V4Kids Menselijke Waarde
Vrede
Winter 2009
V4Kids
Winter 2009
Bladzijde
1
Inhoud Vrede (3) Kerst in groep 4 (3) Grote mensen (7) Oma’s hoekje (8) Vrede (9) Brooddeegfiguurtjes in de Kerstboom (9) Stilteoefening (10) De vier kaarsen (10) Lied (11) Fruitsalade met ijsbonbon (12) Met opa op stap (13) Kerstpuzzel (16) Wist je dat…? (17) Een wonderlijke Kerst (17) Nu is er Vrede (21) Het volgende nummer (21) Kleurplaat (22) Colofon (23)
V4Kids
Winter 2009
Bladzijde
2
Vrede Overal angst, oorlog en pijn Wat kan ik daar aan doen Ik ben toch nog klein? Vrede, ja vrede Dat moet er zijn Vrede geen angst en geen pijn Wie heeft al die nare dingen bedacht? Vrede! Wanneer komt dat aan de macht? (Lisa de Wit 11 jaar)
Kerst in groep 4 In groep 4 was het helemaal stil toen meester Jaap de laatste passage van het kerstverhaal voorlas. ‘Op het veld buiten passen herders op hun schapen. Het is een hele gewone nacht. Dan ineens schijnt er een helder licht, alsof het dag wordt. En daar staat een engel, één die licht uitstraalt. De engel zegt: ‘Wees maar niet bang, ik kom jullie een boodschap brengen van God. In Bethlehem is een bijzonder kind geboren. Een kind dat alle mensen gelukkig zal maken. Zijn naam is Jezus en hij ligt in een …’ ‘Meester!’ ‘Ja, Tom!’ ‘De lichtjes van de kerstboom!’ ‘Wat is daarmee, Tom?’ ‘Die zijn aangegaan!’ Verbaasd keek iedereen in de richting van de boom, die ze zojuist hadden versierd. Warempel, in de boom flikkerden de lichtjes een blijde dans… ‘’Heeft iemand soms aan de stekkerdoos gezeten?’vroeg meester met een vragende blik richting Bas, die wel vaker ondeugend uit de hoek kon komen. Bas schoof zenuwachtig met zijn voeten over de vloer. Meester hoorde het ook. ‘Bas!’ ‘Ja, meester!’ ‘Omdat je het moment zo mooi hebt gekozen, mag jij nu de doos met gekleurd papier gaan uitdelen.’ V4Kids
Winter 2009
Bladzijde
3
‘Wat gaan we doen, meester?’ ‘De kerstboom is prachtig versierd, maar we zijn wat vergeten.’ ‘Het engelenhaar!’ ‘Nee nee, de engelen hebben hun haar in de hemel gelaten… ze willen in plaats daarvan dat jullie een wens doen en dat jullie die wens in de boom ophangen.’ ‘Cool! Mogen we alles wensen wat we maar willen, meester?’ ‘Nou kijk, ik ben niet degene die de wensen inwilligt. Dat doen de engelen. Maar ik denk dat ze vooral luisteren naar een wens die diep uit het hart komt en die vreugde geeft.’ Tom wist het wel: die wilde een nieuw computerspelletje. Ook Bas dacht diep na: wil ik nou die stoere skates of toch liever een drumstel.. Het knarste en kraakte behoorlijk in de hoofden van de kinderen van groep 4, die ochtend. En terwijl iedereen zijn wens op een gekleurd stuk papier schreef, tuurde Lisa dromerig naar buiten. Ze dacht aan haar vader die al heel lang heel ziek was en niet kon werken. Haar moeder zorgde voor haar en haar twee jongere broertjes. Hoe lang was het geleden dat zij een echt cadeau hadden gekregen? Ze wist het niet. Ze dacht nog eens na over een wens die ze kon doen. Als ze van school naar huis liep dan zag ze overal lichtjes van kerstbomen blinken door de ramen. Lisa hield van lichtjes… maar ze wist eigenlijk wel zeker dat ze ook dit jaar geen kerstboom konden kopen. ‘Lisa!’ Verschrikt keek ze op. ‘Heb jij je wens al opgeschreven? Iedereen is al klaar en zo meteen gaat de bel.’ ‘Nee, meester, ik moest nog even nadenken.’ Ja, ze wist nu wat haar liefste wens was. Ze schreef het op en hing de wens haastig op aan een ver uitstekende tak van de boom. De bel ging. Rumoerig stoven de kinderen de klas uit. ‘Rustig!’ riep de meester nog, maar het kon niet voorkomen dat een paar wensen de boom uitvlogen, toen twee jongens er met hun armen langs scheerden. V4Kids
Winter 2009
Bladzijde
4
