V4Kids Menselijke Waarde
Waarheid
Winter 2011 Nummer: 9
V4Kids
Winter 2011
Bladzijde
1
Inhoud (Waarde Waarheid)
Mohan de Eskimojongen (4) Stilteoefening (9) Joris de Sterke (10) Lekkere Appelbollen (16) Het verzorgingshuis (17) Kerstpuzzel (18) Met Opa op stap (20)
Kersttekening maken (23) Twee witte duiven (24) Jasper is nieuwsgierig (25) Oma’s hoekje (27)
Colofon (29)
V4Kids
Winter 2011
Bladzijde
2
V4Kids
Winter 2011
Bladzijde
3
Mohan de Eskimojongen Mohan was een bijzondere jongen. Toen hij geboren werd, gloeide de heldere hemel van de vele fonkelende sterren. Zijn moeder dacht dat de dag al was aangebroken toen ze haar pasgeboren zoon in haar armen hield: zo veel licht gaven de sterren. Mohan groeide op zonder broertjes of zusjes en hij had maar enkele vriendjes en vriendinnetjes omdat ze in een afgelegen Eskimo dorp woonden in het koude Groenland. Maar Mohan had niet minder plezier dan andere kinderen, want hij speelde met de sterren die voor hem dansten en hem vertelden over de geheimen van het Universum… Als zijn vader ging vissen dan ging Mohan met hem mee en ging een eind verderop op een uitstekende ijsschots zitten. Dat was dan het begin van een wonderlijk spel tussen Mohan en het hemelgesternte. Niemand begreep precies wat er dan gebeurde, zelfs zijn vader niet, die hem van een afstandje kon aanschouwen maar niet veel meer zag dan een gebarende en lachende Mohan die zich met de sterren amuseerde. Wel was opvallend dat -waar Mohan ook was- hij vrede verspreidde. Mensen konden gewoonweg geen ruzie met elkaar maken als Mohan in de buurt was: ieder lelijk woord of negatieve gedachte smolt in zijn aanwezigheid. Mohan was geliefd bij iedereen in het dorp waar hij woonde. Op een mooie heldere namiddag ging Mohan weer met zijn vader mee naar de plek waar ze altijd kwamen. Hij ging op zijn ijsschots zitten die al jaren zijn best deed goed in vorm te blijven om die speelgrage jongen te kunnen dragen. Mohan vroeg de sterren samen een figuur in de hemel te tekenen, waarna hij ging raden wat de sterren hadden bedoeld. Met dit raad-spel begonnen ze elke keer hun ‘gesprek’. Prachtig was het om te zien hoe de sterren aan de hemel bewogen om hun juiste plek in te nemen, als een dansend mozaïek. Dan kwam het moment dat geen ster zich meer verroerde en het raden begon. ‘Ik zie een soort ster’, zei Mohan, maar de sterren gaven geen antwoord. ‘Een bloem!’ probeerde hij nogmaals, maar weer kwam er geen reactie. Hij waagde nog één poging: ‘Oké dan, een slinger in cirkelvorm..’
V4Kids
Winter 2011
Bladzijde
4
De sterren begonnen nu lichtjes te trillen, waarmee ze hun instemming uitdrukten. Toch voelde Mohan dat er nog een diepere betekenis achter verschool, want hij voelde zijn hart zachtjes gloeien dat even later tot hem sprak: ‘Alles hier op aarde is met elkaar verbonden. Mensen, dieren en planten. Niemand is ooit alleen.’ Daarop barstte er een feestgedruis los: de hemel was nu één grote dans van sterren. Het fonkelde en sprankelde en vol verbazing zag Mohan even later hoe er een regen van sterrengloed op hem en de ijsschots neerdaalde. ‘Wauw!’ riep hij uit terwijl hij wat glinsterend stof tussen zijn vingers nam. Hij veegde zo veel mogelijk sterrenstof op en stopte zijn zakken er mee vol. Toen hij aan het einde van de middag met zijn vader terugliep naar het dorp, vroeg hij: ‘Vader, mag ik alstublieft een stuk huid van een kariboe?’ ‘Maar kind, wat moet jij met een stuk huid? Je weet dat het in ons dorp heel kostbaar is, omdat we er kleding van maken.’ ‘Weet ik vader, maar ik wil er iets kostbaars in doen.’ Vader keek naar Mohan, van wie hij wist dat hij niet zo maar iets vroeg. Zijn bedoeling zou zeker goed zijn. V4Kids
Winter 2011
Bladzijde
5
‘Goed mijn zoon, kom straks maar even met me mee.’ Thuis gekomen kreeg hij een stuk huid van zijn vader en Mohan naaide er een zak van. Het koord, dat hij er door reeg, maakte dat hij de zak goed kon sluiten. Voorzichtig leegde hij zijn zakken in de kariboehuid die hij innerlijk bedankte voor zijn dienstbaarheid. Tevreden sliep hij die avond in. In de weken die volgden, herhaalde hetzelfde ritueel zich, als hij met zijn vader op pad ging. Iedere keer als Mohan bij zijn sterren was, tekenden ze dezelfde slingerende cirkel in de hemel en lieten daarna hun schitterende zegen vallen op Mohan en zijn ijsschots. Dankbaar veegde hij ieder keer het sterrenstof bij elkaar en deed het in zijn leren zak die steeds gevulder raakte. Hij wist nog niet wat hij ermee moest doen, maar er zou zeker een