost: de grootste hausse aan veranderingen is nu wel achter de rug!

Bij Odion verandert veel op computergebied. Sommige medewerkers vinden dat moeilijk. Andere vinden het juist leuk.

Tien

Katinka Fritz

vragen aan

Leeftijd 49 jaar Functie Salarisadministrateur In dienst bij Odion sinds augustus 2002

1

Ons leven bij Odion

Wat was je eerste (bij)baantje? Zaterdaghulp bij de AH op de vleeswarenafdeling.

2

Wat houdt je huidige functie in? Ik zorg dat maandelijks het juiste salaris op tijd wordt uitbetaald en dat de kosten ten laste van de juiste locatie komen. Verder onderhoud ik het personeelsregistratiesysteem (SDB) waarin P&O alle mutaties doorvoert.

3

Wat is je grootste blunder geweest in je werk? Ik mag en kan geen grote blunder begaan. Alles wordt uitgebreid gecontroleerd. Er kunnen wel kleine vergissingen of foutjes plaatsvinden want ik kan niet elke maand alle 850 salarisstroken stuk voor stuk gaan controleren.

4

Wat vind je het leukste aan dit werk? Uitgebreide overzichten en rapporten maken. En oorzaken opzoeken waarom zaken fout zijn gegaan. Over het algemeen is daar dan een logische verklaring voor te geven en wordt het alsnog de volgende maand gecorrigeerd.

5

Wat heb je bij Odion gedaan waar je het meest trots op bent? Ik ben elke maand trots, als de salarissen weer op tijd overgemaakt kunnen worden.

6

Wat zou je doen je als je dit werk niet deed? Als ik 20 jaar jonger was geweest, zou ik waarschijnlijk iets in de ICT zijn gaan doen. Bijvoorbeeld financiële pakketten ontwikkelen, inrichten en plaatsen bij derden.

7

Wat denk je dat collega’s van je vinden? Omdat ik applicatiebeheerder van SDB ben weten ze me altijd te vinden als er problemen zijn met het systeem. Als ik dat weet op te lossen, zijn ze heel blij met mij als collega.

8

Frank Sluiter

Vertel eens iets verrassends over jezelf. Ik heb een PEZ-dispenserverzameling van ongeveer 300 stuks. Dat zijn van die snoepapparaat-popjes, waarbij het snoepje uit het hoofd komt.

9

10

Praat mee over Odion

Met wie binnen Odion zou je nog wel eens een dagje willen ruilen en waarom? Niet met een specifiek iemand, maar met een (persoonlijk) begeleider op een locatie met slaapdiensten. Ik ben heel benieuwd hoe dat in de praktijk gaat.

Jaap de Groot

Aan wie zou je deze vragen ook eens willen stellen en waarom?

Is gek op breien!

Aan Kelly Vreeling. Ik ken haar niet, maar haar naam komt nu drie keer in de salarisadministratie voor. Eerst was ze stagiaire bij Dynamica. In de zomer van 2011 werkte ze als vakantiekracht bij de flexpool. En vanaf september 2012 is ze er weer, maar dan als basismedewerker bij de Zonnehoek. Dat vind ik heel leuk, als er stagiaires zijn die na de stageperiode ook ‘echt’ in dienst komen.

Feest Bij 4 locaties van Odion

Deel voor cliënten impuls | 3 2012

Prikbord

Mijn dag

Op zoek naar een leuke man Hallo, ik ben Hannie Mirck. Ik werk op Baanstede Look O Look in Zaandam. Mijn lengte is 1.50 meter en ik draag een bril. Ik ben op zoek naar een leuke spontane man vanaf 45 jaar. Ik ben op zoek naar een maatje. Vind je het leuk om iets gezelligs af te spreken? Mail dan naar de redactie. Groetjes, Hannie

Hallo, ik ben Dirk Kok. Ik ben 68 jaar en woon in de Skepehoeck. Zó ziet mijn dag eruit.

Zo ziet de dag van Dirk Kok eruit.

Naam: Hannie Mirck Leeftijd: 45 jaar Woonplaats: Jacobushof, Krommenie Hobby’s: Computeren spelletjes, televisie kijken, muziek luisteren, koken. Buitenshuis: uitstapjes maken, uit eten gaan, naar het theater en de film gaan.

Leuke vriendin gezocht Hallo, ik ben Max. Ik woon beschermd bij Odion. Ik zoek een leuke vriendin voor een relatie. Ik ben fotograaf/legokunstenaar bij Gebruikt Lego in Hoorn. En ik doe een speciale kunstacademie in Alkmaar voor mensen met autisme. Heb je zin om een keer contact te hebben, dan hoor ik het graag van je. Groetjes, Max

18

Naam: Max Carper Leeftijd: 22 jaar Woonplaats: Kaaikhof, Assendelft Hobby’s: Schilderen, tekenen, fotograferen, beelden maken, drummen, gamen, computeren, mijn poes Zelda en alternatieve muziek luisteren.