Meester Jaap pakte ze op. Zijn oog viel op het handschrift van Lisa. Hij wilde de wensen eigenlijk niet lezen, maar het was alsof zijn ogen werden toe getrokken naar dit briefje. ‘Ik wil graag een kerstboom met lichtjes, voor mij en mijn familie,’ las meester Jaap. ‘Dat is pas een mooie wens, ‘dacht de meester, ‘die wens gaat uitkomen. En dan speel ik nu de engel die dat gaat regelen.’ De volgende dag riep hij in de pauze op het schoolplein een paar kinderen bij elkaar. ‘We gaan ervoor zorgen dat de wens van Lisa uitkomt. Op kerstavond zetten we een boom in de tuin van haar huis. Ieder brengt wat versierselen mee en ik zorg voor de lichtjes. Vertel het ook aan de andere kinderen, maar niet aan Lisa!’ Alle kinderen waren enthousiast, maar vonden het wel moeilijk het geheim te bewaren. Vooral Sara, Lisa’s beste vriendinnetje. Ze wilde het zo graag vertellen. De dag vóór kerst brak aan. Toen het begon te schemeren kwamen de kinderen één voor één aan bij het huis van Lisa. De gordijnen waren dicht. Gelukkig. Dan zou ze nog even niets merken. Iedereen was er, behalve Bas. Bas zou met zijn vader een kerstboom meenemen. Meester Jaap begon een beetje nerveus op zijn horloge te kijken. ‘Half zes hadden we toch echt afgesproken,’dacht hij. ‘Meester, zonder kerstboom kan de wens niet in vervulling gaan…’zei Jaap. Meester zuchtte. ‘Een mooie engel ben ik,’dacht hij bij zichzelf, terwijl hij speelde met de lichtjes die hij in zijn handen had. Zo hadden de kinderen meester Jaap nog nooit gezien. Zo stil. ‘Anders versieren we toch gewoon de boom die in de tuin staat,’zei Tom. Maar meester wilde niet opgeven. ‘We wachten nog eventjes,’ probeerde hij de kinderen en zichzelf gerust te stellen. Daar doemde in de verte een stip op. Iedereen zag het. ‘Het lijkt wel een ster die steeds groter wordt,’ fluisterde Sara de anderen toe. ‘Inderdaad ,’dacht de meester. Een licht schijnsel leek de stip te omhullen, een stip die even later zichtbaar werd als twee mensengestaltes die een ranke kerstboom mee sleepten. Iedereen werd stil van het licht dat Bas en zijn vader uitstraalden. Zelf leken ze niets in de gaten te hebben. ‘Sorry dat we laat zijn,’ zei Bas’vader, ‘het was heel druk bij de kerstbomenmarkt’.
V4Kids
Winter 2009
Bladzijde
5
Meester knikte begripvol. In de vredige sfeer die er was ontstaan leek het niet nodig om woorden te gebruiken. Een ieder die er was deed wat er gedaan moest worden: de kerstboom mooi optuigen. Goudkleurige ballen, engeltjes en vrolijk getinte vogeltjes werden tevoorschijn getoverd. Meester zorgde ervoor dat de lichtjes voorzien werden van elektriciteit, door bij de buren een verlengsnoer uit te leggen. Een uurtje later stond er een prachtige boom te schijnen in de tuin van Lisa. ‘Gaan we aanbellen, meester?’vroeg Bas. ‘Nee, laten we gaan zingen.’ En meester zette in met “De Herdertjes lagen bij Nachte”. Eerst zachtjes. Toen iets luider. De deur ging open. Een blij verraste Lisa kwam naar buiten, samen met haar broertjes. Haar vader en moeder keken vanachter het raam. ‘Meester!’ doorbrak Tom de stilte toen ze waren opgehouden met zingen. ‘Wat is er Tom?’ ‘We zijn de piek vergeten!’ ‘Daar hebben de engelen aan gedacht, Tom. Kijk eens allemaal naar boven!’ Eén enkele ster prijkte aan de hemel, en zong haar eigen lied van vrede, mooier dan een piek had kunnen doen. (tekeningen Rozerin Kelekvan 7 jaar)
V4Kids
Winter 2009
Bladzijde
6
Grote mensen: “Moeder Theresa” Een waarlijk groot mens is Moeder Theresa. Niet groot in omvang, maar juist groot in daden. Ze heeft in 1979 de Nobelprijs voor de Vrede ontvangen. De Nobelprijs voor de Vrede wordt elk jaar gegeven aan iemand die voor de vrede belangrijk is. Een commissie van vijf leden van het parlement van Noorwegen bepaalt wie de prijs verdient. Het is een heel belangrijke prijs. Moeder Theresa heeft in India mensen geholpen die honger hadden, geen kleren hadden, geen huis hadden, die kreupel of blind waren. Ook hielp ze mensen die ziek waren, die te oud waren enzovoort. Iedereen die hulp nodig had kon bij Moeder Theresa terecht. Zelf had Moeder Theresa geen bezittingen. Ze had niets nodig want ze zei dat het helpen van mensen ook een groot cadeau aan jezelf is. Dus als je veel helpt heb je niet veel nodig voor jezelf. Moeder Theresa is op 27 augustus in Macedonië geboren. Ze heeft heel lang in India bij arme mensen gewerkt en in Calcutta op 5 september 1997 overleden. Haar speciale boodschap staat hieronder. “De vrucht van stilte is het gebed. De vrucht van het gebed is geloof. De vrucht van het geloof is liefde. De vrucht van liefde is dienstbaarheid. De vrucht van dienstbaarheid is vrede.”