bestemming voor komen. Toen brak het weekend voor kerstmis aan. Dit was een bijzondere tijd voor Mohan en zijn dorpsgenoten, want sinds een aantal jaren kwam de Kerstman op bezoek rond deze tijd. Hij woonde namelijk maar op enkele kilometers afstand van het Eskimo dorpje en had gehoord dat de mensen daar bijzonder vriendelijk en vreedzaam waren. De Kerstman vond die plek daarom wel een mooi startpunt voor zijn reis daarna, waarin hij pakjes ging rondbrengen over de hele wereld. Bovendien mochten de kinderen hem helpen zijn pakjes in te pakken en te bevestigen op de arrenslee, want het leek wel of er ieder jaar meer cadeaus bij kwamen. Mohan en de andere kinderen vonden het geweldig de Kerstman een handje te helpen. Ook dit jaar wachtten ze vol verwachting op de Kerstman, onder aan de heuvel even buiten het dorp. Meestal kwam hij tegen de avond met klaterende bellen aangereden op zijn arrenslee, met een paar mooie rendieren ervoor. Zou hij ook dit jaar weer komen? Mohan keek even naar de sterren die stonden te blinken aan een heldere hemel en knipoogde naar ze. Toen hij weer naar de heuvel keek, zag hij in de verte een stip verschijnen die steeds groter werd. En met enthousiast geklap ontvingen de kinderen de Kerstman even later. De vrolijk blozende Kerstman maande de kinderen in een kring te gaan zitten en haalde pakjes tevoorschijn. Allen kregen een paar warm gevoerde handschoenen. Toen nam de Kerstman het woord: ‘Kinderen, ik ben jullie erg dankbaar dat jullie het werk van deze oude man een beetje willen verlichten aan de vooravond van Kerst. Het was de afgelopen jaren een hele klus om zo veel pakjes in te pakken en op de arrenslee te bevestigen. Maar dit jaar is er iets opvallends aan de hand..,’ De kinderen keken de Kerstman vragen aan. ‘.. ik heb veel minder pakjes dan voorgaande jaren,’ vervolgde hij, ‘de ouders V4Kids
Winter 2011
Bladzijde
6
hebben minder cadeaus bij me besteld, omdat ze minder geld hebben te besteden en er zijn kinderen die helemaal geen pakjes krijgen. Hierdoor is mijn werk wat lichter, maar ik zal ook kinderen moeten teleurstellen..’ Een koude wind stak op en de kinderen zaten met neergeslagen ogen naar de opstuivende sneeuw bij hun voeten te staren. Alleen Mohan keek omhoog, eerst naar de sterren en vervolgens naar zijn kariboezak naast hem. Toen kreeg hij een idee. De sterrengloed was voor de wereld bedoeld! De Kerstman moest deze meenemen en op zijn ronde over de wereld uitstrooien over de mensen! Mohan besloot de Kerstman en de kinderen te vertellen over wat hij de afgelopen weken had meegemaakt met de sterren en vertelde over het sterrenstof dat volgens hem een bijzondere werking zou kunnen hebben voor de wereld. ‘De sterren zijn vol blijheid en Liefde en willen die ook aan ons geven,’ eindigde Mohan. De ogen van de Kerstman lichtten op en ook de kinderen vonden het een goed idee. ‘Lieve kinderen, we gaan nu slapen. Kom morgenochtend hier, dan gaan we de voorbereidingen treffen voor mijn reis,’ zei de Kerstman en de kinderen liepen terug naar het dorp.
Zoals afgesproken hadden alle kinderen zich de volgende morgen weer bij de Kerstman verzameld, en begon een gezellig samenzijn waarbij er volop werd ingepakt en gezongen. Ze hesen de cadeaus op de arrenslee en de rendieren werden nog even verwend en geknuffeld voordat de Kerstman vertrok. En daar ging hij, bepakt en bezakt met pakjes en een waardevolle buidel met sterrenstrooisel. De Kerstman had dit jaar een uitgebreide route uitgestippeld, omdat hij wilde dat het sterrenstof ook bij de mensen kwam die hem niet hadden uitgenodigd.
V4Kids
Winter 2011
Bladzijde
7
Dus zo reed hij door steden en dorpen, bossen en vlaktes, over bergen en dalen, en liet overal een gloed van sterrenlicht achter. Mensen, maar ook dieren keken verwonderd omhoog en deelden hun vreugde erover met elkaar. En zo kwam het dat dit jaar de hele aarde voor één dag met vrede bedekt was en de harten van de mensen zodanig verwarmd waren, dat ze verwachtingsvol het nieuwe jaar in gingen.
V4Kids
Winter 2011
Bladzijde
8
Stilteoefening
Voel je als een prachtige witte duif die hoog in de wolken vliegt. Je voelt je helemaal vrij. Vanuit de wolken kom je naar beneden op de aarde, je gaat zitten op een boom. De boom heeft zijn blaadjes al verloren, maar staat heel erg stevig. Jij weet dat in de lente de boom weer nieuwe blaadjes krijgt. Je voelt nog even de stevigheid van een boom. Dan ga je stevig op twee benen staan. Je voelt je stevig staan net als een boom, niemand kan je omduwen.