Op dinsdag- en woensdagmiddag en soms op Ik ga met de bus naar mijn werk. Daarvoor heb ik

vrijdag werk ik bij verzorgingshuis Acht Staten

een OV-chipkaart. Vlakbij Skepehoeck is een bus-

in Wormerveer. Daar haal ik mensen op uit hun

halte en bij mijn werk ook. Dat is handig.

woning als er activiteiten zijn.

Zet op de enveloppe of de onderwerp­

Sinds 2006 woon ik in de Skepehoeck.

Orgel spelen vind ik leuk. Ik doe het al

regel van je e-mail duidelijk op welke

In de algemene ruimte drinken we samen koffie.

heel lang, vooral als ik blij ben. Ik speel ook

oproep je reageert. Je post wordt niet

Andere bewoners komen vaak bij mij op bezoek.

accordeon. Maar niet zo vaak meer, want een

door Odion gelezen.

Dat vind ik gezellig.

accordeon is zwaar.

Ik zoek een vriendin Hoi, ik ben Inge Thijssen ik ben slechthorend. Ik ben op zoek naar een leuke vriendin om leuke dingen mee te doen en later misschien een relatie mee op te bouwen. Ik heb nooit een vriendin gehad. Het lijkt me leuk om een vriendin te hebben. Ik heb familie waar ik goed mee om ga, maar die woont verder weg. Groetjes, Inge Naam: Inge Thijssen Leeftijd: 34 jaar Woonplaats: Brederodestraat, Volendam Hobby’s: Muziek luisteren, wandelen, film kijken of gezellig wat drinken.

Vriendschap Mijn naam is Lucas. Ik zoek een leuke vrouw tussen de 50 en 60 jaar om gezellige dingen mee te doen en om vriendschap mee te krijgen. Ik vind het belangrijk dat jij: echt jezelf bent, redelijk zelfstandig bent (ook zelfstandig reizen) en uit de Zaanstreek komt. Ikzelf ben verzorgd, gastvrij en zorgzaam en een harde werker. Vind je het leuk om elkaar te ontmoeten? Stuur dan je reactie! Groetjes, Lucas Naam: Lucas Aloserij Leeftijd: 57 jaar Woonplaats: Krommenie Hobby’s: Darten, bowlen, vakantie vieren, spelletjes doen

Wil jij reageren of zelf een oproep plaatsen? Mail dan naar [email protected] of schrijf naar: Impuls prikbord, Postbus 138, 1440 AC Purmerend

impuls | 3 2012

19

Jaap breide een Ajax-trui met Gré Jaap kan heel goed breien. Maar soms heeft hij hulp nodig. Daarom komt Gré Smit met Jaap breien.

Zó doe ik dat!

Hoe heb je zo goed leren breien?

Heb je wel eens een steek laten vallen?

‘Dat heb ik van mijn moeder geleerd. Ik vind het lekker om mee bezig te zijn. Het is

‘Eén keertje maar. Toen heeft de leiding me geholpen.’

mijn hobby.’

20

Wat ben je nu aan het breien? Waarom wilde je graag een trui breien?

‘Een sjaal voor mijn nicht. Het is nog een verrassing. Ze

‘Een bewoner van de Jacobushof wilde een trui. Toen zei ik: die maak ik wel voor je. Ik

voetbalt bij blauw-wit, daarom is de sjaal blauw met

kan heel goed recht breien. Maar opzetten of een boord breien vind ik moeilijk. Daar-

wit. Misschien maakt Gré er nog kwastjes aan.’

om wilde ik iemand die me kon helpen.’

Hoe heb je dat aangepakt?

Als ik een sjaal wil in de kleuren van Odion, wil jij hem dan voor me breien?

‘Ik heb het tegen de leiding gezegd. Die heeft het aan Tonia van de vrijwilligersschakel

‘Ja hoor! Dan moet je zelf wol kopen.’

van Odion verteld. En die heeft Gré gevonden. De dochter van Gré werkte bij Odion. Zo is Gré vrijwilliger geworden. Gré en ik breien nu twee jaar samen. Ze komt iedere twee weken op dinsdagavond. Dat is erg gezellig.’

Wat was het eerste dat jullie samen maakten? ‘Een trui voor mijn vriendin. Roze met wit, want hij was voor een meisje. Maar mijn vriendin maakte het uit toen hij klaar was. Toen heb ik hem aan een andere bewoner gegeven. Die was er heel blij mee. Ik wil graag een nieuwe vriendin, dat mag je best opschrijven!’

Wie is Jaap Naam Jaap de Groot

Wat is het mooiste dat je tot nu toe hebt gemaakt?