Moeder Theresa vertelde ook hoe je wereldvrede kan verkrijgen. Het antwoord is: “Ga naar huis en heb je familie lief”. Als je wilt dat er vrede is, begin dan bij jezelf. Bij de mensen die je kent. Dat is beter dan tegen de andere mensen te zeggen dat ze vrede moeten sluiten. Als alle mensen dit doen is er zeker toch overal vrede? (Bron Wikipedia: http://nl.wikipedia.org/wiki/Moeder_Teresa , foto Evert Odekerken)
V4Kids
Winter 2009
Bladzijde
7
Oma’s Hoekje Lieve Kinderen, Wij hebben elkaar al een tijd niet gezien noch gesproken. Hoe gaat het met jullie? Toen ik kind was - en nog steeds hoor ☺ - wilde ik altijd alles weten. Ik wilde weten hoe alle dingen werken, waarom dingen gebeuren en hoe die heten. Toen je klein was en net probeerde te praten heb je vast aan ook je aan mamma gevraagd, ‘Wat is dit?’ of ‘Hoe werkt dat?’ Je wilde altijd dingen weten. De wereld is zo interessant. Alle bloemen, planten en dieren hebben een naam. Nu een iets over oma. Oma was nogal nieuwsgierig! Ik wilde begrijpen hoe de wereld in elkaar zat. Ik ben met verschillende studies bezig geweest. Het leven is zo interessant! Ik wilde bijvoorbeeld weten hoe een grote boom kan groeien uit een heel klein zaadje. En ja, hoe weten de trekvogels waar ze naar toe moeten gaan vliegen? En hoe werkt ons eigen lichaam eigenlijk? Er zijn zoveel vragen en mooie dingen in het leven. Ik ben biologie gaan studeren om op al deze vragen antwoorden te krijgen. Maar weet je wat nog interessanter is………. Per ongeluk wordt er iets ontdekt. Dat kan jou ook gebeuren. En als je iets nieuws ontdekt kan het de wereld en het leven van mensen veranderen. Ik heb het nu over dingen die wij eten of zien, dingen die ons leven wat makkelijker maken. Maar, er zijn ook ideeën die ons helpen om beter met elkaar om te gaan. In de loop der tijd zullen wij met elkaar hopelijk een aantal ontdekken. Nu een verhaal over Potato Chips (chips in het Nederlands). Wisten jullie dat die per ongeluk ontdekt werden? Lees het volgende verhaal maar. Heel grappig was het toen een klant in een restaurant in Saratoga, New York zijn frietjes terugstuurde naar de keuken met de opmerking dat die te dik waren. De chef, George Crum was niet blij en dacht, ‘Ik zal je wat dunne frietjes geven!’ Hij sneed ze zo dun hij maar kon, bakte ze en strooide echt te veel zout erop. En wat denk je? Waren ze lekker? De klant vond ze overheerlijk en sindsdien kunnen wij allemaal genieten van chippies. Wat ik hiermee wil zeggen is: wat is de wereld een geweldige plaats! V4Kids
Winter 2009
Bladzijde
8
Als jullie, kinderen, jullie oren en ogen en harten openhouden voor nieuwe ideeën, dan kunnen wij misschien de wereld een betere plaats maken. De volgende keer zal ik jullie een ander verhaal vertellen over een andere wonderbaarlijke ontdekking. Kijk intussen maar goed rond en misschien kunnen jij of wij samen iets nieuws zien of bedenken om de wereld een betere plaats te maken.. Iedereen is in staat om dit te doen. Dit zullen jullie de volgende keer zien. Zorg goed voor jezelf en wees lief voor mamma en papa, Oma V = Voor altijd vrede R = Ruzie is er niet E = Eerlijkheid D = Denk eens aan een ander E = Eenheid dat maak je met elkaar (Lisa de Wit 11 jaar)
Brooddeegfiguurtjes in de Kerstboom Doe twee koppen meel en één kop zout bij elkaar in een kom. Meng het goed door elkaar. Doe er dan een kopje water bij en kneed het goed door elkaar. Rol de plak deeg daarna uit totdat het ongeveer een halve centimeter dik is. Druk dan een ster- of hartvormpje uit het deeg. Prik in elk figuurtje een gaatje, zodat je er later een draadje of lintje doorheen kunt doen. Bak ze in een voorverwarmde oven op ongeveer 100 graden Celsius. Je haalt ze eruit als ze hard en lichtbruin zijn. Als ze afgekoeld zijn, kan je ze verven en daarna een vernisje geven. Ook kan je - als ze nog niet droog zijn na het verven - glitter over de figuurtjes strooien, of er kraaltjes in drukken. Daarna kan je ze in de boom hangen! V4Kids