V4Kids
Winter 2011
Bladzijde
9
Joris de Sterke Een kerstvertelling geschreven door Diana van Doorn
Bij de rivier de Luna lag het dorpje Akel. De dorpsbewoners verdienden hun dagelijkse kost met het kappen van bomen en het bewerken van hout. Zij maakten meubelen en kleine boten. Deze boten werden gebruikt door de vissers uit de omliggende dorpen. Deze vissers haalden hun vis uit de Luna en brachten als het nodig was de bewoners of goederen naar de overzijde van de rivier. Niet ver van het dorp, landinwaarts, lagen de heuvels en bergen die begroeid waren met diverse boomsoorten. De houthakkers kapten de bomen die in de houtzagerij tot bruikbare planken werden gezaagd. Eén van de houthakkers, Joris genaamd, en waar dit verhaal over gaat, was enorm sterk. In zijn eentje hakte hij de grootste bomen om. Hij was trots op zijn kracht en vaardigheid. De mensen in het dorp en ook de omliggende dorpen deden regelmatig een beroep op Joris bij zware klussen. Joris was populair en werd zowel bewonderd als gevreesd om zijn kracht. In de winter werd er nauwelijks gewerkt in de bossen. De winters konden streng zijn waardoor de rivier bevroor. Het werk werd dan gedaan in de houtzagerij en in de beschutte werkplaats. Als de avond viel dan kwamen de mannen naar het dorpshuis. Daar rookten zij uit hun zelfgemaakte houten pijpjes en dronken een verwarmend drankje. Zo gebeurde dit ook de avond voor het Kerstfeest. De meeste mannen waren net binnen toen plotseling de deur van het dorpshuis met een grote zwaai open ging. Dit gebeurde met zoveel opgewondenheid dat alle mannen verschrikt opkeken. De koster van het kerkje dat net buiten het dorp lag, rende hijgend naar binnen of de duvel hem op de hielen zat. Nadat hij enigszins op adem gekomen was en een drankje in zijn keelgat had gegoten, vertelde hij zijn V4Kids
Winter 2011
Bladzijde
10
angstaanjagend verhaal aan de nieuwsgierige gezichten. Die middag had hij zich naar het kerkje begeven om de nodige voorbereidingen te treffen voor de kerstviering. Geheel opgegaan in zijn werkzaamheden was hij de tijd vergeten om, voordat de duisternis zou intreden, te vertrekken. Nu moet je weten dat er nooit kerstnacht gevierd werd door de dorpsbewoners in het kerkje. Er heerste namelijk een groot bijgeloof onder de bewoners dat het onveilig was om bij duisternis zich in de omgeving van het kerkje te begeven. Bij het kerkje was een kerkhof en men zei dat daar bij het invallen van de avond en nacht kwade geesten rondspookten op zoek bij de doden om hun ziel te vangen. Dus niemand begaf zich meer in de buurt van het kerkje na de avondschemering. De koster werd zich tijdens zijn werkzaamheden ineens bewust van de invallende avondschemering. Hij wilde zo spoedig mogelijk weg toen hij ineens opgeschrikt werd door een hevig en angstig gejammer, dat enigszins werd gesmoord door de opkomende wind. Bevangen door de angst en zo snel zijn benen hem konden dragen rende de koster het kerkje uit. Hij was er van overtuigd dat een kwade geest hem een loer wilde draaien. De mannen in het dorpshuis, waar inmiddels ook enkel vrouwen en kinderen waren binnengelopen, werden door dit verhaal in hun bijgeloof gesterkt. Enigszins bekomen van de schrik herinnerde de koster dat hij de deur van het kerkje niet had dichtgedaan en dat het vuur in de openhaard nog brandde. Met de opkomende wind zou er best weleens brand kunnen ontstaan, zo bedacht hij zich. Wat moest er nu gebeuren? De bakkersvrouw zei: “ We kunnen Joris vragen om het vuur te gaan doven en de deur te sluiten. Hij is sterk en niet bang”. In dit laatste vergiste zij zich, maar dat kon niemand weten. Joris was wel sterk en stoer maar diep in zijn hart was er een angst voor alles wat hij niet kon zien maar wel vermoedde. De koster en enkele mannen gingen naar het huisje van Joris. Zij troffen hem bij zijn avondmaaltijd, die hij smakelijk zat te verorberen. Nadat de koster hem verteld had wat er gebeurd was en Joris vroeg om naar het kerkje te gaan, smaakten de laatste happen van zijn maaltijd niet meer zo lekker. V4Kids
Winter 2011
Bladzijde
11
Een ongemakkelijk gevoel vanuit zijn maag steeg op. Maar hij liet de bezoekers hier niets van blijken. Nog nooit had hij iemand geweigerd te helpen, maar in dit geval……. Toch stemde hij toe om geen gezichtsverlies te lijden. De wind was behoorlijk aangewakkerd toen Joris het dorp uit liep. Op dat moment overviel Joris een diepe angst. Deze werd zo hevig dat zijn benen loodzwaar werden. Hij zette zich neer op een grote kei die naast het pad gelegen lag. Nog nooit had hij zich zo ellendig gevoeld. Hij keek op naar de hemel en zag de volle maan die hem ironisch toelachte. Zo zat Joris enige tijd in angst verzonken dat hij niet opgemerkt had dat iemand hem op het pad naderde. Toen deze halt hield schrok Joris op. Bij het licht van de maan zag hij tot zijn opluchting dat het Sofia was. Sofia woonde in een hutje aan de rand van de heuvels en was op weg daar naar toe. Zij droeg een pakket met materialen voor het vervaardigen van kaarsen. Deze verkocht zij dan in de dorpen. Zo had ze net genoeg om in leven te blijven. Ondanks haar armoede sprak er vreugde en liefelijkheid uit haar ogen. Ze vroeg Joris wat er aan de hand was. Joris die al zijn stoerheid had afgedaan vertelde over de problemen die waren ontstaan rond het kerkje en dat hij nu het vuur moest gaan doven. Ook dat zijn benen zwaar waren geworden door de angst voor een ontmoeting met kwade geesten. Sofia dacht even na en zei: “Daar wonen helemaal geen kwade geesten, maar Janus de Stomme!” “Wie is hij dan?” vroeg Joris. Ze vertelde hem dat Janus in een hol woonde onder de grond vlak bij het kerkje. Hij schaamde zich voor zijn stomheid. Gebruik makend van het bijgeloof van de dorpsbewoners had hij zich daar woonruimte verschaft om zo min mogelijk gezien te worden. Alleen zij was ervan op de hoogte. Iedere week kwam Janus bij haar langs voor een paar kaarsen en dan dronken zij samen warme melk en aten een boterham met geitenkaas. De melk kwam van twee geiten die op het veld leefden bij haar hutje. “Er moet iets gebeurd zijn, laten we gauw gaan kijken als de koster dat gekerm heeft gehoord”, zei Sofia. Joris, aangemoedigd door Sofia, verloor zijn angst en samen snelden zij richting het kerkje. V4Kids