Leeftijd

‘Mijn Ajax-trui. Daar ben ik ongeveer drie maanden mee bezig geweest. De man van

54 jaar

Gré heeft het logo gemaakt. Ik ben een grote fan van Ajax. Mijn broer Klaas en ik gin-

Woonplaats

gen vaak naar het stadion. Maar ze schelden soms ‘joden, joden’. En ze steken vuur-

Krommenie

werk af, dat mag helemaal niet. Daardoor vind ik het stadion niet leuk meer. Nu heb ik

Hobby’s

Eredivisie Live. Zo kan ik alle wedstrijden zien op tv.’

Breien, Ajax, paardrijden

impuls | 3 2012

Jaap houdt van breien. Dat is zijn hobby.

Wie is Frank? Naam Frank Sluiter Leeftijd 50 jaar Woonplaats Castricum, Frank woont zelfstandig. Hij heeft begeleiding vanuit de woonlocatie Lide Tulpsingel Hobby’s Schaken en naar het theater gaan.

Frank praat mee met Odion

Odion is er voor jou . . . .

Odion is er voor jou. Dus moet jij kunnen zeggen wat jij belangrijk vindt. Frank Sluiter doet dat ook.

22

Frank heeft dagbesteding bij Standbyte. Hij is daar voorzitter van het locatie-overleg. Dan praten ze met alle cliënten en begeleiders van Standbyte. ‘Ik vind het belangrijk dat iedereen zijn stem kan laten horen’, zegt Frank.

Advies vragen Bij Odion heeft iedere cliënt een ondersteuningsplan. Odion wil dat jij jouw ondersteu-

Ik en Odion

ningsplan zelf kunt bekijken op de computer. Frank vindt dat heel goed. ‘Jij moet zelf kunnen lezen wat er met jou is afgesproken’, zegt hij. ‘En als je het niet begrijpt, moeten je ouders/verzorgers het kunnen lezen.’ Odion wil graag van cliënten weten hoe het ondersteuningsplan er straks uit moet zien. Frank denkt nu mee over hoe Odion het beste advies aan de cliënten kan vragen. Dat vindt hij interessant.

Vragenlijst Frank wil graag meepraten over dingen die over hem gaan. Zoals zijn dagbesteding. Odion wil dat de dagbesteding van Klaverland, Standbyte en Klaver 4 samen naar één grote locatie gaan. ‘Maar willen de cliënten dat ook?’, wilde Frank weten. Daarom maakte Frank een vragenlijst. Wat was het resultaat? ‘Wij vinden het een goed idee’, vertelt Frank vindt dat je moet kunnen meepraten

Frank. ‘Maar ieder onderdeel moet daar wel zijn eigen plek hebben. Ik heb dat bespro-

over de begeleiding die Odion je biedt.

ken met Ineke Annen van Odion. Zij is clustermanager en houdt er nu rekening mee.’

impuls | 3 2012

23

Feestjes! 4 woonlocaties van Odion vierden feest. Ze bestonden 10, 25 of 30 jaar. Gefeliciteerd allemaal!

De Wieken, Oostzaan Karveelstraat, Zaandam Het feest was op 19 mei. Het was heel mooi weer. Buiten in het hofje stond een partytent. Er waren lekkere hapjes. Een DJ draaide muziek en twee cliënten gingen zingen. Er waren ook veel buren. Iedereen vond het erg gezellig. Als aandenken heeft de leiding muntjes laten maken. Die passen in een karretje van de supermarkt.

Het feest was op 25 mei. Cliënten en leiding gingen met z’n allen naar het Twiske in Oostzaan. Dat is een natuur­ gebied. Daar deden ze Oudhollandse spelletjes met elkaar. Dat was heel leuk. Terug in De Wieken ging iedereen samen Chinees eten.

Skepehoeck, Zaandam Klaverland, Castricum Het feest was op 1 juni. ’s Middags was er een receptie. Daar kwamen cliënten die vroeger op Klaverland woonden en ook andere mensen die waren uitgenodigd. ’s Avonds gingen cliënten, medewerkers en hun familie met z’n allen buiten eten in een feesttent.

Het feest was op 5 oktober. Er kwam een grote, gele schoolbus. Cliënten, contactpersonen en vrijwilligers gingen daarmee een tocht maken door de Zaanstreek. Onderweg stopten ze voor drinken en wat lekkers. Daarna was er koffie met gebak bij verzorgingshuis Saenden. Toen de gasten weg waren, hebben cliënten en leiding daar samen pizza gegeten. Iedereen kijkt terug op een mooie dag.

Impuls luisteren op cd Kun je niet (goed) lezen? Dan kun je een cd bestellen. Daarop wordt het cliëntendeel van Impuls voorgelezen. Stuur een mailtje met je adres naar [email protected]. Dan krijg je de cd thuis.