Winter 2009
Bladzijde
9
Stilteoefening Ga in een gemakkelijke houding in je stoel zitten of met gekruiste benen op de grond. Let er op dat je rug recht is en je hoofd rechtop is. Ontspan je zoveel mogelijk. Sluit je ogen en stel je dan een waterval voor van wit licht, boven je hoofd. Laat het witte licht-water door je lichaam en armen en benen vloeien. Geniet er van.
De vier kaarsen Er stonden eens vier kaarsen samen in een kamer. Ze brandden langzaam en rustig. De sfeer was zo zacht, zo stil, dat je ze kon horen praten samen. De eerste kaars zei: ‘Ik ben vrede!... maar er is niemand die er voor kan zorgen dat ik kan blijven branden. Ik denk dat ik maar uit ga…’ De vlam werd snel kleiner en doofde helemaal. De tweede kaars zei: ‘Ik ben geloof!... maar het belangrijkste aan mij is dat ik niet meer onmisbaar ben. Het heeft dus geen zin dat ik nog langer blijf branden…’ Toen de kaars ophield met praten, blies er een zacht windje voorbij die de vlam uit blies. Verdrietig zei de derde kaars op haar beurt: ‘Ik ben liefde!... maar ik heb de kracht niet om mij brandende te houden. Mensen zetten me opzij en begrijpen niet hoe belangrijk ik ben. Ze vergeten zelfs van de mensen te houden die het dichtst bij ze staan…’
V4Kids
Winter 2009
Bladzijde
10
En, omdat de kaars niet langer wilde wachten, ging de kaars uit. Opeens kwam er een kind de kamer in en zag dat er drie kaarsen niet brandden. ‘Waarom branden jullie niet? Jullie moeten tot het einde aan blijven !’ Toen het kind dit had gezegd en de gedoofde kaarsen zag, begon het te huilen. Toen zei de vierde kaars: ‘Wees maar niet bang: zo lang ik nog steeds brand, kunnen we de andere kaarsen opnieuw aansteken. Ik ben hoop.’ Met stralende ogen pakte het kind de kaars van de hoop en stak de andere drie kaarsen ermee aan. De vlam van de hoop zou nooit uit mogen gaan in je leven, zodat ieder van ons hoop, geloof, vrede en liefde kan bewaren!! (auteur onbekend)
Lied (op melodie van Jingle Bells) Refrein:
Stralend licht – zuiver licht Zend het heel gericht Vredevol naar de wereldbol Laat niets daar onbelicht Het Licht is in je hart Ga nu maar gauw van start Straal als een zon naar heel de aard’ Want ieder is het waard
Refrein:
Stralend licht – zuiver licht Zend het heel gericht Vredevol naar de wereldbol Laat niets daar onbelicht Laat er vrede zijn Voor mensen groot en klein Liefde in denken maakt ons blij Als broeders leven wij
V4Kids
Winter 2009
Bladzijde
11
Refrein:
Stralend licht – zuiver licht Zend het heel gericht Vredevol naar de wereldbol Laat niets daar onbelicht (tekst Clasine Janssen)
FRUITSALADE met een ijsbonbon Lieve kinderen, zouden jullie een heerlijke toetje willen maken voor Kerstdiner? Alle mensen zullen jouw toetje heerlijk vinden. Voor 4 personen 2 grapefruits en 2 bananen (het mag ook ander fruit zijn in blokjes gesneden) 4 eetlepels pure chocoladehagelslag 250 ml. Slagroom (niet kloppen) Vul elk vakje van een ijsblokjeshouder voor ¾ vol met chocoladehagelslag. Vul elk vakje aan met een scheutje slagroom en dan alles invriezen. Een grapefruit persen. De andere grapefruit in stukjes snijden. Bananen in plakjes snijden. Sap en fruit over toetjesschaaltjes verdelen. Druk de ijsbonbons uit de houder en leg ze op het fruit. Wat is dat heerlijk! Je kan ook andere lekkere combinaties bedenken. In de zomer kan je aardbeien en perziken toevoegen. En wat vind je van chocoladevlokjes in plaats van chocoladehagelslag! Geniet ervan!