Winter 2011
Bladzijde
12
Het bleek al gauw dat Janus in moeilijkheden verkeerde, de ingang van zijn hol was ingestort. Door een kleine opening kermde hij om hulp. Joris, geheel in zijn element, begon de ingestorte ingang te ontruimen en bevrijdde Janus uit zijn benarde positie. Ondanks zijn schuwheid was Janus zo dankbaar dat hij Joris omhelsde. Gelukkig was Janus, op enkele schrammen en een hevige schrik na, voor verdere letsels bespaard gebleven. Sofia nodigde hen uit om samen naar haar hutje te gaan om warme soep en brood te eten. Daar hadden zij wel trek in. Joris ging eerst nog kijken in het kerkje. Daar zag hij dat het vuur gedoofd was. Hij sloot de kerkdeur en samen gingen zij op weg naar het hutje van Sofia. Daar aangekomen stak Sofia enkele kaarsen aan en rakelde het vuur in de houtkachel op. Zij zette een pan waar soep in zat op de kachel. De mannen namen plaats aan de houten tafel. Sofia brak het brood in flinke stukken en deed de inmiddels warme soep in drie houten kommen. In een vertrouwde zwijgzaamheid slurpten de mannen aan hun soepkom en doopten af en toe hun brood in de soep. Maar hier eindigt het verhaal niet; deze kerstavond had nog meer in petto! Er werd op de deur geklopt. De drie mensen in het vertrek keken enigszins verbaasd op. Sofia stond op en opende de deur. Er stond een jongeman en hij vroeg of hij binnen mocht komen. “ Natuurlijk”, zei Sofia. In het heldere kaarslicht werd de jongeman zichtbaar. Hij droeg een grove wollen mantel die bijna zijn gehele lichaam bedekte. Zijn mantel was bedekt met kleine sneeuwvlokjes. Door de warmte in het hutje smolten deze tot waterdruppeltjes die door het kaarslicht schitterden als kleine diamantjes. Sofia nodigde hem uit plaats te nemen aan de tafel. Ze schonk kop soep voor hem in en brak een stuk van het brood voor hem af. Nadat hij in rust en met smaak gegeten had, kon Joris zich niet meer bedwingen en vroeg wie hij was en waar hij vandaan kwam. De jongeman hulde zich enige tijd in stilte en begon daarna op milde toon te spreken. “Ik kom van ver en woon toch dichtbij. Ieder jaar rond deze tijd onderneem ik deze reis over de wereld. Ook hier kom ik dan voorbij. Ik plant zaden van het Hemelse Licht in de aarde en in ieder mensenhart. De aarde verzorgt deze goed, gezien het resultaat in het voorjaar en de opbrengst in de herfst. Helaas, de meeste mensenharten V4Kids
Winter 2011
Bladzijde
13
ontvangen de zaden wel maar deze hebben moeite om daar te ontkiemen. Zij worden gesmoord door de onwetendheid en onbegrip. Maar zij die de wijsheid van de aarde begrijpen, weten hoe zij voor de zaden van het Hemelse Licht moeten zorgen en deze tot wasdom kunnen brengen, zij het onder veelal moeilijke omstandigheden. Zij worden getest op hun uithoudingsvermogen en vindingrijkheid en bovenal op hun vertrouwen. Deze eigenschappen zijn de belangrijkste voedingsbronnen om het Lichtzaad te doen ontkiemen. Ieder jaar keer ik terug totdat alle mensenharten het Lichtzaad tot ontkieming hebben gebracht”. Al werden de woorden niet geheel begrepen door de anderen aan tafel, een diep ontzag en vrede stroomden door hun harten. In deze vrede bleven zij enige tijd verzonken. De jongeman stond op en zei: “Ik moet nu gaan, er is nog veel werk te doen”. Bij de deur aangekomen draaide hij zich om en keek met veel liefde naar de drie mensen aan de tafel. Joris, diep geroerd, stond op en vroeg de jongeman of hij hem mocht vergezellen. “Helaas,” zei de jongeman, “je kunt niet mee want jij hebt hier nog veel werk te doen. Jouw kracht en vaardigheid kunnen nog niet gemist worden. Vertel de mensen dat hun bijgeloof omtrent het kerkhof onjuist is. Als de zaden van Licht goed verzorgd worden, zodat deze kunnen ontkiemen, dan zal alle onwetendheid en onbegrip verdwijnen. Sofia zal je helpen om de mensen dit te vertellen, want haar wijsheid is groot”. Zich richtend tot Janus: “Als je de moed hebt om morgen naar het kerkje te gaan en het kerstfeest met de mensen van het dorp samen te vieren, zal de stomheid je verlaten die je vanaf je geboorte bij je draagt. Blijf enige tijd bij Joris en leer van zijn moed. Je hart is goed maar heeft nog kracht nodig om sterk te worden”. Daarop verliet de jongeman het hutje. Een geur van bloemen vulde de ruimte en opnieuw heerste er een diepe vrede. De eerste zonnestralen vielen door het kleine raampje naar binnen en kondigde een nieuwe dag aan. De drie mensen aan de tafel voelden geen vermoeidheid of slaperigheid, maar een gelukzaligheid die niet van deze wereld was. In zwijgzaamheid maakten zij zich klaar om naar het kerkje te gaan voor het kerstfeest.
V4Kids
Winter 2011
Bladzijde
14
Het begon zachtjes te sneeuwen toen zij het kerkje naderden, waar het klokkenspel iedere kerkganger verwelkomde.