V4Kids
Winter 2009
Bladzijde
12
Met opa op stap Naar de dierentuin “Ab vergeet je rugzak niet”, hoor ik mama zeggen. We gaan met de trein zegt opa. Het station is erg groot en de treinen zijn boven. Ik moet een grote stap nemen om in de trein te komen. Ik wil boven in de trein zitten, want ik wil ik alles zien. Het is pas de tweede keer dat ik met een trein meega. De auto van papa kan veel harder rijden, maar in een trein hoef je niet te sturen. Je kan ook gewoon lopen in de trein. Na de trein gaan we met een tram mee. Het is een rare tram! Opa zegt dat het een hele oude tram is en dat hij daarom door opa’s wordt bestuurd. Die opa van de kaartjes is erg aardig. De tram maakt wel een hoop lawaai en zo komen we bij de dierentuin. Ik zie flamingo’s, maar ik wil giraffen zien en ook de ijsberen en ook de haaien. Er is ook een hele grote speeltuin. “Die komt later wel”, zegt opa. Er zijn veel mooie vogels in grote kooien en er is ook een tuin met vlinders. Er zijn hele mooie en ook grote vlinders. Ik mag de vlinders niet aanraken, maar ik doe het toch. Ze vliegen niet eens weg. Dat was cool. Dan zie ik de krokodillen. Een grote krokodil ligt vlak achter het raam in het water. Ik kan hem bijna pakken. Hij ligt erg stil. Zou hij dood zijn? Opa zegt dat krokodillen heel veel geduld hebben en daarom ook heel weinig bewegen. Wat zijn die giraffen hoog! Er is ook een klein girafje dat er erg lief uitziet. “Je kunt ze ook van boven bekijken”, zegt opa. “Kom maar mee Ab”.
V4Kids
Winter 2009
Bladzijde
13
We lopen een paadje op naar boven en daar kan je vlak bij de kop van een giraffe komen. Wat een lange tong hebben die dieren. En die kop is ook wel erg groot. Er is een hele dikke boom. Ik ren er naar toe, want je kan in die boom lopen. Het is geen echte boom, het is een neppert. De boom is wel leuk en je kan daar ook nog de giraffen zien.
We zien nog heel veel andere dieren. Ze hebben soms hele vreemde namen. “We gaan kijken waar de ijsberen zijn”, zegt opa. We lopen heel ver. Dan zie ik opeens een ijsbeer helemaal in de verte. Ik roep naar de ijsbeer maar hij komt niet. Dat is erg jammer. “Dan maar naar de zeeleeuwen” hoor ik opa zeggen en even later klim ik de trap op. Daar kan je ze goed zien. Er is een hele dikke luie bij. De andere zeeleeuwen maken veel pret in het water.
V4Kids
Winter 2009
Bladzijde
14
Opa koopt lekkere dingen in het restaurant. In mijn rugzak zit ook nog wat. We eten buiten aan een tafeltje. Grote zwarte vogels zitten al op de kruimeltjes te wachten. Die vogels zijn heel erg brutaal. We gaan naar een donkere gang en dan lopen we ineens onder het water door. Haaien en andere vissen zwemmen boven ons hoofd en naast ons. Wel eng hoor zo’n tunnel door het water, maar wel leuk. Een haai heeft heel veel tanden. In een grote nepwalvis is een glijbaan. Even lekker glijden en opa wacht wel. Ik mag ook in het huisje van een grote schildpad kruipen. Opa maakt een foto voor papa en mama. “Een schildpad is een voorbeeld van kalmte”, zegt opa. Daarom worden schildpadden wel honderd jaar. Ik vind ze toch wel een beetje erg kalm. Met een treintje gaan we naar de olifanten. Er is een hele lieve mama-olifant en die komt dichtbij, maar kan me gelukkig niet pakken. Ik kan haar wel goed zien. De vleermuizen die vind ik maar niks. Ze vliegen in het donker en stinken ook nog.
In een kooi zie ik een echte leeuw. Hij loopt alleen maar wat in het rond. Hij heeft niets te doen. Hij brult niet eens. Is dat nu de koning van de dieren? De apen maken wél een hoop herrie. “Daar gaan we een volgende keer naar toe”, zegt opa. De tram is er weer en de trein ook. Volgende keer ga ik weer fijn met opa op avontuur.
“Vaart minderen, we naderen een bocht !!!”
V4Kids
Winter 2009
Bladzijde
15
Kerstpuzzel g z b n q l j t m n w x z g w a s g
l i c h t j e s s e q d s d t e w u
u n g b g z z e b t r t q j v t t g
i h z g e d u l d r i o o i r b n v
s g e v z c s u f h a l y f i n h w
t i e e a b k r i b b e t r e e t s
e w h c n m t a n c g p v e n e i p
r u p z g g a d a v s n u e d c s b
e r h j w n e s d r i w c w s m v t
n b a l r v k l n e s f h h c k r w
e m r s t x e r i d n l b t h e v i
u b t g w a r m t e v j i o a l e n
b a u d u s s y a s j d d c p d r k
l v w w i n t e r a l e d r h m s e
i l x s u a b b g b z v e z j t i l
n i d a o f o n k e l e n f e c e e
f y j p a f o u g m u h p r x n r n
n r u u d h m e n r y b m v m t i j
a t i t g i n e v t r r b c r l n f
k c v e j r o t s p n i c m p o g h
Zoek de volgende woorden in de puzzel (van links naar rechts, van boven naar beneden, en schuin naar rechtsboven of schuin naar rechts beneden)
kerstboom – feest – versiering – geduld – kribbe – winter – fonkelen – hart – warmte – kaarslichten – stilte – jezus vriendschap – bidden – engel – vrede – sneeuw – twinkelen – zegen – vrede – gezang – ster – lichtjes – stal - luisteren
Maak daarna een mooie zin met drie van deze woorden: …………………………………………………………………………… …………………………………………………………………………… …………………………………………………………………………… V4Kids
Winter 2009
Bladzijde
16
Wist je dat … … de dag dat wij de geboorte van Jezus vieren, heel lang geleden ook al een feestdag was? Toen werd de geboorte gevierd van de zonnegod Mithras. Op deze dag staat de zon het laagst, dus vanaf deze dag klimt de zon weer langzaam omhoog. We noemen dit ook wel de zonnewende. … de (kerst)boom voor verschillende volken een bijzondere betekenis heeft? … de boom door mensen in het oosten werd gebruikt om het kwaad mee af te weren? … de mensen in noordelijke landen vroeger soms een boom mee op reis namen om zich van een goede reis te verzekeren?
… de kerstballen zoals we ze nu kennen heel lang geleden ook al bestonden? Ze noemden ze toen heksenballen. Deze glimmende ballen dienden ervoor om het kwaad te weren. Men geloofde toen dat de heks bang was voor haar eigen spiegelbeeld, en dat ze door deze heksenballen niet in de buurt durfde te komen.
Een wonderlijke kerstnacht……. Hier niet zo ver vandaan staat een klein museum met oude muziekinstrumenten erin. Deze instrumenten worden tentoongesteld, omdat zij uniek zijn vanwege hun ouderdom en geschiedenis. Nog niet zolang geleden heeft zich daar iets merkwaardigs afgespeeld. Maar laten we bij het begin beginnen.