V4Kids
Winter 2011
Bladzijde
15
Lekkere Appelbollen Het was een geweldig jaar voor fruit. De appels lagen letterlijk voor het oprapen. Wij kunnen een keus maken uit een heleboel lekkere appelrecepten. Denk aan appelmoes, gebakken appels om bij de vla te eten, appeltaart, appelsalade (misschien de volgende keer). Wij maken deze koude winterse dag APPELBOLLEN!!! Ze zijn heel lekker en heel makkelijk te maken. Zet de oven aan - 200°C Elektrische oven; 190°C Hete lucht oven; Stand 4-5 Gasoven Benodigdheden voor 10 Appelbollen Voor 10 appelbollen 1 pak bladerdeeg (roomboter), inhoud 10 plakjes (te vinden in het vriesvak van uw supermarkt); haal de bevroren plakjes bladerdeeg van elkaar; verwijder de folie en laat de plakjes eerst 5 tot 10 minuten ontdooien. De vulling wat melk met wat suiker of koffiemelk (om de appelbollen te bestrijken) 20 g. suiker (4 eetlepels of minder) 1 theelepel kaneel 10 kleine tot middelgrote appels (bijv. Elstar) Bereidingswijze 1. Schil de appels en boor het klokhuis er uit. Je kan dit met een appelboor doen. Gooi de klokhuizen in de groene afvalbak. 2. Leg de appels op het midden van het plakje bladerdeeg. 3. Vul de appel met kaneel en suiker. 4. Bekleed de appel met het plakje bladerdeeg. Maak de appel goed dicht. 5. Bestrijk het deeg met koffiemelk of met melk met een beetje suiker. 6. Leg de bol met de sluiting naar beneden op de bakplaat en prik een gaatje in de bovenzijde van de appelbol. 7. Bak de appelbollen in circa 25 minuten gaar en goudbruin in het midden van de oven.
V4Kids
Winter 2011
Bladzijde
16
Het verzorgingshuis ‘Kom kind, we gaan!’ ‘Waar gaan we naar toe, mama?’ ‘We gaan naar het verzorgingshuis, mama helpt daar heel vaak om de middag fijn te laten zijn voor de mensen.’ ‘Ooooo, moet dat echt? Ik speel véél liever buiten!’ ‘Ja, vandaag moet dat echt.’ Mokkend komt het kind mee naar het verzorgingshuis en blijft tegendraads bij de koffietafel staan. Ik kan een glimlach niet onderdrukken als ik één van de aanwezige oma’s geïnteresseerd zie kijken en begin met het inschenken van thee. Op weg naar huis vertelt het kind dat een aardige oma het heeft voorgelezen, uit het lievelingsboek nog wel! En ook de cake die oma bij haar thee had, mocht het lekker opeten. ‘Maar mama, ik begrijp het niet helemaal. Ze zei “dank je wel” toen we weggingen. Waarom zei ze dat? Zij heeft mij voorgelezen, ik deed niets!’ ‘Door je aanwezigheid heb je deze oma blij gemaakt. Zij vindt het fijn om kinderen om haar heen te hebben, om die voor te lezen, een beetje te verwennen en om met ze te praten.’ ‘Ik maakte die oma blij omdat ze mij kon voorlezen?’ De verwondering is groot op het gezicht van het kind. ‘Jazeker. En weet je wie er altijd gelukkig is als jij iets liefs of hulpvaardigs voor een ander doet?’ ‘Mama, bedoel je god? Maar hoe weet die nou wat ik doe?’ ‘Weet je kind, iedereen is een spiegeltje van god. En hij kijkt altijd in al die spiegeltjes tegelijk. Zo weet hij of jij hulp nodig hebt, maar ook of jij beschikbaar bent om iemand anders blij te maken.’ In stilte lopen we verder naar huis. Vlak voor we thuis zijn zegt het: ‘Mama, mag ik volgende keer weer mee naar het verzorgingshuis?’ ‘Natuurlijk kind, alle oma’s zullen blij zijn dat je er bent!’
V4Kids
Winter 2011
Bladzijde
17
Kerstpuzzel
Vul de woorden in, in de kerstboom en maak van de letters in de sterren een woord
1. kort woord voor arrenslee 2. kerkdienst op kerstavond 3. vijfpuntig figuur 4. man van Maria 5. moeder van Jezus 6. boodschapper van God 7. wiegje van Jezus 8. dier dat de arrenslee trekt 9. man op de arrenslee 10. geboorteplaats van Jezus 11. eetbare versiering in de kerstboom
Gevonden woord .
.
V4Kids
.
.
.
.
Winter 2011
.
.
.
.
Bladzijde
18
V4Kids
Winter 2011
Bladzijde
19
Met Opa op stap Opa is er al. Mama doet de deur open en opa komt binnen. "Ab we gaan vandaag op avontuur naar Avifauna". Ik wil weten wat we daar gaan doen. Ik weet niet wat het woord Avifauna betekent. Opa kijkt me lachend aan en zegt dat het een park is met veel mooie vogels en het park heeft ook een grote speeltuin. Ik vind speeltuinen altijd wel leuk. Vooral als er een grote glijbaan is. Ik hoop ook dat er een grote adelaar is. Die zijn heel mooi en kunnen prachtig zweven. Ze hebben ook een mooie kop met een grote kromme snavel. We gaan nog niet meteen weg, want opa drinkt nog eerst een kopje koffie. Ik vind koffie niet lekker en daarom krijg ik chocolademelk. Eindelijk gaan we op weg met de auto. We rijden eerst door de stad en daarna rijden we een heel eind langs een breed water. Volgens opa heet het water de Oude Rijn. We rijden een parkeerplaats op met heel veel auto's. Het is moeilijk om een plaatsje vinden en eindelijk kunnen we uitstappen. Het is best een eind lopen naar de ingang. Opa heeft de kaartjes met de computer gekocht. We kunnen meteen naar binnen. Het eerste dat ik zie is een groep flamingo's. Ik vind flamingo's altijd erg mooi om te zien. Ze hebben een prachtige roze kleur. Die kleur lijkt niet echt, maar ze zijn echt niet geverfd. Ze gaan met hun snavel door het water en daarmee halen ze kleine beestjes uit het water om op te eten, zegt opa. Ze moeten dan wel heel veel van die beestjes vangen om geen honger te krijgen, want het zijn wel grote vogels. Ik wil eerst naar de speeltuin en opa vindt dat best een goed idee. Pas vanmiddag is er een demonstratie met vogels en daar wil ik wel naar toe. Ik zie een hoge paal. Daaraan hangen allemaal stoeltjes met kinderen er op. Kinderen trekken zichzelf met het stoeltje omhoog met een touw. Het lijkt net of die kinderen erg sterk zijn, maar dat is natuurlijk niet zo. Ik wil het ook wel eens proberen. Die paal is best hoog. Een beetje eng is het wel. Er komt een stoeltje vrij en ik ga zitten. Ik moet de beugel dichtklappen. Die beugel zorgt er voor dat V4Kids