V4Kids
Winter 2009
Bladzijde
17
In het museum stond een klavecimbel dat eens bespeeld werd door bekende componisten. Nu was hij slechts nog een pronkstuk. Als de mensen kwamen kijken, op de uren dat het museum geopend was, dan voelde de klavecimbel zich trots omdat de mensen hem bewonderden om zijn vorm en geschiedenis. Doch diep in zijn hart ervoer hij een groot gemis, ja, noem het maar een grote leegte. Deze leegte werd veroorzaakt door het gemis dat niemand hem meer bespeelde en zelf had hij het ook niet geleerd. De enige die zijn toetsenbord aanraakte was de werkster, die hem dagelijks stofte met haar plumeau en tja, dat is toch geen muziek! Als de oude bewaker klaar is met zijn laatste ronde door het museum en naar huis vertrekt, dan wisselt de klavecimbel van gedachten met de overige muziekinstrumenten. Dat waren ondermeer een trommel, een viool, een harp en andere muziek instrumenten. Alle instrumenten hadden hun eigen muziekgeschiedenis. Zoals de trommel die dienst had gedaan in het leger. Vele veldslagen had hij aangekondigd met zijn geroffel. Tot er midden in één van de veldslagen, die nogal hevig en bloederig was, zijn bespeler getroffen werd door de vijand. Bij de val van de soldaat scheurde de trommel zijn vel. Helaas had de soldaat, die hem bespeelde, zijn leven gelaten op het slagveld. De trommel werd meegenomen en gelukkig kon zijn vel worden gerepareerd. Daarna was de trommel niet meer dezelfde geworden door al dat geweld, zodat het trommelen niet meer goed klonk. Het leger had hem toen maar naar het museum gebracht, waar hij zijn rust vond. Alleen ’s nachts leefde voor hem het verleden in de schitterende verhalen van glorieuze overwinningen die hij vertelde aan de andere muziekinstrumenten. Toch sprak hij nooit over de pijn van dat laatste bloedige gevecht. Hij ervoer dat als een diepe persoonlijke nederlaag! Er was ook een viool, ze was gemaakt van het beste hout dat nog prachtig glansde, ondanks haar ouderdom. Zij voelde zich onvolmaakt door het verlies van de strijkstok, welke door verkeerd gebruik was gebroken. Op een kleine verhoging stond de harp. Zij was bespeeld geweest door een koningin. De harp vertelde allerlei nuffige verhalen, zoals dat wel vaker geschiedt onder hofdames. Ieder instrument had zo zijn eigen verhaal, maar over één ding waren zij het roerend eens: ze misten de muziek. V4Kids
Winter 2009
Bladzijde
18
Er was niemand meer die hun bespeelde. De klavecimbel ging hier het meest onder gebukt, ja, het kwelde hem zeer dat hijzelf nooit de moeite had genomen muziek te maken. Op een zekere dag in november werd er een nieuw instrument aan de verzameling toegevoegd. Het was een houten fluit. Er waren mensen die zeiden dat de fluit bijzondere krachten met zich meedroeg. De fluit was, zover de geschiedenis dat kon achterhalen, gevonden door enkele houthakkers. Tijdens hun werkzaamheden in het bos werden zij in vervoering gebracht door serene muziek die uit de fluit kwam. Dat gebeurde ook met diegene die de fluit later in bezit kreeg. Totdat kooplieden hiervan op de hoogte kwamen en veel geld boden aan de eigenaar. Door het verlies van zijn werk en de daaruit voortvloeiende armoede ging hij op het aantrekkelijke bod in. Maar na de verkoop kwam er géén enkele toon of melodie meer uit de fluit en er was ook niemand die op de fluit kon spelen. Zo kwam de fluit in het museum terecht . De muziekinstrumenten waren van deze geschiedenis niet op de hoogte. De fluit werd op een eenvoudige tafel, die bedekt was met een rood fluwelen doek, neergelegd. Op de bijgaande tekst aan de muur stond: “Houten fluit. Afkomst onbekend”. De muziekinstrumenten in het museum keken met een zekere minachting naar de fluit, zij waren overtuigd dat deze beslist van een goedkopere houtsoort moest zijn. Als de nacht inviel en de muziekinstrumenten met elkaar babbelden, hield de fluit zich stil. Ook toen de wat opdringerige harp enige vragen aan de fluit stelde. En zo verstreek de tijd . Het was kerstavond geworden. De noordenwind speelde om het museum met de vallende sneeuwvlokken. Er kwamen nauwelijks bezoekers die dag naar het museum. De werkster liet verstek gaan, getroffen door de griep. De oude bewaker slofte zijn laatste ronde door het museum. Hij verheugde zich om naar huis te gaan voor de viering van kerstavond. Dan zou hij zijn nieuwe pijp gaan roken, die hij voor zijn verjaardag had gekregen. De lichten werden uitgedraaid de buitendeur ging op slot. Zijn muts trok hij diep over de oren en liep richting van zijn huis.