Winter 2011
Bladzijde
20
ik niet kan vallen. Ik trek aan het touw en ik ga meteen een stukje omhoog! Dat is gaaf! Ik kom steeds hoger, maar ik ben nog niet boven. Ik kijk naar opa die beneden staat. Hij zwaait en ik zwaai terug. Ik ga helemaal naar boven en daar kan ik ver kijken. Ik kan het hele park zien en ook de rest van de speeltuin. Het is best een beetje eng boven, maar toch wel leuk. Ik zie dat er ook glijbanen zijn. Daar ga ik straks naar toe. Ik ga langzaam weer naar beneden. Dat kan je ook met het touw doen. Grappig, zoals dat werkt. Met opa ga ik daarna meteen naar de glijbanen. Het zijn geen gewone glijbanen. Het is een toren met allemaal kromme buizen. Uit die buizen komen steeds weer kinderen tevoorschijn, net als de waterbaan in een zwembad. Die toren is wel hoog hoor. Van opa mag ik de laagste buis eerst proberen. Ik klim in de toren en ga naar de laagste buis. Ik zie geen gewone glijbaan, maar allemaal rolletjes die, als er een kind naar beneden gaat, een hoop geluid maken. Ik ga zitten en dan hobbel ik op de rolletjes naar beneden. Het geeft een vreemd gevoel in mijn achterwerk, want ik hobbel over al die rolletjes. Ik ga opa halen en vraag hem of hij het ook een keer wil proberen. Opa heeft zo’n glijbaan nog nooit eerder gezien en als hij naar beneden rolt maakt het echt een heleboel lawaai. Ik ga alle glijbanen proberen, ook de hoogste. Het is gaaf want in de hoogste baan zitten een paar bochten. Het lijkt wel een kurkentrekker. Ik geniet van die prachtige glijbanen en dan is het tijd voor een poppenkast. In het verhaal van de poppenkast komen natuurlijk vogels voor en het is best leuk. “Ab we gaan wat eten”, zegt opa. Ik heb er honger van gekregen, maar er is nog veel meer te beleven. Na het eten gaan we naar een baantje met elektrische autootjes. We moeten daarvoor een geel armbandje hebben en dus gaat opa zo’n armbandje kopen. Het is niet zo duur en dan kan ik nog van meer andere dingen ook gebruik maken. Na de autootjes gaan we naar de automatische scheppen. Met deze machines kan je zand scheppen door aan handels te trekken en te duwen. Ik moet er nog aan wennen, maar dan word ik er handig in. Ik speel nog wat verder en dan zegt opa dat het tijd is voor de vogeldemonstratie. We gaan vanaf de speeltuin naar een ander deel van het park. Daar zitten al een heleboel mensen te wachten. We lopen langs de rijen om nog een mooi plaatsje te vinden. Aan de zijkant zien we een mooi plekje en daar gaan we zitten wachten op de dingen die gebeuren gaan.
V4Kids
Winter 2011
Bladzijde
21
Opeens komt er van twee kanten een zwerm papegaaien als kleurige straaljagers over ons heen. Het is begonnen. Daarna komt er van de overkant een grote adelaar aan. Hij is groot, erg groot. Die komt op een dikke tak zitten en wacht op een beloning. Daarna zweeft hij zo over onze hoofden weer naar een hok achter ons. Ik kan haast niet bijhouden wat we allemaal te zien krijgen. Ik vind het leuk en spannend, want vaak komen de vogels weer over onze hoofden om naar een hok te gaan. Langzamerhand moeten we naar huis en we lopen langs verschillende kooien. Ook gaan we nog door een paar hallen, waarin ook vele vogels te zien zijn. Er zijn hele bijzondere bij met grote gele snavels. We komen weer bij de uitgang. Het is jammer dat we niet langer naar de vogels kunnen kijken. Opa belooft dat we nog een keer naar Avifauna gaan, dan kunnen we de vogels nog eens beter bekijken.
V4Kids
Winter 2011
Bladzijde
22
Kersttekening maken Deze manier van tekenen prikkelt de eigen fantasie, zowel in de vorm als in de kleuren. Deze wijze van tekenen wordt ook wel het maken van een mandala genoemd. Er zijn er geen twee gelijk aan elkaar. Benodigdheden: • papier • tekenpotlood / vlakgom • liniaal • passer • kleurpotloden of iets dergelijks Werkwijze 1. Teken met de passer een grote cirkel op papier; 2. Maak binnen de cirkel nog een cirkel met de passer. Begin vanuit van het middelpunt; 3. Verdeel de binnenste cirkel in vier stukken. Begin ook hier uit van het middelpunt;
4. Zet dan vier punten: twee even boven de horizontale lijn en twee vlak eronder; 5. Trek nu een lijn van het bovenste punt in de cirkel naar de punten linksonder en rechtsonder en verbind de punten linksonder en rechtsonder met elkaar. Je hebt nu een driehoek;
6. Hetzelfde doe je nog een keer maar dan vanuit de onderste punt naar de punten linksboven en rechtsboven. Ook de bovenste punten verbind je met elkaar. Je hebt nu een ster; 7. Je kunt hulplijntjes eventueel nu uitgummen; 8. Vanuit hier kunnen je je eigen versieringen aanbrengen en daarna de tekening inkleuren.
V4Kids
Winter 2011
Bladzijde
23
Twee witte duiven Twee prachtige witte duiven vlogen hoog in de lucht. Ze keken naar de aarde.
De vader-duif was dankbaar dat hij de aarde had mogen dienen. Maar kort daarna zei vader-duif tegen zijn zoon “het is tijd dat ik de aarde ga verlaten. Ik ben de boodschapper van Vrede en Waarheid”. “Maar vader zullen wij jou wel kunnen missen, ik wil nog niet dat je gaat”, zei de zoon. “Mijn lieve zoon, mijn boodschap van waarheid en vrede zal doorleven in jou en jij mag het uitdragen aan de mensen op aarde”. “Maar zullen de mensen mij herkennen, en de boodschap, net zoals ze jou herkennen en waarderen?” zei de zoon. “In eerste instantie zullen slechts enkele mensen dit herkennen. Maar blijf volhouden, uiteindelijk zal mijn missie slagen en zal worden volbracht”, zei vader-duif.
Enkele vragen voor de kinderen. Hou jij van vrede, wat betekent vrede voor jou? Hou jij van waarheid en wat betekent waarheid voor jou? Pas jij dit toe in het dagelijks leven?
V4Kids
Winter 2011
Bladzijde
24
Jasper is nieuwsgierig (door Jacques Papillon) Nog niet zo lang geleden, een paar dagen misschien, kwam ik Jasper tegen. Een jongen die normaal gesproken goedlachs en vrolijk is. Deze keer zat hij wat somber voor zich uit te staren en oogde wat verdrietig. Ik had met hem te doen, want zo kende ik hem niet. Ik vroeg of hij het goed vond dat ik even naast hem kwam zitten, en dat vond hij goed. "He, Jasper, is er iets", vroeg ik hem: "Kan ik je misschien ergens mee helpen?" Jasper haalde zijn schouders op. "Ach meneer, hoe zou iemand mij ooit kunnen helpen? Ik heb zoveel vragen dat ik zelf niet eens meer weet waar ik beginnen moet om er antwoorden op te vinden." Ik dacht even na en liet me leiden door mijn intuïtie. Het kon toch niet zo moeilijk zijn om hem te helpen dacht ik. Vanuit mijn hart werd me ingegeven dat niet hij vragen moest stellen, maar dat ik hem vragen moest stellen, zodat dit hem aan het denken zou zetten en er verder mee aan de slag zou kunnen gaan. Daarom stelde ik hem de vraag: " Wat houd je op dit moment het meeste bezig Jasper?" Hij keek me vragend aan. Maar in plaats van mijn vraag te beantwoorden, stelde hij mij een vraag. Blijkbaar was de aanzet genoeg om dat wat hem het meest bezig hield naar de oppervlakte te brengen, en vroeg: "Is het goed om nieuwsgierig te zijn?" Ik vond dat hij een oprechte, goede vraag stelde en weet je, eigenlijk gaf hij mij met deze vraag ook antwoord op de vraag die ik hem had gesteld, want dat was wat hem het meeste bezighield, namelijk; "Is het goed om nieuwsgierig te zijn?" Hij was somber omdat hij geen antwoord had op de vraag die hij zichzelf stelde. Geïnteresseerd in zijn vraag en antwoord vroeg ik hem: "Waarom vraag je dit Jasper?" Hij keek me aan en zei: " Nou, eh, ik wil graag alles weten, maar vaak vind men mij een wijsneus of een nieuwsgierig aagje en dat vind ik niet leuk en daarom wil ik weten of het goed is om nieuwsgierig te zijn." Ik keek hem met een glimlach aan. Blijkbaar was hij zoekende en kon hij wel wat steun gebruiken. Hij durfde in ieder geval vragen te stellen. Als je vragen durft te stellen, dan zal je zeker antwoorden vinden, dus zijn nieuwsgierigheid is oprecht en goed. Hij is leergierig. Soms hebben mensen een steuntje in de rug V4Kids
Winter 2011
Bladzijde
25
nodig om bevestigd te worden dat het pad dat ze bewandelen goed is, en als het niet goed is, dan is het duwtje in de rug goed om ze weer op het juiste spoor te brengen. Ik vertelde hem nog niet wat ik jullie nu aan het vertellen ben, want ik wilde weten wat zijn gedachten er over waren, zodat ik vanuit dat punt een helpende hand zou kunnen bieden. Ik stelde hem daarom de vraag: "Wat vind je zelf Jasper? Vind jij dat het goed is om nieuwsgierig te zijn?" Hij dacht er even over na en zei: " Uh, tja, uh, ik denk wel dat het goed is." Zijn antwoord maakte me blij. Het was tijd dat ik hem wat meer uitleg ging geven en zei: "Weet je Jasper, als jij het goed vind, dan is het ook goed. Als je vragen oprecht zijn en je volgt je eigen hart, dan zal je intuïtief altijd het goede van het kwade kunnen onderscheiden. Zuivere intuïtie is de waarheid en die waarheid woont in je hart. Door eerlijk te zijn tegen jezelf, zal je een zuiver beeld scheppen. Je zult jezelf leren kennen en weten dat dingen goed zijn of juist niet. Het is jouw waarheid en jouw manier om de wereld te ontdekken. Nieuwsgierig zijn is dus een goede eigenschap. Het doet er helemaal niet toe dat ze je een wijsneus of een nieuwsgierig aagje noemen. Als het voor jou goed voelt om alles te willen weten, dan is het ook goed. Het is jouw waarheid. Even was het stil, voor hij opstond en me met een brede glimlach om zijn mond aankeek. "Goh zeg, u hebt me echt geholpen. Nu ik kan ik verder. Eerst dacht ik dat niemand mij ooit zou kunnen helpen. Ik dacht dat niemand me zou begrijpen, maar nu, dank u wel meneer, dank u wel." Hij gaf me een welgemeende hand en liep vervolgens als een vrolijke opgeluchte jongen verder. Hij trok de wereld in, op zoek naar zichzelf. De moraal van dit verhaal is: Jasper durfde vragen te stellen en is heel leergierig en omdat hij zo leergierig is, kreeg hij antwoord op een heel simpele vraag. Uiteindelijk lag dat antwoord binnen in zijn eigen hart ingesloten. Hij had alleen even een duwtje in de goede richting nodig. Durf daarom net als Jasper altijd vragen te stellen en luister altijd naar je hart om aan te kunnen voelen of iets goed voelt. Wees altijd eerlijk, want alleen een zuiver hart spreekt de waarheid. V4Kids