V4Kids
Winter 2009
Bladzijde
19
Ondanks kerstavond hing er een mistroostige sfeer in het museum. De klavecimbel was de eerste die zich uitsprak over het leed dat hij al zolang onderging omdat hij geen muziek kon spelen. De andere muziekinstrumenten konden slechts zwijgend er mee in stemmen. Plotseling hoorden zij prachtige tonen de zaal instromen. De ruimte vulde zich met een prachtige melodie die zij nog nooit gehoord hadden. Het maanlicht viel door het raam. Door dat licht zagen zij de fluit door de ruimte zweven. De muziekinstrumenten keken vol verbazing: hoe kon dit nu? En die melodie……… Het was deze serene muziek die hun zielen roerde en hen meevoerde in een extase van schoonheid. In deze extase werden hun harten geopend en verdween hun mistroostigheid. Nadat de fluit was uitgespeeld en zij langzaam ontwaakten uit de betovering, wilden ze spreken. Doch dat ging niet meer. Zij speelden de muziek die zij wensten in een harmonieus concert. Ook een muziekinstrument heeft een hart, dat wenst te mogen spelen waarvoor het is gebouwd. Toen ze uitgespeeld waren en hun dank wilden betonen aan de fluit, was deze verdwenen en niemand heeft de fluit ooit weer gezien. Er zijn mensen die zeggen de fluit te horen spelen op kerstavond. Maar er zijn ook lieden die zeggen: ”het is een sprookje”! Doch deze luisteren nooit naar muziek. Mocht het zo zijn beste lezer dat je met kerstavond een concert hoort, of op een ander tijdstip en niet weet waar het vandaan komt, denk dan aan dit verhaaltje. (Dhyana)
V4Kids
Winter 2009
Bladzijde
20
Nu is er Vrede Geen nare dingen en iedereen is blij Alles is voorbij We kunnen weer beginnen met een schone lei Ja zo is het goed Ja zo is het als het moet De wind blies alles weg Alle angst pijn en pech Ja zo is het fijn Ja zo moet het zijn (Lisa de Wit 11 jaar)
Het volgende nummer van V4Kids (in maart 2010) Het volgende nummer van V4Kids zal gaan over “geweldloosheid”. Om over het onderwerp “geweldloosheid” weer een mooi blad te kunnen maken nodigen wij jullie uit om tekeningen, verhalen en gedichten te maken. Die gaan we dan zoveel mogelijk in V4Kids opnemen. Jullie kunnen die dan (via e-mail) vóór 15 februari 2010 opsturen naar de redactie van V4Kids. Bij de bijdrage van de kinderen willen wij graag de naam en de leeftijd in het blad noemen. Dus stuur jouw naam en leeftijd gelijk met de tekening, verhaal of gedicht mee. We zullen erg blij zijn met wat we ontvangen. Adres:
[email protected] Het redactieteam
V4Kids
Winter 2009
Bladzijde
21
Kleurplaat
V4Kids
Winter 2009
Bladzijde
22
Colofon V4Kids is een uitgave van de Stichting Sri Sathya Sai Baba Nederland (www.sathyasai.nl) Doel van het blad: Kinderen t/m groep 8 van het basisonderwijs ondersteunen in hun vorming naar een goed mens door ze in aanraking te brengen met de vijf menselijke waarden. Deze vijf waarden zijn: 1. Waarheid (nieuwsgierig, onderscheidingsvermogen, intuïtie, hang naar kennis, waarheidsliefde); 2. Juist gedrag (netjes, moedig, vastberaden, plichtvol, eerlijk, dienstbaar); 3. Vrede (kalm, geconcentreerd, volhardend, zuiver, gedisciplineerd, zelfrespect); 4. Liefde (zorg, eerbied, medeleven, zorgzaam, vriendschappelijk, onzelfzuchtig); 5. Geweldloosheid (voelt burgerlijke verantwoordelijkheden aan, compassie, vergefelijk, ongevaarlijk, behulpzaam, rechtvaardig). Auteursrecht Het auteursrecht berust bij de Stichting Sri Sathya Sai Baba Nederland, tenzij anders aangegeven. Correspondentieadres en inzendingen van materiaal E-mailadres:
[email protected] Website:
www.v4kidsplace.nl
Wij behouden ons het recht voor om inzendingen (tekeningen, verhalen en dergelijke in het blad V4Kids en/of de website) kosteloos te mogen plaatsen. Abonnementen De toezending geschiedt uitsluitend door middel van e-mail in de vorm van een PDFdocument. Er zijn geen kosten aan verbonden. Er zal nimmer een geldelijke bijdrage worden gevraagd. De e-mailadressen zullen uitsluitend voor het toezenden van het blad worden gebruikt en niet aan derden worden verstrekt. Abonnementen aanvragen / opzeggen bij:
[email protected]. Data van verschijning Vier keer per jaar rond de seizoenswisselingen (medio: maart, juni, september, december).
V4Kids
Winter 2009
Bladzijde
23