Winter 2011
Bladzijde
26
Oma’s Hoekje “Ik vertel altijd de waarheid” Eens was er een jongetje van zes jaar. Hij heette Michiel. Zijn vader zei altijd tegen hem: ‘Zoon, houd je aan de waarheid. Zeg altijd de waarheid, dan wordt het leven voor jou open en waar.’ Michiel had iets leuks gekregen voor zijn verjaardag. Dat was een bijl. Hij vond het heel erg leuk. Hij liep er de hele dag mee rond en hakte in alles wat op zijn pad kwam. Soms was dat niet zo verstandig, zoals bijvoorbeeld op de dag dat hij per ongeluk zijn vaders lievelingsappelboom in stukken hakte. Het was een jonge boom en zijn vader had er heel wat tijd aan besteed om de boom te krijgen van een beroemde kweker. De appelboom was namelijk van een bijzondere soort. Per ongeluk had Michiel er in geslagen zodat het zeer de vraag was of de boom het zou overleven. De volgende dag wandelde Michiels vader door de tuin en na het zien van de beschadiging liep hij in grote consternatie naar huis. Niemand kon hem iets zeggen over de boom. ‘Het is zo’n mooie boom, ik zou hem nog niet voor €100 verkopen!’ riep hij. Michiel wandelde binnen. Heel toevallig had hij zijn bijltje bij zich. ‘Michiel,’ vroeg zijn vader, ‘weet jij wie in mijn mooie appelboom hakte? Ik denk dat mijn boom het niet overleeft.’ Dat was een moeilijke vraag voor Michiel. Hij was even sprakeloos maar de zesjarige Michiel was er heel gauw overheen. Hij keek naar zijn vader. Zijn gezicht was onschuldig. Hij was zes jaar oud en zijn vader had hem altijd gezegd dat hij de waarheid moest vertellen en dat deed hij. Vol moed zei hij: ‘Papa, ik kan niet liegen, dat weet u wel. Ik heb het gedaan met mijn nieuwe bijl.’ ‘Kom naar me toe, mijn lieve jongen, ‘riep zijn vader vol bewondering, ‘kom in mijn armen. Ik ben zo blij met je, Michiel, dat jij mijn lievelingsboom hebt gedood, want jij hebt mij laten zien dat jij je echt aan de waarheid hecht. Zo’n heldendaad is meer waard dan een duizend bomen. Ik houd van je. Houd je altijd aan de waarheid. Zij zal je altijd beschermen!’
V4Kids
Winter 2011
Bladzijde
27
Michiel had echt iets geleerd. Zijn papa had hem gezegd altijd de waarheid te vertellen, dat de waarheid hem zou beschermen en dat was zo. Als je iets gedaan hebt, is het goed om te zeggen dat je het gedaan hebt. Alles is dan duidelijk. Ik denk niet dat Michiel ooit nog zo’n boom zou omhakken. Het was inderdaad per ongeluk dat het gebeurde. Daarna was Michiel een stuk voorzichtiger met zijn bijl. Heel zijn leven hield hij zich aan de waarheid. Dat maakte hem ook wat wijzer want hij wist dat hij het altijd zou toegeven als hij iets gedaan had. Zo, lieve kinderen, ik hoop dat jullie net zo moedig als Michiel zijn en dat jullie altijd de waarheid vertellen want het is waar, de waarheid zal je altijd beschermen. Oma spreekt uit ervaring.
V4Kids
Winter 2011
Bladzijde
28
Colofon V4Kids is een uitgave van de Stichting Sri Sathya Sai Baba Nederland (www.sathyasai.nl) Doel van het blad: Kinderen t/m groep 8 van het basisonderwijs ondersteunen in hun vorming naar een goed mens door ze in aanraking te brengen met de vijf menselijke waarden. Deze vijf waarden zijn: 1. Waarheid (nieuwsgierig, onderscheidingsvermogen, intuïtie, hang naar kennis, waarheidsliefde); 2. Juist gedrag (netjes, moedig, vastberaden, plichtvol, eerlijk, dienstbaar); 3. Vrede (kalm, geconcentreerd, volhardend, zuiver, gedisciplineerd, zelfrespect); 4. Liefde (zorg, eerbied, medeleven, zorgzaam, vriendschappelijk, onzelfzuchtig); 5. Geweldloosheid (voelt burgerlijke verantwoordelijkheden aan, compassie, vergefelijk, ongevaarlijk, behulpzaam, rechtvaardig). Auteursrecht Het auteursrecht berust bij de Stichting Sri Sathya Sai Baba Nederland, tenzij anders aangegeven. Correspondentieadres en inzendingen van materiaal E-mailadres:
[email protected] Website:
www.v4kidsplace.nl (Bevat een link naar alle oude nummers)
Wij behouden ons het recht voor om zelfgemaakte (niet gekopieerde) inzendingen (tekeningen, verhalen en dergelijke in het blad V4Kids en/of de website) kosteloos te mogen plaatsen. Abonnementen De toezending geschiedt uitsluitend door middel van e-mail in de vorm van een PDF-document. Er zijn geen kosten aan verbonden. Er zal nimmer een geldelijke bijdrage worden gevraagd. De e-mailadressen zullen uitsluitend voor het toezenden van het blad worden gebruikt en niet aan derden worden verstrekt. Abonnementen aanvragen / opzeggen bij:
[email protected] Data van verschijning Vier keer per jaar, rond de seizoenswisselingen ( maart, juni, september, december). Illustraties (voor zover niet elders vermeld) Sylvia Wiersma Ami Siemons Wietske Vriezen
Auteurs (voor zover niet elders vermeld) Mariëlle van Zon Marsha Witteveen Ton Modderman Sylvia Wiersma
V4Kids
Winter 2011
Bladzijde
29
